#HINDI SUSUKO

[nyashykyunnie]

my brain everything Sung Jinwoo black dress shirt era comes:

(also tbf i dont think E-ranked jinwoo is bad h3 is qtie patootie i love thatera of him tbh)

[batwhisper]

Some Sydney during our exam week :3

Edit: I FORGOT THE CINCTURE DAMN IT

[dmedrrt]

Embracing the journey

I tried to uninstall my tumblr mga ilang times na din pero siguro minsan I need to write down my thoughts in a comfy way for me and to share something na baka may mapulot na aral yung iba.

Sleepless nights, tired and sometimes burnout. Part talaga ng review journey yung pag isolate but sometimes for me I really need to release some happy hormones and lumabas, kumain konti para mawala yung stress ng brain ko and makapag refresh ako ulit sa mga kailangan ko i continue aralin. Minsan kung saan na lang maabutan iiglip or di kaya magbabasa, wala ee. Ganon talaga nakakaiyak kasi nakakapagod, napapa iyak na lang kasi minsan gustong gusto mo na lumabas sa zone na ganito pero hindi pa pwede. Gusto mo magpahinga ng mahaba pero hindi keri ee. May priority tayo.

Itong mga nakaraan grabe sakit ng ulo ko kaya last night kahit may exam I decided to sleep early para ma relax yung mga brain cells ko din syaka para mag regain ng energy ulit pero hindi pa tapos feeling ko lagi nagsisimula kasi nakakapagod haha...

Mapapagod at iiyak paulit ulit pero hindi susuko 💪🏻

[akosichay]

minsan yung mga taong umaalis, sila yung mas nasaktan at may valid reason. hindi naman yan basta basta susuko at aalis kung hindi sinubukan ng ilang beses

[ja-i-ruh]

Isang araw, gigising ka nalang talaga na pagod ka na. Ayaw mo na. Pagod ka na sa mga tanong na walang kasagutan. Hahanapin mo nalang ang kapayapaan sa nakakabinging katahimikan. Hindi ka na magrereklamo. Di ka na aalma. Hindi ka na maghahanap ng sagot. Titigil ka na. Susuko na. Siguro, nandito na ako sa puntong yan.

[primejeuz]

Ang reason sa mga paglilikes ko even sa mga random post dito or sa ibang social media platforms (mostly sa mga mutuals, mga random at sa mga personal na kakilala) ay yung tinatawag ko na presence support. Hindi porket naglilike ako lalo na sa mga babae o mga lalaki eh may gusto na ako or what, hindi ganon yun. Yung pag lilike ko (pag nakita o nadaanan ko) is way ko of supporting people lalo na sa mga small wins, big wins at mga success na meron sila sa araw-araw. It also a reminder for me to be stronger kasi nag roroot ako sa mga taong lumalaban sa buhay, kilala ko man o hindi. Pati hindi na kasi ako yung pala convo na tao, busy is real at adulting na, kapag nakikita kong buhay yung mga taong nakilala ko noon eh masaya na akong makita silang buhay until now. For me nag aappreciate ako ng mga tao kahit di nila ako kilala pati ma appreciate pabalik, kasi before may mga tao din na nag appreciate sakin on my lowest point, sa mga messy years ko, may mga dumamay, and even nawala na sila halos lahat sa buhay ko, in my way I also supporting people, silently. Kaya if may mga tao man dito na hindi okay, tandaan niyo I got your back. May naniniwala pa rin sa inyo, malalampasan niyo lahat, kasi sila nga nagawa nila, tayo pa kaya? So wag susuko sa buhay. And if may mga kakilala kayo na hindi okay sa buhay lalo na sa social media, check them if they need something (wholesome) not negative or may bad motives. Let's support each other lalo na sa mga family natin (good family) and friendw (real friends). Hindi kasi sobrang haba ang buhay, so let's cherish the moments with our loved ones, let's be good and respectful din into others. ✨

[itsaboutpersonal]

Malayo pa pero malayo narin. Kung babalikan ang nakaraan, malayo layo narin naman yung napuntahan. Maraming nangyari na taliwas sa inaasahan. Maraming beses na bigo, nasaktan, nagkamali at nadapa.

Pero paulit-ulit na bumabangon at nagpapatuloy kahit iilan ang naniniwala. Umaasa na balang araw magbabago ang takbo na baka sa susunod na ikot ay mabago ang kwento.

Hinuhusgahan pero pinili ko paring magpatuloy kahit na walang nakaka alam sa tunay na kwento. Iniwasang buhatin ang bangko at hayaan na ang nagawa at naka saksi ang syang mag hayag sa kwento.

Dahil sa totoo lang, pagod na ako. Pero kahit na marami akong dahilan para sumuko ay pinilit ko paring mag patuloy. Dahil gusto kong makita ang kahihinatnan kung hindi ako susuko.

[arklief]

Hindi susuko pero araw araw magrereklmo😅 good morning

[reynanghugot]

[23:19PM] Kamusta na nga ba ako? It's been weeks since the last time na nag life update ako. Siguro nga sobrang dami kong pinagdadaanan lately. Sabay-sabay. Hindi ko alam saan mag po-pause, saan titigil, saan mag tutuloy-tuloy.

Kung mutuals tayo sa ibang soc med alam niyo hindi talaga ako okay and thank you for checking on me from time to time. Sabi ko nga sa inyo diba, ako pa ba? Kayang kaya ko 'to.

01. Work Update - yun na nga. I'm still an active employee and yet wala pa kong resignation na naipapasa dahil sa di ko alam kanino ipapasa as usual LOA pa din ang tagging ko sa work.

02. School Update - as usual, consistent president's lister tayo mare. I am working so hard na maka graduate talaga on time and di magka problema next academic year. Di pa ko enrolled pero that's okay, extended naman. Ewan ko, may takot din kasi sa end ko pero kaya ko 'to, ako pa ba?

03. Health Update - nakakatakot, nakakaba. Blood test nanaman next month to check my cancer eme sa katawan ko if mag zi-zero siya since nag RAI ako last month. Yung stress, yung anxiety di ko maiwasan pero shempre kayang kaya ko 'to, ako pa ba?

04. Family Update - mom got sick to the point na nahihirapan siya maglakad (so far, mejo okay na but still tuloy-tuloy pa din ang pagpapa gamot niya), tapos yung isang kapatid ng lola ko namatay (isa sa pinaka close sa family namin) due to papillary thyroid carcinoma which is same sa sakit ko. Alarming? Yes sobra, kasi nasa family talaga namin yung sakit ng cancer and acceptance is really the key aside from healthy living nalang para maiwasan. Despite ng mga problema na yan, happy and proud din ako kasi yung brother ko ga-graduate with Latin Honor. Yes, Magna Cumlaude and sobrang proud na proud ako sa kanya.

05. Relationship Update - kami pa din, walang bago. eme!

Ayun lang naman, sana okay lang kayo. If nahihirapan din kayo sa life minsan laban lang! Baka di lang para satin yung araw. Baka sinusubok lang tayo. Baka bukas okay na uli. Kaya wag susuko. Aja!

[chereserene]

A week of realizations sa mga bagay na I thought I loved and I was good enough.

Re: long post ahead but worth the read

gago hahahaa di ko alam kung ngingiti pa ako at some point pero ewan i badly want to cry, pagod ako physically and mentally.

I was so excited and at the same time scared.

First time ko sa teaching field pero hindi na bago sa akin yung mga issues pero kapag andun ka na pala ang hirap hirap hirap na.

Unang linggo palang ng pasukan, di ko alam kung kailan pa ako tatagal. Ang dami nang nangyari, totoo yung sinabi nila na pagteacher ka at pag wala sa puso mo yung pagtuturo. Tangina, susuko ka na lang talaga.

1. Ang dami naming nahire na bago ang saya ng first week pero eto nagstart na yung pasukan 2 na agad yung aalis sa amin. Iba rin pala kapag may aalis kasi yung isa kailangang umalis, yung isa hindi talaga masaya sa pagtuturo.

2. Halos lahat kami pasuko na isang linggo palang. Rason:

- ang hirap magturo, ang hirap magsuway, isang linggo palang mawawalan na kaming lahat ng boses.

- aaminin ko may mga parents talaga na (ah ewan basta ayun)

- pagod na ako physically to the point na wala na akong naitutulog kasi kakagawa ng presentation, kakaaral ng major subj, kakaayos ng mga kailangan ayusin, check dito, check dun.

- yung kain ko lagpas lagpas na shuta haha minsan lunch o break nakatulala na lang ako sa mga estudyante ko habang pinapanood ko sila na naglalaro, iniisip ko paano ko maitatawid yung magturo ng isang oras.

- may mga estudyante talaga na hindi ko kaya huhu ang hirap jusko 6 na sections, iba ibang grade year level kailangan alamin mo lahat.

- sinasabay ko rin pagiging estudyante at the same time tho unti na lang may mga final requirements na lang na kailangang ipasa kaso ayun natetengga pa rin.

3. Mabait ang administration sobra. Sa kanila rin ako lumaki eh, dyan rin ako galing pero as a teacher talaga ang hirap kasi hindi sapat yung sasahurin mo. Overload at overwork ka everyday. At hindi lang pala teacher trabaho ko ha.

4. Don't get me wrong. Masaya ako na nagtuturo pero pakiramdam ko nasa akin na yung problema. Tangina. I'm doubting myself kung kaya ko ba.

-Kung kaya ko ba iimpart yung knowledge sa mga students.

- Kung may matututunan ba sila sa akin o wala. O kung oo lang sila ng oo tapos wala naman pala silang natutunan.

- Yung mga parents na sobra sobra magdemand na gusto nila, isang sabi lang nila, may aksyon ka na agad.

I'm pressuring myself and my other resort is sumuko. Baka kailangan ko lang ng validation na kaya ko or else ako na talaga yung susuko sa field na gusto ko at gusto kong mahalin. Baka feel ko gusto ko lang para magkaroon ng direksyon yung buhay ko pero in reality isa lang pala akong patatas na nagaassume na magaling ako.

Baka hindi naman pala ako magaling, assumera lang.

[kwentoniblack]

Kaklase

Munting sandali Hindi na muling mapili Kaunting sagi Nakita na bilang pagkakamal

Sa likod ng yaman May nakatagong kalungkutan Hiling na kalimutan Ang tama na mali naman

Kailan mapipigilan Ang sarili na mapagbigyan Baka kapahamakan Ang dulot nitong kapusukan

Nagiba ang pakitungo Pati sa sarili nanlumo Sa mainit napasubo Hindi sigurado sa patungo

Huwag hintayin ang sundo Kahit na hindi magkasundo Kailan man hindi susuko Ang katinuang hindi matino

Sa handog nasakal Panaginip naging matumal Kahit muta walang matanggal Sa kinain na bawal

Antok matatanggal Sa binigay hindi makaangal Nag-iba ang asal Dahil sa bato nakasandal

Sa mga kamay sasabit Mabilis na lalapit Walang ingat mapipiit Mundo mo ay liliiit

[04diacudiamat12]

FLASH FICTION

The Young

By: Diana Cudiamat

Pinagmasdan ni Ally ang kapaligiran, malinis, maaliwalas at sariwang hangin ang humahaplos sa kanyang balat. Pagkatapos pagmasdan ay napagdesisyonan nyang umupo sa upuan, inilatag ang kanyang gamit sa katapat na mesa. Ilalabas na sana nya ang kanyang gamit nang mapansin niya ang batang babae sa tabi niya. Napakapamilyar, para bang kilalang kilala niya ito ngunit hindi nya matandaan. Matangkad,maputi,itim na itim ang kanyang mahabang buhok at pagkatamis na ngiti ang iginawad sa kanya. Matamis nya rin itong nginitian at tinanong kung ano ang kailangan nya.

"Gusto ko po sanang makipaglaro sayo ate" napangiti sya sa sinabi ng bata at sumagot "Ano ba ang gusto mong laro?"mas lalo pa lumawak ang kanyang ngiti "gusto ko po ng tagu taguan ate".

Ngumiti si Ally at tumayo "Sige".

"Ikaw po ang taya ate" saad pa ng batang babae. Napatawa si Ally sabay tango. Isinandal ni Ally ang kanyang ulo sa kanyang braso na nakadikit sa puno ng mangga at nagsimulang magbilang. Nang matapos magbilang ni Ally ay nagsimula na syang maghanap. Naglakad lakad hanggang sa mapuntahan nya ang pamilyar na lugar, nakita nya ang grupo ng bata na naglalaro,hinanap nya ang batang babae ngunit wala siya roon kaya nagpatuloy pa siya sa paglalakad. Bawat hakbang niya ay unti unting bumabalik ang alaala ng nakaraan. Narating niya ang isang bahay at lumabas doon ang batang babae na may dalang tinapay.

Nang makita siya ng batang babae ay ngumiti ito at lumapit sa kanya. "Bakit dito ka nagtago?" tanong ni Ally sa bata.

"Pasensya na ate,nagutom po ako eh,gusto mo po?" sagot ng bata at sabay abot ng isang tinapay kay Ally. " Salamat ngunit busog pa ako".

Ngumiti ang batang babae " Masaya ka po ba?" nabigla si Ally sa tanong ng bata sabay ngiti at sumagot "masaya na hindi,maraming problema maraming obligasyon, at nakakapagod pero dapat patuloy na lumalaban para sa mga taong naniniwala sayo at yun ang dahilan kung bakit kahit papano masaya. Kakayanin ko lahat, kahit gaano kahirap".

"Kung ganun, proud na proud po ako sayo dahil alam ko na magiging matatag ako sa hinaharap. Wag mo sukuan ang mga panagarap mo. Kung may mga pagkakataong gusto mong umiyak, umiyak ka lang pero pagkatapos ng pag-iyak laban ulit.Wag mong papabayaan ang sarili mo at wag mong hahayaan na saktan ka ng kahit sino man. Marami ka pang pagdadaanan, kaya manatili kang matatag". Nabigla at natuwa si Ally sa narinig mula sa bata, hindi niya akalain na sa murang edad ay napakalawak ng kanayang kaisipan sa hinaharap. "Mauuna na ako ate,marami pa akong kailangan gawin eh,manatili ka pong masaya ah,walang susuko. Paalam!"

Bago pa man maitanong ni Ally ang pangalan ng bata ay tumakbo na ito palayo sa kanya. Nagsimula naring maglakad si Ally ng mapagtanto niyang ang lugar na pinuntahan niya ang lugar kung saan siya lumaki at nagkaroong ng malay. Muling tinanaw ni Ally ang lugar ngunit hindi na niya iyon makita. Ang kaninang mga bahay kubo ay naging matayog na gusali at ang mga puno ng mangga ay naging malawak na daanan. Ang batang iyon ay hindi basta-basta kakilala lang kung hindi,siya ang bata sa nakaraan.

[sentimental-scribbles]

Chasing Pavements

9 months. Alam kong alam mo na mahal kita. Mahal na mahal. Hindi ko gustong ako ang unang bumitaw sa kung ano mayroon tayo. Iniisip ko palang na mawala ka, naiiyak na ko. Bakit? Siguro dahil mahal kita? Siguro dahil gusto kong pang hawakan ang kung ano meron tayo noon? Siguro dahil ayaw kong itapon ng ganun na lang ang 9 months.

9 months. Hindi ko alam kung bakit hindi ko magawang mapagod. Kung bakit kahit na nagawa mo na akong lokohin at lahat, mahal parin kita at magagawa ko paring patawarin ka kung hihingi ka ng tawad. Pero, hindi. Hindi mo yata alam ang salitang yun. Pero andito parin ako, minamahal ka.

Sabi ng mga kaibigan ko, I deserve better. Totoo yan, I deserve better. Pero pag nagmahal kasi ako – tunay at totoo. Kaya kahit ginagago mo na ko, mahal parin kita.

Naniniwala ako na pag nagmahal ka ng tao ay di ka dapat basta-basta na lang susuko, pero siguro kung palaging ganito, and pagmamahal ko ay kusa na rin lang din na maglalaho. Gusto kong maniwala sa mga binitiwan mong mga salita at pangako, pero hindi ko alam kung hanggang saan ko makakaya na ganito tayo.

Nag aantay akong mag send ka ng message. Nag aantay ako ng tawag mo. Nag aantay ako na kamustahin mo ko. Nag aantay ako sayo. Palagi. Pero bakit kailangang araw o linggo ang lumipas bago mo ko i-contact. May halaga pa ba ko sayo?

Ang dami kong tanong. Ang dami kong gustong malaman. Pero natatakot ako. Natatakot akong malaman ang mga sagot dahil alam kong masasaktan lamang ako. Siguro maigi na ang ganito, pero kung tunay ang pagmamahal, hindi ba dapat ay honest ka…

Sa ngayon hahayaan na muna kita, hiniling ko sayo na i-block mo ko para mas Madali sakin and mag move-on at makalimot ng hindi ako paulit-ulit na nasasaktan. Yun nalang sana, kahit yun nalang sana ang pwede mong magawa sakin. Pero hanggang sa huli, selfish ka. Ako parin and magpapaubaya.

Ako na, ako na ang kusang mananahimik. Mag a-uninstall muna ako ng mga social media accounts ko. Eto siguro ang kailangan ko. Katahimikan, kapayapaan habang hindi pa ako tuluyang nauubos.

[backstageprincess]

I may fail many times...pero hindi pa rin ako susuko. I'll fight for my future no matter what. Wala na akong pakialam sa sasabihin at iisipin sa akin ng ibang tao, it's me vs. me, I want to focus on myself, I want to love myself evenmore

[primejeuz]

Mental Health

Hallo! just a reminder na we should always take care of our mental health, yes mahirap lalo na sa mga dumaan na panahon pero kahit kabigat pa yan kayanin natin. Wag tayong sumuko sa life, ayos lang mapagod, manghina, mawala muna, tumigil, magpahinga at lumayo kung kinakailangan. But please kapag sobra na ask for help, yes hindi madaling mag open or what but sometimes or most of the time we need help, it is okay to go for a doctor if very hirap kana and hindi yun masama o nakakababa as a person. If hindi keri ng pera or budget ask your family and let them know. If you don't have a family then ask your partner or your friends, if wala talaga please ask for someone/people na makakahelp sayo ng walang masama na kapalit or what, may mga hotline rin for depression, anxiety attacks, etc. Just google or go to social media platforms or website na nag offer ng help even consultation.

Iba-iba tayo ng mga pinagdadaanan sa buhay, hindi kita maiintindihan totally, even ibang tao, ikaw lang sa sarili mo ang makakaintindi sa pinagdadaanan, nararanasan at nararamdaman mo but please if you need help or even kausap lang, nandito ako, may mga tao din na handang makinig or maghelp, if lumapit ka sa isang tao and wapakels or di nila nagegets yun, ijudge ka nila then go for another person/medical help, guidance, hr, church or anthing, wag ka tumigil na tulungan yung sarili mo kasi if alam mong may mali na talaga then please hold on and move, don't let go, don't give up in life (you know what i'm saying) just don't. Hindi ako expert sa ganitong usapin but even ako may mganpinagdaanan din ako na magisa ko lang halos nilakaran. Kaya bigla kong naramdaman na need ko itong ipost if ever man na may kailangan makabasa neto. Wag ka susuko, hindi tayo susuko, please?

Mahalaga ka, lahat tayo mahalaga, at palagi mong tatandaan na may lugar at mga tao na tatanggap at magpapahalaga sayo kung sino ka, kahit ano pa man ang nakalipas o pinagdadaanan mo sa ngayon.

[sherryaptx4869]

Iniisip ko why Klay is mean to Fidel (in this scene) is because she prolly thinks that Fidel might think na makukuha siya nito sa palagiang pagsunud-sunod nito sa kanya. Na lagi naman nyang nire-remind kay Fidel na hindi siya ganun kabilis makuha.

And also, based from what she overheard from the two amigos talking about her and Fidel's feelings for her, she might start to actually fall for Fidel (delikado ka na talaga hija!)

Kaya ayun, everytime she sees Fidel, may visual reminder that she might just eat her own words lol. Maybe, feeling bwiset si Klay and napagbubuntunan ng inis nya is also the object of her "affections" (lagi nyang naiisip si Fidel even in her waking moments, hello? Iba na yarn teh haha). Tapos sinusungitan nya si Fidel para hindi na sya suyuin pa, also to temper her growing affection for him, aka Tulak ng bibig, kabig ng dibdib pero hindi nga daw susuko si Fidel 🥰

From the get go pa lang, when she was nursing a crush on Ibarra, sinasabi na nyang she won't fall for anyone sa NMT world, then here comes Fidel challenging that with his kilig antics.