#Zemsta 2002

[quietparanoiac]

ᴘᴏᴅsᴛᴏʟɪɴᴀ Zapłakałam zrazu rzewnie: Nie mieć męża mocno boli; Lecz i smutek w czasie tonie.

ᴡᴀᴄᴌᴀᴡ ʀᴏᴢᴛᴀʀɢɴɪᴏɴʏ Więc utonął pan Podstoli…

Zemsta (2002)

[edgysaintjust]

[languagemadness]

38 Classic Polish Books You Should Know (About)

requested by anon

That’s a hell of a Buzzfeed title, wow! I focused solely on books, but you need to remember that poems play a HUGE part in Polish literature in general. Instead of doing a list of "classic Polish texts", which would include full-on books, poems, dramas, everything, and would be probably 18637 positions long, I did only some of the most important books, dramas, and comic books. If you’d like me to tell you more about anything on this list, cover something more in detail, or make another list — shoot me an ask!

I ordered the list NOT by how much I like these books or how strongly I’d recommend them. The list is ordered from the easiest ones to the toughest ones -- literarily, not linguistically.

Also, I know that the ask was about classical books, which I too included in this list.

Let’s start with something approachable — comic books and "normal" books that are so easy and pleasant to read. Except for the two books about war — they’re approachable but the topic doesn’t really make them pleasant.

Pan Samochodzik by Zbigniew Nienacki

A series of books about Pan Samochodzik, who’s an art historian and a detective, and his job is to solve theft, smuggling, and forgery cases. He’s basically a mix of Indiana Jones and Hercules Poirot. The background for the books is life in Polish People’s Republic, but it’s actually shown not as rough as it was in real life. Apart from that, they’re basically children’s books — very light, easy, and funny.

I’d definitely recommend them, I mean, who doesn’t like stories like that? Plus, you don’t need to be God knows how good with Polish to read them.

adaptations: There are 4 movies and a TV show based on the books, each based on a different book from the series.

Podróże z Herodotem by Ryszard Kapuściński

You can read it even when you’re like 10 because it’s a very nice, easy, pleasant story. An autobiography where the author describes his travels to Asia and Africa and compares them to the travels of Herodotus. Very interesting, often funny, it gives you a full view of different people and cultures and how rich the world is. It teaches you a little bit of history, it teaches you a little bit about the modern world (I think the story starts in the 1950s), and the comparison between these two — it’s really fascinating to see that, generally, the world hadn’t changed that much.

I would wholeheartedly recommend it to everyone.

W pustyni i w puszczy by Henryk Sienkiewicz

The only book I cried on and not because it was so beautiful, but because it was so painful to read. Okay, I was like 11 when I read it, but technically it’s a book for kids, so…

It’s a story about two kids who get lost in Africa and they hike through like 5 countries to find their fathers (who worked in Africa and just happened to forget to take their children one day I guess?). Really, it’s about friendship, dedication, love, all the important values in life. But that doesn’t change the fact that it’s painfully boring to read.

It’s a wonderful story, don’t get me wrong, and I loved it as a child — but the movie. The book I hated. So I do recommend it, but the movie.

adaptations: 2 TV shows and 2 movies (the one from 2001 being the most popular).

Tytus, Romek i A’Tomek by Henryk Jerzy Chmielewski

Comic books. Two friends try to humanize a monkey while traveling and exploring different areas of science and history. It’s funny, absurd, educational, and understandable for non-advanced learners of Polish.

Do I recommend? Absolutely.

adaptations: 2 episodes of a short TV show, a video game, and a movie from 2002 titled "Tytus, Romek i A’Tomek wśród złodziei marzeń" — but it’s not based on the comics, only on the characters.

Kajko i Kokosz by Janusz Christa

A series of comic books which is basically a Polish version of “Asterix”. It’s about two Slavic warriors who have all kinds of adventures and fights with Zbójcerze. It’s all fictional and to be honest, I don’t really remember much from the comics, but I know that I loved them as a child. There are also renewals of the old volumes as well as new stories based on the original story and they’re coming out even in 2018.

I wouldn’t say it’s something you absolutely have to read, but if you want to, then it’s worth your time.

adaptations: A TV show that’s still being made and a video game.

Zemsta by Aleksander Fredro

Language-wise, it is pure genius. Not too easy, though. The jokes, the phrases, the sayings — it is the base of common Polish language. Story-wise, it’s basically Polish Romeo and Juliet. Two families live in a castle and hate each other, a girl from one family is in love with a guy from the other family. We also get some more important side characters, they’re very nicely written, iconic even. The whole drama is hilarious, so yes I would calmly recommend it to people who are somewhat fluent in Polish.

adaptations: 2 movies (the one from 2002 being more popular).

Wiedźmin by Andrzej Sapkowski

I think it’s the definition of contemporary classic. It’s a series of short stories, later an actual book, later comics, and finally a movie and a video game. The book is about this witcher and a child of destiny who’s a witcher-in-training. The main character needs to protect her. The stories and comics, however — they’re obviously about the witcher, but I don’t know the details.

If I’m 100% frank, I have not read the stories, the book, the comics, nothing. So I can’t fully recommend it to you, but I can tell you this: everyone who’s into fantasy is crazy about it. I suppose if you like fantasy, Wiedźmin’s a must.

adaptations: A movie from 2001, a TV show from 2002, and a video game.

Solaris by Stanisław Lem

This one’s, on the other hand, is a must if you’re into sci-fi. It’s about contact: with aliens, other civilizations, the unknown — but it’s not specified, which actually makes the book so interesting.

It’s been translated into multiple languages, so I’d say it’s easy to get, and if you’re either into sci-fi or into modern Polish literature — do read it.

adaptations: 3 movies (in 2002 Soderbergh made it a movie, so I suppose it’s worth checking out, but I personally haven’t watched it).

Kamienie na szaniec by Aleksander Kamiński

A story of 3 boys who just graduated from high school when WW2 broke out. It’s an actual story of actual people and it is heartbreaking. If you want to read anything about the WW2 that isn’t very technical or boring, this book is definitely for you. It’s about normal lives in abnormal circumstances and you get very attached to the characters and their stories, and the book actually makes you feel things.

Would recommend.

adaptations: A movie from 1977 titled "Akcja pod Arsenałem", which is based on the book, and a movie from 2014 under the same title as the book, also only based on it.

Medaliony by Zofia Nałkowska

An omnibus of short stories about WW2. Very short, very shocking, sometimes even disgusting. The stories are about people who survived the war and they are actual things that actually happened. I don’t think I get appalled easily, but those are horrifying, really.

A good recommendation for someone who wants to learn about the more (or less) humane side of the war. I would actually say it’s a must if you want to at least begin to understand the tragedy that WW2 was.

And now we’re moving onto some more… mature books. Those are usually compulsory readings in middle school and high school, and to get what they’re about, you need to have some common knowledge. Nothing too specific, though. And there’s a lot to them that you can enjoy even if you don’t know much about general Polish culture and history, so I would say giving them a shot is definitely worth it. Plus, you can learn a lot if you’re a careful reader.

Lalka by Bolesław Prus

Hands down my favorite Polish book of all times. The best thing they made me read in school and I swear this book made the 12 years of tears and pain that I spent in school worth it. Long story short, it’s about a dude from quite a poor family and he becomes rich for an aristocrat he loves very, very deeply. But she’s a total bitch and uses him like an old rag. Don’t get me wrong, I really don’t like romance but Lalka… I mean, the lengths he went for her, the things he did for her… I don’t want to spoil the book but it’s full of dramatic events, interesting characters, surprises, and most importantly — it’s absolutely exciting for the reader! It truly sucks you in. Not to mention the book in a phenomenal way shows how Polish society of the 1870s functioned and thought. And don’t even get me started on the psychology of single characters. I’ve read only a few books in my life that made me feel so passionate about their characters. Character-building-wise, Lalka is the peak of art.

If you want to read only one book from this list, this is the one.

adaptations: Tons of plays, a movie (1968) and a TV show (1978). Pretty accurate, but I personally didn’t like them.

Potop by Henryk Sienkiewicz

There’s a trilogy: Ogniem i mieczem, Potop, Pan Wołodyjowski — and they tell the history of Poland in the 17th century. For some reason, only Potop is considered an absolute must, but if I’m honest I didn’t read it, so I personally can’t recommend it to you. Potop itself is about a guy who wants to marry this girl but she thinks he betrayed the country, so he needs to clear his name by fighting by the king’s side. It sounds very fairy-tale-like, but the background is actual history and the author himself operates incredibly well with the real and the imaginary.

The thing with Sienkiewicz’s historical books is that they are pretty damn good, so even if you’re not too much into that kinda stuff but there’s a tiny part of curiosity in you, I don’t think it’s a mistake to check it out.

adaptations: A movie from 1974.

Krzyżacy by Henryk Sienkiewicz

Basically when Poland was all… under occupation and non-existent, Sienkiewicz wrote this book to bitch about Germanization, as well as to remind the Polish people about their country. The book is about the great times of Poland, from 1399 all the way to the greatest battle of 1410 when Poland kicked Prussia’s ass. But we also get some romance, some schemes, some awful deaths… The full set if you will. 

A lot of people say it’s a super ass boring book, but in my opinion, it’s absolutely fantastic. The details, the numerosity of threads (that somehow doesn’t confuse you at all), again the imaginary intwining with the real… I do recommend it not only to people who are into history, but to anyone looking for a good read that would explain a bit of Polish nature.

adaptations: A movie from 1960.

Quo vadis by Henryk Sienkiewicz

Honey is this one fantastic… It’s a story about a Christian girl in Nero’s Rome and a non-Christian guy who’s in love with her. Of course, at first it looks like a love story, which it is, but there’s so much to it. The book is a knockout of a description of what life was like in ancient Rome. Everything from history, through society, to things like the time of bathing of each social class — there’s everything. And, what’s even better, it’s not boring at all! Actually, the book is unbelievably well-balanced between eventful, not overwhelming, and detailed.

I would definitely, definitely recommend. It’s not exactly a must and if you want to read a Sienkiewicz historical book, then Krzyżacy or Potop would be a better idea since they’re about Poland, but Quo vadis would most definitely not be a waste of time.

adaptations: 6 movies (the one from 2001 is the most popular one), a TV show, and a ton of plays.

Ferdydurke by Witold Gombrowicz

A book you either love or hate. I personally love it, I’m kin with this book, whatever. While reading it, I agreed with every single sentence, with every single opinion, I felt like it was me who wrote it in my past life or something. Just. An. Extraordinary. Book. Remember when I said that Lalka was the reason why I didn’t hate school? It was, but Ferdydurke is the reason I’m alive, kids.

It’s about a 30-year-old man who’s a writer (kinda), but he can’t write. Suddenly, he turns into a kid and is forced to go to school again. That’s just the plot of the book, however, because the story is simple, absurd, inconsistent, weird, and you don’t really read the book for the story. It’s what the story stands for. It’s about how pointless society is. How society creates idiotic rules to standardize people and to take away any creativity or any will to live. How people need to protect themselves and their originality but they can’t because originality doesn’t exist. And our main character explores all those philosophies. It’s a fantastic criticism of society, school, systems, classes, life.

Language-wise, it’s also a very interesting book. Definitely not an easy one. Gombrowicz was the master of language, the words and phrases he came up with, the ideas he hid within them. The language of his books creates, not only describes, the world from the books. His language is a whole different, self-sufficient being. Rare, striking, awe-inspiring.

As I said, somewhat philosophical and very metaphorical. You need to feel from your very heart what Gombrowicz means to understand this book.

adaptations: A theater performance from 1985 that you can watch on Youtube and a movie from 1991. I wouldn’t recommend watching them, though.

Sklepy cynamonowe by Bruno Schulz

Weird, metaphorical, a bit… insane? I love it. It’s an omnibus of short stories that are a description of the adult world through a child’s eyes. It’s like a dream, it’s impossible, it’s very soft and delicate and magical, really. It’s unlike anything. You feel like you’re reading a description of some very sensual dream. The stories make you wonder about the way people think, the way childhood affects your future life, the way the world works, and they make you realize that you don’t understand anything ever. But if you’re not looking for a deeper meaning, you can read the stories just for pleasure because they are honestly so sensual, sexy (but not porny, more like seductive), fascinating, and just strange, you actually read the stories with all of your senses. Makes you enter a whole different world and I will not exaggerate when I say that it changes your perception of everything.

As I said, it’s unlike anything you’ll ever encounter in life. A million out of ten would recommend.

adaptations: There is a short film from 1986 based on one of the stories from the book. It’s called "Ulica krokodyli".

Cudzoziemka by Maria Kuncewiczowa

One of my top 10. It is a story of the last day of a woman’s life. She knows she’s dying and she knows that all of her life she was in pain. So she recalls her entire life, all the big decisions she ever made, to find the source of her misery and to escape reality. It is a very sad book, but rather that depress the reader, it makes you think. It’s a story about alienation — the main character lived in a foreign country, never got to do what she actually wanted to do, never got to be with whoever she wanted to be with, and so everything she did, everywhere she went, everyone she spent time with, she felt out of place. The book was revolutionary in terms of composition and it explored the main character’s psychology very deeply. A fascinating, thought-provoking, original book.

Definitely would recommend.

adaptations: A movie from 1986.

And finally, books for the strong, books for the advanced, books for the masters. To get these, you actually need some strong background knowledge on Polish history and culture, especially society- and politics-wise. Don’t get me wrong, they’re not bad, they’re just… demanding.

Granica by Zofia Nałkowska

It is about… uhh… society, morality and the lengths a person can go to achieve what they want. Sounds complicated and serious, and it sort of is, but it’s also totally worth your time because it doesn’t really tire you as much as you could think it would. And it’s thought-provoking as well. It’s about this dude who has a wife, a career, and a lover, and he basically ruins his life and the lives of everyone around him — which is quite exciting and somewhat frightening to read. So if you’re into ambitious, psychological stuff, then I say yes! Go for it.

adaptations: A movie from 1938.

Chłopi by Władysław Reymont

It’s basically a longass description of one year in Polish countryside in the late 19th/early 20th century. Personally, I think it shows and defines the society of that time extremely well and it surely is admirable that someone wrote almost a thousand pages describing in detail things such as preparing cabbage for dinner or collecting crops. Reymont actually won the Nobel prize for this book.

Would recommend if you’re not looking for anything too thrilling. Even though the book has some iconic moments like taking away Jagna on a wheelbarrow cause she was a slut…

adaptations: A movie from 1922 and a TV show, which was later turned into a movie, from 1972.

Przedwiośnie by Stefan Żeromski

A Polish family in Russia (actually in Azerbaijan but before WW1 it was Russia, so). They live awesome lives until WW1 breaks out and the father has to leave the family. Then, the son goes a little nuts and joins communists and then there’s a revolution, the son gets traumatized and he runs away to Poland (where he’d never been before) where he’s looking for a prosperous life that his father had promised him. And Poland had just regained independence, so everyone hopes that it will be the oasis of prosperity and well-being once it’s renovated. The book is about how hope and gullibility (but mostly hope) are heartlessly crushed by reality. It is also a story about growing up because we follow the main character all the way from his careless youth through his war-and-revolution trauma to a point where he has to decide about his future. But most importantly, I think, it’s a historically important story. It was written when Poland was a new country and it was supposed to remind people that communism is bad and politics, in general, is crap, as well as propose some political solutions for the new country. That’s the general message but there are lighter moments like descriptions of Polish countryside, a lot of flirting with pretty girls, and even a murder.

It’s a good story, it’s a deep story — but not too complicated. And it’s actually very interesting, and I can promise you it’s not as heavy as I made it sound.

10/10 would recommend.

adaptations: Two movies — one from 1928 and one from 2001.

Pan Tadeusz by Adam Mickiewicz

It’s an epic that describes life in the countryside in the 19th century. It was mainly written to remind Poles who had emigrated to France what a wonderful country Poland originally was, even though it was entirely under occupation, completely wiped off of any map. Naturally, everything there is presented through rose-colored glasses but still, if you’re looking for the classic of the classics, I suppose Pan Tadeusz is the book for you. If anyone wants to understand Polish literature, this book is a must.

Would I recommend? Sure if you’re here to sink in Polish culture or if you like quite full of adventure and yet easy reading. Easy as in the story’s nice and pleasant, the language is rather tedious.

adaptations: A surprisingly good and accurate movie from 1999. And the script is actually the text of the epic.

Dziady by Adam Mickiewicz

I think every Polish student hates Dziady. I didn’t, though. It’s a drama, actually, there are 4 parts of the drama, the last one not quite finished. I think the problem with Dziady is that no one really knows what it’s about. It was written in the mid 19th century, so again — Poland’s out of every map. The tzar is a bitch and Adam Mickiewicz disses him in the wildest of ways, but it doesn’t make sense until someone explains it to you. If you asked me what Dziady were about, in my opinion, all 4 parts are about love. Love for your country, love for your lover, love for yourself, love for other people, love for your family — all possible kinds of love. Sounds nice, right? That’s because it is nice. The problem with Dziady is that if you don’t delve deep into it, you won’t get it at all. The words as you read seem just like random words in a random order, no point whatsoever, skipping from topic to topic, all four parts at first seem completely unrelated. But the deeper you dig, the more you see. It is a very rich drama, there’s something in it for literally everyone, but it requires a ton of commitment and probably someone to guide you well through it.

Add it to my recommendations only if you are desperate to read it and if you have all the things above, aka time, commitment, and help. And language skills. The 2nd part, however, is short and it’s the easiest one, so do check it out.

adaptations: "Lawa" from 1989 is based on the second (which, in order, is the first) part of Dziady.

Wesele by Stanisław Wyspiański

It is such a deep drama that you just don’t get it. Kind of like with Dziady, except this one is waaay shorter and basically just disses everyone. In Dziady, the main character’s idea to show people love was to take control of them. Wesele, however, was about motivating people to do stuff by offending them.

Personally, Wesele is one of my favorites because it is just so problematic. Wyspiański attended a wedding in 1900 and then described it. Each guest in the drama (and at the actual wedding) represented an attitude that the general of Polish society had towards the country’s situation (occupation). And after 105 years of occupation, it seemed that the society didn’t really care anymore and just accepted their fate. Wyspiański was very much against that attitude. So basically what he did was he publicly washed the society’s dirty linen by pinning it onto his real-life friends. When Wesele premiered, people were actually chasing Wyspiański down the streets because they hated him so much. Not to mention that in the drama the whole offending thing is actually pretty profound and harsh. So much so that actual real-life guests weren’t enough for him — Wyspiański needed to introduce ghosts from the past, people who played an important role in Poland’s history. Of course, that was the author’s idea of motivating people to fight for their freedom.

The drama is full of references to Polish literature, Polish culture, and Polish history, so unless you’re fluent in these three, I wouldn’t tell you to read it.

I love Wesele with all my heart. If you want to give it a shot, instead of reading the actual drama, I’d suggest reading the story behind it and the summary and interpretations. This way you can enjoy it, which I think anyone should, without knowing much of the background. If I’m honest, you can’t really get much out of the drama itself. But I definitely recommend spending some time on this book, it’s definitely worth it.

adaptations: From 1973, it’s pretty good and quite accurate, but just a bit tiring.

Szewcy by Witkacy

Oh boy. A grotesque, modernist drama about the future of society, where the author basically talks about how people are doomed and headed for inevitable self-destruction. There’s a lot about how mechanic and inhumane people have become and of course tons of criticism towards society, revolution, capitalism, communism, and fascism.

I didn’t like it, I wouldn’t recommend because I didn’t really understand the language. It was a pain in the ass reading this book and if I had read it earlier in life, I assure you that W pustyni i w puszczy wouldn’t be the only book that made me cry from pain.

adaptations: Tons of theater performances that you can watch on Youtube.

Tango by Stanisław Mrożek

It’s a drama about generation gap and some ideas to live by (like conformism or anarchy). Sounds complex, but it actually keeps it very simple and short, a kid would get it, really, and yet the story actually stays with you. It also makes you wonder about a place and meaning of an intellectualist in society. Not to mention the hilarious and absurd situations like convincing your grandma to just die already.

Personally, I enjoyed it. Even though it’s about quite serious stuff, it’s hilarious, so you do read it with pleasure.

adaptations: There are multiple theater performances available to watch on Youtube.

Balladyna by Juliusz Słowacki

The main idea behind the drama is how good and evil both function simultaneously in this world and the fight between the two. A nymph sends a prince to the main character’s house. The main character wants to marry the prince, so she does a lot of awful things. Basically. It’s a nice story, though strange. A story that you would read to a child, except the language of the drama is… complicated. Let’s be honest — it’s Romanticism after all.

I would recommend it, but I wouldn’t die to make someone read it.

adaptations: There is this absolutely awful movie from 2009 (English title: The Bait). It’s loosely based on Balladyna.

Kordian by Juliusz Słowacki

It’s about this guy who plans to kill the tzar. There was a deeper meaning too but don’t ask me about it, I just don’t remember. To be honest, it was surprisingly pleasant to read and sometimes quite funny (I don’t think it was supposed to be, though). But I wouldn’t recommend it unless you know a whole lot about Polish history and culture — or unless you’re dangerously interested in it. And I mean like, you’d kill and die for it.

Nie-Boska komedia by Zygmunt Krasiński

To be honest, it’s a weirdly good story and what surprises me most about it is that it’s actually understandable, even though it’s quite a typical romantic drama. Interesting, huh… 

It’s about a man who is looking for his artistic self, leaves his family to pursue his art, and then there’s him trying to protect his country. It was actually written to criticize this romantic way of thinking and living, so there are a few moments where the author just dissed other authors of the time, but most importantly, the story is a comment on the current (current for them) political and sociological events, as well as religion, and a way for Krasiński to express his opinions.

Recommend? Meh. It’s a good read but it’s not a must and you gotta be in a mood for it. Also, a solid historical and literary background would make the reading way easier.

My advice if you’re planning on reading any of these? Check the time period of the action. I swear if you do that and you pretty much can tell what the background for Poland was at the time, even just like one basic piece of information, it will make reading the book possible.

I think that’s about it. There are hundreds of other great Polish books that I can go on and on about (I can also talk about these for at least a few hours), so again -- if you have any questions, opinions, requests, anything, ask away.

[frgmtx]

Thrillery i dramaty polityczne.

1. Z (Costa Gavras 1969) 

2. Konformista (Bernardo Bertolucci 1970) 

3. Szpieg, który przyszedł z zimnej strefy ( Martin Ritt 1965) 

4. Siedem dni w maju (John Frankenheimer 1964) 

5. Teczka Ipcress (Sidney J. Furie 1965) 

6. The Day of the Jackal (Fred Zinnemann 1973) 

7. Syndykat zbrodni (Alan J. Pakula 1974) 

8. The Battle of Algiers (1966) 

9. Der Baader Meinhof Komplex

10.  Krwawa niedziela (2002) 

11. The Manchurian Candidate (John Frankenheimer 1962) 

12. Śmierć człowieka skorumpowanego  (1977) 

13. Zemsta OAS  (1963) 

14. Dwaj ludzie z miasta (1973) 

15. Niepokoje wychowanka Törlessa (1966) 

16. Pięści w kieszeni (1965) 

17. Triumf woli (1935) 

18. Masoneria - Ukryte Siły (1943) 

19. Hanussen ( István Szabó 1988)

20. Kafka (1991) 

21. Mefisto ( István Szabó 1981)

22. A Vizsga ( Péter Bergendy 2011)

23. Klasa robotnicza idzie do raju ( Elio Petri 1971) 

24. Śledztwo w sprawie obywatela poza wszelkim podejrzeniem (Elio Petri 1970)

25. 

[osobypostacieludzie]

Noam Federman - prawicowy, ortodoksyjny izraelski Żyd z Hebronu, a także były przywódca partii Kach, z którą związany jest od 14 roku życia. Przetrzymywany w areszcie administracyjnym kilkakrotnie. Federman jest gospodarzem cotygodniowego programu internetowego o nazwie "Federman Without Censor". Można go usłyszeć na hebrajskiej stronie internetowej żydowskiej grupy zadaniowej. JTF finansuje swoją działalność polityczną w Izraelu. Ojciec Noama Federmana, David Federman (1909-1980), działacz Betar przekształcił bojownika Lehi, został aresztowany przez Brytyjczyków podczas mandatu brytyjskiego w Palestynie i deportowany do Etiopii ze względu na swoje żydowskie idee nacjonalistyczne, gdzie podzielił celę z Yitzhakiem Shamir, przyszłym premierem. Federman wychował się na opowieściach z tego okresu i uważa, że ​​jego własne przekonania są podobne do tych z Avraham Stern. Kiedy zapytano go, czy podobieństwo między działaniami grup wojennych a działaniami własnej grupy stanowiło przemoc wobec Arabów, odpowiedział: "Uderzenie we wroga nie jest złą rzeczą". Federman jest radykalnym działaczem osadniczym związanym z wyjętą spod prawa partią Kach, której był kiedyś rzecznikiem. Kilka godzin po wiadomościach, że zabójstwo przywódcy Kacha Meir Kahane dotarło do Izraela, dwóch starszych Palestyńczyków, Mohammed Ali i Mariam Suleiman Hassan, zostało zastrzelonych w wyniku incydentu przypisanego bojownikom Kacha. Federman powiedział, że zabójstwa zostały popełnione jako zemsta zwolenników Kahane i że więcej przemocy jest w przygotowaniu. Po tym, jak jego kolega z Hebronytu Baruch Goldstein zamordował 29 Palestyńczyków na modlitwie w Jaskini Patriarchów, Federman złożył hołd, w którym nazwał go świętym bohaterem, stwierdzając: "Sam akt był wspaniały. To był wielki akt uświęcenia Imienia (Boga)". Otwarcie wyraził zadowolenie z zamachu na premiera Yitzhaka Rabina i był badany pod zarzutem pod adresem Binjamina Netanjahu po tym, jak ten podpisał porozumienia z Palestyńczykami, których popiera wypędzanie z Zachodniego Brzegu i Strefy Gazy. W dniu 1 września 1998 r. Federman został oskarżony o podejrzenie, że kopnął Hebronite, Mamoun Ja'abri, w brzuch, a następnie plując na niego, a także o napaść na pracownika ambasady Stanów Zjednoczonych. W dniu 24 maja 2002 r. jego brat, Eli Federman, podczas pełnienia służby jako strażnik poza klubem nocnym Studio49 w Tel Awiwie, zastrzelił zamachowca-samobójcę na kilka sekund, zanim zdołał wjechać swoim samochodem do zatłoczonego klubu, zapobiegając wielu ofiarom śmiertelnym. Anchorman David Witztum, zgłaszając incydent, przeciwstawił zachowanie Heli zachowaniu swojego radykalnego brata. Eli opisał swoje działania w ten sposób: “Wystrzeliłem w niego jedną kulą. Wyszedł z samochodu i wybuchnął. Po wybuchu strzeliłem mu dwa razy w głowę, a potem przysunąłem się bliżej i opróżniłem resztę klipsa w jego głowę”. W maju 2002 roku, po tym jak 2 mężczyzn z osiedla Bat Ayin zostało odkrytych poza szkołą dla dziewcząt w palestyńskiej dzielnicy na Górze Oliwnej z bombą, która miała wybuchnąć rano, kiedy uczniowie mieli przyjechać, policja śledcza zabrała 6 osób do aresztu, w tym Federman, którego Shin Bet uważał za "mózg odpowiedzialny za tę organizację". Został następnie oskarżony o dostarczenie materiałów wybuchowych, które mają być użyte do wysadzenia szkoły dziewcząt i zatrzymania w areszcie domowym na ponad pół roku. Wszystkie zarzuty zostały później odrzucone, Federman został uniewinniony i skutecznie pozwał państwo za fałszywe aresztowanie. Niedawno pojawił się w wiadomościach po swoim domu i farmie, którą zbudował bez pozwolenia na budowę, niedaleko Kiryat Arba, a Hebron został zburzony w środku nocy. W listopadzie 2005 r. Izraelskie Ministerstwo Sprawiedliwości wyraziło zamiar ponownego rozpatrzenia wniosku Federmana o udzielenie licencji na adwokata, twierdząc, że osoba z przeszłością tak bogatą, która zakłóca spokój, może nie być uprawniona do uzyskania licencji. Federman, zwracając się do komentarza ministerstwa do prasy, odpowiedział, że zgodnie z poglądami sądów i prokuratur, które były wobec niego restrykcyjne, teraz starają się nie dopuścić go do uzyskania tytułu, nad którym pracował jako student prawa. W 2008 roku Federman został oskarżony o napaść na policjanta, ale został zwolniony w 2010 roku po tym, jak prokuratorzy nie stawili się na rozprawę z powodu strajku prokuratorów. W 2011 roku został aresztowany przez policję pod zarzutem, po tym, jak odkryto, że ma dziecko w jego posiadaniu, że zamierza poświęcić zwierzę na Paschę na Wzgórzu Świątynnym / Haram al-Szarif. Federman jest żonaty z Elishevą, córką Dawida Ramatiego. Mają 9 dzieci. Z okazji pozyskania przez syna Oveda nagrody za film o bojowniczym Irgun Yehiel'u Dresnerze, którego brytyjskie władze mandatowe straciły w 1947 roku, Federman powiedział, że wychowuje swoje dzieci na ideałach najdokładniejszych podziemnych ruchów przeszłości. Znane cytaty: "Zemsta jest ważną wartością, Talmud mówi, że jest to jedna z największych rzeczy, zemsta jest świetna".

[michal-turyk]

Mumia- misja nie spełniona

Mumia (org. The Mummy)

horror przygodowy, 2017r.

Reżyseria:  Alex Kurtzman (Niesamowity Spider-Man 2, W ciemności. Star Trek)

Obsada: Tom Cruise jako Nick Morton, Russell Crowe jako Dr Henry Jekyll, Annabelle Wallis jako Jenny Halsey (Magdalena Ogórek), Sofia Boutella jako Ahmanet, Jake Johnson jako Chris Vail, Courtney B. Vance jako Pułkownik Greenway;

Uwaga spojler!

Film rozpoczyna się sekwencją we współczesnym Londynie, gdzie przy budowie metra zostaje odnaleziony grobowiec Templariuszy, na miejscu pojawia się Russel Crowe i wyprasza robotników z metra. Później następuje sekwencja ze starożytnego Egiptu, gdzie księżniczka Ahmanet (Sofia Boutella) chcąc przejąć władzę, daje się opętać Setowi, bogowi ciemności. Zostaje jednak złapana i zamknięta w specjalnym grobowcu. Obie sekwencje są tak długie i tak nie interesujące, że pisząc to, nie jestem pewien, która była pierwsza.

Wchodzą napisy początkowe, a ja żałuję, że nie poszedłem do sąsiedniej sali kinowej na film Piraci z Karaibów: Zemsta Salazara.

Kolejne sceny dzieją się współcześnie w Iraku. Dwóch mało inteligentnych Komandosów Amerykańskich (Tom Cruise i Jake Johnson) chce coś ukraść z bunkra Talibów. Nie do końca zrozumiałem co, ale to szemrany interes. W toku walki, odnajdują grobowiec w którym spoczywa Sofia Boutella. Następnie przylatuje helikopterem Courtney B. Vance z odziałem specjalnym i jest niemiły dla Toma Cruise’a. W kolejnej scenie pojawia się dr Magdalena Ogórek, którą gra Annabelle Wallis.

W filmie Magdalena Ogórek nazywa się Jenny Halsey, ale jest tak podobna do Magdaleny (również ze względu na ekspresję emocji), że dla mnie już nią została do końca filmu. Magdalena, też jest niemiła dla Toma. Głównie dla tego, że za krótko się z nią kochał dzień wcześniej.

Tom, Magdalena i Jake schodzą do grobowca. Muszą się śpieszyć bo nadlatuje obcy samolot.

W grobowcu na wszystkich cieknie rtęć. Wszyscy zgadzają się ze sobą, że jest trująca, ale jak gdyby nigdy nic, dalej badają grobowiec. Pojawia się dużo owadów, a Jake strzela do nich z karabinu maszynowego (typowa reakcja dla elity Sił Zbrojnych USA).

Na koniec kradną sarkofag z grobowca. Uciekają helikopterami, a później samolotem przed burzą piaskową (obcy samolot przestał być istotny). W samolocie Jake, zamienia się w zombie i w myśl zasady, że czarnoskóry ginie pierwszy, zabija Courtney B. Vance’a. Samolot spada i rozbija się w Anglii (dopiero co byli nad Irakiem?). Giną wszyscy z wyjątkiem Magdaleny Ogórek i Toma. Tom jest przeklęty i przez to nieśmiertelny, a Magdalena miała spadochron, jedyny na pokładzie samolotu. Niestety zajęty swoimi myślami nie zarejestrowałem skąd go wzięła.

Coś się dzieje (zamyśliłem się, więc nie pamiętam co), Tom trafia do jakiegoś kościoła, tu jest trochę strasznie. Uwolniona z sarkofagu Sofia Boutella, chce przebić Toma sztyletem, który jest ukryty w posążku na ołtarzu (nie wiadomo skąd się tam wziął), żeby narodził się Set. Niestety sztylet nie ma rubinu, który jest ważny. Rubin jest w grobowcu Templariuszy w metrze.

Magdalenę i Toma ratują jacyś ludzie i zabierają ich do Russella Crowe, który okazuje się być Dr Jekyll’em i Mr Hydem zarazem. Dowiadujemy się, że Magdalena dla niego pracuje. Russell więzi Sofię i tłoczy jej w żyły rtęć, która osłabia magię.

Po serii zupełnie nie interesujących wydarzeń, Tom zabija Sofie, ożywia Magdalenę (którą wcześniej zabiła Sofia), ożywia też swojego towarzysza Jake’a Johnsona i przebrany za Lawrence’a z Arabii rusza konno, przez pustynię w poszukiwaniu przygód. Muzyka à la Lawrence’a z Arabii nie pomaga strawić tego filmu.

Uwaga, koniec spojlera!

Żeby być zupełnie uczciwym co do tej produkcji, muszę dodać kilka faktów.

The Mummy (Mumia) jest to tytuł kilku filmów, kilku adaptacji komiksowych i trzech gier komputerowych. Wszystkie te pozycje dzieją się w tym samym uniwersum, w którym Egipski kapłan przenosi się do współczesności i przynosi ze sobą klątwę. Jako ciekawostkę dodam, że powstała również kolejka górska związana z uniwersum Mumii.

Pierwszy z oryginalnych filmów z tego cyklu, powstał w 1932 r. i grał w nim Borys Karlof, kolejne powstawały w 1940, 1942, 1944, 1955 roku. Należały one do tak zw. Universal Monsters czyli filmów science fiction i horrorów wyprodukowanych w Studiu Universal w latach między 1920 a 1960. Kolejne cztery Mumie powstawały już w Wielkiej Brytanii w latach 1959-1971.

W latach 1999 do 2008 powstała trylogia: Mumia z Richardem „Rick” O’Connellem. Między 2002 a 2015 rokiem powstała seria czterech filmów Król Skorpion, tak zwanych spinoffów Mumii (filmów skupiających się na pobocznych postaciach i wątkach z uniwersum).

Polecać czy nie?

Mam problem z określeniem dla kogo ta konkretna Mumia została stworzona. Dla dzieci jest zbyt mroczna, dla dorosłych zbyt infantylna. Patrząc z perspektywy historycznej, Mumia z 2017 r. wpisuje się w tradycję serii i ze względu na to, można jej wiele przebaczyć.

Film polecić mogę osobom które mają za dużo wolnego czasu, albo są fanami Universal Monsters i będą się bawić niuansami oraz cytatami ze starszych produkcji.

                                                                                           Michał Turyk

                                                                                           14 czerwca 2017

[mfm-mielec]

21. Mielecki Festiwal Muzyczny

koncert finałowy

SILESIAN CHAMBER PLAYERS

Agnieszka i Piotr Kopińscy - piano

Maestro Jerzy Maksymiuk - dyrygent

6 września 2018 godz. 19.30

Kościół pw. Ducha Świętego (os. Lotników - Borek)

wstęp wolny

  SILESIAN CHAMBER PLAYERS

Orkiestra Silesian Chamber Players (śląscy kameraliści) to zespół, którego trzon stanowią instrumentaliści Śląskiej Orkiestry Kameralnej oraz Kwintetu Śląskich Kameralistów, koncertujący na krajowych i zagranicznych festiwalach muzycznych, takich jak: Dni Muzyki Karola Szymanowskiego w Zakopanem, Le Festival des Voutes – Sud-Vendée, Schubertiade – Schloss Eyb, Międzynarodowy Festiwal Muzyczny w Rialp, Międzynarodowy Festiwal „Dni Muzyki Organowej” w Gliwicach, Festiwal Laureatów Konkursów Muzycznych w Katowicach.

Muzycy współpracowali także z takimi znakomitościami jak: Kevin Kenner, Ivan Monighetti, Bruno Canino, Marianna Vasilieva, Wolfgang Güttler, Adam Sobierajski, Adam Zdunikowski, Leszek Możdżer, Paul Esswood, Jerzy Maksymiuk, Szymon Bywalec i Robert Kabara, Marcin Wyrostek oraz Grzegorz Turnau.

W ramach programu „Młodzi Kompozytorzy w Hołdzie Fryderykowi Chopinowi” orkiestra dokonała nagrań utworów młodych kompozytorów dla wytwórni DUX.

Agnieszka i Piotr Kopińscy tworzą od 1996 roku duet fortepianowy. W obszarze ich zainteresowań znajduje się muzyka XX-wieczna, a także współczesna – klasyczna, jazzowa oraz szeroko pojęta improwizowana. Oprócz występów w kraju mają za sobą również koncerty w Niemczech, we Francji, na Ukrainie i w USA. W 2000 roku wystąpili z recitalem na dwa fortepiany w Central Washington University oraz poprowadzili masterclass dla studentów tej uczelni. W 2013 roku wydali płytę CD z własną wersją na dwa fortepiany i zespół perkusyjny Pietruszki i Święta wiosny Igora Strawińskiego. Na płycie, która była przypomnieniem Święta w stulecie jego premiery wystąpili również muzycy NOSPR: Piotr Połaniecki i Michał Żymełka.

Agnieszka Kopińska - pianistka, absolwentka Akademii Muzycznej w Katowicach. W roku 2011 uzyskała tytuł doktora sztuki w Akademii Muzycznej w Bydgoszczy. Prowadzi działalność koncertową solistyczną oraz kameralną w Polsce i za granicą (USA, Francja, Niemcy, Czechy, Ukraina). Dokonała nagrania płytowego kompletu dzieł Witolda Lutosławskiego na fortepian solo (wraz z Sonatą z 1934 r.), jego wszystkich kompozycji na fortepian w składzie kameralnym, a także – z solistką Ewą Biegas – 20 kolęd oraz cyklu pieśni Chantefleurs et chantefables. Jest autorką publikacji Fortepian w twórczości Witolda Lutosławskiego. Rola czynnika percepcyjnego w interpretacji wykonawczej.

Interesują ją zwłaszcza wykonawstwo muzyki dwudziestowiecznej i współczesnej oraz tematyka percepcji muzycznej w aspekcie teoretycznym i praktycznym.

Piotr Kopiński - pianista, absolwent Akademii Muzycznej w Katowicach i Ecole Normale de Musique w Paryżu (dyplom z wyróżnieniem). Dwukrotny stypendysta Towarzystwa im. F. Chopina w Warszawie (1991, 1993) oraz rządu francuskiego (1994–1995 i 2002–2003), a także Comité du A. Roussel (1995–1996). W roku 2007 obronił pracę doktorską w Akademii Muzycznej w Katowicach, gdzie obecnie pracuje jako wykładowca w Instytucie Jazzu i Muzyki Rozrywkowej. Jako solista i kameralista, a także etatowy pianista NOSPR, występował w niemal wszystkich krajach Europy, Libanie i USA. Piotr Kopiński pochodzi z Mielca.

JERZY MAKSYMIUK Legenda polskiej dyrygentury, pochodzi z kresów. W 1947 r. wraz z najbliższą rodziną przybył do Polski z Grodna. Najpierw mieszkał w Białymstoku, a po ukończeniu podstawówki Maksymiuk wyjechał do Warszawy gdzie kontynuował naukę w liceum muzycznym[1].

Następnie studiował kompozycję, grę na fortepianie oraz dyrygenturę w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej W 1961 został zwycięzcą pierwszej edycji Ogólnopolskiego Konkursu Pianistycznego im. Ignacego Jana Paderewskiego.

W latach 1970–1972 był dyrygentem Teatru Wielkiego w Warszawie. W 1972 stanął na czele zespołu złożonego z członków Warszawskiej Opery Kameralnej, który – od 1973 znany jako Polska Orkiestra Kameralna – zyskał międzynarodową sławę.

W 1973 Maksymiuk rozpoczął pracę z Wielką Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia. W 1979 wystąpił z Polską Orkiestrą Kameralną w Carnegie Hall, w Nowym Jorku, a w 1981 odbył z nią koncerty w Japonii, Australii, Nowej Zelandii, Stanach Zjednoczonych i Niemczech. W latach 1983–1993 kierował BBC Scottish Symphony Orchestra w Glasgow. W 1990 debiutował na koncertach BBC Proms w Royal Albert Hall, w Londynie. Podjął też współpracę z English National Opera, z którą przygotował premiery „Don Giovanniego” Wolfganga Amadeusa Mozarta (w 1991) i „Zemsta nietoperza” Johanna Straussa (w 1993). Jerzy Maksymiuk jest promotorem muzyki współczesnej. Przez wiele lat współtworzył „Warszawską Jesień”, jako członek komisji repertuarowej Festiwalu. Od 2006 Członek Rady Programowej Fundacji Centrum Twórczości Narodowej. Jest stałym felietonistą miesięcznika „Charaktery”.

Otrzymał następujące tytuły: w 1990 – doctora honoris causa Strathclyde University w Glasgow i dwukrotnie laureata Gramophone Award: w 1993 – za „The Confession of Isobel Gowdie” Jamesa MacMillana (EMI) oraz w 1995 – za II i III Koncert fortepianowy Nikołaja Medtnera (Hyperion). W 1993 otrzymał honorowy tytuł Conductor Laureate BBC Scottish Symphony Orchestra. W 2000 otrzymał tytuł Honorowego obywatela Miasta Białegostoku. W 2005 został odznaczony przez ministra kultury Waldemara Dąbrowskiego Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[3]. W 2011 Polska Akademia Fonograficzna uhonorowała go Złotym Fryderykiem[4]. W 2013 otrzymał Perłę Honorową Polskiej Gospodarki (w kategorii kultura), przyznawaną przez redakcję Polish Market[5].

Skomponował muzykę do ponad stu filmów, m.in. do filmu Sanatorium pod klepsydrą w reżyserii Wojciecha Hasa[6].

[robertdagr8-blog]

[ „Wielki sukces biało-niebieski miał wielu ojców, Kenny Dalglish, Alan Shearer i Chris Sutton na czele.

[ „Wielki sukces biało-niebieski miał wielu ojców, Kenny Dalglish, Alan Shearer i Chris Sutton na czele. Ale nie byłoby nic, gdyby nie było na marzeniach ludzi. Jack Walker był przerażający bogaty przedsiębiorca. On przyszedł z Blackburn i Pewnego dnia postanowił zostać klub w Anglii, jego najlepszy w mieście. Fortuna przedarł w przemyśle stalowym, jego majątek szacuje się na około 600 milionów funtów. Kiedy w styczniu 1991 roku przejęła Rovers, poszli dalej w drugiej lidze. w pierwszym sezonie swoich rządów, klub pozostał tylko na tym poziomie. Walker postanowił wydać swoje pieniądze do Blackburn przynieść najwyższy poziom. nie może sobie pozwolić, aby być w październiku tego samego roku, Kenny Dalglish, który miał również jako lider Liverpool zdobył trzy mistrzostwa krajowe i dwa FA Cups „” „” opłaty 1991-1992 sezon trener Szkocja zwrócone na górę rozrywki lotu, a dokładniej -... na nowo utworzonym Premier League na tym etapie, a nie 26 lat po Walker promował promocję cel - chciał, aby Manchester United wyglądał jak biedny mężczyzna z boku. Z tego powodu przez trzy lata spędził ponad 25 milionów funtów w Ewood Park. Zawodnik z Southampton. W tym czasie przyciąga również 20 milionów do remontu stadionu, aby mógł pomieścić ponad 30 000 widzów. Jako Benjamin zajęła czwarte miejsce i następny sezon - drugi. Blackburn był gotowy na kolejny krok. "," "," Rok 1994. Polska telewizja jest pierwszym odcinkiem "Bold and Beautiful", zacznie się "zemsta rodziny". "Pulp Fiction" i "Forrest Gump". Arkadiusz Milik i Piotr Zieliński przyjeżdżają na świat. Edyta Górniak zajmuje drugie miejsce w Eurowizji, a największa hitowa piosenka "Love Is All Around" autorstwa Wet Wet Wet. Po raz drugi, Blackburn pokonał ten rekord w języku angielskim. Wcześniej zrobili to i wydali w 1992 roku 3,2 miliona dolarów na Shearera. Chris Sutton, atakujący z Norwich, kosztuje 5 milionów dolarów. Ten ruch okaże się Gambit Poker. "" "" Born duet Kilerów '' '' Champion Anglii w sezonie 1993/94 był Manchester United przeciwko Blackburn z ośmioma punktami. Czerwone Diabły również osiągnęły Puchar Anglii. Zespół Dalglish oznaczało, że nowa gra zaczyna się od konfliktu z sekcjami Sir Alex Ferguson w Charity Shield (od 2002 roku był znany jako Tarczę Wspólnoty). Uczestnictwo w tym meczu jest podejmowane przez mistrza i zwycięzcę Pucharu Narodowego. więc zdarzyło się, że Manchester przejął trofea, ponieważ jego rywalem był Blackburn, Anglia lub biegacz. "" Na Wembley pojawiło się w Wembley ponad połowę sierpnia, aby cieszyć się dwulicowym wyścigiem, aby wygrać mistrzostwo kraju. Niebieski i biały przyjść do tego konfliktu bez swoich dwóch największych armat w ramie - Sutton dołączył do zespołu kilka tygodni wcześniej i jeszcze nie w pełni zdolny do odtwarzania podczas Shearer ... zatrute owoce morza. Brak tych napastników ułatwiło Manchesterowi, który wygrał 2: 0. 0 z celami Erica Cantony i Paula Ince'a "," "," Zespół Blackburn League rozpoczął mecz Southampton. Pierwszy debiut Suttona mógł jednocześnie osiągnąć dwa cele, ale nie. Pomógł z pierwszą liczbą przebojów Shearera. Nowe Rovers napastnik nie było bardzo długo czekać na premierę przeboju - zaledwie trzy dni później na Ewood Park, Leicester gospodarze gładko pokonał 3: 0, a otworzył wynik. Shearer, który pomógł w celach kolega napastnika, został również wysłany do sieci. Powoli narodził się imponujący duet. Tydzień później, były piłkarz Norwich, który dobiegł hat-tricka w meczu przeciwko Coventry. ' czosnek czesio

[quietparanoiac]

Nie straciłam na namyśle Niepotrzebnym czasu wiele — Bo ja rzadko kiedy myślę, Alem za to chyża w dziele.

(Zemsta by Aleksander Fredro, III:5)

I wasted no long hours, dear sir, On futile meditation; When one's decided, why defer Decision's confirmation?

(translation by Noel Clark)

Zemsta (2002)

[naszespolszczenia-blog]

Resident evil 7 spolszczenie - zwiastun

Ewenement na skalę światową, Resident evil 7 spolszczenie

Atmosfera w Resident Evil 7 spolszczenie jest taka, że ​​najsilniejsza seria widziała podczas trwałości, a to jest całkowicie zawdzięczane niesamowitej plantacji Dulvery, do tego, że gracz Ethan został wezwany przez krypticzny e-mail od swojego zaginionego partnera. Jeśli klasyczne gry Resident Evil były nieporuszone w filmach zombie George'a A. Romero, to często Resident Evil 7 spolszczenie w tradycji łańcucha TX widział masakry, ze wszystkimi groteskowymi wyobrażeniami umysłowymi, upadkiem poprzednich szałasów i dzikimi okropnościami, które łączą się z tym.

Zdarza się, że tworzy się motywacyjny obrus, zwłaszcza, gdy zaczynasz śledzić mieszkańców Dulvey Mansion w zejście do dzikości i odkryć metodę, która jest manifestowana w ich życiu domowym. Ślady ludzkości nie są trudne do wyszukania za wszystkimi zabezpieczonymi drzwiami: wcześniejsze zdjęcia, trofea do ćwiczeń, kasowany hełm. W porównaniu z chłodnym, średniowiecznym wnętrzem wciąż umiłowanego Mansion filozofa, jednostka Baker wygląda jak dom mieszkalny, a nie potężny labirynt pułapek i ukrytych laboratoriów, motywujący i dużo intymnej zmiany dekoracji, która Koncentruje się na jednej rzeczy, którą seria już wcześniej nie zbadała.

Innymi słowy, korzenie korzeniowe spolszczenie Resident Evil 7 w "horroru na wzgórzu" zależą zbyt mocno od pokonanych tropów w odniesieniu do Ameryki Południowej i zaczynają opierać się na kreskówkach. Zespół Bakersów był nikczemny, dysfunkcjonalny, a teraz dość śmieszny, jednakże większość z nich jest niewiele wyjaśniona krótko, że - a nie spoilery - w zadowalający sposób unika się winy w ogóle na wiejskie wychowanie. Jednak nawet z jego winy, poprawka do modeli Resident Evil 7 i jej ustawienie nie przynosi solidnego poczucia miejsca, które powoduje częstą eksplorację i powrót do przeszłości dzięki obskurnej nieruchomości Dulvey i jej tajnych podziemnych schodach, a nie wyprzedzając jej powitania.

Ustawienie to jest wyłącznie błędem, a jego łamigłówkami były rozczarowujące rzadkie i zbyt łatwe. Zamiast kodów ukrytych powiązać odtworzone hasła za zagadkami lub wymuszać pewne racjonalne zagrożenie lub niepowodzenie w stanie sosnowym, jeśli we wkroczę do niewłaściwej rozdzielczości, jak poprzednie gry (pomyśl o układzie pancerzy z pierwotnego Resident Evil), Resident Evil siedem nie robi Nawet wydaje się, że podejmują się formowania przeszkód fascynujących lub trudnych. Czułem się, jakbym po prostu natknął się na odpowiedzi dość, że wykorzystałem jakieś racjonalne, realistyczne rozwiązywanie problemów, aby tam nakłonić.

W dość jednej chwili odpowiedź na przeciąganie była dwukierunkowa do stanu Pine Tree, zanim poczułem się jakbym dawał szansę rozpocz��cia śledztwa. W jednej przestrzeni, która potrzebowała państwa Pine Tree, aby otworzyć panele, które mieściło się w tajnym obszarze, rysunek dziecka tylko na nogę lub na okrągły okrągły numer okrążył się dokładnie wszędzie tam, gdzie musiałem wyglądać. Dużo wyrafinowane podejście, które pozwala państwu Pine Tree zbadać przestrzeń mojej własnej woli, znacznie poprawiłoby sytuacje takie jak ten, szczególnie w wyniku perspektywy z pierwszej osobowości, pomogło Ci wzbogacić spojrzenie w otoczenie Niż normalna trzecia osoba przeczytać alternatywne gry Resident Evil.

Spolszczenie do resident evil 7

Rodzina Bakerów, jak nieprzyjazne tyranci z nieprzyjemnymi osobowościami, jednostka powierzchni wśród pierwszych wrogów, z którymi się spotkasz, i są one fascynujące. Pierwsza walka z Jackem Bakerem była jakaś histeryczna kraina sosnowych drzew i zaszczepiała gorączkowo, jak bronić się, zwycięskiej kombinacji, która stworzyła nieprzewidywalne spotkanie wśród najważniejszych wydarzeń spolszczenie do Resident Evil 7. Jack patrolował dwór - w jednym celu, nawet wybuchając przez ścianę, styl pan X - naprawdę wydawał się realnym zagrożeniem, nawet kiedyś byłem uzbrojony w całkiem nóż. Żeby przetrwać, musiałem albo spieprzyć lub go wyeliminować, rozładując mój kawałek na niego, może to być wezwanie, które może wrócić do ciebie. Resident Evil siedem nie ma ukrycia ani rozgrywki o dużym znaczeniu dla ukrycia, w przeciwieństwie do tego, co jej pierwsza moda strachu mogłaby doprowadzić do uwierzenia. Jest to nadal gra Resident Evil, a nadal musi być zmuszona do zastrzelenia wrogów, aby zabić ich jako alternatywę, będą nadal rozstawać wokół gdziekolwiek je zostawić, czekając, aby zabić, że uda Ci się czas na jakiś czas. Tylko teraz nie można myśleć o ochronie drzwi przed załadunkiem, aby pozostać zły w złym stanie, co tylko zwiększa stres, gdy tylko niskie zdrowie lub nisko wdrożone narzędzia wojenne sugeruje, że musisz robić to, co trzeba zrobić, aby po prostu ułożyć stopień ucieczki. Wyższe przyzwyczailiśmy się do zamykania drzwi za sobą, w wyniku czego nawet bezpieczne pomieszczenia nie są bezpieczne.

Spolszczenie resident evil 7 najnowsze informacje

Ale mając na uwadze, że jednostka Bakers najbardziej efektywnymi wrogami, istnieje bardzo duża różnica między nimi a tym samym jedynym alternatywnym wybitnym wrogiem w Resident Evil siedem. Przez całą moją około 10-godzinną podróż prawie o jedynej alterni.

Typ wroga, z którymi się spotykałem, były niewysłowione, czarno-czarne stworzenia zwane "Kowalstwem". Są dostępne w kilku odmianach: jakości formowanej; Ci, którzy mają duże, krzywe ramię, składając hołd klasycznym wzorcom tyrana; Na steamie: http://store.steampowered.com/app/418370/  Te, które się czołgaj��; I zwarte, które wymiotują kwas. (Są błędy w jednej przestrzeni, ale służą jako przeszkody do pokonania niż wrogie z różnymi zachowaniami), podczas gdy wizualnie odpychające i groźne wystrzelenie spowodowane dość jednym lub dwoma napiętymi bitwami, Kowal stracił zdolność do wstrząsania sosnami Drzewo Ptaków jest strasznie szybko - szczególnie w wyniku sytuacji, w których napotykają na nich jednostki terenowe wszystkie podobne do siebie. Kiedy myślę o moich ulubionych momentach resident evil 7 spolszczenie z poprzednich gier, wróćmy do głowy: pierwotny czas Łowcy wydają się w oryginale i 2002 remake Resident Evil, a tym samym początkowy czas, kiedy spotkasz się z Crimson Head w środowisku naturalnym. To, co stworzyło te momenty było sensowne, było ich nieprzewidywalnością - nie miałeś planu, na czym byłeś w pobliżu, w tym czasie sekwencja pierwszej osoby oznaczająca przybycie Łowców, a widząc martwe zombie, które już kilkanaście razy nagle skoczy do życia - a więc po raz drugi, jeszcze silniejszy, była rzeczą przerażającą. Zemsta Evil siedem mogła wykorzystać wiele momentów w ten sposób, ale tak dużo będzie nadmierna ilość sygnału niż prędzej. Wytopy wyrwą się z muru wyraźnie wygłębionym dźwiękiem, a więc tylko dlatego, że w miejscach porośniętych kopcami czarnej pleśni. Dlatego też nawet wtedy, gdy jednostki terenowe mogą im zapewnić minimum skoku, spodziewasz się tego na pierwszy rzut oka ściany z kutego żelaza. (Chociaż jest jedna chwila, gdzie jeden z gąsienic wyskakuje przez otaczającą miejscowość, którą wielokrotnie jadę, więc ... rekwizyty do niego

[paxt0ne]

god YES she's so beautiful