#Japanse tuin

[i-think-pictures]

Japanese garden, The Hague

[jinglepopp]

Suzuya Juuzo cosplay at the Japanese Garden in Hasselt

[karelknoei]

Prachtige tuin, japanse tegel buitenvernis en bomen van honderd jaar uit. Morgen door naar Takayama. Spannend allemaal hoor.

[steininbeeld]

10 november 2024.

"Tuin"

De mini Japanse tuin.

(10 november 2024)

[indegazettevanindegazettepuntbe]

Veertien koppels hernieuwen huwelijksgeloften in Japanse Tuin https://www.indegazette.be/veertien-koppels-hernieuwen-huwelijksgeloften-in-japanse-tuin/?utm_source=dlvr.it&utm_medium=tumblr

[peterpijls1965]

Maizuru had niet alleen een vissershaven

Japanse oorlogsveteranen werden na WO2 niet best behandeld. Sommigen droegen altijd wit, in Japan de kleur van de dood. Zo onderstreepten ze dat ze levende geesten waren, die voor de keizer (tenno) hadden moeten sterven.

In 1997 zag ik op een treinstation in Tokio drie bejaarde oorlogsveteranen in witte kleding roerloos op een perron staan. Één van de mannen kon ik maar net ontwijken. Hij keek me ziedend aan.

Voor hem moet ik een gaijin zijn geweest, een 'buitenmens', of misschien zag hij me als een 'buitenlandse duivel'.

Een grootvader van mijn ex-vrouw had tijdens de oorlog gediend in Mantsjoerije, China. Hij kwam invalide terug, in een rolstoel. Een oorlogspensioen kreeg hij niet.

Zijn vrouw, de overgrootmoeder van mijn zoon, had in Maizuru, niet ver van Kyoto, een winkel in kleding en fournituren. Mogelijk leeft ze nog, ik ontmoette haar en haar invalide man meer dan eens.

De winkel was toen al gesloten, maar aan het interieur was niets veranderd. Van overgrootmoeder kreeg ik een zwart regenjasje uit de voorraad, in cellofaan.

De andere overgrootmoeder van mijn zoon had in het huis van mijn voormalige schoonouders een aandenken achtergelaten. Op een deurstijl was een bleke vlek zichtbaar. Daar had, zei mijn ex-vrouw, een foto van keizer Hirohito gehangen. Na de capitulatie had grootmoeder die foto boos weggerukt.

Mijn voormalige schoonvader vertelde me dat hij in een zelf gegraven schuilkelder in de tuin Amerikaanse bombardementen op Maizuru had uitgezeten, met zijn familie. De marinehaven, enkele kilometers verderop, was een doelwit. Na de capitulatie had hij Amerikaanse militairen ontmoet. Ze gaven hem een sinaasappel.

Ooit vroeg ik hem wat hij van de keizer vond. Ik dacht aan de toen regerende Akihito. Hij antwoordde: "Dankzij de keizer is er sinds de oorlog vrede in Japan." Hij bedoelde Hirohito.

De marinehaven van Maizuru is nog steeds in gebruik. Een broer van mijn schoonmoeder had er een baan. Hij ontwierp oorlogsbodems voor de Japanse marine. Ik meen me te herinneren dat hij voor Mitsubishi werkte.

[helenastroo]

Clingendael Den Haag

Clingendael Den Haag Olieverf op linnen - 33 x 46 cm Clingendael Den Haag Clingendael is een landgoed met een 17e-eeuws huis gelegen op het grondgebied van de gemeente Wassenaar  tegen de Haagse wijk Benoordenhout. Het is een van de oudste en mooiste wandelgebieden van Den Haag met de wereldberoemde Japanse tuin. Deze is slechts enkele weken per jaar geopend is voor het publiek omdat de tuin zo kwetsbaar is. De Japanse tuin is door Marguérite barones van Brienen, ook wel genoemd Freule Daisy (Den Haag 1871-1939), aangelegd na een bezoek aan Japan.  Ook de bloeiende Rhododendrons en Azalea's in het voorjaar zijn echt een prachtig gezicht. Op het landgoed ziijn ook nog een aantal bunkers uit de tweede wereldoorlog te vinden. Na de wandeling ( of het schilderen) is het goed lunchen  bij theeschenkerij Ijgenweis in Clingendael. Je kunt er natuurlijk ook thee of koffie met iets lekkers nuttigen.

  Read the full article

[vakmensen]

Kent u de Japanse Kardinaalsmuts ‘Green Spire’ al? Deze compact groeiende haagplant is een plaatje om te zien. Het heeft donkergroene bladeren die langwerpig van vorm zijn en aan de uiteinden licht gekarteld. Dat maakt direct al indruk. De haag kan op iedere standplaats goed...

[jenniesartpage]

Nieuw werk: "Maple Serenade"

Dompel je onder in de schoonheid van “Maple Serenade,” een olieverfschilderij dat een Japanse Esdoorn in volle bloei afbeeldt. Dit kunstwerk meet 100 x 150 cm en toont een frisse interpretatie van het nieuw impressionisme, met levendige kleuren en een betoverende sfeer. Dit schilderij neemt de kijker mee naar een Japanse tuin waar een prachtige boom bedekt met prachtige herfstkleuren het…

[elinethys]

Heerlijke lentedag 🤩

[annina-dietzenbacher-photography]

[i-think-pictures]

Japanese garden, The Hague

[tokucosplay]

SAM_9184.jpg by Silverflame Pictures

[steininbeeld]

11 november 2023.

"Paddenstoel"

De Japanse Bundelzwam een van de soorten paddenstoelen in onze tuin.

(11 november 2023)

[alevivas92]

Japanese garden in the Hague

[devosopmaandag]

Maar daartussen rust de visser

Een man stond op en droeg met zachte stem drie korte gedichten uit zijn hoofd voor. Later sprak hij mij aan en een vierde volgde. Een andere man las een gedicht voor van zijn vader. Eén regel bleef mij bij: ik kerf een laatste teken in de tijd. Een vrouw las een kort gedicht van Hanna Ahrendt voor dat zij samen met iemand had vertaald uit het Duits, een vrouw las van haar telefoon een gedicht voor dat zij zelf had geschreven tijdens een dichtworkshop, weer een andere vrouw een gedicht over bijen. Dan was er de man die een lang gedicht voorlas over een vrouw die wegviel tijdens het vertellen van een verhaal, en de mensen om haar heen bedachten wat dat voor haar verhaal zou zijn geworden. Een vierde vrouw las zo'n zes Japanse senryu's voor, de volkse haiku-vorm. Een man zocht verwoed naar dat ene gedicht van Rumi op zijn telefoon – helaas, hij kon het niet vinden.

Nog voordat dat alles plaatsvond, scharrelde een jonge egel vrijmoedig rond. Wat stond hij hoog op zijn kleine pootjes! Later vloog een ekster de keuken in, de wind stak plotseling op en de grote parasol wapperde vervaarlijk. Ik haalde tevoorschijn: een plastic reuze-pinda, een roodstenen, gepolijst hart, drie kleine rode pruimen, de reproductie van een oude prent van de 12e-eeuwse Ma Yuan en een talisman. Ik lag ook een tijdje op een bed in een vreemde kamer. Boven mij hing een lamp in de vorm van een enorm rood ei, vanaf de muur, ingeklemd tussen enkele balken, keek een grote, uitgeknipte Marilyn Monroe mij lachend aan, terwijl ik ademhalingsoefeningen deed om mijn lichaam tot rust te laten komen. Buiten scheen de zon, ik hoorde stemmen in de straat die ik tot voor kort niet kende.

Ik hield die middag (gisteren) twee keer mijn pleidooi voor de poëzie: 'Is poëzie voor hogere wezens? #2', in een prachtige tuin van vreemden. Ik las gedichten voor van Lucebert, William Carlos Williams, Judith Herzberg, Marieke Lucas Rijneveld, Paul van Ostaijen, Emily Dickinson, iets van de Beatles, van Andre Hazes en van Billy Eilish. Ik was vooraf gespannen of ik het zou redden, nu mijn lichaam mij zo vaak in de steek laat en vroeg de gastvrouw of ik tussendoor ergens kon liggen.

Mijn verhaal begon ik met een bekend gedicht van Lucebert dat 'De visser van Ma Yuan' heet.

onder wolken vogels varen onder golven vliegen vissen maar daartussen rust de visser

golven worden hoge wolken wolken worden hoge golven maar intussen rust de visser

Ik zei tegen de toehoorders dat wij allen zo'n visser op het water zijn, terwijl het leven om ons heen zijn gang gaat, tekeer gaat soms. Wij zijn de visser, ons lichaam is onze boot. We zouden als die visser moeten zijn.