#akrepi

[footlongdingledong2]

this was meant to be posted 9 hours ago but i got so fucking distracted. dogshit oc moodboard akrepi edition

[pikl-ooc]

akrepi and aracne are like partially aware that they're dancestors of each other or at Least that theyre related somehow cause of the shares horn shape+pupil shape. But if I think that they learned that their dog shit friend groups in their respective sonic for real justice parody blogs were ALSO dancestors of each other well that wouuld make them both fuxking explode

[siicko]

Dashi - Bëhet kurban

Demi - I presin bolet

Binjakët - I ngatërrojnë shpesh herë

Gaforrja - Të ngjitet dhe nuk të shqitet më

Luani - Luan me të gjithë

Virgjëresha - Ja qijnë jetën

Peshorja - Mban mbi supe dhe hallet e të tjerëve

Akrepi - E vrasin sa herë nxjerr kokën

Shigjetari - Vret zemrat e të tjerëve

Bricjapi - I pëlqejnë dhitë

Ujori - Lahet 3 herë në ditë

Peshqit - Vdesin për fismidhjet

[caveboundanonymous]

heyyyy akrepi. how have you been doing? - @ferrymansbequest

Heyyyyy ½m do½ng

[insolitosims]

Lazurowe Bitowo - początki

Z Lazurowej Promenady przenosimy się do leżącego nieopodal Bitowa. Szarak Mądrala, pracownik i przyjaciel Wincentego Kotwicy, po zamknięciu firmy skupił się na swojej pasji do nauki oraz pracy w branży gier video. Podczas jednej nocy, kiedy to obserwował gwiazdy, został porwany przez kosmitów! Cóż to była za przygoda! Cóż to... za zielone kosmiciątko! Oto Orion Mądrala!

Przypominam, że Szarak jest w związku z ekscentryczną, kochającą ogień strażaczką - Klementyną Bełkot. Simka pokochała Oriona jak własnego syna. Po latach jednak, razem z Szarakiem zapragnęli mieć jeszcze jedno dziecko. Tak oto na świat przyszła Cecylia.

W Bitowie, pewnej nocy wszyscy mieszkańcy usłyszeli huk i zobaczyli dym! Coś rozbiło się za wzgórzami! Szarak na własnej skórze przekonał się, co to było...

Nieznajomy przedstawił się jako niejaki Akrepi Nyina, przybył z planety Sixam razem ze swoją siostrą Kensirą, kotostworzeniem Steen oraz robotem Aquariusem. Zjawili się w Bitowie, by odebrać kosmitę, który się tu urodził. Po drodze jednak ich statek doznał usterki i rozbili się. Szarak nie chciał tego słuchać, powiedział, że nie odda nikomu Oriona.

Czas leciał, dzieci rosły. Szarak zaprzyjaźnił się nawet z Jankiem Kolcem, byłym wrogiem Wincentego, ponieważ ich dzieci chodziły do tej samej klasy.

Akrepi jednak regularnie nachodził dom Mądralów. Za każdym razem Szarak wychodził na zewnątrz, by się z nim skonfrontować, a żeby rodzina tego nie widziała.

Jedną z rozmów usłyszał Orion, który wracał ze spotkania ze swoim przyjacielem, Michałem Kotwicą (synem Natalii i Wincentego, czyli głównych bohaterów historii Bitowa).

Orion był ciekawy tego wszystkiego. Był zafascynowany opowieściami Akrepiego o Sixam, o ich statku, o jego rodzinie, co nie podobało się Szarakowi.

Jeśli chodzi o przyjaciela Szaraka, Grześka Naprzykłada, to pogodził się z Aleksandrą Gwiazdką. Wróciła ona ze swojej podróży do Wioski Takemizu, skąd pochodziła, a Grzesiek zaczął się bardziej starać, znalazł nawet hobby - często gotował w domu. Byli zgodni co do statusu swojego związku - byli razem, parą, jednak nie chcieli brać ślubu, ani mieć dzieci.

Razem odwiedzali najróżniejsze restauracje i knajpki w Bitowie, Lazurowej Promenadzie oraz SimCity (czyli Przedmieście). Wszystko było idealne i wspaniałe. Aleksandra rozwijała swoją karierę tancerki, a Grzesiek pracował w restauracji swojego przyjaciela, Dona Calamari jako barman oraz kelner. Ich jedynym zmartwieniem było to, że najlepszy przyjaciel Grześka, Wincenty trafił do więzienia za fałszowanie simoleonów... do czasu.

Aleksandra i Grzesiek...wpadli. Nie planowali dzieci, a Aleksandra otwiercie mówiła, ��e ich po prostu nie lubi. Zaszła jednak w ciążę, a na świecie pojawił się mały Hayato. Jak widać na załączonym obrazku, Aleksandra nie była zadowolona - była zmęczona, wyczerpana i sfrustrowana.

Kiedy pojawił się Hayato, Grzesiek przestał się starać. Wygłupiał się, nic nie robił, wiecznie spał, zdarzało mu się nie iść do pracy, co powodowało złość Dona Calamari.

[arthez]

Harçlığımın bir haftada bitmesi üzerine nfk nın şu şiirine tasavvufi açıdan bakmayı bıraktım:

Yokluk! Sen de yoksun,

Bir var bir yoksun

İnsan oğlu kendi varından yoksun

Gelsin beni yokluk akrepi soksun

Bir zehir ki yaşam özü faniye

[wyfy-meltdown]

Here's Sorzia Akrepi's talksprite I just finished a few minutes ago. Don't let his appearance fool you: he's a total fucking mess who only ever does anything for the ✨aesthetic✨.

(additional trivia: he has shit vision and desperately needs glasses but doesn't because he thinks they make him look dumb. Unlike Mitrix, he does not need the eye patch and only wears it to look cooler)

I cannot stop making Homestuck OCs and it is genuinely a severe and unusual problem

[artatheartist]

Scorpio / Akrepi ♏ • • • #artatheartist #art #drawing #ink #lineart #linedrawing #zodiac #astrology #zodiacart #astrologyart #penandink #skull #skullart #astrologyskull #zodiacskull #magicart #witchyart #witchblr #scorpio #akrepi #scorpiotattoo #scorpioskull #♏ #tattoo #fantasyart #traditionalart #micron #micronart #beautifulbizarre #devianart https://www.instagram.com/p/CTFWihVLtuC/?utm_medium=tumblr

[horoskopiinteresant]

Këto janë femrat e zodiakut që hyjnë në zemrat e të gjithëve Çdo grua, pavarësisht nga personaliteti i saj, shijet e saj ose ambienti në të cilin jeton, meriton të përmirësohet çdo ditë.

[footlongdingledong2]

been getting into oc playlist making recently

[pikl-ooc]

the thing about akrepi is that due to being trapped in his hive for 20 years since he was a baby and learning how to read from the internet and. Probably regrettably being raised on callout culture and 100-page google docs im ngl. they ended up with the mindset that good people will always be defended and bad people will always get what's coming to them and those are the only two types of people there are. so after what happened with mod scratch and bfrj and all the gaslighting and all of that being forgotten and all of the people involved with it still being overall respected people Thats mainly why he hasn't been able to move on from it. he's just stuck waiting another 11 months for those people to get a repentance that isn't coming because nobody else thinks like that and the ones that do don't care about what happened to him let alone remember he existed at all

[kafsho]

[twistedyoungsoul]

Akrepi 2019

Kete vit, me ne fund zeri juaj do degjohet, dhe fuqishem madje. Sa e keni pritur kete dite ! Do te kaperceni friken per te ngritur zerin per veten dhe per ate qe ju besoni se eshte e drejte. Shenja juaj njihet nder shenjat qe e vleresojne me se shumti te verteten por sivjet me ne fund gjeni forcen te bertisni per ate qe dini. Do ju tregoni te gjitheve forcen tuaj te vertete, ate qe fshihni brenda mendjes tuaj.

Per sa u perket lidhjeve, do keni nje qasje teresisht ndryshe. Do doni te keni me shume hapesire ne lidhje dhe nuk ka me akrepa te frikshem posesive. Nese partneri juaj (nese e keni nje) nuk eshte dakord me kete ndryshim, nje ndarje e papritur mund te vije. Por ne te kundert, mund ta shihni lidhjen tuaj duke perparuar shume ( deri ne altar 😂 po po ! Aq shume mund te ndryshoje jeta juaj kete vit). Eshte gje e mire qe me ne fund te gjesh zerin tend. Ke kaq shum gjera per te thene !

Kete vit do jeni shume te bute dhe pa komplikime, duke ju dhene shansin te krijoni lidhje te reja dhe kuptimplota. Venusi do jete ne shenjen e Peshqve specifikisht ne Mars, kur do te te jape mundesine te takosh te duhurin/en. Asnjehere s'i dihet!

[lacrimedistellesblog]

Eskisi gibi değil zaman, insanları gülmeye layık görmüyor. Zaman sevmiyor insanları. Seni en çok yıpratan şey mesela, zamanın ta kendisi. Zamanın yelkovanı, zamanın akrepi; zamanın dakikası, zamanın saniyesi. Zaman durmuyor, yalvarıyor bazen insan durması için. Zamanın durması nelere çözüm olur, bilinmez ama bazen yarın olsun istemiyorsun. Gece çökmesin, gün doğmasın; şu anda sıkışıp kalalım ve acılarımız da dursun zamanla birlikte, gülümsemek tuhaf gelmesin istiyorsun. "Zaman dursa acılar da durur muydu?" diye merak ediyorsun bazen. Sorunlar yok olur muydu, yoksa her şey daha da kötüye mi giderdi?Bunu kimse bilmiyor, bilemeyecek de. Çünkü zaman acımacızca akmaya devam ediyor, hep edecek.

[nails-teeth-neck]

6, 15, 17

thank u bestie <3

6 - any pets?

yeah! cat (koku/prince), dog (cava), and my sister's 4 rats (libra, vissen, dashi and akrepi)

15 - any piercings?

regular old earrings, eyebrow, septum, nostril, middle upper and lower lip, tongue, 3 helix earrings in left ear :D

17 - do you like sports?

i want to get into supporting women's football but i dont know where to start lmao i dont really watch sports regularly, but i do like to watch world championships and olympics etc. when theyre happening. i always liked playing sports myself (though i dont do that often anymore :( need to get some friends), always liked tennis, basketball, handball, field hockey, ping pong, and track at school, currently i want to get back into boxing and maybe start something fun like archery or competitive climbing :)

[kendimedusuncelerworld]

Kaderin Zarları

Bazı alışkanlıklar edinmek epeyce kolaylaştırıyordu işlerimi. Mesela kafam güzelken kalemi nereye koyduğum,kağıtları nerede tuttuğum. Tüm güzelliklere rağmen hiç gitmeyen, içimde ki tüm duyguları bastıran bir ağırlık çöküyordu. Bir kaç dakika evvel yapmak için heyecanlandığım her şeyi kaplıyordu. Saatlerce hatta günlerce sürebilirdi.Bir adım atıp kalkıyor, sonra o heves imden okuldan eve dönen çocuk gibi kaçıyordum.Bir kaç defa başardığımı sandım , oysa bahardan önce açan çiçeklerin , uğrayabileceği bir don vuruyordu zihnimi. Bedenim güçlü olsa da , zihnim kendisiyle kavgasını kazanamıyordu.İçimde ki şeytanın sesi çok azdı . Fakat gizemi tümüyle enerjimi dizginliyor, hatta kendi istekleri için dört nala koşturup duruyordu.Nasıl vazgeçerim bilmiyorum tanrım , bir yanım hep günahın kendisi . Şimdi fırtınada camları ve kapıları kapatsam, kendi içimde bir başkası başlıyor. Yazmam zorlaşacak , kalemi tutan ellerim epeyce ağrıyacak . Belki de hep böyle olacak yada şeytanım susacak .Kendim ile girdiğim bu muazzam iddia , hevesli bir kumar olacak. Avuçlarımda bir takım zar .Birisi şeytanın diğeri meleğin , ikisini de içimde atacak şans dileyecektim. İyi yada kötü yoktur, belki de dedim . Büyük ve küçükten ibarettir her şey . Nasılsa inkar edemezdim,her birisi benim parçamdı .Olduğu gibi kabullenecektim , büyüğün küçükten üstünlüğünü . Bir rengi diğerinden daha çok sevmek gibi .Ellerimi birleştirip , avuç içlerimden aşağıya , serçe parmağımın kesiştiği avuç yanaklarımdan uzun bir nefes verdim.Zarların nefesimle dans ettiğini duyabiliyordum. Sanki kara köşeleri aşınıyor , doğru olanı belirlemek için sabırsızlanıp,kendi aralarında konuşuyorlardı. Sebebi farketmeksizin bana aitlerdi .Hiç suçlayamayacaktım diğerini , sırf kendi içlerinde ki yarışını kaybetti diye . Ne olursa olsun ilerleyeceksin dedim. Seni çağıran şeytanın da olsa meleğin de . Ürpertiyle şans diledim olacaklara, yapacaklarıma ve tümüyle bunun sonuçlarına katlanacaklara. Kötüydü gelen altı üçlük bir yarışla . Zarlar kaymıştı avuçlarımdan , şimdi ise inanılmaz bir acımasızlık vardı ellerimde. İlk adımı mutfağa attım . İstekli olmak mümkün değildi , fakat arzuluydum. Çekmeceleri açmaya başladım . Birincisi kaşık ve çatallardan ibaretti. Yassı ve kavisli cisimlerdi hiç dikkatimi çekmedi . İkincide gözüme ilişmişti , çeliğin parlak rengi , nihayet güzel bir suç ortağı . Hareket geçmek için arzulu , yapacaklarım için kararsızdım. Önce acıyı tatmalı ve gerçekliği sınamalıydım . Ufak bir parçamla birleştirdim , çelik bıçağı . Sanki tüm kasvet , açılan derimden sızıyordu. Epey bir vakit huzurla izleyebilirdim. Nitekim gerçekliği arzulayan onca ruh , belki de benim kader zarımın sonuçlarını bekliyordu . Benden bir parça öylesine uzaklaşıyordu . İçimde ki merak ve sorular giderek artıyordu . İçim den daha fazlası bunu benim ile paylaşacak . Yan tarafa ilerledim , banyoda ki aynada gördüğüm , yüzümde hoşnutsuz bir mutluluk vardı. Utanan ama suçluluk hissetmeyen . Tanrıyla insanın en çok uzaklaştığı yer olabilirdi , banyom . Şakaklarım da inanılmaz bir gerginlik görüyordum . Ellerimde benden çıkan ,huzursuzluğun ıslaklığı gitmiyor , artıyordu . Daha önce de kan kokusu almıştım . Fakat bu bildiğim alyuvarlar , akyuvarlar ve diğerlerinden oluşmuyordu . Gerçekliğin öfkenin ve zıvanadan çıkmışlığın kokusuydu. Uzunca bir süre kendimde olanları izlemek ile yetindim. Karar vermek gerektiğini biliyorum, artık daha fazlası için gidecektim . Bu kez iyilik ve kötüğün zarları avuçlarımda belirdiler. Aynı zarları atacak , hiç bir zaman kazananın olmadığı bir kumarı yineleyecektim. Avuçlarım nefesimle çalkalanıyor ve kendi aralarında kaderin fısıltılarını duymamı istiyorlardı. Düştüklerin de yüzlerine bile bakmadan kararımı vermiştim . Derim den artık öfkeyle süzülmüyor , huzurla kırmızı bir renk bırakıyordu . Nihayet harekete geçmek için inanılmaz bir isteğim vardı . Parlayan çelik yanıma başımda , öfke ve gerçeklik kokuyordu. Parıltısın da arzular oynuyordu . Daha fazlasına artık ihtiyacım yoktu . Olacaklar ve olasılıklar her zaman avuçlarımda ki , kader fısıldayan zarlarda . Apartmanın kapısından çıkarken , yanı başım da duran Toni İrkildi . Sanırım ilk defa benden , bana ait olmayan bir cesaret kokusu alıyordu . Şaşkınlığını aptal kuyruğu yüzünden , gizleyemeyen bir köpek . Saat gece üç , sokakta eski tabir inler ve cinler . Hiç olmadığım kadar emin , omuzlarım dik o evden ayrıldım. En yakın metro , otobüs durağı yada insanlar . Herkes bir şeylerin farkında olmalıydı . İnanılmaz bir boşluk vardı , yeryüzünde . Kendimden başka kimseyi gerçeklikle uyanmış bulamadım . Yürümeye karar verdim . Nereye gideceğimin , kiminle karşılaşacağımın önemi yoktu . Bir elim cebimde kader zarlarını aşındırıyor , gözlerim daima karşıda hızlı olmaya , ramak adımlarla ilerliyorum . Bunca belirsizlik için de , o kadar eminim ki yapacaklarımdan . Sanki uyandığım da başlayan bu şey , kaderimin ilk günü. Tamirhane durağından nihayet otoyola çıktım . Bir şeyler beni durdurmalıydı . ilk kez tüm bir şehri ele geçirmiş darbe komutanı gibi ilerliyordum . Kuşluk vakti sessizliğiydi , bereketin yeryüzünü okşadığı , kısmetin ve kaderin sakinlerini ziyaret ettiği vakitte,Gökte ki martı bozuyordu tüm bu ahengi . Huzursuzdu sanki benden , öylesine yakın temastan kaçınarak , kanatlarının gölgesini önümde ayırmıyordu. Neyse ki yalnız olmadığımı hissetmeye başladım . Şakaklarımı geren belirsizlik , çizgi çizgi ilerliyor yüzümde . Damarlarım sertleşmiş gözlerim kısılmış . Tüm istanbul üzerin de ki esrar perdesinden aralanıp , günün yatay ışıklarını kabul ediyordu. Martıyla epey uzun sürdü yol arkadaşlığı . Gözlerim de kırmızıdan başka bir rengi görüyordum . Az evvel martının son kanadını çırpıp konduğu , yeşil perdeli , kubbeli kapılı yerden selam aldım . Dervişler , gün ağrırken uyanırdı uykudan . Onlar tasavvuf eder , kendi kaderlerini selamlar , aitsizlik içinde doğruluklarıyla yaşardı . Pek fazla şey bilmesem de devam ettim o kapıdan . Kesiklerimden akan kan durmuş . Öfkem hayretle dizlenmiş , zihnim boşluğa düşmüştü . O an için sormak istediğim hiç bir soruya sahip değildim . Nasıl olur da tüm merakımı , içim de arzuladığım vahşeti geçiştirmiştim. Selamını aldığım derviş ,öylece ışığın yüzüne vurduğu camın kenarında oturuyor , bana baktığını için için hissetsemde, ağzından tek kelam çıkmıyordu . Alabildiğine bir sessizliğin için de öylece hareket edemeden kalmıştım . Çıt çıksa tüm düzen alt üst olacak , sanki her şey başladığım yere geri dönecekti . Biraz daha yaklaşmak istedim , her adım attığım da mesafe kısalmıyor aksine uzuyordu . Sonsuza kadar adım atabilir , fakat oraya asla ulaşamazdım . Seslenmeyi denedim fakat sesim , alabildiğine bir boşlukta hiç bir yere çarpmadan yayılıyor ve kayboluyordu . Ürpermekten ziyade tüm öfkemle sesleniyor fakat sesimin duyulmadığına şaşıp kalıyordum . Zihnim ile denemeliydim , tekrar konuşmayı . Aleykümselam , kimim bilir misin? Uzun dan kısa , kısa dan az biraz uzun . Kumral sakallarım var , kısa saçlarım . Karnım aç değil dünden yediklerim , yolum pek uzun değil,soracak olursan bir kaç martı kanadı mesafeden geldim . Epeyce sağlıklı olduğumu bilirim . Bir bilmediğim var dedim. Onuda ben bilirim yolun aslın da epeyce uzun , burasıda ilk molan dedi . Öğreneceksin , için de kaybettiğin kendini . Önce kaybolmalı ki insan bulsun için de ki gerçeği . Böylece başlamıştı o sesin ilk öğüdü. Şaşırmak istesem de orada olacağımı biliyor gibiydim . Karşı koyamaz insan kendi için de bildiğine . Yüzüme ilk kez bakmıştı , kısa yüz hatları kulaklarının hizasından yere epeyce yakın sakalları , uzun kaş uzantıları ve gözümden kaçmayan sürmeli gözleri öylece beni süzüyordu. Bundan ne anlam çıkarmam gerekirdi , epeyce uzun bir yolculuğum ve öfkem vardı . Elim ceplerim de kader zarları fısıldamaya başlamıştı . Sanki fark etmişti cebim de ki öfkeli uğultuyu . Birden dikkatini kesti ellerime . Şeytanın oyuncaklarıyla mı geldin dedi . Kendi kendime öfkelenmiştim , her insan için de ki şeytanla yaşardı. Günah ta insanındır , sevapta . Bizler seçimlerimizin günahını ve sevabını alırız oysa ki . Yüz ifadesi buz kesmişti , birazdan olacakları bilir gibi bakıp lanetliyordu beni . Ben ise hangi zarın kaderini yaşayacağımızı merakla bekliyordum.Sonuç ne olursa olsun , ikimiz için de kaderden ibaretti . Ölüm yada yaşam farketmeksizin , önceden var olana itaat edecektik. Gözlerim cebime kayıyor , çeliğin parlaklığı göz bebeklerimde süzülüyordu . Bana son kez baktığın da , olacakları bildiğini doğruladı gözleriyle. Burada başlıyor kaderin dedi.İçin de gün ışıklarının bir birleriyle çarpıştığı o küçücük yer , kapkaranlık olmuş . Saat geceye geri dönmüş , derviş öfkesini koskoca bir karanlıkla değiştokuş ederek hapsetmişti beni . Gözlerimi sayamadığım kadar ovuşturdum , metal buz kesmiş , bıçak derimi kesmiyor , yüzüm de ki kıvrımlar yavaş yavaş uzun düz çizgiler halinde başımda ilerliyordu . Bu karanlıktan çıkmak istesem de tüm o kavisli han kapısı kaybolmuş . Pencereler duvarlarla örülmüş ,içeriye nefret fısıltıları sızdırıyordu . Öfkem ürpertiyle süsleniyor , aklım beni bur dan çıkarmak için çalışıyordu . Şeytani dürtülerim , cani iç sesim suskunlukla seyrediyordu beni . Bir martı kanadı mesafede , o şehrin sahibi imparator , kendi için de kalmıştı . Ne arıyordum bu yerde , neden kendimden başka kimseyi bulamadan , kalakalmıştım . Kader kelimesini vurguluyordu zihnim .. Defalarca hatta günceler burada kalmış olabilirdim . Hiç güvenemediğim bir gerçekliğe sahiptim , gerçekten burada mıyım? Defalarca sordum aynı soruları , vaktin önemi hiç yoktu . Yeni bir oyun başlamıştı benim için üstelik akrep yelkovanı , yelkovan akrepi kovalarken , bunlar sadece dairesel hareketlerden ibaretti çünkü burada zaman yoktu . Bir başıma kaybolmuştum , karanlıkta . Teslim olmalıyım diyordum içten içe , başka nasıl kurtulabilirdim ki . Günlerin geçişini fısıltılar azaldıkça anlıyordum . Geceleri susar ,sanırım sabahın ilk vakitlerin tekrar başlıyorlardı. Ben ise bunca boş zamanda içim de saniyeleri ardın dan dakikaları ve saatleri topluyor , ne zaman başladığını bilmesem de fısıltıların ne kadar benimle kaldığını hesaplıyordum. Her bir yirmidört saati bitirdiğimde sakalımdan bir parça koparıyor ve cebime koyuyordum . Tüm sahip olduğum gerçeklik sakallarım ile saydığım günlerdi . En azından bir on güne yakın zamanı bu şekilde tamamlamıştım . Delirmek istesem de zihnim aynı şeyleri tekrar ediyor . Kendi haline bıraktığım da ise hep aynı kaldığım yerden uyanıyor , beni devam etmem için zorluyordu . Kendi içim de ki yolculuk başlamak üzereydi . Aklımın alamadığı bir doygunluk ve uykusuzluk hakimdi . Bedenim hiç acıkmıyor , ruhum ise hiç yorulmadan düşünce çarklarını döndürmeye aralıksız devam ediyor . Belkide asıl sormam gereken soru bunların cevaplarındaydı. Nasıl oluyordu , cebim de duran tam on sakala rağmen hiç yemek yememiş ve uyumamıştım . Kendime aynı soruları sorup cevaplar aramaktan başka yapabileceğim bir şey yoktu. Artık fısıltıları dinlemeye karar vermiştim . Bir çok şey den bahsediyor , öğütler veriyorlardı sanki o an kendimden başka duyabildiğim ne varsa kulak verdim . Odanın o tüm sessizliğin de ki uğultuları dinlemeye başladım . Günden güne aydınlanan bir hava , fısıltılar da bir sakinlik vardı . Toprak duvara kulaklarımı yaslayıp tüm bir günü onları dinleyerek geçirmeye başladım . Artık zamanı saymıyor , cevapsız sorularımı tekrarlamaktan çekiniyordum. Bir sabah tekrar duydum dervişi , buldun mu yusuf dedi . Aradığını öfkenin arkadaşlığında , çeliğin kestiği vücudundan akan kanda . O an anladım belki de ama sözünü bölmedim dervişin .Allah’ın peygamberi Hz.Yusuf’uda kuyunun karanlığında bırakmışlardı . O ise kendine verilen karanlıktan , dünyanın en güzel hediyesiyle çıkmıştı . Belki de anlıyorsun diyerek gülümsedi . O küçücük odada zarları kaybetmiştim artık . İnsan topraktan var olur , ateşle pişerdi . Neden seni yakıp kavuran bu ateşten artık kurtulmuyorsun dedi . Aklıma Mevlana’nın şu sözleri geldi ‘Kalbin bir gün seni sevgiliye götürecek. Ruhun bir gün seni sevgiliye taşıyacak. Sakın acında kaybolma. Bil ki çektiğin acı bir gün dermanın olacak‘ Acım kendim dendir bilirim . Atamadığım adım şeytanın çelmesin-dendir . Elimde ki bıçak vesveselerin uğultusundan dır . Kayboluşlarım Allah’tan kaçışım dandır. Sen kendini buldun Yusuf ‘ dedi derviş . Hikayenin başında Tanrıyla en uzak yer dediğim banyomda, bileklerim kesik bedenim kanlar için de yerde kalmış .Ruhum bir martının kanadı gölgesinde , kendiyle inzivaya çekilmişti . Benim ise Dervişle arkadaşlığım , uyanışımın onbirinci günün de bitti . Yememiş ama acıkmamıştım , uyumamış ama yorulmamıştım. Benim kıssadan hissem bittiğin de, açılan gözlerim kollarım da ki serumlara ve bileğim de ki sargılarla başbaşa kalmıştı .