#Elektrisch rijden

[elektrische-voertuigen]

Duurzaam rijden

Elektrische mobiliteit neemt toe, maar er is controverse ontstaan rondom de import van Chinese elektrische auto's in Duitsland. De Duitse autobranche, bestaande uit grote namen zoals Volkswagen en BMW, heeft zich uitgesproken tegen de voorgestelde strafheffingen op deze voertuigen. Volgens de branche zou het opleggen van dergelijke heffingen niet alleen de keuzevrijheid van de consument beperken, maar ook innovatie in de sector hinderen.

De discussie over de heffingen is aangezwengeld door bezorgdheid over oneerlijke concurrentie en marktverstoringen. Chinese fabrikanten zoals BYD en Nio bieden elektrische auto's aan tegen beduidend lagere prijzen dan hun Europese tegenhangers, wat leidt tot zorgen over een mogelijke marktovername. De voorstanders van de heffingen betogen dat deze noodzakelijk zijn om de Europese auto-industrie te beschermen tegen wat zij zien als oneerlijke staatssteun aan Chinese bedrijven.

Belangrijkste punten:

Tegenstand tegen heffingen: De Duitse auto-industrie verzet zich tegen extra belastingen op Chinese elektrische voertuigen.

Reden voor de heffingen: Deze maatregelen zijn bedoeld om Europese automakers te beschermen tegen lagere prijzen van Chinese concurrenten.

Impact op innovatie: Er zijn zorgen dat dergelijke heffingen de technologische vooruitgang binnen de Europese auto-industrie kunnen belemmeren.

Deze ontwikkeling in de Duitse auto-industrie benadrukt de complexiteit van de wereldwijde transitie naar elektrische voertuigen, waarbij economische belangen, milieudoelstellingen en internationale handelsdynamiek nauw met elkaar verweven zijn.

De uitkomst van deze discussie zal waarschijnlijk een belangrijke invloed hebben op de toekomstige richting van elektrische mobiliteit in Europa en daarbuiten.

[frankyreinphotography]

EV: 'Elektrische SUVs zijn levensgevaarlijk'

Foto door Pixabay op Pexels.com Veiligheidswaakhond Euro NCAP maakt zich zorgen over de steeds zwaardere elektrische auto’s. Vanwege de opbouw is de SUV een aantrekkelijke variant om te elektrificeren. Een casus wat de politiek en milieuclubs iets te graag negeren … Continue reading Untitled

[dejufuniverse]

Ik lig gestrekt van het lachen als ik dit soort berichten lees....en dan willen ze dat iedereen van het gas af gaat LOL en je in een elektrische brandbom laten rijden ...

[keesdp]

Walvisjes kijken

In de folder staat dat het whale watching het best vanuit Husavik gedaan kan worden. Hier heb je de meeste keus als het om boten en prijzen gaat. Wij gaan voor de Andvanti, die in de folder staat met allemaal blije mensen aan boord die hetzelfde gekleed zijn. Een gefotoshopte uit het water springende walvis op de voorgrond. Het is een eikenhouten schip dat elektrisch wordt aangedreven. Dat lijkt ons het beste om de walvissen te besluipen. Je kan ook op een RIB, een Rubber Inflateble Boat met enorme buitenboord motoren, maar dat lijkt ons toch wat te koud. Dan zit je achter elkaar op een soort zadel en kan je je vasthouden aan een beugel voor je. Hoe moet je dan foto's maken heh?

We komen in Husavik aan en rijden direct door naar de haven. Wonder boven wonder vinden we daar een parkeerplekje, want er is een festival gaande in de haven met kermis en al. We zien de Andvanti werkeloos naast een kapot houten zeilschip liggen, terwijl andere boten en RIBs af en aan varen met in oliepakken gestoken walvis verwachters.

We gaan op zoek naar de kaartjesverkopers. Na een aanwijzing van een man die met 20 oliepakken op zijn rug van een boot komt, vinden we de receptie van de whale watching boven aan een stenen trap.

Bij de balie vraag ik of we kaartjes kunnen kopen voor de Andvanti. Today? vraagt ze. Ik vermoed dat ze me zo gaat uitlachen en ik zeg if possible. How many? vraagt ze. Two, zeg ik en heb het gevoel dat ze gaat zeggen kom morgen maar terug. Ze kijkt lang in haar computer en ik kan aan haar gezicht niet aflezen of ze haar best doet voor ons. 17:00 hours zegt ze plots. We moeten 20 minuten daarvoor bij de kleedruimte zijn beneden om een oliepak aan te trekken. Yvonne vraagt of we korting krijgen omdat we oud zijn. Oke, zegt ze, ik zal er 5% afhalen. Veel is het niet, maar het gaat om het idee.

Om half 5 gaan we richting kleedruimte, tussen de foodtrucks en terrasjes door. De kermis maakt een enorm lawaai. Grote boxen produceren zo'n 120 dB. Een podium wordt opgebouwd voor de live muziek vanavond.

In de kleedruimte is het druk met passende mensen. We krijgen een oliepak aangemeten. die je niet aankrijgt als je je schoenen nog aan hebt. Het is geen ski- of motorpak. Daar komen de meeste mensen pas achter als ze op een been staan te hinkelen.

Met de pakken aan begeven wij ons ongemakkelijk bewegend naar de boot. We gaan meteen naar het bovendek, omdat we vermoeden dat we van daar uit, het beste zicht hebben op die grote zeezoogdieren. Het weer is vandaag best goed voor IJslandse begrippen. Het is droog, weinig wind en net boven de 10 graden. De zee ziet er kalm uit. We passeren wat cruiseschepen en kiezen het ruime sop. Omdat we boven staan, neemt de deinig grote vormen aan als we de Atlantische Oceaan opvaren. Toch wordt er niemand zeeziek. Als je maar naar de horizon blijft kijken, en net als ik een paar biertjes op hebt, kan je niks gebeuren.

We zien de papagaaiduikers om ons heen over het water scheren. Hun vleugels kunen wel 300 keer per minuut heen en weer gaan, zodat je de vleugels bijna niet ziet. Soms zie je ze duiken, of gewoon op het water drijven.

Na 45 minuten varen neemt een jongedame het woord. Zij is onze gids en gaat ons alles vertellen over de walvissen die hier leven, maar eerst wat veiligheid instrukties voor als het mis gaat met dit volgepakte onstabiele bootje.

We turen allemaal naar de horizon om als eerste een walvis te zien spuiten. Ze spuiten wel 5 meter hoog, dus kan je ze van ver zien. De gids ziet ze natuurlijk als eerste met haar getrainde oog. Ze ziet ook meteen dat het een bultrug is. Ik zet mijn camera op sport, zodat ik vele shots achter elkaar kan maken.

Of de duvel er mee speelt, verschijnen bijna alle walvissen aan bakboord en ik sta aan stuurboord. Toch kan ik er wel een paar vastleggen, omdat de boot door de naar links verplaatsende mensen sterk overhelt, kijk ik over ze heen.

Het is adembenemend om deze 16 meter lange beesten te zien happen naar de griel en dan weer onder duikt. Als je de rug ziet krommen en daarna de staart boven water komt duikt hij of zij naar beneden om een tijdje weg te blijven.

We hebben geluk dat er twee bultruggen in onze buurt blijven om te eten. De gids raakt er ook opgewonden van, want ze zijn meestal alleen. We hebben niet zoveel geluk als de mensen die ze vanmorgen had. Toen sprongen er drie boven water. De gids weet niet waarom ze het doen, maar als er een het doet volgen er meer. Ze weet er veel van en studeerd na de zomer af op orca's.

Op de terugweg naar de haven krijgen we warme chocoladewater en kaneelbroodjes. Ze smaken goed na zo'n 3 uur op zee.

Als we de haven binnenlopen spelen ze op het podium Dancing Queen van Abba. Zo vals heb ik het nog nooit gehoord.

[rtvideaal]

Bronckhorst zoekt samen met inwoners locaties voor openbare laadpalen

De komende jaren neemt elektrisch rijden flink toe. De gemeente Bronckhorst bereidt zich hierop voor door het plaatsen van openbare laadpalen. Daarbij roept de gemeente haar inwoners op om geschikte locaties voor openbare laadpalen door te geven. Het streven van de gemeente is om eind 2027 in totaal 26 laadpalen te laten installeren, met ruimte voor 52 auto’s. Begin 2023 deed de gemeente…

[geertjerrr]

AFTER FRIDAY

heb da al geblogd, trap nooit in hun valse hoop. (online dan hé vooral/bij mij) Op DSQ2 staat een jeans van 900 en oneffen die nog 600 en oneffen gestaan heeft. Na BF heb je nog vele NA en daarna nog een NA en dan nog een NADIEN. Ik heb al producten weten afgeprijsd staan door de BF en ze ze niet kwijt raakten en het verder op dat jaar altijd op die prijs blijven staan heeft.

Ik wil BIJLANGE niet opscheppen (die prijzen) want daar WAAALG ik van hé, ne blageur. Ik zie dat niet meer ook, heden ten dage. Niemand gedraagt zich zo.

Ik wil alleen zeggen dat voor zulk een luxe product met zulke enchantments DSQ2 nog vrij betaalbaar is en dat dat de reden is dat dat bedrijf het goed blijft doen. Kan je allemaal opzoeken.

Spijtig voor die prijs, helaas kosten zulke producten ONTZETTEND VEEL en graag zie al meer dan 20jaar - Europese marges.

Nog beter voor zulke producten is continenten oversteken (ma da's ook nie gratis hé) - toch zeker voor enchante jeans kosten in Amerika, een prikje bij wijze van spreken.

Da's allemaal zeer duur hé, ontzettend stukken van mensen maar eigenlijk is RL ook nog in de hand. Als je een goed werk hebt enzo kan je je dat veroorloven. Allei als dat een verlangen is van jou.

Een super koersfiets kost ook enorm hoor. Maar mensen betalen zulke dingen geassocieerd met hun drive en levensstijl in het leven, en terecht vind ik en ik hoop dat al die mensen daar veel plezier van hebben. Je hebt er ook zo fanaten hé, die hun spulletjes tot in de puntjes verzorgen enzo. Al allemaal ontmoet zulke mensen.

Motto rijden lijkt me wat minder heden ten dage, qua ongevallen en met zeer diep respect en uiterst medeleven en m'n oogjes die wat zwaarder worden schrijf over die ongevallen daar altijd mee. Elke zomer lees je dat in de krant. Ik heb ook in de krant gelezen dat daarom motto rijden idd minder populair is. Ik zag beelden van motto rijders uit Schotland, in een vergelijkend programma .. tja tijdens hun rit daar komen die hoogstens 1 auto tegen.

Crimineel, kunst ook hé, foto. Ducati TOPMERK, ontzettend duur. Ze hebben ook een Ducati elektrische fiets 11.000 eur ma cool jong, nie normaal.

[defietssite]

SAKAI, Japan - De Japanse fietsonderdelenfabrikant Shimano lanceert volgend jaar een innovatief versnellingssysteem dat gebruik maakt van kunstmatige intelligentie om fietsers te ondersteunen. Shimano nodigde onlangs mensen uit in de wijk Shibuya in Tokio om de nieuwe DI3 versnellingsbak te testen. Een vrouw in de veertig was verbaasd over hoe weinig moeite het kostte om een heuvel op te fietsen. "Ik kan niet geloven hoe makkelijk het was om de heuvel op te fietsen," zei ze. "Ik denk niet dat ik een elektrische fiets nodig zou hebben." Wat is het Shimano DI3 versnellingssysteem? Het DI3-systeem bestaat uit een naaf die een chip, het versnellingsmechanisme en 11 versnellingen bevat. Dit systeem is het resultaat van twintig jaar ontwikkeling na de lancering van een fiets met elektronisch bediende versnellingen in de vroege jaren 2000. DI3 past automatisch de snelheid en het tempo aan op basis van de gewoonten van de rijder. De kunstmatige intelligentie is vooraf geladen met verschillende fietsrijpatronen die tijdens testritten zijn verzameld. De AI leert ook van de snelheid en de hellingen die een fietser aflegt om de juiste versnellingen op het juiste moment te kiezen. Een concurrerend alternatief voor elektrische fietsen Elektrische fietsen, of e-bikes, worden steeds populairder voor woon-werkverkeer omdat een elektrische motor helpt bij de voortstuwing. Het DI3-systeem biedt echter een eenvoudigere rijervaring zonder het extra gewicht van een lithium-ionbatterij. Shimano richt zich met DI3 op dezelfde massamarkt als e-bikes. Het bedrijf zal DI3 samen met pedalen en remmen leveren aan westerse en Taiwanese fietsproducenten. De eerste fietsen met DI3 worden naar verwachting in 2025 op de markt gebracht. Een boost tijdens de pandemie Shimano zag zijn winst stijgen tijdens de pandemie, toen mensen fietsen als alternatief voor het openbaar vervoer gingen gebruiken. Maar de geconsolideerde verkoop daalde in 2023 met 25% tot 474,3 miljard yen (ongeveer 3,3 miljard Euro). De nettowinst daalde met de helft tot 61,1 miljard yen. Niet alleen was de pandemische hausse voorbij, maar de daling van de vraag leidde ook tot een enorme achterstand van hoogwaardige componenten in de toeleveringsketen. Shimano verminderde de productie in zijn hoofdvestiging in Sakai, een stad nabij Osaka, om de overvolle voorraad te verminderen. Voorbereiding op nieuwe productie Shimano DI3 versnellingssysteem De situatie bood "een goede gelegenheid om de productiemethoden in Sakai te heroverwegen," zei Yozo Shimano, voorzitter en CEO van het bedrijf. De verminderde productiesnelheid gaf de fabriek in Sakai de kans om zich voor te bereiden op de massaproductie van nieuwe onderdelen zoals DI3. Shimano is ook in gesprek met lokale kleine en middelgrote fabrikanten om onderdelen voor de nieuwe producten te leveren. "We combineren de intelligentie van de Japanse productie om geweldige nieuwe producten te maken," aldus Shimano. Een geschiedenis van innovatie Shimano DI3 versnellingssysteem Sinds de oprichting in 1921 begon Shimano met het maken van vrijloopkoppelingen voor fietsen. In 1982 veroverde het bedrijf de wereld met zijn componenten voor mountainbikes. Tegenwoordig heeft Shimano een wereldwijd marktaandeel van 70% in onderdelen voor high-end fietsen. Maar het bedrijf heeft moeite om voet aan de grond te krijgen in de markt voor e-bike-onderdelen. Bosch domineert de markt voor e-bikemotoren, terwijl nieuwkomers uit China en Taiwan aan populariteit winnen. Zelfs in Japan heeft Shimano weinig invloed op dit gebied, met e-bikemakers zoals Panasonic Holdings en Yamaha Motor als grote spelers. "We kunnen de greep van Bosch op e-bikes niet breken," zei Takashi Toyoshima, plaatsvervangend president en hoofd van de ontwikkeling bij Shimano. "Maar als het gaat om een lichtgewicht en gemakkelijk te rijden ervaring, maken DI3-fietsen een kans." Verwachte prijzen en toekomstperspectieven Fietsen met DI3 zullen naar verwachting net onder de 200.000 yen (ongeveer € 1.400,-) worden geprijsd. Grootschalige productie zou deze prijs verder kunnen verlagen, waardoor ze concurrerend worden met e-bikes, die vaak meer dan 150.000 yen kosten. De wereldwijde fietsmarkt zal naar verwachting met 7% per jaar groeien tussen 2020 en 2027, mede door de inspanningen om de CO2-uitstoot te verminderen. Het gebruik van e-bikes voor dagelijks vervoer zal een groot deel van deze groei stimuleren. Shimano hoopt met hun innovatieve technologie een deel van deze markt te veroveren. Bron: Shimano Read the full article

[eproducten]

Maak je klaar om op ontdekking te gaan met de V20 Pro Fatbike: Comfort ontmoet prestaties

Wat als je de sensatie van fietsen zou kunnen combineren met het moeiteloze gemak van elektrische ondersteuning? Elektrische fatbikes revolutioneren de manier waarop we over fietsen denken. Ze combineren geavanceerde technologie met een robuust ontwerp voor een opwindende rijervaring op verschillende terreinen. Deze fietsen bieden niet alleen functionaliteit, maar ook de opwinding van het verkennen, waardoor ze een aantrekkelijke optie zijn voor zowel casual rijders als avonturiers. Met hun brede banden en innovatieve functies zijn elektrische fatbikes perfect voor alles van woon-werkverkeer in de stad tot off-road avonturen.

Maak kennis met de V20 Pro Fatbike, een opmerkelijke belichaming van deze nieuwe golf van fietsinnovatie. Deze fatbike is ontworpen om niet alleen indrukwekkende prestaties te bieden, maar ook een stijlvol, sportief ontwerp dat de moderne fietser aanspreekt. Met zijn krachtige elektrische ondersteuning, een topsnelheid van 25 km/u en opvallende esthetiek is de fatbike meer dan alleen een vervoermiddel - het is een statement op twee wielen. Laten we eens kijken naar de opvallende kenmerken die deze fiets zowel functioneel als stijlvol maken.

Elektrisch vermogen ontmoet sportief ontwerp

Naadloze elektrische ondersteuning

De V20 Pro is uitgerust met een krachtige elektromotor, die moeiteloos rijden op steile hellingen en uitdagende terreinen mogelijk maakt. Met een in de fabriek ingestelde maximumsnelheid van 25 km/u biedt hij de perfecte balans tussen snelheid en controle, zodat je met plezier door zowel de straten van de stad als over ruige paden kunt rijden.

Strakke en sportieve esthetiek

Het ontwerp is niets minder dan oogstrelend. Zijn strakke lijnen en opvallende kleuren maken hem tot een opvallende keuze. Het sportieve ontwerp versterkt zijn visuele aantrekkingskracht en draagt bij aan zijn aërodynamische efficiëntie, waardoor rijders snelheid kunnen behouden terwijl de luchtweerstand wordt geminimaliseerd. De combinatie van stijl en prestaties maakt de V20 Pro een geweldige optie voor diegenen die een fiets willen die er net zo goed uitziet als dat hij rijdt.

Veelzijdige functionaliteit

Met zijn 20-inch wielen en 4-inch dikke banden is de fiets gebouwd om verschillende terreinen aan te kunnen, van zandstranden tot besneeuwde paden. Het geavanceerde veersysteem zorgt voor een soepele rit en absorbeert effectief schokken en hobbels voor extra comfort. Deze veelzijdigheid betekent dat je kunt genieten van zowel ontspannende ritten als spannende avonturen, en dat allemaal terwijl je profiteert van het stijlvolle ontwerp van de fiets.

Duurzaamheid en comfort

De V20 Pro Fatbike is gemaakt van hoogwaardige materialen en garandeert een lange levensduur met behoud van comfort voor de berijder. Het ergonomische ontwerp heeft een verhoogd stuur dat zorgt voor een comfortabele zithouding, waardoor je rug en armen minder worden belast. In combinatie met de robuuste constructie is deze fiets ontworpen voor rijders die op zoek zijn naar een avontuurlijke ervaring zonder in te leveren op comfort.

Concluderend is de V20 Pro Fatbike een perfecte mix van elektrisch vermogen en sportief design. Met zijn naadloze elektrische ondersteuning, indrukwekkende topsnelheid en slanke esthetiek is hij geschikt voor iedereen die op zoek is naar zowel prestaties als stijl. Voor zowel ervaren fietsers als nieuwkomers in de fatbike scene levert de V20 Pro een opwindende rijervaring die zich echt onderscheidt in de markt van elektrische fietsen.

[bartwatching]

Fietsvakantie Katharenroute & de Blauwe Loper 

Het was weer een tijdje geleden dat ik gefietst had door Frankrijk en de Katharenroute stond nog altijd op mijn lijstje. In juni 2024 dan ook de fietsbus naar Zuid-Frankrijk genomen om de boeiende Katharenhistorie fietsend te gaan ontdekken. Onderweg kwam ik levendige stadjes en slaperige dorpjes tegen maar ook het stille, groene rivierdalen en weidse vergezichten met steeds wisselend uitzicht op de Pyreneeëntoppen. Daarna bracht de fietsroute de Blauwe Loper me naar huis via de Rhône, Saône, het Canal de Vosges en de Moezel. Een echte Franse roadtrip!     7 juni 2024: Breda  

Het zekere voor het onzekere genomen en de avond van tevoren al naar Breda vertrokken en ingecheckt bij Novotel Breda. Goed geslapen! En na een goed ontbijt nog even naar het stadspark gereden om in het zonnetje wat te lezen. 

Daarna door naar de opstapplaats van de fietsbus. Die kwam een half uur te laat. Bij de opstapplaats kennis gemaakt met een aantal medereizigers. Een aantal met de elektrische fiets. De bus zat helemaal vol en een plekje gevonden naast een dame uit Arnhem die ook alleen reisde. Zij ging door naar Pamplona en daarna dwars door Spanje naar Malaga. En ze was een Voorleesexpress vrijwilligster bij de bibliotheek van Arnhem. 

8 juni 2024: Fietsbus en Oloron-Sainte-Marie 

Echt geslapen heb ik niet echt in de bus. Maar goed je kunt een beetje rusten. Één van de chauffeurs was ook niet helemaal wakker had ik het gevoel. Hij reed met het raam open om wakker te blijven, maakte veel geluid én miste toch een afslag. Dit probeerde hij te herstellen op een parkeerplaats maar dit was niet echt een succes. Hij haalde de bocht niet met bus en de grote aanhanger met de fietsen. En kreeg toen het idee om de oprit naar de parkeerplaats te gebruiken om de snelweg op te rijden. Met andere woorden een stukje tegen het verkeer in én hij moest bus met oplegger de snelweg op rijden. Maar een oprit is geen afrit! En ondanks de nacht was het toch behoorlijk druk. In mijn fantasie zag ik de bus al midden op de snelweg staan omdat hij de draai misschien niet zou halen of een kettingbotsing veroorzaken omdat verkeersdeelnemers zouden schrikken van zijn manoeuvre. En ik was niet de enige die er zo over dacht, zeker één derde van de passagiers stapten uit. Uiteindelijk was het eind goed al goed. Maar ik wou het risico toch niet nemen. 

Door bovenstaande en een aantal files arriveerde ik pas na tienen in St. Jean Pied de Port in plaats van half acht. Tegen kwart voor elf eindelijk fietsen. Het was drukkend warm. Het was even zoeken naar mijn route maar toen ik die gevonden had bleek die wel heel mooi te zijn. Ik reed over smalle, slingerende asfaltwegen. Weinig tot geen ander verkeer. Wel kwam ik in het begin veel wandelaars tegen die me courage wensten. Pelgrims? Eentje vroeg me, voor de grap, of dit de route naar Jeruzalem was. 

Na de slingerende wegen ging ik door via een grotere weg. Tijdens een lange klim van acht km werd ik ingehaald door twee e-Bikers die bij mij in de bus gezeten hadden. Ze zoefden me zonder enige inspanning voorbij. Voor mij was het een pittige klim. Op de top genoten van het mooie uitzicht. Daarna afdalen. Bij de volgende klim had ik het moeilijk. Mijn benen voelde zich opgeblazen. Een beetje gegeten en tijdens mijn lunch een hotel geboekt. 

Tegen vieren arriveerde ik in Oloron-Sainte-Marie. Ingecheckt door een vriendelijke en goedlachse receptioniste van Le Central Hotel-Bar. Volgens het bordje bij de receptie sprak men ook Engels. Zij dus niet maar mijn Frans is voldoende om te kunnen inchecken. De fiets mocht in de biljartkamer. Gedoucht, geprobeerd mijn zus te bellen die vandaag Sara ziet en even het centrum gaan bekijken. Maar dit stelde niet echt veel voor. Wat water gekocht bij een kiosk en een koffie gedronken bij een brasserie vlak bij mijn hotel. Meteen even het menu bekeken. Ik besloot vanavond hier terug te komen. Veel tafeltjes waren al gereserveerd en dat is een goed teken. 

Een uurtje gerust en bij de brasserie gaan eten. Prima eten en goede bediening. En vooral een goede wijn. Daarna nog twee biertjes gedronken in de bar van het hotel waar ook veel locals kwamen. Tegen half elf naar bed. Het zou morgen slecht weer worden. Code oranje en overstromingen volgens mijn weer app 

9 juni 2024: Oloron-Sainte-Marie - Lourdes 

Goed geslapen! Ik was duidelijk behoorlijk moe van de vorige dag. En inderdaad regende het behoorlijk maar code oranje was afgezwakt naar code geel. Ik besloot het erop te wagen. Meteen een behoorlijk steile klim. Vooral de stad uit was uitdagend. De eerste twintig kilometer was veel klimmen. Er volgde nog een steile klim met 18% volgens mijn Garmin wat daarna wel wat afvlakte naar 12 of 13%. 

Ondanks het slechte weer kwam ik een groot aantal wielrenners tegen die met een toertocht bezig waren. In de loop van de dag werden de klimmetjes wat gemakkelijker en na veertig kilometer was de meeste regen voorbij. Soms druppelde het nog een beetje. Het klooster bij Lestelle-Bétharram bewonderd. Zeventig kilometer had ik vandaag op de teller toen ik Lourdes binnen reed. 

Ingecheckt bij Hotel Lutitia vlakbij het station. Gedoucht en daarna de stad gaan bekijken. Onder andere het geboortehuis van Bernardette en natuurlijk waar iedereen voor naar Lourdes komt de grot waar Bernardette Maria heeft gezien. Toen een eenvoudige grot waar nu een grote kerk is gebouwd. Veel bedevaartgangers hier. En ook in het centrum is het Bernardette hier en Maria daar. 

Op de terugweg nog een koffie en wafel gegeten want ik was toch wel wat flauw. Daarna eten ingekocht bij een Carfour supermarkt die, ondanks de zondag, open was. Terug naar het hotel en wat op bed uitgerust. ‘s Avonds gegeten bij een Italiaan tegenover mijn hotel. Geen wauw gevoel maar mijn maag was gevuld. 

10 juni 2024: Lourdes – Saint Bertrands de Comminges 

Ik werd in het Italiaans begroet met een vriendelijk bongiorno. De eigenaar bleek Italiaans te zijn. Na een goed ontbijt Lourdes tegen negen verlaten. Toen ik eenmaal de stad uit was moest ik al snel klimmen. Twaalf kilometer lang! De stijgingspercentages vielen echter wel mee. Behalve toen ik in het begin door een dorpje reed toen was het even 10%. Maar grotendeels was het tussen de drie en zeven procent. Goed te doen dus én een mooie omgeving. Wel rustig gefietst want er moest vandaag nog veel geklommen worden. 

Na de klim afdalen en al snel volgde een tweede klim. Kort maar wel steil! Tien procent was wel het laagste stijgingspercentage. Een groot deel zat ik rond de dertien. Afzien en het bleek later ook wel de zwaarste klim te zijn ondanks dat die eigenlijk het kortste was. 

De hele dag reed ik bijna grotendeels over de D26. Eventjes moest ik ervan af vanwege wegwerkzaamheden. Ik had de bordjes met “Route barree” wel gezien maar ik dacht laat ik het toch maar proberen. Vaak kom je met de fiets toch wel langs. Maar deze keer niet. Een vrachtwagenchauffeur waarschuwde me dat ik er echt niet langs zou komen. Een stukje terug omhoog gefietst en toen een zijweg genomen en die bracht juist achter de wegwerkzaamheden. 

Daarna was het weer meteen klimmen. Maar deze klim viel wel mee. Boven op de top stond een picknicktafel en daar geluncht en meteen van het uitzicht genoten. Een klein stukje afdalen en daarna nog een lange klim van acht kilometer. Eigenlijk waren het twee klimmen. De eerste twee kilometer, daarna circa twee kilometer dalen en toen nog ruim vier kilometer omhoog. 

Daarna afdalen en de echte klimmen had ik gehad. Ik reed door een vallei. De weg liep wat op en neer maar ik ging meer naar beneden dan omhoog. Bij het dorpje Saint Bertrands de Comminges, waar ik zou slapen moest ik wel nog een keer goed in de beugels. Het lag namelijk op een stevig heuvel. Bovenop de top zag ik een bordje naar mijn hotel. Ik had het snel gevonden. De vriendelijke eigenaar checkte me snel in en toen ik zijn Frans niet voldoende begreep ging die vlot over op Engels. Het meeste verstond ik overigens, wel. 

Gedoucht en even wat gelegen. Het was een pittige dag geweest met bijna 1700 hoogtemeters op 90 kilometer. Daarna door het dorpje gelopen. De tijd had hier stil gestaan en het straalde de middeleeuwen uit. De kerk bewonderd. Een kop koffie gedronken op het kerkplein. Daarna terug naar mijn hotel. Nog een half uurtje op bed gelegen en toen was het alweer tijd voor het avondeten. 

Gegeten in het restaurant van het hotel en gekozen voor het menu met een lokale rode wijn. Heerlijk gegeten! Iets te weinig voor een fietser maar het heerlijke brood wat erbij geserveerd werd vulde mijn maag toch voldoende. 

11 juni 2024: Saint Bertrands de Comminges - Foix 

Goed geslapen en heerlijk ontbeten met kwalitatief goede producten. Heerlijk brood, lekkere kaas en ham. Ik had eigenlijk niets anders verwacht want ook het avondeten bestond uit goede producten. Geen croissant! Dit had ik al gelezen in een review op Booking.com waar een Duitse touriste niet echt happy was met dit hotel. Voor de rest hadden ze lovende recensies. 

Tegen half negen op weg. Langs wat Romeinse archeologische sites gereden. Een zestal paarden liepen door een bietenveld en schrokken van mij. Waarschijnlijk waren ze uitgebroken en volg galop gingen ze er vandoor. Ik volgde weer de D26. Voornamelijk door een dal. Het ging wel wat op en af maar de stijgingen waren nooit echt indrukwekkend. Ik schoot dan ook goed op de eerste zestig kilometer. Wel was het fris en er viel zelfs een beetje regen. Maar niet de moeite waard om mijn regenjas uit te halen. 

Ik reed door kleine dorpjes met oude huizen met houten luiken voor de ramen. Zo stel je je Frankrijk voor. Maar ik kwam weinig mensen tegen. Duidelijk een dunbevolkte streek. Ook winkels zag ik eigenlijk niet maar gelukkig had ik genoeg water en proviand bij me. 

De tweede zestig kilometer was pittiger en meer klimmen. Wel mooi! De klimmetjes volgenden elkaar snel op. Meestal waren ze relatief kort maar eentje was bijna zes kilometer en er zaten steile stukken tussen. De zon begon te schijnen de laatste dertig kilometer. Daarom mijn jasje uitgetrokken. Ik had het warmer verwacht in Zuid Frankrijk! Maar om te fietsen was het natuurlijk best oké. De laatste dertig kilometer waren toch nog redelijk, maar geleidelijk, omhoog. Ik had nog een flinke klim verwacht maar dat was juist een afdaling door een grot. Donker hoor! Maar wel spectaculair! De laatste tien kilometer liepen lekker naar beneden. 

Ingecheckt in hotel Le Lons in Foix. Ik hoor vaak dat de Fransen onbeschoft zijn. Maar onderweg word ik altijd vriendelijk benaderd met “Bonjour”, “ courage”, “sorry dat we de weg versperden” of in hotels zoals deze of in de horeca altijd een brede glimlach en interesse wat je aan het doen bent. En mijn Frans is “MAL” oftewel slecht. Maar volgens mij vinden ze het al leuk als die domme Hollander het probeert. Ook deze receptioniste was een en al vriendelijkheid. 

Na het inchecken door Foix gelopen. Het heeft een leuk historisch centrum en de burcht hoog gelegen op een rots is indrukwekkend. Altijd in bezit gebleven van de Katharen. Twee uurtjes rondgelopen door de stad, een koffie gedronken en een logeeradres voor morgen, in Carcassonne, gezocht. Verder een fles water en koekjes gescoord bij de Carrefour. 

De fles water en koekjes teruggebracht naar het hotel en daarna een restaurantje gezocht en gevonden. Het was er druk, een goed teken, maar men had nog een plaats, daarna werden veel mensen afgewezen. Ik was weer juist op tijd. Zeker als je alleen bent dan moet je zorgen dat je er wat eerder bent dan de meeste mensen. Prima gegeten! Met o.a. het traditioneel gerecht cassoulet. Voor een fietser perfect eten! 

12 juni 2024: - Foix - Carcassonne 

Half acht gaan ontbijten. Echt honger had ik niet waarschijnlijk zat ik nog vol van de cassoulet van gisteravond. Het was licht aan het regenen maar volgens de buienradar zou het stoppen na acht uur. Tegen half negen op weg en het regende een heel klein beetje maar te weinig om een regenjas aan te moeten trekken. 

Het ging een beetje op en neer maar de echte lange klimmen had ik toch wel gehad. De klimmen waren van het niveau Limburgse heuvels. Pittig soms maar nooit echt lang. De wind zat ook grotendeels mee. Naast weilanden en bos nu ook zo nu en dan akkerbouw. Zelfs wat koren gezien. 

Gestopt bij Val om het authentieke kerkje te bekijken en ook het middeleeuws centrum van Mirepoix bekeken. Vooral het gouverneurshuis was mooi door het houtsnijwerk. Hier een crêpe met suiker gegeten en een koffie. Daarna weer verder. Onderweg kwam ik een aantal vakantiefietsers tegen. Die had ik al niet meer gezien sinds ik de fietsbus was uitgestapt. Zo nu en dan viel er ook nog een druppeltje regen maar gelukkig brak de zon ook steeds meer door. 

Er waren nogal wat wegwerkzaamheden. De eerste kon ik nog vrij eenvoudig omzeilen. Bij de tweede zou dit een stuk lastiger worden en veel meer kilometers gaan opleveren. Daar had ik weinig zin in en ik besloot het erop te wagen. Een aantal kilometers zag ik geen wegwerkzaamheden behalve dat de weg er hier en daar slecht bij lag en je zag wat voorbereidingen. Uiteindelijk kwam ik toch bij wegwerkers maar die waren allemaal aan het lunchen. Snel door. De weg lag er goed bij en verder was er geen verkeer. Zonder problemen kon ik mijn route vervolgen. 

Bij Montréal nog een aardige klim die officieel in Montréal zou stoppen maar eigenlijk ging die nog een paar kilometer door. In de buurt van Carcassonne kwam ik steeds meer wijnvelden tegen. In Carcassonne was het even zoeken. Mijn Garmin herkende het adres van mijn hotel niet maar Google Maps op mijn telefoon bracht uitkomst. 

Later dan verwacht arriveerde ik, snel douchen en op naar de oude stad, tien minuten lopen van mijn hotel, met de stadsmuren en andere verdedigingswerken. Hier een uurtje rondgelopen en toen had ik de souvenirwinkeltjes wel gezien. Nog een beetje buiten de muren gelopen en toen via de Pont Vieux naar de nieuwe stad gelopen. 

Ook dit gedeelte van Carcassonne is best de moeite waard. Uiteindelijk neergestreken bij Place Carnot. Gegeten op het terras. De temperatuur in Carcassonne was toch al een stuk beter dan gisteren in Foix. Morgen naar Narbonne. 

13 juni 2024: Carcassonne - Narbonne 

Best aardig ontbeten en dat had ik eigenlijk niet verwacht van zo’n budgethotel. Daarna op weg. Het zonnetje scheen al lekker en al snel was het te warm voor mijn jasje. Heerlijk fietsweer vandaag en toch nog een paar uitdagende klimmetjes. 

Ik reed niet alleen door een mooie omgeving maar onderweg was er ook nog wel wat cultuurhistorische zaken te bekijken zoals een oude authentieke molen en de Katharenstad Minerve. Een echt Middeleeuws stadje met steile trappen en smalle steegjes. En ook een indrukwekkende brug over de Cesse-kloof maar die was veel later gebouwd. 

De omgeving van Minerve was ook mooi met veel rotspartijen. Het laatste stuk naar Narbonne had ik een flinke wind tegen. Dat belooft nog wat morgen. Het laatste stuk liep langs een kanaal met een aantal schutsluizen. 

Deze keer gereserveerd bij een particulier het huis lag midden in het centrum van Narbonne. Het was een oud huis en de toegang ging via een code. Die werkte gelukkig. Ook wel eens meegemaakt dat die niet werkte en dan is het maar hopen dat de eigenaar er snel kan zijn. Een mooie grote kwamen in een authentiek huis. Er was ook een gemeenschappelijke keuken. Mijn fiets maar in het gangetje naar de keuken gezet. Na het douchen zag ik dat er nog een fiets stond. Waarschijnlijk was dus een van de andere gasten ook met de fiets. 

De stad gaan verkennen. Wat rondgelopen met behulp van een toeristenfolder incl. kaart die in het huis lag. Voor een middag is Narbonne best een leuke stad om te bekijken. Vooral de kathedraal en het bisschoppelijk paleis waren de moeite waard. Nog wat in de zon gezeten bij het kanaal van Robin wat midden door de stad liep. 

Daarna gaan eten bij een restaurant vlakbij mijn appartement. Prima gegeten hier. Daarna nog een witte wijn gedronken en wat gelezen in de historische roman “ De volmaakte ketter” Een roman over de Katharen van Hanny Alders. Een mooie roman waarbij fictie en non-fictie goed gemixt zijn. En het speelt zich af in het gebied waar ik doorheen fiets. 

14 juni 2024: Narbonne - La Grand Motte 

Goed geslapen, alleen wakker geworden van wat schreeuwende meeuwen. Ontbeten in de keuken en tegen half negen op weg. De stad uitrijden was een makkie. Wel een vervelend windje. In het begin ook nog een aantal kleine klimmetjes. Sommige waren wel nog steil maar het duurde nooit lang. De zon liet zicht in het begin nog niet zien. Ik was benieuwd of het een mooie route zou worden want deze etappe had ik zelf uitgestippeld om de Katharenroute te combineren met de Blauwe Loper. 

Zodra ik Narbonne uit was fietste ik door een landelijke omgeving. Veel over fietsroutes en fietspaden gereden vandaag. Ik kwam dan ook veel andere fietsers tegen zoals wielrenners, bikepackers, vakantiefietsers en veel dagjesmensen. Door de tegenwind schoot ik niet echt op. Tegen kwart over elf toch maar wat gaan eten maar ik had nog geen veertig kilometer afgelegd. De zon kwam gelukkig wel door. Twintig kilometer verder kon ik eindelijk een blik op de Middellandse zee werpen. Er liep een mooi fietspad langs. 

Door de lage duinen en wat begroeiing had ik ook iets minder last van de wind. Maar het bleef pittig. Doorgereden tot Sete. Het leek me een gezellig stadje maar ik vond het nog wat te vroeg om nu al te stoppen. Wel even aan de rand van de stad nog wat gegeten. Ik moest nog zo’n vijftig kilometer. De zon was ondertussen verdwenen en zou zich die dag ook niet meer laten zien. Het werd iets frisser en zo nu en dan viel er een druppel regen. Maar de regen zette niet door en mijn jasje kon in de tas blijven. 

Ik fietste iets meer het binnenland in en hier was het wel wat afwisselender dan alleen maar langs de zee fietsen. Een goed fietspadennetwerk overigens. Ik had hier ook nog wat minder last van de wind. Gelukkig maar want ik begon mijn benen te voelen. Tegen kwart over vijf arriveerde ik in La Grand Motte. 

Mijn hotel had ik snel gevonden. De receptionist had in eerste instantie alleen een plek buiten voor mijn fiets. Daar was een fietsenstalling met afdak, er was videobewaking zei hij. Het leek mij toch niet echt veilig dus ik drong aan op een plek binnen voor mijn fiets. Hij gaf me toen een kamer op de begane grond en dan mocht ik mijn fiets binnen parkeren. Wel wat krap maar dit leek me een veiliger alternatief. 

‘s Avonds gegeten in visrestaurant Poseidon bij de jachthaven. Daarna nog een biertje gaan drinken en de Mannschaft tegen Schotland gekeken. 3-0 was het in de pauze. De Duitsers rolden de Schotten op. Na de eerst helft naar bed gegaan. Ik was moe. 

Om 4:00 uur schrok ik wakker van het brandalarm. Snel mijn kleren aangetrokken en ik was zo buiten want ik sliep op de begane grond. Ik zag dat de nachtportier druk bezig was om, volgens mij, het alarm uit te zetten. Andere gasten zag ik uit het raam kijken maar ik was, samen met een echtpaar en hun dochter, de enige die buiten stond. Vreemd hoe apathisch men altijd reageert op een brandalarm. Ik heb het nu drie keer meegemaakt in een hotel en de meeste gasten blijven gewoon op hun kamer. 

Tegen half vijf was het de nachtportier gelukt om het alarm uit te krijgen. Wel ging hij nog even controleren waar het alarm volgens hem gestart was. Twee kamers naast mij zou de bron zijn. Het kan aan mijn Frans liggen maar erg communicatief was de nachtportier niet. Maar ik begreep dat het loos alarm was, iets met de warmte op de kamers. En dan was de zomer nog niet eens echt begonnen ;-) 

15 juni 2024: La Grand Motte - Avignon 

Tegen negenen op weg. De tegenwind viel mee als je het vergeleek met gisteren. Eerst nog La Grand Motte uitrijden die niet zo’n goede fiets infrastructuur had. Maar toen ik eenmaal dit plaatsje verlaten had liep het in het begin wel lekker. Na twaalf kilometer, vlak voordat ik de Middellandse zee zou verlaten, nog de historische havenstadje Aigues-Mortes bezocht. Toch heel wat sfeervoller dan Le Grand Motte wat allen maar bestond uit witte hotels en appartementen. Het centrum bestond uit stadsmuren, torens, stadspoorten en oude woningen. 

Doorgereden over een mooi geasfalteerd fietspad langs het Rhône kanaal. Maar helaas werd dit op een gegeven moment een slecht gravelpad. Aan de andere kant van het kanaal renden witte Camargue paarden. Op het gravelpad kwam ik geen fietsers meer tegen, wel nog enkele wandelaars. 

Na tien kilometer kwam ik weer op asfalt. Na een tijdje ging de route weer over gravel. Deze nog wel gevolgd maar daarna moest ik over gras verder. En toen toch maar besloten om de officiële weg te nemen. Hier wel een irritante tegenwind. Op deze weg nog wat geluncht. Uiteindelijk kwam ik weer op een fietspad langs een kanaal. Avignon was niet meer ver. Twintig kilometer voor Avignon een indrukwekkend kasteel bewonderd. 

Daarna naast asfalt ook weer over gravel. Avignon ingereden via fietspaden. Ingecheckt bij Hotel d’Angleterre De fiets kon in een afgesloten ruimte waar nog enkele trekkingbikes stonden. Ik was dus zeker niet de enige fietser in het hotel. Na het douchen de stad alvast een beetje gaan verkennen. 

Vroeger gegeten dan normaal maar in een toeristisch Avignon is dit geen probleem. Het was ook niet echt geweldig qua kwaliteit vond ik. En ook de service liet wel wat te wensen over. Morgen toch echt iets beters gaan zoeken. 

16 juni 2024: Avignon 

Vandaag een rustdag. Wat later ontbeten dan normaal en tijdens het ontbijt een wasje gedraaid. Daarna op weg naar de oude stad. Ik had al kaartjes gekocht voor het pauselijk paleis incl. de tuin van het paleis en de vervallen brug van Avignon. Verder nog wat door de stad gelopen. Het was zondag dus de winkels waren grotendeels dicht. 

Tegen half twee gaan warm eten. Het was veel beter als gisteren en ook de service was goed. Het restaurant was dan ook iets minder toeristisch. Nog even gebabbeld met een Amerikaanse uit Florida die aan de tafel naast me zat. Ze treinde met haar dochter door Spanje en Frankrijk. 

Tegen drieën het café Pipeline op gezocht om de wedstrijd Nederland - Polen te gaan kijken. Er waren nog wat Nederlanders. We waren zeker de sterkste maar het was toch nog spannend. Uiteindelijk wonnen we met 2-1. Behoorlijk wat bier gedronken tijdens de wedstrijd. Nog snel wat eten en water gekocht voor de rit van morgen en toen terug naar mijn hotel. 

Een uurtje geslapen en daarna in de hotellobby een heerlijke fauteuil opgezocht, koffie gedronken en wat gelezen. Tegen tienen naar bed. Morgen weer verder fietsen. 

17 juni 2024: Avignon - Valence 

Tegen zevenen opgestaan en om 7:15 uur was ik bij het ontbijt. Het brood arriveerde samen met mij. Maar voor de rest stond alles al klaar. Ze serveerden een prima ontbijt bij Hotel d’Angleterre. Tegen half negen op weg. 

Bij Avignon meteen de Rhône over. Ik volgde de zogenaamde Groene Weg. Aan mijn rechterkant had ik lang uitzicht op de Mont Ventoux. De route was goed aangegeven met bordjes. Onderweg mooie rotspartijen, kastelen of ruïnes van kastelen op de heuveltoppen. Zo nu en dan een brug over. De hangbrug bij Rochemaure vond ik het mooiste. 

Het was een afwisselende rit. Ik reed niet alleen langs de Rhône maar ging ook vaker het binnenland in. Naast kastelen zag ik ook regelmatig een waterkrachtcentrale én een kerncentrale waar ik omheen moest fietsen. Ik kwam veel vakantiefietsers onderweg tegen. Zo nu en dan een kort pittig klimmetje als ik een dijk of brug moest op fietsen . Maar het was verder een vlakke rit, goed asfalt en de wind in de rug. Op zich een gemakkelijke rit, alleen de warmte en de zon maakte het nog pittig. 

Al werd ik kort even afgekoeld. Twee vakantiefietsers waarschuwden me in het Frans dat er verderop op de route een probleem was. Maar ik kon niet goed opmaken wat dit zou moeten zijn. Maar al snel ontdekte ik dat de weg onder water stond. Het was helder water en ik kon het fietspad zien liggen. Maar ik kon toch niet goed inschatten hoe hoog het water nu precies stond. Moet kunnen dacht ik maar het stond nog behoorlijk hoog en mijn onderbenen waren helemaal nat. Verder droog de overkant gehaald al moest ik nog goed doortrappen. 

Na 160 km bereikte ik Valence. Ingecheckt bij hotel Saint Jacques na het douchen wat door het centrum van Valence gelopen. Ik was laat en het was er daarom vrij stil. Tegen achten gaan eten vlak achter het Hotel de Ville waar een soort van markthal stond waaronder een terras stond. Prima eten hier! Tegen half tien teruggelopen naar het hotel en binnengelopen bij een Grand café om de tweede helft Frankrijk - Oostenrijk te kijken. Frankrijk won maar ik vond ze niet overtuigend. Wellicht hebben we vrijdag een kans. 

Bij het hotel stond een oudere man wat te klungelen om binnen te komen. Het moest met een code maar de deur ging niet open. Ik probeerde het ook twee keer maar mij lukte het ook niet. Het bleek dat we de verkeerde deur probeerden. Eind goed al goed. In de lift nog even met hem gebabbeld over het voetbal. 

18 juni 2024: Valence - Lyon 

Tegen zevenen opgestaan. De aardige receptioniste had me gisteren gewaarschuwd dat er een grote groep zou gaan ontbijten om half acht. Dus het kon druk worden. Maar ik wilde ook op tijd vertrekken. Het zou een warme dag worden en ik had weer veel kilometers voor de boeg. 

De drukte bij het ontbijt viel reuze mee. Het was een groep Indische scholieren die Frans studeerden. Ik had gisteren al even gebabbeld met ėén van de begeleiders. Ze werden streng aangepakt en mochten alleen Frans spreken. Tegen half negen op weg. Een vriendelijke receptionist, een ander als gisteren, hielp me met mijn fiets pakken en wenste me goede reis. 

Valence was ik snel uit en de Rhône kwam weer in zicht. In het begin liep het nog niet echt lekker. Nog moe van gisteren? Nee niet echt want mijn benen voelden prima aan. Tegen elven liep het beter. Logisch want de rugwind begon aardig aan te trekken. Dit hadden ze ook voorspeld. Wat ze ook voorspeld hadden was dat het warm zou worden. En dat was het. Ik had het gevoel dat ik moest blijven drinken en mijn voeten stonden in brand. 

Het was verder een mooie rit. Meer jaagpaden als gisteren. Ook weer een aantal energiecentrales, wijngaarden op de heuvels en veel fruitteelt. En ook weer veel andere vakantiefietsers al had ik het gevoel dat het er wat minder waren dan gisteren. Onderweg nog twee Friese vakantiefietsers met een Santos tegengekomen. Zij had namelijk een Fries vlaggetje op haar spatbord en daarom herkende ik ze. 

De laatste vijfentwintig kilometer naar Lyon waren minder mooi. Mijn routeboekje gaf aan dat je beter niet de fietsroute kon nemen die de Via Rhona aangaf. Of je pakte de trein in Givors of je reed toch maar de route uit het boekje. Het laatste heb ik gedaan maar de route liep over drukke wegen en voorsteden van Lyon. Veel verkeer en een tweetal beklimmingen. Niet echt zwaar maar als je boven de honderd kilometer zit dan voel je het toch. 

Tegen half elf kwam ik bij mijn hotel aan. Ingecheckt maar een plaats voor de fiets bleken ze niet te hebben. Buiten waren er fietsparkeerplaatsen vertelde de receptioniste me en binnen hadden ze absoluut geen plaats. Dan moet ik iets anders zoeken zei ik tegen haar want mijn fiets wilde ik niet de hele nacht buiten op straat laten staan in een grote stad. In de lobby stond een fiets en scooter, waarschijnlijk van personeelsleden en daar had mijn fiets nog best bijgepast. Op mijn kamer ging ook niet volgens haar. Toen ik uiteindelijk wilde vertrekken had ze toch plek. In de kelder maar het stallen kostte wel 18! Euro. Mijn fiets de steile keldertrap afgesleept, gedoucht en kort gewandeld in Lyon. 

In 2015 was ik er de laatste, en eerste, keer geweest. Na de wandeling gaan eten bij Restaurant Val d’Isere. Een restaurant met lokale specialiteiten. Hier was ik in 2015 ook een drietal keren geweest. Het was er nog steeds goed dineren. Nog wat inkopen gedaan voor de volgende dag en een aantal biertjes gaan drinken. Morgen een iets minder langere etappe dan de ruim 130 kilometer van vandaag. 

19 juni 2024:- Lyon - Maçon 

Goed ontbeten! Tegen negenen op weg. Lyon uitrijden ging gemakkelijk via de fietspaden. Voordat ik het wist had ik Lyon achter mij gelaten. Ik kwam ook nog langs het restaurant van Paul Bocuse. De eerste helft ging langs de Saône en volgde ik de bordjes van La Voi Blue. 

Ondanks dat mijn route De Blauwe Loper heet verliet ik La Voi Blue. Een korte klim bracht me het binnenland in. Ik reed voornamelijk over rustige veldwegen. Ik kwam nog langs kasteel Flecheres wat op bepaalde dagen te bezichtigen is. Maar vandaag niet. Je zag er ook niets van zien want het was verborgen achter groene hagen. Bij de hoofdingang hing wel een mooie luchtfoto. 

Langzaam afdalen richting Saône. Geluncht bij de rivier en daarna snel via een korte klim het binnenland in. Ook nu weer fietsen door een boerenlandschap over veldwegen. Pas bij Maçon zag ik de Saône terug. Hier zou ik overnachten. Ingecheckt bij hotel Kosy Appart’Hotels. Ze bieden een soort van studio’s met klein keukentje. 

Na het douchen door het stadje gaan lopen. Het centrum van Maçon is best de moeite waard. Er zijn wat historische gebouwen waaronder de Saint Vincent Kathedraal (niet meer in gebruik), een grote kerk in het centrum, leuke pleintjes en wat middeleeuwse panden. Maçon was helemaal in de ban van de Tour de France want ze zijn startplek van een etappe. Op een terras wat gelezen en daarna nog water ingekocht. Terug naar mijn hotel. Juist op tijd want het begon te onweren met flink wat regen. 

De regen was maar van korte duur en bij de rivier gaan eten. Lekker alleen het dessert had voor mij wat minder zoet gemogen. Nog een biertje gaan drinken maar het smaakte me niet dus op tijd terug naar het hotel. 

20 juni 2024: Maçon - Chalon sur Saône 

Vandaag een kort ritje van circa 65 km. Geen zon deze ochtend maar het was wel nog redelijk warm. Een jasje hoefde ik dan ook niet aan. Tegen negenen reed ik weg. De route was grotendeels vlak langs de Saône. 

Onderweg veel vogels zoals zwanen, reigers en kraaien. En een roofvogel die een kraai te pakken kreeg. Het gebeurde vlak voor mijn ogen. Een andere kraai viel de roofvogel aan en probeerde zijn soortgenoot nog te redden. Maar tevergeefs. De roofvogel vloog met kraai weg achtervolgd door de andere kraai. Maar loslaten deed die niet. 

Na ruim dertig kilometer kwam ik aan in Tournus. Dit historisch stadje met abdij lopend bekeken. Daarna weer verder. Met een stevige wind in de rug schoot ik goed op. Geluncht aan het water en daarna door voor de laatste twintig kilometer. Na ongeveer tien kilometer verliet ik de Saône en ging ik meer het binnenland in. Gedeeltelijk reed ik over een oude spoorlijn. 

Tegen tweeën arriveerde ik in Chalon sur Saône. Even gekeken bij mijn hotel of er wellicht toch iemand was maar officieel kon ik pas om 17:30 uur inchecken. Er was niemand. De fiets afgesloten en vastgeketend laten staan en te voet het oude centrum verkend. Chalon sur Saône is zeker de moeite waard. Een oud centrum met veel oude gebouwen. Na anderhalf uur mijn fiets opgepikt en wat gaan drinken op het plein bij de kathedraal. Gelezen in het boek Tinker, Tailor, Soldier, Spy van John Le Carré. 

Tegen half zes was ik bij mijn hotel. Het inchecken ging snel en de fiets kon binnen staan. Er stonden al verschillende fietsen waaronder een tandem. Later zouden er nog een paar fietsen bijkomen. En er was ook nog een Zwitserse motorrijder. Hét leek wel meer een hostel dan een hotel. Het was dan ook een budget hotel met één ster. Mijn kamer had wel een douche maar geen toilet. Dat moest je delen en lag op de gang. 

Toen ik wilde eten begon het weer te regenen. Het oude centrum niet binnengelopen maar vlakbij mijn hotel lagen een aantal restaurants en brasseries. Prima gegeten bij Brasserie Neptune voor een eenvoudige prijs. Het was dan ook een eenvoudige en volkse brasserie zonder poespas. Ook veel locals hier. 

21 juni 2024: Chalon sur Saône - Auxonne 

Tegen half acht opgestaan en ontbeten in de lobby van het hotel. Er zaten al twee Franse dames die ook op de fiets waren. Het hotel bood zelf geen ontbijt. Wel een koffieautomaat maar nadat ik er geld in had gegooid voor de koffie kwam er niets uit. Dan maar zonder koffie. Een personeelslid waar ik mijn beklag bij kon doen zag ik niet. 

Tegen negenen op weg. Het zou vandaag veel gaan regenen. In ieder geval startte ik er deze ochtend mee. In het begin nog even zonder regenbroek gereden. Maar die toch ook maar snel aangedaan. Chalon sur Saône uitrijden was geen pretje door het vele verkeer. Maar na een kilometer of vijf zat ik op rustigere wegen. Na tien kilometer stopte het met regenen. Mijn regenbroek weer uitgetrokken, al moest ik die na enige tijd toch weer aantrekken. Gelukkig maar voor even en voor de rest van de rit zou het zelfs droog blijven. 

Een route barree leek weer roet in het eten te gooien maar er kwamen twee vakantiefietsers van de andere kant en ik begreep van hun dat het mee viel en dat je er best kon fietsen. En dat klopte, het asfalt van het fietspad was aan één kant wat verbrokkeld. Bij Seurre geluncht en kort door het stadje gereden. Het zonnetje begon zelfs te schijnen. 

Het was al lang geleden dat me dit nog gebeurde maar ik werd achtervolgd door twee zwarte herdershonden die woest grommend met me mee renden. Voor beten ben ik nooit zo bang maar wel dat ze tegen me of tegen mijn fiets springen. Ik had de wind in de rug dus ik reed vrij hard en daarom hielden ze het niet echt lang vol. Een stukje verderop kwam een vakantiefietser me tegemoet, een stukje verder nog één en een paar minuten laten een echtpaar op de fiets. De herdershonden konden hun lol dus wel op. 

Tegen half drie reed ik Auxonne binnen. Inchecken kon ik pas om vijf uur. Mijn fiets wel gestald bij het hotel. Vlakbij lag de plaatselijke VVV en daar een plattegrond van het stadje gescoord. Auxonne heeft fortificaties uit de 14e tot de 17e eeuw. Er waren een aantal stadspoorten, een oude kazerne die nog steeds in gebruik was door het Franse leger en een mooie kerk. Er was ook een standbeeld van een trotse, jonge en slanke Napoleon. Hij had in Auxonne op de artillerie school gezeten. 

Om vijf ingecheckt. De receptioniste was al helemaal klaar voor de wedstrijd, Frankrijk - Nederland, van vanavond. Ze droeg het Franse nationale voetbalshirt en ze had Franse vlaggetjes op haar wangen geschminkt. Juist op tijd want het begon weer te regenen. Een hotel geboekt voor morgen en wat gerust. Tegen zevenen gaan dineren in het restaurant van mijn hotel. Prima eten en in tegenstelling tot gisteren wel meer verfijnd. 

‘s Avonds Nederland - Frankrijk gekeken in een plaatselijke bar. Volgens mij was ik de enige Nederlander. In het hol van de leeuw of beter gezegd in het hol van de haan. Maar het valt me op dat het EK nog niet zo leeft in Frankrijk. Er keken meer mensen niet dan wel. Alleen de tafel naast mij volgde de wedstrijd met spanning. Na de match, die 0-0 werd, meteen naar bed gegaan. 

22 juni - Auxonne - Vesoul 

Ik had om acht uur afgesproken voor het ontbijt. Om kwart voor acht wilde ik naar beneden maar de deur was nog op slot. Ik kon wel via een andere kant naar beneden maar officieel was dit niet de bedoeling. De dame van het ontbijt was dan ook lichtelijk verrast toen ik er al was. Er stond nog niets klaar en de lichten waren nog uit. U had toch om acht uur ontbijt besteld? Ik wist niet dat het zo nauw luisterde. 

Pas tegen half tien uit Auxonne vertrokken omdat ik nog inkopen had gedaan. Ik reed met regen weg en de hele dag zou het regelmatig, gelukkig maar zachtjes, regenen. Maar bijna de hele dag met de regenjas gefietst. Het liep wel de hele dag gemakkelijk. Er was weinig wind, niet te warm en grotendeels vlak. Zo nu en dan een lichte klim. 

Alleen de klimmetjes van de riviertunnels, om slingers in de Saône af te steken, bij Recologne en St. Albin boden nog enige uitdaging. Verder zag ik vooral graslanden, bos, akkers met koren, mais en zonnebloemen. Tegen half zes arriveerde ik bij mijn hotel in een weinig sfeervolle omgeving. Het lag namelijk op een terrein met fastfood restaurants en winkels zoals Decatlon en dergelijke. De receptioniste was wel heel aardig en de kamer zag er prima uit. Het was meer zo’n doorreis hotel. De fiets werd netjes opgeborgen in een ander gebouw. 

Na het douchen de reviews van de restaurants bekeken. Ze kwamen er allemaal niet zo goed van af. Uncle Scotty kwam nog het beste uIt de bus. Dus daar maar gaan eten. Het eten was zo zo zullen we maar zeggen. De bediening was wel heel attent. Verder was er geen vertier in de omgeving. Ook niet erg, Tijd voor een boek. 

23 juni 2024: Vesoul - Epinal 

Ik was de enige in de ontbijtzaal. Volgens mij was het niet echt druk in het hotel al stonden er wel een aantal auto’s. Na een goed ontbijt op weg uitgezwaaid door de receptionist. De eerste veertig kilometer gingen over heuvelachtig terrein. Mijn voorrem wat aangedraaid, mijn achterrem kreeg ik niet meer bijgesteld. De remblokjes waren te versleten. In Nancy toch maar een fietsenmaker gaan zoeken. 

Na de eerste veertig kilometer fietste ik verder langs het kanaal des Voges die me helemaal tot Epinal bracht. De Saône had ik achter mij gelaten en ik ging morgen verder langs de Moezel. Het kanaal des Voges liep langzaam omhoog. Er zaten dan ook veel sluizen in. Als je hier met de boot doorheen moet varen dan moet je wel geduld hebben denk. Bij elke sluis steeg ik een aantal meter. Langzaam veranderde dan ook het landschap want uiteindelijk zat ik toch op circa 370 meter boven n.a.p. Langs dit kanaal fietsen was wel heel mooi met veel groen. 

De hele weg had ik ook een, meestal lichte, tegenwind. Gisteren de hele dag voornamelijk de 10 rond getrapt. Vandaag zat ik meestal op de negen. De tegenwind was dan wel iets minder maar er was in ieder geval geen regen en de zon scheen ook regelmatig. Tegen vieren arriveerde ik in Epinal en checkte ik in bij het Ibis hotel. De fiets kon in de parkeergarage waar ze een afgesloten fietsenkelder hadden. Even na mij checkten twee Duitse dames op de fiets in. Onderweg was ik ook al een aantal Duitse vakantiefietsers tegengekomen. Het is duidelijk dat ik in Lotharingen zit. Vroeger tijdens de Frans - Duitse oorlog (1870-1871) was Epinal en vele andere plaatsen in deze omgeving dan ook Duits gebied. 

Na het douchen het centrum van Epinal gaan bekijken. Dit stelt niet echt veel voor. Ik had er meer van verwacht. Er is een kerk, een ruïne, een soort van Japanse toren en wat oudere huizen. Maar ik had het snel gezien. Neergestreken op Place des Voges bij Brasserie du Commerce. Een lokaal bier gedronken en gegeten. De ober sprak zowaar een paar woorden Nederlands. 

24 juni 2024: Epinal - Nancy 

Epinal uitgereden en na drie kilometer zat ik weer op de officiële route. Nog steeds langs het Kanaal des Voges. Maar nu licht naar beneden. Het viel me nu nog beter op hoeveel verval het kanaal had bij iedere sluis. Het was een warme en zonnige dag vandaag maar veel last had ik er niet van want grotendeels reed ik in de schaduw. 

Tegen tweeën reed ik Nancy binnen. Ik had een appartement gehuurd in de binnenstad van Nancy vlakbij het grote trekpleister het Stanislav Plein. Maar daar kon ik pas om 16:00 terecht. Niet erg want ik wilde mijn remmen laten repareren. Vlakbij bij mijn appartement laf de fietsenzaak Cyclomaniak. Ze hadden goede reviews. De nieuwe remblokjes konden ze er opzetten en dit zou vanmiddag gebeuren. Ik zou geappt worden als het klaar was. De tassen kon ik zolang laten staan. 

Het centrum ingelopen en bij de plaatselijke VVV een stadsplattegrond gehaald met een aantal routes die ik kan lopen. Al even het Stanislav plein bewonderd. Er op lopen kon ik niet want het was afgezet. Kinderen uit de stad hadden er een defilé vanwege de Olympische Spelen in Parijs. Er werd ook streng gecontroleerd. Iedereen die het plein op wilde werd gecontroleerd en moest zijn of haar tas openmaken. Maar er zat wel een lek in de beveiliging. Via het VVV kantoor het plein op liep was er geen controle. Hier kwam ik bij toeval achter. Op het plein ook veel politie met grote machinegeweren. Men liet niets aan het toeval over. 

Naar het park gegaan en een colaatje gedronken. Tegen vieren op weg naar het appartement. De sleutel zat ik een kleine safe die vastgeketend was aan traliewerk die voor de ramen hing. Er waren twee safes maar beide kreeg ik niet open met de code die ik per mail ontvangen had. Het zou niet de eerste keer zijn dat het niet werkt maar vreemd was het wel. Gebeld met de eigenaar die me eerst was veiligheidsvragen stelde. Er bleken twee knoppen op de safe te zitten. De achterste had ik niet gezien omdat de safe niet te draaien was. Eind goed al goed ik was binnen. 

Het appartement gecheckt en een half uurtje op bed gelegen. Nog wat boodschappen voor het ontbijt gedaan en een soort van botanische tuin bewonderd die vlak bij mijn appartement lag. Tegen half zeven kreeg ik een app van de fietsenzaak. Er was een probleem met mijn remmen en vandaag kreeg hij het niet meer gefixt. Mijn tassen opgehaald. De fietsenmaker legde me uit was het probleem was. Bij het plaatsen van de nieuwe remblokjes moest hij, volgend hen, aan een boutje draaien met als gevolg dat er iets kapot gesprongen was. Dit was zowel bij de voor als bij de achterrem gebeurt. Ik kan me bijna niet voorstellen dat bij beide remmen dit probleem optreedt. Feit is dat beide remmen nu kapot zijn. Morgen ging hij of een collega kijken naar een alternatief zodat ik mijn weg kan vervolgen. Lukt dit niet dan is het einde verhaal. Want ik heb geen tijd meer om te wachten. Dan wordt het met het openbaar vervoer naar huis vrees ik. 

‘s Avond uitstekend gegeten bij Restaurant La Primatiale. Daarna nog wat gaan drinken bij een biercafé waar het vol met studenten zat. De jonge Fransen drinken steeds meer bier in plaats van wijn. Gelezen in het boek van John Le Carrré ‘Tinker, tailor, soldier, spy’. Tegen half twaalf terug naar het Stanislav plein. Dit is mooi verlicht nu. Tegen twaalven terug naar het appartement. Het is goed geweest voor vandaag. Morgen door Nancy gaan wandelen. 

25 juni 2024: Nancy 

Zelf mijn ontbijtje moeten verzorgen. Dan mis ik toch een hotelontbijt. Een mens wordt snel verwend ;-) Tegen half tien de stad in. De zon scheen al stevig en het was dan ook al goed warm. Er waren twee wandelingen die ik wilde doen. Allereerst de Middeleeuwse wandeling en daarna die van de Art Noveau. Beide wandelingen stonden op mijn stadsplattegrond maar waren ook goed aangegeven met bordjes en symbolen op de stoep. Bij de belangrijkste monumenten stond uitleg maar jammer genoeg alleen in het Frans. 

‘s Middags de koelte van het park opgezocht. Gelezen en naar de mensen gekeken. Tegen half zes mijn fiets gaan ophalen. Hele nieuwe remmen hadden ze erop gezet. De oude kreeg ik mee. Zou ik hier nog wat aan hebben? Ik besloot ze toch maar mee te nemen. In ieder geval zijn de hendels nog goed. Al denk ik nog steeds dat de fietsenmaker een fout gemaakt heeft. Die betreffende monteur was er nu overigens nu niet. 

‘s Avonds om 18:00 was er de voetbalwedstrijd van Nederland tegen Oostenrijk. Maar het Franse team speelde tegelijkertijd. No way dat je dan ergens de verrichtingen van het Nederlandse team kan kijken. Via de liveblog van nu.nl de wedstrijd een beetje gevolgd. Toch spannend maar verloren helaas met 3-2 tegen. Oostenrijk. Toch waren we door naar de volgende ronde. 

Weer goed gegeten bij Restaurant La Primatiale. Eigenlijk waren dit wel de beste diners van deze vakantie. Het is wel duurder maar dan heb je ook wat. Daarna nog een biertje genomen op het Stanislav Plein. Morgen naar Metz. 

26 juni 2024: Nancy - Metz 

Tegen negen vertrokken. Nancy was ik snel uit. Het zou vandaag een korte en vlakke rit worden langs de Moezel. Vandaag nog meer watervogels gezien dan normaal. Zwanen, aalscholvers, reigers en eenden. En ook grote vissen, forellen?, die boven het water uitkwamen. Ik had tijd genoeg vandaag dus er een tijdje naar gekeken. De reigers die er vlakbij stonden vonden het ook wel interessant maar durfden, denk ik, de aanval toch niet aan. Deze vissen waren een maatje te groot. 

Onderweg werd ik regelmatig ingehaald door twee oudere mannen op hun elektrische fietsen. Zo nu en dan pauzeerden ze en dan haalde ik hun weer in. De een noemde ik de BMC man omdat hij een wielershirt van BMC droeg en de ander de Peugeot omdat hij op een Peugeotfiets reed. Beide mannen waren behoorlijk corpulent maar de BMC man reed altijd het hardst en lag altijd een stuk voor op zijn kameraad. 

Naast de natuur was er ook nog wel wat anders te zien zoals de kerk en abdij van Pont-a-Mousson, een (gedeeltelijk) Romeins aquaduct, wat ooit een van de grootste aquaducten van de Romeinen was. En er was veel aandacht voor Amerikaanse GI’s die tijdens de Tweede Wereldoorlog gevochten hadden bij de Moezel. 

Tegen drieën kwam ik in Metz aan en tegen vieren de stad ingelopen. Metz heeft een mooi oud centrum dat zeker de moeite waard is om het te bezoeken. Ik ben er een aantal jaren geleden geweest en heb toen een aantal dagen in Metz gelogeerd. Vandaag voornamelijk de kathedraal bezocht met zijn mooie glas-in-loodramen o.a. gemaakt door Chagall. Daarna doorgelopen naar Place Jeanne d’Arc, een liefelijk pleintje waar het heerlijk zitten is. 

‘s Avonds goed gegeten, forel!, bij een restaurantje vlakbij mijn hotel. Daarna nog was biertjes gaan drinken op Place Jeanne d’Arc. Maar op tijd naar bed gegaan. Vandaag was een easy ritje maar morgen zal het lastiger worden. 

27 juni 2024: Metz - Luxemburg Stad 

Om half acht zat de ontbijtzaal al behoorlijk vol. Tegen negen op weg waarbij de eerst dertig kilometers bekend terrein voor me waren. Hier had ik al eerder gefietst. Vlak en wind in de rug. De eerste veertig kilometer gingen snel. Het is niet het mooiste stuk langs de Moezel. Er is nogal wat industrie. Bij Cattenom de Moezel verlaten. 

Langs een enorme kerncentrale en daarna werd het heuvelachtiger. De vier enorme koeltorens van de kerncentrale had ik al enige tijd zien liggen en het duurde wel even voordat ze weer uit het zicht waren. Door wegwerkzaamheden moest ik een flink stuk omrijden. Dit scheelde toch al gauw zes kilometer. De hele rit bleef op en af gaan. Schaduw was er nauwelijks en de zon brandde flink. In een dorpje geluncht onder wat bomen. 

Het eerste stuk door Luxemburg was niet echt geweldig. Ik reed door een industriegebied en drukke wegen. Wel waren er overal fietspaden. Het werd pas rustig zo’n zeven kilometer voor Luxemburg Stad toen ik via een fietspad door het dal van de Alzette kon fietsen. Het fietspad bracht me tot in het oude centrum van de hoofdstad van Luxemburg. Mijn hotel lag vlakbij het Hertogelijk Paleis dus ik moest nog flink klimmen voordat ik daar arriveerde. 

Bij het hotel aangekomen kwam de receptionist al naar buiten gerend druk gebarend dat ik mijn fiets daarachter kon stallen. Het was dat ik de reviews op Booking.com had gelezen anders had ik niet begrepen dat hij de parkeergarage bedoelde waar ook een fietsenstalling, incl. Fietspomp en gereedschap, bij was. Maar eerst inchecken zei ik want ik had geen zin om met de bagage te gaan slepen. Tijdens het inchecken nog een hele discussie met de receptionist gehad toen hij mijn paspoort wilde kopiëren. Uiteindelijk hem een aangepaste scan, BSN nummer doorgestreept, toegezonden. Wij, de receptionist en ik, waren geen vrienden meer. 

Na het douchen door de stad gelopen maar al snel gaan eten bij een restaurant met Luxemburgse specialiteiten. Goed eten voor een nog redelijke prijs. Nog wat door de stad gelopen en bij Brasserie Simon, die een eigen brouwerij heeft, hun pils en IPA geprobeerd. Zeker niet verkeerd. Tegen elven naar bed. 

28 juni 2024: Luxemburg Stad - Troivierges 

Om half acht bij het ontbijt. Geen ontbijtbuffet deze keer maar bediening aan tafel. Het was allemaal erg afgemeten en voor een fietser wat weinig. Om een of andere reden was mijn Garmin aangesprongen en had nog maar 39% batterij. Snel nog wat bijladen! Tegen negen op weg. 

Afdalen naar de benedenstad en daarna door de voorsteden naar het platteland. Hoe verder je van de hoofdstad afkwam hoe mooier dat het werd. De eerste veertig kilometer waren gemakkelijk en vlak. Daarna volgenden een paar intensieve klimmen en de bijbehorende afdalingen. Zo nu en dan een kasteel op een bergtop. Uiteindelijk vlakte het terrein weer wat af. Maar heuvelachtig bleef het toch, de klimmetje waren vaak steil of was ik gewoon moe aan het worden? 

Maar het aantal hoogtemeters, ruim 1200, waren behoorlijk vandaag. Tegen half vijf ingecheckt bij Hotel Restaurant Lamy. Er waren nog wat andere fietsers waaronder een ligfietser. Hij stond voor me bij de receptie tijdens het inchecken en vroeg of er 's morgens koemelk bij het ontbijt was. Ik vond het wel een vreemde vraag bij het inchecken en ook bij de receptioniste zag ik de verbazing op het gezicht. Maar het antwoord was positief.    's Avonds prima gegeten in het restaurant van het hotel. Al was ik wel van tafel gewisseld omdat men mij in eerste instantie buiten aan een hoge tafel met hoge barkruk gezet had. Niet erg prettig om te dineren vind ik zelf.     29 juni 2024: Troisvierges – Monschau  Vroeg opgestaan en gaan ontbijten. De ligfietser stond was al zo goed als klaar met zijn ontbijt en verliet de ontbijtzaal. Toen ik mijn cornflakes wilde aanlengen met melk zag ik dat de literfles helemaal leeg was. Bij het personeel om melk gevraagd. De ontbijtdame was heel verbaasd dat er geen melk meer was want ze had de fles helemaal gevuld vertelde ze me en u bent pas de tweede ontbijtgast deze ochtend. Ik moest meteen aan de ligfietser denken en zijn vraag over melk bij het inchecken. Waarschijnlijk had hij de hele literfles opgedronken.    Ik zou vandaag tegemoet gereden worden door John en John. De eerste John woont samen met zijn vriendin Rita in Monschau en ik zou bij hen blijven overnachten. Anders was ik waarschijnlijk in één keer naar huis gefietst. Bij St. Vith kwam ik de beide Johnnen tegen. Eerst een koffie en gebak genomen in het centrum van St. Vith en daarna door naar Monschau via de Vennbahn. Afzien voor me want beide Johnnen zaten op de racefiets.    30 juni 2024: Monschau – Hoensbroek  Tegen tienen weggereden. John en Rita wonen vlak langs de Vennbahn dus dat bespaart me een klim vanuit Monschau. Vandaag een makkelijke rit van circa zeventig kilometer waarvan vijftig over de Vennbahn. Tot Aken is dus lekker rustig en daarna nog zo'n twintig kilometer naar Hoensbroek. In het begin van de middag was ik weer thuis. Deze fietsvakantie meer kilometers gemaakt dan ik normalerwijs doe. Maar het was de moeite waard en goed te doen door het vlakke karakter van de Blauwe Loper. En ik ga zeker nog eens terug naar Frans Baskenland. Al heb je hier wel goed materiaal en een goede (klim)conditie voor nodig.    Leeswijzer 

De Katharen-Basken fietsroute / Peter van Rossum en Kees Mieras 

Fietsroute de Blauwe Loper naar de Middellandse zee: Heerlen – Stes.Marie-de-la-Mer / Johan Groenewold en Ger Keijsers 

https://www.europafietsers.nl/ 

Foto's van deze fietsvakantie

[jansiemons]

Fietssuggestiestroken Latem Deurle

Fietssuggestiestroken?!?! Die geniale vondst van verkeersgoeroes die je dagelijkse rit veranderen in een epische tocht door een jungle van asfalt, fietsen en auto's. Vergeet die vervelende, veilige gescheiden fietspaden en auto-straat waar alles ordelijk en voorspelbaar is. Nee, in Latem houden we van wat pit in ons leven! Daarom besloot men om de Koperstraat een make-over te geven die zelfs Picasso zou doen blozen van jaloezie. Want laten we eerlijk zijn, iedereen in Latem scheurt toch rond op elektrische bakfietsen, en onze trottoirs zijn zo breed dat je er een Tour de France etappe op kunt beginnen. Avontuur, chaos, en een snufje artistieke flair: welkom in onze wereld van de fietssuggestiestroken!

Laten we beginnen met de bomen in de Koperstraat. Oorspronkelijk zouden deze zonder pardon gekapt worden voor een vlekkeloos fietspad. Herplanten, zeg je? Ha! Dat zou veel té makkelijk zijn. Bovendien, hun wortels staken al als ondeugende kaboutertrollen reeds hun hoofdjes boven de grond en zorgden voor een heerlijk complex tafereel en dat zou het allemaal véél té moeilijk hebben gemaakt. Natuurlijk werd er grondig over nagedacht dat deze wortelgremlins blijven groeien en in de toekomst nog meer chaotische verrassingen kunnen opleveren! Dus werd er besloten in samenwerking met het mobiliteitsbureau dat er fietssuggestiestroken moesten komen! Perfect geschilderd in een modieuze kleur oker, want niets trekt de aandacht van automobilisten beter dan een mooie, zonnige kleur. En deze meesterwerken worden pas na het bouwverlof geschilderd, want zelfs oker heeft rust nodig.

Om onze fietssuggestiestroken nog spannender te maken, heeft men er ook wat extra aan toegevoegd: twee snelheidsdrempels en een wegversmalling. Want wie wil er nu niet een beetje vertragen en van het uitzicht genieten terwijl je over die drempels stuitert? Het is alsof je in een kermisattractie fietst, maar dan met meer adrenaline.

En geweldig nieuws: we mogen nu er opnieuw in beide richtingen rijden, wat de kans op spannende ontmoetingen met mede-avonturiers verdubbelt! Maak je geen zorgen, als het te chaotisch wordt, dan overweegt men een ingenieuze oplossing: de introductie van een lokale lus. Want laten we eerlijk zijn, wat is een straat zonder een strategisch geplaatste lus om je dag een vleugje mysterie en verwarring te geven?

En de kosten? Oh, een schamele 1.340.000 euro. Geen zorgen, Farys springt bij met een miljoen euro, en Latem legt de rest bij. Want veiligheid en stijl hebben natuurlijk hun prijs. En laten we eerlijk zijn, wat is een miljoen hier en daar als het gaat om de verkeersveiligheid?

Dus de volgende keer dat je je fiets bestijgt en die schitterende okergele streep volgt, bedenk dan dat je niet zomaar fietst – je neemt deel aan een episch avontuur waar Indiana Jones nog jaloers op zou zijn. Je trotseert niet alleen het verkeer, maar ook de subtiele kunst van chaos. Omarm de fietssuggestiestrook alsof het je lang verloren gewaande tweewielige soulmate is, geniet van de stuiterende achtbaanrit over snelheidsdrempels, en paradeer met trots door onze prachtige, okergekleurde straten. Want als je dan toch van je fiets wordt gekatapulteerd in deze 'fietssuggestiestroken-weg', kun je in ieder geval zeggen dat je het stijlvol deed! Als dat allemaal maar goed komt qua verkeersveiligheid!

18/07/2024

[sandernoordijk]

Op reis met de Nio ET5 Touring - Mixed Grill

[frankyreinphotography]

EU in het geweer tegen Chinese EV's

De Europese Unie wilt dat haar burgers afscheid neemt van de ICE-auto, oftewel brandstof-auto. En dat zij de elektrische auto omarmen. Vanaf 2035 mogen in de EU definitief geen nieuwe auto’s meer worden verkocht met een motor die draait op benzine, diesel of gas. De plannen maken deel uit van het ‘Fit-for-55’-pakket dat als doel heeft om 55 procent van de CO2-uitstoot te reduceren (ten opzichte…

[aparking]

Wanneer je van plan bent om te vliegen vanaf Schiphol, kan het handig zijn om een hotelovernachting te boeken in de buurt van de luchthaven, vooral als je een vroege vlucht hebt. Veel hotels in de omgeving bieden parkeermogelijkheden aan, maar hoe kun je deze opties het beste vergelijken? In deze blog bespreken we de factoren waarmee je rekening moet houden bij het vergelijken van parkeermogelijkheden bij hotels rond Schiphol.

1. Parkeer- en Verblijfarrangementen

Veel hotels rond Schiphol bieden speciale arrangementen aan waarbij je kunt parkeren en overnachten. Dit soort pakketten, vaak aangeduid als “Park, Sleep, and Fly”, bieden meestal een overnachting in het hotel en parkeergelegenheid voor de duur van je reis. Bij het vergelijken van deze opties is het belangrijk om te kijken naar de totale kosten, inclusief zowel de overnachting als het parkeren. Een goed voorbeeld van een dergelijk arrangement vind je op Schiphol Parkeren en Verblijven.

2. Vergelijk de Locatie en Afstand tot de Terminal

De afstand tussen het hotel en de luchthaven is een cruciale factor bij het kiezen van een parkeeroptie. Sommige hotels bieden een gratis pendeldienst naar de terminal, wat handig kan zijn als je zware bagage hebt of met kinderen reist. Het is belangrijk om na te gaan hoe vaak deze shuttles rijden en of ze 24 uur per dag beschikbaar zijn. Als het hotel geen pendeldienst aanbiedt, moet je misschien een taxi nemen, wat extra kosten met zich meebrengt. Je kunt de locatie van verschillende hotels bekijken via Schiphol Hotel Parking.

3. Beveiliging en Veiligheid van de Parkeerplaats

Niet alle parkeerplaatsen zijn gelijk als het gaat om beveiliging. Sommige hotels bieden beveiligde parkeerplaatsen met 24/7 cameratoezicht en omheiningen, terwijl andere een meer basale parkeeroplossing bieden. De veiligheid van je voertuig tijdens je afwezigheid is van groot belang, dus het is de moeite waard om te controleren welke maatregelen hotels hebben getroffen om hun parkeerplaatsen te beveiligen. Voor meer informatie over beveiligde parkeermogelijkheden bij Schiphol, bezoek Beveiligd Parkeren bij Schiphol.

4. Prijsvergelijking

Hoewel comfort en veiligheid belangrijk zijn, spelen de kosten van het parkeren vaak een doorslaggevende rol. Bij het vergelijken van parkeermogelijkheden is het essentieel om de prijzen van verschillende hotels te vergelijken. Let hierbij niet alleen op de prijs per dag, maar ook op eventuele extra kosten voor langere parkeersessies. Sommige hotels bieden kortingen of promoties, vooral als je direct via hun website boekt. Een handige plek om prijzen te vergelijken is Schiphol Parkeerprijzen Vergelijken.

5. Extra Services en Voorzieningen

Sommige hotels bieden extra services aan die je verblijf nog aangenamer kunnen maken. Denk hierbij aan het reinigen van je auto, valet parking, of zelfs de mogelijkheid om je elektrische auto op te laden. Het is goed om te weten welke extra voorzieningen beschikbaar zijn, zodat je kunt kiezen voor een hotel dat aan al je behoeften voldoet. Kijk naar hotels die deze extra services aanbieden op Hotels met Extra Parkeerdiensten bij Schiphol.

Conclusie

Het vergelijken van parkeermogelijkheden bij hotels rond Schiphol vereist aandacht voor detail. Het is belangrijk om rekening te houden met factoren zoals prijs, locatie, veiligheid, en extra services om de beste keuze te maken. Door goed onderzoek te doen en de verschillende opties naast elkaar te zetten, kun je een hotel vinden dat niet alleen een comfortabele overnachting biedt, maar ook een veilige en betaalbare parkeeroplossing voor je voertuig tijdens je reis.

[gekruidengeroerd]

‘Anneke Jam’ en even Stet in.

Iedereen weet wat er bedoeld wordt als iemand aan tafel twee vraagt. ‘Kan iemand even de “Anneke Jam” doorgeven?’ De inhoud van de grote pot rode bessenjam mindert snel.

De wind beweegt met ons mee en wij op onze beurt bewegen mee met de wind. Als een lichte bries alleen vroeg in de ochtend en op het eind van de middag uit haar bed wil komen volgen we haar ritme. Soms ratelt de ankerlier zelfs al voor zonsopgang op het voordek

Vieren de fok een beetje en nemen ondertussen een hap vanaf ons bordje op schoot.

Overdag vieren we lange siësta’s, gaan de stad in en bestellen koffie met Duitse taart.

Zwemmen rondjes om de boot en plukken onrijpe pruimen voor limonadesiroop. De 10.000 stappen op onze stappenteller halen we met gemak.

In het stadje Usedom proberen we net als 20 jaar geleden een nylon keukenschort te kopen. Zo ééntje die je als een vest met knopen aantrekt. Achter het fornuis is dit schort niet aan te raden, want voor je het weet sta je in vuur en vlam. Maar bij het dek schrobben kan het prima.

Vijf minuten voor sluitingstijd koop ik nog snel een paar kilo tomaten bij de groenteboer. ‘Aus eigene Garten’, zegt de verkoopster.

De nieuwe fiets app is even wennen. Zonder creditcard kan er tegenwoordig geen fiets meer gehuurd worden. Na een half uur lukt het me om twee fietsen te bevrijden van hun slot. We hebben nog 3 uur de tijd voor een fietstochtje. Zes uur staat vanavond als vertrekmoment gepland.

Fietsen richting de brug, steken het water over, hebben de wind in onze rug en er is niets aan de hand. Met een elektrische fiets zouden we zeker niet sneller gaan.

Dan ineens versnelt iemand de tijd en zijn de wijzers van de klok vooruit gezet. Het is onzeker of het pontje waar we mee over willen steken wel vaart. Gaan we 35 km terug tegen de wind in, of 15 km wind mee naar het pond? Besluiteloos, fietsen we een paar kilometer terug draaien dan weer om en bellen dan de patatzaak naast de pond, waar je een kaartje moet kopen om te checken tot hoe laat de pond nog vaart. 17.00 uur steekt de pond voor de laatste keer over vandaag. We hebben nog 35 minuten en moeten nog 15 km.

Met mijn rechterhand druk ik mijn bovenbeen naar beneden om wat extra druk op de trapper te uit te kunnen oefenen. Dit gevoel ken ik ergens van en talloze fietstochten van Uithuizermeeden naar de middelbare school in Warffum komen naar boven. Voor mijn gevoel altijd tegenwind.

Speeksel loopt uit mijn mondhoeken en mijn lippen zijn kurkdroog. Het zure appeltje wat ik onderweg plukte helpt maar een klein beetje.

Zeg tegen Hans dat hij maar vooruit moet fietsen om de pond tegen te houden. Bij hem is de fut er echter ook wel uit. Samen zwoegen we voort. Fietsen nog een keer verkeerd. Nog vijf minuten en twee kilometer te gaan.

Op onze laatste druppels diesel rijden we een gehuchtje binnen waar de patat #kar net haar luiken laat zakken. Fiets maar door gebaart de eigenaresse, koop maar een kaartje op de pond. Nog 40 meter. De schipper ziet ons aankomen en wacht. Zet mijn fiets op de stander, val op een bank neer en kan geen pap meer zeggen.

De prijs voor de pond 25 euro voor ons samen voor 10 minuten maakt me ook niet meer uit. Zo blij dat we deze overtocht gehaald te hebben. Bellen naar de Najade dat we te laat zijn maar dat de schade meevalt.

Aan de overkant bestellen we twee ‘Radlers Citroen’, klokken die achterover en stappen snel weer op voor de laatste 7 km terug naar Usedom

Echt heel relaxed in drie uur tijd meer dan 60 km gefietst zonder pauze. Nu alleen nog maar even eten koken voor de groep.

In Nederland zou het niet kunnen, even per ongeluk bij een Sail langs komen waaien. In Stettin kan dit echter wel. Zonder dat we het wisten wacht na 24 zeearenden, 2 ijsvogels en ontelbare aalscholvers op wit gescheten bomen, Sail Stettin op ons.

Meerdere drie en viermasters liggen afgemeerd langs de wal. Voor de nacht mogen we blijven liggen, maar de volgende ochtend om acht uur moet de Najade vertrokken zijn. Voor de zekerheid komt de organisatie ook om vijf uur in de ochtend nog even langs om er echt zeker van te zijn, dat we de gemaakte afspraak niet vergeten. Al vroeg varen een rondje langs de schepen. Vanaf ons achterdek zien we dat er op andere achterdekken briefings worden gegeven aan de bemanning. Daarna zoeken we helemaal achterin Stettin een plekje voor de kant. Een braakliggend terrein, niemand weet van wie het is. Op deze plek zou ik echter met gemak een kruidenwandeling kunnen geven.

Terwijl we denken op het eind van de wereld te zijn beland, zien we na het oversteken van het veldje, ineens de tram, lijn 11 staan. Voor 2 slotties per persoon kunnen we een kwartiertje later in het centrum uitstappen om even de Stet in te gaan. Dit grapje heb ik vandaag nog maar drie keer gemaakt vandaag. Als de doorsnee passagiers van de tram, symbool staan voor de doorsnee bevolking van Stettin, dan gaat het niet goed met Polen, tandeloze monden, ingevallen wangen, afgetrapte pantoffels, drank neuzen en trieste blikken zitten om ons heen

We halen glep bij de sklep, en leren dat de bakker, als het personeel gewisseld wordt, de winkeldeur tijdelijk op slot doet. De kas wordt opgemaakt en het nieuwe team start met een lege kas.

Bij de slager staan de kasten vol potten ingemaakte augurken, bietjes en paddenstoelen. Achter de kassa bij de supermarkt staan flessen met 98% alcohol.

Betalen kan alleen maar cash en in slotties natuurlijk. De euro is hier ver te zoeken

Met dezelfde tramconducteur als op de heenreis, hij zwaait als hij ons ziet, rijden we terug. Zo’n herhaalde ontmoeting geeft onmiddellijk het gevoel iedereen hier in de stad te kennen en laat je thuis voelen

Naast een gezonken vracht schip meren we af in een piepklein Pools haventje. Verschillende wilgen zijn de nieuwe lading en vullen de ruimten tussen de spanten in. Wel veel goedkoper dan het aanleggen van een nieuwe steiger en de bolders zitten er al gratis op. Waterlelies omlijsten deze bijzondere afmeerplek.

Vijf Polen, allemaal met een fles bier in de hand, komen informeren naar onze buitengewone meet apparatuur. Dit moet wel een technisch hoogstandje zijn, want hoe weten we anders in vredesnaam waar we kunnen varen met zo’n groot schip in deze ondiepe wateren. Als Derk vervolgens met onze peilstok naar voren komt duurt het even voordat ze van hun verbazing zijn bekomen. Havenbewoners noemen ze zichzelf, ze zijn van hier, en wonen in de haven.

Zwaluwen zitten als muzieknoten op de elektriciteits- draden. In de glep verbazen we ons over de afmetingen van de tomaten en de kolen. Tussen de groenten in staat een grote emmer met ingemaakte augurken. Venkelbloemen versieren de bovenkant.

Rügen ronden we voor de helft, via Swinoesie steken we over naar Sassnitz. Zeilen langs de Königsstuhl, laten de zon de krijtrotsen beschijnen en draaien weer om.

De Razende Roland tuft en toetert door de heuvels en door de bossen van Rügen

Als ik veel te hart een gravel pad naar beneden raas hoor ik haar in de verte Oeoeoeoeoe…

Het silhouet van Stralsund met haar vele kerken en hoge pakhuizen is al weer zichtbaar aan de horizon. Bijna terug bij af en de pot met Anneke Jam is leeg.

Van 6 tot 13 september kun je nog opstappen voor een avontuurlijk zwerftocht over de Nederlandse en Duitse Wadden naar Rottumeroog en naar de Duitse Waddeneilanden. We hebben nog 6 kooien beschikbaar. We starten en eindigen in Lauwersoog.

[rtvideaal]

Elektrisch rijden: veel interesse in een aantal Gelderse gemeenten

Anno 2024 zijn elektrische auto’s niet meer weg te denken uit het Nederlandse straatbeeld. Met de introductie van nieuwe modellen, groeit ook het aanbod aan tweedehands exemplaren. Van alle Gelderse gemeenten is vooral in Heerde de interesse in deze elektrische occasions opvallend groot. Ook in Doetinchem wordt het zoekfilter ‘elektrisch’ vaak gebruikt. Dit blijkt uit analyse van de Nederlandse…

[antwerpenize]

Information Overload

Op dit moment worden in Vlaanderen vervoerregio’s uitgerold. Aan de ene kant zijn er de aanbieders, publiek-private partners en consultants, en aan de andere kant de verschillende betrokken overheden zoals vervoerregio’s, provincies, gemeentes en hun vertegenwoordigers. Vervoeraanbieders willen zich profileren in de markt, terwijl de verschillende overheden en politici proberen te pronken met hun aandeel in de verwezenlijkingen. Daarom zien ze ook graag hun eigen vlag gecommuniceerd worden.

De behoefte aan een bordje, icoon, pijl of grondplan komt bijna altijd door een designprobleem, niet door een communicatieprobleem.

MAAS (Mobility as a Service) is al een tijdje een “buzzword” in de wereld van de mobiliteit. Een moderne Vlaming koopt geen voertuig meer om van A naar B te rijden, maar wil betalen voor de mobiliteit die op dat moment en op die plaats het meest voordelig, snel en betrouwbaar is. Het idee is dat de vervoerswijze dus niet altijd hetzelfde is. Je stelt op basis van je eigen voorkeuren het ideale persoonlijke vervoersmenu samen. Je fietst bijvoorbeeld naar de bushalte waar je je fiets veilig kunt stallen, neemt de bus naar het station en de trein naar de volgende stad. Daar neem je een elektrische deelstep tot je eindbestemming. Die “schakels” of plaatsen waar je van vervoersmiddel kan wisselen, zijn “mobihubs” die we in Vlaanderen gemakshalve Hoppinpunten noemen. Het is vanzelfsprekend dat elke aanbieder daar zijn mobiliteitsdiensten aanbiedt en niet ergens midden in de velden. De locaties en groottes van die hubs zijn dus logisch: ze bevinden zich op mobiliteitsknooppunten, denk aan stations en belangrijke bestemmingen zoals woonkernen, bedrijvenclusters of vrijetijdsbestemmingen. Waarom we voor die plaatsen in Vlaanderen een apart logo en branding nodig hebben is de vraag. Dat elke bus, deelauto of -fiets met een extra logo communiceert dat hij deel uitmaakt van het Hoppin-netwerk lijkt gewoon overkill, alsof er in Vlaanderen bussen of deelfietsen bestaan die geen enkele kern of andere belangrijke bestemming aandoen.

Het bos en de bomen

Infozuilen, folders, schermen en bijbehorende apps staan vol met de logo’s en branding van aanbieders, vervoerregio’s en sponsors. U vraagt, wij draaien. Vlaamse communicatie-, IT- en mobiliteitsexperts hebben ondertussen al aardig wat uren besteed aan de ontwikkeling van logo’s, apps, sites en stickers, maar bijna niemand lijkt door de ogen van de gebruiker te durven kijken en eens een briefing in vraag te stellen (outside the box). Vandaag staan in Antwerpen Centraal de infopunten en ticketautomaten van De Lijn en de NMBS broederlijk naast elkaar te blinken, en moet je voor elke deelmobiliteitaanbieder een aparte app op je goed opgeladen smartphone hebben staan. Zonder werkende kredietkaart kom je die veilige fietsenstallingen ook gewoon niet binnen. In elke Vlaamse kern staat binnenkort een mooi Hoppinpunt, met een duur infoscherm waarop je met wat geluk zal kunnen lezen dat de volgende bus binnen 45 minuten arriveert.

Vlaanderen Mobiel

Op dit moment worden te veel middelen voor de verkeerde dingen aangewend. Met een beetje samenwerking en innovatie kunnen we wellicht voor hetzelfde geld de gebruiker veel meer bieden, een tram die op tijd komt bijvoorbeeld. Als het maar werkt! Hoe het er achter de schermen aan toegaat is voor de gebruiker eigenlijk minder van belang. De publieke ruimte slibt dicht met schreeuwerige mobilitietscommunicatie, terwijl met goed design een station, metroingang of dorpskern eigenlijk voor zich zouden kunnen spreken. We hebben in ieder geval geen 300 verschillende soorten blinkende pijlen, logo’s, brands en apps nodig en voertuigen vol kleuren, stickers en vlaggen, maar één stevige, veilige en betrouwbare dienstverlening die iedereen vlot en logisch van A naar B kan brengen met de op dat moment meest voor de hand liggende dienst die ons vervolgens duidelijk en eenvormig wordt aangerekend. Kortom, een vlot en betrouwbaar vervoersnetwerk waar Vlamingen trots op zijn.