#GrenzenVerleggen

[qnected]

🌌 Vergroot je bereik met de Qnected® Thunderbolt 4 kabel van 2 meter! 🌌 Waarom genoegen nemen met minder als je meer kunt hebben? Meer flexibiliteit, meer lengte en zeker meer mogelijkheden. Deze kabel gaat niet alleen over verder reiken; het gaat over het handhaven van topprestaties over afstand, met dezelfde ongelooflijke snelheid van 40 Gbps en stroomlevering van 240W. Ideaal voor degenen die van een schoon, georganiseerd werkgebied houden of gewoon die extra lengte nodig hebben om hun opstelling te laten werken. Omarm de vrijheid om op jouw manier te verbinden en verken een wereld waar beperkingen niet bestaan. 💫🔌

Ontdek meer 👉 https://qnected.nl/product/usb-c/thunderbolt-kabels/qnected-thunderbolt-4-kabel-2-meter/

[de-pionier]

Het boek 'Krummholz' is een autobiografisch werk dat het leven beschrijft van een vrouw genaamd Sophie die opgroeit in een afgelegen gebied in de bergen. Het boek is getiteld naar het Krummholz-fenomeen, waarbij bomen door de extreme weersomstandigheden in berggebieden een unieke, gekromde vorm aannemen. Dit thema van buitengewone aanpassing en veerkracht komt op verschillende manieren terug in het verhaal van Sophie.

Sophie groeit op in een afgelegen hut hoog in de bergen en wordt omringd door de overweldigende schoonheid van de natuur. Haar familie leeft van het land en leert haar de vaardigheden die nodig zijn om te overleven in deze barre omstandigheden. Sophie raakt geïntrigeerd door de kracht en de schoonheid van de bergen en leert deze te waarderen als een essentieel onderdeel van haar bestaan.

Het verhaal vertelt over de verschillende uitdagingen die Sophie moet overwinnen in haar leven in de bergen, zoals de extreme weersomstandigheden, gevaarlijke dieren en haar eigen eenzaamheid. Ze beschrijft ook haar persoonlijke groei en ontdekkingen, en hoe ze leert om haar eigen unieke plaats in de natuur te vinden.

Doorheen het boek is er een sterke verbinding met de natuur en een diep respect voor de onvoorspelbaarheid en schoonheid ervan. Sophie beschrijft de kleinste details van haar omgeving en legt daarbij uit hoe ze de natuur heeft leren begrijpen.

Het boek Krummholz heeft een intense emotionele lading, waarbij de eenzaamheid en isolatie van het leven in de bergen sterk naar voren komen. Het verhaal is tevens een lofzang op de natuur en het belang van een gezonde en respectvolle relatie met de natuur. Het laat zien hoe onze persoonlijke ontwikkeling en groei nauw verbonden zijn met ons vermogen om ons te verbinden met de natuur om ons heen.

De kracht van 'Krummholz' ligt in de manier waarop het de lezer laat zien hoe we kunnen leren omgaan met de onvoorspelbaarheid van het leven, en hoe de natuur ons kan helpen om onze veerkracht en aanpassingsvermogen te vergroten. Dit boek inspireert de lezer om op zoek te gaan naar onze eigen verbinding met de natuur en ons bewust te worden van de schoonheid, complexiteit en kracht ervan.

[pegsstuff]

Ik mag meewerken aan een heel bijzonder en mooi project. Daarvoor heb ik gisteren iets gedaan wat ik eerder nooit gedurft zou hebben. Het heeft mij in mijn eigen kracht gezet en wat voelde ik mij trots!! Hou vast girl 👊 Binnenkort meer hierover ... #dankbaar ����❤️ #grenzenverleggen #trots #yggep63 #positivepower (bij Cuijk) https://www.instagram.com/p/Cc-XBn-jX4S/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[destempelhoek]

Ik heb deze oneindige kaart gemaakt oftewel neverending card. Superleuk om te maken. Wil je het filmpje van mijn tutorial zien? Klik dan op de link hierboven. Dan kun je het YouTube filmpje zien op mijn blog. Ik ben benieuwd wat je er van vindt. Je kunt je ook abonneren op mijn YouTube kanaal en op de hoogte blijven als ik weer een filmpje plaats. #birdballaddesignerseriespaper #neverendingcard #oneindigekaart #destempelhoek #stampintrimmer #projecten #uithoorn #creativiteit #workshops #nieuwedingenproberen #experimenteren #grenzenverleggen https://www.instagram.com/p/CA0u5qipHUu/?igshid=mgy44f2q622b

[jana-living-in-a-fairytale-blog]

Grenzen verleggen

Gisteren deed ik iets wat ik nooit verwacht had dat ik het alleen zou durven, ik deed auditie voor het ensemble van 40-45 de musical.

Het plan was oorspronkelijk anders, we gingen met een groep ons inschrijven en samen naar de auditie gaan. Enkelen haakten af voor het inschrijven, een andere kon uiteindelijk niet door andere verplichtingen. We waren dus nog maar met twee over.

Rond 15:35 kwam ik aan bij Studio100 in Schelle. Na mij nog even mentaal voor te bereiden en mijn auditienummer nog een paar keer te zingen, stapte ik uit de auto en vertrek nog de ontvangstzaal. Onderweg stuurde ik nog een berichtje naar mijn vrienden, om nog geen minuut later antwoord te krijgen dat de enige vriend die normaal ook auditie moest doen een telefoontje had gekregen met de boodschap dat hij ineens door mocht naar de volgende auditieronde.

Daar stond ik dan, niet voorbereid aan het feit dat ik helemaal alleen een zaal in moest gaan met vreemden, zonder te weten wat er van mij verwacht werd en mij te wachten stond.

Bijna wilde ik mij omdraaien en terug mijn auto instappen zonder mij aan te melden... bijna. Ik liet het mij even bezinken - dacht aan hoe graag ik al jaren in een musical wil meespelen, aan hoe graag ik zing, aan hoe goed dit mij zou doen voor mijn zelfvertrouwen en lijn batterijen op te laten - raapte al mijn moed bij elkaar en stapte het onthaal binnen.

Meteen zach ik een heleboel gelijkgestemden opkijken naar wie er nu binnen kwam gewandeld. De blikken voelde onwennig, maar ik hield mijn hoofd hoog en liep naar de bali om mij te registreren.

Jana, groep 8, beginnen met de dansauditie... Fuuuuck.

Ik had al jaren niet meer gedanst, dacht dat ik eerst kon zingen, en opeens moest ik daar in de eerste groep dans gaan doen.

Ik kleedde mij en maakte meteen kennis met enkele andere meisjes waarvoor het ook de eerste auditie voor een musical was en voelde mij zo een beetje tot rust komen. Laat mij even duidelijk maken dat al die rivaliteit die je op tv ziet bij audities, niet in de werkelijkheid is. Natuurlijk twijfel je een beetje aan de oprechtheid van een compliment als je voor de eerste keer met elkaar spreekt, maar iedereen stelde elkaar gerust, maakte een gezellig praatje en gaf zelfs tips.

Toen ik mij had omgekleed, mochten we meteen de danszaal binnen. Het werd ons meteen duidelijk gemaakt dat dans absoluut niet het belangrijkste onderdeel van de auditie was, maar ze voornamelijk wilden weten of we wat gevoel voor ritme hadden en bewegingen tot een goed einde konden brengen. Vervolgens kregen we een halfuur de tijd om samen de choreografie op muziek van de jaren 40 en typische stapjes te leren, dan nog een kwartiertje om per groep eens aan bod te komen en daarna was het zover. Het eerste onderdeel van de auditie kon beginnen.

4 juryleden kwamen de zaal binnen, per 6 moesten we de choreografie uitvoeren. Achteraf weet ik niet meer hoe ik het gedaan heb, maar ik kan mij er wel bij voorstellen dat het niet perfect was. Gelukkig moest het zingen nog komen, het deel dat het hardste meetelde.

Snel kleedde we ons om, namen onze partituren mee en verzamelden in een ruimte met een pianist. Een voor een moesten we ons nummer eens oefenen met hem, zodat we zeker het juiste tempo, de juiste hoogte, etc hadden. Naar de andere luisteren gaf me stress en rust tegelijk. Ik hoorde wel hoe goed sommige stemmen waren, maar merkte ook dat ik mijn nummer wel goed gekozen had. Het was origineel, niet van een musical, lang genoeg en toonde toch al iets van mijn hoogte en laagte.

Toen iedereen was geweest, verzamelde we in een wachtruimte om individueel de auditieruimte binnen te gaan.

De stress begon toen de eerste persoon terug buiten kwam en ons vertelde wie er zat. 6 juryleden waaronder Frank Van Laecke zelf, de pianist en een camera. Toch probeerde ik er niet te hard aan te denken, zonderde ik mij af en hield mijn stem opgewarmd.

Na ongeveer vijf mensen was het eindelijk mijn beurt. Het ging allemaal heel snel: ruimte binnen gaan, partituren afgeven, zeggen wel nummer je gaat zingen, zingen, partituren halen en naar buiten gaan. Niets van feedback, geen dankje, niets. Alleen enkele reacties tijdens het zingen. Tijdens de start van mijn refrein, waar ik de eerste keer de hoogte in ga, keek Frank verbaasd. Geen flauw idee of dit positief of negatief was. Als het positief was, is dat een zeer groot compliment voor mij.

Zelf had ik er een redelijk goed gevoel bij. De zenuwen gaven mij iets meer een vibrato en ik ging even de mist in bij een zin, maar mijn stel was zuiver en ik haalde al mijn noten.

Nu is het in spanning afwachten naar een mail met hopelijk positief nieuws zodat ik naar de volgende ronde kan gaan.

Ik heb in ieder geval al een grens verlegd door hier toch aan mee te doen en ondanks de stress heb ik mij oprecht geamuseerd.

[healthyfooddinnerrecipeseas]

I like this....cause it means you really need to get out of your comfort zone! A...

I like this….cause it means you really need to get out of your comfort zone! A…

[ad_1]

I like this….trigger it means you actually need to get out of your consolation zone! And that is not at all times a simple factor when it is so darn comfy. Comply with your goals no matter these could also be!

#comfortzone #goals #blowyourmind #goforit #ketotransformation #gettingfit #gymgoals #justdoit #surpriseyourself #grenzenverleggen #gewoondoen #inspiration #inspirationalquotes #keto

[chicamoms]

Niks is onmogelijk! Believe! ❤❤❤ #success #she #everythingispossible #dreams #grenzenverleggen #dromen #succesvol #powervrouw (bij Netherlands)

[ellenclaireb]

Real scary, but felt so good! Has been years since I painted outside. This is a study of one hour in oilpaint #painter #painting #outside #grenzenverleggen #oilpaint #landscape #vauxsurmer #plageduconseil #royan #ellenclaireb #quickstudy #schilderij #landschap (bij Plage du Conseil)

[jamievdb13-blog]

Grenzen verlegen

Ik was zoals elke vrijdag in het station van antwerpen op mijn vriendin aan het wachten en uit gewoonte ga ik dan eerst nog naar de macdonald's een hamburger eten. Normaal eet ik er 3 op maar nu had ik er 4 besteld en ja de laatste kreeg ik dus niet op. Wat ik heb dan gedaan, iets wat ik anders nooit zou doen en dat is die hamburger aan een dakloze gegeven. Normaal zou ik hem weg gooien of bijhouden maar nee dat deed ik deze keer niet ik vond het altijd al erg dat de dakloze bijna geen eten hebben of er niet voor kunnen betalen. Dus heb ik mijn goed hart laten zien en die hamburger aan hem gegeven.

[landergoyvaerts-blog]

Vorige week heb ik mij ingeschreven voor Krinkel, een gigantisch chiro kamp uitzonderlijk voor leiding en aspiranten. Het kamp wordt slechts om de 4 jaar georganiseerd en is toegankelijk voor alle chiro’s van Vlaanderen en Brussel. “Dat moet een unieke ervaring zijn!” dacht ik, maar tegelijkertijd vroeg ik me ook af wie er zou meegaan. Ik ben niet iemand die zich zomaar inschrijft zonder eerst gedubbelcheckt te hebben of mijn vrienden ook meegaan. Deze keer heb ik mijn grenzen verlegd en ben ik, zonder naar de rest van de leidingsploeg te kijken, mezelf gaan ingeschreven voor dit kamp. Vroeger had ik dat nooit gedaan, ik was bang om “verloren te lopen” omdat ik niet zo snel nieuwe vrienden maakte en dus ging ik enkel mee op kamp als mijn vrienden ook mee gingen. Ondertussen is dat wel niet meer het geval maar toch zou ik me gewoonlijk niet alleen inschrijven voor een 6-daags kamp. Ik ben van deze gewoonte afgestapt. In de plaats van te wachten tot de andere zich ook inschreven dacht ik “Ik zal wel zien wie er mee gaat en anders maak ik daar wel nieuwe vrienden!”. 

Uit de lessen crealabs heb ik geleerd dat het belangrijk is om je eigen ideeën te volgen en dat je daarvoor soms ook uit je comfortzone moet durven stappen. Dat heb ik hier dan ook gedaan door niet de groep te volgen maar door gewoon mijn eigen zin te doen!

Ik ben blij dat ik deze stap heb gezet want bovendien kijk ik ontzettend hard uit naar deze unieke ervaring! Nu hopen dat ik augustus herexamen-vrij kan houden zodat ik zeker kan meegaan! 

[jobvanaalst]

Verleg je grenzen zei ze. En dat deed ik... (Zie volgende video)

[de-pionier]

"De Opkomst van het Verleden" is een intrigerend boek dat de lezer meeneemt op een reis door de tijd. In dit boek wordt het verhaal verteld van een jonge archeoloog genaamd Emma, die op een dag een opmerkelijke ontdekking doet tijdens een opgraving.

Emma is een gepassioneerde en ambitieuze wetenschapper die haar hele leven heeft gewijd aan het onderzoeken van het verleden. Als ze bij toeval een antieke kaart ontdekt die leidt naar een mysterieuze plek in de woestijn, kan ze haar nieuwsgierigheid niet bedwingen. Samen met een team van deskundige archeologen begint ze aan een gevaarlijke expeditie om het geheimzinnige gebied te verkennen.

Tijdens de reis komt Emma erachter dat het verleden veel meer te bieden heeft dan ze ooit had kunnen bedenken. Ze ontdekt een vergeten beschaving die duizenden jaren geleden heeft geleefd en die haar totaal fascineert. Door de oude artefacten die ze ontdekt, begint Emma langzaam de puzzelstukjes van het verleden in elkaar te zetten.

Maar hoe meer ze ontdekt, hoe meer ze beseft dat sommige geheimen beter verborgen kunnen blijven. Emma en haar team worden geconfronteerd met tal van obstakels, variërend van vijandige stammen tot verraderlijke omstandigheden. Het wordt steeds moeilijker om te achterhalen wat er werkelijk is gebeurd in dit verloren rijk.

In "De Opkomst van het Verleden" word je meegenomen op een epische reis door de tijd, waarin oude mysteries worden ontrafeld en de grenzen van de wetenschap worden verlegd. Emma's toewijding en vastberadenheid zullen je inspireren en de ontdekkingen die ze doet, zullen je verbazen. Dit boek is een meeslepend avontuur dat je niet snel zult vergeten.

[therealyassine-blog]

Grenzen verleggen DEEL 2 

Vorige week heb ik op KdG Campus zuid een Comdedy show bezocht namelijk “Hakims of Comedy”. Dit was een zeer leuke ervaring maar wat me zeer verraste was waneer de komiek nog voor hij begon iedereen er op wees dat hij speciaal uit Engeland komt om show te houden voor een publiek dat liever door de lens van zijn gsm camera kijkt dan live geniet van de show zelf. 

Hier werd ik weer gestest op een van mijn grenzen, beseft ik weer dat ik teveel afhankelijk ben van mijn smartphone. 

[stienelle-blog]

• First impressions • 17/02/2017

Na vijf dagen in Kathmandu heb ik al behoorlijk wat gezien en gedaan.

Bij onze aankomst in het Langtang Children Home werden we liefdevol ontvangen door Manisha, een meisje van zeventien die hier (hard) werkt. We kregen meteen onze eerste Dal bath (rijst, groentjes en een soepke) van de vele. Na twee dagen vroegen Thairon en ik al vriendelijk om de Dal (soep) weg te laten #toomuch. Ik weet nu al dat ik na 2,5 maand lang geen rijst zal eten. Hier in het weeshuis serveren ze ook vlees voor zij die willen maar na het ‘vers vlees’ (lees: het bloed spuitte er nog uit en de kop lag ernaast) en de vis (die lag te chillen tussen de smog) op de markt te zien, besloot ik om hier vegetarisch te eten. Oh prépare en hesp, ik mis jullie al.

Op vijf dagen tijd heb ik al heel wat mensen leren kennen. Onze gastheer (Janak) en gastvrouw (Pushpa) zijn heel vriendelijk, het lijkt alsof ik hen al veel langer ken. Het is fijn om andere vrijwilligers (die hier komen en gaan) te leren kennen. Momenteel op het lijstje: Jenna uit Nieuw-Zeeland, Edward & Ana uit Portugal, Daniël uit Australië, Elise uit België & Sherin uit Duitsland. De zeven jongens die hier wonen zijn stoere maar lieve kereltjes, heel zelfstandig. Birsing, Kumar, Kumal en de andere namen kan ik nog niet onthouden #zomoeilijk. Maar de voornaamste reden dat ik hier ben zijn de hondjes, nu al in mijn hartje. Het is moeilijk om te zien dat ze toch niet allemaal de verzorging krijgen die ze nodig hebben (lees: enkel rijst eten, geen tuin en kaka- toestanden). Wij proberen Rambo, Lucky, Sweetie, Pary, Cherry, Abbie, Creamy, Whitey en de vier pups daarom heel veel knuffels, verzorging en wandelingen te geven.

Natuurlijk is het ook wennen op veel vlakken. Bye bye warme douches, goede matras, nachten zonder blaffende honden, gevarieerd eten en gezonde lucht. We hebben er wel al een tripje naar Nagarkot (in de bergen) op zitten. Wauw, ik dacht dat ik in Zuid-Frankrijk bang was tijdens het omhoog rijden, maar de rit naar de jungle was next-level #grenzenverleggen. Nu ik het toch over rijden heb, ongezien het verkeer hier. Wegmarkeringen? Nee danku. Verkeerslichten? Niet nodig. Met tien naast elkaar rijden, gelijk aan welke kant? Zeker mogelijk. Voorrang geven op een rondpunt? Banee, laten we daar gewoon een Nepalees met een fluitje zetten, die fikst da wel. Railings aan smalle, hoge baantjes? Nee, rij maar lekker de diepte in en sterf. Een helm dragen op de moto of brommer? Awel ja, maar enkel voor de bestuurder want het kind van twee jaar achteraan boeit niet. Gordels? Hebben ze hoor, werken zeker in een paar auto’s. Soit, je zou het moeten zien!

Tot slot, Thairon en ik hebben na één dag besloten om geen 2,5 maand in Kathmandu te blijven. We willen andere dingen zien, op verschillende plaatsen vrijwilligerswerk doen en hebben nood aan wat meer natuur. Want het is hier vuil, heel vuil, echt triest om te zien. Elke 10cm ligt er afval.  Een papiertje, een flesje, een onderbroek, stront, er ligt vanalles aan de kant van de weg. Het ergste tot nu toe: 3 dode honden en een dode puppy #heartbreaking. De lucht is hier zo ongezond, smog is taking over. Dagcrème op uw gezicht? Kei goe, als ge een beetje grijze font de tein wil. Haar net gewassen? Na 10 minuten buiten voelt het weer vies. Sigaretje roken? You need strong lungs! Over wat er uit mijn neus komt ga ik zwijgen. #toomuchinformation. Klinkt zo negatief hé? Ondanks die dingen ben ik hier echt graag… Nog steeds heel veel zin in dit avontuur #spanneuuund! XOXO Stiene

[surinam-unity]

The Back Lot luidt nieuwe opleidingen kunstzinnig in

Met de tentoonstelling ‘#Grenzenverleggen’ van kunstenaar George Struikelblok als decor zijn de nieuwe opleidingen van stichting The Back Lot geopend. Studenten en vele genodigden kwamen zaterdag naar De Hal om de feestelijke opening mee te maken. De o... from DWTonline.com http://bit.ly/2Cl8ScF

[jadubbelne]

Twiedeldiet

Dat ik trots ben op @HeidiTiebergyn #grenzenverleggen #LilyLaPink

— Janne De Cloedt (@jannedecloedt) April 23, 2017

from Twitter https://twitter.com/jannedecloedt April 23, 2017 at 12:47PM via IFTTT