#خورش انار با گوشت | Explore Tumblr Posts and Blogs

volghan · 8 years

Text

کالری کدام غذاهای ایرانی بیشتر است؟

New Post has been published on https://www.fastfoodstartup.com/%da%a9%d8%a7%d9%84%d8%b1%db%8c-%da%a9%d8%af%d8%a7%d9%85-%d8%ba%d8%b0%d8%a7%d9%87%d8%a7%db%8c-%d8%a7%db%8c%d8%b1%d8%a7%d9%86%db%8c-%d8%a8%db%8c%d8%b4%d8%aa%d8%b1-%d8%a7%d8%b3%d8%aa%d8%9f/

کالری کدام غذاهای ایرانی بیشتر است؟

خیلی از کسانی که می‌خواهند وزن کم کنند برنج نمی‌خورند تا چاق نشوند اما به جای برنج، خورش‌ها را خالی یا با نان می‌خورند و فکر می‌کنند کالری کمتری دریافت کرده‌اند و می‌توانند با این روش لاغر شوند. اگر شما هم جزو این گروه هستید پس از خواندن این مطلب به اشتباهات خود پی می‌برید. در این مطلب سعی شده کالری خورش‌ها و پلوهایی که به‌طور معمول در هفته می‌خوریم، بررسی شود؛ مثلا یک بشقاب خورش فسنجان (۲۰ قاشق) حدود ۹۰۰ کیلوکالری دارد در صورتی‌که اگر سه قاشق از خورش را با ۱۰ قاشق برنج بخورید، حدود ۳۵۰ کیلوکالری وارد بدن‌تان کرده‌اید. حالا دیگر انتخاب باشماست.

خورش خالی و بدون برنج را باید در حجم زیاد بخورید تا سیر شوید. با ��کی، دو قاشق خورش که نمی‌توان گرسنگی را برطرف کرد همین است که باعث می‌شود بیشتر آدم‌هایی که طرفدار این رژیم غذایی هستند، اشتباه کنند و سر میز غذا با خیال راحت یک بشقاب پر خورش بخورند و به این فکر کنند که چقدر امروز کالری کمتری خورده‌اند و چقدر هم لاغر شده‌اند. بعضی‌ها کنار یک بشقاب خورش چند تکه نان پرکالری هم می‌خورند که این کار می‌تواند کالری یک وعده غذایی را به هزار تا هم برساند.

چلوها روسفید می‌شوند!

خورش قورمه‌سبزی

شاید کمتر کسی باشد که قورمه‌سبزی را دوست نداشته باشد. این خورش سنتی و خوشمزه مخلوطی از سبزیجات، گوشت، لوبیا قرمز، لیمو امانی، پیاز داغ و روغن است. کالری خورش‌ها برحسب روغن به کار رفته شده در آنها می‌تواند بسیار متغیر باشد. در اینجا منظور ما خورش قورمه‌سبزی‌ است که روغن متوسطی دارد و لوبیای آن هم زیاد نیست. در هر قاشق غذاخوری از این خورش تقریبا ۲۰ کیلوکالری انرژی موجود است. (لازم به ذکر است که کالری خورش کرفس مشابه قورمه‌ سبزی است) پس اگر در یک بشقاب ۲۰ قاشق خورش باشد، شما ۴۰۰ کیلوکالری دریافت کرده‌اید.

خورش قیمه

یکی دیگر از خورش‌های سنتی ما ایرانی‌ها، خورش قیمه است. این خورش مخلوطی از لپه، گوشت، پیاز داغ، روغن، رب گوجه‌فرنگی و لیمو امانی است که می‌تواند با بادمجان، کدو یا سیب‌زمینی سرخ کرده سرو شود. بسته به روغن به کار رفته در آن و همچنین ترکیبی که این خورش با آن سرو می‌شود، کالری نهایی مصرفی متفاوت خواهد بود. در هر قاشق غذاخوری از خورش قیمه حدود ۳۰ کیلوکالری انرژی نهفته است. (فراموش نکنید که کالری خورش مسمای بادمجان شبیه خورش قیمه است.)

خورش فسنجان

خورش سنتی و خوشمزه بعدی، خورش فسنجان است. این خورش مخلوطی از گردوی چرخ‌شده، گوشت چرخ‌شده همراه پیاز و رب انار است. خورش فسنجان هم به فرم شیرین، هم به فرم ترش و هم به فرم ملس درست می‌شود. در فرم شیرین ممکن است شکر دوباره به خورش اضافه شود که کالری آن را بالاتر خواهد برد. در هر قاشق غذاخوری از خورش فسنجان ۴۵ کیلوکالری انرژی نهفته است.

خورش بامیه

فصل بامیه است و حیف است که این خورش سنتی خوشمزه را نخورید. خورش بامیه شامل پیاز، گوشت، روغن، بامیه و رب گوجه‌فرنگی است. کالری تمامی خورش‌ها برحسب میزان روغن به کار رفته شده حین پخت خورش متفاوت خواهد بود. اما به‌طور میانگین در هر قاشق غذاخوری از خورش بامیه حدود ۱۵ کیلوکالری انرژی وجود دارد.

چلوها روسفید می‌شوند!

استامبولی پلو

یکی دیگر از پلوهای مخلوط رایج ما ایرانی‌ها استامبولی است که شامل پیاز، روغن، سیب‌زمینی، گوجه‌فرنگی تازه، برنج و گاهی گوشت می‌شود. این پلو یک غذای ساده است و زمانی‌که در آن از گوشت قرمز هم استفاده می‌شود، از لحاظ کیفیت تغذیه‌ای، یک غذای کامل و مغذی به‌شمار می‌آید. در هر قاشق غذاخوری از استامبولی‌پلو حدود ۲۵‌کیلوکالری انرژی نهفته است.

عدس پلو

یکی از غذاهای سنتی ما ایرانی‌ها عدس پلوست که شامل عدس و برنج است. عدس‌پلو حتی اگر ساده و بدون گوشت، مرغ یا کشمش هم مصرف شود، از لحاظ کیفیت تغذیه‌ای یک غذای کامل به حساب می‌آید. در هر قاشق غذاخوری عدس‌پلو حدود ۳۵ کیلوکالری وجود دارد. کالری کشمش و گوشتی که همراه عدس‌پلو مصرف می‌شود، باید جداگانه محاسبه شود.

لوبیاپلو

پلوی مخلوط بعدی، لوبیاپلوست که شامل پیاز، گوشت قرمز (تکه‌ای یا چرخ‌شده)، روغن، لوبیا سبز، رب گوجه‌فرنگی و برنج است. کالری پلوهای مخلوط برحسب میزان محتویات داخل پلو و روغن مصرف شده در آن، می‌تواند متغیر باشد اما به‌طور متوسط در هر قاشق غذاخوری از لوبیاپلو حدود ۳۰ کیلوکالری انرژی وجود دارد.

آلبالو‌پلو

یکی از غذاهای رسمی و اصیل ایرانی که البته ممکن است به سبب طعم شیرینش همه آن را دوست نداشته باشند، آلبالوپلوست. این غذای خوشمزه را می‌توان با مرغ یا گوشت قلقلی‌های کوچک سرو کرد. این پلو شامل آلبالو‌های پخته شده در شکر، برنج و روغن است. به سبب شکر استفاده شده در تهیه این غذا، کالری این پلو نسبت به سایر پلوهای مخلوط بالاتر است. در هر قاشق غذاخوری آلبالوپلو حدود ۵۰ کیلوکالری انرژی نهفته است.

باقلاپلو

یکی از پلوهای رسمی ما ایرانی‌ها باقلاپلوست که معمولا با مرغ، گوشت یا ماهیچه سرو می‌شود. این پلوی رسمی شامل باقلا سبز، برنج، روغن و شوید است. از آنجایی‌که معمولا باقلا روغن به خود جذب می‌کند و ممکن است پلو خشک به نظر برسد، اغلب باقلاپلو را نسبت به سایر پلوهای مخلوط چرب‌تر درست می‌کنند. کالری مرغ، ماهیچه یا گوشتی که همراه باقلا پلو مصرف می‌شود باید جداگانه محاسبه شود. در هر قاشق غذاخوری از باقلا پلوی ساده حدود ۴۰ کیلوکالری انرژی وجود دارد.

0 notes

sirafkhabar · 5 years

Text

مردم شناسی غذاهای محلی بوشهر + عکس

محمد علی خان سديد السلطنه کبابی بندرعباسی در یادداشت های خود بسان یک مردم شناس هوشیارو زیرک سعی کرده همه غذاها، نانها، شربت آلات، حلواها، شیرینی ها و دسرها و پیش غذاهای مردم بوشهر را شناسایی و ثبت و ضبط نماید. این همه را وی مدیون اقامت طولانی اش در بندر بوشهر در ایام نوجوانی و جوانی و سفرهای متعدد بعدی به این بندر، می باشد (مردم شناسی غذاهای محلی بوشهر) سديد السلطنه بسان یک آشپز حرفه ای نه تنها لیست همه غذاها را ثبت کرده، بلکه مثل یک نویسنده امروزی کتاب های مرسوم آشپزی «مواد لازم» و طرز تهیه بسیاری از غذاهای محلی بوشهر را نیز ذکر کرده است. علاوه بر این با دقت خاصی غذاهای هر وعده را شرح داده و عادت های فصلی و غذاهای مربوط به هر فصل از سال در بوشهر را نیز فراموش نکرده است. افزون بر همه اینها، او قیمت برخی اجناس، تعداد مراکز عرضه و توزیع مواد غذایی، مالیات های مربوطه و نرخ برخی اشیاء مربوط به مواد خوراکی یا لوازم آشپزخانه و حتی محل اصلی و اولیه تولید اینگونه کالاها را با دقت یک اقتصاددان، ثبت نموده است. خواننده امروزی، پس از یک قرن و اندی از تالیف این یادداشت ها، می تواند با مأخذ قرار دادن نوشته های سدیدالسلطنه فرهنگ غذایی و غذاهای محلی بوشهر در صد سال قبل را با جزئیات کامل بشناسد و به خاطر سپارد. پرسه و جستجو در متون قاجار و عصر مشروطه نشان می دهد که از این نظر، سدیدالسلطنه مردم شناس و مورخی یگانه است و هیچ ایرانی دیگری را نمی توان با او مقایسه کرد.

غذاهای عمومی مردم بوشهر

سديد السلطنه درباره غذاهای عمومی مردم بوشهر در فاصله مشروطیت تا جنگ جهانی اول و مصرف هر غذا در هر فصلی می نویسد: مشروب آشامیدنی و مأكول (خوردنی) شربت آلاتشان: آبغوره و آبلیمو و سکنجبین است و با شکر صرف کنند. حلويات آنها عصيره عصیده است از آرد و شیره ی خرما و روغن ترتیب دهند. دیگر رنگینک از خرما و آرد و روغن ترتیب شود. در تابستان نان و پیازو رطب و للک. در پائیز خرما به جای رطب صرف شود. زمستان را ماهی و دوغ و لورک و خرما با ماس و خرما و نان و آش گندمین صرف نمایند. بهار هم تقریبا به ترتیب زمستان خواهد بود. اسامی گیاهی چند که با غذا خوردند. توله و گتدره است.»

«غذای فصل» مردم بوشهر

سدیدالسلطنه در جای دیگری از یادداشت های روزانه اش درباره غذاهای مردم بوشهر در فصل های مختلف سال با تفصيل و جزئیات بیشتری بحث کرده و اطلاعات بسیار ارزنده ای جمع آوری و تدوین نموده است. درباره رژیم غذایی بوشهری ها در فصل بهار و انواع خوردنی ها و آشامیدنی های آنان در اولین فصل سال می نویسد: «بهار: اوائل فصل ماهی تازه می خورند. در اواخر فصل بهار ماهی نمک سود خشک با ماهی نمک سود که ماهی خمره (ماهی شور) گویند صرف شده و ماس (ماست) دوغ و کشک و پنیر و خرما و آبگوشت و خورش از لوبیا و عدس. از سبزی آلات: کاهو و چغندر و بالنگ و خیار و هندوانه و خربزه است. ماهی خمره را باید سه چاروچهار ساعت با آب خیسانده، بعد با سرکه جوشانیده و همراه نان و پنیر و سرکه و خرما صرف نمایند و ماهی خشک موتوا را آن قدر خیسانیده که شوری آن رفته، بعد با آب طبخ کرده و با نان و پیاز و تربچه خورند.» درباره عادت غذایی مردم بوشهر در تابستان ها می نویسد: تابستان: ماهی تازه زیاد مصرف شود. ماهی خشک و ماهی خمره هم صرف کنند و پنیر و لورک و ریچار و ارده و خورش از لوبیا یا عدس (دال عدس) یا نخود و آلو بخارا ترتیب داده، از فواکه (میوه ها ) انگور و انجیر و رطب و انار و هندوانه مصرف می شود.» غذای پائیزی اهالی بوشهر عبارت بوده از: «پائیز: ماهی تازه قلت دارد. نان و آبگوشت و خورش حبوبات و ارده و خرما و از مرکبات: نارنگی، که به قلت است و مدنی الیمو شیرین و انار و بیدخونی مصرف می شود.» و سرانجام درباره غذاهای زمستانی بوشهری ها می نویسد: مانند سایر مواقع نان زیاد مصرف کنند و گاهی ماهی تازه مصرف نمایند و ماهی را چار گونه حاضر کرده: يا قلیه سازند، یا به انداز کنند، یا در تنور پخته، یا در تاوه سرخ نمایند. گاهی آبگوشت خورند. خورش از چغندر و گزر (نوعی هویج محلی)، زردک یعنی زردک ترتیب دهند. از میوه جات مدنی الیمو شیرین و نارنگی و نارنج از سبزی آلات: تربچه و کاهو. از حلويات: یا خرما وارده، یا حلوا راشی، که مرکب از ارده و شیره ی خرما است، صرف شود. ارده از شیرهای کنجد سازند.»

مواد لبنی و لبنیات در بوشهر

همانطور که مشاهده شد حجم قابل ملاحظه ای از غذاهای سنتی و محلی شبه جزیره بوشهر فراهم آمده و از فراورده های شیر و مواد لبنی بوده است. بر همین اساس، سديد السلطنه در نوشته های خود درباره بوشهر، کوشیده حتی طرز تهیه مواد لبنی را نیز از قلم نیندازد. به طور مختصر و مفید، اطلاعات قابل توجهی در این باره ثبت کرده است. درباره ماست می نویسد: شیر را چون دوشند، هنوز از حرارت نیفتاده، در یک من شیر پنج مثقال ماس (ماست) مایه داده و در بادیه ظرف از مس گذاشته سر آن محکم پوشیده، فراز (بالای اجاق که آن را «چاله» گویند، گذارند و آن چاله فقط خاکستر نیم گرمی دارد. تقریبا بعد از ده ساعت، بادیه را فرود آورند و ماس ماست به عمل آمده است.» (ص ۲۹) درباره ساخت دوغ و کره نویسد: در یک من ماس (ماست) دو من آب کنند و در خیگ ریخته، و آن خیگ بیشتر از پوست آهو است و به آن «نهره» گویند. در خیک را محکم بندند و بر سه پایه ای که از شاخه ی درخت ترتیب دهند و آن را «لاله» گویند، آویزانند. در تابستان، یک ساعت و در زمستان دو ساعت، آن خیک را جنبانیده. آن ماس ماست، آب دوغ شود و کره روی دوغ جمع شود. در یک من ماس (ماست) مزبور، یک قیاس الى دو قیاس کره عاید شود.» طرز ساخت «روغن» توسط بوشهری ها در عصر قاجار چنین بوده است: «یک من کره در بادیه گذاشته تقریبا سی دقیقه جوشانیده، آب آن بخار و خارج شود. زواید دیگر به لب بادیه آمده، آن را خارج کرده، بادیه فرود آورند، چون سرد شود روغن صاف و بدون غش به عمل آید. از یک من کره، سه چارک روغن پیدا شود.» یکی از پر مصرف ترین اقلام مواد لبنی در بوشهر تورک و خصوصا کشک بوده است. تلیت کشک، به خصوص در تابستان ها، غذای اغلب اهالی بندر بوشهر به شمار می رفته است. سدیدالسلطنه طرز ساخت لورک و کشک را چنین آورده است: « دوغ را چون کره ی آن جدا کرده، سی دقیقه تقریبا جوشانیده، بادیه را فرود آورده و سرد شده و پنیر نیم بند شود و آن را «لورک» گویند. لورک را در کیسه ی نازک گذاشته و آویخته و کلیه آب آن چکیده، بعد کیسه را در زیر دیگ نهاده، چون نصف خشک شود، مانند گلوله آن را قالب قالب کرده و خشک کنند و «کشک» شود.» و بالاخره درباره ساخت پنیر می نویسد: شیردان گوسفندی که تازه زائیده شده در کیسه ای دوخته و برای مایه ی پنیر نگاهداشته و مدتها به کار آید. مایه ی مزبور را ربع ساعت در شیر گذاشته، بعد شیر را در کیسه نهاده و آویخته و آب آن چکیده و «پنیر» شود.»

اغذیه در بوشهر

محمد علی خان سديد السلطنه در سال ۱۳۳۰ هق/۱۹۱۱م.گزارشی برای میرزا کیخسرو شاهرخ نماینده پارسیان و زرتشتی ها در مجلس شورای ملی نوشت. در این گزارش اشاره کوتاهی به «اغذیه» مردم بوشهر نیز شده است: بیشتر نان گندم است که از خود اطراف آنجا به عمل آید، دیگر برنج است که از هند وارد شود و گوشت گوسفند است که در خود اطراف آنجا موجود است و ادویه جات از هندوستان وارد نمایند.»

انواع نان های محلی بوشهر

بعد از غذاها و مواد لبنی، نوبت نان های محلی بوشهر است. سدیدالسلطنه در یادداشت های خود کوشیده تا انواع نان های بندر بوشهر و طرز ساخت و مواد لازم آنها را شرح دهد. وی علاوه بر شرح نان ها به نکات اقتصادی و جامعه شناختی جالبی نیز اشاره دارد. چهار نوع نان را معرفی کرده است: اولین نان «نان بل بل» است: «نان بل بل: یک من آرد خمیر کنند و نصف قیاس از خمیر روز گذشته بدان مایه دهند و یک قیاس خرما با آن شریک کرده، در تابستان بعد از دو ساعت و در زمستان بعد از چهار ساعت، آن خمیر خواهد رسید و بلند شده و آن را قرص قرص کرده روی تخته ای که آن را بوشهری ها «خوت» و در ایران « خون چک» گویند، با دست خود مدو را پهن کرده، بعد قرص مزبور را روی «جت» گذاشته و جلت شبیه جله حمالها است و قرص بر جلت چسبیده و دست خود را در وسط جلت کرده و جلت بلند نموده و به تنور گرم درون برده و قرص نان را به هزاره ی تنور ملصق کرده، در عرض یک دقیقه برشته شود. فورا با دست، و بعضی با سیخ، از تنور بیرون آرند. و نان مزبور بسیار لطیف است و در بوشهر اهل محلات شنبه ای آشنبدی، وعدى و کوتی و دهدشتی و بهبهانی و اهل ریشهر، مصرف کنند،» «رده» دومین نان است: نان گرده: مانند نان بل بل ساخته شود لیکن جسیم سازند و معادل شش نان بل بل خواهد شد و روی آن روغن ریخته و کنجد دانه پاشند. قبل از آنکه وارد تنور کنند، و نان گرده را تفننأ سازند.» سومین نان «نان تیر تنوری» است: «نان تیرتنوری: مانند فوق زنان بل بل] ساخته شود به غیر از آنکه آن را با چوبی که هم «تیر» هم «چه» گویند، پهن کرده و لطیف تر و نازک تر از نان بل بل است. دو از آن معادل یک بلبل شود و مصرف بزرگان شهر و اهل بندر ریگ است و نان مزبور ثرت است و شکسته می شود برخلاف دو نان دیگر.» از اشاره تاریخی سديد السلطنه دریافت می شود که نان «تیرتنوری» بومی اهالی بندر ریگ بوده و از آنجا به بوشهر آمده است و در آغاز در بندر بوشهر مخصوص بزرگان و اعیان و اشراف بوده است. چهارمین و آخرین نانی که سدیدالسلطنه معرفی کرده، «نان تاوه» است:

نان تاوه چهارمین نان

«نان تاوه: آن را نان تیری هم گویند: چون خمیر رسیده شود با «چوه» آن را زیاد نازک پهن کرده سه دانه ی آن معادل یک نان تیر تنوری شود. چون پهن کردن با چوبی که آن را «نان داریه کن» گویند، بلند کرده بر «طبق» گذاشته، چون جمع شود سه نان، سه نان با همان چوب برداشته روی تاوه گذاشته و زودتر از دیگران برشته شود و مصرف اهل کازرون است. در تابستان دیگران هم مصرف کنند.» از اطلاعاتی که سدیدالسلطنه درباره خاستگاه جغرافیایی «نان تاوه» داده روشن می شود که طرز ساخت این نان نیز از کازرون وارد بوشهر شده است. کازرونی ها در چند قرن اخیر به طور مدام به بوشهر مهاجرت کرده اند و بدیهی است در این مهاجرت ها خرده فرهنگ ها و آئین و رسوم زندگی خود را نیز به بوشهریها آموخته اند. یکی از مهمترین نان های بوشهر «کماچ» است. با وجودی که سديد السلطنه چند جا از کماچ و کماچ پزی نام برده، عجیب است که درباره این نان و طرز تهیه آن توضیحی نداده است.

سوخت برای پخت نان در بوشهر

سدیدالسلطنه در پایان توضیحاتش درباره انواع نان ها، حتی بحث تنورو سوخت آن را نیز از یاد نبرده و به طور بسیار فشرده و مختصر، مطلب کوتاهی در این باره نوشته است: سوخت برای نان از متمولین هيمه (هیزم) است و از بقیه تارو پود علف گر گم. تنور در خانه را کوچکتر از تنور خبازان نانوایی ها سازند.» از توضیحات سديد السلطنه می توان دریافت که ثروتمندان و متمولین بوشهری در خانه های خود برای سوخت تنور از هیمه و هیزم، که گران بوده و از خارج از بوشهر می آورده اند، استفاده می کرده اند و مردم فقیر و تهی دست از علف های هرز و خصوصا علف گرگم برای تامین سوخت تنورهای خود، استفاده می نموده اند.

اقتصاد لوازم نان پزی در بوشهر عصر قاجار

نکته اقتصادی و جامعه شناسی تاریخی بسیار مهمی که در یادداشت های سديد السلطنه باید به آن اشاره کرد، توضیحات مردم شناسی - تاریخی است که وی درباره اشیاء و لوازم نان پزی در بوشهر، نام های محلی هر کدام، محل ساخت هر شیئی و سرانجام قیمت هر کدام از آنها، داده است. این اطلاعات منحصر به فرد است و در هیچ منبع دیگری مشابه آن یافت نمی شود. سديد السلطنه بسان یک اقتصادان و متخصص بازار می نویسد: ظرفی که گندم در آن خورد کنند «جون» گوینده از دشتی و زنگبار در آفریقا آرند و پنج هزار فروشند. دست آس را «آک» گویند و از عباسی (بندرعباس ) و (بندر لنگه برند و پنج هزار دهند. ظرفی که دست آس در آن نهند، در بوشهر از گچ سازند و آن را «گونه» گویند. غربال را «آبریز» گویند، از بصره و محمره (خرمشهر) آرند؛ از رودهی حیوان ساخته شود و سی شاهی فروشند. ظرفی که خیمر در آن نمایند «جفنه» گویند. از فیروز آباد و زنگبار آرند و دو هزار فروشند. ظرفی که آرد بدان پزند معروف است به «سفره» و از کرباس است. چوبی که نان با آن پهن کنند هم «تیر» گویند و هم «وه» و از بهبهان آرند و پنج شاهی است. ظرفی که نان بر آن پهن شود «جون» گویند، از تخته سه هزار - و از گچ - دو هزار فروشند. تاوه از آهن است و دو هزار ارزش دارد. تنور در ریشهر سازند و دو هزار فروشند. «جلت» که نان را با آن بند کرده در تنور گذارند، ده شاهی ارزش دارد.» اگر با دید اقتصاد تاریخی به نقل قول بالا نگریسته شود به خوبی می توان ارتباط اقتصادی و داد و ستد بندر بوشهر را با بنادر و شهرهای همجوار خود و همچنین زنگبار در شرق آفریقا، در عصر قاجار پی برد. رابطه با آفریقا از هزاران سال پیش وجود داشته و حتی تا عصر پهلوی اول نیز ناخدایان و کشتی های بوشهری برای تجارت و احيانا قاچاق غلام و کنیز (برده) به مناطقی از شرق آفریقا سفر می کرده اند. بوشهری ها در دوران قاجار جون و جفنه را از آفریقا وارد می کرده اند.

میوه های فصل در بوشهر

علاوه بر انواع غذاها، نانها، شربت ها و پیش غذاهای مربوط به هر فصل، که به تفصیل در صفحات قبل به آنها پرداختیم، سدیدالسلطنه درباره کشت و زرع هر میوه و سبزی و فصل کاشت و برداشت آنها نیز مطالبی برای گفتن دارد. درباره فصل میوه ها و سبزی ها در شبه جزیره بوشهر می نویسد: درخت خرما را بعداز نوروز و در پائیز غرس کنند. هندوانه را بعداز نوروز بکارند. بالنگ (خیار و خربزه و ذرت در بروج (ماه ها زمستان و کاهو و تربيزه بیست و شش هزار بل وارد شده و هر بل هشت من تبریز شود. در اواخر موسم، که برج میزان (مهر) است، ارزش هر یک بل، سه قرن سلفا پیش خرید ابتیاع کنند. هر چه به موسم، نزدیک تر شود، گران تر می شود. حاج میرزا غلامحسین و حاج غلامعلی تجارت قصب کنند.»

ترتیب و موقع غذا

سدید السلطنه افزون بر رژیم غذایی مردم بوشهر در هر فصل، عادات روزانه غذایی آنان را نیز از یاد نبرده و در دو جای از یادداشت های خود در این باره مطالبی نگاشته است. یک جا درباره خوردنی ها، آشامیدنی ها و «کشیدنی های روزانه بوشهری ها نوشته است: بعد از فریضه ی صبح نماز صبح با چاهی (چای) و نان خانگی ناشتا شده کنند، بعد مشغول قلیان شوند. چاهی را با شکر صرف کنند. از دخانیات هم تنباکوی معروف به «گرم» استعمال نمایند و نهار را قبل از زوال ظهر صرف نمایند و آن خرما است با رطب، با نان و پیاز و دوغ و کاکل (بر وزن کابل) و منگک و توله، و هر سه علف خودرو و در زمستان و بهار پیدا شوند، و یک ساعت از شب گذشته صرف شام کنند و آن عبارت از نان و پیاز و آب کشک و بعض اوقات آبگوشت و در عرض هفته، یک شب یا دو شب برنج که از هند آید، صرف می نمایند.» سديد السلطنه در جای دیگری از یادداشت های خود به نوعی دست به تحلیل طب��اتی» مردم بوشهر و نوع غذاهای آنان زده و درباره غذاهای مردمان فقیر و تفاوت آن با غذاهای طبقه متمول و ثروتمند نوشته است: با مداد گماچ و چاهی می خورند، ناهار: نان و آبگوشت و خرما با نان و پنیر و سبزی آلات با ماهی شور و خرما وارده. در عصر چاهی. شام نان و خرما با ماهی و خرما یا نان و آبگوشت و در شب جمعه برنج و در موقع هندوانه، قبل از نهار، هندوانه صرف کنند. لیکن متمولین (پولدارها هر شب برنج و خورش متنوع و ایام اعیاد عیدها) رشته و مرغ و شکر پلو مصرف می نمایند.» از تحلیل داده های سديد السلطنه می توان دریافت که قوت غالب اهالی بندر بوشهر در عصر قاجار و در آستانه مشروطیت تا جنگ جهانی اول عبارت از نان، ماست، خرما وارده و گاهی آبگوشت بوده است. این غذای غالب مردم تهی دست و نادار بوده است. اما غذای متمولین و پولدارهای بوشهری عبارت بوده از: برنج، رشته، شکرپلو و مرغ. مردم فقیر حداکثر یک الى دو، وعده در هفته قدرت خرید و پخت برنج، که از هندوستان وارد بندر بوشهر می شده، داشته اند. در میان غذاهای روزانه و فصلی بوشهری ها، خرما و رطب حرف اول را می زده و بعد از آن ماهی و عدس بوده است. سبزی ها نیز جای ویژه خود را داشته اند. فرآورده های لبنی ( مانند ماست و لورک و کشک) مصرف زیادی داشته و میوه جاتی مانند هندوانه، خربزه، انار، انجیر، خیار، نارنج، نارنگی و مدنی (لیمو شیرین) و گزرنیز مصرف می شده است. بنابراین مردم بوشهر در عصر قاجار کلیسم ها، پروتئین ها و ویتامین های لازم به بدنشان می رسیده و حتى قشر فقیر آن دچار فقر غذایی نبوده اند. البته غذا کم و تنوع آن بسیار اندک بوده است.

دستور تهیه برخی از غذاهای محلی بوشهر

سديد السلطنه در بخش دیگری از یادداشت هایش بسان مؤلف کتاب های جدید آشپزی، طرز تهیه و دستور ساخت برخی از غذاهای محلی بندر بوشهر را آورده است: «آش زرد: آن را شله زرد هم گویند و مرکب از برنج و شکر و زعفران و روغن و دارچین است.» «آش قلمکار: در بیست و هشتم صفر و روز عاشورا و سیزدهم محرم ساخته و توزیع کنند.» عصيره: از آرد و شیره ی خرما و روغن است و مخصوص نهم ربیع الاول است.» «ابودردا: از رشته و گندم و لوبیا و باقلا و ماش و نخود و عدس و کشک سازند، روغن هم در آن کنند.» «شکرپلو: برنج است و شکر و زعفران در وفات ائمه و هم در مواقع پرسه و عروسی طبخ کنند.» سديد السلطنه دستور ساخت حلواهای محلی بوشهر را نیز از یاد نبردهاست: سمنی: از آرد گندم و سبزه ی گندم نو رسیده و بادام و گردو است، بدون روغن دم داده شود و آن خاصه ایام نوروز است.» رنگینک: از خرما یا رطب با آرد و روغن و مغز پسته با مغز بادام سازند.» فرنی: با شیر و شکر و هل و گلاب ترتیب دهند» «باقوت: تقریبا مانند فرنی است و بادام و زعفران مزید کنند.» حلوای انگشت پیچ: از آرد گندم و شکر و روغن و هل و گلاب ساخته شود.» و سرانجام حلوای زایمان: چون سه روز از وضع حمل گذرد، حلوای مخصوصی دارند که طبخ و تقسیم کنند»

شربت آلات بوشهری

اکنون که سخن از حلوا رفت باید دید سدید السلنه درباره شربت آلات بوشهر چه نوشته است: شربت آلاتی که در بوشهر متداول است و خود آنجا ترتیب دهند: سکنجبین: یک من شکر در آب، کمی جوشانیده و شیره شده و قوام آمده و سپس چار تخم مرغ در آن شکسته و بیشتر قوام داده و شش قياس سرکه در آن ریزند و جوشانیده، چون غلظت پیدا کند، دیگ را از روی آتش فرود ارند، چون سرد شود در شیشه کنند. شربت نارنج: در یک من شکر قدری آب کرده و شصت دانه نارنج در آن فشرده و جوشانند. شربت لیمو: در یک من شکر قدری آب و نصف من آب لیمو کنند جوشانند. شربت غوره: به همان ترتیب است و در یک من شکر، سه چارک آب غوره کنند. از گلاب و عرق نعنا و بید مشک وطلع طاره هم شربت سازند.»

لگیمات

شیرینی های بوشهر

بوشهر عصر قاجار دارای شیرینی های خوشمزه ای بوده طوری که نظر برخی از سیاحان و مسافران غربی که به ایران سفر کرده اند نیز جلب کرده است. کنت دو گوبینو، سفير دولت فرانسه در ایران، که به سال ۱۸۵۵م./ ۱۲۷۲هق سفری به بوشهر داشته، در خاطرات خود از انواع شیرینی های بوشهر تعریف کرده است. بخشی از یادداشت های سدیدالسلطنه در باب بندر بوشهر، به معرفی شیرینی های و طریقه ساخت آنها اختصاص یافته است. وی البته همه شیرینی های این بندر را معرفی نکرده و تنها به شناساندن چهار نوع شیرینی اکتفا کرده است. اولین آنها، «کلوچه» بوشهری است. کلوچه: یک من آرد و سه چارک شکر شیره کرده و بیست دانه هل و یک قیاس گلاب و یک چارک روغن و یک قیاس نشاسته، خمیر نموده و چون خمیر نصف رسیده شود آن را قرص قرص کنند، دورو کوچک و جسیم و در تنور نیم گرم شده از هیمه گذاشته و پخته شود.» درباره «بی بی گلی» و طرز تهیه آن می نویسد: بی بی گلی: یک من آرد و نیم من شیرهی شکر در دو قیاس روغن و بیست دانه هل و یک قیاس گلاب خمیر کرده، نصف نارس شده، قرص قرص نموده و در همانگونه تنور پزند و قرص آن بزرگتر و نازکتر از کلوچه باشد.» درباره شیرینی موسوم به «پادرازک» نوشته است: «پادرازک: مانند بی بی گل سازند. تفاوتی که دارد، قالب آن دراز است و در آن زعفران کنند و اشخاصی که مولود تازه دارند، نسازند، چون که میمون (مبارک) ندانند.» و سرانجام درباره «قواريج» می نویسد: «یک من آرد با شش قیاس شیره ی شکر و یک قیاس روغن و بیست دانه هل و نصف قیاس گلاب، خمیر کرده و فورا روی تاوهی آهنی نیم گرم شده از هیمه گذاشته، چون نیم پخته شود، مانند پوست پیاز متراکم تاه کرده و یک قیاس دارچینی و سه قیاس شکر و چهل دانه گردوی کوبیده شده، چون تاه کنند وسط آن پاشند و بعد راه راه تاه کنند و ثرت و نازک شود.»

مراکز عرضه مواد غذایی در بوشهر

سديد السلطنه در یادداشت های خود به طور پراکنده و ناقص اطلاعاتی هم درباره ی مراکز عرصه ی مواد غذایی و برخی از مغازه های فروش اغذیه در بندر بوشهر در عصر قاجار، ارائه داده است. در جایی به یازده باب مغازه کماچ فروش ، بقالی، قصابی و.. در محله ی دهدشتی اشاره می کند.؛ و به دکان « آجیل فروشی در محله «شنبدی» یا «خشوی» و قنادی در محله دهدشتی اشاراتی دارد. در لیستی هم که از تعداد اصناف در بوشهر ارائه داده، به پاره ای از مغازه های فروش مواد غذایی پرداخته است: کباب فروش، نود باب. سبزی فروش، چهارده باب ماهی فروش، چهارده باب قصاب، شش باب قهوه خانه و وافورخانه، پانزده باب کله پزی و آشپز، دوازده باب کماچ فروش، چهار باب خباز و نانوایی، شش باب خرما فروش، سی و پنج باب سديد السلطنه بسان یک اقتصاددان و مامور آمار، حتی به ثبت مالیاتی که اصناف و دکان دارها به بلدیه( شهرداری بوشهر نیز در عصر قاجار می پرداخته اند، اشاراتی دارد: از آشپزها و کله پزها، سالیانه هشتصد تومان از گندم و جو فروش ها، سالیانه چهارصد تومان از قصاب ها، سالیانه هشتصد تومان و سرانجام از یهودیانی که عرق خرما می فروشند، سالیانه ششصد و بیست تومان

آداب و رسوم غذایی مردم بوشهر در عصر قاجار

مردم شناسان و جامعه شناسان روشن کرده اند که در هر جامعه کوچک و بزرگی، در کنار هر رژیم غذایی، یک فرهنگ و آداب و رسوم غذایی نیز شکل می گیرد و حتی گاه در برخی از جوامع، خصوصا جوامع بسته و سنتی، این آداب و رسوم است که به رژیم غذایی معنی و هویت می بخشد. در بندر بوشهر نیز از دیرباز در کنار رژیم خاص غذایی این شهر، یک سری خرده فرهنگ، آداب و رسوم و حتى خرافه شکل گرفته بوده که به لحاظ مردم شناسی تاریخی ارزش مطالعه دارد و از طریق پژوهش و شناخت این رسوم می توان به خوبی جهان بینی آن مردم را تجزیه و تحلیل کرد. خوشبختانه سدیدالسلطنه از این زاویه نیز به فرهنگ و آداب غذایی مردم بوشهر پرداخته و در جای جای یادداشت های ارزنده خود به بخشی از آنها اشارات پراکنده ای دارد. مهمترین ویژگی فرهنگ، آداب و رسوم غذایی مردم بندر بوشهر در عصر قاجار، و حتی تا امروز، گره خوردن و عجین شدن آن با دین اسلام و مذهب شیعه دوازده امامی است. حجم عظیمی از رسوم غذایی مردم این بندر با ایام مذهبی یا اعیاد ملی گره خورده و در این میان محرم و صفر و نوروز، جایگاه ویژه ای دارند. سدیدالسلطنه نوشته که مردم بوشهر در نوروز هر سال «سمنی» (سمنو) می ساخته اند در مراسم «بله بران» و «عقد» چای و شیرینی می دهند داماد برای عروس خود در کنار دیگر اشیاء و هدایا، میوه جات تازه رسیده و نوبر می برده است. و در مراسم عروسی داماد «وليمه»، یا همان غذا(غالبا) شکرپلو و قیمه می داده است. برای سلامت مولود و نوزاد تازه به دنیا آمده خود مقداری برنج نپخته صدقه می داده اند. و حتی در یک رسم و اعتقاد خرافی، کسانی که مولود تازه داشته اند، از ساخت نان «پادرازک» خودداری می کرده اند زیرا این کار را میمون و مبارک نمی دانسته اند. و سرانجام در اعیاد ملی و مذهبی، بوشهری ها لباس نو می پوشیده، به خانه هم می رفته و در منازل هم «قهوه و چاهی (چای) و نان زرد، که از دوشاب و آرد ترتیب داده صرف کنند.» Read the full article

#آدابورسومغذاییمردمبوشهر #غذایبوشهری #مراکزعرضهموادغذاییدربوشهر

0 notes

parlyn96 · 5 years

Text

طرز تهیه خورش ریواس خوشمزه در منزل

خورش ریواس از جمله خورش های پرخاصیت و مفید محلسی مخصوصا استان کردستان است که به خاطر ریواس، عطر و طعم بی نظیر و فوق العاده ای دارد و جزو خورش های پرطرفدار و مقوی می باشد. همانطور که می دانید ریواس در فصل بهار موجود است، به همین خاطر این خورش یک غذای فصلی و بهاری محسوب می شود.

خورشت ریواس را اکثرا با گوشت گوسفند یا گوساله درست می کنند، اما برای تنوع بیشتر می توان با گوشت مرغ، بوقلمون و یا گوشت چرخ کرده هم درست کرد. حتی برخی افراد به این خورش مقداری هم کرفس اضافه می کنند که خوشمزه تر و خوش عطر می شود.

این خورش از غذاهای های محلی و معروف کردستان می باشد، اما در مناطق دیگر کشورمان هم آن را طبخ می کنند. همچنین در برخی شهرها خورش ریواس را با لپه و رب انار درست می کنند که در همه روش ها بسیار خوشمزه می شود.

به هر حال اگر با طرز تهیه خورش ریواس آشنایی ندارید، ما در این دستور آشپزی سایت بارونک، مواد لازم و طرز تهیه این خورش را آماده کرده ایم تا شما بتوانید با این آموزش ساده آشپزی، به راحتی در منزل این خورش ریواس جاافتاده خوشمزه و عالی را به صورت مرحله به مرحله درست کنید. مواد لازم خورش ریواس گوشت خورشتی ۴۰۰ گرم ریواس ۳۰۰ گرم پیاز 1 عدد نعنا و جعفری ۲۰۰ گرم نمک و زردچوبه به میزان لازم فلفل سیاه و فلفل قرمز به میزان لازم روغن به میزان لازم مراحل تهیه و پخت خورش ریواس

1. برای درست کردن این خورش، ابتدا پیاز را نگینی خرد می کنیم و در یک قابلمه با مقداری روغن تفت می دهیم تا سبک شود. سپس گوشت را تکه تکه کرده و به قابلمه می ریزیم و با پیاز تفت می دهیم.

2. وقتی گوشت کمی تفت خورد و تغییر رنگ داد، مقداری زردچوبه، فلفل سیاه و فلفل قرمز می زنیم و حدود 2 لیوان آب جوش می ریزیم و صبر می کنیم تا گوشت با حرارت ملایم نیم پز شود.

3. در این فاصله نعنا و جعفری را شسته و ریز خرد می کنیم. ریواس را هم پوست گرفته و به اندازه های دو سانتی خرد می کنیم.

4. بعد در یک تابه ریواس خرد شده را حدود 3 دقیقه با کمی روغن تفت می دهیم تا کمی نرم شود، فقط زیاد تفت ندهید تا له نشود. سپس ریواس ها را از تابه جمع می کنیم و نعنا و جعفری خرد شده را به تابه می ریزیم و خیلی کم تفت می دهیم.

5. وقتی که گوشت نیم پز شد، سبزی تفت داده شده را به قابلمه گوشت اضافه می کنیم و مقداری هم نمک می زنیم و دوباره درب قابلمه را می گذاریم تا گوشت به همراه سبزی کاملا بپزد.

6. در انتها حدود یک ربع آخر پخت، ریواس های تفت داده شده را به قابلمه خورش اضافه می کنیم تا 15 دقیقه بجوشد. بعد از یک ربع حرارت را خاموش می کنیم.

7. خورشت آماده شده را در ظرف سرو می کشیم و همراه با برنج کته یا برنج آبکش سرو می کنیم. امیدواریم از خوردن این خورش ریواس خوشمزه لذت ببرید. نکات پخت خورش ریواس سبزی خورش ریواس

برای سبزی خورش مقدار جعفری بیشتر از نعنا باشد و همچنین سعی کنید از ریواس ترش یا شیرین استفاده کنید، چون ریواس تلخ خورش را تلخ می کند. گوشت خورش ریواس

خورش ریواس را با گوشت مرغ یا گوشت چرخ کرده هم می توانید درست کنید. همچنین برخی افراد برای این خورش از یک قاشق رب هم استفاده می کنند تا گوشت رنگی داشته باشند.

منبع : https://baronak.com/6716-khoresh-rivas/

#خورش #خوش_ریواس

0 notes

nasimfun18 · 7 years

Text

طرز تهیه خورشت انار مجلسی با گوشت و مرغ + فیلم آموزشی

طرز تهیه خورشت انار مجلسی با گوشت و مرغ + فیلم آموزشی طرز تهیه خورشت انار مجلسی با گوشت و مرغ + فیلم آموزشی در این مطلب از سایت نسیم فان قصد داریم طرز تهیه خورشت انار را هم با گوشت قرمز و هم با مرغ به شما عزیزان آموزش دهیم. خورشت انار جزو خورشت های فصلی محسوب می شود که در فصل پاییز طبخ می گردد. با توجه به خواص بی نظیر و فوق العاده مفید میوه انار توصیه می شود که حتماً از آن چه به صورت خام و چه…

View On WordPress

0 notes

iraniancooking1-blog · 7 years

Text

آشپزی در ایران

در قدیم, اولین چیزی که به عنوان جهاز عروس وارد خانه داماد می شود آینه و آخرین چیز وسایل آشپزخانه یا به اصطلاح آن زمان دیگ و دیگور بود و این نشاندهنده این است که در فرهنگ ایرانی, تا چه اندازه مسئله آشپزی برای افراد دارای اهمیت بوده است

می‌‌خواهیم کمی از آشپزی در زمان‌های قدیم برای‌تان بنویسیم تا کمی هم به یاد آن زمان‌ها از این تشریفات و به اصطلاح <زندگی مدرنیزه> دور شوید. در آن زمان‌ها زن، خوشبختی را با دو چیز به خانه مرد می‌‌برد، یکی آینه و دیگری دیگ و ظروف آشپزخانه. البته منظور از دیگ و ظروف آشپزخانه، چیزی است که امروزه به آن هنر آشپزی می‌‌گویند و هنوز هم در بسیاری از خانه‌ها به خاطر آگاهی کم خانم‌ها از این امر مهم، مشکلات فراوانی به چشم می‌‌خورد.

در قدیم، اولین چیزی که به عنوان جهاز عروس وارد خانه داماد می‌‌شود آینه و آخرین چیز وسایل آشپزخانه یا به اصطلاح آن زمان دیگ و دیگور بود و این نشاندهنده این است که در فرهنگ ایرانی، تا چه اندازه مسئله آشپزی برای افراد دارای اهمیت بوده است. از آن‌جا که از قدیم‌الایام مردان برای کار به بیرون از خانه می‌‌رفتند و ساعت‌ها رنج و مرارت را تحمل می‌‌کردند، برای آنان هیچ‌چیز بهتر از پذیرایی با غذا نبود. البته نباید اهمیت دادن آقایان به کیفیت غذا و نه به کمیت آن را نادیده گرفت. از همان زمان‌ها همواره آقایان این توقع را از همسر خود داشته‌اند که غذا را با هنر و سلیقه خود تهیه و طبخ کنند و همین امر برای آنان بسیار لذت‌بخش بوده است. همچنین در آن زمان علاوه بر جنبه غذایی و طعم و مزه خوراکی‌ها، جنبه‌های طبی و سلامتی آنها هم در نظر گرفته می‌‌شد، به‌‌طوری که مثلا در خورش فسنجان که ماده اولیه آن گردو است و از لحاظ طبیعت، گرم است، در کنار رب انار یا آب انار که طبیعت خنکی دارد، استفاده می‌‌شد یا دو محصول حیوانی و گیاهی در کنار هم به خاطر محاسبات و تعالیم طبی، استفاده نمی‌‌‌شد، مانند عسل و خربزه که ناسازگاری و دشمنی آنها از قدیم‌الایام زبانزد خاص و عام است. قصه سازگاری خربزه و عسل چنین است که کسی خربزه و عسل را یک‌‌جا خوره و دچار شکم درد شده بود و مدام فریاد می‌‌زد، به او گفتند: <مگر نمی‌‌دانستی که خربزه و عسل با هم نمی‌‌سازند؟> و او در جواب گفت: <اتفاقا بسیار خوب با هم سازگار شده‌اند تا پدر مرا درآورند.>

البته همان‌طور که در بالا مطرح شد، در فرهنگ ایران، هنر آشپزی برای خانواده‌ها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و از قدیم این اهمیت ویژه در بعضی از زمان‌ها از حالت عادی خود خارج شده و به شکل یک سنبل خود را نشان می‌‌دهد؛ سبزی‌پلو ماهی شب عید، تاریخچه بسیار طولانی در ایران دارد یا در ایام ماه مبارک رمضان، پخت و پز غذاها برای سحر و افطار، شکل متفاوتی به خود می‌‌گیرد و از اهمیت بسیارویژه‌ای برخوردار بوده و هست.

تعدادی از غذاهای آن روزگاران، هنوز هم در این دنیای مدرنیزه، مورد استفاده خانواده‌هایی که سنت و گذشته خود را حفظ و آن را فراموش نکرده‌اند، قرار می‌‌گیرد، برای نمونه می‌‌توان تعدادی از آنها را به این شکل نام برد:

مرغ و پلو، شاخدار پلو، بره تنور، کوفته ریزه، کوفته شامی و…در بسیاری از خانواده‌ها امروزه این غذاها جای خود را به پیتزا، همبرگر، مرغ کنتاکی، لازانیا و.. داده است.در این‌جا لازم است به تاریخ و فلسفه به وجود آمدن برخی غذاها بپردازیم و آداب خوردن برخی از غذاهای ایرانی را در زمان‌های گذشته مطرح کنیم، اما قبل از آن باید ذکر کرد که به‌خاطر تنوع در غذاهای ایرانی در زمان‌های گذشته، ذکر انواع و اقسام مختلف آن در این مقال نمی‌‌گنجد، بنابراین از گزیده‌های فوق به ذکر نمونه‌هایی بسنده می‌‌کنیم، شاید این گزیده، تجدید خاطره‌ای باشد برای دوستان و دوست‌داران سنت ایرانی.

● پلو، چلو، کته

در مورد تفاوت <پلو>، <چلو> و <کته> سخن زیاد است ولی با تعریف هر یک به صورت مختصر، می‌‌توانیم تفاوت آنها را دریابیم.چیزی که با برنج پخته شود و موادی مثل سبزی، لوبیا و… به آن اضافه شود، <پلو> است ولی اگر همین برنج به صورت سفید ساده طبخ شود و در کنار آن خورش و مخلفات دیگر به صورت جداگانه قرار گیرد می‌‌شود <چلو> و در صورتی که این برنج، آبکشی نشود <کته> خواهد شد.

● چلو کباب، غذای اصیل

شاید به جرات بتوان گفت که چلوکباب در کنار آبگوشت از معروف‌ترین و قدیمی‌ترین غذاهای ایرانی محسوب می‌‌شوند. چلو‌کباب در اصل حاصل دو محصول کشاورزی و دامپروری است به‌طوری که برنج آن از طریق کشاورزی و گوشت آن از طریق دامپروری حاصل می‌‌شود. تاریخچه این غذا در ایران به زمان صفویه باز می‌‌گردد. البته تا آن زمان این غذا اکثرا بدون چلو مورد استفاده مردم به‌خصوص درباریان قرار می‌‌گرفت. اوج شهرت این غذا به زمان قاجاریه و پس از آن باز می‌‌گردد. این غذای سهل‌الوصول که تنها با دم کردن برنج و برشته کردن گوشت بر روی آتش آماده می‌‌شود، از غذاهایی است که با هرگونه ذائقه ایرانی سازگاری دارد و کمتر کسی است که بگوید: <از کباب متنفر است.>

می‌‌گویند اولین بار این غذا توسط <علی‌خان نایب> و پسرش <غلامحسین‌خان نایب> طبخ شد. علی‌خان نایب اولین بار پخت چلوکباب را در حضور ناصرالدین میرزا که از دوستان صمیمی او بود انجام داد و پس از به سلطنت رسیدن ناصرالدین میرزا، او نیز به دربار راه پیدا کرد، اما پس از مدتی به دلایل مختلف از دربار خارج شد و به‌خاطر این‌که دوستی و رفاقتش با ناصرالدین شاه پابرجا بماند، در نزدیکی کاخ گلستان یک مغازه چلو کبابی دایر کرد و به کار مشغول شد.

● فلسفه ماهی دودی

در قدیم چون وسایل نقلیه تندرو وجود نداشت برای آن که بتوان از فاسد شدن ماهی جلوگیری کرد، آن را در محل صید، مدتی در آب نمک غلیظ می‌‌خواباندند و آویزان کرده و دود می‌‌دادند. البته قبل از طبخ باید آنها را مدتی در آب انداخت و مدام آب آن را عوض و سپس طبخ کرد.

● آداب خرید کالاهای خوراکی

یکی از آداب خرید کالاهای خوراکی در آن زمان‌ها، ناخنک زدن به آنها بود. یعنی از زمان انتخاب تا زمانی که جنس تحویل مشتری می‌‌شد، او مدام دهانش از خوراکی‌های فروشنده پر بود و آن را حلال و حق خود می‌‌دانست. البته مشتری‌ها برای ناخنک زدن، بهترین قسمت کالا را انتخاب می‌‌کردند و همین امر با ناراحتی و عصبانیت فروشنده همراه می‌‌شد و دعواها و بحث‌هایی بین مشتری و فروشنده در می‌‌گرفت ولی به سرعت با هم آشتی می‌‌کردند اما پس از آشتی کردن دوباره دست مشتری به سمت خوراکی‌های فروشنده دراز می‌‌شد.

● آداب ناهار برای دکان داران

کسبه و دکان داران در قدیم ناچارا ناهار خود را در مغازه و محل کار خود می‌‌خوردند و معمولا چند نفر با هم غذایی را می‌‌گرفتند که معمولا هم دیزی بود و هر کس مقداری از پول آن را پرداخت می‌‌کرد یا به اصطلاح غذا را <دانگی> حساب می‌‌کردند، بجز عده‌ای که از روی فقر یا خساست، یا ناهار نمی‌‌خورند یا شریک غذای دیگران می‌‌شدند. این خوردن دانگی غذا هم برای خود فلسفه‌ای داشت. از یک طرف روابط و دوستی‌های‌شان محکم‌تر می‌‌شد و از طرف دیگر، سهم کمی برای غذا پرداخت می‌‌کردند. عده‌ای هم معتقد بودند که با این عمل، اشتها به غذا بیشتر شده و غذا را با میل و رقبت بیشتری میل می‌‌کردند.

با این همه گاهی رندی‌هایی در این نحو غذا خوردن‌ها می‌‌شد و دلگیری‌‌هایی را به وجود می‌‌آورد مثلا یکی قاتق را بیشتر و نان را کمتر می‌‌گرفت یا در خوردن آبگوشت، نان‌ها را به سمت دوستان و چربی‌ها را به سمت خود می‌‌کشید.

● آداب کله پاچه‌خوری

در آن زمان مشتریانی که به مغازه‌های کله‌پزی مراجعه می‌‌کردند، مطابق میل خود هر نوع نانی را که دوست داشتند و معمولا نان سنگک بود با خود به مغازه کله‌پزی می‌‌بردند.

صاحب مغازه آنها را به نشستن بر روی یکی از تخت‌ها راهنمایی می‌‌کرد. آنها به همراهی شاگرد مغازه به سمت تخت می‌‌رفتند و بر روی آن می‌‌نشستند. پس از آن یک سینی یا مجمعه که وسط آن ظرفی از آب کله بود توسط شاگرد مغازه برای او برده می‌‌شد و او با توجه به اشتهای خود، نان در آن خرد می‌‌کرد.

اگر مشتری از افراد والامقام یا درباری بود، خود صاحب مغازه، نان‌ها را داخل ظرف خرد می‌‌کرد و با دست بر روی آن فشار می‌‌آورد تا تکه‌های نان خیس شود و آب اضافی آن را می‌‌گرفت و پس از آن به شکل مخروطی در می‌‌آورد و مقداری روغن و مغز بر روی آن گذاشته و آن را به مشتری برمی‌گرداند. البته دو، سه لقمه‌ای که مشتری از غذا می‌‌خورد، شاگرد مغازه ظرف غذا را از جلویش برمی‌داشت و دوباره با اضافه کردن روغن و کمی مغز، به او باز می‌‌گرداند. پس از آن، نوبت به خوردن گوشت می‌‌رسید و صاحب مغازه بنا به شخصیت مشتری، ظرفی از چشم، بناگوش، پاچه و زبان تهیه می‌‌کرد و بر روی آن روغن و دارچین می‌‌ریخت و به مشتری می‌‌داد. در این‌جا هم اگر مشتری دارای شخصیت والایی بود، دست و اگر از افراد معمول بود، پای گوسفند بر روی ظرف قرار می‌‌گرفت. البته مبلغی به آب کله تعلق نمی‌‌گرفت و مغازه‌دار فقط پول گوشت را دریافت می‌‌کرد.

قیمت یک وعده این غذا، از سه شاهی تا ده شاهی بود و دو، سه شاهی نیز جهت نان دریافت می‌‌شد.

مشتری کله‌پزی‌ها اکثرا افراد دست به ��یب و به قول امروزی‌ها آدم‌های لارج بودند ولی این صنف دارای مشتری‌های فقیر و بی‌‌پول هم بود که بعضی‌های‌شان به خوردن همان آب کله اکتفا می‌‌کردند ولی عده‌ای با چانه زدن و سماجت، کمی هم روغن، مغز و گوشت نیز دریافت می‌‌کردند.

● آداب پختن نذری

یکی از مراسم و آداب مردم قدیم، پختن و توزیع انواع نذری‌ها میان اهل محل بود. این نذرها عبارت بودند از پلوخورش، شله زرد، حلوا، آش شله قلمکار و… پس از آماده شدن به وسیله ظروف مسی تقسیم می‌‌شد. بعضی مواقع هم می‌‌گذاشتند تا افراد تهیدست به در منزل فرد نذری‌پز، بیایند و سپس نذری را بین آنها تقسیم می‌‌کردند. نذرها به شکل‌های مختلف بود، بعضی‌ها غذاهای فوق‌الذکر را نذر می‌‌کردند ولی عده‌ای هم بودند که فقط نان و ماست نذر می‌‌کردند. البته عده‌ای از مردم هم بودند که وقتی نذری داشته یک دیگ بزرگ که بر روی آن سینی قرار داشت، درجلو در منزل قرار می‌‌دادند و هر کس بنا به توانایی خود و در صورت تمایل مبلغی بر روی سینی می‌‌انداخت تا در نذر، سهیم باشد.

0 notes

reyhooniaworld · 5 years

Link

https://www.reyhoon.com/blog ریحون، سرویس سفارش آنلاین غذا

به طور کلی، انواع غذا های ایرانی، به دو دسته غذا های ایرانی ساده و خاص تقسیم می شوند. بدون شک بهترین غذای ایرانی همان غذاهایی هستند که درست کردن آنها، اصول و روش خاص خودش را دارند. از گوشت کبابی و چرخ کرده گرفته تا انواع حبوبات، مرغ، برنج و ادویه های متنوع، از موادی هستند که در تهیه و تولید غذا های ایرانی از آنها استفاده می شود. به خاطر داشته باشید که انواع غذاهای ایرانی را می توان به کمک سامانه های سفارش غذا اینترنتی مثل ریحون، سفارش غذای ایرانی خود را ثبت کرده و در کم ترین زمان، آن را به آسانی تهیه کنید.

از انواع غذاهای ایرانی با مرغ می توان به زرشک پلو با مرغ، سبزی پلو با مرغ، خورش فسنجان با مرغ و غیره اشاره کرد. از سوی دیگر از انواع غذا های ایرانی با گوشت می توان به لوبیا پلو با گوشت، خورش قورمه سبزی، سبزی پلو با ماهیچه و غیره اشاره کرد. در نتیجه مثال های بالا می توان گفت که بیشتر غذا های ایرانی از گوشت و مرغ تشکیل شده اند. گفتنی است که بسیاری از غذا های خارجی مثل ماکارونی یا لازانیا، با کمی تغییر در مواد به کار رفته در آنها، به سلیقه عموم مردم ایران نزدیک شده و در نتیجه در لیست روزمره غذا های ایرانی قرار می گیرند.

در مناطق مختلف کشور، غذا های ایرانی با سبک و روش های خاصی طبخ می شوند. برای مثال در جنوب کشور، مزه تند در غذا ها غالب است و از سوی دیگر در مناطق مرکزی و پایتخت، بیشتر غذاها طعم شورتری در مقایسه با دیگر مناطق دارند. این تفاوت در طعم، به دلیل عادت های غذایی است که از گذشته تا به امروز، سینه به سینه بین نسل ها منتقل شده و به بخشی از آداب و رسوم غذایی منطقه های مختلف کشور تبدیل شده است.

زرشک پلو با مرغ، محبوب‌ترین غذای ایرانی

یکی از غذا های ایرانی است که به روش های مختلفی تهیه و طبخ می شود. به طور کلی زرشک پلو با مرغ از برنج دم کرده، روغن، زرشک، مرغ و در بعضی مواقع خلال پسته تهیه می شود. بر اساس عادت های غذایی مختلف، عده ای مرغ این غذا را در آب (به صورت آب پز) پخته و عده ای دیگر آن را در روغن سرخ می کنند و ادویه های مختلفی به آن اضافه می کنند. گفتنی است که در بعضی از مناطق شمالی کشور، مرغ زرشک پلو را با رب انار می پزند که این کار مزه مرغ را ترش می کند. زرشک پلو با مرغ از غذا های مجلسی ایرانی هم به حساب می آید و در بسیاری از مهمانی های رسمی از آن به عنوان غذای اصلی یاد می شود. چلو کباب کوبیده از دیگر غذا های ایرانی است که طرفداران خاص خودش را دارد. چلو کباب کوبیده از برنج دم کرده (به صورت آب کش و کته) گوشت چرخ کرده و پیاز به همراه گوجه فرنگی تهیه می شود. گوشت چرخ کرده پس از مخلوط شدن با پیاز و ادویه های لازم، روی سیخ های مخصوص کباب قرار گرفته و روی آتش پخته می شود. همچنین گوجه فرنگی کبابی هم در کنارش سرو می شود که لذت خوردن این غذای ایرانی را دو چندان می کند. چلو کباب کوبیده از غذا های مجلسی ایرانی هم به حساب می آید و در بسیاری از مهمانی های رسمی از آن به عنوان غذای اصلی یاد می شود. چلو خورش قورمه، از دیگر غذاهای ایرانی است که طرفداران بسیار زیادی حتی در کشور های همسایه مثل ترکیه دارد.

چلو قورمه سبزی ، غذای ایرانی ای که نمیتوان به آن نه گفت

از برنج دم کرده (به صورت آب کش و کته)، سبزی قورمه، لوبیا قرمز، گوشت تکه ای (گوشت خورشی) به همراه روغن و ادویه تهیه می شود. به طور کلی قورمه سبزی به سه روش ترش، شیرین و ملس (ترکیبی از ترشی و شیرینی) تهیه می شود که با سلیقه های مختلف غذایی سازگار است. چلو خورش قورمه سبزی از غذا های مجلسی ایرانی هم به حساب می آید و در بسیاری از مهمانی های رسمی از آن به عنوان غذای اصلی یاد می شود.

باقالی پلو با مرغ یا گوشت، غذای خاص ایرانی

از غذاهای رسمی و مجلسی ایرانی است. باقالی پلو با مرغ از برنج دم کرده (به صورت آب کش و کته) به همراه سبزی خرد شده، باقالی، مرغ آب پز یا سرخ شده و از سوی دیگر باقالی پلو با گوشت از گوشت ماهیچه تکه ای به صورت آب پز تهیه می شود. به طور کلی باقالی پلو در بیشتر مناطق کشور با یک سبک تهیه و طبخ می شود. طعم این غذا با عادت های غذایی ایرانی بسیار سازگار بوده و طرفداران بسیار زیادی دارد. گفتنی است که برنج ته دیگ باقالی پلو که در میان مردم ایران هم بسیار مشهور است با نان لواش، برنج به همراه روغن و حتی گاها با سیب زمینی تهیه می شود که لذت خوردن باقالی پلو را دوچندان می کند. باقالی پلو با مرغ یا گوشت، از غذا های مجلسی ایرانی هم به حساب می آید و در بسیاری از مهمانی های رسمی از آن به عنوان غذای اصلی یاد می شود.

لوبیا پلو با گوشت، غذای سنتی و خوشمزه

از دیگر غذاهای محبوب ایرانی است که طرفداران زیادی در سراسر کشور دارد. لوبیا پلو با گوشت از برنج دم کرده (به صورت آب کش و کته)، لوبیا ریز شده، گوشت چرخ کرده یا تکه ای به همراه ادویه های متنوع تهیه می شود. لوبیا پلو از غذا های مجلسی ایرانی هم به حساب می آیاد و در بسیاری از مهمانی های رسمی از آن به عنوان غذای اصلی یاد می شود. به خاطر داشته باشید که امروزه با پیشرفت فنآوری و وجود سامانه های سفارش آنلاین غذا، دیگر نیازی به جمع آوری صدها منوی رستوران و شماره تلفن آنها نیست؛ چرا که تنها با چند کلیک می توانید غذای مورد نظر خود را انتخاب کرده و آن را به صورت آنلاین سفارش دهید.

The post غذا | انواع غذای ایرانی | معرفی خوشمزه ترین غذاهای ایرانی appeared first on ریحون.

via ریحون

#IFTTT #ریحون

0 notes

muzicnews · 5 years

Text

در خرم آباد کجا برویم؟

در خرم آباد کجا بریم؟

در خرم آباد کجا بریم؟ خرم آباد در استان لرستان قرار دارد. این شهر بیست و سومین شهر از نظر جمعیت در ایران است. جمعیت این شهر حدود ۳۷۳.۴۱۶ نفر است، و مساحتی حدود ۶.۲۳۳ کیلومتر دارد. نام های دیگر این شهر قدیم خایدالو و شاپورخواست بوده است. در ادامه به معرفی این شهر زیبا می‌پردازیم.

مکان های دیدنی خرم آباد

این شهر که پرجمعیت ترین شهر لرنشین کشور است، از لحاظ مکان های تاریخی بسیار غنی است. این شهر به علت آب و هوای خوب و مکان های دیدنی، یکی از مهم ترین شهر های غرب ایران، به لحاظ جذب گردشگر است. در ادامه به معرفی چند مکان دیدینی خرم آباد می‌پردازیم.

قلعه فلک الافلاک

در خرم آباد کجا بریم؟ این قلعه در مساحتی حدود ۵۳۰۰ متر مربع به روی تپه ای در مرکز خرم آباد، در دوره حکومت ساسانیان ساخته شده است. این بنا دارای ۳۰۰ جان پناه، ۸ برج و ۲ صحن است. مصالح به کار رفته در این قلعه باستانی آجر، سنگ و ملات گچ و آهک بوده است. این بنا تاریخی یکی از مهم ترین مکان های دیدنی خرم آباد، و همچنین مهم ترین مکان به لحاظ جذب گردشگر در این شهر است. اگر قصد سفر به خرم آباد را دارید، بازدید از این مجموعه را در برنامه سفر خود قرار دهید.

پل شاپوری

در خرم آباد کجا بریم؟ این پل زیبا در نزندیکی قلعه معروف این شهر، فلک الافلاک ساخته شده است. این پل به زبان مردم لر طاق پیل اشکسه تلفظ می‌شود. پل شاپوری ۲۳۰ متر طول دارد، که از ۱۹ طاق تشکیل شده است اما در حال حاضر به دلیل گذشت سالیان سال، ۵ طاق بیشتر از آن به جا نمانده.

آشنایی با آثار باستانی خرم آباد

بقعه بابا طاهر

مردم خرم آباد معتقدند که بقعه شاعر معروف بابا طاهر در این مکان است. این بنا شامل گنبد و یک در ورودی است. معماری این بنا به صورت ۸ ضلعی است، و ارتفاع آن به ۶ متر می‌رسد. به نظر باستان شناسان قدمت این بنا به دوره هخامنشیان برمی‌گردد. این مکان جز آثار ملی ایران است.

حمام گپ

این بنا وسعتی حدود ۸۰۰ متر دارد، که قدمت و ساخت آن به دوره حکومت صفویان بر می‌گردد. این حمام تاریخی در میدان گپ خرم آباد قرار دارد. این مجموعه با گچبری هایی ساده، زیبایی بسیار چشم نواز دارد. آبی که در این حمام مورد استفاده قرار گرفته است از چاه گور تهیه می‌شود.

صنایع دستی خرم آباد

یکی دیگر از راه های جذب گردشگر و اشتغال در همه شهر ها صنایع دستی شهر ها است. خرم اباد دارای صنایع دستی بسیار زیبایی است، می‌توانید در سفرتان به خرم آباد از ان ها بازدید یا خرید کنید. در ادامه همراه ما باشید.

نمد مالی

نمد یکی از محصولاتی است، که تولید آن از گذشته تا به امروز در خرم آباد رواج داشته است. محصولات یا شی هایی که از این صنعت به دست می‌آیند شامل تن پوش، کلاه و زیر انداز می‌شوند. برای تهیه این محصولات پشم را مرطوب می‌کنند، و با فشار زیاد بر روی آن نمد به وجود می‌آید.

حرمی بافی

این هنر با دست بافته می‌شود، و نام دیگر آن آرامی بافی است. در قدیم مردم لر با استفاده از پشم این محصول را تولید می‌کردند، اما در حال حاضر با استفاده از نخ پنبه تولید می‌شود. نقش هایی که در این صنعت به کار می‌رود از جمله شانه ای، گل و پروانه و خطوط موازی است و از رنگ هایی مانند سورمه ای و قرمز لاکی تهیه می‌شود.

جاجیم بافی

جاجیم یک زیرانداز است، که از دو رو تشکیل شده است. معمولا در سراسر ایران جاجیم بافته می‌شود، اما هر منطقه اصالت مربوط به خود را دارد و در طرح های مختلف بافته می‌شود. زنان لری پشم ها رنگ می‌کنند و جاجیم بافی را در بهار آغاز می‌کنند. جاجیم های زنان لر در طرح هایی مانند هچه، گلی، شیروز، دنو موشی و شونه بافته می‌شوند. در حال حاضر مردم خرم آباد از جاجیم در خانه هایشان استفاده می‌کنند.

سوغات خرم آباد

همه ما زمانی که به سفر می‌رویم برای دوستانمان، به دلیل اینکه همواره به یادشان هستیم از سفر خود به شهر های مختلف سوغات برایشان می‌آوریم. خرم آباد دارای تنوع بسیار زیاد در سوغات است و همچنین شیرینی های بسیار خوش طعمی دارد. در ادامه همراه ما بمانید.

کلوچه بروجردی

نام دیگر این کلوچه لذیذ، کلوچه قندی است. این کلوچه با موادی از جمله مغز بادام، آرد، رنگ های طبیعی و روغن حیوانی تهیه می‌شود. این شیرینی در مراسم مردم لر به ویژه عید نوروز مورد استفاده قرار می‌گیرد.

شیرینی آردی

مواد تشکیل دهنده این شیرینی آرد، شکر، روغن و انواع طعم دهنده های طبیعی است. این شیرینی ماندگاری بسیار زیادی دارد و برای سوغات یکی از بهترین اتخاب ها است.

کاک

در بعضی نقاط ایران می‌توان این شیرینی را یافت، اما کاک لرستان طعم بسیار خوبی دارد. در خرم آباد شیرینی کاک با استفاده از آرد، روغن حیوانی و زعفران طبخ می‌شود. یکی از محصولاتی که گردشگران از آن به عنوان سوغات هدیه می‌برند، شیرینی کاک است.

غذا های محلی خرم آباد

کباب بروجرد

یکی از خوشمزه ترین کباب های ایرانی این کباب است. دلیل شهرت کباب کوبیده بروجرد، ظاهر و مهارت طبخ این کباب است.مواد تشکیل دهنده آن گوشت گوسفندی، جوش شیرین، نمک، پیاز و فلفل است. انواع دیگر کباب بروجرد شامل برگ و چنجه می‎‌شود.

آش گوشت

این غذا در خرم آباد بیشتر در مراسم ها نوش جان می‌شود. نام دیگر این غذا همان چلو گوشت است که در سینی های بزرگ (مجمع) قرار می‌دهند. ابتدا برنج را در ظرف می‌ریزند، سپس گوشت را روی آن قرار می‌دهند سپس روی آن را برنج می‌ریزند و نوش جان می‌کنند.

شامی کوو

این شامی زیاد با شامی های ‌دیگر متفاوت نیست. مواد تشکیل دهنده سس این غذا گردو، رب انار و سبزی است. طعم این شامی به دلیل رب اناری که در سس آن وجود دارد ترش است. برای افرادی که غذای ترش را نمی‌پسندند، مقداری شکر به سس آن اضافه می‌کنند.

خورش قلیه ترش

این غذا خوشمزه از موادی مانند سیب زمینی، رب انار، گوشت، نمک، پیاز و فلفل و زردچوبه تهیه می‌شود. این غذا برای افرادی که به غذای ترش علاقه دارند، بهترین انتخاب است و در این استان طرفداران زیادی دارد.

معرفی هتل ها

هتل رنگین کمان

این ۴ ستاره در خیابان شهدای شرقی، نبش خیابان معلم، چهار راه رنگین کمان قرار دارد. در ۹ طبقه ساخته شده، که دارای ۴۲ اتاق است. از طبقه چهارم تا ششم شامل قسمت های تفریحی و تجاری می‌شود. این رستوران وسعتی حدود ۱۰۰۰۰ مترمربع دارد، از سال ۱۳۹۲ شروع به فعالیت کرده است.

هتل آزادی

این هتل در میدان آزادی، خیابان مجاهدین در کنار بانک سپه واقع شده است. ۴ ستاره بوده و در ۷ طبقه ساخته شده است، که دارای ۲۸ اتاق است. این در سال ۱۳۹۶ افتتاح گردید. این هتل به دلیل موقعیت مکانی مناسب یکی از بهترین اتخاب ها است.

مهمانسرا جهانگردی سراب

این مهمانسرا ۲ ستاره در میدان ۲۲ بهمن، جنب صدا و سیما خرم آباد بنا شده است. مهمانسرا سراب دارای ۲۰ اتاق است که در سال ۱۳۵۳ افتتاح شد. پس از گذشت سال ها و به دلیل تخریب بعضی قسمت ها، این مهمانسرا در سال ۱۳۸۴ مرمت شد. موقعیت مکانی این مجموعه باعث دسترسی راحت به قلعه فلک الافلاک و دیگر بناهای تاریخی خرم آباد است.

معرفی مراکز خرید خرم آباد

بازار های هفتگی

در سر تا سر این مرز و بوم، بازار های هفتگی وجود دارد، که طرفداران به خصوص خود را دارد. بازارهای هفتگی خرم آباد در روز های دوشنبه، سه شنبه و جمعه برگزار می‌شوند.

مرکز خرید بعثت

این مرکز دارای دو بخش تجاری و تفریحی است. مجموعه بعثت دارای ۱۳۰ مغازه است و اجناسی مانند طلا، پوشاک و صنایع دستی در آن به فروش می‌رسد. قسمت های دیگر این مرکز شامل شهربازی، رستوران، کافی شاپ، پارکینگ و سالن نمایشگاهی می‌شود. این مجموعه در خیابان انقلاب، نبش خیابان بعثت قرار دارد. اگر به خرم آباد سفر کردید از این مجموعه دیدن کنید.

پاساژ آرش

این مرکز محل خرید موبایل و لوازم جانبی آن است. اگر به خرم آباد سفر کردید برای خرید لوازم الکترونیکی به این مرکز سر بزنید. مرکز خرید آرش در خیابان کاشانی بنا شده است.

مجتمع کیو

این مرکز جز مراکز مدرن و مهم در خرم آباد است. دارای ۶ طبقه به همراه دو پارکینگ است.

بهترین زمان سفر به خرم آباد

بهترین زمان سفر به خرم آباد فصل بهار است زیرا آب و هوایی دلپذیر دارد. این شهر در زمستان بسیار سرد بوده و زمان خوبی برای سفر نیست. اگر می‌خواهید یکی از مراسم های خرم آباد را مشاهده کنید در ماه محرم به این شهر سفر کنید و آئین گل مالی را تماشا کنید.

مسیر دسترسی به خرم آباد

ویدئو دیدنی های خرم آباد

https://tarikhema.org/images/2019/07/جاذبه_های_تاریخی_و_گردشگری_شهر_خرم_آباد_auto.mp4

نوشته در خرم آباد کجا برویم؟ اولین بار در تاریخ ما. پدیدار شد.

source https://tarikhema.org/travel/39972/%D8%AF%D8%B1-%D8%AE%D8%B1%D9%85-%D8%A2%D8%A8%D8%A7%D8%AF-%DA%A9%D8%AC%D8%A7-%D8%A8%D8%B1%D9%88%DB%8C%D9%85%D8%9F/

#تاریخ_ما Tarikhema

1 note · View note

mahnaz20sheitoon-blog · 6 years

Photo

‏‎آموزش تصویری آشپزی بدون گوشت آموزش تصویری آشپزی بدون گوشت قابل استفاده در DVD های خانگی آموزش تصویری آشپزی بدون گوشت • پیش غذا : اردور (۱) • پیش غذا : اردور (۲) • پیش غذا : اردور • پیش غذا: دیپ • کیک: گردو- ماست-پیازچه • سالاد ساعت با اسفناج (۱) • سالاد ساعت با اسفناج • سالاد جوانه گندم • سالاد شیکارون • سالاد عدس • سالاد گل کلم- انار • راگوی قارچ – سیب زمینی • خورش فسنجان با سویا و قارچ • حلیم گندم رژیمی • دلمه فلفل – پیاز رژیمی (۱) • دلمه فلفل – پیاز رژیمی (۲) • کتلت عدسی با سویا • بادمجان حصیری (۱) • بادمجان حصیری (۲) • کرپ پنکک (۱) • کرپ پنکک (۲ • نرگسی اسفناج • نمایش غذاهای آماده شده • کوکو دو رنگ (۱) • کوکو دو رنگ (۲) • فلافل • کراکت سوی برای سفارش و گرفتن توضیحات بیشتر فقط کد 11356010 را به شماره 500020304950 ارسال کنید ما خودمان با شما تماس میگیریم #آموزش#تصویری#آشپزی #گوشت‎‏

#آموزش #تصویری #آشپزی #گوشت

0 notes

localfa1 · 6 years

Text

طرز تهیه خورشت آلو مسما

آلو مسما غذایی گیلانی و بسیار خوشمزه است که پختن آن را به همه شما عزیزان توصیه می کنیم.

مواد لازم برای تهیه آلو مسما:

مرغ برای هر نفر یه تکه

آلو قیسی برای هر نفر ۲ تا ۳ عدد

آلو سیاه برای هر نفر ۲ تا ۳ عدد

پیاز ۲ عدد

شکر ۲ قاشق غذاخوری

زردچوبه مقداری

طرز تهیه خورشت آلو مسما:

مرغ رو با کمی آب و زرد چوبه به روی آتش می گذاریم,و پس از آنکه نیم پز…

View On WordPress

#خورش آلو مسما با گوشت #خورش الو مسما شمالی #خورش مسمای مرغ #طرز تهیه آلو مسما گیلانی #طرز تهیه خورش آلو با مرغ #طرز تهیه مسما پلو #طرز تهیه مسمای مرغ و بادمجان #مرغ مسما با رب انار

0 notes

khoonevadeh · 4 years

Photo

روش‌های تهیه‌ی رب انار خانگیhttps://khoonevadeh.ir/?p=238916

وب‌سایت ایران‌بانو: رب انار برای خورش فسنجان، خوراک مرغ، مرغ سوخاری، اکبرجوجه، ماکارانی و بسیاری از غذا‌های دیگر چاشنی و سس لذیذی است.

مواد لازم برای تهیه رب انار:

انار ۸ کیلوگرم

آب ۳ لیوان

نمک در صورت تمایل ۱ قاشق غذاخوری

وسایل لازم برای تهیه رب انار خانگی:

صافی پارچه‌ای یا سیمی خانه ریز

گوشتکوب

چرخ گوشت

طرز تهیه رب انار به روش اول:

۱. انار را دانه کنید سعی کنید پوست داخلی و غلاف سفید رنگ داخل انار، با دانه‌ها مخلوط نباشد البته اگر در حجم بالا رب گیری می‌کنید و تهیه دانه انار خالص مشکل است، اگر کمی از غلاف‌های سفید با دانه‌ها مخلوط شد ایرادی ندارد.

۲. در قابلمه بزرگی، دانه‌های انار همراه آب را روی حرارت بگذارید زیر شعله را بلند کنید تا آب بجوشد سپس شعله را کم کنید و هر چند دقیقه انار را هم بزنید و با فشار ملاقه یا کفگیر به دانه‌ها سعی کنید آب دانه‌ها کاملا گرفته شود. هر از گاهی در حین جوشیدن، با گوشتکوب دانه‌ها را در قابلمه بفشارید تا آب از دانه خارج شود.

۳. این کار را ادامه دهید تا زمانی که حداکثر آب دانه‌ها گرفته شود.

۴. سپس محتویات قابلمه را از صافی رد کنید تا آب از دانه‌ها جدا شود. دانه‌ها در این مرحله سفید رنگ هستند و نشانه این است که آب آن‌ها تا حد ممکن گرفته شده است، ولی برای آب گیری کامل، دانه‌های داخل صافی (تفاله ها) را مجددا در قابلمه جداگانه‌ای بریزید و با مقداری آب بگذارید بجوشد تا رب انار درجه ۲ حاصل شود!

۵. آب انار خالص را در قابلمه ریخته و روی حرارت بگذارید تا غلیظ شود. بایستی هر چند لحظه هم بزنید تا رب شما ته نگیرد، چون در این مرحله آب سریعا تبخیر می‌شود.

۶. دقت داشته باشید رب انار مانند رب گوجه فرنگی زمان زیادی برای جوشیدن و غلیظ شدن نمی‌برد بنابراین بایستی مراقب باشید تا رب ته نگیرد و گرنه هم رنگ و هم طعم رب خراب می‌شود.

۷. در اواخر غلیظ شدن رب، نمک را اضافه کنید تا فساد و کپک زدگی رب را به تعویق بیندازد. رب انار درجه ۱ آماده است.

۸. غلظت رب انار بسیار مهم است، چون اگر خیلی سفت شود زمانی که در یخچال می‌گذارید سفت‌تر شده و در بعضی موارد قاشق به سختی داخل رب می‌رود، وقتی به عنوان چاشنی یا سس از آن استفاده می‌شود خیلی دیر در آب حل می‌شود و در نتیجه استفاده از آن مشکل است که این غلظت مناسب نمی‌باشد. برخی برای کسب درآمد بیشتر، رب را آن قدر شل بر می‌دارند که حتی با نگهداری رب در یخچال نیز کپک می‌زند، که این غلظت نیز مناسب نیست. بلکه باید نه شل و نه سفت باشد بنابراین غلظت مناسب رب انار، نیاز به کسب تجربه بیشتری دارد.

طرز تهیه رب انار به روش دوم:

۱. انار را دانه کنید و در چرخ گوشت بریزید و آب انار را بگیرید. البته برخی از آبمیوه گیری‌های خانگی و یا چرخ گوشت‌های صنعتی نیز همین کار را انجام می‌دهند. در این روش دیگر آبی داخل دانه‌ها باقی نمی‌ماند و می‌توانید تفاله‌ها را دور بریزید.

۲. این روش به علت اینکه برای آب گیری دانه‌ها از چرخ گوشت استفاده می‌شود راحت‌تر است و در ضمن زمان کمتری صرف می‌شود.

۳. مستقیما آب خارج شده از چرخ گوشت را داخل قابلمه ریخته و بگذارید غلیظ شود. غلظت مناسب همان غلظتی است که قاشق به راحتی در رب حرکت کند و در ضمن دیرتر فاسد شود.

نکاتی درباره تهیه رب انار:

۱. در صورتی که انار آبدار باشد به ازای هر ۸ کیلوگرم انار، ۱ کیلوگرم رب انار حاصل می‌شود.

۲. هر چه رب غلیظ‌تر شود دیرتر خراب و فاسد می‌شود و رنگ آن نیز تیره‌تر می‌گردد البته مراقب باشید که ته نگیرد وگرنه زحمت و هزینه شما به هدر می‌رود!

۳. معمولا برای به صرفه بودن رب از انار‌های شکسته و کوچک استفاده می‌کنند که ظاهر خوبی ندارد و قیمت آن ارزان‌تر است. این مسأله از کیفیت رب کم نمی‌کند و آن چه مهم است اینکه انار آبدار و قرمز رنگ باشد بنابراین دانه انار نباید کهنه، فاسد و خراب، سفید یا قهوه‌ای رنگ و خشک باشد.

۴. بهترین رنگ رب انار قهوه‌ای کمرنگ تا قهوه‌ای پر رنگ و قرمز تیره است و اگر رنگ رب به سیاهی زد یا نشانه این است که رب سوخته است و یا اینکه مواد دیگری مثل آلوچه به آن اضافه کرده اند.

۵. رب انار را داخل ظروف شیشه‌ای ریخته و در یخچال نگهداری کنید. برای هر بار مصرف از قاشق خشک و تمیز استفاده کنید و بعد از هر بار مصرف درب شیشه یا ظرف را محکم ببندید تا رب کپک نزند.

۶. سعی کنید رب انار را در یخچال نگهداری کنید و در صورتی که در بیرون از یخچال باشد بایستی نمک بیشتری اضافه کنید تا از فساد و کپک زدگی رب جلوگیری شود.

۷. در برخی رب انار‌های بازاری برای به صرفه بودن رب در کنار انار از آلو یا آلوچه نیز استفاده می‌کنند که هم طعم رب را ترش‌تر می‌کند و هم شکل بافت رب انار را تغییر می‌دهد در این مواقع شما دانه‌های ریز سیاه رنگی را در رب مشاهده می‌کنید که همان تفاله پوست آلوچه است.

۸. رب انار برای خورش فسنجان، خوراک مرغ، مرغ سوخاری، اکبرجوجه، ماکارانی و بسیاری از غذا‌های دیگر چاشنی و سس لذیذی است.

منبع : برترینها

0 notes

volghan · 9 years

Text

طرز تهیه شیشه ناز

New Post has been published on https://www.iranhfc.net/%d8%b7%d8%b1%d8%b2-%d8%aa%d9%87%db%8c%d9%87-%d8%b4%db%8c%d8%b4%d9%87-%d9%86%d8%a7%d8%b2/

طرز تهیه شیشه ناز

مواد لازم : گوشت گوسفندی یا گوساله بدون استخوان ۳۰۰ گرم زردچوبه ۱ قاشق سوپ خوری پیاز داغ ۱ قاشق سوپ خوری روغن به میزان لازم گردو ۲۵۰ گرم کنجد ۲۰۰ گرم دان انار(انار دون) ۵۰ گرم نمک و فلفل به میزان لازم آب انار ترش ۱ پیمانه شکر در صورت دلخواه ۲ قاشق سوپ خوری تخم مرغ ۲ عدد طرز تهیه : گوشت را به صورت قیمه خرد کرده و با کمی روغن سرخ کنید و با پیاز و زردچوبه بپزید. گردو، کنجد و دان انار را آسیا کرده و به گوشت نیم پز اضافه کنید. نمک و فلفل و در صورت تمایل آب انار ترش و شکر را در اواخر طبخ به غذا بیافزایید تا خورش جا بیافتد. تخم مرغ ها را یا به صورت نیمرو یا خاگینه بعد از کشیدن خورش روی ظرف آن بگذارید و یا آن را در ظرفی جداگانه زده و در اواخر طبخ به خورش اضافه کنید. این خورش با کته سرو می شود.

0 notes

iranian-cooking2-blog · 7 years

Text

معرفی آشپزی در ایران

● پلو، چلو، کته

● چلو کباب، غذای اصیل

● فلسفه ماهی دودی

● آداب خرید کالاهای خوراکی

● آداب ناهار برای دکان داران

● آداب کله پاچه‌خوری

قیمت یک وعده این غذا، از سه شاهی تا ده شاهی بود و دو، سه شاهی نیز جهت نان دریافت می‌‌شد.

مشتری کله‌پزی‌ها اکثرا افراد دست به جیب و به قول امروزی‌ها آدم‌های لارج بودند ولی این صنف دارای مشتری‌های فقیر و بی‌‌پول هم بود که بعضی‌های‌شان به خوردن همان آب کله اکتفا می‌‌کردند ولی عده‌ای با چانه زدن و سماجت، کمی هم روغن، مغز و گوشت نیز دریافت می‌‌کردند.

● آداب پختن نذری

0 notes