#მოხუცები

[thatwitchb]

ჯადოქრობის ისტორია.

Hi loves, დღევანდელი პოსტი დაეთმობა ზოგადად ჯადოქრობას მის მცირედ ისტორიას და თუ რას მოიცავს ის. ჯადოქრობა (witchcraft) ტრადიციულად განისაზღვრება როგორც სავარაუდო ზებუნებრივი ძალების განხორციელება ან მოწოდება/მოხმობა (invocation) ადამიანების ან მოვლენების გასაკონტროლებლად. ტერმინი ჯადოქრობა ყველა ისტორიულ და კულტურულ კონტექსტში განსხვავებულად არის განსაზღვრული, ჯადოქრობა ხშირად აღიქმება, განსაკუთრებით დასავლეთში, როგორც კრონთა ნამუშევარი, რომლებიც ღამით ფარულად ხვდებიან ერთმანეთს, ეშმაკთან, ან სატანასთან ერთად კანიბალიზმსა და ორგიასტიკურ რიტუალებს ატარებენ და ასრულებენ შავ მაგიას.ამ სტერეოტიპებს ხანგრძლივი ისტორია აქვს და მრავალი კულტურისთვის შექმნა მსოფლიოში ბოროტების სიცოცხლისუნარიანი ახსნა. ამ რწმენის ინტენსივობას საუკეთესოდ ასახავს მე-14-მე-18 საუკუნეების ევროპული ჯადოქრების ნადირობა, მაგრამ ჯადოქრობა და მასთან დაკავშირებული იდეები არასოდეს არის შორს ხალხის ცნობიერებისგან  და - ხალხური ზღაპრებით შენარჩუნებული - დროდადრო აშკარა ყურადღებას პოულობს. ასევე პოპულარული ტელევიზია და ფილმები და მხატვრული ლიტერატურა უწყობს ხელს იმ ფაქტს რომ ბუნებრივი ფორმატით წარმოაჩინოს ჯადოქრობა.

თანამედროვე ინგლისურ სიტყვას witchcraft აქვს სამი ძირითადი კონოტაცია: მაგიის ან ჯადოქრობის პრაქტიკა მთელ მსოფლიოში; რწმენები, რომლებიც დაკავშირებულია მე-14-მე-18 საუკუნეების დასავლურ ჯადოქრებთან ნადირობასთან; და თანამედროვე მოძრაობის განშტოებები, სახელწოდებით Wicca,(რომელიც არის რელიგია და არა პრაქტიკა(ეგ არ შეგეშალოთ))  ხშირად არასწორად წარმოთქმული "wikka".

ტერმინები witchcraft და witch მომდინარეობს ძველი ინგლისურიდან wiccecraeft: wicca-დან (მამაკაცური) ან wicce (მდედრობითი სქესის), გამოითქმის შესაბამისად „witchah“ და „witchuh“, რაც ნიშნავს იმას, ვინც ჯადოქრობას აკეთებს; და craeft-დან, რაც ნიშნავს "ხელობას" ან "უნარს". უხეშად ექვივალენტურ სიტყვებს სხვა ევროპულ ენებში - როგორიცაა sorcellerie (ფრანგული), Hexerei (გერმანული), stregoneria (იტალიური) და brujería (ესპანური) - განსხვავებული კონოტაციები აქვთ და არც ერთი ზუსტად არ თარგმნის მეორეს. სირთულე კიდევ უფრო დიდია აფრიკულ, აზიურ და სხვა ენებზე შესაბამისი სიტყვებით. ჯადოქრობის განსაზღვრის პრობლემა უფრო რთულია, რადგან ამ სიტყვების საფუძვლიანი ცნებები ასევე იცვლება დროისა და ადგილის მიხედვით, ზოგჯერ რადიკალურად.

ცრუ იდეები ჯადოქრობისა და ჯადოქრების ნადირობის შესახებ დღესაც არსებობს. ჯერ ერთი, ჯადოქრებზე ნადირობა არ ხდებოდა შუა საუკუნეებში, არამედ ისტორიკოსების მიერ „ადრეული თანამედროვე“ პერიოდის (მე-14-ის ბოლოდან მე-18 საუკუნის დასაწყისამდე), რენესანსის, რეფორმაციისა და სამეცნიერო რევოლუციის ეპოქაში. არ არსებობდა არც ჯადოქრების კულტი და არც რაიმე კულტი, ორგანიზებული თუ არაორგანიზებული, „რქიანი ღმერთის“ ან რაიმე „ქალღმერთის“; დასავლელი „ჯადოქრები“ არ იყვნენ უძველესი წარმართული რელიგიის წევრები; და ისინი ან იყვნენ მკურნალები ან ბებიაქალები. უფრო მეტიც, ჯადოქრობაში ბრალდებული ყველა არ იყო ქალი, რომ აღარაფერი ვთქვათ მოხუცები; მართლაც, იყვნენ ყველა ასაკისა და სქესის "ჯადოქრები". ნადირობის დროს დაშავებული ან მოკლული ადამიანები არ იყვნენ ჯადოქრები, არამედ მსხვერპლები, რომლებიც დევნილმა აიძულებდა მათ კატეგორიაში, რომელიც რეალურად არავის მოიცავდა. ჯადოქრებზე ნადირობამ უამრავი ქალის ბედი სიკვდილით დასჯამ შემოსაზღვრა; ისინი არ წარმოადგენდნენ მამაკაცების, მღვდლების, მოსამართლეების, ექიმების ან ინკვიზიტორების შეთქმულებას ძველი რელიგიის წევრების ან სხვა რეალური ჯგუფის წინააღმდეგ. „შავი მასები“ თითქმის მთლიანად თანამედროვე მწერლების ფანტაზიაა. "ჯადოქრები", რომელთა ამოცანა იყო ადამიანების ბოროტი შელოცვებისგან გათავისუფლება, იშვიათად არსებობდნენ დასავლეთში, ძირითადად იმიტომ, რომ დამხმარე მაგიასაც კი მიაწერდნენ დემონებს.

აქ ჩნდება კითხვა რას საქმიანობდნენ მაშინ ჯადოქრები თუ ისტორიული წყაროები ბოლომდე ჭეშმარიტი არ არის?

(უნდა გავითლისწინოთ ისიც რომ ჯადოქრობის ძალიან ბევრი ფორმა არსებობს რომელზეც ცალკე გავაეკთბ პოსტს)

ჯადოქარი, მაგი ან "ოკულტისტი" ცდილობს მოახდინოს გავლენა მიმდებარე სამყაროზე ოკულტური (ანუ ფარული, განსხვავებით ღია და დაკვირვებადი) საშუალებებით. დასავლურ საზოგადოებაში მე-14 საუკუნემდე „ჯადოქრობას“ უფრო მეტი საერთო ჰქონდა სხვა კულტურებში – მაგალითად, ინდოეთის ან აფრიკის – ჯადოქრობას, ვიდრე ჯადოქრობას ნადირობისას. მე-14 საუკუნემდე ჯადოქრობა მსგავსი იყო სოფლებში ირლანდიიდან რუსეთამდე და შვედეთიდან სიცილიამდე; თუმცა, მსგავსება არ მომდინარეობს არც კულტურული დიფუზიიდან და არც რაიმე საიდუმლო კულტიდან, არამედ ადამიანის უძველესი სურვილიდან, მიაღწიოს მიზნებს ღია თუ ოკულტური საშუალებებით. მრავალი თვალსაზრისით, ისევე როგორც მათი კოლეგები მთელ მსოფლიოში, ადრეული დასავლელი ჯადოქრები და მაგები ფარულად მუშაობდნენ კერძო მიზნებისთვის, განსხვავებით რელიგიის საჯარო პრაქტიკისგან. როგორც წესი, ჯადოქრების ეშინოდათ და პატივს სცემდნენ ვინაიდან იყენებდნენ სხვადასხვა საშუალებებს თავიანთი მიზნების მისაღწევად, მათ შორის შელოცვები (ფორმულები ან საგალობლები სულების მოწოდებით), მკითხაობა და ორაკულები (მომავლის წინასწარმეტყველება), ამულეტები და ხიბლი. მტრული სულებისა და მავნე მოვლენების მოსაშორებლად, წამლები ან თილისმანები და თოჯინები ან სხვა ფიგურები (მათი მტრების წარმოსაჩენად). ჯადოქრები ცდილობდნენ ჯანმრთელობის მოპოვებას ან შენარჩუნებას, საკუთრების შეძენას ან შენარჩუნებას, ბუნებრივი კატასტროფებისგან ან ბოროტი სულებისგან დაცვას, მეგობრების დახმარებას და შურისძიებას. ზოგჯერ ითვლებოდა, რომ ეს მაგია მუშაობს მარტივი მიზეზობრიობის საშუალებით, როგორც ტექნოლოგიის ფორმა. მაგალითად, ითვლებოდა, რომ მინდვრის ნაყოფიერება შეიძლება გაიზარდოს ცხოველის რიტუალური დაკვლით. ხშირად მაგია იყო სიმბოლური რეალობის აგების მცდელობა. ზოგჯერ ითვლებოდა, რომ ჯადოქრობა ღმერთების ან სხვა სულების ძალას ეყრდნობოდა, რაც განაპირობებდა რწმენას, რომ ჯადოქრები თავიანთ საქმეში იხმარიებდნენ. ყოველ კულტურას თავისი ინდივიდუალური ღვთაებები ყავს რომლთაც ოდითგანვე თაყვანს ცემენდენ მაგრამ ჯადოქრობა და ოკულტური პრაქტიკები არა თაყვანისცემას(ზოგ შემთხვევაში კი, დამოპკიდებულია პრაქტიკოსზე) არამედ ამ "ღვთაებრივ" ენერგიებთან ერთად მუშობასა და გარკვეული ცოდნის შეძენას მოიაზრებდა.

[coralartwritingcowboy]

"არ დაქორწინდეთ, სანამ არ მიხვდებით რომ იმ საქმეს აკეთებთ, რასაც შეგიძლიათ მთელი ცხოვრება მიუძღვნათ.

დარჩით მარტო, რაც შეგიძლიათ მეტი ხნით დარჩით მარტო.

ნუ დარჩებით იქ, სადაც საჭმელს გიმზადებენ, ოთახს გვიან და სარეცხს გირეცხავენ.

უარი უთხარით მშობლებს ძვირფას საჩუქრებზე, ფულსა და მანქანაზე, მამის მეგობრების მიერ შემოთავაზებულ სამსახურზე.

იმისათვის რომ შეძლო საყვარელი საქმის კეთება, ყველაფერი რაც გაქვს, შენით უნდა მოიპოვო,

შენით უნდა დაკარგო,

შენით უნდა შეძლო პრიორიტებების დალაგება.

წადით საკუთარი ქალაქიდან. სჯობს უცხო ქალაქში მარტომ ისწავლო ცუდ უნივერსიტეტში, ვიდრე მშობლების გარემოცვაში, საკუთარ ქალაქში, სადაც ყველაფერი ნაცნობია და კომფორტული.

ესაა მთავარი.

ჩვენ ზრდასრული ადამიანების ნაკლებობა გვაქვს.

ჩვენთან დედები შვილებს აბსურდულ ასაკამდე აჭმევენ, აცმევენ და უვლიან, შემდეგ კი დედებს ცოლები ცვლიან.

ამიტომ ჩვენ გვყვავს ���ელმოცარული, ინფანტილური და ზრდასრულობა ვერ მიღწეული მოხუცები, რომლებიც მომავალ თაობას წამლავენ საკუთარი არასრულფასოვნებით.

სანამ ასეა, სულ უფრო ცოტა ადამიანი შეძლებს საკუთარი გზის პოვნას და სულ უფრო მეტი ტანჯვა იქნება ჩვენ გარშემო და ეს ყველაფერი დაბრალდება ცხოვრებას, რომელიც სინამდვილეში ისეთია, როგორც ჩვენ გადავწყვეტთ რომ იყოს და ამ ყველაფერში არანაირი სხვა საიდუმლო არ არის."

[meromvaris]

ვინმე ცოცხალია ამ კლიპიდან? ფრანს გაალი არა

ჟანა ბირკინი არ მოდის ჩემამდე, ემოცია მისი ტყუილს გავს, არ მჯერა ჟანასი

მარი ლაფორიტი, მოდი მოდი ანუ  Viens, viens, რომ ტირის ვხვდები რაღაც რეალურზე მღერის, მძიმეა და ბრუტალურიც სადღაც

ხო, ეს მერლინ მონროს რეპლიკაა, კლიპი, ვხდები რომ საფრანგეთის 60 იანები არ გავს ბრიტანეთს... არა საჩემოა, თუმცა გართობა ალბათ იყო პარზში კარგი

ხო, ამდენი გოგო ვოკალისტი და სიმღერები, პლასტიკ ბერტნარდი მაინც სულ სხვაა, თან ბელგიელი ფრანგია

ჯამში ვხვდები, საფრანგეთი გემოვნების ქვეყანა და პირდაპირობის, მშურს რომ გართობა ასე მარტივად შეუძლიათ, სულ დახტიან დახტიან და დახტიან, გართობა კი იქ გემოვნების და ხარისხის ფონზე ხდება. არც ადარდებთ სხვა, მათი მწერლობა ისევ მათზეა, კი პიროვნებებიც არიან, მდიდრებიც, უდიდესი კულტურა შექმნეს, საუკეთესო ლირიკას წერენ, იშვიათად ვინმეს მიბაძონ, ამაყობენ პასპორტით, დიდი თავისუფლებაა სიტყვის გამოხატვაში, ჰუმანურობაში, საქართველოს დიდი საფრნაგეთი ჯობია, მოდი დავანებოთ მიბაძვებს და გავხდეთ ადამიანურები... იქნებ საფრანგეთის ნახევრის ნახევარ დონეზე გავიდეთ ცხოვრების, ერთი დღე დავივიწყოთ წინაპართა მიღწევები, დღეს რა გვაქვს? არ მინდა ჩამოვყვე რა პრაგმატული პრობლემები გვაქვს და რა ადვილია მათო გადაჭრა ხალხი ნაგავი და მასა, გაუნათლებელი რომ არ იყოს, აბა მდიდარი მოვა და გადაგვარჩენს...  ხელი არ გავანძრიოთ არა

#საქართველო #ცუდი #ქვეყანა #სასწრაფოდ #ცვლილებები #უკეთესი #ცხოვრებისათვის #მკვდარი #რას #გააკეთებ

[alexthemastermind]

"მოხუცები სევდიანები იმიტომ არიან, რომ მათ ნაოჭებში წარსული ცხოვრობს"

[themidnightsblog]

ზიხარ ღუმელთან და ბებოს თბილ კალთაში გიდევს თავი თებერვლის სუსხიანი საღამოა არემარე უჩვეულოდ გარინდულა სუსტი ნიავი ქრის და არხევს გაგიშვლებული ხეების ტოტებს გავიწყდება ყველანაირი სადარდებელი რაც კი გაგაჩნია. უსმენ იმ საინტერესო ამბებს და ისტორიებს რომელასც ბებო გიყვება და გიხარია რომ ხარ მისი შვილიშვილი მაგრამ ამავე დროულად გული გწყდება იმასე როდესაც ხედავ რაოდენ რთულია იყო მოხუცი აღარ გაქვს ცხოვრების ხალისი ყველაფერი გტკივა და ერთადერთი რაც გახარებს და გაბედნიერებს შენი შვილების და შვილიშვილების ბედნიერებაა ხშირად ვფიქრობ და არმინდა რომ დავბერდე რათქმაუნდა ამას ვერ ავცდები რადგან ეს ცხოვრების ჩვეულებრივი ციკლიქა ჩვენ ვიბადებით ვიზრდებით ვბერდებით და ვკვდებით მაგრამ არმინდა რომ ეს მოხდეს ნეტავ შემეძლოს ამის შეცვლა ნეტავ შემეძლოს...

უმრავლესობას გაუმართლა მაგრამ ძალიან მეცოდება ის მოხუცები რომლებიც მარტოხელანი არიან დღიდან დღემდე ცხოვრობენ და არც არაფერი ახარებთ მათთ თვალზე კი არ შრება ცრემლი. სად არიან მათი შვილები? ნუთუ არ ადარდებთ რა ბედი ეწევა იმ ადამიანს რომელმაც გშობა როგორ შეგიძლია მიატოვო დედა რომელმაც ცხრა თვე მუცლით გატარა ექვსი თვე ხელით და მთელი ცხოვრება გატარებს გულით განა რა უნდა გქონდეს ისეთი საქმე რომ დაგავიწყდეს დედის არსებოდა და ცოცხალი ადამიანი მკვდარად გამოაცხადო და დატოვო ერთ პატარა ოთახში თავისი პენსიის ანაბარა რომელიც თვიდან თვემდე მარტო წამლებში არ ყოფნის და ხშირად ლუკმაპურის გარეშე რჩებიან განა რა გულმა უნდა მოგითმინოს რომ ესე გაწირო მშობელი. ნუთუ სულ გაქრა სიყვარული და ის სითბო რომელიც დადა-შვილს შორისაა. არმინდა ამის დაჯერება მაგრამ მწარეა რეალობა...

ნერვები მეშლება იმ ადამიანებზე და ძალიან ვბრაზდები მაგრად ვეხუტები ბებოს და მიხარია რომ ის იმ ადამიანების რიგში არ აღმოჩნდა ვისაც არ გააჩნია ადამიანი ვინც მასზე იდარდებდა და იფიქრებდა მას ყავს ისეთი შვილები და შვილიშვილები ვისაც ძალიან უყვას და ყოვეთვის დარდობენ მის ტკივილზე. ყველანაირად ფიქრობენ რომ დღეები გაუხალისონ და დატკბეს ბებო ცხოვრებით რადგან მან ძალიან ძალიან ბევრი გადაიტანა ვუყურებ და მიკვირს როგორ გაუძლო ამდენს ერთი შეხედვით სუსტმა არსებამ სწორედ ამ სუსტი არსების მიღმა იმალება ის მებრძოლი და მტკიცე ხასიათი რომელიც მას გააჩნია. მინდა რომ მას ვგავდე მინდა რომ შემეძლოს იმდენის გადატანა მოთმენა და გაძლება რაც მან შეძლო ნეტავ ვგავდე მას...

შეიძლება მომავალ თაობას წარმოვადგენთ მაგრამ ისინი ჩვენი საყრდენები არაიან ვერ შევქმნით უზრუნველ მომავალს თუ არ გაგვაჩნია გული და იმდენი შეძლება რომ გავუფრთხილდეთ ჩვენს მშობლებს ჩვენს ბებია-ბაბუებს მაშინ ჩვენ არსებობას ეკარგება აზრი და ვხდებით რობოტები რომლის სხეულებსაც სიყვარული კიარა მექანიზმები ამოძრავებენ. ჩემი აზრით კი ასეთი არსებობა სულის კიარა მხოლოდ უსულო სხეულის არსებობაა.

#iamnotrobot

[sleepingbeautysblogg]

ასეთი ჩვევა მაქვს, ამოვიჩემებ ხოლმე ადამიანს და გამუდმებით მასზე ვფიქრობ, შეიძლება ამან რამდენიმე დღე გასტანოს, ან თვეები, მერე უცებ დამავიწყდეს. ძალიან ბევრი ადამიანი მომწონს, ასე ერთი შეხედვით უმიზეზოდ, ეს ის მოწონება არაა, რომელსაც რაიმე ურთიერთობამდე მივყავართ. ეს სხვანაირი მოწონებაა, მისი დანახვა , მისი სიტყვების მოსმენა და მისი ხმა რომ უზომოდ გაგახარებს , შეიძლება უამრავი შანსის მიუხედავად არასდროს დაველაპარაკო, არასდროს ვუთხრა კომპლიმენტი, არც გავუღიმო, შეხვედრაზე უარი ვთქვა, არ ვუპასუხო, ასე იმიტომ ხდება რომ მათი გაუბრალოების მეშინია. როდესაც ასე ვინმეს ამოვიჩემებ და მასზე ვფიქრობ მერე განსაკუთებული მეჩვენება . 

ბოლო აკვიატება ერთი ახალგაზრდა ბიჭია, მოხუცები რომ უვარგისებს ეძახიან ისეთი ბიჭი, დედა რომ მისით ვერ იმაყებს და მამა ძმაკაცებთან თავაწეული ვერ გადაუსვამს მხარზე ხელს. სწავლა რომ ფეხებზე ჰკიდია, ჩვენში დარჩეს და უფრო სასწავლო დაწესებულებები  , თორემ შეიძლება ჩემზეც და შენზეც მეტს სწავლობს და მეტი იცის . ღმერთს უარყოფს, განა არ სწამს, სწამს, უბრალოდ მის სახეს ვერ პოულობს და ეს იმდენად ტანჯავს, რომ მისგან გარბის.  უფრო მარტივია ყველაფერი ცხოვრების უვარგისობას და ხანდახან  იღბალს მიაწეროს, მაგრამ მას აქვს იმედი , და ვითომ იმედი  სადაცაა იქ რწმენა არაა?! როდესაც მე ნაყინს ვჭამ , ფილმებს ვუყურებ და ამითი ვცდილობ დროის გაყვანას ის სადღაც ზის გარეთ ალკოჰოლს სვამს და ტაბლეტებით ცდილობს კაიფს , ამ დროს რომელი უფრო საცოდავები ვართ? მე არავის გამართლებას არ ვცდილობ, თუმცა ხანდახან ასე გამომდის, მაგრამ მგონია ადამიანები ასე იმიტომ იქცევიან რომ გაექცენ იმ უბადრუკ რეალობას რასაც ვერ ვცვლით. ჩვენ , ნაყინისმჭამელები, უბრალო ვეგუებით ყველაფერს. არც ლოთობის და კაიფის გამართლება იქნება ნორმლაური, მაგრამ ასე თითქოს სხვა სამყაროში გადიან , რეალურად კი ამ სამყაროში ბევრს კარგავენ, მაგრამ განა ცდილობენ ოდესმე აქ დაბრუნებას?! 

მახსოვს ერთხელ რომელიღაც დღესასწაულის შემდეგ ჯგუფელმა მასწავლებელთან თავი იმართლა’ მთვალი ვიყავი და ისეთ დაწერილ დავალებას სულ არ დამეწერა ჯობდაო.    ჩემი ბრძენი ქალის პასუხი მოულოდნელი იყო “ერთხელ მთვრალებმაც სცადეთ წერა აბა, იქნებ სხვანაირად დაინახოთ ყველაფერი და ისე უფრო მოგეწონოთო” . (ეს ისე, გამახსენდა და მოვყევი).

[lizaarto]

შენი ბინა საფლავივით გეპატიჟებ

ა ცხოვრებაში რომელშიც შენ არ გეღვიძა

 სამზარეულოში სულ მარტო იჯექი

 და ყოველი საღამო იქ გასცქეროდი

 როგორ სიყვარული მიდის

 სილამაზე მიაქვს წლებს

 შენ ნერვიულად იცდი და უკიდებ სიგარეტს 

 დაბლა გზაზე სირენები ღამეში კიოდენენ

 მოხუცები სასწრაფოში არ იღვიძებდნენ

 დარჩენილი კვამლი ცაში იფანტებოდა

 ფანჯრებიდან სიკვდილივით გამოდიოდა

 და სიყვარულიც მიდის სილამაზე მიაქვს წლებს 

შენ ნერვიულად იცდი და უკიდებ სიგარეტს 

 და შენც სამზარეულოში ფანჯრებს ჩაკეტავ

 ცხოვრებაში რომელშიც შენ არ გეღვიძა

 და სიყვარული მიდის სილამაზე მიაქვს წლებს

 შენ ნერვიულად იცდი და უკიდებ სიგარეტს

[sleepingbeautysblogg]

დავგეგმე მშვიდი დღე სახლში, მეგონა მთელ დღეს წიგნებთან გავატარებდი, მაგრამ მალევე დავიღალე, სიცხე სიზარმაცეს მიათმაგებდა და გარეთ გასვლა გადავწყვიტე, მეგობარს მივწერე მთაწმინდაზე ავიდეთთქო და ჩემდა გასაკვირად ეგრევე დამთანხმდა. ავტობუსის ლოდინისთვის თავი არ შევიწუხეთ და ფეხით გავუყევით გზას , მერე გზად კი შეგვხვდა და ავტობუსით განვაგრძეთ, თუმცა ავტობუსით მგზავრობა მაინც არ გვეთვლება. გარკვეული მიზეზების გამო საცობი აღმოჩნდა, რის გამოც გზას ისევ ფეხით გავუყევით, ახალგაზრდა თანამეავტობუსელებთან ერთად. მიუხედავად უამრავი პრობლემისა, გამოცდებისა და მაღალი ტემპერატურისა კარგ ხასიათზე დავდექი. მთელი დღე ისეთი შეგრძნება მქონდა რომ ვინმე ნაცნობი შეხვდებოდა , ვინც ძალიან გამახარებდა , მაგრამ შევხვდით ჩვენს ორ კლასელს, რომელთან თბილი ურთიერთობა არც არასდროს გვქონია. ერთმანეთის დანახვა გაგვიხარდა, მაგრამ ისე არა როგორც დღის ბოლოს აღმოვაჩინეთ. სასიამოვნო დღე კი გამოგვივიდა , ვისეირნეთ, ვილაპარაკეთ და ვიცინეთ, წამოსვლის დროს კი აღმოვაჩინეთ რომ უბრალოდ არ შეგვეძლო წამოსვლა, გზა ისევ გადატვირთული იყო და რაიმე ტრანსპორტით წამოსვლა შეუძლებელი. ჰო და ასე ტყეში მოვდიოდით 4 გოგო, რომლებიც არასდროს ვყოფილვართ განსაკუთრებული მეგობრები. ერთ საათზე მეტ ხანს ვიარეთ ფეხით , გვერდით მომავალი მოხუცები ჩამოვიტოვეთ, მანქანების რაოდენობამაც იკლო, ჩვენ კი ღამის 11 საათზე ვიყავით ტყეში. ყველა ვცდილობდით კარგი განწყობა შეგვენარჩუნებინა , თუმცა ის პოზიტივი ნამდვილად აღარ შეგვრჩენოდა. მოკლედ შუა ტყეში რომ ვიდექით და ტრანსპორტს ველოდებოდით, არც ისე ბევრი ღვთისნიერი ადამიანი შემოგვხედა ვინც წამოყვანას შემოგვთავაზებდა. ჩვენ მარტო ვიდექით, რაღაცეებს ვცანცარებდით , ახალგაზრდა კაცი მოგვიახლოვდა . სხვა დროს ტყეში, ღამით მარტო მყოფი ახალგაზრდა კაცის შემეშინდება, თუმცა ამ კაცს დადებითი აურა ჰქონდა, ან უბრალოდ ბოლო იმედი იყო იმ შემთხვევაში და ამიტომ არ შეგვშინებია. როცა მივხვდით რომ ვიღაცის დახმარების იმედი გვქონდა და იქ სულ მარტო არ ვიყავით , დავინახე ყველას ერთდროულად თვალები ცრემლებით როგორ აგვიბრწყინდა, მაშინ მივხვდი რომ რამდენიმე წლიანი ურთიერთობის მანძილზე მათი ჩემ გვერდით ყოფნა ასე ძალიან არასდროს გამხარებია. ბოლოს იმ კაცისა და სხვა კეთილი ხალხის დახმარებით სახლამდე მივაღწიე შუა ღამით. მიუხედავად იმისა რომ ფეხები საშინლად მტკიოდა, სასწავლი ისევ ბევრი მქონდა ეს დღე მაინც არ მინანია. ასეა , ყოველთვის არ ვიცით წინასწარ რა მოხდება და გაჭირვების მომენტში შენს გვერდით ვინ აღმოჩნდება, ის კი ვიცი, რომ ეს დღე ყველა იმ დღეზე უკეთ დამამახსივრდება როცა უბრალოდ სადმე ვიკრიბებით ხოლმე კლასელები. მართალი ყოფილა რომ ამბობენ საუკეთესო მოგონებები დაუგეგმავად ხდებაო. სინამდვილეში გუშინდელ დღეში უფრო მეტი ემოცია იყო რაც სამწუხაროდ კარგად ვერ გადმივეცი. პ.ს. არასდროს ჩაურტყამს ყოფილ კლასელს "ნივიჟუ" , რა იცი რა ხდება . და არასდროს ჩათვალო რომ ზედმეტი წყალი გაქვს და მეგობარს არ გადაასხა თავზე.