#28.08.21

[blmpff]

(3s) 28.08.21

[solidguilt]

28.08.21

liked her reversed ending more than upright, really, she became more... confident??

and her outfit. that's got me.

[sleepsucks]

[liamnews]

liampayne: Thanks to everyone for the amazing feedback on #Sunshine so far! I love the positive vibe this song gives and how into it you all are ☀️ Tag your Sunshine below

[nergiscem]

Jüjü'nün annesi bana asla unutmayacağım bir hediye verdi bugün. Her biri o kadar güzel ki... Sanki tüm dünyayı toplamış da önüme koymuş gibi...

@pierla çoooook teşekkür ederim, o güzel notlara, şirin çizimlerine, kurumuş çiçeklere, mini mini stickerlara ve o güpgüzel fotoğraf için çooook teşekkür ederim. Kitabı da listeme ekledim 🌿✨💚💚💚

[heartsoftruth]

Vettel reacting over the teamradio to the red flag caused by Lando Norris and checks on him

[lilolilyrae]

Grenoble, France - September 2021

[dreamings-free]

🤘😆☺️💕  Isaac Anderson instagram stories 28 + 29/8/21

[leeminholinoing]

28.08.21 - louis on twitter

[ohrlybunny]

Onew from SHINee

[floreleine]

i dont know if you still take prompts for floreleine but would you consider writing about them being in a relationship already but then one of them started to pull back from the other because they received threats that they're loved ones would get hurt. (your choice on what they're being threatened for). angst with a happy ending <3

Hi, yes I am! I tried to write sth short to this - I think it would be better suited for a longfic, but I just take shortfic prompts bc I don't have the time, so this turned out a rather vague oneshot, hope you still like it, anon!

General vibe of exhaustion probably due to myself having woken up at 4! am!!! Today to hit the road early and avoid traffic (actual 4am, which still feels like 12 midnight to me, so like... twice jetlagged, kmn), and I just had to pass on the vibes to Madeleine.

(also my autocorrect Keeps editing Madeleine to Modeling, lmk if I missed any lmao)

I'm guessing this fic is around 1k words long, rated G or T for Trauma, no warnings

~

"Madeleine?!"

Madeleine gasps as she hears Florence's voice, then flinches when a hand grasps her elbow and helps her up as she staggers to her feet.

"Fuck, Madeleine, what the fuck?" Florence says aghast as she takes in her ruffled appearance, and, before Madeleine can even reply: "Alright, you are coming with me - and yes, I know you want nothing to do with me anymore, but you will bloody well let me patch you up!"

She sounds a little choked as she notes that Madeleine wants to have nothing to do with her, and Madeleine wants to tell her that she is wrong, that it was only so she wouldn't get dragged into this mess that Madeleine is in the middle of - wants to ask what Florence is doing here now despite them having broken things off - despite her breaking Florence's heart, and her own heart as well in the process - but it is all too much, and she is tired and hurting and all she can do is sob as Florence drags her outside and into the car, giving her water and checking her over for obvious injuries before she buckles her into the front seat and starts the car.

She drives them back to the city, to the library, and Madeleine doesn't protest or give alternative instructions.

Florence stubborny stares ahead, and Madeleine leans her forehead against the cool glass of the car window and feels tears in her eyes, blurring her sight as the lights of other cars and reflecting street signs pass them by in the dark.

"Are you alright?" Florence finally asks when they have driven for a while, Madeleine can't tell how long. Her voice is rough and like she wants to appear unaffected and cold, but Madeleine can still tell that she is really concerned.

Not daring to turn around, Madeleine keeps her forehead pressed against the glass and squeezes her eyes shut to keep in the tears, but she can't suppress a shudder as a sob threatens to break free.

"Madeleine?" Florence asks, her voice quiet, almost hesitant.

At that, Madeleine breaks, quietly crying against the window, overwhelmed at having Florence with her again, still caring for her.

She hopes against hope that she will be able to fix this somehow and too exhausted to even know where to start.

Madeleine doesn't know when Florence left the main street, but then the car stops and Florence opens her door, a moment later she is at Madeleine's side of the vehicle, pulling her into her arms.

She lets herself fall apart, lets Florence pull her into her arms and her familiar smell and the feeling of her arms around her comfort her as her tears keep falling.

It's over. The threat taken out, and she survived against all odds, and Florence is alright, she managed to keep her out of it, and now they are together again - and she knows they need to talk, about everything, and Florence will most likely be angry at her...

But with how she is holding her close, without judgement, without expectations, Madeleine dares to hope that they are going to be alright.

~

Might expand on this if I post it to ao3 some day, for now the one-shot is all :) if someone else wants to write a proper fic with plot and all, feel free and pls lmk so I can read it! <3

Taking prompts!

[leeaxleeds]

@masonmount via instagram stories: Good luck, big bro! @kurtzouma

28.08.21

[beyzben]

20:35 - Tarladan Dönüş

Sabah bir sürü salçadır menemendir işimiz var diye gündoğdu tarlasına öğleden sonra gitmeye karar verdik. Şans eseri tam 16:00 olduğunda tarladaydık. 4 kişi ( aslında beş kişiydik ama annem hasta, evde yalnız bırakmak istemediğimiz için yanımızda getirdik, arabada dinledi) aldık orakları elimize, başladık bir kıyıdan. Ben bu sene büyükbabamın yeni aldığı oraklardan kullanmayı seçtim. Şöyle iki tip var;

Bu öndeki kırmızılı benim kullandığım. Bıçağını açıp kilidini takıyorsun samuray gibi sallıyorsun. Baya da keskin bir alet hani. Neyse bugün gittiğimiz tarla dört dönümdü. Eskiden olsa bundan daha kalabalık olarak sabahın beşinde başlar yine akşam saatlerinde bitirirdik. Bu sefer dört buçuk saatte dört kişiyle dört dönüm tarlayı bitiriverdik. Sebebi büyümemiz :) Zira boyumuz neredeyse orak kadarken de bu tarlalara geliyorduk biz :)

Aslında en önemli sebebi orak kullanmakta ustalaşmış olmamız. Bana deseler ki dünyalar savaşı çıkıyor kendine bir silah seç, direk bir orak alırım elime. Azrail falan diye lakap takarlar hatta. Öyle güzel hamlelerim var 😁

Bir kere oturup mola da verdik tabi. Gözleme ve karpuz yedik ağacın altında. Yemin ederim bu şeyler evde yerken bu derece lezzetli değil. Lezzetli, ama bu derece değil. O ağacın altında yorgunluktan geberirken sıcaktan beynin fokurdarken buzz gibi karpuz dilimine gömülüyosun ya.. Anlatılmaz bu. Susuyorum.

Ha bir de habire gündoğdu çekirdeği yiyorsun 😁 Bu meret bildiğin bağımlılık yapıyor. Normal çekirdekten kat kat daha güzel. Fırsat bulursanız denemeden geçmeyiniz.

Hem annem içinde dinlenbilsin diye hem de bugünlük gündoğdu başlarını traktöre koymayacağımız için arabayla gelmeyi tercih ettik. Ablam ehliyetini yeni aldığı için o sürdü. Hep beraber bu konuda da heyecanlıydık. Dönüş yolu da filmlerdeki öcülü yollar gibiydi. Aralardaki kocaman ağla kapılarını açmak için yolları karanlıkta yürüyecek biri lazımdı. O yiğido tabi ki bendim, zevkle 😁 Onları da şöyle gösterebilirim.

İşte böyleee. Tarlalardan biri gitti kaldı üçü. Yarın sabah beşte gidip akşama kadar bu üç tarlayı bitirir sonrada gündoğdu başlarını traktöre taşırız. Sonra dövmesiydi çuvallamasıydı güneşte kurutmasıydı binbir türlü işi var.. NEYSE Kİ BİZİM İNANILMAZ BİR GÜCÜMÜZ VE SEFKİMİZ DE VARRR!!

[hayalperestbirplatonik]

" İnsanların birbirleriyle didişmeleri benim canımı epeyce sıkan bir konudur. Ancak bundan daha çok üzüldüğüm konu, kalplerinin her eğlenceye karşı açık olması gereken genç insanların, bir daha ele geçmeyecek olan gençlik günlerini ahmakça şeylere dertlenerek geçirmeleri, iş işten geçtikten sonra da anlamsızca dövünmeleridir. Ben işte buna çok üzülürüm. "

Johann Wolfgang Von Goethe- Genç Werther'in Acıları

[yillargecmisteknefeste]

[lilolilyrae]

Grenoble, France - September 2021