#σωκρατης μάλαμας

[nero-sth-varka]

Όσα κομμάτια κι αν μπορέσεις να ενώσεις, δεν θα σου φτάσουν μια στιγμή για να με νιώσεις

[lne00]

Νομίζω τα χω χάσει

Δε σε 'χω ξεπεράσει

-Σ.Μάλαμας "Αράχνη"

[entekhno]

Κορώνα γράμματα η ζωή,

μα εγώ το κέρμα χάνω.

Σωκράτης Μάλαμας ~ Είναι σκοτάδι

[iwnts]

/αγαπημένα χείλη μου ζεστά, δεν έχει ο ουρανός άλλη αγκαλιά/ (στην τοποθεσία Stavros tou Notou / Σταυρος του Νοτου (Επισημη Σελιδα))

[nero-sth-varka]

Μια καταιγίδα θέλω να 'ρθει να μας πνίξει

Σ' ένα τραγούδι που δεν έγραψε κανείς

Ο,τι δεν γίναμε ποτέ να μην το δείξει

Να 'ναι γιορτή, την αγκαλιά της να ανοίξει

Στην ανημπόρια της χαμένης μας ζωής

Γιατί δεν ερχεσαι;

Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ;

[nero-sth-varka]

Μία καταιγίδα θέλω να 'ρθει να ουρλιάξει,

όσα δεν είπαμε από φόβο ή ντροπή

[nero-sth-varka]

Ασφαλώς και δεν πρέπει να μας δούνε παρέα

Επεράσαμε ωραία λίγες ώρες μαζί.

Είν' η πρώτη μας νύχτα

Πρώτη και τελευταία

Ασφαλώς και δεν πρέπει

Να μας δούνε παρέα.

Ασφαλώς και το ξέρω πως δεν είμαστε ίδια

Μοναχά στα παιχνίδια είμαστ' όλοι παιδιά.

Κι αν εσύ το ξεχάσεις, η ζωή στο θυμίζει

Και πεθαίνει η αγάπη και σωπαίνει η καρδιά

Είσαι εκείνος που είσαι κι έχεις όνομα κάποιο

Σε χρυσό κόσμο σάπιο, δε χωράω να μπω.

[nero-sth-varka]

Πως διάολο την πατήσαμε κανένας μας δε ξέρει

[nero-sth-varka]

Θέλω να ‘ρθεις και να με βρεις, να κάτσεις να τα πούμε.

[nero-sth-varka]

Πόσο βλάκας ήσουν, Θεέ μου.

Πόσο βλάκας και κουτός.

Να μ' αφήσεις να σ' αφήσω.

Είναι αργά έτσι κι αλλιώς.

Πως μπορεί να μην το είδες;

Δεν είν' άνθρωποι πολλοί

Να ταιριάζουν στα αστεία.

Στο μυαλό.

Και στην ψυχή.

[nero-sth-varka]

Και ‘γώ που αγάπησα πάλι την ιδέα σου μόνο

Και κάποιον στίχο που σου μοιάζει

Κοιτάζω έξω και χαράζει…

[nero-sth-varka]

Τον εαυτό σου δεν θα βρεις αν δεν χαθείς στον κόσμο

[nero-sth-varka]

Τσιγάρο ατέλειωτο βαρύ η μοναξιά

[nero-sth-varka]

Δεν είναι που μου λείπεις, δεν είναι που σε ψάχνω, μόνο κάποιος θα περάσει που σου μοιάζει φοβέρα.

Δεν είναι τ' όνομα σου. Ούτε το άγγιγμα σου. Είναι τόσο πιο πολλά απ' όλα αυτά.

Κι όλο βγαίνω, τραγουδάω κι όλο κάνω πως γελάω και φλερτάρω κάτι άσχετους που βαριέμαι τελικά.

Κι όλο βγαίνω τραγουδάω, κοροϊδεύω, ξεγελάω (πρώτα απ' ολα τον πανέξυπνο εαυτό μου φυσικά)

Είναι που δεν μπορώ.. τη ζωή χωρίς εσένα να σκεφτώ…

[nero-sth-varka]

Ούτε μια λέξη

Κι εσύ δεν έστειλες ούτε μια λέξη

Εξαφανίστηκες για πάντα μια βραδιά

Κι ό, τι μπορούσα να ελπίσω και ν' αντέξει

Του 'δωσες μια και μου το διέλυσες ξανά.

Κι εσύ δεν έστειλες να πεις μια συγνώμη

Που μες τα χρόνια της ζωής μου θα 'σαι αλλού

Κι ούτε κατάλαβες πως έκλεισαν οι δρόμοι

Μόλις με πέταξες στον τρόμο του κενού.

Αυτού του κενού που φοβόμουν να δω

Όμως ήταν εδώ από καιρό

Δεν με έπαιρνε πια να μη το βλέπω

Σ' ευχαριστώ που με πέταξες πια

Ήτανε δώρο η βουτιά.

Κι έτσι δεν έστειλα ούτε μια λέξη

Εξαφανίστηκα για πάντα μια βραδιά

Κι ότι μπορούσα να ελπίσω και ν' αντέξει

Το 'φτιαξα μόνη μου για πρώτη μου φορά.

Κι έτσι δεν έστειλα να πω μια συγνώμη

Που μες τα χρόνια της ζωής σου θα 'μαι αλλού

Να με θυμάσαι που και που και λίγο ακόμη

Αφού σου έκανα το δώρο του κενού

[entekhno]

Α όλα τ’ αστέρια τ’ ουρανού

ριγούν για σένα

μα ανθίζουν κυκλάμινα στον νου

φυλακισμένα.

Πέτρος Μάλαμας ~ Κυκλάμινα