#χάνουν

[romios-gr]

Κρίσιμο 48ωρο στο Κούρσκ: Οι Ουκρανοί άρχισαν να χάνουν την συνοχή τους – Ουκρανικό άρμα εξοντώνει… ομάδα ουκρανικού πεζικού! Σοβαρά προβλήματα επικοινωνιών και ως εκ τούτου απόδοσης στο πεδίο της μάχης, έχουν αρχίσει να αντιμετωπίζουν οι ουκρανικές δυνάμεις στο Κούρσκ, λόγω της έντονης δράσης των ρωσικών συστημάτων ηλεκτρονικού πολέμου τα οποία είδαν αδρανοποη��εί για άγνωστους λόγους τα π... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/krisimo-48oro-sto-koyrsk-oi-oykranoi-archisan-na-chanoyn-tin-synochi-toys-oykraniko-arma-exontonei-omada-oykranikoy-pezikoy/

[allo-frouto]

Δεν χάνω ποτέ σπορε!🤨

Άσε ρε μεγάλε...

[ridiculousundead]

Awww man, εντάξει, where them southern belle blonde girls at lads?

Where them alt goth mommy gfs at lads?

[loulouditouheimona]

Υπενθύμιση: ΔΕΝ παρακαλάμε κανέναν/καμία για:

- Την προσοχή του/της

- Το reply του/της

- Το αν θέλει να μας δει

- Το ενδιαφέρον του/της

- ΤΟ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΜΠΑΛΑ ΠΑΓΩΤΟΥ

Αυτά πρέπει να προσφέρονται αυθόρμητα αλλιώς χάνουν την αξία τους.

[kalokairistoxwrio]

Και κάπου εκεί νιώθεις το κενό·

Τα τραγούδια παύουν να έχουν αξία

Τα φαγητά χάνουν τη γεύση τους

Οι έξοδοι δεν είναι πια πηγή χαράς

Και οι αναμνήσεις μοιάζουν με αχνές κακοφωτισμένες εικόνες.

Κάπου εκεί χάνεις την ελπίδα και ό,τι αυτή συνεπάγεται.

[den-niwthw-mpesa]

Είχα καιρό να γράψω κάτι στο tumblr και αυτό με έκανε να σκεφτώ, μήπως δεν το χρησιμοποιεί κανείς πλέον ;

Μήπως ήταν απλά ένα trend όπως έχουν γίνει όλα στην σημερινή μας κοινωνία ;

Είναι λίγο περίεργο αν κάτσεις και το φανταστείς ποσό διαφορετικά ήταν τα πράγματα πριν 3-4 χρόνια.

Οι γενιές έχουν αλλάξει όλο και περισσότερα παιδιά χάνουν τον ρομαντισμό και την αλληλεπίδραση με τον άλλο άτομο.

Οι σημερινοί έφηβοι είναι σαν ενήλικες που τα έχουν ζήσει όλα στην ζωή τους…προχωράνε τόσο γρήγορα σαν νερό σε καταρράκτες,

ίσως κάτι πάει λάθος ή απλά μεγαλώνω εγώ.

Δεν ξέρω.

Πάντως η σημερινή κοινωνία με τρομάζει…

060624

[badatlove06]

Κάνατε και εσείς ευχές όταν ήσασταν μικροί;

"Εύχομαι όταν μεγαλώσω να γίνω δασκάλα"

Εγώ πάντως αντί αυτού έλεγα:

"Εύχομαι όταν μεγαλώσω να γίνω η προτεραιότητα κάποιου ανθρώπου. "

Για να φτάσω στο σήμερα και να μου πούνε ότι χάνουν τον χρόνο τους μαζί μου. :)

[solmeister13]

Μόλις διάβασα το Χάρτινο Βασίλειο. Το είχα αγοράσει χρόνια, πριν καν φύγω από το πατρικό μου, αλλά δεν το είχα ανοίξει. Το πήρα μαζί μου όμως και εκ τότε είχε μείνει σε ένα ράφι να σκονίζεται.

Εχθές το βράδυ δεν μπόρεσα να κοιμηθώ, δεν ήξερα τι ήταν αυτό που με κρατούσε ξύπνια, αλλά έπρεπε κάπως να μου αποσπάσω την προσοχή και έτσι άνοιξα το βιβλίο για πρώτη φορά.

Κάπου λίγο μετά το τέλος της ιστορίας λες "... ελπίζω απλά όταν έρθει η ώρα να κάνεις τη δική σου επανάσταση, να θυμηθείς στο Χάρτινο Βασίλειο και να νιώσεις λίγο πιο άνετα με την πιθανότητα πως ξημερώνει μια μάχη, που �� μοίρα μας δε γράφει πως θα την κερδίσουμε...". Ένιωσα πως κάπου υποσυνείδητα, ήξερα πως τώρα είχε έρθει η ώρα μου για αυτό το βιβλίο. Ή απλά ο εγκέφαλος μας αρέσκεται στο να μας δίνει ικανοποιητικά νοήματα πίσω από αρρωστημένες συμπτώσεις. Ας είναι.

Αυτό το βιβλίο, με αρρώστησε. Όχι γιατί μου είπε κάτι διαφορετικό από όσα σκεφτόμουν ήδη, αλλά επειδή τους έδωσε δομή και μορφή, επιτέλους, μπορούσα να διαβάσω τις σκέψεις μου. Άκουσα ξανά τον δίσκο, του οποίου την κυκλοφορία έζησα, από μια εντελώς άλλη οπτική. Με καθήλωσε.

Δεν το γράφω αυτό με την πρόθεση να σου κάνω ένα ακόμα κομπλιμεντο, ούτε να τονίσω την καλλιτεχνική ιδιοφυΐα που κρύβει το Χάρτινο Βασίλειο, αλλά.

Ήταν η πρώτη φορά που κατάλαβα τι μπορεί να κάνει η τέχνη στον ψυχισμό ενός ανθρώπου. Από τότε που ήμουν έφηβη, τα τραγούδια σου έχουν υπάρξει στήριξη για μένα. Όχι όμως το Χάρτινο Βασίλειο.

Αυτό το βιβλίο δεν υπηρετεί έναν ανάλογο σκοπό, καθώς όταν όταν θα βρίσκεσαι στην φάση που θα μπορείς να τον καταλάβεις, θα είσαι ήδη στον πόλεμο. Ήδη ένα βήμα πιο κοντά στην ήττα.

Όσο ματαιωτικο κι αν είναι όμως, να ξέρεις ότι ό,τι κι αν κάνεις, είτε ακολουθήσεις τον δρόμο του Λέων είτε του Εφιάλτη, θα χάσεις στο τέλος, είναι ταυτόχρονα παρηγορητικο.

Οι πρίγκιπες μια χρήσης είναι μιας χρήσης, γιατί πάντα στο τέλος χάνουν και πάντα έρχονται οι επόμενοι να πάρουν την θέση τους.

Κρύβεται μια γλυκόπικρη παρηγοριά να νιώθεις πως την ίδια μάχη με σένα, την έχουν δώσει πολλοί άλλοι πριν. Ακόμα κι αν ξέρεις πως η ήττα είναι αναπόφευκτη.

Αυτά λοιπόν, αυτό το ασκ δεν καταλήγει πουθενά και είναι εντελώς τόπου και χρόνου σε σύγκριση με την παρούσα φάση της καριέρας σου, αλλά αναπολώ εκείνη την περίοδο και οι σκέψεις αν δεν τις μοιραζομουν, θα με τρώγανε.

Κοίτα να δεις που και το σχίσμα είναι αιώνιο.

Στο στέλνω απ' τα χαρακώματα.

Τελευταία υπόκλιση,

Σχίσμα,

Μέχρι το θάνατο!

Τα λέμε στην κόλαση

Δεν είχα προλάβει να μπω να δω τι μου γράψατε για το "Ξανά" και τυχαίνει σήμερα, μία μέρα αφότου ξανακούσαμε όλο το ΧΒ με το Yoda να διαβάσω αυτό.

Έχεις την καρδιά μου για πάντα ρε μλκ <3

[psychotiko-epeisodio]

Η θέα είναι πανέμορφη,

Μα θα ήταν πιο όμορφη αν την κοιτούσαμε μαζί.

-ολα γύρω μου χάνουν την χάρη τους όταν δεν είσαι εδώ.

[justforbooks]

ΠΩΣ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΟΥΝ έτσι οι Λατινοαμερικανοί; Πώς προικίζουν την παγκόσμια λογοτεχνία με τόσο ευανάγνωστες, στοχαστικές αφηγήσεις, ικανές ν' αγκαλιάζουν ταυτόχρονα τη μοίρα ενός ατόμου κι ενός ολόκληρου λαού; Αυτό ακριβώς κάνει ο Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες στο «Ο ήχος των πραγμάτων όταν πέφτουν», το πρώτο μυθιστόρημά του που κυκλοφόρησε στα ελληνικά (μτφρ. Α. Κυριακίδης, Ίκαρος, 2014). Από τη μια, μέσα από αλλεπάλληλες, επιδέξια μονταρισμένες αναδρομές στο παρελθόν των κεντρικών του ηρώων εξερευνά τα ίχνη και τις συνέπειες μιας δολοφονίας στα μέσα της δεκαετίας του '90 στην Μπογκοτά.

Κι από την άλλη συμπυκνώνει την πρόσφατη ιστορία της Κολομβίας, αναδεικνύοντας όσα κληρονόμησε η γενιά του από τις συγκρ��ύσεις των καρτέλ των ναρκωτικών με την κυβέρνηση, επί της παντοδυναμίας του περιβόητου εμπόρου κοκαΐνης Πάμπλο Εσκομπάρ. Πάνω απ' όλα, ωστόσο, ο «Ήχος των πραγμάτων όταν πέφτουν» χαρτογραφεί το εσωτερικό τοπίο ενός άντρα σοκαρισμένου από το εύθραυστο και το παράλογο της ανθρώπινης ύπαρξης, που παλεύει να επαναπροσδιορίσει τις επιλογές του και να ανακαλύψει τον βαθύτερό του εαυτό.

Η πλοκή ξεκινά από τα τέλη της δεκαετίας του '60, όταν φούντωνε στις ΗΠΑ η αντίδραση ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ, με την έλευση στην Κολομβία μιας «στρατιάς» Αμερικανών πολιτών, απόφοιτων πανεπιστημίων, εθελοντών του προγράμματος Peace Corps, γεμάτων λαχτάρα να εξοικειωθούν με ξένες κουλτούρες και να προσφέρουν τις γνώσεις τους σε λιγότερο ανεπτυγμένους λαούς.

Ανάμεσά τους υπήρχαν από άγουρα, ρομαντικά μυαλά μέχρι συνειδητοποιημένοι ιδεολόγοι, κι από κορίτσια σαν τα κρύα τα νερά με ουμανιστικές αρχές μέχρι χίπηδες επιρρεπείς στην μπαγαποντιά και το εύκολο χρήμα.

Τι αθώα που φαίνονται αναδρομικά εκείνα τα χρόνια, λέει με τον τρόπο του ο Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες. Πόσοι Κολομβιανοί μπήκαν στον πειρασμό να φορτώνουν τις πλαστικές σακούλες με το χόρτο στ' αεροπλάνα, ανύποπτοι για το πεδίο μάχης στο οποίο θα μεταμορφωνόταν η όμορφη χώρα τους, όταν το εμπόριο κοκαΐνης θα εδραιωνόταν για τα καλά… Πόσα παιδιά, γεννημένα στις αρχές του '70, διήνυσαν την εφηβεία τους κι ενηλικιώθηκαν φοβισμένα, υπό τον ήχο πυροβολισμών και βομβών σ' αιματοκυλισμένους δρόμους, χωρίς να έχει κηρυχθεί επισήμως κάποιος πόλεμος…

Πόσοι εγκατέλειψαν τη φλεγόμενη Μπογκοτά νιώθοντας κατά βάθος προδότες, και πόσοι έμειναν ν' αναμετρώνται με τις ρωγμές που τους προκάλεσε εκείνη η περίοδος… Ο τίτλος του μυθιστορήματος του Βάσκες δεν αναφέρεται μόνο στις ζωές που χάνονται αλλά και στις αξίες που χάνουν το νόημά τους, στις σχέσεις που διαλύονται ή δεν βγάζουν πουθενά, στις χώρες που γίνονται πιόνια στα χέρια των ��σχυρών αυτού του κόσμου και αποδυναμώνονται μέσα από ένα ατέρμονο ξεκαθάρισμα μαφιόζικων λογαριασμών.

Γεννημένος στην Μπογκοτά το 1973, ο Βάσκες σπούδασε λατινοαμερικανική λογοτεχνία στη Σορβόννη, έχει δημοσιεύσει οχτώ μυθιστορήματα, τρεις συλλογές διηγημάτων και τέσσερις συλλογές φιλολογικών δοκιμίων και έχει τιμηθεί με πολλά διεθνή βραβεία, ανάμεσα στα οποία το English Pen Award και το Prix Roger Callois. Αφότου μεταφράστηκε στα αγγλικά, το «Ο ήχος των πραγμάτων όταν πέφτουν» απέσπασε το δουβλινέζικο βραβείο IMPAC, με το γενναιόδωρο έπαθλο των 100.000 ευρώ, ξεχωρίζοντας ανάμεσα σε 152 μυθιστορήματα, γραμμένα σε 17 διαφορετικές γλώσσες, σύμφωνα με τις προτιμήσεις των χρηστών δεκάδων δημόσιων βιβλιοθηκών ανά την υφήλιο.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[indianthi]

"στην αγάπη πρέπει να δίνουμε χρόνο, η σταύρωση και η ανάσταση είναι η δική της διαδρομή, όποιοι εγκαταλείπουν στα πρώτα δύσκολα τον αγώνα, είναι εκείνοι που χάνουν την κρυμμένη ουσία. Οι σημερινοί άνθρωποι δεν αντέχουν καμιά κακουχία. Με την πρώτη στεναχώρια αποφασίζουν πως η σχέση είναι αταίριαστη, πως πρέπει να γλιτώσουν και να ξαναδοκιμάσουν κάπου αλλού. Όμως τα βάσανα, τα δύσκολα, δεν είναι το σύμπτωμα πάντα του τέλους και της αποτυχίας μιας σχέσης, αλλά και της προόδου της, μιας διάβασης σαν διόδια σε παραπέρα διαδρομή."

Μ. Βαμβουνάκη

[chanse4u]

Πως χωράει τόση θλίψη ένα χαμόγελο

Δυο μάτια που δεν έπαψαν ποτέ να σε κοιτούν

Δυο χέρια που νιώθουν παγερά χωρίς το άγγιγμα σου

Πως χωράει η βροχή σε ήλιο

Τα αστερια χάνουν την λάμψη

Και έχει καιρο τώρα να φανεί το φεγγάρι

Έχει καιρο τώρα και η πληγή είναι ανοιχτή

Πως από το θάνατο να αναζητάς τη ζωή

Και αυτή να τυλίγεται γύρω σου σαν φίδι

Μα εσυ να μην ψάχνεις το μαχαίρι

Να σε ήρεμη η φωνή

Μα να τρεμεις την απουσία

Πως να χωρέσεις την θλίψη μέσα στην ευτυχία

Σε πόσες βαλίτσες να κρύψω τα κενά μου

Μα με πονάει μωρό μου που είσαι μακριά μου

Την απουσία την μετράω μέχρι το τέρμα

Και ελπίζω εκεί να βρισκεσαι εσυ για μένα

Τρέμω και θέλω την παρουσία

Δεν αντέχει η καρδιά την δίκη σου απουσία

Μετράω βήματα με αέρες

Ποσό διαφορετικά θα ήταν μαζί σου οι μέρες

_κανένας_

[gemsofgreece]

Πραγματικά πόσο δίκαιο έχεις για της ελληνικές σειρές και την έλλειψη αισθητικής και τον χαμηλό προϋπολογισμό! Δεν ξέρω γιατί τώρα τελευταία έχει υποβαθμιστεί τόσο πολύ αυτό το κομμάτι και ειδικά σε παραγωγές που υποτίθεται προσπαθούν για κάτι καλύτερο. Πχ τώρα πρόσφατα διάβαζα ότι για τα κουστούμια της Μάγισσας που τα έραψαν στο χέρι «δεν αποτελούν πιστή αντιγραφή των ενδυμασιών της εποχής εκείνης», αλλά έχουν πάνω τους και το «μεταφυσικό στοιχείο». Γενικά δεν είναι ότι δεν λεν τίποτε τα ρούχα, αλλά βρε παιδιά, πήγατε που πήγατε μέχρι τη Μάνη για να γυρίσετε, τόσο δύσκολο ήταν να αναβαθμιστεί λίγο το ενδυματολογικό; Αποτελεί το πιο αδύνατο σημείο της παραγωγής (στο τρείλερ δείχνει μέχρι και μια κοπέλα με φόρεμα με βαθύ ντεκολτέ που αμφιβάλω αν θα ήταν αποδεκτό εκείνη την περίοδο). Είναι κρίμα γιατί χάνουν και την ευκαιρία να προβάλλουν τις παραδοσιακές φορεσιές λίγο περισσότερο που πιστεύω θα έκανε εντύπωση, γιατί δεν έχου��ε ξαναδεί σειρά αυτής της εποχής.

ΑΥΤΟ! Γενικά προωθείται πάρα πολύ η Μάγισσα και όταν είδα το τρέιλερ ήμουν κάπως 😕😑🥱 Τα κοστούμια όντως μοιάζουν οριακά ότι θα αρχίσουν οι ηθοποιοί να χορεύουν Μακαρένα 👀 Αυτός ο Νούσιας πια, λες και θα ανοίξει την παρέλαση στην Πάτρα - και το λέω εγώ που λατρεύω Νούσια. Επίσης τα σκηνικά και η σκηνοθεσία πολύ φτωχή - πήγαν στη Μάνη να πάρει και αντί να τραβήξουν τις ανατριχιαστικές λήψεις για τις οποίες ενδείκνυται το μέρος, έχουν κάνει μέχρι και τα πραγματικά καστρόσπιτα να μοιάζουν με σκηνικά σε στούντιο, δεν ξέρω πώς το κατάφεραν. Κάτι σε μείξη γης της ελιάς με μέλισσες θα βγει αυτό, να μου το θυμηθείτε. Είναι και 60 επεισόδια οπότε καταλαβαίνεις - καθημερινό με τα όλα του θα είναι.

Και βγήκαν και έλεγαν ότι θα είναι ακριβότερο και καλύτερο από το Νησί, και αυτό είναι ιεροσυλία και με νευρίασε. Το νησί ήταν παραγωγάρα στο οποίο τα πάντα ήταν ολόσωστα και αληθοφανή και γενικά ήταν η τελειότητα, ας μην επαναλαμβάνομαι! Αυτό δεν υπάρχει περίπτωση να συγκρίνεται, εκτός κι αν αδικείται από το τρέιλερ.

Στα θετικά πάντως: πιστεύω ότι η Τρίγγου θα είναι καλή στον ρόλο της. Πέρα από αξιόλογη ηθοποιός, νομίζω της πάει πάρα πολύ ένας χαρακτήρας που ξεκινάει από απλή υπηρέτρια που κάτι παθαίνει / στοιχειώνεται και γίνεται μάγισσα / μάντισσα. Της ταιριάζει γάντι.

Άλλο ένα θετικό, το τραγούδι. Εξαιρετικό, ανυπομονώ να βγει ολόκληρο.

[orgismenh]

Θέλετε να μου εξηγήσετε λίγο πώς είναι δυνατόν 80 φασιστοειδή υποκείμενα της Ντιναμό Ζάγκρεμπ να περάσουν τα σύνορα δύο χωρών με όπλα με προορισμό την Ελλάδα και καμία χώρα να μην σταματήσει την πορεία τους; Βαλκάνια! Θέλετε να μου εξηγήσετε ο δικός μας κρατικός μηχανισμός, το επιτελικό κράτος του κυρίου Μητσοτάκη που πέντε χρόνια τώρα έχει ξεσκιστεί να κλείσει τα σύνορα Ελλάδας Τουρκίας για ποιον λόγο δεν έλεγξε τον μαζικό ερχομό 80 Κροατών που μετέφεραν μαζί τους όπλα; Θέλετε να μου εξηγήσετε γιατί φίλαθλοι του συνδέσμου του Παναθηναϊκού συναντήθηκαν με τους Κροάτες και ανέβηκαν στη Νέα Φιλαδέλφεια μαζί τους χρησιμοποιώντας τον ηλεκτρικό; Θέλετε να μου εξηγήσετε γιατί φίλαθλοι της ΑΕΚ ήταν εκεί πριν ξεκινήσει ο αγώνας; Θέλετε να μου εξηγήσετε μέχρι που φτάνει η ανθρώπινη βλακεία σας ώστε να θρηνούμε έναν νέο άνθρωπο και να έχουμε 8 τραυματίες ίσως και περισσότερους; Μπορείτε επιτέλους να κατανοήσετε ότι η αγάπη πρ��ς μια ομάδα δεν είναι λογικό να μας καθιστά εν δυνάμει δολοφόνους; Δεν καταλαβαίνω γιατί συντηρείται αυτή η κατάσταση με τους συνδέσμους, τους σκληροπυρηνικούς των θυρών και τους τσαμπουκάδες εκτός και εντός γηπέδων ανά περιοχές. Δεν καταλαβαίνω γιατί στις περιοχές που είναι τα γήπεδα υπάρχει τόσος φασισμός, υπάρχει φόβος να κυκλοφορήσεις με τη μπλούζα της αγαπημένης σου ομάδας (βλ. Άλκη που θα ήταν ο τελευταίος ) γιατί έχετε τόση ηλιθιότητα στα κεφάλια σας; Γιατί γίνεστε χούλιγκαν; Γιατί δεν καταλαβαίνετε ότι το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα; Παρακολουθείτε τις ομάδες που σας αρέσουν σαφώς χαίρεστε όταν κερδίζουν στεναχωριέστε όταν χάνουν αλλά έως εκεί. Τι είναι αυτά τα καραγκιοζηλίκια κάθε φορά που σκοτώνεστε μεταξύ σας ειδικά σε εγχώριο επίπεδο; Δεν έχετε βαρεθεί; Νιώθετε όμορφα που ένας νέος άνθρωπος έχασε την ζωή του; Που ένας νέος φίλαθλος της ΑΕΚ έχασε τη ζωή του είτε είστε Ολυμπιακός είτε είστε ΠΑΟΚ οποιαδήποτε ομάδα τέλος πάντων νιώθετε καλά με αυτό το γεγονός; Νιώθετε ασφάλεια σε ένα κράτος που δεν έχει λάβει κανένα μέτρο πρόληψης και αντιμετώπισης από την στιγμή που η UEFA είχε απαγορεύσει την μετακίνηση φιλάθλων στην χώρα που θα γινόταν το παιχνίδι, θα έπαιζαν δηλαδή μόνο με φιλάθλους της ΑΕΚ αντίστοιχα εάν έπαιζαν στην Κροατία λογικά θα έπαιζαν με φιλάθλους της Ντιναμό; Νιώθετε καλά που φασιστοειδή υποκείμενα του ΠΑΟ (θα μπορούσε να ήταν οποιασδήποτε άλλης ελληνικής ομάδας γιατί συγγνώμη που σας το λέω ακόμη και η ΑΕΚ που τώρα θρηνεί τα ίδια σκατά είναι αποδεδειγμένα) βοήθησαν τα φασιστοειδή υποκείμενα της Ντιναμό; Είστε υπερήφανοι που ετι μια φορά στην Ελλάδα αποδείξαμε πόσο απολίτιστοι είμαστε και πόση αξία δεν δίνουμε στην ανθρώπινη ζωή; Είναι λυπηρό το γεγονός ότι κάποιοι από εσάς που τυφλώνεστε κάθε φορά από αγάπη για την ομάδα σας προκαλείτε τόσο πόνο σε μια οικογένεια και επίσης τόσο φόβο στους υπόλοιπους.

[alexandramarquiseblog]

Οι γκόμενοι είναι σαν τις προσφορές όσο πιο φθηνοί είναι άλλο τόσο συνεχίζουν να χάνουν την αξία τους

[diapirseuo]

Κανενός η ζωή δεν σταματά σ 'έναν έρωτα απλώς χάνουν λιγάκι από τη γεύση του όλοι οι επόμενοι.

K. M.