#Belle da Costa Greene

[allthatglittersisnotgoldrush]

Today is Belle de Costa Greene's 145th birthday. She was an American librarian who managed and developed the personal library of J. P. Morgan. After Morgan's death in 1913, Greene continued as librarian for his son, Jack Morgan, and in 1924 was named the first director of the Pierpont Morgan Library. Despite being born to Black parents, Greene spent her professional career passing for white. At times she claimed to be of Portuguese descent.

For AU purposes, we couldn't help thinking of another Belle we know and love ...

(Photos from Amherst College and the Morgan Library)

(The Morgan Library is also where the co-authors saw an exhibit of Tolkien's manuscripts, art, and notes, a visit and experience that gave birth to the AU.)

[justforbooks]

Η εξωπραγματική ιστορία της επιμελήτριας του JP Morgan

Υπεύθυνη για τα πιο πολύτιμα αποκτήματα της ιδιωτικής συλλογής του διάσημου τραπεζίτη, η απέριττα κομψή βιβλιοθηκάριος Belle da Costa Greene ήταν μαύρη αλλά εμφανιζόταν ως λευκή στον αφρό της υψηλής κοινωνίας μέχρι και τον θάνατό της το 1950.

Κάλιο αργά παρά ποτέ. Σχεδόν εβδομήντα πέντε χρόνια μετά τον θάνατό της, η Βιβλιοθήκη και το Μουσείο Μόργκαν αποτίει φόρο τιμής στη γυναίκα που συγκέντρωσε την περίφημη ιδιωτική συλλογή, ενίσχυσε το μεγαλείο της και, πριν από έναν αιώνα, έγινε η πρώτη διευθύντρια του ιδρύματος. Διοργανώνοντας μια μεγάλη έκθεση, το ίδρυμα που συστάθηκε στη μνήμη του επιφανούς τραπεζίτη έρχεται επίσης αντιμέτωπο με τη δική του ιστορία.

Η Belle da Costa Greene ήταν μια μαύρη γυναίκα που περνούσε ως λευκή στους κόλπους της κοινωνίας της «χρυσής εποχής» στις πρώτες δεκαετίες του περασμένου αιώνα. Άγνωστο αν ο ίδιος ο ��ζέι Πι Μόργκαν το γνώριζε, σίγουρα όμως δεν το έλεγε. Φήμες και μισαλλόδοξες αναφορές εμφανίζονταν πού και πού – η διάσημη μαικήνας των τεχνών Ιζαμπέλα Στιούαρτ Γκάρντνερ είχε αποκαλέσει την Γκριν «ημίαιμη» – αλλά η φυλή της παρέμεινε ένα επικίνδυνο μυστικό πολύ μετά το θάνατό της το 1950. Η αλήθεια έγινε γνωστή στο ευρύ κοινό μόνο όταν η συγγραφέας Τζιν Στράους έγραψε τη βιογραφία του Μόργκαν στα μέσα της δεκαετίας του ‘90, αλλά κι από τότε ακόμα, χρειάστηκε να περάσουν άλλα τριάντα χρόνια για να πραγματωθεί αυτή η έκθεση.

Αυτό όμως που δίνει στην έκθεση το σημαντικό ειδικό βάρος της, δεν είναι μόνο η αποκάλυψη της φυλετικής ταυτότητας της Γκριν, αλλά το απέριττο γούστο της. Ήταν μια ακριβοπληρωμένη και ευρέως διάσημη προσωπικότητα του πολιτισμού και των τεχνών, που περιπλανιόταν τόσο στα κανάλια της ακαδημαϊκής και καλλιτεχνικής κοινότητας όσο και σ’ εκείνα του χρήματος, με ακαταμάχητο σθένος. Και ο τύπος της εποχής κατέγραφε με επιμονή την τολμηρή της αίσθηση της μόδας και τον πολυτελή τρόπο ζωής της. «Επειδή είμαι βιβλιοθηκάριος δεν σημαίνει ότι πρέπει να ντύνομαι και σαν βιβλιοθηκάριος», έλεγε η ίδια.

Οι εφημερίδες αποθέωναν την ευφυΐα και το στυλ της, καταγράφοντας τόσο τους θριάμβους της ως επιμελήτρια όσο και την προτίμησή της για τα ακριβά αυτοκίνητα, τους αριστοκράτες και τους μποέμ. «Ξέρει περισσότερα για τα σπάνια βιβλία από κάθε άλλον Αμερικανό», έγραφε η Chicago Daily Tribune το 1912. «Είναι κομψή, πάντα σικ, ζωηρή και απείρως ενδιαφέρουσα… Αφήνει τα μαλλιά της μακριά, πηγαίνει σε μυστικές αποστολές στην Ευρώπη, όπου την αντιμετωπίζουν με δέος και με τρόμο οι πράκτορες των μεγάλων συλλεκτών».

Προικισμένη με ψηλά ζυγωματικά και μια έκφραση που δεν επιδεχόταν ούτε ανοησίες ούτε αντιρρήσεις, ένιωθε άνετα μπροστά στην κάμερα, όπως μαρτυρούν οι άφθονες φωτογραφίες της όπου απεικονίζεται να φορά πάντα εντυπωσιακά ρούχα. Εξίσου εντυπωσιακά ήταν και ορισμένα από τα σημαντικότερα αποκτήματά της: το περίφημο «χαρακτικό των εκατό φιορινιών» του Ρέμπραντ, το χειρόγραφο της νουβέλας «Ο κοινός μας ο φίλος», του τελευταίου βιβλίου που ολοκλήρωσε ο Τσαρλς Ντίκενς, το προσχέδιο του ��ζον Κιτς για το ποίημα “On First Looking into Chapman's Homer”.

Η Μπελ Μάριον Γκρίνερ γεννήθηκε το 1879 (αν και η ίδια δήλωνε ως έτος γεννήσεως το 1883) στην Ουάσινγκτον. Η μητέρα της, Ζενεβιέβ Άιντα Φλιτ, δίδασκε μουσική ενώ ο πατέρας της, ο Ρίτσαρντ Γκρίνερ –ο πρώτος μαύρος που αποφοίτησε από το Χάρβαρντ– ήταν δικηγόρος, ένθερμος υποστηρικτής των πολιτικών δικαιωμάτων και συλλέκτης σπάνιων βιβλίων και χειρογράφων. Η κόρη του κληρονόμησε το πάθος του για το πολύτιμο χαρτί, αλλά όχι για την κοινωνική δράση. Η οικογένεια μετακόμισε στη Νέα Υόρκη το 1888 και όταν οι γονείς της χώρισαν στα μέσα της δεκαετίας του 1890, η μητέρα και τα παιδιά άρχισαν τη «μετάβασή» τους αποσύροντας την κατάληξη (-ερ) από το επώνυμο τους.

Η ανοιχτόχρωμη Ζενεβιέβ υιοθέτησε ένα νέο μεσαίο όνομα, το Βαν Φλιτ, συνδέοντας τον εαυτό της με την παλιά ολλανδική αριστοκρατία της Νέας Υόρκης. Η Μπελ και ο αδελφός της πρόσθεσαν έναν υπαινιγμό πορτογαλικής καταγωγής (ντα Κόστα) για να εξηγήσουν τους σκούρους τόνους της επιδερμίδας τους. Οπλισμένη με τη νέα αυτή ταυτότητα, η Belle da Costa Greene βρήκε την πρώτη της δουλειά στη βιβλιοθήκη του Πρίνστον, το οποίο δεν δεχόταν μαύρους προπτυχιακούς φοιτητές μέχρι και το 1947. Εκεί γνώρισε τον Τζούνιους Σποένσερ Μόργκαν τον δεύτερο, ο οποίος τη σύστησε στον θείο του, τον διάσημο τραπεζίτη και οικονομικό παράγοντα Τζέι Πι Μόργκαν.

Η Γκριν έγινε η προσωπική βιβλιοθηκάριος του πατριάρχη το 1905, όταν το αρχιτεκτονικό γραφείο των McKim, Mead και White έβαζε ακόμη τις τελευταίες πινελιές στο παλάτι του JP Morgan στην Ανατολική 36η οδό του Μανχάταν. Έξι χρόνια αργότερα πέτυχε το πιο διάσημο απόκτημά της: Το μοναδικό διασωσμένο πλήρες αντίτυπο του “Le Morte D'Arthur” («Ο θάνατος του Αρθούρου») του Τόμας Μάλορι, που είχε τυπωθεί από τον William Caxton το 1485.

Ο Μόργκαν, πρόθυμος να πληρώσει έως και 100.000 δολάρια για αυτό το σπάνιο έργο, ενθουσιάστηκε που η Γκριν το άρπαξε για το μισό ποσό. Σε όλους τους άλλους φάνηκε υπερβολικό το αντίτιμο: «Πενήντα ��ιλιάδες δολάρια γι' αυτό το βιβλίο!» έγραφε μια επικεφαλίδα στο περιοδικό The World Magazine, σ’ ένα άρθρο πλαισιωμένο με σχέδια και φωτογραφίες της βιβλιοθηκάριου-σταρ με το φτερωτό καπέλο της.

Φανταχτερή στις δημόσιες εμφανίσεις, αλλά κλειστή (αναγκαστικά) στην ιδιωτική της ζωή, η Γκριν έκαψε αργότερα όλα τα ημερολόγιά της, μαζί με τις εκατοντάδες επιστολές που έλαβε από τον κατά καιρούς εραστή της και ισόβιο φίλο της, Μπέρναρντ Μπέρενσον. Γνωρίστηκαν το 1909, και ίσως εκείνη ένιωσε έναν «δεσμό εξαπάτησης» με τον εκλεπτυσμένο προτεστάντη που όμως είχε γεννηθεί Λιθουανός Εβραίος. Ευτυχώς ο Μπέρενσον κράτησε τις επιστολές της και οι επιμελητές της έκθεσης που εγκαινιάστηκε στη Νέα Υόρκη και θα διαρκέσει ως τον προσεχή Μάιο, βασίστηκαν σε μεγάλο βαθμό στο αρχείο του.

Όταν ο Μόργκαν πέθανε το 1913, ο γιος του Τζακ ανέλαβε τη διαχείριση της συλλογής του πατέρα του και η Γκριν αντιμετώπισε μια στιγμή αβεβαιότητας: Θα την κρατούσε στη θέση της; Όχι μόνο την κράτησε, αλλά ο επαγγελματικός τους δεσμός ισχυροποιήθηκε με την πάροδο του χρόνου. Κατά τη διάρκεια της θητείας του επέβλεψε την ίδρυση της Βιβλιοθήκης Pierpont Morgan ως δημόσιου ιδρύματος το 1924. Λίγα χρόνια αργότερα επέκτεινε το campus του ιδρύματος για να συμπεριλάβει ένα αναγνωστήριο και έναν εκθεσιακό χώρο.

Όμως το μεγάλο μυστικό της οικογένειάς της απεδείχθη τελικά θανάσιμο. Ο ανιψιός της Μπελ, ο Μπόμπι, τον οποίο είχε μεγαλώσει και ουσιαστικά υιοθετήσει, πέθανε ενώ υπηρετούσε σε μια μοίρα βομβαρδιστικών στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ο στρατός την ενημέρωσε ότι σκοτώθηκε στη μάχη. Στην πραγματικότητα αυτοπυροβολήθηκε, προφανώς επειδή η αρραβωνιαστικιά του, Νίνα Τέιλορ, είχε ανακαλύψει τη φυλετική του καταγωγή και η αλήθεια την ώθησε όχι μόνο να διαλύσει τον αρραβώνα αλλά και να επιμείνει στη στείρωσή του.

Δεν είναι σαφές πόσα γνώριζε η Μπελ για την μοχθηρή στάση της Νίνα, αλλά η αυτοκτονία του Μπόμπι την διέλυσε, ειδικά επειδή ήταν η τρίτη μεγάλη απώλεια της ζωής της σε σύντομο χρονικό διάστημα, μετά τους θανάτους της μητέρας της το 1941 και του Τζακ Μόργκαν το 1943. Η ίδια έζησε μέχρι το 1950, και το γεγονός ότι προσπαθούσε να παραμένει επιφανής και δραστήρια μέχρι το τέλος ίσως να ανακούφισε αυτά τα τελευταία χρόνια της ασθένειας και της θλίψης. Παρότι η Γκριν έγινε μάρτυρας δύο παγκόσμιων πολέμων καθώς και πολλών κοινωνικών αλλαγών, ο διάχυτος ρατσισμός που την κρατούσε δεμένη σε μια κατασκευασμένη προσωπικότητα δεν υποχώρησε ποτέ. Ακόμη και στο τέλος της αποδέχτηκε μια ζωή τραγικής αναλήθειας ως το τίμημα μιας εξαιρετικής καριέρας.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[abwwia]

Belle da Costa Greene (November 26, 1879 – May 10, 1950) was an American librarian who managed and developed the personal library of J. P. Morgan. After Morgan's death in 1913, Greene continued as librarian for his son, Jack Morgan, and in 1924 was named the first director of the Pierpont Morgan Library. Despite being born to Black parents, Greene spent her professional career passing for white. via Wikipedia

[dontdenymeshakespeare]

Christmas & Birthday Book Haul

My 2022 Christmas and Birthday Book Haul

As always, I combine these two lists because my birthday is two days after Christmas. They are in no particular order The Letters of Virginia Woolf, Volume Four, 1929-1931, edited by Nigel Nicholson & Joanne Trautmann Volume four of Virginia Wolff focuses on Wolff’s correspondence with Ethel Smyth and the book The Waves. The Circus Train by Amita Parikh Lena Papadopoulos has never found her…

[first-ex-wife]

reading about Belle da Costa Greene who was a librarian and art historian who worked for the Morgan Library in New York and was famous for her efforts at adding to and maintaining the collection. and she was a Black woman who passed for white so that she could be successful, and the book I’m reading is historical fiction but still, knowing she would be recognized for her true self at one point and could shine as a beacon of a successful Black woman in a time when that was nearly impossible… like it’s so beautiful

[thewomanwhoreads]

She wears her hair long and does not use glasses, runs to Europe on secret missions, and is the terror of continental collectors’ agents. Her name is Belle Green.

An Illuminated Life: Belle da Costa Greene's Journey from Prejudice to Privilege

[jewishcissiekj]

Left out too many people last time, oops

[haveyoureadthispoll]

The remarkable, little-known story of Belle da Costa Greene, J. P. Morgan's personal librarian—who became one of the most powerful women in New York despite the dangerous secret she kept in order to make her dreams come true, from New York Times bestselling author Marie Benedict and acclaimed author Victoria Christopher Murray. In her twenties, Belle da Costa Greene is hired by J. P. Morgan to curate a collection of rare manuscripts, books, and artwork for his newly built Pierpont Morgan Library. Belle becomes a fixture on the New York society scene and one of the most powerful people in the art and book world, known for her impeccable taste and shrewd negotiating for critical works as she helps build a world-class collection. But Belle has a secret, one she must protect at all costs. She was born not Belle da Costa Greene but Belle Marion Greener. She is the daughter of Richard Greener, the first Black graduate of Harvard and a well-known advocate for equality. Belle's complexion isn't dark because of her alleged Portuguese heritage that lets her pass as white—her complexion is dark because she is African American. The Personal Librarian tells the story of an extraordinary woman, famous for her intellect, style, and wit, and shares the lengths to which she must go—for the protection of her family and her legacy—to preserve her carefully crafted white identity in the racist world in which she lives.

[amethystandemma]

Shelter

A Sunny Castle and Peter Parker one-shot

TW: somewhat descriptive depiction of a teen’s death. The paragraphs that could be potentially triggering are separated from the rest by a series of dashes.

Please tell me what y’all think!

. . . . .

Living in NYC means that you get used to the city being threatened pretty quickly. Between Green Goblin blowing up the Brooklyn Bridge to aliens invading to find the perfect cucumber sandwich recipe (long story), it becomes normal that something weird will happen daily.

Dating Spider-Man didn't help either. He regularly fought insane maniacs like Electro or Mysterio while on his way to and from work. Occasionally, he needed help, which is when Sunny as Halo would show up.

Mostly, criminals attacked buildings or civilians, regardless of what they looked like or were. Mostly.

And then you have the anti-mutants.

"I'm here outside Sasha's Supreme Steaks where a Sentinel just attacked the restaurant looking for mutants," the young newscaster, Bette Brant, reported. She stood in front of the smoldering remains of the restaurant while firefighters desperately tried to get control of the situation. "Amateur footage recorded the attack. We are about to show it now, but please be advised, the video you are about to see can be disturbing."

I should turn it off, Sunny thought.

But she couldn't. No matter how disgusting the images she was about to see were going to be, she couldn't help but watch. This was happening to people like her, people who were just born different. They didn't ask for this.

—————————————————

Sunny watched in horror as a giant hand ripped through the roof of the restaurant, sending patrons into a screaming frenzy. The person recording leapt beneath a table, making the film shaky. It didn't prevent the camera from catching a mutant, a green male with fish scales, being crushed into a bloody pulp.

He couldn't have been over fifteen years old.

—————————————————

"I'm heading out."

She had been so focused on the news that she didn't even see Peter walk into the room. He already had his Spider-Man suit on, the only thing missing was the mask.

He'd once told her he wears the mask so no one could tell he was afraid. Some people are able to hide it pretty well, but Peter's blue eyes always gave away his alarm. As they did now.

"I'm going with you," Sunny replied, heading towards their room.

"Sun, you can't."

The young man grabbed onto her elbow and turned her around, forcing her to look him in the eyes. Sunny realized he wasn't scared for his sake, he was scared for her's.

“Those things are targeting mutants. If you go out, you're at an even higher risk of being hurt. Or worse."

She tried to get free from his grip, but it was too strong.

"I'm not losing you." He whispered.

They stared, her green eyes meeting his blue ones. The air was charged around them; the tension was so thick you could cut it with a knife.

Ding dong.

The doorbell once. Neither one of them broke eye contact.

Dingdongdingdongdingdongding-

The door opened before the bell finished ringing. Jubilation Lee, the mutant better known as Jubilee, stepped in through the open entryway, holding Roberto da Costa up with an arm around his shoulders. Both were bleeding from multiple spots with cuts all over their bodies.

"Hey, there is a situation going on out there and we need a doctor," she snapped, her normal bubbly personality nowhere to be seen. "Kitty is on her way. She's bringing some kids along with her."

Jubilee dropped Roberto on the loveseat with a grunt from both of them. She turned back to the couple who were still in the same position.

"We need a safe space. You're the only one we got," she continued. Her voice wavered, the cracks beginning to show on how much pain she was in. "Are you in?"

Sunny turned back to Peter. The two exchanged a look that said what a thousand words could not. No matter what was going to happen; they were going to help those in need, and they were going to stick together.

"We're in." Sunny confirmed.

[whitehotel]

Laura Coombs Hills, Belle da Costa Greene in Egyptian costume (1910)

[dontdenymeshakespeare]

Favourite Reads of 2023

[partialto]

Thank you for the tag, @monster-fuzz​!

Last song I listened to: I just got a voicemail from my little brother that was nothing but Skee-Lo’s “I Wish” so ... that 💀

Books I’m currently reading: The Marriage Portrait by Maggie O’Farrell, which I’m enjoying quite a bit although it doesn’t compare to Hamnet, and The Personal Librarian by Marie Benedict and Victoria Christopher Murray, which I am getting through with gritted teeth (it’s the writing. If I came across a fanfic with this level of prose, I'd hit the back button and move on). Belle da Costa Greene's fascinating life and career deserve better. I had more fun reading her Wikipedia article.

Currently watching: Every now and then when I need cheering up, the kdrama Heartbeat via my mother’s Amazon Prime account. It’s nothing earth-shattering but extremely cute.

Movie watch list: Nothing in particular; I can’t even get interested in Barbenheimer, though both are very much up my alley. I think with work & life stuff, it’s easier right now to watch things I can dip into in small chunks. I’ll catch up eventually!

No-pressure tags: @letjulybejuly, @lightswings, @mistymoonlight, @wild-hyacinths