#Griekse mythe

[twafordizzy]

Dros legt uit: de Titanenstrijd en de rol van de mens

Perseus, Griekse god, werd bekend dankzij het onthoofden van Medusa, die slangen als haren had en wier blik je deed verstenen; bron beeld: eskipaper.com Imme Dros (1936) schreef in De huiveringwekkende mythe van Perseus over de Griekse mythe van de zoon van Zeus: Perseus. Perseus die ontkwam aan duizend gevaren, die een wrede tiran overwon, het slangenhoofd van Medusa eraf sloeg en veel en vaak…

[peecee-columns]

Escapisme als zuurstof voor de ziel

Alle oorlogen.

Alle aanslagen.

Alle moorden.

Ze zijn direct of indirect de schuld van mensen.

Omdat een of meerdere mensen een idee hebben.

En omdat deze ideeën soms verschillen, krijgen mensen oorlog.

Omdat sommige mensen deze ideeën willen forceren op andere mensen worden er aanslagen gepleegd.

Omdat sommige mensen de ideeën van andere mensen niet kunnen verdragen worden er moorden gepleegd.

En waar ontstaan deze slechte ideeën?

In het brein.

In ons hoofd.

Deze tekst trof ik jaren geleden aan op de achterkant van een tekening. Een onverwacht pareltje tekst, dat aansloot op de opdracht waar de leerlingen uit de derde klas de weken daarvoor aan hadden gewerkt. De box van Pandora was het uitgangspunt voor deze vrije opdracht geweest. Pandora - in de Griekse mythologie de naam van de eerste vrouw, die door Hephaistos uit water en aarde werd gevormd - kreeg de opdracht om een aan haar toevertrouwde kist nooit of te nimmer te openen. Uit pure nieuwsgierigheid deed ze dat na verloop van tijd toch, met als gevolg dat de aarde werd overspoeld met ziekten, oorlog en verderf. De mens zou nooit meer zorgeloos zijn vanaf dat moment, zo vertelt de mythe.

In haar laatste column van 2024 schreef leerkracht en oud-topambtenaar Merel van Vroonhoven in De Volkskrant over het grote verdriet van haar leerling Job. Bij binnenkomst in het klaslokaal zag ze zijn betraande gezicht. Winnie, het konijn van Job, was overleden, notabene op vrijdag de dertiende. Na een troostgesprekje stelt ze voor om maar eerst een tekening te maken. Tevergeefs. Tijdens de rekensommen barst Job ook weer in snikken uit. Voor de leerkracht is het duidelijk: tijd voor poëzie. Wellicht ingezet als een vorm van zogenaamd escapisme; al noemt van Vroonhoven het schrijven en lezen van gedichten liever antigif. Oftewel, zuurstof voor de ziel.

Tja, escapisme. Zijn we daar met z’n allen niet dagelijks in meer of mindere mate naar op zoek? In de vorm van een persoonlijk gearrangeerde vlucht, vermomd als verlangen naar ontspanning, rust en bezieling? Het begrip escapisme klinkt nogal dwingend en oncontroleerbaar (‘vlucht, nu het nog kan!’) en heeft daardoor een enigszins beladen connotatie. Je hoeft immers niet letterlijk te ‘vluchten’ wanneer er geen directe vijanden in de buurt zijn of zich dreigen aan te dienen. De mildere variant waar van Vroonhoven voor kiest, het meer poëtische ‘zuurstof voor de ziel’, is in de meeste gevallen waarschijnlijk een geslaagdere woordkeuze, wanneer we het hebben over het zoeken naar een prettig en herstellend moment om het lichaam en de geest te ontladen en weer op te laden.

Net als bij elk ander begin van een nieuw jaar blikte De Volkskrant vier jaar geleden ook terug op het oude jaar én ook alvast vooruit op het nieuwe jaar: het jaar dat alles zou moeten gaan goedmaken, nadat de coronacrisis in 2020 uitbrak. Het zou dan ook het jaar van het inhalen worden, zodra de coronacrisis bezworen zou zijn. Ontsnappen aan de sores leek in die periode haast onmogelijk door de al dan niet noodzakelijk opgelegde beperkingen die met vlagen werden op- of weer afgeschaald. De vormen van escapisme moesten destijds meer gedwongen binnenshuis plaatsvinden, waardoor we meer aandacht en tijd kregen om het kleine te eren en ook weer naar het grotere te verlangen. Terwijl we het kleine eerden en vluchtten in creativiteit en het zoeken van verbondenheid, nam het escapisme een vlucht toen we weer werden losgelaten. Vrijheid bleek immers maar moeilijk te beteugelen.

Terwijl Pandora de kist opende en hevig schrok van de rampspoed die eruit ontsnapte, probeerde ze met succes de kist te sluiten. Binnenin de kist bleef alleen nog ‘hoop’ over, als tegenhanger van de ellende die een mens kan treffen. Laten we hopen dat we voor altijd kunnen blijven vluchten, voor even uit het brein en uit ons hoofd. Als broodnodige zuurstof voor de ziel.  

[sidesaddle-queen]

slechte liefdesgedichten nu ook in het Nederlands verkrijgbaar

wat was het toen je bibberend, sidderend, zinderend me tegen je aanklemde één kort moment nog tot onze wegen voor altijd gescheiden zijn hoewel in ons hart de herinnering blijft van het pad dat we gezamenlijk hadden moeten bewandelen waar we samen één waren twee helften elkaar compleet makend als in die Griekse mythe komen we terug naar elkaar jaar na jaar steeds meer gebroken of geheeld door andere handen, harten of is dit waar onze wegen zich voor altijd scheiden hoewel ik altijd in je hart zal leven altijd in je meest innerlijke wezen een laagje pijn, spijt en liefde ben een residue dat nooit volledig wegslijt ik zal nooit liefhebben zoals ik jou heb liefgehad jou niet genoeg heb liefgehad liefde een actie waarin ik faalde maar een gevoel wat niet sterker kon zijn daar lag je dan bibberend, sidderend, zinderend mijn nabijheid een onderdompeling in ijskoud water ik wou dat ik wist wat je dacht wat voelde je toen we in heilige stilte het ritueel volbrachten als een monnik zonder na te hoeven denken in gesleten paden en woorden God's wonder benaderd zoals generaties voor hem we klemden ons aan elkaar vast als hij die God de rug toe heeft gekeerd aan Zijn Woord ondanks alles waar we ons bewust van zijn houdt de liefde stand was het angst dat je deed trillen voor mij of voor gevoelens die je toch niet kon ontkennen hoewel het - zoals een vriendin me herinnerde - toch al anderhalf jaar is geweest dit gaat nooit meer over denk ik ik hoop dat het zinderen was dat ík je deed verlangen naar een vals verleden gezien door een roze bril dat je me vast moest houden nu het nog kon dat je terugkeert naar mij om het af te leren ik wist wel dat je spijt zou hebben onzelfzuchtig ben ik nooit geweest losjes lag ik op je borst warm en bekend een nest waarin ik me vervlocht jij geborgen in mijn armen als vanouds maar nooit weer met oud zeer alles anders nu

[mengshak555]

De mythe ooievaars brengen kinderen – The myth: storks deliver babies (5 pic)

De mythe dat ooievaars baby’s brengen, heeft verschillende culturele en historische wortels. De ooievaar in de Griekse mythologie: Gerana, koningin van de Pygmeeën, had de Griekse godin Hera volgens de mythologie boos gemaakt. Omdat de Pygmeeën in oorlog waren met de ooievaars nam Hera wraak door Gerana te veranderen in een ooievaar. Als ooievaar probeerde Gerana […] De mythe ooievaars brengen…

[aandruetan]

Varia : The Song of Achilles - Madeline Miller

Oorspronkelijk taal : Engels

Gelezen in Engels

384 pagina's

Herschreven verhaal over de mythe van Achilles en Patroclus, en het verkent hun relatie en de gebeurtenissen rond de Trojaanse Oorlog op een diepgaande en meeslepende manier

Samenvatting (vertaald uit Sparknotes)

Patroclus, een jonge Griekse prins, groeit op met een vader die teleurgesteld is in Patroclus' middelmatigheid. Als Patroklos negen jaar oud is, neemt zijn vader hem mee naar Sparta, waar Patroclus zich opwerpt als huwelijkskandidaat voor Helena. Helena kiest uit de huwelijkskandidaten haar man, Menelaus, en de rest van de mannen zweert dat ze haar keuze zullen verdedigen.

Nadat Patroclus per ongeluk een jongen van adellijke afkomst heeft gedood, verbant Patroclus' vader hem naar Phthia waar hij bevriend raakt met Achilles, de zoon van koning Peleus. In het begin verzet Patroclus zich tegen vriendschap met Achilles, maar uiteindelijk ontwikkelen de twee een band. Patroclus wordt Achilles' wapenbroeder die hem door bloed en liefde is toegezegd. Patroclus volgt Achilles naar de berg Pelion waar ze worden getraind door de centaur Chiron. Achilles' moeder, de zeenimf Thetis, heeft een hekel aan de relatie tussen Achilles en Patroclus en vindt het vreselijk dat Patroclus Achilles is gevolgd naar de Pelionberg. Op een nacht, als ze alleen zijn, bedrijven Patroclus en Achilles de liefde.

Patroclus en Achilles worden uiteindelijk teruggeroepen naar Phthia, waar ze te horen krijgen dat Paris van Troje Helena van Sparta heeft ontvoerd. Patroklos herinnert zich de belofte die hij als kind had afgelegd om Menelaus en Helena te verdedigen, en Patroclus maakt zich zorgen dat hij in de oorlog betrokken zal raken. Er is een profetie die zegt dat de oorlog tegen Troje de plek is waar Achilles zijn naam beroemd zal maken en goddelijk zal worden, maar hij zal ook sterven in de oorlog nadat de Trojaan Hector is gestorven. Aanvankelijk verzet Achilles zich tegen deelname aan de strijd en Thetis verbergt hem zelfs op het eiland Scyros bij koning Lycomedes. Op Scyros vermomt Achilles zich als meisje om de oorlog te ontlopen. De dochter van Lycomedes, Deidameia, ontdekt de vermomming van Achilles en trouwt stiekem met hem, waarbij ze een kind krijgt met de naam Pyrrhus. Wanneer Odysseus en Diomedes op Scyros aankomen en Achilles' ware identiteit onthullen, overtuigen ze hem om naar Troje te gaan. Patroklos volgt hem, omdat hij weet dat Achilles zijn ware liefde is en hij liever sterft dan gescheiden te worden.

Achilles en Patroclus sluiten zich aan bij de Grieken onder leiding van Agamemnon en trekken ten strijde tegen de Trojanen bij Troje. Achilles wint meerdere gevechten met gemak en bewijst daarmee zijn superieure krijgskracht. Wanneer de Grieken de Trojanen overvallen, eist Achilles een jong meisje genaamd Briseïs op uit de plunderingen, in een poging haar te redden van Agamemnons gewelddadige lusten. Patroclus en Briseïs worden al snel hechte vrienden.

Wanneer Agamemnon de goden beledigt door te weigeren de dochter van een priester terug te geven, zenden de goden een plaag uit over de Grieken. Achilles probeert de Grieken wijs te maken dat de reden van de plaag Agamemnons weigering is om het meisje terug te geven, maar Agamemnon reageert door Briseïs van Achilles af te pakken en hem te onteren ten overstaan van de rest van de mannen. Als gevolg hiervan weigert Achilles in Agamemnons gelederen te vechten, omdat hij zichzelf superieur acht. Als de Grieken vervolgens gevechten verliezen en er veel soldaten sterven, tooit Patroclus zich met Achilles' harnas en neemt zijn plaats in de oorlog in. Patroclus doodt een van de sterkste Trojaanse krijgers, maar wordt kort daarna gedood door Hector. Achilles, gek van verdriet, keert terug naar de oorlog na de dood van Patrolcus en doodt uiteindelijk Hector, waarbij hij het gevallen lijk van Hector rondparadeert. Koning Priam van Troje bezoekt Achilles op een nacht en smeekt hem het lichaam van Hector vrij te geven zodat hij een fatsoenlijke begrafenis kan houden. Achilles stemt toe.

Terwijl de oorlog voortduurt, doodt Achilles steeds meer opmerkelijke Trojanen. Uiteindelijk wordt hij gedood door Paris, de zoon van koning Priam die Helena had meegenomen, wanneer Paris Achilles neerschiet met een pijl. Daarna komt Achilles' zoon Pyrrhus in de oorlog. Pyrrhus verwerpt het idee om Achilles' as samen met die van Patroclus te begraven, maar Thetis regelt een gezamenlijke begrafenis. In het slot van de roman beschrijft Patroclus hoe hij naar zijn en Achilles' graf kijkt en hoe hij zich met Achilles herenigt in de onderwereld.

Mijn mening

7/10 De kracht van dit boek ligt in het verkennen van de emoties en motivaties van de personages, vooral de complexe band tussen de twee hoofdpersonen. Miller slaagt erin om van Patroclus een sympathieke en genuanceerde verteller te maken, waardoor lezers zich kunnen inleven in zijn groei van een onzekere prins tot een dappere en loyale partner van Achilles. Er zijn echter momenten waarop het tempo wat inzakt, en de complexe namen van de personages begon moeilijk te onthouden, waardoor het lezen soms verwarrend wordt. Toch bied dit boek een frisse kijk op een eeuwenoud verhaal, en het is zeker de moeite waard voor liefhebbers van mythologie en tragische liefdesverhalen.

[boekbabbel]

Koningin van de onderwereld – Bea Fitzgerald

Koningin van de onderwereld - Bea Fitzgerald Griekse mythologie is hot en Hades en Persephone zijn alomtegenwoordig. Ik las 'Koningin van de onderwereld' van Bea Fitzgerald en deel graag mijn leeservaring met jullie.

De populariteit van Hades en Persephone valt op. Scarlett St. Clair schreef er een hele reeks over, die ik nog niet las. Ik verdiepte me in de alternatieve versie van Bea Fitzgerald. In Koningin van de onderwereld geeft zij een eigen draai aan de eeuwenoude mythe. Continue reading Untitled

[joostjongepier]

Wat?   Venetian Boy Catching a Crab (1892-1893) door Henrietta Skerrett Montalba, Helen of Troy, (na 1812), Theseus and the Minotaur (1782) en The Three Graces (1814-17) door Antonio Canova, The Fallen Angel (1895-1900) en The Age of Bronze (gemodelleerd 1876-77, voor het eerst gegoten in brons 1880) door Auguste Rodin en Thetis Dipping Achilles in the River Styx door Thomas Banks (1790)

Waar?   Victoria & Albert Museum, Londen

Wanneer?   10 januari 2023

Het is decennia geleden dat ik het Victoria and Albert Museum (meestal V&A genoemd) bezocht. Wat me er nog van bijstaat is een grote verzameling mode en een afdeling met heel veel muziekinstrumenten. Van kunst is me van dat bezoek weinig bijgebleven. Op de laatste middag van mijn bezoek aan Londen besluit ik het V&A opnieuw te bezoeken. Vanaf het metrostation leidt een lange tunnel naar een ingang van het museum die direct uitkomt op de afdeling sculptuur. Ik heb het hele museum bekeken. Nou ja, bekijken is natuurlijk een te groot woord voor zo’n immens museum volgepakt met duizenden voorwerpen. Ik zag fraaie schilderijen van Constable en Turner, kartons van Rafaël en Tippoo’s Tijger. Maar omdat je nu eenmaal niet alles goed kunt bekijken, besloot ik me te concentreren op de afdeling beeldhouwkunst. Deze bevat een zeer fraaie verzameling werken met grote namen.

Centraal in de hal staat een werk dat ik herken, maar waarvan de kunstenares mij volledig onbekend is. Het gaat om Venetian Boy Catching a Crab van Henrietta Skerrett Montalba (1848-1893). Ze studeerde aan de National Art Training School (nu: Royal College of Art) en aan de Accademia de Belle Arti in Venetië. Ze specialiseerde zich in portretbustes van terracotta, waarmee ze talloze prijzen won. Het fraaie beeld van de Venetiaanse vissersjongen werd in 1893 tentoongesteld in de Royal Academy en op de World’s Columbian Exposition in Chicago.

Hoewel zijn werken erg gladjes zijn, ben ik toch een immens bewonderaar van Antonio Canova. Zijn Amor en Psyche in het Louvre behoort (met werken van Bernini) tot de allermooiste beeldhouwwerken die ik ken. Hier in de V&A staan een aantal werken van zijn hand. Naast een buste van Helena van Troje, is dat Teseus and the Minotaur. De held uit de Griekse mythe heeft de Minotaurus (een monter, half-mens, half-stier) gedood. Op de rots liggen de spoelen met draad die Theseus moeten helpen uit het labyrint te komen. Canova was in de twintig toen hij dit indrukwekkende beeld maakte. En dan is er als derde The Three Graces. Zij representeren vrolijkheid, elegantie en jeugd en schoonheid. De hertog van Bedford gaf opdracht voor dit beeld toen hij Rome bezocht. Hij plaatste het in een speciaal ontworpen ‘tempel’ in zijn huis.

Van de geïdealiseerde beelden van Canova naar de veel ruwere en modernere beelden van Rodin. The Fallen Angel toont een geveugelde figuur die op de grond is gevallen en vastgehouden wordt door een naakte vrouw. Het beeld is bijna een zoekplaatje. Waar houdt het ene lichaam op en begint het andere? The Age of Bronze was Rodin’s eerste levensgrote beeld. Hij gebruikte een soldaat als model omdat hij de houdingen van professionele modellen te conventioneel vond. Toen het werk voor het eerst werd tentoongesteld, vond men het zo levensecht dat critici de kunstenaar ervan beschuldigden dat het een afgietsel was. Rodin moest bewijzen dat de kwaliteit van het beeld te danken was aan zijn zorgvuldige observatie.

Een paar dagen gelden schreef ik dat het altijd leuk is om een werk tegen te komen dat je herkent, omdat je het eerder in een totaal andere context hebt gezien. Dat is ook vandaag weer het geval. In januari 2020 bezocht ik de tentoonstelling Troy, myth and reality in het British Museum. Daar zag ik een beeld, dat blijkbaar thuis is in het Victoria & Albert Museum, namelijk Thetis Dipping Achilles in the River Styx. Uit mijn kunstdagboek van toen: “Thetis, de moeder van Achilles, doopt hem in de rivier de Styx om hem zo onkwetsbaar te maken. Omdat ze de baby vasthoudt bij zijn hiel, vormt dat, inmiddels spreekwoordelijke, lichaamsdeel later zijn enige kwetsbare plek. De hiel zal hem uiteindelijk fataal worden.”

[jessefien]

Dag 103: sterke benen!

Kukkunnniemè! 14km in m'n benen. Maar ook in die van Bijntje! En ook zeker 6 in die van Wolfje. En 14 waarvan 8 met 16kilo (Wolf) op z'n rug voor Jesse. Ik ben apetrots met ons record! Om 9u zagen we perfect wandelweer door ons ruitje en tis eigenlijk niet gestopt. In België vind ik herfst het minst leuk, maar hier in Griekenland is dit seizoentje zalig! Een kleurenpracht en een licht zonnetje. Perfect voor de witte leden van mijn gezin. Iedereen z'n benen zaten goed. Nog een pannenkoeksje in de kindjes hun botten gedraaid en hop de berg op. Eerst de Vradeto steps. 1300trappekes omhoog langs een steile klif. Tot 1975 was dit de enige weg om aan het dorp Vradeto te raken. De enige! Tot 1975! Hallooo! Die zijn zot daarboven! Dat moest we zien. Helaas geen offciële inwoners (je zou voor minder) meer maar wel een vriendelijk oud madammeke met een gouden pollepel! Da mensje kon koken! We namen alles van haar kaart: tzaziki, Griekse salade, maaltijdsoep, brood, kip, frietjes en spinazietaart! Hophop! Klaar voor deel twee. De Beloi viewpoint over de Vikoskloof. Kort en leuk wandelingetje tot aan een uitzicht dat ons naar adem deed happen: de Vikoskloof. 1,3km diep. En de diepste dunste kloof ter wereld. Ale, er zijn veel diepere, maar geen dunnere diepere! Heel speciale steenlagen ook. Echte karst dadde! We zagen deze reis ook al de imposante Tarakloof (Montenegro) maar deze moest absoluut niet onderdoen. En wij maar genieten van de heerlijk frisse buitenlucht. De kindjes waren fantastisch, maar we hebben wel twijfels of dit echt een gezonde daginvulling is zo stappen. Ze aten chips, dronken Fanta, nootjes, snoep, chocolade, borsj en frieten. Allemaal om hen te laten stappen! Omkopen met verhaaltjes, mythes, leugens en sages werkt lang, maar geen 14km. We haalden dus het harde geschut boven: suiker en vet! Haha maar we hadden pret en ze deden het toch maar he! Na 1300 trappen terug naar beneden mochten ze tabletten. Iedereen content! We blijven nog 1 nachtje naast de Vikoscanyon. Het is hier te bijzonder!

[wieisdemol2022]

Hints aflevering 6

Deze post begin ik anders dan andere hints posten. Sowieso hebben we deze week een ander format aangehouden, aangezien de hele aflevering een vervolg opdracht is, en dus geen opdrachten heeft die we apart kunnen bespreken, gaan we meteen de hele aflevering en alle hints/theorieën bespreken. Ook wil ik even mijn excuses aanbieden, dit seizoen is een mindfuck die alle handvaten waar je je normaal nog een beetje aan hoog kan houden onder je wegtrapt, als voorbeeld: de positie van de mol MOEST toch in aflevering 4 wel in het museum zijn? Hier was het geld te verdienen… Ron, Patrick en Ellie zijn echter allemaal afgevallen. En zo is toch niets wat het lijkt klaarblijkelijk .

Titel De titel van deze aflevering is ‘Damocles’ en ik zou hier wat extra achtergrondinformatie over verstrekken. Wanneer we dit in het woordenboek opzoeken dan staat dit voor “godheid” of “Griekse held”. Maar, wat bekender misschien is de koppeling naar de uitdrukking "Het  hangt hem/haar boven het hoofd als een zwaard van Damocles" en dit komt van een oude Griekse mythe waar Damocles werd gezien als een vleier die opschepte hoe iedereen maar jaloers op hem was. Op een dag werd hij uitgenodigd aan het hof voor een banket, boven zijn hoofd hing een zwaard dat aan een paardenhaar was opgehangen. Dit stond symbool voor mensen die in weelde leven, deze worden elke dag blootgesteld aan gevaar en zodoende ontging Damocles de lust om in het weelde te leven. Na deze geschiedenisles hebben we natuurlijk een aantal hints bedacht die op de kandidaten kunnen slaan: ·        Laten we beginnen met een anti-mol hint, Nikkie en Tygo hangt (net als alle kandidaten m.u.v. de mol) het zwaard van Damocles boven het hoofd in de vorm van de executie. Nikkie en Tygo kunnen deze ontwijken (in weelde leven), en zouden dan dus kandidaat zijn. Voor de overige kandidaten hangt deze dus nog wel boven het hoofd. ·        Anderzijds zou je zeggen dat één van deze kandidaten dus wel Damocles is, omdat zij de executie uit de weg gaan na het zwaard boven zich te hebben zien hangen (de kandidaten die dichterbij kwamen). ·        In de woordenboek versie van het woord Damocles, kan een hint naar Nikkie getrokken worden. Zo zien we op de poster van het theater een N en een soort Lauwerkrans. Nu zou het meest logisch zijn dat dit op de N van Napoleon slaat, daar waar ook het theaterstuk over zou gaan. Maar een lauwerkrans wordt in de opnieuw Griekse mythologie geschoken aan overwinnaars en in Rome hebben ze een symboliek voor een succesvol bevelhebber. Wij kunnen dit zien als een bewijs voor Nikkie als mogelijke mol?

 Positie van de mol Wij vinden een handig hulpmiddel om de mol te ontmaskeren om na te denken over de positie die de mol in het spel zou innemen. Als ik de mol was, en mijn taak is het om zo min mogelijk geld in het laatje te brengen en anderen te saboteren zonder ontmaskerd te worden, hoe zou ik dan te werk gaan? En welke kandidaat neemt eenzelfde positie in? 

Ja super stom dat ik deze theorie in de “intro” al ontkracht heb, maar dit vond ik altijd een van de sterkste houvast die je kon hebben richting een mogelijke mol. Zo werd Patrick enorm verdacht voor mij… maar we weten hoe dat afgelopen is. En zo zit de mol toch bij degene die schilderde in plaats van degene in die in het museum stonden…

Maar, kunnen we dan proberen in ieder geval te zeggen dat de taak als mol is om de pot zo laag mogelijk te houden? Dan gaan we namelijk Tygo en Nikkie afschrijven, want die zijn deze opdracht zeker een goede 5 minuten van het uur in beeld geweest en hebben geen enkele bijdrage kunnen leveren aan de pot. Als advocaat van de duivel (en omdat ik het gewoon echt niet meer weet) kan je natuurlijk wel zeggen dat er super veel geld is verdiend - €3400 van de €4500 dat verdiend kon worden. Zou de mol dit dan hebben laten gebeuren? Of heeft de mol hier geen invloed op gehad omdat deze opgesloten zat?

Wie is de mol niet? Een andere manier om achter de identiteit van de mol te komen is ook om andere kandidaten te elimineren als mol, niet alleen de kandidaten die afgevallen zijn, maar ook de kandidaten die zich bewezen hebben in de aflevering meer kandidaat als mol te zijn.  

Hier kan ik kort over zijn. Ik heb geen flauw idee meer. Jeroen heb ik hier al 4 of 5 afleveringen zelfs genoemd, maar die wordt deze aflevering juist weer enorm verdacht neergezet (zie de hints). Dus ik ga hier geen uitspraken over durven maken.

Rode draad Elk jaar proberen we een soort rode draad door de afleveringen terug te vinden. In het jaar van Susan Visser waren er bijvoorbeeld veel vissen en vissers te zien. Zo proberen we elk jaar te kijken of er wellicht een terugkerend thema is waar we een hint naar de mol uit kunnen halen.   

Spiegels? Hebben wij spiegels gezien deze aflevering? Niet dat ik me zo heel snel kan herinneren, wel natuurlijk reflecties in het water, of onderbroken reflecties zoals met het sleuteltje in het water. Wel wordt er een leuke hint geopperd naar alle testvragen die we tot nu toe in beeld hebben gezien. Zo hebben we vraag 20 en 6 bijvoorbeeld in beeld gehad, de enige die we nog niet hadden gezien waren vraag 8 en 19. Deze testvragen kunnen gekoppeld worden aan een seizoen (vraag 1 = seizoen 1) en zo zijn alleen seizoen 8 (Patrick) en seizoen 19 (Nikkie) nog niet aan bod gekomen. Patrick ligt eruit, zou dit dan de hint zijn naar Nikkie als mol?

Overige hints Tygo en Nikkie -        Over deze twee heb ik weinig hints, we hebben ze nauwelijks gezien. Wel een soort anti-mol hint is wanneer deze twee vrijkomen roept (ik dacht) Nikkie “We zitten in de finale”. Super schattig dat ze dat dachten natuurlijk, maar wij zien in het voorstukje voor aflevering 7 dat er wel degelijk nog een executie komt. Dit is een omgekeerde vorm van voorkennis waar deze nu dus laten zien hier niet over te beschikken. Tenzij, hij/zij de mol is natuurlijk, want die hoeft nooit naar huis en zit dus sowieso in de finale. -        Een ander discussiepuntje online is weergegeven in onderstaande foto, wanneer Nikkie en Tygo een van de laatste kettingen doorzagen en lostrekken, zien we dat ze heel ergens anders zagen dan waar de ketting breekt. Ik lees online veel terug dat er gedacht wordt dat de productie dit gedaan heeft, want een mollenstreek kan je er niet van maken. Maar mijn vraag is, wat heeft de productie eraan? De productie zou zich nooit maar echt nooit mogen bemoeien met welke kandidaten er uit kunnen vliegen, ze moeten dit zo open en eerlijk mogelijk laten, want wanneer de productie ervoor zorgt dat ze vrijkomen, bemoeien ze zich dus met het verloop van het spel voor de andere kandidaten, in negatieve vorm. Dus nee, ik ben hier heel stellig over, de productie werkt hier niet aan mee, een meest logische verklaring is dat Tygo en Nikkie daar al aan het zagen waren geweest, ergens anders opnieuw begonnen waren, en met constant treken dat punt al zwak hadden gemaakt waardoor deze brak.

-        Een andere hint naar Nikkie is dat ze hier op onderstaande groepsfoto als een soort Napoleon op de foto staat. Waarom is dit een hint? Geen idee, want als kandidaat kan je net zo goed bedenken dat het leuk is om de Napoleon “hand in je jas” pose aan te nemen. Maar het kan eventueel als hint opgevat worden.

Peggy en Jeroen -        In deze aflevering is er €3400 opgehaald van de €4500,- en ik had al gezegd dat ik dat best heel veel vindt voor een groep waarvan je zou denken dat de mol zich daar bevindt. Maar, wat hier opvalt is dat van al het geld dat we zien, hier €500 tot €1000 werd opgehaald, het is dus apart dat hier een niet-rond bedrag verdiend wordt. Heeft de mol dan wat geld weggemoffeld? In dat geval moet de mol dus wel Peggy of Jeroen zijn. -        Vanaf het begin in Elba zijn de kandidaten niet goed geordend, zowel Jeroen als Patrick nemen een telefoon mee, en dit zouden ze kunnen weten want we zien Jeroen die ochtend bij het ontbijt de telefoon alvast meenemen. Dit levert enorm veel vertraging op en zo neemt de kans dat de kandidaten voor geld gaan af. Hier zijn dus Patrick en Jeroen verdacht en gezien Patrick eruit ligt blijft Jeroen over. Daarnaast moet je de aflevering maar eens terugkijken naar de reactie van Jeroen als de telefoon over gaat. Het is natuurlijk een DJ en geen acteur en zo lijkt zijn reactie wel erg geacteerd (nu ben ik niet van dit soort hints normaal gesproken, maar dat hij een telefoon meeneemt is sowieso al verdacht).

-        We gaan nog even verder op Jeroen, want we zien in het begin van het gedeelte van de opdracht in het theater het briefje naar Napoleon liggen, deze is kreukelvrij. Wanneer Ron deze later vind zit hier een enorme vouw in het midden. Heeft de mol deze dan verstopt? Vraag is natuurlijk waarom zou de mol dat doen? Hier kom ik straks nog op terug, maar als we even naar de rolverdeling in het theater kijken dan staat Peggy een tijdje op het podium en lijkt het logischer te zijn dat Jeroen degene is die dit briefje vouwt. Kijk overigens ook even naar onderstaande foto. Hier zie je de kandidaten flink op zoek, met Jeroen enorm afzijdig van de groep waarbij het lijkt alsof hij niet mee wil werken aan de opdracht.

-        Over het briefje gesproken, hier staat op “Is Napoleon de sleutel tot het verhaal”. De kandidaten hebben dit briefje in eerste instantie niet gevonden, deze wordt pas gevonden wanneer Ron en Peggy terug gaan naar het theater en Patrick en Jeroen naar hun eerste zoeklocatie. Peggy belt dan Patrick op om de tekst door te geven, die deze herhaalt aan Jeroen. En moet je eens luisteren naar onderstaand fragment… Jeroen maakt de zin af, zonder deze gezien te hebben, of had hij hier natuurlijk al kennis over?

-        Ze vinden uiteindelijk alles wat ze nodig hebben om de kandidaten te vinden en ik lees online de “hint” dat Jeroen expres de sleutel niet wil vinden, hij is wel degene die steeds weg wil van die plek. Maar waarom zou je dat als mol willen? Waarom wil je dat het briefje in het theater niet gevonden wordt? Die laatste snap ik misschien wel, want dan duurt het langer en heb je minder het gevoel dat je naar geld moet zoeken. Maar, wat Patrick en Jeroen in het begin doen is zonder te zoeken naar de sleutel weg gaan en naar geld opzoek, m.u.v. het geld in het theater en één zakje die Peggy vind, hebben die twee tijd gecreëerd om op zoek te gaan naar geld. Waarom zou je dat als mol willen? Ik zou juist tijd rekken en onder de norm “tijdsdruk” het geld maar laten liggen. En dat is wat Peggy toch doet. Eerst helemaal de toren op, en dan naar beneden, waar ze de oplossing vind, maar hier kan ze Ron mooi verdacht maken, zelf gaan ze niet op zoek naar geld. -        Waar Jeroen zich wel verdacht maakt bij het geld zoeken is dat het lijkt alsof hij Patrick expres een beetje afschermt van het zakje geld in het huis/museum van Napoleon. In onderstaande foto een voorbeeld hiervan, maar dit zie je een aantal keer voorkomen. En doet je toch afvragen, wil Jeroen wel dat het geld gevonden wordt? Hij is uiteindelijk niet degene die het geld telkens vind. Heeft hij hier als mol gefaald Patrick af te remmen?

-        Een laatste hint naar Jeroen komt uit de verdenkingen, deze ga ik volgende week nog eens allemaal op een rijtje zetten overigens. Maar als we kijken naar vorige week, dan horen we Jeroen uitleggen dat hij Nikkie heeft afgestreept. Deze week horen we hem zeggen; “Ik verdenk natuurlijk nog steeds Nikkie”. Beetje wispelturig Jeroen? Of nu al je coverstory vergeten?

 Zoals gezegd vind ik het lastig. Ik heb Peggy vanaf het begin al in het vizier, maar was vorige week vol op de Patrick trein gestapt om er vervolgens rauw af gegooid te worden. Moet ik het nu dan wel weet geloven dat Jeroen de mol kan zijn? Wat denken jullie?

[andreaannagrieks]

Ζεύξις

Een bekende Griekse schilder is Zeuxis, die leefde in de 5e eeuw voor Christus. Hij woonde lange tijd aan het hof van Archelaüs van Macedonië, hij had de opdracht gekregen om het paleis van de koning te versieren. Hij heeft veel beroemde schilderijen geschilderd zoals een van de bekendste: Het Portret van Helena. Hij schilderde het liefst mythologische wezens en mythes. Zeuxis is vooral bekend om zijn optische illusies, hij schilderde bijvoorbeeld fruit dat zo echt leek dat er vliegen op af kwamen. Bij deze schilderijen is licht en schaduw gebruik heel belangrijk. Deze techniek heet trompe-l’oeuil, wat betekend ‘bedrieg het oog’. Hij overleed volgens de legende lachend terwijl hij een schilderij aan het schilderen was van een grappig uitziende vrouw.

[offtoljubljana]

22. Steken fietsers hier geen hand uit als ze een bocht om moeten?

24/02/2020

Ten eerste een grote shout-out naar de twee tumblr accounts die mijn posts liken in de hoop dat ik hun account ga volgen! Zij hebben overduidelijk 21. Reflectie niet gelezen, want daarin leg ik haarfijn uit dat de influencer tactiek van “follow for a follow” niet werkt op deze shit site, want tumblr draait niet om follower counts. Het enige dat je hiermee bereikt is dat iedereen denkt dat je een spam bot bent. I mean, ik krijg dit soort likes constant om mijn 11 (yea) andere blogs en ik blokkeer de accounts altijd, want ik denk dan echt dat het spam bots zijn.

Ach. Tijd voor het verhaal.

Geen playlist vandaag, maar een album, namelijk de OBC (Original Broadway Recording, niet Obama Care) van Hedwig And The Angry Inch, oftewel mijn favoriete musical, oftewel de musical die ik in Los Angeles heb gezien met mijn vader die niet wist waar deze musical om ging en ja... it’s quite a shock.

Geen idee of ik hier ook een hele music recommendation ding van maak, aangezien een musical album het beste is om 100% zelf te volgen. Dat gezegd hebbende, ik zou Hedwig niet aanraden als een “starting point” van je musical ontdekking, want Hedwig is niet de beste musical om puur te luisteren. Daarvoor moet je naar musicals zoals Hadestown, Falsettos, Rent (YouTube versie, want het album is niet meer op Spotify. Press F to pay respects. Helaas heeft deze versie geen Today 4 U), Natasha, Pierre & The Great Comet of 1812 of Hamilton gaan.

Er zijn nog meer musicals die goed zijn om ook alleen te luisteren. Hit me up for the list.

Maar ja, ik luister naar Hedwig omdat ik net terug kom van de les en daarin werd de Griekse Mythologie van Plato besproken, waaronder Symposium. Mijn favoriete nummer van Hedwig genaamd The Origin of Love gaat over deze mythe en toevallig had ik vandaag ook nog mijn Hedwig vest uit Los Angeles aan.

Ah, Hedwig And The Angry Inch. Ik kan nog steeds niet geloven dat Riverdale deze musical waarschijnlijk gaat verkloten. Toen Marleen me het nieuws 3 weken geleden vertelde, creëerde ik dit als reactie:

Eh. Jullie lezen dit blog niet voor mijn pittige meningen re: Riverdale die musicals verkloot. (Riverdale, honey, ik heb je nog steeds niet vergeven voor de lyrics changes in Heathers.) Jullie lezen dit blog voor mijn dagen in Slovenië!

Nou, voor vandaag heb ik niet veel te vertellen. Zoals ik had aangeven, had ik gisteren een chill pyjama dag. Ik heb gelezen, gegamed, video’s gekeken... en ik heb 3 nieuwe sims en ik geef toe dat ik één sim Tadeja heb genoemd. Ik had snel een naam nodig, dus hoera, mijn tutor Tadeja is nu voor eeuwig geëerd in mijn Pereira-Crabtree sims familie. 

Ik heb wel echt heel slecht geslapen. Ik had het of te warm, of te koud, of ik lag niet goed, of ik had een lopende neus... ik weet niet tot hoe laat ik wakker was, maar het was laat. Ik was ook pas om 10:30 wakker geworden. Tot nu toe gaat mijn plan om mijn slaapschema weer op orde te krijgen niet zo goed.

Vanochtend boodschappen gedaan en ik heb best wel medelijden met de medewerkers van de Spar. Het lijkt wel alsof het kassapersoneel constant gestrest is wegens te weinig personeel. Ik heb ook noedels met ei gemaakt en ik heb gelezen dat het Coronavirus dichterbij is. Barbara is al dagen in de stres wegens het virus. Ze praat er met iedereen over en ze stuurt ons nieuwsberichten over de situatie in Italië. Hopelijk is het voorbij voordat het hooikoortsseizoen begint. Alsnog, nu is het geen goede tijd om als Aziaat ziek te zijn. Ik las al op de NOS dat er een Chinese vrouw is lastiggevallen. Shocking 😒. 

Daarna de nieuwste en mega verwarrende Doctor Who aflevering gekeken (seriously wtf is going on?) en toen uni. Met de bus ging ik naar de uni en we passeerden veel fietsers.

Ik denk het enige echt interessante deel van vandaag was mijn Boni. Yup, ik had college t/m 18:00 in het centrum, dus Boni, Boni, Boni (alsnog, ABBA!). De meeste plekken in de buurt waren gespecialiseerd in noedels, pasta of pizza en om eerlijk te zijn wilde ik wat anders.

Ik voelde me net als deze Sims 4 moodlet:

The Sims 4: Discover University voegde deze moodlet toe aan de game en... I feel attacked.

Op de (totaal Sloveense) app vond ik een lijst met restaurants die gratis maaltijden zouden geven aan Boni studenten en zo kwam ik uit bij Falafel Hiša voor een pitawrap met falafel. Ik had nog nooit falafel gehad en voor 0 hele euro’s wilde ik het wel proberen. Ik snap niet dat deze tent maar 2,7 sterren krijgt op Google (wat ik van tevoren had gezien), want het was een best grote gevulde wrap met falafel, tomaat, sla, yoghurtsaus (?) en zelfs zuurkool.

Ik wist dat het gratis zou zijn met Boni, maar toen de man in de falafel tent zei dat ik het gewoon mee kon nemen, vroeg ik of hij het zeker wist. Alsnog: ik kan er niet overheen komen (”I can’t get over” in Engels, maar ik ben nu te lui om de Nederlandse versie te zoeken) dat het hier zo goedkoop kan zijn.

Deze foto had ik gemaakt op weg naar de falafel tent:

De lucht lijkt best wel licht op deze foto. Hm, mijn idee was juist om een foto van Ljubljana in het donker te maken 😕. Trust me, het zag er anders uit in het echt.

En ja. Dat was het. Wow, spannende dag.

[ltwilliammowett]

Weapons at Sea

The Greek fire (ancient Greek Ὑγρὸν Πῦρ Hygròn Pýr, modern Greek Υγρό Υγρό Πυρ Igró Pir 'liquid fire') was a military firearm used in the Byzantine Empire since the 7th century. The name Greek fire (or ignis graecus) is not authentic; it was called πῦρ θαλάσσιον (pyr thalássion) sea fire or πῦρ ῥωμαϊκόν (pyr rhomaïkón) Roman fire by the Byzantines (who saw themselves as Romans).

This special weapon was used by the Byzantines in their numerous sea battles against the Ottomans. The dromons, which were Byzantine warships with two rows of oars similar to the Greek Triere, were equipped with a cauldron in which the liquid fire was located and sprayed onto the enemy ships with the help of a syringe.  There were three systems for this.:

The so-called siphon, itis known that it was made of bronze, soldered with tin and fired from below. In addition a nozzle is visible on pictures. It was most probably a pressure vessel which was connected to the nozzle by a valve. Possibly the overpressure in the tank was maintained by a pump. Only two persons operated a weapon, the other crew members did not have the necessary training. Depending on their size, the dromons were equipped with up to three siphons.

An illustration of a so-called strepton shows that it is a hand-held device. It should preferably be used against wooden constructions such as siege towers. The name implies that it is a device with a kind of pumping or rotating mechanism.

Little is known about the cheirosiphon (handsiphon) more than what the name implies. It was intended for use directly against enemy soldiers.

In addition, there was the more conventional method of firing clay jugs filled with incendiary media with various centrifuge or catapult systems. These systems probably had a pilot flame.

The invention of the Greek fire is attributed in the sources to the Syrian architect Kallinikos (Καλλίνικος), who had fled from Heliopolis (today Lebanon) from the Arabs to Constantinople. Probably in 677 or shortly before, during a war with the Arabs, he succeeded in creating the Greek Fire system for the Dromons. This was of decisive importance in the defence against the Arab siege of Constantinople (674-678). Already in Late Antiquity, both on the Eastern Roman side and among Rome's enemies, firearms had been constantly further developed and used. Thus, corresponding precursors seem to have been used shortly after 500 under Emperor Anastasius in the fight against the rebellious army master Vitalianus. Kallinikos resorted to these developments. His essential innovation, which in the end constituted the Greek fire, was the siphon, in modern terminology a kind of flamethrower. Even after Kallinikos the development continued. Thus handsiphon and strepton came into being at the end of the 9th or beginning of the 10th century.

The first traditional use took place during the siege of Constantinople by the Arabs, which lasted from 674 to 678, probably 677. The new weapon apparently contributed decisively to the fact that Byzantium was able to fend off the attackers - if this is true, it had an important influence on the course of world history, since Constantinople was able to prevent the penetration of Muslims into Europe in this way for centuries as a barrier bar. The fire quickly developed into one of the most feared weapons of the medieval world, with a great psychological effect.

According to contemporary reports, the use of Greek fire on the attacked ships must have caused an indescribable inferno. The use of the flamethrowers was accompanied by a thundering noise and, in view of the indelible fires that could be directed at will from the fire ship, no military discipline was possible on board any more. Another effect was that burning ships that retreated could also endanger their remaining fleet. Enemy ships therefore avoided approaching the Byzantine fleet in order not to get into the range of the fire. Otherwise the sight of a syringe often sufficed to drive the enemy into flight. However, the application could also set fire to own ships under certain circumstances. Greek fire was largely responsible for the centuries-long naval rule of the Byzantine fleet in the eastern Mediterranean area; it ensured the independence of the empire even when it was already unable to set up powerful land forces due to the decreasing population and area. The last documented use of Greek fire was in 1187 during the uprising of Alexios Branas. After the Ottoman conquest of Constantinople in 1453 the knowledge about it is definitely lost. The absence of a mention despite many armed conflicts, however, makes the infamous looting of Constantinople in 1204 by the Crusaders appear as a plausible trigger for this loss.

The exact nature of the liquid fire cannot be said as this weapon was kept under strict secrecy and was not passed on to anyone. There are only a few sources that mention that the mixture was based on petroleum or asphalt, but not on any other material. These substances appeared in the Byzantine Empire near the Black Sea on the earth's surface. Further, not always present components were tree resin, sulphur and burnt lime, from the 10th century probably also saltpetre. However, the details of the production are not known. The frequently assumed self-ignition of the mixture in the water is not proven and would have made the weapon unsafe to handle. However, there was a variant called Pyr automaton which was said to have been flammable with water because it contained burnt lime.

Bart De Graeve: Het Griekse vuur: de realiteit achter de mythe. 2001,

Jochen Gartz: Vom griechischen Feuer zum Dynamit. Eine Kulturgeschichte der Explosivstoffe. E. S. Mittler & Sohn, Hamburg u. a. 2007

Erich Gabriel: Griechisches Feuer. In: Robert Auty u. a. (Hrsg.): Lexikon des Mittelalters. Band 4: Erzkanzler bis Hiddensee. Artemis-Verlag, München u. a. 1989

John Haldon: ‚Greek fire‘ revisited: recent and current research. In: Elizabeth Jeffreys (Hrsg.): Byzantine style, religion and civilization. In honour of Sir Steven Ruciman. Cambridge University Press, New York NY u. a. 2006

Johannes Preiser-Kapeller: Wunderwaffe des Mittelalters? Geschichte und Theorie des Griechischen Feuers. In: Combat. Bd. 3, 2007

Peter Schreiner: Griechisches Feuer in Tours. Bemerkungen zu einer wenig beachteten lateinischen Notiz. In: Néa Rhóme. Bd. 9, 2012

https://www.militaer-wissen.de/das-griechische-feuer/

http://www.history-blog.at/history-world/106-das-fluessige-feuer.html

[mengshak555]

De mythe ooievaars brengen kinderen – The myth: storks deliver babies (5 pic)

De mythe dat ooievaars baby’s brengen, heeft verschillende culturele en historische wortels. De ooievaar in de Griekse mythologie: Gerana, koningin van de Pygmeeën, had de Griekse godin Hera volgens de mythologie boos gemaakt. Omdat de Pygmeeën in oorlog waren met de ooievaars nam Hera wraak door Gerana te veranderen in een ooievaar. Als ooievaar probeerde Gerana […] De mythe ooievaars brengen…

[twafordizzy]

Perseus: het lot van de mensen

Perseus: het lot van de mensen

De drie schikgodinnen, Moiren genaamd. Beeld gemaakt door Jay-R-Took; bron beeld: deviantart.com Een laatste fragment uit dat bijzondere boekje van Imme Dros waarin zij de Griekse mythe van Perseus hervertelt. Hoofdpersoon in haar korte hervertelling De huiveringwekkende mythe is Perseus, een halfgod. Die heeft gaven waar wij mensen niet aan kunnen tippen. Bovendien: je vader zal maar Zeus…

[joostjongepier]

Wat?   Aphrodite/Venus (100-150), Circe offering the cup to Ulysses door John William Waterhouse (1891), Queen of the night (Inanna/Ishtar) (ca. 1750 v. Chr.), Sekhmet (ca. 1391-1353 v. Chr.), Isis (590-530 v. Chr.), Kaf ha ya  áyn sad door Osman Waqialla (1980), Lakshmi and Vishnu (1500-1600), Bodhisatva Avalokiteshvara (1750-1850), Guanyin meditating (na 1260) en Guanyin (Sancta Maria) (1650-1720)

Waar?   Tentoonstelling Feminine Power in British Museum, Londen

Wanneer?   6 augustus 2022

Vrouwelijke macht speelt in veel godsdiensten in de wereld een rol. Goden, geesten, demons en heiligen: ze oefenen allemaal grote invloed uit op het menselijk leven. Het British Museum wijdt een tentoonstelling aan vrouwelijke macht in velerlei vorm en uit allerlei culturen.

Aphrodite (Romeins: Venus) was het ideaal van klassieke Griekse schoonheid. Ze werd aangeroepen in zaken van plezier en lust, maar ook voor politieke, sociale of militaire successen. Ze had de macht om zowel verzoening als conflict te bewerkstelligen. Het Romeinse beeld laat Venus zien op het moment dat ze uit haar bad stapt. Positie en naaktheid zijn ontleend aan een Grieks beeld van Aphrodite uit de vierde eeuw voor Christus. Dit beeld werd beschouwd als zeer erotisch en werd in zowel de Griekse als Romeinse wereld vaak gekopieerd. Het hier tentoongestelde beeld is afkomstig uit een Romeinse villa.

In Homerus’ Odyssee wordt de godin Circe afgeschilderd als een verleidelijke en gevaarlijke tovenares. Ze heeft de macht mannen in dieren te veranderen. Aanvankelijk wil ze Odysseus vergiftigen, maar later helpt ze hem op zijn weg naar huis. Op het schilderij van John William Waterhouse biedt ze Odysseus een beker vergiftigde wijn aan. Hij is zichtbaar in de spiegel achter Circe. Aan de voeten van de godin liggen twee van Odysseus mannen die veranderd zijn in everzwijnen..

In Mesopotamië werd de godin Inanna vereerd . Ze was de verpersoonlijking van seksuele lust en een agressieve krijgsvrouw. Haar verering verspreide zich over het Midden-Oosten en het Middellandse Zeegebied en ze werd als Ishtar vereerd door de Babyloniërs en Assyriërs.

De Egyptische godin Sekhmet wordt afgebeeld met het hoofd van een leeuwin om haar wreedheid en vernietigende macht te tonen. Aanvankelijk was de godin door haar vader, de zonnegod Ra, gezonden om de mensheid te vernietigen. Sekhmet was ook in staat haar woede te beheersen en genezing te brengen. Het beeld op de tentoonstelling houdt een papyrusstaf en een ankh-teken, symbool voor Noord Egypte en hiëroglief voor ‘leven’.

Een andere belangrijke Egyptische godin is Isis. Volgens de mythe bracht zij haar broer en man Osiris weer tot leven nadat die door zijn broer Seth in stukken was gehakt. Uit de gemeenschap van Isis en Osiris werd Horus geboren. Alle farao’s werden geacht de personificatie van Horus te zijn.

Natuurlijk ontbreekt ook Maria niet op deze tentoonstelling. Naast de plaats die zij inneemt in de Christelijke wereld, heeft zij, als Maryam, ook in de Islam een belangrijke rol. Haar devotie en deugdzaamheid wordt beschouwd als een voorbeeld voor alle gelovigen. De Koran bevat een soera (hoofdstuk) dat haar naam draagt. Kunstenaar Osman Waqialla heeft vijf openingsletters groot geschilderd, met daaromheen in minuscule letters de hele soera Maryam.

In het hindoeïsme is Lakshmi, de echtgenote van de god Vishnu, een van de meest vereerde godinnen. De verering van deze godin is vooral verbonden met rijkdom en geluk. Lakshmi en Vishnu worden in de Nepalese kunst vaak afgebeeld als een eenheid. Lakshmi is de linkerkant (met borst); Vishnu de rechter.

In het boeddhisme van Zuid Azië en Tibet was Avalokiteshvara,  bodhisatva van mededogen, androgyn. Toen het boeddhisme zich richting China uitbreidde nam de bodhisatva vrouwelijke vormen aan en werd bekend als Guanyin. Het grote bronzen beeld toont Guanyin zittend op een lotus, wat verlichting symboliseert. Toen in de 18e eeuw het Christendom in China werd geïntroduceerd, werden er parallellen getrokken tussen deze godin en Maria. Beiden belichaamden compassie en werden gezien als gidsen naar verlossing. Porseleinen Guanyin-beelden werden in scheepslogboeken vermeld als ‘Sancta Maria’.

[maartjebevers]

Oorsprong Utopie (utopisch denken)

Utopisch denken is een fenomeen dat al  eeuwen oud is en is terug te herleiden naar de tijd van de Grieken en Romeinen. Utopisch denken ging hand en hand met filosofisch denken.

Hesiod

De allereerste omschrijving van een ideale wereld is terug te vinden in het gedicht ‘Works and Days’ van de griekse dichter Hesiod (8th. cent. BC) (De mythe van de  five races of men). In dit gedicht schetst hij een verloop van het eerste tijdperk bescheven als de goude eeuw die geleidelijk verslechterde tot het leven van de destijds huidige wereld. Hij omschrijft dat in deze goude eeuw mensen leefde als goden, met een zorgeloos hart, vrij en los van problemen en pijn en toen ‘de vruchtbare aarde zelf vruchten voortbracht’. (vertaling door RS Caldwell, Focus 1987).