#Milan Štrljić | Explore Tumblr Posts and Blogs

ponapisach · 5 years

Link

Pochodzący z Dalmacji chorwacki reżyser Lordan Zafranović przedstawił na przykładzie faszystowskiej agresji na Dubrownik, włoskiej okupacji i ustaszowskim prymitywnym zezwierzęceniu nacjonalizm, który na początku wchodzi łagodnie w społeczny organizm, wyniszcza zdrowe tkanki, a w finale rozsadza komórki nerwowe i roztrzaskuje, dosłownie, mózg. Wtedy jest już za późno na reakcję. Cały film "Okupacja w 26 obrazach" prowadzi bowiem do tej jednej sceny, bestialskich siedmiu minut w ustaszowskim autobusie, w którym członkowie chorwackiego ruchu rewolucyjnego wywożą "podejrzanych" Serbów, Żydów czy też reprezentujących odmienną ideologię Chorwatów. Wywożą, ale gdziekolwiek nie jechali, nie dowożą. Scena, przez którą filmu nie można było wówczas wyświetlać w jugosłowiańskiej telewizji, poraża brutalnością, a w czasie premiery podzieliła krytyków (to normalne), ale również widzów, wśród których pojawiały się głosy, że sceny zostały przejaskrawione. Wiemy, że są wiarygodne (do dzisiaj robią kolosalne wrażenie), bo raporty, doniesienia, relacje przedstawiają dobitnie skalę ludobójstwa, a same akty barbarzyństwa ustaszów z filmu wpisują się w ciąg podobnych zdarzeń, które należy przypisywać organizacji. W obrazie Lordana Zafranovicia ustaszowski autobus to synonim horroru, do którego, jeżeli będziesz ignorantem, prędzej czy później wsiądziesz.

Złem totalnym są tutaj wkraczający do Dubrownika 17 kwietnia 1941 roku nacjonaliści, ledwo tydzień po pierwszym bombardowaniu. Czas "przed" tymi wydarzeniami to idylliczny obraz współgrającej harmonii pomiędzy różnymi środowiskami, nawet jeżeli ścierającymi się na wielu gruntach, to zdolnymi do dialogu. Na pierwszym planie jest ośrodek arystokracji i to z czym twórca wiąże kulturowe dziedzictwo Dubrownika włącznie z całą historią, sztuką, architekturą. Spokojna (w miarę) egzystencja wielokulturowa i międzyklasowa na przykładzie trójki przyjaciół pokazuje, że w porozumieniu potrafią się bawić, wspólnie trenować szermierkę (rozrywka zarezerwowana teoretycznie dla środowisk uprzywilejowanych, której mają jednak szansę posmakować biedniejsi, tutaj głównie za sprawą sportowego talentu).

Żyd Miho, Chorwat Niko (syn bogatego kapitana żeglugi morskiej) i Włoch Toni. Razem fechtują, włóczą się nocami po Dubrowniku, wdychają pełną piersią młodość. W połowie kwietnia 1941 roku wszystko się zmienia. Niko wstępuje do partyzantki i zamierza walczyć z okupantem, Miho będzie ciągle uciekał przed prześladowcami, bo złapanie grozi wywózką do obozu, a Toni przywdziewa czarną koszulę i przymierza się do dzierżenia władzy przy nowych porządkach.

Szkielet scenariusza przypomina więc ten z nakręconego rok wcześniej "Żołnierza Orańskiego" Paula Verhoevana. I tam (Holandia) i tu (Jugosławia) wojna pokazuje nie tylko rozpad państwa, ale i upadek przyjaźni. Tu nawet nie może być mowy o przyjaźni wystawionej na próbę, bo z chwilą wybrania strony konfliktu jako tożsamej własnym przekonaniom, słowo "przyjaźń" przestało istnieć, została zmiażdżona przez zły wybór, tutaj jasno wskazany przez postać Niko.

Lordan Zafranović wytworzył w swoim filmie specyficzną atmosferę oczekiwania na upadek człowieczeństwa. Nikt nie spodziewa się bowiem najgorszego, więc mieszkańcy Dubrownika, tak jak każdy terroryzowany i tłamszony przez oprawcę człowiek, przyjmują ciosy każdego rodzaju. Wszyscy się oszukują, oddalają w myślach zagładę, bo sądzą, że okupant zaprzestanie tortur, że przecież wytrzymam jeszcze jeden cios.

Agresor w oku kamery Zafranovicia przedstawiony jest przerażająco, ale i groteskowo. Włoscy faszyści próbują naśladować hitlerowców i w dumnym przemarszu przez Dubrownik wywracają się na rozrzuconym piasku, Ustasze z lubością oddają się brutalnym i sadystycznym aktom, naziści natomiast wyglądają jak turyści, którzy obcując po raz pierwszy z pięknym Dubrownikiem wyglądają niemal komicznie (podczas pierwszego przejazdu jednostki zmotoryzowanej przez rynek jeden z hitlerowców robi szybko zdjęcia zabytkom). Wszyscy oni jednak w końcowym rezultacie przedstawiają się jako uciekający do tanich uciech i oddający się perwersji. Nie potrafią uszanować ani tradycji (niemiecki oficer sprowadza szermierczy pojedynek do brutalnego okładania się szpadami przez zawodników z nagimi torsami), ani chwili, miejsc, czasu, niczego. Wszystko jest sprowadzane do burdelu, każdy przejaw inności miażdżony - "kto nie jest z nami, kula w łeb!". Ludzkie odruchy nie istnieją.

"Okupacja w 26 obrazach" idealizuje wprawdzie środowiska lewicujące, ucieka od wskazywania czegokolwiek co łapałoby się w ramy totalitaryzmu komunistycznego. Lordan Zafranović jest tu rzeczywiście przychylny jednej stronie, ale nie zmienia to faktu, że film traktujący o konkretnym epizodzie historycznym, ma małe szanse, by przedstawić wydarzenia z innej perspektywy. Przez to również obrazowi (powstaniu, ale i przy późniejszym odbiorze) tak bardzo przychylne były władze Jugosławii włącznie z Josipem Brozem Titem na czele.

Dzisiaj "Okupacja w 26 obrazach" to film zapomniany, wciąż jednak o ogromnej sile rażenia. Warty odkurzenia, bo ze swoim czytelnym przekazem jasno przedstawia konsekwencje nacjonalizmu i faszyzmu.

#wojenny #lordan zafranović #frano lasić #milan Štrljić #ivan klemenc #okupacija u 26 slika

0 notes

tvinemania · 5 years

Photo

20. JANUAR | PRVA TV Od kreatora sada već kultnih "Istina i laži" stiže nova domaća hit serija "Igra sudbine" , koju ćete gledati od januara na Prvoj televiziji. Intrigantna priča o zamenjenim mestima osvojiće vas na prvo gledanje. Rađena po kolumbijskoj telenoveli, serija “Igra sudbine” prepuna je živopisnih likova, neočekivanih humorističkih obrta, ljubavnih intriga i skandala, trilerskih zapleta, poslovnih spletki i izdaja, ali pre svega najčistijih emocija ljubavi, prijateljstva, odanosti, porodičnih i prijateljskih odnosa, koji pobeđuju sva iskušenja. Dok pratimo živote i dogodovštine likova iz dva sveta - bogatih i uspešnih, ali i siromašnih radnika i marginalaca, nameće se uvek aktuelno pitanje: Da li je materijalno bogatstvo dovoljno za sreću ili se prava sreća nalazi u stvarima koje se ipak ne mogu kupiti novcem, u ponovnom rađanju prijateljstva, trijumfu ljubavi i volji da se porodica očuva i ujedini? @igrasudbineofficial Pisac: Žarko Jokanović Reditelji: Mihailo Miša Vukobratović i Stanko Milošević Glavne uloge: Milica Milša, Luka Raco, Stevan Piale, Vladan Savić, Olja Lević, Matea Milosavljević, Sandra Bugarski, Milica Tomašević, Pavle Jerinić, Slobodan Ćustić, Jelena Đukić, Kristina Jovanović, Vuk Saletović, Darko Tomović, Ammar Mešić, Miloš Vlalukin, Slaviša Čurović, Danica Ristovski, Božidar Zuber, Iva Štrljić, Milan Bosiljčić, Vlada Aleksić, Snežana Savić, Daniela Kuzmanović, Miljan Davidović Produkcija: SMART media production https://www.instagram.com/p/B6f4FqYJNlV/?igshid=bx07ypi1bxsf

0 notes

jollycherryblossomwombat · 7 years

Text

Uskoro nova serija Radoša Bajića

Nova serija Radoša Bajića, tvorca kultne TV serije "Selo gori, a baba se češlja", biće emitovana na Pinku od februara sledeće godine. U pitanju je serija "Šifra Despot", koja će imati 60 epizoda i koja će biti emitovana na televiziji Pink. Željko Mitrović najavio je da će ovim projektom "oboriti rekorde gledanosti". Bajić: Ne bojim se "Senki" i "Nemanjića" "Ovaj Pinkov projekat je jedan od najznačajnijih, pre svega zato što je prvi veliki posle duže pauze. Odlučili smo se na saradnju sa najboljom i najuspešnijom ekipom, na čelu sa Radošem koji je i producent, i scenarista i režiser. Zaista verujem da je ovo epohalan projekat i verujem da će biti veoma uspešan," rekao je Mitrović "Informeru". Mitrović: Samo je rejting važan! Radnja serije je smeštena u ambijent metropole, ali podjednako i u autentična srpska predgrađa, varošice, gradove, sela... Junak je talični, i veoma talentovani kompjuterski programer Despot Despotović, kojeg igra Đorđe Marković, od oca Živote (Radoslav Milenković), penizonisanog potpukovnika i majke Rumenke (Branka Šelić), kondukterke u invalidskoj penziji. Nastojanje glavnog lika da preživi i da obezbedi sopstvenu egzistenciju kao jedini zaposleni u svojoj softverskoj kući "Despot & Co", u svakoj od 60 epizoda vodiće njega i gledaoce serije na najrazličitije lokacije i socijalne sredine - na farmu ćuraka, u fitnis centar, bolnice, fabrike, advokatske kancelarije, u nevladine organizacije, političke partije, staračke domove, sportske klubove, kladionice, banke, škole plesa, modne salone i mnoga druga mesta. Radoš piše, kćerka režira U seriji će igrati više od 150 značajnih i afirmisanih srpskih glumaca, ali i mladih talenata i debitanata: Đorđe Marković, Radoslav Milenković, Branka Šelić, Ljiljana Stjepanović, Tamara Krcunović, Olga Odanović, Radoš Bajić, Mihajlo Janketić, Lidija Vukićević, Branislav Lečić, Katarina Gojković, Dubravko Jovanović, Marijana Mićić, Sofija Rajović, Iva Štrljić, Ivan Bosiljčić, Nenad Heraković, Mikica Petronijević, Nedeljko Bajić, Ivan Vučković, Nikola Džamić, Suzana Mančić, Miroljub Trošić Đoda, Dejan Tončić, Saša Pilipović, Aleksandar Filimonović, Marko Gvero, Vlada Aleksić, Radoje Čupić, Vladan Živković, Olja Lević, Danica Maksimović, Zinaida Dedakin, Nela Mihailović, Danica Todorović, Milija Vuković, Milan Kalinić, Anastasia Mandić, Isidora Minić, Mirko Babić, Helena Petrović, Nada Macanković i mnogi drugi. Let's block ads! (Why?)

0 notes