#John Trewavas

[twafordizzy]

Vuurtoren Terrible Tilly is laatste rustplaats voor velen

Vuurtoren Terrible Tilly is laatste rustplaats voor velen

bron beeld: pinterest.com Vuurtoren ‘Terrible Tilly’ zal in 1880 verrijzen op een basalteilandje dat een paar kilometer voor de kust van Tillamook, Oregon, USA ligt. Het jaar daarvoor zet meester-metselaar en vuurtorenbouwer John Trewavas met zijn assistent Cherry voet aan land om te kijken wat de beste plek is om de toren te bouwen. Trewavas glijdt uit op de rots en wordt door de golven…

[freaxs-blog]

Happy Birthday, Pete Trewavas! 🎉 Today, we celebrate the legendary bassist of my all-time favorite band, Marillion. Let's dive into the incredible musical journey of this maestro on his special day!

Pete Trewavas' musical odyssey began in his childhood in Middlesbrough, England. His love affair with the bass guitar started at a young age, and little did he know, he was destined to become a cornerstone in the world of progressive rock.

Fast forward to the early '80s, Pete joined Marillion, transforming their sound with his innovative bass lines. His prowess extends beyond Marillion, collaborating with remarkable bands like Transatlantic, Kino, and Edison's Children. Each collaboration showcases his versatility and undeniable talent.

Let's talk about the song, "Perfect Tense," by Kino, where Pete's bass skills shine brilliantly. The song dives deep into the intricacies of life, love, and the pursuit of perfection. It's a musical journey that resonates with the soul, blending poignant lyrics with Pete's signature bass groove.

"Perfect Tense" is a sonic tapestry that explores the human experience, weaving emotions with musical finesse. Dive into the album "Picture" to immerse yourself in this captivating sonic adventure.

In the sonic tapestry woven by Kino, the prog-rock supergroup, individual threads of musical brilliance come together to create a masterpiece. Imagine John Mitchell from and John Beck, from It Bites, contributing rich layers of sound. And Chris Maitland, the from Porcupine Tree. This collaboration of musical maestros results in Kino, a band that transcends boundaries.

Did you know that Pete is not just a virtuoso on bass but also an avid collector of antique radios? Talk about eclectic tastes!

Join me in wishing Pete Trewavas a rockin' birthday! 🤘 Let's spread the love for Marillion and Kino and the musical genius that is Pete. Drop your favorite Trewavas moments below and tag fellow fans!

[leilatha]

Álbum: Seasons End Banda / Band: Marillion País / Country: Inglaterra/ England Ano / Year : 1989 Faixas /Tracklist:

1. "The King of Sunset Town" (Steve Hogarth, Steve Rothery, Mark Kelly, Pete Trewavas, lan Mosley, John Helmer) 2. "Easter" (Hogarth, Rothery, Kelly, Trewavas, Mosley) 3. "The Uninvited Guest" (Hogarth, Rothery, Kelly, Trewavas, Mosley, Helmer) 4. "Seasons End" (Hogarth, Rothery, Kelly, Trewavas, Mosley, Helmer) 5. "Holloway Girl" (Hogarth, Rothery, Kelly, Trewavas, Mosley) 6. "Berlin" (Hogarth, Rothery, Kelly, Trewavas, Mosley, Helmer) 7. "After Me" (Hogarth, Rothery, Kelly, Trewavas, Mosley) 8. "Hooks in You" (Hogarth, Rothery, Kelly, Trewavas, Mosley, Helmer) 9. "The Space..." (Hogarth, Rothery, Kelly, Trewavas, Mosley)

[rainingmusic]

Marillion - Torch Song

[nofatclips]

Drilling Holes by Marillion from the album Marbles [Commentary]

[classicrockblog1]

Mark Kelly (born 9 April 1961) is the #keyboardist of the neo- #progressive #rock #band Marillion. He was raised in Ireland until he moved to England with his parents in 1969.

Kelly was an electronics student while performing part-time in the progressive/psychedelic band Chemical Alice, who released their EPCuriouser and Curiouser in 1981.[2] He was invited to join Marillion when Chemical Alice supported the band, replacing previous keyboardist Brian Jelliman.[3]

His first performance with the band was at the Great Northern at Cambridge on 1 December 1981. Kelly has appeared on every Marillion studio album. He also appeared on John Wesley’s album Under the Red and White Sky in 1994 and on Jump’s album Myth of Independence in 1995 on production and keyboards.[4] He has also played keyboards with Travis for their headlining set at the Isle of Wight Festival (10–12 June 2005), at T in the park in 2005, and at the Live8 set in Edinburgh (6 July 2005). Mark Kelly also played Keyboards for Edison’s Children’s new album “In The Last Waking Moments…” (featuring fellow Marillion member Pete Trewavas and Eric Blackwood), for the song The “Other” Other Dimension as well as performing vocals with Steve Hogarth and Andy Ditchfield (DeeExpus) on the Edison’s Children track The Awakening in 2011. Also in 2011, Mark Kelly performed Keyboards on the epic, King of Number 33 for the prog band DeeExpus.

Kelly’s work for Marillion has been singled out for praise by Alex S. Garcia, writing for Allmusic. In his review of the band’s album Afraid of Sunlight, Garcia claimed: “As usual with Marillion, the keyboards stand out the most.”[5]

Kelly is credited with inventing online Crowdfunding to fund the recording of Marillion’s 2001 album Anoraknophobia, following on from a fan-funded Marillion tour of the United States in 1997, and pioneered many of the ideas copied by other music artists since.[6] In recognition of this, Kelly was made Co-CEO of the Featured Artists Coalition, an organization which represents the interests of music artists in the digital age.[7] Since 2009, Kelly has also been an elected performer-director of PPL.[8]

[eildotcom]

MARILLION The Best Of Both Worlds. Rare Autographed official 1997 UK promotional only lithograph print, produced to promote the release of the compilation album, featuring the Mark Wilkinson and Bill Smith artwork next to each other. This has been fully signedby Fish, Mark Kelly, Pete Trewavas, Ian Mosley and Steve Hogarth, along with their then manager John Arnison and both artists Mark Wilkinson & Bill Smith all in different colour ball point pens. It looks like Mark (possibly someone else) may have also drawn a little illustration below his signature, and Fish has also written 'Take care stay alive' above his. This very limited item was acquired from the archive of a former EMI Promotions Executive and has been professionally framed & glazed, measuring 20½" x 16" in size, ready to take pride of place on any fans wall. https://eil.com/shop/moreinfo.asp?catalogid=700212 #eildotcom #eil #records #vinyl #rarerecords #rarelps #rock #classicrock #progrock #cratedigging #vinyljunkie #vinylcollection #recordcollection #vinylporn #instavinyl #memorabilia #marilion

[megarockradio]

TRANSATLANTIC: The Absolute Interview - PETE TREWAVAS Talks To JOHN MITCHELL (LONELY ROBOT); Video

TRANSATLANTIC: The Absolute Interview – PETE TREWAVAS Talks To JOHN MITCHELL (LONELY ROBOT); Video

TRANSATLANTIC: The Absolute Interview – PETE TREWAVAS Talks To JOHN MITCHELL (LONELY ROBOT); Video TRANSATLANTIC: The Absolute Interview – PETE TREWAVAS Talks To JOHN MITCHELL (LONELY ROBOT); Video Read this article at Classic Rock Magazine!

[mayfamilyhistory]

In April 1845 Richard’s father returned from Ireland to take up the position of agent or Captain of the Trevavas Mine in Breage Parish about 5 or 6 miles from where the Pope family lived. Richard tells us that “It is a copper mine, the shafts being sunk close to the lofty cliffs …… and the workings are carried out a considerable distance under the sea.” These photos show what now remains of this mine. 

 Apparently Richard stayed at the mine with his father on several occasions sleeping in the Account house. He tells of spending “some pleasant evenings walking over the cliffs with father and John Pellew the watchman” and visiting Bishops Rock which he describes as having “the appearance of a man of gigantic size standing in front of a desk with his back to the sea.” Below is a picture of that rock.

As was often the case, the Trewavas mine was poor grade and closed. Richard’s father stayed to supervise the dismantling of the equipment and then took a job as pitman at a coal mine in Monmouthshire.This is an example of the imperative to stay employed but he didn’t last long on coal! He returned to take up a position as manager of a small copper mine called South Wheal Fortune again not far from Breage. I think the last photo probably is of this mine.

[smartagepl]

Oddana do użytku w 1881 roku, obecnie już opuszczona latarnia morska Tillamook Rock w stanie Oregon, na zachodnim wybrzeżu USA jest najdroższą latarnią zbudowaną w tej części Stanów Zjednoczonych. Ze względu na uszkodzenia spowodowane sztormami, w 1957 roku wyłączoną ją z użytki i zastąpiono boją sygnałową.

Tillamook Head

W 1878 roku amerykański Kongres podjął decyzję o przeznaczeniu około 50 000 dolarów na zbudowanie latarni morskiej w rejonie Tillamook Head w stanie Oregon na zachodnim wybrzeżu USA. Tamtejsze wody uznawane były za jedne z bardziej niebezpiecznych, ponieważ nawiedzające je silne sztormy spychały statki na liczne przybrzeżne skały.

Tillamook Rock Light

Początkowo zakładano, że latarnia powstanie na samej górze, ale uznano, że wysokość na jakiej znalazłaby się latarnia była zbyt duża, przez co załogi statków mogłyby nie widzieć jej światła, a ponadto otaczające półwysep skaliste wysepki stanowiły duże zagrożenie dla statków. W związku z tym władze podjęły decyzję o przeniesieniu latarni na Tillamook Rock, niewielką wysepkę, oddaloną o około 2 km od góry.

W 1879 roku przeprowadzono pierwszą ekspedycję, której celem było zbadanie wysepki pod względem możliwości budowy na niej latarni. Zespół pod kierownictwem H. S. Wheeleraza za pierwszym razem nie dał rady wejść na wyspę. W przekazanym władzom raporcie napisano, że miejsce to nie nadaje się do budowy latarni. Mimo to podjęto decyzję o wysłaniu ekspedycji po raz drugi. Tym razem Wheeler dostał się na wyspę, ale dopiero po zawieszeniu liny między statkiem a wyspą udało mu się ściągnąć wyposażenie badawcze.

Tillamook Rock Light

Wyniki ekspertyzy nie były optymistyczne – wyspa miała bardzo nierówne podłoże, w związku z czym potrzebne były prace saperskie. W połączeniu z problemami w dostaniu się na wyspę, wymuszało to zwiększenie budżetu. We wrześniu 1879 roku na wyspie wylądowała trzecia ekspedycja, która miała pomóc w opracowaniu planów prac. Dowodzący nią John Trewavas zginął jednak podczas przechodzenia z statku na wyspę – jego ciała nigdy nie odnaleziono. Dopiero jego następca, Charles A. Ballantyne dokończył prace, chociaż miał problem z znalezieniem ludzi, którzy zaryzykowaliby wejście na wyspę.

W maju 1880 roku inżynierowie z US Army Corps of Engineers rozpoczęli prace saperskie na Tillamook Rock. Po wysadzeniu skał udało się utworzyć na tyle płaską powierzchnię, aby zabudować na niej latarnię o wysokości 19 m i dom dla czterech latarników. Budowa latarni trwała do stycznia 1881 roku i była bardzo trudna. Ostatecznie koszt prac wyniósł 125 tyś. dolarów (współcześnie około 3 mln dolarów).

Tillamook Rock Light

Oficjalnie latarnię uruchomiono 21 stycznia 1881 roku, ale już kilka dni wcześniej rozpalono w niej światła, kiedy robotnicy kończący budowę usłyszeli zbliżający się podczas sztormu statek. Był to bark Lupita. Niestety jednostka uderzyła o skały i zatonęła – zginęła cała 16-osobowa załoga. Katastrofę przeżył jednak… pies.

Terrible Tilly

Od samego początku latarnia na Tillamook Rock uważana była za jedną z najbardziej niebezpiecznych i najgorszych miejsc do pracy. Nawiedzające okoliczne wody sztormy niszczyły samą skałę na której znajdowała się latarnia a także systematycznie uszkadzały budynki. Problemy w dostaniu się na wyspę sprawiały, że latarnicy byli całkowicie odizolowani od świata. Latarnia otrzymała w związku z tym przydomek Terrible Tilly.

W 1897 roku w latarni zainstalowano telefon, aby zapewnić połączenie z stałym lądem. Niestety sztormy regularnie zrywały kable. W 1912 roku przebudowano dom latarników, likwidując w nim okna i zastępując je niewielkimi otworami. Modernizacja podyktowana była zbyt częstym uszkadzaniem okien przez odłamki skał.

Sztorm który nawiedził latarnię 21 października 1934 roku zniszczył dotychczas używane dotychczas zwierciadło i wykorzystywaną do jego rozświetlania lampę naftową. W ramach naprawy zakończonej w lutym 1935 roku na wyspie zainstalowano generator z silnikiem diesla oraz nowe zwierciadło. Latarnia była dzięki temu widoczna z odległości 33 km.

W 1957 roku podjęto decyzję o zamknięciu sponiewieranej przez sztormy latarni. Zastąpiono ją boją sygnałową. Opuszczony budynek został następnie sprzedany w 1959 roku grupie inwestorów z Nevady. W 1980 roku sprzedali oni dawną latarnię firmie Eternity at Sea Columbarium, która przekształciła zabudowania latarni w mauzoleum.

Do 1999 roku umieszczono w nim 30 urn, ale z przyczyn sanitarnych, lokalne władze zamknęły latarnię. Obecnie, chociaż dalej znajduje się w prywatnych rękach, wstęp na wyspę jest praktycznie niemożliwy, a w okresie lęgowym ptaków całkowicie zabroniony.

#gallery-0-4 { margin: auto; } #gallery-0-4 .gallery-item { float: left; margin-top: 10px; text-align: center; width: 100%; } #gallery-0-4 img { border: 2px solid #cfcfcf; } #gallery-0-4 .gallery-caption { margin-left: 0; } /* see gallery_shortcode() in wp-includes/media.php */

Tillamook Rock Light

Tillamook Rock Light

Tillamook Rock Light

Tillamook Rock Light

Opuszczona latarnia morska Tillamook Rock Light Oddana do użytku w 1881 roku, obecnie już opuszczona latarnia morska Tillamook Rock w stanie Oregon, na zachodnim wybrzeżu USA jest najdroższą latarnią zbudowaną w tej części Stanów Zjednoczonych.

[classicrockblog1]

Mark Kelly (born 9 April 1961, Dublin, Ireland) is the #keyboardist of the neo- #progressive #rock band Marillion. He was raised in Ireland until he moved to England with his parents in 1969.[1]

Kelly was an electronics student while performing part-time in the progressive/psychedelic band Chemical Alice, who released their EPCuriouser and Curiouser in 1981.[2] He was invited to join Marillion when Chemical Alice supported the band, replacing previous keyboardist Brian Jelliman.[3] His first performance with the band was at the Great Northern at Cambridge on 1 December 1981. Kelly has appeared on every Marillion studio album. He also appeared on John Wesley’s album Under the Red and White Sky in 1994 and on Jump’s album Myth of Independence in 1995 on production and keyboards.[4] He has also played keyboards with Travis for their headlining set at the Isle of Wight Festival (10–12 June 2005), at T in the park in 2005, and at the Live8 set in Edinburgh (6 July 2005). Mark Kelly also played Keyboards for Edison’s Children’s new album “In The Last Waking Moments…” (featuring fellow Marillion member Pete Trewavas and Eric Blackwood), for the song The “Other” Other Dimension as well as performing vocals with Steve Hogarth and Andy Ditchfield (DeeExpus) on the Edison’s Children track The Awakening in 2011. Also in 2011, Mark Kelly performed Keyboards on the epic, King of Number 33 for the prog band DeeExpus

Kelly’s work for Marillion has been singled out for praise by Alex S. Garcia, writing for Allmusic. In his review of the band’s album Afraid of Sunlight, Garcia claimed: “As usual with Marillion, the keyboards stand out the most.”[5]

Kelly is credited with inventing online Crowdfunding to fund the recording of Marillion’s 2001 album Anoraknophobia, following on from a fan-funded Marillion tour of the United States in 1997, and pioneered many of the ideas copied by other music artists since.[6] In recognition of this, Kelly was made Co-CEO of the Featured Artists Coalition, an organization which represents the interests of music artists in the digital age.[7] Since 2009, Kelly has also been an elected performer-director of PPL.[8]