#σαγαπω ακόμα

[tromokraths]

Σου λέει " Σαγαπω αλλά..." ενώ κάποτε η Πολυδούρη έγραψε "Μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου μια νύχτα και με φίλησες στο στόμα,μόνο γιαυτό είμαι ωραία σαν κρίνο ολανοιχτο κι έχω ένα ρίγος στη ψυχή μου ακόμα, μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου."

[kevalone]

Μπορεί να σου φέρεται καλά αλλά όχι καλύτερα από εμένα

Μπορεί να σου μιλάει γλυκά αλλά δεν τα νιώθεις έντονα αυτά που λέει όπως όταν στα έλεγα εγω

Μπορεί να λες ότι περνάς καλά αλλά όχι καλύτερα από εμένα

Μπορεί να έχετε να συζητήσετε πολλά αλλά δεν θα είναι όπως όταν τα λέγαμε μαζί

Μπορεί να δείχνει πως σε αγαπάει αλλά κανείς δεν θα σε αγαπήσει όπως σε αγάπησα εγω

Κανείς δεν θα σε φιλάει όπως σε φιλάω εγώ

Κανείς δεν θα σε γαμιζει με την αγκαλιά του όπως εγω

Με κανέναν δεν θα νιώσεις την ασφάλεια όπως μαζί μου

Με κανέναν δεν θα είσαι όπως ήσουν μαζί μου ερωτευμένη

Κανείς δεν θα έκανε τόσα χιλιόμετρα για να σε δει και δεν εννοώ μια φορά τα χιλιόμετρα αλλά τς άπειρες φορές που ήρθα για να σε δω να γελάς να είσαι χαρούμενη και να νιώσω τυχερός που σε έχω..

Με κανέναν δεν θα εισαι ο πραγματικός σου εαυτός.. αυτός που δεν βγάζεις ούτε με τς φίλε σου ..

Κανείς δεν σε ξέρει και δεν θα σε μάθει καλύτερα από εμένα ..

Μπορεί να σε έχασα αλλά ξέρω ότι είμαι ακόμα στο μυαλό σου και στην καρδιά σου και ότι σου λείπω ακόμα..

Μπορεί να προχωρήσες αλλά εγώ θα περιμένω ακόμα το τηλεφώνημα σου το βράδυ να μου μιλήσεις να μου πεις τα νέα σου τα προβλήματα σου τι σε απασχόλησε στην μέρα σου..

Θα είμαι εδώ οπότε με χρειαστείς..πάντα ήμουν και θα είμαι εκεί για εσένα ..

Γιατί ήσουν η μία και μοναδική..και δεν ξέρω πως έφτασα σε σημείο να σε χάσω..απλά ΣΑΓΑΠΩ και να προσέχεις

[parapentelove]

Γειαα. Μολις τελειωσα μαραθώνιο παρα πεντε (για τριτη φορα στη ζωη μου i think), θελω να πω κτ και αφού δεν βρίσκω κάποιο άλλο ενεργό blog αναγκαστικά θα με υποστεις εσυ.

Λοιπον πιστευω οτι το παρα πεντε ειναι η καλύτερη σειρά EVER αλλά το επεισόδιο 19 της δευτερης σεζον (που τα παιδια δεν μιλανε στην νταλια) δλδ το πιο σαντ επεισοδιο ολης της σειρας κατα τη γνωμη μου, θα έπρεπε να είχε περισσότερες σκηνές ανάμεσα στην σκηνή με το αυτοκίνητο και το τέλος.

Θελω να πω... Πως γύρισαν στο ξενοδοχείο?? Τι είπαν στην νταλια? Και το σημαντικότερο δεν γίνεται μετά από όλο αυτο να μην είδαμε ούτε μια αγκαλιά (ειδικά νταλια ζουμπουλια αν σκεφτεί κανείς ότι η ζουμπι έπαθε καρδιακή προσβολή όταν πίστευε ότι θα την χάσει).

Ας γραψει καποιος ενα fanfic... το χρειάζομαι απίστευτα αυτή τη στιγμή

Καταρχήν σαγαπω που το έγραψες σε εμένα και κατά δεύτερον ΠΟΣΟ ΔΙΚΙΟ ΕΧΕΙΣ;

Πραγματικά το πιστεύω πως αυτό το επ έχει πολλά κενά και θα μπορούσε να είναι ακόμα πιο συγκινητικό οχι ότι δεν πλανταξα στο κλάμα έτσι όπως είναι Ίδη αλλά κ Καπουτσίδη είμαστε κατά βάθος μαζοχιστές απο ότι είναι Ίδη, επίσης θα μπορούσε να υπάρχει μια σκηνή που να αγκαλιάζονται και να κλαίνε όλοι μαζί πριν την σκηνή που πετάνε τα λεφτά. Για το φαν Φικ τώρα, ΕΚΛΙΠΑΡΩ ΚΑΠΟΙΟΝ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΑΛΛΑ ΚΑΙ Ο ΑΝΟΝ ΤΟ ΧΡΕΙΖΟΜΑΣΤΕ ΕΠΕΙΓΟΝΤΟΣΣ

[panagiwtouuu]

Για μια φορά στην ζωή μου μετα από χρόνια πίστεψα οτι κατι θα πάει επιτέλους καλα. Πίστεψα οτι βρήκα τον ανθρωπο μου, χωρίς καμία υπερβολή εκανα τόσα όνειρα για το μέλλον μαζι είχα σκεφτεί μέχρι κ την οικογένεια τοσο πίστη είχα. Πίστεψα τα σαγαπω της, το θα ειμαι δίπλα σου στα καλα και στα ασχημα αλλα όταν πήραν άλλη τροπή τα πράγματα μεταξύ μας τελικά έφυγε και παλι ειμαι αυτή που μένει ακόμα εδώ και ας με πλήγωσε επανει��λημένα και πολυ παρόλο που πονάει όλη μου η ψυχή και η καρδια μου ολόκληρη ακόμα περιμενω ένα μήνυμα λέγοντας "μου λείπεις" , ένα τηλεφώνημα μεθυσμένο η νηφάλιο να λεει οτι "μου λείπεις σε θέλω πίσω ελα να το δουλέψουμε". Θα έτρεχα χωρίς δεύτερη σκέψη γιατί την αγαπαω. Την αγάπησα περισσότερο και από εμένα και ας βάζω πρώτο τον εαυτό μου. Την αγάπησα με όλη μου την καρδια και την ψυχή την ερωτεύτηκα και όλα αυτα τωρα τελείωσαν. Δεν το πιστεύω, δεν μπορώ να πιστέψω οτι η πανέμορφη ιστορία μας τελείωσε έτσι. Οχι. Είναι πολυ νωρίς γι'αυτο. Δεν το πιστεύω. Και όμως δυστυχως πρέπει να το συνειδητοποιήσω. Πονάει τοσο πολυ ομως, τέτοιο πόνο δεν έχω ξανά βιώσει. Δεν το εύχομαι σε κανέναν. Ήταν η πρώτη κοπέλα που ερωτεύτηκα και αγάπησα με όλο μου το είναι. Δεν πειράζει ομως αγαπούλα μου ισως στο μέλλον να ξανά ιδωθούμε. Ισως να μην εχει τελειώσει η ιστορία μας εγω θα σε περιμενω γιατι οτι έδωσα σε εσένα ολο αυτό το καιρο μου είναι αδύνατο να το δώσω στην επόμενη. Δεν θέλω κιολας κάποια επόμενη. Δεν μπορει τίποτα να σε αναπληρώσει. Σε αγαπω πολυ μακαρι να μπορούσα να σου τα πω καπως όλα αυτα. Ισως στο μέλλον να ειμαι γραφτό για εμάς μέχρι τότε να περνάς καλα και χωρις εμενα κ ας με πονάει κ να προσεχείς τον εαυτό σου.

(η καρδια μ εχει σπάσει σε χίλια κομμάτια κ νιώθω κενή κ χαμένη)

[ouranos77]

Έχεις πολυ όμορφο μπλογκ και φαινεται οτι σου λειπει πολυ ένας ανθρωπος.Όσον αφορα τη δικη μου ιστορια,δεν μπορεις να φανταστεις ποσο τον αγαπαω.Μετα απο μηνες και ακομα τα παντα τον θυμιζουν.Ποναω πολυ που δεν ειμαστε μαζι,που δε τα καταφεραμε.Μια υποσχεση ηταν,να μεινουμε.Δεν ξερω τι κανει,αν ειναι καλα,αν πετυχαινει τα ονειρα του.Δε θα μαι ποτε μερος ολων αυτων.Εν τελη,μια σχεση δεν κρατα μονο αν υπαρχει συναισθημα.Ομως,λενε ο,τι αγαπησες κι αν οντως αγαπηθηκες θα γυρισει σε σενα,οχι απο αναγκη μοναχα γιατι η αληθινη αγαπη δεν πεθαινει ποτε!

Μπαίνω κάθε βράδυ και το χαζευω🥺

Μα ποτε δεν είμαι ετοιμη να απαντήσω κάτι και το σβήνω. Αυτή τη στιγμή νιώθω μισή, νιώθω σαν να έχασα όλο το κόσμο, όπως κι εσυ… Νιώθω να περνάει βαρετά και ανούσια κάθε δευτερόλεπτο χωρίς το δικό του σαγαπω, χωρίς να ξέρω ότι είναι δικός μου. Δε ξέρω ποσο θα πάει αυτό, δεν ξέρω ακόμα αν το ξεπεράσω ολοκληρωτικά κάποια μέρα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι όταν περάσουν οι μήνες , θα φτάσω στην δίκη σου φάση, που αισθάνομαι ότι θα πονάει περισσότερο, αν τώρα είναι τραγικό τότε θα είναι x1000 διότι ο άλλος θα σε έχει ξεχάσει και θα είσαι μόνη σου να πονάς.

Μα… είσαι ήρωας που είσαι ακόμη εδώ δυνατη και μου τα γράφεις όλα αυτά. Η αλήθεια είναι ότι υποσχέσεις και τα λόγια που ειπώθηκαν όταν ήσασταν αγκαλιά , είναι εκείνες που πονάνε περισσότερο. Είναι από τις δυνατότερες εικόνες στο μυαλο που έρχονται συνέχεια να σε ταράξουν.

Μα η αγάπη… η αληθινή αγάπη όντως ��ε πεθαίνει ποτε όπως είπες κι εσυ. Το πολύ πολύ να κάνει μια απόπειρα να γνωρίσει κάποια, αλλα μόλις πάει να την φιλήσει, δε θα τα καταφέρει. Γιατί θα έρθει το γέλιο σου στο μυαλό του, η φωνή σου… Θα γυρίσει αν σαγαπαει, ή έστω θα προσπαθήσει όσοι μήνες και αν περάσουν.

Ο χρόνος δεν υπάρχει για αυτον που σαγαπαει, υπάρχουν μόνο τα μάτια σου🥺❤️

Δε ξέρω τι να ευχηθώ..σαγαπαω κι ας μη σε ξέρω

[awallmonkey]

Είναι τόσο απαίσιο όταν έχεις κόψει τελείως επαφές με ένα ατομο αλλά ακόμα θες να του στείλεις χρονια πολλα, να του πεις τα νέα σου , να του στείλεις ένα τικτοκ που ξέρεις ότι θα γέλαγε. Το χειρότερο όταν ξεκοβεις με τετοια άτομα είναι το πως ακόμα θυμασε τα πάντα για αυτό. Το αγαπημένο του χρώμα, βιβλίο, ταινία. Θυμασε την διεύθυνση το σπιτιού του και το όνομα του σκύλου του αλλα γνωρίζεις πως δε θα ξαναμπείς εκεί περα. Το πιο δύσκολο είναι να συνεχίσεις την μέρα σου χωρίς τα κομμάτια αυτού του ανθρωπου. Ναι, δεν ζητάω να ξαναγίνουμε όπως παλιά, ναι με έκανες να αισθάνομαι σαν ένα τιποτα, αλλά ακόμα θα σε σκέφτομαι όποτε φτιάχνω μπισκοτα, όποτε διαβαζω ένα καινούργιο βιβλίο και όποτε ακούω ένα συγκεκριμένο τραγούδι. Ορίστε λοιπόν η χρονιά σου πολλά. Μπορεί εσυ να ξέχασες τα λόγια σου, αλλά εγώ το "θα σαγαπω για πάντα" το εννοούσα. 💛

[pure-aitherovamwn]

Ψάχνω ακόμα τρόπους να σου λέω σαγαπω , χωρίς να το ακούς ή να το θέλεις .

[athensblacksheep]

Πιο πολύ μου λείπουν οι αναμνήσεις που δε ζήσαμε ποτέ .

Όλα όσα είχα σχεδιάσει να κάνω μαζί σου και έμειναν όλα στο ράφι μαζί με όλα τα όνειρα που έκανα και ��δικαιολόγητα δεν δε βρίσκονται παρόν , όπως εσύ .

Ξέρω ακούγεται χαζό , ρομαντικό και μη ρεαλιστικό αλλά μια φορά στο τόσο μου βγαίνει αυτός ο εαυτός και είναι κρίμα να τον καταπιεσω για ακόμα μια φορά .

Ε λοιπόν σήμερα είμαι ρομαντικός, χαζός και ερωτευμένος με την ιδέα σου και τα όνειρα μας .

Σήμερα, που σαγαπω λίγο παραπάνω απ'ότι συνήθως...

[mimegames-blog]

Μιλήσαμε μόλις τηλεφωνικώς και ήσουν παγωμένη τελείως. Δεν το περίμενα αν και βγάζει νόημα. Σου είπα πως έφταιγα εγώ που αναζητούσα διαρκώς παραπάνω ενώ είχα ήδη τον κήπο της Εδέμ και μου είπες ότι τα μου έδωσες τα πάντα και χωρίζοντας σε κατηγόρησα ότι δεν έδειξες αρκετά αγάπη.

Και αναρωτιεσαι πλέον τι σκατα έκανες και για ποιον τόσο καιρό. Προσπαθείς να το διαχειριστείς μου είπες όλο αυτό και δεν ξέρεις καν που να θες τα όρια σου. Μου είπες ότι δεν μπορείς στο σήμερα να μας δεις μαζί με τίποτα πόσο μάλλον όταν υπάρχει η απόσταση μπροστά. Και πως βιάστηκα και ενώ την δεύτερη μέρα τα κατέβασα όλα από το ινσταγκραμ την τρίτη σου ζητούσα να είμαστε μαζί και πάλι.

Δεν θα σε ξαναενοχλήσω. Έλαβα το μήνυμα δυνατά και καθαρά και ξέρω ότι με αγαπάς ακόμα όσο εγώ. Μάλλον δεν κατάφερα ποτέ να σε αφήσω να υπάρχεις και να εκφράζω αυτά που αισθάνομαι. Μάλλον δεν ήμουν έτοιμος και έπρεπε να είμαι ευγνώμων για την αγάπη που μου έδινες απλόχερα.

Μάλλον δεν είμαι αυτός που νομίζεις επίσης και μάλλον δεν θα ξαναειδωθουμε. Μάλλον σε έκανα πιο συχνά να νιώθεις βάρος ή λίγη προσπαθώντας να νιώσω εγώ ολόκληρος.

Τέλος πάντων τουλάχιστον το τελευταίο πράγμα που σου είπα ήταν σαγαπω. Καλά ταξίδια μικρή μου εύχομαι να περνάς καλά όπου είσαι και με ότι κανείς

[sidokasa]

είναι πολλά που δεν τα ξέρεις

και ήθελα τοσο να στα πω

όμως δεν θέλω να υποφέρεις

γιατί ακόμα σαγαπω

[clevervoidgladiator]

Μετά από 7 μήνες ακόμα, Όλα τελειώνουν και αρχίζουν με εσένα, όπου και να σε,

Λένε πως οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο, στα πιο μεγάλα θέλω κάνουν πίσω, δεν άντεξαν μαζί και χάθηκαν μακριά...

Μακριά σου όμως νιώθω μια εσώτερη κόλαση, το πιο μεγάλο θελω μου είναι να είμαι πλάι σου, ένα απροσδιόριστο κενό κυλάει μέσα μου, δεν ξέρω τι άλλο να κάνω, τι άλλο να πω, δεν μπορώ να κατασταλάξω στο τέλος μας, σε ένα τελευταίο αντίο.

Συνεχίζω να γράφω για εσένα μέρα με τη μέρα, τόσα χειρόγραφα που δεν έφτασαν ποτέ στα χέρια σου, δεν αντίκρισαν ποτέ τα πονεμένα μάτια σου, ήσουν ο άνθρωπος μου, μια ανεξήγητη έμπνευση, μια δίψα για ζωή, για περιπέτεια.

Σαν σήμερα 7 Οκτωβρίου και ώρα 12:00π.μ

Έτος 2022 βρισκόμουν στην κορυφή της Ελλάδος και με κρατούσες σφιχτά στην αγκαλιά σου.

Μου λείπεις είπα, κι εσύ δε νιώθεις το ίδιο...

Μα δεν μπορώ να σου πω αντίο και να το εννοώ, δεν μπορώ. Σαγαπω.

[kataramenos-sto-upsos]

Ισως φοβάμαι να στο πω , αν και θέλω τόσο πολύ .. αλλά ακόμα σαγαπω ❤️

[kevalone]

Το ένιωθα ότι θα σε έβλεπα το ένιωσα πολύ έντονα αλλά δεν το πίστευα κιόλας.. ανέβηκα όλη την Ναβαρίνου έκατσα έφαγα και ένιωθα ότι από κάπου θα βγεις και θα σε δω..έφτασα στην διάβαση και έψαχνα να σε βρω και δεν ήσουν εκεί..μετά λέω εντάξει τέτοια ώρα κιόλας λογικό να μην την δω θα είναι σπίτι και μπορεί να νιώθω έτσι γιατί ήταν τα μέρη που βγαίναμε..και έτσι όπως ανέβαινα σε είδα να πεταγεσαι από τα ξαφνικά και έχασα τα λογια μου δεν ήξερα τι έλεγα..δεν ήξερα αν πρέπει να σου πω γεια η να κάνω πως δεν σε ξέρω ..αν πρέπει να έρθω να σου μιλήσω η να φύγω..ήθελα να σε σφίξω στην αγκαλιά μου να σε κρατάω από το χέρι να σε πειράζω στον δρόμο να μου χαμογελάς με ότι βλακεία και να έκανα ...όλα αυτά και άλλα πολλά μου ήρθαν την στιγμή που γύρισα το κεφάλι μου να σε κοιτάξω πριν περάσεις τον δρόμο και είδα να γυρίζεις και εσύ το κεφάλι σου να με κοιτάς... γίναμε δύο ξένοι πλέον ποιος θα το φανταζόταν..εγώ και εσύ ξένοι που ήμασταν ο ένας το μισω του άλλου.. άραγε με σκέφτεσαι..σου λείπω? Με έχεις επιθυμεισει έστω και λίγο? Δεν ξέρω πως περνάς πλέον αν είσαι πραγματικά χαρούμενη η προσωποποίησε..δεν ήθελα να ��ίνουμε ποτέ έτσι ..και κάθε φορά που μιλούσαμε τηλ μαλώναμε από όταν χωρίσαμε..και όταν κλείναμε πάντα αναρωτιέμαι..αν είσαι καλά αν ήθελες να μου πεις όντως κάτι σοβαρό αν σου λείπω αν με αγαπάς ακόμα... κούρασα..απλά μου έλειψες και μου ήταν ξαφνικό όλο αυτό δεν περίμενα να συμβεί..δεν περίμενα να νιώσω ότι θα σε δω και εν τέλει σε είδα ..ήταν μια περίεργη σύνδεση που είχαμε εγώ κ συ..όπως όταν τα είχαμε και κοιμόμουν εενω είχαμε μαλώσει και ξύπνησα ασυνείδητα το βράδυ και κοιτούσα να δω τι μύνημα μου είχες στείλει... πιστεύα και θα πιστεύω ότι είσαι το άλλο μου μισό για πάντα..και καμία δεν θα ξανά αγαπήσω όπως εσένα...να προσέχεις..ακόμα (σαγαπω)...

[xehasmenesithakes]

Αυτό ειναι, το έγραψα σήμερα το πρωί γιατι έτυχε να τον δω με την κοπελα του και οπως γραφω και μέσα χαιρέτησα μόνο εκείνη και έφυγα βιαστικά. «Υπάρχουν μερες που το ξεχνάω. Έτσι στο πίσω μέρος του μυαλού είμαστε ακόμα μαζί, ίσως σε κάποιο αλλο σύμπαν ή διάσταση αλλά είμαστε μαζί,για πάντα. Έπειτα υπαρχουν μερες σαν σήμερα, που σε βλέπω μαζί της και δεν σκέφτομαι πλέον τίποτα. Την συμπαθώ, ειναι εξαίσια κοπελα και είμαι σίγουρη ότι σε κάνει ευτυχισμένο. Αλλά να ειναι αυτη η σχέση μου με το τέλος μας που δεν μπόρεσα ποτέ να το καταπιώ. Ειναι περίεργο να μην σε νιωθω κοντά μου. Μεταφορικά και κυριολεκτικά. Όταν σας βλέπω στον δρόμο και κατά κάποιο τρόπο αναγκάζομαι να την χαιρετήσω ανέμελα και χαλαρα γιατί δεν ξέρει για εμάς, νιωθω ένα ελαφρύ σφίξιμο, και λέω ελαφρύ γιατί το βαρύ το εθαψα μόνη μου στο δωμάτιο μου κάποια τυχαίο βράδυ του Αυγούστου. Πλέον δεν ειναι δύσκολο να μην σε κοιτάω κάθε φορά που την χαιρετάω. Έτσι ούτε υποψίες κινώ ούτε πονάω τόσο. Ισα ισα που φανταζομαι ότι ειναι κάποιος άλλος δίπλα της που δεν τον ξέρω. Που δεν τον αγάπησα και δεν τον πήρα αγκαλιά με κλάματα και λυγμούς όταν τον αποχαιρετούσα για τελευταία φορά. Σας προσπερνάω με ευκολία, για κάποιο ανεξήγητο λογο το κάνω εύκολα. Ίσως δεν σε αγάπησα τόσο όσο εσυ παρόλο που και εσυ με προσπερνάς με ευκολία πλέον. Θα μου πεις αν δεν το έκανες δεν θα έπρεπε να είσαι μαζί της. Θα ήταν αδικο προς εκείνη και δεν της αξίζει. Ωστόσο, νιωθω βαριά αφού σας χάσω από το οπτικό μου πεδίο, νιωθω σαν να κουβάλησα κάποιο βαρύ έπιπλο. Θέλω να αρχίσω να τρέχω σαν να θέλω να ξεφύγω από τις αναμνήσεις μας. Σαν να θέλω να ξεφύγω από τις τύψεις και τα λάθη μου. Ειναι ίσως σωστό που πιστεύω ότι μόνο εγώ φταιω για την κατάληξη μας; Δεν ξέρω. Οι φίλοι μου λένε ότι δυο φταίνε πάντα σε ένα χωρισμό. Όμως αυτοί δεν είδαν το πονο στα μάτια σου κάθε φορά που σου ράγιζα την καρδιά. Αυτη η εικόνα ειναι χαραγμένη στο υποσυνείδητο μου για πάντα. Έτσι με βοηθάει στο να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος, για εσένα γίνομαι καλύτερη. Με κάποιο τρόπο ίσως στο χρωστάω, ακόμα και αν δεν με γνωρίσεις ποτέ έτσι . Ετσι φτάνω να γράφω και να γράφω, χωρίς τελειωμό και τύψεις. Σου εχω γράψει πολλά και διαφορά. Αλλά με κλάματα, αλλά με αγάπη, αλλά με θυμό. Επικοινωνώ με εσένα κάπως έστω και από απόσταση. Ειναι σαν να ζητάω συγγνώμη ξανά. Δεν ξέρω ποτέ θα σταματήσω να πιστεύω ότι σου χρωστάω και αλλη συγγνώμη. Νομίζω πως πάντα θα θεωρω ότι πρέπει να στην πω. Την αξίζεις που να παρει. Δεν θυμάμαι αν σου ειπα ποτέ από κοντά. Έχει περάσει ένας χρόνος από τότε που σε ένιωσα τελευταία φορά κοντά μου ακόμα και αν απλά βρεθήκαμε χωρίς κάτι να διευκρινίζει γιατι πάλι. ελπίζω να σου ειπα συγγνώμη τότε. Ίσως αν θυμηθώ ποτέ να λυτρωθώ πιο γρήγορα. Τέλος, θα πω αυτό που λέω πάντα, σαγαπω.»

Ειναι αστειο αληθεια,μπορει να μη ξερω καθολου τι συνεβει μεταξυ σας αλλα νιωθω τοσο πολυ αυτα που λες.Εχω νιωσει ετσι οπως νιωθεις.Αγαπα τον εστω απο αποσταση συνεχισε να τον αγαπας,μην αφησεις αυτο το συναισθημα ακομα και αν ξερεις οτι δεν θα ειστε μαζι ποτε ξανα,αγαπα τον τοσο που η χαρα του να ναι και δικια σου.Αγαπα ομως και τον εαυτο σου,γινε καλυτερη για σενα καντον ενα σωστο μαθημα θα χεις την ευκαιρια σου ακομα και αν δεν ειναι το ιδιο προσωπο

[xamogelaa]

Δεν σε χορταίνω, γαμώ την τύχη μου.

[ola-einaikuklos]

Είναι 5 τα ξημερώματα. Κάθομαι και διαβάζω παλιές μας συνομιλίες και νοσταλγώ το παρελθόν. Σκεφτόμουν ότι θα μπορούσαμε να μην είχαμε τέτοιο τέλος. Αλλά τι λέω ήταν λογικό ότι θα φύγεις κάποια στιγμή...όλοι φεύγουν. Σ'αγαπώ. Μου λεί��εις.