#Nabil Suliman

[steamedtangerine]

There are four “lost artifacts” that I have long been despondent in lacking. Items of crucial interest that I happened across at one time or another, but for some reason, I never acquired them or held onto them.

I recently perused the fruit cellar in my Mom’s basement and happened across my old stereo system and was impressed by the many stickers I had pasted on the speakers. Behold!-one of the artifacts was there...this blue triangle sticker you see above. I must’ve carefully peeled one off, and pasted it on my speaker.

I happened across a slew of stickers like this one walking around the Cass Corridor of Detroit back in late 2001/early 2002. They were all blue and gave a name of a Muslim/Arab-American who has been “disappeared” following 9/11. Most likely the U.S. Government had abducted them and detained them as supposed “terrorist suspects”. Regardless, the matter was enough to have many concerned family and friends (who would attest to the character of each “disappeared” as not being “terrorists”) attempt to reach many agencies in this matter, only to get stone-walled. All those concerned were able to network, pull resources, and band together to create what is known (or as I now know it) “The Blue Triangle of Solidarity”.

I used to get into rather heated discussions with certain accounts on forums like Reddit or DetroitYes on the matter surrounding the “lost artifacts” (as they relate to a given topic).....and with this one in particular. I would get a lot of friction and push-back by those who were being obstinate and attempting to discredit my claims that these things didn’t exist.

I have recovered one item and have done the research....the only thing I can find about the triangles (and the exact name given above) can be found here:

-A Baltimore Sun article that surfaced a months after 9/11 bringing up the “possible” concern (and one that proved to be heavily verified later on) that torture was being used on suspected  9/11 detainees https://www.baltimoresun.com/news/bs-xpm-2001-10-10-0110100004-story.html

-This article from L.A. IndyMedia that has exchanges.....yet, if one heads down, the names of the “disappeared” (including the Egyptian man above) cited in the Blue Triangle of Solidarity/Network project are listed:

Mustafa Abu Jdai, Palestinian Abdou Tageldin, Egyptian Hasnian Javed, Pakistani Issam Sadak, Moroccan Mujahid Abdulqaadir Abdoul Achou, Syrian Abdul Wahid, Afghanistan Nacer Mustafa, Palestinian Mohamed Omar, Egyptian Mohammad Aslam, Pervez Pakistani Nabil Al-Marabh, Kuwaiti Adelal-Oteibi, Saudi Arabian Anser Mehmood Omer Bakarbashat, Yemeni Mohammed A . Khan, Pakistani Obaid Usmani, Pakistani Duraid Sulaiman, Iraqi Essam al-Habei, Saudi Arabian Osama Elfar, Egyptian Mohammed Jaweed, Azmath Indian Mohammed Abdi, Somalian Osama Awadallah, Jordanian Faizul Jabar, Guyanan Fathi Mustafa, Palestinian Rafiq Butt, Pakistani Mohammed Maddy, Egyptian Mohammed Suliman, Egyptian Rabih Haddad, Lebanese Gazi Ibrahi Abu Mezer, Palestinian Ghassan Dahduli, Palestinian Shakir Ali Baloch, Canadian Mohdar Abdallah, Yemeni Monir Gondal, Pakistani Ramez Noaman, Yemeni Hady Omar Jr., Egyptian Sheik Dib Aneef Shihadeh, Jordanian Youssef Hmimssa, Moroccan Uzi Bohadana, Israelli Tarek Albasti, Egyptian Yazeed Al-Salmi, Saudi Arabian Syed Gul Mohammed Shah, Indian http://oldweb.uwp.edu/academic/criminal.justice/disappeared01.htm

(link above does not work)

-and finally, and article from early 2004 discussing the importance of the Blue Triangle Network Project https://revcom.us/a/1229/immigrant-call.htm

Should anyone possessing the resources to examine and research the names mentioned above and try to unearth whatever became of them, PLEASE do so!...and remember to like/reblog this rare entry.

Thank You

P.S.(not that you have to read any further)-The other “three artifacts” include:

-a xeroxed notice that was being left on every table and corner of the bars of the Majestic complex (Cafe/Theater/Garden Bowl/Magic Stick) warning patrons of a recent brash of “drink tamperings” that was going on around at “other bars” (I quickly made confirmation by an employee working there in confidentially that it was very much happening there at that location). This was a spree of tamperings in 97′-2003. It led to friends of mine (after a brief meet-up there), a bouncer at the Garden Bowl, and a fellow employee my Mom knew at the photo developing store she worked at (a person I had smoked with often at an afterhours in Eastern Market) all getting their drinks messed with....and eventually the same happened to me (still didn’t know how I got home or why I puked in a wicker basket) and a girl I knew who ended up getting raped by two carloads of men and later laughed at by the cops (she later moved to Arizona; I posted some art of hers exactly a year ago). The whole matter was a network involving a rundown Food Co-Op in the Cass Corridor, the Serengeti Ballroom, a Martial Arts facility on Grand River Ave., the police (the police also threatened one of my friends doped), a man who worked at Chrysler who ran the same afterhours in Eastern Market, a CCS graduate who became a well-known artist for Ford, and many more....when I put the pieces together and started getting loud about the matter, I started to get threatening visits by a certain man skilled in Isshin-Ryū Martial Arts (who worked at the Serengeti) posing as a crippled homeless man pressing me for answers about my neighbor (the police were deliberately ineffective in not delivering the man the PPO my neighbor and I filed, seeing as the place he trained at also trained cops.). This was one of many things that led to me falling out of the scene and going into hiding for quite a while.

-an early 1999 bottle of Kiwi-Strawberry Fruitopia that has the ingredient “Cochineal” (https://en.wikipedia.org/wiki/Cochineal) in it. That ingredient (made of crushed-up red insects---yes, very voodoo...very Burroughsesque) was in a certain Banana-Strawberry yogurt (from a brand that starts with a Y) that caused by throat to tighten and lungs to seize up and cause me to go to the hospital. I would find occasional mentions of it in dictionaries, PETA literature, and oddly enough, a tame syndicated comic (which I think I still saved). It was only after my hospitalization, that I saw a murmur of a 6 o’clock health segment on the news just casually mentioned this ingredient, what it does, and what products (like Fruitopia) contain it. Catching that stunned me. I discovered that item that very night at an Amoco gas station after picking up my GF from work-but, alas, I didn’t buy it....a week later, each and every bottle of Fruitopia at the gas station had been replaced by new ones with new labels on them...that means a huge effort was being done to cover-up this error by them (far-reaching enough to hit a gas station on the Detroit/Grosse Pointe border).

-a magazine I saw at a Wal-Marts in Wisconsin while hiking in 2012. The magazine was in the guns and ammo section of the periodicals, and it took a very odd approach of grafting firearm-enthusiasm onto the zombie craze of that time. The magazine boasted products geared towards those “ready for the zombie apocalypse” (a weird kind of LARP enticement)...the magazine was packed with horror comic graphics of hoards of zombies with grey/brown skin, but many of them were clearly portrayed with non-Caucasian features. The text accompanying the images would state things like “The streets are overrun with them!”, “The White House has been overtaken!” I wouldn’t even say it was crypto-racist, cuz’ it was quite plain as day where they were going with this. Since then, the closest I’ve found were a number of articles (whittled down to about two) about these “bleeding shooting targets” Zombie Industries (cannot be too sure if that was the same company that put out the magazine) had on display  at NRA events (including a misogynist one for “ex-GF” https://en.wikipedia.org/wiki/The_Ex_(target) ) ...one named “Rocky’ in particular looked strangely like Barrack Obama. https://www.msnbc.com/politicsnation/obama-the-zombie-msna57862

[joaquimblog]

´Patricia Petibon (Blanche)

Dialogues des Carmélites, producció de Oliver Py La Monnaie 2017

Sophie Pondjilis (Madame de Croissy)

Véronique Gens (Madame Lidoine)

Dialogues des Carmélites, producció de Oliver Py La Monnaie 2017

Stanislas de Barbeyrac (Cavaller de la Force)

Dialogues des Carmélites, producció de Oliver Py La Monnaie 2017

Petibon (Blanche) i Soiphie Koch (Mare Marie de l’Incarnation)

La d’avui és una altra de les òperes que estimo més i que malauradament a casa nostra no es representa des de la temporada 1958/1959 que va ser quan es va fer per primer cop a l’Estat Esapanyol, partlem de 58 anys. La vergonya que fa escriure-ho no pot ser més gran que la que haurien de tenior els responsables que han passat pèl Liceu ençà d’aquella històrica estrena amb la Duval i la Crespin encapçalant el cast.

La proposta ve de La Monnaie i està dirigida musicalment de manera magnífica per Alain Altinoglu i escénicament per Olivier Py.

El repartiment reuneix el bo i millor del panorama vocal femení francès, amb una grandiosa Patricia Petibon al capdavant de l’emotiu rol de Blanche de la Force, acompanyada per les imponents Sophie Koch, Véronique Gens, Sandrine Piau o Sophie Pondjilis.

pel que fa als rols masculins, no tan rellevants però importants destaca el Chevalier de la Force del tenor Stanislas de Barbeyrac.

Aquesta és una òpera de sentiments, d’impacte musical que va entrant de mica en mica. Per a tots els que no la coneixeu us recomano que us deixeu emportar, la música us anirà calant com la pluja fina, acompanyant l’emotiva historia i acabareu amb el cor en un puny en un dels finals més colpidors que heu viscut en un escenari operístic, ja que el talent i l’instint teatral de Poluenc va estar del tot inspirat.

La versió és esplèndida en totes les vessant, la musical perquè Antinoglu sap anar teixint la xarxa que acaba per commoure, la vocal perquè tots els cantants estan en el seu rol, fent-los creïbles amb força i una naturalitat poc habitual sobre els escenaris operístics propensos a les exhibicions. Aquí i per mèrit d’un director que no sempre em convenç, Oliver Py, s’aconsegueix que el cant i el teatre s’uneixin sense artificis.

Una producció esplèndida per a una òpera esplèndida.

Francis Poulenc DIALOGUES DES CARMÉLITES

Marquis de la Force, Nicolas Cavallier Blanche de la Force, Patricia Petibon Chevalier de la Force, Stanislas de Barbeyrac Father Confessor, Guy de Mey Gaoler, Thierry, M. Javelinot, Nabil Suliman Madame de Croissy, Sophie Pondjilis Madame Lidoine, Véronique Gens Mother Marie of the Incarnation, Sophie Koch Sister Constance of St. Denis, Sandrine Piau Mother Jeanne of the Child Jesus, Mireille Capelle Sister Mathilde, Angélique Noldus First commissary, Yves Saelens Second commissary, Arnaud Richard

La Monnaie Chorus and MM Academy Chorus Master Martino Faggiani, Benoît Giaux (MM Academy) La Monnaie Symphony Orchestra

Director musical: Alain Altinoglu

Director escènic: Olivier Py Escenografia: Pierre-André Weitz Disseny de vestuari: Pierre-André Weitz Diosseny de llums: Bertrand Killy

La Monnaie De Mont, Brussel·les 12 i 15 de desembre de 2017

LA MONNAIE 2017/2018: DIALOGUES DES CARMÉLITES (PETIBON-GERNS-KOCH-PIAU-PONDJILIS-DE BARBEYRAC;PY-ALTINOGLU) La d'avui és una altra de les òperes que estimo més i que malauradament a casa nostra no es representa des de la temporada 1958/1959 que va ser quan es va fer per primer cop a l'Estat Esapanyol, partlem de 58 anys.

[saturdaynightmatinee]

CALIFICACIÓN PERSONAL: 8 / 10

Título Original: 200 Meters

Año:  2020

Duración: 96 min

País:   Jordania  

Dirección:   Ameen Nayfeh

Guion:  Ameen Nayfeh

Música: Faraj Suleiman

Fotografía: Elin Kirschfink

Reparto: Ali Suliman, Anna Unterberger, Motaz Malhees, Lana Zreik, Gassan Abbas, Nabil Al Raee, Mahmoud Abu Eita, Samia Bakri Qazmuz, Rebecca Esmeralda Telhami, Ghassan Ashkar

Productora:  Coproducción Jordania-Palestina; Odeh Films

Género: Adventure; Drama

https://www.imdb.com/title/tt12246266/

TRAILER:

[caroverdroncken-blog]

Pénélope

Dinsdag 19:30. Samen met mijn papa gaan luisteren naar de inleiding van de opera Pénélope door  Serge Algoet in de Bozar. Hoewel het verhaal niet echt moeilijk was, deed het toch deugd om wat meer informatie te krijgen. Het bleek een hele speciale opera te zijn. Het is namelijk een Concertante opera. Dus zonder theater... .  

Pénélope werd gecomponeerd door Gabriel Fauré ( 12 mei 1845 – 4 november 1924). Fauré was een van de belangrijkste Franse componist van zijn generatie.Gabriel Fauré studeerde aan kerkmuziekschool van Louis Niedermeyer in Parijs, waar onder anderen Camille Saint-Saëns een van zijn leraren was.Gabriel is vooral bekend om zijn pianomuziek, kamermuziek en liederen. Maar zoals verwacht behoort ook een opera tot zijn oeuvre. 

Pénélope is een Franse opera bestaande uit 3 bedrijven. De eerste opvoering vond plaats op 4 maart 1913, de Monte Carlo Opera.

De opera is de laatste nummers van Homerus ' Odyssee . Na het einde van het decennium-lange Trojaanse oorlog had Odysseus (hier Frans Ulysse genoemd) nog tien jaar zwerven, voordat hij er in geslaagd om zijn geboorteland Ithaca terugkeer. Zijn vrouw Penelope (Penelope) wachtte trouw voor zijn terugkeer. Echter, werd zij belaagd door verschillende aristocratische vrijers, hoop opgeven en een van hen te trouwen. Ulysse eindelijk terug, maar en onderzocht de situatie in eerste instantie vermomd als een bedelaar. De vrijers worden verslagen door een 'boog sample "voordat het gaat om de hereniging van het koppel.

Pénélope , koningin van Ithaca ( sopraan )

Ulysse ( Ulysses ), Koning van Ithaca ( Tenor )

Euryclée , Ulysses verpleegkundige ( mezzosopraan )

Eumée , een oude herder ( bariton )

Antinoüs (Tenor)

Eurymaque , Penelope Gratis (bariton)

Léodès, Penelope Gratis (Tenor)

Ctésippe, Penelope Gratis (bariton)

Pisandre, Penelope Gratis (bariton)

Een herder (Tenor)

Cleone, bediende (Alt)

Melantho , maid (sopraan)

Alkandre, bediende (Alt)

Phylo, maid (sopraan)

Lydie, maid (sopraan)

Eurynome, gouvernante (mezzo-sopraan)

Herders, bedienden ( koor )

Dansers, fluit spelers, herders, mensen van Ithaca

NA 20 JAARWACHTEN...

“Vaag en precies, mysterieus en helder als de blik van een kind, afwezig en present als een zomernacht...” – met de Franse filosoof Vladimir Jankélévitch zouden we kunnen zeggen dat Fauré’s muzikale taal, in de kentering tussen twee tijdperken, niet in woorden vast te leggen is. Fauré, die een voorliefde had voor de Oudheid, kreeg na jaren zoeken eindelijk een geschikt libretto aangereikt door sopraan Lucienne Bréval. In Pénélope, geïnspireerd door Odysseus’ terugkeer naar huis in Homeros’ Odyssea, horen we de rijpe Fauré op het hoogtepunt van zijn kunst. De aanduiding ‘poème lyrique’ en de doorleefde sopraanpartij tonen dat het de componist ging om het innerlijke drama van Pénélope – “Ik heb hem nog zoveel liefde te geven”. Deze schildering van de echtelijke liefde is Fauré’s enige opera en meteen ook zijn ultieme meesterwerk. Daarover laten dirigent Michel Plasson, specialist van het Franse repertoire, en sopraan Anna Caterina Antonacci geen twijfel bestaan.

Muzikale leiding MICHEL PLASSON

Koorleider MARTINO FAGGIANI

Pénélope ANNA CATERINA ANTONACCI

Ulysse YVES SAELENS

Euryclée SYLVIE BRUNET-GRUPPOSO

Eumée VINCENT LE TEXIER

Eurymaque PIERRE DOYEN

Antinoüs JULIEN DRAN

Cléone ANGÉLIQUE NOLDUS

Mélantho BLANDINE STASKIEWICZ

Léodès MAXIME MELNIK**

Ctésippe NABIL SULIMAN

Lydie JULIE MATHEVET

Phylo JULIA SZPROCH*

Alkandre / Eurynome VIRGINIE LÉONARD**

Pisandre KAMIL BEN HSAIN LACHIRI**

Un Pâtre MARIA PORTELA LARISCH

Symfonieorkest en koor van de Munt Kooracademie van de Munt o.l.v. Benoît Giaux *Muziekkapel Koningin Elisabeth **Solisten van de Kooracademie van de Munt

Dinsdag 20:00. Nu begon de opera daadwerkelijk. We hadden perfecte plaatsen en konden het podium dan ook goed zien. Ik wist niet wat ik kon verwachten. Vroeger dacht ik dat als ik naar de opera zou gaan, ik met barstende hoofdpijn weer weg zou gaan. Ik was dan ook aanvankelijk een beetje verrast dat het zo stil was. Maar toen bedacht ik me dat al die zangers dat zonder microfoon deden, Amai! Wel vond ik het moeilijk om me in te leven doordat er geen kostuums en rekwisieten waren. Maar dat kwam uiteindelijk ook weer goed. Zoals de Munt hier boven beschrijft is het inderdaad heel moeilijk te vatten hoe dat Fauré’s muzikale taal een kentering is tussen twee tijdperken. Langs de ene kant merk je heel duidelijk dat Gabriel Fauré een voorliefde had voor de Oudheid. Maar toch is zijn muziek vandaag de dag nog zeer herkenbaar en actueel. Gedurende de opera is er inderdaad sprake van een doorleefde sopraanpartij. De keuze voor de sopraan Anna Caterina Antonacci was dan ook een goeie zet. Ik geloofde elke zin, of beter gezegd elke noot die ze zong. Er was dan misschien geen theater aanwezig toch kon je het innerlijke drama van pénélope doorheen de zaal heel krachtig voelen. Toch kan ik het niet helpen me af te vragen hoe het geweest zou zijn als er toch theater aanwezig was. Maar ja dat zal dan voor een volgende keer zijn... Voor nu kan in alleen maar zeggen dat ik er erg van genoten heb!