#Zakken

[petermot]

Taalmodel: gezakt

FOUT Hij kon niet over naar het volgende jaar, want hij was gebuisd. GOED Hij kon niet over naar het volgende jaar, want hij was gezakt. VERKLARING Het juiste werkwoord voor niet slagen bij een examen is “zakken”. Wie het beeldender wil zeggen, kan ook kiezen voor “stralen”: “Hij kon niet over naar het volgende jaar, want hij was gestraald.”

[homoerotisch]

ik ga denk ik tot half 1 kijken en dan toch wel naar bed

[castielsprostate]

De voorgestelde BTW verhoging van 9% naar 21% (12% verhoging) van het nieuwe "kabinet" op boeken en literatuur is een totale schande en een directe aanval op onze kunst en cultuur sector.

Leesvaardigheid daalt al jaren in Nederland, dit kan gewoonweg niet verder zakken zonder ernstige gevolgen te hebben, en de BTW verhoging zal de toegankelijkheid van boeken nog verder beïnvloeden op een negatieve manier.

↓ teken de petitie ↓

english below the cut

The proposed VAT increase from 9% to 21% (12% increase) of the new "parliament" on books and literature is a total shame and a direct attack on our arts and culture sector.

Reading skills have been declining in the Netherlands for years, this simply cannot decline any further without having serious consequences, and the VAT increase will further affect the accessibility of books in a negative way.

↑ sign the petition ↑

[polldermodel]

Stel, je zit/zat op de middelbare school, je hebt een tussenuur en €4, wat voor snack koop je?

- kaasbroodje/frikandelbroodje/saucijzenbroodje

- iets van de snackbar (friet, kaassoufflé, Turkse pizza enz)

- iets kleins uit de automaat (snoep, chocola, chips)

- iets groots maar wel snack-achtig uit de supermarkt (cake, pakken met koekjes, grote zakken chips, chocoladerepen, nootjes, ijs)

- iets uit de supermarkt dat niet direct snack-achtig lijkt (pot met olijven, kaas, pak vla, potjes babyvoeding, bus slagroom)

- iets gezonds (fruit? snackgroente?)

- iets anders

- ik kocht nooit eten in een tussenuur/ik zet het geld op mn spaarrekening

Ps: toen ik op school zat hadden we alleen maar ongezonde zooi (yum) op school dus voel je vrij om de categorieën aan te passen om het meer up to date te maken.

[nyoomfruits]

ellie have i misremembered you being dutch?

i was reading this tweet and translation (https://www.tumblr.com/grogumaximus/768612605697933312?source=share) and i was like. is "his pants would fall down" a dutch idiom tht im not privy to? about surprise or embarrassment or something?

if u are able pls can you elaborate?

you have not misremembered! and it is!!! its more common to use it in first person, though. like max saying “daar zou mijn broek wel echt van af zakken” makes sense. it mostly means surprise. like you are SO suprised your pants fall down. nothing to do with embarassment funnily enough.

[angelluvrs]

Het is 1 graad en het is fel buiten

De zon schijnt op mijn gezicht

Mijn neus is koud met mijn handen in mijn zakken

Droog en fris, koud en zonnig

Het doet me denken aan jou

De dagen dat jij doorbracht in de zon

Alleen maar nooit eenzaam

Had ik je maar nog even gezien

Zo in de zon

Mis ik je zo

[deoostbespoketailoring]

💎 Een Dinner Jacket van Corduroy: Tijdloze Klasse met een Moderne Twist 💎

Niet elke black tie-gelegenheid vraagt om een standaard smoking. Voor deze klant ging het om meer dan elegantie – hij zocht karakter.

📌 Waarom corduroy? Dit jasje is gemaakt van 8 wale corduroy in een diepe Dark Navy kleur. De zware 700 g/m stof van Holland & Sherry geeft het een luxueuze valling en een rijke uitstraling.

🎩 Shawl kraag zonder satijn – elegant zonder overdreven te zijn 🎭 Satijnen details op de zakken en knoopsgaten – subtiele verwijzing naar black tie 🏛 Geïnspireerd door klassieke tailoring, maar ontworpen voor een man die iets unieks wil dragen

Een jasje dat net zo goed werkt op een bruiloft als bij een exclusieve avond uit. Dit is understated luxury, volledig op maat gemaakt. 👀 https://www.deoost.nl/blog/dinner-jacket-corduroy 👀 https://www.deoost.nl/jacquet-smoking-dinnerjacket-rokkostuum-op-maat-laten-maken 👀 https://www.deoost.nl/stoffen-maatpak-overhemd-op-maat ------------------------------------------------------------------------------ 👉 📖 Bespoke Tailoring 🔍✨Waarin verschilt een bespoke gemaakt pak? https://lnkd.in/dkZspiVx 🔍✨Binnenwerk van het pak: https://lnkd.in/dxTPTFP2 🔍✨Hoe wordt een bespoke pak gemaakt: https://lnkd.in/daKnUW7x 🔍✨Geen perfectie: https://lnkd.in/gFhFFjc6 🔍✨Hoe herken je een goed gemaakt pak?: https://lnkd.in/gAb7C-Ni

[devosopmaandag]

Vier lessen van de metropool

Een zwarte reus ligt met ontblote borst

in de vrieskou op een stapel dozen, een

stralend rode deken bedekt zijn benen,

zijn voeten gestoken in twee plastic zakken,

olifantpoten van een weerloze bul.

Hij murmelt litanieën tot andere goden

dan de gele vuilnismannen, die zijn bed

onder zijn lichaam vandaan zullen trekken.

Niets kan ik doen, niets dan beloven

hem te gedenken.

Een oude Noordafrikaanse vrouw bukt

zich traag en zakt door haar knieën.

De oude vuilwitte kat en zij kruipen

nader tot elkaar, zij lokt hem met

een vacuüm verpakt worstje. Dat

engelen weten waar ze die verkopen!

De kat knijpt met zijn ogen en wacht af.

Zij strooit hem zoete woordjes toe,

die hij het liefste heeft.

Dat is wat zij mij geven.

Een jonge Arabische vrouw met een

hoofddoek onder haar Gucci muts leest

onverstoorbaar in de overvolle metro.

Er hangt een jas van stilte om haar heen,

chiquer dan haar faux-fur mink

en haar Vuitton tas.

Traag slaat zij de bladzij om, haar lippen

prevelen een soera-lang. Om Imams

maalt zij niet. Zij toont mij dat woorden

hun eigen ruimte kunnen scheppen.

Een mager Chinees meisje vraagt met

karige woorden wat ik wil en knikt

als ik betaal. Uit haar mond ontsnapt het

kleinste teken van gedienstigheid bij het

brengen van mijn opgewarmd maal.

Naast mij staan dozen en kratten hoog

opgetast, ergens kiert een deur, een

koude tocht kruipt langs mijn benen.

Met haar zwijgend wachten op het

leven, zegt ze: zie mij, zie mij, ik besta.

[geletterderotzooi]

Het begon toen ik veertien was,

wachten bij het winkelcentrum,

de eerste keer weg met vriendinnen.

Ik moest voor het donker thuis zijn.

En toen voelde ik iets op mijn bil,

dacht dat het zakken waren,

tot ik keek en zag:

een jongen, een hand op mij,

de andere hand om zich af te trekken.

Toen ik vijftien was,

sloot mijn pester me midden in de nacht

in een Messenger-groep met jongens.

Ze speelden met mijn foto’s,

zeiden hoe ik hun ballen blauw moest zuigen.

Ze schreven hoe ik mijn maagdelijkheid zou verliezen,

met een zak over mijn hoofd,

zodat ik niet zou zien wie het was.

Toen ik zestien was, ging ik naar een feestje.

Ik had geen vrienden meer, net gepest,

dus dronk ik moed, maar dat veranderde niets.

Hij stak zichzelf in mijn mond,

en daarna tussen mijn benen.

Tranen rolden over mijn wangen,

terwijl ik naar de feestlichtjes keek.

Twee maanden later,

pijn op school, bloed overal.

Hij had een kind in mij achtergelaten,

maar ik ben het verloren.

Jaren daarna,

bij elke sociale gelegenheid zocht hij me op.

Hij wilde praten, sorry zeggen.

Maar elke keer eindigde het

met zijn hand tussen mijn benen,

want ik was "toch onweerstaanbaar

door mijn eetstoornis."

Toen ik negentien was, net uit opname,

probeerde ik opnieuw te leven.

Ik ging studeren,

en ontmoette iemand die mijn vriend werd.

Maar hij sloeg me,

als ik niet wilde doen wat hij vroeg.

Hij sloot me op in de kelder,

uren of zelfs langer,

en als ik honger of dorst had,

moest ik iets in ruil doen.

"Draai je maar om,

ik wil niet naar een skelet kijken."

Tot hij me op een nacht,

om vier uur ’s ochtends,

in Parijs op straat zette,

omdat ik om een condoom vroeg.

Hij verloor zijn erectie,

en zijn geduld.

Toen ik twintig was, gebeurde het weer,

in de tram naar school.

Een jongen, niet ouder dan veertien,

begon zich naast me af te trekken.

De tram was overvol,

ik kon nergens heen,

ik rende naar de toiletten,

waar ik mijn afschuw uitkotste.

Toen ik vierentwintig was,

was ik op familieweekend

met de familie van mijn vrouw.

Na een avond vol wijn,

gingen we in de jacuzzi,

met haar ouders en hun vrienden.

Een man van vijfenzestig,

zijn hand gleed steeds weer op mijn been,

per ongeluk, dacht ik.

Tot hij hoger ging,

mijn zwembroekje opzij schoof,

en begon te voelen.

Ik sprong overeind, in ongeloof,

wist niet wat te doen of te zeggen,

en kroop stil in bed.

Na al dit alles,

geloof je toch niet dat ik er niet om vraag?

Na al dit alles,

denk je toch dat ik het uitlok?

Dat ik een signaal geef,

dat dit mijn lot is,

dat ik er ben om hun spel te zijn?

[ayyponine]

anyway ive been enjoying my cornetto bonus content

sotd i have zero notes. everyone is so good. everyone is just so fucking good. cult classic fr real also happy birthday twenty year old movie that still holds up amazingly. i love their dumb little mobile phones.

i watched fuzz w my dutch subs on and can i just say i love. that we have formal and informal you. nothing like danny switching frm formal to informal addressing bc he goes frm goin starry eyed hero worship to recognising theyre equals..... only to revert to the distant colder form of you after their fight aka

waarom wilde u politieman worden --> of wil je nog een kopje koffie --> u heeft nog iets gezegd >:/ u kunt de knop niet omzetten

liiiike is there an image more heart breaking than this i will wait

stuff like tim your number’s up --> tim, je lot or (about to jump frm a window into big container w trash bags) skip --> zakken worked out nicely

idk smth also felt extra fruity to me abt “Ik hoef ‘t toch niet alleen te doen? We zijn toch partners?” - “Dat kan niet, Nicholas. Niet in Sandford.” like damn..... come to Lonnedonne with him then yall bitches can live your truth there. the NWA said NO homos in this village for real

the worlds end do not get me fucking started

i had the trivia subs ON and true most of the info was credits fr the music (dont worry baby i already have the soundtrack fully downloaded <3 ) or locations (cornetto mutuals WHO!! wants to recreate pub crawl. including i suppose the restaurant and train station like we can make this work i am sure) but still i learned some new things <3

we started with “June 22nd 1990 was a Friday” and fr some reason that just killed me instantly already. bestie THATS why we’re going back on a friday??? just kill me

"All the band names mentioned in the film have had t-shirts designed for them by fans” i know and i am holding hands w everyone here

“The large explosion was the final shot of principal photography, on Dec 21st 2012, the date the Mayans predicted the end of the world” ok!!!!

anyway give it up for greg townley who was an entire 15 years old doin all that? mermaid trivia was also fun bc i NEVER noticed theres only brunettes in there to really make the marmalade sandwich stand out. plus i assumed there was just pretend swallowing but a gelatine wedding ring was made fr that scene like loll alright!!

most wholesome trivia is the sage “Sometimes you have to go backwards and not forwards.” like sure. just kidding its wayyy at the final end credits ofc the “Thanks for watching. We love you.” wtf movie i love you too so very very much

anyway give it up for practical effects amputee stunt performers animatronic pieces and blue gloop!!!

i have not yet seen it all and need to contain myself frm getting it all in one go like helloooo savour it. but also i want to watch with the audio commentaries NOW i dont care if theres a 60% chance of my brain just popping due to sheer happiness of getting all up insde this movies inner workings at last.

coolest thing on there so far is probably the stunt rehearsal footage being SUCH a close match to the final product. nothing like seeing perfectly prepped choreo with all stunt performers in a limited space and camera blocking and seeing the switches between real and fake blank bodies and you can so CLEARLY recognise the end product in every single move and the way it was captured on film except it’s (to me) complete strangers gettin smacked into cardboard boxes having carefully tested whatll work before actual filming of a scene i know and love. incroyable

most cursed thing on there so far is the tv safe version. you never realise how much casual swearing is in a movie until you hear shit like “have you had eggs yet?” man who just did a bunch of drugs and is about to lie to a police officer: “funk funk funk funk FUNK FUNK FUNK-” “I left it at the BRITISH gym” or “she wore those fishnet stockings and you got a BIG BURGER on stage” (response: an exasperated “CHEESE and MICE”)

most haunting things on there still the extra little cut snippets LIKE 1. gary and andy VERY briefly bonding over the thought of becky salt in her school uniform before they all get tired of him and want to go home like waaaah i mean andy being more relaxed and enjoying himself in general at the cross hands before things turn to shit do not touch meeee we couldve had it AAALL 2. steven going you better believe it big balllsss like his friend is annoying but he’ll still copy that vocabulary and stand by him despite that wehh  3. even in the original gary first facing the network just putting the glass down the coat on and going like “yeah?” is already A Lot but the slightly alternate version w his instantly guarded reaction to their opening of wanting to help him bc like hes heard it all before WOOOF 4. “hey i’d fuck me”

[alinapresley]

Essentieel Borstvoeding En Baby Verzorging Apparaten

Ontdekken nodig apparaten voor nieuw ouders: uit de beste beste handsfree kolf en fles warmer een vertrouwde kind monitor en gedoe-free moedermelk opslag zakken. Deze Basisbeginselen zorg voeden voordeel, houden van Troost, en veilig moedermelk opslag. Perfect voor bladeren de geluk en obstakels van vroeg tot zeer vroeg ouderschap met zelfvertrouwen en gemak.

[fransopdefiets]

19-6 Skei

Gisterenmiddag at ik een Turkse groentelasagna onder een reuzegroot scherm waarop Turkije voetbalde tegen Georgië. De eigenaar vergat zijn klanten en ging fysiek en mentaal helemaal op in de wedstrijd.

Als mijn tanden ga poetsen loop ik langs twee Duitse caravans van het merk Tabbert. Hé dacht ik, dat merk zie je nooit, behalve bij Roma? Ik kan me hele colonnes herinneren die door Frankrijk reden uit de tijd dat ik daar rond liftte, zo eind jaren 70. Later arriveren er een paar Mercedessen bij en inderdaad, dat moeten Roma zijn. Grappig dat die dan op zo’n toeristencamping staan.

Het was fris maar droog vannacht. Ik experimenteerde een beetje met oplossingen tegen de optrekkende kou en wat helpt is een laagje textiel op het matrasje leggen. De lucht in het matrasje neemt toch de buitentemperatuur aan en die is ‘s nachts een graad of tien. En echt donker wordt het dus niet meer hier, ik maakte midden in de na ht een mooie foto van het meer.

Als ik wakker wordt om half zeven schijnt de zon al volop en koud is het niet. In Lillehammer koop ik nog vers brood, een donker Noors roggebrood, en als ik dan tegen negenen de stad uitfiets komt me een vakantiefietser tegemoet. Dat moet wel een Nederlander zijn, denk ik en als ik mijn hand opsteek, hoor ik toch luid en duidelijk Mogge Frans! Lichtelijk verbijsterd kijk ik om, maar de man fietst gewoon door. Ik heb hem niet herkend, dat is ook niet zo gek met een fietshelm op, maar ik zal het wel verkeerd verstaan hebben. Anders stop je toch even?

Voorlopig volg ik de Gausa naar Skei. Het hellingspercentage neemt gestaag toe en de laatste 15 kilometer golft de weg omhoog met regelmatig klimmetjes van 10%. Daarbovenop heeft de wind besloten om me niet langer in de rug te duwen, maar in het gezicht te waaien. Het is warm en voor het eerst sinds mijn herstart op 3 juni fiets ik in korte broek.

Om 12 uur heb ik nog 12 km te gaan en ik buffel al een half uur tegen die hellingen op. Ik zit dan op 462 meter hoogte en ik moet nog naar 780. Ik heb me vanmorgen voorgenomen om rustig aan te doen, tenslotte heb ik de hele dag. Dus ik stop om de paar kilometer om op adem te komen en als het te steil wordt, stap ik af en loop een paar honderd meter.

Om iets over twee ben ik in Skei. Dat hele Skei is niet zo bijzonder, het is een skiresort en je ziet er vooral chalets. Maar goed, waar ga ik slapen? De camping ziet er vreselijk uit, daar staan caravans hutje mutje. Bovendien, ik ben gewoon misselijk van de inspanning en heb geen zin in kamperen, ik wil luxe en mijn lijf in de watten leggen.

Er zit een huttenverhuur, maar een nachtje hut kost 130 euro. Als ik zeg dat ik dat te duur vind, zakken ze naar 110, maar het hotel heeft kamers voor 90, dus het wordt een kamer met ligbad! Daar zal ik vanavond de gemartelde spieren en pezen eens te weken leggen. Als ik in de lift in de spiegel naar mijn spillebenen kijk, dan denk ik, het is toch een wonder van de schepping dat ik met die kraanvogelpoten zo’n fiets met bepakking omhoog weet te krijgen!

Afstand: 44 km

Tijd 5:24

Afstand tot de Noordkaap zoals een kraanvogel vliegt: 1287 km

[salernoah]

Vrijdag | 24-05-2024 | 24°C | Salerno | Dag 11

Waar moet ik beginnen..?

Sommige dingen moeten nu eenmaal zo zijn, maar klopt dat wel? Ik schijn een neus voor drama te hebben. Alsof ik het op mezelf afroep – soms wel. Vandaag was het echter niet mijn schuld. En omdat ik mijn verhalen toch nooit in de chronologische volgorde vertel, zal ik nu ook geen uitzondering maken.

In de tussentijd is er al zoveel gebeurd. In slechts drie dagen tijd. Dat terwijl ik (en met mij de rest van mijn leeftijdsgenoten) elke keer loop te mekkeren dat Salerno best wel saai is (wat tevens wel zo is). In deze drie dagen tijd heeft het een plaatsgemaakt voor het ander, net zo wisselvallig als het weer hier aan de kust; het heeft werkelijk waar geen nut om de weersvoorspelling te bekijken, want het weer verandert om de haverklap.

Vanavond voelde ik me namelijk vreselijk ongemakkelijk. Ik kon – en wilde bovendien – wel door de grond zakken. Hoe groot is de kans, dacht ik nog, en hoeveel restaurants zijn er wel niet in Salerno? Hoewel ik het antwoord schuldig moet blijven, weet ik zeker dat er behoorlijk veel restaurants zijn in Salerno. Hoe kan het dan dat ik vanavond met de meiden (Laura, Nadine en Louise) uiteten ben gegaan in het restaurant waar de Italiaanse man nummer 1 werkte, zonder te weten dat hij daar werkte, en nadat ik hem vanochtend doodleuk in een bericht heb laten weten dat ik hem niet meer wilde zien? Wist ik veel dat hij uiteraard in dat restaurant werkte? Neen, zeker niet. Nu denk je misschien: Maar wat bazelt ze toch nou allemaal? Nou, ik kan jullie verzekeren dat ik me enorm ongemakkelijk voelde, want ik had, ten eerste: helemaal niet verwacht de Italiaanse nummer 1 in kwestie te zien (ooit nog, bedoel ik dan), en ten tweede: had ik hem dan mogen tegenkomen, dan zeker niet op zijn thuisbasis, op deze dag nota bene. Maar snap je nu nog steeds niet wat het probleem is? Goh, neem van mij maar aan dat je niet gelijk de persoon in kwestie tegen het lijf wilt lopen nadat je hebt gezegd dat je hem/haar/hen niet meer bliefde te zien. En mocht je dat wel overkomen, hoe klein de kans dan ook, dan kan ik je met zekerheid zeggen: pijnlijker kan haast niet.

Het koste me enige moeite om mezelf bijeen te rapen, maar gelukkig was er geen plek meer in het restaurant (‘Al dente’) zelf, en werden we vriendelijk verzocht om naar de bar aan de overkant te gaan (hoorde bij het restaurant) om daar te eten. De meisjes bestelden pasta. Ik snakte naar een wijntje. Aangezien ik kort daarvoor al gesnackt had, bestelde ik geen pasta. Ik was enkel meegegaan voor de gezelligheid en ik had er al bijna spijt van. De pasta’s waren heerlijk (ik heb van iedereen een klein beetje geproefd) en werden geserveerd in een soort koekenpan (volgens mij wordt dit tonnarello genoemd). Na het eten ben ik gelijk naar huis gegaan. Ik had mezelf voorgenomen om op tijd te gaan slapen, maar morgen kan ik ook nog de hele dag slapen. Ik was erg moe.

Nu ik eenmaal aan het schrijven ben, merk ik dat ik me minder moe voel dan eerst. Ik heb vannacht hooguit vijf uur geslapen en heb daarom besloten vandaag niet naar de les te gaan. Ik was niet de enige die niet naar school is gegaan: Ilaria was zo dronken vannacht dat ze niet eens meer naar huis kon lopen en ze bij Carol is blijven slapen. Dat vertelde Ilaria zelf vandaag. Gisteravond ben ik met Valeria, Laura, Nadine en Louise naar een speakeasy geweest, The Black Monday Speakeasy, waar het décor een Franse bistro imiteerde. De cocktails waren goed en voor het eerst heb ik iemand een Blue Blazer zien maken, met de blauwe vlammen van de in de fik gezette alcohol. We hadden ons allemaal chic aangekleed en ons opgemaakt. Ik sprak met de meisjes af bij Louise thuis, waarna we Valeria in de bar ontmoetten. Onderweg naar de bar kwamen we Ilaria, Yves, Julien en Thijs tegen, die naar een feest gingen.

Rond elven zei ik de meiden gedag om met een nieuwe gedaagde af te spreken. Een andere Italiaanse man van bijna-negenentwintig (volgende weer dinsdag is zijn verjaardag) die net klaar was met zijn dienst. Ik had hem uitgenodigd in de bar, maar na een poosje touwtje trekken moest ik toch water bij de wijn doen en zodoende stapte ik in de auto bij een wildvreemde die ik diezelfde dag nog voor het eerst via Tinder had gesproken. Zo doet men dat als je jong en onverschrokken en tamelijk impulsief bent. Niks aan het handje, want ik leef nog. Gelukkig waren mijn vriendinnen wel bezorgd en dwongen ze me mijn livelocatie met hen te delen.

Wat doet men in de auto met een wildvreemde? Italiaans praten, natuurlijk. Ik oefende mijn Italiaans terwijl we richting Vietri sul Mare reden. De avond was sereen en er was weinig verkeer. ’s Avonds rondrijden is veel fijner dan overdag. ’s Avonds is de atmosfeer anders. Ook ’s avonds over straat fietsen vind ik heerlijk, maar dat terzijde. Ik werd thuis voor mijn deur afgezet (goddank, want ik had die dag al zo veel gelopen). Over de rest zullen we het maar niet hebben.

Ja, ik had die dag veel gelopen. Ik was die dag naar school gegaan (en weer terug naar huis), om vervolgens diezelfde middag weer naar school te lopen, omdat ik de meisjes (Laura, Louise en Nadine) zou ontmoeten om naar Vietri te gaan. De meisjes wilden naar het strand en ik was meegevraagd. Met de bus vertrokken we naar Vietri, in de hoop op het strand te kunnen genieten van de zon. Eenmaal aangekomen op het strand bleek het flink te waaien en deels bewolkt te zijn. De wolken dreven boven onze hoofden voorbij en erg genieten deden we niet. Die beloofde 28°C was een leugen. Er zat niets anders op dan aan de klim naar het centrumpje van Vietri te beginnen en dan maar terug naar Salerno te gaan. Hop, terug naar huis en omkleden en daarna weer naar het centrum om naar Louise’s huis te gaan voor de make-up. En zo kwam het dat ik op en neer bleef lopen. Onderweg naar Louise begon mijn been zelfs te zeuren en pijn te doen. Een fiets is zoveel makkelijker, maar al had ik hier een fiets, zou ik hier niet eens durven fietsen.

Eergisteren, woensdag, was daarentegen een vrij rustige en saaie dag. Na school had ik niks te doen. Nu kan ik me amper herinneren wat ik die dag heb gedaan behalve met Valeria en Ilaria op een terrasje te hebben gezeten en daarna met Ilaria souvenirs te hebben gekocht. Ik zag er tegenop om naar huis te gaan (wat moest ik daar immers doen?), dus besloot ik mezelf zo lang mogelijk bezig te houden in de stad. Beetje ronddwalen, beetje shoppen. Geld uitgeven is het enige wat ik doe, lijkt wel. Uiteindelijk ben ik na het kopen van een paar hebbedingetjes maar naar huis gelopen.

Ook vandaag heb ik weer geld uitgegeven; dit keer aan een ketting en een Italiaans non-fictief boek over Salerno. De kaft van het boek vind ik prachtig en de hoofdstukken zijn kort, wat het ideaal maakt om te lezen. Laura en Nadine waren met me meegegaan en hebben De kleine prins maar dan het Italiaans voor €3,90 gekocht. Ik wil die ook nog kopen, want het verhaal heb ik nooit gelezen.

Een kleine tip tussendoor: Geef nooit je blog door aan de mannen over wie je schrijft. Niet dat het uitmaakt wat ze van je vinden of over je denken, maar om verdere ongemakkelijke en/of pijnlijke situaties te voorkomen. (Misschien moet ik toch maar eens zorgvuldiger te werk gaan).

Het is nu 23:15 en laat zat. Zondag staat er een strandfeest op de planning, maar morgen zal het voor mij een rustdag zijn.

Oh ja, ik ben er deze week pas achtergekomen dat je hier gewoon uit de kraan kunt drinken. Ik had tot voorheen heel zuinig aan gedaan met water uit plastic flessen en bovendien water gekookt en laten afkoelen. Omdat Roni en ik in Napels niet zo goed reageerden op kraanwater, durfde ik het niet aan, maar zo blijkt het water toch te zuipen te zijn.

[ochtendstorm]

(na maanden te zakken in mijn 'ik heb geen trauma'-deel terug trauma zien en voelen is opluchtend, maar vooral verscheurend in mijn buik en slikkend/snikkend/stikkend in mijn keel)

[cactusklas]

📚 BOEKENRUILBEURS 📚

Maandag en woensdag brachten maar liefst 117 (!) leerlingen boeken binnen. Wat een prachtige opkomst. De vierdes gingen plichtsbewust in hun werkstation aan de slag: boeken prijzen, spaarkaarten maken, zakken controleren...

Ondertussen kregen alle juffen en meesters de spaarkaarten per klas en kunnen we morgen volop "shoppen" op onze boekenruilbeurs! 📚

[willembakker]

Geen woorden, geen daden maar handen in de zakken

Met veel tamtam, linkschmensch-vertoon en burgemeester Aboutaleb is op vrijdagmiddag 2 juni op het plein bij het Centraal Station in Rotterdam het 4 meter hoge beeld onthuld van een jonge zwarte vrouw, met als opvallendste details: Nike schoenen en handen in haar broekzakken. Het beeld heet Moments Contained en is gemaakt door de Britse kunstenaar Thomas J. Price. Kunstenaar Price was samen met…