#Inter Beaujolais | Explore Tumblr posts and blogs

chateaudesmoriers · 1 year ago

Text

Naissance du premier cru Fleurie à l'honneur sur France Inter (Antoine Gerbelle) avec notre cuvée La Brirette 2016.

Ecouter ici

Vous retrouverez également ce vin sur notre boutique en ligne :).

10% avec le code #chateaudesmoriers

"Il y a des gens qui se battent pour monter en puissance. (...) Le gamay est le plus blanc des cépages rouges. (...) Au sein même des crus on travaille sur la notion de premier cru. En 2023 Fleurie décide d'un découpage de crus avec 7 lieux-dits dont Les Moriers : une nature de climat, un terroir, une exposition. Suite à une dégustation de 80 vins, le Fleurie La Brirette 2016 est sélectionné, le plus vieux, avec sa robe vermillon. Que c'est bon !" Antoine Gerbelle.

On retrouve aussi Le Fleurie La Brirette 2019 et 2020 chez James Suckling :

93/100 "Brirette 2020 : The nose of this Fleurie is like a whole handful of the ripest raspberries! Then comes a daring slug of tannin on the firmly structured and concentrated, medium-bodied palate. A long finish in which fruit sweetness and tannic dryness are beautifully matched. Many years ahead of it! Drinkable now, but best from 2025." Stuart Pigott, James Suckling

94/100 ""Brirette 2019 : A very sophisticated Beaujolais with concentration, structure and elegance that’s just beginning to open up. Fine red cherry fruit with delicate notes of spice and licorice. The long, plush and subtle finish pulls you back for more and with each sip you discover new nuances. Drink or hold."" Stuart Pigott, James Suckling

#fleurie #franceinter #vin #beaujolais

2 notes · View notes

claudehenrion · 2 years ago

Text

Et la banane ?

Aujourd'hui, comme hier et comme demain, de par le vaste monde, il va se produire un certain nombre d'événements, roses ou noirs, locaux ou pas, gourmands ou catastrophiques, hilarants (très peu, par expérience), grotesques ou somptueux, émouvants ou extrêmement laids, parfumés ou pas... bref, des myriades de vrais événements, quoi, pour la plupart imprévisibles (sinon, ce serait des prophéties réalisées, ce qui est assez rare, aussi), très souvent surprenants et parfois même inespérés. Si ce sont de vrais événements, nous les découvrirons dans notre ''JT'' favori qui, annoné par Marie-truc Lacarreau, sera dit dans un français déroutant...

Mais il est un événement majeur à l'échelle planétaire dont je suis en mesure de vous annoncer l'occurrence pas rance, sans risquer de me tromper. Aujourd'hui, 17 novembre, il y aura, bien sûr, une de ces fabuleuses ''Journées mondiales’’ (je viens de vérifier : aujourd'hui, c'est la fête ''à'' la... Prénatalité (sic !) ! Quand je vous dis que le ridicule ne tue plus, hélas!), mais d'abord et avant tout, comme tous les 3èmes jeudis de novembre depuis 1985, ce sera l'arrivée du Beaujolais nouveau, et ça, c'est quelque chose qui compte... surtout pour moi, qui ne bois pratiquement jamais la moindre gougoutte d'aucun alcool (un cancer du foie même guéri, ça vous emmerde la vie bien plus efficacement que Macron ne rêve de pouvoir le faire !).

La question suivante est (vous n'en pouvez plus que je ne l'aie pas déjà posée et que je n'y aie pas encore répondu...) : ''Quel goût aura-t-il, cette année, ce beaujolais encore très très nouveau ?''. Eh ! bien, si c'est le cas, j'ai un scoop pour vous. Selon le Président de Inter-beaujolais, l'union professionnelle des vins du Beaujolais (Second scoop : il se nomme Mossieu Daniel Bulliat, viticulteur, successeur de Dominique Piron, négociant, conformément à la règle d'alternance de présidence entre le négoce et le vignoble. Il devrait, sauf accident, savoir de quoi il parle sur ce sujet particulier), verdict : Son goût ne sera pas déplaisant, ce qui est bien le minimum , car imaginez que ce Président dise que son truc est dégueulasse, ça ne se fait pas... même si c'est exactement ce que fait Macron à longueur de temps en traitant ses sujets comme des gros nuls et la France, entre autres, de ''coupable de crimes contre l'Humanité''. Commentaire : ''No comment''.).

Quoi qu'il en soit, ce ''pas déplaisant'' me rassure. Mais au delà de ce jugement qui est assez fluide pour un liquide, il a accepté de préciser qu'il va avoir ''une belle amplitude et peu d'acidité'', ce qui, vous vous en doutez, a aussitôt calmé les inquiétudes qui me rongeaient. Mais –et voilà un troisième scoop-- un producteur de beaujolais (un autre) aurait vendu la mèche et a déclaré il y a 48 heures que le cru-millésime 2022 aura ''un nez très typique de fruits rouges et noirs avec des accents de poivre et d'épices discrets''... ce qui me replonge dans les affres des mes questionnements et angoisses ortho-, para-, méta- et pata-physiques.

Quoi ? Voilà un vin qui a du nez, comme Depardieu dans Cyrano (''Mais il doit tremper dans votre tasse. Pour boire, faites-vous fabriquer un hanap !''), alors que j'avais toujours cru (c'est le cas de le dire !) que c'était celui du tasteur qui élisait les qualificatifs à apporter. Ma nullité est vraiment sans limite ! Il ne me reste plus qu'à me lancer dans la politique et à devenir ministre, ou plus, ou mieux, l'expérience m’ayant appris que ce n'est que dans ce seul univers que les plus nuls arrivent à devenir plus nuls... et à brandir leur nullité comme un bel avantage concurrentiel.

Pour le reste... les commentaires, les questions et les points d'interrogation me taraudent. Le premier, mis à part que je suis très déçu de n'en savoir rien d'autre, c'est ''pourquoi les gens qui parlent de vin ont-ils si peu d'imagination ?''. Ils tournent toujours en rond autour des mêmes expressions, tellement convenues, tellement factices, tellement répétés qu'elles ont perdu tout sens. Le coup des fruits rouges, du poivre et des épices, je crois que c'est devenu un réflexe chez les œnologues qui doivent juger que c'est plus noble que de dire ''il a un arrière goût de chou-fleur, ‘d’ail-et-fines-herbes et de pastèque assez rafraîchissant''... Il ne manque à l'évaluation citée plus haut qu'un seul cliché : il eût fallu dire que ce vin-vingt-deux est ''long en bouche''... et la litanie aurait été récitée, sans qu'on sache rien de vrai, de ''ressenti'', sur ce millésime. Le fait de n’avoir rien à dire n’oblige pas à parler !

Parce que si un jour, pour voir, vous mélangez des ''fruits rouges et noirs'', c'est le goût de fraise qui domine, toujours, comme l'ananas avec des fruits jaunes. Et je ne pense pas que tous ces commentateurs éclairés veuillent nous suggérer que leur ''beaujolmuche'' –comme je l'ai souvent entendu dire-- soit comparable à du sirop de fraise : ce serait trop triste ! Et puis ce serait une bonne idée de profiter du réchauffement climatique (équivalent, dit-on, à un glissement géographique d'environ 300 km par an... ce qui ne peut pas ne pas avoir une influence sur le goût de notre Beaujolais national) pour nous préparer à trouver dans nos terroirs de délicieux goûts de banane. Déjà que le vieil accent bourguignon se perd, si le beaujolais nouveau n'a pas au moins un petit ''accent'' de banane, où va-t-on ?

Il faut tout de même que ceux qui en parlent aient en permanence à l'esprit cette vérité première (et d'ailleurs, seconde etc...) qu'il s'écoulerait dans les gosiers du monde, près de 55 millions de bouteilles de notre Beaujolais nouveau. Comme il y aurait 8 milliards zéro zéro zéro zéro [etc...] zéro zéro d'humains sur notre terre depuis hier matin à 09 heures 14, on voit très vite la méga-marge de progression qui est possible, si on trouve la bonne ''accroche'' marketing ! A vos dictionnaires !

H-Cl.

2 notes · View notes

gogosunebo · 2 years ago

Photo

毎年買ってるスーパー限定のボジョレーヌーボー最後の5本だった。 Beaujolais Nouveau Inter Marche (Angoulême, France) https://www.instagram.com/p/ClfE8X_KrkB/?igshid=NGJjMDIxMWI=

0 notes

dijonbeaune · 4 years ago

Text

Concours international du gamay 2021 : un vin du Beaujolais sacré

Organisé par l’interprofession des vins du Beaujolais, le Concours international du Gamay 2021 vient de consacrer le Beaujolais-Villages 2020 du domaine Béroujon, jugé fidèle en tout point à ce que doit enfanter ce cépage. Photo d’illustration © Etienne Ramousse / Inter Beaujolais Chaque année depuis 2010, Inter Beaujolais, l’interprofession des vins du Beaujolais, fait la promotion de son…

View On WordPress

#Beaujolais #Beaujolais-Villages #domaine Béroujon #Inter Beaujolais #Romanèche-Thorins

0 notes

latreilledor · 3 years ago

Photo

[Anecdote] En 1932, Henri Mommessin, à la tête d'une des plus grandes maisons de négoce du #beaujolais , croise un des ces amis. "- Tu as l'air bien contrarié Henri. Que se passe-t-il ? - Je reviens de Beaune, où se tenait une vente aux enchères. J'avais dans le collimateur une parcelle de Moulin-à-Vent que je voulais absolument acheter, mais les prix sont montés trop hautes l'affaire m'est passée sous le nez... - Et alors, qu'as-tu fait ? - Comme je n'ai pas pu acheter cette vigne, l'argent que j'avais apporté m'a servi à acheter le Clos de Tart, qui était proposé au cours de la même vente." 85 ans plus tard, 1 hectare de #moulinavent s'échange autour de 100000 € alors que le #closdetart vient d'être vendu plus de 280 millions d'€ (pour un peu moins de 8 hectares). Jusqu'à l'aube de la 2nde Guerre Mondiale, une bouteille de Moulin-à-Vent se vendait pourtant le même prix qu'un premier cru de Vosne-Romanée, alors qu'aujourd'hui... #latreilledor #caviste #maitrecaviste #paris14 #cavisteindependant #fierdetrecaviste #gamay Source : Inter Beaujolais. (à La Treille d'Or) https://www.instagram.com/p/CaRy4qdtqYH/?utm_medium=tumblr

#beaujolais #moulinavent #closdetart #latreilledor #caviste #maitrecaviste #paris14 #cavisteindependant #fierdetrecaviste #gamay

0 notes

tonyypotter · 3 years ago

Text

Today's Football Results | Soccer Results | ScoresPro

All soccer today results - Livescore - Soccer results

Scottish League Challenge Cup. League One. Scottish Premier. Scottish Highland League. League Two. Scottish Championship. Scottish Lowland League. World Cup. Olympic Resullts. European Championships. Confederations Cup. African Nations Cup. International Friendly. Copa America. Women's World Cup. Italian Serie A. Italian Super Cup. Copa del Rey. German Bundesliga. Norwegian Tippeligaen. Coppa Italia. All soccer today results La Liga. Polish League.

French Cup. French Ligue 1. Portuguese Liga. German Cup. Austrian League. Romanian League. Hungarian League. Belgian Division 1. Russian League. Israeli League. Croatian League. Slovenian League.

League of Ireland. Czech League. Spanish All soccer today results Division. League of Ireland Div 1. Danish SAS Ligaen. Spanish Super Cup. Northern Irish Premier League. Dutch Eredivisie. Swedish Allsvenskan. Pordenone 3 0 Virtus Entella FT. Ascoli 2 1 Vicenza FT.

Cittadella 1 1 Reggina FT. Cosenza 0 1 Cremonese FT. Monza 1 1 Pescara FT. Pisa 0 1 Lecce FT. Reggiana 2 2 Brescia FT. Spal 1 1 Venezia FT. Salernitana 1 0 Frosinone FT. Southampton 3 2 Burnley FT. Aston Villa 3 1 Fulham FT. Soccet 1 0 Werder Bremen FT. Rangers 4 0 Cove Rangers FT. Feyenoord 2 0 Fortuna Sittard FT.

Heerenveen 1 2 Ajax FT. Angers soxcer 1 Montpellier FT. Bordeaux 2 3 Strasbourg FT. Lorient 1 0 Brest FT. Villefranche Beaujolais. Germany - 3. Germany - Regionalliga Southwest. Eintracht Stadtallendorf. Germany - Regionalliga West. Borussia Moenchengladbach II. All soccer today results - Premier League.

Greece - Super League 2. Guatemala - Liga Nacional Clausura. Santa Lucia Cotzumalguapa. League 2. League 3. Jordan - Premier League. Kazakhstan - Premier League.

Latvia - Virsliga. Luxembourg - National All soccer today results. Racing FC Union Luxembourg. North Macedonia - Prva Liga. Malaysia - Super Useful content.

Soccer livescore, results, standings. Champions League, EPL, LaLiga, ...

Moldova - National Division. Morocco - Botola Pro. Netherlands - Tweede Divisie. Norway - 2. Divisjon Avd. Poland - 1. Poland - 2. Qatar - Qatar Stars League. ASU Politehnica Timisoara. FC Metaloglobus Bucuresti. Viitorul Pandurii Targu Jiu. CS Cartagines. Tecnico Universitario. Norwich City U All soccer today results Dusseldorf. Werder Bremen III. Ascoli Calcio FC Primavera.

Inter Alll. V-varen Nagasaki. FK Tobol Kostanay. Kariobangi Sharks. Nairobi City Stars. Alacranes de All soccer today results. Pioneros de Cancun.

San Francisco FC. Sporting San Miguelito. Fulgencio Yegros. B-B Termalica Nieciecza. Csikszereda Miercurea Ciuc. Ripensia Timisoara. CSM Scolar Resita. Unirea Slobozia. Independiente del Valle. Balestier Khalsa FC. Hougang United FC. Garena Young Lions. Gangwon FC. Pohang Steelers. Seoul E-Land FC. Asan Mugunghwa. Sangju Sangmu FC. Bucheon FC Reviews Review policy and info. Fixed some bugs. View details. Flag as inappropriate.

Visit website.

0 notes

nellisschad · 3 years ago

Text

Football Results | Sky Sports

All football live results - Scores & Fixtures - Football - BBC Sport

Footbalp Bialystok 2 1 Cracovia FT. Portimonense 3 0 Vitoria de Guimaraes FT. Reggiana 0 1 Empoli FT. Cork City 0 1 Athlone FT. Shelbourne 1 0 Wexford Youths FT. D 0 0 Bray All football live results FT. Clyde 3 0 Forfar Athletic FT. Dumbarton 2 1 East Fife FT. Stenhousemuir 1 0 Cowdenbeath FT. Ajax 1 2 Roma FT. Arsenal 1 1 Slavia Reference FT. Dinamo Zagreb 0 1 Villarreal FT. Granada 0 2 Manchester United FT.

Inter Milan 2 1 Sassuolo FT. Juventus 2 1 Napoli FT. Love 0 1 Angers FT. Saumur 1 2 Toulouse FT. Linfield 2 1 Coleraine FT. Real Madrid 3 1 Liverpool FT. Brentford 0 0 Birmingham City FT. Morecambe 1 1 Southend United FT. Ayr United 0 3 Dundee FT. Airdrieonians 2 1 Falkirk FT.

Clyde 1 1 Cove Rangers FT. Dumbarton 0 0 Montrose FT. Forfar Athletic 1 1 Peterhead FT. Brechin City 1 1 Stenhousemuir FT. Elgin City 2 1 Stranraer FT. Queen's Park 3 0 Cowdenbeath FT. Monaco 0 0 Metz FT Monaco win on penalties. Returns exclude Bet Credits stake. Para nuevos clientes. Bonus na start do PLN. New customers find out more. Bet Credits risk all football live results from returns.

Sll Leagues. Help: Live football scores service on Flash Score offers all football live results live scores and football results from over football leagues, cups and tournaments Premier LeagueBundesliga and UEFA Champions League scoresproviding also league tables, goal scorers, video highlights, yellow and red all football live results, goal alerts and other football live score information live.

Live Football Scores, Fixtures & Results

Wales - Premier League Relegation Group. Albania - Kategoria Superiore. Argentina all football live results Primera Nacional Zona All football live results. Estudiantes de Rio Cuarto. Argentina - Primera Nacional Zona B. CA Defensores de Belgrano. Argentina - Federal A Zona B. Juventud Unida Gualeguaychu. Argentina - Primera B Metropolitana Apertura. CA Talleres Remedios de Escalada.

Argentina - Copa de la Liga Profesional. Austria - 2. Azerbaijan - Premier League. Belarus - Premier League. Bolivia - Primera Division. Bosnia and Herzegovina - Premier League.

FK Mladost Doboj Kakanj. Brazil - Carioca Taca Guanabara. Chile - Primera Division. Colombia - Primera A Apertura. Costa Rica - Primera Division Clausura. Cyprus - 1.

Division Championship Playoff. Division Relegation Playoff. Czech Republic - FNL. Denmark - 1. Division Promotion Group.

Division Relegation Group. Denmark - 2. Division Grp. Ecuador - Serie A - First Stage. England - National League. England - National League All football live results. England - National League South. England - Isthmian Premier Division. England - Northern Premier Division. FC United of Manchester. England - Southern Premier Division Central.

England - Extra resources Premier Division South. Metropolitan Police FC. England - Premier League U West Bromwich Albion U Manchester United U Wolverhampton Wanderers U France - National.

Villefranche Beaujolais. Germany - 3. Germany - Regionalliga Southwest. Eintracht Stadtallendorf. Germany - Regionalliga West. Borussia Moenchengladbach II.

0 notes

historyjkimaire · 7 years ago

Text

Theatre des Vampires - część piąta

Ojcze, Mam nadzieję, że mój list zastanie Cię w nie najgorszym zdrowiu i samopoczuciu, mimo że nie byłeś kontent z mojego wyjazdu do Paryża w poszukiwaniu Samuela. Jak wiesz, jako że od dłuższego czasu nie otrzymywałem od niego listów, których i Tobie skąpił, postanowiłem odszukać go i nakłonić, by porzucił artystyczne mrzonki i wrócił ze mną do domu. Wiadomo, że z malowania nawet najpiękniejszych obrazów trudno wyżyć, a rodzinny interes, mówię o tym legalnym, sam się nie poprowadzi. Tak jak Ty, miałem nadzieję, że Samuel kiedyś wykaże się odpowiedzialnością i z własnej woli przejmie część obowiązków – wciąż mam na myśli kompanię handlową „Winchester i synowie”. Niestety, tak się nie stanie - ani teraz, ani w przyszłości.

Ciężko mi to pisać, ale z prawdziwym smutkiem i sercem cięższym niż kamień przekazuję Ci wieści o śmierci Samuela. Nie zmogła go choroba, nieszczęśliwy wypadek, zbyt namiętna pasja ku malarstwu, czy trudy zwykłego, pełnego chłodu i głodu życia, lecz wróg z rodzaju tych, z którymi walczymy prawie co dnia, a o których on nie wiedział, więc nie potrafił się przed nimi obronić. Zaiste, żałuję, że nigdy nie powiedzieliśmy mu o naszych zmaganiach z dziećmi nocy i nie nauczyliśmy sposobów ich zabijania. Żałuj i Ty, ojcze, bo gdybyś podjął inną decyzję, być może twój młodszy syn, a mój brat nie zginąłby z rąk tutejszych wampirów, idąc na śmierć bezwolnie jak jagnię na rzeź. Przybyłem do Paryża zbyt późno, by go ocalić. Nie sprawia mi pociechy fakt, że pomściłem jego śmierć, z pomocą innych niszcząc lokalne gniazdo wampirów, na tyle bezczelnych, by zapraszać potencjalne ofiary na spektakle do Theatre des Vampires. Jednak wszystko stało się za późno. Nie jest mi lekko na duszy. Śmierć Samuela ciąży mi na sumieniu i ośmielam się rzec, że powinna ciążyć i Tobie. Mam wrażenie, że nigdy nie starałeś się go zrozumieć i nie doceniałeś jego możliwości, a ja ślepo podążałem za twoim przykładem, czyniąc toż samo. Teraz czuję wstyd. I pustkę, której nie uda się wypełnić. Samuel odszedł na zawsze, jak wcześniej moja matka, a twoja żona, którą tak bardzo przypominał. Jeśli uważasz, że piszę zbyt uczuciowo, co wszak nie przystoi prawdziwemu mężczyźnie, wybacz, ale się z Tobą nie zgodzę. Zawiodłem brata, lecz ty zawiodłeś syna. I będziemy musieli z tym dalej żyć. Wracam w najbliższym czasie jednym z naszych statków, prawdopodobnie „Enterprise”, który na dniach będzie odbierał zamówiony towar w Marsylii. Powinienem pojawić się w Luizjanie z początkiem sierpnia. Jednak nie wiem, czy zdołamy się zobaczyć, albowiem obiecałem Singerowi, że tuż po powrocie niezwłocznie zajmę się chupacabrą grasującą na rozlewiskach Nowego Orleanu. Niemniej, wkrótce się zobaczymy. O ile w ogóle będziesz chciał mnie widzieć po przeczytaniu tego listu. Twój, mimo wszystko oddany, a teraz jedyny, syn - Dean. PS. Postanowiłem pochować Samuela pod Paryżem, na Cmentarzu Montmartre, w dzielnicy artystów, tak bliskiej jego sercu. PS. 2. Pomódl się za jego duszę. * Słońce zachodziło za licznymi, skośnymi lub płaskimi - do koloru, do wyboru, dachami Montmartre, barwiąc wnętrze poddasza przy Avenue Napoleon na złoto-różowo. Drobinki kurzu wirowały w snopach przygasającego światła, padających z niewielkich, wciśniętych pod dach okienek. Stojący na komodzie samowar Mikołaja lśnił jak wypucowany, podobnie jak łaziebny dzbanek i miska, ozdobione szlaczkiem z polnych kwiatków. Na sznurze przeciągniętym nad okapem kominka schło pranie – samo spranie rozbryzgów krwi z surduta Deana wymagało niemałego wysiłku. Pachnący groszek w skrzynce pod oknem unosił zmęczone kwiatowe główki w oczekiwaniu na nadchodzący, ożywczy chłód wieczoru, napełniając poddasze miłą, słodką wonią, konkurującą z gorzkawym aromatem bazylii i tymianku. Dean nonszalancko rozpierał się na wąskim łóżku, na którym kiedyś sypiał Samuel, od niechcenia popijając beaujolais i zmrużonymi oczyma wpatrując się w brata siedzącego naprzeciwko przy rozchwierutanym stoliku. Zachodzące słońce opromieniało wysoką i ciut przygarbioną sylwetkę Samuela, lśniąc w jego kasztanowych włosach, zaglądając w oczy – w tym momencie bursztynowo-brązowe i bawiąc się liczeniem pieprzyków na bladej twarzy. W wycięciu czystej, białej jak śnieg koszuli młodzieńca błyszczał amulet z kryształu górskiego – pękł i stracił swoją moc, ale Samuel nie miał najmniejszego zamiaru się z nim rozstawać, podobnie jak z miniaturowym portretem matki leżącym przy nim na blacie. - Pokaż – powiedział Dean tonem nie znoszącym sprzeciwu, nie mając na myśli portretu Mary Winchester, na co Samuel westchnął, z ubolewaniem potrząsając głową, ale posłusznie uśmiechnął się szerzej, pokazując wysuwające się kły. - Już? Napatrzyłeś się? – spytał z rezygnacją. – Ile razy mam je zmuszać do posłuszeństwa? - Nie wiem – odpowiedział zgodnie z prawdą Dean, uśmiechając się kącikiem ust i leniwie poprawiając na posłaniu. Czerwone wino i letni zachód słońca za oknem z lekka go usypiały. Po raz pierwszy od dawna opuścił gardę, rozluźnił się – w sensie dosłownym, bo siedział na łóżku na bosaka, w samych bryczesach i samodziałowej koszuli, i po prostu cieszył się życiem. – Fascynują mnie. - Znajdź sobie coś innego do podziwiania – burknął Samuel, niemal jednocześnie z bratem sięgając po kieliszek z młodym, czerwonym beaujolais i ponownie wzdychając, tym razem z prawdziwym żalem. – Wiesz, co jest najgorsze? W Theatre des Vampires byłem wciąż głodny, a teraz nie mogę niczego zjeść, by się najeść. Żegnaj, zupo cebulowa z grzankami i chrupiące croissanty. Żegnajcie, bouillabaisse i sery z Owernii...

- Pić możesz – przypomniał mu Dean, samemu pociągając solidny łyk z obtłuczonego kieliszka i zagryzając resztą czerstwej bagietki. – To i owo. Sam oblał się rumieńcem, sięgającym wycięcia rozchełstanej koszuli. Kto by pomyślał, że wampiry potrafią się rumienić? Wyraźnie linia rodu Batorych była zadziwiająca pod wieloma względami. - Nie potrzebuję wiele – wymamrotał, patrząc na Deana przepraszająco. – Mariska nauczyła mnie, jak zadowolić się kilkoma kroplami… - Taaa, wiem – mruknął Dean, przewracając oczyma i czując rosnącą irytację, nic nie wnoszącą i irracjonalną, ale doskonale odzwierciedlającą jego nastawienie do wampirzycy, która – w pewien sposób, odbierała mu brata. Choć mu pomogła. – Mariska… - Kto mnie wołał, czego chciał? – spytała wołana, pojawiając się na progu poddasza z dwoma kolejnymi butelkami droższego wina i koszem wyładowanym wiktuałami, w tym świeżym pieczywem, zestawem serów, oliwkami, niemieckimi kiełbaskami, szynką westfalską, pasztetem i lotaryńską quiche z wędzoną słoniną. - O wilku mowa – burknął Dean, nieco ułagodzony zapasami, jakie ze sobą niosła, choć pamiętał, by nie ufać Grekom nawet wtedy, gdy przynoszą dary. – Na co ci tyle jedzenia? - Dla ciebie, głodomorze – odcięła się Mariska, z impetem stawiając piknikowy kosz na małym stoliku, przy którym siedział Samuel – w ostatniej chwili uratował przed przygnieceniem miniaturę Mary Winchester, pieczołowicie odkładając ją na półkę nad kominkiem, skąd spoglądała na swoich synów z nieco smutnym uśmiechem. – Zjesz za nas troje. Ale winem będziesz musiał się podzielić. - Właśnie – westchnął Dean, od niechcenia poprawiając się na posłaniu i odruchowo wyciągając rękę po kawałek quiche – lubił połączenie jajek, śmietany, sera i boczku. – Jakim cudem pijesz wino? Nie wiedziałem, że wampiry… - Bo lubię – zaśmiała się Mariska, siadając na niskim stołeczku z wdziękiem i poszumem szerokiej spódnicy. W ciągu kilku dni zdążyła sprawić sobie nową, chabrową jak letnie niebo suknię z dwutonowego atłasu, z dwuczęściowymi rękawami i głębokim wycięciem, skromnie przesłoniętym modestką z gęsto marszczonym podwójnym kołnierzykiem – zdecydowanie nie uważała, by nadążanie za modą było czymś wstydliwym. - In vino veritas. - Przy tobie mój brat nie dosyć, że zwampirzał, to jeszcze się zapije – poskarżył się z pełnymi ustami Dean, z przyjemnością wgryzając w jeszcze ciepłą tartę. - Acz nie na śmierć – celnie zauważyła Mariska i Dean aż się wzdrygnął, z trudem przełykając pochłaniany kawałek kruchego ciasta. Jak tak dalej pójdzie, to on zginie – nie z powodu nadmiaru trunków, a dławiąc się jedzeniem. Zbyt dobrze pamiętał niedawny deszczowy mrok przed buchającym kłębami dymu Theatre des Vampires, popłakującą Blankę, bezwładne ciało Samuela, z którego życie uciekało szybciej niż piasek przesypujący się w klepsydrze i pochylającą się nad nim wampirzycę. Swój strach. Decyzję brata. Nie, Samuel nie zapije się na śmierć. Odtąd śmierć nie będzie się go imała. Przynajmniej nie zwyczajna. - Nic mi nie będzie – zaprotestował Samuel z oburzeniem. – Nie mam takiego pociągu do wina, co ty. Czy Mariska. - Jeszcze – prychnęła wampirzyca i zaśmiała się w głos. – Poczekaj, aż pojedziemy do Włoch rozkoszować się sztuką. Sepiowe pejzaże, smukłe cyprysy, przykurzone pinie, białe chmurki, lazurowe morze, przystojni Włosi – w twoim przypadku podejrzewam, że raczej Włoszki, i oczywiście, nieodzownie… chianti. - Plus zamieszki i okupacja wojsk napoleońskich – podpowiedział Dean, nieco obeznany z sytuacją, która utrudniała kompanii „Winchester i synowie” handel, skądinąd doskonałym, włoskim winem. - Wspaniałe warunki do zwiedzania Wiecznego Miasta. - Ty to potrafisz zepsuć zabawę – zmarszczyła kształtny nosek Mariska, potrząsając głową, aż związane atłasową wstążką, kasztanowe włosy rozsypały jej się na ramionach, wspaniale kontrastując z bielą przymarszczonego kołnierzyka i błękitem sukni. – Daj się bratu wyszaleć artystycznie, ujrzeć dzieła Michała Anioła, Rafaela, Botticelliego, poterminować w Wenecji u Longhiego, niestety Alessandro, nie Pietro, od którego ja się uczyłam, ale w międzyczasie się biedakowi zmarło. Ale zapewniam, że Alessandro jest równie znakomitym portrecistą. - A Henrietta Lorimier? – zapytał ciut złośliwie Dean, przerywając słowotok wampirzycy i spoglądając znacząco na Samuela. – Nie zapłacze się po tobie, bracie? - Ma nowego ucznia – bąknął młodszy Winchester, nie wiedząc, gdzie podziać oczy. Rzeczywiście, Sebastian wreszcie wkradł się w łaski Henrietty – wszak uratował jej życie w Theatre des Vampires. Szukając odkupienia za porzucenie Samuela, poobijany przez Jean-Luca, ledwo uszedł z życiem, lecz został za to sowicie wynagrodzony. Nawet zabrał ze sobą Blankę, która została drugą pokojówką Madame Lorimier, usilnie starającą się zapomnieć o wszystkim, co przeszła w teatrze, choć do końca długiego życia po nocach miały ją budzić koszmary z kłami w roli głównej. - I tak panna egzaltowana ma nowego ucznia, a ja brata wampira – powiedział melancholijnie Dean, patrząc na Samuela z ukosa i dopijając wino, by ponownie napełnić kieliszek. Przyniesione przez Mariskę porto było znacznie wyższych lotów niż młodziutkie, świeżutkie – za to tanie, beaujolais. - Proszę, nie myśl o mnie źle... – zaczął Samuel i zawahał się, nie wiedząc, co tak naprawdę Dean o nim sądzi. Od chwili, gdy Mariska go przemieniła, brat nie spuszczał z niego oka, ale nie wydawało się, by miał mu cokolwiek za złe, ani nie wyklinał jego decyzji. – Jeśli uważasz, że źle zrobiłem, zawsze możesz uciąć mi głowę. - Nikt nikomu nie będzie niczego ucinać – syknęła Mariska, na pół podnosząc się ze stołka, ale uspokoiła się, widząc raczej rozluźniony, nie zagniewany wyraz twarzy Deana. - Jasne – prychnął leniwie starszy Winchester. – Już lecę ostrzyć maczetę. Głupiś, bracie, jak nie przymierzając, twoja francuska nauczycielka rysunku. Zdecydowanie wolę mieć brata wampira niż brata martwego jak ćwiek w drzwiach. Zwłaszcza, że trafił ci się wyjątkowo zacny wampirzy ród. - Czy ty właśnie powiedziałeś mi komplement? – spytała z zachwytem Mariska, salutując Deanowi świeżo napoczętą butelką wina. – Zacny ród? - Naprawdę? – upewnił się Samuel, któremu wyraźnie ulżyło. Uśmiechnął się nieśmiało, wystawiając twarz do wpadających przez dachowe okienko, ostatnich promieni zachodzącego słońca, które przyjemnie grzały mu skórę – nieco bledszą, gładszą i chłodniejszą niż zwykle, ale z przyjemnością chłonącą ciepło. - Zgadza się, skomplementowałem cię – potwierdził Dean do Mariski, dziwiąc się samemu sobie. Gdyby ojciec wiedział, co jego starszy syn wyczynia, złapałby się za głowę. A później za skórzany pas. Bądź bat. – Jeśli już Samuel miał zostać wampirem, to chwali się, że dzięki twojemu rodowi może chadzać za dnia, nie musi spać w trumnie i nadmierne nie łaknie krwi. Mogło być znacznie gorzej. - Mogło – zgodził się lakonicznie Samuel, rzucając wampirzycy ukradkowe spojrzenie. Wolał nie pamiętać, co działo się z nim w Theatre des Vampires, ale siłą rzeczy – pamiętał. Nie chciałby stać się kimś takim jak Armand i jego kompani. Prędzej wolałby sam sobie uciąć głowę, choćby zakrawało to na wyjątkowo trudne przedsięwzięcie. Może kosa by się nadała. Zwłaszcza w rękach szalonego wampira, szukającego pomsty na pobratymcach z teatru. - Myślisz, że Louis nikogo nie oszczędził? - Armand żyje – powiedziała Mariska dosyć obojętnie, nie zważając na nagłe wzdrygnięcie się młodszego Winchestera, który z trudem przełknął łyk wina, nagle skwaśniałego niczym ocet i stającego mu w gardle. Tak, Armanda pamiętał najlepiej ze wszystkich. Słodkie słówka, manipulacje, prośby i groźby. Uwodziciel i kat w jednym. – On zawsze spada na cztery łapy. - Ten szaleniec go nie znalazł? - zdziwił się Dean, w tym samym momencie dostrzegając, co dzieje się z bratem, dziwnie poruszonym i zawstydzonym, lecz roztropnie postanawiając utrzymać język ze zębami. Gdyby jednak ponownie spotkał Armanda na swej drodze… - Znalazł – mruknęła Mariska, wzruszając ramionami. Po wszystkim, gdy opadły popioły, a Samuel stanął na własnych nogach, nie okazując żądzy mordu i spijania krwi ze wszystkiego, co się wokół niego ruszało, widziała Louisa de Pointe du Lac na zgliszczach Theatre des Vampires. Wychłódł razem z dogasającym pożarem. – Dogadali się i razem wyjechali z Paryża. Nie pytajcie mnie, jakim cudem – wampiry bywają dziwne. - Zaiste – bąknął Dean, zapijając zdumienie winem. – Zatem chwilowo niech sobie żyją… - Chwilowo – zgodził się Samuel, nerwowo mnąc rękaw koszuli. W jednej chwili przyszło mu na myśl, że być może jeszcze kiedyś zobaczy się z Armandem, lecz tym razem nie jako przerażona ofiara, a drapieżnik o podobnej sile i równie ostrych kłach. Kuszące. - Niech – poparła go Mariska, wreszcie rozumiejąc przyczyny niepokoju Samuela i próbując skierować jego myśli na inne tory. – Dean, jesteś łowcą o wyjątkowo dobrym sercu. Mrużąc bursztynowe oczy w wąskie szparki i mierząc spojrzeniem nonszalancko rozpartą na łóżku postać starszego Winchestera, po raz kolejny doszła do wniosku, że obaj bracia są warci grzechu. Może kiedyś z Samuelem namówią Deana, by do nich dołączył? - Ale wciąż łowcą – parsknął Dean, niepomny jej zakusów, choć gdyby był ich pomny, specjalnie by się nie przejął. – Który w obliczu zaistniałych wydarzeń odrobinę żałuje, że nasz ojciec nie zechciał uczyć Samuela fachu. - Teraz to ty mógłbyś mnie uczyć – niepewnie odezwał się Samuel, wciąż rozmyślający o wampirach z teatru i Armandzie – przede wszystkim Armandzie. – Żebym potrafił pomagać innym. By nie spotkało ich to samo, co mnie. - Bycie przekąską wampirów czy stanie się wampirem? – zapytał kąśliwie Dean, choć dobrze wiedział, o co chodziło młodszemu bratu, więc dodał poważniejszym tonem. – Masz rację, mógłbym. Chociaż wampirzy łowca brzmi dosyć absurdalnie. - Ja jestem czymś w rodzaju wampirzego łowcy – wtrąciła Mariska, bawiąc się kawałkiem quicha i – ku zgrozie Deana, drobiąc go na drobne okruchy. – Starszyzna wysyła mnie tam, gdzie coś źle się dzieje, dając mi wolną rękę w… rozwiązywaniu problemów. - Ale znasz się tylko na wampirach – mruknął Dean, z niechętnym podziwem przypominając sobie wampirzycę w akcji i szale zabijania wampirów z teatru. - Łowcy mają znacznie szersze spektrum działania. - Och, jestem pojętną uczennicą – uśmiechnęła się nieładnie Mariska, porzucając smętne okruszki tarty i zmysłowo przeciągając palcem po brzegu kieliszka, co wzbudziłoby żywsze bicie serca Samuela, gdyby to wciąż biło mu w piersi. Dean, z którego sercem wszystko było w porządku i mogło mu zabić mocniej w imieniu brata, nerwowo oblizał wargi, doskonale zdając sobie sprawę, że wampirzyca bawi się z nimi w kotka i myszkę, stosując typowo kobiece czary-mary. - Oboje jesteśmy – zapewnił Samuel i spojrzał na Deana wyczekująco. Starszy z braci Winchesterów pomyślał, że właśnie wziął sobie na barki ciężkie brzemię. Podwójne. Za to będzie miał pretekst, by częściej podróżować do Europy. Rzecz jasna, w interesach kompanii handlowej i z błogosławieństwem niczego nieświadomego ojca. Ciekawe, jakie stworzenia nie z tego świata czają się po zmroku na ulicach małych, uroczych, włoskich miasteczek… * Wstawał leniwy świt, powoli budzący ptaki śpiące wśród pinii, drzewek oliwnych i krzewów bugenwilli, od stóp do głów obsypanych kolorowym kwieciem. Tłuste koty przysypiały po ciepłej nocy, nie mając ochoty na kolejne polowanie. Pobliskie morze szumiało bez względu na porę dnia i nocy. Ludzie jeszcze nie wstali, a ci, którzy otworzyli jedno oko, natychmiast je zamykali i przewracali się na drugi bok, myśląc sobie, że jeśli jakiś kogut ośmieli się zapiać za wcześnie, skończy w garnku. Bowiem świt owszem wstawał, ale jeszcze nie do końca.

Jednak nie wszyscy mieszkańcy miasteczka słodko spali. Z niewielkiego domu stojącego nad samym morzem, na porośniętym gajem oliwnym zboczu, dobiegało miarowe skrzypienie łóżka i jednoznaczne westchnienia, zagłuszające świergot ptaków za oknem. Okiennice były uchylone, więc gdyby ktoś zajrzał do środka, zobaczyłby jak przefiltrowane przez wąskie, listewkowe żaluzje blade światło przedporanka kładzie się na dwóch ciałach, zgodnie poruszających pod cieniutkim prześcieradłem. Może by się nawet zarumienił. Samuel przytrzymywał ręce Mariski wysoko nad jej głową, scałowując każdy skrawek twarzy, szyi i piersi z zuchwale sterczącymi, domagającymi się pieszczot sutkami. Zagłębiał się w nią raz za razem, wydzierając z ust wampirzycy drobne, namiętne westchnienia. Zwalniał i przyspieszał według własnego upodobania, śmiejąc się, kiedy niecierpliwie przyciągała go bliżej, oplatając nogami i unosząc biodra. Wiedział, że najchętniej objęłaby go ciasno, jak najciaśniej, poznaczyła paznokciami szerokie, upstrzone pieprzykami plecy i ramiona, przygryzła płatek ucha, chwyciła zębami pasma kasztanowych włosów, schowała rozpaloną twarz w zagłębieniu jego szyi, ale lubił się z nią droczyć. Narzucać własne tempo. Ujarzmiać. W głębi ducha domyślał się, że po wszystkim, co przeszedł, już nie był w stanie odgrywać w łożu uległego i poddającego się zachciankom innym. Musiał dominować. Nie nadmiernie, dosłownie, okrutnie i myśląc jedynie o własnej rozkoszy, ale… po swojemu. Mariska nie miała nic przeciwko. Przeważnie. A gdy nudziło jej się zbytnie ustępowanie, pieszczotą i namiętną perswazją przekonywała go, że jednak czasem warto się poddać i ulec dominacji. Nie dziś. Dzisiaj poddała się całkowicie, pozwalając, by Samuel unieruchomił ją w słodkim, miłosnym uścisku. By sprawił jej rozkosz, drażniąc językiem nadwrażliwą skórę, szepcząc słowa, od których zarumieniłyby się marmurowe posągi, celnie uderzając w punkt, który rozpalał ją do białości i przeciągając chwilę spełnienia w czasie i przestrzeni. By na koniec podążył za nią w świat iskier rozbłyskujących za zamkniętymi oczyma i błogości rozlewającej się w dole brzucha jak fale przypływu niedalekiego Morza Tyrreńskiego. Kto powiedział, że wampiry nie potrafią odczuwać rozkoszy? * Bracie, Wciąż nie dotarliśmy do Wenecji i portrecisty Alessandro Longhi, bowiem po drodze zahaczyliśmy o Rzym, w którym ma swą siedzibę Starszyzna – to wymaga osobnej opowieści, i zatrzymaliśmy się w Ostia Antiqua, gdzie dni płyną wolniej, a niekiedy zatrzymują się, wspominając czasy starożytnego Rzymu, kiedy miasteczko było nadmorskim kurortem dla patrycjuszy. W każdym razie tak twierdzi jeden ze Starszyzny – Marius, który urodził się za panowania Cezara Augusta. Niedawno w Ostia Antiqua rozpoczęto wykopaliska archeologiczne. W dawnych łaźniach widziałem zagrzebaną pod piaskiem mozaikę z Posejdonem. Posąg Ateny z utrąconą ręką, o który nikt nie dba. Otwory okien wyglądające zza kępy cymbelarii. Zarastające powojem mury z piaskowca i potrzaskane, marmurowe kolumny. Zagłębienia w ziemi, niegdyś kryjące wielkie amfory z winem – tak, jak się domyślasz, wypatrzyła je Mariska. Świetność Rzymu dawno przeminęła, tak jak nie aż tak dawno temu przeminął przepych węgierskiego dworu, na którym brylował ród Batorych. I nasze czasy przeminą, a ja… być może będę żył dalej. To przerażająca myśl. Fascynująca. Okropna i kusząca zarazem. Masz brata potwora, Dean. Coraz bardziej godzącego się ze swoją nową naturą. Niemniej, nie mam zamiaru zejść z drogi cnoty, jeśli o to się martwisz. Być może muszę pić krew, ale to nie czyni mnie złym. Tak jak nie uczyniło złą Mariski. Bycie potworem jest kwestią wyboru, nie przeznaczenia. Przynajmniej tak sobie powtarzam. I chyba sam w to wierzę. Poza tym, nie mogę stać się zły, mając ciebie, bracie. Między innymi dlatego proszę cię o pomoc. Prosimy cię wraz z Mariską. Podróżując z Rzymu do Ostia Antiqua, natknęliśmy się na ślady działalności la maciara, wiedźmy, która „narodziła się jeszcze przed Jezusem Chrystusem” i rzuca uroki śmierci – fattura a morte na tutejsze rodziny z małymi dziećmi, więc potrzeba lo scongiuro, czyli odczynienia uroku, a najpewniej odnalezienia i zabicia czarownicy. Jak widzisz, mój włoski znacznie się poprawił. Niestety, łowieckie umiejętności nieco mniej, dlatego liczymy na ciebie, bracie mój. Przybywaj i wspomóż nas w chwalebnej sprawie. Twój nadal niesforny, lecz trzymający się w ryzach brat Samuel.

#spnfanfiction #Theatre des Vampires

2 notes · View notes

noticiasq · 5 years ago

Text

Georges Duboeuf: el vino del "Papa del Beaujolais" muere a los 86 años

Nueva Noticia publicada en https://noticiasq.com/georges-duboeuf-el-vino-del-papa-del-beaujolais-muere-a-los-86-anos/

Georges Duboeuf: el vino del "Papa del Beaujolais" muere a los 86 años

Georges Duboeuf, uno de los grandes comerciantes de vino del siglo XX, murió a la edad de 86 años. Era conocido por transformar el lanzamiento en un producto francés poco conocido, un vino tinto normal llamado Beaujolais Nouveau, en un fenómeno global. En la década de 1980, la entusiasta promoción del vino Duboeuf había traído su fecha de lanzamiento mensual para ser conocido mundialmente como el Día Beaujolais Nouveau. También le valió el apodo de "Papa de Beaujolais". Duboeuf murió de un derrame cerebral alrededor de las 6:00 p.m. (5:00 p.m. GMT) el sábado en su casa en el pueblo oriental de Romanèche-Thorins, informó su nuera Anne a la agencia de noticias AFP. En la década de 1950, Duboeuf fundó L & # 39; Écrin Mâconnais-Beaujolais, una asociación de productores de vino, para ayudar a promover los vinos locales. A través de la asociación, ha desarrollado fuertes relaciones con comerciantes y restauradores de toda la región. Luego abrió su propia bodega, Georges Duboeuf Wines, en 1964. Aplicó los métodos tradicionales de vinificación a su arte, incluido el monitoreo riguroso del vino y una dedicación aparentemente casi clínica a la higiene. Posteriormente, la bodega creció en otras regiones y en 1993 Duboeuf abrió una tienda y un museo de enología en Romanèche-Thorins. Pero fue su incansable promoción de Beaujolais Nouveau en particular lo que distinguió a Duboeuf.

Durante los años 80 celebró festivales Beaujolais Nouveau a los que asistieron celebridades de todo tipo, incluidos los restauradores con estrellas Michelin. Cuando pasó la compañía a su hijo Franck en 2018, la compañía producía alrededor de 30 millones de botellas por año que se vendían internacionalmente. Dominique Piron, presidente de la compañía Inter Beaujolais, dijo que Duboeuf era responsable de "izar la bandera de Beaujolais en todo el mundo". "Tenía una nariz, una intuición, (era) un paso adelante para todos", dijo.

Puedes leer el articulo completo (en ingles) Aquí

0 notes

wineanddinosaur · 5 years ago

Text

France Celebrates Beaujolais Nouveau Day Amid Wine Tariff Concerns

In France, November 21 was “Beaujolais Nouveau Day,” a time when the people from the wine-making region of Beaujolais come together to celebrate the harvest and the young wine’s official release.

As the clock strikes midnight, revelers pop bottles of the Gamay-based wine, fermented only a few weeks, and wine-growers roll barrels of Beaujolais Nouveau through the torchlit streets of Lyon.

But this year, the new 25 percent tariff on French wine imposed by the Trump administration is worrying winemakers from the region.

With the U.S. staking claim as the second largest market for the red wine, accounting for more than 15 percent of total exports, producers have already experienced a dip in margins due to the tariffs.

“This is going to be a hard blow, we will need to work hard to bounce back,” producer Jean-Baptiste Duperray told Reuters.

Feeling they had little choice but to absorb the costs imposed by the tariff, Beaujolais Nouveau winemakers are hoping that the new taxes will only be temporary.

According to David Ratignier, vice president of the Inter Beaujolais Association, U.S. consumers will not feel the impact of the tariffs with prices of the wine set to remain steady, between $10 to $15.

“We realized (U.S. policy) can change in a morning with a simple tweet from Mr. Trump. If Trump changes his mind overnight, everything will be ok,” Ratignier added.

Here’s hoping we can raise a glass to that.

The article France Celebrates Beaujolais Nouveau Day Amid Wine Tariff Concerns appeared first on VinePair.

source https://vinepair.com/booze-news/beaujolais-nouveau-day-tariffs/

0 notes

johnboothus · 5 years ago

Text

France Celebrates Beaujolais Nouveau Day Amid Wine Tariff Concerns