#Prince ernest augustus of hanover | Explore Tumblr posts and blogs

PART 1

George (24 December 1845 – 18 March 1913) was King of Hellenes (Greeks) from 30 March 1863 until his assassination in 1913.

Originally a Danish prince, he was born at the Yellow Palace, an 18th-century residence at 18 Amaliegade Street, right next to the Amalieenborg Palace complex in Copenhagen and seemed destined for a career in the Royal Danish Navy.

(1st Collage)

Although he was of royal blood (his mother and father were both great-grandchildren of Frederick V of Denmark and great-great-grandchildren of George II of Great Britain) his family was relatively obscure and lived a comparatively normal life by royal standards. In 1853, however, George's father was designated the heir presumptive to the childless Frederick VII of Denmark, and the family became princes and princesses of Denmark.

(2nd and 3rd collage)

George's siblings were Frederick (who succeeded their father as King of Denmark, and whose second son was elected as Haakon VII of Norway in 1905), Alexandra (who became wife of Edward VII of the United Kingdom and the mother of George V), Dagmar (who, as Empress Maria Feodorovna, was consort of Alexander III of Russia and the mother of Nicholas II), Thyra (who married Ernest Augustus, Crown Prince of Hanover) and Valdemar.

George's mother tongue was Danish, with English as a second language. He was also taught French and German.He embarked on a career in the Royal Danish Navy, and enrolled as a naval cadet along with his elder brother Frederick. While Frederick was described as "quiet and extremely well-behaved", George was "lively and full of pranks".

(4th Collage)

He was only 17 years old when he was elected king by the Greek National Assembly, which had deposed the unpopular Otto.

His nomination was both suggested and supported by the Great Powers: the United Kingdom of Great Britain and Ireland, the Second French Empire and the Russian Empire.

Following the overthrow of the Bavarian-born King Otto of Greece in October 1862,the Greek people had rejected Otto's brother and designated successor Luitpold, although they still favored a monarchy rather than a republic. Many Greeks, seeking closer ties to the pre-eminent world power, the United Kingdom, rallied around Prince Alfred, Duke of Edinburgh, second son of Queen Victoria and Prince Albert.British prime minister Lord Palmerston believed that the Greeks were "panting for increase in territory",hoping for a gift of the Ionian Islands, which were then a British protectorate. The London Conference of 1832, however, prohibited any of the Great Powers' ruling families from accepting the crown, and in any event, Queen Victoria was adamantly opposed to the idea. The Greeks nevertheless insisted on holding a plebiscite in which Prince Alfred received over 95% of the 240,000 votes.There were 93 votes for a Republic and six for a Greek.King Otto received one vote.

With Prince Alfred's exclusion, the search began for an alternative candidate. The French favored Henri d'Orléans, duc d'Aumale, while the British proposed Queen Victoria's brother-in-law Ernest II, Duke of Saxe-Coburg and Gotha, her nephew Prince Leiningen, and Archduke Maximilian of Austria, among others. Eventually, the Greeks and Great Powers winnowed their choice to Prince William of Denmark, who had received six votes in the plebiscite.Aged only 17, he was elected King of the Hellenes on 30 March 1863 by the Greek National Assembly under the regnal name of George I

(5 th and 6th Collage )

He married Grand Duchess Olga Constantinovna of Russia in 1867, and became the first monarch of a new Greek dynasty.

George first met Grand Duchess Olga Constantinovna of Russia in 1863, when she was 12 years old, on a visit to the court of Tsar Alexander II between his election to the Greek throne and his arrival in Athens. They met for a second time in April 1867, when George went to the Russian Empire to visit his sister Dagmar, who had married into the Russian imperial family. While George was privately a Lutheran, the Romanovs were Orthodox Christians like the majority of Greeks, and George thought a marriage with a Russian grand duchess would re-assure his subjects on the question of his future children's religion.Olga was just 16 years old when she married George at the Winter Palace in Saint Petersburg on 27 October 1867. After a honeymoon at Tsarskoye Selo, the couple left Russia for Greece on 9 November.

(7th and 8th Collage)

As a wedding gift, the Tsar gave George a group of islands in the Petalioi Gulf, which the family visited on the royal yacht Amphitrite.

(1st picture in 9th Collage)

George later purchased a country estate, Tatoi, north of Athens, and on Corfu he got from the people of Corfu as a gift for Ionian Islands transferred from British to Greek sovereignty a summer villa called Mon Repos former English High Commissioners summer residence.

(2nd picture in 9th Collage)

George developed Tatoi, building roads and planting grapes for making his own wine, Chateau Décélie

(3rd and 4th pictures in 9th Collage)

Over the next twenty years, they had eight children:

Constantine (1868–1923), who married Princess Sophia of Prussia;

George (1869–1957), who married Princess Marie Bonaparte;

Alexandra (1870–1891), who married Grand Duke Paul Alexandrovich of Russia;

Nicholas (1872–1938), who married Grand Duchess Elena Vladimirovna of Russia;

Maria (1876–1940), who married firstly Grand Duke George Mikhailovich of Russia and secondly Admiral Perikles Ioannidis;

Olga (1880), who died aged seven months;

Andrew (1882–1944), who married Princess Alice of Battenberg parents of Philip Duke of Edinburgh Prince consort of Queen Elizabeth II of the UK

Christopher (1888–1940), who married firstly American widow Nancy Stewart Worthington Leeds and secondly Princess Françoise of Orléans.

(10th Collage)

MΕΡΟΣ 1ο

176 χρόνια από τη γέννηση του Α.Μ. Γεωργίου Α΄ των Ελλήνων Πρίγκηπα της Δανίας

Ο Γεώργιος (24 Δεκεμβρίου 1845 – 18 Μαρτίου 1913) ήταν Βασιλιάς των Ελλήνων (Ελλήνων) από τις 30 Μαρτίου 1863 μέχρι τη δολοφονία του το 1913.

Αρχικά Δανός πρίγκιπας, γεννήθηκε στο Κίτρινο Παλάτι, μια κατοικία του 18ου αιώνα στην οδό Amaliegade 18, ακριβώς δίπλα στο συγκρότημα των παλατιών Amalieenborg στην Κοπεγχάγη και φαινόταν προορισμένος για μια καριέρα στο Βασιλικό Ναυτικό της Δανίας.

(1ο Κολάζ)

Αν και ήταν βασιλικού αίματος (η μητέρα και ο πατέρας του ήταν και τα δύο δισέγγονα του Φρειδερίκου Ε' της Δανίας και τρισέγγονα του Γεωργίου Β' της Μεγάλης Βρετανίας), η οικογένειά του δεν ήταν σχετικά επιφανης και ζούσε μια σχετικά φυσιολογική ζωή για τα βασιλικά πρότυπα. Το 1853, ωστόσο, ο πατέρας του Γεωργιου ορίστηκε ως ο κληρονόμος του άτεκνου Φρειδερίκου Ζ' της Δανίας και η οικογένεια έγινε πρίγκιπες και πριγκίπισσες της Δανίας.

(2ο και 3ο κολάζ)

ήταν σύζυγος του Αλέξανδρου Γ' της Ρωσίας και μητέρα του Νικολάου Β'), η Θύρα (που παντρεύτηκε τον Ερνέστο Αύγουστο, διάδοχο του Ανόβερου) και τον Βαλντεμάρ.

Η μητρική γλώσσα του Γιώργου ήταν τα δανικά, με δεύτερη γλώσσα τα αγγλικά. Διδάχτηκε επίσης γαλλικά και γερμανικά. Ξεκίνησε μια καριέρα στο Βασιλικό Ναυτικό της Δανίας και γράφτηκε ως ναυτικός δόκιμος μαζί με τον μεγαλύτερο αδελφό του Φρειδερίκη. Ενώ ο Φρειδερίκος χαρακτηρίστηκε ως «ήσυχος και εξαιρετικά καλοσυντηρημένος», ο Τζορτζ ήταν «ζωηρός και γεμάτος φάρσες».

Ήταν μόλις 17 ετών όταν εξελέγη βασιλιάς από την Ελληνική Εθνοσυνέλευση, η οποία είχε καθαιρέσει τον αντιδημοφιλή Όθωνα.

Η υποψηφιότητά του προτάθηκε και υποστηρίχθηκε από τις Μεγάλες Δυνάμεις: το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Ιρλανδίας, τη Δεύτερη Γαλλική Αυτοκρατορία και τη Ρωσική Αυτοκρατορία.

Μετά την ανατροπή του γεννημένου στη Βαυαρία βασιλιά Όθωνα της Ελλάδας τον Οκτώβριο του 1862, ο ελληνικός λαός είχε απορρίψει τον αδελφό του Όθωνα και είχε ορίσει διάδοχο τον Λούιτπολντ, αν και εξακολουθούσε να ευνοεί μια μοναρχία και όχι μια δημοκρατία. Πολλοί Έλληνες, αναζητώντας στενότερους δεσμούς με την κατεξοχήν παγκόσμια δύναμη, το Ηνωμένο Βασίλειο, συσπειρώθηκαν γύρω από τον πρίγκιπα Άλφρεντ, δούκα του Εδιμβούργου, δεύτερο γιο της βασίλισσας Βικτώριας και του πρίγκιπα Αλβέρτου. Ο Βρετανός πρωθυπουργός Λόρδος Πάλμερστον πίστευε ότι οι Έλληνες «λαχανιάζουν για αύξηση σε επικράτεια», ελπίζοντας σε δώρο των Ιονίων Νήσων, που τότε ήταν βρετανικό προτεκτοράτο. Η Διάσκεψη του Λονδίνου του 1832, ωστόσο, απαγόρευσε σε οποιαδήποτε από τις κυρίαρχες οικογένειες των Μεγάλων Δυνάμεων να αποδεχθεί το στέμμα, και σε κάθε περίπτωση, η βασίλισσα Βικτώρια ήταν κατηγορηματικά αντίθετη στην ιδέα. Οι Έλληνες, ωστόσο, επέμειναν στη διεξαγωγή δημοψηφίσματος στο οποίο ο πρίγκιπας Άλφρεντ έλαβε πάνω από το 95% των 240.000 ψήφων. Υπήρχαν 93 ψήφοι για μια Δημοκρατία και έξι για έναν Έλληνα. Ο βασιλιάς Όθωνας έλαβε μία ψήφο.

Με τον αποκλεισμό του πρίγκιπα Άλφρεντ ξεκίνησε η αναζήτηση εναλλακτικού υποψηφίου. Οι Γάλλοι ευνόησαν τον Henri d'Orléans, duc d'Aumale, ενώ οι Βρετανοί πρότειναν μεταξύ άλλων τον κουνιάδο της Βασίλισσας Βικτωρίας, Ερνέστο Β', δούκα του Saxe-Coburg και Gotha, τον ανιψιό της πρίγκιπα Leiningen και τον αρχιδούκα Maximilian της Αυστρίας. Τελικά, οι Έλληνες και οι Μεγάλες Δυνάμεις κέρδισαν την επιλογή τους στον πρίγκιπα Γουλιέλμο της Δανίας, ο οποίος είχε λάβει έξι ψήφους στο δημοψήφισμα. Σε ηλικία μόλις 17 ετών, εξελέγη Βασιλιάς των Ελλήνων στις 30 Μαρτίου 1863 από την Ελληνική Εθνοσυνέλευση με το βασιλικό όνομα Γεώργιος Ι

Παντρεύτηκε τη Μεγάλη Δούκισσα Όλγα Κωνσταντίνοβνα της Ρωσίας το 1867 και έγινε ο πρώτος μονάρχης μιας νέας ελληνικής δυναστείας.

Ο Γεώργιος συνάντησε για πρώτη φορά τη Μεγάλη Δούκισσα Όλγα Κωνσταντίνοβνα της Ρωσίας το 1863, όταν ήταν 12 ετών, σε μια επίσκεψη στην αυλή του Τσάρου Αλέξανδρου Β' μεταξύ της εκλογής του στον ελληνικό θρόνο και της άφιξής του στην Αθήνα. Συναντήθηκαν για δεύτερη φορά τον Απρίλιο του 1867, όταν ο Γεώργιος πήγε στη Ρωσική Αυτοκρατορία για να επισκεφτεί την αδελφή του Ντάγκμαρ, η οποία είχε παντρευτεί τη ρωσική αυτοκρατορική οικογένεια. Ενώ ο Τζορτζ ήταν ιδιωτικά Λουθηρανός, οι Ρομανόφ ήταν Ορθόδοξοι Χριστιανοί όπως η πλειονότητα των Ελλήνων, και ο Τζορτζ πίστευε ότι ένας γάμος με μια Ρωσίδα μεγάλη δούκισσα θα επαναβεβαίωνε τους υπηκόους του για το ζήτημα της μελλοντικής θρησκείας των παιδιών του. Η Όλγα ήταν μόλις 16 ετών όταν παντρεύτηκε τον Γιώργο στα Χειμερινά Ανάκτορα στην Αγία Πετρούπολη στις 27 Οκτωβρίου 1867. Μετά από ένα μήνα του μέλιτος στο Tsarskoye Selo, το ζευγάρι έφυγ�� από τη Ρωσία για την Ελλάδα στις 9 Νοεμβρίου.

Ως γαμήλιο δώρο, ο Τσάρος έδωσε στον Γιώργο ένα συγκρότημα νησιών στον κόλπο των Πεταλιών, το οποίο επισκέφτηκε η οικογένεια με το βασιλικό γιοτ Αμφιτρίτη. Ο Γιώργος αργότερα αγόρασε ένα εξοχικό κτήμα, το Τατόι, βόρεια της Αθήνας, και στην Κέρκυρα πήρε από τους Κερκυραίους ως δώρο για τα Επτάνησα, μεταβίβασε από την αγγλική στην ελληνική κυριαρχία μια θερινή βίλα που ονομαζόταν Mon Repos πρώην θερινή κατοικία των Άγγλων Ύπατων Αρμοστειών.

Ο Γιώργος ανέπτυξε το Τατόι, χτίζοντας δρόμους και φυτεύοντας σταφύλια για να φτιάξει το δικό του κρασί, Chateau Décélie

Τα επόμενα είκοσι χρόνια απέκτησαν οκτώ παιδιά:

Κωνσταντίνος (1868–1923), που παντρεύτηκε την πριγκίπισσα Σοφία της Πρωσίας.

George (1869–1957), που παντρεύτηκε την πριγκίπισσα Μαρία Βοναπάρτη.

Αλεξάνδρα (1870–1891), που παντρεύτηκε τον Μέγα Δούκα Παύλο Αλεξάντροβιτς της Ρωσίας.

Νικόλαος (1872–1938), ο οποίος παντρεύτηκε τη Μεγάλη Δούκισσα Έλενα Βλαντιμίροβνα της Ρωσίας.

Μαρία (1876–1940), που παντρεύτηκε πρώτον τον Μέγα Δούκα Γεώργιο Μιχαήλοβιτς της Ρωσίας και δεύτερον τον ναύαρχο Περικλή Ιωαννίδη.

Όλγα (1880), που πέθανε σε ηλικία επτά μηνών.

Andrew (1882–1944), ο οποίος παντρεύτηκε την πριγκίπισσα Αλίκη του Battenberg, γονείς του Φίλιππου Δούκα του Εδιμβούργου, πρίγκιπα συζύγου της βασίλισσας Ελισάβετ Β του Ηνωμένου Βασιλείου

Christopher (1888–1940), ο οποίος παντρεύτηκε πρώτα την Αμερικανίδα χήρα Nancy Stewart Worthington Leeds και δεύτερον την πριγκίπισσα Françoise της Ορλεάνης.

Η βασιλεία του Γεωργίου σχεδόν 50 ετών (η μεγαλύτερη στη σύγχρονη ελληνική ιστορία) χαρακτηρίστηκε από εδαφικά κέρδη καθώς η Ελλάδα εδραίωσε τη θέση της στην Ευρώπη πριν από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Βρετανία παραχώρησε ειρηνικά τα Επτάνησα το 1864, ενώ η Θεσσαλία προσαρτήθηκε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία μετά τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο (1877–1878). Η Ελλάδα δεν ήταν πάντα επιτυχημένη στις εδαφικές της φιλοδοξίες. ηττήθηκε στον ελληνοτουρκικό πόλεμο (1897). Κατά τον Α' Βαλκανικό Πόλεμο, αφού τα ελληνικά στρατεύματα είχαν καταλάβει μεγάλο μέρος της ελληνικής Μακεδονίας, ο Γεώργιος δολοφονήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σε σύγκριση με τη δική του μακρά θητεία, η βασιλεία των διαδόχων του Κωνσταντίνου Α', Αλεξάνδρου και Γεωργίου Β' αποδείχθηκε σύντομη και ανασφαλής.

Εκτός από τα Επτάνησα, η επέκταση του ελληνικού βασιλείου από το 1863 έως το 1947. Η Θεσσαλία μεταφέρθηκε από την Οθωμανική στην Ελληνική κυριαρχία το 1881 και τα Δώδεκα Νησιά του Αιγαίου μεταφέρθηκαν από τους Ιταλούς στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της βασιλείας του βασιλιά Παύλου Α' των Ελλήνων εγγονός στον βασιλιά Γεώργιο Α' .

Καθώς πλησίαζε την πεντηκοστή επέτειο από την άνοδό του, ο Βασιλιάς έκανε σχέδια να παραιτηθεί υπέρ του γιου του Κωνσταντίνου αμέσως μετά τον εορτασμό της χρυσής ιωβηλείας του τον Οκτώβριο του 1913. Όπως έκανε στην Αθήνα, ο Γεώργιος περιηγήθηκε τη Θεσσαλονίκη χωρίς καμία ουσιαστική δύναμη προστασίας . Ενώ βρισκόταν σε μια απογευματινή βόλτα κοντά στον Λευκό Πύργο στις 18 Μαρτίου 1913, πυροβολήθηκε από κοντά στην πλάτη από τον Αλέξανδρο Σχινά, ο οποίος «έλεγε ότι ανήκε σε σοσιαλιστική οργάνωση» και «όταν συνελήφθη δήλωσε ότι είχε σκοτώσει τον βασιλιά. γιατί αρνήθηκε να του δώσει χρήματα». Ο Γιώργος πέθανε ακαριαία, με τη σφαίρα να έχει εισχωρήσει στην καρδιά του. Η ελληνική κυβέρνηση αρνήθηκε οποιοδήποτε πολιτικό κίνητρο για τη δολοφονία, λέγοντας ότι ο Σχινάς ήταν αλκοολικός αλήτης. Ο Σχινάς βασανίστηκε στη φυλακή και έπεσε μέχρι θανάτου από το παράθυρο του αστυνομικού τμήματος έξι εβδομάδες αργότερα.

Η σορός του βασιλιά μεταφέρθηκε στην Αθήνα στην Αμφιτρίτη, συνοδεία στολίσκου πλοίων του πολεμικού ναυτικού. Για τρεις ημέρες το φέρετρο του Βασιλιά, ντυμένο με τη δανική και την ελληνική σημαία, βρισκόταν στον Μητροπολιτικό Καθεδρικό Ναό της Αθήνας πριν το σώμα του παραδοθεί σε τάφος στο παλάτι του στο Τατόι.

Τα αδέρφια του Γεωργίου ήταν ο Φρειδερίκος (ο οποίος διαδέχτηκε τον πατέρα τους ως βασιλιάς της Δανίας και του οποίου ο δεύτερος γιος εξελέγη ως Haakon VII της Νορβηγίας το 1905), η Αλεξάνδρα (η οποία έγινε σύζυγος του Εδουάρδου Ζ' του Ηνωμένου Βασιλείου και μητέρα του Γεωργίου Ε'), η Ντάγκμαρ (η οποία, ως αυτοκράτειρα Μαρία Φεοντόροβνα, ήταν σύζυγος του Αλέξανδρου Γ' της Ρωσίας και μητέρα του Νικολάου Β'), η Θύρα (που παντρεύτηκε τον Ερνέστο Αύγουστο, διάδοχο του Ανόβερου) και τον Βαλντεμάρ

Η μητρική γλώσσα του Γιώργου ήταν τα δανικά, με δεύτερη γλώσσα τα αγγλικά. Διδάχτηκε επίσης γαλλικά και γερμανικά. Ξεκίνησε μια καριέρα στο Βασιλικό Ναυτικό της Δανίας και γράφτηκε ως ναυτικός δόκιμος μαζί με τον μεγαλύτερο αδελφό του Φρειδερίκο. Ενώ ο Φρειδερίκος χαρακτηρίστηκε ως «ήσυχος και εξαιρετικά καλοσυντηρημένος», ο Γεωργ��ος ήταν «ζωηρός και γεμάτος φάρσες».

(4ο Κολάζ)

Ήταν μόλις 17 ετών όταν εξελέγη βασιλιάς από την Ελληνική Εθνοσυνέλευση, η οποία είχε καθαιρέσει τον αντιδημοφιλή Όθωνα.

Η υποψηφιότητά του προτάθηκε και υποστηρίχθηκε από τις Μεγάλες Δυνάμεις: το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Ιρλανδίας, τη Δεύτερη Γαλλική Αυτοκρατορία και τη Ρωσική Αυτοκρατορία.

Μετά την ανατροπή του γεννημένου στη Βαυαρία βασιλιά Όθωνα της Ελλάδας τον Οκτώβριο του 1862, ο ελληνικός λαός είχε απορρίψει τον αδελφό του Όθωνα και είχε ορίσει διάδοχο τον Λούιτπολντ, αν και εξακολουθούσε να ευνοεί μια μοναρχία και όχι μια δημοκρατία. Πολλοί Έλληνες, αναζητώντας στενότερους δεσμούς με την κατεξοχήν παγκόσμια δύναμη, το Ηνωμένο Βασίλειο, συσπειρώθηκαν γύρω από τον πρίγκιπα Άλφρεντ, δούκα του Εδιμβούργου, δεύτερο γιο της βασίλισσας Βικτώριας και του πρίγκιπα Αλβέρτου. Ο Βρετανός πρωθυπουργός Λόρδος Πάλμερστον πίστευε ότι οι Έλληνες «λαχανιάζουν για αύξηση σε επικράτεια», ελπίζοντας σε δώρο των Ιονίων Νήσων, που τότε ήταν βρετανικό προτεκτοράτο. Η Διάσκεψη του Λονδίνου του 1832, ωστόσο, απαγόρευσε σε οποιαδήποτε από τις κυρίαρχες οικογένειες των Μεγάλων Δυνάμεων να αποδεχθεί το στέμμα, και σε κάθε περίπτωση, η βασίλισσα Βικτώρια ήταν κατηγορηματικά αντίθετη στην ιδέα. Οι Έλληνες, ωστόσο, επέμειναν στη διεξαγωγή δημοψηφίσματος στο οποίο ο πρίγκιπας Άλφρεντ έλαβε πάνω από το 95% των 240.000 ψήφων. Υπήρχαν 93 ψήφοι για μη Βασιλευομένη Δημοκρατία και έξι για έναν Έλληνα. Ο βασιλιάς Όθωνας έλαβε μία ψήφο.

Με τον αποκλεισμό του πρίγκιπα Άλφρεντ ξεκίνησε η αναζήτηση εναλλακτικού υποψηφίου. Οι Γάλλοι ευνόησαν τον Henri d'Orléans, duc d'Aumale, ενώ οι Βρετανοί πρότειναν μεταξύ άλλων τον κουνιάδο της Βασίλισσας Βικτωρίας, Ερνέστο Β', δούκα του Saxe-Coburg και Gotha, τον ανιψιό της πρίγκιπα Leiningen και τον αρχιδούκα Μαξιμιλιανο της Αυστρίας. Τελικά, οι Έλληνες και οι Μεγάλες Δυνάμεις κέρδισαν την επιλογή τους στον πρίγκιπα Γουλιέλμο της Δανίας, ο οποίος είχε λάβει έξι ψήφους στο δημοψήφισμα. Σε ηλικία μόλις 17 ετών, εξελέγη Βασιλιάς των Ελλήνων στις 30 Μαρτίου 1863 από την Ελληνική Εθνοσυνέλευση με το βασιλικό όνομα Γεώργιος Ι

(5ο και 6ο Κολάζ)

Παντρεύτηκε τη Μεγάλη Δούκισσα Όλγα Κωνσταντίνοβνα της Ρωσίας το 1867 και έγινε ο πρώτος μονάρχης μιας νέας ελληνικής δυναστείας.

Ο Γεώργιος συνάντησε για πρώτη φορά τη Μεγάλη Δούκισσα Όλγα Κωνσταντίνοβνα της Ρωσίας το 1863, όταν ήταν 12 ετών, σε μια επίσκεψη στην αυλή του Τσάρου Αλέξανδρου Β' μεταξύ της εκλογής του στον ελληνικό θρόνο και της άφιξής του στην Αθήνα. Συναντήθηκαν για δεύτερη φορά τον Απρίλιο του 1867, όταν ο Γεώργιος πήγε στη Ρωσική Αυτοκρατορία για να επισκεφτεί την αδελφή του Ντάγκμαρ, η οποία είχε παντρευτεί στη ρωσική αυτοκρατορική οικογένεια. Ενώ ο Γεωργιος ήταν ιδιωτικά Λουθηρανός, οι Ρομανόφ ήταν Ορθόδοξοι Χριστιανοί όπως η πλειονότητα των Ελλήνων, και ο Γεωργιος πίστευε ότι ένας γάμος με μια Ρωσίδα μεγάλη δούκισσα θα επαναβεβαίωνε τους υπηκόους του για το ζήτημα της μελλοντικής θρησκείας των παιδιών του. Η Όλγα ήταν μόλις 16 ετών όταν παντρεύτηκε τον Γιώργο στα Χειμερινά Ανάκτορα στην Αγία Πετρούπολη στις 27 Οκτωβρίου 1867. Μετά από ένα μήνα του μέλιτος στο Tsarskoye Selo, το ζευγάρι έφυγε από τη Ρωσία για την Ελλάδα στις 9 Νοεμβρίου.

(7ο και 8ο κολάζ)

Ως γαμήλιο δώρο, ο Τσάρος έδωσε στον Γιώργο ένα συγκρότημα νησιών στον κόλπο των Πεταλιών, το οποίο επισκέφτηκε η οικογένεια με το βασιλικό γιοτ Αμφιτρίτη.

(1η εικόνα στο 9ο Κολάζ)

Ο Γιώργος αργότερα αγόρασε ένα εξοχικό κτήμα, το Τατόι, βόρεια της Αθήνας, και στην Κέρκυρα πήρε από τους Κερκυραίους ως δώρο για τα Επτάνησα, μεταβίβασε από την αγγλική στην ελληνική κυριαρχία μια θερινή βίλα που ονομαζόταν Mon Repos πρώην θερινή κατοικία των Άγγλων Ύπατων Αρμοστειών.

(2η εικόνα στο 9ο Κολάζ)

Ο Γιώργος ανέπτυξε το Τατόι, χτίζοντας δρόμους και φυτεύοντας σταφύλια για να φτιάξει το δικό του κρασί, Chateau Décélie

(3η και 4η εικόνα στο 9ο κολάζ)

Τα επόμενα είκοσι χρόνια απέκτησαν οκτώ παιδιά:

1)Κωνσταντίνος (1868–1923), που παντρεύτηκε την πριγκίπισσα Σοφία της Πρωσίας.

2)Γεώργιος (1869–1957), που παντρεύτηκε την πριγκίπισσα Μαρία Βοναπάρτη.

3)Αλεξάνδρα (1870–1891), που παντρεύτηκε τον Μέγα Δούκα Παύλο Αλεξάντροβιτς της Ρωσίας.

4)Νικόλαος (1872–1938), ο οποίος παντρεύτηκε τη Μεγάλη Δούκισσα Έλενα Βλαντιμίροβνα της Ρωσίας.

5)Μαρία (1876–1940), που παντρεύτηκε πρώτον τον Μέγα Δούκα Γεώργιο Μιχαήλοβιτς της Ρωσίας και δεύτερον τον ναύαρχο Περικλή Ιωαννίδη.

6)Όλγα (1880), που πέθανε σε ηλικία επτά μηνών.

7) Ανδρέας (1882–1944), ο οποίος παντρεύτηκε την πριγκίπισσα Αλίκη του Battenberg, γονείς του Φίλιππου Δούκα του Εδιμβούργου, πρίγκιπα συζύγου της βασίλισσας Ελισάβετ Β του Ηνωμένου Βασιλείου

8) (1888–1940), ο οποίος παντρεύτηκε πρώτα την Αμερικανίδα χήρα Nancy Stewart Worthington Leeds και δεύτερον την πριγκίπισσα Φρανγκισκη της Ορλεάνης.

(10ο και 11ο κολάζ)

Η βασιλεία του Γεωργίου σχεδόν 50 ετών (η μεγαλύτερη στη σύγχρονη ελληνική ιστορία) χαρακτηρίστηκε από εδαφικά κέρδη καθώς η Ελλάδα εδραίωσε τη θέση της στην Ευρώπη πριν από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Βρετανία παραχώρησε ειρηνικά τα Επτάνησα το 1864, ενώ η Θεσσαλία προσαρτήθηκε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία μετά τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο (1877–1878). Η Ελλάδα δεν ήταν πάντα επιτυχημένη στις εδαφικές της φιλοδοξίες. ηττήθηκε στον ελληνοτουρκικό πόλεμο (1897). Κατά τον Α' Βαλκανικό Πόλεμο, αφού τα ελληνικά στρατεύματα είχαν καταλάβει μεγάλο μέρος της ελληνικής Μακεδονίας.

(12ο Κολάζ)

Σε σύγκριση με τη δική του μακρά θητεία, η βασιλεία των διαδόχων του Κωνσταντίνου Α', Αλεξάνδρου και Γεωργίου Β' αποδείχθηκε σύντομη και ανασφαλής.

Εκτός από τα Επτάνησα, η επέκταση του ελληνικού βασιλείου από το 1863 έως το 1947. Η Θεσσαλία μεταφέρθηκε από την Οθωμανική στην Ελληνική κυριαρχία το 1881 και τα Δώδεκα Νησιά του Αιγαίου μεταφέρθηκαν από τους Ιταλούς στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της βασιλείας του βασιλιά Παύλου Α' των Ελλήνων εγγονός στον βασιλιά Γεώργιο Α' .

(13ο Κολάζ)

Καθώς πλησίαζε την πεντηκοστή επέτειο από την άνοδό του, ο Βασιλιάς έκανε σχέδια να παραιτηθεί υπέρ του γιου του Κωνσταντίνου αμέσως μετά τον εορτασμό της χρυσής ιωβηλείας του τον Οκτώβριο του 1913. Όπως έκανε στην Αθήνα, ο Γεώργιος περιηγήθηκε τη Θεσσαλονίκη χωρίς καμία ουσιαστική δύναμη προστασίας . Ενώ ήταν σε μια απογευματινή βόλτα κοντά στον Λευκό Πύργο στις 18 Μαρτίου 1913, πυροβολήθηκε από κοντά στην πλάτη.

(14ο,15ο Κολάζ)

Ο δολοφόνος Αλέξανδρος Σχινάς, που «έλεγαν ότι ανήκε σε σοσιαλιστική οργάνωση» και «όταν συνελήφθη δήλωσε ότι σκότωσε τον Βασιλιά επειδή αρνήθηκε να του δώσει χρήματα».

Ο Γιώργος πέθανε ακαριαία, με τη σφαίρα να έχει εισχωρήσει στην καρδιά του. Η ελληνική κυβέρνηση αρνήθηκε οποιοδήποτε πολιτικό κίνητρο για τη δολοφονία, λέγοντας ότι ο Σχινάς ήταν αλκοολικός αλήτης. Ο Σχινάς βασανίστηκε στη φυλακή και έπεσε μέχρι θανάτου από το παράθυρο του αστυνομικού τμήματος έξι εβδομάδες αργότερα.

(16ο και 17ο κολάζ)

Η σορός του Βασιλιά μεταφέρθηκε στην Αθήνα με την Βασιλική Θαλαμηγό Αμφιτρίτη, συνοδεία στολίσκου πλοίων του λιμενικού.

(18ο Κολάζ)

Επί τρεις ημέρες το φέρετρο του Βασιλιά, ντυμένο με τη δανική και την ελληνική σημαία, βρισκόταν στον Μητροπολιτικό Καθεδρικό Ναό της Αθήνας προτού το σώμα του παραδοθεί σε τάφο στο παλάτι του στο Τατόι.

(19ο και 20ο κολάζ)