#Sci-FI

[humanoidhistory]

Sigourney Weaver and friend.

[ashesinthewest]

Now that's some cool sci-fi shit right there!

[ksenolog]

200

obligatory

[gotham-at-nightfall]

Sanguinius, Vulkan and Curze

By Hinchel Or

[doorslayer-art]

“My children, it is you. You are not what we wanted, not what we planned for, but you are my experiment, and you are a success.”

So I just finished Adrian Tchaikovksy's "Children of Time" and it's easily my favorite book of the last decade. I am so emotional over these sentient jumping spiders <3

Alternate version under the cut:

[conkreetmonkey]

Still feel betrayed over nuclear waste being a yellow powder and not a green liquid. Nuclear waste barrels, as far as I can tell, actually do look like that, but they’re like 90% full of concrete to block the radiation and contain very little actual waste each. All of science fiction has lied to us. I don’t think “green goo” style radioactive waste material is even a real thing. Which makes sense when you think about it, since most “unspent” nuclear material is either stone or a metal, so why tf would it “melt” when spent?

Funnily, I think The Simpsons may be to blame for this, and has thus affected the portrayal of nuclear waste in many much more serious pieces of media. I kind of want to know where The Simpsons itself even got the idea from, because as far as I can tell, the “glowing green ooze” idea is just a complete fabrication.

[alphamecha-mkii]

Solstice - 5: Forgotten Archive Concept Art by Paul Chadeisson

[haaaaaaaaaaaave-you-met-ted]

Sanguinius Fighting the Sons of Horus on Beta-Garmon II by Victor Fernandez

[cf-12]

Rapture, projected in the area

[ponapisach]

Jeżeli miałbym wybierać swój ulubiony nurt w fantastyce, to byłby to z pewnością cyberpunk. Dlatego "Jednorękiego i Sześć palców" ze styczniowych nowości Lost in Time zostawiłem na koniec. To miała być taka wisienka na torcie. I była, ale nie ze względu na cyberpunka. Choć założenia wynikające z definicji nurtu bez problemu tu odnajdziemy, to nie jest to cyberpunk Williama Gibsona. Nie ma tu "Niebo nad portem miało barwę ekranu monitora nastrojonego na nieistniejący kanał" z Neuromancera, czy "Widziałem rzeczy, którym wy ludzie nie dalibyście wiary" Roya Batty'ego z filmu "Łowca androidów". "Jednoręki i Sześć palców" to przede wszystkim mroczny i bezkompromisowy thriller w estetyce cyberpunka i sci-fi pokroju "Matrixa". Czyli jednak cyberpunk? I tak, i nie, bo "Iednoręki i Sześć palców" wyraża swój charakter poprzez nietuzinkowe ujęcie narracji. Na tym polu to mistrzostwo, śledztwo prowadzone przez gliniarza w pomiętym prochowcu i perspektywa zabójcy jest traktowana równorzędnie. To mistrzowski zabieg (za chwilę o nim dokładniej), dla mnie absolutnie spektakularny w komiksowym medium. Z pewnością ten motyw nie jest opatentowany i być może znacie podobne przypadki, ja jednak byłem całkowicie zaskoczony pomysłem rozbicia narracji na dwóch scenarzystów i dwóch rysowników. Tak, komiks to przeważnie praca zbiorowa, ale ta tutaj wchodzi na inny poziom.

Struktura to podział historii na dwóch scenarzystów (Ram V, Dan Watters) i dwóch rysowników (Laurence Campbell, Sumit Kumar). Dwie ekipy, czyli dwa zespoły które ścigają się ze sobą opowieścią. Wątki rzecz jasna się zazębiają, ale sposób opowiadania i przede wszystkim styl rysunku znacznie od siebie odbiegają. I jest to genialne.

Fabularnie to brudny procedural w świecie, który przelatuje przez palce. Dosłownie. Tym, który próbuje trzymać się ostatkiem sił czegoś rzeczywistego jest detektyw Ari Nassar. Zbiegiem, mordercą, który stoi na granicy szaleństwa (a może już przeszedł na drugą stronę) jest Johannes Vale, student archeologii. Ta dwójka mija się w kolejnych rozdziałach, a czytelnik próbuje za nimi nadążyć. Dosłownie. Detektyw depcze po piętach złoczyńcy, jest świadkiem dramatycznego incydentu lub zbrodni. Rozdział dalej historia jest opowiadana od strony mordercy i znowu trafiamy na wspomniany incydent, tylko że przedstawiony jest w nowej optyce. Powtarzam, genialne.

Ja oczywiście widzę ten zapał autorów i jasne odniesienia do twórczości Philipa K. Dicka. Czuć tutaj też inspirację "Łowcą androidów" w stylistyce. To wątki detektywa, metropolia w deszczu, światło sączące się przez żaluzje. To dobre tropy, w kontekście rozmowy o komiksie nawet znaczące.

Neo-noirowa udręka detektywa jest zajmująca, droga seryjnego mordercy intrygująca, natomiast świat bacznie przygląda się tej dwójce. Wszyscy wydają się być tylko trybikami w jakimś bezwzględnym procesie.

Patryk Karwowski

[else-creates]

Nobody Can Help You Chapter 06:

https://archiveofourown.org/works/61868650/chapters/161504008

For some reason the link isn't posting right, but it still works.

[rounderhouse]

[miamaimania]

The Fifth Element, 1997

[humanoidhistory]

Alien production still.

[gotham-at-nightfall]

"I am here now"

By Hinchel Or