#Namık Kemal

[brcozdmrr026]

"Büyük üzüntüler ancak büyük üzüntülerle giderilir."

[tarumarimm]

“Ne bileyim ben böyle her şeyi düşününce her şey de beni düşünür sandım.”

•İntibah | Namık kemal

[gedankenverschmutzung]

Ne bileyim.. Ben öyle her şeyi düşününce her şey de beni düşünür sanıyordum.

[cileklipalet]

ne bileyim ben böyle her şeyi düşününce her şey de beni düşünür sandım.

[laahzaa]

Bazen fikirlerini de değiştirmelisin , çünkü sen fikirlerinin kölesi değil, sahibisin.

[uzaaklar]

“İşte sen can, ben vücut! Sen aşk, ben gönül! Sen güzellik, ben aşk! Sen, güneş gibi, yüzüne baktıkça gözlerimi yaş içinde bırakıyordun; ben, gölge gibi, senin, yalnız senin ayağının altında sürünüyorum! Biz birbirimizden burada ayrılırsak, ötede birleşiriz. . Bugün ayrılırsak yarın birleşiriz. .”

[skeletonspirit]

Benim bu düşünce havuzundan boğulmadan çıkmam lazım

Yara almadan kurşunların arasından geçmem lazım

Göğsümdeki ateşle buraları yakmadan söndürülmem lazım.

[gelmemyegidenadam]

İnsan nasıl sever?

[yirmisifiraltiikibin]

allahım biz maraşta yaşayanlar olarak ne günah işledik son 2 senedir bu yaşadığımız çile neden ya

[silentgirl555]

Kendisine bu sözleri sarfedebileceğim birileri🙈???

[mesutbahtiyarolacak]

"Sevdaya bir hayli zamandan beri alışmıs ve elemlerinde bile bir tür lezzet bulmaya bașlamıștı. Fakat rekabet hiç alşmadiğı üzüntülerdendi. Bunlarda lezzet alacak bir taraf dahi göremediğinden o iki üzüntü veren duyguya alışmayı bir türlü düşünemezdi.

Bu güçsüz bırakan belalar yalnız o geceyle sınırlı kalmadı. Odasına ne zaman çekilse vahşi düșünceleri ve yüreğini dağlayan üzüntüleri başka bir biçimde ve bununla birlikte daha şiddetti bir durumda yenilenirdi. Düșünce ve isteklerinde bu şekilde ortaya çıkan değişimler kendini aşırı derecede acıyla uyuşan hızlı bir değişimin tereddüdü içinde brakırdı.

Ruhundaki hastalığın izleri yüzüne yansıyarak gecelerce süren uykusuzlugun verdiği zayıflık ve hareketsizlikle birlikte, yüzündeki korkunç rengi bir kat daha soldururdu. Çoğu zaman gözkapaklarını bile oynatamayacak kadar bir şaşkınlık içinde geçtiğinden görünüşüne bakılsa ayağa kalkmış bir ölü sanlırdı..."

[moonnnsblog]

Geri Dönülemez Yollar

Zamanın ne kadar hızlı geçtiğini, birinin hayatına girmesiyle ya da çıkmasıyla anlamıyorsun. Bir sabah uyanıp, "Artık her şey farklı" dediğinde, farkına varıyorsun. Ama fark ettiğinde ise her şey çoktan değişmiş oluyor. O yüzden belki de, hiçbir şeyin değerini kaybetmeden önce kıymetini bilmiyoruz.Sen gittiğinden beri, eski günlerdeki gibi nefes almak zor geliyor. Nefes alıyorum ama sanki hava eksik. Bir eksiklik var, hep var olacak gibi. Bazen seninle konuşmak, gözlerinin içine bakmak istiyorum ama sonra hatırlıyorum, seninle kurduğum o her cümle, bir zamanlar paylaştığımız o her an, şu an birer hayale dönüştü.Birlikte yürüdüğümüz o yollar, şimdi beni yalnız bırakıyor. O yollarda seninle olmanın verdiği huzuru hatırlıyorum. Birlikte yürürken, her adımda biraz daha yakın hissederdim seni. Şimdi, o yollar bana sadece boşluk ve soğukluk sunuyor. Dönüp geriye bakmak bile korkutuyor; çünkü seninle olduğum zamanları görmek, daha fazla kaybolmuş gibi hissettiriyor.Benim seni kaybettiğimde, kaybettiğim şey sadece sen değil, seninle birlikte yaşadığım o anların tamamıydı. Geçmişim, geleceğim, umutlarım, hepsi seninle kayboldu. Hâlâ bir köşede, seni görmek için bekliyor olabilirim. Ama biliyorum, artık o köşe yalnızca bana ait ve sen bir yabancı gibi geçip gideceksin.Bazen düşünüyorum, belki seninle son kez konuştuğumda ne dedik? Ne yapmalıydık? Bir daha asla bulamayacak olduğum o konuşmalarımı, o bakışlarımızı, o gülüşümüzü... Her şeyin son olduğunu bilmiyordum o an. Her şeyin, asla geri dönülemeyecek kadar uzak olduğunu. Ama zamanla öğrendim; geriye dönülmez bir noktaya geldik.Beni affetmeni beklemiyorum. Çünkü affedilecek bir şey yok. Zaten, ikimiz de zamanın geçişini kabullendik ve farkında olmadan birbirimizi kaybettik. Belki de işin acı tarafı, seni kaybettiğimde seni hala seviyor olmamdı. Ama bazen sevgi de bir ağırlık gibi olur; kaldırması zor, taşınması ağır.Ve şimdi, her gün seni biraz daha unutmaya çalışıyorum. Ama unutmamak zor, çünkü her şeyde senin izini görüyorum. Hâlâ seni içimde taşırken, her an biraz daha kayboluyorum. Zihnimde, seni hatırlatacak bir şey bulduğumda, kalbim hızla çarpıyor. Ama sonra fark ediyorum, artık seni hatırlamak da acıtıyor.Ve belki de gerçek kayıp budur: Hatırlamak ve acı çekmek arasında sıkışmak. Ama bir zamanlar seninle olan ben, şimdi sadece boşlukta bir iz bırakıyor.

🌚

[1siirsever]

Bir rüya gördüm, öyle hayâle bin hakikat fedadır. Pek az zaman sürdü, öyle temaşanın her dakikasına bir insan ömrü feda olsun.

.

[anilarsokagii]

“Yaralarım iyileşmedi,

Susmayı öğrendi .”

[sutusevenbimahlukat-deactivated2]

Ne bileyim...

Ben herşeyi düşününce her şey de beni düşünür sandım.

Namık Kemal

[caelumpuellaa]