#Sara Blaske | Explore Tumblr posts and blogs

eagle-eyez · 3 years ago

Link

Jeff Bezos, founder of Amazon and Blue Origin, will fly to the edge of space today, 20 July, at 5:00 pm IST. This will be the 16th flight for the New Shepherd rocket, but the first flight with a crew.

The entire trip for the billionaire and his motley crew will last for a total of 11 minutes, and they will experience the effects of zero gravity for a total of three minutes. However, the date has some significance, as it has been chosen to coincide with the 52nd anniversary of Apollo 11 astronauts Neil Armstrong and Buzz Aldrin taking their first steps on the moon.

The rocket will launch from Blue Origin's Launch Site One facility some 32km outside Van Horn, a rural town in Texas. The Karman line is the imaginary boundary between Earth's atmosphere and outer space and is 100 km above sea level. The Blue Origin flight will rise to 106 kilometres above sea level.

#NewShepard is on the pad. The launch team completed vehicle rollout this morning and final preparations are underway. Liftoff is targeted for 8:00 am CDT / 13:00 UTC. Live broadcast begins at T-90 minutes on https://t.co/7Y4TherpLr. #NSFirstHumanFlight pic.twitter.com/oShmtRmA4n

— Blue Origin (@blueorigin) July 20, 2021

This launch comes hot on the heels of another billionaire, Richard Branson, flying to space on his Virgin Galactic spaceplane with a crew of five other senior Galactic employees. Their flight did not touch the Karman Line, as it rose to only 86 km above sea level.

However, if this flight is successful, both billionaires will be able to add 'astronaut' to their list of titles. NASA and the US Air Force choose to define an astronaut as a person who has flown higher than 80 km above sea level, which both Branson, and now Bezos, will achieve.

While travelling to space is not a big deal anymore, these flights are a step in the direction of broadening the horizon of space travel. They are also exhibiting that their crafts are able to conduct safe human flights to space, while increasing the scope of commercial space flights as well as opening up the space tourism industry.

Both Bezos and Branson do not believe they are in competition with each other. This comes as a surprise, as Blue Origins had posted a list of differences between the two space flights and definitely hinted at poking fun.

During an interview with the TODAY show on NBC on Monday, Bezos said, "There's one person who was the first person in space – his name was Yuri Gagarin– and that happened a long time ago."

"This isn't a competition, this is about building a road to space so that future generations can do incredible things in space," he added.

Sir Richard Branson on the Late Show with Stephen Colbert last week said he was not competing to beat Bezos in this billionaire space race. He even advised Bezos saying, "Just absorb the view outside - really take it in. It is a once-in-a-lifetime opportunity."

New Shepard Rocket

The New Shepard rocket is Blue Origin's reusable suborbital rocket named after NASA astronaut Alan Shepherd. He was the first American astronaut to go to space and also walk on the moon on one of the Apollo missions. Similar to the Blue Origin mission, he did not orbit the Earth. He flew 186 km high and returned to Earth; his entire trip lasted 15-and-a-half minutes.

The New Shepard rocket is designed to take both people and payloads to the Karman line, and all missions will last 11 minutes.

The rocket has flown 15 test flights and has proved to be safe for transporting human beings.

It is 18 metres tall and has only one stage. It uses liquid hydrogen and a liquid oxygen engine to power the rocket. The only byproduct is water vapour.

The rocket is launched into space at 3,700 kph and then the crew capsule separates from the rest of the rocket at 76 km. The capsule continues to travel upwards and reaches 106 km - the maximum altitude and coasts for some time before it begins its descent. The crew capsule has large windows that allow people inside to really get a 360-degree view of their surroundings. It is also spacious enough to allow everyone to move around and enjoy the outside scenery.

The capsule can carry six astronauts and is a pressurised cabin. According to the website, the vehicle is fully autonomous and there is no need for a pilot.

Seven minutes after launching and then separating from the capsule, the booster lands on the ground, around three km away from the launch pad. The capsule uses three parachutes and a thruster to help it land.

"We learned how to make a vehicle safe enough that we'd be willing to put our own loved ones on it, and send them to space," said Blue Origin CEO Bob Smith during a press briefing.

Female pilot Mary Wallace 'Wally' Funk, who is part of the crew, told NBC that she plans to make the most of the opportunity and is looking forward to floating, turning and rolling in near-zero gravity.

Spacesuits

Something that Blue Origin is doing differently is its spacesuits. It has decided to do a complete 180 and skip this significant and iconic astronaut look. Instead, the crew will have bright blue flight suits that will give the four crew members a uniform look without all the extra bells and whistles.

During the NBC interview, Bezos added they would fly in light "flight suits" only.

He said, "With the cabin pressurised, it's redundant; we don't need to use spacesuits, and we're going to be just like this," as he showed the chest of the flight suit that he was wearing to the camera.

The Virgin Galactic crew wore spacesuits; however, they were non-pressurised as well. Created in partnership with Under Armour, the suits and footwear will be worn by all space tourists that will fly Virgin Galactic. The line was first showcased in 2019 a la catwalk style, but in the air.

SpaceX CEO Elon Musk still does spacesuits for his Crew Dragon flights. During SpaceX's first human spaceflight, the black and white spacesuits were revealed for the first time in 2020. They have been specially designed and are customised for each crew member. The suits are also an important factor for the flight, as they are an extension of the spacecraft.

All-civilian crew

The all-civilian crew will include Bezos, accompanied by his brother Mark; a female pilot that NASA rejected for its astronaut program, Mary Wallace 'Wally' Funk and high school graduate Oliver Daemen.

View this post on Instagram

A post shared by Jeff Bezos (@jeffbezos)

Funk, at 82 years old, will become the oldest person to go to space, while Daemen at 18, will be the youngest.

Mark Bezos

Mark is a financier and works at the Bezos Family Foundation. He was also a volunteer firefighter. He founded an advertising agency and is Senior Vice President at a charity organisation named Robin Hood. He is six years younger than Bezos and is most likely a millionaire like his brother, since he was an early investor in Amazon.

Bezos shared the moment when he asked Mark to join him on Blue Origin's first human spaceflight in a video on Instagram. He said, "The greatest adventure, with my best friend."

View this post on Instagram

A post shared by Jeff Bezos (@jeffbezos)

The two brothers are best friends and quite close, making him a logical choice to share this special occasion with.

Wally Funk

Sixty years after training to become an astronaut and being rejected by a sexist NASA program, Funk will finally go to space. In a video posted on Bezos' Instagram, she said, "I like to do things that nobody's ever done." She later went on to become a pilot as she has been training since she was nine-years-old.

Funk was part of a privately-funded, innovative flight program named Mercury 13 in the 1960s. All the members of the program were women and she was the youngest of the group. The program made women undergo the same training and tests as future male astronauts in the official NASA program.

View this post on Instagram

A post shared by Jeff Bezos (@jeffbezos)

Funk said, "They were testing us to our extremes." And at the end of the program, she was told she "had done the job better and faster than any of the men."

But the program was cancelled after NASA rejected it.

The first woman went into space in 1983 and in 1999, Funk said in an interview, "It was kind of interesting, the fact that we could have done it, and they just wouldn't let us. A dog did it. A monkey did it. A man did it. Women can do it, too."

Oliver Daemen

18-year-old Daemen will be the first paying customer for Blue Origin. He is a recent High School graduate who has taken a break year before he goes to the University of Utrecht in the Netherlands this September. He is expected to study physics and innovation management.

Daemen is replacing the $28 million live auction winner, who had to postpone his trip due to scheduling conflicts. Blue Origin has conducted a live auction to sell one ticket for this flight and the money raised was to go to the Bezos Foundation. The company has not yet revealed the name, age, gender, nationality of the winner. Daemen was the runner up in the live auction.

While they were interested in flying to space, Daemen and his father, Joes Daemen, dropped out of the auction after the bid started to skyrocket. Daemon Sr is the founder of a Dutch investment company named Somerset Capital Partners in the Netherlands, reported The New York Times.

View this post on Instagram

A post shared by Oliver Daemen (@oliver_daemen)

“He was a participant in the auction and had secured a seat on the second flight,” said Sara Blask, a Blue Origin spokesperson, in an email. “We moved him up when this seat on the first flight became available.”

Blue Origin has not officially revealed a lot of information about Daemen, including the price of his ticket.

Flying on the New Shepard rocket will fulfill a lifelong dream for Daemen. According to a statement, Daemen has been fascinated by space, the moon and rockets since he was four.

“This is a dream come true!” Daemen said in a news release from the family. “I hadn’t counted on this at all, until last week that surprising phone call from Blue Origin came. This is so unbelievably cool! The flight to and into space only takes 10 minutes, but I already know that these will be the most special 10 minutes of my life.”

source https://www.firstpost.com/tech/science/jeff-bezos-and-crew-space-bound-on-first-blue-origin-flight-everything-you-need-to-know-9821121.html

#Technology

0 notes

very-unskilled-hunter · 4 years ago

Text

Kroniki Agrewannaru, “Wewnętrzne demony” Rozdział I

Tej nocy chmury przesłaniały niebo. Nawet światło Księżyca nie było w stanie przebić się przez gęstą barierę. Miasto Skjoldr spowite było w mroku.

Nie inaczej było w komnacie Gregora Bransona – zaufanego rycerza lorda Haraldsona. Jedynym źródłem światła była świeca, której płomień nadawał blatowi stołu ciepły odcień. Język ognia był także obiektem uważnej obserwacji mężczyzny, który zamyślony przesiadywał w fotelu niedaleko swojego łóżka. Skupiał na nim całą swoją uwagę w nadziei na to, że mroczne myśli opuszczą jego umysł. Nie ważne jak długo wpatrywał się w ognik, cały czas miał przed oczami twarz jarla. Wykrzywione, pełne gniewu, podejrzliwości i manii oblicze nie pozwalało mu na spokojny odpoczynek. Zastanawiał się, co mogło spowodować taki stan u jego z reguły łagodnego pana. Nie potrafi znaleźć odpowiedzi na postawione przez siebie pytanie.

Godziny mijały, a on w dalszym ciągu nie potrafił zebrać myśli. Zmęczenie zaczęło przejmować nad nim kontrolę, lecz zanim zdołał zasnąć drzwi do jego komnaty otworzyły się. Pomieszczenie zalał blask pochodni, a na podłodze pojawiły się rzucane przez dwóch strażników cienie.

- Czego? – zapytał zimnym tonem. Wiedział, że dzieje się coś złego. Przeczuwał zbliżającą się burzę. Pomimo niechęci do rozmowy, pytanie machinalnie wypłynęło z jego ust.

- Jarl Haraldson żąda twojej obecności. – odpowiedział jeden z mężczyzn. W jego głosie dało się wyczuć nutkę satysfakcji. Coś naprawdę było nie tak. Spojrzał na wyszczerzone zęby drugiego z nich i bez słowa wstał i dał się zaprowadzić do komnaty swojego pana.

Prowadzony przez korytarze zamku przyglądał się mijanym posągom i obrazom. Z każdym przebytym metrem narastało w nim uczucie niepokoju. Droga wydawała się dłuższa niż zwykle, jednak chwilę później, na końcu korytarza dało się zauważyć spowite w słabym blasku Księżyca drzwi, za którymi znajdowała się komnata jarla.

Wchodząc do środka poczuł na policzkach podmuch zimnego powietrza. Spojrzał w stronę, z której wydobywało się zimno i ku swojemu zdziwieniu spostrzegł, że okiennica po prawej stronie łóżka była otwarta na oścież. Nie dalej niż w odległości trzech metrów od rycerza siedział jarl Halvor Haraldson. Ze smutkiem spostrzegł, że jest on zaledwie cieniem samego siebie. Jego gęste włosy i broda były niemal siwe po latach stresu związanego z władzą. Twarz pokrywały głębokie zmarszczki podkreślające grymas spowodowany twardo zaciśniętą szczęką i zmarszczonymi brwiami.

- Mój panie. – powiedział, po czym nisko się pokłonił – Chciałeś się ze mną widzieć.

- Siadaj. – rozkazał – Czy wiesz czemu kazałem cię tutaj przyprowadzić?

Gregor ostrożnie podszedł do fotela znajdującego się naprzeciwko władcy Skjoldr i usiadł. Pytająco patrzył się na Haraldsona i nie był pewien jakie myśli przetaczały się przez głowę starca.

- Niestety nie. – odpowiedział – Domyślam się jednak, że nie chodzi o nic dobrego.

- Dobrze myślisz. W zamku są szczury. Nie są to jednak pełzające w brudzie i ciemności, a ludzie, którym szczurzy jad zatruł serca i umysły, ludzie, którzy niegdyś przeze mnie miłowani teraz są moimi wrogami, a ich zepsute dusze odwróciły się ode mnie.

W trakcie wypowiadania tych słów, oczy jarla nie zdradzały nic poza czystym szaleństwem. Wiedział, że jego pan został skonsumowany przez swoje demony, zdecydował się go jednak nie drażnić.

- Mój panie – wykrztusił po chwili ciszy, która zdawała się trwać godziny – dołożę wszelkich starań aby rozbić i zabić spiskowców.

- Ty? – zapytał starzec marszcząc przy tym brwi. Łzy napłynęły mu do oczu, a twarz wykrzywił szaleńczy grymas – Ty! Ty! Ty! Ty! Ty, którego nazywałem synem chcesz aby prowadzony przez ciebie zdradliwy szpon usechł i zgnił także z twojej ręki? Ty kanalio, ty gnoju, ty zdrajco!

Słowa jarla były jak uderzenie w twarz. Oszalały starzec naprawdę wierzył w wymyślony przez siebie spisek, a co gorsza wierzył, że jego najbardziej zaufany człowiek jest odpowiedzialny za jego organizację. Zszokowany rycerz milczał i wpatrywał się w lorda szeroko otwartymi oczami. Otworzył usta aby coś powiedzieć, ale z jego ust nie wydobył się żaden dźwięk.

- Odezwij się do cholery! – wrzeszczał jarl – Przyznaj się! Przyznaj! Straż, straż! Do mnie! Zabić tego zdrajcę!

Gregor cały czas wpatrywał się w twarz upadającego władcy. Nagle za nim otworzyły się drzwi do komnaty. Patrząc na obłąkańczo śmiejącego się jarla usłyszał Zagrzewające do walki okrzyki. Odwrócił się i jego oczom ukazało się około dwudziestu zbrojnych. Wszyscy byli gotowi do ataku.

- Zdrajca! - krzyknął jeden z nich i wraz z towarzyszami rzucił się do ataku. W tym momencie Gregor zrozumiał, że nie ma najmniejszych szans w starciu i kierowany instynktem rzucił się w stronę otwartej okiennicy i wyskoczył. Lecąc w dół klifu słyszał krzyki i w jednej chwili dotarło do niego, że nie może wrócić do domu. Zrozpaczony spadał aż w końcu uderzył w taflę wody i nastała ciemność.

Otworzył oczy i zerwał się ze swojego prowizorycznego łóżka. Usiadł na piasku i dysząc ciężko zakrył swoją twarz dłońmi. Siedział cały zlany potem i powoli wracał do rzeczywistości. „To tylko sen” pomyślał. „Znowu ten sam cholerny koszmar, to samo wspomnienie.”. Po kilkunastu minutach wstał i otrząsnął się z oblepiającego go pisaku. Wyszedł z namiotu i spostrzegł, że Słońce zaczęło zachodzić. Idealny moment na wędrówkę po pustyni. Zwinął swoje obozowisko i udał się wzdłuż rzeki Ahwir w kierunku miasta Babilon. Szedł tuż obok brzegu od czasu do czasu nabierając wody w ręce i pociągając łyk orzeźwiającej wody. W takim tempie najwcześniej za dwa dni znajdzie się w mieście. Szedł cały czas patrząc się na horyzont. Wiedział, że tuż za nim znajduje się upragniony cel.

Dwa dni minęły niemal identycznie. Nocna wędrówka i dzienny sen zawsze wieńczący się tym samym koszmarem. Podróż okazała się bardziej wyczerpująca niż początkowo zakładał. Jednak gdy na horyzoncie zamigotał kształt miasta poczuł jak wszystkie siły powróciły do jego ciała. Zaśmiał się i po chwili zaczął krzyczeć z radości. Pobiegł w stronę wschodzącego Słońca. Około południa dotarł do miasta. Bramy były otwarte, a w jego oczy od razu rzuciła się roślinność spowijająca mury. Stał na najwyższej kondygnacji miasta zbudowanego na ogromnej oazie. Widok był oszałamiający Budynki stały na swego rodzaju schodach otaczających ogromne jezioro zasilane przez podziemny system rzek. Gdyby nie ono nie byłoby miasta. Otaczała je bujna roślinność wielu gatunków. Części z nich nie potrafił nawet nazwać. Zafascynowany dostrzegł, że na drugim końcu miasta górował piękny, zbudowany w południowym stylu zamek, cel jego podróży.

Przez kilka godzin szedł przez zatłoczone, orientalnie pachnące uliczki. Podobał mu się ten widok. Ludzie byli szczęśliwi i korzystali z dobrodziejstwa natury jakim była stojąca na środku pustyni ogromna oaza. W końcu dotarł do pałacu cesarzowej. Był to wielki reprezentatywny budynek znacznie różniący się od twierdzy w Skjoldr. W całości składał się z białego marmuru z wyjątkiem obitego złotem dachu. Na czterech rogach budowli znajdowały się chude, zdobione wieże, których szpice także były wykonane ze złota. Samo centrum pałacu miało dwa ogromne piętra, z czego drugie, okrągłe, zwieńczone było kopułą zakończoną szpicem z symbolem pochodzącej od boga Ahur- Armana władzy cesarza – otoczonym przez Słońce orłem. Okna były duże i wysokie, nie było w nich szyb jednak obite srebrem framugi robiły wspaniałe wrażenie. Stanął przed ogromnymi, co najmniej trzydziestometrowymi, wykonanymi ze wzmocnionego hebanu drzwiami. Nie spodziewał się miłego powitania, jednak gdy tylko podszedł potężne wrota otworzyły się ukazując wejście do miejsca, które było jeszcze bardziej zachwycające niż jego zewnętrzne warstwy. Białe ściany pokryte były złotą arabeską, wysoki strop podtrzymywany był przez grube marmurowe kolumny. Wzdłuż ścieżki do tronu cesarzowej leżał wykonany z najlepszych materiałów dywan z miasta Al.- Ahrad.

Na końcu pomieszczenia na złotym tronie siedziała sama cesarzowa, Sara Hariri. Gregor szedł wzdłuż pięknej Sali i gdy doszedł do celu, jego oczom ukazała się najpiękniejsza kobieta, jaką kiedykolwiek widział. Drobna władczyni ubrana była w przeplataną srebrnymi nićmi błękitną szatę. Na ramionach miała wykonany z tego samego materiału płaszcz. Na piersiach spoczywał naszyjnik, w którym osadzony był niebieski diament. Jej małe, delikatne dłonie zdobiły srebrne bransolety. Jednak to nie one przykuły najbardziej jego uwagę. Zrobiło to jej oblicze. Jej śniada twarz miała rozbawiony wyraz. Pełne usta układały się w miły dla oka uśmiech, a oczy koloru morza nie zdradzały jej intencji. Czarne włosy swobodnie opadały jej na ramiona, a głowę przyozdabiał srebrny diadem. Widok ten spowodował, że jego twarz pokrył rumieniec, a nogi zaczęły odmawiać mu posłuszeństwa.

- Witaj Gregorze Bransonie . – Powiedziała, a jej głos był łagodny i kojący niczym wiosenny poranek. W końcu jesteś.

- Pani – odpowiedział skłaniając się nisko. Wiedział po co tu przyszedł. Ona też to wiedziała. Zdecydował się jednak przemówić. – Przybyłem tu aby…

- Wiem. – wtrąciła – Słyszałam o twojej „zdradzie”. Zaszczytem będzie cię tu gościć. Jednak nie szukasz tu tylko schronienia. Szukasz celu, który ci odebrano. Byłeś człowiekiem honoru i byłeś gotów umrzeć za swojego pana. Pragniesz go odzyskać, a każdy cesarz musi mieć obrońcę. Wiele o tobie słyszałam i zaszczytem będzie jeśli zechcesz mnie chronić.

Nagle poczuł jak jego życie odnajduje sens. Jego tułaczka właśnie się skończyła. Miał dla kogo żyć, kogo chronić i za kogo umierać. Przybył u w tym jednym celu, który właśnie się spełnił. Na jego twarzy pojawił się uśmiech.

- Będę twoim mieczem i tarczą moja pani. – Wypowiadając te słowa przyklęknął na jedno kolano. – Przysięgam cię chronić za wszelką cenę, choćby miało mnie to kosztować życie. Będę twoim cieniem, przyjacielem i obrońcą.

Drobna kobieta wstała i położyła swoją dłoń na jego policzku. Spojrzała mu prosto w oczy i mógłby przysiąc, że ujrzał najpiękniejsze klejnoty pustyni.

- A zatem – jej głos był zdecydowany– Gregorze Bransonie. Przyjmuję twoją przysięgę i wierzę, że będziesz dobrym obrońcą. Zawierzam ci swoje życie i mianuję strażnikiem tronu.

#fantastyka #moje opowiadanie #opowieść #opowiadanie #fantasy writing #fantasy #my writing #my story #original character #Chronicles of Agrewannar #Sara Hariri #Gregor Branson #Halvor Haraldson #Wewnętrzne demony

0 notes

sciencespies · 4 years ago

Text

Blue Origin’s New Glenn added to NASA launch contract

https://sciencespies.com/space/blue-origins-new-glenn-added-to-nasa-launch-contract/

Blue Origin’s New Glenn added to NASA launch contract

WASHINGTON — NASA has added New Glenn, the large launch vehicle under development by Blue Origin, to the list of vehicles eligible to compete for future agency missions.

NASA announced Dec. 16 it awarded a launch services contract to Blue Origin, adding New Glenn to its NASA Launch Services (NLS) 2 contract vehicle as part of an annual “on-ramp” process. NASA uses the NLS 2 contract to purchase launches for spacecraft missions.

Being added to NLS 2 does not guarantee a vehicle any contracts, but instead makes it eligible to compete for missions. Vehicles on NLS 2 include the Antares, Pegasus and Taurus rockets from Northrop Grumman, SpaceX’s Falcon 9 and Falcon Heavy, and United Launch Alliance’s Atlas 5 and Delta 4. Some missions, such as high-value payloads with low risk tolerance, are restricted to launchers with a proven flight record.

Blue Origin nonetheless welcomed the news. “We are proud to be in NASA’s launch services catalog and look forward to providing reliable launches for future NASA missions aboard New Glenn for years to come,” Jarrett Jones, senior vice president for New Glenn, said in a company statement.

Since announcing New Glenn in 2016, Blue Origin has secured several commercial customers, including Eutelsat, Mu Space, OneWeb, Sky Perfect JSAT and Telesat.

New Glenn was one of the competitors for the Pentagon’s National Security Space Launch (NSSL) Phase 2 contract. However, it lost to SpaceX’s Falcon vehicles and United Launch Alliance’s new Vulcan rocket in August. Vulcan uses BE-4 engines provided by Blue Origin, which also uses those engines in the first stage of New Glenn.

“We are proceeding with New Glenn development to fulfill our current commercial contracts, pursue a large and growing commercial market, and enter into new civil space launch contracts,” Bob Smith, chief executive of Blue Origin, said in an August statement after losing the NSSL Phase 2 competition. He said that the company made “an incredibly compelling offer” to the U.S. Space Force in the competition, citing among other factors an “unprecedented private investment” of more than $2.5 billion into the vehicle.

Blue Origin has said little else recently about the status of New Glenn’s development. One of the few visible signs of progress has been continuing construction of the launch pad for the vehicle at Cape Canaveral Space Force Station’s Launch Complex 36. The company also built a factory just outside the gates of the Kennedy Space Center to manufacture the New Glenn, and in February opened a factory in Huntsville, Alabama, to produce BE-4 and BE-3U engines.

The company originally targeted a 2020 debut for the rocket, but by early 2019 that had slipped to 2021. A fact sheet distributed at the opening of its Huntsville engine factory stated that the vehicle’s first flight was scheduled for late 2021.

Blue Origin spokesperson Sara Blask said Dec. 17 that the company didn’t have any new information to share on the progress of New Glenn or an estimated date of its first launch.

#Space

0 notes

paaadrona · 4 years ago

Text

Co się stanie z May ?

Niewyobrażalny ból rozchodził się po ciele Sary. Czuła go w opuszkach palców, połączeniu stawów, na każdym skrawku skóry i pod nią. Dobiegał zewsząd i tam też zmierzał. Impuls wykręcał jej ciało i mamił umysł. Ogarniała ją na zmianę głęboka ciemność, oraz palący blask. Świat kręcił się wokół niej, nie zwalniając, nawet gdy błagała u skraju sił.

Trudno określić ile to trwało. Może chwile, może dwie, może całą wieczność. Ani na moment nie ustępowało, chodź w przypływie każdej następnej, nieprzewidzianej fali tortury, traciła rozum i zatracała się w nicość. Nie chciała z tym walczyć, pragnęła tylko przestać czuć. Cokolwiek by to było, gotowa była ponieść największą cenę spokoju.

Przygotowywała się właśnie na kolejny przypływ agonii, kiedy nagle wszystko ustąpiło. Ogarnął ją spokój.

Nie wiedziała dokąd zmierza, poczuła ciepło i opanowanie, była gotowa na wszystko. Wystarczyło tylko otworzyć oczy i stawić czoła temu co czeka po drugiej stronie.

***

Świadomość wracała. Dało się słychać przytłumione dźwięki nie mające sensu.

Ktoś rozmawiał w oddali, znajomy głos był ciężki do rozpoznania, skupianie się na nim nie przynosiło efektów, wręcz przeciwnie, wprowadzało drażniące poczucie bezradności. Brzdęk szkła. Metalowe echo. Stłumiony krok. I te cholerne pikanie.

Co to do licha było? I czemu tak raniło uszy?

Pamięć odmawiała posłuszeństwa. Im bardziej Sara chciała cofnąć się do ostatniego zapisu, tym większy opór pojawiał się w odwecie.

Co cię do cholery stało?

Ciało nie chciało współpracować, ale to nie było dla niej przeszkodą, już nie raz zaciskała zęby by osiągnąć to nad czym tak ciężko pracowała. Kto inny miałby temu sprostać jak nie ona.

Odnajdywała po kolei mięśnie w swoim ciele, aż znalazła ten właściwy.

Światło zaczęło przedzierać się przez wąskie szparki w powiekach wprowadzając zamęt w jej umyśle. Mózg podsuwał jej wizje niedzielnego wieczoru, co było sprzeczne z intensywnością światła które teraz docierało do otwierających się szerzej oczu. Bez konkretnych kolorów i kształtów, próbowała odnaleźć się w sytuacji. Szukała kolejnego mięśnia. tym razem miała być to ręka która miała pomóc w dozowaniu światła wpadającego do otwartego lecz przymrużonego oka.

Jej ruch wywołał poruszenie wokół niej. Znajomy głos zagłuszył uporczywe pikanie przynosząc chwilową ulgę. Rozpoznawała więcej kształtów, więcej kolorów. Serce zaczęło jej bić mocniej gdy poczuła na swoim przedramieniu szorstką dłoń ocierającą się o jej obolałą skórę. Jej ciężar sprowadził ją na ziemię

- Dominik? - Ochrypnięty głos cicho rozszedł się echem w nieznanej przestrzeni, a ją przeraził ton głosu który wydobył się z jej suchego gardła.

- Hej mała, witaj z powrotem.

W jego wypowiedzi słychać było kamień spadający z serca który ciążył mu przez ostatnie godziny. On też lekko zachrypł, chodź nie było spowodowane to zmęczeniem, lecz długimi godzinami milczenia.

- Jak się czujesz? - cichy męski głos pieścił jej uszy.

- A jak źle to wygląda?

Wiedziała że nie zadałby tego pytania gdyby wszystko było w porządku. Coś było na rzeczy i za wszelką cenę musiała się dowiedzieć o co chodzi.

- Pytanie tylko czy chcesz wiedzieć?

To nie mogło zwiastować dobrej nowiny. Zamknęła oczy i nerwowo zaczęła przeszukiwać swoją pamięć.

- Co się k***a stało?

Ostatnie co przychodziło jej na myśl to wieczór spędzony w stajni. Pojechała tam z ciocią, która w końcu przystała na jej błagania i pozwoliła się sfotografować podczas treningu. Jej kara klacz wyglądała wspaniale, miała zaledwie 6 lat, ale światowej sławy konie mogły pozazdrościć jej talentu i wdzięku. W żadnym chodzie nie dała od siebie oderwać wzroku, ten kto raz ją zobaczył, nie mógł nacieszyć oka do końca.

Ciocia Sary miała rękę do koni. Przez długie lata była czołową zawodniczką ujeżdżenia. Dawała popisy na arenie międzynarodowej reprezentując kraj na paru Olimpiadach, chodź ostatnimi czasy zaszyła się na emeryturze zajmując się May. Nie raz zdarzały się słabsze dni, gdy nie mogły znaleźć wspólnej nici porozumienia, jak każda matka z córką, lecz koniec końców były dla siebie całym światem.

Anna nie miała dzieci, nigdy nie mogła, więc nawet się nie starała. Oddała się swojej pasji i przelewała matczyną miłość na konie, a gdy tych było mało, zawsze miała siostrzenicę.

- Sara? Jesteś tam?

Z zadumy wyciągnął ją głos chłopaka. Otworzyła oczy przypominając sobie o czym właśnie rozmawiali, gdy ujrzała przed sobą twarz matki. Miała zapuchnięte czerwone oczy, było jasne że płakała.

Sara zaczęła rozglądać się po pomieszczeniu w którym się znajdowała. Było jasne. Ciasny pokój pomalowany został w kolorze bladej zieleni, dzięki której wydawał się większy. Przed duże okno wpadały promienie styczniowego słońca, które tak bardzo drażniły jej oczy. Wszystko było czyste i poukładane. Obok niej stała metalowa biała szafka, a ona sama leżała na szerokim łóżku. Zlokalizowała nawet źródło pikania. Stojąca obok niej maszyna wydawała z siebie regularny tępy dźwięk.

Wszystko zaczęło układać się w jedną całość. Element za elementem. Sara zaczęła szybciej oddychać, a wraz z jej oddechem przyśpieszył dźwięk który gonił ją i zapędzał w sidła.

- Gdzie jest ciocia? - zapytała niepewnie - Gdzie jest ciocia?! - Następne pytanie przybrało ostrzejszy ton. Nikt nie miał odwagi odpowiedzieć jej na to pytanie.

- Sara… - zaczęła matka, lecz głos uwiązł jej w gardle, a oczy zaczęły się szklić na nowo.

- Gdzie jest ciocia Anna?! - zapytała jeszcze raz, tym razem już prawie krzycząc.

Dźwięk monitora nie pomagał w utrzymaniu matce emocji. Wstała z łóżka, na które wcześniej przysiadła by odzyskać trochę siły, i poderwała się jak poparzona wychodząc z jasnego pomieszczenia z twarzą ukrytą w dłoniach. Gdy tylko przekroczyła próg zachłysnęła się powietrzem i krzyk wydarł się z jej piersi. Nie było sensu dłużej udawać opanowanej.

- Tak mi przykro. - Dominik położył jej dłoń na ramieniu - Gdy wracałyście ze stajni miałyście z ciocią wypadek. Twoja ciocia nie żyje.

Powietrze zrobiło się gęste. Sara łapczywie wciągała powietrze do płuc, lecz ono zdawało się tam nie docierać.

- Nie. - Jej wzrok błąkał się po ścianach pokoju w którym się znajdowała - Nie. - zaczęła kręcić głową, czekając że ktoś powie że to chory żart. - NIE !! - próbowała oszukać prawdę.

Oczy zaszły jej łzami, piekły nieznośnie, gdy chowała twarz w dłoniach. W myślach powtarzała tylko to jedno słowo, gdy czuła że znowu osuwała się w nicość. Tym razem błagała by tam zostać. Tam wszystko się kończyło. a tego teraz chciała najbardziej.

#koń #wypadek #szpital #smutek #strata #klacz

0 notes