#Zdążyć przed Panem Bogiem

[konstarnacja]

Więc on się od razu nie nadawał do mówienia, bo nie umiał krzyczeć. Nie nadawał się też na bohatera, bo nie było w nim patosu. Cóż to za prawdziwy pech. Ten jedyny, który przeżył, nie nadawał się na bohatera.

Hanna Krall "Zdążyć przed Panem Bogiem"

[bitwa-lektur-szkolnych]

Czesław Miłosz – Traktat moralny (fragmenty)

Hanna Krall – Zdążyć przed Panem Bogiem

[nightmarenoxx]

[kostucha00]

12 Grudnia 2023, Poniedziałek ❄️:

🍪: 1110 kcal

🔥: 170 kcal

💤: 3 h

📕: 1,5 h

O Borze Dębowy, PRZEPRASZAM, że znowu zniknęłam. Mam problem z wbiciem się z powrotem w tryb codziennego pisania. Uroczyście przysięgam, że się poprawię. Ale do rzeczy.

Matury próbne poszły i dobrze, i źle, bo: angielski rozszerzony — 87%, matma — 50%, polski podstawowy i rozszerzony — jeszcze nie wiem. Straszny rozstrzał, przy czym nie ukrywam, że zdaję sobie sprawę, że z angielskiego jestem dużo lepsza niż z matmy, ale biorąc pod uwagę ile czasu na nią poświęcam, spodziewałam się lepszego wyniku. Chociaż nie jest źle, zdaje się od 30%, więc i tak mam spory zapas. Powoli też wprowadzam się w tryb nauki; do szkoły już wróciłam po chorobie, dzięki czemu nie mam już takiego poczucia marnowania czasu i miałam dzisiaj korki. Na jutro miałam zrobić arkusz z matmy, przeczytać chociaż opracowanie Zdążyć przed Panem Bogiem i powtórzyć na WOS. Nie zrobiłam żadnej z tych rzeczy. Wróciłam do domu o 18, zjadłam kolację i była już 23. Czekam z utęsknieniem na etap pracoholistyczno-maniakalny. Boję się tylko, że pojawi się nagle na przerwę świąteczną, kiedy nie będę miała zbyt wiele do roboty. A teraz przydałyby mi się chociaż 3 dni naprawdę intensywnej aktywności umysłowej. W przyszły wtorek jest wystawienie ocen i co prawda nie jestem w tak złej sytuacji jak rok temu, gdy byłam zagrożona z sześciu przedmiotów, ale z WOSu mam tylko jedną ocenę na trzy wymagane, a lekcje mamy z dyrektorem, więc mi nie odpuści. A trudno zorganizować dwie oceny w tydzień, szczególnie kiedy nie było mnie na dwóch sprawdzianach. Do tego dowiedziałam się, że były jakieś obowiązkowe "grupowe" zajęcia rewalidacyjne dla uczniów z autyzmem (grupowe w cudzysłowie, bo w całej szkole takich uczniów jest troje) i jako że na nie nie chodziłam, mogę mieć PROBLEMY KLASYFIKACYJNE. No jasne, co tam wiedza i umiejętności, orzeczenie o niepełnosprawności jest po to, żeby móc usadzić ucznia, który z różnych powodów (również informacyjnych) nie siedział raz w tygodniu ze steraną życiem panią z poradni pedagogicznej, która przez godzinę ładuje mu do łba wiedzę co jeszcze może zrobić, żeby "normalni ludzie" mogli się zajmować nie nim, tylko swoimi sprawami.

Dobra, zmiana tematu.

Jedzonko. Dzisiaj dość dużo go było (jak na mnie). Może kwestia tego że mało spałam, no i zimno jest. Tak bardzo, bardzo. Serio, w zeszłym roku chodziłam po prostu w dwóch swetrach i filcowym płaszczu i było znośnie, a teraz na jutro przyszykowałam sobie do ubrania bardzo konkretną cebulkę: 1) podkoszulka z wielbłądziej wełny, 2) bawełniane body z długim rękawem, 3) podkoszulka z wielbłądziej wełny #2, 4) długi rękaw, 5) koszulka, 6) wełniany kardigan, 7) wełniany płaszcz (nie mój, zayebałam staremu, jest 8 rozmiarów za duży, ale ciepły). Czy wyglądam jak debil? Najprawdopodobniej tak, ale staram się być praktyczna w tej kwestii. Z bmi 17,2 nie mogę się spodziewać że będzie mi ciepło. No i im więcej na siebie włożę, tym normalniej będę wyglądać, co by nie mierzić postronnych.

[daughterofhecata]

Reading List 2023

Ocean Vuong: Night Sky With Exit Wounds

Alena Mornštajnová: Hana

Wolfgang Benz: Theresienstadt. Ein Geschichte von Täuschung und Vernichtung.

Jáchym Topol: Die Teufelswerkstatt [org. title: Chladnou zemí]

Ocean Vuong: Time is a Mother

Richard Siken: Crush

Ben Nevis: Die Drei ??? Die Yacht des Verrats

Frank Wedekind: Frühlings Erwachen (reread)

James Ellroy: Die Schwarze Dahlie [org. title: The Black Dahlia]

André Marx: Die Drei ??? und der Puppenmacher

Evelyn Boyd: Rocky Beach Crimes #2. Mord unter Palmen.

Peter Hallama: Nationale Helden und jüdische Opfer. Tschechische Repräsentationen des Holocaust.

Brigitte Johanna Henkel-Waidhofer: Die Drei ??? Späte Rache

Kim Newman: Professor Moriarty. The Hound of the D‘Urbervilles. (reread)

Vera Schiff: The Theresienstadt Deception. The Concentration Camp the Nazis Created to Deceive the World.

Evelyn Boyd: Rocky Beach Crimes #2. Mord unter Palmen. (reread)

Josef Bor: Die verlassene Puppe [org. title: Opuštěná panenka]

Kari Erlhoff: Rocky Beach Crimes #1. Tödliche Törtchen.

Susanna Partsch: Wer klaute die Mona Lisa? Die berühmtesten Kunstdiebstähle der Welt.

Kathy Reichs: Virals #1. Tote können nicht mehr reden. [org. title: Virals] (reread)

Arthur Schnitzler: Reigen (reread)

Evelyn Boyd: Die Drei ??? Teuflisches Foul

Faye Kellerman: Der Zorn sei dein Ende [org. title: The Hunt]

J.D. Salinger: The Catcher in the Rye

Władysław Szlengel: Was ich den Toten las [org. title: Co czytałem umarłym]

Hanna Krall: Dem Herrgott Zuvorkommen [org. title: Zdążyć przed Panem Bogiem]

Ursula K. Le Guin: The Dispossessed

Thomas Mann: Der Tod in Venedig

James Oswald: Natural Causes. An Inspector McLean Novel.

Sylvia Plath: The Bell Jar (reread)

Christoph Dittert: Die Drei ??? Melodie der Rache

Maria Rolnikaitė: Mein Tagebuch [org. title: Ja dolžna rasskazat']

Mark Thompson: Leatherfolk. Radical Sex, People, Politics and Practice.

James Baldwin: Giovanni‘s Room

Christopher Tauber, Hanna Wenzel: Rocky Beach. Eine Interpretation.

Lorraine Vivian Hansberry: A Raisin in the Sun

Jonathan Kellerman: Unnatural History. An Alex Delaware Novel.

Robert Arthur: Die Drei ??? und die Geisterinsel. [org. title: The Three Investigators in the Secret of Skeleton Island]

Evelyn Boyd: Rocky Beach Crimes #3. Eiskalter Rausch.

André Marx: Die Drei ??? Labyrinth der Götter

John Barth: Lost in the Funhouse

Langston Hughes: Selected Poems of Langston Hughes.

Claude McKay: Harlem Shadows. The Poems of Claude McKay.

Jonathan Kellerman: Exit. Ein Alex Delaware Roman. [org. title: Devil‘s Waltz. An Alex Delaware Novel.] (reread)

David Henry Hwang: M Butterfly

James Oswald: The Book of Souls. An Inspector McLean Novel.

Jonathan Kellerman: Time Bomb. An Alex Delaware Novel. (reread)

Manuela Günter: Überleben schreiben. Zur Autobiographik der Shoah.

Birgit Kröhle: Geschichte und Geschichten. Die literarische Verarbeitung von Auschwitz-Erlebnissen.

Alexander F. Spreng: Der Fluch (reread)

Sibylle Schmidt: Zeugenschaft. Ethische und politische Dimensionen.

Sibylle Schmidt: Ethik und Episteme der Zeugenschaft

Kari Erlhoff & Christoph Dittert: Die Drei ??? und die Salztote

Jeanette McCurdy: I‘m Glad My Mom Died

E.T.A. Hoffmann: Der Sandmann

Hendrik Buchna: Die Drei ??? Drehbuch der Täuschung

Michael Scott: The Secrets of the Immortal Nicholas Flamel #2. The Magician. (reread)

Alain Locke: The New Negro

Mascha Kaléko: Großstadtliebe. Lyrische Stenogramme.

Marco Sonnleitner: Die Drei ??? Der Tag der Toten

Georg Heym: Gedichte [herausgegeben von Stephan Hermlin]

Rose Ausländer: Hinter allen Worten. Gedichte. [herausgegeben von Helmut Braun]

Vladimir Nabokov: Lolita

Paul Celan: Ausgewählte Gedichte. Zwei Reden. [herausgegeben von Günther Busch]

Rich Cohen: Lake Shore Drive [org. title: Lake Effect]

Jan T. Gross: Neighbors. The Destruction of the Jewish Community in Jedwabne, Poland.

Kathy Reichs: Virals #2. Nur die Tote kennt die Wahrheit. [org. title: Seizure]

Jonathan Kellerman: Bones. An Alex Delaware Novel. (reread)

Akwaeke Emezi: You made a Fool of Death with your Beauty

Friedrich Schiller: Maria Stuart

Bret Easton Ellis: American Psycho

Christian Handel: Die Hexenwald-Chroniken #2. Palast aus Gold und Tränen.

Maurice Leblanc: Arsène Lupin und der Schatz der Könige von Frankreich [org. title: L'Aiguille creuse]

E.T.A. Hoffmann: Nussknacker und Mausekönig

Marco Sonnleitner: Die Drei ??? Panik im Park

Ben Nevis: Die Drei ??? Tal des Schreckens

Michael Borlik: Ihr mich auch

Robert Arthur: Die Drei ??? und der grüne Geist [org. title: Alfred Hitchcock and the Three Investigators in the Mystery of the Green Ghost]

Barbara Köhler: Niemands Frau. Gesänge.

Christoph Dittert: Die Drei ??? Hotel der Diebe

Cornelia Funke: Tintenwelt #4. Die Farbe der Rache.

DNF:

Thomas Ziebula: Paul Stainer #1. Der rote Judas.

Faye Kellerman: Mord im Garten Eden [org. title: The Garden of Eden and Other Criminal Delights]

[booorki]

ja pierdole. chcę mieszkać w pałacu no i chuj

Seriously, where is all the love for Andrzej's daughters???? These three absolute legends killed a goddamn 🐗 with their bare hands, for fucks sake!

They're gonna marry some rich guy's son or die trying!

[ineffablelvrs]

poszlam do biblioteki po gloria victis i zdążyć przed panem bogiem i pani bibliotekarka zapytała sie mnie co to za niespotykany zestaw HAHHAHAH

[allerod]

top 5 lektur szkolnych 💯💯💯

ONLY FIVE?! alright okay i'm gonna narrow it down somehow

5. let's start with something easy. o psie który jeździł koleją. this book Shook me in second grade, i still get teary eyed when i think about it sometimes all these years later. we need more kid books where main character just straight up dies, it's good for you

4. zdążyć przed panem bogiem. while it's not exactly literatura obozowa, we worked on it at the same time, and the block was so hard to get through but you know. important.

3. wesele. the perfect lektura imo actually, short, easy to read, and you may get lucky and have a school trip to a theatre. but there's also So Much to talk about in here, and it can be used as a starting point to learning about so much about the period, i feel like it's the one book that you would really loose something by just reading it yourself, and not having it studied in a class setting. dodatkowe punkty za pszoniaka w adaptacji.

2. la peste, a rare foreign lekturka win, and the one on the list that i personally think is the most fun to read. you know, the tagline i have in my askbox here is actually a quote from it :') it has all that philosophical stuff about humanity etc etc, but it's also just. a very gripping story, to the point it's one of the only mandatory readings my brother actually read to the very end in all his school career. i potem mi wypominał, że go nie ostrzegłam i się rozpłakał na końcu.

1. sorry for being a mickiewiczara, but dziady. surely i don't need to explain why it's great, the fact it's talked about at multiple points in education speaks for itself. the full performance of it teatr polski we wrocławiu was doing a decade ago? lifechanging event

SPECIAL MENTION: lalka. if this was a ranking of books and not lekturkas it would be number one forever it's such a great amazing book, but. i think it's a bit too long and a bit too grown up to work well in a school setting. most people i know (including me tbh) don't have the required maturity to fully appreciate it at school, and, at least in my case, it's talked about in a way that really does not do it merit

[mri-mg]

Wojna

Ramy czasowe: II wojna światowa, 1939-1945 w skrócie: jak różnie znęcano się nad Polakami

:readmore:

"Proszę państwa do gazu" Tadeusz Borowski

Powstanie: 1946, autor sam przebywał w niemieckim obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu (transport z Sosnowca i Będzina odnosi się do prawdziwych wydarzeń)

Gatunek: opowiadanie (ze zbioru)

Czas i miejsce akcji: niemiecki obóz koncentracyjny, II wojna światowa

Tytuł: odnosi się do fabuły. Do obozu przyjeżdżają 3 pociągi z transportem nowych więźniów, nieświadomych, że (w zależności od ich siły fizycznej) trafią zaraz do obozu, krematorium (kalecy i ci, co nie przeżyli trasy) lub właśnie do gazu.

Z wagonu wysiada kobieta, którą goni krzyczące do niej dziecko, jednak ona zapiera się, że nie jest jego matką, bo wie, że inaczej zostanie wysłana razem z córeczką zosłanie wysłana do komory gazowej. Jeden z więźniów wrzuca ją razem z córeczką na transport do gazu.

Bohater z trudem powstrzymuje mdłości i walczy z kłębowiskiem myśli, ale pomaga Niemcom, aby samemu mieć szansę przeżycia piekła obozu. Więźniowie uprzywilejowani, jak on, mogą zabrać dla siebie znalezione w bagażach jedzenie. Borowski pokazuje życie oświęcimskich więźniów odartych nie tylko z ubrań, ale i z człowieczeństwa.

Główny bohater — typowy przykład człowieka zlagrowanego, który usiłuje przeżyć obóz. Brzydzi się zwyrodniałością i znieczulicą niemieckich esesmanów, a jednocześnie żywi się jedzeniem zabranym więźniom przy rozładunku transportu. Jest jednocześnie narratorem opowiadania. Tworzy historię z przebiegu jednego dnia obozowego uprzywilejowanych więźniów

"Ludzie, którzy szli" Tadeusz Borowski

Powstanie: 1946, oparte na doświadczeniach autora, który był w obozie koncetracyjnym w Auschwitz

Gatunek: opowiadanie (ze zbioru)

Czas i miejsce akcji: obóz koncentracyjny, II wojna światowa

Tytuł: również nawiązuje do ludzi, którzy przyjeżdżali do obozu tylko po to, żeby zaraz pójść do komory gazowej i zostać zagazowanym

W obozie panuje tzw. odwrócony dekalog.

"Zdążyć przed Panem Bogiem" Hanna Krall

Powstanie: 1976

Gatunek: reportaż (nietypowy) w formie wywiadu z Markiem Edelmanem - ostatnim przywódcą powstania w getcie warszawskim, a potem kardiologiem, ordynatorem OIOM-u w Łodzi

Tytuł: nawiązuje do kariery medycznej Edelmana, który stara się uratować życie swoich pacjentów, zanim Bóg zdecyduje o ich śmierci. Ta perspektywa medyka, który walczy o to, aby płomień świeczki, symbolizujący ludzkie życie, nie zginął, wyraźnie nakłada się też na całą opowieść o walce, jaką podjęli Żydzi w powstaniu w getcie, mimo że ryzyko porażki było ogromne. (Świeczka, której płomień Edelman próbuje osłonić)

Czas i miejsce akcji: wspomnienia z powstania w getcie warszawskim (19 IV - 16 V 1943 r.) i wcześniej. Edelman mówi też o okresie powojennym, opisuje np. trudną operację serca. Nawiązuje też do momentu wywiadu.

sposób umierania: Edelman mówi, że w powstaniu nie chodziło o wygraną. Żydzi wiedzieli, że umrą, więc zdecydowali, że lepiej jest zginąć w walce niż idąc bezwiednie na śmierć. Jest śmierć piękna (z bronią w ręku), egoistyczna (samobójstwo), brzydka (z głodu), symboliczna (poświęcenie dla innych) i niegodna (przeżycie cudzym kosztem)

Moralność była inna: powstańcy byli źli na dziewczynę, która się zabiła, ale dlatego, że zmarnowała na to 6 (chyba) naboi. Pielęgniarki były widziane jako bohaterki, ale dlatego, że swoje kapsułki z cyjankiem dawały dzieciom, żeby te mniej cierpiały

Ogólnie Edelman znacznie chętniej opowiada o swojej pracy w szpitalu. Czasami irytuje Hannę Krall odpowiedziami "jakie to ma znaczenie" na pytania o symboliczne szczegóły (czy nad gettem wisiały polskie sztandary? nwm ja ich nie widzialem. ale ludzie mowili ze wisialy! ok co za roznica) albo o motywację (dlaczego zostales lekarzem? chcesz uslyszec ze chcialem nadal odpowiadac za ludzkie zycie ale nie, w sumie to nie wiedzialem co ze soba zrobic i jakos tak wyszlo, a z tego ze moge ratowac ludzi ucieszylem sie dopiero lata pozniej)

"Inny świat" Gustaw Herling-Grudziński

Powstanie: autor spisał swoje wspomnienia w latach 1948-50, 1951 - premiera po angielsku, 1953 - wydanie po polsku

Gatunek: literatura łagrowa, literatura faktu

Tytuł: nawiązanie do cytatu Fiodora Dostojewskiego z jego autobiograficznych "Wspomnień z domu umarłych" (gdzie pisał o łagrach carskich). Podkreśla, że łagry to inny świat, w którym panują inne zasady, a ludzie z poza niego nie mają prawa oceniać decyzji ludzi z łagrów.

Czas i miejsce akcji: II wojna światowa, obóz w Jercewie

Życie w obozie

kotły: trzeci dla tych, co wyrobili >125% normy (dostawali łyżkę gęstej kaszy i rybę), drugi dla tych, co wyrobili 100% normy (łyżka kaszy), pierwszy dla reszty, nędznie wyglądających (łyżka kaszy)(tam była najdłuższa kolejka)

praca w brygadach leśnych: normy, które nawet fińscy drwale uważali za wygórowane

szpital: jedyne miejsce, gdzie szanowano prawa człowieka (oprócz prawa do wolności ofc): dawano chorym czyste ubrania, wstęp do łaźni, witaminy, chleb

Kostylew 🦴🦁: kochał francuskie książki i za ich czytanie trafił do łagru, najpierw ze względu na wykształcenie techniczne miał łagodny przydział, mógł pomagać innym więźniom, nawet fałszował ich normy, żeby wyglądało, że zrobili więcej, za co odebrano mu przywilej. Źle to przyjął, gdyby nie trafił znów na ukochane francuskie książki to stałby się najgorszym - donosicielem. Trafił do Jercewa, gdzie poznał narratora. Miał rękę na temblaku, która nie chciała się zagoić, przez co nie mógł pracować - okazało się, że wsuwał ją w ogień, żeby spowolnić ten proces. Narrator ostrzegał, żeby poszedł do pracy choć kilka razy, ale ten nie posłuchał; w końcu zakwalifikowano go do zsyłki na Kołymę (w zasadzie wyrok śmierci), Kostylew w ramach buntu oblał się wrzątkiem w łaźni i zmarł.

Trupiarnia: tam leżeli ludzie, którzy nie mogli już pracować, głodując i czekając na śmierć.

Jewriej posłuchał władz obozu, które zadały od niego złożenia nieprawdziwego donosi na jego towarzyszy, Niemców. Ten zgodził się, postawił swoje życie nad ich (inaczej zostałby zesłany na najgorsze roboty). Po wojnie rozmawia o tym z narratorem, oczekując od niego zrozumienia (nie dostaje go)

motywy

śmierć ludzi

ogólnie lektury są dość podobne w tonie, jak kojarzycie historię to może wystarczyć zapamiętać, że

Borowski=obozy koncentracyjne;

Krall, a raczej Marek Edelman=getto warszawskie;

Herling-Grudziński=Syberia

RÓŻNICE między podejściem bohaterów do usprawiedliwania zachowań i cierpienia ofiar ich sytuacji

Borowski - człowiek zlagrowany dostosowuje się do zasad obozu (żyje wg odwróconego dekalogu)

Edelman

Herling-Grudziński - "inny świat", nie mamy prawa oceniać tego, co się tam działo; ale narrator nie chce okazać zrozumienia Jewriejowi, który zdradził w łagrze swoich towarzyszy.

[konstarnacja]

— (…)Nie przyszło wam na myśl, żeby zrobić to [zbiorowe samobójstwo] samo? — Nigdy. Tego nie należało robić. Mimo że to bardzo dobry symbol. Nie poświęca się życia dla symboli.

Hanna Krall "Zdążyć przed Panem Bogiem"

[bitwa-lektur-szkolnych]

Juliusz Słowacki – Kordian

vs

Hanna Krall – Zdążyć przed Panem Bogiem

[mariolaszyszkiewicz]

Hanna Krall / Zdążyć przed Panem Bogiem

"Chodzi o Jurka Wilnera . Że wytrzymał tydzień , a nie miesiąc tortur na gestapo. (...) Dokładnie pamiętam, że to był tydzień. Zaczyna to być irytujące Jeśli "Wacław" mówił, że miesiąc, to chyba wiedział, co mówi. Bo i cóż się okazuje teraz? Że nam wszystkim bardzo zależy na tym, by Jurek Wilner jak najdłużej wytrzymał tortury na gestapo, . To jednak duża różnica - milczeć przez tydzień czy przez miesiąc . Naprawdę, bardzo chcielibyśmy, żeby Jurek- Arie Wilner- milczał przez cały miesiąc. (...) Więc niech będzie miesiąc, przecież to już nie ma żadnego znaczenia. To samo jest ze sztandarami. Wisiały nad gettem od pierwszych dni powstania : Biało- Czerwony sztandar i niebiesko- biały. Budziły po aryjskiej stronie wzruszenie, a Niemcy z największym trudem i triumfem zdjęli je jak zdobyczne trofea. Mówi , że jeżeli były sztandary, to nie kto inny, tylko jego ludzie musieliby je powiesić, a oni nie wieszali sztandarów. Chętnie by je powiesili , gdyby mieli trochę czerwonej, białej i niebieskiej tkaniny , ale jej nie mieli. - Więc pewnie kto inny powiesił, wszystko jedno kto. - Tak ? - mówi- Bardzo możliwe. Tylko on w ogóle nie widział żadnych sztandarów. Dopiero po wojnie dowiedział się, że były . - To niemożliwe. Przecież wszyscy ludzie je widzieli. ! - No, skoro wszyscy ludzie widzieli, to na pewno były sztandary. A zresztą- mówi- jakie to ma znaczenie? Ważne, że ludzie widzieli . (...) Musimy jeszcze coś dopisać - powiada Dlaczego żyje. Kiedy wszedł pierwszy żołnierz oswobodziciel, zatrzymał go i zapytał: "Jesteś Żydem? To jakim sposobem żyjesz?" Zabrzmiało to podejrzliwie: Może wydał kogoś? Może zabierał komuś chleb? Więc powinnam go teraz zapytać, czy przypadkiem nie przeżył na czyjś koszt, a skoro nie- to dlaczego właściwie przeżył? "

[cali-neczka]

"Zawsze chodziło przecież o śmierć, nigdy o życie."

~ Hanna Krall "Zdążyć przed Panem Bogiem"

[fran-franki]

A za dzień - już się nie spotkamy A za tydzień - już nie pozdrowimy się A za miesiąc - już się zapomnimy A za rok - już się nie poznamy A dziś krzykiem noc nad czarną rzeką Podważyłem jakby trumny wieko Słuchaj - ratuj mnie Słuchaj - kocham cię Słyszysz - Już za daleko.

Hanna Krall “Zdążyć przed Panem Bogiem”, (Z zeszytu Jurka Wilnera)

[zmorem-jest]

A za dzień-

już się nie spotkamy

A za tydzień-

już się nie pozdrowimy

A za miesiąc-

już się zapomnimy

A za rok-

już się nie poznamy (...)

Zdążyć przed Panem Bogiem (z zeszytu Jurka Wilnera)

[daughterofhecata]

1, 2 and 12 for the book asks?

[book asks]

1. book you’ve reread the most times?

Probably either Anne Stuart's Still Lake or Jilliane Hoffman's Retribution. Neither is exactly high literature, but they're comfort food and have been with me for like ten years.

2. top 5 books of all time?

This is really hard because I never know what to go by. Because my favourite books are very different from the best books I've read and all that... Trying to strike a balance between those I'll go with:

Austin Chant - Peter Darling (queer Peter Pan inspired story)

Luke Arnold - The Last Smile in Sunder City (fantasy noir detective novel)

Cornelia Funke - Tintenblut (specifically Tintenblut, it's my favourite of the series, okay?)

James Ellroy - L.A. Confidential (crime novel, I'm just still blown away by the way every single fucking detail ties into something greater in the end)

Hanna Krall - Zdążyć przed Panem Bogiem/Dem Herrgott Zuvorkommen/Shielding the Flame ("Literarische Reportage" about the Warsaw Ghetto Uprising that's just. A lot. Don't think I'll ever be over that one.)

12. did you enjoy any compulsory high school readings?

Yes! Most of them, actually! Specific mentions for Arthur Schnitzler - Reigen, Frank Wedekind - Frühlings Erwachen, Goethe - Faust & Shakespeare - As You Like It.