#φιλότιμα | Explore Tumblr posts and blogs

justforbooks · 2 years ago

Photo

Στο μεταίχμιο αναμεταξύ δυο κόσμων, αυτόν της ραγισμένης και πολύπαθης Εγνατίας και της στιλιζαρισμένης Τσιμισκή, το βιβλιοπωλείο Σαιξπηρικόν του Γιώργου Αλισάνογλου κατάφερε τα τελευταία δεκαεπτά χρόνια όχι μόνο να επιβιώσει, αλλά και να αναπτυχθεί. Εδώ δε θα βρεις μόνο βιβλία ποίησης και εκλεκτή λογοτεχνία, που τη διαλέγει ο ιδιοκτήτης του, αλλά και τις περίφημες ομώνυμες εκδόσεις. Με διακριτή μίνιμαλ τυπογραφία και ανοίγματα σε ξένους και έλληνες ποιητές, ο ποιητής και μεταφραστής Γιώργος Αλισάνογλου είναι ένα χαμηλών τόνων αγόρι, που μεθοδικά, φιλότιμα, πεισματάρικα και χωρίς να νερώσει τα μποντλερικά, κα��κικά, τζεϊμτζοϊσκά και μπεκετικά ιδεώδη, αρνείται να κατεβάσει τα υψηλών προδιαγραφών στάνταρ αυτού του εξαιρετικού εργοταξίου λόγου και γραμμάτων που έστησε.

Γεννημένος πλάνητας, ο αλά Ρεμπό φιλαράκος και εκ Καβάλας ορμώμενος Αλισάνογλου, αφού περιπλανήθηκε στην Αγγλία για σπουδές και μεταπτυχιακά στην Κλινική Ψυχολογία και τις Διεθνείς Σχέσεις, δούλεψε στο Νιουκάστλ, πειραματίστηκε με ποστ πανκ μπάντες σαν τραγουδιστής, αλλά επιστρέφοντας στην Ελλάδα, αντί να διαλέξει μια ζωή με θέα τη νήσο Θάσο, που ο όγκος της απλώνεται απέναντι από τη γενέτειρά του, επέλεξε να βλέπει μόνιμα στο κάδρο της ζωής του τον Θερμαϊκό και τον Όλυμπο.

Το Σαιξπηρικόν άνοιξε το 2005 πάνω στα πρότυπα-ιδέα του παρισινού Shakespeare and Co και πρόσφατα οι εκδόσεις του κυκλοφόρησαν το (δίγλωσσο) Κοράκι του Έντγκαρ Άλαν Πόε σε μετάφραση του Αλισάνογλου και με την αυθεντική εικονογράφηση του Γκιστάβ Ντορέ. Πρόσφατα, επίσης έπεσαν στα χέρια μου και τα ποιήματα ενός άλλου, σύγχρονου Δανού ποιητή, του Μίκαελ Στρούνγκε, που επίσης κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Σαιξπηρικόν. «Τα όνειρά μας μέσα μας τα κουβαλάμε κάτω από το δέρμα. Και αυτά βουίζουν αόρατα ανάμεσά μας. Η ζωή είναι καλειδοσκοπική, τη γυρίζουμε και γίνεται όνειρο». Παρέθεσα το «Καλειδοσκόπιο» (η συλλογή έχει τίτλο « Η ταχύτητα της ζωής», μετάφραση Σωτήρης Σουλιώτης), γιατί νομίζω πως κάπως έτσι, στα τόσα χρόνια που τον ξέρω, τον συναναστρέφομαι και αλλάζουμε κουβέντες, πορεύεται και ο μεσιέ «Σαιξπήριον» Αλισάνογλου. Ανήσυχα και υπερδημιουργικά, λαμπερά και φωτεινά, το βιβλιοπωλείο και τα παραφερνάλιά του αναβοσβήνουν και εκπέμπουν σαν τα σήματα που στέλνει ένας μικρός φάρος. Για τη Θεσσαλονίκη, σας διαβεβαιώνω, το Σαιξπηρικόν είναι ένα κόσμημα και μια ασφαλής καταφυγή. Όσο για τη συνέντευξη που ακολουθεί, να ξέρετε πως ξεκινά μεν με το Κοράκι του Πόε, αλλά αναπόφευκτα στη συνέχεια θα ανοίξει και για όλα αυτά που κρατούν τον Αλισάνογλου πάντα στην κόψη, πάντα ανήσυχο, πάντα ζωτικό και συνεχώς τελούντα εν εξάρσει.

Πόσο καιρό σε τυραννούσε η ιδέα να μεταφράσεις το Κοράκι; Ή μήπως ξύπνησες ένα πρωί και απλά είπες ας το κάνω;

Η αλήθεια είναι πως η ιδέα μιας νέας μεταφραστικής απόπειρας αυτού του σπουδαίου αφηγηματικού ποιήματος τριγυρνούσε στο μυαλό μου εδώ και χρόνια. Νομίζω πως καμία από τις μεταφράσεις που προηγήθηκαν από σημαντικούς ποιητές και μεταφραστές στον εικοστό αιώνα δεν χρησιμοποιεί το «τροχαϊκό οκτάμετρο», το μέτρο δηλαδή που χρησιμοποιεί ο Πόε στο πρωτότυπο. Οι τρεις πρώτοι στίχοι της κάθε στροφής διατηρούν μια χαλαρή εσωτερική ομοιοκαταληξία, ενώ οι τρεις τελευταίοι δημιουργούν ομοιοκαταληξία στο τέλος κάθε στίχου – καταλήγοντας στο «Ποτέ πια» (=nevermore). H πρώτη καραντίνα μου έδωσε τον χρόνο να ξεκινήσω τους πειραματισμούς με μια νέα «ανάγνωση» του ποιήματος αναζητώντας μια μορφή ευταξίας και πειθαρχίας προς μια νέα «φιλοσοφία της σύνθεσης» ενός κλασικού ποιήματος που κινείται, μεταβάλλεται, αναδημιουργείται, εξελίσσεται μέσα στον χρόνο αισθητικά, λυρικά, ηχητικά, εναρμονισμένο πάντα στην εποχή του – στην κάθε δυνατή εποχή.

Ο αφηγητής θρηνεί τον χαμό μιας Ελεονόρας. Το κοράκι σε όλες τις ερωτήσεις του απαντά με ένα Ποτέ Πια. Και δεν είναι μόνο η απάντηση στο ερώτημα για το αν θα την ξαναδεί, το Ποτέ Πια επαναλαμβάνεται συνεχώς, ίσως είναι η μόνη σοφία που κατέχει το κοράκι ή οι μόνες λέξεις που αποστήθισε από τη σχέση του με κάποιον άλλο αφέντη. Ποιος να ήταν; Το Ποτέ Πια επαναλαμβάνεται εμμονικά σαν μια συνεχής υπενθύμιση του memento mori. Δεν νομίζω πως τυχαία ο Πόε τοποθετεί το κοράκι πάνω στο άγαλμα της Παλλάδος, θεάς της σοφίας, αυτή όμως είναι μια δική μου ερμηνεία. Θα ήθελα να μάθω τη δική σου…

Το κοράκι απαντά σε όλες τις ερωτήσεις του αφηγητή με το «Ποτέ Πια», κι αυτή είναι η κατακλείδα σε κάθε μία από τις δεκαοχτώ στροφές του ποιήματος. Το κύριο θέμα του είναι η αέναη αφοσίωση σε μια κοπέλα, στην αναζήτηση του αιώνιου έρωτα και στο τέλος αυτού. Ο αφηγητής βιώνει μια διεστραμμένη σύγκρουση ανάμεσα στην επιθυμία να ξεχάσει και την επιθυμία να θυμηθεί. Φαίνεται να παίρνει κάποια ευχαρίστηση από αυτή την εμμονή του στην απώλεια. Υποθέ��ει ότι η φράση «Ποτέ πια» είναι το «μοναδικό απόθεμα γνώσης» που έχει το κοράκι, και, ωστόσο, συνεχίζει να του υποβάλει ερωτήσεις, γνωρίζοντας εξαρχής ποια θα είναι η απάντηση. Οι ερωτήσεις του, λοιπόν, είναι σκοπίμως ��οσμένες έτσι ώστε να οδηγήσ��υν στην αυτο-υποτίμηση και να υποκινήσουν περαιτέρω το συναίσθημά του για την απώλεια. Η λευκή προτομή της Παλλάδας δημιουργεί μια οπτική αντίθεση έναντι του μαύρου πουλιού. Κυρίως, όμως, ο Πόε θέλει να αντιπαραβάλει τη Θεά Αθηνά, τη Θεά της Σοφίας και του ορθολογισμού με τις ψυχικές μεταπτώσεις του αφηγητή, την ευαισθησία, τον παραλογισμό, την αμφιβολία, το ρομαντικό στοιχείο.

Αναμφίβολα το ποίημα διαθέτει μια μοναδική μουσικότητα. Το ρομαντικό, μεταφυσικό και στιλιζαρισμένο αφηγηματικό του ύφος πάντα μου έφερνε στο μυαλό μελωδίες και ερμηνείες του Νικ Κέιβ και των Joy Division. Γνωρίζω πως το ποστ πανκ και το σκοτεινό νιου γουέιβ ήταν πάντα μια μουσική που σε έλκυε, οπότε θα μπορούσες να κάνεις μια ιδανική πλέιλιστ με τα πέντε τραγούδια και μπάντες, ελληνικές και ξένες, που ταιριάζουν και ρυθμικά αλλά και αισθητικά με το ύφος του ποιήματος.

Η ιδιαίτερη μουσικότητα που διατρέχει το ποίημα είναι δομικό στοιχείο στη μορφοποίηση του αφηγηματικού του ύφους, αυτό το μοναδικό στιλ με τις εσωτερικές και εξωτερικές ρίμες δημιουργεί μια ατμοσφαιρική μελωδικότητα, δίνοντας τις απαραίτητες εξάρσεις και υφέσεις στον τόνο κατά περίπτωση. Θα μπορούσα να φτιάξω μια μακριά πλεϊλίστ με τραγούδια που ταιριάζουν με το ύφος και την αισθητική του ποιήματος, όμως τα πέντε που μου έρχονται αμέσως στο μυαλό είναι τα εξής: 1. The Cure, Burn / 2. Alan Parsons Project, The Raven / 3. Queen, Nevermore / 4. Joy Division, Twenty Four Hours / 5. Nick Cave & The Bad Seeds, Crow Jane

Χρησιμοποίησες την αυθεντική εικονογράφηση του Γκιστάβ Ντορέ. Πολλοί ζωγράφοι ως και σήμερα το εικονογράφησαν, και ορίστε άλλη μια ερώτηση που συγγενεύει με την προηγούμενη: Ποιος είναι ο εικαστικός που θα ήθελες να συμπράξεις σε μια μελλοντική επανέκδοση του ποιήματος από τον εκδοτικό σου οίκο;

Πιστεύω πως μια αισθητική προσέγγιση του ποιήματος από σύγχρονους δημιουργούς θα έδινε μια άλλη διάσταση στο πώς (ξανα)διαβάζουμε το Κοράκι στις μέρες μας. Νομίζω πως θα εμπιστευόμουν τους εικαστικούς-συνεργάτες του Σαιξπηρικόν, τη Γεωργία Τρούλη, τη Λουντμίλα Κράβετς, τον Βαλεριάνο Τροιάνι.

Αλήθεια, σε μια Θεσσαλονίκη που ειδικά τα τελευταία χρόνια δεν είναι και στα φόρτε της, πόσο δύσκολο ή εύκολο είναι να κρατάς ένα βιβλιοπωλείο που σε πείσμα των καιρών εκτός από το να πουλά βιβλία, κατάφερε να γίνει και σημείο αναφοράς για ��νήσυχες παρέες; Παρεμπιπτόντως, υπάρχει αυτή η άλλη Θεσσαλονίκη και πώς αναπνέει, συναντιέται, παράγει και δρα; Το παρόν της, για να παραφράσω τον Κατσαρό, είναι σκέτη ανυδρία, και ξέρεις, κάθε φορά που περνώ από το Σαιξπηρικόν στο μυαλό μου έρχεται το παλιό κοχλάζον φαρμακείο, στέκι του Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη, μερικά μέτρα μακριά σας, που κάποτε έδινε ραντεβού όλος ο κόσμος ο καλός.

Παρόλο που η Θεσσαλονίκη έχει μεγάλη παράδοση στη νεωτερική πεζογραφία και την ποίηση σε όλον τον εικοστό αιώνα, τα τελευταία χρόνια βιώνει τη βραδύτητα που βιώνει όλη η Ελλάδα. Από την άλλη, συμβαίνει κάτι καλό σποραδικά, υπάρχουν κάποια δείγματα νέων ποιητών, πεζογράφων αλλά και αναγνωστών που δείχνουν να δέχονται και να εκπέμπουν κάποια σήματα. Είναι ωραία εποχή για λογοτεχνία, για ανάγνωση, αρκεί να αποκτήσουμε μια σχέση με τα πράγματα εντελώς αντίστροφη από αυτήν που έχουμε υιοθετήσει μέχρι σήμερα. Να διεκδικήσουμε ξανά το δικαίωμά μας στον πολιτισμό. Κατ’ επέκταση, σήμερα, σε πείσμα των καιρών συνεχίζουν να δημιουργούνται νέοι παραγωγικοί χώροι, μικρά βιβλιοπωλεία, εστίες βιβλιόφιλων, που φτιάχνουν άτυπες λογοτεχνικές-δημιουργικές κολεκτίβες. Μέσα σε κείνα τα παλιά στέκια, όπως στο φαρμακείο του Πεντζίκη, το βιβλιοπωλείο του Μανόλη Αναγνωστάκη, ή στη Διαγώνιο του Χριστιανόπουλου ζυμώθηκε σε μεγάλο μέρος η σύγχρονη λογοτεχνική σκηνή της Θεσσαλονίκης. Εμείς, παιδιά μιας εντελώς cyber μετα/γλωσσικής έκφρασης, παλεύουμε να εναρμονίσουμε την ψηφιακή εποχή της άκρατης πληροφόρησης, εικόνας, διαρραγής του κοινωνικού ιστού με τον φυσικό χώρο ενός βιβλιοπωλείου. Έχουμε καταφέρει σε σημαντικό βαθμό να φέρουμε κοντά αναγνώστες και συγγραφείς διαφορετικών γενεών, μέσα από εκδηλώσεις, ποιητικά αναλόγια, λέσχες ανάγνωσης. Το Σαιξπηρικόν είναι ένας ζωντανός οργανισμός, μια «κυψέλη» που μέσα στα δεκαεπτά χρόνια λειτουργίας του κατάφερε σε σημαντικό βαθμό να ξεφύγει από τα όρια της πόλης και να συγκεντρώσει ποιητές, συγγραφείς, αναγνώστες και κοινό ανά την Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Ο φυσικός του χώρος είναι η οδός Πατριάρχου Ιωακείμ στη Θεσσαλονίκη, όμως ως «ιδέα» κινείται παντού. Αυτό θέλω να πιστεύω πως είναι μια μικρή νίκη υπέρ της λογοτεχνίας και των ανθρώπων που στηρίζουν και αναζητούν ακόμη το ποιοτικό βιβλίο.

« …είμαι νευρικός, μόλις που σε αναγνωρίζω/ εσύ κι εγώ είμαστε ταξινομήσεις στο τετράδιό μου/ ό,τι σου γράφω μεταμορφώνει το δωμάτιο σε απέραντο δάσος/ αν έγραφα κι άλλο, η πόλη θα γέμιζε δένδρα…». Το καλοκαίρι διάβασα την τελευταία σου ποιητική συλλογή «Κυψέλες». Αλήθεια, γιατί με την Κίχλη κι όχι από το Σαιξπηρικόν; Και πώς συνδέεται ο μικρόκοσμος μιας κηρήθρας με τη μεγαλούπολη που κινείσαι;

Εδώ και χρόνια τυπώνω τα δικά μου βιβλία σε άλλους εκδοτικούς οίκους. Τα τελευταία δυο, Παιχνιδότοπος και Κυψέλες στις εκδόσεις Κίχλη. Είναι μια συνειδητή απόφαση-άποψη, θέλοντας να κάνω διακριτή την ιδιότητά μου ως ποιητής και εκδότης. Το μόνο εύκολο είναι να τυπώνω τα δικά μου κείμενα στο Σαιξπηρικόν, όμως έτσι παρακάμπτεις εύκολα το «τρίτο μάτι» που θα κάνει μια ουσιαστική κριτική ανάγνωση και τυχόν προτάσεις επιμέλειας κλπ. στο βιβλίο σου. Από την άλλη, δεν θα ήθελα σε καμία περίπτωση να αναλάβω την προώθηση-διακίνηση των δικών μου βιβλίων στην αγορά ή/κα σε κριτικούς λογοτεχνίας, μιας και (όχι εσκεμμένα), αυτό δύναται να προκαλέσει μια άτυπη μορφή «ανταγωνισμού» ως προς την προβολή του δικού μου έργου σε σχέση με βιβλία άλλων σύγχρονων Ελλήνων ποιητών που τυπώνουμε στο Σαιξπηρικόν. Ο δικός μου ρόλος λοιπόν ως εκδότης, είναι ακριβώς αυτή η μέριμνα και προώθηση βιβλίων άλλων ποιητών. Τώρα, όσον αφορά στη θεματική των «Κυψελών», θα έλεγα πως το ενδιαφέρον για τα συστατικά του μικρόκοσμου είναι ο άξονας της σκέψης μου σε αυτό το βιβλίο – αυτή η «πύκνωση» που ξεκινά από μέσα μας και περνάει στην πόλη, στην καθημερινότητά μας, στον τρόπο που βιώνουμε και δημιουργούμε μέσα στα μεγάλα αστικά κέντρα. Οι Κυψέλες αφηγούνται την ιστορία μιας ημέρας σε τρεις διαφορετικές φάσεις. Ο μικρόκοσμος γίνεται μεγάκοσμος και πάλι μικρόκοσμος, με την ίδια έννοια που το προσωπικό γίνεται συλλογικό και το αντίθετο. Το πήγαινε-έλα των κοινωνικών μελισσών μελετούν τον άνθρωπο μέσω μια ποιητικής γραφής-ντοκουμέντο. Το βιβλίο τελειώνει ενώ γράφεται ακόμα. Η τέχνη και κατ’ επέκταση η ποίηση ακολουθεί τον τρόπο με τον οποίο εργάζονται οι μέλισσες. Όπως μια μέλισσα-τροφός δεν ταΐζει απευθείας με τα άνθη τις νύμφες, αλλά τους προσφέρει μόνο το άρωμά τους, έτσι και η λειτουργία της τέχνης δεν μπορεί ν’ αποκαλύπτεται άμεσα, όμως αποσπασματικά, μέσω μεταφορών, αλληγορίας, υπαινιγμών, στα πολυάριθμα σχεδιάσματα πρός το ποίημα.

Υπάρχει ένας άξονας, μια συνέχεια κι ένας δρόμος που τον ακολουθείς με συνέπεια στο ποιητικό σου έργο, ή γράφεις εκτός πλάνου και σχεδίου, όσα φέρνει ο χρόνος ή η στιγμή;

Ξεκινάω συχνά με ένα θέμα που με προβληματίζει ή με σαγηνεύει. Έχω μάθει και μέσω της άλλης μου ιδιότητας, αυτής του κοινωνιολόγου, να συνδέω την καθημερινότητα - κοινωνικά και υπαρξιακά ζητήματα, με την διαδικασία της ποιητικής γραφής. Πως δηλαδή η ποίηση «δευτερολογεί» πάνω σε καθημερινά συμβάντα ζωής, πως βάλλεται, επηρεάζεται απ’ αυτά και πως τα ερμηνεύει. Το θέμα λοιπόν, είναι ο άξονας που γύρω και πάνω σε αυτόν γράφονται, εκτυλίσσονται σιγά και (θα έλεγα) βασανιστικά τα ποιητικά αίτια, οι αφηγήσεις, που πολύ αργότερα θα δημιουργήσουν ένα σπονδυλωτό ποίημα, δηλαδή ένα βιβλίο με μια συμπαγή θεματική και απόπειρα για μια νέα γλώσσα κάθε φορά. Ο χρόνος και η στιγμή μπορεί να φέρουν ιδέες, σπαράγματα, στίχους, που κάποτε θα οργανωθούν για να συμβάλλουν στην κεντρική ιδέα της αργής αυτής πορείας προς το ποίημα που πολύ αργότερα θα ολοκληρωθεί ως βιβλίο.

Ποια είναι η αγαπημένη σου διαδρομή στη Θεσσαλονίκη και πού συχνάζεις εκτός βιβλιοπωλείου; Πώς ξεσκάς, πώς δραπετεύεις και πού στο τέλος της ημέρας; Γιατί νομίζω πως και τα μπαρ και τα καφενεία ή οι ταβέρνες πλέον δεν είναι αυτά που ήταν…

Η αλήθεια είναι πως αν και έχουν ανοίξει κάποια νέα μπαρ και καφέ το τελευταίο διάστημα, ελάχιστα είναι αυτά που με εκφράζουν – δύσκολο να βρεις πλέον χώρους που θα ακούσεις καλή μουσική και θα διασκεδάσεις πραγματι��ά. Μου αρέσει πολύ να περπατάω κατά μήκος της παλιάς παραλίας προς τα δυτικά. Εδώ και χρόνια, όταν θέλω να χαλαρώσω μακριά από τον κόσμο και τη βοή του κέντρου, ξεκινάω από το λιμάνι προς τον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό, περνάω το «Φιξ» και φτάνω μέχρι τα Σφαγεία. Σε αυτή τη διαδρομή θαρρώ πως υπάρχουν τα χνάρια μιας άλλης Θεσσαλονίκης. Μια σχετική εγκατάλειψη, ερείπια που σου δείχνουν πως κάποτε κάτι συνέβη εδώ. Κάθε φορά που κατευθύνομαι προς τα ‘κει μου έρχεται στο μυαλό το τέλος ενός διηγήματος του Μπέκετ, (ο Διωγμένος) που με συναρπάζει:«…Όταν είμαι έξω πρωί, τραβώ να συναντήσω τον ήλιο, όταν είναι απόγευμα, τον ακολουθώ μέχρι να βρεθώ κάτω, ανάμεσα στους νεκρούς. Δεν ξέρω γιατί είπα αυτή την ιστορία. Θα μπορούσα κάλλιστα να είχα πει μια άλλη. Ίσως μια άλλη φορά να μπορέσω να πω κάποια άλλη. Ανθρώπινα πλάσματα. Δεν φαντάζεστε πόσο μοιάζουν μεταξύ τους».

Με τι κριτήριο εκδίδεις; Μπορούμε να ορίσουμε το αισθητικό πρέπει να… του Σαιξπηρικόν;

Επιδιώκουμε να προβάλλουμε καλούς σύγχρονους έλληνες ποιητές, αλλά και σύγχρονους και κλασσικούς ξένους ποιητές. Με απασχολεί ��ολύ το κομμάτι αυτό. Ταξιδεύω στο εξωτερικό, σε φεστιβάλ ποίησης και βιβλίων, με ενδιαφέρει πολύ τι γράφεται στην ποίηση σήμερα στην Ευρώπη, στην Αμερική, στην ισπανόφωνη Αμερική και αλλού. Αναζητώ τον τρόπο που ερμηνεύουν οι άνθρωποι και οι ποιητές σε άλλα μέρη τη σύγχρονη ζωή, μέσα σε αυτόν τον «παγκοσμιοποιημένο» κόσμο που ζούμε. Στο Σαιξπηρικόν, έχουμε έως τώρα εκδώσει πέρα από έλληνες ποιητές και πεζογράφους, ποίηση ισπανόγλωσση, αμερικανική, βρετανική, δανική, νορβηγική, γαλλική, γερμανική, λιθουανική, σουηδική, ισλανδική, φινλανδική, κ.α. Νομίζω ότι γράφεται εκπληκτική ποίηση στον κόσμο στις μέρες μας. Αυτό θέλουμε να παρέχουμε στον αναγνώστη και τα έχουμε καταφέρει σε μεγάλο βαθμό τα τελευταία 17 χρόνια. Έχουμε διαμορφώσει μια μεγάλη συλλογή από ποιητικά βιβλία, πεζογραφήματα, μυθιστορήματα αλλά και από θεατρικά, κλασσικά και σύγχρονα έργα. Ο ουσιαστικός σκοπός της ποίησης, για εμένα, τις εκδόσεις Σαιξπηρικόν και τους συνεργάτες μου, είναι να σε φέρει κοντά σε άλλους πολιτισμούς και κοινωνίες. Ο χρόνος δείχνει πως αυτή είναι μια πολύ γόνιμη ανταλλαγή. Δεν έχουμε παρά να συνεχίσουμε. Το αισθητικό κριτήριο ορίζεται από τον τρόπο που εμείς διαβάζουμε, γράφουμε, προτείνουμε και συνδιαλεγόμαστε με την ίδια την διαδικασία της γραφής σήμερακαι πως αυτή εναρμονίζεται με τον τρόπο που η ίδια η γλώσσα της ποίησης ανανεώνεται μέσα στο γενικότερο πολιτισμικό πλαίσιο. Αυτό έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό πώς ένας δυνάμει συγγραφέας αφομοιώνει ή/και συνομιλεί με την παράδοση, πώς αντιλαμβάνεται και πώς εξελίσσει τη δική του απόπειρα γραφής στο παρόν τραβώντας αυτό το νήμα της ιστορικής-λογοτεχνικής-αισθητικής συνείδησης.

Φανταζόσουν όταν το ξεκίνησες πως το Σαιξπηρικόν θα κατάφερνε να φτάσει εδώ που έφτασε; Και αν μπορούσε 17 χρόνια μετά να γίνει μια αποτίμηση, πώς θα εκτιμούσες την πορεία του, πόσο ζόρι, πόσο άγχος, πόση χαρά και από πού το κέρδος του, άυλο και μη;

Σήμερα, δεκαεπτά χρόνια μετά, ο χρόνος έχει κάνει τις επιλογές του. Και μπορώ πλέον να πω πως οι επιλογές αυτές είναι σε μεγάλο βαθμό σύμφωνες με αυτό που οραματιζόμουν πίσω στο 2005. Το Σαιξπηρικόν προσπαθεί να σταθεί αξιοπρεπώς, να επιβιώσει, μέσα σε μια πόλη και κατ’ επέκταση σε μια χώρα που δεν έχει μεγάλη σχέση και τριβή με το βιβλίο. Με τις επιλογές των τίτλων που υπήρχαν στις προθήκες του Σαιξπηρικόν εξαρχής, βρισκόταν σε θέση επισφαλή όσων αφορά στη βιωσιμότητά του. Γνώριζα, έβλεπα, παρακολουθούσα τη λογοτεχνική παραγωγή που υπήρχε στην Ελλάδα πολλά χρόνια πριν μου μπει καν η ιδέα να ασχοληθώ με το βιβλίο. Ευτυχώς, υπάρχουν άνθρωποι και δημιουργοί που αντιστέκονται σ’ αυτή τη φαυλότητα των καιρών μας. Ψάχνουν, βρίσκουν, ��νακαλύπτουν λογοτεχνικά διαμάντια. Η καλή λογοτεχνία δε χάνεται ποτέ. Έτσι και στο Σαιξπηρικόν προσπαθούμε να επιλέγουμε αυτή την άλλη, την ουσιαστική λογοτεχνία. Οι άνθρωποι που ψάχνουν τέτοιου είδους βιβλία ήταν έτσι κι αλλιώς πάντα η μειοψηφία. Μας βρήκαν. Τους βρήκαμε. Και κάπως έτσι, μέσω μιας αμοιβαίας αγάπης για το βιβλίο συναντιόμαστε. Το ίδιο περίπου συμβαίνει και με τις εκδόσεις. Επιλέγουμε τίτλους καθιερωμένων ή πρωτοεμφανιζόμενων συγγραφέων και φτιάχνουμε βιβλία με προσεγμένη τυπογραφία κι αισθητική - βιβλιοφιλικές πλακέτες που ελπίζω πως θα αντέξουν στον χρόνο. Σε κάθε παρόντα χρόνο.

Daily inspiration. Discover more photos at http://justforbooks.tumblr.com

#JUST FOR BOOKS #Σαιξπηρικόν #Γιώργος Αλισάνογλου #book review

6 notes · View notes

oliiorthodoxia · 5 years ago

Text

Εμπιστοσύνη στο Θεό, απλότητα και ταπείνωση. Γέροντας Παΐσιος

– Γέροντα, ακόμη αντιμετωπίζω το καθετί ανθρώπινα και όχι πνευματικά, κι έχω αγωνία.

– Εσύ βάζεις τα προγράμματα σου μπροστά από τα προγράμματα του Θεού, γι’ αυτό βασανίζεσαι. Με την εμπιστοσύνη στον Θεό και με την ταπείνωση όλα τα προβλήματα λύνονται.

Να κάνεις αυτό που μπορείς εσύ και μετά να αφήνεσαι στην θεία Πρόνοια, στο θείο θέλημα. Η ελπίδα στον Θεό είναι τονισμένη πίστη είναι η μεγαλύτερη ασφάλεια για τον άνθρωπο.

Μικρό πράγμα είναι να έχει κανείς σύμμαχο τον Θεό; Θυμάμαι, πριν πάω στο στρατό, έκανα προσευχή στην Αγία Βαρβάρα να με βοηθήσει – την είχα σε ευλάβεια, γιατί πήγαινα στο εξωκκλήσι της από μικρός και προσευχόμουν.

«Ας κινδυνεύσω στον πόλεμο, είπα, αλλά μόνον άνθρωπο να μη σκοτώσω». Και πώς τα οικονόμησε ο Καλός Θεός!

Όταν βγήκαν τα αποτελέσματα, ενώ άλλους που ήταν μορφωμένοι τους έστειλαν στην πρώτη γραμμή σαν απλούς στρατιώτες, τουφεκιοφόρους, εμένα που ήμουν του δημοτικού με πήραν για ασυρματιστή!

Μου έλεγαν οι άλλοι: «Έχεις μεγάλο μέσο». «Βρε τί μέσο έχω; Δεν έχω κανένα γνωστό». «Τι; μας κοροϊδεύεις;», μου έλεγαν. «Ποιον έχεις στο Γενικό Επιτελείο;». Αφού επέμεναν, τους έλεγα κι εγώ: «Έχω στο Γενικό Επιτελείο τον Χριστό».

Έτσι δεν χρησιμοποίησα ποτέ ντουφέκι.– Γέροντα, πώς αυξάνει η ψυχική αντοχή;– Με την ελπίδα και την εμπιστοσύνη στον Θεό, οι οποίες δίνουν δυνάμεις πολλές.

Πρέπει να αφήνουμε τον εαυτό μας στα χέρια του Θεού με απόλυτη εμπιστοσύνη και να βλέπουμε την κάθε δοκιμασία σαν δώρο σταλμένο από την αγάπη του Θεού.Ο άνθρωπος που έχει μεγάλη εμπιστοσύνη στον Θεό χαίρεται τα πάντα.

Είτε είναι άρρωστος, είτε μένει νηστικός, είτε τον αδικούν, είτε…, είτε…, πιστεύει ότι ο Θεός τα έχει επιτρέψει, ελπίζει στον Θεό και είναι πάντα ασφαλισμένος στο λιμάνι της ελπίδος του Θεού.Από το βιβλίο «Πάθη και Αρετές»,

Γέροντος Παΐσιου Αγιορείτου Λόγοι Ε΄

– Γέροντα, για να πάρει κανείς την πνευματική στροφή, τι χρειάζεται;– Φιλότιμος αγώνας με ελπίδα και εμπιστοσύνη στον Θεό!

Η εμπιστοσύνη στον Θεό και η απλότητα με τον φιλότιμο αγώνα φέρνουν την εσωτερική γαλήνη και σιγουριά, και τότε γεμίζει η ψυχή από ελπίδα και χαρά!

Χρειάζεται υπομονή, φιλότιμο και πνευματική παλικαριά, για να στεφανωθεί ο αθλητής.Η παλικαριά ξεπηδάει από την φιλότιμη καρδιά. Και όταν κανείς κάνει κάτι με την καρδιά του για τον Χριστό, ούτε κουράζεται ούτε πονάει, γιατί ο πόνος για τον Χριστό είναι γλέντι πνευματικό.

Η πνευματική ανάπτυξη μπορεί να γίνει πολύ σύντομα με λίγη φιλότιμη θέληση και παρακολούθηση του εαυτού μας. Στην συνέχεια θα βοηθιέται η ψυχή από τον Χριστό, την Παναγία, τους Αγγέλους και τους Αγίους.

Πολύ βοηθάει επίσης η μελέτη, η προσευχή, η εσωστρέφεια, και να ησυχάζει κανείς λίγο

.Ο Χριστός μας δυναμώνει, αυτούς που αγωνίζονται «τον καλό αγώνα», τον οποίο έκαναν όλοι οι Άγιοι, για να υποτάξουν την σάρκα στο πνεύμα.

Ακόμη και όταν τραυματισθούμε, δεν πρέπει να χάσουμε την ψυχραιμία μας, αλλά να ζητήσουμε την βοήθεια του Θεού και να συνεχίσουμε τον αγώνα με γενναιότητα.

Θα ακούσει ο Καλός Ποιμήν και θα σπεύσει αμέσως, όπως ο βοσκός, μόλις ακούσει ένα αρνάκι να βελάζει θλιβερά, όταν πληγώνεται, ή κάποιος λύκος ή σκύλος το δαγκώνει, τρέχει, για να το βοηθήσει.

Περισσότερο έχω αγαπήσει, έχω πονέσει και τους έχω στο νου μου συνέχεια αυτούς που είχαν ελεεινή ζωή και αγωνίζονται, παρά αυτούς που δεν βασανίζονται από πάθη. Και ο τσομπάνος το πληγωμένο ή αρρωστιάρικο αρνί πονάει περισσότερο και το περιποιείται ιδιαίτερα, μέχρι να πάρει επάνω του και αυτό.

Εάν πάλι αγωνιζόμαστε σωστά, αλλά δεν βλέπουμε καμιά πρόοδο, συμβαίνει μερικές φορές το εξής: Ο δαίμονας, επειδή του κηρύξαμε τον πόλεμο, ζήτησε ενίσχυση από τον σατανά.

Έτσι, εάν πέρυσι πολεμούσαμε με έναν δαίμονα, εφέτος πολεμάμε με πενήντα, του χρόνου θα πολεμάμε με περισσότερους κ.ο.κ.

Αυτό δεν επιτρέπει ο Θεός να το δούμε, για να μην υπερηφανευθούμε.Χωρίς εμείς να το καταλαβαίνουμε, ο Θεός εργάζεται στην ψυχή μας, όταν βλέπει καλή διάθεση.

– Γέροντα, όταν κανείς αγωνίζεται και πράγματι δεν προοδεύει, τι φταίει;– Μπορεί να αγωνίζεται υπερήφανα. Αλλά να σας πω και τί παθαίνουν μερικοί και δεν προοδεύουν;

Ενώ έχουν προϋποθέσεις, τις σπαταλούν σε μικροπράγματα και μετά δεν έχουν δυνάμεις, για να ανταποκριθούν στον πνευματικό αγώνα.

Ας πούμε ότι ξεκινάμε να κάνουμε μια επίθεση στον εχθρό και ετοιμαζόμαστε με όλα τα απαραίτητα, για να τον αντιμετωπίσουμε.

Εκε��νος όμως, επειδή φοβάται ότι δεν θα τα βγάλει πέρα, προσπαθεί να μας διασπάσει και να τραβήξει αλλού την προσοχή μας με σαμποτάζ και προσβολές σε άλλα σημεία.

Εμείς στρέφουμε την προσοχή μας εκεί.Στέλνουμε δυνάμεις δεξιά και αριστερά. Ο καιρός περνά. Τα πολεμοφόδια και τα τρόφιμα λιγοστεύουν.

Δίνουμε παλιό ρουχισμό στο στράτευμα.Οι στρατιώτες αρχίζουν να γογγύζουν. Και το αποτέλεσμα είναι να εξαντληθούν όλες οι δυνάμεις μας και να μην αντιμετωπίσουμε τον εχθρό. Έτσι κάνουν και μερικοί πάνω στον πνευματικό αγώνα.

– Γέροντα, στην πνευματική πρόοδο δεν βοηθάει και το περιβάλλον;– Ναι, βοηθάει, αλλά μερικές φορές μπορεί ένας να ζει ανάμεσα σε Αγίους και να μην κάνη προκοπή. Υπήρχε μεγαλύτερη προϋπόθεση για τον Ιούδα, που ήταν συνέχεια μαζί με τον Χριστό;

Ο Ιούδας δεν είχε ταπείνωση ούτε καλή διάθεση.Και μετά την προδοσία του πάλι δεν ταπεινώθηκε. Βρόντησε τα αργύρια με θυμό και εγωισμό και πήγε με πονηριά στην αγχόνη. Και οι Φαρισαίοι κινήθηκαν σαν τον διάβολο.

Αφού έγινε η δουλειά τους, είπαν στον Ιούδα: «Σύ ὄψει». Ο Θεός ενεργεί ανάλογα με την κατάσταση του ανθρώπου.Το Πνεύμα το Άγιο, δεν εμποδίζεται από τίποτε. Αυτό που κατάλαβα είναι ότι, όπου κι αν βρεθεί κανείς, αν αγωνιστεί φιλότιμα, μπορεί να πετύχει το ποθούμενο, την σωτηρία της ψυχής του.

Εδώ ο Λωτ ζούσε μέσα στα Σόδομα και στα Γόμορρα και σε τι πνευματική κατάσταση ήταν! Τώρα, είτε το θέλουμε, είτε δεν το θέλουμε, πρέπει να αγωνισθούμε να γίνουμε καλύτεροι, ώστε να ενεργή η Θεία Χάρις μέσα μας.

Τα γεγονότα μας αναγκάζουν και θα μας αναγκάζουν να πλησιάσουμε περισσότερο στον Θεό, για να έχουμε θεϊκή δύναμη, ώστε να αντιμετωπίζουμε σωστά κάθε κατάσταση -και φυσικά ο Καλός Θεός δεν θα μας αφήσει. Θα μας προστατεύει.

Πάντως να ξέρουμε, όταν καλυτερεύουμε την πνευματική μας κατάσταση, τότε και εμείς νιώθουμε καλύτερα, αλλά και τον Χριστό χαροποιούμε. Ποιος μπορεί να φαντασθεί την μεγάλη χαρά που αισθάνεται ο Χριστός, όταν τα παιδιά Του προχωρούν;

Εύχομαι να κάνουν όλοι οι άνθρωποι πνευματική προκοπή και να ενωθούν με τον Χριστό, που είναι το Α και το Ω. Όταν από το Α και το Ω εξαρτάται όλη η ζωή μας, τότε όλα είναι αγιασμένα.

«Πνευματική Αφύπνιση» Γέροντος Παΐσιου Αγιορείτου Λόγοι Β΄

4 notes · View notes

spoilersgr · 4 years ago

Link

Η κυβέρνηση απέτυχε να αντιμετωπίσει το δεύτερο κύμα της πανδημίας του κορονοϊού, δήλωσε η Φώφη Γεννηματά και την κάλεσε, έστω και τώρα, να ακούσει τις προτάσεις του Κινήματος Αλλαγής, σημειώνοντας ότι είναι αυτό που δημιούργησε και στήριξε το ΕΣΥ. «Η αποτυχία της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει το δεύτερο κύμα του κορονοϊού είναι ολοφάνερη. Έχασαν πολύτιμο χρόνο με την τακτική του “βλέποντας και κάνοντας” και τώρα τρέχουν και δε φτάνουν», τόνισε η πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ, η οποία επισκέφθηκε το νοσοκομείο «Γ. Παπανικολάου» και συναντήθηκε με τη διοίκηση, γιατρούς και νοσηλευτές. «Ο κ. Μητσοτάκης έμεινε στα λόγια. Η απουσία δικτύου πρωτοβάθμιας με κινητά συνεργεία ρίχνει άλλη μια φορά όλο το βάρος στο ΕΣΥ. Και δυστυχώς δεν έγιναν για τη στήριξή του αυτά που θα έπρεπε. Ούτε για περισσότερες Μονάδες Εντατικής Θεραπείας έγκαιρα, ούτε για προσλήψεις μόνιμου προσωπικού ή τουλάχιστον για την εκπαίδευση των ανθρώπων που προσλαμβάνονται», επισήμανε η κ. Γεννηματά. Επικαλέστηκε εργαζόμενους στο νοσοκομείο, οι οποίοι της είπαν ότι η κυβέρνηση τους φορά ένα σακάκι, ένα κουστούμι που δεν τους ταιριάζει, που δεν χωράνε και υπογράμμισε: «Έστω και τώρα, επιτέλους ας ακούσουν τις προτάσεις του Κινήματος Αλλαγής. Εμείς, που δημιουργήσαμε και στηρίξαμε το ΕΣΥ και είμαστε ιδιαίτερα περήφανοι γι’ αυτό, είμαστε και θα μείνουμε στην πρώτη γραμμή για τη στήριξή του και την αναγέννησή του. Η ανησυχία εντείνεται και στους πολίτες της χώρας αλλά και στο υγειονομικό προσωπικό. Το υγειονομικό προσωπικό που κάνει φιλότιμα τεράστια προσπάθεια και σηκώνει πάνω του όλη την ευθύνη. Και, δυστυχώς, παρά τις προσπάθειές μας, αρνείται η κυβέρνηση να εντάξει το υγειονομικό προσωπικού του ΕΣΥ στα βαρέα και ανθυγιεινά. Έστω και τώρα, δεν αρκεί το χειροκρότημα. Χρειάζονται έμπρακτα μέτρα και λύσεις». (πληροφορίες απο το makeleio)

#ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

0 notes

paisiosgr · 4 years ago

Photo

Παισιος Αποφθέγματα και Ρήσεις του Άγιου Παΐσιου – Saint Quotes -

5 / 5 ( 26 votes )

Αποφθέγματα Άγιος Παίσιος. Οι ρήσεις και τα αποφθέγματα Άγιου Παΐσιου του Αγιορείτη.

Οι προφητείες και οι διδαχές του Αγίου Παϊσίου τον είχαν χαρακτηρίσει από πολύ νωρίς στις καρδιές των πιστών Άγιο όπως και τα αποφθέγματά του.

Οι Ρήσεις του Αγίου Παίσιου και πολλά από τα αποφθέγματα του Παϊσίου έχουν βοηθήσει χιλιάδες πιστούς να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες της σημερινής εποχής της κρίσης ή και να παλεύουν με δύναμη και πυγμή τα προβλήματα της καθημερινότητας. Τα λόγια και οι ατάκες του πάτερ Παΐσιου παραμένουν πάντα επίκαιρα και ζουν για πάντα μέσα στις ψυχές των πιστών.

Αγίος Παϊσίος Αποφθέγματα:

«Εκείνος που αγωνίζεται πολύ καιρό και δεν βλέπει πνευματική πρόοδο έχει υπερηφάνεια και εγωισμό. Πνευματική πρόοδος υπάρχει εκεί που υπάρχει πολύ ταπείνωση.»

« Να αγωνιζόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις για να κερδίσουμε τον παράδεισο. Είναι πολύ στενή η πύλη και μην ακούτε αυτούς που σας λένε ότι όλοι θα σωθούμε».

«Συνετός και μυαλωμένος άνθρωπος είναι εκείνος που αντελήφθη καλώς ότι υπάρχει τέρμα της παρούσης ζωής και σπεύδει και αυτός να θέσει τέρμα εις τα σφάλματα και ελαττώματά του».

«Η εμπιστοσύνη στον θεό είναι μια συνεχής μυστική προσευχή που φέρνει αθόρυβα τις δυνάμεις του θεού εκεί που χρειάζονται και την ώρα που χρειάζονται».

«Να αναθέτουμε το μέλλον μας στο Θεό. Η απόλυτη εμπιστοσύνη στο Θεό, έχει μητέρα την πίστη, με την οποία προσευχόμαστε και απολαμβάνουμε τους καρπούς της ελπίδας».

«Η πλήρης ανάθεση της ζωής μας στο Θεό, είναι μια λύτρωση από την ανασφάλεια που φέρνει η πίστη στο εγώ, και μας κάνει να χαρούμε τον παράδεισο από αυτή τη ζωή».

«Όταν, από φιλότιμο, κάνουμε τον Θεό να χαίρεται με τη ζωή μας, τότε Εκείνος δίνει άφθονες τις ευλογίες του στα φιλότιμα παιδιά του».

«Όταν αγωνίζεται με ελπίδα ο άνθρωπος, έρχεται η θεία παρηγοριά και νιώθει έντονα η ψυχή τα χάδια της αγάπης του Θεού».

«‘Οσο περισσότερο ζει κανείς την κοσμική ζωή, τόσο περισσότερο άγχος κερδίζει. Μόνο κοντά στο Χριστό κανείς ξεκουράζεται γιατί ο άνθρωπος είναι πλασμένος για το Θεό».

«Η ανώτερη χαρά βγαίνει από τη θυσία. Μόνον όταν θυσιάζεται κανείς συγγενεύει με τον Χριστό, γιατί ο Χριστός είναι θυσία».

«Ο Θεός από εμάς θέλει μόνο την προαίρεση και την αγαθή διάθεση που θα την εκδηλώνουμε με το λίγο φιλότιμο αγώνα μας και την συναίσθηση της αμαρτωλότητάς μας. Όλα τα άλλα μας δίνει εκείνος».

«Όποιος κουράζεται για τον πλησίον του από καθαρή αγάπη, ξεκουράζεται με την κούραση! Αυτός που αγαπάει τον εαυτό του και τεμπελιάζει, κουράζεται με το να κάθεται!»

«Πνευματική πρόοδος υπάρχει, εκεί που υπάρχει η αίσθηση ότι όλα είναι χάλια».

«Όσο ζει ο άνθρωπος έχει δικαίωμα να δίνει πνευματικές εξετάσεις. Μετεξεταστέος δεν υπάρχει. Ας αγωνιστούμε να πιάσουμε έστω την πνευματική βάση για να περάσουμε στον παράδεισο».

«Μακάριοι είναι όσοι έχουν στην καρδιά τους άξονα τον Χριστό και περιστρέφονται χαρούμενοι γύρω από το άγιο όνομά του, νοερώς και αδιαλείπτως».

«Στον ουρανό δεν ανεβαίνει κανείς ��ε το κοσμικό ανέβασμα, αλλά με το πνευματικό κατέβασμα. Μόνο έτσι, βαδίζοντας «χαμηλά», χωράει από την στενή πύλη του παραδείσου».

«Δεν μπορούν να μας συμφιλιώσουν με τον Θεό τόσο οι σωματικοί αγώνες και οι κόποι, όσο η συμπάθεια της ψυχής και η φιλανθρωπία και η προς τον πλησίον αγάπη».

«Η αγάπη μας πρέπει να είναι ίδια προς όλους. Μόνο τότε είναι αγάπη Θεού. Κάτω από αυτήν τα πάντα λυγίζουν. Δίπλα της όλα λώνουν».

«Όταν έχουμε αυτογνωσία, τότε γίνεται η «πνευματική διάσπαση» του ατόμου μας. Έτσι απελευθερώνεται η ενέργεια και ξεπερνάμε την βαρύτητα της φύσεώς μας και διαγράφουμε πνευματική τροχιά».

«Στην εποχή μας, δυστυχώς η λογική κλόνισε την πίστη και γέμισε τις ψυχές με αμφιβολίες. Έτσι, επόμενο είναι να στερούμαστε τα θαύματα, γιατί το θαύμα ζείται και δεν εξηγείται».

«Μην έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας. Η αυτοπεποίθηση είναι εμπόδιο στη Θεία Χάρη. Όταν αναθέτουμε τα πάντα στο Θεό, αυτός «υποχρεώνεται» να μας βοηθήσει».

«Ελέγχοντας το κακό, δε βγαίνει τίποτε. Παρουσιάζοντας όμως το καλό, ελέγχεται από μόνο του το κακό. Μόνο με καλά παραδείγματα ελέγχονται όσοι έκαναν μόδα την αμαρτία!»

«Πνευματική ωριμότητα είναι να πιστέψουμε ότι δεν κάνουμε τίποτε! Μόνο μέσα στην ταπεινή κατάσταση της απογοητεύσεως από τον εαυτό μας κρύβεται η καλή πνευματική κατάσταση».

«Ο Θεός δεν επιτρέπει καμιά θλίψη και κανένα κακό, αν μέσα απ’ αυτά δεν βγει κάτι καλύτερο από αυτό που εμείς ανθρώπινα θεωρούσαμε ότι είναι το παν!»

«Η μεγαλύτερη αρρώστια είναι η υπερηφάνεια, η οποία μας μετέφερε από τον παράδεισο στη γη και από τη γη προσπαθεί να μας πάει στην κόλαση».

«Εάν θέλεις να «πιάσεις» τον Θεό, για να σε ακούσει, όταν προσευχηθείς, γύρισε το κουμπί στη ταπείνωση, γιατί σ’αυτήν την συχνότητα εργάζεται ο Θεός».

«Δεν πρέπει να αποφεύγουμε την αμαρτία για να μην πάμε στην κόλαση, αλλά από αγάπη και φιλότιμο για να μην λυπήσουμε τον ευεργέτη μας Χριστό».

«Εκείνος που για να πιστέψει στο Θεό ζητά θαύματα, δεν έχει αρχοντιά. Για το Θεό αυτό έχει αξία. Να αγαπήσουμε τον Θεό μόνο και μόνο επειδή είναι αγαθός».

«Οι αγνοί λογισμοί εξαγνίζουν την ψυχή μας και αχρηστεύουν τα όπλα του δαίμονος της πορνείας, διότι μέσα στο αγνό σώμα διατηρείται η αγνή ψυχή και στην οποία παραμένει η Θεία Χάρις».

«Τίποτα δεν γίνεται χωρίς την πρόνοια του Θεού, και όπου υπάρχει η πρόνοια του Θεού, σίγουρα αυτό που συμβαίνει, όσο πικρό κι αν είναι, θα φέρει ωφέλεια στην ψυχή».

«Φροντίστε να γεμίσετε την κασέτα της καρδιά σας τώρα που είστε νέοι. Γιατί αλλιώς, όταν γεράσετε, ανάμεσα από βυζαντινή μουσική θ’ ακούγονται και μπουζούκια».

«Ο Θεός βοηθάει και δεν αδικεί! Βλέπει πιο πέρα και τον ενδιαφέρει, σαν καλός πατέρας, να μας έχει κοντά του στον παράδεισο. Γι’ αυτό δίνει δοκιμασίες σ’ αυτή τη ζωή».

Γιατί βλέπεις, ο,τι επιτρέπει ο Θεός είναι φιλάνθρωπο, ενώ τα σφαξίματα τα δικά τους ήταν οδυνηρά.

Σήμερα οι άνθρωποι δεν θα έλεγαν ποτέ ότι ένα μοσχάρι θα τους οδηγήσει στην Γη της Επαγγελίας.

Τι κατόρθωσαν οι άνθρωποι του 20ου αιώνα με τον πολιτισμό! Παλάβωσαν τον κόσμο, μόλυναν την ατμόσφαιρα, τα πάντα. Τότε ο πόλεμος έφερνε θάνατο. Τώρα ο πολιτισμός φέρνει αρρώστια.

Τα πρόβατα τώρα να τα έχουμε μόνο για το κρέας, αφού φτιάχνουμε μαλλί από πετρέλαιο. Και οι μεταξοσκώληκες λένε: Αφού θέλετε καλύτερο μετάξι, φτιάξτε το εσείς.

Οι ακρίδες, οι πόλεμοι, η ανομβρία, οι αρρώστιες είναι μάστιγα. Όχι ότι ο Θεός θέλει να παιδαγωγήσει έτσι τον άνθρωπο, αλλά είναι συνέπεια της απομακρύνσεως του ανθρώπου από τον Θεό. Όλα αυτά συμβαίνουν, γιατί ξεφεύγει ο άνθρωπος από τον Θεό.

Βλέπετε, δεν καταστρέφει ο Θεός τους ανθρώπους, μόνοι τους εξαφανίζουν το σόι τους και καταστρέφονται. Δεν είναι δηλαδή ότι τους τιμωρεί ο θεός, αλλά την τιμωρία την δημιουργούν μόνοι τους με την αμαρτωλή ζωή τους.

Αν μια μάνα έχει απλοποιήσει τη ζωή της, αλλά κοπιάζει, γιατί έχει πολλά παιδιά, δικαιούται να πει «κουράζομαι».Αν όμως χάνει το χρόνο της κοιτάζοντας πώς θα παρουσιάσει τακτοποιημένο το σπίτι της στους ξένους , τότε τι να πει κανείς;

Η ευλάβεια της μητέρας έχει μεγάλη σημασία. Αν η μητέρα έχει ταπείνωση, φόβο Θεού, τα πράγματα μέσα στο σπίτι πάνε κανονικά.

➡ 🎯 https://bit.ly/2ZyPWV3

#https://paisios.gr - Άγιος Παΐσιος #Πάτερ Παίσιος #Paisios Άγιος Γέροντας Παΐσιος | Πάτερ Παισιος Π

0 notes

harazar · 4 years ago

Text

“Κοίτα το μηδέν και δεν θα δεις τίποτα. Κοίτα μέσα ἀπό το μηδέν και θα δεις το ἂπειρο”. Robert Kaplan

Πρίσμα’ πρόκειται για ἐκεῖνο το ὂργανο που μας ἐπιτρέπει να ἀναλύουμε το φως τοῦ ἡλίου, ἀναδεικνύοντας τις ἐπί μέρους ἐκεῖνες ἀποχρώσεις του φάσματός του που, ἐνῶ το συνθέτουν, ἐν τούτοις το μάτι μας ὡς το μοναδικό τῆς ὁράσεως αἰσθητήριο ὂργανο σημαντικό ἀδυνατεῖ να συλλάβει ἁμιγῶς την πολύχρωμη αὐτή παλέτα, εἰ μη μόνον ὑπό τη μορφή τοῦ οὐράνιου τόξου, ἒπειτα συνήθως ἀπό μια καταιγίδα.

Και ὂπως συμβαίνει τις περισσότερες φορές, ἡ καταιγίδα ξεσπᾶ ἀπροειδοποίητα, ξαφνικά ἐν αἰθρία προκαλώντας ζημίες, καταστροφές που φθάνουν μέχρι και τις ἀπώλειες’ ἀπώλειες πραγμάτων, περιουσιῶν, ζωῶν. Και οἱ ζωές ἐνέχουν το μεγαλύτερο κόστος. Ἀδόκητο, άναπάντεχο, ἀπροσ��όκητο. Ἐδῶ, ὃπου το ἀ- [α, στερητικό] δηλώνει την ἀπουσία πρόβλεψης, πρόγνωσης ἃμα και πρόνοιας. Και εἶναι αὐτό το σημεῖο που ἡ ἀσφάλεια και προστασία, σχηματικά, προτάσσονται ὡς κορυφαῖες και ὓψιστες προτεραιότητες στη ζωή μας’ κάτι σαν τον μῦθο τῆς διανομῆς τῶν δώρων στους ἀνθρώπους ἀπό τους Τιτάνες, Προμηθέα και Ἐπιμηθέα, ὃπως καταγράφεται στο ἒργο τοῦ Πλάτωνος, “Πρωταγόρας”. Προτάσσονται, ἐκ τῶν ὑστέρων, σχῆμα ὀξύμωρο σαν τις φιλότιμα ἁπλοϊκές σχεδόν παιδικές μοιρασιές τοῦ Ἐπιμηθέα που μοιράζοντας ἁπλόχερα, ξέγνοιστα και ἀφελῶς τα θεϊκά δῶρα στα ὂντα ξέμεινε ἀπό ἀρετές, δεξιότητες και ἰκανότητες με τον ἲδιο τον Ἂνθρωπο. Χρειάστηκε, λοιπόν, να καταφθάσει ὁ άδελφός του, ὁ Προμηθεύς, ὣστε να ἀποκαταστήσει τη χαμένη τάξη, θέση και ἰσορροπία τοῦ Ἀνθρώπου ἀπέναντι στα ἂλλα “προικισθέντα” ζῶα. Και ἒκλεψε τη φωτιά ἀπό το ἐργαστῆρι τοῦ Ἡφαίστου και τῆς Ἀθηνᾶς και, ἀδεῶς, τήν προσέφερε στον Ἂνθρωπο. Και μαζί, προσέφερε τα Γράμματα και τις Ἐπιστῆμες για να θεμελιωθεῖ ἑνας ίσχυρός ἀνθρώπινος Πολιτισμός. Και τιμωρήθηκε. Και, προτυπωτικά, σταυρώθηκε στον Καύκασο. Μέχρι να ἐμφανιστεῖ ὁ Ἡρακλῆς και να τον άπαλλάξει, λυτρωτικά, πραγματικά και συμβολικά, άπό το μαρτύριο, την ἀτίμωση και τη θυσία που οἰκειοθελῶς ἀνέλαβε και ἐνεδύθη.

Εἶναι ἀλήθεια πως ἀπό ἱδρύσεως τῶν πρώτων κοινωνιῶν μέχρι και τις μέρες μας, σε ἓνα βάθος χρόνου περίπου 4.000 χρὀνων, ίσομερῶς κατανεμημένων με ἂξονα τον Κύριο, ἓνα τρίπτυχο ἐννοιῶν ὂχι ἁπλᾶς δείχνει να ἀλλά και κυριαρχεῖ στα πράγματα και τις ἐξελίξεις τους. Πλοῦτος, δύναμη και δόξα κεντρίζουν το ἀμείωτο ἐνδιαφέρον τῶν κοινωνιῶν ἀπό τη μορφή τῶν πόλεων-κρατῶν τῆς ἀρχαιότητος μέχρι και τις σημερινές παγκοσμιοποιημένες με μεγα-πόλεις σύγχρονες κοινωνίες.

Φυσικά, και κάθε μία ἀπό τις παραπάνω ἒννοιες φέρει το δικό της φορτίο, συνιστώντας ἓνα δυναμικό πεδίο μαζί με ἓναν ἀριθμό δευτερογενῶν ἰδιοτήτων που συνοδεύει κάθε μία χωριστά. Ἐπιπλέον, μπορεῖ το σχῆμα να δουλευθεῖ καλύτερα στη μορφή μιας δυαδικής σχέσης των έπί μέρους ἐννοιῶν’ ἐδῶ, τα ζευγάρια που σχηματίζονται ἀρχίζουν να άποκτοῦν περισσότερο ένδιαφέρον, άρκεῖ να μην ��άς διαφεύγει πώς κάθε πρωτογενής ἒννοια συνεχίζει να ἀναπαράγει για τον “μητρικό” ὀργανισμό και δευτερο και τριτογενεῖς ἒννοιες και ἰδιότητες που δεν τις άποχωρίζεται με την καινούργια δυαδική της σύνθεση, τοὐναντίον, καθιστᾶ πιο ίσχυρές τις νέες “ἀρθρώσεις” τῶν στοιχείων και τους δεσμοὐς ��ιο ἀνθεκτικούς, συγκροτώντας νέα σχήματα, ὃπως: Πλοῦτος και Δόξα, Πλοῦτος και Δύναμη, Δύναμη και Δόξα’ ἂλλωστε, δεν ἐνδιαφέρει και τόσο ἐδῶ ἡ σειρά τῶν τελεστῶν στον συνταγματικό ἂξονα. Δεν εἶναι το δυαδικό μοντέλο τῶν ὑπολογιστῶν, οὒτε το 0 οῦτε και το 1.

Ὃ,τι κεντρίζει το ἐνδιαφέρον, ἐδῶ, εἶναι το στοιχεῖο που μετασχηματίζει με τη δυναμική του τα ἒτερα δύο ὣστε να συνιστᾶ κόμβο γέφυρα και ἰσορροπιστῆ ἀνάμεσα στα ἂλλα δύο. Και αὐτό το στοιχεῖο εἶναι ἡ δύναμη, ἡ ἰσχύς και δἠ, ἡ ἐπιβολή της. Ἂρα, ἡ έφαρμογή της.

Ὁ πλοῦτος χρησιμοποιεῖ τη δύναμη για να προστατεύεται και να δημιουργεῖ συνθῆκες ἀσφαλείας περιμετρικά τῆς ροπῆς και τῆς ἐπιρροῆς του. Ἡ δόξα μεταχειρίζεται τη δύναμη για να προστατεύσει τη ματαιοδοξία της στιγμῆς, ἐφήμερης, ἢ, μακροσκελῶς, πολυετοῦς διάρκειας. Και ἡ Δύναμη βρίσκεται ἐκεῖ ἀκριβῶς που πρέπει για να προσφέρει, με τις ποικίλες μορφές της, την ἐνέργειά της, τη ζωτική της ἐνέργεια, για να ἐπιτευχθεῖ ἡ πολυπόθητη ἰσορροπία μεταξύ τῶν τριῶν αὐτῶν στοιχείων.

Μας ἀρκεῖ, λοιπόν, να γνωρίζουμε τα δύο ἀπό τα τρία στοιχεῖα για να ἀντιληφθοῦμε τη σημασία την ἀξία και την χρησιμότητα τοῦ τρίτου. Τῆς Δυνάμεως. Τῆς Ἱσχύος, πια. Τι, με τη νέα τοῦ λήμματος μορφή ἀνοίγουμε περισσότερα πεδία ἐνδιαφέροντος, ἒρευνας και ἀποκρυσταλλώσεως τῆς πραγματικότητος. Και μαζί με τη Δύναμη και την Ἰσχύ ἒρχεται και ἡ Ἐξουσία. Με τις δικές της κι αὐτή, ύποκατηγορίες. Και μαζί και ὁ μῦθος΄ξανά. Συμβουλευτικός, πάντα και μόνον. Ἀνά τις γενιές, ὃ ἲδιος. Για να [τις] διδάξει ὃτι ἡ κατά πρόσωπο ἢ κατ΄ ἐξακολούθηση προσέγγιση τῆς πραγματικότητος μπορεῖ να ἀποδειχθεῖ ἀδιέξοδη, πολυδάπανη, ἂκαρπη προσπάθεια ἓως και θυσία. Ἐνῶ ὁ μῦθος, με την παρουσία “ἂλλων” λειτουργεῖ άποτελεσματικά, σχεδόν, λυτρωτικά [το ἀποτἐλεσμα κάθε τραγωδίας] κι έξόχως, ἀπελευθερωτικά χάρι στη μορφή του. Μῦθος. Παραμῦθι. Εἰκόνες. Φαντασία. Νίκη. Κέρδος. Δύναμη. Δεν ὑπάρχει παραμῦθι χωρίς αἲσιο τέλος. Τέλος’ ὂχι μόνον, το ἀποτέλεσμα μιας πράξης ἢ μιας διαδικασίας, μα, ἡ έγγεγραμμένη στα γονίδιά του, ἀποστολή. Καλῶς ἢλθατε, στην ἀριστοτελική ἐντελέχεια, ὃπου κάθε πλάσμα εἶναι ἐπιφορτισμένο ἐκ προθέσεων φύσεως και θέσεως να συμβάλλει προς την αὐτοτελείωσή του. Κι ἒτσι, δειλά δειλά, το τέλος της κάμπιας δεν βρίσκεται στο να τελειώσει ὡς κάμπια ἀλλά ὡς πεταλοῦδα. Ὁμοίως κι ἓνας σπόρος, τελειοῦται κι οὐχί τελειώνει πολλῶ δε μᾶλλον τελειώνεται ὡς σπόρος, παρά ὡς καρπός, ἀνθός, δέντρο κ.λπ. Μα στον Ἂνθρωπο, πέρα άπό τη Φύση και τη θέση του, μεγαλύτερη ἀξία προσλαμβάνει ἠ ἀπέναντι στα πράγματα Στάση του.

Στην ἐξέλιξη τοῦ Πρωταγόρειου μύθου [Πρωταγόρας, μεγάλος Σοφιστής στα χρόνια ἀκμῆς τῆς κλασσικῆς Ἀθήνας] ὁ Δίας προσφέρει στον Ἂνθρωπο ὡς δῶρο δύο νέα ζεύγη για να μπορέσει να όρθοποδήσει και να προκόψει, είρηνικά, τόσο στο ἐσωτερικό τῶν κοινωνιῶν τῶν πόλεων κρατῶν ὂσο και μεταξύ τῶν πόλεων κρατῶν σχέσεις.

Κράτος και Βία’ ζεῦγος το πρῶτον. Αἰδώς και Δίκη’ το δεύτερον. Τόσο ρεαλιστικά ὃσο συμβολικά, στο παραμῦθι προηγοῦνται σε δύναμη, βαρύτητα και άξία οἱ ἒννοιες που μέχρι και σήμερα συνοδεύουν στενά την ἒννοια της Δύναμης. Της Ἰσχύος, Τῆς ἐξουσίας. Και ἀκολουθοῦν ἡ βαρύνουσας σημασίας ἀξίας ἀρετές τῆς αἰδοῦς, δηλαδή, τοῦ σεβασμοῦ και, κυρίως, τοῦ αὐτοσεβασμοῦ και τοῦ Δικαίου, δηλαδή, της Δικαιοσύνης ἢ και τῆς ἀπονομῆς τῆς Δικαιοσύνης.

Και μετρᾶμε, κοντά, 4.000 χρόνια τώρα ἑνός μακρόβιου Πολιτισμοῦ, ποικίλου και πολυσύνθετου, μα στην ὁλότητά του, Ἑνός Πολιτισμοῦ που ὂχι ἀπλῶς δεν προτάσσει το δεύτερο δῶρο τοῦ Διός στους ἀνθρώπους μα πρυτανεύει, χωρίς αἰδῶ και οὒτε λογική, το πρῶτον ὃπου γης.

Ἀπό τις συμμορίες τῆς γειτονιᾶς μέχρι και τις συμμορίες της ἐξουσίας, ὃ,τι ἀλλάζει δεν εἶναι κατ’ἀνάγκη και μόνον τα πρόσωπα. Μάλιστα, σε αὐτό που ἀξίζει να ἑστιάσουμε εἶναι στο τι δεν ἀλλάζει. Δεν άλλάζουν τα κίνητρα, οἱ φιλοδοξίες, οἰ μηχανισμοί και τα δίκτυα. Τι δεν ἀλλάζει; Ὁ πλοῦτος, ἡ φήμη και ἡ δύναμη. Ἡ κατοχή, ἡ προβολή και ἡ έπίδειξή των. Το τρίπτυχο. Το τρίπτυχο δεν ἀλλάζει. Μα ἐξελίσσεται ἀκολουθώντας τις ἐπιταγές τῶν καιρῶν. Δουλεύει ἀθέατο μηχανορραφώντας και τότε, μετεξελίσσεται σε μία νέα μορφή, πιο μεθοδική πιο ὀργανωμένη πιο ἐνορχηστρωμένη. Και γίνεται το κράτος. Μέσα σε μία γειτονιά, σε μία περιφέρεια σε ἒνα δίκτυο συναλλαγῶν, ὃπου τούς ρυθμιστικούς κανόνες τούς ὁρίζει το ἲδιο!!! Ἡ αὐτή ἐξουσία ἐργαλοιοποιώντας τη Δύναμη την Ἰσχύ και την ἐξουσία της προβάλλει τις ἀπαιτήσεις της, έπιδιώκοντας να αὐξήσει το χῶρο τῶν ὁρίων της μέχρις ὃτου γνωρίσει ἀντίσταση ἀπό κάποια ἂλλη νομιμοποιημένη ἢ ἀφανῆ ἢ καινοφανῆ ὁμάδα συμφερόντων που κι ἐκείνη θέλγεται να ἀποκτήσει μερίδιο τῆς ἑκάστης ἀγορᾶς [γειτονιᾶς, περιφέρειας, χώρας κ.λπ].

Ἐργαλεῖο στα χέρια τῆς κάθε ἐξουσίας εἶναι ἡ νομιμοποιημένη δύναμη ἐφαρμογῆς τῶν κανόνων που ὣρισε ἢ και έξακολουθεῖ να ὁρίζει το κάθε κράτος. Και ἐδῶ ἐμφανίζεται το παράδοξο ὂχι τῆς ἀποτυχίας τῆς ἐντελέχειας. Ἂλλωστε, για την πλειονότητα τῶν συμπολιτῶν μας ὃ ὃρος συνιστᾶ ἀφ’ἑαυτῆς ἂγνωστη λέξη. Πολλῶ δε μᾶλλον, ἒννοια, μορφή και Ἰδέα. Τῆς ἀποτυχίας τῆς Στάσεως, δηλαδή, τῶν ἐπιλογῶν που κάνει ἢ διαπράττει ὁ φορέας αύτῆς τῆς νομιμοποιημένης ἐξουσίας που ξεπερνώντας κάθε ἒννοια μέτρου, ἀνθρωπιᾶς και δικαίου, αὐτοναγορεύεται σε ὂργανο αὐτεπάγγελτης και αὐτοδίκαιης ἀπονομῆς τῆς Δικαιοσύνης, παραβιάζοντας ἀκόμη και την ἱερότητα τῆς ὓπαρξης τοῦ Ἀνθρώπου.

Ποιος ξέχασε τις δικές μας ζαρντινιέρες, ποιος ξεχνᾶ πόσο συχνἀ και ἀπροσδόκητα πυροδοτοῦνται ὃπλα τῶν δυνάμεων προστασίας ἐναντίον ἀνυποψίαστων πολιτῶν; Ποιος μπορεῖ να ξεχνᾶ την ὠμότητα τῶν ἒνστολων μονάδων καταστολῆς, στην ούσία, τῶν μονάδων προβολῆς ἐπίδειξης και ἐφαρμογῆς τῆς νομιμοποιημένης και ὡς ἐκ τούτου ἠθικῆς κρατικῆς βίας με μπλε ἢ φαιοπράσινες στολές dildo και Ορκ μαζί να στρέφονται ἀπροκάλυπτα ἐναντίον πολιτῶν που με ἐφόδια τους την αἰδῶ και τη δίκη ἀγωνίζονται και ἀγωνιοῦν κι ἃμα ἐπιδιώκουν να συνδράμουν για μία κοινωνία με περισσότερη κοινωνική είρήνη, λιγότερη φτώχεια, και περισσότερο πλοῦτο στους πολίτες της βρίσκουν ἀπέναντί τους ὀργανωμένες παρατάξεις [μοῖρες, στα ἀρχαῖα ἑλληνικά] στοιχισμένες και συστοισμένες [συμμορίες, πια] στην ψήφιση κάθε μέτρου ἀνθελληνικοῦ, ἀντιλαϊκοῦ και ἀντικοινωνικοῦ μέτρου.

Κι ἒτσι, ἡ ἑκάστοτε ἐξουσία νομιμοποιεῖ ὂχι ἁπλῶς τις δικές της ὀρέξεις ἐπιθυμἰες ἢ και φιλοδοξίες. Νομιμοποιεῖ, με την πρακτική της, το κράτος που ὀνειρεύεται ἢ ἀποτελεῖ ὀνείρωξη ἢ και άπωθημένο της. Και με τη σειρά του, το ἑκάστοτε κράτος έπιλαμβανόμενο τοῦ ἑκάστοτε ἐπεισοδίου θα φροντίσει να ληφθοῦν τα κατάλληλα μέτρα που με μαθηματική άκρίβεια και γεωμετρική πρόοδο θα ὁδηγήσουν στην ἐκπόνηση ὁδηγιῶν, στη σύνταξη παρατηρητικῶν έκθέσεων και συμβουλευτικῶν φυλλαδιῶν κατευνασμοῦ τῶν πολιτῶν και τῆς ἀνύπαρκτης κοινῆς γνώμης, τόσο ὃσο χρειάζεται για να φύγει ἡ μπάλα άπό την περιοχή μας κοκ.

Ἡ ἀπάνθρωπη, στυγνή, μεθοδική σαν την ἀκολουθία μιας ἱεροτελεστίας ἐν ψυχρῶ ἐκτέλεση τοῦ George Floyd στη Μινεάπολη τῶν ΗΠΑ κατέδειξε τη βαρβαρότητα ἑνός Σώματος, τη συνεργατικότητα τῶν στελεχῶν, που ύπο��εικνύει το βαθμό έκπαίδευσης ὡς Σώματος Ἀσφαλείας, την ὡμότητα ἓως και την άνυπαρξία συναισθημάτων ὡς πολιτῶν, την καθολική ἀπουσία ἐνσυναίσθησης σε ἓναν ἂνθρωπο που ἡ φυσική του ἀντίδραση και ἡ προσωπική του Στάση ὡς Πολίτη άντιμέτωπου με την ἐξουσία τού στέρησε ἀκόμη και την ἲδια του τη ζωή.

Ὃ,τι συνέβη στη Μινεάπολη δεν εἶναι καινοφανές. Οὒτε ἡ κατοστολή οὒτε ὁ έκφοβισμός οὒτε ἡ κρατική βία. Ὃ,τι συνέβη στη Μινεάπολη και τον George Floyd εἶναι μοναδικό. Για την ὓπαρξη ταυτόχρονα πολλῶν κινητῶν τηλεφώνων που με τις κάμερες τους κατέγραφαν την ἀποτρόπαια πράξη ἀπό διάφορες γωνίες. Για την “ζωντανή” μετάδοση τῶν γεγονότων. Για την ἀναμετάδοσή τους ἀπό τα τοπικά, ἐθνικά και διεθνῆ δίκτυα τῶν ΜΜΕ. Για την πρωτοφανῆ σε ταχύτητα μέγεθος και σημασία ἀνταπόκριση τῶν Μέσων Κοινωνικῆς Δικτύωσης ἀνά τον κόσμο. Για την ἀνάδειξη τῆς ἀξίας τῆς σημασίας και του σκοποῦ ὃτι κάθε πολίτης εἶναι πολίτης τοῦ κόσμου, ἂρα συμμετέχει στα δρώμενα μιᾶς καθημερινῆς σκηνῆς με ἓνα ἂγνωστο, ἐν πολλοῖς, σενάριο και ὑπόθεση, με μία πλοκή που συμμετέχει ὁ καθένας μας με τη Στάση του. Για την άναλγησία τῶν διωκτικῶν Ἀρχῶν να διώξουν ἓνα στέλεχός τους. Για την ἀμφισβητούμενη πρώτη νεκροψία νεκροτομή. Για την καθυστερημένη άντίδραση τοῦ Σώματος τῆς Ἀστυνομίας τῆς Μινεάπολης να καταλογίσει εὐθῦνες και να άποτάξει ἀπό το Σῶμα τους ἐμπλεκόμενους ἀστυνομικούς. Για το ποσό τῶν 1,25 ἑκατομμυρίων δολλαρίων ὡς έγγύηση για την προσωρινή άπελευθέρωση ὑπό ὃρους για τον δολοφόνο του George Floyd. Για το κῦμα τῆς λεηλασίας που άκολούθησε, ἁμαυρώνοντας και περιθωριοποιώντας τους κατά πλειονότητα ἒγχρωμους δράστες. Για την αὐτογελοιοποίηση ὃσων τυμβωρυχοῦν τη μνήμη του μέσω συγκεκριμένων τοπικῶν νημάτων. Για το κίνημα π��υ σαρώνει τις ΗΠΑ, με τα ἲδια συνθήματα για Ἰσότητα, Σεβασμό και Ἀξιοπρέπεια για τις ζωές ὃλων. Για την ἀλήθεια τοῦ έπικήδειου λόγου τοῦ αίδεσιμώτατου Al Sharpton. Για την τελετή προς τιμήν τοῦ θανόντος και τον διεθνῆ άντίκτυπο που εἶχε. Για τα πιο βουβᾶ 8:46 λεπτά ὣστε χρειάστηκε ἡ συνδρομή τῶν gospel τραγουδιῶν για να “καλυφθεῖ” ὁ ἀντίστοιχος χρόνος που ὃσο ταπεινωνόταν στο όδόστρωμα το σῶμα τοῦ George Floyd τόσο ὑψωνόταν ἡ ψυχή του. Και μαζί ἡ Θυσία του. Για τα τελευταῖα λόγια του “Δεν μπορῶ να ἀναπνεύσω”. Εἶναι στην ἲδια ὁμάδα με τη Ρόζα Παρκς, με τον Μάρτιν Λοῦθερ Κινγκ, μαζί με ὃλους ὃσοι πάσχ��σαν και συνεχίζουν για την έξίσωση τῶν δικαιωμάτων τῶν πολιτῶν στις κοινωνίες τους, να πορευθοῦν και να μοιραστοῦν το ἲδιο “Ὂνειρο”.

“Ὃταν κοιτᾶς τον George Floyd βλέπεις ἓναν άκόμη ἒγχρωμο φονευθέντα πολίτη ἀπό την Ἀστυνομία στις ΗΠΑ, ὃταν βλέπεις μέσω τοῦ George Floyd βλέπεις τον δρόμο προς την Αἰδῶ και τη Δίκη”. XAZ.

#gallery-0-5 { margin: auto; } #gallery-0-5 .gallery-item { float: left; margin-top: 10px; text-align: center; width: 50%; } #gallery-0-5 img { border: 2px solid #cfcfcf; } #gallery-0-5 .gallery-caption { margin-left: 0; } /* see gallery_shortcode() in wp-includes/media.php */

“Ἑνός λεπτοῦ σιγή

προς τιμήν τοῦ George Floyd. ΠΑΟ-ΑΕΚ, ΟΑΚΑ, 07 06 2020.

#ICantBreathe #JusticeforFloyd #BlackLivesMatter

Άθῆνα, 10 06 2020

8:46 "Κοίτα το μηδέν και δεν θα δεις τίποτα. Κοίτα μέσα ἀπό το μηδέν και θα δεις το ἂπειρο".

#8:46 #George Floyd #Rosa Parks

0 notes

messiniaonline · 6 years ago

Photo

Καυστική απάντηση Πατσαρινού σε Νίκα Ο κ. Νίκας του παρελθόντος Δυσκολεύτηκα πολύ να αποφασίσω εάν έπρεπε να απαντήσω στο Δήμαρχο Καλαμάτας κ. Παν. Νίκα με αφορμή την τελευταία του τοποθέτηση για την αυθαίρετη καθαίρεσή μου από τμηματάρχη, σκεπτόμενος και σεβόμενος τις τραγικές στιγμές που ζει η χώρα μας τις τελευταίες μέρες λόγω των πυρκαγιών και τα σοβαρά προβλήματα που απασχολούν τους Έλληνες. Αποφάσισα να καταθέσω τη γνώμη μου επειδή διαστρεβλώνει γεγονότα και θίγει ζητήματα ηθικής και ευαισθησίας σχετικά με την 35ετή εργασία μου στο Δήμο. Ο κ. Νίκας βρίσκεται σε σύγχυση και πανικό την τελευταία περίοδο, γι’ αυτό και σοβαρά ζητήματα τα αντιμετωπίζει μόνο επικοινωνιακά και λαϊκίζοντας. Είναι της άποψης πως όταν δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις δημοκρατικά και με κοινωνική ευαισθησία υπαρκτά προβλήματα, καλύτερα να «το γυρίζεις» εύκολα στο «όλοι ίδιοι είσαστε» και «φταίνε οι άλλοι». Είναι ίδιον όλων των κακομαθημένων του παλαιού συστήματος, που θεωρούν την Αυτοδιοίκηση «μαγαζί» τους. Σχετικά με τη νομιμότητα του θέματος: Η απόφαση της Αποκεντρωμένης Διοίκησης (στην οποία προσέφυγα) σε αυτό το θέμα με δικαιώνει και είναι σαφέστατη, καθότι ο κ. Νίκας δεν μπόρεσε να καταθέσει ούτε ένα σοβαρό επιχείρημα. Αντιφάσκει αφού έφτασε στο σημείο να αναγνωρίζει και ο ίδιος ότι παρεκτρέπεται θεσμικά, αλλά συγχρόνως τολμά να επικαλείται ότι «θα ��ξιοποιήσω όλα τα όπλα που μου δίνει ο νόμος»! Με την αλαζονεία του αγνόησε όλους τους φορείς που του δήλωσαν ότι έκανε λάθος, ενώ δεν σκέφτηκε ποτέ ότι υπήρχε και υπάρχει θεσμικός τρόπος, τον οποίο θα μπορούσε να ακολουθήσει και να αμφισβητήσει τη δυνατότητά μου να προΐσταμαι τμήματος στην εργασία μου. Προτίμησε όμως να εξευτελίσει τους θεσμούς εκθέτοντας για άλλη μια φορά τους δύο διευθυντές του. Οι διευθυντές που είναι αρμόδιοι για την υπηρεσιακή λειτουργία των υφιστάμενών τους υπαλλήλων, «ευαισθητοποιήθηκαν» για τη «λειψή» παρουσία μου στη δουλειά μετά τη δική του απόφαση (!) να με καθαιρέσει και αφού ξέχασαν τη στάση τους υπηρεσιακά απέναντί μου και στα όργανα που συμμετέχουν. Σχετικά με την ουσία του θέματος: Ένα μη σύνηθες πανελλαδικά γεγονός που με αφορά (το ότι τυγχάνει να συμμετέχω σε αρκετά αυτοδιοικητικά όργανα) το ανάγει σε μείζον πολιτικό ζήτημα της δημόσιας διοίκησης, για να δικαιολογήσει την αδικαιολόγητη στάση του. Θα μπορούσε κατ’ αρχάς να με ενημερώσει για τις προθέσεις του και να μην εκθέτει τη λειτουργία της Αυτοδιοίκησης. Αν πραγματικά ενδιαφερόταν για την καλύτερη λειτουργία των υπηρεσιών του Δήμου α) δεν θα με τοποθετούσε (παρά τις αντιρρήσεις μου), όπως έχει κάνει και με άλλους αξιόλογους συναδέλφους, στα ΚΕΠ και τη Δημοτική Αστυνομία, υπηρεσίες που δεν συνάδουν με την επιστημονική μου κατάρτιση ως πολιτικού μηχανικού (!) β) δεν θα ανεχόταν, στο Δήμο, αλλού να φαίνεται ότι προΐστανται οι τμηματάρχες και αλλού να εργάζονται γ) θα έπρεπε ο ίδιος να δικαιολογήσει την παλαιότερη στάση του, καθώς όταν, ως αιρετοί, συμμετείχαμε στα όργανα της Nομαρχιακής Aυτοδιοίκησης, από μόνος του δήλωνε ότι «όταν γίνω δήμαρχος θα σε κάνω γενικό διευθυντή». Επειδή αυτά δεν δικαιολογούνται, σκόπιμα αφήνει να εννοηθεί ότι λείπω παντελώς από την υπηρεσία μου αξιοποιώντας όλες τις άδειες που δικαιούμαι, όταν γνωρίζει, όπως του έχει καταθέσει η ίδια η Υπηρεσία, ότι για το 2017 πήρα το 60% αυτών που δικαιούμαι. Κάνουμε χρήση του ίδιου Νόμου, με τον οποίο δικαιούμαστε συγκεκριμένες άδειες, με τη διαφορά ότι όταν αυτός ήταν καθηγητής σε δημόσιο σχολείο απουσίαζε παντελώς από την Υπηρεσία του, επειδή ασκούσε διοίκηση ως αιρετός. Τέλος γνωρίζει πολύ καλά ότι μπορούσα να διεκδικήσω θέση διευθυντή στο Δήμο, πράγμα που δεν έκανα λαμβάνοντας υπόψη τις αυτοδιοικητικές μου υποχρεώσεις. Συμπερασματικά, «βγάζοντας» την εμπάθεια και την αυταρχικότητά του, έφτασε στο σημείο να συγχέει το ρόλο μου ως αιρετού στην Αυτοδιοίκηση (όπου δικαιούμαι από τον νόμο κάποιες άδειες) με τα κομματικά στελέχη και τους κομματικούς κομισ��ριους! Να επικαλείται στο Δημοτικό Συμβούλιο ότι θα δικαιωθώ επειδή είμαι φιλοκυβερνητικός και όχι, όπως παραδέχεται εμμέσως, επειδή αυτός παρανόμησε. Ο κ. Νίκας δεν αντέχει την άλλη άποψη, «ρίχνει δίχτυα» σε συντηρητικά επικίνδυνες απόψεις του στυλ «εγώ θα βάλω τάξη» χωρίς να τολμά να καταθέσει συγκεκριμένη πρόταση στο πρόβλημ�� που τώρα, καθυστερημένα και λίγο πριν τις εκλογές, θυμήθηκε ότι υπάρχει στους αιρετούς, οι οποίοι ανταποκρίνονται φιλότιμα στις υποχρεώσεις τους και καλούνται να ασκήσουν συγχρόνως και σαν στελέχη τα υπηρεσιακά τους καθήκοντα. Θα μπορούσαμε να συζητήσουμε οποιαδήποτε πρόταση πάνω σε αυτό αρκεί να αποδεχτούμε: α) ότι αποτελεί προσόν και όχι τιμωρία για τα στελέχη της δημόσιας διοίκησης όταν τυγχάνει να είναι και αιρετοί και β) ότι αιρετός με δικαιώματα και υποχρεώσεις δεν είναι μόνο αυτός που ασκεί διοίκηση αλλά και αυτός που αγωνίζεται από τη θέση της αντιπολίτευσης. Όπως και να ‘χει δεν πρέπει με τη στάση μας να στέλνουμε αρνητικό μήνυμα σε αυτούς που θέλουν να ασχοληθούν με τα κοινά. Ας αντιληφθούν όλοι οι αιρετοί ότι είμαστε «περαστικοί» από τις θέσεις μας και ότι δεν ξεχωρίζουμε μεταξύ των «κοινών θνητών». Με βάση όλα αυτά, πιστεύω ότι η καθαίρεσή μου δεν έχει να κάνει με τίποτε άλλο παρά με πολιτική δίωξη και οφείλω να καταθέσω ότι σεβόμενος πλήρως την εργασία μου θα συνεχίσω να υπερασπίζομαι τις αρχές και τις αξίες μου απέναντι σε συγκεκριμένα συμφέροντα, λανθασμένες πολιτικές και αυταρχικές στρατηγικές. Καλαμάτα 7/8/2018 Νίκος Πατσαρίνος

0 notes

periodikonet · 7 years ago

Photo

Πρόσκληση σε δράση από την ΚοινΣΕπ 5εντε Ελάτε να μαζέψουμε κάστανα Το φθινόπωρο έχει προχωρήσει και η φύση είναι στα καλύτερά της. Τα φύλλα πριν πέσουν από τα δέντρα έχουν αποκτήσει τα πιο ζωηρά χρώματα. Οι καστανιές, παρά την καλοκαιρινή ξηρασία, επωφελήθηκαν από τις πρόσφατες βροχές και φιλότιμα μας έδωσαν για μια ακόμη φορά τον νόστιμο καρπό τους. Η 5ΕΝΤΕ λοιπόν σας προσκαλεί το Σάββατο 14 Οκτωβρίου σε μια όμορφη εκδρομή στα Άνω Δολιανά. Στις 10 το πρωί θα συναντηθούμε στο «Ονειρολόγιο» και θα περπατήσουμε για 45 λεπτά για να φτάσουμε σε ένα ιδιόκτητο κτήμα με καστανιές. Εκεί θα μαζέψουμε κάστανα ( όσα θέλετε και όσα μπορεί ο καθένας να κουβαλήσει), τα οποία θα πάρετε μαζί σας. Παράλληλα θα κάνουμε και ένα χαλαρό πρόγραμμα τοξοβολίας. Στο τέλος, και για να τηρήσουμε την παράδοση, θα σας προσφέρουμε κολατσιό με εκλεκτά ντόπια προϊόντα και, φυσικά, παγωμένο τσιπουράκι. Κόστος συμμετοχής: 10 Ευρώ το άτομο (*Και επειδή σας θέλουμε με τα πιτσιρίκια σας, για τα παιδιά δεν θα υπάρχει καμιά χρέωση.) Είναι απαραίτητη η δήλωση συμμετοχής στο τηλέφωνο 6972-692480 ή στο email: [email protected]

0 notes

frapedoypoli · 7 years ago

Link

Από την Κοζάνη ξεκίνησε, όπως φαίνεται, η εφαρμογή της νέας διαδικασίας επιλογής των σημαιοφόρων των παρελάσεων μέσα από κλήρωση και όχι με βάση τη βαθμολογία τους, την οποία έχει αποφασίσει το Υπουργείο Παιδείας από τη φετινή σχολική περίοδο.

Ήδη έχουν γίνει οι πρώτες κληρώσεις, με βάση τη σχετική εγκύκλιο, για την επέτειο απελευθέρωσης της Κοζάνης στ��ς 11 Οκτωβρίου, οι οποίες και θα ολοκληρωθούν σε όλες τις σχολικές μονάδες της πόλης τις αμέσως επόμενες ημέρες. Ωστόσο, δημιουργήθηκε και το πρώτο ζήτημα, καθώς, σύμφωνα με τις πληροφορίες του Kozanimedia.gr, τις έντονες αντιδράσεις γονέων στο 5ο Δημοτικό Σχολείο Κοζάνης πυροδότησε η ανάδειξη (μέσω της κλήρωσης πάντα) ως σημαιοφόρου, μαθητή με καταγωγή από την Αλβανία, ο οποίος έχει χαμηλή επίδοση στη βαθμολογία, σε σχέση με τους περισσότερους συμμαθητές του. Όπως αναφέρουν γονείς μαθητών, σκέφτονται ακόμη και το να μην επιτρέψουν στα παιδιά τους τη συμμετοχή στην παρέλαση της 11ης Οκτωβρίου, με τους ίδιους να εστιάζουν κυρίως στη χαμηλή βαθμολογία του εν λόγω μαθητή και όχι στην καταγωγή του από τη γειτονική χώρα. Ωστόσο δε λείπουν και οι (λίγοι πάντως) γονείς εκείνοι που χρησιμοποιούν ως επιχείρημα την καταγωγή του παιδιού από την Αλβανία. Ο εν λόγω μαθητής θα είναι ο σημαιοφόρος του σχολείου του τόσο στην παρέλαση της 11ης, όσο και σε εκείνη της 28ης Οκτωβρίου. Να σημειωθεί πως και για την παρέλαση της 25ης Μαρτίου κληρώθηκε (ανάμεσα σε συνολικά 60 μαθητές) επίσης μαθήτρια από την Αλβανία, για την οποία, ωστόσο, δε φαίνεται να υπάρχουν ιδιαίτερες αντιδράσεις, καθώς, σύμφωνα με γονείς μαθητών, πρόκειται για ένα κορίτσι που προσπαθεί φιλότιμα στο σχολείο, σε αντίθεση με τον συμμαθητή της, ο οποίος, όπως λένε χαρακτηριστικά, «δε φέρνει ούτε τα βιβλία του». Ο προϊστάμενος, πάντως, της Διεύθυνσης Α/θμιας Εκπαίδευσης Κοζάνης Γιάννης Γκαμπούρας, σημείωσε πως δεν έχει ακόμη ενημερωθεί σχετικά με το θέμα που έχει ανακύψει στο 5ο Δημοτικό Σχολείο, ξεκαθάρισε πως η ανάδει��η των σημαιοφόρων και παραστατών και για την 11η, αλλά και για την 28η Οκτωβρίου, θα γίνει με βάση τη νέα εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας και μόνο, όπως ορίζει, άλλωστε, και ο Νόμος.

Πηγή: http://ift.tt/2xLIpnH http://ift.tt/2fWr9m6

#frapedoypoli

0 notes

epikairocom · 7 years ago

Text

Κομιστή θα χεις την τύχη του Ψυχάρη και θα σε πετάξει ο Μητσοτάκης σαν στυμμένη λεμονόκουπα όπως και κείνον

Γαβγίζει σα λυσσασμένο σκυλί ο και με τελεσίδικη του ελεγκτικού συνεδρίου, κομιστής μαύρου χρήματος και με ταγματασφαλίτικη φρασεολογία επιτίθεται εναντίον του Αλέξη Τσίπρα.

Τα “γάλατα έσφιξαν” και θες-δε θες θα πληρώσεις Θέμο και μάλιστα θα χεις και την τύχη του Ψυχάρη, γιατί ο Μητσοτάκης που γλείφεις θα σε πετάξει σα στυμμένη λεμονόκουπα, όπως και κείνον!!!

Διαβάστε το σημερινό άρθρο του κομιστή και πάρτε αρκετές σακούλες για ξέρασμα:

Γράφει ο Θέμος Αναστασιάδης

Συγγνώμη που τους χάλασαν το Εθνικό Σύστημα Εκβιασμών *

Γιατί εξεμάνη ξαφνικά και τόσο έντονα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ κατά των δικαστών μην κρατώντας ούτε καν τα προσχήματα; Οταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός με τις παρεμβάσεις-μπούμερανγκ τύπου «το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι» για τα θεσμικά εμπόδια, ξεπερνά σε επιθετικότητα τον νέο εκπρόσωπό του, τον Ευρωπαϊστή υφυπουργό Υγείας, τότε κάτι συμβαίνει.

Οσο κι αν ο τελευταίος επιμένει φιλότιμα να γαβγίζει και να γαβγίζει, δεν επιτρέπεται να ασχοληθεί κανείς με μια ευγενή ράτσα που δεν σου αφήνει το περιθώριο για αντεγκλήσεις, αλλά με το αφεντικό του, τον πρωθυπουργό. Πώς έφτασε, λοιπόν, ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας να ειρωνεύεται και να απειλεί τους δικαστές, όταν έχει τόσους και τόσους παλιούς και νέους εξειδικευμένους κολαούζους να το κάνουν αυτό; Τι τον έβγαλε απ’ τα ρούχα του;

Οποιος νομίζει ότι η όλη ιστορία επανέρχεται μόνο λόγω των τηλεοπτικών αδειών, ζήτημα όπου το Συριζιστάν έπαθε το πρώτο του μεγάλο κλακάζ χάρη στη σθεναρή στάση του Συμβουλίου της Επικρατείας και παρότι είχε βάλει τους ίδιους αληταράδες «δημοσιογράφους» του να εκβιάζουν εκλεκτά μέλη του, έχει μείνει λίγο πίσω. Ασφαλώς το σχέδιο των αδειών τούς καίει ακόμη και δεν τους κόβει να υποχωρήσουν, καθώς όποιος δικός τους ανακατεύεται αποδεικνύεται απατεώνας ή κανονικός εγκληματίας. Ηταν τέτοιο το προσωπικό μίσος Τσίπρα προς τα ΜΜΕ, όπως φάνηκε από τους απαράδεκτους χειρισμούς του (π.χ. όταν επέχαιρε άκομψα δημοσίως επειδή τους έβαλε στα καμαράκια), που δεν είδε την καταστροφή που ερχόταν… Δεν τη βλέπει ούτε τώρα, που και πάλι θα πάει για Βατερλό με τους καναλάρχες, οι οποίοι, έχοντας ήδη το δεδικασμένο των πρώτων αθλιοτήτων υπέρ τους, δεν φοβούνται και τόσο πολύ πια τον «Μαδούρο της Κυψέλης», αφού όλοι ξέρουμε ότι μετράει μέρες και κρυψώνες.

Γιατί νιώθουν άραγε πιο χαλαρά οι καναλάρχες επειδή ξαφνικά τα ’βαλε, με ανεξήγητη μανία, κατά των δικαστών ο ίδιος ο πρωθυπουργός; Μα επειδή χάρη στην τελευταία απόφαση του ΣτΕ, βάσει της οποίας περιορίζονται οι φορολογικοί έλεγχοι που μπορούν να κάνουν οι όποιοι επίορκοι στημένοι εφοριακοί του καθεστώτος, ΤΙΝΑΧΤΗΚΕ στον ΑΕΡΑ όλο το Εθνικό Σύστημα Εκβιασμών, στο οποίο ο Τσίπρας και η πολιτική συμμορία του είχαν εναποθέσει τις ελπίδες τους για το μέλλον. Είτε για μακροημέρευση, είτε για έναν κάπως έντιμο συμβιβασμό μόλις χάσουν την εξουσία. Το Εθνικό Σύστημα Εκβιασμών βασιζόταν στους εξαγγελθέντες φορολογικούς ελέγχους… που πήγαιναν καμιά πενηνταριά χρόνια πίσω, βάσει των οποίων κάθε πολίτης ήταν ανά πάσα στιγμή εκτεθειμένος στους Συριζαίους κατσαπλιάδες για δήθεν οφειλές, τις οποίες για να αποφύγει θα έπρεπε να συνταχθεί με το καθεστώς.

Ηταν όντως ένα εμπνευσμένο και πονηρά οργανωμένο σχέδιο, αφού οι πολιτικοί κομισάριοι του νεο-κομμουνιστικού μορφώματος που επιβιώνει με λεφτά της Ε.Ε. (άλλο έγκλημα κι αυτό!) έχουν προσαρμόσει τους μηχανισμούς που τους μάθανε οι μνημονιακοί τέκτονες όπως τους βολεύει. Οπως έχει αποδειχθεί, όλη η ιστορία περί καταπολέμησης της φοροδιαφυγής, μετά την κατάρρευση και της λίστας Λαγκάρντ έχει πολύ πενιχρά έως μηδαμινά αποτελέσματα, όπως είπε και η υφυπουργός Οικονομικών Παπανάτσιου τις τελευταίες ημέρες. Πενιχρά, πρώτον, διότι πρόκειται για μια θεωρία-φούσκα που πλέον είναι μόνο για λόγια της παρηγοριάς και, δεύτερον, επειδή οι Συριζαίοι ποινικοί εκβιαστές που κάνουν τους πολιτικούς δεν έχουν αληθινό στόχο τη μεγάλη και άπιαστη φοροδιαφυγή. Εχει αποδειχθεί ότι στοχεύουν είτε σε επιλεγμένους πολιτικούς και μιντιακούς τους αντιπάλους, είτε ρίχνουν παραγάδι για να πιάσουν όλο τον κοσμάκη, ακόμη και τη μαρίδα, προκειμένου να τους έχουν στο χέρι.

Οχι τόσο για να τους τα πάρουν, αλλά για να έχουν ανοιχτές υποθέσεις εν όψει εκλογών! Ποιος Ελληνας, από τον τελευταίο περιπτερά μέχρι και τον μεγαλύτερο… καντινά συν τους μικρομεσαίους, τους έχοντες εισοδήματα από ενοίκια ή οτιδήποτε άλλο, μπορεί να αποδείξει πώς και τι έμπαινε και έβγαινε από τον λογαριασμό του τα τελευταία 15 χρόνια; Θυμάσαι ποιον πλήρωσες πριν από εννέα χρόνια ή, εδώ που τα λέμε, πριν από εννέα εβδομάδες; Αρα εξαιτίας μιας άλλης απαράδεκτης αλλαγής της νομοθεσίας εις βάρος του πολίτη, καθένας οφείλει να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας.

Οπως τα ’χε υπολογίσει, λοιπόν, το πρώτο μετακομμουνιστικό καθεστώς (σοβιετία) της Ευρώπης, σ’ έναν χρόνο δεν θα ’χε μείνει Ελληνας για Ελληνας χωρίς να κληθεί στις αρμόδιες φορολογικές αρχές για υπόθεσή του… του 1990! (Μα, αδερφάκι μου, το 1990 ήταν όλοι ΠΑΣΟΚ. Η Εφορία λειτουργούσε για να δίνει επιστροφές και όχι για να οργανώνει σφαγές.) Ετσι θα ’φταναν, καλή ώρα, οι εκλογές και σημαντική μερίδα του πληθυσμού θα ήταν υπό καθεστώς πολιτικού εκβιασμού: «Ή μαζί μας και το ξεχνάμε, ή μαζί τους και… σε ξαναβρίσκουμε». Τώρα, με την απόφαση του ΣτΕ για λογικό περιορισμό των ελέγχων μέχρι πενταετία ή δεκαετία σε ειδικές περιπτώσεις, χωρίς να μπορεί η κομματοκρατούμενη Εφορία να αφήσει 30 χρονάκια μια υπόθεση ανοιχτή, ΤΟΥΣ ΚΟΠΗΚΑΝ ΤΑ ΠΟΔΙΑ! Το Εθνικό Σύστημα Εκβιασμών, που είναι η νέα πολιτική πρακτική του απομονωμένου καθεστώτος των πολιτικών εγκληματιών του 13%, κατέρρευσε κυριολεκτικά και έμεινε με τα βρώμικα σχέδιά του στον αέρα!

Αν το θέμα αφορούσε δέκα χιλιάδες φοροφυγάδες, σκασίλα τους. Επειδή όμως θα έπιανε εκατοντάδες χιλιάδες φορολογούμενους με εκκρεμότητες, τους ήρθε ο ουρανός σφοντύλι, εξ ου και ο Ευρωπαίος πρωθυπουργός (που δεν θα θέλαμε να τον φανταστούμε στυγνό στρατηγικό πολιτικό εκβιαστή και στην πράξη) έψαξε αμέσως για το άλλο μονοπάτι που ξέρει το καλό το παλικάρι. Να καταργήσει το ΣτΕ ολόκληρο! Προσεχώς! Με ένα νέο όργανο, λέει, που ουδεμία σχέση θα έχει με τη Συμβουλευτική Νομοθετική του Γεωργίου Παπαδόπουλου. Ουδεμία.

from epikairo.com http://ift.tt/2uxRVub

#epikairo.com

0 notes