#afgedankt

[twafordizzy]

Nelson Algren verhaalt over de Amerikaanse zelfkant

bron beeld: chicagotribune.com Nelson Algren (1909-1981) was een kenner van de wereld waarin kruimeldieven, zakkenrollers, hoeren, strippers, burlesque-meisjes, gokkers, junkies en alcoholisten zich bewogen. De mensen die door de beschaving zijn overgeslagen, werden afgedankt of beschuldigd. Algren wilde met zijn verhalen naast deze mensen staan. Hij gaf de zelfkant van de Amerikaanse samenleving…

[worship-my-body]

.

[medewerkers]

Wijzigingen

🌟 Nieuw

We hebben een nieuwe badge geïntroduceerd die je kunt verdienen door op één dag 601 of meer berichten op Tumblr te bekijken!

We hebben ook de nieuwe activiteitenweergave opnieuw voor iOS ontworpen zodat deze in lijn ligt met de ervaring op het web.

Op het web voeren we een experiment uit met eennieuwe versie van de sitenavigatie op het bureaublad en sommige gebruikers hebben dit al gezien. Dit is een belangrijke verandering! Als je opbouwende kritiek hebt, horen we dat graag als feedback via onze supportpagina. We lezen alle feedback die we ontvangen.

We zijn aan het experimenteren met een nieuw ontwerp voor het chatvenster op het web. Als je hier feedback over hebt, kun je die ook insturen!

We zijn ook aan het experimenteren met nieuwe toevoegingen aan de Voor Jou-feed die zouden moeten helpen om blogs die niet zo veel aandacht krijgen als meer gevestigde blogs aan meer mensen te presenteren.

Je kunt berichten met polls vanaf nu bewerken en je kunt de polls nu ook verwijderen. Maar je kunt de poll-opties zelf niet veranderen nadat het bericht is aangemaakt.

Je kunt vanaf nu WebP-afbeeldingen in berichten uploaden.

We voeren een nieuw experiment uit voor activiteiten op het web met een bijgewerkt visueel ontwerp.

We hebben een nieuwe navigatiebalk voor de iOS-app uitgerold. (Deze balk was in de Android-app al eerder uitgerold.)

In de berichteditor op het web kun je een bestaande poll in een bericht verplaatsen wanneer je een bericht bewerkt.

🛠️ Fixes

Een bug in de berichteditor opgelost waardoor meerdere native video's in hetzelfde bericht en in reblogs konden worden geüpload, wat leidde tot fouten en het verlies van het bericht.

We hebben een bug in onze RSS-feeds opgelost die voorkwam dat titels voor individuele items in de feed konden worden ingesteld.

We hebben een probleem op het web opgelost waardoor het reblogicoon onder aan berichten met een paar pixels was verschoven.

We hebben een bug op alle platforms opgelost waardoor het label "Wederzijdse volgers" werd weergegeven voor privé beantwoorde vragen in de activiteiten, zelfs als je geen wederzijdse volger van het blog was.

We hebben een bug op het web opgelost die voorkwam dat “afgedankte” thema's op de themabeheerpagina van hun ontwerpers werden weergegeven.

 🚧  Nog mee bezig

We zijn ervan op de hoogte dat er berichten zijn die onterecht het communitylabel "Volwassen" hebben gekregen en dat het proces om hiertegen in beroep te gaan niet werkt. Dit probleem oplossen heeft onze hoogste prioriteit. We bieden onze oprechte excuses aan, want dit proces zou gewoon moeten werken.

De Android-app heeft een bug die ervoor zorgt dat de app crasht wanneer bepaalde geschenken worden verdiend. In de volgende versie van de Android-app rollen we hier een fix voor uit.

We zijn op de hoogte van een bug in de activiteitenweergave in de iOS-app die de blognaam in de activiteitentekst verdubbelt. Ook dit zal in de volgende app-versie zijn opgelost.

Het experiment met de nieuwe navigatie-layout voor de pc-versie op het web loopt nog steeds. We verzamelen nog steeds feedback, brengen verbeteringen aan en lossen bugs op waar mensen ons op wijzen.

We lossen ook de problemen rond het nieuwe chatontwerp op het web wanneer mensen ons erop wijzen.

🌱 Binnenkort

We werken aan de mogelijkheid om advertenties te melden met de specifieke reden dat ze lichtflitsen bevatten zodat we hier in de toekomst sneller op kunnen reageren.

We werken aan een oplossing voor een reeks problemen met de scrolprestaties op het web. Tot nu toe hebben we un onze tests het geheugengebruik en CPU-belasting kunnen verlagen, met name voor gebruikers die Tumblr via een mobiele browser bezoeken.

Heb je een probleem? Dien een supportverzoek in (bij voorkeur in het Engels), dan nemen we zo snel mogelijk contact met je op! Wil je feedback over iets geven? Ga dan naar onze Work in Progress-blog en ga in gesprek met de community.

[midlifeinla]

0scardag 12 maart 2023

In de straten een bizarre mix van zwervers en dagjestoeristen achter een hek waar continu geblindeerde SUV´s langs passeren. Ik merk een verloren gereden acteur op die vast staat met zijn chauffeur voor een hek. "But I´m nominated tonight", zegt hij met licht teleurgestelde stem tegen de politieagent. Een half uur later zie ik hem dan toch uitstappen, al zwaaiend, aan de andere kant van het hek. Maar niemand anders herkent hem. #danielbruhl

Die avond staat hij nog op het podium om mee de Oscar te ontvangen voor beste Foreign Language Film.

Na deze petite histoire beweeg ik me richting WeHo, West-Hollywood, de gaybuurt van L.A., om de Oscars mee te volgen.

Ik passeer eerst nog even bij Amoeba Music op Hollywood & Vine, een platenwalhalla, om enkele vinylplaten te zoeken die een vriendin van me graag wou. Maar de buit valt tegen. Enkel hiphop en pop in de zaak.

In het park achter de Roxy is er ook een kijkparty, van Elton John, die me een beetje te duur leek. Om aan te schuiven bij dat feestje moet je 6000 euro op tafel leggen.

Het gejuich bij elke belangrijke winst doet me denken aan een wereldkampioenschap van de Rode Duivels. De Oscars zijn zowat het Eurovisiesongfestival van de States.

Later die avond beweegt een colonne geblindeerde SUV´s zich over Santa Monica Boulevard, naar WeHo, waar ondertussen Go-go-dansers halfnaakt op platformen aan het dansen zijn, om eerst bij Elton langs te springen en daarna verder door naar de Vanity Fair-party in Beverly Hills voor een uitgebreid fotomoment.

Ik zie Billie Eilish, Lady Gaga, Rihanna en Lenny Kravitz passeren en ook een resem acteurs die opeens niet zo belangrijk meer lijken. Ook Justin Bieber loopt hier ergens rond, gehuld in een tapijtje om zijn ex te vermijden. Ik ben wat verzadigd in het sterrenspotten. Zelfs een verloren gelopen Nobelprijs-winnares boeit me nog amper.

Zoals Hugh Grant het die avond nog in een interview zei: "It´s all a bit Vanity Fair", doelend op het boek van Thackeray, niet op het feestje. Een verwijzing waarbij hij merkte dat die interviewster het niet door had. Op haar volgende vraag over wat hij die avond aan had van kledij reageerde hij heel laconiek "My suit".

Bij Vanity Fair zie ik nog een plethora van ontplofte jurken en glimmende smokings met een edgy twist passeren. Geen hemdloze herenkostuums deze keer. Wellicht omdat het best fris was in mistig L.A. De etiquette in restaurants en hotels is ook wel wat strikter. Of misschien is Californië wat preutser of gevoeliger op dat vlak.

In de befaamde Larry Edmunds cinemaboekhandel op Hollywood Boulevard hangt er dan ook een bordje, no shoes, no shirt, no entry.

Ik begeef me nog even naar Carney´s. Het hotdog restaurant in een afgedankte treinwagon op Sunset. Er is een wachtrij van mensen in galakostuum die na drie uur vastzitten in een zaal wel een klein hongertje gekregen hebben. Ze mengen zich in de treinwagon tussen twintigers die van een RPG-party komen en enkele verdwaalde zwervers die laat op de avond met hun verzameld bedelgeld snel nog een goedkope maaltijd komen halen.

Ik zou zo een Martin Parr-achtige foto kunnen nemen.

[saulsplace]

Broze schedels, dunne huiden

Het is verleidelijk om ons blind te staren op oppervlakteverschijnselen. Bieden de formatiegesprekken, die momenteel gaande zijn tussen PVV, VVD, NSC en BBB ruimte voor een ingrijpende verandering in het centrum van de macht? Ruimte voor de belangen van de gewortelde burgerij, de niet-grootstedelijke leefwijze, de laatste resten van de patriottische middenklasse?

Laten we dit schouwspel vergelijken met een Formule1 competitie. De coureur ligt ver voor, gaat de pitstop in, staat een paar tellen stil, de banden worden gewisseld, en dóór. Net zo is het met onze politici. Onder Rutte zijn er belangrijke stappen gezet. Richting de Europese digitale identiteit, de EU schuldenunie (coronabonds), CBDC, de Green Deal, Great Reset en Tristate City. Nu worden de politici ingewisseld om een vleugje stoom van de opgebouwde maatschappelijke frustraties af te laten. Dan scheurt de auto verder. 

De politici van vandaag zijn dus als de banden aan de racewagen van Max Verstappen. Ze worden opgereden en vervolgens afgedankt. Het volk staat op de tribune vol belangstelling met vlaggetjes te zwaaien. Je kunt je hooguit afvragen, wie achter het stuur van de auto zit. Wie weet is het Klaus Schwab van het World Economic Forum? Misschien is het zelfs een AI? Sinds de val van het kabinet worden er in moordtempo wetten doorgedrukt.* De befaamde uitspraak van Mark Rutte spookt hierbij door het achterhoofd: “U kunt ons niet meer wegsturen, dus als demissionair kabinet hebben wij eerder méér macht dan minder.”**

In de racewedstrijd die wij zojuist omschreven, krijgt het publiek voortdurend dezelfde politiek-maatschappelijke ideologie voorgeschoteld. Met aanhoudende propaganda over immigratie, racisme, genderfluïditeit, corona, klimaat, stikstof en de oorlog in Oekraïne. Steeds wordt er één mening voorgeschoteld alsof dat de absolute waarheid is. Hierdoor weten velen niet eens dat er überhaupt andere visies mogelijk zijn…

Laten we nu kijken naar wat zich afspeelt áchter deze bandenwisseling. Laten we het ‘Umfeld’ bestuderen waarin de inwisselbare poppetjes opereren, de ruimte die de politieke manoeuvreerruimte afbakent en bepaalt. Hiermee zijn we op het juiste punt beland: we staan op de bergtop waar we het raceparcours kunnen overzien. Nu zien we wat zich afspeelt aan de horizon. Het brengt ons op de ‘thin skull’-theorie en de ‘eggshell-analogie’ – de analogie van de eierschaal. Aan de gezichtseinder pakken zich donkere wolken samen: die verwijzen naar opiniedelicten. 

In het tijdperk van ‘woke’ kun je worden vervolgd en veroordeeld als je iemand kwetst. De elites krijg je sowieso over je heen, zéker als je te bekend en populair dreigt te worden: zo moet de bekende Canadese psycholoog Jordan B. Peterson nu ‘sensitivity training’ ondergaan omdat hij anders een beroepsverbod krijgt. 

Maar wat is dat ‘kwetsen’ nu precies? Als iemand een mening heeft, geïnformeerd door politiek-correcte denkbeelden, en je zegt iets wat deze denkbeelden trotseert, dan ‘kwets’ je iemand. Deze maatschappij is nu in het stadium waar de kwetsbaarheid van de ‘moreel onwetende’ als uitgangspunt genomen wordt, en ook juridisch wordt verankerd. Wij dienen het slachtoffer te nemen zoals hij of zij is.

Enter de ‘dunne schedel’-theorie. Als je iemand een klein duwtje geeft, en diegene botst hierdoor met zijn hoofd tegen een vensterbank of ander object, dan krijg je de volledige schuld voor alles wat er daarna gebeurt. Zelfs al is de schedel van diegene zo broos en kwetsbaar als een eierschaal, en overlijdt diegene als gevolg van een onzichtbaar inwendig defect – iets wat totaal onverwachts is – dan nóg krijg je alle verantwoordelijkheid voor de situatie toegeschoven. Al gaat het om een normaliter totáál onschuldig tikje: jij krijgt de volledige schuld en het maakt niet uit dat jij absoluut niet kon weten dat zijn toestand zo kwetsbaar was.

Dit is de ‘dunne schedel’-theorie. In de hedendaagse maatschappelijke situatie, met de eenzijdige informatietoevoer, betekent deze theorie dat de geschoktheid van de onwetende ander – zijn of haar gevoel van ontreddering en ontdaanheid – jouw schuld is. Dit negatieve gevoel wordt veroorzaakt door de confrontatie met jouw wél ziende relaas van feiten. En dus ben jij moreel verwijtbaar. 

Nu een situatie die zich onlangs voordeed. Een video van dit voorval passeerde op sociale media. Een zwarte man drong voor in een rij bij de kassa. Een blanke man zei er wat van. De zwarte man draaide zich moreel verontwaardigd om, en beschuldigde de blanke van racisme. Hierop mengde een zwarte vrouw zich in het gesprek. Volgens haar had de situatie niets met racisme van doen en moest de zwarte man gewoon op zijn beurt wachten. Al snel werd duidelijk dat deze zwarte vrouw de partner van de blanke man is.

Deze situatie werpt de vraag op in hoeverre het nog mogelijk is om voor jezelf op te komen als blanke, zonder direct de verdachtmaking van racisme op je te halen. Voor je het weet wordt het afweren van die verdachtmaking ook weer geframed als een kwestie van ‘vooroordelen’ of ‘privilege’. Zelfs als je zegt “ik ben geen racist…” ben je aan het strijden op het morele terrein van die ander, in plaats van de discussie op het vertrekpunt vast te houden, namelijk het onbeschofte voordringen.

Zelfs als omstanders door die verdachtmaking heen prikken, dan nóg is het onduidelijk of je die verdachtmaking kunt afweren zonder tussenkomst en bijstand van een ander zwart persoon. Die verdediging moet een gekleurd persoon dan kennelijk voor een blanke doen. Dus die macht of zeggenschap om zichzelf te verdedigen, wordt overgedragen. Dit feit plaatst de betrokkenen in een afhankelijkheidsrelatie gebaseerd op ras. Uit deze impliciete afhankelijkheidsrelatie volgt dat als je een ander beschuldigd van racisme, de situatie hoe dan ook racistisch wordt.

Het meest zinvolle en geestelijk gezonde antwoord, namelijk gewoon maling hebben aan die frames en bij je oorspronkelijke kritiekpunt blijven, loopt echter stuk op die eierschalen en ‘dunne schedels’. Dít is dus het politiek landschap, waarbinnen al die discussies plaatsvinden over het beleid en de toekomst van dit land – debatten die dus plaatsvinden binnen ‘woke’-gesprekskaders die toenemend beknellen en nauwelijks ruimte laten om het werkelijke onbehagen in de samenleving adequaat te duiden. Je ziet dit door op de bergtop te staan, en boven de parlementaire politiek uit te kijken.

Nogmaals: een uitgangspunt in het strafrecht is dat je een slachtoffer moet nemen zoals hij is. Dus als iemand een kwetsbare schedel heeft, dan ben je óók verantwoordelijk voor zijn overlijden. Zelfs al gaf je hem een zacht duwtje. Oftewel: natúúrlijk wordt een kwetsbare gekwetst. Omdat hij zich kwetsbaar VOELT. Dat zit zo ongeveer in de definitie – gekwetstheid is zijn identiteit! Het helpt ook niet dat mainstream media, zoals het NPO-journaal, voortdurend voeding geven aan gevoelens van gekwetstheid. Bijvoorbeeld door institutioneel racisme of ‘body shaming’ steeds naar de voorgrond te halen.

Deze maatschappelijke gevoeligheden sturen dus de route van de raceauto, en bepalen hoe ver de politici het stuur überhaupt kunnen bewegen. Ze zijn belangrijker en relevanter dan het verspringen van poppetjes.

Ondanks de afleiding door alle bochten en vlaggetjes, wat is de uiteindelijke finish? Wat is het doel waar de raceauto op afscheurt? Dat is een onbedwingbare spiraal van ‘opiniedelicten’ en het steeds verder criminaliseren van meningen die de cultuurmarxistische hegemonie weerspreken. Zelfs jezelf verdedigen of je onschuld proberen te bewijzen wordt als kwetsende (micro)agressie opgevat – zie het voorbeeld van de verhitte discussie in de supermarkt.

In plaats van dat men zegt: de kwetsbare heeft de opdracht om wat robuuster te worden, wat flinker, wat minder snel gekwetst, schieten we door in het normaliseren en legitimeren van die gekwetstheid, die broze schedel. Hierdoor wordt de volle aansprakelijkheid voor het ‘kwetsen’ op de waarheidsspreker afgeschoven, die de ongemakkelijke feiten benoemt. 

Neem nu de religieuze gevoelens van een bepaalde bevolkingsgroep die gekwetst worden door de verbranding van een bepaald boek of de vertoning van een spotprent. Of ongemakkelijke feiten over een jong meisje dat op zesjarige leeftijd is uitgehuwelijkt. Ook hier zien we de gelijkenis met die ‘dunne schedel’. Een klein scheutje waarheid kan een schedel al helemaal verbrijzelen. 

Terugkomend op het kernpunt: de ‘dunne schedel’-theorie zegt dat de dader het slachtoffer moet nemen zoals hij is. Vandaag zien we met moraliteit en opinies ditzelfde gebeuren. Omdat jouw realistische mening een minderheidsmening is, en het ‘slachtoffer’ niet is gewend om aan die harde en pijnlijke feiten te worden blootgesteld, ben jij een dader omdat iemand zich gekwetst voelt. 

Er zullen dus meer en meer opiniedelicten komen. Niet omdat de opinies erger worden, maar omdat steeds meer mensen een ‘dunne schedel’ hebben op moreel vlak. Waarbij die morele ‘dunne schedel’ dus weer precies het gevolg is van de linksliberale monocultuur in de mainstream media: mensen komen onvoldoende in aanraking met niet-linkse informatie. 

Kunnen we hier wat tegen doen? Geert Wilders, die momenteel namens de PVV de formatie leidt, heeft natuurlijk wel een notie van hoe woke-denkbeelden en links jargon alle instituties doordringen en hoe dat alle broodnodige debatten doodslaat. Voorlopig is er nog geen begin van een begin gelegd qua hoe deze doorgerotte maatschappelijke instellingen kunnen worden verslagen en vervangen. Het is raadzaam om zo min mogelijk actualiteiten te volgen via mainstream media en om je kinderen van school te halen en ze thuisonderwijs te geven. Dit veronderstelt echter wel een zekere ruimte en belastbaarheid binnen de thuissituatie.

* Hier te zien: https://www.internetconsultatie.nl/ (16/7/2023).

** Tijdens het Kamerdebat over de avondklok in discussie met Geert Wilders (PVV), januari 2021.

Als u het graafwerk en de visievorming van Sid Lukkassen waardeert, steun hem dan structureel via zijn persoonlijke BackMe-pagina, en om up to date te blijven, abonneer u op zijn Telegram-kanaal. Sid is u hartelijk dankbaar! 

[luckas58-blog]

Dag 5 in costa rica. Wat is het weer in het regenseizoen,? wel vandaag gietende regen, regen en regen. S morgens in de regen een revalidatiecentrum voor afgedankte of getraumatiseerde inheemse dieren bezocht. Was wel indrukwekkend hoe de death parrot nog levendig kwetterend ruziemaakten. Of de wittekapucijnenapen met stenen gooiden om aandacht te trekken…en dan lange pauze omwille van dalende wolken en regen. In de namiddag surfles in domistical, kids en Elisa echt genoten om tegen de hoge golven op te klimmen. Vanavond voor duisternis een zwerm van die monnikskapapen naast ons apartement bezig gezien. Hoeven daarvoor al niet meer naar een normale zoo. S’middags geluncht voor veel geld in Coco Domestical, s avonds idem dito maar beter van smaak in hotel. 60.000 colon voor apero en 1 gangs diner voor 5. Benieuwd wat het weer en programma ons mirgen te bieden zal hebben.

[rausule]

Tipa LT .mes wet: Bybelse vermaning aalmoese gee is liefdadigheidsgawes van die Heilige Gees.

Die duiwel se broer

'n Afgedankte soldaat het niks meer gehad om van te lewe nie en het nie geweet hoe om homself te help nie. Toe gaan hy na 'n woud, en nadat hy 'n rukkie gestap het, kom hy 'n klein mannetjie tee, wat egter die duiwel self was.

Die mannetjie sê vir hom: "Wat makeer jou? Jy lyk darem so droefgeestig."

Toe sê die soldaat: "Ek is honger, maar ek het sorg." geen geld nie."

Die duiwel sê: "As jy in my diens wil tree en my kneg wil wees, sal jy genoeg vir die res van jou le- we hè. Sewe jaar lank moet jy my dien, daarna is jy weer vry. Maar één voorwaarde stel ek aan jou, jy mag jou nie was nie, nie jou hare kam nie, nie jou neus afvee nie, nie jou naels en hare afsny nie, nie jou oè afvee nie."

Die soldaat sè: "Laat ek dit dan maar doen, as dit nie anders kan nie." Hy gaan saam met die mannetjie, wat hom reguit na die hel toe neem.

Toe sê hy vir hom wat hy moet doen: hy moede vuur stook onder die ketels waarin die bele gekook word, die huis skoonhou, die vullis ape die deur wegdra en alles aan die kant hou, maa hy net 'n enkele keer in die ketel loer, sal dit sleg met hom gaan.

Die soldaat sê: "Dit is goed, ek sal vir alle

Nou gaan die ou duiwel weer in die wereld rondwandel, en die soldaat begin sy werk en dier alles soos hy beveel is. Toe die ou duiwel ter kom, kyk hy of alles gedoen is, wys dat hy tevrede is en vertrek vir die tweede keer. Die soldaat nou 'n slag goed rond, en daar staan die ketels 'n kring in die hel, met 'n geweldige vuur on hulle, en binne-in kook en prut dit. Hy sou b sy lewe gee om te kyk wat in die ketels is, maar de duiwel het hom dit mos streng verbied. Op kan hy homself nie langer inhou nie, lig die deksel van die eerste ketel 'n klein entjie op en loer daar- in. Toe sien hy sy eertydse onderoffisier daarin sit: "Aha, voëltjie," sê hy, "tref ek jou hier aan? Jy het my gehad, maar nou het ek jou." Hy laat die deksel vinnig toeval, gooi vars hout op die vuur en stook dit goed.

Hierna gaan hy na die tweede ketel, lig die dek- sel ook effens op en loer daarin, en daar sit sy offi- sier: "Aha, voëltjie, tref ek jou hier aan? Jy het my gehad, maar nou het ek jou." Hy maak die deksel weer toe en dra 'n groot stomp nader, wat die vuur éérs goed warm moet maak.

Nou wil hy ook sien wie in die derde ketel is, en daar is dit glad 'n generaal: "Aha, voëltjie, tref ek jou hier aan? Jy het my gehad, maar nou het ek jou." Hy gaan haal die blaasbalk en laat die helle- vuur goed onder hom knetter. So dien hy sewe jaar lank in die hel, was hom nie, kam nie sy hare nie, vee nie sy neus af nie, sny nie sy naels en hare nie en vee nie sy oë uit nie; die sewe jaar gaan so halwe jaar is. Toe sy dienstyd heeltemal verstreke hy kry geen rus vir sy siel totdat hy die nag na is, kom die duiwel na hom en sê: "Nou ja, Hans, Hans se kamer sluip en dit steel nie. wat het jy gemaak?"

"Ek het die vuur onder die ketels gestook, ek het gevee en die vullis agter die deur weggedra."

"Maar jy het ook in die ketels geloer; dis jou ge luk dat jy toe nog hout op die vuur geplaas het, anders was jou lewe verlore. Nou is jou tyd om, wil jy weer huis toe gaan?"

"Ja," sê die soldaat, "ek wil ook graag sien wat my pa by die huis maak."

Die duiwel sê: "As jy jou verdiende loon wil kry, moet jy jou knapsak vol vullis gaan stop en dit saam met jou huis toe neem. Jy moet ook gaan sonder om jou te was en jou hare te kam, met 'n baard en lang hare op jou kop, met ongeknipte naels en met vuil oe, en as jy gevra word waarvan- daan jy kom, moet jy antwoord: "Uit die hel." En as jy gevra word wie jy is, moet jy antwoord: "Die duiwel se vuil broer en hy is my koning."

Die soldaat bly stil en doen wat die duiwel sé, maar hy is glad nie tevrede met sy loon nie. Sodra hy weer buite die hel in die woud kom, haal hy sy knapsak van sy rug af om dit uit te skud. Toe hy dit egter oopmaak, het die vullis suiwer goud ge- word. "Dit sou ek nooit kon raai nie," sê hy, voel nou tevrede en gaan na die naaste stad. Voor die geleer. herberg staan die herbergier, en toe hy hom sien aankom, skrik hy omdat Hans aaklig lyk. Hy roep uit: "Waarvandaan kom jy?"

Toe Hans die volgende oggend opstaan en die herbergier wil betaal en verder wil reis, is sy knapsak weg. Hy dink egter net 'n klein rukkie na en besluit toe: "Jy was ongelukkig en sonder enige skuld daaraan." En hy draai weer om en gaan reguit terug na die hel. Daar vertel hy vir die duiwel van sy nood en smeek hom om hulp.

Die duiwel sê: "Sit, ek sal jou was, jou hare kam, jou neus afvee, jou hare en naels knip en jou oë uitvee." En toe hy klaar is, gee hy hom die knapsak weer vol vullis en sê: "Gaan sé vir die herbergier hy moet jou goud vir jou teruggee, an- ders sal ek hom kom haal sodat hy in jou plek die vuur kan stook."

Hans gaan daarheen en sé vir die herbergier: "Jy het my goud gesteel, en as jy dit nie weer vir my gee nie, sal jy in my plek in die hel beland en net so gruwelik soos ek lyk."

Toe gee die herbergier vir hom die goud terug, met nog meer daarby, en smeek hom om net stil te bly hieroor. En nou is Hans 'n ryk man. Hy vat die pad na sy pa se huis, koop vir hom 'n eenvou dige hemp om aan te trek, swerf rond en maak musick; want dit het hy by die duiwel in die hel

Daar was egter 'n ou koning in die land, voor wie hy moes speel, en die koning het soveel vreugde uit sy musiek geput dat hy sy oudste dog- ter aan Hans as vrou belowe het. Toe sy egter hoor dat sy met so 'n eenvoudige vent in 'n gewo ne linnehemp moet trou, sé sy: "Voordat ek dit doen, stap ek eerder in die diepste water in."

Toe gee die koning vir hom sy jongste dogter. wat graag haar pa tevrede wil stel; en so het die duiwel se vuil broer die koningsdogter en nadat die ou koning gesterf het, ook die hele ko-

"Uit die hel."

is jy?"

"Die duiwel se vuil broer en hy is my koning." Nou wil die herbergier hom nie inlaat nie, maar toe hy hom die goud wys, maak hy vinnig die deur oop. Toe vra Hans die beste kamer vir hom- self aan en laat hom bedien en eet en drink totdat hy nie meer kan nie, maar was hom nie en kam nie sy hare nie, soos die duiwel hom beveel het, en ninkryk. gaan oplaas slaap. Die herbergier kan egter nie

[earaercircular]

As of last Saturday on, textile producers in the Netherlands are responsible for discarded clothing

From 1 July on, producers are responsible for discarded clothing. That is when the Extended Producer Responsibility (EPR) comes into effect. The aim is for more reuse, less waste and less pollution.

The introduction of the EPR[1] has been discussed in The Hague for years. The reason is easy to guess: images of waste heaps in various places in the world do show what happens to discarded clothing.[2] Previous research showed that only 1 percent of all clothing items are recycled into new clothing.[3] The rest is burned or dumped in poorer countries.[4] By making producers and importers from now on responsible themselves - instead of municipalities and the consumers themselves - this should finally change.

All producers who place clothing and household textiles on the Dutch market must comply with the EPR. They are now obliged to organise an 'appropriate collection system' where consumers can return their old textile products free of charge all year round.[5] Producers are themselves responsible for the costs necessary to process the discarded clothing. They must also report annually on how many products have come onto the market and how the EPR obligations have been met.

Fibre-to-fibre recycling

The UPV has various objectives. For example, by 2025, at least 50 percent of the weight of clothing put on the market the previous year must be prepared for reuse or recycling[6]. In 2030 that should be 75 percent. At least 15 percent of this must be reused within the Netherlands by 2030. Furthermore, from 2025, a quarter of the textiles placed on the market must be processed in such a way that they are suitable for fibre-to-fibre recycling; that means it can be reworked into clothing.[7]

Retail chain and clothing manufacturer Zeeman[8] said earlier that he sees a lot of potential in the EPR.[9]  “It will stimulate the sector to take steps towards circularity. Raw materials are scarce and are becoming more expensive. That is why it is necessary to encourage and give a new impulse to circularity,” said Arnoud van Vliet, sustainability manager at Zeeman. Where do you think lies the biggest challenge? “In information and recycling. It's a kind of behavioural change. People have learned to hand in batteries and take glass to the bottle bank. That should also happen with clothing.”

Source

Chantal Blommers, Textielproducenten vanaf zaterdag zelf verantwoordelijk voor afgedankte kleding, in: Change Inc, 30-06-2023, https://www.change.inc/retail/textielproducenten-vanaf-zaterdag-zelf-verantwoordelijk-voor-afgedankte-kleding-40138

[1] What is Extended Producer Responsibility? To change this, the Dutch government wants to introduce an Extended Producer Responsibility (EPR) for manufacturers in 2023. This makes clothing companies responsible for what happens to their own products after use. And that is badly needed, says Michiel Kort, research project leader at Rebel, who wrote a proposal for an EPR. “With an EPR, you as a producer are also responsible for what happens to a product after you have brought it onto the market,” explains Kort. At the moment, municipalities are still responsible for the collection and costs of their residents' discarded textiles, but the measure should give the industry a financial incentive to produce high-quality clothing that lends itself well to recycling.

[2] Read also: https://www.tumblr.com/earaercircular/708981496814436352/the-countdown-has-started-is-the-dutch-fashion?source=share & https://www.tumblr.com/earaercircular/701253770916528128/the-momentum-to-change-the-garment-industry-has?source=share

[3] Only 1 percent of all clothing is recycled into new clothing, the rest is burned or dumped in poorer countries. Something needs to be done about this, the sector itself sees. At the end of May, State Secretary Stientje van Veldhoven announced the introduction of Extended Producer Responsibility (UPV) for the clothing and textile sector. The goal: more reuse, less waste and less pollution. Consultancy Rebel, together with TAUW, wrote a proposal for the UPV on behalf of the ministry. “The targets must be stimulating and ambitious, and become stricter over time, because the clothing sector must change.” https://www.change.inc/retail/producenten-ook-verantwoordelijk-voor-afgedankte-kleding-helpt-dit-de-kledingsector-verduurzamen-37145

[4] Read also:  https://www.tumblr.com/earaercircular/709136729726140416/what-do-we-do-with-used-clothing-the-fashion?source=share

[5] Read also: https://www.tumblr.com/earaercircular/713844330016768000/what-will-the-textile-recycling-boom-be-like-in?source=share

[6] Read also: https://www.tumblr.com/earaercircular/675352537715687424/the-fashion-jobs-of-the-future-are-in-recycling?source=share

[7] Read also: https://www.tumblr.com/earaercircular/710245870774468608/a-first-this-recycling-machine-can-turn-any?source=share

[8] Zeeman textielSupers B.V. (stylized as ZEEMAN) is a Dutch chain store with 1,300 establishments in the Netherlands, Germany, Belgium, France, Luxembourg, Austria, Spain and Portugal.

[9] Clothing manufacturer Zeeman sees a lot of potential in the UPV. “It will stimulate the sector to take steps towards circularity. Raw materials are scarce and are becoming more expensive. That is why it is necessary to encourage circularity and to give it a new impulse,” says Arnoud van Vliet, sustainability manager at Zeeman. Used clothing can already be collected in about 50 Zeeman stores and this will be possible in all stores by the end of the year. Sustainability is an important theme for Zeeman. For example, they are affiliated with the Bangladesh agreement and the Fair Wear Foundation, which ensures safe working conditions for workers. They also work with recycled material, but only when the product allows it. “Recycled material is not suitable for every product. A recycled cotton fibre is a lot coarser than a virgin fibre. Then coarse fibres are much more suitable for socks, for example.”https://www.change.inc/retail/producenten-ook-verantwoordelijk-voor-afgedankte-kleding-helpt-dit-de-kledingsector-verduurzamen-37145

[reneleijen]

"Met een paar clicks ben je eigenaar van een python"

Reptielenasiels in Nederland zitten overvol met afgedankte exoten. In coronatijd kochten veel Nederlanders impulsief vele koningspythons, giftige zwerfspinnen, leguanen en andere reptielen. En die worden nu massaal ‘afgedankt’ nu vrijwel iedereen weer naar zijn/haar werkplek gaat: de (twee) reptielenasiels in Nederland kregen dit jaar al 122 dieren aangeboden, tegen 280 in heel 2021. De helft…

[rotterdamvanalles]

Thalia (Coolvest)

Thalia was een bioscoop die van 1 augustus 1911 tot 1 juli 1912 gevestigd was aan de Rotterdamse Coolvest.n

Ondanks de kortdurende exploitatie is deze bioscoop van historisch belang omdat het de eerste filmexploitatie was van Abraham Icek Tuschinski, die later zou uitgroeien tot één van de meest toonaangevende bioscoopondernemers van het interbellum, maar voordat hij het Thalia opende nog een landverhuizershotel runde. Tuschinski wist dat toen hij een tot filmzaal om te bouwen afgedankt kerkje aan de Coolvest huurde, dat het pand samen met de hele Zandstraatbuurt waarin het stond binnen afzienbare tijd zou worden gesloopt. Binnen twee maanden nadat de oude Scala was gesloopt, opende Tuschinski een nieuw Scala aan de Hoogstraat.

Foto en Informatie komt van wikipedia.

[jurjenkvanderhoek]

KINDERLIJK VOLWASSEN BIJ DE KUNSTIGE KOSMOTRONIKS CONSTRUCTIES

Kunstenaar en modelbouwer Harry Arling is ongetwijfeld de hedendaagse Leonardo da Vinci. Dat maakt hij kenbaar in een tentoonstelling en bij het verschijnen van een boek. Deze Leo overigens zal zich waarschijnlijk omdraaien in zijn graf, zijn benige vingers aflikken bij de uitgewerkte ideeën van die Groninger beeldbouwer. Nog eigenzinniger en meer vooruitstrevend, maar toch klassiek en antiek ogend. Arling is de vleesgeworden stripfiguur Willie Wortel, waarbij Lampje de filosofie van recycling bijlicht, een aandeel in het plasticvrij maken van de oceaan. Verander de wereld begin bij jezelf moet Harry gedacht hebben, en zet daarbij de kunst in om een voorbeeld te stellen. Een toonbeeld van hoe onder veel meer koffiebekers en tapedispensers een nieuwe toepassing kunnen krijgen. En dat het dan niet als handvaardige modelbouw wordt gezien, maar als creatieve kunstuiting is mooi meegenomen. De verspilling van de consumptiemaatschappij zet hij om in iets fantastisch, wondermachines geconstrueerd uit afval.

De meeste van de bedenksels van die kunstenaar en uitvinder Da Vinci hebben dan nooit werkelijk gewerkt, gereden of gevlogen omdat ze niet zijn gebouwd. Het zijn tekeningen op papier gebleven. De ruimtelijke objecten van Arling mogen dan de tekentafel gepasseerd zijn deze zullen ook niet werken, rijden of vliegen maar zijn wel degelijk gebouwd. Het zijn statische objecten, die op dit moment tot eind februari geluidloos in de ruimte van Galerie MUGA uitgestald staan. In die tot zalen omgebouwde lokalen zie ik het werk van Harry Arling voor de tweede keer. Zijn Kosmotroniks, robotachtige wezens die vooral wensen te zweven maar aan de grond genageld blijven, zijn Heerenveen nog eens aangevlogen. En andermaal met succes. Dit keer zijn het minder grote objecten dan voorheen getoond, maar nog even minutieus in opbouw en afwerking. Gemaakt voor de kosmos, klaar om naar de sterren te gaan, de einders van het heelal te zoeken en het zwarte gat in te duiken.

Het lijkt kinderspel in de zin van dat er een grote mate van fantasie bij komt kijken om de objecten te beleven. Voor de maker is het een groot avontuur om van die afgedankte mixer of föhn een ware driedimensionale kijkplaat te maken, een ruimtelijk fantasievol voorwerp. Voor de beschouwer van zijn werk is het een belevenis. Met de neus dicht er bovenop zie ik pas hoe ingenieus de kunstenaar te werk gaat om zijn bedachte belevenis te doorleven. Zoals ik bij de eerdere uitstalling schreef zou je verwachten dat alle machines gaan werken wanneer ik de ruimte binnenstap. Dat er ergens een sensor zit die mij registreert en daarop de voertuigen, vaartuigen en vliegtuigen in beweging zet. Maar nee, ik doorbreek geen infrarode straal, mijn komst wordt niet anders dan door de baliemedewerkster gezien. En zij heeft ook geen knopje bij de kassa die leven brengt in het levenloze materiaal. Toen dacht ik ook dat om middernacht, wanneer elke ruimte donker is en verlaten, de objecten tot leven komen en MUGA vullen met gezoem en geratel. Opvliegen en rondvliegen wanneer niemand kijkt, doorrijden en rondrijden, om klokslag twaalf uur dan is alles in beweging. Het lijkt een fantasie¸ maar wie heeft gecontroleerd dat het niet zo is?

Overdag tijdens openingsuren blijft het ijzig stil tussen de witte muren, maar de aanblik van de getoonde Kosmotroniks schijnt toch een wonderlijke warmte in de ruimte te brengen – hoewel het mijn enthousiasme zal zijn dat op stoom komt. Het is bewonderenswaardig en kunstig bovendien hoe de kunstenaar elk onderdeel tot in het kleinste detail heeft weten vorm te geven. Warm word ik daarom van binnen en mijn hart gaat sneller kloppen, want ik was vroeger ook zo een verwoed modelbouwer. Het meest aangename van een modelspoorbaan vond ik de bouw van de omgeving en de bebouwing daarin. Ik heb heel wat huisjes, kerkjes en molentjes in elkaar geplakt. Altijd naar voorbeeld met de in de doos mee verpakte handleiding als hulpmiddel, dat wel.

Niet zoals Harry Arling die in ieder voorwerp een kosmotronik ziet, een bouwsel als complexe constructie om er de fantasie op los te laten. Elk omhulsel dat dienst heeft gedaan en achteloos wordt weggegooid kan aanzet zijn een kunstwerk te knutselen. Plastic bekers en flessen, speelgoed waterpistolen, haardrogers, onderdelen van mixers en kruimeldieven, inhalatoren en tape dispensers, plastic paaseieren en kerstballen, je kunt het zo gek niet bedenken. Geef het Harry in handen en het inspireert hem tot een object. En die opsomming betreft dan nog enkel middelen voor het grote werk, die de vorm in grote lijnen aangeven. De kleine details vergen aandacht en concentratie. Radertjes en schroefjes, draadjes en wieltjes. En daarna krijgen de kunstige objecten, die het vervoer als thema hebben, chauffeurs, piloten en machinisten in de vorm van kleine figuurtjes toegewezen. En laat ik me leiden door die mannetjes, kruip ik in hun kunststof huid als het ware, dan vlieg ik zo naar de sterren – to infinity and beyond.

Naast de echte bouwsels in de tentoonstelling kan ik thuis genieten en me vermaken met het boek KOSMOTRONIKS dat door KOMMA, no ordinary publisher, van de maaksels van Harry Arling is uitgegeven. Daarin is enigszins ouder werk te bewonderen daar het een overzicht is tot het jaar 2021. Objecten waarvan ik eerder onderdelen in levende lijve zag in Galerie MUGA. De fotograaf heeft voor het boek naast dat hij de volledige maaksels belicht dicht op de huid van de constructies gezeten. Zo zodat ik als plaatjeskijker in het boek het geheel kan beschouwen maar ook interessante details van de modellen te zien krijg. Dan valt het ingenieuze maakwerk nog beter op en wordt de creatieve kunst inzichtelijk gemaakt.

In KOSMOTRONIKS krijgt ieder object een beschrijving mee. Een kort verhaal waardoor de vinding een fantasievolle levendige invulling krijgt. Bij ieder object namelijk krijgen de bemanningsleden namen. Zij zijn de bouwers en bestuurders van het ding. Arling geeft zijn vinding daarmee uit handen aan die kleine figuurtjes, die levende wezens zijn geworden door de fantasie van de kunstenaar. Is hij God en zijn zij de schepsels in zijn schepping? In ieder geval hebben deze mannetjes een voornemen en een doel voor ogen, en willen dat gerealiseerd krijgen door een voertuig dat kan vliegen, varen of rijden uit te vinden en te construeren. Dat is het verhaal. En dat gebouwde ding krijgt in de tekst tevens een persoonlijkheid toegemeten. De makers communiceren met hun maaksel. Die extra dimensie gaat in de tentoonstelling verloren, dus het boek is een must voor de bezoeker om zich volledig in de materie te kunnen inleven. Daardoor komt de kunst van Harry Arling tot leven. En is de beschouwer voor een moment een volwassen kind ofwel kinderlijk volwassen.

KOSMOTRONIKS. Harry Arling. Tentoonstelling bij Galerie MUGA Heerenveen tot 26 februari 2023. Boek verschenen bij Uitgeverij KOMMA, 2021.

[actuma]

Braziliaanse marine brengt vliegdekschip met asbest tot zinken ondanks mikieuzor

Hoewel milieuactivisten er lang tegen hebben geprotesteerd, heeft de Braziliaanse marine vrijdag toch een afgedankt vliegdekschip dat al maanden doelloos in de Atlantische Oceaan ronddobberde laten zinken. Milieudienst Ibama waarschuwde voor zware metalen, asbest en andere giftige (verf)stoffen die nu in de zee terechtkomen en zo schade aan kunnen richten aan ecosystemen en de biodiversiteit in zee. Volgens de marine was er echter geen andere keus dan het schip te laten zinken. "Het geplande en gecontroleerde afzinken van het schip heeft vanmiddag plaatsgevonden, zo'n 350 kilometer van de Braziliaanse kust in de Atlantische Oceaan, in een gebied met een diepte van zo'n 5000 meter", zo laat de marine in een verklaring weten. Verder geven ze aan dat het zinken gedaan is met de grootst mogelijke technische kennis en dat ze er alles aan hebben gedaan om schade te voorkomen aan het milieu. Bezwaren Naast de milieuactivisten had ook het Openbaar Ministerie in Brazilië bezwaren tegen het zinken van het schip en internationaal werd er opgeroepen aan president Lula om de operatie tegen te houden, omdat deze in strijd zou zijn met milieuverdragen. Volgens de marine zaten er echter al 3 gaten in de romp, waardoor het schip al een poos volliep met water. Het schip zou daardoor uiterlijk half februari sowieso al zinken, zo concludeerde de eigen inspectie. De rechter stelde de marine daarmee in het gelijk en dus konden ze aan de operatie beginnen. Read the full article

[betoverheks]

Maandag ga ik naar het strand met mijn nicht. Een paar weken terug troffen we elkaar in een park. Nicht heeft ook een hond. Een hele bitchy teef. VikThor zat in no time compleet onder de plak!

Het heeft wat voeten in de aarde gehad, nicht heeft de afspraak meermalen verzet, maar nu lopen we dan toch langs de vloedlijn. ‘Toestanden in de familie’ heb ik begrepen. Het is overal wat. Altijd. In onze familie wel in elk geval.

Heks hoort of ziet niet zoveel van haar clan. En dat heeft zo zijn redenen. Die ik probeer te vergeten. Eraan denken is te pijnlijk. Maar met enige regelmaat zet iemand weer een mes in de wond. Bedoeld of onbedoeld, daar kan ik de vinger dan weer niet op leggen. Men beweert altijd onbedoeld. Maar vertrouwen is een schuwe vogel. Vertrouwen is allang weggevlogen.

Door de tralies heen gekropen en foetsie. Me alleen achterlatend met mijn verdriet.

‘Je hebt iets onaanraakbaars, nu weet ik het,’ mijn homeopate is er eindelijk uit. ‘Daarom proberen mensen je onderuit te schoppen. Daarom doen sommige vrouwen zo raar tegen je. Daarom proberen allerlei idiote kerels je klein te krijgen. Mensen vinden het onuitstaanbaar…..’

Ik denk aan de onaanraakbaren in de Indiase maatschappij. Het laagste van het laagste ben je dan. Ja, het klopt. Zo heb ik me heel vaak gevoeld! Maar mijn behandelaar bedoelt het toch anders…….

‘Maar het is alleen maar om mezelf te beschermen. Als je vogelvrij wordt verklaard, als je iemands persoonlijke boksbal bent en bovendien op de nominatie staat om geofferd te worden voor het welzijn van de gehele clan, als men al op zoek is naar een geschikt meisjesinternaat, als je wordt afgedankt, terwijl je niks misdaan hebt…..’ pruttel ik.

Opeens begrijp ik wat ze bedoelt. Mijn huidige hulp heeft precies hetzelfde. Het is een geweldige vrouw met een hele foute narcistische ex. En ook zij heeft dat onaanraakbare. Ze laat niet merken dat ze kapot gaat! Om de boel bij elkaar te houden. Om te overleven. En hoe reageert de omgeving? Het mes erin!

Zelfs haar bloedeigen zus doet er alles aan om haar leven te verzieken. Heks kan de verhalen soms bijna niet geloven. Maar het is haar realiteit. Mensen, die ze zou moeten kunnen vertrouwen halen haar juist onderuit. Dierbaren, die haar zouden moeten steunen geven een gemene trap na. Zo triest. En zo ontzettend pijnlijk voor de boksbal annex afvoerput.

Afgelopen week bijt ik weer keihard in een grote haak. Een nare snoek heeft er een gemeen aas aan gehangen en voor ik er erg in heb, heb ik alweer gehapt. Dringt de haak diep mijn zachte verhemelte in. Ontstaat er een kettingreactie aan pijn, die me terugvoert naar mijn jeugd.

Toen ik het maar moest uitzoeken. De jaren voorafgaand aan mijn ziekte. Toen ik me kapot heb gewerkt. Mijn loyaliteit aan mijn agressors. Mensen, die me zouden moeten dragen, maar juist onderuit schopten. Mijn diepe liefde voor iedereen behalve mijzelf. Want Heks was toch zo slecht. Die mocht je gerust dood slaan. Of er een poging toe doen.

En daarna gerust laten creperen. Die moest het maar uitzoeken met haar opleiding zonder beurs. Die kon zich de tandjes arbeiden. Heks heeft zich letterlijk de ziekte gewerkt tijdens haar studie. ME is toen begonnen.

En alles  wegpoetsen. De diepe schaamte voor andermans haat jegens mij. Er een mooi verhaal van proberen te maken. De eindeloze pogingen om die haat in liefde te veranderen. Maar dat lukt natuurlijk niet bij narcisten. Het is slechts koren op hun molen.

Gepokt en gemazeld door al die ervaringen met narcisme zou ik nu natuurlijk beter moeten weten. Maar de behoefte aan liefde en erkenning van mijn voorouders is gewoon te sterk. En te weten dat het nooit zal gebeuren is te verdrietig.

Ik zag ooit een televisieprogramma over een tuinarchitecte. Ze was wereldberoemd en overal erkend. Mensen liepen weg met haar. Hele volksstammen stonden in de rij voor een ontwerp en ze was intussen hemeltje schatrijk geworden met haar natuurlijke tuinen. Maar kon ze van haar roem genieten? Was ze een beetje gelukkig?

‘Mijn vader is ook tuinarchitect. Niet zo beroemd als ik, hoor, maar hij was wel mijn grote voorbeeld. Ik kon totaal niet met hem overweg, we hebben een hele moeilijke relatie. In feite heeft hij me nooit zien staan. Maar ik hoopte dichter naar hem toe te groeien, door ook tuinarchitect te worden……’

En dan snikkend ‘Nooit is hij naar een tuin van me komen kijken. En nu kan het niet meer. Hij is oud en dement. Waarom is hij nooit gekomen? Hij had zelfs nooit een goed woord over voor het feit, dat ik ook tuinarchitecte ben geworden. “Dat kan jij niet, het is niks voor vrouwen, daar ben je te dom voor”‘.

‘Natuurlijk gaat hij je niet erkennen, schat, die engerd,’ dacht Heks direct, toen ze dit programma zag, ‘Je geeft hem wel heel erg veel macht door dat zo belangrijk te vinden…..’

Kijk, bij anderen doorzie ik dit soort misstanden altijd direct. Was mijn zicht maar zo scherp in mijn eigen leventje. Dan zou ik minder makkelijk prooi zijn van alweer een haak!

Nicht en Heks zitten lekker op een terrasje aan de koffie. We halen herinneringen op aan onze jeugd, ze woonde maar een paar huizen bij ons vandaan! ‘Weet je nog…’ roepen we om beurten. De ene anekdote volgt op de andere. Af en toe liggen we helemaal slap van de lach. ‘Jaja, weet je nog….?’

Sommige dingen heeft ze totaal geen weet van. Mijn veronderstelling dat er in de hele familie sprake was van lijfstraffen blijkt bijvoorbeeld niet te kloppen.

‘Ach schat, je bent gewoon verstoten. Dat is het ergste wat er is. Maar er zijn nog wel familieleden, die veel van je houden, hoor!’ Zoent ze me bij het afscheid.

Binnenkort hebben we een familiereünie. De vorige keer kreeg ik het niet voor elkaar om erheen te gaan. Het is sowieso al nauwelijks te doen met ME, zo’n ellenlange dag aan de andere kant van Nederland. Maar in mijn geval wordt het ook nog eens een hele klus om om gemene haken en boze brulboeien heen te laveren……

        Boeddha hanteerde geen kastesysteem. Voor hem geen onaanraakbaren. Zoals Heks. Helaas gooit er weer eens iemand een haak in mijn kleine amoebe aquarium. Voor ik het weet heeft deze Dalit alweer gebeten! Ja, wat moet je anders in zo’n kom. Mijn glazen gevangenis. En let wel: Mijn gebijt doet de zaak geen goed en die haak geen pijn……. Maandag ga ik naar het strand met mijn nicht. Een paar weken terug troffen we elkaar in een park.

[grijsblauwebloemen]

Prachtige rozen

In mijn broekzak zit een verfrommeld treinkaartje

Een enkele reis naar jouw hart

Jij had toch gekozen om een retour te nemen van mijn hart naar een andere bestemming

De sterren vullen de zwarte nacht

In de prullenbak ligt een bos afgedankte rozen die elk mooi persoon zou laten blozen

Het is allemaal gek dat zegt een zwerver met een joint in zijn bek

Aan geluid is er hier geen gebrek

We leven om te geven

Te geven aan een ander

Te geven aan je eigen

Als we naar de hemel stijgen denken we nog aan de nachten dat we van genot deden hijgen?

Voor nu ben ik even stil en denk wat na over de blowende zwerver met die bril

Een man van de straat die tegen zichzelf praat en geen idee heeft hoe het nou echt met zichzelf gaat

Hij loopt diep in de nacht en vindt de verwelkte rozen in de prullenbak maar een pracht

[andrebannenberg]

Sir Clarency Browne. We hadden hem in huis genomen, in de Kinkerstraattijd nog, omdat hij zwaar werd mishandeld door een Australisch jongetje, dat overdag door zijn ouders alleen werd gelaten. Staart tussen dichtklappende deur, vastbinden, van dattum. Ik kon het goed met hem vinden en hij met mij, maar ik was ook de enige. Hij moest niets van kinderen hebben, begrijpelijk. En toen opeens was er een nieuwe bewoner in ons huis op de Egelantiersgracht: Mick. Dat was teveel voor Clarence. Hij begon te mickmokken, zoals hier buiten de woonkamer, onderaan de trap, in z'n eentje (foto boven). Omdat kleine Mickey een licht astmatische aandoening had raadde de huisarts ook aan harige huisdieren te mijden.

Een paar leugentjes om bestwil, op aanraden van het asiel, in deze advertentie: 'zachtaardige oude heer', 12 jaar oud>eigenlijk 16. Gelukkig eind goed, al goed: een vriendelijke ouwe baas in de Pijp nam Clarence met plezier over om samen hun laatste jaren door te brengen.

Ook onze Japanse vrienden vonden het prachtig dat we waren verhuisd en Mick hadden geadopteerd. Fumie en Take-chan overwogen ook adoptie, maar keken het nog even aan.

*1982. In Japan is het niet ongewoon om te adopteren binnen de familie: als de ene broer of zus makkelijk kinderen krijgt en de andere broer of zus niet, wordt een baby vaak doorgegeven zonder dat aan de grote tempelklok te hangen of de Gemeente te vertellen. Het nieuwe kindje zal nooit te weten komen dat die aardige oom Jan en lieve tante Jo eigenlijk zijn echte ouders zijn.

En toen viel ik in de lenteregen van een nat geworden trappetje af tijdens een schilderklus. Ik kwam rechtstandig van twee meter hoog op mijn voeten terecht, als een turner na zijn act aan de rekstok. Aanvankelijk niets aan de hand dacht ik de eerste drie dagen. Maar toen lopen vrijwel onmogelijk werd en mijn gezwollen linkervoet steeds meer bloeduitstortingen vertoonde boven onder links en rechts haalde mijn zusje Treesje mij over om mee te gaan naar de Eerste Hulp. Uitslag: gebroken fibula=enkelbeen. Op de voorbeeldfoto zie je een overduidelijke botbreuk; op mijn foto bij de Eerste Hulp kon je de breuk alleen als een streepje zien in een vergroting, de gebroken gedeeltes waren teruggesprongen in hun oorspronkelijke stand. Nietaldestemin: 3 maanden in het gips.

Maar ik ben geen stilzitter, zette mijn krukken al snel in een hoek en gebruikte Micks wandelwagen als rollator, zou men nu zeggen. Mick en ik hebben alle steegjes en hofjes en spannende plekken in de Jordaan opgezocht. "Hé daar heb je Droppie! Hé gipspoot, net van de wintersport terug?"

Leuke reacties op mijn advertentie, natuurlijk veel sexgerelateerde rotzooi, maar één die er uitsprong. Telefoon ging, man aan de lijn, sterk Amsterdams accent: "Ja luister, je spreekt met van Beveren uit de Beethovenstraat. Hep jij je linker- of rechterenkel gebroken? Linker? Prachtig! Dan ken jij makkelijk in een automaat rijen met je rechterbeen. Je hep toch wel een rijbewijs hè? Mooi. Ik ken je dit vertellen: er ligt een vrachie klaar voor naar Italië. 10.000 gulden voor jou, 5 ruggen aan het begin en 5 als je terug bent. Denk er over na, morgen precies om deze tijd bel ik je weer en vertel je me of je het doet en krijg je details. Ajuus."

Exact 24 uur later ging de telefoon weer. "Ja hier van Beveren weer uit de Beethovenstraat, m'n zwager zorgt voor de wagen, een afgedankte Amerikaanse lijkwagen met dubbele bodem, heel slim gedaan, echt een vakman en luister, morgen..." Ik stopte van Beverens woordenwaterval en vroeg om wat voor smokkelwaar het dan wel ging. "Porno jongen! Zuivere hard core porno. Zijn ze gek op in Italië. Vooral in het Vaticaan."

Ik zag mij al in zo'n opvallende bak met mijn gipsen poot op weg naar Italië met een dubbele bodem vol porno; een financieel aantrekkelijk aanbod was het zeker, maar zo bizar en met een luchtje eraan, dat ik als kersverse vader de zenuwpees van Beveren hartelijk bedankte voor het reageren op de advertentie en het ludiek meedenken met een man op krukken. Ajuparaplu.

Van ons tuintje maakte ik in de zomer een bioscoop in het kader van mijn project GardenArt en later in het jaar richtte ik een standbeeld op voor mijn werkgevers, de commercialproducenten.