#Sarajevski atentat

[uniquekindoftrash]

Гаврило Принцип - песма "Сарајевски атентат 1914"

Gavrilo Princip - "Sarajevo assassination 1914" poem

[radiogornjigrad]

Alan Meniga: Sarajevski atentat

Assassinat de l’archiduc heritier d’Autriche Francois-Ferdinand (Franz Ferdinand ou Francois Ferdinand) et de la duchesse sa femme à Sarajevo – in “la Domenica del Corriere” du 12/07/1914. Assassination of Franz Ferdinand, 1863-1914 Archduke of Austria, and his wife Sophie, in Sarajevo, Bosnia, 28 June 1914, ©Bianchetti/Leemage Na današnji je dan u Sarajevu ubijen nadvojvoda Franz Ferdinand i…

[preporodbn]

Sarajevski atentat (XVdio)

Piše: Saud Grabčanović Ulazak Austro-Ugarske u rat protiv Srbije, početak I svjetskog rata Sarajevski atentat je imao dalekosežne i kobne poslijedice o kojima atentatori nisu  mogli ni sanjati. To nepromišljeno ubistvo austrougarskog prestolonaslijednika bilo je povod za početak velikog svjetskog rata u Evropi, koji je odnio 40 miliona ljudskih života i izazvao ogromna razaranja i patnje civilnog…

[e-kultura]

Klub RTS-a ~ Promo knjige Vladan Čalija : Sarajevski atentat -Zapažanja

[yugovinyl]

Berza vinila, kompakt diskova, kaseta, stripova i knjiga održaće se u subotu, 11. februara u Fabrici SKCNS-a, od 9 do 15 časova. Broj izlagača na berzi je ograničen, a učešće se naplaćuje 500 dinara po štandu. Oni koji žele da izlažu treba da se prijave na mejl berza.skcns@gmail.com. Na berzi će se naći stara izdanja, nova izdanja i rariteti, a ovoga puta u sklopu berze će, u 13 časova, biti predstavljena grafička novela slikara i strip-autora Borisa Stanića "Ja pacov". Boris Stanić rođen je 1984. godine u Pančevu. Završio je slikarstvo na beogradskom Fakultetu likovnih umetnosti. Učestvovao je i izlagao na brojnim radionicama i grupnim izložbama u zemlji i inostranstvu. Stripove je objavljivao u časopisima i grupnim publikacijama. Jedan je od autora grafičkog romana “Miroslavljevo jevanđelje: apokrifna verzija”. Objavio je grafički roman “Radosav: Jutarnja magla”, zbirku stripova “Blatište”, strip “Radosav – hrastovo lišće”, kao i “Atentat”, grafički roman u kome prikazuje Sarajevski atentat i poslednje dane Gavrila Principa. Pripada pančevačkoj andergraund sceni koja je uz imena poput Zografa, Maje Veselinović i drugih autora stekla zavidnu reputaciju u domenu "slobodnog stripa". (у месту SKCNS Fabrika) https://www.instagram.com/p/CoZSx-Ms0hs/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[balkanin]

U Sarajevu je 28. juni bio lijep i sunčan dan

U Sarajevu je 28. juni bio lijep i sunčan dan

DAMIR HADŽIĆ Franjo Josip upravljao je državom podijeljenom između Austrije i Mađarske, teritorijama kojima su, osim monarha, bila zajednička samo ministarstva rata, vanjskih poslova i finansija. Ovo krhko jedinstvo, temeljeno na političkoj dominaciji Austrijanaca i Mađara nad ostalim narodima koji su naseljavali Carstvo, bilo je ugroženo porastom slavenskih nacionalizama, s fokusom na Češku na…

[mentalnahigijena]

Atentat na austrougarskog prijestolonasljednika Franca Ferdinanda i njegovu suprugu Sofiju 28. juna 1914. godine je poznat kao Sarajevski atentat. Ovaj atentat poslužio je kao povod za početak Prvog svjetskog rata. Gavrilo Princip član tajne organizacije "Mlada Bosna" (pod nadzorom organizacije "Crna ruka" iz Beograda) koja je imala cilj da putem buna, ustanaka i oružanih atentata zbaci austrougarsku vlast u Bosni i Hercegovini, izvršio je atentat na Franca Ferdinanda i njegovu suprugu Sofiju.

Foto Spomenik na mjestu izvršenja atentata. Sarajevo 1916.

[saznajemozavas]

Hoće li slučaj Skripalj ukinuti Bregzit

Anglosaksonski političari i njihovi francuski i nemački istomišljenici pokušavaju da od „slučaja Skripalj“ naprave kohezivni element među članicama EU, a da NATO dobije novu svrhu i smisao postojanja. Mogu li to da postignu i hoće li Britanija, posle iskazane evropske „solidarnosti“, odustati od Bregzita? Solidarnost je najčešće spominjana reč u zapadnoevropskim i severnoatlantskim političkim krugovima u poslednje vreme. Pritom, ne treba ni pomišljati da se Zapad ujedinio u pomoći nekoj ugroženoj članici EU, koja pati pod pritiskom ekonomske ili neke druge krize. To ne. Solidarnost na koju se pozivaju anglosaksonski, francuski i nemački političari, a prate ih političari iz manjih članica EU i NATO-a, odnosi se na podršku koju ove zemlje, njih ukupno 25, pružaju Velikoj Britaniji u klevetanju Rusije u „slučaju Skripalj“. Ne obazirući se na glasove razuma, kakvi dolaze, recimo, od Vilija Vimera, bivšeg potpredsednika Parlamentarne skupštine OEBS-a i uticajnog lidera CDU kancelarke Angele Merkel, bivšeg potpredsednika Evropske komisije Gintera Ferhojgena ili bivšeg šefa nemačke obaveštajne službe BND Gerharda Šindlera, koji ukazuju da nema dokaza o ruskoj umešanosti u „slučaj Skripalj“, zapadni jastrebovi koriste ovaj slučaj kako bi pokazali jedinstvo među saveznicima. Tako je šef Pentagona Džejms „Besni pas“ Matis izjavio da je slučaj Skripalj pokazao da je NATO još relevantan, a britanski šef diplomatije Boris Džonson da je Rusija potcenila odgovor Zapada.   Najdalje je otišao donedavni svemoćni nemački ministar finansija, a sada predsednik Bundestaga Volfgang Šojble, izrazivši nadu da će Britanija preispitati odluku o napuštanju EU posle podrške koju je London dobio u vezi sa „slučajem Skripalj“. Na taj način, „slučaj Skripalj“ izdiže se na nov nivo i dobija sasvim drugu dimenziju. On postaje povod ne samo za klevetanje Rusije već za širu i zloslutniju akciju, kao što je Sarajevski atentat postao povod za izbijanje Prvog svetskog rata ili kao što je paljenje Rajhstaga postalo povod za progon svih slobodnomislećih ljudi iz Nemačke. Barem u očima anglosaksonskih političara sa obe strane okeana i njihovih francuskih i nemačkih istomišljenika, slučaj Skripalj postaje kohezivni element EU, koji joj je toliko nedostajao poslednjih godina, a sa druge strane upošljava NATO i daje mu smisao i svrhu postojanja. Šojbleovu izjavu profesor beogradskog Fakulteta političkih nauka Slobodan Samardžić ocenjuje kao pokušaj da se Britanija post festum odobrovolji. Međutim, odluka o izlasku Britanije iz EU doneta je legitimno, na referendumu, velikom većinom glasova građana, kaže on. „Imajući u vidu da i pregovori oko raskida napreduju, oni su najavili da će se iduće godine u ovo vreme i formalno razdvojiti na osnovu već utvrđenog sporazuma. Kada se to dogodi, onda je to definitivni kraj. A sada, posle legitimne odluke i uznapredovalih pregovora o razdruženju da se Britanija predomisli, to je prosto nemoguće“, ocenjuje Samardžić. Samardžićevo mišljenje deli i austrijski politikolog srpskog porekla Željko Malešević — kvazisolidarnost zemalja EU u „slučaju Skripalj“, kako je Malešević naziva, neće promeniti britansku odluku o Bregzitu.   I sam ulazak u tadašnju Evropsku ekonomsku zajednicu (EEZ) bio je blokiran jer je tadašnji francuski predsednik Šarl de Gol smatrao da bi britansko pridruživanje evropskoj porodici dovelo do porasta američkog uticaja na nju. Iako je britanski status od ulaska Britanije u EU bio punopravan, ta država nije preuzimala sve obaveze, a EU je Britancima izlazila u susret u pokušaju da je zadrži unutar Unije. Na kraju, takva politika nije dala rezultate i Britanija se odlučila na izlazak, kaže Malešević. „Stav u ’slučaju Skripalj‘ pokušaj je da se na veštački način pokaže solidarnost, jer od samog starta Bregzita, od odluke na referendumu, postoje izvesne evropske elite koje pokušavaju da spreče taj izlazak, iz samo njima znanih razloga. Po mom mišljenju, EU ne gubi mnogo izlaskom Velike Britanije, s obzirom na to da nije ni ispunjavala svoje obaveze, kako finansijske tako i neke druge. Samo je bila instrument ili neki sprovodni kanal američkog uticaja ka Briselu i nekim drugim evropskim centrima“, objašnjava Malešević. Konačni izlazak Britanije iz EU, smatra Malešević, mogao bi da dovede do toga da EU počne samostalno da odlučuje, možda i na vojnom planu. „Ali, jasno je da određeni krugovi, koji su možda bliski i NATO-u, žele da drže Britance u EU na bilo koji način, pa i kroz ovaj pokušaj ’solidarnosti‘ u slučaju koji je prilično čudan, ali nije iznenađujuć, s obzirom na to da u igri velikih sila ništa ne sme da nas iznenadi“, kaže Malešević. Inscenirani i politički naduvani „slučaj Skripalj“ u geostrateškom smislu jeste objedinio zapadne vlade protiv Rusije, ali radi se o povodu kratkog daha, smatra Samardžić.   „Prvo, nejasne su okolnosti, ništa nije dokazano, Rusija nije imala mogućnosti da iznosi svoje argumente… Sve je to, dakle, bio veštački napravljeni povod da bi, pre svega, Amerika zaoštrila svoje odnose sa Rusijom, pa i sa ostatkom sveta, i da bi u vreme kada ta imperija polako opada, pokušala da sačuva svoju dominaciju“, kaže Samardžić. Amerika je relativno lako naterala zapadnoevropske države u konflikt sa Rusijom, jer Zapadna Evropa, prema Samardžićevim rečima, nema samostalnu spoljnu politiku. Zbog zavisnosti od SAD i NATO-a, zapadnoevropske države pokazale su lojalnost Americi i ušle u sukob sa Rusijom, iako im on nije u interesu. „Zato i kažem da to nije povod nekog strateškog usmerenja ili dužeg daha, nego važi za ovo vreme i ovaj trenutak, i kada se to izduva — ili će se odnosi smiriti ili će se izmisliti nešto novo“, kaže Samardžić. Malešević ukazuje na to da „slučaj Skripalj“ ima tendencije da deluje kao preko potreban kohezivni faktor, ali da on ipak nije postigao potpuni cilj. „Austrija, recimo, nije proterala ruske diplomate, načelno je izrazila usmenu saglasnost, ali konkretnih poteza nije bilo. Čak je odluka Vlade da neće biti proterivanja ruskih diplomata. Imamo i neke druge zemlje koje su prilično skeptično na to sve reagovale, a i sami građani EU nisu preterano oduševljeni potezima nemačke i francuske vlade. Mislim da ko god da je ciljao da ’slučajem Skripalj‘ poveže neke konce u Evropi koji su možda već pokidani, očito nije ostvario svoju zamisao“, kaže Malešević. Bura oko „slučaja Skripalj“ će, prema Maleševićevom očekivanju, brzo proći, a to što su neke države EU sledile Britaniju i Ameriku a druge nisu pre može da dovede do novih podela u EU, nego do jedinstva. IZVOR(SPUTNIK.RS) https://rs-lat.sputniknews.com/analize/201804021115118258-sojble-solidarnost-skripalj-bregzit/ Read the full article

[superbmakerzombie]

SARAJEVSKI ATENTAT TEMA NOVOG NASLOVA POZNATOG KNJIŽEVNIKA Dvije nove knjige i devet prijevoda u jednoj godini

Knjiga “Nezemaljski izraz njegovih ruku” Miljenka Jergovića, koja se u izdanju Frakture pojavila na nedavno završenom Interliberu, ovog tjedna krenula je u prodaju u knjižarama. Djelo je tematski posvećeno Sarajevskom atentatu, a podijeljeno je u dva dijela – prvi obuhvaća priče o samome atentatu i njegovim protagonistima, dok je drugi posvećen onima koji u događaj nisu bili direktno uključeni,…

[znamobaportal]

http://www.znamo.ba/sarajevski-atentat/

Sarajevski atentat

Atentat na austrougarskog prijestolonasljednika Franca Ferdinanda i njegovu suprugu Sofiju 28. juna 1914. godine je poznat kao Sarajevski atentat. Ovaj atentat poslužio je kao povod za početak Prvog svjetskog rata. Gavrilo Princip član tajne organizacije “Mlada Bosna” (pod nadzorom organizacije “Crna ruka” iz Beograda) koja je imala cilj da putem buna, ustanaka i oružanih atentata zbaci austrougarsku vlast u Bosni i Hercegovini, izvršio je atentat na Franca Ferdinanda i njegovu suprugu Sofiju.

Franc Ferdinand je prihvatio poziv tadašnjeg guvernera Bosne, generala Oskara Potjoreka, da izvrši inspekciju trupa, prisustvuje vojnim manevrima u okolini Sarajeva, pogleda svojevremeno prvi tramvaj u Evropi i zvanično posjeti Zemaljski Muzej. Osim toga, posjeta se poklapala sa 14-tom godišnjicom njegovog braka sa Sofijom. Pošto prestolonasljednica Sofija nije bila kraljevske krvi, njoj nije bilo dozvoljeno da se vozi istim kolima zajedno sa kraljevskim suprugom u Beču, dok se u Sarajevu takvi tabui i protokoli nisu primjenjivali. Tokom posjete, Sofija bi bila u mogućnosti da se vozi u istim kolima zajedno sa mužem, što je bio vrlo promišljen i ljubazan Francov dar njoj za godišnjicu braka.

Pošto se tokom ranijih posjeta visoko rangiranih austrougarskih zvaničnika nikada ništa nije desilo u Sarajevu, obezbjeđenje nije bilo posebno alarmirano niti previše strogo. A tokom putovanja ka Sarajevu, Franc Ferdinand je primljen vrlo toplo od napćenih Bosanaca, pa zbog toga ni Sarajevo nije smatrano “neprijateljskom teritorijom”.

Atentat 28. juni 1914. Oko 10:00 sati, nadvojvodina svita je napustila vojni kamp Filipović, gdje je ranije izvršena inspekcija trupa. Svita se sastojala od šest automobila, koji su se kretali prema sarajevskoj Vijećnici i recepciji koju je organizovao sarajevski gradonačelnik Fehim Čurčić. Izabrana ruta je bila široka, moderna avenija (današnja Obala) koja je pratila sjevernu obalu rijeke Miljacke. U prvom automobilu su bili gradonačelnik Ćurčić, šef policije Gerde. U drugom vozilu sa zastavicama se vozio prestolonasljednik i prestolonasljednica sa generalom Potorekom, dok je vozač bio vlasnik vozila, grof Harač. Treće i ostala vozila su bila mješavina Sofijinih dama, Francovih časnika i bosanskih zvaničnika.

Kada se Franc Ferdinand u vozilu približio Čabrinoviću, on je bacio bombu na vozilo, nemajući nimalo poštovanja prema životima ostalih Sarajlija. Da li je vozač ili Franc prvi vidio bombu, nije jasno. No zna se da je vozač nagazio na gas i time spasio, barem na kratko, prestolonasljednikov život, a Franc je rukom odbio Sofiji namijenjenu bombu. Bomba je odletjela od njegove ruke, odskočila od sklopljenog krova vozila, i otkotrljala se na ulicu. Tu je i eksplodirala, ranivši ozbiljnije nekoliko desetina Sarajlija, oštetivši treće vozilo u koloni i lakše povrijedivši par osoba iz svite. Kolona se zaustavila da bi se utvrdilo ko je povrijedjen.

Nakon neuspjelog pokušaja, Čabrinovic je progutao cijanid koji mu je Apis dao – bez dejstva – i skočio u Miljacku. To je samo olakšalo razjarenim Sarajlijama i autrougarskoj policiji njegovo hapšenje. Zašto i kako policija dr. Gerda nije uspjela tada da uhvati ostale atentatore, ostalo je nerazjašnjeno. Franc Ferdinand je nastavio put ka Vijećnici i svojoj sudbini.

Atentator Gavrilo Princip je napustio Obalu i zaputio se niz Ulicu Franje Josipa. U radnji Morisa Šilera je kupio sendvič i susreo se sa poznanikom, malo proćaskao i zatim se vratio nazad. I on je kao i ostali atentatori niz ulicu, čuli eksploziju bombe i napustili svoja mjesta. Neobičnim spletom slučajnosti, jer niko nije bio obaviješten o promjeni plana, nastavljena je posjeta Sarajevu i Zemaljskom Muzeju. Prema prvobitnom planu, krenulo se ulicom Franje Josifa, mjesto Obalom. General Poćorek je uvidio grešku i naredio da se kola zaustave. Tako se vozilo, koje je vozilo nadvojvodu zaustavilo tačno ispred radnje Morisa Šilera – svega par metara ispred Principa!

Čim se automobil našao ispred Gavrila Principa on je iskoristio priliku i potegao revolver. Prvim hicem je pogodio nadvojvodu a drugim, vojvotkinju Sofiju. On, kao i ostali atentatori uhvaćen od strane Sarajlija.

Dok je kolona hitala prema Guvernerovoj palati u Sarajevu, krv je procurila iz Francovih usta. Sofija, koja je to vidjela, u šoku je povikala: “Šta je s tobom?” nesvjesna vlastite rane u abdomen i intenzivnog unutrašnjeg krvarenja. Na to je Franc došao svijesti: “Soferl! Soferl! Nemoj mi umrijeti! Preživi radi naše djece!”. Prestolonasljednica Sofija je preminula prije nego što je automobil stigao na odredište. Prestolonasljednik je preminuo ubrzo za njom isti dan.

Osnovnu ulogu u atentatu će odigrati tajna srpska teroristička organizacija Crna ruka koja je službeno osnovana 10. juna 1910. godine iako su njeni članovi već ranije bili uključeni u terorističke operacije i politička ubistva. Glavni zapovjednik Crne Ruke je bio ujedno i glavni zapovjednik Srpske vojne obavještajne službe pukovnik Dragutin Dimitrijević Apis. Na području Bosne, Crna ruka je kontrolirala organizaciju Mlada Bosna čiji članovi će izvršiti atentat.

Planovi za ubistvo Franca Ferdinanda počeli su se stvarati nakon što se tajnim kanalima u Srpskoj obavještajnoj službi na čelu sa D.D. Apisom saznalo da austro-ugarski prijestolonasljednik dolazi u Sarajevo da nadgleda vojne vježbe. Aktivnostima na granici, prebacili su trojicu mladića sa oružjem u Bosnu, o ovome je bio obaviješten srpski premijer Nikola Pašić koji je navodno srpskom ambasadoru u Monarhiji naredio da vijesti prenese državnom vrhu međutim, on je to prenio previše diskretno, govoreći da su vježbe i pokazivanje moći na srpski vjerski praznik možda previše provokativni.

U samom atentatu sudjelovalo je sedam osoba raspoređenih po maršruti od polja gdje su se održavale vježbe do Gradske vijećnice. Gavrilo Princip, kao i ostali atentatori su uhvaćeni i suđeno im je u Solunskom procesu 1917. godine.

[radiogornjigrad]

Zoran Filipović: SARAJEVSI ATENTAT 28.06.1914.

Na današnji dan 28. lipnja 1914. godine, u Sarajevu, BiH, dogodio se glasoviti “Sarajevski atentat” koji je bio neposredni povod za početak I. svjetskog rata. Atentat na austrijskog prijestolonasljednika Franju Ferdinanda i njegovu suprugu Sofiju, izveli su članovi srpske terorističke organizacije Crna ruka predvođeni Gavrilom Principom. Nakon atentata svi su sudionici uhićeni i osuđeni na smrt,…

[preporodbn]

Sarajevski atentat (XI dio)

Sarajevski atentat (XI dio)

Piše: Saud Grabčanović Vijest o atentatu, žalost u Austro-Ugarskoj, sahrana Franca Ferdinanda i Sofije General Poćorek je odmah nakon atentata u Sarajevu poslao u Beč telegram  koji je u prijestolnici izazvao veliko iznenađenje i nevjericu. Drugi telegram je poslao na carski brod Dalmat, u kome je napisao da je “Njegovo Carsko i Kraljevsko Veličanstvo Nadvojvoda Franjo Ferdinand pao kao žrtva…

[istorija-u-boji]

Gavrilo Princip :: Istorija u boji :: © Antikvarneknjige.com

[proglas]

HISTORIČAR PROMIJENIO MIŠLJENJE: Gavrilo Princip nije bio terorist, nego atentator! - http://www.proglas.ba/historicar-promijenio-misljenje-gavrilo-princip-nije-bio-terorist-nego-atentator/ - Australijski historičar Christopher Clark, autor knjige “Mjesečari – kako je Evropa krenula u rat 1914″, izjavio je da je promijenio svoju prvobitnu kvalifikaciju Gavrila Principa kao teroriste i da ga u novom izdanju knjige uglavnom zove atentator. Oglasi: “Nisam i...

[mentalnahigijena]

Puniša Račić (Slatina kod Andrijevice, Crnogorska knjaževina, 17. Jula 1886. – Beograd, 16. Oktombra 1944.), bio je agent srbijanske vlade, četnik i "političar". Osnovnu je školu završio u zavičaju, a gimnaziju učio u Beogradu. Pripadao je 1900.-ih "crnogorskoj omladinskoj emigraciji" koju je organizirala Crna ruka, vojno-teroristička organizacija (pripremila Sarajevski atentat 1914.). Crna ruka, čiji je Račić bio članom, pokušala je terorističkim akcijama ubiti Crnogorskog monarha Nikolu I. Petrovića i podriti nezavisnost Knieževine Crne Gore.[ Osuđen je Račić od Crnogorskih sudova na dvije godine u Bombaškoj aferi (1908.), a u Kolašinskoj aferi (1909.) u odsvtvu na smrt strijeljanjem. Od 1911. godine je regrutiran u srbijansku vojno-obavještajnu službu za koju obavlja povjerljive misije u Makedoniji i na Kosovu, tada pod osmanskom vlašću. Pripadnik je četničke jedinice majora Vojislava Tankosića, jednoga od šefova Crne ruke. No, Račić je na Solunskom procesu 1917. godine bio lažni svjedok protiv članova Crne ruke koji su na kraju likvidirani (Dragutin Dimitrijević Apis i drugovi). Od toga je vremena u tijesnim vezama sa srbijanskim vođom Nikolom Pašićem koji ga, nakon stvaranja Kraljevine SHS, angažira na poslovima razgraničenja s Albanijom, te na stvaranju ogranaka NRS-a na Kosovu. Na Kosovu se Račić silno obogatio pljačkajući javna dobra. U vremenu od 1927. do 1928. godine vođa je »Udruženja srpskih četnika Petar Mrkonjić za Kralja i Otadžbinu«, organizacije pod okriljem Pašićeve Radikalne stranke. Godine 1927. na listi NRS-a u Crnoj Gori izabran je za zastupnika u beogradskoj Narodnoj skupštini. Partizani su ga po ulasku u Beograd, Oktombra 1944. godine, na prijekom sudu osudili na smrt i strijeljali. Foto: Puniša 1926. godine

[preporodbn]

Sarajevski atentat (X dio)

Sarajevski atentat (X dio)

Piše: Saud Grabčanović Istraga o atentatu i suđenje atentatorima i njihovim jatacima Austrougarske vlasti u Sarajevu su odmah nakon atentata i ubistva kraljevskog para krenule u istragu pozadine izvršenja ovog atentata, kao i privođenju odgovornih za to. Glavni istražni sudija bio je dr. Leo Pfefer, rodom iz Karlovca, koji je o svojim sjećanjima o istrazi napisao i knjigu. Prvi razgovor sa…