#کوروش بزرگ

[humansofnewyork]

(5/54) “The meaning of our most important words I learned from my mother. 𝘙𝘢𝘴𝘵𝘪: Truth. I never heard her tell a lie. 𝘕𝘦𝘦𝘬𝘪: Goodness. I never heard her gossip. And 𝘔𝘦𝘩𝘳: Love. We were three brothers and five sisters, but she loved us all equally. There were no assigned places at our dinner table. Everyone got their desired portion. While we ate our father would encourage us to debate the events of the day. No topic was off limits: history, politics, even the existence of God. And everyone was encouraged to use their voice. One weekend my father drove us all to visit Ferdowsi’s tomb in the city of Tus. It’s a large tomb. It’s modeled after the tomb of Cyrus The Great. On its face is etched the first line of Shahnameh. The master verse. The cornerstone: ‘In the Name of the God of Soul and Wisdom.’ 𝘑𝘢𝘢𝘯 and 𝘒𝘩𝘦𝘳𝘢𝘥. Soul and Wisdom. The two things that all humans have. With the opening line Ferdowsi does away with all castes and classes. He does away with all religion. He gives everyone a direct connection to the creator. As a young boy I’d memorized hundreds of verses. One of my favorite stories in Shahnameh is when Rostam selects his horse. Rakhsh is the only horse in Iran that can carry Rostam’s weight. Rakhsh has the body of a mammoth. But he's wild, he foams at the mouth. Rostam has to fight to tame him. I was a shy child. But something happens when I read Shahnameh. There’s an epic cadence. The words demand to be spoken. It’s like touching a hot stove. I feel the heat, I feel the pressure. It’s like a sword pierces my body and I have to let it out: ‘𝘙𝘢𝘬𝘩𝘴𝘩 𝘳𝘰𝘢𝘳𝘦𝘥 𝘣𝘦𝘯𝘦𝘢𝘵𝘩 𝘙𝘰𝘴𝘵𝘢𝘮!’ The neighbors would come running to their balconies to watch. Every region in Iran has its own dialect, and I could switch between them. The language is ancient, so I didn’t know the meaning of every word. But I could feel the music. When I mispronounced a word, I knew. As if I’d played a wrong chord. I could almost tell what he wanted. I could almost hear the voice of Ferdowsi himself.”

 معنای مهم‌ترین واژگان زبان‌مان را از مادرم آموختم، راستی، هرگز دروغی از او‌ نشنیدم. نیکی، هرگز غیبت نمی‌کرد و مهر و دوستی. ما سه برادر و پنج خواهر بودیم و مادر همه را به اندازه‌ی مساوی دوست داشت. برای هیچکس جایگاه ویژه‌ای بر سر سفره در نظر گرفته نمی‌شد. هر کسی به میل و اندازه‌ی خود از خوراک سهم می‌برد. هنگام خوردن پدر تشویق‌مان می‌کرد که درباره‌ی رویدادهای روز گفت‌وگو کنیم. هیچ موضوعی قدغن نبود: تاریخ، سیاست، حتا وجود خداوند. و همه تشویق می‌شدند که اندیشه‌های خود را بیان کنند. پدر ما را یک هفته به دیدن آرامگاه فردوسی در شهر توس برد. آرامگاهی بود بزرگ. بسان آرامگاه کوروش بزرگ طراحی شده است. نخستین بیت شاهنامه بر روی سنگ آرامگاه حک شده بود. شاه‌بیت است. پایه‌ و ستون اندیشه‌ و جهان‌بینی ایرانی‌ست: به نام خداوند جان و خرد. دو چیزی که همه‌ی مردمان از آن برخوردارند. در نخستین برگ شاهنامه، فردوسی همه‌ی طبقات اجتماعی را کنار می‌نهد. همه‌ی دین‌ها را کنار می‌نهد. فردوسی به مردمان پیوندی بی‌واسطه با خداوند می‌بخشد. او می‌گوید: هر آنچه در این کتاب است، برای همگان است. در کودکی سد‌ها بیت شاهنامه را به یاد سپرده بودم. از داستان‌های مورد علاقه‌ام در شاهنامه جایی‌ست که رستم اسبش، رخش را برمی‌گزیند. رخش تنها اسبی‌ست در ایران که می‌تواند رستم و جنگ افزار سنگینش را تاب بیاورد. رخش تنی بسان پیل دارد. سرکش است، رستم برای گرفتن و رام کردنش می‌بایست سخت بکوشد. من کودکی خجالتی بودم. ولی زمانی که شاهنامه را می‌خواندم، شور شگفت‌انگیزی مرا فرا می‌گرفت. شعرها آهنگی رزمی دارند. واژگان خواستار خوانش‌اند. همانند دست زدن به کوره‌ای گرم. گرما را حس می‌کنم، فشار را حس می‌کنم. همانند شمشیری که تنم را می‌شکافد و باید آن را فریاد بزنم: از این سو خُروشی برآورد رَخش / وزآن سوی اسب یل تاجبخش. همسایگان شتابان بر روی بام‌هاشان جمع می‌شدند تا شنونده‌ی فردوسی باشند. هر منطقه‌ای از ایران گویش و لهجه‌ی خود را دارد. من داستان‌های شاهنامه را به فارسی و گویش‌های محلی‌مان می‌خواندم. کتاب به زبان پارسی کهن سروده شده است‌، معنای همه‌ی واژگان را نمی‌دانستم ولی آهنگش را حس می‌کردم. اگر واژه‌ای را اشتباه می‌خواندم، درمی‌یافتم. چنانکه گویی نُت موسیقی را اشتباه زده‌ باشی. می‌توانستم به درستی بدانم که او چه می‌خواهد بگوید. گویی صدای دلآویز فردوسی را به جان می‌شنیدم

[paganimagevault]

Tomb of Cyrus the Great in Pasargadae 6th C. BCE

"The Tomb of Cyrus (Persian: آرامگاه کوروش بزرگ) is the final resting place of Cyrus the Great, the founder of the ancient Achaemenid Empire. The mausoleum is located in Pasargadae, an archaeological site in the Fars Province of Iran.

It was first identified as Cyrus' tomb in modern times by James Justinian Morier, who compared the monument to that described in the writings of Greek historian Arrian.

The mausoleum is a significant historical example of earthquake engineering as it is said to be the oldest base-isolated structure in the world, allowing it great resilience against seismic hazards. It is one of the key Iranian cultural heritage sites. On the 29th of October 2021, Iranian police barred people from visiting the mausoleum.

The site of the tomb is shut down every year during Cyrus the Great Day following a pro-monarchy protest in 2016.

The tomb, previously known as the Tomb of Madre Suleiman (referring either to Caliph Sulayman ibn Abd al-Malik or the biblical Bathsheba, mother of Solomon), was first identified by Venetian traveler Giosafat Barbaro and later by Johan Albrecht de Mandelslo. It was first identified as the Tomb of Cyrus in the early nineteenth century, first by James Justinian Morier and then by Robert Ker Porter. Morier described the tomb as follows:

'[It] is a building of a form so extraordinary that the people of the country often call it the court of the deevis or devil. It rests upon a square base of large blocks of marble, which rise in seven layers pyramidically... On every part of the monument itself are carved inscriptions, which attest the reverence of its visitors; but there is no vestige of any of the characters of ancient Persia or even of the older Arabic. The key is kept by women, and none but females are permitted to enter. The people generally regard it as the monument of the mother of Solomon, and still connect some efficacy with the name; for they point out near the spot a certain water to which those who may have received the bite of a mad dog resort, and by which, if drank within thirty days, the evil effects of the wound are obviated. In eastern story almost every thing wonderful is attached to the Solomon of Scripture: the King however, to whose mother this tomb is said to be raised, is less incredibly, (as the Carmelites of Shiraz suggested to Mandelsloe), Shah Soleiman, the fourteenth Caliph of the race of Ali. But though this supposition is more probable than that it is the monument of Bathsheba, it is not to my mind satisfactory, as it differs totally from all the tombs of Mahomedan saints which I have ever seen in Persia, Asia Minor, or Turkey.'

Morier then proposed that the tomb may be that of Cyrus, based on the description of Arrian. He noted the similarities, as well as the differences including the lack of the inscription noted by Arrian, the lack of a grove of trees, and the triangular roof against Arrian's "arched" description:

'If the position of the place had corresponded with the site of Passagardae as well as the form of this structure accords with the description of the tomb of Cyrus near that city, I should have been tempted to assign to the present building so illustrious an origin. That tomb was raised in a grove; it was a small edifice covered with an arched roof of stone, and its entrance was so narrow that the slenderest man could scarcely pass through: it rested on a quadrangular base of a single stone, and contained the celebrated inscription, "mortals, I am Cyrus, son of Cambyses, founder of the Persian monarchy, and Sovereign of Asia, grudge me not therefore this monument". That the plain around Mesjed Madre Suleiman was the site of a great city, is proved by the ruins with which it is strewed; and that this city was of the same general antiquity as Persepolis may be inferred from the existence of a similar character in the inscriptions on the remains of both, though this particular edifice does not happen to display that internal evidence of a contemporaneous date. A grove would naturally have disappeared in modern Persia; the structures correspond in size; the triangular roof of that which I visited might be called arched in an age when the true semi-circular arch was probably unknown; the door was so narrow, that, if I had been allowed to make the attempt, I could scarcely have forced myself through it; and those who kept the key affirmed that the only object within was an immense stone, which might be "the base of a single piece" described by Arrian; but as he was repeating the account of another, the difference is of little consequence, if it exists. I suspect however, as many of the buildings at Persepolis are so put together that they might once have seemed one vast block, that the present structure might also at one time have possessed a similar appearance. The eternity of his monument indeed, which Cyrus contemplated by fixing it on one enormous stone, would be equally attained by the construction of this fabric, which seems destined to survive the revolutions of ages. And in the lapse of two thousand four hundred years, the absence of an inscription on Mesjed Madre Suleiman would not be a decisive evidence against its identity with the tomb of Cyrus.'

The most extensive description of the structure, based on a lost account by Aristobulus (who had accompanied Alexander the Great on his eastern campaigns in the late fourth century BC), is to be found in The Anabasis of Alexander (6.29), written by Arrian in the second century AD.

Arrian, writing in the second century AD, described the tomb as follows:

'He (Alexander) was grieved by the outrage committed upon the tomb of Cyrus, son of Cambyses; for according to Aristobulus, he found it dug through and pillaged. The tomb of the famous Cyrus was in the royal park at Pasargadae, and around it a grove of all kinds of trees had been planted. The park was also watered by a stream, and high grass grew in the meadow. The base of the tomb itself had been made of squared stone in the form of a rectangle. Above it there was a stone building surmounted by a roof, with a door leading within, so narrow that even a small man could with difficulty enter, after suffering much discomfort. In the building lay a golden coffin, in which the body of Cyrus had been buried, and by the side of the coffin was a couch, the feet of which were of gold wrought with the hammer. A carpet of Babylonian tapestry with purple rugs formed the bedding ; upon it were also a Median coat with sleeves and other tunics of Babylonian manufacture. Aristobulus adds that Median trousers and robes dyed the colour of hyacinth were also lying upon it, as well as others of purple and various other colours; moreover there were collars, sabres, and earrings of gold and precious stones soldered together, and near them stood a table. On the middle of the couch lay the coffin which contained the body of Cyrus. Within the inclosure, near the ascent leading to the tomb, there was a small house built for the Magians who guarded the tomb; a duty which they had discharged ever since the time of Cambyses, son of Cyrus, son succeeding father as guard. To these men a sheep and specified quantities of wheaten flour and wine were given daily by the king; and a horse once a month as a sacrifice to Cyrus. Upon the tomb an inscription in Persian letters had been placed, which bore the following meaning in the Persian language: "O man, I am Cyrus, son of Cambyses, who founded the empire of the Persians, and was king of Asia. Do not therefore grudge me this monument.” As soon as Alexander had conquered Persia, he was very desirous of entering the tomb of Cyrus; but he found that everything else had been carried off except the coffin and couch.'

Strabo stated that when Alexander the Great looted and destroyed Persepolis, he paid a visit to the tomb of Cyrus and commanded Aristobulus, one of his warriors, to enter the monument. Inside he found a golden bed, a table set with drinking vessels, a gold coffin, some ornaments studded with precious stones and an inscription on the tomb. No trace of any such inscription survives. Strabo (Geography Book 15.3) described it as follows:

'Alexander then went to Pasargadae; and this too was an ancient royal residence. Here he saw also, in a park, the tomb of Cyrus; it was a small tower and was concealed within the dense growth of trees. The tomb was solid below, but had a roof and sepulchre above, which latter had an extremely narrow entrance. Aristobulus says that at the behest of the king he passed through this entrance and decorated the tomb; and that he saw a golden couch, a table with cups, a golden coffin, and numerous garments and ornaments set with precious stones; and that he saw all these things on his first visit, but that on a later visit the place had been robbed and everything had been carried off except the couch and the coffin, which had only been broken to pieces, and that the robbers had removed the corpse to another place, a fact which plainly proved that it was an act of plunderers, not of the satrap, since they left behind only what could not easily be carried off; and that the robbery took place even though the tomb was surrounded by a guard of Magi, who received for their maintenance a sheep every day and a horse every month. But just as the remoteness of the countries to which Alexander's army advanced, Bactra and India, had led to numerous other revolutionary acts, so too this was one of the revolutionary acts. Now Aristobulus so states it, and he goes to record the following inscription on the tomb: "O man, I am Cyrus, who acquired the empire for the Persians and was king of Asia; grudge me not, therefore, my monument." Onesicritus, however, states that the tower had ten stories and that Cyrus lay in the uppermost story, and that there was one inscription in Greek, carved in Persian letters, "Here I lie, Cyrus, king of kings," and another written in the Persian language with the same meaning.'"

-taken from wikipedia

[newsinmywebsite]

2016 10 29 Cyrus the Great

فیلم مستند: خیزش مردم ایران در پاسارگاد - ایران آدینه ۷ آبان ۱۳۹۵ - ۲۸ اکتبر ۲۰۱۶ فیلم‌ساز: بهمن چهل‌امیرانی زمان ساخت فیلم: آبان ۱۳۹۵ - نوامبر ۲۰۱۶ این فیلم بازتابِ نگاهِ بخشی از مردم ایران به کوروش هخامنشی و پیشینهِ خود است. پس از خودکشی مردم ایران در ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ و ۳۸ سال در جادهِ خاکی رفتن و خوشبختی را در بیابان جستجو کردن، سرانجام یک نسل شیکِ پاسارگادی به میدان آمد و برای نخستین بار در یک کُنش میدانی خواستِ خود برای براندازی جمهوری اسلامی و بازگشتِ ایران به آینده‌ای درخشان که در سال ۱۳۵۷ از دست داده بود را فریاد زد. هزاران هزار ایرانی از سرتاسرِ ایران، در یک کارِ خودجوش، در سالگردِ بزرگداشتِ کوروش هخامنشی در آرامگاه این پادشاه انسان‌دوست، پاسارگاد، گردِهم آمدند و به بهانهِ این روزِ فرخنده که نخستین منشورِ حقوق بشر به اراده کوروش هخامنشی به جهان پیشکش شده است، فریاد سر دادند و خواستارِ ایرانی شدند آرام، آباد و آزاد. گرچه در این روزِ فرخنده بسیاری دستگیر شدند و جمهوری اسلامی پروانه نداد که کسی در این آرامگاه چنین کُنشی را در سال‌های پس از آن سال، تکرار کند و بسیاری را دستگیر کرد اما پایه‌های حکومت ضحاک در همان روز به لرزه درآمد و زمینه برای خیزش‌های دی ۱۳۹۶، آبان ۱۳۹۸ و شهریور ۱۴۰۱ و همچنین نافرمانی‌های بیشمارِ مابین ��یزش‌ها ریخته شد. اینگونه است که در این روز سیمرغ از خاکستر خود برخواست و در خیزش‌های پس از آن پَروبال باز کرده است و در راستای پیروزی رستاخیزِ بزرگِ ملی ایرانیان پرواز می‌کند. پانوشت: پس از پایان ساخت این فیلم مستند کوشش شد که تلویزیون‌های برون‌مرزی آن را برای ثبت در تاریخ پخش کنند اما با کوشش‌های فراوان تنها یک شبکه پذیرفت که این مهم را انجام دهد و آن تلویزیون اندیشه، “شورای ملی” بود. سرانجام با چند ماه تاخیر، در برنامهِ “زمان انتخاب - نگاهی دوباره به ۷ آبان ۱۳۹۵” بهمن چهل‌امیرانی مهمان مهدی آقازمانی، در مورد اهمیت خیزش ۷ آبان ۱۳۹۵ و پیامدهای درخشان آن گفت که با گذشت زمان روشن شد که این پیش‌بینی‌ها درست بودند و ایران با خیزش‌های پی‌در‌پی در راستای پیروزی یک رستاخیز بزرگ ملی گام بر می‌دارد. تماشای این مستند را به همهِ دلباختگان ایران پیشنهاد می‌کنم که در سالگردِ ۷ آبان ۱۴۰۲ پسندیده است. بهمن چهل‌امیرانی انسان‌شناس

[grandcontrol]

دوره هخامنشیان: طلوع یک امپراتوری

هخامنشیان، دودمانی قدرتمند که از حدود سال ۵۵۰ پیش از میلاد تا ۳۳۰ پیش از میلاد بر فلات ایران و بخش عظیمی از جهان باستان فرمانروایی می‌کردند. این امپراتوری که توسط کوروش بزرگ بنیانگذاری شد، به عنوان نخستین حکومت جهانی و بزرگ‌ترین امپراتوری جهان تا آن زمان شناخته می‌شود.

به سایت گرند کنترل سر بزنید.

گستره قلمرو:

در بزرگ‌ترین گستره، قلمرو هخامنشیان از شرق تا دره سند و از غرب تا یونان و مقدونیه امتداد داشت. این امپراتوری شامل سرزمین‌هایی نظیر ایران، مصر، بابل، آشور، لیدیه، ایونیه، تراکیه، مقدونیه و بخش‌هایی از هند و شمال آفریقا می‌شد.

ویژگی‌های بارز:

سیستم حکومتی: هخامنشیان از سیستم ساتراپی برای اداره قلمرو پهناور خود استفاده می‌کردند. ساتراپ‌ها حاکمان محلی بودند که از طرف شاهنشاه برای اداره یک ساتراپی (استان) منصوب می‌شدند.

[30ahchaleh]

⭐ LITERALLY LIKE LIFE ⭐️

.

ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ

.

Ganjifa & As-Nas

ـ ( گنجیفه ) و ( آس‌ناس ) از کهن ترین بازی با کارت است که پژوهشگران را به این نتیجه رسانده که خواستگاه بازی با کارت آنهم (به شکل امروزی) ایران است ـ

.

Poker

بدون شک بازی پوکر امروزی برگرفته از بازی آس‌ناس است به طوریکه محققین آس‌ناس را پدر بازی پوکر میدانند

.

قدرت امتیازی کارت ها تداعی کننده همان اساس طبقاتی دوران پادشاهی کهن ایران است که برای این بازی تا به امروز مانده است و ترتیب آن از این قرار است

آس - پادشاه - ملکه (بی‌بی) - سرباز - ناس(مردم ، رعیت)

اگرچه در چین هم بازی با کارت بوده اما در کارت های آنها چهره و شخصیت موجود نبوده

.

در دوران کهن ایران ، جنس کارت ها و ارزش نقاشی های روی آن ، خرید این ادوات را برای عموم ناممکن میکرد به گونه ای که فقط میان بعضی ثروتمندان و بخصوص دربار پادشاهی این مدل بازی ، گاهن انجام میشد

.

بعدها به خاطر علاقه ی شاه عباس بزرگ ( پنجمین شاه صفوی ) به بازی گنجیفه و ساده تر شدن روند تولید کارتها ، این بازی رونق بهتری در ایران کسب کرد و از آن گمنامی میان عموم در ایران باستان در آمد

اما در دوران شاه عباس دوم ( هفتمین شاه صفوی ) این بازی را قمار تشخیص دادند و ممنوع اش کردند

.

سرنوشت این مدل ��ز بازی در دوره های بعدی ایران با فراز و نشیب های فراوان روبرو شد ( یکی حرام و یکی حلال میکرد ) تا اینکه بالاخره برای مدت زمان زیادی در ایران منسوخ شد اما این بازی از ایران راه خود را اول در هند و بعد به سرتاسر دنیا باز کرد و بعد از سفری طولانی در زمان ، دوباره به ایران بازگشت البته با همان حلال و حرام های ملا ها اما اینبار با نام پوکر

یاد سفره واژه کمبوجیه ( نام پدر کوروش بزرگ ) افتادم که وقتی به ایران برگشت ، شده بود کامبیز 😂

ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ

نوشته زیر فقط ( گمانه زنی ) هست از اینجانب در مورد واژه آس که با در کنار هم قرار دادن این 5 بند میتوان تا حدود زیادی پاسخ برخی از سوال ها را در مورد این واژه یافت

آس - ace - as

1 ـ

در کارت های بازی آس‌ناس

با نگاه به نقاشی های کشیده شده روی کارت آس که هویت بشری ندارد و همگی دارند به نوعی مبارزگر یا مبارزه ای نمادین را به نمایش میگذارند ، بشود (واژه) آس را همان که در فرهنگ لغت معین چنین آمده ،

ـ [ دو سنگ گرد و مسطح بر هم نهاده که به وسیله آن غلات را آرد کنند. ] تعبیر کرد ـ

2 ـ

در بازی آس‌ناس ، آس ارزش بالاتری را نسبت به بقیه کارت ها دارد چراکه نشان دهنده ی آرمان و نماد آن کشور ( همان خالهای بازی ♠♣♥♦) و پادشاه و مردمش است که برایش (( مبارزه )) میکنند

ـ [تلاش دو سنگ روی هم برای محصول آرد] ـ

آرد آن محصول با ارزش اما خُرد

3 ـ

به آس‌ی که با آب کار میکند میگویم ( آسی‌آب > آسیاب )

و چون به اصطلاح از (( جنگ‌و نبرد )) این دو سنگ به روی هم محصولی بسیار خُرد نیز بدست میآید ، در ادبیات فارسی هم از آس به مفهوم خُرد نیز تعبیر میشود

.

چند مثال از هر دو کاربرد :

می و معشوق را بگزین به عالم

جز این دیگر همه رزق است و ریواس

چه خواهم برد از دنیا به آخر

دلی پر حسرت و یک جامه کرباس

رفیقا جام می بر یاد من خور

که زیر آسیای غم شدم آس

از : سنایی

کو کس که چو بوده گشت نابوده نشد

وز آسِ سپهر سرنگون سوده نشد

از : عطار

زمانه چو عاجز نوازی کند

به تند اژدها ، مور بازی کند

در این آسیا دانه بینی بسی

به نوبت در آس افکند هرکسی

از : نظامی گنجوی

‌4 ـ

Etymology :

The word "ace" comes from the Old French word as (from Latin 'as') meaning 'a unit', from the name of a small Roman coin.

ـ علم اشتقاق لغات : ـ

کلمه

(ace)

از کلمه فرانسوی قدیم

as ( as از لاتین )

به معنای (یک واحد) گرفته شده است

که از نام یک سکه کوچک رومی گرفته شده است

.

این سکه اصطلاح خرد ترین سکه ی رایج در روم بوده

5 ـ

معانی کم کاربرد واژه

ace

در انگلیسی که (ذره کوچک) یا (ذره) یا (نقطه) است

.

⭐

حال شاید خودتان بتوانید نتیجه بگیرید چرا اصلا واژه آس در بازی با کارت موجود است و چرا بعدها به مرور به آن یک یا تک هم میگویند که خردترین است ( در میان اعداد ) اما با این‌حال چرا ارزش بالاتری از شاه دارد

و چرا امروزه در زبان انگلیسی برخلاف ریشه اش که برگرفته از یک سکه ناچیز در روم بوده مفهوم ( خیلی عالی ) یا ( ممتاز ) را میرساند

ایران باستان ← روم باستان ← فرانسه قدیم ← انگلیسی

ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ

🧠

الان وقت این است که کمی باهم از فلسفه بازی پوکر یا همان آس‌ناس خودمان بگوییم

1 ـ

در بازی پوکر درست است که در خارج از بازی ، هر ورق یک ارزش ذاتی دارد ، اما در داخل بازی است که ارزش واقعی آنها نمایان و مشخص میشود ، چه بسا یک برگ دو کنار دو بهتر از آس در کنار شاه است

درست مثل زندگی

2 ـ

نباختن روحیه و قوای جسمی یک اصل حیاتی در این بازی میباشد آنکه دست خوب دارد همیشه برنده نیست و بلعکس

درست مثل زندگی

3 ـ

اینکه چه وقت از یک دست بازی خارج شویم خود تضمین کننده دوباره بازی کردن دست های بیشتر است آنها که خیلی زود یا خیلی دیر خارج میشوند این روند را کوتاه میکنند و افسوس بعد آن دیگر فایده ای ندارد

درست مثل زندگی

4 ـ

میتوان تا آخرین لحظه امیدوار بود که یک برگ شاخص دست بازنده ای را تبدیل به یک دست برنده کند و بلعکس

درست مثل زندگی

5 ـ

حسرت در این بازی زمانی شکل میگیرد که

شما با آخرین حریف روبرو میشوید و قبل از رو شدن دست ها ادامه نمیدهید و از آن دست بازی خارج میشوید

اینجاست که هرگز نخواهید دانست به موقعه خارج شدید یا بی موقعه

فکر کردن به راه نرفته حسرت آور است

درست مثل زندگی

6 ـ

دست تان نه بد است نه عالی

اما سرمایه زیادی را تا اینجا در وسط گذاشته اید که برایتان خارج شدن از آن دست بازی را سخت میکند

حریف هم آخرین شرط را بر کل سرمایه تان بسته است و منتظر جواب شماست

اگر ادامه دهید و بازنده شوید همه چیز تان را از دست میدهید

اما اگر ادامه دهید و برنده شوید همه چیز را بدست آورده اید

تصمیم هولناک ، رسیدن به چنین دوراهی‌ست

درست مثل زندگی

7 ـ

ـ برگرفته شده از فیلم : ـ

The Cincinnati Kid 1965

انجام یک حرکت اشتباه اما در یک زمان درست میتواند برایتان پیروزی به ارمغان آورد

و انجام یک حرکت درست اما در یک زمان اشتباه میتواند فاجعه بار باشد

درست مثل زندگی

8 ـ

شانس و مهارت هر دو موثرند در پیروزی نهایی ما ،

حتی آن هنگام که شانس مقدس برایتان ظهور کرده و به خیالتان مهارت دیگر حرفی برای گفتن ندارد ، این مهارت شما در کنترل بازیست که میتواند پیروزی دلچسب تر و پر بار تری را برایتان به ارمغال آورد

درست مثل زندگی

9 ـ

شانس و مهارت شما ، فقط یک طرف کفه ی ترازو ی برد و باخت در بازی پوکر است چراکه شانس و مهارت دیگران نیز در سرنوشت شما دخیل خواهد بود . پوکر یک بازی جمعی‌ست

درست مثل زندگی

10 ـ

بلوف ها مشروع ‌اند و تقلب ها نامشروع ، از اولی ارجمندی حاصل میشود و از دومی فرومایگی ، یکی هنر میخواهد و آن دیگری رذل‌ـی

درست مثل زندگی

11 ـ

میتوان از سرگرمی بودن بازی پوکر به عنوان وجه معنوی پوکر آگاه بود اما تا مادامی که مادیات وارد آن نشود شما نمیتوانید بگویید در یک بازی پوکر حضور داشتین

در بازی پوکر با هر دو ی اینها سروکار داریم

درست مثل زندگی

12 ـ

تعادل بین سرگرمی و مادیات است که بازی پوکر را لذت بخش و مفید میکند

درست مثل زندگی

13 ـ

روی هر میز با هرکسی که بازی میکنی ، حد تعیین کن ، وگرنه اونا که چَب‌شون پُر هست ، چَپه‌ات میکنن

درست مثل زندگی

14 ـ

پوکر ، بازی شیر یا خط نیست که یک سرش برد و سر دیگرش باخت باشد ، در پوکر طیفی از دست های مساوی هم وجود دارد (خالها♠♣♥♦هم ارزش‌اند)

درست مثل زندگی

15 ـ

( یک معنا از چند معنای این انیمیشن )

گاهی باخت نتیجه اشتباه نیست بلکه برآیند بلوف ورق هاست ، وبلعکس

درست مثل زندگی

16 ـ

دو آس در یک پاراگراف :

اینکه در بازی پوکر راز زنده ماندن در این است که چه چیز را دور بیاندازیم و چه چیز را نگه داریم فقط معطوف به برگ های یک دست بازی نمیشود بلکه برای برد ها و باخت هایمان نیز صدق میکند که باید بدانیم از آنها نیز چه چیزی را نگه داریم و چه چیزی را دور بیاندازیم برای بازی های بعدی

درست مثل زندگی

.

🤔 فعلا چیزی به ذهنم نمیرسه 😅

هرکی چیزی به فکرش رسید بنویسه 🤓

.

ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ

یک تعبیر دوپهلو و البته زیرکانه از شاعر در این شعر توجه من را به خودش جلب کرد و آن زمانی هست که میگوید:

[ و بهترین چیزی که میتوانی به آن امیدوار باشی این است که در خواب بمیری ]

وقتی در سطرهای بالاتر شعر ، صحبت از راز زنده ماندن ( بُردن و نباختن ) میکند

این را در کنار این باور بگذارید که

عموم مردم چنین باور دارند که اگر کسی در خواب بمیرد ، درد جان دادن که موجب ترس از مردن میشود را متوجه نمیشود گویی مرگ رخ نداده بلکه انتقال یک خواب به خوابی ابدی‌ست آنهم به آرامی

اینستکه هر آنچه که ناخوشایند است اگر در خواب رخ دهد و ما از خواب بودن آن آگاه شویم از بار ناخوشایند آن چنان کاسته میشود که انگار رخ نداده

پس اگر مرگ اجتناب ناپذیر است بهتر است در خواب باشد تا متوجه آن نشویم

حال با توجه به این موضوعات

قمارباز ( مردن در خواب ) را بهترین چیز برای امید بستن به آن پیشنهاد میدهد البته با همان تعبیر دو پهلو در هر دو بازی ، یکی پوکر و دیگری زندگی

کنایه ای عامیانه از به وقوع نپیوستن چیزی وقتی میگویم : خوابش را ببینی که چنین شود

البته جدا از این شعر که چیز ناخوشایندی را حواله به خواب میدهد

گاه چنان بعضی خوشی ها قحط میشود که خواب دیدنش غنیمت میشود

ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ

Chris De Burgh : Spanish Train

ایده ای با محوریت پوکر آنهم در قطاری که مرموزانه در حال حرکت است ( استعاره ای از جریان زندگی ) تا آنجا که من میدانم اولین بار توسط (کریس دی برگ) در آهنگی به نام قطار اسپانیایی که در تاریخ نوامبر 1975 منتشر شد ، قبل از این ترانه آمده بود

جناب شلیتز به گفته خودش شعر قمار باز را در اوت 1976 زمانی که 23 سال داشت و چندی از مرگ پدرش نمیگذشت نوشت که البته دو سال هم طول میکشد تا در آلبوم موفق راجرز برای عموم منتشر شود

ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ

چرا قمارباز نصیحتش میکرد وقتی پشت میزبازی نشسته پولش را شمارش نکنه ؟

تعبیری از سخن فوتبالی ها که میگویند : تا داور سوت پایان را نزده گل ها را شمارش نکن

اینو بذار در کنار اینکه

کاسب ها هم میگن تا چک نقد نشده عدد روش پول نشده

خلاصه آنکه پول روی میز پوکر یه وعده‌ست ، بازی که تموم شد معلوم میشه چقدرش مُحَقق شده ، بنابراین هی با شمارش اون خودت را خوشحال و ناراحت نکن اینجوری فقط حواس و روان ت را از تنظیم خارج میکنی

پس آنچه در جریان بازی روی میز هست در اصل مال تو نیست ( تا مادامی که بازی ادامه داره ) که بخوای روش حساب باز کنی ، کل بازی ( معملات ) که تموم شد ، وقت هست که بفهمی چی به دست آوردی و چی از دست دادی

درست مثل زندگی

ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ

قصدم ساخت یک موزیک ویدیو نبود که تصاویر و موسیقی روایتگر هم باشند چیزی که معمولا ساخته میشود و خودم هم تجربه ساخت آنرا داشته ام

اینبار میخواستم ( تصویر ) ، داستان مستقل خودش را بگوید و ( صدا ) هم همینطور اما به هم ربط داشته باشند به طوریکه انیمیشن ، گذشته ی جریان اتفاق افتاده در آهنگ را نشان دهد و آهنگ هم در خود ، آگاهی از آینده ای داشته باشد که در زمان حال ، برای مخاطب روایت میکند

تا اینچنین بتوانیم این جریان موازیِ گذشته حال آینده ی (یک قصه) را در ( یک قاب ) تجربه کنیم

ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ

*️⃣ END - پایان *️⃣

.

.

.

[teerdad]

با نام ایران آزاد و #زن_زندگی_آزادی نقشهٔ امپراتوری ماد نشان دهنده نام راستین خلیج همیشگی پارس است که حتا پیش از اینکه کوروش بزرگ سرزمین بابل یا همان بابیلون را بگشاید و منشور حقوق بشر را به سه زبان رایج آنزمان ارائه نماید به همین نام وجود داشته و همچنین نشاندهندهٔ اینست که کشورهائی که نام جعلی را مدعی هستند بطور کلی حتا تا اوایل سدهٔ نوزدهم هم وجود خارجی نداشتند. #مرد_میهن_آبادی https://www.instagram.com/p/Cn6Z5UAut2b/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[shakouricarpet]

‏‎تابلو فرش دستبافت گل ابریشم زادگاه کوروش بزرگ - خرید از سایت گالری فرش شکوری کارپت خلخال تابلو فرش دستبافت گل ابریشم زادگاه کوروش بزرگ یک تابلوفرش تاریخی از شکوه و عظمت ایران در دوران هخامنشیان می باشد که کوروش به همراه همسر خود ماندانا در این تابلوفرش زیبا دیده می شود. به زودی مقاله ای مفید و جامع در خصوص کوروش بزرگ هخامنشی در فروشگاه فرش شکوری برای گرامیداشت این پادشاه محبوب و دادگر قرار می دهیم. که با مطالعه آن می توانید شناخت کاملی از این انسان بالا مقام داشته باشید. شخصی که مایه افتخار ایرانیان و دوستاران اوست. هرچند مقام و جایگاه کوروش فراتر از آن است که بتوان بصورت نگارش درآورد. اندکی از شرح زندگی کوروش بزرگ به نویسندگی دکتر مسعود انصاری را در این قسمت برای شما می آوریم امیدواریم که از این مطالب لذت ببرید. تابلو فرش دستبافت گل ابریشم زادگاه کوروش بزرگ پیشنهاد ��الری فرش شکوری به افرادی که به کوروش بزرگ علاقه مند هستند و می خواهند یک تابلوفرش تاریخی اساطیری خریداری نمایند. تابلو فرش دستبافت گل ابریشم زادگاه کوروش بزرگ یک هدیه مناسب برای تبریک گفتن و جهیزیه ای مناسب برای نو عروس ها می باشد. این تابلوفرش بصورت برجسته قیچی کاری شده است و از دور نمای زیبایی را به اتاق نشیمن و حتی محل کارتان به ارمغان میاورد. اگر چنانچه قصد خرید تابلو فرش تبریز را دارید فرش شکوری کارپت می تواند برای شما انتخاب مناسبی باشد. تابلو فرش دستبافت گل ابریشم زادگاه کوروش بزرگ بافته شده به دست بافنده های ماهر اهل تبربز می باشد. تابلوفرش کوروش بزرگ به واسطه استقبال کشورهای غربی از این شخصیت عالی مقام صادرات زیادی دارد. و همگان را شیفته هنر بافنده های تبریز نموده است ص 13 از کتاب کوروش بزرگ و محمد بن عبدالله فصل اول: شرح زندگی کوروش بزرگ تولد کوروش تاریخ نویسان عصر های باستان از قبیل هرودوت و گزنفون و کتزیاس  درباره چگونگی زایش کوروش اتفاق نظر دارند و اگرچه هر یک سرگذشت تولد وی را به شرح خاصی نقل کرده‌اند اما شرحی که آنها درباره ماجرای زایش کوروش اتفاق داده‌اند بیشتر شبیه افسانه می باشد معهذا چون بعضی از تاریخ نویسان شهیر عصر ما از قبیل ویل دورانت، پرسی سایکس و حسن پیرنیا شرح چگونگی زایش کوروش را از روی هرودوت اقتباس کرده اند، از این رو ما نیز در این کتاب شرح چگونگی تولد کوروش را از هرودوت نقل می کنیم. بنا به نوشته هرودوت آستیاگ پادشاه ماد شبی خواب دید که از دخترش ماندان آنقدر آب خارج شد که همدان و کشور ماد و تمام سرزمین آسیا را غرق کرد. آستیاگ تعبیرخواب خویش را از مغ ها پرسید‎‏ (در ‏‎خلخال‎‏) https://www.instagram.com/p/Ck9Cp8MIA65/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[jonbesheronesans]

«چرا ایران گرایی تنها راه نجات ایران است؟»

«چرا ایران گرایی تنها راه نجات ایران است؟»

«چرا ایران گرایی تنها راه نجات ایران است؟» سخنران: شاهین نژاد کاری از جنبش رنسانس (نوزایی) ایرانی

این گفتار اندیشه برانگیز را، در فایل آوایی کم حجم، می توانید از لینک زیر بارگیری یا دانلود نمایید. بفرمایید:

t.me/ghadesiyeh1400/1278

پیوند با ما: تارنمای رسمی http://www.iranianrenaissance.com تلگرام https://t.me/iranian_renaissance اینستا http://www.in…

[amir1428]

#روز #کوروش #بزرگ رویداد گرامیداشت شاه ایرانی روز کوروش بزرگ، در ۷ آبان (۲۹ اکتبر) یک روز در گاهشمار غیررسمی و ملی ایران در گرامی‌داشت کوروش بزرگ، مشهور به کوروش کبیر، بنیان‌گذار و نخستین پادشاه شاهنشاهی هخامنشی است. بر اساس رویدادنامه نبونعید، در تاریخ ۷ آبان ۵۳۹ (پیش از میلاد)، کوروش بزرگ وارد دولت‌شهر بابل شد و یهودیان اسیر را آزاد کرد.[۶] روز کوروش در تقویم رسمی ثبت نشده‌است، با این‌حال گروه‌های مختلفی از مردم ایران خواهان ثبت این روز در تقویم ملی ایران هستند و هرساله روز هفتم آبانماه با حضور در آرامگاه کوروش در پاسارگاد این روز را گرامی می‌دارند. این روز، زادروز کوروش بزرگ نیست و روز گرامیداشت وی می‌باشد. رویدادنامه نبونعید، بر اساس این رویدادنامه، کوروش بزرگ در ۲۹ اکتبر (۷ آبان) سال ۵۳۹ پیش از میلاد وارد بابل شد. هفتم آبان، سالروز ورود کوروش بزرگ به بابل می‌باشد. بر اساس رویدادنامه نبونعید، در ۲۹ اکتبر (۷ آبان) سال ۵۳۹ پیش از میلاد کوروش وارد بابل شد. در رویدادنامه نبونعید اینچنین آمده‌است: در ماه اَرَخسمنو (Arahsamnu = ماه هشتم)، روز سوم (= هفتم آبان ماه) کوروش به بابل اندر آمد. شاخه‌های سبز در برابر (=زیر پای او) گسترده شد. در این روز علاقه‌مندان به کوروش و تاریخ و تمدن ایران‌زمین برای پاسداشت فرهنگ و تمدن ایرانی به پاسارگاد، مقبره کوروش می‌روند و گردهم جمع می‌شوند تا یاد و نام کوروش را گرامی بدارند. هافینگتن پست، یکی از سایت‌های خبری آمریکا، در مقاله‌ای با اشاره به روز ۲۹ اکتبر، روز کوروش، با توجه به این‌که منشور استوانه‌ای گلی منسوب به کوروش نخستین اعلامیه‌ای است که در آن از حقوق انسان به دفاع برخاسته است؛ بر این عقیده است که بخشی از احترام ایرانیان به این شخصیت تاریخی به خاطر سیاست‌های او در برخورد با ادیان و حقوق مردم است و حتی اشاره می‌کند به گفته‌های محمود احمدی‌نژاد، رئیس‌جمهور سابق ایران، همزمان با انتقال اصل منشور کوروش از موزه بریتانیا به موزه ملی ایران، که گفته بود: «در این استوانه ذکر شده‌است که همه افراد بشر در گزینش اندیشه آزادند و باید نسبت به هم با احترام برخورد کنند.» در ایران مسئولان دولتی در بازدید یا برگزاری مراسم توسط علاقه‌مندان در روز کوروش در محل پاسارگاد مانع‌تراشی کردند. همچنین برخی رسانه‌ها گزارش کردند در روز ۷ آبان ۱۳۸۹، همزمان با روز کوروش، بازدید از منشور کوروش که از موزه بریتانیا در لندن به موزه ملی ایران منتقل شده بود طبق گفتهٔ مسئولان موزه به دلیل مشکلات فنی ممنوع است. (ادامه کامنت اول) https://www.instagram.com/p/CG5EhcfHrr9/?igshid=ik5tfia60vx6

[fable-afsaneh]

🔴 فراخوان سراسری: مراسم چهلم نیکا شاکرمی

پنجشنبه ۵ آبان به حمایت از دختران دلیر ایران و به یاد #نیکا_شاکرمی برای آزادی ایران به خیابان‌ها می‌آیم.

با نزدیک شدن زادروز کوروش بزرگ، هفته دوم آبان را برای آخوندها و مزدورانشان به جهنم تبدیل می کنیم

[humansofnewyork]

(18/54) “The king threw a celebration on the 2500th anniversary of the Persian monarchy. It was the largest gathering of world leaders in history. He constructed a city of tents around the ruins of Persepolis, where Cyrus’s grandson Xerxes ruled the ancient world. 1500 cypress trees were planted in the middle of the desert. There were vast carpets of petunias and marigolds. The king opened the ceremony with a speech at the tomb of Cyrus The Great. As he spoke, his voice shook with emotion. He said: ‘Rest in peace, for we are awake. In a troubled world, Iran still bears the message of freedom and humanity. Even in the darkest times, the torch thou lit has never died.’ The king was at the height of his power. Oil prices were at record highs. With each passing year Iran grew wealthier and wealthier, and the king gathered more power into his hands. Every New Year I would gather the children together and read from Shahnameh about the story of Jamshid, the fourth king of Iran. Jamshid was the greatest king. The wisest king. The Iranian people gathered around him in adoration, and built him a throne of sapphires, emeralds, and rubies. He taught men to build buildings. He taught men to heal the sick. He unlocked all the secrets of the world. And his throne began to float into the air. With each new gift to the people, it rose higher. And higher. And higher. Until one day it rose too high. Jamshid lost touch with the people. He could no longer hear their voice. He no longer wanted their participation. He gathered his advisors around him, and announced: ‘All good things come from me. I am the maker of the world.’ As soon as he spoke these words, his throne began to fall. With tears of blood he begged for pardon, but none was given. And the dread of coming darkness was his lot.” 

سال ۱۹۷۱ شاه جشن ۲۵۰۰ سالگی شاهنشاهی ایران را برگزار کرد. این جشن بزرگترین گردهمآیی سران دولت‌های جهان در تاریخ بود. شهری از چادرها پیرامون بازمانده‌های تخت جمشید بر پا شد، جایی که نوه‌ی کوروش بزرگ بر دنیای باستان فرمان می‌راند. ۱۵۰۰ درخت سرو در میانه‌ی دشت کاشتند. همراه با فرش‌های پهناوری از گل‌های اطلسی و همیشه‌بهار. شاه با سخنرانی در کنار آرامگاه کوروش بزرگ مراسم را آغاز کرد. صدایش از سنگینی آن لحظه‌ها لرزان بود. او گفت: «کوروش، آسوده بخواب زیرا که ما بیداریم. و‌ برای نگاهبانی میراث پرافتخار تو همواره بیدار خواهیم بود. ایران در پهنه‌ی پرآشوب جهان پیام‌آور آزادگی و مردمی و پاسدار والاترین آرمان‌های انسانی‌ست. ای کوروش، مشعلی که تو افروختی هرگز خاموش نشده است. ایران نگهبان پیام آزادی و مردمی در این جهان پر آشوب است، حتا در تاریک‌ترین لحظه‌ها.» در آن زمان شاه در اوج قدرت بود. بهای نفت به بالاترین حد رسیده بود. با گذشت هرسال بر دارایی‌های کشور و قدرت شاه افزوده می‌شد. هر سال نوروز، برای بچه‌ها داستان جمشید - چهارمین پادشاه ایران - را می‌خواندم. جمشید پادشاه بزرگ آفرینش و سازندگی‌ست. پادشاهی خردمند است. ایرانیان ستایش‌کنان پیرامون او گرد آمدند و تختی از یاقوت کبود، زمرد و یاقوت سرخ برایش ساختند. جمشید از رازهای جهان پرده ‌برداشت. ساختمان‌سازی را به مردم آموخت. دارو و درمان بیماری‌ها ��ا، نوشتن و بوی‌های خوش را، هرآنچه به کار زندگی شاد و آسوده بینجامد، پنهان نماند. خرد او بر همه هویدا بود. فره او چندان درخشان بود که تخت او به آسمان فرا رفت و ارجش با هر خدمت تازه به مردم فرا و فراتر رفت. غرورش چندان اوج گرفت که بزرگان کشور را فراخواند و گفت: چنین گفت با سالخورده مهان / که جز خویشتن را ندانم جهان / چو من نامور تخت شاهی ندید / جهان را به خوبی من آراستم / چنان است گیتی کجا خواستم. با راندن این سخنان بر زبان پیوندش با مردم گسست ،فره‌اش فروکاست. بختش رخت بربست. با اشک‌های خونین خواستار بخشایش شد، نابخشوده ماند. فرجامش دلشکار است

[newsinmywebsite]

زمان انتخاب – نگاهی دوباره به هفتم آبان ١٣٩٥

فیلم مستند: خیزش مردم ایران در پاسارگاد - ایران آدینه ۷ آبان ۱۳۹۵ - ۲۸ اکتبر ۲۰۱۶ فیلم‌ساز: بهمن چهل‌امیرانی زمان ساخت فیلم: آبان ۱۳۹۵ - نوامبر ۲۰۱۶ این فیلم بازتابِ نگاهِ بخشی از مردم ایران به کوروش هخامنشی و پیشینهِ خود است. پس از خودکشی مردم ایران در ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ و ۳۸ سال در جادهِ خاکی رفتن و خوشبختی را در بیابان جستجو کردن، سرانجام یک نسل شیکِ پاسارگادی به میدان آمد و برای نخستین بار در یک کُنش میدانی خواستِ خود برای براندازی جمهوری اسلامی و بازگشتِ ایران به آینده‌ای درخشان که در سال ۱۳۵۷ از دست داده بود را فریاد زد. هزاران هزار ایرانی از سرتاسرِ ایران، در یک کارِ خودجوش، در سالگردِ بزرگداشتِ کوروش هخامنشی در آرامگاه این پادشاه انسان‌دوست، پاسارگاد، گردِهم آمدند و به بهانهِ این روزِ فرخنده که نخستین منشورِ حقوق بشر به اراده کوروش هخامنشی به جهان پیشکش شده است، فریاد سر دادند و خواستارِ ایرانی شدند آرام، آباد و آزاد. گرچه در این روزِ فرخنده بسیاری دستگیر شدند و جمهوری اسلامی پروانه نداد که کسی در این آرامگاه چنین کُنشی را در سال‌های پس از آن سال، تکرار کند و بسیاری را دستگیر کرد اما پایه‌های حکومت ضحاک در همان روز به لرزه درآمد و زمینه برای خیزش‌های دی ۱۳۹۶، آبان ۱۳۹۸ و شهریور ۱۴۰۱ و همچنین نافرمانی‌های بیشمارِ مابین خیزش‌ها ریخته شد. اینگونه است که در این روز سیمرغ از خاکستر خود برخواست و در خیزش‌های پس از آن پَروبال باز کرده است و در راستای پیروزی رستاخیزِ بزرگِ ملی ایرانیان پرواز می‌کند. پانوشت: پس از پایان ساخت این فیلم مستند کوشش شد که تلویزیون‌های برون‌مرزی آن را برای ثبت در تاریخ پخش کنند اما با کوشش‌های فراوان تنها یک شبکه پذیرفت که این مهم را انجام دهد و آن تلویزیون اندیشه، “شورای ملی” بود. سرانجام با چند ماه تاخیر، در برنامهِ “زمان انتخاب - نگاهی دوباره به ۷ آبان ۱۳۹۵” بهمن چهل‌امیرانی مهمان مهدی آقازمانی، در مورد اهمیت خیزش ۷ آبان ۱۳۹۵ و پیامدهای درخشان آن گفت که با گذشت زمان روشن شد که این پیش‌بینی‌ها درست بودند و ایران با خیزش‌های پی‌در‌پی در راستای پیروزی یک رستاخیز بزرگ ملی گام بر می‌دارد. تماشای این مستند را به همهِ دلباختگان ایران پیشنهاد می‌کنم که در سالگردِ ۷ آبان ۱۴۰۲ پسندیده است. بهمن چهل‌امیرانی انسان‌شناس

[nasimfun18]

داستانی از بخشندگی کوروش کبیر

داستانی از بخشندگی کوروش کبیر

داستانی از بخشندگی کوروش کبیر   داستانی از بخشندگی کوروش کبیر روزی که کوروش وارد شهر صور شد یکی از برجسته ترین کمانداران سرزمین فینیقیه (که صور از شهرهای آن بود) تصمیم گرفت که کوروش را به قتل برساند. آن مرد به اسم “ارتب” خوانده می شد و برادرش در یکی از جنگ ها به دست سربازان کوروش به قتل رسیده بود. کوروش در آن روز به طور رسمی وارد صور شده بود و پیشاپیش او، به رسم آن زمان ارابه آفتاب را به حرکت در…

[javid-shah]

⭕⭕مژده...بیانیه پادشاهی خواهان بزودی || روز جهانی کوروش بزرگ و رسوایی شا...

[jonbesheronesans]

به نظر شما چرا ایرانیان (به ویژه درون کشور)، از یک دهه گذشته تاکنون، به این اندازه، هوادار سیستم پادشاهی برای آینده ایران شده اند؟

تنها راه رهایی، بازگشت پادشاهی

به نظر شما چرا ایرانیان (به ویژه درون کشور)، از یک دهه گذشته تاکنون، به این اندازه، هوادار سیستم پادشاهی برای آینده ایران شده اند؟

دیدگاه خود را بنویسید و دوستان را تگ نمایید، تا از کنج های گوناگون به این پرسش، بیندیشیم.

پیوند با ما: تارنمای رسمی http://www.iranianrenaissance.com تلگرام https://t.me/iranian_renaissance اینستا http://www.instagram.com/iranianrena…

[amir1428]

۷ آبان #روز_بزرگداشت_کوروش_کبیر گرامی باد #کوروش_کبیر، ابرمرد تاريخ، شاه شاهان، پادشاه ايران زمين، شجاع‌ترین و دوست‌داشتنی‌ترین شاه ایران بود که با گفتار، کردار و پندار نیک خود انقلابی بزرگ در امپراتوری‌های تاریخ به پا کرد. در حدود ۲۵۰۰ سال پيش، يعنی ۵۰۰ سال قبل از ميلاد مسيح يا ۱۱۰۰ سال قبل از اسلام، کوروش که پسر شاه پارس و مادرش دختر شاه ماد بود، به فرماندهی نجيب‌ترين قبايل پارسی درآمد. او با حمايت مادی‌ها، خرد نيک و همت والای خود را با هم درآمیخت؛ با شجاعت و مردانگی، اقوام ايرانی آريايی تبار را با هم متحد و با پادشاهان بد‌کردار و ظالم زمان خويش مبارزه کرد. سپس آن‌ها را يکی پس از ديگری شکست داد و اکثرشان را بخشيد و مردم را از ظلم آن‌ها نجات داد و مرزهای ايران را تا دوردست‌ها پیش برد. او اولين و بزرگترين امپراتوری جهان را بنيان‌گذارد؛ یک امپراتوری که در طول تاريخ همانندی نداشت. کوروش در استوانهٔ خود که در #بابل کشف شده، خودش را «#فرزند_کمبوجیه، #شاه_بزرگ_انشان، #نوادهٔ_کوروش، #شاه_بزرگ_انشان، #نوادهٔ_چیش‌_پیش، شاه بزرگ انشان، از خانواده‌ای که همیشه پادشاه بوده‌است» معرفی می‌کند. (at آرامگاه کوروش بزرگ) https://www.instagram.com/p/CVmrz3IspiO/?utm_medium=tumblr