#��ο έργο του Θεού

[justforbooks]

Ο ΚΛΑΥΔΙΟΣ ΑΝΕΒΗΚΕ στον αυτοκρατορικό θρόνο της Ρώμης τον Ιανουάριο του 41 μ.Χ., μετά τη δολοφονία του ανισόρροπου Καλιγούλα (παρωνύμιο που σημαίνει «Αρβυλάκιας) από τους πραιτοριανούς. Ο Κλαύδιος, που ήταν θείος του Καλιγούλα, υπηρετούσε στο παλάτι ως αξιωματούχος και λέγεται ότι ήταν παρών στη δολοφονία του ανιψιού του, κρυμμένος πίσω από μια κουρτίνα. Εκεί τον βρήκαν οι πραιτοριανοί και θεωρώντας τον ως βολική λύση τον έχρισαν αυτοκράτορα. Βασίλευσε έως το 54 μ.Χ., οπότε και δολοφονήθηκε με τη σειρά του, για να τον διαδεχθεί ο Νέρων. Στη μεγάλη ιστορία, ο Κλαύδιος, που οι Συγκλητικοί τού είχαν δώσει το παρωνύμιο Cucurbita, δηλαδή Κολοκύθας, θεωρείται καλός αυτοκράτορας. Στη διάρκεια της διοίκησής του επέκτεινε τα όρια του ρωμαϊκού κράτους, βελτίωσε το δικαστικό σύστημα, πολλές φορές δικάζοντας ο ίδιος, κατασκεύασε πολλά δημόσια έργα (δρόμους, κανάλια, υδραγωγεία), αύξησε την καλλιεργήσιμη γη στην ιταλική χερσόνησο και προσπάθησε να ανεξαρτητοποιηθεί από τη Σύγκλητο και του ιππείς, δίνοντας αξιώματα σε απελεύθερους, δηλαδή σε πρώην δούλους.

Φαίνεται όμως ότι η μεγάλη ιστορία δεν μέτρησε για την υστεροφημία του Κλαύδιου. Μέτρησε περισσότερο η μικρή ιστορία, το ανέκδοτο, το κουτσομπολιό. Ο Κλαύδιος έγινε το συνώνυμο του μωρού, του ανόητου, του γελοίου. Τον υποτιμούσε ακόμη και η ίδια η οικογένειά του, η γιαγιά του, η Λιβία Δρουσίλλα, που ήταν η τρίτη σύζυγος του Αυγούστου, η αδελφή του Λιβίλλα και η μητέρα του Αντωνία η Νεότερη. Μάλιστα, η μητέρα του τον θεωρούσε γέννημα ανθρώπου το οποίο η φύση δεν είχε μπορέσει να ολοκληρώσει και όποιον ήθελε να κατηγορήσει για βλακεία έλεγε ότι ήταν πιο ηλίθιος από τον γιο της.

Ο Κλαύδιος, όταν ήταν έφηβος και νέος, χώλαινε, έτρεμε, τραύλιζε, γελούσε ενοχλητικά, η μύτη του έτρεχε και άφηνε δύσοσμα αέρια. Όσο μεγάλωνε όμως η κατάσταση της υγείας του βελτιωνόταν. Διάβαζε πολύ, μιλούσε πολύ καλά ελληνικά και ήταν από τους τελευταίους που μπορούσε να διαβάσει ετρουσκικά. Έγγραφε κιόλας, μολονότι τίποτα δεν έχει διασωθεί από το έργο του, στο οποίο συγκαταλεγόταν, ανάμεσα στα άλλα, μια ρωμαϊκή ιστορία της εποχής του Αυγούστου, μια ετρουσκική ιστορία, η αυτοβιογραφία του και μια πραγματεία για τα ζάρια. Όταν ανέλαβε αυτοκράτορας δεν είχε κάποιο σπουδαίο πρόβλημα.

Το γεγονός που κάνει μυθιστορηματική τη ζωή του Κλαύδιου, ο οποίος είχε γεννηθεί το 10 π.Χ. στο Λούγδουνο, τη σημερινή Λιόν, από Ρωμαίους ευγενείς είναι η δολοφονία του. Τον δολοφόνησε η τέταρτη σύζυγός του, που ήταν και ανιψιά του, η Αγριππίνα, προκειμένου να διευκολύνει την άνοδο στον θρόνο του γιου της Νέρωνα. O Νέρων είχε αρραβωνιαστεί και στη συνέχεια παντρευτεί την κόρη του Κλαύδιου Οκταβία και ο Κλαύδιος τον είχε υιοθετήσει. Η Αγριππίνα είχε ρίξει δηλητήριο σε ένα πιάτο με ζουμερά μανιτάρια, που της το είχε προμηθεύσει μια «διαβόητη φαρμακεύτρια». Το πιάτο πρόσφερε στον Κλαύδιο ο δοκιμαστής των φαγητών του, ο ευνούχος Αλωτός, ο οποίος προφανώς είχε μυηθεί στο κόλπο. Ο αυτοκράτορας δεν πέθανε αμέσως. Η δράση των δηλητηριασμένων μανιταριών δεν έγινε αμέσως αισθητή από τον Κλαύδιο, ίσως γιατί ήταν μεθυσμένος ή γιατί έπαιξε ευεργετικό ρόλο μια κένωση των εντέρων του. Όλα αυτά τα μαθαίνουμε από τον ιστορικό Τάκιτο. Τότε η Αγριππίνα ζήτησε τη συνδρομή του γιατρού Ξενοφώντα. «Ο Ξενοφών, προφασιζόμενος ότι θα βοηθούσε τον Κλαύδιο να κάνει εμετό, βύθισε βαθιά μέσα στον λαιμό του ένα φτερό που το είχε αλείψει με δραστικό δηλητήριο», γράφει ο Τάκιτος.

Και από δω αρχίζει η «Αποκολοκύνθωση» του Σενέκα. Όταν πέθανε ο Κλαύδιος του αποδόθηκαν όλες οι τιμές και επιπλέον αποφασίστηκε να του αποδοθεί ως τιμή η «αποθέωσις», δηλαδή η ένταξή του στους θεούς που απολάμβαναν την επίσημη κρατική λατρεία. Ίσως η απόφαση αυτή ήταν προϊόν υστερόβουλης σκέψης της Αγριππίνας, προκειμένου ο γιος της, Νέρων, να θεωρηθεί «υιός Θεού», από τη στιγμή που Κλαύδιος θα είχε αποθεωθεί, δηλαδή θεοποιηθεί. Η πρώτη ιστορική ρωμαϊκή προσωπικότητα που αποθεώθηκε ήταν ο Ιούλιος Καίσαρ.

Ο Νέρων ανέβηκε, λοιπόν, στον θρόνο και μάλιστα εκφώνησε τον επικήδειο για τον Κλαύδιο, τον οποίον είχε γράψει ο δάσκαλός του Σενέκας. Λίγο καιρό μετά την ανάρρηση στον θρόνο του Νέρωνα κυκλοφόρησε μια σάτιρα για τον Κλαύδιο με τον τίτλο Αποκολοκύντωσις που παραπέμπει στο «αποθέωσις». Μόνο που στη σάτιρα ο θεός έχει αντικατασταθεί από την κολοκύθα, την κολοκύντην, όπως ήταν ο αττικός τύπος της κολοκύνθης. Σύμφωνα με τη σάτιρα αυτή ο δολοφονημένος Κλαύδιος ανεβαίνει στους ουρανούς και παρουσιάζεται ενώπιον της Συγκλήτου των Ολυμπίων Θεών. Οι θεοί, τελικά, ματαιώνουν την αποθέωσή του και για να τον τιμωρήσουν ακόμη περισσότερο του επιβάλλουν ένα μάταιο καθήκον: να ρίχνει ζάρια χρησιμοποιώντας ένα τρύπιο κύπελλο από κολοκύθα.

«Κι εκείνος στη στιγμή άρχισε να ψάχνει τα ζάρια, που του έφευγαν συνέχεια, και δεν κατάφερνε να παίξει». Φαίνεται ότι ο συγγραφέας αυτού του κειμένου ήταν ο Σενέκας. Αυτός ο διάσημος, ακόμη και σήμερα, για τις τραγωδίες του, πολιτικός και φιλόσοφος, είχε γεννηθεί το 1 π.Χ στην Κόρδοβα της Ισπανίας, μάλλον από Ισπανούς γονείς. Πρωτοεμφανίστηκε ως δικηγόρος στη Ρώμη στα χρόνια του Τιβέριου (14-37 μ.Χ), πέρασε μάλλον δύσκολα στα χρόνια του Καλιγούλα αλλά και του Κλαύδιου, που τον εξόρισε στην Κορσική, με την κατηγορία της μοιχείας. Επέστρεψε από την εξορία το 49 μ.Χ., μάλλον με την παρέμβαση της Αγριππίνας, κι έγινε δάσκαλος του εντεκάχρονου, τότε Νέρωνα, παίρνοντας και το αξίωμα του υπάτου.

Όταν ο Νέρων ανέβηκε στον θρόνο σε ηλικία 17 ετών, ο Σενέκας έγινε σύμβουλός του, ασκώντας μεγάλη επιρροή στον αυτοκράτορα. Πέντε χρόνια έμεινε ο Σενέκας ως σύμβουλος του αυτοκράτορα, μια πενταετία που θεωρείται λαμπρή. Τελικά κατηγορήθηκε ότι πήρε μέρος σε συνωμοσία εναντίον του και καταδικάστηκε σε θάνατο. Ένα απόγευμα του Απριλίου του έτους 65 μ.Χ., ενώ ο Σενέκας δειπνούσε με τη γυναίκα του Πομπηία Παυλίνα και φίλους του σε έπαυλή του έξω από τη Ρώμη, αξιωματικός της πραιτοριανής φρουράς τού μετέφερε την απόφαση του Νέρωνα. Τότε, ο Σενέκας, έχοντας προφανώς ως πρότυπο τον Σωκράτη, αυτοκτόνησε ανοίγοντας τις φλέβες στα χέρια του, στον μηρό αλλά και πίσω από τα γόνατα.

Όλη αυτή η ιστορία του Κλαύδιου, του Σενέκα και της Αποκολοκύνθωσης παρουσιάζεται με απίστευτη αφηγηματική γοητεία από τον καθηγητή της Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, Σταύρο Τσιτσιρίδη, στην εκτεταμένη εισαγωγή της έκδοσης του κειμένου του Σενέκα. Ο καθηγητής Τσιτσιρίδης μας λέει ότι η κολοκύθα στον τίτλο του έργου πιθανόν να συνδέεται με την παραδομένη μωρία και ανοησία του Κλαύδιου αλλά και με το πάθος του για τα ζάρια. Το κύπελλο των ζαριών κατασκευαζόταν, όπως και άλλα αντικείμενα, από νεροκολοκύθα. Η πολύ κομψή και βιβλιοδετημένη έκδοση της Κίχλης περιλαμβάνει, εκτός από την εισαγωγή, το πρωτότυπο κείμενο, ένα αριστούργημα σε πεζό και ποιητικό λόγο, και αντικριστά τη μετάφρασή του, καθώς και σχόλια, όλα από τον Σταύρο Τσιτσιρίδη. Τα ελληνικά της μετάφρασης βρίσκονται πιο κοντά στη λογοτεχνική γλώσσα, έτσι ώστε το αρχαίο κείμενο να προκαλεί την απόλαυση αλλά και την περιέργεια του σημερινού αναγνώστη. Τα σχόλια δίνουν όλες τις ιστορικές και πραγματολογικές πληροφορίες που είναι απαραίτητες στον σημερινό αναγνώστη, ενώ μερικά από αυτά διαβάζονται σαν μικρές λογοτεχνικές ιστορίες.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[xionisgr]

Συγγραφέας Prideaux Sue Εκδόσεις Πατάκη ISBN 9789601681191 Βάρο�� 0,83 Σελίδες 456 Διαστάσεις 17x24 Ημερομηνίας 1ης παρούσας έκδοσης Μάρτιος 2021

[kwstasattgr]

Συγγραφέας Prideaux Sue Εκδόσεις Πατάκη ISBN 9789601681191 Βάρος 0,83 Σελίδες 456 Διαστάσεις 17x24 Ημερομηνίας 1ης παρούσας έκδοσης Μάρτιος 2021

[a078740849aposts]

Συγγραφέας Prideaux Sue Εκδόσεις Πατάκη ISBN 9789601681191 Βάρος 0,83 Σελίδες 456 Διαστάσεις 17x24 Ημερομηνίας 1ης παρούσας έκδοσης Μάρτιος 2021

[orthodoxiaonline]

Επισκοπή Χώρας: Θ. Λειτουργία για τους τελειόφοιτους του Κολλεγίου του Αγ. Ιωάννου Preston

Τη Δευτέρα, 21 Οκτωβρίου, στον Ιερό Ναό των Αγίων Μεθοδίου και Κυρίλλου στο προάστιο Preston της Μελβούρνης, τελέστηκε η Θεία Λειτουργία για τους μαθητές και τις μαθήτριες του Γυμνασίου του Κολλεγίου του Αγίου Ιωάννου. Η Θεία Λειτουργία είχε ιδιαίτερη σημασία για τα παιδιά της Γ’ Λυκείου, καθώς σήμαινε το τέλος της σχολικής τους διαδρομής και την προετοιμασία τους για τις τελικές εξετάσεις. Παρών ήταν ο Επίσκοπος Χώρας κ. Ευμένιος, ο οποίος απηύθυνε έναν εμπνευσμένο λόγο προς τους νέους. Τόνισε τη σημασία της πίστεως και της εμπιστοσύνης στον Θεό καθώς θα αντιμετωπίζουν τις εξετάσεις και τις μετέπειτα προκλήσεις του μέλλοντος. Υπενθύμισε επίσης στους μαθητές και τις μαθήτριες ότι η αξία τους δεν καθορίζεται από τα αποτελέσματα των εξετάσεων, αλλά από την πίστη και τον χαρακτήρα τους. Παρέθεσε, μάλιστα, τα λόγια του Απόστολου Παύλου: «Πάντα ισχύω εν τω ενδυναμοῦντί με Χριστῷ» (Φιλιππισίους 4:13), ενθαρρύνοντάς τους να στηριχθούν στην πίστη τους κατά τη διάρκεια αυτής της κρίσιμης περιόδου. Ο Επίσκοπος κ. Ευμένιος αναφέρθηκε επίσης στην πρόσφατη επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου και στη σημασία της παγκόσμιας ενότητας της Ορθόδοξης Εκκλησίας, ενώ εξήρε και το έργο του Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας κ. Μακαρίου, ο οποίος με την ηγεσία του ενισχύει την τοπική Εκκλησία και προσφέρει πνευματική ��αθοδήγηση στους νέους. Τέλος, ο Επίσκοπος παρότρυνε τους μαθητές να φέρουν το φως του Χριστού στις ζωές τους και να εμπιστεύονται το σχέδιο του Θεού για το μέλλον τους.

[romios-gr]

Γεροντικό Ρουμάνων πατέρων. «Έργο του μοναχού είναι νηστεία και προσευχή» Αρχιμανδρίτης Ιωαννίκιος (Μπέλαν) Ο μοναχός Δαμιανός (Γκουτσιά) Βίος Ο πατήρ Δαμιανός (Γκουτσιά) γεννήθηκε το 1905, στο χωριό Μπλεζέστ της περιφέρειας Τελεορμάν. Το 1926, μετά την κλήση του Θεού, εντάχτηκε στην αδελφότητα της Μονής Τσερνίκα και κατά τη μοναχική κουρά έλαβε το όνο... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/gerontiko-roymanon-pateron-ergo-toy-monachoy-einai-nisteia-kai-proseychi/

[rulinarulina]

Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος: Να σεβόμαστε την φύση ως λίαν καλό έργο του Θεού

Στην κλιματική αλλαγή, η οποία οφείλεται στον ανθρώπινο εγωισμό, και στις τελευταίες πυρκαγιές αναφέρθηκε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος κατά την Θεία Λειτουργία στο Ιερό ησυχαστήριο του Αγίου Πορφυρίου στο Μήλεσι Αττικής σήμερα το πρωί, ημέρα κατά την οποία η Εκκλησία τιμά την Κοίμηση της υπεραγίας Θεοτόκου, και κάλεσε όλους να σεβόμαστε την φύση ως λίαν καλό έργο του…

[eclecticstarlightblogger]

Το πρόσωπο του Αγίου Πνεύματος

Το γεγονός της Πεντηκοστής -Η γλωσσολαλία- Ιδιαίτερο πρόσωπο- Ομοούσιο και Ομόθρονο- Κύριος και Θεός- Οι μειωτικές εκφράσεις- Το έργο του Αγίου Πνεύματος- Πνεύμα υιοθεσίας- Πνευματική αναγέννηση- Άκτιστη ��άρη- Οι αρνητές του Αγίου Πνεύματος π. ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ impantokratoros.gr Με την ανάληψή Του ο Χριστός ανέβασε την ανθρώ­πινη φύση μέχρι το θρόνο της δόξης του Θεού και […] Το πρόσωπο του…

[thoughtfullyblogger]

Το πρόσωπο του Αγίου Πνεύματος

Το γεγονός της Πεντηκοστής -Η γλωσσολαλία- Ιδιαίτερο πρόσωπο- Ομοούσιο και Ομόθρονο- Κύριος και Θεός- Οι μειωτικές εκφράσεις- Το έργο του Αγίου Πνεύματος- Πνεύμα υιοθεσίας- Πνευματική αναγέννηση- Άκτιστη χάρη- Οι αρνητές του Αγίου Πνεύματος π. ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ impantokratoros.gr Με την ανάληψή Του ο Χριστός ανέβασε την ανθρώ­πινη φύση μέχρι το θρόνο της δόξης του Θεού και […] Το πρόσωπο του…

[greekblogs]

Το πρόσωπο του Αγίου Πνεύματος

Το γεγονός της Πεντηκοστής -Η γλωσσολαλία- Ιδιαίτερο πρόσωπο- Ομοούσιο και Ομόθρονο- Κύριος και Θεός- Οι μειωτικές εκφράσεις- Το έργο του Αγίου Πνεύματος- Πνεύμα υιοθεσίας- Πνευματική αναγέννηση- Άκτιστη χάρη- Οι αρνητές του Αγίου Πνεύματος π. ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ impantokratoros.gr Με την ανάληψή Του ο Χριστός ανέβασε την ανθρώ­πινη φύση μέχρι το θρόνο της δόξης του Θεού και […] Το πρόσωπο του…

[justforbooks]

Ελάχιστοι είναι οι συγγραφείς οι οποίοι κατά τη διάρκεια της πορείας τους τόλμησαν να βουτήξουν στον σκοτεινότερο βυθό της ανθρώπινης φύσης και να τη χαρτογραφήσουν τόσο διεξοδικά, να μελετήσουν σπιθαμή προς σπιθαμή κάθε αθέατη πτυχή της, όσο ο Κόρμακ Μακάρθι, αυτός ο τεράστιος Αμερικανός λαξευτής του λόγου, που λίγο καιρό πριν έφυγε από τη ζωή αφήνοντάς μας ακριβή κληρονομιά το εμβληματικό του έργο.

Μετά το συγκλονιστικό μυθιστορηματικό δίπτυχο «Ο επιβάτης» και «Stella Maris» που εξέδωσαν οι εκδόσεις Gutenberg στα τέλη της προηγούμενης χρονιάς, σε αριστοτεχνική μετάφραση του Γιώργου Κυριαζή, αρχές του φετινού Ιουλίου, εν είδει αποχαιρετισμού και φόρου τιμής στον γίγαντα των αμερικανικών γραμμάτων που πέρασε στην αιωνιότητα, οι εκδόσεις Gutenberg εξέδωσαν ένα ακόμα μυθιστόρημά του στη σειρά – θαύμα Aldina.

Ο λόγος για το «Τέκνο του Θεού», που πρωτοεκδόθηκε το 1973 και τώρα, για πρώτη φορά μεταφρασμένο στα ελληνικά, έρχεται να εκπέμψει το μαύρο του φως, να συγκλονίσει και να αποδείξει ότι, παρόλο που πρόκειται για ένα από τα πρώιμα και λιγότερο γνωστά έργα του Μακάρθι, άρα και προηγείται της κυκλοφορίας των ωριμότερων και πιο επιτυχημένων εμπορικά μυθιστορημάτων του, είναι ένα εξίσου σπουδαίο λογοτεχνικό κείμενο με όλα εκείνα τα γνώριμα στοιχεία που καθιέρωσαν μετέπειτα τον Μακάρθι και τον ενέταξαν σε ένα από τα υψηλότερα βάθρα της αμερικανικής λογοτεχνίας: σκοτεινή, ζοφερή, υποβλητική ατμόσφαιρα, πυκνή ωμή πρόζα, κοφτοί διφορούμενοι διάλογοι, φιλοσοφικός μηδενισμός, ακραία βία και ήρωες που παίζουν κορώνα γράμματα τον χαμένο τους βίο, που βιώνουν τη μοναξιά και την απελπισία με βήματα προς την παραφροσύνη και τον γκρεμό.

Πρωταγωνιστής του μυθιστορήματος είναι ο Λέστερ Μπάλαρντ. Ένα τέκνο του Θεού, σαν εσένα, σαν εμένα, σαν εμάς. Φτωχός αγρότης στην επαρχία του Σέβιερ του Τενεσί και η ιστορία του αρχίζει με την κατάσχεση και τη δημοπρασία του αγροκτήματός του. Μικρόσωμος, άπλυτος, αξύριστος, αμήχανος αρχικά μπροστά στο ανθρώπινο πανηγύρι που μαζεύεται έξω από την οικία του την ώρα της δημοπρασίας της γης του, προβάλλει αντίσταση αλλά τελικά βγαίνει χαμένος γιατί ήταν εξ αρχής χαμένος. Μετακινείται σε ένα παλιό εγκαταλελειμμένο σπίτι. Απόκληρος, ανέστιος, ολομόναχος, ταπεινωμένος, απελπισμένος, απόμακρος, με μόνο περιουσιακό του στοιχείο μια καραμπίνα που έχει μονίμως περασμένη στον ώμο του, περιφέρεται στο αφιλόξενο, άγριο τοπίο του Τενεσί ψάχνοντας τρόπο να επιβιώσει, να χορτάσει την πείνα του.

Διαπράττει μικροκλοπές και στη συνέχεια περνάει σε εγκλήματα και κτηνωδίες. Εύκολος στόχος για τους άλλους, ο αποδιοπομπαίος τράγος, ο τρελός της κομητείας, τριγυρίζει και μιλάει στην παγωμένη νύχτα, στ’ αστέρια και στον εαυτό του, περπατάει μέσα στα δάση και στους έρημους δρόμους – μια μικροσκοπική φιγούρα που γυρεύει νόημα, Θεό κι απάγκιο έχοντας χάσει κάθε ελπίδα, κάθε ίχνος καθοδήγησης. Ένα απολωλός πρόβατο που μεταμορφώνεται σε τέρας.

Το παλιό ερειπωμένο σπίτι στο οποίο βρήκε στέγη, παίρνει φωτιά σε μια προσπάθεια του Λέστερ να δυναμώσει τις φλόγες στο τζάκι. Και μαζί με το σπίτι καίγεται και το νεκρό κορίτσι που ο Λέστερ εντόπισε μαζί με τον νεκρό εραστή της μέσα σε ένα αυτοκίνητο στην ερημιά – αδιευκρίνιστα τα αίτια θανάτου του ζευγαριού. Κλέβει τα λιγοστά χρήματα των δυο νεκρών, ασελγεί πάνω στο γυναικείο πτώμα και έπειτα το παίρνει μαζί του στο σπίτι ως τρόπαιο, ως ένα κορμί που δεν προβάλλει καμία αντίσταση στην αρρωστημένη, σεξουαλική πείνα του. Κι αφού το σπίτι καίγεται, ο πρωταγωνιστής βρίσκει καταφύγιο σε μια σπηλιά. Κι από εκεί, πηγαινοέρχεται στη μικρή κομητεία, συχνά πάει έξω από το αγρόκτημά του και παρακολουθεί τον νέο ιδιοκτήτη. Η ψυχική του σταθερότητα γίνεται όλο και πιο αμφισβητήσιμη. Περιφέρεται σαν τρελή σκιά μέσα στην παγωνιά, κάτω από πυκνή χιονόπτωση και την καταρρακτώδη, αδιάκοπη, αδίστακτη βροχή. Σπάει κάθε ηθικό φραγμό, ξεπερνάει κάθε όριο, συνεχίζει να διαπράττει τα επόμενα ειδεχθή του εγκλήματα. Εν ψυχρώ. Σε απεργία συναισθημάτων. Φαινομενικά θολωμένος αλλά ουσιαστικά έχοντας πλήρη επίγνωση του τι κάνει. Παίρνει εκδίκηση για ό,τι δεν κατάφερε, για όσα δεν έζησε, για ό,τι του πήραν, για ό,τι δεν είναι, για ό,τι είναι όπως είναι, για την απουσία προσφοράς τρυφερότητας και ανθρωπιάς.

Ο σερίφης και ο βοηθός σερίφη δεν έχουν έγκυρες κατηγορίες εναντίον του καθώς δεν υπάρχουν στοιχεία που να υποδηλώνουν την εμπλοκή του σε οποιαδήποτε εκτέλεση ή εξαφάνιση, παρά μόνο υποψίες. Οι κάτοικοι της κομητείας παίρνουν τον νόμο στα χέρια τους. Κι όμως, ο Λέστερ Μπάλαρντ βρίσκει τρόπο να ξεφύγει της «τιμωρίας» τρέχοντας σαν άπιαστο θηρίο στο φυσικό του περιβάλλον. Ως το τέλος του.

Ο Μακάρθι γράφει με έξοχο ποιητικό και κινηματογραφικό τρόπο, ωμά και αποστασιοποιημένα. Δεν συμπαθεί ούτε αντιπαθεί τον ήρωά του παρά καταγράφει τη διαδρομή του στις υπόγειες στοές του εαυτού του και στην προσωπική του κόλαση, χωρίς να εξηγεί τους λόγους για τους οποίους ένα «τέκνο του Θεού» μετατρέπεται σε ανθρωπόμορφο τέρας. Παρουσιάζει έναν κατακερματισμένο άνδρα που αντικατοπτρίζει το είδωλο των κατακερματισμένων αυτού του κόσμου. Δεν δίνει πολλά στοιχεία και λεπτομέρειες για το παρελθόν του Λέστερ εκτός των γεγονότων – μέσω αφηγήσεων των δευτεραγωνιστών – ότι ο πατέρας του βρέθηκε κρεμασμένος ενώ η μητέρα του είχε νωρίτερα εγκαταλείψει την οικογενειακή εστία προς άγνωστο προορισμό. Άρα, φανερό πως ο Λέστερ μεγάλωσε μόνος σε ένα παρακμ��ακό περιβάλλον του αμερικανικού Νότου, χωρίς μόρφωση, χωρίς αγάπη, χωρίς κανόνες, χωρίς έλεγχο, χωρίς τη στοιχειώδη ικανότητα να καταπνίγει παράλογες επιθυμίες και παρορμήσεις.

Τραγικός ήρωας ο Λέστερ, ο κακός σπόρος που φύτρωσε μέσα στα σκουπίδια και σε τόνους λάσπης, μισητός και αξιολύπητος, προκαλεί δάκρυα συγκίνησης και απέχθεια ταυτόχρονα.

Το «Τέκνο του Θεού» είναι ένα αριστουργηματικό, δυσβάσταχτο και συνταρακτικό μυθιστόρημα μικρής έκτασης, που χωρίζεται σε τρία μέρη, με σύντομα κεφάλαια που περιγράφουν γραμμικά την «κάθοδο» του πρωταγωνιστή και που εναλλάσσονται με κεφάλαια προφορικών μαρτυριών των κατοίκων της κομητείας, οι οποίοι προσπαθούν να βρουν μια αιτία για τις αποτρόπαιες πράξεις του. Και παρά τις περίπου 200 σελίδες του δεν είναι ένα λογοτεχνικό κείμενο που διαβάζεται απνευστί, γιατί ο αναγνώστης σε αρκετά σημεία θα νιώσει την ανάγκη να βγει στην επιφάνεια, να πάρει ανάσα, να συνειδητοποιήσει ότι το Κακό είναι μέρος της ανθρώπινης κατάστασης και απέχει ελάχιστα από το Καλό κι ότι ο κόσμος μας ήταν, είναι και θα είναι τρομακτικός, βίαιος και ανελέητος. Διαφωτιστική εισαγωγή και εξαίσια μετάφραση από τον Παναγιώτη Κεχαγιά που – και εδώ, όπως και στο «Καθώς ψυχορραγώ» του Φώκνερ – είχε να αναμετρηθεί με ένα «μαύρο», απαιτητικό κείμενο και τα κατάφερε επάξια.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[xionisgr]

ISBN: 978-960-04-4915-0 Συγγραφέας: Gustavo Adolfo Bécquer Εκδότης: Κέδρος Σελίδες: 256 Ημερομηνία Έκδοσης: 2018-03-01 Διαστάσεις: 23x15 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[kwstasattgr]

ISBN: 978-960-04-4915-0 Συγγραφέας: Gustavo Adolfo Bécquer Εκδότης: Κέδρος Σελίδες: 256 Ημερομηνία Έκδοσης: 2018-03-01 Διαστάσεις: 23x15 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[a078740849aposts]

ISBN: 978-960-04-4915-0 Συγγραφέας: Gustavo Adolfo Bécquer Εκδότης: Κέδρος Σελίδες: 256 Ημερομηνία Έκδοσης: 2018-03-01 Διαστάσεις: 23x15 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[skandaladiaplokidiafthora]

Το πρόσωπο του Αγίου Πνεύματος

Το γεγονός της Πεντηκοστής -Η γλωσσολαλία- Ιδιαίτερο πρόσωπο- Ομοούσιο και Ομόθρονο- Κύριος και Θεός- Οι μειωτικές εκφράσεις- Το έργο του Αγίου Πνεύματος- Πνεύμα υιοθεσίας- Πνευματική αναγέννηση- Άκτιστη χάρη- Οι αρνητές του Αγίου Πνεύματος π. ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ impantokratoros.gr Με την ανάληψή Του ο Χριστός ανέβασε την ανθρώ­πινη φύση μέχρι το θρόνο της δόξης του Θεού και […] Το πρόσωπο του…