#akcija policije

[cgvijesti]

U velikoj akciji policije uhapšeno više osoba

Više osoba uhapšeno je u velikoj akciji Specijalnog policijskog odjeljenja, kojom rukovodi Specijalno državno tužilaštvo, saopštio je na sjednici Vlade premijer u tehničkom mandatu Dritan Abazović. Službenici Specijalnog policijskog odjeljenja po nalogu SDT-a tu operaciju sprovode na teritoriji Crne Gore. “Ovo će biti značajan udarac ljudima koji su decenijama švercovali kokain, stvarali…

[balkanskapravila1371]

UHAPŠEN JEDAN OD NAJTRAŽENIJIH SRPSKIH MAFIJAŠA: Velika akcija policije u Španiji, "palo" još 10 osoba

https://www.novosti.rs/hronika/hapsenja-i-istraga/1363759/uhapsen-jedan-najtrazenijih-srpskih-mafijasa-velika-akcija-policije-spaniji-palo-jos-10-osoba

[hriminal]

MINISTAR unutarnjih poslova Davor Božinović je govoreći danas o slučaju prometne nesreće tijekom car meetinga u Buzinu istaknuo da policija radi analize svih takvih događaja te je u posljednje vrijeme pokrenuto deset ciljanih akcija vezanih za slične događaje, "kojih ima svugdje u svijetu".

Policija, Vlada, ministri - kad čujemo da se rade analize nečega, već znamo da je to izgovor za potpuni nerad i nesposobnost hvatanja u koštac s problemom, i čekanje da se medijska bura stiša.

Ovakvih događaja ima svugdje u svijetu, ali nema svugdje ovakve nesposobne i korumpirane policije koja bogatima, povezanima i podobnima gleda kroz prste.

Na sve to, još je tu i pravosuđe.

[portaltvpljevlja]

Akcija policije: Pretresima na 50 lokacija pronađena droga, oružje; uhapšene tri osobe - https://tvpljevlja.me/?p=111537&utm_source=SocialAutoPoster&utm_medium=Social&utm_campaign=Tumblr...

[zoranphoto]

Velika globalna akcija protiv trgovanja ljudima: 212 uhićenih i 244 novih istraga

U operaciji Globalni lanac, održanoj u svibnju u 44 zemlje, uhićeno je 212 osoba i identificirano 1426 potencijalnih žrtava trgovine ljudima u svrhu seksualnog iskorištavanja, prisilnog prosjačenja i kriminala, a pokrenuto je 244 novih istraga, izvijestilo je Ravnateljstvo policije.     Glavni ciljevi operacije, ističe policija, bili su identificirati, zaštititi i uputiti žrtve i potencijalne žrtve trgovanja ljudima za pomoć, dok su konkretne akcije usmjerene na razbijanje kriminalnih mreža koje potencijalno iskorištavaju žrtve podrijetlom iz Južne Amerike, Azije, Afrike, zapadnog Balkana i Ukrajine. Policija je priopćila da su vlasti zemalja uključenih u akciju bile prisutne na graničnim prijelazima i glavnim prometnim čvorištima kako bi identificirale potencijalne žrtve i osumnjičenika, a zemlje su prilagodile svoje operativne aktivnosti vrstama trgovine ljudima koje prevladavaju u njihovim regijama. Ukupno su nadzirana 8644 leta, a aktivno su nadzirana 3984 granična prijelaza u 25 država članica EU i 19 država izvan EU, ističe policija dodajući da je 130.000 službenika diljem svijeta provjerilo 1,6 milijuna ljudi, 25.400 lokacija, 153.300 vozila i 72.850 dokumenata.     Između ostalih, istražitelji su u Švedskoj identificirali pet maloljetnih dječaka u društvu 19-godišnjaka koji je nadgledao njihovo prosjačenje, dok je u Srbiji uhićeno šest osoba osumnjičenih za seksualno iskorištavanje 10 žena, a jedan osumnjičenik za iskorištavanje jedne žene u vidu prosjačenja i prisiljavanja na kriminal.

Suradnja Frontexa, Europola i Interpola

Ravnateljstvo policije dodaje da su rumunjske vlasti provele 19 pretraga kuća i uhitile četiri osobe osumnjičene za radno iskorištavanje najmanje osam žrtava, dok je u Sjevernoj Makedoniji uhićeno 11 osoba koje se sumnjiče za seksualno iskorištavanje maloljetnika i trgovinu ljudima. U Kolumbiji je identificirano 27 žrtava seksualnog iskorištavanja, a sedam osumnjičenih je uhićeno. Opsežna operacija Globalni lanac planirana je na sastanku čiji je domaćin bio Frontex, koordinirane su iz Interpolovog centra, dok je Europol omogućio razmjenu informacija i 24-satnu operativnu analitičku podršku. Maloljetnicima se trguje radi seksualnog i radnog iskorištavanja te radi prosjačenja ili krijumčarenja ilegalne robe i sitnog kriminala. Upozorava i da se trgovina djecom i nadalje u velikoj mjeri nedovoljno prijavljuje te da unutar EU-a djecom uglavnom trguju njihovi rođaci. Policija precizira da ove zločinačke organizacije, povezane velikim mrežama klanova, djeluju u nekoliko zemalja i premještaju djecu preko granica, kao i da maloljetnici iz zemalja izvan EU-a mogu postati žrtve trgovaca ljudima koji surađuju s osobama koje prate djecu, pretvarajući se da su njihovi rođaci ili zakonski skrbnici. Tportal.hr Read the full article

[ahmatsila95]

Put Čečena (Revolucija)

Čečenija je devedesetih godina osetila sve strahote rata. Prvo kroz sukob separatista sa federalnim snagama, a potom i kroz građanski rat. Ipak, na veliko iznenađenje ostatka sveta, Čečeni su se relativno brzo oporavili od demografske, ekonomske i privredne katastrofe koju rat sa sobom nosi.

Nakon tri godine postojanja „Čečenske Republike Ičkerije“, prvobitne akumulacije kapitala nakon prvog talasa privatizacije u Ruskoj Federaciji, a potom i serije geopolitičkih uspeha, Moskva se odlučila na odlučnu akciju u Gruziji.

Pod serijom geopolitičkih uspeha na ovom mestu pre svega možemo smatrati uspostavljanje kontrole nad delovima Gruzije: AR Abhazijom 1992. i 1993. godine u potpunosti, izuzev južnog Gali distrikta, najvećim delom Južne Osetije, uz instaliranje poslušne vlasti Aslana Abašidzea u primorskoj AR Adžariji na jugu države. U sve tri oblasti Moskva je devedesetih godina posedovala ozbiljne vojne kontigente.

Svakako, mora se napomenuti da je Gruzija u ovom periodu bila razorena dvostrukim građanskim ratom, kako sa separatistima, tako i među Gruzinima, ali i da je bila devastirana ekonomskom krizom. Gruzini su u Južnoj Osetiji doživeli etničko čišćenje velikih razmera, baš kao i Osetini iz delova Južne Osetije koji su bili pod kontrolom Gruzina, ali i drugih delova ove južnokavkaske države.

Gruzini u Abhaziji su pored etničkog čišćenja bili i žrtve genocida, koji je izveden od strane abhaskih separatističkih snaga, uz podršku „Konfederacije planinskih naroda Kavkaza“, terorističko-džihadističke organizacije na čijem de-fakto čelu je bio potonji lider džihadističkog pokreta u Čečenskog Republici Ičkeriji, koji u prvi plan izbija nakon smrti prvog čečenskog lidera nakon samoproglašenja samostalnosti 1991. godine Džohara Dudajeva.

Ime ovog teroriste je Šamil Basajev. Tako se Basajev istovremeno tokom ’92. i ’93. godine nalazio na strani koja je uživala političku, vojnu, materijalnu i finansijsku podršku Moskve u Abhaziji, ali i na strani zakletih protivnika bilo kakve ruske vlasti nad susednom Čečenijom. Basajev je za svoje „zasluge“ tokom sprovođenja masovnih i svirepih zločina nad gruzijskim civilima Abhazije, prvobitno čak bio i odlikovan ordenom „Narodnog heroja“ od strane separatističke vlade u Suhumiju.

Pored paralizovanja Gruzije i ostvarivanja direktnog uticaja na spoljnopolitički kurs ove države preko poslednjeg ministra spoljnih poslova SSSR i drugog predsednika Gruzije Eduarda Ševarnadzea, Moskva je tokom rata u Azerbejdžanu pokazala da se nijedan sukob na južnom Kavkazu ne može razrešiti bez njene odluke, zadržavajući značajan kontigent vojnih snaga u Jermeniji, uz snažan uticaj na zvanični Baku.

Slična je situacija i u centralnoj Aziji gde su tokom građanskog rata u Tadžikistanu (1992. – 1997. godina) sve zainteresovane strane uvidele da se bez pristanka Kremlja ne mogu donositi važna rešenja. Moskva je nakon 1994. obnovila i svoj uticaj u Kaspijskom basenu i uspela da zadrži u svojoj političkoj orbiti i energentima bogati Kazahstan.

Te, 1994. godine se u rusku sferu interesa se nakon izbornog poraza prorumunskih unionista vratila i Republika Moldavija, baš kao i Ukrajina posle trijumfa umerenog Kučme nad suverenistom Kravčukom, odnosno Belorusija nakon ubedljive pobede Lukašenka nad Šuškevičem i Kebičem.

Bilo je logično da nakon uspostavljanja političke kontrole nad većim delom bivšeg SSSR, Moskva odluči da uspostavi i punu kontrolu nad sopstvenom teritorijom. Prvi čečenski rat je započeo kao „Akcija uspostavljanja ustavnog poretka“ oružanih snaga RF. Moskva je u tom momentu protiv sebe imala ujedinjena čečenska plemena, izuzev krajnjeg severa republike, gde su vladali naslednici u Groznom još krajem 1991. godine poraženog „Komiteta nacionalnog spasa“ odnosno „Privremenog saveta“.

Reč je bila o „antidudajevskoj opoziciji“ na čijem čelu je stajao Umar Avturhanov, kasnije general-major ruske Poreske policije. Avturhanov je uživao snažnu podršku u Nadterečnom rejonu Čečenske Republike. Kao što Avturhanov nije uspeo da ostvari sopstvenu ambiciju i postane lider cele Čečenije, pošto je njegov uticaj u Groznom marginalizovan još 1992. godine, on je ostao lider svog rejona kojim Dudajev nikada nije do kraja i u potpunosti ovladao.

Avturhanov je pripadnik klana Pjašhoj, jedinstvenog po tome što ne ulazi u sastav nijednog čečenskog plemena, kao i po tome što ima sopstvenu svetu goru „Pjašhoj-Lam“. Avturhanov ipak nije dominirao celim klanom, pošto se najveći broj pripadnika ovog klana nalazio u jednom od zapadnih rejona Čečenije i u Prvom čečenskom ratu se borio na strani separatista. Avturhanov i njegova porodica, baš kao i najveći deo Nadterečnog rejona su bili pod snažnim uticajem zasebnog sufističkog učenja i kao takvi posebni u odnosu na najveći broj sunarodnika.

Sukobi opozicionih snaga koje je shodno opozicionom sporazumu Avtruhanov-Gantamirov-Hasbulatov od 29. avgusta 1994. godine predvodio Bislan Gantamirov i oružanih formacija ČRI su započeli sredinom 1993. godine i eskalirali 1994. kada su prvo „dudajevci“ bezuspešno pokušali da preuzmu kontrolu nad Nadterečnim rejonom, a potom i „avturhanovci“ i „gantamirovci“ da uđu dublje u teritoriju ČRI i preuzmu Grozni.

Pristalice „Privremenog saveta“ odnosno antidudajevski blok, u velikoj meri potpomognut ruskim snagama ne samo u oružju i opremi već i ljudstvu, započeo je operaciju „Juriš“, koja je za cilj imala zauzimanje Groznog. Grad je napadnut iz tri (prema nekim podacima i sva četiri) pravca. Pre samog naleta bio je meta žestoke artiljerijske pripreme, udara iz vazduha i neselektivnog granatiranja. Broj civilnih žrtava je bio veliki.

Izuzev otpora u zapadnom predgrađu, opozicione snage i ruski vojnici nisu naišli ni na kakav otpor. Bez većih problema su se probili do samog centra grada, zauzeli sedište televizije, a potom i prišli sedištu predsedničke administracije. Kada su prva tri tenka prišla predsedničkoj administraciji i jedinica ruskih specijalaca iz Podmoskovlja otvorila vatru na Dudajevljevu rezidenciju, došlo je do silovitog udara snaga ČRI. Akteri ove bitke koji su uspeli da prežive i vrate se iz Čečenije, kao i vojni komentatori lista „Vojnik sreće“ su opisivali tu situaciju detaljno i u više navrata narednih godina. Slikovit prikaz jednog od učesnika borbi sa ruske strane.

„Prvi specijalci su prišli Rezidenciji. Sve je bilo neobično tiho. Na ulici nije bilo nikog. Mi smo parkirali tri tenka, iza nas je nailazila malobrojna pešadija i nekoliko vojnih novinara. U jednom momentu čuo se neartikulisan povik. Nesnosna buka. Sastavili su se nebo i zemlja. Rafali na sve strane, štektanje automata, prasak bombi, geleri, pojedinačni pucnji. Jauci i uzvici bola. Ležao sam uz bok tenka, nisam ni osetio kada me je zakačio geler i pogodio metak. Ništa nisam čuo, buka je bila nesnosna. Sve dok me jedan od saboraca nije povukao za ruku i prenuo, nisam podizao glavu. Tek kada smo krenuli u rastrzano povlačenje uvideo sam razmere katastrofe. Na desetine naših saboraca je ležalo mrtvo unaokolo. Izvlačili smo što smo više mogli ranjenika, neki od njih su nažalost ostali da leže u nemoći. Jedan je sebi presudio pre nego što je pao u ruke „dudajevcima“. Iskustva ranijih zarobljenih su govorila da je smrt zlatna u odnosu na ono što vam oni mogu prirediti“.

Na delu je bila klasična akcija prepada. Dudajevci su svesno pustili opozicionare duboko u grad. Kompletan sistem odbrane je funkcionisao savršeno sinhronizovano. Od otpora na ulazu u grad koji je služio samo kako bi predupredio eventualnu sumnju napadača, preko svesnog puštanja glasina kako je Rezidencija pala pod kontrolu gradske „Pete kolone“, pa sve do uzdržavanja od ispaljivanja ijednog metka, dok signal za paljbu nije dat.

Zasedu u centru grada su pripremili i izveli džihadisti Šamila Basajeva, koji su direktno učestvovali u ratu u Abhaziji i sudelovali u proterivanju lokalnog nečečenskog stanovništva, kao i opozicionih snaga. Basajev je rukovodio akcijom lično, a operaciju je osmislio zajedno sa Dudajevim.

U zarobljeništvu se tako našlo blizu 30 pripadnika ruske armije, više desetina čečenskih opozicionara, život je izgubilo preko 500 ruskih vojnika i opozicionara (od 1.200 koliko ih je učestvovalo u napadu na grad), dok je od 40 tenkova koliko je ušlo u grad, Grozni napustilo svega 18. Ostali su uništeni ili zarobljeni.

Još jedna, kasnije veoma važna ličnost, koja je uzela učešće u ovoj bitki na strani ČRI jeste Ramzan Kadirov. Danas predsednik Čečenske Republike, odnosno apsolutni gospodar ovog subjekta Ruske Federacije, tada je kao mladić sticao svoja prva borbena iskustva i baš kao i njegov otac Ahmad Kadirov, muftija čečenski, bio na strani Džohara Dudajeva u prvoj polovini devedesetih godina prošlog veka.

I otac i sin Kadirov, docnije prvi i drugi predsednik Čečenske Republike pod kontrolom Ruske Federacije, u to vreme su blisko sarađivali sa Šamilom Basajevim u ispunjavanju ratnih zadataka. Klan kojim je dominirala njihova porodica bio je izuzetno važan kako zbog visokog religijskog obrazovanja i uticaja, tako i zbog veoma izraženih ratničkih sklonosti.

U predvečerje Prvog čečenskog rata, vladalo je jedinstvo gotovo svih čečenskih klanova, izuzev već opisanih opozicionih snaga sa severo-zapada Čečenije. Kasniji lideri međusobno suprotstavljenih frakcija Mashadov, Basajev, Kadirov, Umarov, Zakajev bili su pod više ili manje izraženom kontrolom Dudajeva i njihove duboke ideološke, interesne i političke razlike nisu dolazile do punog izražaja.

Odmah do Basajeva na ovoj konferenciji za medije 1995. godine sedi Ahmed Kadirov. Ova serija pretnji izrečena je u vreme najžešćih okršaja snaga ČRI i Vojske RF. Tadašnji saveznici, koji sede rame uz rame, ubrzo će postati ljuti protivnici.

Prvo koncepcijskog tipa, a onda i na ličnom nivou. I upravo će Basajev biti odgovoran za teroristički akt 2004. godine 9. maja, na paradi priređenoj u čast Dana pobede, na fudbalskom stadionu FK Dinamo u Groznom. U tom napadu, život je izgubio upravo muftija Kadirov, koji je bio i glavna meta napada.

Basajev je deklarisani terorista. Nakon sloma ČRI, on se povukao prvo u čečenske, a onda u dagestanske i inguške šume. Zajedno sa džihadističkim saborcima organizovao je seriju terorističkih napada kako na snage novouspostavljene Čečenske Republike, tako i na ruske vojnike u Čečeniji, ali i na ruske civile.

Odgovoran je za napad na stambene blokove u predgrađu Moskve 1999. godine, za masakr dece u gradu Beslanu u Severnoj Osetiji, na prvi dan škole 2004. godine, kada je život izgubilo 334 civila. Basajev i njegovi teroristi su odgovorni i za napad na pozorište „Dubrovka“ u Moskvi, 2002. godine, kada je život izgubilo 130 civila,kao i brojne druge akte zločina.

Basajev je Čečeniju zamišljao kao deo Kavkaske Islamske Konfederacije, države koja će počivati na šerijatskom pravu, u kojoj neće biti mesta za „neinkorporirane manjine“, državu koja će biti temelj evropskog dela, budućeg svetskog kalifata.

Ni Ahmed ni Ramzan Kadirov, iako verujući muslimani, nikada se nisu slagali sa ovakvom politikom. Uprkos tome što nisu a-priori sekularisti i protivnici šerijatskog prava, ne isključuju ni nacionalnu komponentu čečenskog bića, ali takođe ne žele da stvore društvo koje će u potpunosti isključiti sve civilizacijske tekovine koje su duboko ugrađene u čečensko biće i koje ovaj narod čine delom „ruskog sveta“ i u širem smislu – Evrope.

Basajeva je rat zatekao u Moskvi, gde je radio kao prodavac video-igara. Odmah po izbijanju čečenske revolucije, našao se među prvim pristalicama izdvajanja Čečenije i vrlo brzo se nametnuo kao lider militanata. Vojno znanje koje je stekao u SSSR unapređivao je u direktnim okršajima, a neznanje nadomešćivao okrutnošću i surovošću, prvo nad Gruzinima u Abhaziji i Jermenima u Azerbejdžanu, a potom i nad Rusima u Čečeniji. Basajev je bio pristalica politike „neuzimanja talaca“. U ČRI je dosegao titulu „generala“, a posthumno i „generalisimusa“.

Ubijen je juna 2006. godine u specijalnoj akciji FSB u Ingušetiji, iako postoje informacije kako je poginuo greškom, prilikom sastavljanja eksploziva u pripremi novog terorističkog nedela. [5] Poslednjih godina života na bio je optužen i za kovanje zavere koja je za cilj imala lišavanje života pojedinih lidera iz zapadne Evrope, poput Tonija Blera. Basajev je jedan od glavnih krivaca za unutarčečenski sukob do kog je došlo nakon pogibije Dudajeva u širokom obimu. Njegovi anticivilizacijski svetonazori, nepatvorena mržnja prema svemu i svakome ko se ne uklapa u njegov profil „istinskog muslimana“, sklonost ka konfliktima i naglost, odredili su dalji razvoj ČRI, njenu izolaciju, interne sukobe i naposletku raspad pod udarom federalnih snaga.

Nakon novembarske katastrofe Jeljcin je odlučio da potpiše ukaz 9. decembra 1994. godine, kojim je doneta odluka o otvorenom stavljanju u borbeno dejstvo Vojske Ruske Federacije na prostoru Čečenije. Samo dva dana kasnije, ruski vojnici su ušli na teritoriju koja se nalazila pod kontrolom „dudajevaca“. Borbe su bile oštre i svakodnevne, a žrtava sve više na obe strane.

Razaranja koja je Grozni doživeo u novembru su bila neuporediva sa devastirajućim bombardovanjem i sa zemlje i sa neba tokom decembarskog okršaja. U drugoj polovini meseca, ruske snage napokon stižu do Groznog. Uporedo sa ratnim okršajima vodili su se i pregovori Moskve i predstavnika ČRI, ali bezuspešno. Tadašnji ministar odbrane RF Pavel Gračjov najavljivao je brzi slom ČRI ističući kako su samo dva desantska puka ruske vojske dovoljna da zauzmu Grozni. Naravno, istina je ipak bila drugačija. U tom momentu još uvek u velikoj meri ujedinjeni, Čečeni pokazuju zavidan nivo vojne organizovanosti.

Nakon pobede u bitki za Hankalu i zauzimanja aerodroma i strateški važnog prostora nadomak Groznog, započet je silovit udar na Grozni federalnih snaga iz tri pravca. Nakon oštre i neselektivne artiljerijske pripreme koja je izazvala veliki broj izbeglica i civilnih žrtava, u grad je ušlo preko 250 oklopnih vozila i tenkova ruske vojske 31. 12. 1994. godine.

Ponovila se istorija. Ruske snage su se relativno lako probile do centra grada, zauzele sedište administracije predsednika, parlamenta, železničku stanicu. I dospeli u okruženje. Nakon četiri dana ogorčenih borbi, bataljon Majkopske brigade je izgubio blizu 160 vojnika, njih preko 100 je zarobljeno, a život je izgubio i komandant Savin. Sličnu sudbinu su doživeli i vojnici Petrakuvskog motorizovanog puka. Nakon samo jednog dana borbi, u stroju je ostalo svega 30% vojnika u odnosu na broj onih koji su ušli u grad poslednjeg dana prethodne godine.

Ruske snage ipak nisu odustajale. Uz podršku avijacije i artiljerije, uspeli su da zauzmu gradski aerodrom, sedište predsedničke administracije i još neke privredno važne objekte u centru grada. No, nakon 20 dana ogorčenih uličnih borbi ruski vojnici su vladali samo jednom trećinom grada. Stoga, početkom februara pristiže pojačanje ruskoj vojsci. U tom momentu, u Groznom se borilo preko 70.000 pripadnika federalnih snaga.

Tokom februara, nove snage su pokušale i nakon velike borbe i ozbiljnih gubitaka uspele da preseku magistralni put Baku – Rostov i na taj način okruže grad sa sve četiri strane. Kada je 06. marta Šamil Basajev sa svojim „Abhaskim bataljonom“, sačinjenim od Čečena koji su se borili protiv Gruzina 1992. i 1993. godine u Abhaziji, napustio grad – on je u potpunosti prešao pod kontrolu ruske vojske. Moskva je ubrzo formirala sebi lojalnu administraciju na čije čelo je stao Avturhanov..

Ipak, ratna pobeda je bila daleko. Potpuno devastirani, razoreni Grozni nije bio podesan ne samo za život čečenskih civila, već ni za snabdevanje ruskih vojnika. Snage ČRI su se povukle u teško dostupne planine i započele sa gerilskim tipom ratovanja. Ruske vojne žrtve su bile velike i rasle su iz dana u dan. Kontinuirani sukobi dovodili su i do porasta međusobne netrpeljivosti oružanih snaga na svim nivoima.

Kulminacija je usledila u proleće 1995. godine kada je pri operaciji „čišćenja sela od terorista“ likvidirano više stotina čečenskih civila shodno podacima OUN, odnosno 114 lica prema podacima ruske organizacije „Memorijal“.

Ovaj sukob je izazvao kako još izraženiji antagonizam prema ruskim snagama među Čečenima, tako i veoma negativne reakcije širom RF. Pored velikog broja stradalih ruskih vojnika, slika razaranja i drugih ratnih užasa, još jedan element je doprineo sve izraženijem otporu ruske javnosti ratu u Čečeniji – terorizam.

Iako će kasnije zapravo motivisati rusku javnost na borbu, sredinom devedesetih godina, kombinovan sa užasavajućim društveno-ekonomskim stanjem, doprineo je demoralizaciji, višem stepenu straha i sve izraženijem osećaju nespokoja među građanima naročito urbanih celina RF. Čečenski napadi su bili kontinuirani, usmereni na tačno određene ciljeve i uglavnom izvođeni podmetanjem bombi i upotrebom drugih eksplozivnih naprava.

Istovremeno, na terenu su masivne ruske snage bile iscrpljene. Meta konstantnih gerilskih udara, u okruženju koje definitivno nije bilo prijateljski orijentisano, pripadnici ruskih oružanih snaga su bivali sve demoralizovaniji da učestvuju u ratu kom se nije video kraj.

Juna meseca, Šamil Basajev je sa još 150 sebi lojalnih boraca izvršio napad na gradić Budjonovsk u Stavropoljskom kraju. Tom prilikom je zauzeo bolnicu i preko 2000 ruskih civila držao kao taoce. Nakon nekoliko dana ogorčenih borbi ruskih specijalaca, započeti su pregovori u formatu Černomirdin – Basajev. Ruske vlasti su bile prinuđene da dozvole Basajevu povratak u Čečeniju zajedno sa 120 zarobljenika koje je pustio po ulasku na teritoriju pod kontrolom ČRI. U ovom napadu je poginulo preko 140 Rusa od čega 46 pripadnika specijalnih snaga, dok je istovremeno poginulo 19 Basajevljevih pratilaca.

Nakon ovog akta Moskva je odlučila da pokuša sa uspostavom primirja i otpočinjanjem pregovora sa predstavnicima ČRI. Pregovori su doveli do mira koji je bio konstantno narušavan i vodio ka novoj eskalaciji nasilja. Ipak, ovaj period koji je Moskva iskoristila za sprovođenje izbora na delu teritorije Čečenije koju je kontrolisala, pripadnici ČRI su koristili za pregrupisanje i spremanje za nove napade.

I zaista, do novog velikog napada i to ponovo izvan Čečenije je došlo u januaru 1996. godine. Meta je bio grad Kizljar u Dagestanu, sa dominantno ruskim stanovništvom. Tom prilikom je u lokalnoj vojnoj bazi ubijeno blizu 80 ruskih vojnika.

U isto vreme, pristalice ČRI započinju sa sličnim akcijama napada na ruske građane i van granica RF. Tako, u Istanbulu dolazi do napada na brod na kom je u tom momentu bilo preko 100 ruskih turista i radnika. Nakon dvodnevnih pregovora pripadnici ČRI su se predali turskim vlastima, dok je događaj izazvao i relativno masovne demonstracije podrške Čečenima u gradovima širom Turske.

Kako je vreme odmicalo, tako su pripadnici ČRI postajali sve ambiciozniji u svojim naumima, kada je o povratku kontrole nad čečenskim gradovima reč. Marta meseca je usledio napad na Grozni koji jeste bio preuranjen, ali je uzrokovao nove, velike žrtve na ruskoj strani i potrebu za slanjem dodatnih snaga u Čečeniju. Sve dezorijentisaniji ruski oficiri počeli su da prave i ozbiljnije greške.

Nadomak sela Jarišmardi, snage ČRI su načinile zasedu ruskim trupama koje su se kretale u velikom broju sa više desetina oklopnih vozila. Čečeni su se organizovali u lokalnom klancu i koristivši konfiguraciju terena kao i očito loše informisanje ruskih snaga izvršili napad koji je uzrokovao jedan od najvećih pokolja ruskih trupa u ovom ratu. Gotovo svaki drugi pripadnik 245. motorizovanog puka je poginuo, dok je gotovo kompletna tehnika uništena. Ovo je istovremeno bila jedna od najvećih bitaka u kojima je na strani ČRI učestvovao odred avganistanskih mudžahedina.

Samo pet dana kasnije, dolazi do jednog od ključnih momenata u novijoj čečenskoj istoriji. Ruski obaveštajci su uspeli da spaze signal satelitskog telefona koji je Dudajev koristio radi razgovora sa predstavnicima kako ruske vlasti, tako i opozicije. Ubrzo su se na nebu našla dva aviona SU-25 koji su delovali po mestu odakle je signal satelitskog telefona dopirao. Nakon više desetina neuspešnih atentata, ruske snage su uspele 21. 04. 1996. godine da likvidiraju vođu čečenskih separatista Džohara Dudajeva.

Pa ipak, ruske snage nisu ovim došle do odlučujuće psihološke prednosti. Predsednički izbori koji su bili na redu te godine, uslovili su nešto pacifikovaniji pristup Moskve, koja je želela okončanje oružanih dejstava i predupređivanje novih terorističkih napada. Stoga je nedugo nakon Dudajevljeve smrti, započeto sa pregovorima između predstavnika vlasti RF i ČRI.

Početkom juna, započeti su ključni pregovori u Moskvi, koji su rezultirali razmenom zarobljenika, a potom i dolaskom samog Jeljcina u Grozni, koji je proglasio pobedu nad „dudajevskim režimom“ i najavio posledično povlačenje dela vojnih snaga. Pritisak javnosti u RF, ali i spolja na Moskvu, je tih godina bio velik. Ratu se nije nazirao kraj. Stav po kom je manje loša opcija prepuštanje Čečenije separatistima, u odnosu na nastavak krvoprolića je prevladao. I zaista, u inguškom Nazranju je nešto pre Jeljcinovog dolaska potpisan sporazum u nekoliko tačaka:

1-Snage ČRI odustaju od nasilnog vida borbe. 2-Snage RF napuštaju Čečeniju, izuzev dve brigade. 3-Sprovode se demokratski izbori.

Ipak, odmah po pobedi Jeljcina u julu 1996. godine u borbi za novi mandat nad liderom komunista Genadijem Zjuganovim, ratna dejstva su obnovljena. Ruske snage su pokušale da povrate teritoriju koju su u međuvremenu separatisti preuzeli, dok su snage ČRI izvršile ofanzivu na Grozni i uprkos činjenici da su napadali sa manje snaga u odnosu na broj ruskih trupa koje su branile grad, uspele su da preuzmu kontrolu nad najvećim delom grada, iako to nije ni bio prioritetni cilj.

Oko 2000 pripadnika ČRI zauzelo je ključne institucije i vitalne saobraćajnice u Groznom tokom avgusta meseca. Prema ruskim podacima u obnovljenim borbama u Groznom i okolnim gradovima poginulo je ili nestalo blizu 500 ruskih vojnika, dok su opozicione čečenske snage u gradu potpuno uništene.

Kremlj je nakon ovog poraza, privremeno kapitulirao u Čečeniji. Potpisan je Hasavjurtovski sporazum sa dve ključne tačke:

Snage RF u potpunosti napuštaju Čečeniju. Pitanje statusa Čečenije rešavaće se nakon 31. 12. 2001. godine.

Nakon gotovo dve godine surovih borbi, prema zvaničnim podacima, u Prvom čečenskom ratu život je izgubilo ili je nestalo preko 5.300 ruskih vojnika.Na čečenskoj strani stradalo je od blizu 2.900 pripadnika oružanih formacija (čečenska tvrdnja) do blizu 18.000 (procena ruske vojske). Civilne žrtve među Čečenima su svakako bile velike. Od 30.000-40.000 poginulih (procena RF) do preko 120.000 ubijenih (procena Dudajevljevog naslednika Aslana Mashadova).

Čečenija je ponovo de fakto samostalna, bez prerogativa federalne vlasti na svojoj teritoriji. I potpuno razorena. No, ratnim razaranjima tu nije kraj. A ni turbulentnim političkim zaokretima Čečena, Spartanaca 21. veka.

Nastavak sledi...

[mentalnahigijena]

Kako se realizuje ,,meka moć“ Rusije Nastavlja se međunarodna akcija razbijanja ruske mreže agenata u Crnoj Gori Dok Putin ima strateški cilj da države Zapadnog Balkana ne budu dio EU i ostanu pod nekom vrstom uticaja Moskve, Vučić pokušava da, sprečavajući crnogorski put ka EU, zadrži poziciju glavnog političkog igrača u regionu. Stoga se godinama unazad subverzivne aktivnosti na crnogorskom tlu vode iz ruskog centra, ali se za realizaciju planova koriste srpske proksi organizacije, udruženja i prosrpske partije u Crnoj Gori Ministar unutrašnjih poslova Filip Adžić, nakon procjene Agencije za nacionalnu bezbjednost, potpisao je juče odluku o uskraćivanju boravka i zabrani ulaska u Crnu Goru za 28 stranih državljana, među kojima je i bivši ambasador Republike Srbije Vladimir Božović. Odluka MUP-a je dio opsežne operacije koju – uz saradnju sa partnerskim službama sa Zapada – sprovode ANB, MUP i Specijalno državno tužilaštvo. Prvi cilj je, kako su saopštili izvori iz bezbjednosnog sektora, da se razotkriju ključni punktovi koje Moskva koristi za vođenje hibridnog rata protiv Crne Gore kao članice NATO pakta. Konačni zadatak je – prevencija trajne destabilizacije kroz planirano urušavanje državnih institucija da bi se na taj način osporio crnogorski put ka EU. Nestabilna Crna Gora koja gubi lidersku poziciju u procesu europskih integracija, prema procjenama zapadnih analitičara, strategijski odgovara interesima Moskve Vladimira Putina. Ali i režimu Aleksandra Vučića u Beogradu, koji je ostao – uprkos intenzivnim pritiscima euroatlantskih partnera nakon ruske agresije na Ukrajinu – najjače uporište Kremlja na Zapadnom Balkanu. I dok Putin ima strateški cilj da države Zapadnog Balkana ne budu dio EU, Vučić pokušava da, sprečavajući Crnogorski put ka EU, zadrži poziciju glavnog političkog igrača u regionu. Stoga se godinama unazad subverzivne aktivnosti na Crnogorskom tlu vode iz ruskog centra, ali se za realizaciju planova koriste srpske proksi organizacije, udruženja i prosrpske partije u Crnoj Gori. PLAN AKCIJE Međunarodna bezbjednosna operacija otkrivanja špijunske mreže koja je u toku, ima cilj da ANB i istražni organi, koordiniranim aktivnostima u saradnji sa zapadnim partnerima, prekinu veze između ruskih agenata, brojnih organizacija i udruženja sa nacionalnim ili vjerskim predznakom koje djeluju u Crnoj Gori, ali i sa crkvom Srbije koja se u Crnoj Gori pokazala kao faktor akcionog jedinstva različitih grupa. Iako je pripremana duže, akcija je zvanično počela u četvrtak kada je Specijalno odjeljenje policije, na zahtjev Specijalnog tužilaštva i po naredbi Višeg suda u Podgorici, pretreslo više stanova i poslovnih prostora građana, zbog osnovane sumnje da su učinjena krivična djela stvaranja kriminalne organizacije i špijunaža. Iako je portparol Specijalnog tužilaštva Vukas Radonjić u četvrtak negirao da je bilo privođenja, juče je potvrđeno da je Specijalno policijsko odjeljenje, po nalogu SDT-a, uhapsilo penzionisanog Crnogorskog diplomatu Radomira Sekulovića i podnijelo krivičnu prijavu. Nakon saslušanja u Osnovnom državnom tužilaštvu Sekuloviću je određeno zadržavanje do 72 sata. Otkriven je identitet i drugog privedenog crnogorskog državljanina: riječ je o Vladimiru Boljeviću koji je, nakon iskaza u tužilaštvu, pušten da se brani sa slobode, a i protiv njega je podnijeta krivična prijava. Specijalno tužilaštvo je šturo saopštilo da je otvoren izviđaj protiv dvojice Crnogorskih državljana za krivična djela stvaranja kriminalne organizacije i djelo – špijunaža. Naglašeno je da se, zbog ,,zaštite interesa postupka“, javnosti ne može saopštiti više podataka. Ali, sve je već sada jasno: međunarodna akcija razbijanja mreže malignog uticaja preko koje se vodi hibridni rat protiv Crne Gore tek je počela i u narednim sedmicama mnogi ovđe neće imati miran san. I nije slučajnost što se akcija odigrava nakon što je smijenjen prosrpski nastrojeni Dejan Vukšić i tek što je na čelo ANB postavljen Savo Kentera, a za koordinatora Biroa za operativnu komunikaciju Raško Konjević. Novi ljudi, jasne zapadne profilacije, uvjerili su međunarodne partnere da je sada akcija kidanja ruskih veza u Crnogorskim institucijama – moguća. ,,MEKA“ RUSKA MOĆ Prema informacijama iz bezbjednosnih krugova, međunarodne partnerske službe su, u dužem periodu, prikupile impozantnu količinu obavještajnih podataka o subverzivnim aktivnostima ruske agenture na Crnogorskom prostoru u cilju realizacije doktrine Kremlja o ,,mekoj moći“ u Crnoj Gori. To je strategija koju Putinov režim odavno primjenjuje u mnogim zemljama od značaja za ruske interese, a na Zapadnom Balkanu se posebno targetiraju, osim Crne Gore, Bosna i Hercegovina i Sjeverna Makedonija. Realizacija doktrine ,,meke ruske moći“ podrazumijeva djelovanje na više nivoa: kroz institucije targetirane države, obavještajni sektor, ali intenzivno i kroz usmjeravanje djelovanja raznih nevladinih organizacija, udruženja, pravoslavnih bratstava, kao i medija koje ovdje kontoliše ,,imperijalni“ Beograd. Ključna ideja je da se promovišu vrijednosti koje baštini Ruska Federacija, kroz širenje antizapadne propagande koja se uglavnom odvija posredstvom crkvenih organizacija. Nije čudo što se Ruska i Srpska pravoslavne crkva pozicioniraju kao ,,tačke okupljanja“, koje vješto koriste i Putin i Vučić. Aktivnostima raznih pravoslavnih bratstava u Crnoj Gori, koje kontroliše i usmjerava uglavnom srpska BIA. Pisali smo i o ulozi raznih sveštenika Crkve Srbije, poput popa Mijajla Backovića i njegovog angažmana u bratstvu srpske pravoslavne omladine ,,Sveti Pantelejmon“, prvom osnovanom u Crnoj Gori, na Miholjskoj prevlaci i nelegalnoj izgradnju krstionice. Jedan je i od osnivača „Miholjskog zbora“. Jednako je interesantna i aktivnost ,,Kozačke vojske“ u Crnoj Gori, preuzimanje upravljanja tom organizacijom, kao i kontrola nad brojnim organizacijama ,,srpsko-crnogorsko-ruskog“ prijateljstva koje uglavnom služe za propagandu srpske i ruske politike u Crnoj Gori, poput „Noćnih vukova“. - Nepravedno bi bilo reći da su sve te organizacije usmjerene tom političkom cilju, ali je izvjesno da ima značajan broj udruženja koje služe intersima centara izvan Crne Gore – METODE DJELOVANJA Na terenu to podrazumijeva stvaranje probrane i sposobne ,,vojske“, koju usmjeravaju agenti, ali se to nikada, ne radi kroz izdavanje uputstava, već kroz razne vrste sugestija ,,ideološkim istomišljenicima“, ali i uz finansijsku pomoć. - Za potrebe efikasnog djelovanja formirane su saradničke mreže u koje su uključili značajan broj crnogorskih i stranih državljana koji duže borave u Crnoj Gori, a koji su svjesno, uz finansijsku nadoknadu ili neke druge materijalne pogodnosti, prihvatili saradnju ponuđenu od iskusnih ruskih obavještajaca – kazao je izvor uključen u operaciju ,,neutralizacije“ ruskog malignog uticaja. Operativci ANB-a su, prvenstveno u saradnji sa američkim i britanskim kolegama, identifikovali više takvih saradničkih mreža i očekuje se da će prema tim grupama biti vrlo brzo preduzete aktivnosti, mada ne žele da otkriju o kakvim je kontramjerama riječ. Osim prikupljanja podataka od saradnika koje su vrbovali, ruske diplomate – a riječ je o obavještajcima – koordinirale su rad brojnih organizacija koje djeluju kao njihovi ,,uslužni servisi“ u Crnoj Gori. Sagovornik iz bezbjednosnog sektora naglašava da se većina aktivnosti koju Ruska Federeacija preduzima u sklopu hibridnog rata realizuje kroz ljude i organizacije koji nemaju direktnu vezu sa Rusijom, već je riječ o takozvanim proksijima. - Ti ,,subjekti“ su najčešće prikriveni unutar nevladinih organizacija koje se, na prvi pogled, bave ,,nepolitičkim“ pitanjima, ali i unutar medijskih kuća, što se može uočiti ozbiljnijom analizom medijskog sadržaja – sa iskustvom rada u bezbjednosnom sektoru. Ljudima koji u Agenciji za nacionalnu bezbjednost vode akciju poznate su mnoge šeme uticaja i mreža koje su uspostavljene u Crnoj Gori. Biće, najteže pronaći ,,ubačene elemente“ unutar institucija sistema. - Od političke podrške donosilaca odluka u Crnoj Gori zavisi koliko će se Crna Gora uspješno suprotstaviti ruskim proksijima na ovom prostoru – Tenzično u odlazećoj vladi, ministru pravde neprihvatljiva odluka ministra unutrašnjih poslova Filipa Adžića da bivšem ambasadoru Srbije u Crnoj Gori zabrani ulazak u našu zemlju Kovač poziva na odgovornost menadžment ANB-a Odluka odlazećeg ministra unutrašnjih poslova Filipa Adžića da na osnovu procjene Agencije za nacionalnu bezbjednost donese rješenje o zabrani ulaska u Crnu Goru bivšem ambasadoru Srbije u Crnoj Gori Vladimiru Božoviću razbjesnjela je odlazećeg ministra pravde Marka Kovača koji je poručio da je to nerazumljivo i neprihvatljivo. On je na Tviteru napisao: „Nerazumljivo i neprihvatljivo je da bez ikakvog povoda bude zabranjen pristup gospodinu Vladimiru Božoviću, zvaničnom ambasadoru Republike Srbije u Crnoj Gori“. Dodao je da je riječ o „čovjeku koji je rođen u Crnoj Gori i kojem roditelji i najuža rodbina vjekovima imaju korijene u našoj državi“. - Ovakvi akti bi morali biti preispitani, a čelni ljudi ANB-a pozvani na odgovornost ako se utvrdi da je ovakva odluka donijeta na osnovu političkih i diskriminatornih aršina - poručio je Kovač. Zbog zabrane ulaska u Crnu Goru oglasio se i sam Božović uz poruku da će se žaliti na rješenje, te da očekuje reakciju Republike Srbije, predsjednika Vlade, cijelog srpskog naroda, ali i srpskog patrijarha i crkve Srbije. - Jer ovo nije udar na mene i moju porodicu, ovo je udar na sve Srbe u Crnoj Gori i na sve Srbe gdje god da žive, da im se pokaže da oni nijesu demokratski narod, da nijesu narod dostojan da im se poštuju osnovna ljudska građanska i vjerska prava i slobode - kazao je Božović, prenio je N1. Rekao je da se nikada nije miješao u unutrašnje stvari Crne Gore, niti da je ikada dobio nalog od predsjednika Srbije da učini bilo što protiv Crne Gore, njenih organa vlasti ili njenih interesa. - Postajem čovjek kome se zabranjuje ulazak u svoju zemlju rođenja. Zaista sramno i nečuveno i učiniću sve da o ovome obavijestim sve relevantne međunarodne organizacije, pošto je ovo suprotno europskoj Konvenciji o ljudskim pravima i slobodama, suprotno Bečkoj konvenciji - kazao je on, uz konstataciju da se radi o činu „samovolje direktora ANB“. Na izjavu ministra pravde u tehničkom mandatu Marka Kovača reagovao je predsjednik Crnogorskog helsinškog odbora Miodrag Vlahović, uz poruku da je to što je Kovaču „nerazumljivo i neprihvatljivo da bez ikakvog povoda bude zabranjen ulazak u Crnu Goru Vladimiru Božoviću“, kako je napisao, „…(pardon!) ubjedljivo najgluplji komentar u vrlo oštroj konkurenciji super glupih komentara“. - Nemoguće je da bilo koji ministar bilo koje vlade izjavi ovakve besmislice. „Vjekovima imaju korijene“ po Bečkoj konvenciji ili bez nje? Kakvo ludilo! Sramota - napisao je Vlahović na Tviteru. Kovačevu izjavu komentarisali su i iz Socijaldemokratske partije, koja u odlazećoj vladi ima potpredsjednika i dva ministra – odbrane i vanjskih poslova. - Gospodin Kovač bi morao znati da Božović ne da nije ambasador, već je zvanično persona non grata u državi u kojoj je Kovač ministar – poručio je na Tviteru potpredsjednik SDP-a Bojan Zeković. Kako je kazao, „partijske demonstracije privrženosti tuđoj državi kroz vrijeđanje sopstvene možete plasirati“ na sajtu SNP-a. - Ovo je ipak nalog Ministarstva pravde – poručio je Zeković. Božović je personom non grata u Crnoj Gori proglašen u Novembru 2020. godine, nekoliko dana prije odlaska tadašnje vlade koju je, nakon izbora 30. avgusta, te godine, 4. Decembra naslijedila vlada premijera Zdravka Krivokapića. - Nakon dužeg i kontinuiranog miješanja u unutrašnje stvari Crne Gore, ponašanja i izjava nespojivih sa uobičajenim prihvatljivim standardima obavljanja diplomatske funkcije, nakon više usmenih i pisanih upozorenja na neprihvatljivost ovakvog ponašanja, ambasador je nelegitimnu Podgoričku skupštinu 1918. nazvao 'oslobođenjem' i 'slobodnom voljom crnogorskog naroda – obrazložilo je, pored ostalog, svoju odluku MVP kojim je tada rukovodio Srđan Darmanović. Božović je dan ranije, 27. Novembra, na izložbi dokumenata „Parlamentarizam u Crnoj Gori i dani ujedinjenja“ rekao da je Mojkovačka bitka „kao primjer hristolike žrtve za svog bližnjeg i za slobodu bila uvod u oslobođenje Crne Gore i Podgoričku skupštinu - kao slobodan izraz narodne volje za ujedinjenje sa bratskom Srbijom“. MVP je ocijenilo da je Božović na ovaj način unizio Skupštinu Crne Gore koja je 29. Novembra 2018. usvojila Rezoluciju o poništenju odluka Podgoričke skupštine, kojima je ukinut suverenitet Crne Gore i ona anektirana Srbiji, a kralj Nikola Petrović nasilno detronizovan. Srbija nikada nije uvažila odluku Crne Gore i Božović se sve ovo vrijeme predstavlja kao ambasador te zemlje u našoj državi. Otvorena podrška akciji iz Velike Britanije Ministar vansjkih poslova Velike Britanije Džejms Kleverli pozdravio je odluku Crne Gore o protjerivanju šest ruskih diplomata. - Pozdravljam akciju Crne Gore da protjera šest službenika ruske ambasade zbog kršenja Bečke konvencije – napisao je ministar na Twitteru. Dodaje da Velika Britanija stoji uz Crnu Goru u preduzimanju akcije da zaštiti suverenitet i bezbjednost od neprijateljskih ruskih aktivnosti.

[trojerucica-blr]

Pozivamo vas na protest “Protiv državnog kriminala” jer nam državom upravljaju organizovani kriminalci sa najviših državnih pozicija. Zato, protest u subotu 16. oktobra u 12 časova, ispred Republičkog javnog tužilaštva u Nemanjinoj 22. Dok se dva klana u vrhu vlasti, jedan Nebojše Stefanovića, a drugi Aleksandra Vučića, obračunavaju jedan sa drugim u loše režiranoj farsi, svima je jasno da je naprednjačka partijska klika ne samo povezana, već vodeći deo organizovanog kriminala koji je okupirao našu državu. Svima, osim tužilaštvu koje ćuti dok su organizovani kriminal, korupcija i nabacivanje poslova podobnim “investitorima” svakodnevna stvar u Srbiji. Dokazano je da je ministar finansija, Siniša Mali, vlasnik 24 stana u Bugarskoj i da ih nije stekao na legalan način. A njegova 24 stana su samo jedna od mnogih afera i krađa u koje je umešan. Šta radi tužilaštvo? Ćuti! Premijerka Ana Brnabić, zajedno sa ministrom policije, Aleksandrom Vulinom i narodnim poslanikom Vladimirom Đukanovićem, staje u odbranu osumnjičenih za najveću plantažu narkotika u Evropi. Šta radi tužilaštvo? Ništa. Navršava se dve godine od kada je hrabri Aleksandar Obradović, uzbunjivač iz Valjeva, obavestio javnost da sadašnji ministar odbrane, Nebojša Stefanović, i njegov otac, našim parama prodaju oružje iz Krušika. Šta radi tužilaštvo? Progoni Aleksandra Obradovića. Novica Tončev, ministar koji bi trebalo da brine o nerazvijenim opštinama, zapravo otvara mrežu offshore firmi. Šta radi tužilaštvo? Ništa. A povrh svega, veze predsednika države Aleksandar Vučić sa ubicama iz Belivukovog klana su na nivou porodičnih. Ovo su samo neki od brojnih veza naprednjačke vrhuške sa organizovanim kriminalom. Jasno su ih dokazali neustrašivi nezavisni i istraživački novinari, a sada su potvrđeni i u Pandorinim papirima. Tužilaštvo, policija, sudovi, nacionalni mediji i sve druge institucije sistema su pod kontrolom režima. Zato vas pozivamo da pokažemo da nećemo ćutati dok nam kriminalna partijska klika otima državu i porobljava društvo. Građani su jači od kriminalaca na vlasti! Pokret Ne davimo Beograd, Otvorena građanska platforma Akcija, Aleksandar Jovanović Ćuta, Izbor za našu opš https://www.instagram.com/p/CVM8inqDu8R/?utm_medium=tumblr

[zanimljivaekonomija]

NBA i NBPA razgovoraju o načinima za uspostavljanje društvene pravde

Njujork, 24. juna 2020.- NBA komesar Adam Silver, zamenik komesara i prvi NBA operativac Mark Tejtum, vodeći NBA zvaničnik za raznolikost i inkluziju Oris Stjuart i drugi funkcioneri lige sastali su se juče sa izvršnom direktorkom asocijacije NBA igrača NBPA  Mišel Roberts, predsednikom NBPA Krisom Polom, prvim potpredsednikom NBPA Andreom Igodalom i sa nekoliko igrača sa ciljem daljeg unapređenja kolektivnog odgovora lige na pitanja socijalne pravde u SAD. Ovaj sastanak je bio deo tekućih razgovora između NBA i Asocijacije igrača za usmerenu uloge košarke radi omogućavanja rešavanja upornih nejednakosti koje muče Crnu zajednicu.

NBA i NBPA su posvećeni negovanju okruženja koje podstiče iskrene razgovore između igrača i rukovodstva lige, kao i pronalaženja opipljivih i održivih načina za rešavanje rasne nejednakosti širom zemlje. Grupa koja se juče sastala principijelno se složila da će cilj ponovog pokretanja sezone u Orlandu biti preduzimanje kolektivnih akcija u borbi protiv sistemskog rasizma i promovisanje društvene pravde. Razgovorom su obuhvaćene i strategije za povećanje zastupljenosti biznisa u okviru NBA i njenih timova koje poseduju i kojima upravljaju osobe iz crnačke zajednice, osiguranje veće uključenosti preduzeća u vlasništvu te zajednice, i formiranje NBA fondacije za proširenje prilika za obrazovni i ekonomski razvoj širom afro-američke zajednice.

Iako posebni planovi nisu dovršeni, ustanovljena je duboka saglasnost po pitanju pravca i prioriteta ovih zalaganja, posebno u pogledu podrške aktivizmu i liderstvu igrača. Priznajući da dugoročna promena može proizaći samo iz informisane i stalne posvećenosti, razgovori o tim zalaganjima biće vođeni i nadalje, a dodatni detalji će biti objavljeni kasnije.

„Problemi sistemskog rasizma i brutalnosti policije u našoj zemlji moraju se okončati“, rekao je Pol. „Kao udruženje NBA igrača i kao liga, imamo zadatak da koristimo našu kolektivnu platformu za fokusiranje na ta pitanja i da istovremeno radimo na ostvarenju promena. Kao igrači, preuzeli smo lidersku ulogu kada je reč o upotrebi našeg uticaja i primeni praktičnih rešenja, ali pred nama je još mnogo posla kako u Orlandu, tako i dugoročno da bi se nastavio zamah i ostvarila stvarna, dugoročna i trajna promena u našem društvu. "

„Liga i igrači su u jedinstvenom položaju koji im omogućuje direktan uticaj na borbu protiv sistemskog rasizma u našoj zemlji, i mi smo posvećeni kolektivnim akcijama za izgradnju ravnopravnijeg i pravednijeg društva“, rekao je Silver. „Zajednički cilj ponovog pokretanja sezone biće upotreba naše platforme u Orlandu za skretanje pažnje na ova važna pitanja iz domena društvene pravde. Radujemo se razgovorima sa igračima i njihovim Udruženjem o našoj zajedničkoj inicijativi i zahvaljujemo se Mišel, Krisu i igračima na njihovom liderstvu u stvaranju smislene, dugoročne promene.

Osim Silvera, Tejtuma, Stjuarta, Robertsove, Pola i Igodale, sastanku su prisustvovali NBA predsednica za društvenu odgovornost&programe igre Keti Berens, prvi potpredsednik NBA za razvoj igrača Greg Tajlor, prva potpredsednica NBA  za sadržaje poslovanja Kori Dejvis Porter, izvršna direktorka fondacije NBPA Šeri Dins, Malkolm Brogdon iz Indiana Pacersa, Si Džej Mek Kolum iz Portland Treil Blejzersa, Donovan Mičel iz Juta Džeza i Trej Jang iz Atlanta Houksa.

[unitaseurope]

Ukradeni životi

Autor: Ana Krstajić, Unitas

Manoli Pagador iz Španije rodila je pre skoro 50 godina zdravog dečaka u jednoj bolnici u Madridu. Tada nije znala da će prvi put kada bude držala svoju bebu u naručju istovremeno biti i poslednji. Kako kaže, po novorođenče je ubrzo došla jedna od medicinskih sestara. Majka je gledala kako sestra odlazi sa njenim dečakom niz bolnički hodnik, dok je zvuk njegovog plača postajao sve tiši. Nekoliko sati kasnije, saopštili su joj da je beba preminula. Bolničko osoblje joj nije dopustilo da ga vidi i odbilo je da podeli sa njom informacije o tome gde je dečak sahranjen. Manoli danas ima tri ćerke i unučiće, ali je pre nekoliko godina dala intervju za BBC u kom je rekla da nikada nije prebolela nestanak svog sina: „Ni jednog trenutka nisam poverovala u priču da je mrtav. Do današnjeg dana, u svom srcu osećam da je on živ.“

Manoli je jedna od 300.000 majki u Španiji koje su nakon porođaja ostale bez svojih beba. Sva deca su u nerazjašnjenim okolnostima navodno preminula u bolnicama, a roditelji nisu dobili priliku da vide njihova tela ili da ih sahrane. Krađa beba u Španiji započela je za vreme Frankove diktature kao vid obračuna sa političkim neistomišljenicima, ali nastavila se i nakon demokratskih promena. U ovom zločinu koji je trajao od tridesetih do devedesetih godina 20. veka, učestvovali su doktori i medicinske sestre, ali i Katolička crkva koja je u to vreme imala ulogu u bolnicama, školama i socijalnim centrima.

Javnost je za aferu krađe beba saznala u 2011. godini, kada su Antonio Baroso i Huan Luis Moreno, dvojica prijatelja iz detinjstva, otkrili da su kao bebe ukradeni od svojih majki. Antonio i Huan Luis imali su sasvim obično detinjstvo – živeli su u malom gradu kraj Barselone, išli u školu i družili se sa svojim vršnjacima. Život je za obe porodice bio sasvim skladan i miran, sve do trenutka kada se otac od Huan Luisa razboleo i na samrti mu priznao mračnu i dugo čuvanu tajnu. Porodice Baroso i Moreno su pre 45 godina od katoličkog sveštenika kupile dve bebe - Antonia i Huan Luisa. Od bioloških majki ih je u bolnici otela časna sestra, neposredno nakon porođaja i prodala ih za po 200.000 pezeta, što je u to vreme bila velika suma novca. Majkama je rečeno da su dečaci preminuli i da će ih bolnica i crkva sahraniti.

Nakon pojave ove priče u medijima, desetine hiljada žena javilo se sa identičnim iskustvom –  rodile su zdrave bebe, ali ih je bolničko osoblje nakon nekog vremena obavestilo da su mrtve. Španska vlada proglasila je veliki broj slučajeva zastarelim u pravnom smislu, te su se žrtve ovog zločina ujedinile i angažovale privatne detektive, koji su ubrzo ušli u trag mestima gde su deca navodno sahranjena. Grobovi su bili prazni, prepuni kamenja ili kostiju odraslih.

Oko 300.000 španske dece oteto je nekoliko sati nakon rođenja, zauvek odvojeno od majki i očeva i prodato strancima sa kojima su odrasli, verujući da su to njihovi najbliži. Čitav njihov život je laž. Nekada dok šetaju ulicom prolaze pored starog bračnog para, ni ne sluteći da su baš to njihovi pravi roditelji. Nekada u restoranu za stolom pored njih sedi njihova sestra ili u vozu sede pored svog brata, ali on je za njih neznanac. Njihove sudbine ukrala je grupa ljudi koja je zbog novca zloupotrebila svoj položaj i profesiju.

Brojni slučajevi krađe i trgovine novorođenčadi otkriveni su i u drugim delovima sveta i predstavljaju globalni problem:

·      U 2011. zajednička akcija Grčke i Bugarske policije rezultirala je hapšenjem 17 osoba odgovornih za ovaj zločin u obe zemlje. Istraga je pokazala da su krijumčari otimali, a zatim prodavali bebe po ceni od 18.000 do 20.000 evra.

·      U Kini je u 2014. godini bivša babica osuđena na uslovnu smrtnu kaznu jer je roditeljima govorila da su njihova deca rođena sa invaliditetom ili da su umrla, a zatim ih prodavala drugim parovima.

·      U 2014. godini, policija Nigerije razbila je lanac trgovine bebama. U akciji je uhapšeno najviše žena, među kojima su bile i dve supruge istaknutih političara.

·      Još jedan lanac trgovine novorođenčadi razbijen je u Indiji u 2016. godini. Podaci govore da u ovoj zemlji nekoliko hiljada beba bude oteto na godišnjem nivou.

Ovi zločini dešavaju se i u našoj zemlji, a najviše ih je zabeleženo sedamdesetih i osamdesetih godina prošlog veka. Najveći broj prijavljenih slučajeva je u Kruševcu, 81 i u Kragujevcu, 61. Mnogi roditelji koji sumnjaju da su im bebe ukradene i danas tragaju za svojom decom. Uvereni su da su u pitanju organizovane akcije bebi mafije, budući da većina nikada nije dobila nalaz obdukcije, niti informaciju gde je novorođenče sahranjeno. Očajni roditelji prilikom svoje borbe nailazili su na zamršeno klupko laži, birokratskih nelogičnosti, nepotpune dokumentacije i drugih nerazjašnjenih okolnosti kao što su greške u zavođenju statusa beba koje su navodno umrle. Podaci Udruženje roditelja nestalih beba Srbije kažu da 99 odsto roditelja koja smatraju da su im deca ukradena nikada nisu dobili priliku da vide telo svog deteta.

Roditelji ukradenih beba putem udruženja istupaju u medije od 2002. godine. Oni zahtevaju od državnih organa da stvore pravni okvir koji će im pomoći da dobiju odgovor na pitanje da li su novorođenčad zaista preminula ili ih je neko oteo. U 2013. godini, jedna od majki kojoj je beba nestala pre 30 godina obratila se Evropskom sudu za ljudska prava. Sud je naložio da se majci isplati 10.000 evra, kao i da je Srbija dužna da donese zakon kojim bi se utvrdilo šta se desilo sa nestalim bebama.

Novi zakon nedavno je usvojen na sednici skupštinskog Odbora za pravosuđe i upućen u Skupštinu na razmatranje. Dugoočekivani dokument izazvao je nezadovoljstvo roditelja nestalih beba. Osnovna zamerka je što ovaj nacrt podrazumeva obeštećenje, ali ne predviđa istragu i krivično kažnjavanje odgovornih za otmicu novorođenčadi. Roditelji su zatražili nadležnim institucijama da umesto donošenja zakona formiraju posebno Tužilaštvo za nestale bebe. Nemoćni u vrtlogu patnje, dokumentacije i nade da će pronaći svoju decu, oslanjaju se na državne organe da sprovedu tražene korake i omoguće im odgovore.

Ko može da razume bol majke koja je devet meseci nosila svoju bebu, samo da bi je neko ukrao iz njenih ruku? Sa ovom patnjom mogu da se poistovete jedino žene koje su doživele isto. Njihova maštanja o bebinom osmehu, prvoj reči i prvom koraku oduzeta su i prodata nekom drugom ko te trenutke danas živi. Majkama čije su bebe otete ostaje da zauvek žive sa sumnjom i u svakom detetu traže svoje nestalo.

[cgvijesti]

Uhapšen policajac zbog sumnje da je dio kriminalne grupe

Specijalno policijsko odjeljenje (SPO) uhapsilo je službenika Odjeljenja bezbjednosti Podgorica, čije ime je poznato redakciji Pobjede, dok se za još najmanje dvojicu njegovih kolega prikupljaju dokazi da su bili dio kriminalne organizacije, potvrđeno je Pobjedi iz više izvora bezbjednosnih službi. Prema informacijama tog lista, istražitelji imaju spremne naloge za pretrese i hapšenja još…

[balkanskapravila1371]

VELIKA AKCIJA BEOGRADSKE POLICIJE: Uhapšeni Obrenovčani zbog preprodaje narkotika

https://www.novosti.rs/hronika/hapsenja-i-istraga/1333290/velika-akcija-beogradske-policije-uhapseni-obrenovcani-zbog-preprodaje-narkotika

[hriminal]

NA PODRUČJU Vukovarsko-srijemske županije u 6 sati ujutro počela je policijska akcija u kojoj su uhićeni HDZ-ov župan Damir Dekanić, troje policajca i još dvije osumnjičene osobe.

Zapravo, pravo je čudo da je bilo tko uhićen. Nakon godinu dana tišine bilo je lako se misliti da će i ovaj očit slučaj enormne korupcije i zataškavanja od strane policije proći nekažnjeno.

Vjerojatno će već danas famozni sud časti u kriminalnoj stranci koja mu je ovo sve omogućila presuditi, nedajbože da se nekakve etikete lijepe na kradeze i njihovog kriminalnog predvodnika.

Izjave iz središnjice mafije već možemo predvidjeti:

Nećemo dopustiti da se lijepe bilo kakve etikete

Ovo je dokaz da institucije rade svoj posao

Ovo je dokaz da se kradeze bori protiv korupcije

Ovo je dokaz da nema nedodirljivih

[prijedor24]

Akcija "Storage": Knežević uhapšen dok je pio kafu u kafiću

U nastavku akcija „Transporter“ i „Storage“ na području Banjaluke i drugih gradova danas je pretreseno više lokacija i uhapšene su tri osobe zbog sumnje da su bili članovi kriminalne grupe na čijem čelu je bio Bojan Cvijetić, saznaje Srpskainfo. Prema nezvaničnim informacijama, uhapšeni su Jelenko Knežević iz Banjaluke, te Aleksandar Ivković i Mirjana Vujović iz Bileće. Na meti policije bila je…

[zoranphoto]

Brutalnosti narko kartela u Beču - strana Beča koji mnogi stanovnici Beča ne poznaju

  Sjevernoafrički narkokartel razmeće se luksuzom na internetu i izaziva strah i užas na bečkim ulicama krvavim zločinima.     Ubojstvo mačetom koje je gotovo odsjeklo ruke i noge 31-godišnjoj žrtvi. Videozapisi jezivih krvavih zločina, razmetljive fotografije na društvenim mrežama i tone droge koje se prodaju mjesečno: sve se to može pripisati sjevernoafričkom narko kartelu koji godinama radi u Beču. Paralelni svijet koji je ranije bio potpuno nepoznat stanovništvu. Već 2015. u Austriju su u sklopu izbjegličkog vala došli brojni Alžirci, Marokanci i Tunižani, da bi nešto kasnije osnovali pravi narko-lanac. Osim početne smole i  kanabisa, dileri se sada koncentriraju na maksimiziranje svoje zarade u okruženju: u međuvremenu su u ponudi i teške droge svih vrsta. Alžirci sami vuku konce u pozadini, dok Sirijci i Afganistanci rade prljave poslove i prodaju na ulicama. Radna grupa "Magreb" bečke kriminalističke policije na tragu je bandi od 2016. godine. A nalazi minuciozne istrage su šokantni: skupine počinitelja naoružane su do zuba i ne prezaju od krvoločnih osvetničkih akcija. Posebne jedinice kao što su WEGA ili Cobra stoga su uvijek raspoređene tijekom pretresa kuća.  Uz prijavljeno ubojstvo mačetom u bečkom Brigittenauu, plaćeni ubojice ne prezaju ni od obitelji svojih neprijatelja. Kako bi svojim šefovima dokazali osvetničke radnje i odvratili druge u svojim redovima, počinitelji svoja krvava nedjela snimaju mobitelima. Odsječene ruke i noge dio su jezive stvarnosti.  I dok se droga u Austriji krijumčari u stotinama kilograma, istražitelji Radne skupine "Magreb" ne odustaju od borbe protiv kriminala: u nedavnoj prošlosti oduzeto je ukupno  451 kilogram kanabisa, 51 kilogram heroina, 4,5 kilograma. kilograma kokaina i 342.000 eura gotovine koje treba osigurati. Jedan od šefova koji je djelovao iz Francuske trenutno služi šestogodišnju zatvorsku kaznu.  Droga dolazi iz Sjeverne Afrike, Italije, Španjolske i Balkana. Međutim, suradnja sa stranim tijelima često je teška ako do nje uopće dođe. Prema riječima glavnog istražitelja "Maghreba" Gernota Kaesa, nije bilo razmjene informacija s alžirskom policijom. Prema riječima policajca koji je želio ostati anoniman, narkoskupinama ne nedostaje ni mladih. Oni se obično regrutiraju uz pomoć otmjenih fotografija na društvenim mrežama: luksuzna odjeća, satovi, droga i gotovina - tako osvajaju buduće gangstere. Za Gernota Kaesa i njegove kolege detektive, borba protiv droga je daleko od kraja - zapravo tek počinje. "Nigdje drugdje u Europi nisu toliko sofisticirani kao u Beču, to znamo iz prisluškivanih telefonskih poziva", rekao je glavni istražitelj.   Read the full article

[nogometnidresdjecu1]

juventus dresovi prodaja  Napetosti su uvijek

juventus dresovi prodaja  Napetosti su uvijek dolazile do velikog poraza u sukobu Tottenhamovog FA kupa s Millwallom. Posljednju utakmicu kupa White Hart Lanea prije njezinog rušenja obilježila je velika prisutnost policije, a stjuardi na gostujućim stranama morali su nositi zaštitne kape. prošli bez većeg nasilja, napadi navijača Millwalla bili su verbalni i dolazili su u obliku rasističkog zlostavljanja usmjerenog na Heung-Min Sina.

Južnokorejac je odgovorio utišavši ih hat-trickom kako bi pomogao Spursu do pobjede od 6: 0. Christian Eriksen, Dele Alli i Vincent Janssen također su ubacili Lilywhite u šešir posljednja četiri.Millwall je opravdao svoje slavno pjevanje "nitko nas ne voli" savršeno podsjećajući na ugled koji se klub toliko trudio izgubiti.I dok će metropolitanska policija biti odahnuta što su uspjeli održati situaciju izvan terena, video jedan incident kružio je društvenim mrežama. Takva nepotrebna reakcija ... Dva navijača Spursa uživali su u slavi plasmana u polufinale i doduše provocirali navijače Millwalla svojim skandiranjem, ali vjerojatno nisu očekivali ova re

akcija - osobito s policijskim kombijem tik do njih. Da je samo strana jedne lige pokazala toliko borbe na travnjaku. Pogledajte: Video je postao viralan i izazvao je prilično reakciju: Prema Telegraphu, Millwall je sada na istrazi zbog skandiranja namijenjenog Sinu, ali ostaje vidjeti što će se, ako se išta, dogoditi gospodinu u videu. Spursi prolaze u dresovi prodaja  velikom stilu Policija Met potvrdila je, za Daily Mail, da istražuju nakon što im je