#Benden sana hediye

[ciceklihediye]

Benden Sana Hediye Kutusu

Özel günlerin kurtarıcısı, en sıradan günlerin neşesi hediye kutuları hemen herkes tarafından sevilen ve tercih edilen hediyelik ürünler arasında yer alıyor. İçerisinde hediye edeceğiniz kişinin mutlu olabileceği ürünler bulunan hediye kutu setleri, herkes için pratiklik sağlıyor. Hediye kutusu dendiğinde yüzlerce farklı konseptteki hediyelik kutu seçeneği ile akla ilk olarak Çiçekli Hediye…

[katakullii]

Ananemin ahretliğini görmeye gittik, ben de gittim, şimdi kendisi epey yaşlı ve gelmişken görmek istedim. Sanki ananem de hala buralarda gibi hissettirdi bu ziyaret. Çok mutlu oldu, birkaç kere, anneni gördüğüme de sevindim ama senin gelmene çok sevindim dedi. Ben de onu gördüğüme sevindim.

Dindar bir kimse olduğu için bana namaz kılıyor musun diye sordu, hayır dedim ve böyle biraz durup sana bir tesbih hediye edeyim dedi, etti de gerçekten. Yaptığı şey çok ince geldi, niye namaz kılmıyorsun gibi şeyler söylemek yerine tesbih hediye etmek, yobaz olmamak böyle bir şey herhalde işte. Sonrasında da sen kılmasan da evine namaz kılan biri gelirse kullanır benden sana hatıra dedi.

[hataysekshikayelerisblog]

KOCAMA KUMA 1

Merhaba Ben Nermin, Önce kısaca kendimden bahsedeyim.

İstanbul Avrupa Yakasında oturuyorum, 51 yaşında, sağlık meslek lisesi, laboratuar teknisyenliği mezunuyum. Eşim İsmet Diş Hekimi 65 yaşında, Avrupa tahsilli, çağdaş, eksiğini fazlasını bilen, mesleğinde başarılı, anlayışlı ve şefkatli biri. Eşimle 30 yıl önce tayinim dalayısı ile Batman'da tanıştık, bir yıl sürmeden de evlendik ve ardından istifa ettim, o günden bugüne de ev hanımıyım. Evliliğimiz çok yadırganmıştı, aradaki yaş farkı, kariyer farkı, ailelerin statü farkı vs.vs. Evliliğimizin 2 ana sebebi vardı ben güzel ve oldukça alımlı, eşim ise popüler, kariyer sahibi ve zengin biri idi. Başlangıçta çok bunaldım ama eşim çok destek oldu ve hep arkamda durdu bu da Eşimi daha çok sevmeme nedendi. Evliliğimize Benden çok O sahip çıktı. Zaten mahalle baskısı da artınca ve Eşim İstanbul'dan da iyi bir teklif alınca, 5. yılda buraya taşındık. İlk 4 yıl içinde 2 de çocuk sahibi olduk, ikisi de okuyup evlenip hayata karıştılar. Şimdi ikisi de yurt dışındalar.

Evliliğimiz yatak hariç mükemmel ve örnek sayılır, ama Eşim çok anlayışlı olduğu için dikkatli ve seçici olmak kaydı ile Beni serbest bıraktı. Ben de kaçamaklarımı hep tatillere sığdırdım. Ben de iyi seçimler yaparak çok şükür bir sorun yaşamadım. 20 yıldır süren ilişkim bile var ve eşimde bilir. Hatta çoğunda da seyirci olur.

1,70 boyunda, bakımlı ve düzenli spor yapan biriyim, aralıklı olarak ta estetik olurum.

Yaklaşık 6,5 ay önce de göğüs ve vajina estetiği yaptırdım. Yani en fazla 30 yaş gibiyim. Çoğu yerde eşimi babam zannederler.

Gelelim hikayemize, oturduğumuz sitede yan komşum Süheyla Abla Karadeniz'li çok vefakar ve candan bir komşum, 15 yıldır bir aile gibi olduk neredeyse. Süheyla Abla'da eşi işadamı, bir oğlu 2 kızı var.

Süheyla Ablanın kız kardeşi Sevim Hanım'da Karadeniz'de oturuyor, eşi işadamı hem İstanbul'da hem memlekette işleri var ailenin.

Sevim'in 2 oğlu var, burda karşıda üniversite okuyorlardı. Alpay ve Selçuk Zaman zaman Süheyla Ablaya gelirlerdi. Ayrı gayrı olmadığından hep içiçe ve çok samimi idik. Zaten anneleri ile de arkadaş idik.

Büyük olan Alpay oldukça yaramaz ve çapkın biri idi. Her fırsatta bana kur yapardı Ben de güler geçerdim. Doğrusu çok yakışıklı ve alımlı biri olduğundan Ben de ilgisiz kalmaz ve hoşlanırdım. Ama korkudan bir türlü fazla yüz vermez idim.

Gel zaman git zaman bu okulu bitirip memlekete döndü ve aramızdaki istek eyleme dönüşmedi.

Aradan 3 yıl falan geçti, Bir gün Süheyla Abla Bana geldi biraz tedirgin ve şüpheli bir hali vardı; hayrola falan derken Kadın anlatmaya başladı.

Küçük kızı Pelin ile yeğeni Selçuk birbirlerini seviyor ve çıkıyorlarmış, Sevim de bu işi bitirelim bunları baş göz edelim diye sıkıştırıyormuş Ablasını.

İyi Abla dedim bak ne güzel bir kısmet, elin bilmediğin adamına vereceğine kızını tanıdığın bildiğin ve de yeğeninden iyisini mi bulacaksın, çocuk yakışıklı,terbiyeli, kariyerli, iş güç sahibi ver gitsin deyince biraz rahatladı. Sahi mi kız dedi, Sahi dedim. Aferin kız senin sağ duyuna güveniyorum, Sen okey diyorsan bu iş oldu demektir hadi patlat kahveleri dedi. Bi şartla dedim Sevim'e Ben müjde vereceğim dedim, tamam Kız top sende ne yaparsan yap dedi. Aradım Sevim'i, Sevim Kız dedim kızımızI istiyorsan Benden isteyeceksin ve hediyem de kalın olacak dedim gülüştük, hayırlaştık......

Derken 2 gün sonra baktım yabancı bir telefon, açtım, Benim belalım Alpay, İstanbul'un en güzeli Nermin Ablam, Kürt Afrodit, falan filan derken, Bende bu sefer biraz ilgili davrandım, biraz kahkaha attım falan, Abla Annem dedi; Nermin Ablana kalın bir bilezik al, nasıl bir model olsun, ben bir kaç tane beğendim, resim atayım bir bak ya da sen resim at, Ben ona göre alayım diye soruyor. Ben de yok oğlum şaka yaptım Annene çok teşekkür ederim almış kadar oldum, gerek yok hayatta kabul etmem deyince, tamam Abla Ben Sana başka bir kalın hediye getirecem, inan İsmet Amcam hiç Sana vermemiştir öylesini demez mi, farkında olmadan birden bir kahkaha attım hınzır Seni dedim. Demez olsaydım gene başladı Mezopotamya ateşi gibi yaktın beni, bugün İsmet Amca ölse haftaya Seni istemezsem namerdim, dedi biraz daha şakalaştık görüşmek üzere dedik telefonu kapattık. 2 dakka sonra yine aradı bu sefer abla gitti Neroş olduk. Şaka yollu Ne lan ne istiyorsun diye cevaplayınca, Neroş ne olur bu sefer beni kırma, inan yanıyorum Sana deyince, Bende tamam hele o gün gelsin bakarız deyince bir yupiiii çekişi var görülmeye değerdi.

Derken 1 hafta sonra cumartesi öğleden sonra bunlar kızı istemeye geldiler.

Çok kalabalık olmasa yine de 5-6 aile olunca ev ortamı için kalabalık sayılırdı.

Ortamın 4 heyecanlısı vardı. Pelin-Selçuk ve Biz. Yani Ben ve Alpay.

2 gün öncesi çarşıya çıkıp, saks mavi omuz ve göğüs dekolteli, vucudu iyice saran likralı kumaştan kısa ve hafif yırtmaçlı bir abiye, aynı renkten bir tanga takım, çorap, ayakkabı ve çanta aldım. Her yer saks mavi oldu Bende. Ağdamı vs. yaptım. Sabah kuaföre gittim dönüşte eşim sormaz mı hayrola kız sende bir haller var, Sanki Pelin'i değil Seni istemeye geliyorlar deyince, bakalım belki Bize de bir kısmet çıkar deyince sarıldı ve öptü eğlen Aşkım yeter ki Sen hep böyle mutlu ol, yanımda ol dedi. Ben de içten bir teşekkür öpücüğü ile öptüm kendisini. Saati çatınca da Süheyla Ablalara geçtik.

Hoş beş isteme faslı sohbet derken bu arada Benim Alpay hiç açık vermiyor, Ben yokmuşum gibi davranıyordu. Bu hali Bende iyice bir güven ve istek oluşturdu. Yerimde duramıyordum iyice ıslanmıştım. Bahçeye bir sigara içmeye çıktım az sonra Benimki geldi o kontes çok harikasın başım döndü, lal oldum dedi, bak dedim her şey hoş güzel ama ya bir sakatlık yaparsan, Ben biterim, bu güzel dostluklar biter, iyisi mi vazgeçelim bu sevdadan dedim. O da bak dedi bütün sevdiklerim içer de onların üzerine yemin ederim ki, Sana karşı bir yanlışım olmayacak. Sana hep saygılı bir sevgili olacağım dedi tamam konuşuruz ama zorlama yok dedim ve anlaştık. 2 saat sonrası akşam yemeği için Florya sahildeki bir restoranda buluşmak için anlaştık.

Derken biraz düğün dernek yaptık, ortam da sakinleşti, gece Halama uğrayacam diye izin isteyip eve geçtik. Eşimden gece için izin istedim, ben demiştim sende bir hal var deyip takıldı biraz. Kim falan sorunca Alpay demedim eskilerden Volkan'ı dedim. Bir şartla dedi gelince anlatırsın dedi, gülüştük öpüştük. Makyajımı tazeledim, sakinleşmek için bir tek tekila içip, bizim duraktan araba çağırmamak için arabama atladım çıktım. Arabayı Yol üstünde Eşimin kliniğinin otoparkına bırakıp bir taksi çevirip restorana geçtim.

Sevgilim sakin bir köşe ayarlamış, Beni bekliyordu. Yemek yerken de o çocuksu ruh gitmiş tam bir beyefendi karşımda duruyordu, daha da etkilendim, bana iyice güven verdi. Ben bir bira içtim o da rakı içti, iyice birbirimize ısınınca biraz duraksayınca sohbet, gel biraz da eğlenelim, kalktık yakındaki bir otelin barına geçtik.

Yolda takside elimi tutup okşamaya başlayınca çok etkilendim neyse otelin önüne gelince indik. Tekrar elimi tutunca bende karşılıksız bırakmadım sıkıca sıktım elini, asansörde elini belime dolayınca bende başımı omuzuna dayayıp iyice sokuldum kendisine.

Derken bara geçtik, tanıyorlardı Bizim çapkını, güzel sahneye hakim köşe bir loca verdiler, bu sefer restorandaki gibi karşılıklı değil, kanepede iyice yanyana birbirimize sarılarak oturduk.

Derken servis geldi, O yine rakı bende, yine biraya devam ettik, müziğe eşlik edip eğleniyorduk. Derken bir slow çalınca dans edelim mi dedi? Olur dedim piste geçtik. Belimi kavrayıp dansa başladık az sonra, loşluğunda güvencesi ile, iyice kendine çekince müthiş aletini karnımın üzerinde hissedince nazlanarak yapmmaaa dedikçe iyice kendine doğru bastırırken bir yandan da kalçalarımı okşuyor, kulağıma defalarca neredeydin şimdiye kadar gecelerimin hayal kadını, diyerek saçımı tenimi koklayıp gizliden buseler konduruyordu.

Ben de ilgisiz kalmıyor başımı göğsüne dayayıp geldim işte aşkım diyerek karşılıklar veriyordum.

Kalabilirmisin, oda ayırayım mı deyince bir an karar vermede zorlandım, çok ısrar etti, biraz naz yaptıktan sonra, okey dedim.

Masaya geçtik, Oda için aşağı indi az sonra geldi odamız hazır, kalkalım mı dedi, olur dedim.

Bardan çıktık, asansör de bir sarılışı var anlatılmaz, ikimiz de kopmuştuk ileri derecede istek ve şevhet dolu idik.

Neyse odaya girdik, odamız suit, geniş ve denize nazırdı, omzumdan kürkümü alıp bir kenara indirdi, Ben lavoboya girdim iyice ıslanmıştım, ıslanacağımı bildiğim için, önceden pet koymuştum kukumun üstüne, peti çıkarıp lavabonun kenarına bıraktım, şeftalimi iyice yıkadım. Aynada bir baktım yeni estetik olan kukumun bu kadar çok şiştiğini ve güzel durduğunu görmemiştim. Dişlerimi fırçalayıp makyajımı gözden geçirip odaya geçtim.

Ardından o da dişlerini temizlemek için lavaboya geçti, az sonra, lavabo kenarında unuttuğum petle çıkınca çok utandım, bu bal kimin balı, kimin için aktı diyerek peti koklayıp koklayıp emiyordu.

Hemen sarıldım Senin için aşkım, Senin için, deyip karşılıksız bırakmadım. Bu bezi ömrümün sonuna kadar saklayacağım diye inliyordu.

Beni kanepeye oturtup direk önümde diz çöküp, ayakkabılarımı çıkarıp, ayaklarımı öpmeye başladı, Aşkııııım, Sultanımmmm hoş geldin dünyama, inan bugün Benim düğünüm bu da gerdeğimiz, asla bırakma Beni Kadınım, dedikçe kendimden geçiyordum.

Derken kalkıp kravatını ve gömleğini çıkartıp yanıma oturup Bana bir sarılışı vardı anlatamam. Vücut hatları kaslı ve ihtişamlı idi.

Ben maço görünüp de bu kadar duygusal ve içten yaklaşanını görmedim.Beni kucağına oturtup önce boynumu ve omuzlarımı öpüp koklamaya başladı, Ben de ilk seferlerde biraz ağır ve nazlı davransam da, bu Çocuğa kayıtsız kalamazdım. Sen neymişsin lan dedikçe kendinden geçiyordu, Hemen dudaklarına yapıştım. Deliler gibi, birbirimize susamışcasına öpüşüyorduk, aşk sözcükleri havada uçuşuyordu. Dedim ya bu çocuğa kayıtsız kalmayacaktım, bir yandan da kemerini çözüyor, muhteşemini okşuyor avuçluyordum. O da boş durmuyor bir yandan beni soyuyor göğüslerimi okşuyor, pantolonun düğme ve fermuarını açıyordu. Derken diz çökme sırası Bana geldi, pantolonunu indirip, kilodunun üzerinden aletini okşayıp öpmeye başladım. Aleti kocaman, pürüzsüz ve kalındı, Amerika'da, Fransa'da tanıştığım zencilerinkinden bile muhteşemdi. Hemen çıplak hali ile de öpüp yalamaya başladım resmen kendimden geçmiştim.Derken ayağı kalktı ve Beni kucaklayıp öpmeye başladı, karım ol karım ol diye inliyordu. Bir yandan da beni soyuyordu.

Kadınlığım şelale gibi akıyordu Eğilip Kilodumu çıkarırken dışa taşan ıslaklığı görünce delirdi, hemen orda duran peti kapıp kuruladı, bunu saklamam lazım, bu bez Bana Senin yokluğun da çok lazım olacak diye inliyor ve şeftalimi öpüyordu.

Dur bakalım Sana daha neler yapacam deyip bunu yatağa atıp, üstüne uzanıp öpmeye başladım. Aleti orama burama değdikçe müthiş haz alıyordum. Resmen deliriyordum.

Üstünde ters dönerek tekrar, kobrayı yalamaya başladım, bu arada o da şeftalime yumuldu. Sanki yutuyordu beni o içtikçe Ben sulanıyordum, Ah İsmet Amca bu şeftali böyle dar mı bırakılır, nasıl kıydın Nero'ya dedikçe, bittim tükendim sarsılarak bir anda sular seller gibi ağzına yüzüne boşaldım. Resmen yutuyordu, hemde zevkle, bittim tükendim çakılıp kaldım bacaklarının arasına. Kıpırdayamıyordum, şefkat ve sevgi ile yardım etti kaldırıp yanına uzattı, sıkıca sarılıp, kulağa hoş gelecek aşk sözcüklerini sıraladı. Bende çok müthişsin resmen bitirdin beni, neden Sana geçmişte haksızlık ettim bilmiyorum ah kafam deyince sıkıca sarıldı, Aşkım doğru zaman şimdi imiş, yıllardır bu anı bekledim, böylesi Senin açından hem daha güven verici oldu, benim içinde bir platonik aşkın gerçeğe dönüşü dedi ve öpmeye başladı. Ben de soluklanınca rahatlamıştım kontrolü ona vermiştim.

Beni korkutan o aleti nasıl alacağım idi, ameliyat sonrası hiç bir birlikteliğim olmamıştı sadece eşimle birlikte erotik film seyreder, aleti iş görmediğinden okşar yalar arada da doktor tavsiyesi ile, kontrollüce inceden kalına doğru duvar kasları gelişimi için dildo ve vibratör kullanırdık.

Derken silkinip kendime gelip lavaboya gidip, kendimi temizleyip, biraz kendimi dinleyip adapte olmaya çalıştım, ve kararlıca yanına geldim.

Geldiğimde Beni bekliyordu, Kontesim diyerek kalkmaya yeltendi bırakmadım ve yanına uzandım ve dudaklarına yumuldum, öpmeye başladım, o kadife sesiyle, Nerom, Neroşum dedikçe kendimden geçiyordum, Aşkım, Kadınım dedikçe yine sularım akıyordu. Karım ol, Karım ol, sana Hanım diye diye inliyordu. Karşılıksız bırakmıyordum Alpayım'ı. Kocam, Erkeğim dedikçe iyice kendinden geçip ağlamaya başlayıp, beni teşekkürlere ve iltifatlara boğmaya başladı, doyunca öpüp, göğüslerimi yeyip, İsmet'ime, ah İsmet Amca nerden bulup da aldın bu Kızı, Bana bıraksaydın ya diye söyleniyordu.

Aşkım Seninkinin tadı ağzımda kaldı diyerek beni ayağa kaldırıp oramı yalamaya başladı, ağzını kocaman açıp şişen şeftalimi resmen yutarcasına yiyordu, kısa sakalları değdikçe bitiyordum, onu uzatıp. deminki ters pozisyona aldım o her kıvrımı ile muhteşem aleti önce koklayıp, öpüp, yalamaya başladım boğazıma kadar çekiyordum, O'da kukumu iştahla yiyordu, iyice pişmiştim, Aşkım sıcaklığını hissetmek istiyorum dedi ve beni ters çevirip yanına uzattı. Önceleri biraz sürttürdü, korkuyordum, kalsın Aşkım ne olur dedikçe yalvarıyordu, korkuyorum Aşkım dedim, Korkma bak çok seveceksin dedi ve yavaşça girmeye başladı, bağırıyordum, bıraktı zorlamayı yanıma uzandı şefkatlice sarıldı öpmeye başladı, bu arada eliyle oramı okşayıp, parmakları ile masaj yapıp yavaşça içeriye dalıp çıkıyordu, bu Arada yine İsmet'ime saydırıyor, bu am böyle bırakılır mı diye söyleniyordu. İyice dolmuştum, Kararımı verdim alacaktım bu aleti, üstüne çıktım, sürte sürte hafifçe almaya başladım ama kendimden geçmiş patlamamak için kendimi zor tutuyordum. O da alttan zorluyordu hafifçe, derken dizim yorulma ve uyuşma arası rahatsız olunca, birden kontrolü kaybettim ve kaygan ortamda farkında olmayarak, şevhetin de etkisi ile, kontrolsüz bir şekilde Kendimi bıraktım, bağırtılar içinde aldım, bir an nefesim kesildi, alet içimde iken doğrulup, göğüslerimi okşayıp öperekten bağırtıları kısmak içinde olsa öpmeye ve cesaretlendirmeye başladı.

Kadınım, Aşkım, Nerom, Kürdom, Karıcığım diyerek Beni güzel sözlerle uçuruyordu, aleti ateş gibiydi, Kimin için ısıttın bu fırını dedikçe kuduruyordum, artık nispeten de olsa alıştım, Bende o güzel sözlere karşılık içimi döküyordum, Erkeğim, Kocam teşekkürler harikasın, neredeydin şimdiye kadar dedikçe iyice coşuyor ve coşuyorduk....

Hazır mısın Ben bitiyorum dediğimde, az daha, az daha bekle Sevgilim, Bana bu anı yaşat diye söyleniyordu, alışmıştım çok güzel bir ritm yakalamıştık, hadi artık dedikçe, dudaklarıma yapışıp az az daha derken, hadi aşkım bırak aşk sularını yıka beni derken, ben sarsıla sarıla boşaldım, ama ne boşalma. O'da hırıltılar, iniltiler içinde boşaldı, sanki bir roman yazmıştık.

Öylece kaldım, sıcak sularının içimden süzüldüğünü hissediyordum.

O anı öldürmemek için ve kutumun alışması için öylece alet içimde, Ben üstte epey bir kaldım.

Ayağı kalktık, Kalkıp banyoya geçmek istedi bırakmadım, diz çöküp muhteşemi dilimle temizledim.

Devamı için, O çok istekli idi ama, Ben bitmiştim, Kalktık temizlendik birer kahve içtik. İzin istedim bırakmak istemedi, ertesi gece için söz verince bıraktı. O otelde kaldı, Bende arabamı alıp eve geldim.

Yol yürüyemiyordum, kasıklarım bacaklarım, her tarafım zevk dolu ağrılar içinde idi. Bitik ve bitaptım.

Eve geldim, İsmet bekliyordu, halimi görünce gözleri parladı. Aşkım ne oldu böyle Sana dedi ve öptü Beni. Fena benzetmiş Seni bu Volkan, doping mi almıştı, yoksa grup falan mı yaptınız, tosta girmiş gibisin falan espiriler yaptı.

2 buzlu viski doldurdu, bu ateşi ancak bu söker, rahatlatır deyip sarıldı.

Anlatmayacakmısın diye ısrarla sorup duruyordu.

Bu bir Volkan'ın işi olamaz, bilirim diye üstüme geliyordu.

Hayır bu başka Volkan deyince, bilmezmiyim Ben deyip, böbürlenince güldük epey.

Eşim Volkan'ı bilir, çünkü yanında çok birlikte olduk.

O'na sürpriz dedikçe somurtuyordu.

Tamam dedim yarın akşam kilinikte yaparız, Sende burdan online izlersin, deyince kısmen anlaştık.

Kucaklayıp Beni üst kata odama götürüp, üstümü çıkarıp geceliğimi giydirip, ıslak tangamı da koleksiyon kasasına koymak için alıp, koklaya koklaya odasına geçti.

Arkası yarın. Kucak dolusu öpücükler....

[artikfarketmez]

kizzlar unutmadan bugun arkadaşımla kitap almak icin kitapcıya gittik ben önce kişisel gelişim reyonunu turladim sonra elimde yaşamak kitabi var... kitapcida çalışan yakisikli eleman yanıma geldi elime bi kitap verdi "kesinlikle bunu okumalısın" dedi anlattı biraz falan sonra baska bi tane önerdi ben o sıra baska raftan bi kitap aldım "popüler kültür kölesi olma beni dinle önce bunlardan birini al" dedi ama cocuk bi icim su ve asiri tatli😭 neyse en son 3 kitap arasında kaldim cocuk "hepsini al içinde kalmasın ben hepsine kefilim" dedi ben de "bunlardan birini öner ama hic sıkılmadan okumak istiyorum, bu önerdiğini seversem diğer ikisini de alırım" dedim birini gösterdi kasada ödeme yaparken de şey diyorum "sıkılırsam geri getiririm" gülüp "sıkılırsan benden sana bi kitap hediye" dedi ve finito... arkadasım sabahtan beri kanka boyu cok uzundu tam senlikti diyo ki gercekten hayatımda ilk defa cok anlık biriyle konusup güldüm cocukla 10 dk kitaplar hakkında konustuysak 10 dk kahkahalarla gülmüsümdür

[emirproy]

Gece yazıyı yazarken 6 gibi falan yazmıştım bitirmiştim tek tük hatırlıyorum ama uyuyakalmıştım telefon açık bir şekilde. Uyandığım gibi gönderip tekrar uyudum. Attığım fotoğrafları nasıl seçtiğimi dâhi hatırlamıyorum saçma sapan bir şekilde ddhsjsbejsnsgeajahsbs ama neyse asıl olay bu değil. Asıl olay altta çünkü tamamladım.

Gece sarhoş kafayla yazmışım. Sabah uyandığımda biraz şaşırdım biraz devrik ve eksik olmuş cümleler ama sıkıntı yok. Şimdi devamını getirmek istiyorum. Dün işteyken Emre, Kaan, Meryem, Buse ve Naz gece oturalım dediler. Biz de okeyleştik falan derken iş bitti döndük. Tam kantinden bira viski falan alıp gidiyorduk ki Salim aradı ve ağlıyordu. Çok kötüyüm odama gelir misin dedi sonra herkesi bırakıp hızlıca odaya indim. Sonra çıktık bira alıp odaya tekrar geri döndük. Gece 2.5'a kadar yanında kaldıktan sonra biraz refreshledim ve uyuttum. Yukarı çıkmayı düşünmüyordum ama Meryem aradı Salim nasıl oldu iyi mi iyi iyi ben de yorgunum çok içtim odaya geçip duş alıp uyurum dedim ama istemedi. Yukarı çık diyince ben de tamam dedim. Yukarı çıktığımda kantinden şarap ve viski alıp beni beklemişler. Atakan abi gidiyorsanız sahile bırakırım sizi diyince biz de tamam dedik. Kilise yoluna doğru gidip biraz götü başı dağıttıktan sonra lojmana geri döndük. Herkes ayrıldıktan sonra biz Meryem'le kantinde yalnız kaldık ve o kafayla çok iyi hatırlıyorum ikimiz de ağlıyorduk. Bi o konuşup ağlıyor bi ben konuşup ağlıyorum. Sonra benden antidepresan istedi ilk başta vermek istemedim ama sonra kötü olduğunu görünce antidepresanı vermek zorunda kaldığımı hissedip verdim. Sarhoş değildik ama kafa bi tık güzeldi. Sonra Annemle ilgili dün akşam yazıp tamamlayamadan uyuyakaldığım olayı anlatmak istiyorum. Yani asıl oradaki mucize ve yükselişi anlatıcam. 30 Kasım 2023 Nevşehir'den Siirt'te doğru yola çıktım. Hayatımın en boktan süreci başlıyordu orada. 1 Aralık'tan 18 aralık'a kadar Siirt'te kaldıktan sonra Silopi'ye tedavi için gitmiştim. Sonra tabi ameliyat falan filan o süreçleri hatırlamak dâhi istemiyorum çok kötü anısı var hepsinin. Her şey yavaş yavaş normale döndüğünde evdeyken psikolojimin gerçekten en bozuk olduğu süreçlerdeyken annem ve babamla yaşıyordum ve çok nazik her zamankinden daha hassas davranıyorlar sürekli hediye falan alıyorlardı. Sürekli kitap okuyup ara ara ders çalıştığım bir süreçti. Tekrardan söylüyorum hayatımın en kötü süreci ne psikolojik tedavi aldığım, ne futbolu bırakmak zorunda kaldığım, ne mide hastalıkları yüzünden 2 sene boyunca kıvranmalarım.. hiçbiri değil....

30 KASIM 2023 - 30 NİSAN 2024 arası.

Emir sen bu tarihte ölmediysen bir daha böyle bir durumun ortasında kaldığında ölmezsin. O günleri en yakından bilenler işte ailem ve sonrasında Andromeda. Annemle sürekli birlikte vakit geçirip bir şeyler okuyup keşfediyorduk. Sürekli ağlıyordum ama sürekli. Sürekli yazıp yazıp yırtıp siliyordum. Beni sürekli dışarı çıkarıyorlardı intihara meyilli olduğumu düşünüp ki daha önce buna şahit oldukları için düşünüyorlardı ama yapmam bunu bilmelerine rağmen hep kolluyorlardı. Bir şarkı.. MAVİ DENİYORUM AMA ..

ANNE DİYORUM BUNUN Bİ' SONU YOK MU?

Anneme bu sözü söyleyip dururdum ve ağlardım. Sonra bana dedi ki bir gün son bulacak biliyor musun? Belki bugün değil ama bir gün gelecek ve son bulacak. Ben senin potansiyelini, başarıya olan açlığını, hırsını, hevesini ve mücadeleni hep en yakından gördüm. Sen askerde aldatıldığında ölmedin, o sana bunu reva gördüğünde ölmedin, sen intihar ettiğinde ölmedin, günde ( her gün) 3 koca serum, onlarca ilaç aldığında ölmedin, hastanelerden hastanelere tedavi olduğunda ölmedin, en son kalp eklendi yine ölmedin (Andromeda bunu çok iyi biliyor) bu da seni öldürmez. Yaşayacaksın sadece zamanını bekle. Tamam diyordum çaresizce.

Bazı eşyalarım vardı ve içimden hep şey diyordum acaba bir gün bunları çöpe atar mıyım? Kıyar mıyım? Dayanır mıyım diye söyleniyordum. Dün akşam Meryem'le konuştuğumuz şeyler bunlardan ibaretti genellikle. 12 Mayıs yani tam 1 ay önce birkaç saat sonra beni buraya getirecek otobüse binmeden önce bütün dolabımı önüme yığıp artık bana zerre dokunmayan her şeyi gözümü kırpmadan çöpe attım. Şimdi dersin ki Meryem dedi niye 30 Nisan değil de 12 Mayıs'ta attın diye sadece tek bir cevap HİS. DOĞRU HİS. DOĞRU TİMİNG.

Emir şimdi en güçlü ve en kafası doğru çalışan haliyle burda. Arkadaşlıklara açık, doğru arkadaş seçimiyle sürekli eğlenmeyi seven ve hiç çekinmeden haykırarak gülen haliyle burada. Herkes tarafından parmakla gösterilen Emir burada. Herkes tarafından karşılıksız sevilen bazılarının (Gangster, yaramaz çocuk, fake Kürt) lakaplarını takıp bunlara gülüp geçen Emir burada. (Normal şartlarda anasını sikerim ama refreshledim ruhumu)

İşte bu yüzden sürekli Allah'a teşekkür ediyorum. Her zaman teşekkür et. Sen de et. Et ki gerçekten buna cevap versin.

Unutma mucizeler her zaman vardır sadece zamanını bekler. Aynı annemin dediği gibi... :)

[cayindibindekipiskevit]

ay babannemi yicem saksi ve cicek aldim sana hediye dedim oleyy oleyy deyip ziplayarak sevindi wşdmwpjdwodk su kadinin benden genc olduguna yemin edebilirm

[kosul123]

🌹🌿🌹HZ.HATİCE’NİN İKİ KEFENE SARILMASI..🌹🌿🌹

Hz.Hatice hastalığı şidetlenince Allah Resulü (s.a.v)’e dönerek;

-Ya Resulallah beni dinlemeni ve vasiyetimi yerine getirmeni istiyorum.

Birincisi; önce sana hakkıyla hizmet edemedim,beni affetmeni istiyorum yâ Resulallah.! dedi.

Allah Resulü (s.a.v);

-“Hayır,asla senden hiçbir kusur görmedim,sen yapman gerekenin en iyisini yaptın,hiç kimse yorulmamıştır senin yorulduğun kadar,sen ki bütün malını Allah’ın yolunda sarfettin.” dedi.

Hz.Hatice Peygamber Efendimiz (s.a.v)’e, Fatıma (r.a)’yı işaret ederek,ikincisi sana diyeceğim şey şudur ki;

-“Sana o’nu vasiyet ediyorum,o benden sonra garip ve yetim kalacaktır.Hiçbir Kureyşli kadın ona eziyet etmesin,onun yüzünü kimse incitmesin,yüzüne kimse bağırmasın,kötü bir şey söylemesin.” dedi.

Üçüncüsü,ben kabirden korkuyorum,sana vahiy indiğinde giydiğin abayı,onunla beni kabre koymanı istiyorum.Bunun üzerine Allah Resulü (s.a.v) de abasını Hz.Hatice’ye getirir,ve bundan epey sevinç duyuyordu.

Hz.Hatice validemiz vefat edince Allah Resulü (s.a.v),bizzat onun cenazesinde bulunuyor,yıkanma ve hazırlanmasında kendisi eşlik ediyordu.

Kefenleneceği sırada,Cebrail (a.s) aniden iniyor;

-Ya Resulallah,Allah’ın sana selamı var,sana en güzel ikram ve dileklerde bulunuyor.

Ve sana diyor ki;

-Ya Muhammed ! Hatice’nin kefeni bizdendir,çünkü o bütün malını bizim yolumuzda harcamıştır.

Böylece Cebrail (a.s) bir kefenle gelerek, dedi ki;

-Ya Resulallah,işte Hatice’nin kefeni,bu kefen Allah Teala’nın cennetten kendisine hediye ettiği kefendir.Böylece Hz.Hatice,önce Allah Resul’ünün abası sarılıyor,sonra Cebrail’in getirdiği kefene sarılıyordu.

Böylece Hz.Hatice iki kefenle kefenlenmiş oluyordu.

Biri Allah Teala’nın gönderdiği kefen,diğeri de Allah Resulü (s.a.v)’in verdiği kefen.

Ya Rabbi bizi Hazreti Hatice ( radiyallahu anhuma) hurmetine af eyle yolunun tozu eyle.

🤲RUHU İÇİN FATİHA OKUYALIM 🤲

......✍️

[yantekerlek]

ben iflah olmaz bir yante abla fanıyım

yauw şimdi seninle kapı komşusu olmak, iki güne bir çay kahve patlatmak vardı.. belki de asla olamayacak dualarımdan biridir. böyle gidiyom lokum dedin ya, bir garip oldum. nereye kime bu gidiş, ne kadar sürer ne kadar uzar... sanki bir arkadaşımla kavga etmişim gibi hissettim. canınızı yiyebilir miyim hanımefendi? annem ben bazrn kardeşlerim ve bazen arkadaşlarım sana hayran kalıyoruz; nasıl döktürüyorsun şirin şirin. maşallah maşallah maşallah. Allah karşına hep senin gibi iyi kalpli iyi niyetli insanlar çıkarsın. Ayağına taş değmesin de, gönlüne hüzün çökmesin de, olmayacak işin hayırla oluversim de sor öyle ben kimin duasını aldım diye.

Şimdi bu dünyada görmek isterim ama ne yüzünü bilirim ne yerini ne yurdunu.. olmazsa eğer kevserde buluşmak ümidiyle.

🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍

size, annenize ve arkadaşlarınıza en kalbi hürmetlerimi ve muhabbetlerimi sunuyorum ya. hakikaten teveccühünüz çok büyük. Allah teveccühünüzü boşa çıkarmasın. buna beni layık eylesin. canımı tabii ki yiyebilirsiniz. ben de sizinkinden bir ısırık alırım müsaadenizle.

aaamin Allah razı olsun. bunlar ne biçim dualar ya. bilmukabele binmukabele 🧡

Rabbim hepinize iyilikler güzellikler versin. sizi ümmetin en güzellerinden en iyilerinden eylesin. cennette buluşmadan önce babamın hediye ettiği sinek dövücü ile bir fotoğrafımı atayım. bu sıralar bununla dolaşıyorum. olur da elinde bundan olan birini görürseniz o benim. o ben değilsem bile onda benden bir şeyler vardır. yoksa ne diye sinek dövücüyle gezsin.

[daddysneverrdie]

artık hayatımda olmayana yazmışım kaybolmasın diye atıyorum

Dün gece sana çok kırılmıştım. Uzun zamandır ilk kez sana karşı umudum tam anlamıyla tükenme noktasına geldi. Seni bırakacağımdan korktum. Eskiden korkup kaygılandığımda seni arardım ve sesinle sakinleşirdim. İlk kez bana sen bile iyi gelmedin. Omzumda hissettiğim ağırlığı yalnız senin hafifletmeni bekledim ama yapmadın. Bu boşluğu nasıl tarif edebilirim, sanki oyun parkında düşüp dizin yaralanınca kimsenin seni yerden kaldırmaya gelmemesi gibi. İyi hissetmediğini biliyorum, bal rengi gözlerindeki yaşama sevincinin söndüğünü görebiliyorum. Bazen neşeni ve heyecanını çalan şeyi ele geçirip boğmak istiyorum. Sanki seni benden alıyorlarmış gibi hissettiriyor. Orda bir yerlerde karanlık bir gölge var ve seni yanı başımdan çekip almaya çalışıyorlar. Böyle hissettiğim zamanlarda yanımda durup beni dinleyen ve sakinleşene kadar da bırakmayan kişi sendin. Sesini duyduğum zaman tüm gölgelerle savaşacak gücü kendimde hissediyordum. Böyle söylediğim için bir şeylerin değiştiğini düşünüp üzülme, sesini duymayı hala çok seviyorum. Sesini duyduğumda hissettiklerimi de. Biyografimdeki yazıyı uzun zaman önce kendim yazmıştım. Kime ithaf ettim bilmiyorum ama yazdıktan sonra tekrar okuyunca aklıma senin teninin beyazlığı ve gece gibi simsiyah saçların gelmişti. Kalp ön görür derler, belki de bir gün böyle hissettireceğini kalbim önceden ön görmüştür. Karnımdaki kelebekleri öldürüp kan kustuğumda ve kapkaranlık hissettiğimde etrafımı aydınlatan o beyaz ışıltı sendin. Işığımın kaynağının yavaş yavaş söndüğünü gördüğümde yine aynı karanlıkta yapayalnız hissettim. Bu kez yanımda durup gecemi aydınlatan ve korkularımı öldüren kahramanım yanımda yoktu. Seni tanıyana kadar böyle bir ışıltıya ihtiyaç duyduğumu bilmiyordum. Bir anda hayatıma girdin ve ışığın öyle parlaktı ki ben karanlıkta yaşadığımı fark ettim. Bunu ne zaman okursun bilmiyorum eğer yapabilirsem günlük şeklinde yazıp doğum gününde hediye etmeyi düşünüyorum yanında kalmak ve boynuna sarılmak bu hayatta sevdiğim sayılı şeylerden biri şimdi yazıyı kaydedip çıkıyorum.  

[girifit]

gardımı tekrar kuşandım. yıktığımı sandığım duvarı bir sur misali yeniden yaptım. kapımı kilitledim. penceremi kapattım. gözümde görünen tüm duyguları tek tek yok ettim. aynada gördüğüm beden, benim yarattığım bir canavardı. değer verdiğim herkese sor, yara izleri vardır ruhlarında benden kalan. çünkü yandıkça canım, yaktım herkesin canını. bir kuraldı bu benim için. dilim zehir olup ölüme sürüklerken herkesi ben arkama bakmadan gittim her zaman. seninle ve herkesle, bir nefes kadar yakınken kilometreler sayılacak mesafeler koydum. bu mesafelere fazlalık veya gereksiz gözüyle de bakmadım. rehberimde tanıdık olmayan tüm numaraları sildim. geçirdiğim her kriz sonrası ellerim telefonuma sarılmadı. bir şeylerin farkına vardım. acıdan kıvrandıran her şeyle oluk oluk kan akmasına rağmen yüzleştim. yüzleştim diyorum bak, sahiden yaptım bunu. bir kaç saat acıdan kıvransam da buz gibi zeminde, bir kaç tane ölüm senaryosu yazsa da zihnimin şeytanları ben yüzleştim. geçmişime döndüm. o, topladığı tüm çiçekleri gülümseyerek annesine hediye eden kız çocuğunu izledim. küçücük elleriyle yaptığı kağıttan gereksiz şeyleri abisinin çöpe atışını gören kız çocuğunu izledim. babasına sarılmak adına koştuğu yollarda sonunun uçuruma gittiğini bilmeyen kız çocuğunu izledim. yediğim dayakları, attığım çığlıkları, bedenime izinsizce dokunan elleri, çarpıp çıkılan kapıları, hastane koridorlarını, zorla ağzıma verilen sigarayı ve çocukluk adı altında geçen ölümümü. hepsini izledim, tekrar ve tekrar. sana yemin ederim, yaprak kımıldamadı içimde. nefretin çocukça olduğunu anladım. intikam düşüncem yok artık. affettim. herkesi affettim. bir tek aynadakine düşmanım. bir tek. aynadakine. ve bu düşmanlık, elime silahı veriyor. aynaya doğrultuyor. üç el ateş sesi. ölemiyorum.

[acid-gramma]

Nej sen su hesap odeme hediye alma vs hakkinda ne duunuyosun genel. Mesela sosyal medyada buyuk bi kesim var surekli kadiniz degerliyiz erkekler centilmen olmali hesabi odemeli hep hediye almali bunu hak ediyoruz vs diyen. Gecen karsima video cıktı "erkek arkadasimla disari cikmadigim icin hesabi odemek zorunda oldugumu fark etmisimdir" die ya da gecen bi tt gordum yine kiz cocuga "o elbiseyi almadan gelme" falan yazmis. Bir de bi taraf var y hersey alman usulu olmali ben pahali hediye alirim eger erkek arkadaskm benden az kazaniyosa diyen var. Sence iliskide maddiyat onemli mi? Ya da kizlarin durumj cok iyi olsa da mi erkekten bekliyorlar?

bisi beklendigi yok kultur bu sanki ya... erkegin karsisindaki kisiye deger verdigini onunla gecirdigin zaman icin mutlu oldugunu, saglayici olabilecegini gosteriyor. bu saglayicilik maddiyatla ilgili degil daha cok i will take care of you mindseti, sahiplenme de getirir beraberinde, benim dateim benim misafirim seklinde. erkegin ucbes kurusun hesabini yapmasi redflagdir zaten. sana deger gozuyle bakmalari gerekio ve tuttugunu sken erkeklerin de onune geleni date'e cikarmamasi, herkese o iltimayi gostermemesi icin dizginler diye dusunuyorum. ama bu kadinlar para yer elini cebine atmaz gibi bsi degil kesinlikle dengeli olmali, hediyelerle treatmentle fln geri odenmeli gibi geliyo bana. ama birakin kahwenizi de odesin ya. zorunda degil ama hos olur iste👍🏻

[musfika-hanim]

bugün iki aylıkken yetim kalan dört yaşındaki muhammed geldi derneğimize. dışardan çokta belli değildi fakat bebekken beyin kanaması geçirmiş, sol tarafı felç olmuş, uzun süre tedavi görmüş. sol bacağında hafif kısalık sol elinde de kullanım zorluğu vardı. kek, simit ikram ettik hep sağ eliyle yedi. sana ve abine sürprizim var en çok hangi rengi seviyorsun dedim maviiii dedi, başka dedim kırmızııı dedi. ona bir mavi bir de kırmızı balon verdim. arkadaşım da resimli hikaye kitabı hediye etti. kayıtlarını yaptık, anneciği için ayrı muhammed için ayrı üzüldüm. otuz dört yaşındaydı anne, en büyüğü on beş yaşında dört erkek çocuğa sahip. maddi durumu iç açıcı değil ama illa ki turşu almak istiyorum sizden, derneğe katkım olsun dedi. dedim keşke bugüne kadar beklemeseydiniz daha erken gelseydiniz burs ve diğer yardımlar için kaydınızı yapmış olurduk. hep şükrettim, bana yeter aldığım maaş benden kötü durumda olanlar vardır hep onları düşündüm ama çocuklar büyüyünce masrafları arttı artık yetiştiremiyorum o yüzden geldim dedi. on iki yaşından küçük iki çocuğunun da burs için kaydını yaptık. muhammedle vedalaştık, vedalaşırlen sol elle bana ✋🏻(çak) yapmasını istedim o da sol eliyle bana ✋🏻 yaptı. meğer ✋🏻yapmayı çok seviyormuş muhammed. annesi söyledi. canım muhammed 🤍

muhammed'in babası elektrik çarpmasından vefat etmiş..

[uyumakonusalim]

Jsjzjzjzjjzak ne guzell, bende bayılırım😊

Madem seviyosun bunlarda benden sana hediye o zaman 🎁

[dyaqmur]

gardımı tekrar kuşandım. yıktığımı sandığım duvarı bir sur misali yeniden yaptım. kapımı kilitledim. penceremi kapattım. gözümde görünen tüm duyguları tek tek yok ettim. aynada gördüğüm beden, benim yarattığım bir canavardı. değer verdiğim herkese sor, yara izleri vardır ruhlarında benden kalan. çünkü yandıkça canım, yaktım herkesin canını. bir kuraldı bu benim için. dilim zehir olup ölüme sürüklerken herkesi ben arkama bakmadan gittim her zaman. bir şeylerin farkına vardım. acıdan kıvrandıran her şeyle oluk oluk kan akmasına rağmen yüzleştim. yüzleştim diyorum bak, sahiden yaptım bunu. bir kaç saat acıdan kıvransam da buz gibi zeminde, bir kaç tane ölüm senaryosu yazsa da zihnimin şeytanları ben yüzleştim. geçmişime döndüm. O, topladığı tüm çiçekleri gülümseyerek annesine hediye eden kız çocuğunu izledim. attığım çığlıkları, çarpıp çıkılan kapıları, hastane koridorlarını, hepsini izledim, tekrar ve tekrar. sana yemin ederim, yaprak kımıldamadı içimde. nefretin çocukça olduğunu anladım. intikam düşüncem yok artık. affettim. herkesi affettim. bir tek aynadakine düşmanım. bir tek. aynadakine. ve bu düşmanlık, elime silahı veriyor. aynaya doğrultuyor. üç el ateş sesi. ölemiyorum..

[billkill]

Nesrin, Çağrı'yı güneş gözlükleriyle odasında otururken bulunca, "Oğlum, bu ne hal böyle?" diye sordu.

"Yeni gözlük aldım da, nasıl, güzel mi?"

"Güzel, güzel, oğlum, da... niye öyle görgüsüzler gibi evin içinde takıyorsun? Bin tane gözlüğün var zaten...?"

"Ya evde ayakkabıyla geziyoruz, ayakkabı evin içinde giyilir mi normalde? Gözlüğü de içer'de takmak istiyorum işte, var mı bir diyeceğin..."

"Evet, var," diyen Nesrin, oğlunun karşısına oturdu. "Bugün, Kenan Yağızoğlu'nu Vefa Akın'ın katili olmak suçundan tutuklamışlar..."

"Ne?" diyen Çağrı, şaşkınlıkla; gözlüğünü çıkarmak üzereydi ki, kendisini zor durdurdu, gözlüğünü düzelterek doğal davranmaya çalıştı. "Yapabileceğim bir şey var mı?"

"Hayır, babanla hapishaneye gideceğiz, sen de Berk'in yanında ol istersen."

Fakat Nesrin, Kenan'ın hapishaneden Berk'i çağırttığını bilmiyordu.

*****

4 EKİM 2022

Berk, yiyeceği tehditleri bile bile oraya gitti. Babasıyla, bir odada, görevlilerin eşliğinde görüşeceğini düşünüyordu ama, Kenan yalnızdı, sanki komiserin odası Kenan'a ait gibiydi... bir tek, koltuğunda oturmuyordu Kenan. Berk'i görür görmez, "Neden?" diye sordu ilginç bir şekilde. "Neden babana bu şekilde ihanet ettin?"

Berk de aynı sakinlikle, "Çünkü sen bir katilsin," dedi. "Ve katiller cezalarını çekmeli."

"Bırak şimdi rol yapmayı," dedi Kenan. "Bak bir etrafına. Komiserin odası burası... Hiçbir kamera yok," Kenan, ellerini teslim oluyormuş gibi havaya kaldırdı, "Hiçbir dinleme cihazı yok üzerimde. Anlattıklarına şahitlik edecek, dört duvardan başka hiçbir şey yok... Şimdi senden neden bana bu iftirayı attığını duymayı bekliyorum."

"Sanırım, sadece aklın başına gelsin istiyorum..." dedi Berk. "Biraz içeride kal, ve düşün... Yalnız olmanın ne demek olduğunu öğren. Çünkü benim bunu o odada 'deneyimleme' fırsatım çok oldu biliyor musun? Şimdi sen o odayı boyadın ya... yepyeni eşyalar aldın ya... sanki var olmamış gibi oldu o oda, öyle değil mi? Sanki ben orada hiç kalmadım, duvarlarına hiç yazmadım acılarımı..." Berk ayağa kalktı ve Kenan'a, deminden beri elinde tuttuğu şeyi fırlattı... öncesinde de zafer çığlığı atmamak için kendini zor tutmuştu. "Bu sana tanıdık geldi mi...? Bir günlük olarak kullanabilirsin, buranın gardiyanları merhametli değildir ha, duvarlarını kirlettiğini bir görürlerse, o duvarları boyamakla hiç uğraşmazlar, senin kafanı o duvarlara sürte sürte kıvılcım çıkartırlar..."

"O evin sana kalacağını sanıyorsan..." dedi Kenan. "Yanılıyorsun. Halen on yedi yaşındasın, seni devlet korumasına alacaklar, bütün lüksün gidecek Berk, bütün imkânların... bu yaptıklarının hiçbirine değmeyecek oğlum, çok pişman olacaksın Berk..."

Berk; yumuşak bir sesle söylense de, tehdit için çok geç kalındığını düşündü. Çıktığında da, Kenan arkasından bağırmaya başladı...

"Beni delil yetersizliğinden salıverecekler, o zaman göreceksin bundan sonraki hayatını nasıl bir Cehennem'e çeviriyorum...!"

"Çok beklersin," diye fısıldadı Berk. Doğum gününe birkaç ay kalmıştı. O birkaç ay boyunca bile Kenan'dan kurtulsa kârdı...

*****

Cemre, boş olan ilaç kutularına bakıyordu. Bunların içindekiler asla tüketilmemişti, hepsi, klozeti boylamıştı. "İlaçları gizlice bırakmak hiç de fena bir fikir değildi..." diye konuştu. "Şans benden yana. Tanrı da takdir ediyor olmalı Aşk'ın en muhteşem olgu olduğunu. Bu zamana kadar her şey istediğim gibi gitti. Eksik olan tek bir şey haricinde..."

Cemre, elindeki anahtarlığı çevirdi. O anda, anılar aklında canlanmaya başladı.

"Selam Vefa!"

"Aaaaa, Cemre. Nasılsın?"

"İyiyim, sana bir hediye vermek istiyorum."

"Neden?"

"Hiç, öyle içimden geldi," diyen kızın, salladığı bir anahtarlıktı.

"Hımmm... çok güzelmiş... iyi de neden bunun üzerinde benim fotoğrafım var?"

"Arkasına da, âşık olduğun kişinin fotoğrafını koyman için..." Cemre gülümsüyordu. "Yalnız, bundan kimseye bahsetme tamam mı... Nazar değer sonra..."

"Tamam."

Cemre, "Üzgünüm Kenan amca..." diye fısıldadı. "Seninle hiçbir derdim yoktu. Ama madem Berk bana bu pası verdi, bunu gole çevirmek bana düşüyor..." Ondan sonra bir kahkaha attı ve, kolyesini açtı. Bunun içinde de Ali'yle resimleri vardı. "Futboldan her zaman nefret etmişimdir. Ama Ali sayesinde... futbolu sevmeye başlıyorum."

*****

Ali, dünyanın en güzel ve en kötü haberini aynı anda aldığını düşünerek, ne yapacağını kestiremiyordu. Berk'e mi gitmeli, Kenan'a mı? Delikanlı, önce düşmanıyla yüzleşmeye karar verdi. Kenan'ı bulduğunda, Berk'in gördüğü gibi komiser odasında değildi adam. Kendisi gibi nezarethanedeydi.

"Kenan Yağızoğlu..." dedi. "Konuş bakalım."

"Ne anlatmamı istiyorsun?"

"Vefa'yı neden öldürdüğünü tabii ki!" Ali, fevriydi. Sakinliğini uzun süre koruyamazdı. "Taciz mi ediyordun çocuğu, ha? Bunun için mi onu katlettin?!"

"Evlat, iler'de pişman olacağın şeyler söyleme..." Ali için, artık her şey bir mantığa kavuşuyordu, ama Kenan'a, oğlu olduğunu bildiğini çaktırmayacaktı. "Biliyorum, ileri yaşına rağmen, gücü-kuvveti yerinde bir adam, en olağan şüphelidir, ama Vefa'nın katili dışarıda elini-kolunu sallaya sallaya geziyor. Ve siz şu anda, yaptıklarınızla onun ekmeğine yağ sürüyorsunuz... Şu anda halimize bakıp kahkaha atıyordur eminim. Hem düşünsene..." Kenan, şefkatle konuştu. "Aynısı senin de başına gelmedi mi? Sen de masumken suçlanmadın mı?"

"İkisi aynı şeyler değil!" diyen Ali'nin sesi, şefkatten uzaktı. "Berk yaşıyordu, benden şikâyetçi olmadı, ama Vefa artık yok! Kendini savunamaz, 'Katilim bu,' diye gösteremez!"

"Ali, gitme, lütfen!" diye yalvardı Kenan. "Anneni çağır, n'olursun, onunla konuşmam lazım!"

"Ben annemle görüşmüyorum şu an!" diyen Ali, sesinin titremesine engel olamadı... Bir mesajla, eve döneceğini Arap'a bildirdi. Annesini endişelendirmekten çok, yerinin belli olmasından korkuyordu. "Ama bugün değil... Arap, şunu anneme iyice ilettiğinden emin ol," diye yazdı. "Susacağım, O henüz gerçekleri bilmeye hazır değil. Hazır olunca, her şeyi O'na bizzat kendim itiraf edeceğim."

"Ali," diye cevap vermişti Arap, "Bu yazdıklarından hiçbir şey anlaşılmıyor!"

"Sen bunları kelimesi kelimesine anneme göster," dedi Ali. "O anlayacaktır."

*****

Berk, özgürlüğün tadının neye benzediğini görecekti. Önce, Kenansız evin kokusunu içine çekti. Sonra kendisine çok sevdiği sodalardan doldurmaya başladı. Bir yandan da düşünmeye çalışıyordu. "Neyi adamışım ben, neyi, neyi...? Ah, bir hatırlasam!" Bir telefonun gelmesi de bir oldu...

"Çaça...?"

"Geçmiş olsun bro," dedi Çağrı telefonda. "Gelecektim ama... inan hiç halim, mecalim yok. Ama telefondan en azından bir tebrik etmek istedim cesaretini. Aynı şeyi benim babam yapsa, ben bırak onu şikâyet etmek, savunabilirdim bile belki..."

"Saçmalıyorsun Çağrı şu anda. Kapı çalıyor, sonra araşırız."

"Okay."

"Cemre?" diyen Berk, kapanmış olan telefonu elinden indirdi. "Çağrı'nın bile gelmediği günde... senin ne işin var burada?"

"Her şey bittiğine göre..." dedi Cemre. "Yarın bir parti vereceğim, seni de davet etmeye geldim, yaşanan her şeyden sonra buna ihtiyacımız var bence..."

"Haklısın da Cemre... ben... gelemem."

"Neden?"

"Çünkü yarın annemin ölüm yıldönümü."

"Benim tamamen çıkmış aklımdan... başın sağ olsun tekrardan."

"Cemre, benimle gelsene iki dak'ka?"

Berk'in isteğiyle, Cemre bu işte ilahi bir parmak olduğuna iyice inanmaya başladı. Berk'in kendisini, daha önce hiç görmediği bir odaya getirdiğini gördü.

"Böyle bir oda var mıydı bu evde ya?" diye sorarken, yatağın üzerindeki saç bandanasını gördü. "Daha doğrusu, bu evde bir kadın var mıydı, annem görse kıskançlıktan fıttırır herhalde."

"Vardı... bir zamanlar," diyen Berk, bandanayı alıp Cemre'ye verdi. "Bu annemindi. Artık senin olmasını istiyorum."

"Böyle bir şeyi kabul edemem."

"Lütfen Cemre, Kenansız hayatımın ilk gününde bu iyiliği yapmak istiyorum..."

Hato havlayarak, gençleri odadan çağırdı. Sıkıldığını anlatmaya çalışıyordu. "Ben gitsem iyi olur, daha parti için bir sürü hazırlık yapılacak..." dedi Cemre.

"Ben seni geçireyim," diyen Berk, kapıda Cemre'yi nasıl uğurlayacağını bilemedi. Öpmeli miydi, sarılmalı mıydı, elini mi sıkmalıydı... eskiden ciğerine kadar tanıdığı kızla, şimdi böyle iki yabancı gibi olmak çok ilginç bir histi.

Cemre'ye son olarak, iyi eğlenceler diledi.

*****

Çağrı, telefonu kapadıktan sonra güneş gözlüklerini çıkardı, aynaya baktı. "Ha'di anneni kandırdın diyelim..." dedi gözlerinin altındaki morluklara bakarak. "Baban annenden daha zekidir, babandan kaçmayı nasıl düşünüyorsun Çağrı Efendi?"

Elinde kalan kokaine baktı. Bunu şimdi tüketmesinin gerekeceği kadar vahim değildi durum. Biraz daha idareli kullanmaya karar verdi, sonuçta gerçekten pahalıydı ve bir yenisini nasıl alacağını bilmiyordu.

Evinde küçük bir tura çıktı delikanlı. Gerçekten de çok fazla sayıda güneş gözlüğü vardı, bunları elden çıkarsa kimsenin ruhu duymazdı. Eli, babasının saatleri üzerinde, kendi arabasının anahtarı üstünde dolaştı. Gözleri bilgisayarının üzerinde, babasının kasasının üstünde dolaştı...

*****

Kenan'a, Derya'dan önce polis geldi. "Kenan Bey, bu anahtarlık size tanıdık geliyor mu?" diye bir soru sordu.

Anahtarlığa dikkatlice bakan Kenan, "Hayır, üzerindeki resimdeki kişiyi çok iyi tanıyorum ama, bunu hayatımda görmedim daha önce. Vefa'nın mı?" dedi...

"Evet, ve sizin evinizden çıktı."

"Ne?" diyen Kenan, sakince düşünmeye çalıştı. "Avukatımı istiyorum."

"Bu hakkınızı kullanacaksınız elbette. Biz de bu arada bu anahtarlığı incelemeye vereceğiz, parmak izi için araştıracaklar," diyen polis, ayrıldı. Avukatın gelmesi beş dakikayı bulmuştu.

"Berk bu kadar ince düşünecek biri değil," dedi avukatına Kenan. "Berk'ten başka uğrayan olmuş mu evime polisler gelene kadar?"

"Bilemiyorum efendim."

"Ulan, sen avukat değil misin, sen bilmeyeceksin de kim bilecek!"

"Oğlunuzu izletmemiz için bize bir şey emretmediniz efendim."

"Söylemem mi gerekiyor! Biriniz de işinizi düzgün yapın be! Buradan bir çıkayım var ya, hepinizi kovduracağım! Ama şimdi bana lazımsınız. Parasıyla, beni bur'dan çıkartmak için elinizden gelenin fazlasını yapacaksınız! Ondan sonra hesaplaşırız!"

"Oradan asla çıkamayacaksın!" diye bir ses duyuldu.

"Derya?"

Avukat, kendisine "emredilmeden" onları yalnız bıraktı. Derya, "Anahtarlığın senin evinde çıkmasından sonra, bir dalga gibi yayıldı itiraflar," dedi... "Önce Bilal, onu kardeşiyle tehdit ettiğini ve ceza odasının görüntülerini sildirdiğini itiraf etti. Bu arada, Bilal'i aptal bellemişsin ama, son bir yedek kendisine ayırmış. Onu sunacak mahkemeye, adam öldürmeye bir de aile içi şiddet eklenecek..."

Derya'nın da çorbada bir tuzu olmuştu tabii. Duvara yazılan yazıların fotoğraflarını, o teslim etmişti polislere. Duvara yazan kişinin halen ortaya çıkmamasıydı Derya'nın Kenan'a yüzde bir de olsa inanmasının sebebi. Belki de Berk gerçekten babasından intikam almak istiyordu...

"Derya, yaptığım kötülüklerin farkındayım..." dedi Kenan. "O ceza odasına sadece Berk'i değil, seni de kapatırdım, ama bunlardan hapis yesem bile ne gam...! Katil olmak suçların en kötüsü, ve ben cinayet falan işlemedim!"

"Biliyor musun, ben de Berk'in senden intikam almaya çalıştığına inanabilirdim... ama pislik üzerine pislik yapmışsın... bir şey söyle ya, tek bir şey ki, sana yüzde bir de olsa inancım geri dönsün!"

"İyi niyetimin bir işareti olarak..." dedi Kenan. "Ali'ye babası olduğumu söylemedim. Düşünsene, ben katil olsaydım, Ali'yi kendi tarafıma çekmek için buna başvurmaz mıydım?!"

"Ali bur'da mıydı?!"

"Siz gerçekten görüşmüyor musunuz ya? Hangi kara kedi girdi aranıza?"

"Ali'ye, babası olduğunu söylemek zorunda kaldım..."

"Yani, babası olduğumu bildiğini benden sakladı..."

"Sen de babası olduğunu bildiğini bilmiyormuş gibi yapacaksın..." dedi Derya. "Söyle, neden öldürdün Vefa'yı Kenan?!"

"Buna cevap veremem, çünkü ben katil değilim."

"Akıllı ol, itiraf edersen cezan hafifleyebilir..."

"Şimdi de iyi polis-kötü polisi mi oynuyorsunuz analı-oğullu!" diye bağırdı Kenan. Artık neye inanacağını şaşırıyordu. "Ali, bana tacizci imasında bulunur; sen de, 'Teslim olursan cezan azalır,' ayakları mı yapıyorsun?"

"Görüşme sona erdi!" diyen gardiyanın, sert sesi duyuldu. Zorla götürülen Kenan, "Derya!" diye iyice bağırdı. "Her şeye rağmen, Berk sana emanet!"

*****

Arap, "Beni bu kadar seviyor muydun?" diye sordu Bilal'e.

"Sevmek de kelime mi oğlum, emret de feda edeyim canımı senin yoluna..."

"Ben de düşünmüştüm ki... içtiğim gece, beni arayıp sormadığın için, beni umursamıyorsun..."

Arap'la Bilal'in bu konuşması, Zeyno'nun içini ısıtmıştı. Vefa'nın katilinin nihayet yakalanması da eklenince, Bilal'i affedecekti neredeyse. Bu kadar da değildi: Zeyno, hayatında değişiklikler yapmaya karar verdi. "Tez elden, kardeşimle tanışacağım," dedi Arap'a.

"Bu kılıkta mı?" diye sordu Arap.

"Evet, ne varmış kılığımda?"

"Şimdi... abimin dilinin ucuna gelip de, utancından söyleyemediği şeylere ben tercüman olayım... Senin fıstık gibi bir annen var, ama yine de böyle köylü gibi giyinmeyi başarıyorsun ya, helal olsun sana valla Zeyno..."

"Sen şuna, 'Cemre'nin partisine gitmek istiyo'm ama yalnız gitmeye korktuğumdan, seni de götürmek istiyo'm, o yüzden üstüne-başına bi' çekidüzen ver, demeye çalışıyorum,' desene!"

"Şimdi de sen benim hislerime tercüman oldun işte Zeyno kız..."

"Ben dostum için çiğ tavuk yerim, ama anlamıyorum kardeşim, bu Cemre, senin Duru'yla mutluluğunu bozmadı mı? Sen ne demeye onun partisine icabet etmek istiyorsun şimdi?!"

"Evet," diye dik dik baktı Arap, "Cemre üstüne vazife olmayan işlere maydanoz oldu biraz... ama iyi de oldu. Ben, Duru konusunda gözlerimin açılmasına memnunum. Şimdi, hak'katen benim için çiğ tavuk yiyeceksen, ben o partiye en 'ciks' halimle gitmek istiyorum, gitmek ve Duru'nun gözlerinin içine bakmak..."

"Tamam, lan!" dedi Zeyno. "Ben de giyeceğim cicilerimi. Bilal abi!" diye, aradaki bütün küskünlüğü unuttu Zeyno. "Arabanı hazır et. Partinin kralla kraliçesine şöyle ciks bir araba yakışır!"

"Emrin başım üstüne, güzel kızım!" diye ağzından kaçırdı Bilal.

*****

Kenan, bugün Derya gibi yüzde bir de olsa iyi bir haberin umuduna tutunurken, avukat geldi.

"Kenan Bey, anahtarlığın incelemesi bitti," diyordu.

"Sonuç neymiş?"

"Çok ilginç..." dedi avukat. "Anahtarlığın üzerinde, hiçbir parmak izi yokmuş."

"Bu ne anlama geliyor?"

"Bu anahtarlığı evinize bırakan kişi, suçu size yıkmaya çalışıyor... parmak izlerini silmiş. Sizin de parmak izinizin olmaması, iyiye işaret, ama hemen umutlanmamalıyız."

Kenan, yüzde birden fazla bir umut istemiyordu zaten. O geceyi düşündü. "Vefa," demişti, "Sen onur öğrencimiz olarak anons edileceksin. O vakte kadar okul binasından dışarı çıkma, sürprizin bozulmasını istemiyorum." Çocuğun başını okşamıştı. "Ne kadar mükemmeliyetçi bir müdür olduğumu bilirsin..."

Kenan'ın bilmediği, Vefa'nın binada Hazal'a rastlamasıydı. O da bunu bir işaret olarak yorumlamıştı. Koskoca binada, güvenlik kameraları bile çalışmıyorken, Hazal'la baş başa... açılmanın tam yeri, tam zamanıydı. Ama şiddetle reddetmişti Hazal. "Ben ve senin gibi bir Tozluyakalı... şu tipine bir bak, sonra da, dön de bir bana bak! Sen benim yerimde olsan, sever miydin kendini?"

Vefa'nın bu sözlere üzülecek zamanı olamadan, Cemre aramıştı. "Ne alaka?" diye sormuştu Vefa. Cemre, telefonda nefes nefese konuşuyordu. "Vefa, çatıdayım, hemen gel beni kurtar!"

"Neden Cemre, ne işin var çatıda?!"

"Birileri beni buraya kapattı, nefes alamıyorum, yükseklik korkum var!"

Vefa'da da vardı, ama şimdi yardım etmese olmazdı. Oraya gitti, çatıya açılan kapı, hakikaten de kapalıydı. Ama onun kulpuna elini attığında, kilitli bulamadı onu Vefa.

"Cemre! Ner'desin Cemre?"

Kapı üzerine kapandı. "N'oluyor? Kim kilitledi bu kapıyı! Kim yaptıysa çıksın ortaya, hiç hoş bi' şaka değil!" Cemre'den şüphelenmemişti bile. "Ali! Yangın Ali! Sinan! Arap Sinan! Zeynep! Kara Bela Zeyno! Az daha gidiyordum çatıdan ya..."

Kapı tekrar açılmıştı. "Vefa!"

"Cemre?"

"Ner'de anahtarlığım?"

"Ama verilen hediye... geri alınmaz ki?"

"Hazal'a ilanıaşk etmişsin?"

"Denizkızı! Senin de mi haberin oldu? Öyle çok utanıyorum ki... ama yapamadım, daha fazla saklayamadım içimde. Çocukluğumdan beri seviyorum Hazal'ı! Bunu Tozluyaka tayfa bile bilmiyor... Ali hariç... Arap'la Zeyno, bir sevdiğim olduğunu biliyorlar, ama adını bilmiyorlar..."

"Hani sadece ben olacaktım?"

"Cemre, sen çok yanlış anlamışsın, ben arkadaştan öte davranmadım ki sana...!"

"Seninle arama giren herkesi öldürürüm! Hazal'ı da öldürürüm! Beni sevmezsen, seni de öldürürüm!"

Cemre de hatırlıyordu bu anıları. Gözleri, parti davetlileri arasında, aradığı kişiyi göremedikçe, aklı Vefa'da takılı kalıyordu...

"Benim Ali'yi aramam lazım!"

Ali, evden bir hırsız gibi kaçırdığı bisikleti üzerinde, telefonu açtı. "Efendim Cemre?"

"Ner'desin Ali, sabahtan beri telefonunu arıyorum, açmıyorsun!"

"Telefonumu evde unutmuştum Cemreciğim... sonradan bir fırsatını yakalayıp elime geçirdim telefonu da... annemle aralar limoni biraz..."

"Eğer partime biraz daha geç kalırsan bizim aramız da limoni olacak..."

"Cemre, ben de o konuda arayacaktım zaten seni..." dedi Ali. "Ben partine gelemiyorum."

"Ne demek gelemiyorsun ya? Sevgilimsin ve partime gelmeyeceğini mi söylüyorsun yani?"

"Benim Berk'in yanında olmam lazım..."

"Sen Berk için beni mi ekiyorsun şimdi?"

"Pardon Cemre de, bu durumda senin hesap soracak pozisyonda olduğunu düşünmüyorum..."

"Bu da ne demek Ali?"

"Arap'ın Duru'yla ilişkisine maydanoz olduğunu biliyorum... bu senin vazifen değildi Cemre..."

"Sen Arap'ın 'tribini' mi atıyorsun şimdi bana? Öyleyse söyleyeyim canım, Arap şu anda Zeyno'yla partime giriş yapıyor!"

Zeyno, gerçekten de göz kamaştırıyordu. "Partinin en güzel kızı sensin," dedi Arap, koluna girdiği arkadaşının. "Şöyle nispet yap bakayım, özellikle Duru görsün!"

"Bana ne Duru'dan be!" diyen Zeyno, yine eski "köylü" kıyafetleri içindeymiş gibi konuştu. "Beni Ali görmedi ya böyle, ona üzülüyorum..."

"Aman canım, o da dert mi, ben boy boy fotolarını çekerim senin..."

"Zeyno..." diye bir ses duydu genç kız. "Bu sen misin gerçekten?"

Zeyno'nun tepkisinden önce, Arap içki getiren bir garsonla çarpıştı. "Hay babanın şarap çanağına... tam da Duru'ya havalı görüneceğim, derken...!"

"Arapçım, yani böyle ortamlarda normal bir şey erkeklerin kızlara iltifat etmesi, sen de biraz silkin de, üstündeki Tozluyaka'nın tozları biraz yere düşsün..."

"Ege..." diye geldi Cemre. "Beni dansa kaldırır mısın? Sevgilim gelmedi de."

"İşte böyle, medeniyet görün bizden biraz," diyen Ege, kızın elini kaptığı gibi dans pistinin ortasına götürdü. Arap'la Zeyno, bir süre onları ve diğer dansçıları izledi. Arap, dayanamayarak bir içkiye uzandığında, "Çok belli oluyor," diye bir yorum geldi.

"Efendim?" diye döndü Arap. Hazal'dı.

"Duru'dan gözlerini kaçırıp duruyorsun ya, çok belli oluyor," dedi genç kız. "Birine hiç bakmamak da, ona hep bakmakla aynı anlama gelir... şimdi beni alalım, Berk'in yanında değilim. Neden değilim? Güya ona yokluğumu fark ettireceğim... ama Berk bunu fark edecek mi? Asla... çünkü Berk, burada olsam da aklımın onda olduğunu bal gibi bilir."

"Peki, n'apayım, bakayım mı kıza dik dik?"

"Hayır, elbette... ama 'kıskandırmak' denilen yöntemi atalarımız boşu boşuna icat etmemiş..." dedi Hazal.

"Ne? Ben seninle, Duru'ya nispet olsun diye mi dans edeceğim yani?"

"Bana da fena bir fikir gibi gelmedi," dedi Zeyno. "Ha'di sen git, eğlenmene bak, masayı da bana bırak."

"Çok içmek yok ama!"

"İnan bana, çok içip de başkasının teknesinde uyuyakalmam!" diyince Zeyno, Arap utançtan kıpkırmızı oldu. Artık Hazal'ın elini tutup, o da dans pistine gitmeliydi.

Hazal Arap'ın omzundan tuttu, Arap Hazal'ı belinden. "Aferin ya," dedi Hazal. "Senden beklemiyordum böyle dans duruşlarını bilmeyi..."

"Niye kızım, hanzo muyuz biz?"

"Madem hanzo değilsin, Duru'yu kudurtacak birkaç figür daha biliyorsundur..."

Arap, Hazal'ı kendi etrafında şöyle bir döndürdü. Plan işlemiş, Duru'nun gözleri üzerlerindeydi şimdi. "Ve..." dedi Hazal. "Öldürücü darbe." Kendini serbest bıraktı, Arap içgüdüsel olarak onu tuttu, şimdi her romantik-komedi dizisinin birinci bölümünde kazara çarpışan esas kızla esas oğlan gibi, birbirlerinin gözlerinin içine bakıyordular. Tam fotoğraflık olan bu kareye, herkes bakıyordu artık. Yani dans pistinin, en güzel görünen çiftine...

Arap, muzaffer olarak gözlerini yukarı kaldırabilirdi artık. Bir kişinin yüzünü görmek istiyordu. Bir tek kişinin ifadesini... Tahmin ettiği gibi, Duru çıldırmak üzereydi artık... Dans partnerinin belini doğrulttu. "Wow!" diye bir ses geldi. "Partinin kralla kraliçesi sizsiniz!"

Çağrı, partiye bomba gibi düşmüştü. Seri hareketlerle, bahçeden bir çiçek alarak, Zeyno'ya takdim etti. Normalde onu tersleyecek kız, şimdi biraz içkinin verdiği gevşek tavırlarla, çiçeği kabul etti. "Bu kadar insan dans ederken, senin gibi güzel bir kız yalnız kalmamalı."

"Çağrı'nın tavırları normal mi?" diye sordu Ege.

"Evet, ben bir anormallik göremiyorum," dedi Cemre. Çağrı, Zeyno'yu dans pistine çekmişti. Onlarınki, Arap ve Hazal'ınki gibi tutkulu bir dansa benzemiyordu, Çağrı daha çok enerjisini, hoplayıp zıplayarak boşaltıyordu.

"Bence hiç de normal değil bu durum..." diyen Ege, dans eden çifte yaklaştı. Çağrı'nın gözlerini kontrol etmeye çalışıyordu.

"Ne giriyorsun dibime be!" diye çemkirdi Çağrı. "Dans partnerimi mi istiyorsun yoksa?"

"Çağrı, kıza ayıp oluyor..." dedi Ege.

"Niye, birlikte duvarı boyarken ayıbı, kaybı düşünmüyordun?" diye dans etmeyi durdurdu Çağrı. "Herkes bir anda ciddileştiğine göre, bir duyurum var arkadaşlar. Leyla'nın beni aldattığı isim, Ege Şimşek'ti!" Alkışlamaya başladı, ama kimse ona katılmıyordu. "Ama Ege Bey'imize, Leyloş'u benden almak yetmedi. Zeyno'dan hoşlandığımı itiraf ettiğim gün, beş dakika bekleyemeden Zeyno'nun duvarına koştu. Ama hata bende... Birincisinde niye affettiysem! Biri yapan, ikiyi yapmaz mı...!"

Ege, Çağrı'ya sert bir tokat savurdu. Kavga başlatan klasik yumruklardan değildi, zaten Ege'nin amacı, Çağrı'yı etkisiz hale getirmekti. Uyuşturucunun, onu partiden bayıltarak çıkarmasına yardım edeceğini biliyordu.

Çağrı kokain kullanmıştı ve bunu bir tek Ege fark etmişti.

*****

Ali, bisikletini Berk'in kapısına park ettikten sonra, içeri nasıl bir giriş yapacağını düşünüyordu. Önce, söyleyeceklerini kendi kendine prova etti, sonra, ne kadar prova yaparsa yapsın, hiçbir zaman ezberlediklerini söyleyemeyeceğini kabul etti. Bir havlama sesiyle, kendine geldi.

Berk, Hato'yu yürüyüşten geri getirmişti. Ali'nin söyleyeceklerini dinlemeye hazırlanarak, köpeğe kapıyı açtı ama kendisi girmedi. Konuşmadı da. İlk sözü Ali'nin söylemesini bekliyordu. Fakat Ali de hiçbir şey söylemedi. Berk de, konuşmak zorunda kaldı: "İkinci sorumuz yanıtlandı..."

Ali, öylece sarıldı Berk'e.

"Biliyor muydun?" diye sordu Berk. Ali hemen kendini geri çekti.

"Ne-Neyi biliyor muydum? Bilmem gereken bir şey mi vardı?"

"Yarın annemin ölüm yıldönümü olduğunu..."

"Ah, hayır... bilmiyordum..."

"Bur'da öylece dikilmeyelim. Bisikletini arka bahçeye park et, Kenan hayatımdan çıkmış olsa da, kuralları beni bir süre daha bağlayacak gibi görünüyor..."

Ali, dediğine uydu. Bu arada, havuzun suyunun bulanık olduğunu gördü, evin içerisi de hemen dağılmıştı. Büyütülecek bir şey değildi ama, Kenan Yağızoğlu'nun eski düzenini hatırlayanların dikkatini çekmesi normaldi.

Berk, "Sor o malum soruyu," dedi.

"Neyi?"

"Neden bu zamana kadar sustun..."

"Ben bu sorunun cevabını zaten biliyorum."

"Neymiş?"

"Kenan tacizci bir babaydı öyle değil mi?"

"Oh, hayır..." dedi Berk. "Kenan Bey, bana fiske bile vurmadı. Onun yaptığı tek şey, beni ceza odasına kilitlemekten ibaretti..."

"Peki ya Vefa? Onun için aynı şeyi söyleyebilecek misin?"

Berk, başını eğdi. "Bilemiyorum, belki de başka çocuklar da vardı. Onlardan topladığı eşyaların koleksiyonunu yapan bir sapık olabilir, bilemiyorum... Vefa'nın anahtarlığının onca zaman bu evde durduğuna inanamıyorum..."

"Ve de uluorta bir yerde unutmuş olması..."

"Uluorta sayılmaz... Sen, Kenan'ı savunmayacaksın değil mi?"

Ali, elbette Kenan'ın suçlu olduğundan yüzde doksan dokuz oranında emindi, ama Berk'e, tamir ettirmeye çalıştığı saatin içinde kayıtlı bilgiler olduğundan söz edemezdi. "Asla, ama... merak ediyorum Berk. Sen, masum olup olmadığından bağımsız, birine kolayca iftira atabilir misin?"

"Sana gerçeği itiraf edeyim..." dedi Berk. "Her şey, bir intikam planıyla başladı. Doğru, Kenan Yağızoğlu'nu içeri tıktırabilmek için, gözü kararttım. Çünkü annemin ölüm yıldönümünü bile hatırlamamıştı... Vefa'nın gerçek katilini düşünmeden, ona bu suçu attım, bu sırada da anahtarlık bulundu. Yani, benim kirli bir oyun olarak başlattığım şey, gerçek katili ortaya çıkardı. Ben, tesadüfen buldum katili. Bunu da, Tanrı istemiş olmalı. Mucizesini gösterdi. Vefa'yı o kadar seviyormuş ki, bana bu çirkin tezgâhı hazırlatırken, gerçeklerin açığa çıkmasına sebep oldu..." Berk, bir süre sustuktan sonra sordu: "Çok kızdın mı bana?"

"Başkası olsaydı kızardım, ama sana kızamıyorum..."

"Neden? Benim ne özelliğim var?"

"Berk, bu gece takılalım mı? Yani her şey sona erdiğine göre, hiçbir şey olmamış gibi felekten bir gece çalalım mı? Vefa'yı düşünmeden, cinayeti düşünmeden, sanki içimiz yüzde yüz rahatmış gibi..."

"İçimiz yüzde yüz rahat değil mi şu an?"

"Sence öyle mi? Notları gönderen kişiyi bulamadık halen..."

"Bana uyar," diyen Berk, önce babasının kupalarına yöneldi. "Futboldan her zaman nefret etmiştim..."

"Ben bayılırdım, ama bu gece senin hat'rına nefret edeceğim," diye sırıttı Ali. Birlikte onları bahçeye götürdüler. Futbol topunu, bowling topu gibi kullanarak, o kupalardan birer lobut yarattılar. Berk, iyi bir bowling'ciydi, ama Ali'nin yuvarladığı top, havuza gitti.

"Elle tutmaya alışkın değilim hiç..." dedi.

"Gidip topu almak zorundasın."

"Hayır, havuza giremem. Benim senin gibi zengin alışkanlıklarım yok oğlum, ne geceleyin havuzda yüzmesi...?"

"Peki, ben alacağım o zaman," diyen Berk'e, Ali engel olamadan, kendini kıyafetleriyle suya attı. Topun ağırlıktan biraz dibe çökmesi nedeniyle, bir süre suyun altında olan Berk'e, itiraf etti:

"Sen benim kardeşimmişsin Berk... Canımmışsın, kardeşimmişsin benim..."

*****

Çağrı'yı, iğrenç bir koku uyandırdı. "Burası neresi ya..."

Çöp evdi bu. Masumlar Apartmanı'nda falan uyanmış olmalıydı. Yerde, içinde bayatlamış pizza dilimlerinin bulunduğu bir kutu, sağa-sola saçılmış yarısı dolu şişeler, dağınık çöp poşetleri... bütün bu pisliğe rağmen nefes alabilen bir papağan vardı. Papağan,

"Ölülerin mezardan organlarının çalındığına çok şahit oldum ama... ama... ama..." diye konuşuyordu.

"Yok artık!" diye doğruldu Çağrı. "Kokain kafası bile bana bu kadar saçma bir halüsinasyon gösteremez!"

"Demek kokain aldığını itiraf ediyorsun," dedi Ege. Tekli bir koltuğa oturmuş, elindeki uçak biletlerinden origami uçaklar yapıyordu.

"Defol git gözümün önünden," diyen Çağrı, dengesini zar zor bularak kapıya yöneldi ama, kilitliydi. "Açsana oğlum şunu!"

"Hiçbir yere gitmek yok... bir kez daha o kokaincilere bulaşmana izin vermeyeceğim Çağrı."

"Bir kere..." dedi Çağrı. "Son bir kere daha alacağım, ondan sonra..."

Ege, bunu hiç duymamış gibi, "Sana yaptığımın iyilik olduğunu düşünmüştüm..." dedi. "Çağrı Kolçak adında, Türkiye sınırları içinde, senin yaşlarında ve seninkine benzer DNA'lara sahip birini bulabilmek ne kadar uğraştırdı beni, biliyor musun...!"

Çağrı, konuşmanın çözüm olmadığını anlayarak, Ege'ye bir yumruk savurmaya çalıştı, ama kendi becerilerini kaybettiren kokainin vücudunda kalan kırıntıları yüzünden, başarılı olamadı. Ege onu sıkı sıkı tutmuş, bırakmıyordu şimdi, "Bana kullanmayacağına söz vermiştin!"

"Bir tek sen kaldın..." dedi Çağrı. "Herkes gitti. Leyla gitti, Zeyno gitti... Annemle babam zaten yoktu... niye sen kaldın sadece?"

"Çünkü ben senin iyiliğini istiyorum Çağrı. Leyla'ya, senin iyiliğin için yanaştım. Zeyno'ya da öyle. Hayatına girmeye çalışan her kıza yapacağım bunu!"

"Neden! Senden böyle bir şey isteyen oldu mu...! Şu kokuya nasıl tahammül edebiliyorum biliyor musun... benim içim de böyle kokuyor. Bu çöp ev gibi içim. Ama buna rağmen Zeyno'ya ilanıaşk ettim tamam mı... belki bir şansım olur diye, sen onu da elimden aldın! Önce Leyla sonra da Zeyno... sen Berk'ten bile kötüsün."

"Bırakmayacağım seni. Bırakmayacağım seni onlara."

Çağrı, çırpınmaktan vazgeçti. Beş dakika bir sessizlik oldu. Ege, bu sessizlikten faydalanarak, Çağrı'yı koltuğuna oturttu, ama kollarını asla gevşetmiyordu. Çağrı, "Şu an çok boktan durumdayım..." diye konuştu zorlukla. "O kadar ki... seni reddedemiyorum bile."

"Hayır, durumunun boktan olduğu falan yok..." diyen Ege, sol dirseğini açarak içini gösterdi Çağrı'ya. "Eğer bur'da iğne izleri olsaydı, o zaman 'boktan' diyecektik durumuna..."

"Ege..." diye yalvardı Çağrı. "Bana yardım et. İyileşmek istiyorum..."

"Gerçekten istiyor musun?"

"Evet, kurtulmak istiyorum bundan..."

"Tamam, her şey düzelecek..." dedi Ege. "Söz veriyorum."

*****

Berk'in evindeyse, "The Office" izleniyordu. Hem de sezonlarca. "Uykun geldi mi?" diye sordu Berk.

"Hayır, ben biraz tavşan uykuluyumdur... özellikle de son zamanlarda..." diye elindeki pizza dilimini yerdeki kutuya bırakan Ali, biraz kötü hissediyordu. "Bizim ev hiç bu kadar kirlenmezdi..."

"Sen bi' de Ege'nin evini gör..." dedi Berk. "Uykun gelirse, aşağıdaki oda yepyeni biliyorsun... ama hayır, o haliyle bile iğrenç orası. Seni o odada yatırmam, sen benim odama geçersin, ben de Kenan Yağızoğlu'nun odasındaki kıyafetleri camdan sallandırırım biraz... benim uykular da kaçık bu aralar."

"Şu diziyi kapatsak mı artık?"

"Niye, anime izlemeyi mi tercih edersin?"

"Bir yanlış anlaşılmayı düzeltmek istiyorum. Ben anime fanatiği falan değilim. Tamam, izliyorum, ama öyle bu uğurda aklını kaçıranlar gibi değilim. Hatta İngilizce dublajlı izliyorum ben onları, İngilizcem gelişsin diye..."

"İngilizceni ilerletmek istiyorsan video oyunları var," diye Berk, bir koşu oyun koleksiyonunu getirdi. "Seç beğen al."

"Ben Çağrı'da da oynamıştım böyle şeyler..."

"Çağrı'daki sadece futbol oyunları oğlum, benim savaş oyunlarım daha güzel."

Ali, Hato'yu okşarken, Berk'in oyunları kurmasını izledi. Savaş oyunları, futbol oyunlarından kötüydü ama hakikaten dil öğreticiydi. Oynayacak oyun da kalmadıktan sonra, "Berk, bir şey rica edeceğim ama, görgüsüz olduğumu düşünmeni istemiyorum."

"Nedir?"

"Sizin evde tekila var mı?"

"Vay, Görgüsüz Tozluyakalımıza bak sen..."

"Ya amaç içmek değil zaten, Tequila Shot oynamak," dedi Ali. "Ben daha çok doğrularla ilgileniyorum..."

"Görgüsüz Tozluyakalı lakabımı değiştiriyorum... Doğrucu Davut diyeceğim sana."

Berk, tekila şişesi ve bardaklarıyla dönerken, Ali, "İlk önce kim başlayacak?" diye sordu.

"Tabii ki ben," diye sırıttı Berk. "En sevdiğin hayvan ne?"

"Unutmamışsın!" diyen Ali, ilk bardağı elinde evirip çevirdi. "Sen muhtemelen köpek olduğunu düşünüyorsun ama... değil aslında. En çok penguenleri seviyorum ben. Şimdi sıra sende... Doğum günün ne zaman?"

"Çok basit bir soru olmadı mı?"

"Söylesene işte!"

"Tamam... ilginç bir hikâyesi var aslında." Berk'in gözleri, duvarda asılı, annesiyle olan fotoğraflardan birine daldı. "Annemin sancısı, gece yarısı tutmuş. 27 Mayıs 2005 akşamıymış. Ben tam, 00.01'de gelmişim dünyaya. Çok önemsiz bir ayrıntı belki, ama annem, ucundan-kıyısından 28 Mayıs'ta doğduğumu anlatırken çok eğlenirdi... o yüzden benim de hafızamdan silemediğim bir detaydır. Kıl payı 28 Mayıs 2005'te doğmuşum..."

"Yani sen benden büyük müsün...!"

"Elbette, ne sandın?"

"Ne bileyim, boyun benden kısa olunca..."

"Ne saçma basmakalıplar bunlar!"

"Neyse, benim doğum günüm de 3 Kasım 2005. Belki bilmek istersin diye..."

"Hımmm... ikinci soruda da içiremedik. Peki, şutla bakalım."

"En sevdiğin renk ne?"

"Turuncu. Ama böyle çok sıkıcı oluyor, ben içmek istiyorum... bütün soruları sana bırakacağım."

"Tamam, bana benim hakkımda bir itirafta bulun."

"Gerçekten, senin hakkında bir itirafımın olamayacağını mı düşündün?"

"Evet?"

"Peki, çok güzel bir müzik tarzın var."

Berk'in bu itirafı, kendisi hakkında da olmuştu. Ali'nin, Berk'in eline bıraktığı telefonunu karıştırdığını itiraf ediyordu. "Senin en sevdiğin şarkı nedir?"

"Anlatamam, duyman lazım," diyen Berk, telefonunu çıkardı; "Hotel California"yı buldu. Şarkı çalarken, Ali yeni sorusuna geçti: "Bana, kendin hakkında bir itirafta bulun, ama benimle ilgili olmasın."

"Tamam, ben... vampirleri konu edinen kitaplar ve filmlerden hoşlanıyorum."

"Bana, çocukluk fotoğraflarını gösterebilir misin?"

"Ne alaka şimdi!"

"Merak ediyorum!"

Ali'yi kıramayan Berk, albümleri bulmaya gittiğinde, gözüne piyano ilişti. Bunu görmemişti Ali. Delikanlı döndüğünde, sorulmayan bir soruya bir cevabı vardı artık.

"Halen hatırlamıyorum ama..." dedi albümleri Ali'nin kucağına yığarken, "Adagio, dedim galiba."

"Adagio mu, o da ne?"

"Ali, adagio... demiştim. Adagio, piyano için kullanılan bir terimdir. Yavaş anlamına gelir."

"Sen piyano mu çalıyorsun!"

"Evet, ama bunu kimseye söyleme, bunun bilinmesi, vampirlere olan hayranlığımın bilinmesinden daha korkutucu! Kenan Bey, beni küçükken zorla bir enstrüman kursuna yazdırmak istemişti... keman veya piyano gibi Batı enstrümanları olacaktı tabii. Ben de, 'Kemanı seçersem, onu her yere taşıtabilir, ama piyano ağırdır, yerinde kalmak zorunda, evimden başka bir yerde çaldıramaz,' diye düşünüp, piyanoyu seçtim."

Ali'nin de, albümlerde Kenan'ın fotoğraflarına rastlaması bir oldu. "Adagio, Ali... çok anlamsız. Ben ikna olmadım açıkçası. Cevabını beğenmedim."

"Peki," diye omuz silkti Berk, "Kadeh kaldırmak ister misin?"

"Bu Amerikan tıraşlı çocuğa içelim mi?" diye sırıttı Ali.

"O saç stili en çok bana yakışırdı!" diye bir "shot" yuvarladı Berk.

"Berk..." dedi Ali. "Artık yolun sonuna geldik. Biz artık... Yağızoğlu Koleji'nden ayrılabiliriz."

"Ne demek bu?"

"Arap, Zeyno ve ben... artık bu okulda kalmamızın bir anlamı yok... zaten hakkımızla kazanarak girmemiştik..."

"Peki..." diye sırıttı Berk. "Kayıt sildirme işlemleriyle okulun müdürü ilgilenir, biliyorsun değil mi?"

"Pekâlâ, son bir soru... herhangi bir şeye alerjin var mı?"

"Hayır, beni Çağrı'yla mı karıştırdın?"

"Varsa bilmek isterim de... hayatını kurtarabilmek açısından."

"Eee, senin var mı?"

"Yok," dedi Ali, "Yani hayatımı kurtarmak açısından sen de sorumlu değilsin."

*****

5 EKİM 2022

Çağrı uyandığında, halen Ege'nin kolları arasındaydı. Artık anahtarı gizlice alabilir, kaçabilirdi ama, dünkü kötü hislerden eser kalmamıştı geriye. Ege'yi, "Ama... ama... ama... mezardan kaçırılan ölüyü ilk defa görüyorum!" diyen papağanın sözleri uyandırdı.

"Ege, bu kuş ne saçmalıyor böyle!" diye sordu Çağrı.

"Saat, kaç oldu?" diye soran Ege, aslında Çağrı'yla konuşmamıştı. Saatinden zamanı öğrendi. "Çağrı..." dedi. "Benim küçük bir işim var, seni içeriye kilitlemek zorundayım."

"En son bunu söylediğinde..."

"Hayır," dedi Ege, "Sana söz veriyorum, bundan sonra seni üzecek bir şey yapmam."

"Bu sözlerini unutma ama..."

"Geri geleceğim Çağrı," diyen Ege, elleriyle Çağrı'nın yanaklarına dokunduktan sonra, çıktı gitti evden.

*****

Berk, camı kırarak içeriye düşen bir taşın sesiyle uyandı.

"Oha!"

Önce, ne olduğunu anlayamadan etrafına bakındı. Ali'yle yerde uyuyakalmıştılar. Bütün tekila bardakları da boştu. Berk, bir taşa sarılı kâğıt buldu.

"Berk Yağızoğlu, Ali'ye git," diyordu.

"Ama ben bur'dayım!" dedi Ali.

"Ama o bunu bilmiyor!" diye bağırdı Berk. "Öyleyse..."

"Osman amcanın yanına gidecek!" diyen Ali, yerinden fırladı. Berk, peşinden koştururken, "Arabamla daha hızlı olabilir!" dedi.

"Hayır, bisikletimle en kestirme yolları bulabilirim!"

"Peki, ben?"

"Sen de arkama bineceksin işte!"

"Öyle saçma şey olmaz!"

"İnat etme Berk, zamanı değil," diyen Ali, arkasını gösterdi. "Bak, ben bununla annemi, Arap'ı, Zeyno'yu, tanıyıp tanıyabileceğin herkesi taşıdım tamam mı, güven bana! Ha'di, atla!"

Berk, mecburen Ali'nin arkasına binip, bir de ona tutundu, çünkü Ali rüzgâr gibi kullanıyordu. Osman amcanın evinin önünde durduklarında, Ali sanki kendi bisikleti değilmiş gibi, öylece yere düşmesine izin verdi bisikletin.

"Sen Osman amcaya bak, ben erketeye yatacağım," dedi Berk.

"Tamam," diyen Ali, kafası karışık bir Osman amca buldu. Elinde bir not kâğıdı tutuyordu. "Amcacığım, onu alabilir miyim..." dediğinde, Berk'in bağırtısı duyuldu:

"Ali, koş buraya, kaçıyor!"

Ali, kâğıdı buruşturup Berk'e katıldı, bisikleti Osman amcanın evinin önünde bırakaraktan; ama Berk çoktan uzaklaşmıştı. "Yollarımızı ayıralım!" diye bağırdı, Berk'in duyabileceği, ama kaçan herifin işitemeyeceği volümde. "Ben buraların her bir karışını biliyorum, bizden kurtulamayacak!"

Berk, kabul ederek adamla mesafeyi daralttı. Adam çok iyi koşuyordu, öyle ki, sokaktaki kediler bile korktu. Ama sadece o kadar... "Burası Tozluyaka!" diye bir ses duyuldu. "Yolun sonu."

Adam, hakikaten de bir duvara toslamıştı. Ali, iyice meydana çıkardı kendisini. "Bu mahallenin her karışını bilirim koçum, burası bir çıkmaz sokak. Yani güzellikle teslim ol..."

Elleri ceplerindeki adam, halen arkasını dönmemişti. Tam da Osman amcanın tarif ettiği tipteydi, siyahlar içinde... Önce, ellerini cebinden çıkardı, kapüşonlusunu indirdi, sarı saçları meydana çıktı. Sonra, başındaki kepi, gözlerindeki güneş gözlükleriyle eşzamanlı çıkarırken, yüzünü döndü.

"Ege..." dedi Berk. "O notları sen mi gönderiyordun?" Ondan sonra, o hastane odasındaki gün, Ege'nin kendisini öpmek için eğildiğini hatırladı. O sırada koymuştu ilk notunu.

"Mahallenizdeki duvar için üzgünüm..." dedi Ali'ye. "Ben kirlettim, ben düzelttim."

"Sen, ne alaka... neden? Bize o soruları verdin... özellikle beni notlarla donattın...!"

"Bir sürü neden sayılabilir Alicim," dedi Ege. "Ama benim en büyük motivasyonum, Çağrı'nın iyiliğiydi..."

"Bu işin arkasında daha büyük insanların olduğunun kokusu geliyor burnuma..." dedi Berk.

"Evet, isimlerini söylersem... sizi öldürmek zorunda kalırım."

"Ha'di ama Ege!"

"Yüz ifadene bakılırsa, Ali... halen son notu okumamışsın."

Ali, elindeki buruşuk kâğıdı açtı. Eli gibi sesi de titredi:

"Ali Öztürk... Ölülerin mezardan organlarının çalındığına çok şahit oldum ama... Mezardan kaçırılan ölüyü ilk defa görüyorum!"

"Şimdi daha büyük bir sorununuz var," dedi Ege. "Siz, bu zamana kadar benim yazı tarzımla uğraştınız ya... Türkçe mealini açıklayayım size... Vefa'nın mezarı boş olabilirmiş."

10. BÖLÜMÜN SONU...

Bölüm uyarılarını buraya taşımıyorum. Bölüm uyarılarını merak edenler,WP'ye bakabilirler...

[sonsuzsblog]

Gözleri bal, yüreği kor sevgilim,Can tanem, sevdiğim. Ah, binbir şefkate bile sığmayacak olan aşkım. Garip birşey, aşk duymak. Gözlerine bakınca kalbimin atışı, nefesimin kesilmesi.. Tarif edilemeyecek kadar uzak bana ama güzel birşey. Kelimeleri suskun, merhametiyle konuşan sevgilim. Birkaç satır, ne seni anlatmaya yeter, ne de ruhundaki sızıları siler, bilirim. Nereden bildiğimi sorma ne olur, üzülmeni istemem.

Ben, sevgilim. Ben, kimseye bu denli bir aşk duymadım. Kalbim -sanıyorum ki- solumda bir yerlerdeydi . Kırıkları etrafa öyle bir dağılmıştı ki, net yerini ben bile bilemiyordum. Şimdi sen, aldın onu benden. Aklımı başımdan aldığın, nefesini nefesim yaptığın gibi. Aldın, sardın ve sarmaladın. Çok acıttı bir süre. Sonrası zaten "iyi ki"lere dönüştü. Kırık canımı okşadın, canlandım. Sözlerden çok davranışların konuşturdu seni, bende. Ruhuma fısıldadın, yeşerdim. Oysa köklerim sağlam değildi, bilemezdin. Yıkıldım, tekrar tekrar inşaa ettin. Bıkmadın. Ben yoruldum, çöktüm. Sen pes etmedin. Tüm bunların ortasına bir yenidünya müjdesi geldi sevgilim. Ağladık. Hiç bir zaman mutluluktan ağlamayan ben, senin kollarında mutluluktan ağladım. Sonra birşeyler oldu sevgilim.Yenidünya'mız kaydı gitti hayatımızdan. Bir anda çıktı, gitti. Sonra sen sevgilim; konuşmadın, sustun. Davranışlarınla bile sustun sevgilim. Konuşmak istedim, ağlamak, yakıp yıkmak belki de. Ama sadece sessizce haykırdım sevdiğim. En kuvvetli sessizlik nasılsa öyle haykırdım. Gözlerim titredi, yutkunamadım ama dik durdum. Dik durduk. Sen konuşmadın, içini harabeye çevirdin. Ben ise sevgilim, sessizlikle anlaşıp kendimi harap ettim. Günleri saydım, sayıkladım kâbusları. Günler aylara devrildikçe, acımız evrildi. Ben unutamadım sevgilim. Ben, o haziran ayının ortasında kor alevler içinde üşüdüğümü unutamadım. Gözlerimden yaşlar akarken, akanın ruhumdan firar eden acı olduğunu unutamadım.

Zaman geçti; günler aylara evrildi. Acı üstüme devrildi. Acıya bulandım, acı oldum. Acıyı kucakladım, canım yandı. Yandıkça yakmak istedim, sadece durabildim. Gecenin koynunda kâbuslara battım, uyku uğramaz oldu bana. Ezberledim tüm kâbusları. Minik ellerin elimden kayışını ezberledim, sevgilim. Çok yandı canım. İyi olamadım. Tam toparlandım dediğim an hayat vurdu beni, kaybımızdan. Ruhumu söküp atmak istedim, kâbusları silmek belki. Sana sığınmak istedim. Oysa sen iyi miydin? Bilmiyordum. Herşey anlaşılırdı ama ben hiç birşeyi bilemiyordum.

Herkes unuttu sevgilim. Oldu bitti dediler. Dillerindeki dikenli sarmaşık, her bir sözcükte kalbimi yırttı. Çekip almak istedim kalbimi, izin vermedi hayat.

Gözlerim, takılır oldu bazı şeylere. Kalbim sıkışır oldu. Birde bencilliğim tutar oldu sevgilim bu aralar. Tüm herşeyi arkada bırakıp, damarlarımdaki kanı boşaltmak ister oldum. Ellerim titrerdi hep ama bu defa farklı. Ne olur ellerimi tut sevgilim. Ben, bencilliğime yenilmekten çok korkuyorum.

Şimdi ne kadar uzaklarda olsamda senden, seviyorum seni derinden ses tonun huzur veren sende sev tut ellerimden,Şimdi sana uzatsam ellerimi sende severmisin benim gibi, tutar mısın elimden sende severmisin gönülden,Sana olan Özlem var yüreğimde otursam dizinin dibine tutsam elini seviyorum desem seni sende beni severmisin.

Hadi gel inelim denizin mavisi sularına dolaşalım el ele kol kola görenler kıskansada Kimin umurunda, ,,,Göz göze, diz dize, yan yana olalım el ele çocuklar gibi koşalım bırakma hiç ellerimi mutluluktan uçalım,,, ,,,Rüzgâr essin dalgalansın saçların ben toparlarım, sen yeterki ellerimden tut bırakma ben aşk sarhoşu olurum yoluna,,,

Senden ne zaman çok çok bahsetsem rüyamda teşekkür edip bana hediye veriyorsun sanki. Beni aylarca idare edebilecek bir rüyaydı, aynı eskisi gibi gerçekti de. Hep öyle tut, bırakma ellerimi. Bu rüyayı da diğerleri gibi unutturmasın Allah, sanırım rüyalarla yaşıyorum