#TR Warszawa

[graprl]

Jaki wynik uzyskała Legia w ostatnim meczu ligowym?

🎰🎲✨ Darmowe 2,250 złotych i 200 darmowych spinów kliknij! ✨🎲🎰

Jaki wynik uzyskała Legia w ostatnim meczu ligowym?

W dzisiejszym artykule skupimy się na wyniku ostatniego meczu Legii Warszawa. Legia, jeden z najbardziej rozpoznawalnych polskich klubów piłkarskich, regularnie rywalizuje w krajowych i międzynarodowych rozgrywkach. Ostatni mecz Legii był jednym z najważniejszych spotkań sezonu, który wzbudził duże emocje wśród kibiców.

W ostatnim meczu Legia zmierzyła się z silnym rywalem na własnym boisku. Spotkanie było pełne napięcia i widowiskowych akcji. Obie drużyny walczyły ambitnie o zwycięstwo, co czyniło mecz jeszcze bardziej ekscytującym. Mecz ten miał duże znaczenie dla pozycji Legii w ligowej tabeli, dlatego zawodnicy dawali z siebie wszystko, by zdobyć cenne punkty.

Po intensywnych 90 minutach gry, Legia zdołała odnieść zwycięstwo nad rywalem. Bramka decydująca padła w dogrywce po złotej bramce strzelonej przez jednego z kluczowych zawodników Legii. Kibice byli zachwyceni wynikiem i postawą swojej ulubionej drużyny.

Niezależnie od wyniku, kibice Legii zawsze wspierają swój zespół niezłomnie. Mecz ten był kolejnym dowodem na to, jak silne więzi łączą klub z jego fanami. Zwycięstwo Legii cieszy wszystkich sympatyków futbolu i dodaje wiary w kolejne sukcesy drużyny.

W rezultacie, zwycięstwo Legii w ostatnim meczu przyniosło wiele radości i dumy zarówno zawodnikom, jak i kibicom. Mecz ten na pewno pozostanie w pamięci wszystkich, którzy mieli okazję śledzić emocjonującą rozgrywkę. Niech ten sukces będzie motywacją do dalszej pracy i osiągania kolejnych zwycięstw dla Legii Warszawa.

Wynik spotkania piłkarskiego to rezultat meczu pomiędzy dwoma drużynami. Wynik ten odzwierciedla efektywność zespołową, umiejętności indywidualne zawodników oraz taktykę trenerów. Wynik spotkania może być zwycięstwem, remisem lub porażką jednej z drużyn.

Wynik spotkania piłkarskiego jest bardzo istotny dla kibiców, którzy emocjonują się przebiegiem meczu i stroną, która odniosła zwycięstwo. Często wynik spotkania decyduje o losach ligi czy turnieju, dlatego jego znaczenie jest ogromne.

Poza samym wynikiem, istotne jest również jak doszło do danego rezultatu. Czyż nie emocjonujemy się bardziej, gdy mecz jest zacięty i wynik nie jest przesądzony do ostatnich minut? Czy nie pojawia się napięcie, gdy jedna drużyna zdobywa prowadzenie, a druga próbuje odrobić straty?

Wynik spotkania piłkarskiego może być również zaskakujący dla wielu osób, gdy przegrana jednej z faworytów staje się tematem dyskusji wśród ekspertów i kibiców. Wtedy analizuje się przyczyny porażki i zastanawia, jakie konsekwencje może ona mieć dla dalszego przebiegu rozgrywek.

Podsumowując, wynik spotkania piłkarskiego to nie tylko liczba bramek zdobytych przez poszczególne drużyny, ale również emocje, twarda gra i napięcie towarzyszące całemu meczowi. Ostateczny wynik może przynosić radość lub smutek, ale na zawsze pozostaje częścią historii sportu i wspomnień kibiców.

W ostatnim meczu ligowym Legia Warszawa zmierzyła się z czołowym rywalem, którym była drużyna Lecha Poznań. Spotkanie od samego początku było pełne emocji i napięcia, gdyż obie ekipy walczyły o cenne punkty w tabeli ligowej. Legioniści, grając na własnym stadionie, dali z siebie wszystko, by zdobyć zwycięstwo.

Od samego początku spotkania Legia prezentowała ofensywną grę, starając się narzucić swój styl. Pierwsza połowa toczyła się pod dyktando gospodarzy, którzy stworzyli kilka groźnych sytuacji pod bramką przeciwnika. Po kilku niecelnych strzałach i rzutach rożnych udało się jednak Legii zdobyć pierwszego gola, co spotęgowało motywację zawodników.

W drugiej połowie Lech Poznań próbował odrobić straty i stworzył kilka groźnych sytuacji pod bramką Legii. Jednak solidna gra defensywy warszawskiej drużyny sprawiła, że wynik nie uległ zmianie do końcowego gwizdka sędziego. Legioniści wygrali ostatni mecz ligowy z wynikiem 1:0 i zasłużenie cieszyli się z kolejnych trzech punktów na swoim koncie.

To zwycięstwo stanowiło ważny krok w walce o tytuł mistrza, a także budowało atmosferę w drużynie Legii. Kibice mogli być dumni z występu swoich ulubieńców i mieć nadzieję na kolejne sukcesy. Ostatni mecz ligowy Legii Warszawa pokazał, że drużyna jest w dobrej formie i gotowa do dalszej rywalizacji na najwyższym poziomie.

Legia Warszawa to jedno z najbardziej rozpoznawalnych polskich drużyn piłkarskich. Zespół ten od lat odnosi wiele sukcesów na krajowym podwórku, zdobywając wiele punktów i tytułów. Punkty zdobyte przez Legię są wynikiem ciężkiej pracy i determinacji całej drużyny.

W sezonie 2021/2022 Legia Warszawa zdołała zdobyć imponującą liczbę punktów, co pozwoliło im na zajęcie wysokiego miejsca w tabeli ligowej. Dzięki doskonałej grze zarówno w defensywie, jak i w ataku, Legioniści regularnie punktowali i zdobywali zwycięstwa.

Ważne jest również, że punkty zdobywane przez Legię nie tylko wpływają na ich pozycję w lidze, ale także na morale całej drużyny i kibiców. Każdy punkt zdobyty podczas meczu to dowód na determinację i zaangażowanie zawodników, którzy walczą na boisku o każdą piłkę.

Punkty zdobyte przez Legię Warszawa są symbolem pasji do piłki nożnej i chęci osiągania sukcesów. Drużyna ta inspiruje innych do działania i pokazuje, że ciężka praca zawsze się opłaca. Mecz za meczem Legia Warszawa udowadnia, że z determinacją i zaangażowaniem można osiągnąć naprawdę wiele.

Dlatego warto doceniać osiągnięcia Legii Warszawa i punkty, które zdobywają dla swojej drużyny i swoich kibiców. Są one dowodem na to, że marzenia o sukcesie można zmienić w rzeczywistość dzięki wysiłkowi i determinacji. Legia Warszawa zasługuje na uznanie za swoje osiągnięcia i punkty zdobyte w walce na boisku.

Podsumowanie meczu Legii zapewne interesuje zarówno zapalonych kibiców piłki nożnej, jak i osoby śledzące aktualności sportowe. W spotkaniu, które odbyło się ostatnio, Legia Warszawa zmierzyła się z silnym przeciwnikiem. Zawodnicy Legii pokazali swoje umiejętności i determinację na boisku, jednakże wynik końcowy nie był zadowalający dla drużyny. Mimo starań i oddanej gry, Legia nie odniosła zwycięstwa.

Trener oraz zawodnicy Legii nie ukrywają rozczarowania wynikiem meczu. Po spotkaniu odbyło się podsumowanie, w trakcie którego omówiono zarówno mocne strony drużyny, jak i przyczyny porażki. Jest to ważne, aby czerpać naukę z każdego meczu i pracować nad poprawą taktyki oraz formy zawodników.

Kluczowy element podsumowania to również analiza gry indywidualnych zawodników, ich osiągnięć i ewentualnych błędów. Trener ma za zadanie motywować zespół do dalszej pracy i zapewnienia lepszych wyników w kolejnych meczach.

Podsumowując, mimo niepomyślnego wyniku meczu, Legia Warszawa nadal cieszy się dużym poparciem i wsparciem swoich kibiców. Drży za drużynę i wierzy, że kolejne spotkanie przyniesie oczekiwane zwycięstwo. Trzymamy kciuki za Legię i życzymy jej sukcesów w nadchodzących rozgrywkach ligowych.

[teatralna-kicia]

“Pewnego długiego dnia”

Teatr: Narodowy Stary Teatr w Krakowie

Reżyseria: Luk Perceval

Czekałem jak na szpilkach na ten spektakl, bo „3SIOSTRY”, które Luc Perceval wyreżyserował w 2021 roku dla Starego i TR Warszawa, były dla mnie bardzo frapujące i pozostawiły we mnie mocne bajorko smutku i niepokoju. Poza tym zawierały w sobie mój ulubiony rodzaj teatru, czyli było darcie ryja, tarzanie się po podłodze, głośne dźwięki, niepokojąca scenografia. Dlatego też byłem bardzo ciekawy, co tym razem wymyślił i czy zdoła mnie jeszcze bardziej ogłuszyć swoim teatrem.

Najnowszy spektakl Percevala w Starym jest bliźniaczo podobny w poruszanej między wierszami tematyce do „3SIÓSTR”, które można było oglądać na scenie przy Jagiellońskiej. W moim odczuciu ponownie mamy styczność z bohaterami głęboko zakotwiczonymi w przeszłości, która trzyma ich bez przerwy i nie pozwala iść dalej; mimo tego, że wpływa na nich destrukcyjnie i odbiera teraźniejszość, jest jedynym, co zapewnia im jakąś stabilność. Dobitnie podkreśliła to Mary Tyron mówiąc: „przeszłość to przeszłość, przyszłość to przeszłość, teraźniejszość to też przeszłość”. Minione zdarzenia kładą się ogromnym cieniem na życiu rodziny Tyron, która utknęła w swoich uzależnieniach i przyzwyczajeniach, ale także w ogólnie przyjętej domowej grze, w której każdy ukrywa prawdziwe intencje i swoje bolączki, ale robi to niedoskonale, traktując pozostałych członków rodziny jak głupców, którzy nie są w stanie zauważyć co się dzieje. Grają swoje przedstawienie bez widowni – dla samych siebie, żeby zachować jakąś pozorną fasadę normalności, będąc od tej normalności najdalej jak się da. Dodatkowo, gotują się nawzajem w garnku pretensji, zwłaszcza tych niewypowiedzianych i nawarstwiających się latami. Żona ma pretensje do męża, że ten odebrał jej jedynie marzenie o pozostaniu pianistką i poniekąd zmusił do uczestniczenia w jego życiu aktorskim, na co nie miała zupełnie ochoty, a co popchnęło ją finalnie do uzależniania od morfiny i wyniszczyło ją do cna; ojciec ma pretensje do syna, że ten jest leniwym pijakiem, mimo że syn jest – wbrew pozorom – bliźniaczo podobny do swojego skąpego ojca. Nie mamy tutaj żadnej zdrowej postaci, każdy jest chory i poskręcany na swój własny sposób i próbuje panicznie, będąc  w swoim własnym uzależnieniu i żalu, pozostać w ramach rodziny, bo tak naprawdę rodzina (nieszczęśliwa, poraniona, stworzona z ułomnych jednostek) to jedyne, co im pozostało. Żyjąc jednak wciąż w przeszłości i przeżywając w kółko te same pretensje i złości, tworzą sobie mimowolnie nowe pokłady wyrzutów, które będą mogli wypominać sobie wzajemnie po latach; może robią to świadomie, bo nie są w stanie żyć inaczej, a może to ich mechanizm przetrwania. Są tak już uzależnieni od swojej własnej toksyczności, że nie potrafią inaczej.

Dlatego też finałowe wyznanie Jamiego do swojego brata Edmunda jest swego rodzaju powiewem nadziei na przełamanie pokoleniowej traumy i niekończącego się łańcucha krzywdy (przynajmniej w moim odczuciu) – brat wyznaje bratu wszystkie swoje przewinienia i staje przed nim zupełnie szczery, z całym bagażem doświadczenia, które nazbierał przez swoje życie w domu rodzinnym. Jednak łyżką dziegciu w tym wyznaniu jest fakt, że odbywa się ono pod wpływem alkoholu, od którego Jamie jest uzależniony. Może zauważył co z nim robi jego nałóg i właśnie to popchnęło go do szczerości? 

Dodatkowo, odbieram ten spektakl także jako pokrętne studium rozpadu społeczeństwa, w którym – na bazie najmniejszej grupy społecznej – pokazuje się nam, jak niszczycielski wpływ może mieć kurczowe trzymanie się przeszłości. Pozwolenie sobie na to, żeby przeszłość pozostała tam, gdzie jej miejsce, nie oznacza automatycznie, że o niej zapomnimy. Ponadto, mimo wszystko, na pierwszy plan bardziej wysuwa się tutaj współuzależnienie człowieka od człowieka; jak potworna jest potrzeba bycia z drugim człowiekiem, nawet jeśli jest to relacja toksyczna i alkohol czy narkotyki są jedynie pretekstem do tego, aby uwypuklić tę chorobliwą relację. 

Ciekawym aspektem inscenizacyjnym jest to, że sporą część opowieści słyszymy od Cathleen – osoby z zewnątrz, kucharki i sprzątaczki pracującej w domu rodziny Tyronów, która spełnia rolę swoistej narratorki. Uderzające bywają momenty, kiedy słyszymy z jej ust, że mąż patrzy długo na żonę, a aktorzy nawet nie chcą na siebie spojrzeć; mamy tutaj swoisty rozdźwięk między tym, co widzą ludzie z zewnątrz, a tym, jak naprawdę wygląda rodzina od środka.

Elementem, do której nie jestem do końca przekonany, jest jednak scenografia, a raczej jej brak: na cały wystrój sceny składa się krzesło i ogromny biały ekran opalizujący trupio białym światłem. Bywają momenty, że tworzy to niesamowite wrażenie i wzbudza chwilami niepokój, ale na dłużą metę miałem poczucie, że było to ciut męczące.

Nie wiem też, jaki geniusz wpadł na to, żeby w spektaklu trwającym 3 godziny zrobić jedną, jedyną przerwę po pierwszych 30 minutach – chyba reżyser uznał, że powinniśmy cierpieć tak, jak bohaterowie jego spektaklu.

Ogromną wisienką na torcie „Pewnego długiego dnia” jest aktorstwo Małgorzaty Zawadzkiej. Widywałem ją w wielu spektaklach, wielu różnych rolach, ale to, co tutaj robi, to jest naprawdę rola dekady (nie powiem ‘rola życia’, bo życzę jej jeszcze więcej jeszcze wspanialszych występów). To, z jaką wirtuozerią tworzy postać Mary Tyron, to, jak potrafi z sekundy na sekundę zmienić się z istoty wzbudzającej współczucie do bestii, jest wręcz porażające; były momenty, że naprawdę chciałem oddać jej moje dłonie, żeby Mary w końcu była szczęśliwa, bo jej żal o to, jakie kiedyś miała piękne dłonie, jak mantra wraca cały czas, trzyma ją kotwicą w dawnych latach i nie pozwala pójść dalej. Jej rola wzbudziła we mnie tak ogromne emocje, że chwilami naprawdę wzbierała we mnie tak potężna fala smutku i strachu, że nie wiedziałem co ze sobą zrobić. Więc raz jeszcze ogromne brawa i odznaka Złotej Teatralnej Kici leci prościutko do Małgorzaty Zawadzkiej za to, co zrobiła mi prosto w serduszko i to, jak totalnie weszła w swoją rolę.

„Pewnego długiego dnia” nie jest spektaklem, który spodoba się każdemu, ale jest mocno chwytający za flaki, bardzo intensywny. Warto zobaczyć; nie było to może moje teatralne katharsis, ale w końcu coś poczułem. Warto iść, chociażby dla zobaczenia na własne oczy Małgorzaty Zawadzkiej jak pełza po ścianach i sufitach i jak po cichu wpełza wam do serca, żeby je zamrozić i skraść. 

[zyciestolicy]

Koncert "Solidarność z Ukrainą" w TR Warszawa - w niedzielę

Koncert “Solidarność z Ukrainą” w TR Warszawa – w niedzielę

W TR Warszawa 6 marca odbędzie się koncert “Solidarność z Ukrainą”, podczas którego będą zbierane środki finansowe na pomoc Ukrainie. Wystąpi zespół “Z Lasu”, który zaśpiewa tradycyjne pieśni z Polesia – poinformowała PAP rzeczniczka prasowa teatru Kaja Stępkowska. Napaść Rosji na Ukrainę przyniosła niewyobrażalną tragedię i katastrofę humanitarną. Całe polskie społeczeństwo włączyło się w akcję…

[antifainternational]

The right-wing Polish government has made abortion practically illegal through a ruling on thursday october 22rd by the Polish Constitutional Tribunal.

Lista protestów/List of protests against the ruling

DZISIAJ/TODAY Warszawa: pod domem sami-wiecie-kogo (23.10.2020, godz. 19:00)

Wrocław: https://facebook.com/events/s/rewolucja-jest-kobieta/794314264668094/?ti=icl (23.10.2020, godz. 16:15)

Kraków: https://facebook.com/events/s/to-jest-wojna/357021579075260/?ti=icl (23.10.2020, godz. 18:00)

Elbląg: https://facebook.com/events/s/czarny-spacer-piek%C5%82o-kobiet-el/2440052819629748/?ti=icl (23.10.2020, godz. 19:00)

Gorzów: https://facebook.com/events/s/pogrzeb-praw-kobiet/401302760893828/?ti=icl (23.10.2020, 17:00)

https://facebook.com/events/s/czarny-protest-w-obronie-praw-/796927894462741/?ti=icl (23.10.2020, godz. 18:00)

Rzeszów: https://facebook.com/events/s/pogrzeb-praw-kobiet/987252265119704/?ti=icl (23.10.2020, godz. 18:00)

Olsztyn: https://facebook.com/events/s/pogrzeb-praw-kobiet/1193870347650863/?ti=icl (23.10.2020, godz. 18:00)

Łódź: https://facebook.com/events/s/pogrzeb-praw-kobiet/3516225085081339/?ti=icl (23.10.2020 godz. 17:00)

Kielce: https://facebook.com/events/s/musze-sie-przejsc-po-kielcach/693372461599707/?ti=icl (23.10.2020 godz. 18:00)

Katowice: https://facebook.com/events/s/pogrzeb-praw-kobiet/352690246041138/?ti=icl (23.10.2020, godz. 18:00)

Lublin: https://facebook.com/events/s/pogrzeb-praw-kobiet/351469409399840/?ti=icl (23.10.2020 godz. 18:00)

Bydgoszcz: https://facebook.com/events/s/pogrzeb-praw-kobiet/744109859515353/?ti=icl (23.10.2020 godz. 17:00)

Poznań: https://facebook.com/events/s/matka-polka-wiezniarka/1603814406470741/?ti=icl (23.10.2020 godz 17:00)

Toruń: https://facebook.com/events/s/czarny-spacer-z-czarnymi-paras/735277553726075/?ti=icl (23.10.2020, godz. 18:00)

Słupsk: https://facebook.com/events/s/pogrzeb-praw-kobiet-s%C5%82upsk/965511810627315/?ti=icl (23.10.2020, godz. 18:00)

Kutno: https://www.facebook.com/events/672009370394503/ (23.10.2020, godz. 18:00)

Białystok: https://facebook.com/events/s/pogrzeb-praw-kobiet-bia%C5%82ystok/1181380355589150/?ti=icl

Częstochowa: https://fb.me/e/1dzSUC8xO (23.10.2020, godz. 18:00)

Opole: https://facebook.com/events/s/rewolucja-jest-kobieta/3090290291201833/?ti=icl (23.10.2020, godz. 18:00)

Gdynia: https://facebook.com/events/s/pogrzeb-praw-kobiet-gdynia/780965619357907/?ti=icl (23 i 24.10 godz. 18:00)

Szczecin: https://facebook.com/events/s/pogrzeb-praw-kobiet/3345308012262985/?ti=icl (23.10.2020, godz. 19:00)

W SOBOTĘ Gdańsk: https://facebook.com/events/s/to-jest-wojna/814573225961786/?ti=icl (24.10.2020 godz. 14:00)

Gdynia: https://facebook.com/events/s/pogrzeb-praw-kobiet-gdynia/780965619357907/?ti=icl (23 i 24.10 godz. 18:00)

W NIEDZIELE: Kraków https://facebook.com/events/s/to-jest-wojna-piek%C5%82o-kobiet-tr/4024646067551294/?ti=icl (25.10.2020, godz. 14:00)

[vanessakirbyfans]

Vanessa Kirby has never given birth, but after shooting her first lead movie role in “Pieces of a Woman,” she kind of feels like she has.

“Whenever I see a pregnant woman now, or someone’s telling me that they’ve just given birth, I smile,” she said in a recent video chat. “I feel with them.”

The two full days she spent shooting a searing scene for the film could explain this psychic confusion, as could the thorough way Kirby, 32, immersed herself in the role.

In “Pieces of a Woman,” which debuts Jan. 7 on Netflix after a limited theatrical release in December, Kirby plays Martha, a pregnant woman whose home birth goes horribly wrong.

This pivotal event at the beginning of the film plays out in a 24-minute, single-take scene that starts with Martha’s first contractions and ends in tragedy. The camera follows Martha, her partner Sean (Shia LaBeouf) and a midwife, Eva (Molly Parker), around the couple’s apartment, condensing the agonies of labor into under half an hour.

In September, the film premiered at the Venice Film Festival, where Kirby won the best actress award, and began to be talked about as an Oscar contender.

Kirby said she wanted to portray Martha’s labor as authentically as possible. “That was terrifying, because I didn’t want to let women down,” she added.

So she got down to research. Watching many onscreen depictions of birth left Kirby no closer to understanding the experience, she said, since they were so censored and sanitized.

“Then I was even more scared, because I realized that I had a responsibility to show birth as it is, not as it’s even edited in documentaries,” Kirby said.

She talked to women who had given birth and women who’d had miscarriages, as well as midwives and obstetrician-gynecologists at a London hospital. While she was there, a woman arrived having contractions, and agreed to let Kirby observe the birth.

The experience of watching that six-hour labor “changed me so profoundly,” Kirby said. “Every second of what was happening to her, I just absorbed.”

And she began to understand how to play Martha. The woman in the hospital went into a primal, animal-like state, Kirby said. “Her body was taking over and doing it, so that helped me so much for the scene,” she added.

Over two days, that long take was shot six times. In a phone interview, the director, Kornel Mundruczo, who also works in theater and opera, said that preparing it was like getting a stunt scene ready: “Lots of planning, but you don’t know what’s actually going to happen.”

In the end, each take was different, Kirby said: Martha and Sean’s conversations shifted, the way Martha’s body reacted to the contractions was distinctive each time.

“It was, I think, probably the best career experience I’ve ever had,” Kirby said of those two days of shooting. Inspired by the labor she’d observed, she tried to think as little as possible, she said, and not judge what her body was doing in the scene.

After a decade of work, “Pieces of a Woman” is Kirby’s first time leading a feature film, and it is a bold and memorable role that shows her flexing her acting muscles. Mundruczo said he needed an actor at Kirby’s exact career point: “Where all of the skills are already there, but the fear is not,” he said. “When you are very established, you are more and more careful.”

Kirby has been honing those skills since she was a teenager. She grew up in a wealthy, West London suburb, where she attended a private, all-girls’ school and escaped the social pressures of teenage life onstage, in plays and youth drama clubs.

“Every time I walked into that space, I suddenly felt not judged at all, I just felt accepted,” Kirby said. “You didn’t have to be anything, or do anything right.”

After graduating from college, where she studied English literature, Kirby was accepted to the prestigious London Academy of Music & Dramatic Art in 2009. A few months before term began, though, she was offered three stage roles by David Thacker, a former director-in-residence at the Royal Shakespeare Company, who was then the artistic director of the Octagon Theater in Bolton, a town in northern England.

Come to Bolton, he told her, and you will learn more from these roles — which included Helena in “A Midsummer Night’s Dream” and Ann Deever in “All My Sons” — than you will in three years of drama school. Kirby agreed, and now describes that season as her training.

“I learned everything there,” she said. Working with Thacker taught her to trust herself, to find her own way as an actor, rather than waiting for other people to tell her what to do, she said.

Kirby has been working steadily ever since, with lead roles in the West End, as well as high profile supporting roles in films and British TV costume dramas. She starred as Princess Margaret in the first two seasons of “The Crown,” a performance that earned her a BAFTA award. Her Margaret fizzes with restless energy, an ideal foil for Claire Foy’s restrained Queen Elizabeth.

In 2018’s “Mission Impossible — Fallout,” she played the White Widow, a glamorous black-market broker who carries a knife in her garter, and knows how to use it. She is slated to appear in two further “Mission Impossible” sequels.

Even as these supporting roles brought her critical praise and awards, Kirby wasn’t in a hurry to find her first onscreen lead role, she said. She’s played many complex characters onstage: women like Rosalind, the fiercely intelligent heroine of Shakespeare’s “As You Like It.” She was holding out for an onscreen lead in whom she could feel some of Rosalind’s “magic,” she said, which made performing “like flying when you step onstage.”

“I could never find those roles at all onscreen,” she said. So she waited, using her smaller parts as opportunities to observe and learn, asking Anthony Hopkins about his craft when they worked together on the British TV drama “The Dresser,” and watching how generous Rachel McAdams was onset for the film “About Time,” she said.

It’s fitting, given Kirby’s theatrical background, that “Pieces of a Woman” started life as a play, written by Kata Weber, Mundruczo’s partner, who drew on the couple’s own experience of losing a child. The play “Pieces of a Woman,” which is set in Poland, consists of only two scenes: the birth, and an explosive dinner with Martha’s family that occurs about halfway through the film adaptation. Its 2018 premiere, directed by Mundruczo at the TR Warszawa theater in Warsaw, was a hit, and the production is still in the company’s repertoire.

Around the time Mundruczo turned 40, five years ago, he started wanting a bigger audience for his work, he said, so he switched from working in German, Hungarian and Polish; “Pieces of a Woman” is his first English-language film. In adapting the play for the big screen, Mundruczo set it in Boston, he said, because he felt the city’s Irish Catholic culture mirrored Poland’s conservative social landscape.

The loss of a pregnancy is rarely featured in onscreen entertainment. Mundruczo said he hopes watching Martha’s experiences will encourage “people to be brave enough to have their own answer for any loss,” he said.

In recent months, the model Chrissy Teigen and Meghan, Duchess of Sussex (writing in The New York Times), have shared stories of their experiences with pregnancy loss. Kirby said that, while researching for the role before filming, she found that women who had experienced one were “actually really relieved to talk about it,” and appreciated that someone wanted to understand.

“Pieces of a Woman” was shot over just 29 days last winter, but Kirby said it took months for her to shake off the experience of playing Martha. “I knew my job was to feel it, to feel what she felt,” she said. Carrying that degree of empathy was “really difficult and disturbing,” she said, but added that the privilege of spending time inside another’s experience is what she loves about her work.

Kirby’s next project will see her co-starring as Tallie, one of two farmers’ wives who fall in love in the United States in the 19th-century in “The World to Come,” a meditative drama from the Norwegian filmmaker Mona Fastvold slated for theatrical release next month.

And after that? Kirby said she was reading scripts, on the hunt for the next role that will scare her. She’s looking for an “untold story about women,” she said, that will feel as urgent to tell as Martha and Tallie’s did.

“What’s that expression?” she said. “Feel the fear, and do it anyway.”

[gulindede]

25 Mart 2020 Gülin Dede Tekin

Yeni tip koronavirüsün Türkiye’de görülmesi ile beraber ilk kapanan yerler kültür-sanat mekanları oldu. Özellikle bağımsız sahne ve kumpanyaların bu süreci ne tür bir mekanizma ile atlatacakları sorusu henüz belirsizliğini koruyor. Geçtiğimiz yıl hayata geçirilen Tiyatro Kooperatifi konuyla ilgili Kültür ve Turizm Bakanlığı ile görüşmeler yaptı. Detaylı bilgiye www.tiyatrokooperatifi.org/ sitesinden ilerleyen günlerde ulaşacağız.

Diğer taraftan birçok tiyatro da boş durmayarak kendi alternatif (yani dijital) sahne ve sahneleme biçimlerini devreye soktu. Sosyal medya aracılığıyla yayınlanan canlı performanslardan, sanal ortama taşınan arşiv kayıtlarına her geçen gün uzayan bir liste söz konusu. Bu aşamada yerli ve uluslararası toparlayabildiklerimizi iki haftada bir Açık Dergi’de yayınlanan tiyatro kuşağımız Tezahür’de sizlerle paylaşacağız.

TÜRKİYE’DEN ÖRNEKLER ÇOĞALIYOR

İlk haberlerden biri Türkiye’nin dans tiyatrosu konusunda en tanıdık isimlerinden Hareket Tasarım Atölyesi’nden geldi. Birçok gösterilerinin kaydını web sayfalarından izleme şansı bulabileceğiniz ekibe hareketatolyesitoplulugu.com sayfasından ulaşabilirsiniz. Sitelerindeki hakkımızda sayfasında ‘Şu bir gerçek ki bedenlerimizin hafızasını yeniden kurgulayabilmek için kendimize günlük hayatın dışında yaşama alanları yaratmamız gerek” yazan ekip bu dönemde de günlük hayatın dışında alan yaratmakta öncü oldu diyebiliriz.

Bu yıl 20. Yılını kutlayan ve yaptıkları birçok işle Türkiye tiyatrosu için öncü olan ekiplerden Kumbaracı50/Altıdan Sonra Tiyatro ekibi yine öncü bir hareketle hafta içi her akşam Yiğit Sertdemir sunumuyla canlı yayınlara başladı. “Kapı Açık Kalmış” mottosuyla her akşam farklı konuk ve konularla 20.30-22.00 arası izleyici ile buluşan ekip son yarım saatini ise bir oyun okumasına ayırıyor.

İstanbullu izleyiciler olarak düzenli takipçisi olamadığımız için hayıflandığımız Nilüfer Belediyesi Kent Tiyatrosu da eski ve devam eden oyunlarından 8 yetişkin ve 4 çocuk oyununu paylaşıma açtı. Bunların içerisinde, sahnelenmeye başlandığı günden bu yana oldukça ses getiren ‘III.Reich’in Korku ve Sefaleti’ ve benim en sevdiğim çocuk oyunlarının başında yer alan, bakış açısına hayran olduğum Güray Dinçol’un yönettiği, Pelin Temur’un yazdığı ‘Yeni Dünya-Bir Uzay Macerası’ oyunlarını mutlaka izlemenizi öneririm.

Bam İstanbul farklı bir yaklaşımla çıktı karşımıza. Her akşam evde kalınan bu süreçte yazılmış yepyeni bir metin, sevilen oyuncular tarafından okunuyor. #evde hashtagiyle yayınlanan okumaların ilk ikisi Murat Mahmutyazıcıoğlu tarafından kaleme alındı. “Ege Evde” Melis Öz tarafından okunurken, geçen Yaz Barış Gönenen ve Canan Atalay tarafından okundu. Emre Yüksel tarafındna yazılan “Tepeye Doğru” ise Başak Ertanoğlu tarafından seslendirildi.

Studyo 4, 18. İstanbul Tiyatro Festivali’nde sahnelenen, Fatih Gençkal’ın ilk yönetmenlik denemesi olan “Olmamış mı?” performansını yayınladı.

Bir kısmı Berlin’de tiyatro hayatını sürdüren Mekan Artı ekibi, 2013-2018 yılları arasında sahnelenmiş en beğenilen işlerinden, en genci 50 yaşında olan 4 trans bireyin Türkiye’de lubunya olmanın genel ve özel tarihini anlattığı “80’lerde Lubunya Olmak”ın kaydını Youtube üzerinden yayınlıyor.

Türkiye’de çağdaş dansın hayranı olduğumuz isimlerinden İlyas Odman arşivininin büyük bir çoğunluğunu paylaşıma açtı. Özellikle yakın zamanda, Sabancı Müzesi’ndeki Marina Abromoviç sergisinde 10 gün boyunca 8 saat sergilediği “One for The Road” isimli performansını da canlı olarak yayınlaması kalbimizi çarptırmaya yetti.

Troas’larıyla tanışıp, Salto’larını  henüz izleyememiş olmanın üzüntüsünü yaşadığım Türk, Yunan ve Polonyalı sanatçılar arasında sanatsal ve yaratıcı bir diyalog oluşturmak adına kurulan Teatr Andra ise“Troas” performasını seyirciyle paylaştı. Üçer monologdan oluşan üç bölümün yer aldığı oyunda Kerem Karaboğa, Salih Usta ve Cem Yiğit Üzümoğlu’nu izleme şansı bulabilirsiniz.

Kalemine çok güvendiğim Firuze Engin’in yazdığı Selen Uçer’in tek kişilik performansı ile izlediğimiz ‘Güle Güle Diva’ Vodafone TV üzerinden yayınlandı. DasDas bünyesindeki diğer işler için tıklayın.

Kadro Pa, Shakespeare’in Macbeth’inden uyarlanmış bir obje tiyatrosu örneği olan oldukça keyifli bir iş olan ‘Macbeth Mutfakta’yı 27 Mart Dünya Tiyatro Günü’nde canlı olarak sahneleyecek.

Tiyatro Alesta’nın Pınar Selek’in araştırmasından yola çıkarak 2015-2018 sezonları arası sahneye koyduğu ‘Sürüne Sürüne Erkek Olmak’ da sanal olarak izlenebilecek oyunlardan.

Gazete Müstehak da yine canlı yayın yapan ekiplerden biri olarak çıktı karşımıza. Onları da her akşam sosyal medya hesaplarından farklı konuklarla canlı olarak izleme şansı bulabiliyoruz

Ödenekli tiyatrolardan Devlet Tiyatroları ise 24 Mart-1 Mayıs arası her akşam bir canlı tiyatro oyunu yayınlayacak. Evde kalınmasının tembihlendiği/gerektiği bir dönemde insanları bir araya toplayarak canlı oyun sahnelemeyi kendi adıma çok mantıklı bulmasam da meraklısına TRT2 ekranlarında olacakları bilgisini verelim. Ayrıca opera ve bale severler için de gösterimler olacak.  

İstanbul Büyükşehir Belediyesi Şehir Tiyatroları da 27 Mart Dünya Tiyatro Günü’nde kayıtlı olan bir yetişkin ve bir çocuk oyununu paylaşıma açacağı bilgisini verdi.

İşsanat 'Evvel Zaman Dışından Masallar'ın müzik, dans ve eğlence dolu oyunu 'Orman Lokantası'nı Kumbara TV'de yayınladı.

YURTDIŞINDAN DA PEK ÇOK ÖRNEK VAR

Uluslararası yapımlarda şüphesiz en heyecanlandıran, Almanya’nın en büyük tiyatro topluluklarından biri olan Schaubühne’nin 21 Mart’tan 17 Nisan’a kadar her akşam 20.30’da bir oyununu paylaşıma açacak olmasıydı.

Dünyaca ünlü yönetmenleri izleme imkânı veren oldukça yoğun programda Peter Stein’in 10, Thomas Ostermeier’in ise 8  oyunu yer alıyor. 2017 yılında İstanbul Tiyatro Festival’ine güvenlik kaygılarıyla gelmekten vazgeçildiği için izleyemediğimiz Ostermeier’in III.Richard’ı da listedeki oyunlardan yalnızca biri. Her oyun öncesi oyuncuların evlerinden yapacağı okumalar ve doğaçlamalar da bonusu. Buradan takip edebilirsiniz.

Bu yıl İstanbul Tiyatro Festivali’nin en başarılı işlerinden, bir belgesel tiyatro örneği olan “Temiz Şehir”in methini duyanlardan sık sık duyduğum sorulardan biri, “belgesel tiyatro nedir?” olmuştu. Bunun cevabı bulmak isteyenler için kaçırılmayacak bir fırsat olarak belgesel tiyatro denince aklı ilk gelen ekip olan Rimini Protokol tüm arşivini erişime açtı.

Boş Alan kitabıyla geniş kitlelere ulaşan, dünya tiyatro tarihinin önemli isimlerinden Peter Brook’un Paris’teki tiyatrosu Les Bouffes Du Nord da bir tiyatro oyununu ve Samuel Beckett üzerine bir belgeseli erişime açtı.

Benim de Aylin Alıveren sayesinde keşfettiğim fiziksel tiyatro konusunda hatırı sayılır ekiplerden olan ‘Gecko’ya da sanal olarak ulaşabiliyoruz artık.

Polonya’nın en bilinen tiyatro topluluklarından TR Warszawa da Macar yönetmen Kornel Mundruczo rejisi ile bir prömiyer yapıyor. Aynı zamanda her Cumartesi 21:00'de yeni bir oyun kaydını da erişime açacaklar.

Berlin’in avangard gösteri sanatları merkezi HAU 19-29 Mart tarihleri arasında ikincisini düzenleyecekleri ve detayları çok önceden belli olan “Spy on me” başlıklı festivalini webe taşıma kararı aldı.

İKİ ÖNEMLİ KAYNAK DAHA

Uluslararası işlerde liste aslında çok daha uzun. Yerli ekiplerden de her gün listeye bir yenisi ekleniyor. Biz de bu listeyi hazırlarken özellikle uluslararası işler için, kendisi üniversiteden de hocam olan Mehmet Kerem Özel’in danzon2008.blogspot.com/ sayfasından çokça yararlandım. Kendisine çok teşekkür ederim. Yurtdışında sıklıkla oyun izleyen ve uluslararası tiyatro cenahına oldukça hakim olan Özel’in paylaşımları ve eleştirileri tiyatro adına yepyeni keşifler yapmanıza fırsat verecektir. Bir diğer tavsiyem de sevgili arkadaşlarım Melike Saba Akım ve Noyan Ayturan’ın tiyatro kuramı, eleştirisi ve dedikoduları hedefiyle yola çıkarak açtıkları sosyal medya hesabı Haus Bühne olacak. Burası da yine bu dönemde sanal etkinlikleri keşfetmenize ve Türkiye tiyatro çevresindeki tartışmalara eşlik etmenizi sağlayacaktır.

[biennalewarszawa-blog]

“Workplace” w reżyserii Bartka Frąckowiaka 15–16 grudnia 2017 roku o godzinie 20.00 w TR Warszawa / ATM Studio >> BILETY

[cooperhewitt]

Architecture Design

Thomas Phifer Thomas Phifer founded his New York studio in 1997. He has completed projects such as the Glenstone Museum expansion in Potomac, Maryland, the Corning Museum of Glass expansion in Corning, New York, and the Raymond and Susan Brochstein Pavilion at Rice University in Houston, Texas. He is currently engaged in the design of the Museum of Modern Art Warsaw and TR Warszawa Theatre complex in Warsaw, Poland, the Waterloo Park Performance Pavilion in Austin, Texas, and the CineColombia Headquarters in Bogotá, Colombia. He is the William Henry Bishop Visiting Professor of Architectural Design at the Yale School of Architecture.

from Cooper Hewitt, Smithsonian Design Museum http://bit.ly/2JYgb0k via IFTTT

[sylwiadomanska]

#multiplication #of #chair #sit #down #feel #comfy #chairs #ferniture #theatre #design (w: TR Warszawa) https://www.instagram.com/p/CUVstZBMBoU/?utm_medium=tumblr

[fyidesignmemo]

ワルシャワの劇場のサイト。

1カラム、ナビゲーションがわかりやすい。

[iiiiiiiiiinterface]

https://www.siteinspire.com/websites/9901-tr-warszawa

[cosyroom]

TR Warszawa https://ift.tt/3nS9EFo

[teatralna-kicia]

'Cząstki Kobiety'

Teatr: TR Warszawa Reżyseria: Kornél Mundruczó TR rozbił bank i zgarnął główną nagrodę Festiwalu Boska Komedia w 2019 roku spektaklem 'Cząstki Kobiety' i w sumie nie dziwię się, bo to diabelnie dobry spektakl, sprawnie wyreżyserowany i kipiący emocjami. Całe przedstawienie jest podzielone na dwie części. Na początku siadamy na pufach rozłożonych na podłodze przed białą ścianą, w której zamontowano okna od mieszkania i drzwi balkonowe. Obserwujemy, jako transmisję wideo, całą akcję rozgrywającą się po drugiej stronie ściany. Młoda matka ma rodzić, podjęła decyzję, że chce to zrobić w domu, a nie w szpitalu. Obserwujemy jej zmagania (genialna Wasilewska, koronuję ją na Matkę Boską Rodzącą) i chyba nigdy nie widziałem tak przekonująco zainscenizowanego porodu, emocje są niemal namacalne, strach i ból. Całość tego aktu jest genialnie przemyślana, obserwujemy wszystko przez okno; sycimy się jedną z najintymniejszych chwil w życiu kobiety jak jacyś perwersyjni podglądacze; naprawdę, gdyby zostało to zainscenizowane w inny sposób to moim zdaniem nie miałoby takiej siły oddziaływania. Dodatkowo potęguje to uczucie bezsilności u widza, który chciałby jakoś pomóc rodzącej, ale nie może, bo musiałby wedrzeć się do jej mieszkania, ujawnić się, co jest niedopuszczalne, przecież jesteśmy w tej sytuacji podglądaczami - nie wolno nam zdradzić, że tu jesteśmy. Pod koniec tego aktu niemal miałem łzy w oczach i odczuwałem ogromny ból, że jako człowiek jestem totalnie bezsilny na dziejącą się na świecie taką krzywdę i ból. Akcja drugiego aktu rozgrywa się pół roku po wydarzeniach z pierwszego. Widzowie są proszeni o przejście na tradycyjną widownię i zasiadamy już w środku mieszkania, które obserwowaliśmy przez okno. Spotykamy tam tą samą młodą kobietę, która została zaproszona przez swoją matkę na obiad rodzinny; zaproszono również jej siostrę z mężem i kuzynkę-prawniczkę. Nikt nie wie jaki jest cel tego spędu. Cały spektakl to wirtuozeria aktorska. Skupia się na ukazaniu mocy kobiet oraz tego, jak radzą sobie z przeciwnościami losu. Jak młoda dziewczyna radzi sobie ze stratą dziecka, matka z chorobą, siostra z wykluczeniem... Każda z nich ma inny problem, ale stosują ten sam mechanizm - wyparcie i przemilczenie. Wszystko zostaje w rodzinie, tak zostały wychowane i są tak naprawdę tak samo bezsilne i samotne w swoim cierpieniu. Cała inscenizacja to totalne żyćko, tak jakby oglądało się typowy obiad rodzinny w Polsce. Niesnaski, kłótnie, ciągłe pranie brudów przeszłości, wytykanie dawnych krzywd. Niesamowite jest to, że spektakl, pomimo ciężaru poruszanego tematu, bywa naprawdę zabawny, ale potrafi też porządnie przestraszyć (np.: potężne sekwencje z braniem prysznica i lodówką; wtedy naprawdę miałem alarm brązowy i bałem się jak małe dziecko na horrorze). Pod względem realizacyjnym ten spektakl jest po prostu obłędny. Pomijam już to, że zbudowano na scenie w pełni funkcjonujące mieszkanie, w którym w trakcie przedstawienia aktorzy normalnie kąpią się w wannie, czy na przykład pieką kaczkę (naprawdę, pieką kaczkę w piekarniku i na koniec ją zjadają). Scenografia jest piękna, dopracowana w każdym detalu i każdy z przedmiotów w tym wnętrzu ma swoją funkcję, nie jest obiektem dla samego bycia obiektem. O aktorstwie już wspominałem, ale naprawdę tytaniczną pracę wykonuje Justyna Wasilewska. Jest tutaj doskonała i chyba długo nikt nie przebije jej w kunszcie aktorskim w młodym pokoleniu aktorek. Na życzliwy uśmiech zasługuje też Magdalena Kuta za rolę samotnej, chorej matki, która nie chce przyznać się przed bliskimi, że umiera i mieszka w domu sama, obserwowana jedynie przez wypchane własnoręcznie przez nią zwierzęta. Spektakl jest bardzo gorzki w swoim wydźwięku. To przeżycie niesamowicie intensywne, trzymające w napięciu przez całe 2,5 godziny. Mimo wszystko, ta realizacja nie zostawia nas z aż taką beznadzieją, są tam przebłyski pokazujące, że warto żyć i że życie chwilami bywa znośne. Totalny must see. Jeśli nie widziało się 'Cząstek...' to traci się naprawdę wiele - kawał dobrego, współczesnego teatru.

[odn2060lokacje]

TR Warszawa; do sprawdzenia jak to wygląda w listopadzie

[fall19ikstudio]

THOMAS PHIFER: MUSEUM OF MODERN ART, WARSAW + TR WARSZAWA THEATRE

https://www.thomasphifer.com/projects/museum-of-modern-art-warsaw-and-tr-warszawa-theatre

https://www.archdaily.com/924205/thomas-phifer-design-a-museum-and-a-theater-for-warsaw

"The buildings, though partly connected at the underground level, will be separate: the Museum is to be located in the eastern part of the plot of land, along Marszałkowska Street, while the Theatre is to occupy the western side, in the vicinity of the right wing of the Palace of Culture. At the heart of the entire complex lies a roofed city square, linking the two institutions with public space and with each other, but also serving as a pedestrian passage between Park Świętokrzyski (and the Świętokrzyska metro station) and Plac Defilad with the Palace of Culture.

_ik

[atuancedecore]

Varsóvia inicia a construção de seu novo museu de arte moderna projetado por Thomas Phifer

Varsóvia inicia a construção de seu novo museu de arte moderna projetado por Thomas Phifer

© The Boundary

Atualmente em construção e desenvolvido em parceira entre o Museu de Arte Moderna de Varsóvia e o Teatro TR Warszawa, o novo Centro das Artes da capital polonesa deverá abrir as suas portas em 2022, trazendo novos ares para o coração da cidade. O complexo está sendo erguido bem em frente a um dos mais emblemáticos edifícios construídos na Polônia Soviética, o Palácio da Cultura e…