#achtste tuin

[jurjenkvanderhoek]

EEN LEVENSVERHAAL IN PAARS VINYL

Het is een lied van symbolen, dat weet ik nu. Een zachte stem voert mij zingend naar tuinen tussen sneeuwwitte bloemen en kelken vol licht. De zon verwarmt en ik word gekust door de regen. Het schijnt een liefdeslied op het leven. De stem houdt van het leven, maar ziet ook valkuilen in dat zijn. Die hobbels op de weg hoor ik niet in het lied. Toen niet, in 1968. Maar nu wel, in 2022. De stem zingt mij nu wel de stadia van het leven, die ik toen ik jong was – een tiener nog – niet doorzag. Nu ik ouder geworden ben en het leven heb gezien, doorleefd, wordt mij veel duidelijk in het lied. Misschien dat Elly Nieman, getrouwd Zuiderveld, daarom nu pas het laatste couplet “De achtste tuin” aan het lied “De zeven tuinen” kon schrijven.

André van der Weide van NoorderLicht Project graaft het lied op en krijgt van platenmaatschappij Universal toestemming het bij te schaven en uit te brengen. Dan daagt hij Elly Nieman uit om een ‘Achtste tuin’ tekst te schrijven en haar bijna dood ervaring blijkt daarvoor een goede voedingsbodem, de juiste inspiratie. Van der Weide maakt vervolgens in de trant van de oude melodie een nieuw arrangement met andere instrumenten om de weemoed in klank te verbeelden.

In dat lied van toen doorloopt Elly als jonge vrouw zes tuinen. Van baby en peuter tot meisje, alles is vrede en liefde – pais en vree, er zijn geheimen natuurlijk en er is bekoring en verleiding. Aan die verzoeking toe te geven geeft spijt achteraf, het is het Bijbelse onderscheid en inzicht tussen goed en kwaad. Het verkeerde pad in lopen geeft heimwee, maar je had wel plezier op dat moment. De kater is berouw. En terwijl je die andere tuinen zo kon binnen wandelen, want je was die dag zo vrolijk, weerhoudt een loodgrijze muur jou de laatste tuin binnen te gaan. “Ik kan er wel heen, maar mijn angst is te groot, want achter die muur wacht de tuin van de dood.”

Elly Nieman schreef het lied nog voor haar bekering. In haar tienerjaren had ze zich, nadat een vriendinnetje plotseling was overleden, afgekeerd van het geloof. Ze verwarde de kerk met God toen en verzoende zich ermee nooit in de hemel te zullen komen. Nadat zij Rikkert Zuiderveld had ontmoet en met hem een relatie aanging, is ze samen met hem op zoek gegaan naar de waarheid en maakt kennis met verschillende religies. In die tijd schreef ze dit lied, van die zeven tuinen. Waarvan het eind zich in figuurlijke nevelen hult. Het enige dat daaraan zeker en vast is – klaar en helder is de dood, het einde, een streep onder het leven. Uit niets spreekt dat er nog iets anders dan de dood na die muur zal zijn.

In het lied proeft Elly aan het leven, ze doet zich als de Grietje van Hans tegoed aan het zoet en het zacht. Daarna eet ze van het leven en gaat door de tijd als christelijk bloemenkind, hippie van God. Dansend en zingend door de tijd. Nu ze heeft gesmuld van het leven is het goed zich te bezinnen, terug te kijken op wat nog moet worden afgerond. Eén van die onvoltooide zaken is het lied “De zeven tuinen”. Toen destijds was het af, klaar. Het haalde het album “Een ander land”. Ik zocht de plaat op en draaide de elpee op mijn platenspeler. Een heerlijk gekraak duidt erop dat ik de plaat ooit grijs heb gedraaid. Vooral het lied “Vreemde vogels” komt uit mijn herinnering nog weleens vrolijk boven drijven. De stem van Elly is door dat zwarte vinyl zacht en breekbaar, de muziek dromerig. Ik zweef met haar zo door de tuinen en beland met beide benen op de grond bij die muur, die loodgrijze muur van angst. Het duidde een periode, net als die andere songs van dat album. Hoewel er enkele gedateerd zijn, zijn andere tijdloos. De tuinen is daar één van. Vooral nu het is voltooid.

Want die achtste tuin is het gebied na de dood, de eeuwige jachtvelden, het hiernamaals. Met de dood is het leven wel eindig, maar nog niet klaar. De zevende tuin is de tuin van de dood, maar de achtste tuin is de tuin van de hemel. Toen Elly het lied schreef was ze niet zo zeker van dat leven na de dood. Nu is ze dat wel en kan er over schrijven en vol lof van zingen. In dat laatste couplet, dat eigenlijk de vervolmaking van het lied is maar een eigen arrangement heeft, omschrijft ze haar bijna dood ervaring. Iemand voert haar mee op vleugels van vuur hoog over de muur naar de tuin die nog moet komen. Maar eigenlijk vliegt ze over die tuin en belandt in de achtste tuin. Daar mag ze even gluren en ziet zilveren vogels en vliegende vissen, regenboogbeken en koepels van glas. Ze hoort engelenstemmen, fonteinen van woorden en zoete akkoorden. Maar ze mag er niet blijven, hoewel de verleiding groot is.

Het album “De acht tuinen” is een collectors item, een object voor de verzamelaar. Hoeveel plaatjes ervan geperst zijn weet ik niet, maar het is stellig geen grote oplage. De beide liedjes zijn geperst in paars vinyl en dat is niet zomaar omdat het een vrolijke tint is. De kleur paars namelijk staat religieus symbool voor boete, inkeer en vergeving. Op kant A van het 45 toeren plaatje vind ik het eerste lied terug, het hiernumaals. Even breekbaar gezongen als toen in de jaren 60 van de vorige eeuw. Geen wonder, het is hetzelfde lied, enkel enigszins digitaal bijgeschaafd. Op kant B staat de voltooiing of eigenlijk de voleinding, het besluit, de slotscène, het hiernamaals. De stem van Elly is hoorbaar doorleefd, het zacht dromerige is versleten. Maar het is geen afgesleten stem, de klank is nog voortdurend helder.

En de opmaak van de kleurige hoes waarin het plaatje zit is precies zoals ik me Elly Zuiderveld, geboren Nieman, voorstel. De jonge meid zit in een wit gewaad met een krans in het haar tussen de bloemen onder een regenboog. En wanneer de hekken opengaan van de schijnbaar achtste tuin danst ze kinderen met ballonnen aan hun hand tegemoet. Ze is zichtbaar ouder geworden, maar straalt nog steeds. Vlinders dartelen om hen heen, duiven vliegen in de lucht en vissen, ichthustekens: Jezus Christus, Zoon van God. De hoes en de plaat daarin verbeelden eigenlijk het leven van Elly Zuiderveld-Nieman. Het is een testament bijna. Daarin geeft ze haar hoop weg aan een ieder die het wil hebben.

De acht tuinen. Elly Zuiderveld-Nieman. Single in klaphoes. Uitgave NoorderLicht Music Publishing, 2021. Verschenen bij Noorderlicht Project, december 2022.

[patriciaidsinga]

Sint Maarten 2020

Noordhollands Dagblad 12 november 2020

Vier je successen, deze moeder heeft het Sint Maartenfeest he-le-maal onder controle. Na jaren van hyperventilatie en zweetaanvallen als de schemering valt op 11 november omdat die godvergeten stokjes weer eens zoek zijn, zit ik dit jaar om 16.00 uur al klaar. De kerstverlichting hangt al sinds dit weekend aan de voorgevel. En zelfs dat vervelende virus krijgt mij niet van de leg. Voorverpakt snoep, een schepnet van anderhalve meter en de kinderen lopen alleen in hun eigen straat. Tijd voor een wijntje dus. Het is ten slotte niet alleen een kinderfeest.

Waarom ik in hemelsnaam 15 schepnetten heb gekocht, vraagt manlief. Deze moeder denkt aan de medemens. Al die arme risicogevallen die vanavond niet kunnen genieten van het valse gezang uit die lieve kinderkeeltjes, dan breekt je hart toch. Dus fietste ik deze week naar het tuincentrum en bond 15 lange bamboestokken-met-netten onder mijn snelbinder. Ik doe voor aan mijn man hoe je het snoep in de netten deponeert en de stok vanuit de deuropening richting de kinderen schuift op 1,5 meter afstand. ‘En deze ga ik zo rondbrengen in de straat’ zeg ik. Mijn man kijkt me aan alsof ik gek ben, maar houdt wijselijk zijn mond. Ik neem nog een wijntje.

Fluitend schep ik het eten op en om 17.15 schuif ik B. (7 jaar) met lampion en rugzak op de buik gebonden de voortuin in. Onze puberzoon van 12 staat dit jaar bij de deur, dus daar heb ik ook geen omkijken naar. Ook dat is anders dit jaar, ik heb snoep gekocht dat ik ook lekker vind. Ik heb flink veel ingeslagen zodat we daar vanavond daar nog heerlijk van kunnen genieten. Met stoepkrijt teken ik de 1,5 meter af tot aan de voordeur.

Omdat geen van de oudjes in de straat thuis waren vanmiddag, doe ik snel nog een rondje met die ellenlange netten. ‘Nee, hij is er vanavond niet, hij viert het bij zijn kinderen’ zegt de buurman over T. van 85 jaar. ‘Oh wat leuk voor hem’ zeg ik, maar ondertussen vloek binnensmonds want dit is al het achtste risicogeval dat niet thuis is. Zo kom ik nooit van die netten af. En inmiddels krijgt mijn liefdadigheid wat dwangmatigs. Uit nijd neem ik nog een wijntje.

Sint Maarten is tien minuten bezig. Ik sta buiten in de tuin met mijn netten wat verdwaasd en licht teut voor me uit te kijken als mijn zoon roept: ‘Màààm, ik ga gamen, want het snoep is op’.

Dan mogen die wijntjes en risicogevallen erin hakken, maar rekenen kan ik nog steeds “vijftig snickers en 10 kinderen?” roep ik nijdig, “waar gaat dit mis?” Zoonlief haalt zijn schouders op, mompelt zijn favoriete zin “weet ik veel” en loopt naar binnen.

En net als ik op het punt sta die bamboestokken op mijn knie door midden te breken reikt m’n buurvrouw vanaf anderhalf meter krijtstreep een glas wijn aan. Ze kijkt me begrijpend aan en zegt “Het is ten slotte niet alleen een kinderfeest.”

[campingcostabrava-blog]

Grote Kweektenten Bij U in de Buurt

Complete Kweektenten Meer weten

Complete Kweektenten? Lees Dit Eerst

Kweektenten Kopen? Beste kwaliteit

Welkom! Deze website maakt gebruik van cookies Leuk dat je onze site bezoekt. Geef hier aan welke cookies we mogen plaatsen. De noodzakelijke cookies verzamelen geen persoonsgegevens. De overige cookies helpen ons de site en je bezoekerservaring te verbeteren. Ook helpen ze ons om onze producten beter bij je onder de aandacht te brengen.

Wilt u een kweektent kopen? Dan bent u bij kweekhuis.nl aan het juiste adres! Bij ons kunt u rekenen op kweektenten van hoge kwaliteit tegen gunstige prijzen. We hebben een uitgebreid assortiment met meer dan 260 kweektenten, waaronder complete kweektenten en tenten met led verlichting. Als u nog niet zeker bent van uw keuze kunt u bij ons terecht voor deskundig advies! Een complete kweektent kunnen wij altijd van harte aanbevelen.

Beginnen met kweken van groente en fruit? En heeft u daarvoor een kweektent nodig? Hier vindt u kweektenten van topkwaliteit! Wij leveren de kweektenten in diverse uitvoeringen van verschillende merken zoals Secret Jardin, Budbox, Silverbox en Homebox, om al uw kweekdoeleinden in toe te passen. Beginnen met kweken van groente en fruit? En heeft u daarvoor een kweektent nodig? Hier vindt u kweektenten van topkwaliteit! Wij leveren de kweektenten in diverse uitvoeringen van verschillende merken zoals Secret Jardin, Budbox, Silverbox en Homebox, om al uw kweekdoeleinden in toe te passen.

‘Hier in het midden hangt de lamp die ervoor zorgt dat de plantjes beter groeien.’ Elisabeth (10) kijkt met toegeknepen ogen de kweektent in, ter grootte van een manshoge garderobekast. ‘De ventilator die ernaast hangt, blaast de warmte hierheen.’ Leunend tegen de wasmachine in de kleine bijkeuken waar de tent staat, wijst Elisabeth naar vijf wietplanten van ongeveer 70 centimeter hoogte.

Wie een goede neus heeft, ruikt de wietgeur al bij binnenkomst. ‘Ik mag op school niet vertellen over de plantjes’, zegt Brechtje (8). ‘Want dan komt de politie om ze weg te halen.’ Haar lange loshangende haar waait op in de bries van de ventilator. Met gevoel voor filmisch drama pakt de 5-jarige Titia met beide handjes een volle top van een hennepplant en snuift de geur diep op.

Goedkope Kweektenten? Beste kwaliteit

‘Zet dat maar niet in de krant, want dan worden we ontzet uit de ouderlijke macht.’ Lilian (43) – ze wil niet met haar echte naam in de krant – sluit grinnikend de rits van de kweektent. ‘In de ogen van de wietkwekersgemeenschap is dit maar een uitlachtentje. Ik ben niet uit op keihard geld verdienen.’ Buiten in haar tuin, in een kleine stad in het midden van het land, staat een uit doorzichtig plastic opgetrokken kas met nog tien jonge plantjes.

Met alleen het salaris van haar man, die monteur is, komt het gezin met drie dochters maandelijks circa 300 euro te kort. Het spaargeld raakt op. ‘Sinds de geboorte van Titia werk ik niet meer’, vertelt Lilian. ‘Het ging helemaal mis, ze heeft een genetische afwijking.’ Een van de vele symptomen is een ernstige hartafwijking, het levenspad van Titia zal naar verwachting niet lang zijn.

Goedkope Kweektenten? Let Op

Lilian: ‘Ik wil wel weer een baantje zoeken, maar geen werkgever zit te wachten op een moeder die ieder moment naar haar kind toe moet. Ik bezorg nu reclamefolders huis aan huis op momenten dat het mij uitkomt, maar dat levert onvoldoende op. Het geld van de wiet maakt net het verschil, al is het nog steeds kielekiele.

Dat probeert Lilian maandelijks te verkopen. Met vier oogsten per jaar moet het lukken om rond te komen. ‘Ik verkoop niet aan coffeeshops, daar zie ik mijzelf niet met een buggy naar binnen gaan. Ik verkoop mijn wiet via een wietforum waar veel Belgische bezoekers iets te roken zoeken. Als ze iets bestellen, stuur ik het per post op.’ Lilian is op bescheiden schaal onwettig bezig.

Verkoop van marihuana via internet valt niet onder het gedoogbeleid. Als een thuiskwekerij wordt opgerold, maakt justitie op basis van het aantal planten een inschatting van het aantal oogsten en de winst die de kweker heeft gemaakt. Met terugwerkende kracht moet er belasting betaald worden en als de stroom voor de lampen illegaal is afgetapt, komt de energieleverancier met een rekening.

Beste Kweektenten? Lees Dit Eerst

Wie meer planten heeft, kan rekenen op een celstraf. Tot vijfhonderd planten zes weken, tot duizend planten twaalf weken. Huurders lopen de kans uit huis gezet te worden.‘Ik heb nog nooit gerookt en ik geef niks om geld’, zegt Chris (52), werkplaatschef bij een staalknipperij. Toch verschanste hij zich tot vorig jaar elke negen weken een dag lang op de zolderkamer van zijn koopwoning in IJsselstein met zijn vrouw, dochter en schoonouders om 36 volgroeide wietplanten te knippen.

Kweektenten Kopen? Kijk Hier Naar

Dit is kattekwaad voor volwassenen.’ Chris genoot van de ‘zaterdag wietknipdag’. Geert, zijn 26-jarige zoon, zette die dag de nieuwe stekjes in de kwekerij, een slaapkamertje van 2 bij 3 meter. De familie zat met elkaar de hele dag te knippen. Iedereen kreeg daar 250 euro voor. Geert kreeg de helft van de opbrengst van de oogst.

Chris had een vaste afnemer. ‘Als ik een kilo had, belde ik hem op en zei: ‘De drie bouten van je motorfiets zijn gearriveerd, je kunt ze komen afhalen.’ Dan wist hij hoeveel geld hij mee moest nemen.’ Waar dat geld aan op is gegaan? Gespeeld getergd: ‘Tja, dat moet je aan mijn vrouw vragen.

Grote Kweektenten? Kijk Hier Naar

Daar heb ik wel een nacht wakker van gelegen. Je houdt er altijd rekening mee dat het mis kan gaan. Op een zeker moment loop je tegen de lamp.’ Twee weken voor de achtste oogst zag zoon Geert, toen hij op een avond de hond uitliet, een busje van Eneco door de wijk rijden.

Laten we het er maar op gokken, antwoordde Chris, die voor zijn thuiskwekerij illegaal stoomt aftapte van het energiebedrijf. Hij wilde zijn oogst afwachten. De volgende dag belden twee mannen aan om de meterkast te controleren. Chris: ‘We hadden een nieuwe kabel naar boven getrokken en daarvoor had ik de verzegeling losgemaakt.

Goedkope Kweektenten? Waarop Te Inspecteren

De buren stonden toe te kijken. Chris wist toen nog niet dat er in zijn straat nog vijf huiskwekerijtjes waren die allemaal onbetaald stroom onttrokken van hetzelfde trafohuisje. De energieleverancier nam de stroommeter mee, waardoor het gezin zonder gas en elektra zat. Diezelfde dag heeft Chris een acceptgiro voldaan om weer aangesloten te worden.

In totaal heeft Chris 3.500 euro betaald. Laconiek: ‘We hebben volgehouden dat het de eerste keer was, anders hadden we meer moeten betalen. Geert is voorgekomen en heeft een taakstraf gekregen. Achtenveertig uur takken ruimen in het bos. Van tevoren hadden we afgesproken dat hij de straf op zich zou nemen, ik kan van mijn werk geen vrij nemen.

Hij woont in een stad in het oosten van het land en ‘zit al twintig jaar in de wiet’. ‘Wie veel stroom verbruikt, loopt in de gaten.’ Wie dat niet wil, kan een elektromonteur laten langskomen. Als je een oude meterkast hebt, draait hij voor 250 euro je meter terug en bevestigt er een erkend loodje aan, zodat niemand iets in de gaten heeft.

[michielinchili-blog]

Brasiiiiiiil

Net teruggekomen van een geweldig avontuur in Brazilië ben ik vol opwinding om te vertellen over onze dagen aan de andere kant van Zuid-Amerika, maar voor onze trip heb ik nog andere awesome dingen gedaan hier!

Het weekend voor ons vertrek naar Rio de Janeiro zijn we (Griet, Tosca, Fien, Siebe en ik) naar Parque Huerquehue geweest. Vrijdagavond vertrokken naar Pucón om zaterdagochtend zeker op tijd de bus te hebben en onze volledige dag in het prachtige natuurpark te spenderen. Toen we aankwamen in Pucón bleek dat de boeking van ons hostel niet was doorgekomen bij de hosteleigenaar en heeft hij ons naar een ander hostel verchast (Met een financieel verlies van wel de volle 16 eurocent). Het nieuwe hostel had piepende ramen en deuren waardoor het geen geweldige nacht was voor iedereen... Het was dat weekend Semana Santa, een verlengd weekend naar aanleiding van Pasen (enkel vrijdag een extra verlofdag - in tegenstelling tot 2 weken paasvakantie in België). Dit was ‘s morgens duidelijk te zien aan het busstation met een massa volk. Het leken veel te veel mensen om op het kleine busje te kunnen passen, maar gelukkig hadden ze speciaal die dag een extra busje voorzien. In Parque Huerquehue, met een behoorlijke wachtrij van toeristen aan de inkom, hebben we de Sendero San Sebastián gewandeld, die tot hoog in de bergen ging. De parkwachter raadde ons af om de wandeling te doen ‘om wille van het slechte weer en de vele wind boven op de top’, wat ons onwaarschijnlijk leek gezien de heldere hemel en de weersvoorspellingen. Aangegeven als ‘can’t miss’ in Tosca’s reisgids, zijn we toch naar boven geklommen (wellicht raadde hij het ons af om wille van het grote aantal bezoekers die dag). De tocht heeft een hele dag geduurd en was met een te overbruggen hoogteverschil van meer dan 1000 meter met momenten een stevige beproeving. Op een gegeven punt moesten we zelfs met hulp van de boomwortels op handen en voeten naar boven klauteren (waar Griet twee keer op de grond ging). Maar WAAW! De inspanning was driedubbel en dik de moeite! We werden beloond met uitzichten van kilometers ver gevuld met bergtoppen, meren en bomen, bomen en nog eens bomen! Ik denk dat ik nog nooit zoveel bomen in mijn leven gezien heb! Het park stond vol met de Araucaría bomen waar ik al eerder over sprak. Van slecht weer was niks te zien, op een stevige wind na. Fien en ik waren akkoord dat dit misschien wel de mooiste wandeling was die we al gemaakt hadden (ja, zelfs mooier dan wat we in Patagonië gezien hadden). Prachtig gewoon!

Hier in Temuco hebben we voor de rest niet veel bijzonders meegemaakt. Vooral aan de thesis gewerkt en voor onze eerste test geleerd, wat uiteindelijk best wel veel was om te leren... De test zelf viel wel mee. Ook hebben we Janne haar verjaardag heel goed gevierd(zij kreeg van Helga een pot pompoenmarmelade, bijlange na niet zo goed als mijn appeltaart - ik ben duidelijk de favoriet muahaha). Op haar verjaardag zelf was er een ‘volkstelling’, wat er op neer kwam dat alles gesloten was en iedereen moest thuis blijven en dat ze deur aan deur rondgingen om te tellen hoeveel mensen in welk huis woonden. Dit gebeuren valt om de 10 jaar voor, zelfs nog anno 2017! Na de dag erna thuis gevierd te hebben met vrienden van de unief zijn we nog naar de club getrokken voor een (on)vergetelijk feestje..

Samen met Edmundo, een Chileense vriend van op de campus, ben ik ook nog volgens hem de ‘beste completos van het land’ gaan eten hier in ‘t stad. Een completo is een soort van hotdog met een kwak avocadosaus en een kwak vettige mayonaise, en wordt gezien als typisch chileens eten. De completos die ik hier al had gegeten waren supercheap, vettig en lichtjes ranzig, maar in de plaats die Edmundo wist,durf ik de completo lekker te noemen. Van typisch lekker Chileens eten heb ik trouwens nog niet veel gezien gedurende deze drie maanden, misschien moet ik eens een goed restaurant uitproberen :) 

Maar dus... BRASIIIIIIL! Toch wel een kleine droom die uit is gekomen. Vrijdagnacht de nachtbus genomen tussen Temuco en Santiago (8u lang) om dan 4,5 u te vliegen naar Rio de Janeiro. De weersvoorspelling voor de eerste dagen zou niet schitterend zijn en dat was ook duidelijk toen het vliegtuig landde - wolken, wolken wolken en geen Jezus te zien. Nadien de taxi genomen naar ons hostel gelegen aan het bekendste strand ter wereld - Copacabana. De eerste indruk van Rio was donker, somber en weinig leven. Na aankomst in het hostel zijn we vol nieuwsgierigheid toch maar naar het strand getrokken ondanks de massa wolken en hebben we er een Caipirinha gedronken - de nationale braziliaanse cocktail met limoen en Cachaça. Weinig volk op het strand en alles behalve wat je denkt bij ‘Copacabana’. ‘s Avonds zijn we de straat opgetrokken om te gaan feesten, en we hadden wel wat verwachtingen van een zaterdagavond in Copacabana. Maar we zagen niets anders dan een straat met belachelijk dure cafés en een paar louche clubs - wellicht is het hier helemaal anders in de drukke zomermaanden. 

De volgende dag zijn we naar het centrum gegaan om er naar een muur vol grafiti te gaan zien die was opgezet voor de olympische spelen van vorig jaar en die de verschillende continenten voorstelde, wat een indrukwekkend kleurenspel opleverde van enkele meters hoog. Verder hadden we die dag nog wat rondgedoold en zijn we die namiddag naar het Maracanã-stadion gaan kijken, samen met een duitser en twee noren van op ons hostel. Maracanã, het grootste stadion in Brazilië en waar Origi België naar de achtste finales knalde tegen Rusland in het WK van  2014! Het was een halve finale-partij tussen Flamengo en Botafogo, twee clubs van Rio de Janeiro. Er was vrij veel volk komen opdagen, wat zorgde voor een zee van voornamelijk zwart-rood gekleurde Flamengo-supporters. De hectische sfeer en de 2-1 overwinning voor Flamengo maakte het een leuke belevenis. Minder leuk was toen we (in de regen) terug aankwamen in ons hostel, waar ik ontdekte dat ik mijn GSM niet meer had, waarschijnlijk gestolen tijdens de voetbal :’( Maar achteraf gezien toch nog wel goed, aangezien ik mij lichtelijk smartphoneverslaafd begon te voelen + ik mag mij nu een nieuw toestel gaan aanschaffen. 

De eerste twee dagen waren vrij teleurstellend, en van Rio de Janeiro hadden we ondertussen de indruk dat het een gevaarlijke stad is. ‘s Nachts op straat is iedereen op zijn hoede en kijkt iedereen achterom. Dat gevoel is het hele verblijf nog blijven hangen (elke keer dat we het hostel verlieten, goed nadenken van wat we moeten meenemen, plannen wanneer geld afhalen etc...). Maar de volgende dagen in Rio waren onvergetelijk, voornamelijk door het goede weer (gemakkelijk 30 graden onder een stralende zon). Maandagvoormiddag zijn we een gegidste favela-tour gaan doen, die ons o.m. naar Rocinha bracht. Ik verwachtte een arme, stinkende, gevaarlijke buurt maar eigenlijk was niets minder waar. Na een impressionant uitzicht over Rio’s grootste favelabuurt, met massa’s kleurrijke stenen woningen gebouwd op de flanken van de grootstad, bracht de gids ons verder tot in de kleinste steegjes. Hoewel de mensen hier arm zijn, waren de meeste woningen nog vrij degelijk (althans t.o.v. wat we vooraf verwacht hadden), maar wellicht had de gids ons niet naar de armste plekjes gebracht. Vreemd genoeg voelde ik me hier veel veiliger dan in het centrum van Rio. De gids had ons ook nog naar een goed voorzien schooltje gebracht ergens verzonken in de favelabuurt, waar we de les mochten volgen van een vijftiental kleuters. De school werd deels gefinancieerd door de inkomsten van de favelatour. Foto’s heb ik jammer genoeg niet, want had mijn camera uit voorzorg thuis gelaten (die is ondertussen al een dierbaar stuk geworden, dus wil die absoluut niet kwijt geraken). Het plan verder voor die dag was naar de botanische tuin te gaan, maar het strand was te aanlokkelijk. We hebben die dag pas echt kunnen chillen op copacabana met een frisse kokosnoot in de hand (die eindeloos gevuld bleek te zijn) - een wereld van verschil met twee dagen eerder! De golven waren ook echt heel cool, want die waren vrij tot zeer hoog, zelfs vlak bij het strand, waardoor we ons lichaam een beetje konden laten meeglijden over de toppen van de golven. Nadien zijn we nog naar de botanische tuin gewandeld, maar bij aankomst was die nog maar 5 minuten open, waardoor we dit niet hebben kunnen doen op onze trip. ‘s Avonds hadden we wel nog een mooi uizicht over  Lagoa Rodrigo de Freitas,een lagune in het midden van de stad.

Maandag was een topdag, dinsdag was het des te meer! ‘s morgens hebben we dan het busje genomen naar een van de 7 wereldwonderen, en Rio’s landmark ‘Cristo O Redentor’. De 38 meter hoge kolos bovenop de Corcovado heuvel is het bekendste symbool van de stad (en bij uitbreiding van Brazilië en Zuid-Amerika) en uitkijkend over de metropool is hij vanaf bijna alle punten van Rio te zien - wat op zich al tot de verbeelding spreekt. Van dichtbij is hij minstens zo indrukwekkend, evenals het prachtige uitzicht over de stad van 360°. Dan pas zie je hoe belachelijk groot Rio de Janeiro is!

Na dit letterlijk en figuurlijk hoogtepunt zijn we naar het fort van Leme geweest, wat een natuurpark was,beschermd als militaire basis, vlak aan de kust. Het park gaf de indruk of je zat midden in de jungle en dat gevoel werd versterkt toen we de kans kregen om kleine aapjes te voederen met bananen die we meehadden genomen (op advies van onze duitse vriend van het hostel). Was uiteraard heel leuk en grappig om te doen, zeker omdat ze gewoon op onze arm wilden lopen!

‘s Avonds dan zijn we tegen een uur of vier naar de Pão de Açucar (’Suikerbroodberg’) gegaan, wat naast een bezoek aan he Jezusbeeld een van de hoogtepunten is in Rio. Na opnieuw een wandeling door een jungle-achtige omgeving namen we de kabellift naar de top. Pão de Açucar is een puntvormige robuust rotsstuk dat uitsteekt uit de zee vlak voor het centrum van Rio (Het lijkt wel of ze er speciaal is gezet om op de stad te kunnen kijken). Op de massa toeristen na was de zonsondergang een moment dat me nog mijn levenlang zal bijblijven, opnieuw een kippenvelmoment.. Het spektakel was bijna een spirituele ervaring, met het statige Jezusbeeld zich ontfermend over de Braziliaanse miljoenenstad, terwijl de zon ondergaat en de stad de nacht intrekt. Het contrast tussen de 6miljoen inwoners, superrijk en superarm, en dat ene beeld, waar iedereen de hele dag zijn ogen op richt, deed je omver blazen van verbazing...

‘s Avonds zijn we nog naar Lapa gegaan om naar Braziliaanse live muziek te gaan luisteren, opnieuw een aangename ervaring waar we rustig konden chillen met een (niet zo waanzinnig goed) Braziliaans biertje in de hand. De volgende dag hebben we weer rustig op het strand gelegen (waar ze mij opnieuw hadden bestolen - dit keer enkel mijn slippers en mijn zonnecrème) en in de golven gedoken. In de namiddag zijn we naar Santa Teresa geweest, een wijk die bekend is om wille van de Escaderia Selarón, een trap bekleed met tegels in alle kleuren en soorten. Bovenop de trap had de wijk zelfs iets weg van Lissabon.

Donderdag zijn we naar Parque da Tijuca getrokken, een immense massa van jungle vlak naast de stad. Ook hier had ik mijn camera niet bij, waar ik niet veel  spijt van heb gehad. We zijn de Pico da Tijuca op geklommen, een 1000 tal meter hoge berg, waar je wederom van een prachtig uitzicht over de stad van zou moeten kunnen genieten. Jammer genoeg was het die dag terug bewolkt dus veel uitzicht hadden we niet. Wat wel de moeite was aan het park die dag was dat het volledig afgelegen lag van de stad en volledig begroeid was met varens, lianen en krullende takken. Samen met vogel en aapgeluiden op de achtergrond zaten we ditmaal dus echt midden in de jungle. We hebben ze wel enkel kunnen horen en niet kunnen zien. Tussen de nauwe padjes door lag er nog een kleine waterval, die zalig was om onder te gaan staan. Nog nooit voelde ik me zo verbonden met de natuur! Episch! Onze laatste dag in Rio hebben we nog afgerond met een toffe boat party midden op zee, waarna we ‘s morgens vroeg onze vlucht namen naar São Paulo.

In São Paulo was het een heel leuk weerzien met Laís en Paulien! Laís, die op 40 min rijden woont van São Paulo, heeft ons dat weekend naar Ubatuba gereden, waar we in haar apartement hebben gelogeerd. Ubatuba is een grote stad tussen São Paulo en Rio De Janeiro, omringd door wel 80 (!) stranden en bananenbomen en andere tropische vegetatie. De stranden hier waren belachelijk mooi (ondanks het minder goede weer). Naast veel gezwommen te hebben, zijn we ook naar Paraty geweest, een koloniaal autovrij stadje dat heel aangenaam was om door te wandelen. Zondag hebben we een tour genomen die ons naar een waterval bracht (waar we weer onder konden zwemmen) en naar Ilha das Couvas, een eiland op een halfuur varen met de speedboot van de kust. Op het eiland hebben we wat gewandeld, gezwommen en gesnorkeld. We hebben heel veel verscillende vissen kunnen zien en mooie koralen (Paulien beweert dat ze een haai zag, maar dat betwijfel ik). Een prachtige plek op aarde, maar vooral het gezelschap maakte het af. We hebben veel lol getrapt en leuke momenten beleefd samen! :D (Voor meer foto’s van Ubatuba en omgeving moet je maar eens ergens op een gereblogged bericht kijken hier of op facebook want mijn blog doet weer moeilijk met foto’s uploaden...)

 Na maandag nog even in São Paulo rond te lopen zijn Anton en ik dan terug gevlogen (met een lichte pijn in het hart) naar Chili, wat een beetje een gevoel gaf van terug thuis te komen (maar niet helemaal hé voor jullie daar thuis beginnen te panikeren ;) )

Zoals je leest, is Brazilië een prachtige reis geweest die ik nog heel lang zal koesteren! Já tenho saudades! (Ik heb al ’saudades’ - een niet te vertalen portugese term)

[atevegter]

1470 Haagse bluf

Het komt ter sprake tijdens het gesprek met de enige echte Hagenezen in onze familie: Marja en Jorg. We praten erover omdat ik het het leukste Haagse onderwerp vind dat ik ken. Amsterdamse bluf hou ik helemaal niet van en Rotterdamse bluf ken ik niet. Wij doen het gewoon. Maar Haagse bluf, ja dat is achterlijk lekker.

Ik denk terug aan Apeldoorn, waar ik tot mij achtste gewoond heb in een tuin…

[omroepcastricum]

REGIO – Benieuwd naar het werk van een imker? Wil je weten hoe honing wordt gemaakt? Of hoe bijen hun raten bouwen? In het weekend van 8 en 9 juli houden imkers op meer dan 200 locaties open huis.

Voor het achtste jaar op rij organiseert de Nederlandse Bijenhoudersvereniging de Landelijke Open Imkerijdag, het grootste imkerevenement in Nederland. Tijdens het open huis van de NBV ontdek je van alles over bijen. Je krijgt uitleg over werksters, darren en de (bijen)koningin en krijgt praktische tips over het bijvriendelijke maken van eigen tuin en balkon. Je ziet hoe honing wordt gemaakt en gaat in bijenkast op zoek naar de koningin.

Bijen zijn onmisbaar voor ons dagelijks voedsel. Het is daarom van groot belang om onze leefomgeving zo bij-vriendelijk mogelijk te maken. Bijvoorbeeld door het planten van allerlei bloeiende gewassen waar nectar en stuifmeel kan worden verzameld. Imkers laten tijdens het weekend van 8 en 9 juli zien wat jij kunt doen om de Nederlandse bijenpopulaties te verbeteren.

Nederland telt ongeveer 9000 imkers waarvan 80% is aangesloten bij de Nederlandse Bijenhoudersvereniging (NBV). De vereniging leidt jaarlijks nieuwe imkers op. Dit jaar zijn dat er meer dan 1.000. Kijk voor een open huis locatie bij jou in de buurt op http://cas105.nl/2swzBgd.

Foto: Imker die uitleg geeft over zijn werk.

[rtv9nl]

Imkers houden open huis

REGIO - Benieuwd naar het werk van een imker? Wil je weten hoe honing wordt gemaakt? Of hoe bijen hun raten bouwen? In het weekend van 8 en 9 juli houden imkers op meer dan 200 locaties open huis. Voor het achtste jaar op rij organiseert de Nederlandse Bijenhoudersvereniging de Landelijke Open Imkerijdag, het grootste imkerevenement in Nederland. Tijdens het open huis van de NBV ontdek je van alles over bijen.

Je krijgt uitleg over werksters, darren en de (bijen)koningin en krijgt praktische tips over het bijvriendelijke maken van eigen tuin en balkon. Je ziet hoe honing wordt gemaakt en gaat in bijenkast op zoek naar de koningin.

Bijen zijn onmisbaar voor ons dagelijks voedsel. Het is daarom van groot belang om onze leefomgeving zo bij-vriendelijk mogelijk te maken. Bijvoorbeeld door het planten van allerlei bloeiende gewassen waar nectar en stuifmeel kan worden verzameld. Imkers laten tijdens het weekend van 8 en 9 juli zien wat jij kunt doen om de Nederlandse bijenpopulaties te verbeteren.

Kijk voor een open huis locatie bij jou in de buurt op www.bijenhouders.nl/landelijke-open-imkerijdag.

[jurjenkvanderhoek]

ENGELEN ZIJN OVERAL IN DE OVERTUIGING VAN ELLY ZUIDERVELD

Elly gelooft in engelen. Zij gelooft het niet alleen, ze weet het zeker. Elly Zuiderveld weet zeker dat engelen bestaan. Zij zijn overal om haar heen. Dat voelt ze, dat maakt ze mee. Die ervaring wil Elly met mij delen. In haar nieuwe bundel ‘Engelen zijn overal’ laat zij in gedichten, liedteksten en verhalen zien en horen hoe ik kan weten dat engelen bestaan. Wanneer ik voor die ervaring open sta uiteraard. Haar bundel bevat verhalen en gedichten voor advent en Kerst. Engelen passen helemaal bij Kerst. Bij aankondiging en geboorte van Jezus zijn engelen aanwezig, zo staat in het oudste kerstverhaal te lezen. Zij loven en prijzen in koor de Heer vertellen de evangelisten. Een lied dat nu nog altijd uit volle borst met Kerst in de kerken wordt gezongen: Ere zij God. Maar niet alleen met Kerst openbaren engelen zich aan mensen, het hele jaar rond doen zij hun geestelijke werk.

Het zijn persoonlijke verhalen, autobiografisch welhaast. Van ervaringen en gewaarwordingen die Elly Zuiderveld in haar leven heeft gehad. Doordat zij ze in de ik-vorm vastlegt wordt de vertelling levend en is het werkelijkheid. Ze vertelt over mensen die op haar levenspad zijn gekomen en waarin zij een engel heeft gezien. De verhalen geven een warm gevoel, een behaaglijke emotie. Maar het zijn geen zalvende vertellingen. Uiteraard spelen ze zich wel af in de christelijke sfeer, maar het evangelische karakter ligt er niet dik bovenop. Ze doen denken aan Bijbelse gelijkenissen en heidense volksverhalen. Hoewel het soms wel een trieste aanleiding heeft, is het altijd een gezellig verhaal en heeft het een gelukkig einde. Want daar zorgen de engelen wel voor. Mensen kunnen ervan zeggen dat het fantasie is, een bedacht verhaal: uit de duim gezogen, een sprookje. Dat het te mooi is om waar te zijn. Maar niets daarvan. Elly is betrouwbaar, verwoordt haar ervaringen, haar geloven en zeker weten in realistische taal. Haar belevenissen komen bekent voor en geven wel een déjà vu gevoel. ‘Been there, done that’.

Het boek van Elly Zuiderveld heeft vooral een relatie met Kerst. En de tijd daaraan vooraf gaand, de weken die in de kerkelijke taal advent worden genoemd. Hoewel de verhalen vooral kerstvertellingen zijn kunnen deze aangepast op andere feestdagen worden gelezen. Want Elly schrijft ook over ervaringen op andere plaatsen en ontmoetingen in andere tijden dan alleen in december onder de kerstboom. Een bijna doodervaring bijvoorbeeld heeft ze herschreven tot een hoopgevend lied. Een vervolg op haar compositie uit 1968, de zeven tuinen. De achtste tuin is het veld achter de muur, over de grens van de dood. Zo spelen meerdere teksten zich af met engelen in gedachten zonder specifiek verbonden te zijn met Kerst. Maar hebben wel aldoor diezelfde sfeer van vrede op aarde, in de mensen een welbehagen.

Elly kruipt in haar vertellingen en sommige van de liedjes in de huid van Jozef en van Maria om de geboorte van Jezus van diverse kanten te bekijken. Zelfs is zij de os en verplaatst zich in de ezel, en beleeft zij de gebeurtenissen als een wijze uit het Oosten. Zo krijg ik een beeld van hoe het daar in die stal gegaan kan zijn. Het staat niet met zoveel woorden in de geschriften die de Bijbel vormen. Maar met inlevingsvermogen kan Elly de teksten van de evangelisten aanvullen en actueel inpassen. Elly kan Maria zijn, want is zij zelf niet ook moeder. Ook kan ze in de sandalen van Jozef staan, want is zij niet ook zelf een mens met vragen zonder antwoorden: waarom ik.

De vertellingen van Elly Zuiderveld zijn eenvoudige verhalen. Geschreven voor kinderen, maar waarin volwassenen zich ook makkelijk kunnen spiegelen. Het zijn feel good verhalen waarin romantiek, humor en drama zich luisterrijk afspelen. Het maakt een sfeer die bij Kerst past. Het kan bijna niet anders of je wordt er weemoedig en blijmoedig van. Emotie speelt een grote rol. Bij Kerst hoort vreugde en blijdschap. Zelfs voor de arme en gekoeioneerde Bob Cratchit, de klerk van vrek Scrooge, is er plek in de herberg. Feestelijk worden de armen van geest binnengehaald.

Kerst is vooral een feest van samenzijn, een tijd van vrede. Lief zijn voor elkaar zoals Elly in haar hippie-tijd zeker heeft nagestreefd. Ze kan die wens nu nog onderschrijven met haar optredens, platen en boeken waarmee ze haar teksten uitdraagt. In die geest bevreemdt het haar dan ook dat mensen elkaar alle goeds wensen met Kerst, terwijl ze in de rest van het jaar strijdbaar tegenover elkaar staan. Elly zou daarom iedere dag van het jaar wel Kerst willen vieren. Dan blijven de wapens neer en kunnen we ze tot ploegen omsmeden. Door Kerst breken harten open, worden deuren open gezet en is iedereen welkom. Twee dagen kort is de wereld zoals deze ooit bedacht en bedoeld is. Maar zodra het dan na de nacht weer dag wordt, is alles bij het oude en staat al die liefde en vrede weer bij het grof vuil aan de weg.

Elly Zuiderveld gelooft dat het anders kan. Ze weet dat de engelen om ons heen veranderingen kunnen brengen. Engelen schuilen in voorbijgangers, die te hulp snellen bij onraad en gevaar. Klaar staan om te helpen bij ziekte en ongeluk. Engelen willen het goede in de mensen naar boven laten komen. En achteraf weet je pas dat je een engel zag, terwijl je het op dat moment niet beseft. ‘Engelen zijn overal’ draagt bij aan het streven van Elly Zuiderveld. De ambitie om de wereld zo mooi te maken weer als deze in den beginne was. De verhalen en gedichten zijn niet nieuw. Ze zijn eerder door Elly geschreven en gezongen. Ook heeft ze enkele vertalingen aan de bundel toegevoegd.

In de inhoudsopgave geeft het boek aan waar de teksten het meest op van toepassing zijn. Een aanrader voor kinderen, specifiek over engelen en speciaal over de geboorte van Jezus. Diverse teksten kunnen zo in een kerstspel worden opgenomen of kunnen de verhalen worden voorgelezen tijdens een kerstviering. Een playlist completeert de bundel, deze muzieklijst kan door een QR-code in te scannen worden afgespeeld. Zo kan de lezer dus verder luisteren, want vele van de door Elly & Rikkert uitgebrachte albums passeren de revue. ‘Engelen zijn overal’ voelt figuurlijk warm aan. “Een heerlijk boek om mee op de bank te kruipen of op de koffietafel te leggen”, vindt de uitgever. “Engelen vormen de rode draad in dit boek. Want engelen spreken altijd tot de verbeelding. Of ze nu worden afgebeeld met vleugels, in een schitterend licht, óf er zo gewoon uitzien dat je je pas later realiseert dat je er ‘één hebt ontmoet.” Dat staat geschreven!

Engelen zijn overal. Verhalen en gedichten voor advent en Kerst. Elly Zuiderveld. Uitgave Ark Media, 2023.

[omroepcastricum]

LANDELIJK – Benieuwd naar het werk van een imker? Wil je weten hoe honing wordt gemaakt? Of hoe bijen hun raten bouwen? In het weekend van 8 en 9 juli houden imkers op meer dan 200 locaties open huis. Voor het achtste jaar op rij organiseert de Nederlandse Bijenhoudersvereniging de Landelijke Open Imkerijdag, het grootste imkerevenement in Nederland.

Tijdens het open huis van de NBV ontdek je van alles over bijen. Je krijgt uitleg over werksters, darren en de (bijen)koningin en krijgt praktische tips over het bij-vriendelijke maken van eigen tuin en balkon. Je ziet hoe honing wordt gemaakt en gaat in bijenkast op zoek naar de koningin.

Bijen zijn onmisbaar voor ons dagelijks voedsel. Het is daarom van groot belang om onze leefomgeving zo bij-vriendelijk mogelijk te maken. Bijvoorbeeld door het planten van allerlei bloeiende gewassen waar nectar en stuifmeel kan worden verzameld. Imkers laten tijdens het weekend van 9 en 10 juli zien wat jij kunt doen om de Nederlandse bijenpopulaties te verbeteren. Nederland telt ongeveer 9000 imkers waarvan 80% is aangesloten bij de Nederlandse Bijenhoudersvereniging (NBV). De vereniging leidt jaarlijks nieuwe imkers op. Dit jaar zijn dat er meer dan 1.000. Kijk voor een open huis locatie bij jou in de buurt op www.bijenhouders.nl.

Foto: Imker legt uit hoe bijen houden gaat.