#Marjorie Pettibone

[bretzkysbs]

"A Ladies Guide to Party Planning" from Saturday Night Live starring Mad Men's very own Betty Draper (January Jones)

[memorabilia14-blog]

"Pop art: Material culture ..."

The art of Pop Art was born in the UK in the 1950s. The word "POP" in 1954 was invented by British art historian Lawrence Devil to describe a new type of art inspired by the images of a popular culture. For the first time the term Pop Art was used in 1952-1953 at the Institute of Contemporary Art in London by a group of independent artists. Among the participants were Eduardo Paolozzi, Richard Hamilton, architects Alison and Peter Smithson, as well as critics Lawrence Diwail and Rayner Banham. This movement of visual art coincided with the period of the consumer boom, the globalization of pop music and youth culture, personifying Elvis and the Beatles. Pop art included styles of painting and sculpture from different countries. Young artists viewed pop art as an opportunity for free expression, and its language was adapted from the many collages and associations of Dada. They created irrational combinations of random images to provoke. By creating paintings or sculptures of objects of mass culture and media stars, the movement of pop art sought to blur the boundaries between "high" art and "low" culture. The concept of the lack of a hierarchy of culture and art, which can be borrowed from any source, was one of the most influential characteristics of pop art. Artists believed that there is no free access to anything, whether it's the soul, the natural world or the built environment. Some critics cited the choice of pop art images as enthusiastic approval of the capitalist market and the goods that he distributed. Indeed, most artists of pop art began their careers in the field of commercial art. Andy Warhol was a very successful magazine illustrator and graphic designer; Ed Ruscha - graphic designer, and James Rosenquist began his career as a billboard artist (outdoor advertising boards format 6 × 3). Artists created smart advertising, effective ways of mass communication, involving the public in mass consumption. Over time, Pop-art became known as material culture.

10 features of Pop Art: 1. Very bright colors 2. Recognizable images made from popular media and products. 3. Flat images under the influence of comics and newspaper photos. 4. Images of celebrities or fictional characters in comics, advertisements and fan magazines. 5. In sculpture - the innovative use of the media. Pop art included a variety of styles of painting and sculpture, but everyone had a common interest in the media, mass production and mass culture. 6. The movement originated in the UK, but is considered American. Pop art in America was a reaction against abstract expressionism. 7. An artist who embodies Pop art more than any other - Andy Warhol. Painting Merlin Monroe is considered an icon of pop art. 8. Roy Lichtenstein developed an instantly recognizable style of pop art, inspired by American comic books. 9. Klaus Oldenburg was the greatest sculptor of the "Pop Art" movement, creating a lot of large-scale public works. 10. Pop art coincided with the globalization of pop music and youth culture.

Roots of Pop Art 1. 1914 Pablo Picasso «Bon Marché Au Bon Marché» 2. Marcel Duchamp "Ready-Mades", anti art movement Dada. 3. 1955 year. Robert Rauschenburg "The Bed". Neo-Dada 4. 1960year. Jasper Jones "Beer Banks." Neo-Dada

BRITISH POP ART Independent Group (Institute of Contemporary Art) • Richard Hamilton • Eduardo Paolozzi • Peter Blake • John McHale • Lawrence • Peter Rayner Bahnham • Richard Smith • John Thompson Young contemporaries (Royal College of Art): • RB Kitaj • Peter Phillips • Barrie Bates • Derek Bossier • Patrick Canfield • David Hockney • Allen Jones • Norman Thaynton

AMERICAN POP-ART Pop art in America, in contrast to his British counterpart, underwent numerous changes. English pop art expressed a romantic courage for pop culture, and American was considered symbolic, anonymous and aggressive. The greatest artist in the field of pop art is Andy Warhal. He perfectly understood the laws of shopping, understood the psychology of people and realized the attractiveness of celebrities. He was an astute observer. People magazine Warhol captured the true American aesthetics: packaging products and people. New York Pop art: • Roy Lichtenstein • Andy Warhole • Robert Indiana • George Brecht • Marisol (Escobar) • Tom Wesselmann • Marjorie Strider • Allan D'Arkhangelo • Ida Weber • Claes Oldenberg - common products made from odd materials • George Seagal - white plasters in everyday conditions • James Rosenquist - painting, similar to collages of advertising • Rosalyn Drexler - pop stars and modern themes. Californian Pop Art: • Billy Al Bengston • Edward Kinholz • Wallace Berman • John Wesley • Jess Collins • Richard Pettibone • Mel Remos • Edward Ruscha • Wayne Tiebo • Joe GoodeVon Dutch Holland • Jim Eller • Anthony Berlant • Victor Debreil • Phillip Hefferton • Robert O'Dowd • James Gill • Robert Kunz

Currently, pop art is not perceived as high art, but it is recognized as an art suitable for the advertising and media industries of Western countries.

[tamta24]

Βιογραφία | Gary Barlow

Είναι επίσης, ο frontman και ο βασικός τραγ��υδιστής του βρετανικού ποπ συγκροτήματος Take That, ενώ συμμετέχει και στο The X-Factor ως επικεφαλής κριτής. Ο Barlow είναι ένας από τους πιο επιτυχημένους Βρετανούς συνθέτες και στιχουργούς, έχοντας γράψει δώδεκα Νούμερο 1 singles.

Είχε τρία Νούμερο 1 singles και δύο Νούμερο 1 albums ως σόλο καλλιτέχνης, ενώ δεκαέξι top 5 επιτυχίες, έντεκα Νούμερο 1 singles και επτά Νούμερο 1 albums με τους Take That. Είναι επίσης, έξι φορές αποδέκτης του βραβείου Ivor Novello και έχει πουλήσει πάνω από 50 εκατομμύρια δίσκους σε όλο τον κόσμο. Διορίστηκε OBE το 2012 για υπηρεσίες στη μουσική βιομηχανία και φιλανθρωπία.

Ο Gary Barlow γεννήθηκε στο Frodsham, Cheshire, και είναι ο δεύτερος γιος των Κόλιν και Marjorie Barlow. Στην αυτοβιογραφία του, ο ίδιος αναφέρει ότι η αγάπη του για τη μουσική ξεκίνησε σε μικρή ηλικία.

«Ήμουν ένα από αυτά τα παιδιά που πάντα χορεύει μπροστά από την τηλεόραση κοιτάζοντας την αντανάκλασή μου».

Αναφέρει τη στιγμή που είδε το “Just Can’t Get Enough” των Depeche Mode στο Top of the Pops όταν ήταν μόλις δέκα χρονών, ως κύρια επιρροή της αγάπης του για τη μουσική, περιγράφοντάς την ως «μαγευτική». Έτσι, στη συνέχεια ζήτησε πλήκτρα για τα Χριστούγεννα και για τα επόμενα χρόνια περνούσε τον περισσότερο ελεύθερό του χρόνο παίζοντας τα αγαπημένα του τραγούδια.

Το 1986, όταν ο Barlow ήταν 15 χρονών, έλαβε μέρος σε τον χριστουγεννιάτικο διαγωνισμό BBC Pebble Mill με το “Let’s Pray For Christmas”. Αφού έφτασε στους ημιτελικούς, τον κάλεσαν στο London’s West Heath Studios να ηχογραφήσει το τραγούδι του. Αυτό ενέπνευσε τον Barlow να τραγουδήσει σε club τραγουδώντας διασκευές αλλά και δικά του τραγούδια. Η πρώτη του εμφάνιση ήταν στο Connah’s Quay Labour Club στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και πληρωνόταν £18 ανά εμφάνιση τα βράδια του Σαββάτου.

    Take That

Το 1989 προσέλαβε τον Barry Woolley ως manager του και ηχογράφησε το single (“Love Is in the Air”) το οποίο δεν κυκλοφόρησε ποτέ στο εμπόριο. Έχοντας ως πρότυπο τους «New Kids on The Block», ο μάνατζερ Nigel Martin-Smith ξεκινά την αναζήτηση ταλέντων η οποία στέφεται με επιτυχία και ανακαλύπτει αρχικά τον Gary Barlow. Σε συνεργασία με τον Smith ξεκινά τις ηχογραφήσεις στο στούντιο. Εκεί γνωρίζουν τον Mark Owen, ο οποίος είναι το «παιδί για όλες τις δουλειές» του στούντιο. Μόλις είχε ανακαλύψει το δεύτερο ταλέντο.

Ο Smith συνεχίζει την αναζήτηση για νέα μέλη σε διαγωνισμούς ντίσκο και ανακαλύπτει το χορευτικό δίδυμο μουσικής Breakdance Howard Donald και Jason Orange. Ονομάζονται «The Cutest Rush».

Ο Howard Donald (ημ/νία γέννησης 28 Απριλίου 1968) είχε ανακαλύψει από νωρίς το πάθος του: ο χορός Breakdance και τα πλήκτρα. Ο Howard εγκατέλειψε το σχολείο και άρχισε να χορεύει με την ομάδα RDS Royals. Σε μια διοργάνωση ξεχωρίζει την τεχνική Breakdance του Jason Orange (ημ/νία γέννησης 10 Ιουλίου 1970). Ο Jason κατάγεται από το Μάντσεστερ, όπως και ο Howard.

Το πέμπτο μέλος του συγκροτήματος ανακαλύφθηκε μετά τη δημοσίευση σχετικής αγγελίας σε τοπικές εφημερίδες. Μεταξύ άλλων, δηλώνει συμμετοχή και ο Robbie Williams. Το 1990 γεννιέται το συγκρότημα Take That.

Ωστόσο, τα μέλη του συγκροτήματος αναίρεσαν αυτήν την ιστορία το 2005, στο ντοκιμαντέρ «Take That for the record». Σύμφωνα με τα λεγόμενά τους, δήλωσαν όλοι συμμετοχή αφού διάβασαν την αγγελία και γνωρίστηκαν στο κάστινγκ.

Οι επιτυχίες

Οι Take That ξεκίνησαν αρχικά να εμφανίζονται κυρίως σε κλαμπ της ομοφυλοφιλικής σκηνής, καθώς ο μάνατζερ διατηρούσε καλές επαφές με τη συγκεκριμένη βιομηχανία. Το 1991 κυκλοφόρησε το πρώτο τους single με τίτλο «Do What You Like» και προκάλεσε πολλές αντιδράσεις: στο βίντεο προβάλλονται τα γυμνά οπίσ��ια και των πέντε. Το συγκρότημα τραβά την προσοχή της RCA Records και το φθινόπωρο υπογράφουν συμβόλαιο.

Ακολουθούν το single «Promises» και η διασκευή «It Only Takes A Minute», τα οποία κυκλοφορούν στο πλαίσιο της καμπάνιας «Safe Sex».

Μετά την κυκλοφορία του πρώτου άλμπουμ με τίτλο «Take That And Pray», τα φώτα της δημοσιότητας πέφτουν πάνω στο εφηβικό συγκρότημα. Το 1993 κερδίζουν το πρώτο τους Brit Award με το τραγούδι «Could It Be Magic».

Το 1994 οι Take That φτάνουν στο αποκορύφωμα της καριέρας τους. Κερδίζουν το Brit Award καλύτερου βιντεοκλίπ για το τραγούδι «Pray». Ο Gary κερδίζει διακρίσεις καλύτερου συνθέτη.

Η μεγαλύτερή τους επιτυχία με τίτλο «Back For Good» φτάνει το 1995 στο νούμερο ένα των chart 31 χωρών και μπαίνει στο αμερικανικό Top Ten.

Η διάλυση

Πριν καλά-καλά απολαύσουν την επιτυχία της κορυφής, οι Take That διαλύονται. Στις 17 Ιουλίου 1995 ο Robbie Williams εγκαταλείπει το συγκρότημα και αρχίζει να κυνηγά μια σόλο καριέρα. Οι Take That αποφασίζουν να συνεχίσουν με τέσσερα μέλη. Η οριστική διάλυση του συγκροτήματος ανακοινώνεται στις 13 Φεβρουαρίου 1996.

Το τέλος των Take That είχε έντονο αντίκτυπο. Χιλιάδες οπαδοί ξεσπούν σε κλάματα. Οι ανοιχτές γραμμές βοήθειας δεν μπορούν αρχικά να υπολογίσουν σωστά το μέγεθος της κατάστασης. Μετά από εκατοντάδες τηλεφωνήματα, οι γραμμές βοήθειας υπερφορτώνονται. Δημιουργούνται ειδικές γραμμές εξυπηρέτησης μόνο για τους οπαδούς των Take That. Δυστυχώς κάποιες κοπέλες παραμένουν απαρηγόρητες και αυτο��τονούν. Μετά τη διάλυση του συγκροτήματος, ο Gary Barlow ακολουθεί σόλο καριέρα.

Σόλο καριέρα

Η σόλο του καριέρα είχε προβλεφθεί να είναι πολύ επιτυχημένη, και μάλιστα τον περιέγραφαν ως «τον επόμενο George Michael». Τα δύο πρώτα του singles “Forever Love” (κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 1996) και “Love Won’t Wait” (το οποίο είχε συνθέσει οι Madonna και Shep Pettibone), ανέβηκαν στο νούμερο ένα της Αγγλίας. Το Forever Love χρησιμοποιήθηκε επίσης, ως το soundtrack για την ταινία The Leading Man.

Το πρώτο του album ήταν το Open Road από το οποίο ξεχώρισαν τα “So Help Me Girl” και “Are You Ready Now”.

Μετά την επιτυχία του πρώτου άλμπουμ, κυκλοφόρησε το δεύτερο Twelve Month, που περιείχε τις επιτυχίες “Stronger”, “For All That You Want”, και “Lie to Me”.

Το ντουέτο “Shame” με τον Robbie Williams γράφτηκε αφού οι δυο τους άρχισαν να εργάζονται μαζί στο Λος Άντζελες πάνω σε νέο υλικό για ένα νέο άλμπουμ των Take That μετά την επιστροφή του Williams στο συγκρότημα.

Τον Ιανουάριο του 2012, ανακοινώθηκε ότι ο Barlow και ο Andrew Lloyd Webber, θα συνεργάζονταν για να γράψουν το επίσημο single για το Αδαμάντινο Ιωβηλαίο. Το τραγούδι με τίτλο “Sing” κυκλοφόρησε ως το κύριο single από το ομώνυμο album, Sing.

Τον Απρίλιο του 2012, ο Barlow ηχογράφησε μια διασκευή του “Here Comes the Sun”, που χρησιμοποιήθηκε στη διαφήμιση 2012 για την καλοκαιρινή προώθηση της διαφήμισης των Marks and Spencer με τον ίδιο να εμφανίζεται στη διαφήμιση, στο τέλος ερμηνεύοντας το τραγούδι.

Το κουαρτέτο Take That

Η είδηση έσκασε σαν βόμβα: σχεδόν δέκα χρόνια μετά τη διάλυσή τους, ο Gary Barlow, ο Mark Owen, ο Jason Orange και ο Howard Donald ανακοινώνουν το 2005 την επανένωσή τους. Ο Robbie Williams δεν συμμετέχει στο σχήμα.

Οι Take That κάνουν την πρώτη τους ζωντανή εμφάνιση τον Οκτώβριο του 2006. Το comeback single «Patience» κατακλύζει τα chart. Το single παραμένει δέκα ολόκληρες εβδομάδες στο βρετανικό Top Ten, ξεπερνώντας τη μεγαλύτερη μέχρι τότε επιτυχία «Back For Good». Οι Take That κερδίζουν το Brit Award καλύτερου single για το τραγούδι «Patience».

Το 2006 κυκλοφορεί το πρώτο άλμπουμ μετά την επανένωση. Στο «Beautiful World» ακούμε για πρώτη φορά όλα τα μέλη του συγκροτήματος Take That σε πρώτη φωνή.

Αλλά και το δεύτερο άλμπουμ με τίτλο «The Circus» κερδίζει πολλά βραβεία. Το άλμπουμ κυκλοφορεί στην αγορά το Νοέμβριο του 2008. Πριν την κυκλοφορία του άλμπουμ αρχίζει η πώληση των εισιτηρίων για την ομώνυμη περιοδεία Circus Live. Τα εισιτήρια της συναυλίας εξαντλούνται μέσα σε έξι ώρες. Οι Take That γνωρίζουν μεγάλη επιτυχία και σε άλλες χώρες. Στις αρχές του 2009 απονέμεται στο συγκρότημα χρυσός δίσκος στη Γερμανία για την πώληση 100.000 άλμπουμ.

Η επανένωση

Τα πρώτα σημάδια επανένωσης εμφανίζονται το 2009, στο πλαίσιο της φιλανθρωπικής εκδήλωσης «Children in Need». Ο Robbie Williams εμφανίζεται για πρώτη φορά μετά από 14 ολόκληρα χρόνια με τα μέλη του παλιού του συγκροτήματος. Δεν παραλείπει να αφήνει υπονοούμενα ότι θα ήθελε να συνεργαστεί με τους Take That. Οι εικασίες διαρκούν για μήνες.

Τον Ιούνιο του 2010 οι φήμες επιβεβαιώνονται: ο Robbie Williams επιστρέφει στους Take That. Ο Robbie δηλώνει σε συνεντεύξεις ότι αισθάνεται σαν να επιστρέφει στο σπίτι του. Μετά από 15 περίπου χρόνια ξεχωριστής πορείας, οι πέντε ανακοινώνουν την κυκλοφορία ενός νέου άλμπουμ. Το «Progress» κυκλοφόρησε στις 19 Νοεμβρίου 2010. Το πρώτο single του άλμπουμ ονομάζεται «The Flood».

Κατά τη διάρκεια της καριέρας τους (Νοέμβριος 2010), οι Take That και ο Robbie Williams πούλησαν συνολικά 80 εκατομμύρια άλμπουμ, κέρδισαν 19 «BRIT Awards» μετρούν 13 νούμερο ένα άλμπουμ μόνο στην Αγγλία. Το συγκρότημα γνωρίζει εξαιρετικά μεγάλη επιτυχία.

  Δισκογραφία:

Δείτε την εδώ.

  Πηγές:

wikipedia.org

www.mediamarkt.gr

Επιμέλεια-προσαρμογή: Σοφία Παφτούνου

  The post Βιογραφία | Gary Barlow appeared first on tralala.gr.

from tralala.gr via περισσότερα στο tralala.gr