#πολιτιστική

[agoramagazine]

Η Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 2030: Το Όραμα της Λεμεσού

Η υποψηφιότητα της Λεμεσού για Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 2030 επισημοποιήθηκε με την κατάθεση φακέλου. Προγράμματα συμμετοχής ενισχύουν την τοπική πολιτιστική ταυτότητα και συνεργασία.

“Μαζί, χτίζουμε μια Λεμεσό στην οποία η δημιουργικότητα και η συμπερίληψη κατέχουν πρωταγωνιστικό ρόλο“ Μια συναρπαστική χρονιά φθάνει στο τέλος της με μια εμβληματική στιγμή για το Λεμεσός 2030: την επίσημη κατάθεση του φακέλου διεκδίκησης στο Υφυπουργείο Πολιτισμού στις 11/12/24. Η τόσο κρίσιμη αυτή στιγμή σηματοδοτεί ένα μεγάλο βήμα για την πορεία διεκδίκησης του τίτλου της Πολιτιστικής…

[3540-kollektiv]

Η καταπίεση των Sorbs κατά τη διάρκεια της ναζιστικής εποχής: Μια συστηματική καταστροφή της πολιτιστικής ταυτότητας

By Ράιλι Λιούις Κατά τη διάρκεια της εθνικοσοσιαλιστικής εποχής, οι Σορβοί, μια δυτικοσλαβική μειονότητα στη Λουσατία, στερήθηκαν συστηματικά τα πολιτικά τους δικαιώματα, καταπιέστηκαν και στερήθηκαν την πολιτιστική τους ταυτότητα. Το Bautzen, πολιτιστικό κέντρο των Σορβών, επλήγη ιδιαίτερα σκληρά, χάνοντας σχεδόν κάθε μορφή σορβικής αυτοδιάθεσης υπό την καταπιεστική λαβή του ναζιστικού…

[dimartblog]

Η φωτιά κατέστρεψε τη μνήμη

—Αρχεία και βιβλιοθήκες είναι οι παράπλευρες απώλειες του πολέμου στο Σουδάν— Aνεκτίμητης αξίας τεκμήρια της ιστορίας και του πολιτισμού του Σουδάν καταστράφηκαν στην πυρκαγιά που κατέκαψε τη βιβλιοθήκη του «Κέντρου Σουδανικών Σπουδών Μοχάμεντ Ομάρ αλ Μπασίρ», στο ιδιωτικό Πανεπιστήμιο του Ομντουρμάν, στο Χαρτούμ. Ο διευθυντής του Πανεπιστημίου καθηγητής Αλ Μουτασίμ Αχμέντ αλ Χατζ δήλωσε: «Η…

[justforbooks]

Γαλλία: Και τώρα τι;

Όποια κυβέρνηση κι αν προκύψει, η Γαλλία παραμένει χώρα των άκρων

Οι Γάλλοι ψηφοφόροι κινητοποιήθηκαν για μια ακόμα φορά —την έσχατη στιγμή— και το κόμμα της Μαρίν Λεπέν, αν και φαίνεται ότι εκφράζει γύρω στο 35% του εκλογικού σώματος, κέρδισε μαζί με τους συνεργαζόμενους «μόνο» 143 έδρες. Υπενθυμίζω ότι πολλές δημοσκοπήσεις έδιναν στο ευρωσκεπτικιστικό κόμμα μέχρι και 288 έδρες, τουτέστιν την πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση. Νομίζω ότι αυτές οι υποθέσεις και οι θρήνοι περί «ανόδου της ακροδεξιάς» προέρχονταν από πηγές που δεν γνωρίζουν τη Γαλλία: η Γαλλία είναι μια χώρα που όλοι διακηρύσσουν ότι ξέρουν — οι δημοσιολογούντες έχουν δημιουργήσει πολλές παρεξηγήσεις τις οποίες επαναλαμβάνουν οι τουρίστες στο Παρίσι και άλλοι τυχάρπαστοι ξερόλες.

��α με λίγα λόγια πώς έχουν τώρα τα πράγματα. Κατ’ αρχάς, η περιβόητη «άνοδος της ακροδεξιάς» είναι μύθος: το κόμμα της Λεπέν, όπως λέω, επί σειράν ετών έχοντας βαρεθεί τον ίδιο μου τον εαυτό, έχει μόνο ένα επιχείρημα· είναι one issue candidate. Αν δεν υπήρχε η ισλαμιστική διείσδυση, θα είχε παραμείνει Εθνικό Μέτωπο και θα είχε περιθωριοποιηθεί σε ένα χώρο φασιστοπειδών. Δεν υπάρχει άνοδος της ακροδεξιάς, υπάρχει στήριξη στο μοναδικό κόμμα που δεν μασάει τα λόγια του επί του θέματος Ισλάμ-κοινοτισμός-ευταξία-κοινωνική συνοχή-πολιτιστική ταυτότητα. Όσο για το υπόλοιπο πρόγραμμα της Εθνικής Συσπείρωσης, ουδείς από τους ψηφοφόρους το γνωρίζει, άρα ουδείς μπαίνει στον κόπο να το αμφισβητήσει μολονότι η αμφισβήτηση είναι εύκολη: οι λεπενιστές δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Εν πάση περιπτώσει, η σημερινή γαλλική Εθνοσυνέλευση περιλαμβάνει 143 άτομα τα οποία θα συμπεριφέρονται άσχημα και θα υπονομεύουν το νομοθετικό έργο. Το κύριο χαρακτηριστικό της Εθνικής Συσπείρωσης είναι η επιθυμία διάλυσης, η επιδίωξη του χάους: ακριβώς όπως και της Ανυπότακτης Γαλλίας, οι εκπρόσωποι της οποίας στην Εθνοσυνέλευση είχαν πάντοτε ανάρμοστη συμπεριφορά μέσα στην αίθουσα και έξω από αυτή. Επαναλαμβάνω λοιπόν πως, σε ό,τι αφορά την Εθνική Συσπείρωση, το μόνο που μπορεί να κάνει η προεδρία και η κυβέρνηση που θα σχηματιστεί είναι να πάρουν από τα χέρια της τα καυτά ζητηματάκια στα οποία έχει δίκιο —ώστε να μην έχει τίποτα με το οποίο να παίζει και να επικεντρωθεί στα κουβαδάκια της.

H Aνυπότακτη Γαλλία και οι άλλοι ακροαριστεροί σχηματισμοί κέρδισαν περίπου τις μισές από τις 182 έδρες του Νέου Λαϊκού Μετώπου. Αυτή ήταν και αυτή παραμένει η δύναμη της άκρας αριστεράς: αν και τα τελευταία χρόνια ηγέτης είναι ο βετεράνος Ζαν-Λυκ Μελανσόν, η παράταξη έχει μακρά ιστορία και βαθιές ρίζες στη Γαλλία. Η άκρα αριστερά έχει σημαδέψει τους Γάλλους με τα ήθη της και με τα αντανακλαστικά της. Εξαιτίας αυτών των ηθών και των αντανακλαστικών, στη σημερινή συγκυρία, ο Ζαν-Λυκ Μελανσόν έχει δηλώσει ότι δεν πρόκειται να συνεργαστεί με την προεδρία — πράγμα εξάλλου που έχει δηλώσει και από την πλευρά του ο Εμμανουέλ Μακρόν. Μένει να δούμε λοιπόν ποιοι από το Σοσιαλιστικό Κόμμα θα προ��ωρήσουν στους επιθυμητούς συμβιβασμούς: οι δηλώσεις των Σοσιαλιστών Oλιβιέ Φωρ και Φρανσουά Ολλάντ μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων δεν ήταν ενθαρρυντικές· αντιθέτως, ήταν διχαστικές και καταγγελτικές· αυτή είναι η πολιτική κουλτούρα στη Γαλλία· τέτοια είναι η στενότητα του πνεύματος που μας φέρνει σε αδιέξοδα. Νομίζω ωστόσο ότι πολλοί αριστεροί ψηφοφόροι δεν ευθυγραμμίζονται με τους υψηλούς τόνους της παραδοσιακής αριστεροσύνης: ακόμα και στελέχη του κόμματος του Μελανσόν απομακρύνθηκαν από την ηγεσία εξαιτίας του αριστερού σεχταρισμού· ο François Ruffin, ένας αξιαγάπητος τυπάκος που έζησε όλη την πολιτική του ζωή στην άκρα αριστερά διατηρώντας την ανθρωπιά του, εξελέγη παρότι διαφοροποιήθηκε. Η εκλογή του Ruffin μού φαίνεται μια ζωντανή απόδειξη της υπέρβασης του σεχταρισμού.

Η παράταξη του Εμμανουέλ Μακρόν κέρδισε 163 έδρες μαζί με τους συνεργαζόμενους: pas mal. Pas mal du tout. Τώρα, αναμένεται να λειανθούν οι διαφορές της με την κεντροδεξιά των Républicains και των συνεργαζομένων οι οποίοι κέρδισαν 68 έδρες μαζί με τα εύσημα ότι δεν προσχώρησαν στην Εθνική Συσπείρωση: το κεντροδεξιό κόμμα αντιστάθηκε στον πειρασμό διαγράφοντας τον πρόεδρό του Eric Ciotti, ο οποίος μπήκε, με το έτσι θέλω, σαν από μια τρελή παρόρμηση, στη λίστα της Λεπέν. Οπωσδήποτε, αν και η κεντροδεξιά θα στηρίξει την προεδρία, το νομοθετικό έργο θα είναι δύσκολο: η Γαλλία δεν μπορεί να κυβερνηθεί χωρίς 240-250 καλοπροαίρετους βουλευτές. Όμως, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η συνεργασία της ομάδας του Λαϊκού Κόμματος με τη Renew Europe νομίζω πως είναι εύκολη και πιθανώς αυτονόητη.

Όποια κυβέρνηση κι αν προκύψει, η Γαλλία παραμένει χώρα των άκρων: η αριστερά, οι φιλελεύθεροι και οι ακροδεξιοί δεν θα συμφωνήσουν ποτέ σε μια σειρά από καίρια ζητήματα όπως είναι η δημοσιονομική πολιτική, τα ελλείμματα, η αγροτική πολιτική, η παιδεία και η πολιτιστική ταυτότητα. Αυτή η μόνιμη ασυνεννοησία φέρνει τη Λεπέν σε ισχυρή θέση με ένα τέλειο αφήγημα διαμαρτυρίας προς εκμετάλλευση: ενόψει της εκστρατείας της για τη γαλλική προεδρία του 2027 μπορεί να λέει ότι η νίκη του κόμματός της εκλάπη μέσω των αφύσικων συμμαχιών και των παραιτήσεων στις τριγωνικές ψηφοφορίες: όπως όλοι ξέρουμε, το αφήγημα περί κλοπής των εκλογών ακούγεται και στις ΗΠΑ και γνωρίζει σημαντική επιτυχία.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[epestrefe]

Αρχάνες Ηρακλείου,Κρήτη

Οι όμορφες και αυθεντικές Αρχάνες είναι χτισμένες στα 400 μέτρα υψόμετρο και αποτελούν έναν παραδοσιακό οικισμό που μοιάζει με πολύχρωμο ψηφιδωτό. Αποτέλεσμα της πλούσιας τέχνης του νησιού που έχει αφήσει το αποτύπωμά της σε τέτοια χωριά. Αυτή η πολύχρωμη κωμόπολη βρίσκεται στο βορειοανατολικό άκρο της κοιλάδας του Γιούχτα,16 μόλις χιλιόμετρα από το Ηράκλειο.

Περπατώντας στο χωριό συναντάς ουσιαστικά ένα παζλ από καλαίσθητα και περιποιημένα σπίτια και πολλές ιστορικές γωνιές. Όπως για παράδειγμα, το μουσείο στο οποίο θα βρεις πολλά ευρήματα των Μινωικών – Βυζαντινών χρόνων αλλά και σπουδαία εκθέματα λαογραφικής τέχνης, κτισμάτων εξαιρετικής αρχιτεκτονικής και βυζαντινών εκκλησιών.

Και μάλλον αυτός ο συνδυασμός είναι που κάνει τις Αρχάνες τόσο διάσημες και αγαπητές. Το γεγονός ότι αυτό το ελληνικό χωριό να συνδυάσει τον σύγχρονο τρόπο ζωής με την παράδοση. Με έναν τέτοιο τρόπο που δεν έχει χάσει την πολιτιστική του ταυτότητα και τον χαρακτήρα του. Από τα πέτρινα καλντερίμια και τα προσεγμένα σπίτια, μέχρι τις γάργαρες πηγές και τους ελαιώνες γύρω από το χωριό. Από τις γευστικές παραδοσιακές συνταγές και το ντόπιο κρασί μέχρι τις μαντινάδες και τα έθιμά του, αυτό το χωριό σου κλέβει την καρδιά για πάντα…

Στις Αρχάνες ανακαλύφθηκε ένα από τα αρχαιότερα πατητήρια στον κόσμο! Εκεί λοιπόν θα δοκιμάσεις έ��α από τα πιο εκλεκτά (και φυσικά βραβευμένα) κρασιά της Ελλάδας. Και σε κάθε γουλιά θα ευχαριστείς την τύχη που σε οδήγησε σε αυτή την ξεχωριστή γωνιά της Ελλάδας.

[existenztheory]

Αφύπνιση.

Σκεφτείτε όλους τους τρόπους με τους οποίους κατηχηθήκατε: νηπιαγωγείο, οικογένεια, σχολείο, εκκλησία, λύκειο, πανεπιστήμιο, φίλοι, κοινωνικοί κύκλοι, πάρτι, αθλητισμός, βιβλία, περιοδικά, ραδιόφωνο, τηλεόραση, διαδίκτυο, βιντεοπαιχνίδια, διαφημίσεις, παντοπωλεία, εμπορικά κέντρα κ.λπ.

Σκεφτείτε την ιδέα ότι ΟΛΕΣ οι πεποιθήσεις σας για την πραγματικότητα είναι πολιτιστικός προγραμματισμός. Δεν τις πιστέψατε επειδή ήταν αληθινές, τις πιστέψατε επειδή δεν γνωρίζατε καμία άλλη δυνατότητα. Φυσικά αυτό περιλαμβάνει όλες τις λεγόμενες "επιστημονικές" και "ορθολογικές" ιδέες σας. Σχεδόν καμία ιδέα σας δεν προήλθε από ανεξάρτητη ενατένιση της πραγματικότητας. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ουσιαστικά τρέχετε τριγύρω και μολύνετε άλλους ανθρώπους με τις ιδέες σας, όπως ακριβώς τα ζόμπι. Και αν κάποιος προσπαθήσει να σας τα επισημάνει όλα αυτά, φυσικά θα τα αρνηθείτε σθεναρά.

Ποιος θα ήσασταν, πώς θα ήταν η ζωή σας σήμερα, αν δεν είχατε κατηχηθεί με όλες τις ιδέες που υπάρχουν στο κεφάλι σας; Φανταστείτε να είχατε γεννηθεί σε μια οικογένεια Μορμόνων, σε μια μουσουλμανική οικογένεια, σε μια ορθόδοξη εβραϊκή οικογένεια, σε μια πολυγαμική οικογένεια κ.λπ.

Προσέξτε! Μπορεί να σκεφτείτε στον εαυτό σας: "Φτου! Είμαι τόσο τυχερός που δεν γεννήθηκα σε μια από αυτές τις φονταμενταλιστικές οικογένειες. Πραγματικά απέφυγα μια σφαίρα!" Μόνο που δεν την γλιτώσατε! Όλα τα κοσμικά φιλελεύθερα ιδανικά σας είναι επίσης απλώς πολιτιστική κατήχηση. Αν πιστεύετε στην αξία της δημοκρατίας, της ελευθερίας, της καλοσύνης, της ισότητας, της δικαιοσύνης, της αλήθειας κ.λπ. - όλα αυτά είναι πολιτισμική κατήχηση! Δεν επινοήσατε ούτε μία από αυτές ��ις αξίες/ιδεώδη. Προσέξτε αυτό! Σταματήστε να κοροϊδεύετε τον εαυτό σας. Εντοπίστε προσεκτικά από πού προήλθε καθένα από τα ιδανικά σας. Όχι τον μύθο για το από πού προέρχονται, αλλά από πού ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ προέρχονται: κάποιος σας κατήχησε και εσείς το καταπιήκατε με το αγκίστρι.

Μόνο αν το καταλάβετε αυτό, θα έχετε την ευκαιρία να απελευθερωθείτε.

Τώρα έχετε μια αίσθηση του τι θα χρειαστεί για να ξεφύγετε από το Matrix.

[rulinarulina]

Γερμανία: Το Κέμνιτς Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 2025

Η επίσημη έναρξη των εκδηλώσεων στην πόλη της Γερμανίας θα γίνει τη 18η Ιανουαρίου Το Κέμνιτς, η τρίτη μεγαλύτερη πόλη του ομόσπονδου κρατιδίου της Σαξονίας, είναι πλέον από χθες Τετάρτη η Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης, μαζί με την Νόβα Γκόριτσα της Σλοβενίας. Η επίσημη έναρξη των εκδηλώσεων θα γίνει τη 18η Ιανουαρίου. Η πόλη προγραμματίζει περισσότερες από χίλιες εκδηλώσεις κατά την…

[xionisgr]

ISBN: 978-960-16-8883-1 Συγγραφέας: Andrea Marcolongo Εκδότης: Εκδόσεις Πατάκη Σελίδες: 184 Ημερομηνία Έκδοσης: 2024-11-27 Διαστάσεις: 21 x 14 ��ξώφυλλο: Χαρτόδετο

[a078740849aposts]

ISBN: 978-960-16-8883-1 Συγγραφέας: Andrea Marcolongo Εκδότης: Εκδόσεις Πατάκη Σελίδες: 184 Ημερομηνία Έκδοσης: 2024-11-27 Διαστάσεις: 21 x 14 Εξώφυλλο: Χαρτόδετο

[agoramagazine]

Υδατόπυργος Λεμεσού: Ιστορία και Αρχιτεκτονική

Ο Υδατόπυργος της Λεμεσού, ιστορικό και αρχιτεκτονικό μνημείο, κατασκευάστηκε το 1929 και βελτίωσε την υδροδότηση της πόλης. Σήμερα, παραμένει εμβληματικός και διατηρεί πολιτιστική αξία, προσελκύοντας επισκέπτες.

Ο Υδατόπυργος της Λεμεσού, γνωστός και ως “ντεπόζιτο”, αποτελεί σημαντικό ορόσημο της πόλης με ιστορική και αρχιτεκτονική αξία. Κατασκευάστηκε το 1929 από τους Άγγλους εργολάβους μηχανικούς Williamson & Pengelley, με υπεργολάβο τον Ι. Τσίρο, επί δημαρχίας Χριστόδουλου Χατζηπαύλου. Το έργο κόστισε περίπου 15.000 λίρες και στόχευε στην υδροδότηση της πόλης, αντικαθιστώντας τη δεξαμενή της…

[eclecticstarlightblogger]

«Κόλιαντα μπάμπου τσιτσί» παραδοσιακά χριστουγεννιάτικα έθιμα στον Έβρο

Tα Χριστούγεννα είναι από τις μεγαλύτερες γιορτές του χριστιανισμού, η αφόρμηση για θύμισες, επιστροφή στην οικογενειακή εστία και επανασύνδεση με την πολιτιστική μας κληρονομιά, μέσα από την αναβίωση των παραδόσεων, των ηθών και εθίμων μας. Έθιμα και παραδόσεις που διαφοροποιούνται από περιοχή σε περιοχή, διαφοροποίηση που ενισχύει ακόμη περισσότερο τους άρρηκτους δεσμούς των κατοίκων με…

[thoughtfullyblogger]

«Κόλιαντα μπάμπου τσιτσί» παραδοσιακά χριστουγεννιάτικα έθιμα στον Έβρο

Tα Χριστούγεννα είναι από τις μεγαλύτερες γιορτές του χριστιανισμού, η αφόρμηση για θύμισες, επιστροφή στην οικογενειακή εστία και επανασύνδεση με την πολιτιστική μας κληρονομιά, μέσα από την αναβίωση των παραδόσεων, των ηθών και εθίμων μας. Έθιμα και παραδόσεις που διαφοροποιούνται από περιοχή σε περιοχή, διαφοροποίηση που ενισχύει ακόμη περισσότερο τους άρρηκτους δεσμούς των κατοίκων με…

[greekblogs]

«Κόλιαντα μπάμπου τσιτσί» παραδοσιακά χριστουγεννιάτικα έθιμα στον Έβρο

Tα Χριστούγεννα είναι από τις μεγαλύτερες γιορτές του χριστιανισμού, η αφόρμηση για θύμισες, επιστροφή στην οικογενειακή εστία και επανασύνδεση με την πολιτιστική μας κληρονομιά, μέσα από την αναβίωση των παραδόσεων, των ηθών και εθίμων μας. Έθιμα και παραδόσεις που διαφοροποιούνται από περιοχή σε περιοχή, διαφοροποίηση που ενισχύει ακόμη περισσότερο τους άρρηκτους δεσμούς των κατοίκων με…

[justforbooks]

Ο αέρας ελευθερίας που διαπνέει τις ιστορίες του Απουλήιου, οι σκαμπρόζικες σκηνές του Δεκαημέρου, τα σκοτάδια του Καραβάτζο, τα αρώματα της Τοσκάνης, τα όνειρα του Φελίνι και το κράνος του Φερνάντο Ρόσι υπάρχουν αυτούσια στην αυτοβιογραφία του Μίλο Μανάρα με τον τίτλο Αυτοπροσωπογραφία που κυκλοφορεί σε μετάφραση Χρήστου Σιάφκου από τις εκδόσεις ΚΨΜ.

Όταν εκδόθηκε το βιβλίο στην Ιταλία όλοι ζητούσαν μια συνέντευξη από τον κορυφαίο κομίστα, ο οποίος επέλεξε τη χρονιά της έξαρσης της πανδημίας και του κινήματος του #metoo για να γράψει την αυτοβιογραφία του, ουσιαστικά για να εξηγήσει ολόκληρη την κοσμοθεωρία που κρύβεται πίσω από το πολύχρωμο σύμπαν των δημιουργών των κόμικς, οι οποίοι, σε αυτόν τον τόμο, παίρνουν δικαιωματικά μια θέση δίπλα στους μεγάλους καλλιτέχνες όχι με έπαρση αλλά με την ακριβή ευθύτητα ενός δημιουργού που ξέρει πως το έργο του ‒όχι μόνο το δικό του αλλά και τόσων διάσημων ομοτέχνων του στους οποίους αποτίει φόρο τιμής‒ δεν εξαντλείται, όπως πολύ νομίζουν, στην εικονογράφηση ερωτικών ή άλλων ανάλογων περιπετειών, για τις οποίες τον έχουν κατηγορήσει, αλλά κρύβουν ένα καλλιτεχνικό όραμα, ακόμα και όταν φαίνεται εσκεμμένα ότι λοξοδρομούν.

Εν προκειμένω, πρόκειται για το όραμα ενός ανήσυχου δημιουργού, ο οποίος δεν επικαλείται επί ματαίω τη σπουδαία πολιτιστική παράδοση της χώρας του, κάνοντας αναφορές σε ονόματα όπως αυτό του αγαπημένου του Καραβάτζο ‒άλλο αποσυνάγωγο πνεύμα κι αυτός!‒, αλλά μπορεί, για παράδειγμα, να εξηγεί με ακρίβεια τις επιρροές του κιαροσκούρο στο αεροπλάνο που ζωγράφισε στο κόμικ που εμπνεύστηκε από τα δημιουργικά όνειρα του Φελίνι, και ας μην εκδόθηκε ποτέ, την ακρίβεια του φωτός στα πλάνα που συζητούσαν μαζί επί ώρες ή τη βαθιά συναίσθηση των μεγάλων γεγονότων που είχε όταν έφτιαχνε την εικονογραφημένη Ιστορία της Γαλλίας για τη Larousse.

Δεν είναι τυχαίο ότι αποφάσισε να ξαναστήσει ένα κόμικ από την αρχή μόνο και μόνο επειδή έδειχνε εσφαλμένα τον Λουδοβίκο IH να φτάνει στις Τουιλερί το 1814 με την αμαξά κλειστή και όχι ανοιχτή, όπως είχε συμβεί στην πραγματικότητα! Αυτά τον γέμιζαν χαρά και όχι απογοήτευση.

Με κύριους συνομιλητές και συνεργάτες τον Ούγκο Πρατ, τον περίφημο δημιουργό του Κόρτο Μαλτέζε, και τον Φελίνι, ο οποίος παρεμπιπτόντως είχε υπάρξει δεινός σκιτσογράφος, ο Μανάρα βρέθηκε να στοχάζεται από νωρίς πάνω στους κεντρικούς άξονες της εικονοποιητικής δημιουργίας και των αρχών που διαμορφώσαν την παράδοση του κόμικ στο οποίο αφοσιώθηκε αποκλειστικά, αρνούμενος να γίνει αρχιτέκτονας.

Επίτηδες δεν χρησιμοποιεί την έκφραση graphic novel σε καμία από τις αφηγήσεις του στο βιβλίο, οι οποίες συνοδεύονται από πλούσια εικονογράφηση ‒πώς αλλιώς;‒, και μια φορά που την αναφέρει είναι για κακό, ίσως γιατί με το βιβλίο του επιδιώκει να αποκαταστήσει τη μεγάλη δόξα της παλιάς σχολής που δεν εικονογραφούσε ούτε έφτιαχνε απλώς σενάρια παρά δημιουργούσε μεγαλόπνοες ιδέες τις οποίες άφηνε ανοιχτές στον αέρα της περιπέτειας.

Απόδειξη η ίδια του η ζωή, από τότε που ο Ούγκο Πρατ τον απέτρεψε να δουλεύει με ωράριο σε γραφείο και εκείνος βάλθηκε να γυρίζει όλο τον κόσμο μαζί με τη γυναίκα του και το κάμπερ όχημα του, στο οποίο φόρτωσε τον εξοπλισμό του, επισκεπτόμενος ακόμα και την Ελλάδα, όπου βρέθηκε να ζωγραφίζει μερικές από τις πιο γνωστές δημιουργίες του στους αμμόλοφους της Χαλκιδικής.

Πέρασε, επίσης, από τα Μετέωρα για να δει, όπως λέει, τις πόλεις μέσα από τους βράχους και έφτασε μέχρι την Ινδία εμπνευσμένος από το Το άρωμα των Ινδιών του Πιερ-Πάολο Παζολίνι.

Η ελευθερία ως η κεντρική αίσθηση που πρέπει να διαπνέει τα σκίτσα κάθε κομίστα, όπως αυτή που φυσούσε τα ατίθασα μαλλιά του Κόρτο Μαλτέζε του Πρατ και της δικής του ηρωίδας, της Μέλι, ήταν θέμα γενικότερης αισθητικής αλλά και προσωπικής και πολιτικής νοοτροπίας. Εξού και ότι, κατευθυνόμενος από το ίδιο ριζοσπαστικό κλίμα, δημιούργησε μαζί με τον Ούγκο Πρατ μια σειρά από κόμικς για τα άγνωστα μέρη της άγριας Δύσης, έχοντας ως σημείο αναφοράς τον Τζέιμς Φέμινορ Κούπερ, τον Ζέιν Γκρέι αλλά και τον Ναθάνιελ Χόθορν.

Οι κοινές διεργασίες οδήγησαν στη δημιουργία του περίφημου Όλα ξανάρχισαν μ’ ένα ινδιάνικό καλοκαίρι, όπου φυσικά πρωταγωνιστές ήταν οι καλοί Ινδιάνοι και όχι οι «κακοί» καουμπόηδες.

Το πρώτο, πανέμορφο και εντυπωσιακό στριπ αυτών των ιστοριών αποκάλυπτε ένα τοπίο άδειο από αμμόλοφους, γλάρους, με μια ήρεμη θάλασσα απ’ όπου ξεπρόβαλλαν οι όμορφοι εκπρόσωποι της ινδιάνικης φυλής. Μάλιστα, τα συγκεκριμένα σχέδια έτυχε να τα δείξει ο Μανάρα στον αείμνηστο Πρατ σε μια γόνδολα στη Βενετία με οριστικό κριτή έναν γονδολιέρη(!), φίλο του Πρατ, ο οποίος αποφάνθηκε ότι είναι όμορφα και ότι μπορούν να εκδοθούν. Το κόμικ έγινε τελικά διεθνής επιτυχία και πήρε βραβείο στο Φεστιβάλ της Ανγκουλέμ, το οποίο, όπως λέει ο ίδιος ο Μανάρα, είχε τη γενναιοδωρία να του χαρίσει ο Πρατ.

Γενικώς, από την τιμή που αποδίδει στα πρόσωπα που τον βοήθησαν έχει κανείς την αίσθηση ότι ο αυτοβιογραφούμενος κομίστας ήταν και είναι γεμάτος από αγάπη για την τέχνη και τη ζωή. Γι’ αυτό και στην εξιστόρησή του βάζει στο δεύτερο πλάνο τις απογοητεύσεις, αναλαμβάνοντας αποκλειστικά την ευθύνη των όποιων αστοχιών.

Η αλήθεια είναι ότι δεν μετανιώνει ούτε καν για τα πρώτα, παράνομα ερωτικά κόμικς τσέπης, παρά μόνο για το γεγονός ότι δεν ήταν τόσο επαγγελματικά, αναγνωρίζοντας το κλίμα της εποχής που ήθελε τους πρώτους κομίστες να καταφεύγουν σε αυτήν τη λύση αν ήθελαν να είναι οικονομικά ανεξάρτητοι, και μάλιστα σε μια εποχή που ο ερωτισμός ήταν ουσιαστικά ένας τρόπος εκφραστικής αντίστασης στη γενικότερη συντήρηση που επέβαλαν η Εκκλησία και οι πολιτικοί. Φροντίζει, δε, να μας θυμίσει ότι όλες αυτές οι κινήσεις ήταν απολύτως πολιτικές, αντίστοιχες με αυτές που επηρέασαν τον Παζολίνι ή που έκαναν τον Μάρκες να εμπνευστεί την Ερεντίνα, ένα κορίτσι από το Μακόντο, και να τη βάλει να το σκάσει με μια ομάδα περαστικών σαλτιμπάγκων, μια ιστορία που ο ίδιος λέει ότι επηρέασε βαθιά.

«Το Μακόντο είχε δώσει το όνομά του στο ιστορικό κέντρο του Μιλάνου που από τη δεκαετία του ’70 υπήρξε ένα από τα σημεία αναφοράς της αντικουλτούρας και της αμφισβήτησης», γράφει ο Μανάρα.

Στο ίδιο ριζοσπαστικό κλίμα ξεκίνησε να στήνει τις ιστορίες του Τζουζέπε Μπέργκμαν για το ανήσυχο πνευματικά περιοδικό «À Suivre», τις οποίες λέει ότι απαγόρευσαν στη Νότια Αφρική του απαρτχάιντ τη δεκαετία του ’80.

Στο ίδιο περιοδικό, στο τεύχος το αφιερωμένο στον Λένον λίγο μετά τον θάνατό του, φαντάστηκε τον τραγουδιστή των Beatles να συναντά τους εκπροσώπους διαφορετικών θρησκειών, όπως ο Ιησούς Χριστό, ο Βούδας και ο Μωάμεθ, «που τον παρουσίασα όπως έχει αποτυπωθεί στην ισλα��ική εικονογραφία, δηλαδή μ’ ένα πέπλο μπροστά στο πρόσωπο. Το έκανα με ακρίβεια και με σεβασμό. Δεν πρόσβαλα τις ευαισθησίες κανενός», γράφει χαρακτηριστικά.

Είναι η ίδια η εποχή που γνωρίζει τον Μέμπιους (Ζαν Ζιρό), τον Αντρέα Πατσιέντσα ή τον Ζορζ Βολανσκί που ξέρουμε ότι δολοφονήθηκε στο «Charlie Hebdo». Ήταν τότε που συναντιούνταν όλοι μαζί και κουβέντιαζαν περί δημιουργίας μαζί με τον Ζακ Μπρελ, τον Πάολο Κόντε, τον Ντέιβιντ Ριοντίνο και τον Φραντσέσκο Γκουτσίνι.

Αυτή η λίστα δεν έχει τέλος, αν αναλογιστεί κανείς με ποιους έχει συνευρεθεί αλλά και συνεργαστεί ο Μανάρα σε αυτήν τη ζωή: από τον Πέδρο Αλμοδόβαρ και τον Ρόμπερτ Όλτμαν μέχρι τον Λικ Μπεσόν και τον Ρομάν Πολάνσκι (για μια ταινία που δεν έγινε τελικά).

Στις αυτοβιογραφικές αυτές εξιστορήσεις του ο Μανάρα θα «ζωγραφίσει» το φόντο της αφήγησης με πλάνα από τα ατελείωτα ταξίδια σε διαφορετικές πόλεις του ορίζοντα, με σχέδια που έπλεκε μαζί με τον μόνιμο συνταξιδιώτη του Ούγκο Πρατ, όπως εκείνα για τον Μπόρχες, όταν φαντάζονταν από κοινού τις πόλεις-βιβλιοθήκες, αλλά και με εξαίσια, γαργαντουικά δείπνα με αμέτρητα πιάτα και άφθονο κρασί που συνήθιζε να του παραθέτει ο πάντοτε γενναιόδωρος Φελίνι.

Τίποτα λιγότερο δηλαδή από ένα συγκλονιστικό ταξίδι χωρίς τέλος ‒μια λέξη που πάντοτε μισούσε ο Φελίνι‒ με πρωταγωνιστές αληθινά πρόσωπα αλλά και τους δυο κεντρικούς ήρωες του, τους χαρακτήρες που ο ίδιος δημιούργησε, δηλαδή το θηλυκό alter ego του, τη Μέλι, και το αρσενικό, τον Τζουζέπε Μπέργκμαν, ως κεντρικούς εκφραστές της ελευθερίας και του ερωτισμού. Άλλωστε, το μυθιστορηματικό από το πραγματικό σε αυτήν τη βιογραφία με δυσκολία διαχωρίζονται και έχουν ως κοινό άξονα τον κόσμο του κόμικ.

Στις αυτοβιογραφικές αυτές εξιστορήσεις του ο Μανάρα θα «ζωγραφίσει» το φόντο της αφήγησης με πλάνα από τα ατελείωτα ταξίδια σε διαφορετικές πόλεις του ορίζοντα, με σχέδια που έπλεκε μαζί με τον μόνιμο συνταξιδιώτη του Ούγκο Πρατ, όπως εκείνα για τον Μπόρχες, όταν φαντάζονταν από κοινού τις πόλεις-βιβλιοθήκες, αλλά και με εξαίσια, γαργαντουικά δείπνα με αμέτρητα πιάτα και άφθονο κρασί που συνήθιζε να του παραθέτει ο πάντοτε γενναιόδωρος Φελίνι.

Τίποτα λιγότερο δηλαδή από ένα συγκλονιστικό ταξίδι χωρίς τέλος ‒μια λέξη που πάντοτε μισούσε ο Φελίνι‒ με πρωταγωνιστές αληθινά πρόσωπα αλλά και τους δυο κεντρικούς ήρωες του, τους χαρακτήρες που ο ίδιος δημιούργησε, δηλαδή το θηλυκό alter ego του, τη Μέλι, και το αρσενικό, τον Τζουζέπε Μπέργκμαν, ως κεντρικούς εκφραστές της ελευθερίας και του ερωτισμού. Άλλωστε, το μυθιστορηματικό από το πραγματικό σε αυτήν τη βιογραφία με δυσκολία διαχωρίζονται και έχουν ως κοινό άξονα τον κόσμο του κόμικ.

Στις αυτοβιογραφικές αυτές εξιστορήσεις του ο Μανάρα θα «ζωγραφίσει» το φόντο της αφήγησης με πλάνα από τα ατελείωτα ταξίδια σε διαφορετικές πόλεις του ορίζοντα, με σχέδια που έπλεκε μαζί με τον μόνιμο συνταξιδιώτη του Ούγκο Πρατ, όπως εκείνα για τον Μπόρχες, όταν φαντάζονταν από κοινού τις πόλεις-βιβλιοθήκες, αλλά και με εξαίσια, γαργαντουικά δείπνα με αμέτρητα πιάτα και άφθονο κρασί που συνήθιζε να του παραθέτει ο πάντοτε γενναιόδωρος Φελίνι.

Τίποτα λιγότερο δηλαδή από ένα συγκλονιστικό ταξίδι χωρίς τέλος ‒μια λέξη που πάντοτε μισούσε ο Φελίνι‒ με πρωταγωνιστές αληθινά πρόσωπα αλλά και τους δυο κεντρικούς ήρωες του, τους χαρακτήρες που ο ίδιος δημιούργησε, δηλαδή το θηλυκό alter ego του, τη Μέλι, και το αρσενικό, τον Τζουζέπε Μπέργκμαν, ως κεντρικούς εκφραστές της ελευθερίας και του ερωτισμού. Άλλωστε, το μυθιστορηματικό από το πραγματικό σε αυτήν τη βιογραφία με δυσκολία διαχωρίζονται και έχουν ως κοινό άξονα τον κόσμο του κόμικ.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[skandaladiaplokidiafthora]

«Κόλιαντα μπάμπου τσιτσί» παραδοσιακά χριστουγεννιάτικα έθιμα στον Έβρο

Tα Χριστούγεννα είναι από τις μεγαλύτερες γιορτές του χριστιανισμού, η αφόρμηση για θύμισες, επιστροφή στην οικογενειακή εστία και επανασύνδεση με την πολιτιστική μας κληρονομιά, μέσα από την αναβίωση των παραδόσεων, των ηθών και εθίμων μας. Έθιμα και παραδόσεις που διαφοροποιούνται από περιοχή σε περιοχή, διαφοροποίηση που ενισχύει ακόμη περισσότερο τους άρρηκτους δεσμούς των κατοίκων με…

[baby-magazino]

Τα τελευταία χρόνια, η Ελλάδα έχει γίνει το επίκεντρο για πολλούς πρόσφυγες που αναζητούν ασφάλεια και μια νέα ζωή σε ευρωπαϊκό έδαφος.

Οι δυσκολίες του να ξεκινήσεις από την αρχή

Οικονομικές προκλήσεις

Το οικονομικό τοπίο στην Ελλάδα ήταν δύσκολο, ακόμη και για τους πολίτες της. Για τους πρόσφυγες, η κατάσταση είναι ακόμη πιο επισφαλής. Τα νεαρά ζευγάρια βρίσκονται συχνά σε μια θέση όπου πρέπει να μάθουν να πλοηγούνται σε ένα νέο οικονομικό σύστημα, συχνά με περιορισμένες γλωσσικές δεξιότητες και ελάχιστους έως καθόλου οικονομικούς πόρους.

Εμπόδια στην απασχόληση: Η εύρεση μιας σταθερής εργασίας αποτελεί σημαντικό εμπόδιο. Πολλοί πρόσφυγες δεν αναγνωρίζουν τα επαγγελματικά τους προσόντα, αντιμετωπίζουν γλωσσικά εμπόδια καθώς και πολλές διακρίσεις.

Πρόσβαση σε βασικές ανάγκες: Η εξασφάλιση στέγασης, υγειονομικής περίθαλψης και εκπαίδευσης για τα παιδιά τους απαιτεί την πλοήγηση σε πολύπλοκα γραφειοκρατικά συστήματα, συχνά χωρίς την απαραίτητη υποστήριξη ή καθοδήγηση.

Συναισθηματική και ψυχολογική καταπόνηση

Η δημιουργία μιας οικογένειας υπό αυτές τις συνθήκες δεν είναι μόνο μια φυσική πρόκληση αλλά και μια συναισθηματική. Το τραύμα του εκτοπισμού, σε συνδυασμό με το άγχος της οικονομικής αστάθειας, μπορεί να επι��αρύνει τις νέες οικογένειες.

Ψυχική υγεία: Οι πρόσφυγες μπορεί να εμφανίσουν άγχος, κατάθλιψη και μετατραυματικό στρες. Η πρόσβαση σε υπηρεσίες ψυχικής υγείας είναι συχνά περιορισμένη, καθιστώντας δύσκολο για τους νέους γονείς να βρουν την υποστήριξη που χρειάζονται.

Πολιτιστική ενσωμάτωση: Η προσαρμογή σε μια νέα κουλτούρα, διατηρώντας παράλληλα τη δική τους κληρονομιά, είναι ένας συνεχής αγώνας. Οι νέοι γονείς προσπαθούν να βρουν μια ισορροπία που να επιτρέπει στα παιδιά τους να ευδοκιμήσουν και στους δύο κόσμους.

Η πορεία προς την ανάπτυξη και την ευημερία

Παρά τις συντριπτικές προκλήσεις, πολλά νέα ζευγάρια έχουν βρει τρόπους όχι μόνο να επιβιώσουν αλλά και να αναπτυχθούν και να ευημερήσουν στην Ελλάδα.

Κοινοτική υποστήριξη και αλληλεγγύη

Οι κοινότητες των προσφύγων συχνά σχηματίζουν ισχυρά δίκτυα υποστήριξης. Τα δίκτυα αυτά μπορούν να παρέχουν ουσιαστική βοήθεια, από την ανταλλαγή πόρων έως την προσφορά συναισθηματικής υποστήριξης.

Κοινοτικές πρωτοβουλίες: Πολλές κοινότητες έχουν καθιερώσει προγράμματα για να βοηθήσουν τις οικογένειες με τη φροντίδα των παιδιών, την εκπαίδευση και την επαγγελματική κατάρτιση.

Πολιτιστικές ανταλλαγές: Η διάδραση με τις τοπικές κοινωνίες μέσω εκδηλώσεων και πολιτιστικών ανταλλαγών έχει προωθήσει την αμοιβαία κατανόηση και υποστήριξη.

Εκπαίδευση και ανάπτυξη δεξιοτήτων

Η εκπαίδευση είναι ένα ισχυρό εργαλείο για να σπάσει ο κύκλος της φτώχειας και να επιτευχθεί οικονομική ανεξαρτησία.

Πρόσβαση στην εκπαίδευση: Οι οικογένειες δίνουν προτεραιότητα στην εκπαίδευση για τα παιδιά τους, αναγνωρίζοντάς την ως πύλη προς καλύτερες ευκαιρίες. Ορισμένοι νέοι γονείς επιδιώκουν επίσης περαιτέρω εκπαίδευση ή επαγγελματική κατάρτιση για να βελτιώσουν τις προοπτικές απασχόλησής τους.

Κατάκτηση της γλώσσας: Η εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας είναι ζωτικής σημασίας για την ενσωμάτωση και την πρόσβαση σε καλύτερες ευκαιρίες απασχόλησης. Πολλές οικογένειες αφιερώνουν χρόνο σε μαθήματα γλώσσας για να βελτιώσουν τις επικοινωνιακές τους δεξιότητες.

Το μέλλον των προσφυγικών οικογενειών στην Ελλάδα

Το ταξίδι της δημιουργίας μιας οικογένειας ως πρόσφυγας στην Ελλάδα είναι αναμφίβολα δύσκολο, αλλά είναι επίσης γεμάτο ελπίδα και δυνατότητες. Με την υποστήριξη τόσο των τοπικών κοινοτήτων όσο και των διεθνών οργανισμών, τα νεαρά ζευγάρια χαράζουν ένα μέλλον που υπόσχεται πολλά για τους ίδιους και τα παιδιά τους. Η ανθεκτικότητά τους χρησιμεύει ως μια ισχυρή υπενθύμιση της ικανότητας του ανθρώπινου πνεύματος να προσαρμόζεται και να ευδοκιμεί ενάντια σε όλες τις αντιξοότητες.

��ρθρογραφία: Eric Nawebi