#προσπάθησε

[v1ckymult1fand0m]

Όταν ο Φώτης και η Αγγέλα πηγαίνουν για φαγητό προσποιούνται ότι ο Φώτης κάνει πρόταση γάμου στην Αγγέλα έτσι ώστε να τους κεράσει το μαγαζί, no i will not elaborate.

[sugaroto]

ΕΝΤΩΜΕΤΑΞΥ- όταν είχαμε μπει στο κείμενο με τον Συλλα στα λατινικά η τάξη μ για πλάκα και σαν inside joke τον φώναζε Σουλα (αφού γράφεται Sulla yknow)

Και λέγαμε στην Κυρία "όχι συλλα σουλα τον λενε" και απλά she rolled with it και αποδέχτηκε την μοίρα της ξέρω γω

Κ θυμάμαι μια φορά είχαμε ιστορία με την καινούρια (άλλη ηλιθια από δω) και αφού τελειώσαμε λέμε ωραία ξέρω γω μετά έχω λατινικά πάμε τώρα να κάνουμε για την σουλα αντίο Λευτερακι

Κ ήταν αυτή σε φαση "εμ Είναι ο Συλλας" ή κάτι τέτοιο Κ της λέω εγώ για πλάκα "καταβαθος ήταν Σουλα" χωρίς να υπονοώ κάτι, γιατί το μόνο που με νοιάζει είναι να προφέρω το όνομα του αρχαίου τύπου λάθος όπως κάνω σε κάθε μάθημα

Κ αυτή απαντάει κάτι among the lines "καλά δεν το ξέρουμε αυτο/ή/ και τι μας πειράζει εμάς"

Λάικ μάι μπραδερ ιν κράιστ- θέλω να βγω διάλειμμα Κ απλά λέω μια μπούρδα just to be the annoying student for 2 seconds και εσύ μ το παίζεις φιλική με το λγβτ αξεπτιον σου?

Καλά out of context δεν ακούγεται τόσο γουαο αλλά με έπιασε αδιάβαστη ξρ γω το ότι μ απάντησε ρεαλιστικα για το τι σεξουαλικες προτιμήσεις είχε ο σουλα(γτ φάνηκε από το ύφος της ότι σουλα= γκέι, όχι τρανς που it would make more sense)

[zizels-world]

Προσπάθησε να δεις τον κόσμο μέσα από την τέχνη, ξέρω ότι μπορείς ...

[loulouditouheimona]

Ηθικά διδάγματα των ημερών:

•Εδώ δεν είμαστε Σουηδία αλλά Βαλκάνια άρα βαράμε τις γυναίκες μας

•Αν δεν είχες να φας cheeseburger και humburger όσο σπούδαζες έχεις το δικαίωμα να είσαι σκατάνθρωπος

•Όταν κάποιος κάνει ένα έγκλημα που προσπάθησε να καλύψει, αν τον πιάσουν και το παραδεχτεί είναι άντρας

•Είστε όλοι ηλίθιοι

[psychedelicmessworld]

Είχε καιρό να γράψει

Βλέπεις..

Δε τη χωρούσαν οι λέξεις πια.

Δε τη χωρούσε ο τόπος, ο χώρος .. ή ο χρόνος.

Δε τη χωρούσε η σάρκα της μέσα σε αυτό το μπουρδέλο που ονομάσατε ύπαρξη.

Όλη της η ζωή ένα καλοστημένο ψέμα.

Μια ανόητη παράσταση με σκοπό την ικανοποίηση.

Την ικανοποίηση ενός ανύπαρκτου συνόλου που προσπάθησε ματαίως να κάνει υπαρκτό.

Πες το έρωτα. Πες το φιλία. Πες το οικογένεια.

Ποτέ για κανέναν αρεστή. Ποτέ για κανένα αρκετή. Ποτέ υπαρκτή. Απλά εκεί.

Μια απομίμηση ανθρώπου που κάποτε γεμάτος υπήρξε.

Η εξαθλίωση ενός προσώπου που μονίμως πίεζε ένα χαμόγελο.

Ένα κουφάρι ονείρων και επιθυμιών.

Ένα ματωμένο ποίημα.

Δυσάρεστα βάραινε το σώμα της αυτή η σκέψη σε κάθε της ανάσα.

Χρόνια ανελέητα να ψάχνει τον εαυτό της.

Μα η ψυχή της σκορπισμένη σε λάθους ανθρώπους ήτανε.

Ίσως γι'αυτό ότι ποίημα έγραφε το έσκιζε και έπειτα το πετούσε τον τελευταίο καιρό.

Έτσι διαμελισμένο της ταίριαζε καλύτερα.

Μεγάλωσε.. και τίποτα δε της έμεινε.

Μονάχα φόβος και οργή. Μονάχα αγανάκτηση.

Τίποτα δε κατάφερε..

Κανένα τους δεν έσωσε.

Ότι έδωσε, έδωσε.

Και ότι πήρανε, πήρανε.

Έπειτα αναπόφευκτα φυσικά και φύγανε.

Γι'αυτό δε θέλει να γράφει πια.

Να γράψει τι; Και ποιος να την ακούσει;

Έτσι κενή μένει να αναρωτιέται αν ποτέ της άνθρωπος υπήρξε.

Θέλει να φύγει από αυτό το κόσμο..

Μα δε μπορεί..

Γιατί η ιδέα πως ίσως κι ένας κλάψει τη τρομοκρατεί.

Όλους τους αγάπησε πολύ.

Τόσο πολύ.. Που δε θέλει καμία ευθύνη να τους ρίξει.

[fusikos]

Προσπάθησε να εκτιμάς όσα σου δίνουν και να μην ξεχνάς όσα θες εσύ να πάρεις. Μην αρκεστείς σε ο,τι έχουν να σου δώσουν γιατί θα ξεχάσεις τον στόχο σου.

[feggaroneira]

Κανενας ποτέ δεν προσπάθησε να παλέψει για εμενα να μείνω στην ζωή του.

Ενώ εγώ προσπάθησα για όλους όσους έχασα.

Γι’αυτο έχω τόσες ανασφαλειες πλέον.

Γι’αυτο έχω κουραστεί τόσο πολύ ψυχικά.

Γι’αυτό έχω χασει τελείως τον εαυτό μου.

Για αυτό δεν ξέρω πλέον ποια πραγματικά είμαι.

Γιατί εγώ πάλεψα για όλους.

Μέχρι την τελευταία στιγμή.

Και αν είχα και άλλες αντοχές, θα πάλευα κι άλλο.

Γιατι εγω πραγματικά αγάπησα.

Και όταν αγαπάς ποτέ δεν σταματάς

Δεν σταματάς ποτέ να παλεύεις.

Γιατί μέσα σου πιστεύεις πως αν σταματήσεις να προσπαθείς τότε δεν είναι αγαπη.

Και για αυτό για να τους δείξεις οτι η αγαπη σου είναι όντως αυτόφωτη, απόλυτη και αληθινή βάζεις κάθε δύναμη σου, κάθε ψυχικη σου αντοχή και παλεύεις.

Και αυτό είναι επίπονο.

Είναι τόσο επιπονο να παλεύεις από αγαπη για να σώσεις μια σχέση,

για να κρατήσεις στην ζωή σου εναν ανθρωπο

που σημαίνει τα πάντα για σένα

και αυτός να έχει ήδη λύσει το σκοινί και να βάζει τέλος χωρίς όμως να είναι ξεκάθαρος μαζί σου.

Και είναι τόσο επίπονο να παλεύεις για εναν ανθρωπο ο οποίος έχει βάλει ήδη τέλος στα συναισθήματα του για σένα.

Και αντί να στο πει στα ίσια,

σου δείχνει πως τάχα σε θέλει.

Αλλά μια σε θέλει.

Μια δεν σε θέλει.

Και αυτό σε κουράζει ψυχικά.

Και πάντα σε αφήνει με την ελπίδα πως κάποια μέρα θα είστε ξανά μαζί ευτυχισμένοι.

Αλλά αυτός κόβει σιωπηλά την πλέκτη γραμμή που σας ενώνει.

Και συ ακόμα παλεύεις.

Και παλεύεις.

Και παλεύεις.

Και μένεις με την ελπίδα.

Κι αυτό ποναει.

Γιατί η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία και συ έχεις κουραστεί.

Αλλά ��έσα σου δεν θες να τα παρατήσεις.

Γιατί έχεις μάθει να αγωνίζεσαι για όσα αγαπάς μέχρι να μην υπάρχει καμία άλλη ευκαιρία

Και με τόσες ψεύτικες ελπίδες που έχεις μαζέψει, το μυαλό σου δεν μπορεί να πει στοπ

Και συνεχίζει και παλεύει.

Και αυτό γίνεται φαύλος κύκλος.

Νιώθεις πως κάποια μέρα θα είστε όπως πριν.

Ακόμα και αν νιώθεις πως για αυτόν πλέον δεν είσαι τίποτα πέρα από αναμνήσεις.

Αλλά όταν αγαπάς αληθινά ποτέ δεν σταματάς να παλεύεις μέσα σου.

Και αυτό ποναει περισσότερο από όλα.

[justforbooks]

Η γνώμη μου για τη λογοτεχνία της Murdoch είναι ότι η Αγγλίδα συγγραφέας προσπάθησε με τα μυθιστορήματά της να γράψει τη δική της «Ανθρώπινη Κωμωδία» και να περιγράψει μέσα από τις ιστορίες των ηρώων της την εποχή της. Οι ιστορίες της είναι πάντα στην κόψη του ξυραφιού. Δεν ξέρεις αν πρέπει να γελάσεις ή να κλάψεις με τα όσα διαβάζεις, ενώ η γραφή της είναι από μόνη της απόλαυση, ειδικά στα αγγλικά, που οι λέξεις ακούγονται σαν τραγούδι.

Το «Θάλασσα, Θάλασσα» το διάβασα πρώτη φορά στην έκδοση της Χατζηνικολή, αυτή την εμβληματική έκδοση με το ασημένιο εξώφυλλο και τους κυανούς τίτλους. Εκεί γνώρισα για πρώτη φορά τον κόσμο της Murdoch και έγινα πιστός ακόλουθός της, εκεί διάβασα για πρώτη φορά για τον διάσημο αυτό σκηνοθέτη του θεάτρου που έφυγε να πάει στην εξοχή· έλα όμως που «η πόλις τον ακολούθησε» στην ερημιά, κι έτσι για την πολύπλοκη αλλά κι αστεία ζωή του το μόνο που άλλαξε ήταν το σκηνικό. Δεν ήταν πια το Λονδίνο αλλά ένα σπίτι σε μια ακροθαλασσιά, κάπου στην αγγλική εξοχή.

Την έκδοση της Aldina ξεκίνησα να τη διαβάζω από περιέργεια να δω τι θυμάμαι από αυτό το σπουδαίο μυθιστόρημα αλλά και το αν ακόμα μπορεί η Murdoch να «σταθεί» στην εποχή μας. Η μετάφραση της Αθηνάς Δημητριάδου είναι, κατά τη γνώμη μου, πολύ καλύτερη από την πρώτη έκδοση και δικαιώνει την επανέκδοση αυτού του βιβλίου. Η επιλογή του εξωφύλλου και πάλι σωστή. Η θάλασσα είναι παρούσα σε όλες τις σελίδες αυτού του βιβλίου και είναι μάλιστα τρικυμισμένη, σκοτεινή, έτσι όπως είναι οι σωστές θάλασσες του Βορρά.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[groovalos]

Μπερδεύομαι με τις λέξεις

Ναι εγώ

Εγώ που αυτοί οι φθόγγοι με νόημα ήταν το μητρικό μου γάλα.το τραγούδι της ψυχής μου.

Μπερδεύομαι γιατί θα αντικρίσω την αλήθεια που τόσο καιρό αποφεύγω να δω κατάματα.γιατι φοβάμαι.

Γιατί με κόβεις στα δύο και με πονάς.

ελκυόμαστε από την αντίθετη φύση μας

.ισως από ανάγκη,για αποφορτωση της ρουτινιασμενης καθημερινότητας

Κι εγώ χαίρομαι.ταχα δεν ξέρω πως προσποιείσαι τάχα δεν ξέρω πως είμαι το θηράμα μονάχα λίγο κρέας.-ε ας χρησίμευσω και κάπου,ας με δεχτεί κάποιος,ας κάνει τα χιλιόμετρα μηδενικά για μια ένωση μας-

Θέλουμε να να καλύψουμε την ζωώδη πλάστη φύση μας με ένα δέσιμο που μοιάζει αγαπησιάρικο-ήσυχο-με μια στοργική αγκαλιά,φιλιά σε κάθε απόκρημνο κομμάτι,αφή γεύση όσφρηση.

Ίσα ίσα να μην φανεί η αβαρης κι αβαθής φύση της φυσικής ένωσης των κορμιών μας

Ο σαρκικός έρωτας οι καθιερωμένοι οδυνηροι βόγγοι

που με κόβουν στα δύο

Κι εσύ δεν ακούς

Σου αρέσει να με πονάς και να με λιώνεις

Κι η αγάπη δεν είναι πόνος

εγώ δεν βρίσκω την ουσία την ένωση την βαθιά την αιώνια την ιδεατή την μοναδική την απόλυτη- ξέρω ντροπές.ενα ξερό πες τίποτα.ωρες ολόκληρες πίσω από τιμόνια.διακινδυνευση της ζωής και της εμπιστοσύνης τους σε μένα.

Εγώ όμως θέλω να με αγαπάν ολόκληρη.

Άραγε μπορείς να με δεις ;

Πρόσφατα διάβασα ότι οι άνθρωποι μπορούν να σε συναντήσουν όσο βαθιά έχουν γνωρίσει τον εαυτό τους.

Μαλακιες

Εσυ είσαι ρεαλιστής.των νέων πραγμάτων της νέας εποχής.θες να σου μιλάω και να μην σου λέω τίποτα.θες μονάχα τον τύπο αχνά αχνά να μην γίνει εμφανής η αβαθια της ένωσης μας.και δεν σε κατηγορώ.κάθε αλλο.εισαι ο μόνος άνθρωπος που προσπάθησε να καταλάβει τις πολύπλοκες νοητικές διακλαδώσεις μου.μπορει και να με αγάπησες δεν ξέρω -δεν ξέρω καν αν υπάρχει αγάπη αν με ρωτάς.και εν τελει δεν θα μάθω ποτέ αν είμαι για σένα η σάρκα νούμερο χ ή αν σε ένοιαξε καθόλου το μέσα μου .ο κόσμος που κρύβω. Άραγε ξέρεις τι θα έδινα να μπω για λίγο στο μυαλό σου;να καταλάβω γιατί προσπαθείς τόσο;τι θες τι θες τέλος πάντων;μια σάρκα; Δεν γίνεται κανείς δεν θα τα έκανε όλα αυτα για μισά μισο λιωμένη σάρκα.και φθηνό κωμικό κτινωδη έρωτα.

Ίσως φταίει που δεν μπόρεσα ποτέ να με αγαπήσω.κι αυτό δεν σε αφήνει να μπεις μέσα μου -ολακαιρα ψυχή και σώματι-

Ίσως λέω και μαλακιες είμαι άπληστη ο αχάριστη-σε βασανίζω σου τρώω χρόνο-είσαι το διαμάντι που πράττει αλάνθαστα κι εγώ μένω αδρανής και άβουλη περιμένοντας κάποιον Οδυσσέα που σου μοιάζει. Μπορεί και να με βλέπεις -να θες να σε δω δεν ξέρω-«εγώ να συνεννοούμαστε θέλω μόνο αυτό» Καλά εντάξει . Πήγα και δόθηκα απλά για να συνεννοούμαι.και τι να καταλάβω εγώ από εσένα.?. Σκληραγωγημένε και ρεαλιστή.μεγαλωμενε πρόωρα.έμπειρε εραστή κι αλάνθαστε εργατικε,δυνατό πατρικό προτύπο.συ ανήρ .που βιώνεις και βιοπορίζεσαι.κι είσαι ηδονιστης και καλά κάνεις.μα τι βρήκες σε εμένα την άχαρη ; Με την τάχα ψυχρή σοβαροφρενεια που ακόμα δεν μπόρεσες να ξεσκεπάσεις.

Εγώ με τα βάθη μου τις δήθεν ανιδιοτελείς ουτοπίες που βγήκαν απτά βιβλία και τους στίχους από τραγούδια που άκουγα μικρή -ρε παιδί μου κοιτα εγώ ήθελα να σου μάθω πολλά για την ζωή τους ανθρώπους να πολιτικά τα βιβλία κι άλλα τέτοια,όπως γίνεται συνήθως στις ταινίες που σου μάθανε τον έρωτα-να ζήσουμε συναρπαστικά,να κάνουμε άγριο σεξ και να γελάμε με τα ανθρωπάκια λέγοντας αστεία που θα καταλαβαίνουμε μόνο εμείς να σου πουλάω μούρη αλλά να μην ψαρώνεις,να με γειώνεις με μια ατάκα του τύπου χεσε μας ρε μωρό μου σε ξέρω καλύτερα κι απτην παλάμη μου να καθόμαστε στο κρεβάτι τα μεσημέρια,εσύ να κοιμάσαι πάνω στο στήθος μου,κι εγώ να διαβάζω τα δικά μου,να πίνουμε καφέ και να παίζουμε τάβλι σε κάποιο μπαλκόνι με θέα αλλά μπαλκόνια που αράζουν γέροι που περιμένουν στο έκα να έρθει η ώρα τους κάποιο μεσημέρι καλοκαιριού-τότε που η ζέστη λιώνει τους δείκτες των ρολογιών-και οι ώρες περνάν απαρατήρητες {αλλά ρε γαμωτο ήτανε λάθος το timing κι εγώ είχα τα δικα μου και η μετ εφηβεία σου δεν βοηθούσε καθόλου,και μάλλον δεν είμαστε κι όσο ενδιαφέροντες νομίζουμε εν τελει και μάλλον θα έπρεπε να συμβιβαστούμε με αυτό,ίσως κι όλες σχέσεις να ναι ετσι άλλες περισσότερο κι άλλες λιγότερο,ίσως να κάνουνε κι όλα τον κυκλο τους κ και χαίρω πολύ πρέπει να δεχτώ την πραγματικότητα ως έχει και βάση αυτής να πορεύομαι μάνα είναι αυτή η περίεργη σχέση μου με το τέλος,οποιοδήποτε τέλος που ποτε δεν μπόρεσα να χωνέψω θες να συνεχίσουμε να τα λέμε παρόλα αυτά κάποια στιγμή…καλά θα δούμε ΥΓ:το μέρος που συναντηθήκαμε για πρώτη φορά έτυχε να είναι ακριβώς το ίδιο με αυτό που χαιρετηθήκαμε την τελευταία να που ζήσαμε κι εμείς οι χλιαροί κάτι.που να θυμίζει ταινία

Δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες

[ouranos77]

Και το πουλί πέταξε τόσο ψηλά που ρίσκαρε να πεθάνει.

��ι τα μάτια μου μάτωσαν από αγάπη…

Προσπάθησα να σε ξεριζώσω, αλλά είχες ακουμπήσει τόσο βαθια…

είχες ακουμπήσει ψυχή

Αγγιξες το υπέρτατο σημείο μου,

μακάρι να μάθαινες μια μέρα πόσο πολύ σ’αγαπησα, ίσως να μην έφευγες ποτέ.

Ισως με γνώριζες, κι με κρατούσες για πάντα από την μέση μου

Ίσως τα μάτια σου δε θα μπορούσαν να κοιτάξουν για πάνω από 2 δευτερόλεπτα ξενά μάτια…

Μακάρι να καταλάβαινες τι σήμαινες για εμένα κι πόσο πολύ προσπάθησα να σε κρατήσω.

Κάθε χιλιοστό του κορμιού μου, κάθε χιλιοστό της ψυχής μου προσπάθησε για εσένα, πάλεψα με θηρία κι τέρατα για να σου αποδείξω πόσο σαγαπω.

Αλλά τελικά το τέρας ήταν…..

τα χέρια σου

Οχι εσύ…. Εσένα δε θα σε ονόμαζα ποτέ τέρας, εσένα θα σε ονόμαζα ηλιοτρόπιο 🌻

Θα σε ονόμαζα φως της ψυχής μου,

κι ήλιο των ματιών μου…

Αγάπη μου….

Πόσο μου έλειψε να το λέω αυτό….

Πόσο μου έλειψες εσύ….

Πόσο μου έλειψε να κουρνιαζω στην αγκαλιά σου…

Η αγκαλιά σου…

Η αγκαλιά μας…

Η αγκαλιά μας…

Αυτή η ήσυχη αγκαλιά μας…

26-01-25

[epestrefe]

Η κηδεία του Βασιλιά Γεωργίου του 'Α στην Αθήνα στις 20 Μαρτίου 1913.

Στις 18 Μαρτίου 1913, ο Γεώργιος Α΄ θέλοντας να επισκεφτεί για εθιμοτυπικούς λόγους το Γερμανό ναύαρχο Γκόπφεν, κατέβηκε στην αποβάθρα του Λευκού Πύργου. Μαζί του ήταν και ο υπασπιστής του, ταγματάρχης Φραγκούδης. Σε μια συμβολή της οδού Βασιλίσσης Όλγας, ο Αλέξανδρος Σχινάς πλησίασε και από μικρή απόσταση πυροβόλησε καίρια το Γεώργιο. Έπειτα, προσπάθησε να πυροβολήσει και τον υπασπιστή του, αλλά εκείνος πρόλαβε και τον αφόπλισε. Ο Σχινάς συνελήφθη από δ��ο χωροφύλακες, που βρίσκονταν στο σημείο και ανακρίθηκε. Στις 6 Μαΐου, σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή, αυτοκτόνησε πηδώντας από το παράθυρο του τμήματος της χωροφυλακής, όπου κρατούταν.

Η κατάθεσή του δε δόθηκε ποτέ στη δημοσιότητα. Οι φάκελοι της ανάκρισης φαίνεται πως κάηκαν όταν στο ατμόπλοιο «Ελευθερία», που τους μετέφερε στον Πειραιά, εκδηλώθηκε πυρκαγιά. Η πυρκαγιά κατέστρεψε κυρίως την καμπίνα όπου φυλάσσονταν οι προανακριτικοί φάκελοι. Πίσω από τη δολοφονία του Βασιλιά πιστεύεται ότι κρυβόταν η Γερμανία, αφού ο Γεώργιος δεν ήταν υποστηρικτής της. Η θεωρία αυτή στηρίζεται με το γεγονός ότι οι Γερμανοί ήθελαν να ανεβεί στον ελληνικό θρόνο ο φιλικά προσκείμενος Κωνσταντίνος. 

Λιθογραφία του Σωτήρη Χρηστίδη (1858-1940)

Greek lithograph depicting the funeral of the assassinated King George I of Greece at Athens on 20 March 1913

[lu-in-the-sky-w-diamonds]

Μπαίνουμε στο λεωφορείο για να πάμε στο πανεπιστήμιο. Ησυχία. Πρώτη φορά υπάρχει αυτή η ησυχία σε αυτό το δρομολόγιο, συνήθως όλοι μιλάμε. Περπατάω στο πανεπιστήμιο. Ησυχία. Περιμένω σε ένα παγκάκι έξω απ την αίθουσα την φίλη μου για να μπούμε και προσέχω ότι είναι πρωί και δεν βλέπω τόσα παιδιά στην σχολή. Ησυχία. Οι καθηγητές άρχισαν να ακυρώνουν τα μαθήματά τους ο ένας μετά τον άλλον, ο δικός μας μόλις μπήκε μας αντίκρισε και προσπάθησε να χαμογελάσε. Ησυχία. "Δεν μπορώ να το πιστέψω ότι μετά το τραγικό συμβάν στα Τέμπη ήρθαμε να κάνουμε μάθημα. Με θύματα συμφοιτητές σας. Στην ηλικία σας ήταν. Σαν εσάς". Ησυχία. Άδειες οι θέσεις, άδειοι οι χώροι παντού, πώς να γεμίσουν?... δεν είμαστε όλοι εδώ... λείπουν 57. Ησυχία. Δεν ξέρω κανένα από τα παιδιά που σκοτώθηκαν, αλλά όλες αυτές τις μέρες νιώθω ότι έθαψα τους φίλους μου. Ησυχία.

[stalinqrad]

το μικρό μου τριανταφυλλένιο ζουζουνάκι (υπέργηρο γιόρκι) μου έσκασε ένα γλυκό φιλάκι (προσπάθησε να φάει το δάχτυλό μου)

[neyriasmenh]

Έχεις κάποια αδυναμία;

Με ρώτησαν και στο μυαλό μου ήρθε εκείνος.

Ναι έχω αδυναμία σε εκείνον...

Σε εκεινον που καθημερινά σκεφτόμουν άμα με θέλει η όχι.

Σε εκείνον που του είπα τα συναισθήματα μου και εκείνος μου είπε πως δεν είμαι ο τύπος του.

Σε εκείνον που αν και δεν του άρεσα εκείνος προσπάθησε να το πει οσο πιο καλά μπορούσε για να μην με στεναχωρήσει.

Σε εκείνον που για λίγο σταματήσαμε να μιλάμε αλλά μετά ξανά ξεκίνησε εκείνος να μου μιλάει.

Σε εκείνον που κάθε φόρα που τον χαζεύω βλέπω ένα ξεχωριστό αγόρι.

Σε εκείνον που δεν είμαι το κορίτσι της ιστορίας του.

Σε εκείνον που ακόμα και να μην με δει ποτέ με αυτό το τρόπο που θα ήθελα είναι ακόμα εκεί.

Σε εκείνον που αν και δεν είμαστε κάτι φοβάμαι να τον χάσω.

Ναι έχω αδυναμία σε εκείνον.

Θεέ μου...σε έχω ερωτευτεί.

[randoombitch]

Αν θέλεις ν'αλλάξεις τον κόσμο...

Αν θέλεις να γίνεις καλύτερος...

Τούτο προσπάθησε μονάχα.

Κοίτα μπροστά. Λύγισε. Κλάψε.

Μα σήκω. Πιο δυνατός αυτή τη φορά.

Ονειρέψου. Πολύ.

Μα μην αρκεστείς σ'αυτό.

Κάν'τα όλα πράξη.

Δεν είναι εύκολο. Πότε δε θα 'ναι.

Όμως τα δύσκολα είναι για τους δυνατούς.

Κι εσύ είσαι δυνατός.

Για να τ'ονειρεύτηκες, έχεις τη δύναμη να τα πραγματοποιήσεις.

Εσύ είσαι ο ήρωας σου.

Δε χρειάζεσαι μπέρτες και υπερδυνάμεις.

Η ψυχή είναι η δύναμή σου.

Δείξ' τους για το τι είσαι ικανός.

Όχι άλλα λόγια..

Πράξεις. Μόνο πράξεις...

Γκρεμίζουμε καθετί παλιό για να χτίσουμε κάτι καινούριο, καλύτερο!

[sugaroto]

Και συγγνώμη για το κάπως βιαστικό second ask, αλλά μήπως πιστεύεις πως εμείς οι Έλληνες αντιμετωπίζουμε διαφορετικά τους perverted χαρακτήρες; Ο Μιχαλάκης και ο Λάζαρος από το "Είσαι το ταίρι μου" είναι πολύ δημοφιλής και αγαπητοί με το κοινό, αλλά έχω την εντύπωση πως αν έπαιζαν σε ξένη σειρά, το κοινό θα τους μισούσε και για τον Μιχαλάκη ειδικότερα θα έλεγαν πως είναι κακό στερεότυπο για τους bi.

Σίγουρα τους αντιμετωπίζουμε διαφορετικά

Ειδικά τώρα τελευταία με το "cancel culture" και το πως όλοι οι χαρακτήρες πρπ να είναι "perfect" (πάρε παράδειγμα τον Σοκκα από το atla, από ότι εχω ακούσει η σειρά του νετφλιξ αφαίρεσε το γεγονός ότι ήταν μισογυνης και σεξιστης στην αρχη, ενώ οι φαν ήθελαν να τον δουν να μάθει να σέβεται τις γυναίκες όπως είχε γίνει στην σειρά του 2005)

Τους Έλληνες νομίζω δεν μας νοιάζουν τόσο αυτά?

Οι χαρακτήρες είναι αστείοι και για αυτό αρέσουν στο κοινό

Μάλλον είμαστε "τυφλοί" στα αρνητικά τους προσόντα ή δεν μας πειράζουν (αν δεν μας επηρεάζουν?)

Για τον Λάζαρο δεν είμαι 100% σίγουρη σε τι αναφέρεσαι ότι θα μισούσε το κοινό, ξέρω σίγουρα ότι δεν μου άρεσαν ορισμένες σκηνές που ήταν creepy (τύπου είχε κρυφτεί μέσα στα άπλυτα για να δει την Βίκυ γυμνή) ίσως να αναφέρεσαι σε αυτο δεν ξέρω, επίσης δεν μου άρεσε το ending ότι κατέληξε με την Βίκυ, το βλέπω λίγο ως προδοσία προς τον Γρηγόρη και πολύ out of the blue αλλά δεν νομίζω ότι κολλάει τοσο με αυτό το θέμα

Αλλά ήταν κυρίως ένας αστείος χαρακτήρας πράγμα που σε κάνει να παραβλέψεις τις κριπι συμπεριφορες(?μαλλον)

Όσο για τον Μιχαλάκη, λοιπόν με το "bad bi representation" το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι cheating, πράγμα που δεν νομίζω ότι θα απασχολούσε κανέναν σε μια σειρά που οι 2 main πρωταγωνιστές απατούν τους συζύγους τους

Αλλά ο Μιχαλάκης είναι άλλο είδος κακού στερεότυπου

Δεν είναι "bi"

Είναι "δεν έχω αποφασίσει ακομα, ψάχνομαι"

Πράγμα που φαίνεται να υποτιμάει τους bi ανθρώπους σαν να μην υπάρχουν και να "πρέπει να επιλέξουν"

ΕΠΙΣΗΣ θυμάμαι ένα επεισόδιο όπου ο Μιχαλάκης ονειρεύεται ότι το norm είναι οι τριαδικ��ς σχεσεις, οπότε έχω ένα headcanon ότι είναι και polyamorous αλλά δεν το ξέρει and he lives in a society 😔 όπου "πρέπει να επιλέξει"

Νομίζω όμως κανένας δεν περίμενε κάτι καλύτερο από μια ελληνική σειρά του 1998

Ο Μιχαλάκης δεν είναι bi για να κάνει καλό representation τους Έλληνες bi, είναι bi γιατί είναι "περίεργο" και είναι το "βλαμμένο" ο υπάλληλος του Αλέκου

Κάτι άλλο που θα είχε κάνει την σειρά να φάει canceled είναι το γεγονός ότι είναι αυτοκτονικος, στο 1ο επεισόδιο προσπάθησε να σκοτωθεί με 4(?) διαφορετικούς τρόπους αλλά η ψυχική του υγεία δεν είναι κάτι που η σειρά παίρνει στα σοβαρά γιατί είναι ο comedic relief character

Και επίσης είναι μαύρη κωμωδία οπότε οκ, κάποια θέματα θα είναι έτσι λογικά, δεν είναι σαν το 13 Reasons Why που έχει προειδοποιήσεις σε κάθε επεισόδιο

Αλλά και από τους ίδιους τους χαρακτήρες φαίνεται να μην το παίρνουν στα σοβαρά

Η Σώσω είναι σε φάση "ποτέ θα ψοφήσει το βλαμμένο" και ο Αλέκος τον βάζει να τον πάρει τηλέφωνο και να πει ότι αυτοκτονεί για να βρει δικαιολογία να βγει από το σπίτι με την γκόμενα, ή και στο 1ο επεισόδιο που πάει σπίτι του και ρωτάει αν ενοχλεί ο Μιχαλάκης απατάει "Όχι να σκοτώθω πήγαινα" και it's not a big deal, like it's something that just happens on the regular and no one gives a shit

Αλλά again, μαύρη κωμωδία

Όσο γιατί δεν τον έχουν πει κακό στερεότυπο για τους bi φαντάζομαι είναι γιατί κανένας δεν περίμενε κάτι καλύτερο απο ελληνική σειρά του '98 και μόνο που υπάρχει ως "bi-curious" είναι wow και λογικά το φταίξιμο πάει περισσότερο στους σεναριογράφους πως δεν τον... έκαναν πιο σωστό? Ή το πως αν έβγαινε η σειρά σήμερα τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά

Οι ξένοι νομίζω θέλουν τα πράγματα να είναι πιο perfect και να μην γίνονται παρεξηγήσεις με τέτοιους χαρακτήρες

Πράγμα που τους είναι πιο εύκολο αφού οι σειρές και οι ταινίες είναι αμέτρητες

Αν έβλεπαν το "crimes" και ο Mike ήταν bad bi stereotype απλά θα έβαζαν "heartstopper" για να δουν τον Nick και δεν θα ξανά μιλούσαν ποτέ για το crimes πάρα μόνο για να το κάνουν canceled

Οι Έλληνες δεν έχουμε τόσες επιλογές

Ο Μιχαλάκης είναι ένας bi χαρακτήρας που δεν τον διαχειρίστηκαν σωστά οι σεναριογράφοι οπότε τον συγχωρούμε

Δεν έχουμε επιλογή να αλλάξουμε κανάλι και να βρούμε καλύτερο representation (και ειλικρινά αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να σκεφτώ άλλον Έλληνα μπάι χαρακτήρα)

Επίσης, λόγω των αριθμημένων καλών σειρών οι Έλληνες τείνουμε να βλέπουμε παλιές σειρες (που μπορεί πολλές φορές να έχουν τέτοια λάθη)

Για να δει κάποιος ξένος σειρά του '98 θα πρέπει να είναι χρυσό διαμάντι

Σειρές που βγήκαν 5 χρόνια πριν θεωρούνται αρχαίες και ξεχασμένες ενώ οι Έλληνες θα δουν τακτικά μια σειρά του 2005 (στο παρά πέντε αναφέρομαι συγκεκριμένα)

Ελπίζω να μην βγήκα πολύ εκτός θέματος και να βγάζει νόημα αυτό που λεω😭