#شمنیسم

[psy-ramin]

بیداری معنوی: از طریق شمنیسم با درون خود ارتباط برقرار کنید💚

💚بیداری معنوی: از طریق شمنیسم با درون خود ارتباط برقرار کنید💚

دنیای مسحور شمنیسم را کاوش کنید و سفری بی نظیر از خودشناسی و ارتباط با عمیق ترین جوهر خود را آغاز کنید.

شمنیسم یک سنت معنوی باستانی است که به ما می آموزد که به درون خود بنگریم و در ظرافت های طبیعت اطراف خود به دنبال پاسخ باشیم. با کاوش در این حکمت باستانی، ما جادوی شناخت الگوها و باورهای خود را کشف می‌کنیم، آنچه را که دیگر به ما خدمت نمی‌کند را رها می‌کنیم و فضا را برای رشد درونی واقعی باز می‌کنیم.

در جستجوی وضوح و آرامش درونی، شمنیسم ما را به ارتباط مجدد با طبیعت به عنوان بخشی جدایی ناپذیر از آن دعوت می کند. هر درخت، حیوان و عنصر روی زمین حامل پیامی مقدس است که آماده است تا درس های ارزشمندی در مورد زندگی و سفر معنوی ما به ما بیاموزد.

برای شروع سفر شمنی خود، به خود اجازه دهید در لحظه حضور داشته باشید، زیبایی طبیعت اطراف خود را مشاهده کنید و به خود اجازه دهید ندای روح خود را بشنوید. تمرین هایی مانند مدیتیشن، سفرهای شمنی و مراسم قدردانی، نقطه شروع عالی برای تعمیق معنویت و ارتباط با خود درونی شما هستند.

زیبایی سفر معنوی خود را در آغوش بگیرید و اجازه دهید شمنیسم مسیر شما را روشن کند و هماهنگی، تعادل و شادی را در قلب شما بیاورد. ما با هم جادوی ارتباط با خود درونی و طبیعتی که ما را احاطه کرده است را خواهیم یافت.

برای تقویت مطالب یک ❤️ در نظرات بنویسید.

● ○ ● ○ https://t.me/PsyRamin https://instagram.com/Psy.Ramin/ https://virgool.io/@Psy.Ramin/ ●○●○●○

روانشناسی #شمن #شمنیزم #شمنیسم #شمنيزم #ذهن #بیداری #آگاهی #اگاهی #هوشیاری #ارتعاش #هیپنوتیزم #ذهنآگاهی #مدیتیشن #مراقبه #پاکسازی #مدیتیشندرطبیعت #ذهنخلاق #ذهنناخودآگاه #خودآگاه #ناخودآگاه #آگاهیدرون

[psyramin]

شمنیسم راه و منبع الهی ارتباطی ناب با طبیعت است. . این یک دین، مذهب یا حتی عرفان نیست ، بلکه یک ارتباط مستقیم با هستی است. . شما می توانید از هر آموزه ای باشید، و هنوز هم شمنیسم باشید. . شمنیسم یک سبک زندگی است. روشی برای دیدن دنیایی که در آن زندگی می کنیم اما با چشمانی متفاوت که دید تازه‌ای میبخشد. . همه ما با انرژی‌های معنوی پشتیبانی میشویم. . بدان معنی که ما تاریکی و نور هستیم. . شمنیسم به جای رد کردن بخش سیاه وجود، به ما می گوید که آن را در آغوش بگیر. . شمنیسم درس‌های زیاد و گرانبهایی از این قسمت وجودمان به ما می‌آموزد که بدون آنها هیچ گاه نمیتوانیم به مقصد برسیم. روان پنهان - Psy.Ramin https://instagram.com/psy.ramin/ https://t.me/psyramin #روان_پنهان #psy_ramin #ذهنیت #ناخودآگاه #قلب #شمنیسم #معنویات #مدیتیشن_چشم_سوم #ذهن_برتر #ذهن_مثبت #ذه��_آگاه #ذهن #ذهنی #مدیتیشن #ذهن_خوانی #ذهن_سالم #روح #هیپنوتیزم_درمانی #هیپنوتیزم #ذهن_قوی #متافیزیک #ذهن_ناخودآگاه #ذهن_خلاق #خود_هیپنوتیزم #معنویت #پیام_معنوی #ذهن_آرام #ذهن_آگاهي #ذهن_آگاهی #معنوی (at روان پنهان - Psy.Ramin) https://www.instagram.com/p/CUzwJCGDYTr/?utm_medium=tumblr

[the-raxt]

دودپیچ یا اِسماج، پیچه‌ای از گیاهان دارویی‌ست که سوزاندنش خاصیتِ ضدعفونی و پاکسازیِ محیط و ذهن را دارد. @daalomim @daalomim دودپیچ‌ها با گیاهان اُرگانیک و بومی تهیه می‌شوند و مثقالی هفتصد دینار با عودهای رایج در بازار فرق دارند. چرا؟ چون هنگام سوختن: بوی جنگل، رودخانه و آتش را متبادر می‌کنند. یون‌های منفی در هوا آزاد می‌کنند و هوا را پاک می‌گردانند. مغز را گرم و سبک می‌کنند و ذهن را برای مراقبه، نماز، یوگا و دیگر تمریناتِ معنوی آماده می‌کنند. عطراَفشانی می‌کنند و رایحه‌ی طبیعت را به آپارتمان می‌آورند. با کاهش انرژی‌های منفی، محیط را سبک‌تر می‌کنند و آدم‌ها با هم مهربان‌تر می‌شوند و حسادت و رقابت را راحت‌تر کنار می‌گذارند 😊 افزون‌برین، دودپیچ‌ها هدیه‌ای بکر، شکیل و دوستدارِ طبیعت‌اند. در خلوت و دورهمی‌های خود دودپیچ بسوزانید و دقایقی تمرینِ سکوت کنید... . #دالومیم #دود‌پیچ #گیاپیچ #اسماج #اسماجینگ #اِسماج‌ #مریمگلی #گیاهان_مقدس #گیاهان_شفابخش #چاکرا_درمانی #یوگا #یوگی #تولتک #شمنیسم #سرخپوستان #مراقبه #مدیتیشن #اسطوخودوس #رزماری #پاکسازی_محیط #پاکسازی_هوا #پاکسازی_ذهن #درونبینی #ذن #عرفان https://www.instagram.com/p/CHau_P9g33N/?igshid=1qo5vcvq44s33

[whitemagicianofeast]

والدین بهتری باشیم/۵ راهی که والدین میتوانند بوسیله آن، همانند یک شمن عمل کنند.

💯همین حالا منتشر شد! 💯والدین بهتری باشیم _ ۵ راهی که والدین میتوانند بوسیله آن، همانند یک شمن عمل کنند. «چیزی بنام والدین پرفکت و کامل وجود ندارد. پس فقط سعی کنید که والدی واقعی باشید.»- سو آکتینز پدر یا مادر بودن کار ساده ای نیست و همه این را میدانیم. مسیری بس چالش برانگیز است که در عین حال میتواند بسیار ارزشمند و دلچسب باشد. همه ما نهایت تلاشمان را میکنیم تا بهترین محیط را برای تربیت فرزندانمان فراهم آوریم. با این حال تغییر دید در این زمینه میتواند با تغییر اساسی در پدری مادری کردن ما همراه باشد. ادامه مطلب در سایت... https://bit.ly/2K6SZsR

.

«چیزی بنام والدین پرفکت و کامل وجود ندارد. پس فقط سعی کنید که والدی واقعی باشید.»- سو آکتینز

پدر یا مادر بودن کار ساده ای نیست و همه این را میدانیم. مسیری بس چالش برانگیز است که در عین حال میتواند بسیار ارزشمند و دلچسب باشد. همه ما نهایت تلاشمان را میکنیم تا بهترین محیط را برای تربیت فرزندانمان فراهم آوریم. با این حال تغییر دید در این زمینه میتواند با تغییر اساسی در پدری مادری کردن ما  همراه…

[khatesevvom]

View this post on Instagram

A post shared by آن خط سوم منم | شمس تبریزی (@khate.sevvom)

. شب گذشته رفیقم پستی را از«موسسه حیات حسنی» درخصوص«کارگاه آموزش مهارتهای چندهمسری»برایم ارسال کرد.در برخورد اول با مسئله که به جوک شباهت داشت،به یاد گله ای بز افتادم که یک نر تعداد زیادی ماده را بارور میکند و این را در تصویر پست نیز می بینید.نتایج تحقیقاتم در مورد این موسسه را در کامنت خواهم گفت اما اینجا به موضوع چندهمسری میپردازم که مدتها در فکر آن بودم. ‌ ⏹چندهمسری: این پدیده شامل چندشوهری(که تقریبا در تمام شریعتها ممنوع است)و چندزنی(که در مسیحیت ممنوع،در یهودیت منسوخ و بخصوص در اسرائیل ممنوع،و در شاخه های بودیسم و هندوئیسم عموما خار�� از شریعت است لیکن اکثرا کاری ناپسند است).صرفنظر از شمنیسم (جادوگری)مغولستان،آفریقا و… که اصولا شریعت محسوب نمیشوند،این پدیده فقط در اسلام مجاز و جاری است بنابراین به بررسی چندزنی در اسلام میپردازم. ‌ ⏹ریشه شناسی: گفته شده که در دوره جاهلیت عربستان،بدلیل انواع دلایل جهالتبار مثل نزاع،جنگ و… ،تعداد زنان چهار برابر مردان بود و شاید اصلیترین دلایل ننگ آور بودن تولد دختر و زنده به گور کردن او نیز همین کثرت بوده است.قطعا مجاز دانستن ازدواج مکرر در اسلام،به زن حق حیات میداد تا از موجودی ننگ آور و محکوم به دفن،به زنده ای که وظیفه ای جز لذت دادن به مرد ندارد ارتقا یابد و حقوقی مثل مهریه به او داده شد که البته بحث آن نیز بسیار است.اما آیا هنوز هم نسبت زنان چهار برابر مردان است؟هنوز هم جهالت در حد صدر اسلام است؟ ‌ ⏹دستور شریعت: در آیه سوم سوره نساء گفته شده است:«و اگر میترسید که(بهنگام ازدواج با دختران یتیم،)عدالت را رعایت نکنید،با زنان پاک(دیگر)ازدواج نمائید،دو یا سه یا چهار همسر و اگر میترسید عدالت را رعایت نکنید،تنها یک همسر بگیرید،و یا از(کنیزانی)که مالک آنهائید استفاده کنید،این کار از ظلم و ستم بهتر جلوگیری می‌کند».نقد موضوع برده داری جنسی در این مجال نمیگنجد و از آن صرفنظر میکنم. ‌ ⏹عدالت: مشخص است که اسلام شرط لازم برای ازدواج مجدد را عدالت می داند.اگر فرض کنیم که خدا عادل است،کسی که ذره ای کمتر از عدل او را داشته باشد عادل نیست.با فرض این شرایط،آیا کسی باقی میماند که بتواند عدالت را جاری کند؟بله فقط کسی عادل است که در خدا فنا شده و با او یکی شده باشد و این مشخصه برای انبیا و اولیاء است.در این زمان است که عدل خدا از طریق شخص جاری خواهد شد.لطفا تا زمانی که از اولیای خدا نشده اید،به ازدواج مجدد فکر نکنید.فعلا سعی کنید در قبال همان یکی عادل باشید که قطعا همان را هم هرگز نمی توانید! ‌ ⏹@khate.sevvom (at Tehran, Iran) https://www.instagram.com/p/B4c9J6WFHHa/?igshid=5jmxs28goh2g

[muzicnews]

تاریخچه آموزش در کره

تاریخچه آموزش در کره را می توان در زمان سه پادشاهی کره و یا حتی قبل تر در دوران پیش از تاریخ جستجو کرد. مدارس دولتی و خصوصی مشهور بودند. آموزش دولتی در اوایل سال ۳۷۲ بنا نهاده شد. آموزش به لحاظ تاریخی به شدت تحت تاثیر کنفسیوسیسم و بودائیت قرار گرفته بود.

ما قبل تاریخ و دوران گوچوسون:

آموزش در زمان های ما قبل تاریخ اغلب شامل شکار، ماهیگیری، ابزارسازی و مبارزه می شد. مردم از طریق این آموزه ها یاد می گرفتند که اعضایی از جامعه باشند. به دلیل اینکه آموزه های پیش از تاریخ بر پایه محافظت از طبیعت قرار داشت، آن سازمان نیافته بود. اینچنین آموزه هایی سرانجام به اولین عقاید مذهبی منتج شد. در کره، ایده ها به توسعه اندیشه سامسین (سه خدایی) به همراه نسخه های کره ای همزاد گرایی و شمنیسم منتهی گردید. اما هیچ دین بخصوصی درگیر نشده و آموزش بر پایه آموزه های عاقلانه قرار داشت.

در دوران گوچوسون (؟-۱۰۸ قبل از میلاد)، بسیاری از عوامل در آموزش ما قبل تاریخ همچنان به قوت خود باقی ماندند ولی یک قالب اجتماعی اولیه به همراه اخلاقیات اجتماعی پایه ریزی شدند. اولیه ترین نشانه های آموزش را می توان در سامگوک یوسا ردیابی کرد. مدخل های کتاب مدارکی از کشاورزی، مجازات، اخلاقیات و پزشکی را نشان می دهند. اولین شعار آموزشی کره هونگیک اینگان می باشد. معنی آن ” به خاطر تمام بشر زندگی و کار کن ” است. اولین سیستم قانون در کتاب هان نوشته شده بود. در آن دوران آموزش به خاطر جامعه به عنوان یک کل صورت می گرفت.

سه پادشاهی و دوران شیلا متحد:

در دوران سه پادشاهی کره (۵۷ قبل از میلاد – ۶۸۸ میلادی)، دولت اقدام به دایر کردن آموزش کرد. سیستم آموزشی به شدت تحت تاثیر کنفسیوسیسم و بودائیت قرار داشت.

دوران گوگوریو:

گوگوریو در حد فاصل بین سال های ۳۷ قبل از میلاد تا ۶۶۸ بعد از میلاد در صفحه تاریخ حضور داشت. آن از زمان تاسیس خود از گونه ای از خط بهره می برد. این خط به خوبی در کتاب یوگی  شرح داده شده است. اولین موسسه تاسیس شده ته هاک نام داشت که دِهاک نیز خوانده می شود. این موسسه در سال ۳۷۲ تاسیس شد. عمدتا طبقه اجتماعی یانگبان از این موسسه استفاده می کردند. آن با کنفسیوسیسم به عنوان فلسفه آموزشی خود تاسیس شد. بعدها بودائیت نیز به این چرخه افزوده شد. این موسسه علوم انسانی و هنرهای رزمی را می آموخت. موسسه دیگری به نام گیونگ دانگ نیز وجود داشت. گفته می شود که آن در سال ۳۷۲ میلادی تاسیس شده بود.

دوران بکجه:

بکجه از سال ۱۸ قبل از میلاد تا ۶۶۰ بعد از میلاد برقرار بود. مدرک روش علمی در کتاب های ژاپنی نیهون شوگی و کوجیکی قابل مشاهده است. آن از طریق مبادلات فرهنگی با ژاپن مثل انتقال کتاب های گلچین ادبی و هزار حرف کلاسیک در سال ۲۵۸ میلادی قابل روئیت می باشد. مدارک بیشتر در کتاب تاریخی سوگی نشان داده شده است.

هیچ مدرکی در مورد تاسیس یک موسسه وجود ندارد. اما مدارک تاسیس را می توان در مناصب مختلفی که روابط با ژاپن را بنیان گذاری کردند مشاهده کرد. کنسولگری جمهوری کره بر این باور است که موسسات آموزشی قبل از سال ۳۷۲ میلادی تاسیس شده بودند.

شیلا:

دوران سه پادشاهی:

شیلا در حد فاصل بین سال های ۵۷ قبل از میلاد تا ۶۶۸ میلادی در دوران سه پادشاهی بنیان نهاده شده بود. دولت غالبا به دلیل تهاجماتی از سوی پادشاهی های اطراف بر هنرهای رزمی تمرکز داشت. موسسه آموزشی اصلی با عنوان هوارانگ مورد توجه قرار گرفت.

دوران شیلا متحد:

شیلا متحد در بین سال های ۶۶۸ بعد از میلاد تا ۹۳۵ بعد از میلاد وجود داشت. آموزش های مرتبط با هوارانگ ها به علت تاثیرات خارجی بنا نهاده شدند. چندین برنامه مبادله دانش آموز با چین وجود داشت. نام بزرگترین موسسه گوکهاک بود. برنامه تحصیلی مستقیما از سیستم سلسله تانگ اتخاذ شده بود. آن در سال ۶۸۲ بعد از میلاد بنا نهاده شد. غالب برنامه های درسی آن را علوم انسانی تشکیل می دادند.

دوران گوریو:

دوران حیات سلسله گوریو از ۹۳۵ تا ۱۳۹۲ بعد از میلاد بود. بودائیت به عنوان دین رسمی کشور اثرات متعددی داشت. اما کنفسیوسیسم به عنوان ایده اصلی برای ساختار فلسفی و اجتماعی استفاده می شد. در خلال سلطنت گوانگ جونگ از گوریو (۹۷۵-۹۲۵)، سیستم آزمونی گواگو به خاطر تاثیر گذاری کنفسیوسیسم تقویت شد.  اولین سیاست ملموس در خلال سلطنت پادشاه سونگ جونگ از گوریو (حکومت:۹۸۱-۹۹۷) پدید آمد. در سال ۹۸۶ میلادی، آموزش به مناطق روستایی نیز رسید. منبعی در مورد یک خط مشی در سال ۱۱۲۷ میلادی برای تاسیس یک مدرسه عمومی در هر منطقه وجود دارد. برنامه آموزشی عمومی بر پایه کتاب هایی مثل متون کهن تقوای فرزندی و گلچین های ادبی قرار داشت. همچنین آزمون نهایی سالیانه ای نیز برگزار می شد.

دو نوع عظیم از آموزش در این دوران وجود داشت: گوان هاک و ساهاک.  گوان هاک به عنوان مدرسه ای تاسیس و مدیریت شده توسط دولت تعریف می شود. موسسات گوان هاک بزرگ شامل گوکجاگام و هاک دانگ در شهرها و هیانگ گیو در مناطق روستایی بودند. دولت همچنین به منظور حمایت از تلاش های آموزشی اقدام به تاسیس کتاب خانه های عمومی مانند بیسوهون و سوسوهون کرد. گوکجاگام در سال ۹۹۲ بعد از میلاد به عنوان اولین دانشگاه در کشور تاسیس شد. آن با طبقات و رده های اجتماعی منظم شده و نقشی بزرگ در تاسیس موسسات آینده ایفا کرد.

ساهاک به عنوان مدارسی تعریف می شود که توسط دولت تاسیس و کنترل نمی شد. موسسات ساهاک بزرگ شامل سیبیدو و سودانگ بودند. با وجود اینکه سیبیدو به عنوان یک ساهاک در نظر گرفته می شد، اما کنترل آن در دست دولت بود. آن در سال ۱۳۹۱ بسته شد.

این نقاشی که سودانگ نام دارد، در اواخر قرن هجدهم میلادی توسط کیم هونگ دو کشیده شده است.

دوران چوسون:

سلسله چوسون از ۱۳۹۲ تا ۱۹۱۰ پس از میلاد در صفحه تاریخ حضور داشت. بودائیت در پایان سلسله گوریو شروع به از دست دادن تاثیر سیاسی خود کرد. در عوض کنفسیوسیسم فلسفه رسمی سلسله شد. با پیروی از این ایده، به آموزش طبقه اجتماعی یانگبان بیشتر از آموزش افراد عادی بها داده می شد. همچنین آموزش بر نائل شدن به عناوین و تربیت شخصی تمرکز داشت. علوم انسانی با ارزش بود در حالیکه آموزش فنی و حرفه ای کوچک شمرده می شد. این ایده با بنیان گذاری سیستمی از اصول اخلاقی برای کل کشور و هم بخشی با فلسفه آموزشی کره به عنوان یک کل اعتبار یافت.

موسسات آموزش عالی شامل سونگ کیون کوان در سئول می شدند که نقش یک دانشگاه را داشت. موسسات آموزشی ثانویه شامل ساهاک در شهرها و هیانگ گیو در مناطق روستایی می شدند. مدارس خصوصی  مثل شویوان و موسسه آموزش ابتدایی سودانگ وجود داشتند. اما این موسسات به جای قاعده مند بودن مستقل بودند. به سودانگ به چشم یک آماده سازی برای ساهاک یا هیانگ گیو نگریسته می شد.

برنامه آموزشی توسط وزارت تشریفات از مجموعه شش وزیر چوسون مدیریت می شد. سیاست های آموزشی مثل گیونگ گوک تجون به منظور مدیریت و نظارت بر موسسات آموزشی تعریف می شدند. اعانه های دولتی به مانند زمین های قابل کشت، برنج، و ماهی اعطا شده و امتیازاتی مثل معافیت از مالیات داده می شد. در خلال سلطنت تجو از چوسون (حکومت:۱۳۹۲-۱۳۹۸ بعد از میلاد)، از هیانگ گیو به صورت ویژه ای حمایت شد. در سال ۱۳۹۸، در موسسه سونگ کیون کوان متعلق به دوران گوریو برای آموزش کنفسیوسیسم تجدید نظر گردید. جمعیت دانشجویان از ۱۰۰ به ۲۰۰ تن افزایش یافت. رویدادهای سازماندهی دانشجو برگزار می شد و نظرات دانشجویان مورد تشویق قرار می گرفت.

در سال ۱۴۱۱، چهار موسسه به نام ساهاک تاسیس شدند که با ساهاک دوران گوریو متفاوت بودند. هر سال ۲۰ دانش آموز از هر مدرسه در ساهاک برای یک پست دولتی مورد آزمایش قرار می گرفت؛ این سیستم سونگبو نامیده می شد. در سال ۱۴۷۷، دوران تصدی سی ماهه ای برای ساهاک اجرا شد. در خلال سلطنت هیوجونگ از چوسون (۱۶۴۹-۱۶۵۹ بعد از میلاد)، سیاست های تعریف شده توسط محققینی به سرپرستی سونگ جون گیل به عنوان سیاست های ساهاک مورد پذیرش قرار گرفت. در سال ۱۳۳۵ بعد از میلاد، مدارس تحت بازرسی دولت قرار گرفت. هر منطقه اختیار یک مدرسه را به دست داشت. مبانی سوون در سال ۱۵۵۰ میلادی ایجاد شد. اما سوون ها تاثیراتی منفی بر آموزش داشتند و دولت در سال ۱۸۶۸ به جز ۴۷ مورد تمامی آنها را بست.

مدرسه ای برای خانواده سلطنتی به نام جوگ هاک وجود داشت. آن در سال ۱۴۲۹ تاسیس شده بود.

قرن نوزدهم:

در اواخر قرن نوزدهم میلادی، دولت، وطن پرستان، و مبلغان خارجی اقدام به تاسیس مدارسی منطبق با فرهنگ معاصر کردند. آموزش در این دوران بر حق تحصیل و برابری اجتماعی ��موزش تمرکز داشت. آموزش قرن نوزدهم با تاسیس گوان هاکس دونگ مون هاک و یوک یونگ اونگوان آغاز شد. دونگ مون هاک به عنوان مرکز آموزشی برای مترجمان به ایفای نقش می پرداخت و یوک یونگ اونگوان نیز به عنوان مدرسه ای برای طبقه اجتماعی یانگبان عمل می نمود. ساهاک های تاسیس شده در این دوران را می توان به دو دسته تقسیم بندی کرد: مدارس مسیحی و مدارس مدنی. در سال ۱۸۹۴ به همراه اصلاحات گابو، سیستم آموزشی عوض شد. گواگو با سازمان هاک مواهمون جایگزین گشت. در جولای سال ۱۸۹۴، مدارس تخصصی تاسیس و دانش آموزان با صلاحدید هاک مواهمون ارجاع داده می شدند. در حدود سال ۱۸۹۴، گوجونگ از امپراطوری کره رسما اعلام کرد که آموزش مدرن بایستی مقبول واقع شود. ضمایم و توضیحات بیشتر این سیاست در سال ۱۸۹۸ ایجاد گشت.

مدارس مشهور:

اولین مدرسه مدنی در سال ۱۸۸۳ دایر شد. این مدرسه ونسان هاکسا نام داشت. در سال ۱۸۸۵، بِجِه هاک دانگ توسط هنری آپنزلر بنیان نهاده شد. آن یک مدرسه ثانویه به حساب می آمد و هدفش پرورش مسیحیان و مردم برای کار برای دولت بود. در سال ۱۸۸۶، ایوا هاکدانگ توسط ام.اف. کرانتون تاسیس شد. آن اولین موسسه آموزشی مختص زنان بود که دایر می شد. در همان سال مدرسه گیونگ شین توسط اچ.اچو آندر وود بر پا شد. این مدرسه سرانجام به صورت دانشگاه یونسی امروزی توسعه یافت. در سال ۱۸۹۵، مدرسه هونگها توسط مین یونگ هوان به منظور آموزش آنگلیسی، ژاپنی، و فنون مساحی ایجاد شد. در سال ۱۸۹۹، مدرسه جومجین توسط آن چانگ هو دایر دایر گشت.

حاکمیت ژاپن:

اولین سیاست در این دوران در فرمان آموزشی چوسون و مقررات مدارس خصوصی که در سال ۱۹۱۱ صادر شده بود منعکس گردیده است. فرمان آموزشی چوسون به منظور از بین بردن تمامی جنبه های استقلال فرهنگی و معنوی کره ای ها صادر شد تا بتوان کره را برای همیشه مستعمره ژاپن کرد. پس از این فرمان ها، خط مشی های متفاوت سیستم آموزشی را به صورت مدارس سه تا چهار ساله بوتونگ (نوعی آموزش ابتدایی)؛ مدارس چهار ساله گودیونگ بوتونگ و مدارس دخترانه گودیونگ بوتونگ که هر دو از انواع آموزش ثانویه بودند؛ مدارس سیلوپ دو تا سه ساله و مدارس گانی سیلوپ که هیچ محدودیت مشخصی نداشت و هر دو از نوع مدارس فنی و حرفه ای بودند؛ مدرسه جونمون که نوعی از آموزش ثالث به حساب می آمد، بنیان نهادند. مدارس بوتونگ بر خواندن، نوشتن و ریاضیات تمرکز داشتند. موضوعات سوسین، کره ای، ژاپنی، هانجا، و ریاضیات ضروری بودند. این مدارس بیشتر بر آماده سازی ها برای شغل ها تمرکز داشتند، نه برای آموزش های عالی. همچنین مدرسه گودونگ بوتونگ نیز بر تعلیمات شغلی تمرکز ��ی کردند. موضوعات آن شامل سوسین، کره ای، هانجا و ژاپنی می شدند. تا سال ۱۹۱۵، ۳۹۹ مدرسه بوتونگ، ۵۶۲۵۳ دانش آموز مرد مدرسه بوتونگ، و ۵۹۷۶ دانش آموز دختر مدرسه بوتونگ وجود داشت. این رقم در مقایسه با ۲۹۱ مدرسه ابتدایی ژاپنی، ۳۱۱۴۲ دانش آموز پسر مدارس ابتدایی ژاپنی و ۲۸۲۰۶ دانش آموز دختر مدارس ابتدایی ژاپنی می باشد. سی درصد از معلمان مدارس بوتونگ و شصت درصد از معلمان مدارس گودونگ بوتونگ ژاپنی بودند.

تعداد مدارس عادی عمومی و دانش آموزان.

فرمان مرتبط با مدارس خصوصی در سال ۱۹۰۸ صادر شد. این فرمان در سال ۱۹۱۱ اصلاح گردید. در سال ۱۹۱۵، اصلاحیه مقررات مدارس خصوصی اعلام شد. این فرمان ها به تمامی مدارس خصوصی اعمال شد. آنها اعلام می داشتند که مقصود از تاسیس مدارس، انتصاب سر معلمان، معلمان، و نگارش متون درسی بایست توسط امپراطوری ژاپن تنظیم گردد. بعلاوه، موضوعات جغرافیا، تاریخ و انجیل ممنوع شدند. در نتیجه تعداد مدارس خصوصی از ۱۹۷۳ در سال ۱۹۱۰ به ۱۳۱۷ عدد در سال ۱۹۱۲، ۱۲۴۰ مورد در سال ۱۹۱۴، و ۶۹۰ عدد در سال ۱۹۱۹ تقلیل یافت.

سیاست های آموزشی بعد از جنبش اول مارس در تاریخ یک مارس ۱۹۱۹ اصلاح شدند. سیاست های اصلاح شده در سال ۱۹۲۲ اعلان گشتند. سیاست های آموزشی برای دانش آموزان کره ای زبان و ژاپنی زبان به صورت جداگانه ایجاد شدند به دانش آموزان کره ای اجازه داده شد تا در مدارس معمولی تحصیل کنند. در کل کیفیت آموزش نیز افزایش یافت. مدت مدارس بوتونگ از چهار به شش سال افزایش یافت. موضوع زبان کره ای که در برخی مدارس ممنوع شده بود، به موضوعی ضروری تغییر یافت. همچنین مدارس بیشتری تشکیل شدند. زمانی که رهبران ملی گرا  خواستار تاسیس مینلیپ ته هاک شدند، ژاپنی ها با تاسیس دانشگاه هایی زیر نظر دولت به توافق با آنها رسیدند. به عنوان یک نتیجه بلافصل، قوانین مرتبط با تاسیس دانشگاه امپراطوری کیجو در سال ۱۹۲۲ اعلام شد. در حالیکه اینچنین سیاست هایی با برنامه آموزشی ژاپنی شباهت داشت، تمرکز این برنامه آموزشی بر تقویت آموزش ژاپنی به موازات کاهش فرهنگ کره ای واقع بود. این استدلال با توجه به این حقیقت که زمان برای آموزش زبان ژاپنی دو تا سه برابر طولانی تر از زمان اختصاص داده شده برای آموزش زبان کره ای در سیستم های آموزشی ابتدایی و ثانویه بود و همچنین آموزشات تاریخ ژاپن و جغرافیای ژاپن در دستور کار قرار گرفت قابل توجیه است.

در ماه مارس سال ۱۹۳۸، سومین فرمان آموزشی چوسون توسط جیرو میناما صادر شد. تمامی اجزای ژاپنی تقویت شده و الزامی به وجود آمد تا دوره های آموزشی به زبان ژاپنی تدریس شوند. نکته اصلی در این فرمان تغییر اسامی مدارس به سبک زبان ژاپنی بود: ” مدرسه بوتونگ ” به ” مدرسه ابتدایی سیمسانگ ” ؛ ” مدرسه گودیونگ بوتونگ ” به ” مدرسه متوسطه ” ؛ و ” مدرسه دخترانه گودیونگ بوتونگ ” به ” مدرسه دخترانه گودیونگ ” تغییر کرد. زبان کره ای نیز به یک آموزه انتخابی یافت که معنی پایان نهایی آن را می داد. ” مدرسه ابتدایی سیمسانگ ” در سال ۱۹۴۱ به ” مدرسه شهروندان ” تغییر نام یافت. در سال ۱۹۴۳، فرمان مربوط به آموزش در زمان جنگ سیستم آموزشی را برای سازگاری با آماده سازی های جنگی عوض کرد. فرمان های متعاقب سیستم آموزشی را کلا برای جنگ تغییر داد. با این تغییرات تقریبا تمامی دانش آموزان مجبور شدند تا سرباز شوند و مدارس تا اندازه ای تعطیل شدند.

میزان نام نویسی مدارس عادی عمومی

  آموزش نژادی کره ای در قرن بیستم میلادی

نوشته تاریخچه آموزش در کره اولین بار در تاریخ ما. پدیدار شد.

source https://tarikhema.org/ancient//34772/%d8%aa%d8%a7%d8%b1%db%8c%d8%ae%da%86%d9%87-%d8%a2%d9%85%d9%88%d8%b2%d8%b4-%d8%af%d8%b1-%da%a9%d8%b1%d9%87/