Tumgik
#I Barocchisti
onenakedfarmer · 9 months
Text
Tumblr media
Currently Playing
Giovanni Battista Pergolesi STABAT MATER
Julia Lezhneva and Philippe Jaroussky
Diego Fasolis I Barocchisti Coro Della Radiotelevisione Svizzera
2 notes · View notes
tfblovesmusic · 3 months
Text
youtube
0 notes
gasparodasalo · 2 years
Text
Johann Sebastian Bach (1685-1750) - Orchestral Suite No. 3 for 3 Trumpets, 2 Oboes, Timpani, Strings and Continuo in D-Major, BWV 1068, III. Gavotte I & II. Performed by Diego Fasolis/I Barocchisti on period instruments.
25 notes · View notes
lesser-known-composers · 10 months
Text
youtube
Francesco Araja (1709-1770) - Araia: La forza dell’amore e dell’odio - "Vado a morir" ·
Cecilia Bartoli ·
I Barocchisti · Diego Fasolis ·
3 notes · View notes
khwethemule · 1 year
Text
Nisi Dominus, RV 608: 5. "Sicut sagittae" (Allegro) · Antonio Vivaldi - Franco Fagioli - I Barocchisti - Diego Fasolis
I found this song with #BeatFind
Nisi Dominus, RV 608: 5. "Sicut sagittae" (Allegro) · Antonio Vivaldi - Franco Fagioli - I Barocchisti - Diego Fasolis
youtube
http://www.deezer.com/track/473581182
0 notes
Link
”Possente spirto” (Mighty spirit) From Claudio Monteverdi’s “L’Orfeo” Philippe Jaroussky I Barocchisti Diego Fasolis Orfeo:  Possente spirto, e formidabil nume, Senza cui far passaggio a l'altra riva Alma da corpo sciolta invan presume,
Non vivo io, no, che poi di vita è priva Mia cara sposa, il cor non è più meco, E senza cor com'esser può ch'io viva?
A lei volt'ho il cammin per l'aer cieco, A l'inferno non già, ch'ovunque stassi Tanta bellezza il paradiso ha seco.
Orfeo son io, che d'Euridice i passi Segue per queste tenebrose arene, Ove già mai per uom mortal non vassi.
O de le luci mie luci serene, S'un vostro sguardo può tornarmi in vita, Ahi, chi niega il conforto a le mie pene?
Sol tu, nobile Dio, puoi darmi aita, Né temer dei, ché sopra un'aurea cetra Sol di corde soavi armo le dita. ~ Translation via: [x]
ORPHEUS Mighty spirit and fearsome deity, without whom no soul separated from its body can presume to gain passage to the other shore,
I am not living: no, for since my dear wife is deprived of life, my heart no longer remains with me, and without a heart, how can it be that I am alive?
To her I have made my way through the turbid air, yet not to Hades, for wherever such beauty is found has paradise in it.
I am Orpheus, who follow Eurydice's steps through these murky deserts where no mortal man has ever trod.
O serene light of my eyes, if one glance from you can restore me to life, ah, who would deny me solace in my anguish?
You alone, noble god, can give me aid, nor need fear, since I arm my fingers only with sweet strings on a golden lyre, against which the most obdurate spirit steels itself in vain.
2 notes · View notes
operasrsly · 5 years
Text
Desterò dall’empia dite
Georg Friedrich Händel, “Amadigi, Ré di Gaula” Cecilia Bartoli I Barocchisti Diego Fasolis Vienna, 2014
Melissa’s aria Desterò dall’empia Dite Ogni furia a farvi guerra, Crudi, perfidi, sì, sì; Ombre tetre, omai sortite Dall’avello che vi serra, A dar pene A colui che mi schernì! Desterò dall’empia Dite, etc ~
[Er, den ich liebte, spottet mich Die Nebenbuhlerin verlachet mich Ihr Sterne! Soll denn ich Dies schweigend tragen und vergessen? Nein, nein, ich will nicht mehr in meiner Jugend Mein Herz vor Leid und Kummer treffen.]
Ich will aus der grausamen Höllen alle Furien erwecken mit euch zu kriegen ihr Unbarmherzige, Treulose, ja, ja, ihr schwarze Schatten! Nehmet hinfür (?) von dem Gift so eure Gedärme durchschneidet und quälet denjenigen damit, der meiner spottet.
German translation via: [x]
Tumblr media Tumblr media
youtube
3 notes · View notes
elmartillosinmetre · 5 years
Text
“Adoro tocar a solo”
Tumblr media
[Miguel Rincón con la guitarra barroca]
El sevillano Miguel Rincón abre mañana el Otoño Barroco de este año con un programa en el que combina a Bach tocado al archilaúd con la música para guitarra barroca de su último disco
Establecido desde hace años en Basilea, Miguel Rincón (Sevilla, 1979) es uno de los intérpretes de cuerda pulsada más requeridos por algunos de los mejores conjuntos barrocos del continente, de Il Giardino Armonico a L’Artaserse de Philippe Jaroussky, de la Akademie für Alte Musik de Berlín, conjunto con el que acaba de volver de una gira por Japón, a I Barocchisti de Diego Fasolis o Les Musiciens du Prince-Monaco, el grupo de la mezzo romana Cecilia Bartoli, con el que tiene prevista una gira para los meses de noviembre y diciembre próximos.
–¿Se imaginaba algo así o le ha pillado un poco de sorpresa? –Todos esos grupos que cita son muy importantes. Pero hay otros muchos con los que también me encantaría tocar, y no sé si lo conseguiré. Y sorpresa no tanta, porque yo sigo estudiando a un nivel muy alto muchísimas horas; incluso los últimos años lo hago más que cuando empecé, pero es verdad que nada me podía hacer entrever que llegaría a tocar tantas veces con tantos grupos famosos. Estoy muy contento, aunque la presión también es muy fuerte, porque el nivel de exigencia es altísimo.
–De cualquier modo, siempre encuentra tiempo para volver a España, y en concreto a Sevilla, tanto en solitario como para tocar con grupos de aquí. –Sí, tengo ahora este recital de Sevilla. Luego tengo otro como solista en Santander el 1 de febrero. Y sigo tocando mucho con la Accademia del Piacere de Fahmi Alqhai, tanto en España como en el extranjero. No hay nada como tocar con verdaderos amigos. Me crie con ellos, y es algo muy distinto a tocar con esos grandes conjuntos internacionales, en los que me ajusto a lo que me piden. Aquí puedo ser un poco más yo, hacer el continuo que me gusta.
Tumblr media
–Aprovecha este recital sevillano para presentar su último disco, un recorrido por los tres grandes maestros españoles de la guitarra barroca. ¿Cómo nace la idea de este disco? –La idea primigenia era simplemente grabar un disco para guitarra barroca, pero tras pensar con detenimiento el repertorio y dados mis orígenes pensé que estaría muy bien hacer el repertorio español al que pudiera darle un poco más de aire flamenco, aunque no sea posible en todas las piezas, claro.
–Usa música de los tres compositores para guitarra más conocidos del Barroco español, pero son músicos diferentes, ¿qué singulariza a cada uno? –Murcia y Guerau son muy diferentes entre sí y Sanz se queda un poco en medio. La música de Murcia tiene un componente mucho más folclórico y callejero, aunque de mucha dificultad, con mucho rasgueo, que mezcla con el punteado. Sus piezas también son muy variadas, algunas son claramente italianas, pero otras tienen rasgos franceses. Fue el laudista personal de María de Saboya, así que estuvo muy en contacto con el repertorio francés. Guerau, en cambio, parece provenir de una tradición vihuelística al estilo de Fuenllana, muy seria, basada en el contrapunto y con solo punteado. No mete rasgueos, no introduce campanelas. Mantenía los dos bordones en los bajos de la guitarra lo que no permitía hacer fácilmente las campanelas. Y Sanz tiene un poco de todo: piezas francesas, rasgueado, punteado, piezas más de calle y de carácter folclórico... En mi opinión es un poco más flojo que los otros dos, no por el virtuosismo, pero sí por la calidad de la composición, aunque hay quien no lo cree así.
–Guerau representa en efecto el contrapunto en la guitarra barroca española, pero ha escogido las danzas más movidas... –Sí, quería hacer un disco fundamentalmente ameno y ligero. Quizás la pavana sea la pieza más seria, pero he cogido de él también la música más alegre, jácaras, marionas, canarios... He querido hacer un disco que pudiera gustar a todo el mundo, con momentos pop, flamencos, otros más serios, e introducciones un poco libres, incluso fuera de estilo. Quería aportar algo que fuera novedoso y fresco aunque pudiera provocar las protestas de los escolásticos. En cualquier caso en el disco muestro también que puedo abordar las obras más serias de estos compositores, la pavana de Guerau, la de Sanz o uno de los pasacalles de Sanz también.
–¿Dónde está el flamenco? –De forma más concreta en las jácaras de Guerau o en el fandango de Murcia, pero más allá de eso, es el toque que he querido darle a otras piezas que en principio nada tienen que ver, como el Pasacalles por la E de Sanz o los canarios de Guerau. Hago cosas con la velocidad o con el tipo de ataque que está más cercano al mundo del flamenco, aunque quizás simplemente deberíamos decir a música más universal y general. No suena necesariamente a música antigua.
–Últimamente no son demasiado habituales los discos para guitarra barroca sola. Parece que a los intérpretes les da miedo aburrir y buscan acompañarla, sobre todo, con percusión. Usted no tuvo ese miedo. –La percusión le da mucha vida a un disco de guitarra, pero yo quería hacer algo más a solo y saltarme esa moda de los últimos años.
–En Sevilla toca también transcripciones propias al archilaúd de dos suites para violonchelo de Bach, que acaba de grabar. –Sí, el disco saldrá a finales de año o principios del siguiente. He grabado las tres últimas suites con un archilaúd y tengo pendientes las otras tres, para completar la integral, que es algo que nadie había hecho. Hay versiones con tiorba o con laúd barroco, pero no con este instrumento.
–¿Tiene previsto seguir su carrera por Centroeuropa? –De momento creo que seguiré en Suiza y tocando mucho con otros grupos, pero mi idea es desarrollar más mi carrera de solista, seguir grabando también discos a solo, y quizás finalmente volver.
–¿Se siente más cómodo como solista? –Adoro tocar a solo y hacer el repertorio de toda la familia de la cuerda pulsada... Sobre todo porque tú tomas todas las decisiones, pero sin los grupos me faltaría algo. Además, hacer carrera de solista con estos instrumentos es casi imposible. Si no das clases, es muy difícil. Quizás ahora mismo sólo Hopkinson Smith, Nigel North o Paul O’Dette pueden vivir de esto.
–¿Qué más discos tiene en proyecto? –Como solista, voy a grabar uno con laúd barroco y música de Weiss, Bach, Hagen, Kohaut y otros. Tengo que cerrar también la integral de las suites de violonchelo de Bach, con las tres primeras. Y es posible que me plantee grabar toda su música para laúd. Hay en perspectiva uno con laúd renacentista del que tengo muchísimas ganas. Me gustaría también volver sobre la guitarra barroca para grabar música de Francesco Corbetta, aunque esto será más adelante.
[Diario de Sevilla. 7-10-2019]
---------------------------------------------------------
EL DISCO EN SPOTIFY
0 notes
airecolorselecto · 8 years
Video
youtube
Triple Concierto en la menor, para flauta traversa, violín, clavecín y orquesta de cuerdas, BWV 1044, por Johann Sebastian Bach (hacia 1730). Versión de I Barocchisti, con Duilio Galfetti en violín, Stefano Bet en flauta, y Francesco Cera en clavecín, bajo la conducción del maestro Diego Fasolis.
3 notes · View notes
gasparodasalo · 2 years
Audio
Johann Sebastian Bach (1685-1750) - Orchestral Suite No. 4 for 3 Oboes, Bassoon, 3 Trumpets, Timpani, Strings and Basso continuo in D-Major, BWV 1069, I. Ouverture. Performed by Diego Fasolis/I Barocchisti on period instruments.
20 notes · View notes
Text
youtube
Giovanni Battista Pergolesi : 'Laudate pueri Dominum', Motet
I Barocchisti, Coro della Radiotelevisione Svizzera, Diego Fasolis
Julia Lezhneva, soprano
Philippe Jaroussky, countertenor
[00:00] I. Laudate pueri Dominum [03:04] II. A solis ortu usque ad occasum [06:29] III. Excelsus super omnes gentes Dominus [08:17] IV. Quis sicut Dominus Deus noster [10:25] V. Suscitans a terra inopem [12:41] VI. Gloria Patri [15:50] VII. Sicut erat in principio
2 notes · View notes
khwethemule · 1 year
Text
Nisi Dominus, RV 608: 4. "Cum dederit" (Andante) · Antonio Vivaldi - Franco Fagioli - I Barocchisti - Diego Fasolis
I found this song with #BeatFind
Nisi Dominus, RV 608: 4. "Cum dederit" (Andante) · Antonio Vivaldi - Franco Fagioli - I Barocchisti - Diego Fasolis
youtube
http://www.deezer.com/track/856702462
1 note · View note
Photo
Tumblr media
Philippe Jaroussky sings “Che farò senza Euridice” at the TCE, 2018 Follow the link for the video. I Barocchisti dir: Diego Fasolis Euridice: Patricia Petibon
7 notes · View notes
1714-konzertmeister · 5 years
Audio
Cembalo Concerto No.1 in D Minor BWV 1052: III. Allegro
By Composer Johann Sebastian Bach - Director Diego Fasolis, Francesco Cera (harpsichord) and I Barocchisti
Bach: Cembalo Concertos BWV 1052, 1053, 1054 & 1056
37 notes · View notes
innervoiceart · 4 years
Video
youtube
Vivaldi: Nulla in mundo pax, RV 630 - 1. Nulla in mundo pax (Larghetto)
Vivaldi: Nulla in mundo pax, RV 630 - 1. Nulla in mundo pax (Larghetto) · Julia Lezhneva · I Barocchisti · Diego Fasolis Vivaldi: Nulla in mundo pax, RV630: 1. Nulla in mundo pax (Larghetto) ℗ 2018 Decca Music Group Limited Released on: 2018-03-16 Producer, Recording  Producer, Studio  Personnel, Recording  Engineer: Ulrich Ruscher Composer: Antonio Vivaldi Author: Anonymous
2 notes · View notes
musiciswindofmysoul · 5 years
Video
youtube
(*) müzik: gluck, “orfeo ed euridice, wq. 30, atto terzo, scena prima, aria (orfeo): che farò senza euridice”.
(**) video: philippe jaroussky, i barocchisti, şef: diego fasolis.
5 notes · View notes