#Stads oase Amsterdam

[micheltaanman-blog]

Amsterdam - stads oase en Distilleerderij T'Nieuw Diep in het Flevopark

Amsterdam – stads oase en Distilleerderij T’Nieuw Diep in het Flevopark

[jurjenkvanderhoek]

RUIGOORDERS ZIJN REALISTISCHE IDEALISTEN

De uitgave die ik al een tijd in huis heb, maar nu pas actueel is, is getiteld Ruigoord 50 jaar. In het jaar 2023 is het namelijk een halve eeuw geleden dat een stel kunstenaars de verlaten huizen in het kleine dorp onder de rook van Amsterdam hebben gekraakt om er een culturele vrijhaven te stichten. Maar eigenlijk bestaat Ruigoord als geografische locatie op de wereldkaart veel langer. Eeuwen voor vandaag was er al sprake van eigenlijk. Al vanaf de 11e eeuw wordt 't Ruyge Oort bewoond. In de 13e eeuw kalft het veen rondom af door watersnood en blijft de plek als eiland in het IJ gespaard.

Tot 1875 doorstaat de weerbarstige klomp klei in het IJmeer, waarop vanaf 1835 de eerste stenen huizen worden gebouwd, vele stormen. Dan wordt het Noordzeekanaal aangelegd en het IJmeer ingepolderd. In de Houtrakpolder is Ruigoord net als Schokland in de Noordoostpolder een bebouwde verhoging in het landschap. Ruigoord wordt een heus dorp met de kerk in het midden, een café ernaast en bij bewoning van zo'n 200 mensen een school en een bank.

Amper een eeuw later komt het water opnieuw welhaast naar het eerdere eiland terug door de verplaatsing en aanleg van de Amsterdamse haven. Het plan is er een tweede Pernis te stichten en de bewoners van het kleine dorp worden uitgekocht. Maar de wereldwijde oliecrisis steekt een dikke stok voor de plannen. Het dorp Ruigoord is echter inmiddels grotendeels afgebroken en de overgebleven huizen zijn onbewoonbaar verklaart. Zo is Ruigoord een spookdorp dat gelaten wacht op wat komen gaat.

Kunstenaars uit de omgeving zien heil in het verlaten en verwaarloosde oord. Zij kraken de leegstaande huizen om deze te behoeden voor sloop. Het is dinsdag 24 juli 1973, de kunstenaarskolonie is gesticht en de culturele vrijhaven een feit. In 1991 evenwel hangt het zwaard van Damocles opnieuw boven het dorp. In een vers opgesteld bestemmingsplan zal het dorp moeten verdwijnen, echter na een lange juridische strijd wordt het gebied onderdeel van de gemeente Amsterdam. Ondanks protesten schurkt de haven tegen het gebied en komen de industrieterreinen wel heel nader aan de creatief bruisende kolonie.

In 2000 valt het besluit dat Ruigoord definitief mag blijven en is dan nu een culturele broedplaats in een groene oase. Zie je het in vogelvlucht van bovenaf dan is het inderdaad een lieflijke plek in een onaangename omgeving. Een plek aan het eind van de wereld lijkt het wel, met uitzicht over de Afrikahaven. Maar het ligt middenin de oververhitte stad ingeklemd tussen bedrijvige industrie. Maar bewoond wordt het niet. De huizen zijn ateliers en werkplaatsen. De kerk is het spirituele centrum en ontmoetingsplaats, waar onder meer ruimte is voor tentoonstellingen en concerten, zaal voor feesten en vergaderingen, trouw- en rouwlocatie en laboratorium en broeinest voor allerlei activiteiten en evenementen. Er is een dorpshuis, een vlindertuin, een voedselbos. Het dorp is nog voortdurend in ontwikkeling, de website kondigt een kabouterhuys, een tempel en een piramide aan. Op de groene weide aan de voet van de kerktoren worden door het jaar diverse markten, festivals en landjuwelen gehouden. Ruigoord is een dynamische plek, waar het denkelijk goed toeven is.

Ruigoord lijkt alternatief, een plek waar het schijnt dat de bloemenkinderen en kabouters van de jaren 60 van de vorige eeuw de tijd zijn vergeten. Maar dat de klok er stil is blijven staan is inderdaad maar schijn, want Ruigoord is door de jaren heen een goed georganiseerde gemeenschap geworden. Er is een dorpsraad en een drietal stichtingen regelen met een aantal commissies de dagelijkse en algemene zaken. De meervoudige structuur zorgt er voor dat in principe alles in consensus plaatsvindt. “Ruigoord is een plek waar ruimte is voor verlangens, dromen en ambities van mensen”, lees ik op de website.

Het is als een bijenkorf waar de werksters af en aan vliegen, een honingpot met onweerstaanbare aantrekkingskracht, een bedrijvige mierenhoop. Een luis in de pels van Nederland. Wel vervelend vriendelijk, maar niet om schade toe te brengen – juist goedmoedig laten zien hoe een gemeenschap ook productief kan samenwerken. Op vrijwillige basis, maar wel met een gevoel van verantwoording om de plek ook voor de toekomst in stand te houden. Vrienden van Ruigoord steunen vanaf een afstand het dorp moreel en financieel.

Ruigoord is een bijzonder stukje Nederland. Het idee vindt grond in de revolutionaire tijden en het kunstenaarsprotest van de jaren 60 van de vorige eeuw. De ludieke protestbeweging een decennium later is voedingsbodem voor Ruigoord. Provo, Kabouter en Oranje Vrijstaat, het milieuprotest van de Insekten Sekte. “Dit waren bewegingen die zich hebben ontdaan van achterhaalde normen en opvattingen en die daarmee grote invloed kregen op de ontwikkeling van de samenleving.” Ruigoord werkt aan een betere toekomst door de kracht van kunst en kennis die de mens bevrijdt uit de klemgreep van afkomst en omgeving, lees ik in het jubileumboek. “In een wereld waar je je kunt ontwikkelen in richtingen waarvan je niet wist dat ze in je zaten.” Ruigoorders zijn realistische idealisten.

In “Ruigoord 50 jaar” leer ik de culturele vrijhaven kennen, voor zover ik nog niet bekend was met deze hedendaagse kunstenaarskolonie. In het verzoek van het lid van de Stichting Honderd jaar Ruigoord kunstenaar Rob van Tour, waarvan ik zijn werk had besproken in een expositie, om mij aan te sluiten bij het Comitë van aanbeveling stemde ik ruimhartig in. Ruigoord sprak mij tot de verbeelding nog voor ik wist van de hoed en de rand.

In dit jubeljaar zet Ruigoord veel activiteiten op de agenda om publiek te trekken en het dorp nog steviger op de kaart te zetten om vrolijk toe te werken naar de 100. In het boek wordt daarop vooruit gelopen, het is een gids om het pad te vinden naar de plek, een handleiding om de plaats te onderzoeken en te begrijpen. Ruigoord, wat je met de klompen kunt aanvoelen, waar je toch met de pet niet bij kunt. ‘

Het blijft een bijzondere enclave in het landschap, een tussengebied, een grensgeval. Met recht schrijft de Amsterdamse Kunstraad: “Het unieke van Ruigoord is dat deze gemeenschap zich organisch heeft ontwikkeld, dat wil zeggen zonder vast plan en zonder ingrijpen van buitenaf. Dit weerspiegelt zich zowel in het landschap en de huizen als in het artistieke aanbod. Het is van vitaal belang voor het karakter van dit ‘cultuureiland’ dat deze organische ontwikkeling zich kan voortzetten.” Waarop een Ruigoordse kunstenaar opmerkt: “Het zou me niet verbazen als op een dag, hier, de dieren zouden gaan praten… zomaar.” Dat schetst het karakter van het onwerkelijke dorp, een surrealistische plek zwevend boven de Nederlandse realiteit maar met beide benen stevig op de grond.

Ruigoord 50 jaar. Culturele vrijhaven. Uitgave in eigen beheer Stichting Ruigoord, 2021.

[atevegter]

2384 Belaagd

We vinden het allemaal heerlijk om in Waterland te wonen. Ilpendam, Zuiderwoude of Monnickendam, het is een groene oase van rust boven dat grote, gevaarlijke Amsterdam. Toch is Amsterdam ook een heerlijke stad om af en toe heen te gaan voor een nieuwe winterjas of leuke kerstcadeautjes. Of misschien moet je gewoon naar school in Amsterdam, zoals veel van onze Waterlandse kinderen. Dan kom je…

[meisjesopreis]

Hongkong: Diverse metropool

Dag 56 – 58

Na een aantal lange regendagen breekt eindelijk de dag aan dat we van Guilin naar Hongkong vliegen. We kijken er inmiddels al een paar dagen naar uit om van stad te wisselen en hebben goede verhalen gehoord over deze metropool. We landen vroeg in de avond, waardoor we een mooi uitzicht hebben over de verlichte skyline vanuit de bus naar het hostel. Ook de haven waar we langsrijden is indrukwekkend. We maken foto's voor matrozenbroer Sverre van schepen groter dan de Titanic.

De volgende dag gaan we op verkenningstocht met een paraplu in de aanslag, want ook hier komt het met bakken naar beneden. De buien, die elkaar regelmatig opvolgen, zorgen dat de straten blank staan. Tussen de wolkenkrabbers lijkt het avond, zo donker. Het geeft een spannende sfeer, waar we mooie foto's van maken.

Met doorweekte schoenen lunchen we in een van de vele hippe café's waar we weer even moeten wennen aan de prijzen die meer op die van Amsterdam lijken dan goedkoop Azië. We nemen de tijd om via de wifi van het café wat indoor activiteiten op te zoeken en stuiten al snel op een grote bioscoop in een mall vlakbij. We genieten van een mooie film (Ben is Back, met Julia Roberts, tip van de dag!) en lopen daarna wat rond in het winkelcentrum met winkels van de duurste merken. De tram brengt ons naar de Man Mo tempel, een 19e eeuwse Taoïstische tempel waar de god van literatuur en die van krijgskunst geëerd worden. Het is een prachtige tempel met oneindig veel kaarsen en wierook. Het is een oase van rust (op alle Instagrammende Westerlingen na) waar oude Chinezen met een bos wierook tussen hun handen gebeden mompelen voor grote beelden. Het geeft een mooi voorbeeld van hoe divers Hongkong is. Zo loop je in de ochtend tussen de wolkenkrabbers door druk verkeer en zo sta je 's middags in een traditionele tempel van 172 jaar oud. Helemaal zen en met neuzen vol wierook eten we die avond biologische nacho's met verse guacamole in Te Quiero Mucho, een Mexicaans restaurant, voor we ons terugtrekken in het hostel.

De volgende dag vertrekken we op tijd uit het hostel en nemen we de bus naar de Peak Tram. We kopen een kaartje bij het station wat ons tevens toegang geeft tot het viewpoint bovenop Victoria Peak. Samen met nog zo'n 100 andere toeristen gaan we een rode tram in die ons in een hoek van 14 graden omhoog takelt. Het is een bijzonder gevoel, we gaan zo steil omhoog dat we onze buikspieren flink moeten aanspannen om recht te blijven zitten. De tram rijdt tussen wolkenkrabbers door die scheef lijken te staan door de hoek waarin wij omhoog rijden. Na 10 minuutjes bereiken we het upper station, waar we via een hal vol met souvenirs - waar we een vet leuke Hongkong magneet kopen – het gebouw bereiken wat bovenop Victoria Peak staat. Het blijkt niet alleen een viewpoint te zijn, maar een volledige mall met winkels, restaurants en café's. Omdat het hard regent op het moment dat we aankomen drinken we eerst maar een chai latte met een lekkere muffin. Zodra de wolken weg zijn gaan we naar buiten en maken we mooie foto's van het uitzicht over de stad. Het puntje van Sky100, de hoogste wolkenkrabber, verdwijnt in de wolken. Vanuit deze hoogte is goed te zien hoe groot de stad is. Zover we kunnen kijken zien we flats, wolkenkrabbers, de haven, een reuzenrad en de zee. Een vol kwartier mogen we genieten van dit plaatje voor een dikke wolk via de berg omhoog kruipt en ons het uitzicht ontneemt.

We lopen nog wat rond in het gebouw in de hoop op nog een helder moment, maar dat is ons niet gegund. De tram neemt ons weer terug naar beneden, achteruit een berg af is toch wat spannender dan de heenweg! Die middag lopen we een flink stuk door de stad voor we onszelf neerzetten in Oldies, een vintage café verstopt tussen woonhuizen in een klein straatje. We eten het lekkerste maaltje tot nu toe: mashed avocado toast met gepocheerd ei en gerookte zalm, en een pasta met roomsaus, champignons en kip.

Die nacht blijkt het heerlijke maaltje toch niet helemaal kosher geweest te zijn, want Veerle spendeert een aantal koortsige uren om en rond de wc. We besparen jullie lieve lezers de details, want erg smakelijk was het niet. Onze laatste dag blijven we daarom in het hostel en eten we brood met pindakaas om te voorkomen dat een tweede golf zich meldt in het vliegtuig de volgende dag.

Al spenderen we er maar 2 dagen, we hebben enorm genoten van Hongkong en de diversiteit aan mensen, cultuur en activiteiten. Het is een stad waar we zeker nog een keer naar terug willen keren!

[hotspotjes]

[fusion_builder_container hundred_percent=”yes” overflow=”visible”][fusion_builder_row][fusion_builder_column type=”1_1″ layout=”1_1″ background_position=”left top” background_color=”” border_size=”” border_color=”” border_style=”solid” spacing=”yes” background_image=”” background_repeat=”no-repeat” padding_top=”” padding_right=”” padding_bottom=”” padding_left=”” margin_top=”0px” margin_bottom=”0px” class=”” id=”” animation_type=”” animation_speed=”0.3″ animation_direction=”left” hide_on_mobile=”no” center_content=”no” min_height=”none” last=”no” hover_type=”none” link=”” border_position=”all”][fusion_title margin_top=”” margin_bottom=”” hide_on_mobile=”small-visibility,medium-visibility,large-visibility” class=”” id=”” size=”2″ content_align=”left” style_type=”default” sep_color=””]

GROEN DAKTERRAS MET FOCUS OP SPECIAALBIEREN

[/fusion_title][fusion_text]

Op de achtste verdieping van het dakterras van Hotel Casa is bierhotspot HOPP geopend. Het vernieuwde concept legt de focus op lokaal, in samenwerking met ondernemers uit de buurt. Op de uitgebreide bierkaart bevinden zich voornamelijk (speciaal)bieren van lokale, vaak onbekende bierbrouwers. De gerestylede, groene hotspot in Amsterdam Oost, was voorheen bekend als NEST.

De naam heeft het dakterras te danken aan de nieuwe weg die Hotel Casa ermee is ingeslagen. HOPP is een echte ‘biergarten’, waar speciaalbiertjes van lokale brouwerijen in de spotlight worden gezet.

[/fusion_text][fusion_text]

[/fusion_text][fusion_text]

Op de daktuin bij HOPP kan je even de drukte van de stad ontvluchten en waan je jezelf in een oase van groen. Op de bourgondische kaart staan veel wisselende speciaalbieren en (finger)food met biologische producten van lokale oorsprong. De local is juist degene die belangen van de stad het best weet te verkondigen, graag verhalen vertelt over z’n favoriete plekken en mensen weet te inspireren.[fusion_button link=”https://hotspotjes.nl/hotspots/amsterdam-oost/” title=”” target=”_self” link_attributes=”” alignment=”center” modal=”” hide_on_mobile=”small-visibility,medium-visibility,large-visibility” class=”BUTTON_marge” id=”” color=”default” button_gradient_top_color=”” button_gradient_bottom_color=”” button_gradient_top_color_hover=”” button_gradient_bottom_color_hover=”” accent_color=”” accent_hover_color=”” type=”” bevel_color=”” border_width=”” size=”” stretch=”default” shape=”” icon=”” icon_position=”left” icon_divider=”no” animation_type=”” animation_direction=”left” animation_speed=”0.3″ animation_offset=””]MEER HOTSPOTS IN OOST[/fusion_button]Naast ontspanning, is het dakterras ook een plek waar ruimte is voor afspraken, workshops en ontbreekt het niet aan sportieve activiteiten. Op het dakterras was er altijd al ruimte voor creativiteit, maar met HOPP willen zij nog meer aandacht besteden aan de details. Voorzien in de behoefte van young professionals, vriendengroepen of collega’s uit de buurt. Een locatie die geestverruimend is, zowel op professioneel als creatief vlak.

[/fusion_text][fusion_text]

Website: hopp.nl Adres: Eerste Ringdijkstraat 4

[/fusion_text][fusion_map address=”Eerste Ringdijkstraat 4, 1097 BC Amsterdam” type=”roadmap” width=”100%” height=”300px” zoom=”14″ scrollwheel=”yes” scale=”yes” zoom_pancontrol=”yes” animation=”yes” popup=”yes” map_style=”default” overlay_color=”” infobox_content=”” infobox=”default” infobox_text_color=”” infobox_background_color=”” icon=”” hide_on_mobile=”small-visibility,medium-visibility,large-visibility” class=”” id=”” /][fusion_widget_area name=”avada-custom-sidebar-socialicons” /][/fusion_builder_column][/fusion_builder_row][/fusion_builder_container]

#hopp #dak #amsterdam #oost #bier GROEN DAKTERRAS MET FOCUS OP SPECIAALBIEREN Op de achtste verdieping van het dakterras van Hotel Casa is bierhotspot HOPP geopend.

[micheltaanman-blog]

Nederland-Amsterdam- Stadsstrand IJburg

[micheltaanman-blog]

Nederland- Amsterdam- Struinen op het Pen-Eiland / Diemervijfhoek

Nederland- Amsterdam- Struinen op het Pen-Eiland / Diemervijfhoek

[micheltaanman-blog]

Nederland - Amsterdam - Stads oase Puur Paviljoen

Nederland – Amsterdam – Stads oase Puur Paviljoen

[micheltaanman-blog]

Nederland- Amsterdam - Stads Oase Noorderbloemen

Nederland- Amsterdam – Stads Oase Noorderbloemen