#παω να κανω μπανιο

[isidoros69]

ζηλεύω, λίγο τώρα... να φας και ψωμί!

ένα καλησπέρα στην όμορφη κυρία. τι έφαγες σήμερα; εγώ τίποτα ακόμη, όμως θα φάω έξω πιο μετά. ελπίζω να είσαι καλά! με αγάπη, ένας μυστήριος φαν. Υ.Γ. Ω ΝΑΙ ΣΑΒΟΥΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ε>~

#ερε γλεντια

Ωρε μυστηριε φαν, που εισαι οσο αγνωστος οσο οι καβλες μου για εναν κανίβαλο

γιγαντες εφαγα, και το βραδυ θα φαω αυγα μαλλον (ΕΤΣΙ ΡΕ, ΝΗΣΤΕΙΑ ΑΠΤΑ ΛΙΝΤΛ!)

[sugaroto]

ΚΑΝΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΖΕΣΤΗ ΕΔΩ

ΜΕ ΤΟ ΠΟΥ ΦΥΓΩ ΘΑ ΠΑΩ ΣΤΗΝ ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΜΕ ΨΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΘΑ ΜΠΩ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΨΥΓΕΙΟ

ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΘΑ ΠΑΩ ΓΙΑ ΜΠΑΝΙΟ ΣΤΗΝ ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΡΑΛΙΑ

ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΘΑ ΚΑΝΩ ΝΤΟΥΖ

ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΘΑ ΠΑΩ ΝΑ ΕΝΟΧΛΗΣΩ ΤΑ ΞΑΔΕΡΦΙΑ ΜΟΥ

ΚΑΙ ΑΝ θέλουν να συνεχίσουμε το άβαταρ <3

Αυτά.

Κάνει ζέστη

Υγρασία του νησιού my beloved που μου δίνεις αισθηματική βρογχίτιδα και ξεραμένα χέρια how I miss you

Τελικά ο ουρανός της Αθήνας είναι γκρι από τη ζέστη όχι από το ✨🦹‍♀️👹ΝΕΦΟΣ👹🦹‍♀️✨

[ann222sblog]

ΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ;ΣΕ ΝΙΩΘΩ.ΜΕΤΡΑΩ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΑ.ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΤΩΡΑ.ΟΧΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ.ΤΩΡΑΑΑΑ!!!ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΑΓΩΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΝ ΘΑ ΠΑΩ ΣΠΙΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΜΠΑΝΙΟ ΝΑ ΒΓΩ ΓΙΑ ΠΟΤΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΚΑΤΣΩ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΠΡΩΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΙΑ.ΦΙΛΟΙΙΙ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ.ΥΠΟΜΟΝΗ.ΜΠΟΡΩ.ΜΠΟΡΕΙΤΕ .ΜΠΟΡΟΥΜΕΕΕ.ΔΩΣΤΕ ΤΑ ΟΟΟΟΛΑΑΑ.ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΘΑ ΑΚΝΕΙΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΣΥ ΜΠΟΡΕΙΣ ΤΩΡΑ ΜΕ ΤΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΠΟΥ ΣΟΥ ΧΕΙ ΑΠΟΜΕΙΝΕΙ ,ΜΕ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΠΟΥ ΚΑΠΟΥ ΞΕΜΕΙΝΕΙ.ΟΜΩΣ ΈΡΧΕΤΑΙ.ΕΣΥ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΕΡΘΕΙ.ΤΩΡΑ ΚΙ ΟΛΑΣ

Είμαστε δυνατοί

[xehasmenesithakes]

ΧΑΡΗ ΣΕ ΒΛΕΠΩ

Πραγματικααα θα θελα να ξερα που ειναι ολοι αυτοι που μου μοιαζουν τοσο,παω να κανω μπανιο τωρα..εγω μετα τις 11

[paranoia-me-podia]

Αν σε επηρεαζουν οι δδ πλιζ μην το διαβασεις<3

ugh, δδ λοιπον...

Βασικα ειναι πρωτη φορα που θα εκφρασω τα συναισθηματα μου για τις δδ, η περισσοτεροι δυστυχως δεν ξερουν καν τις κατηγοριες των δδ. Εγω θα μιλησω για βουλιμια και για αδηφαγικη διαταραχη (binge eating disorder) καθως με κατεχουν αυτες. Ολα ξεκινησαν οταν ημουν εκτη δημοτικου, η βουλιμια μου χτυπησε τοτε την πορτα. Με κοιτουσα στον καθρεφτη και επιανα το σωμα μου στα σημεια που ενιωθα ασχημα, κ αμεσως μετα εγραφα στο γκουγκλ "πως να χασω γρηγορα κιλα" για εβδομαδες τυλιγα αυτα τα σημεια με μεμβρανη καθως ειχα διαβασει οτι ετσι καιει πιο γρηγορα το λιπος και θα σταματουσαν επιτελους να με φωναζουν οι συμμαθητες μου "χοντρη, χοντρη". Προφανως και ολα εγιναν ματαια, ετσι φτανουμε στο γυμνασιο ηταν οι χρονιες που μειωνα γευματα, εχανα καποια κιλα αλλα μετα τα επαιρνα πισω αμεσως. Τριτη γυμνασιου αρχισαν τα πρωτα σταδια της αδηφαγικης διαταραχης, αρχικα επελεγα να τρωω μερα παρα μερα και οταν το συνηθιζα με κρατουσα νηστικη οσες μερες αντεχα. Πηγαινα στην κουζινα επιλεγοντας να "φαω" μονη μου, λερωνα το πιατο μου και το εβαζα στον νεροχυτη. Το ενα εφερε το αλλο και το binge eating disorder ειναι η ρουτινα μου μεχρι και σημερα, απο την αφαγια περασα στο να τρωω μεγαλες ποσοτητες, δεν πεινουσα αλλα ειχα την αναγκη να φαω, τρωω μονη μου τα τελευταια 5 χρονια, εχω υπερφαγικα επεισοδια αν οχι καθε μερα τις περισσοτερες μερες της εβδομαδας... Εννοειται οταν ο εγκεφαλος μου ξεθολωνει απο αυτη την κατασταση αρχιζω και αγχωνομαι για το βαρος μου, την εμφανιση μου κλπ και καπου εκει φτανω να λεω το γνωστο ποιηματακι "απο αυριο δεν θα ξανακανω καμια βλακεια,, ακομα περιμενω αυτο το αυριο... Μετα τις πανελληνιες αποφασισα να παω σε διατροφολολο. Ολα πηγαιναν καλα τον πρωτο χρονο, ειχα χασει κοντα 10 κιλα. Ο εσωτερικος μου εαυτος ηταν λες και με ειχε αφησει και τα χα βρει με μενα αλλα αυτο δεν κρατησε δυστυχως, η μια υπερφαγια εφερε την αλλη και την αλλη... Μια εχανα, μια εμενα στασιμη, μια επαιρνα. Ολο αυτο ειχε αρχισει να με κουραζει ψυχολογικα, ετσι φτανουμε στο φετος οπου σταματησα την διατροφολογο. Της ειπα να κανουμε ενα μπρεικ μεχρι να τα βρω με εμενα για να μπορεσω να ακολουθησω παλι ενα προγραμμα, μπας και καταφερω να με βοηθησω αλλα αναρωτιεμαι αυτες τις μερες, θα καταφερω ποτε να με βοηθήσω; (μαλιστα πολλες φορες μου χει συμβουλεψει ψυχολογο ειδικευμενο σε δδ αλλα ακομα δεν εχω βρει την δυναμη να παω). Ναι δεν μπορω να με βλεπω στον καθρεφτη, ηταν 2 ολοκληρα χρονια που οταν εμπαινα για μπανιο κοιτουσα αντιθετα απο τον καθρεφτη για να μην δω το σωμα μου (καποιες φορες ακομα το κανω), οι περισσοτεροι οταν περνανε απο τζαμαριες κοιτανε για να δουν πως φαινονται (εγω αν το κανω θα βαλω τα κλαματα), ολοι φωνάζουν "να αγαπας το σωμα σου,, (πως να το αγαπησω οταν συχαινομαι καθε κομματι του;), "αν δεν σε αγαπησεις εσυ πρωτα δεν θα σε αγαπησει κανεις,, (α δηλαδη αν με αγαπησω θα πεσουν ολοι στα ποδια μου; δεν εχει σημασια να στεκεσαι διπλα στον αλλον και να του δινεις δυναμη οταν σε χει αναγκη;). Εχω φιλες που ειναι αδυνατες και μιλανε 24/7 για τα κιλα τους, εχω φιλες που βγαινουμε και καθε φορα μου λενε "πω πω πρεπει να χασω κιλα σαν τερας εχω γινει,, (αρα εμενα με βλεπουν σαν τερας;), εχω φιλες που οποτε βγαινουμε μου τσιμπανε τα μαγουλα και λενε "κοιτα κατι ζουμερα μαγουλακια,, (πηρα να κανω μασαζ στο πρόσωπο για να ξεπρηστει), εχω φιλες που μου υπενθυμιζουν καθε φορα ποσο ασχημη ειμαι.

Δεν λεω οτι δεν μπορουν οι ιδιες να εκφρασουν το πως νιωθουν αλλα ο τροπος που το κανουν ειναι λες και πετανε σποντες για μενα για να νιωσω μειονεκτικα και να κανω κατι για τον εαυτο μου. Οταν ειχα ξεκινησει με την διατροφολογο κ το χαν μαθει ηταν σε φαση "μπραβο ρε συυ καλα εκανες,, ναι οκ νιωθεις καλυτερα ας πουμε τωρα που το πες;

[kotopoule]

“ Άλλαξες “

Το πρωτο μου αγορι, ο πρωτος ερωτας , το πρωτο φιλι . Ολα ειναι πιο ροδινα και ονειρεμενα στα 16. Ν��μιζεις οτι ζεις σε μια ταινια, οτι ολα θα πανε τελεια, ομως πουφ ξυπνας αποτομα με το χαστουκι που σου δινει η ζωη για να επανελθεις. 

Απο τοτε ειχαν περασει 4 χρονια. Ναι, 4 χρονια απο την τελευταια φορα που σε ειδα τοτε στην αποφοιτηση μας. Ειχαμε σταματησει απο τοτε να μιλαμ. Ενα γεια και αυτο με το ζορι βεβαια υπηρχαν ακομα καποιες στιγμες αναμεσα μας, βλεμματα, στιγμες που με υποστηριζες, στιγμες που ηλπιζα καποιοα πραγματα να ηταν διαφορετικα. 

Βλεπεις οσο διαφορετικοι μπορει να ημασταν σαν χαρακτηρες ξερεις το λεγομενο κακο παιδι  με τις ισως οχι και τοσο καλες και υποδειγματικες παρεες και το καλο κοριτσι του σχολειου που πρεπει παντα να ειναι υποδειγματικη σε ολα που παντα πρεπει να ειναι η πριγκιπισσα ολων και να λεει παντου ναι και να ειναι τελεια, αλλο τοσο μοιαζαμε στο μεσα μας ενιωθα το ιδιο με εσενα. Φοβομουν ομως μην το καταλαβεις. Ισως και αυτο να ηταν που να με τρομαζε πιο πολυ. Το να σε ζηλευω που μπορουσες να εισαι ο εαυτος σου και να τον υπερασπιζεσαι, γιατι εγω δυστυχως δεν μπορουσα. Μαλιστα ειχα τρομοκρατηθει οταν ανοιχτηκα εστω και λιγο αλλα οπως παντα με καθησυχασες. Με αγαπουσες και για τους δυο μας χωρις ομως εγω να το καταλαβω.

Σημερα, στην ιδια πολη δυο ξενοι. Οχι μεχρι πριν λιγο καιρο. Καθησα στην καφετερια που συχναζαμε απο τοτε στο λυκειο. Ποσο μου ειχε λειψει ολο αυτο το μερος . Καθησα με μια φιλη μου στο μεγαλο γωνιακο τραπεζι καθως περιμεναμε παρεα. Γελουσαμε και σαχλαμαριζαμε καθως μου μιλουσε για εναν τυπο που ειχε γνωρισει προσφατα, παρ��γειλαμε και τοτε γυρισα για να παρω τα τσιγαρα μου απο την τσαντα μου.

Τι ειρωνεια... Να καπνιζω εγω.. Θυμαμαι τοτε που καθομασταν ενα βραδυ σε εναν παγκακι με μπιρες, σε κοιτουσα καθως εκανες κυκλακια με τον καπνο του τσιγαρου και τοτε με κοιταξες με σοβαρο υφος και μου ειπες οτι αν ποτε  καπνιζα θα με σκοτωνες. 

Και τοτε το βλεμμα μου καρφωθηκε πανω σου, μονο που εσυ ηδη κοιταζες εμενα. Παγωσα, τα λιγα δευτερολεπτα που μειναμε ετσι μου φανηκαν αιωνας. Κι ξαφνηκα ενιωθα ολα οσα ειχα ζησει αυτους τους λιγους μηνες μαζι σου. Ολα τα ωραια και τα ασχημα, στιγμες , συναισθηματα.  Αουτς. Πολεμουσα τον εαυτο μου να μην σε ξανα κοιταξει. Ειχαμε αλλαξει. Πλεον δεν κοιτουσα ενα αγορι λυκειου, αλλα εναν νεαρο γεματο τρελα ονειρα, που ηταν πλεον πιο χαρουμενος απο οτι τοτε και ισως μια σταλα πιο σοβαρος. Ουτε εγω ημουν πλεον ιδια, για αρκετο καιρο τα τελευταια χρονια δεν ημουν ο εαυτος μου και τοτε ηταν στιγμες που καταλαβαινα για τους δαιμονες σου.. ειχα αρχισει να εχω και εγω τους δικους μου. Μονο που οταν σε ειδα ειχα ηδη απο καιρο αρχισει να τους κανω φιλους και να ξανα βρισκω τον εαυτο μου, ανανεωμενο να εχει πεταξει τις φοβιες του να τον υπερασπιζεται γι αυτο που ειναι και για τις αποψεις του ,να τον αγαπα λιγο λιγο με τα <<προβληματα>> του. Βλεπεις αργησα να σπασω το τσοφλι μου και να πεταξω μονη μου αλλα το καταφερα κια ισως να βοηθησες και εσυ σε καποια σημεια. 

Σηκωθηκα να παω στο μπανιο δεν αντεχα αλλο να ειμαι διπλα σου και να μην μπορω ουτε να σε κοιταξω, εσκαγα, κυριολεκτικα καιγομουν, ενιωθα οτι ολα μου τα αισθηματα με έπνιγαν και ειχαν γυρισει και απλα ηθελα να σε αρπαξω στην αγκαλια μου να σου πω ποσο μου ειχες λειψει να σε φιλησω και να σε αποχαιρετησω οπως επρεπε να ληξουμε καθε παρεξηγηση που μπορει να ειχε υπαρξει.

Βεβαια δεν ζουμε σε ταινια και δυστυχως δεν μπορω να ειμαι ο σεναριογραφος σε ολες τις πτυχες της ζωης μου. Ξερες, ειμαι περισσοτερο του μονολογου και των ονειρων. Οι διαλογοι με δυσκολευουν λιγο ακομα και η δραση δεν ειναι το φορτε μου. 

Κοιταξα τον εαυτο μου στον καθρεφτη και εριξα παγωμενο νερο στα μουτρα μου για να συνελθω. Για μια στιγμη θα νομιζε κανεις οτι νιωθω αισθηματα ακομα για σενα. Ισως και να το κανω, μα τελικα μερικες φορες ειμαστε πιοτερο ερωτευμενοι με τις αναμνησεις που θελουμε να κρατησουμε και ειναι καλυτερα. Οι αναμνησεις δεν μπορουν να σε πονεσουν, οχι παντα τουλαχιστον και οχι ολες. Ετσι εγινε και με εσενα κρατησα μονο τις καλες, κρατησα πραγματα απο εσενα που εβλεπα μονο εγω και ισως ετσι να μπορεσω να διατηρησω το ονειρο του πρωτου ερωτα του εφηβικου εκεινου στα 16.

Κοιταξα για τελευταια φορα το ειδωλο μου στον καθρεφτη καθως σκουπιζα τα νερα απο πανω μου με ενα χαρτι. Στα ηχεια ακουγοταν το τραγουδι που ακουγαμε στην επιστροφη απο εκεινη την εκδρομη στην Αθηνα, φοροντας την καινουρια σου ζακετα και με ειχε παρει ο υπνος πανω σου και εσυ με κοροιδευες. 

Οταν βγηκα επεσα πανω σου.Το αρωμα σου ακομα το ιδιο αλλα εσυ αλλος τουλαχιστον στα ματια μου, μια βελτιωμενη εκδοση του εαυτου σου. Σου ταιριαζει.

 Χαιρετηθηκαμε, ρωτησες αν ειμαι καλα και πως τα παω στην καινουαρια μου ζωη. Σου ειπα χαρηκα που σε ειδα,μια αληθεια με μια δοση ψεμματος, και ελπιζω να τα περνας τελεια.

 Πριν προλαβω να κατεβω τις σκαλες σε ακουσα να φωναζεις το ονομα μου.

- Αλλαξες. 

Καθως με κοιτουσες με ενα υφος περιεργο. Διέκρινε κανεις  ενθουσιασμο, δυσπιστια ακομ�� και υπερηφανια θα ελεγα. Σαν γονιος που βλεπει το μικρο του να μεγαλωνει.

-Σε ευχαριστω? κανοντας σου μια γκριματσα αποριας που παντα με κοροιδευες γιατι ελεγες σου θυμιζα τον σκυλο σου... 

- Σου παει... μου εκλεισες το ματι, μου χαμογελασες και εφυγες.

Κι εκεινη την στιγμη ηταν που ευχηθηκα να ειχαμε γνωριστει αργοτερα. Να μωρε, με τις βελπτιωμενες εκδοσεις του εαυτου μας. Ετσι θα ειχαμε λιγο παραπανω χρονο. Να σε μαθω καλυτερα, να με μαθεις καλυτερα. Να σου δειξω πραγματικα πως ειμαι χωρις φοβο οτι θα με κρινεις εσυ ή οι αλλοι. Να ειχαμε καλυτερες στιγμες να θυμομαστε. Ελπιζω να περνας καλα και να εισαι χαρουμενος. Ξερω οτι σε λιγα χρονια δεν θα με θυμασαι και οτι ολα για σενα δεν θα ειναι παρα μονο μια θολη αναμνηση. Δεν με ενοχλει. Ξερεις με ανακουφιζει, γιατι ��ερω οτι πλεον δεν κραταμε αυτη την παιδικη κακια που ειχαμε τοτε και μπορω να προχωρησω να ξεχασω να συγχωρησω. Ελπιζω να βρεις αυτη την αγαπη που ελεγες και να περνας καλα και να κανεις ολα τα ονειρα σου πραγματικοτητα. Και εγω να κανω τα ονειρα μου, να βρω τον εαυτο μου ολοκληρωτικα και να τον αγαπησω να προχωρησω και να κανω αυτο που με κανει χαρουμενη και με γεμιζει. 

Γιατι;

Γιατι, ΑΛΛΑΞΑΜΕ!  

[stories-for-my-kitten]

Καθομαι στον καναπε του σπιτιου μας και βλεπω ποδοσφαιρο οσο εσυ κανεις μπανιο. Λιγη ωρα πριν τελειωσει το παιχνιδι ερχεσαι διπλα στην τηλεοραση εχοντας κανει τα μαλλια σου κοτσιδακια, με τα εσωρουχα και τις ψηλες καλτσες που ξερεις ποσο μου αρεσουν. Εκθειαζω την κορμαρα σου και αυτα που φορας και σου λεω να κατσεις διπλα μου να σε παρω αγκαλια. Ερχεσαι, σε κλεινω στην αγκαλια μου και “τυχαια” αφηνεις το χερι σου πανω στο παιχνιδι σου. Ειναι παραπανω απο εμφανες οτι θελεις να παιξουμε ,και θελω κι εγω, ομως δε θελω να σε αφησω να με κανεις οτι θες. Οποτε παριστανω οτι δινω προτεραιοτητα στο ματς. Ποιος ειπε ομως οτι δε μπορω να κανω 2 πραγματα ταυτοχρονα? Κατεβαζω το χερι μου αναμεσα στα ποδια σου και αρχιζω να τριβω με δυναμη το γατακι σου...Λιγο αργοτερα εχει μπει μεσα απ’το εσωρουχο σου και τα δαχτυλα μου προσπαθουν να μπουν μεσα σου. Εισαι με τα ποδια πανω στο τραπεζακι και εγω κοιτοντας την τηλεοραση σου κανω μασαζ και σε ακουω να σκουζεις και να ζητας το παιχνιδι σου. Οταν το μουνακι σου ειναι αρκετα υγρο, σου δινω τα δαχτυλα μου για να γευτεις τον εαυτο σου, πιανω το πηγουνι σου και κοιτωντας σε στα ματια σου εξηγω τι προκειται να συμβει. “Αν θελεις να παιξουμε, θα φερεις το κολαρο σου, το λουρι και το πλαγκ και θα καθισεις σαν καλο κοριτσι να σε περιποιηθω μεχρι να τελειωσει το ματς. Καταλαβες πριγκιπισσα???” Κουνας καταφατικα το κεφαλι και με ενα φιλι σε στελνω να εκτελεσεις τις οδηγιες μου...Μολις γυρισεις καθεσαι διπλα μου και σηκωνεις τα μαλλια για να σου βαλω το κολαρο σου. Mετα σε φιλαω και σε ξαπλωνω καθετα πανω μου και αφου βγαλω το εσωρουχο σου, σου λεω οτι πρεπει να εισαι ηρεμη οσο σε ανοιγω, ριχνοντας μερικες σφαλιαρες για να καταλαβεις οτι το εννοω. Βαζω λιγο λιπαντικο στο δαχτυλο μου και αρκετο εκει πισω και αρχιζω να κανω μασαζ και να το βαζω λιγο λιγο μεσα σου. Σε δαχτυλωνω κοιτοντας το ματς και οποτε κανεις φασαρια τρως και απο μια στον κωλο. Λιγο με��α γεμιζω το πλαγκ με λιπαντικο και αρχιζω να το σπρωχνω μεσα σου με κυκλικες κινησεις. Βοηθας λιγο κι εσυ και οταν εισαι ετοιμη καθεσαι κατω, σου βαζω και το λουρι και παιρνεις αγκαλια το ποδι μου. Κραταω το λουρι σου και βαζω το δαχτυλο μου στο στομα σου και καθομαστε ετσι μεχρι να τελειωσει το παιχνιδι. Μολις τελειωσει, σου δινω ενα φιλι στο μετωπο και κρατωντας το λουρι, σε παω προς το σεξοκρεβατο. Φτανεις μπουσουλωντας, ανεβαινεις πανω και στηνεσαι στα τεσσερα. Δενω το λουρι σου στα καγκελα του κρεβατιου και σε φιλαω προτου σου δωσω το παιχνιδι σου στο στομα. Αρχιζω να γαμαω το στομα σου ενω χαιδευω τον κωλο σου και σπρωχνω το πλαγκ προς τα μεσα.Καθε φορα που το σπρωχνω, μουγκριζεις κατι που με κανει να γινομαι πιο σκληρος ενω ειμαι μεσα στο στομα σου...Οσο ρ��υφας τα μπαλακια μου, βγαζω το πλαγκ και κοιτωντας τα πανεμορφα ματια σου, στο βαζω στο στομα “για να κανεις ησυχια οσο σε χρησιμοποιω”. Ερχομαι απο πισω σου, ανοιγω τα κωλομερια σου και βαζω αργα το παιχνιδι σου μεσα. Αρχιζω να σε γαμαω αργα ενω σφιγγω με δυναμη το στηθος σου. Aυξανω την ταχυτητα και λιγο μετα βαζω το χερι μου στο κεφαλι σου. Κλεινω τα δαχτυλα μου και τραβαω τα μαλλια σου προς τα πανω. Θελω να με δεις να σε ξεκωλιαζω απ΄τον καθρεφτη του μπανιου. Θελω να δεις ποσο υποτακτικη εισαι με το πλαγκ στο στομα. Πλεον σε σκιζω οσο πιο γρηγορα μπορω κρατωντας το κεφαλι σου και σφιγγοντας το μπουτι σου τοσο δυνατα που αφηνω μελανιες. Το βλεμμα σου ειναι κενο και οταν πεφτει το πλαγκ απ’το στομα σου καταλαβαινω οτι εισαι στο σημειο που μπορω να σε κανω ο,τι θελω. Βαζω το χερι μου στο γατακι σου και αρχιζω να το κουναω οσο πιο γρηγορα γινεται. Προσπαθεις να με εμποδισεις αλλα παρινω το χερι σου και το βαζω πισω απ΄την πλατη σου. Ουριλαζεις απ’την καυλα ομως συνεχιζω να παιζω με το μουνακι σου καθως σε γαμαω. Τα ματια σου δακρυζουν την ωρα που φωναζεις οτι εισαι η πουτανα μου και αποφασιζω να αλλαξουμε σταση. Βγαζω, το λουρι και σε ξαπλωνω κατω για να αφησω τα ποδια σου στους ωμους μου και να μπω μεσα σου. Σε τρυπαω τραβοντας τα χερια σου προς το μερος μου και καυλωνω με το ποσο εχεις μουδιασει. Κατεβαζω τα ποδια σου και ξαπλωνω για να σε φιλαω οσο στον μπηγω οσο πιο βαθια γινεται.... Τραβαω τα μαλλια σου και κλεινω το στομα σου και τρελαινομαι βλεποντας τα ματια σου να γυριζουν απ΄την καυλα...Σου λεω οτι εισαι δικια μου και οτι τα πηγες περιφημα και το μονο που μενει ειναι να σε μαρκαρω. Βγαινω απο μεσα σου και μετα απο λιγο το σπερμα μου σχηματιζει γραμμες απ’το λαιμο μεχρι την κοιλια σου. Καθαριζεις το παιχνιδι σου, καθομαι διπλα σου και σε παιρνω αγκαλια οσο σε σκουπιζω. Συντομα θα παραγγειλουμε και θα δουμε ταινια ❤️

[aomati-elpida-twn-romantikwn]

Ημερα καραντινας δεν θυμαμαι σηκωθηκα το πρωι εφαγα πρωινο μιλησα με την κολλητη μου για λιγο τσακωθηκα με τους δικους μ και πηρα κινητο και ακουστικα για να παω στο δωματιο να περασω το πρωι μου.Μετα απο αρκετη ωρα πηγα να φαω μεσημεριανό ειδα οτι μ ειχε ξαναστειλει η κολλητη μου μιλήσαμε και ξανα κλειστηκα στο δωματιο μου μεσα απο την βαρεμαρα αποφασισα να ξανα ασχοληθω με ενα κομματι που προσπαθω να γραψω εδω και περιπου ενα μηνα, τελειωσε και δεν ειχα τι να κανω, ακουσα το παιδι με το μπαλονι του τζεο(το πρωτο για οσους ξερουν) και μ ηρθε εμπνευση ,εγραψα αλλα 2 κομματια το οποια δεν θα δημοσιευτούν ποτε λογω οτι δειλιαζω να πω μεχρι και στους γονεις μ οτι θελω να το κανω εστω και σαν χομπυ αλλα δεν βαριεσαι τα διαβαζω και μαρεσουν.Δυστηχως σημερα εβρεχε ομψς και δεν μπορουσα να βγω εξω να περπατησω και να απολαυσω την σιωπη πισω απο τα ακουστικά μου οποτε πηγα για ενα μπανιο ,ενω ειχα μαζι μου και το ηχειο ππυ ειχα βαλει στο ριπιτ το ΕΕΓΤΚΑ απο τα μαντ και να σκεφτομαι ολο το "χορευτικο" που εκανε στα μαντ (με το πεσιμο,κλες) και γυρισα εφαγα ενα γρηγορο βραδινο ωστε να κοιμηθω με την ιδια ελπιδα που επεσα για υπνο και χθες.Κατι να αλλαξει αυριο

Καληνυχτα<3

@georvsd @solmeister13

[incorrect-para-pente]

Αγγελα: Θελω να παω στο μπανιο αλλα βαριεμαι

Φωτης: Και εγω τι να κανω? Να σε κουβαλησω?

Αγγελα:

Φωτης:

Αγγελα: ΔΕΝ ΘΑ ΣΟΥ ΠΕΣΕΙ ΚΑΙ Ο ΚΩΛΟΣ

[companionofthemoon]

Χθες μου είχε πει η μανα μου να σφουγγαρισω την βεράντα εγω ολο το ξεχναγα κ τλκ το έκανε αυτη. Οκευ έπρεπε να ειχα ασχοληθεί για ενα 10λεπτο κ να το κανω. Σμρ ειχα κτλβει οτι ειχε ακομα νεύρα μαζι μ. Ήθελα να παω για μπάνιο αλλα επειδή ηταν λίγο μακριά κ οτι θα πήγαινα με το ποδήλατο(που κανονικά δεν πρέπει ξα κανω) δεν με άφησε. Ο κολλ μου δεν ήθελε να κάνουμε μπάνιο εδω κοντά γτ δεν τόσο ωραίο το σεβαστηκα κ πηγε μ��νος τπυ. Έρχεται η μανα μου σπίτι κ μου λέει οτι δεν με άφησε (1)

Έρχεται κ μου λεεθ οτι δεξ με αφησε και γιατί είμαι τιμωρία. Πρώτη φορά μου λεει αυτη την λέξη στα 15 χρόνια που ζω κ γιατί ρε γιατί δεν σφουγγάρισα την βεράντα. Μου χαλασε ολη τημ διάθεση κ το γεγονός οτι θυμήθηκα οτι δεν μπορώ να κανω ποδήλατο. Νιώθω οτι μου στερειτε η ελευθερία κ πριν κανα μισάωρο που στέλνει μνμ ο κολλ που λεει οτι ειναι εξω απο το σπίτι να κατέβω κάτω για μπάνιο γτ εκεί που οηγε ηταν κρύα. Τπυ ειπα οτι δεν ξέρω καν αν θα με αφήσει η μανα μ κ να την ρωτήσω δ μπορώ (2)

Γτ θα δει οτι έκλαιγα κ γνκ γιατί τωρα δεν θέλω να βγω απι το δωμάτιο μου. Ένιωσα ασχημα γτ ήρθε μέχρι το σπίτι κ εγβ του ειπα οτι δεν μπορούσα. Δεν μπορώ να κτλβω γτ πρεπει να μου χαλάει την διάθεση ετσι για κάτι τοσο μικρό. Τώρα ειμαι στο δωμάτιο μου(κλειδωμενη μεσα) κ Κλαίω. Δεν θέλω να βγω εξω κ δεν είμαι καλά. (3)

Για καποιο λογο μου φαινεται λιγο αστειο γιατι η δικια μου μανα με εκανε να νιωθω εξισου σκατα για ασημαντα πραγματα και νομιζει ακομα και σημερα οτι εγω περνουσα υπεροχα στην εφηβεια μου. Ολο αυτο γινεται ξεκαθαρα απο καπριτσιο ας πουμε της μαμας σου να σου επιδειξει την δυναμη της καθως την εκνευρισες μια φορα οποτε ειπε να στο ανταπωδωσει και η πιο απλη απαντηση οπως και αυτη που θα σου πει ειναι “γιατι μπορω”. Ξερω πως νιωθεις σκατα αλλα μεταξυ μας ε δεν ειναι τοσο σημαντικο εν τελει και σε λιγο καιρο δεν θα το θυμασαι καν.. Αυτη τη στιγμη δεν μπορεις να το αλλαξεις απλα πες στον κολλητο σου οτι ξερεις κατι παιχτηκ�� μια μαλακια στο σπιτι και θα πατε για μπανιο καποια αλλη στιγμη. Τωρα ξερω οτι αυτη δεν ειναι η απαντηση που ηθελες αλλα αυτη την απαντηση σου δινω ως 20χρονη κομπ που εχει φαει τοσο τετοιο ντραμα στη ζωη της που το εχει σιχαθει 

[o-xarths-twn-asteriwn]

Το Σάββατο που δεν ήμασταν μαζί.

Το Σάββατο που δεν ημασταν μαζι.

Πανε μερες που με αφησες.

1 βδομάδα σχεδον,παρα μια μερα.

Ξυπνησα το πρωι και κοιταξα τον εαυτο μου στον καθρεφτη και σκέφτηκα:

"Τι κανω;γιατι την αφηνω να μου φυγει;Μηπως δεν πρεπει να την αφησω;Μα της υποσχεθηκα πως θα προσπάθησω για εμας"

Ντυνομαι γρήγορα για να προλαβω να παω στην σταση και να παρω το λεωφορειο.

Δεν εισαι μεσα.

Συνηθως ησουν.

Οταν ησουν λοιπον μιλαγαμε και σου ελεγα τι επαθα το πρωι και γελαγαμε με τις χαζομαρες που μου τυχαιναν.

Τώρα που εισαι;

Εφτασα στο φροντιστήριο λιγο πιο νωρις και καθισα απο κατω διαβάζοντας το βιβλίο μας.

Αυτο το βιβλιο ηταν λες και μου ειχαν ανοιξει την καρδια και γραφανε αυτα που ενιωθα τα δυο τελευταία χρονια για σενα.

Τι σημασία εχει ομως για σενα ;

Μετα απο καποια ωρα,τελειωσα το μαθημα και γυρισα σπιτι.

Απο τις πρωτες φορες που δεν πηγα σπιτι χαρουμενη.

Νομιζα πως θα ερχομουν σε σενα αλλα καταλαβα πως τελικα δεν θα ξαναερθω.

Ήταν ακομα πρωι και δεν έβρισκα την δυναμη για να κανω μπανιο.

Ηξερα πως δν θα ρθω σε σενα οποτε πιο το νοημα να κανω αυτο το γρηγορο μπανιο για να μην χασουμε ούτε λεπτο απο την μερα μας.

Περασε λιγη ωρα και ξαπλωσα στο κρεβατι.

Κοιταζα το ταβανι και δεν μπορουσα να σταματησω να σε σκεφτομαι.

Μετα απο ωρα κανονισα με τα παιδια για να μην κατσω μεσα.

Οι ωρες περναγαν βασανιστηκα οσο περιμενα πανω απο το τσατ μας να μου στειλεις ενα μηνυμα λεγοντας μου οτι θες να ερθω σπιτι σου να περασουμε καλα.

Δεν το πηρα ποτε αυτο το γαμημενο μηνυμα.

Εφτασε η ωρα να φυγω απο αυτους του τεσσερις τοιχους.

5 λεπτα πριν ξεκινησω με πηρε η μαμα να με ρωτησει τι θα κανω και της ειπα πως θα παω κεντρο με την παρεα μου..τοτε απορρισε και αμεσως με ρώτησε: "Με την κατερινα δεν θα βγεις καθολου;"

Τοτε της απαντησα"δεν ξερω θα δω" αλλα εγω ηξερα πως δεν θα σε ξαναδω και αν σε ξαναδω θα ειναι τυχαια.

Μπηκα στο αμαξι και αφου εβαλε το αμαξι μπροστα ο πατέρας μου με ρωτησε: "Που να σε παω τωρα;Στην κατερινα;"

Κοίταξα εξω και δακρυσα ενω σκεφτηκα πως δεν θα ειμαστε μαζι αυτο το σαββατο.Αμεσως αφου εκανα μια γρηγορη αναδρομη στο παρελθον του απαντησα:"Οχι,στον σταθμο"

Κοιτα να δεις ομως,σε θυμαται ακομα και ο πατερας μου.

Στην διαδρομή σκεφτομουν πως ισως σε πετυχω τυχαια καπου εκει εξω αλλα δεν υπήρχε ποτε περιπτωση να γινε�� αυτο γιατι είχες αποφασισει να κατσεις σπιτι.

Αλλη ζωη εσυ και αλλη ζωη εγω,ετσι δεν μου ειπες ;

Καθως οδηγουσε οπως παντα περασαμε απο το σπιτι σου.

Το μονο σπιτι που θελω να μενω.

Στα αλλα νιωθω ξενη.

Κοιταξα την κατηφόρα και σκεφτηκα πως σε αυτον τον δρομο εχουμε περάσει τοσα πολλα..

Ξενύχτια,αγκαλιες,φιλια, κλάμματα,τσακωμοι,ειρωνιες και αλλα τοσα που δεν προλαβαμε να κανουμε..

Εφτασα στον σταθμο και πηγα να μπω στο βαγονι μας.

Μεχρι που με σταματησε μια γνωστη μου και με ρωτησε "Τι κανεις; Την κοπελα σου περιμενεις;"

Αλλη μια μαχαιρια για σημερα.

Προχωραω αποφασιστηκα για να παω στο βαγονι μας και καθομαι στην θεση που καθομασταν παντα και σου αφηνω μια κενη θεση διπλα μου..

Σε περιμενω να ρθεις.

Θυμαμαι που εγω ποτε δεν καθομουν πλαγια στο παραθυρο οταν ημουν μονη και τωρα οχι απλα καθομαι,σε περιμενω κιολας.

Εφτασα δουκισσης και με το που με ειδαν τα παιδια με πηραν αγκαλια και μου ειπαν πως ολα θα πανε καλα.

Περασε ωρα μεχρι να φτασουμε στο κεντρο και τα παιδια αληθεια με εκαναν να ξεχαστω για λιγο.. Μετα απο καποια ωρα φτασαμε στο κεντρο και εγω πηγα και κάθισα στο πεζουλακι οπου εσυ είχες καθίσει στα ποδια μου και με φιλουσες.

Εβαλα μουσικη και αναψα το τσιγαρο που μου ειχε απομηνει.

Ενιωθα τοσο μελαγχολική και ημουν τοσο απομακρη από ολους και ολα.

Ξαφνικα έρχεται ο νικος με τα παιδια και αρχισαμε να τραγουδαμε με το γιουκαλιλι του για να νιωσουμε και εμεις οι πληγωμενοι λιγο καλυτερα.

Τα παιδια επρεπε να φυγουν και εγω περιμενα την Μαρια να ηρεμησει και να παμε να μιλησουμε.

Δεν ηταν καλα,εκλαιγε.

Προσπαθησα να την ηρεμησω,ξεροντας πως όταν εισαι ερωτευμενος με καποιον και δεν μπορεις να τον έχεις, απογοητευεσε κ δεν μπορεις να ηρεμήσεις για μηνες,μπορει και για χρονια.

Αναλογα το άτομο.

Η Μαρία το προσπαθησε πολυ.

Πηγαμε να παρουμε κατι στο χερι και περπατησαμε στα στενα που περπατησαμε εμεις οι δυο το προηγουμενο σαββατο.

Εκεινο το ξημερωμα της Κυριακής.

Γιατι ολοι οι δρομοι με βγαζουν σε σενα;

Αφησα την Μαρια στο Μοναστηρακι και εγω πηρα το τρενο για να γυρισω στο σπιτι.

Στον δρομο ειχα καθισει στις θεσεις μας και σε περιμενα ακομα.Το μυαλό μου ηταν αλλου,οπως και η καρδια μου άλλωστε.Κοιταξα απεξω και είδα πως ειχαμε φτασει στον σταθμο μας.Εκει οπου ��κιζαμε αφισες στις 11 το βραδυ απο τα νεύρα μας επειδη δεν μπορουσαμε να φιληθουμε.

Στην συνεχεια καθως εφτανα στον σταθμο για να κατεβω εβαλα το ποδι μου πανω στο καθισμα και σκεφτηκα το δικο σου διπλα μου.

Σκεφτομουν να σε κοροιδευω και να σου λεω πως οι δικες μου καλτσες ειναι καλυτερες απο τι δικες σου.

Εφτασα στον σταθμο και καθως προχωρουσα ενιωθα τα γονατα μου να με εγκαταλειπουν καθως κατέβαινα τις σκαλες που ένα απο τα σαββατα μας ειχαμε γινει ρεζιλι σε αυτα τα σκαλια επειδη καναμε σαν μικρα παιδια.Παντα οταν ημουν μαζι σου ενιωθα σαν μικρο παιδακι οπου επαιζε με τα παιχνιδια του.Καιρο είχα να το νιωσω αυτο.

Προχωρουσα προς το σπίτι σου αλλα στην πραγματικότητα δεν θα ερχομουν ποτε ξανα σε σενα.

Στην ζεστη σου αγκαλια,στο σπιτι μας.

Κατερίνα ειμαι αστεγη χωρις εσενα,μην με εγκαταλείπεις.

Αφου μπηκα στο αμαξι,εβαλα ακουστικα ενω κοιταζα το φεγγαρι και ακουγα τα τραγουδια μας."Στο τελος ειναι αυτος και εγω" ελεγε το τραγουδι αλλα απο οτι φαινεται ειμαι μονο εγω και η μοναξια μου.

Σκεφτομουν ότι επρεπε να σε ειχα κρατησει λιγο παραπανω στην αγκαλια μου εκεινη την ημερα που σε αφησα.Ρε γαμωτο μακαρι να σε φιλαγα λιγο περισσότερο εκεινη την ημερα που ηταν και η τελευταία μας.

Που να το ηξερα ομως;

Φτανω σπιτι,τρεχω γρήγορα στο δωματιο μου,αρπαζω την ζακετα μου και βγαινω εξω.

Καθομαι στην ταρατσα και ακομα σκεφτομαι ποσο χαρουμενη με έκανες και πόσο γοητευμενη ειμαι απο εσενα.

Απο αυτα που μου χαρισες και μου προσφερες.

Απο αυτα που στερηθηκες για να τα εχω εγω.

Τωρα ειναι αργα ομως.

Ευχομαι να με σκεφτεσαι που και που.

Και ελπιζω να εμπαινες λιγο στην θεση μου εκείνες τις φορες που τσακωνόμασταν ενω προσπαθούσα για στην σχέση μας.

Για εμας.

Καθως κοιταζα το φεγγαρι σκεφτομουν πως δεν θα μπορεσω ποτε να σε ξαναφιλησω,να σε ξαναγκαλιασω τοσο σφιχτα,να σου πω ποσο σε θελω, να σου στειλω ξανα μια φωτογραφία και να γραψω "εμεις" γατι πλεον υπαρχω μονο εγω και η σκεψη μου που φαντάζεται πως είμαστε μαζί

Δεν ειμαστε εμεις.

Ειμαι εγω οπου παλευω για εμας.

Αυτοματα θυμηθηκα οταν σου ειπα πως δεν ειμαι αρκετη και εσυ γυρισες και μου ειπες με δακρυα στα ματια πως εσυ δεν εισαι αρκετη επειδη δεν μπορεσες να μου δωσεις τοση αγάπη οσο σου εδωσα εγω.Μα εγω πιστευα σε σενα.Ακομα πιστευω σε σενα ειπα απο μεσα μουΠως μου το εκανες αυτο;Πιστευα στην αγάπη μας.Ακομα πιστευω στην αγαπη μας ειπα στην ψυχη μου.

Θυμαμαι οταν μου ελεγες πως με ��γαπας και εγω σου έλεγα,"σε αγαπαω περισσοτερο" και μουτρωνες γιατι ελεγες πως αγαπιομαστε το ιδιο.

Μα εγω ενιωθα πως οντως σε αγαπουσα περισσότερο.

Πολυ περισσοτερο.

Αλλα η αγάπη δεν μετριέται,ουτε ανταλλάσεται.

Δεν θελω να σταματήσω να σου μιλαω για να σου λειψω γαμωτο.

Υποτιθεται την απουσια του αλλου την καταλαβαινεις ακομα και οταν μιλατε καθε μερα.

Αλλα δεν σου λειπω ουτε στο ελαχιστο.Τουλαχιστον οπως μου λειπεις εμενα.

Δεν καταλαβαινεις ποσο ποναω;

Να ξερεις πως το τραπεζι μας στην γυριστρουλα ηταν το μονο άδειο.

Περιμενει εμας..

Μας περιμενει αγαπη μου,που εισαι;

Το φεγγαρι ακουω να μου φωναζει "Που ειναι η αγαπη σου;Που χαθηκε;Γιατι δεν ειναι μαζι σου;"

Ρε γαμωτο.

Με ρωτανε ολοι που είσαι.

Και γω καθομαι  και τους κοιταω.

Άπραγη.

Θα μου λειψεις.Σαγαπαω πολυ.

Καληνυχτα.

-Κ

[tromokraths]

Θελω λιγη βοηθεια:( Ειχαμε κανονισει με τα παιδια απ το φροντ να παμε για μπανιο το σκ αλλα η κοπελα π κανω πιο πολυ παρεα δν θα ρθει γτ αδιαθετισε κ με το παιδι π τα χα απ την παρεα 6 μηνες χωρισαμε(αλλα ειπαμε να μεινουμε φιλοι αφου ειμσστε στην ιδια ταξη)κ τους αλλους αν κ τους συμπαθω δν ��ρ αν θα κνμ κλ παρεα εκτος φροντ γτ καποιες φορες νιωθω ακυρη κ εκτος παρεσς(επδ δν ειμ πλ κοινωνικη,οχι οτι φταινε αυτοι)κ ο πρωην μ σμρ μ πε πως δν ειμ ακυρη κ να το σκεφτω για να παω αλλα δν ξρ τι να καν

πες την κοπελα να μην βουτηξει ρε σιγα

[thalpwrh]

Θελω λιγη βοηθεια:( Ειχαμε κανονισει με τα παιδια απ το φροντ να παμε για μπανιο το σκ αλλα η κοπελα π κανω πιο πολυ παρεα δν θα ρθει γτ αδιαθετισε κ με το παιδι π τα χα απ την παρεα 6 μηνες χωρισαμε(αλλα ειπαμε να μεινουμε φιλοι αφου ειμσστε στην ιδια ταξη)κ τους αλλους αν κ τους συμπαθω δν ξρ αν θα κνμ κλ παρεα εκτος φροντ γτ καποιες φορες νιωθω ακυρη κ εκτος παρεσς(επδ δν ειμ πλ κοινωνικη,οχι οτι φταινε αυτοι)κ ο πρωην μ σμρ μ πε πως δν ειμ ακυρη κ να το σκεφτω για να παω αλλα δν ξρ τι να καν

Πήγαινε ρε συ δεν είναι κάτι και ενταξει σιγα πες και στην φίλη σου να έρθει να αράξει μαζί σας απλά δεν θα κάνει μπάνιο

[strawberry-cupcake1]

Αγαπω τη θαλασσα. Και οταν λεω οτι την αγαπω δεν εννοω να πηγαινω, να κανω μπανιο επειδη την προτιμω και να φυγω. Την αγαπω τις πρωτες ωρες της ημερας που κανενας δεν ειναι εκει ή αργα το βραδυ. Οταν εχω τοσους ανθρωπους διπλα μου αλλα θελω να μεινω μονη μου με αυτη. Να με ηρεμει οπως κανενας ανθρωπος δε θα καταφερει ποτε. Να παω σε εκεινη και να βγαλω να συναισθηματα μου χωρις να με παρεξηγησει κανεις και τιποτα. 

[highinuniverse]

Κατάθλιψη

Ποτέ δεν θα μου στείλει κάποιος πρώτος.Ποτέ κανείς δεν θα νοιαστεί να μάθει ,να με ρωτήσει πως είμαι και τι κάνω. Κανείς δεν τρελαίνεται να με έχει μέσα στη ζωή του.Να κάνει πράγματα για μένα. Να με μάθει. Δεν ξέρω. Μπορεί να μην είμαι ενδιαφέρον άνθρωπος. Μπορεί το μόνο quality που έχω στον χαραχτήρα μου να είναι η χαρά που εκπέμπω και μεταδίδω στους γύρω μου.Αυτό. Δεν ξέρω ποιό είναι το πρόβλημα μου. Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει.Μπορει και να υπερβαλω. Το μόνο που ξέρω είναι οτι εχω βαρεθεί να σκεφτομαι ξανα και ξανα να βαλω ενα τελος στη ζωη μου.Να σκεφτομαι καθε μερα οπου και να ειμαι ειτε στη δουλεια που θα γελαω με τους συναδελφους ,ειτε σε ενα παρτυ μαζι με παρεα ειτε σε ενα ματσακι χοτς ,ειτε εξω για τσιγαρο, να κοψω τις φλεβες μου. ειναι αστειο περναω καλα και σκεφτομαι οτι “σημερα το βραδυ απλα θα παω σπιτι και θα κοψω τον λαιμο μου και ολα κομπλε” “ σημερα το βραδυ θα παω να πεσω απο εναν γκρεμο. τοσους εχουμε στην αθηνα” τιποτα δεν εχει σημασια.Χαμογελαω και εκεινη την στιγμη σκεφτομαι τροπους να αυτοκτονησω.ποσο περιεργο και παθετικ και γελοιο ειναι αυτο αραγε? “οχι δεν αντεχω αλλο δεν περναω καλα θελω να πεθανω.ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΕΘΑΝΩ ΤΩΡΑ.ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΩ ΑΠΟ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΓΗΣ.και πειτε με υπερβολικο,εγω ομως ετσι νιωθω και δεν αστειευομαι.Λεω ξεκαθαρα οτι περναει απο το μυαλο μου με ανακατη σειρα.και το να σκεφτομαι οτι θελω να αυτοκτονησω τωρα και να εξαφανιστω απο προσωπου γης την στιγμη που φασωνομαι με ενα απο τα αγαπημενα μου ατομα ,ειναι ενα γεγονος που συμβαινει και ειναι αληθεια. Κουραστηκα να δουλευω καθημερινα 8 ωρες την ημερα να πρεπει να βγαζω τον καλυτερο μου εαυτο και να μαζευω ψυχικη ενεργεια για 500 ευρω τα οποια πανε ολα στο σπιτι ,επειδή η μάνα μου ειναι ανεργη.Κουραστηκα τοσα χρονια να αγκομαχαω απο δουλεια σε δουλεια ,απο ταπεινωση σε ταπεινωση , χλευασμο ,αγενεια , bullying, σεξισμο ,φασισμο ,απανθρωπια .Κουραστικα να τρεχω σα τη τρελη απο δω κ απο κει για να βρω λιγο χρονο στο προγραμμα μ να περασω με φιλους π εκτιμω κ αγαπω.Κουραστηκα.Δεν εχει νοημα η ζωη για μενα ετσι. δεν εχει νοημα να βγαζω 500 ευρω αν δεν εχω τη δυνατοτητα να τα κανω οικονομια μπας και σπουδασω σε μια σχολη που θελω ,η να παρω εστω ενα γαμημενο διπλωμα και αμαξι.Ολοι γυρω μου ,μου λενε οτι ολα θα πανε καλα.ΠΩΣ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ ΟΤΑΝ ΟΛΗ ΜΟΥ ΤΗ ΖΩΗ ΖΩ ΣΑΝ ΣΚΛΑΒΑ? ΒΓΑΖΩ ΛΕΦΤΑ ΙΣΑ ΙΣΑ Γ ΝΑ ΤΡΩΩ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΕΧΩ ΣΤΙΡΙΓΜΑ.ΧΕΛΛΟΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΓΩΝΕΙΣ ΝΑ ΜΕ ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ?.  Δεν εχει νοημα να ειμαι τοσο χαρουμενη ολη την ωρα και τοσο ενθουσιασμενη οταν δεν βλεπω καμια ανταποδωση απο κανεναν.Νιωθω απλα οτι ενοχλω και οτι απλα με κανει tolerate ο κοσμος.Δεν εχει νοημα. κουραστηκα να εχω συνεχεια προβληματα υγειας και να μην εχω λεφτα να παω σε εναν γαμημενο γιατρο. κουραστηκα να μετραω το φαγητο μου για να μπορω να τρωω εστω 2 φορες την ημερα για να μου φτασουν οι μερ��δες μεχρι τελος του μηνα. Κουραστηκα οι ορμονες μου να εισβαλουν στη συναισθηματικη μου κατασταση και να μην ξερω τι ειναι αληθινο και τι οχι.Δεν ξερω τι ειναι αληθεια πια.Δεν ξερω αν ισχυουν αυτα που μου λεει ο κοσμος γυρω μου.Γιατι μεσα στις τοσες γαμημενες ανασφαλειες που εχω,προβληματα και καταθλιψη δεν μπορω να δω καθαρα και να καταλαβω.Και να τον κλασω τον ψυχολογο.Λεφτα δεν εχω.και κουραστηκα.κουραστηκα πια να ζω ετσι. κουραστηκα καθε πρωι που σηκωνωμαι να βλεπω εναν σκελετο στο μπανιο. κουραστηκα να φοραω παντελονια τα οποια δεν μου κανουν και να δεινοπαθω με ζωνες και μακριες μπλουζες για να μην φαινονται οι σουρες. κουραστηκα να πιανω τη μεση μου τα πλευρα μου και τον ομο μου και να νιωθω κοκκαλα να πετανε απο παντου.Κουραστηκα να βλεπω τον λαιμο μου που μιαζει με πρεζακι.Δεν αντεχω το σωμα μου δεν το θελω ΔΕΝ ΤΟ ΘΕΛΩ. κουραστηκα να προσποιουμαι οτι ολα ειναι ενταξει.Γιατι δεν ειναι.και κουραστηκα πια. να κοβω μαλλια να κανω πιρσινγκ μπας και ανεβει η αυτοπεποιθηση μου.Ολος ο κοσμος γυρω μου να μ λεει ποσο ομορφη ειμαι και δειχνω και γω μεσα μου να θελω να μπηξω ενα μαχαιρι στην καρδια και να τα τελειωσω ολα.Να σκεφτομαι ποσο παθετικ ειμαι που αδημονω για στιγμες που θα παρουμε “αλκοολια” με τους φιλους μου, για να εχω μια ελπιδα να τους φασωσω αυτους και καποιον που να ειμαι ερωτευμενη.να σκεφτομαι ολα αυτα τα μικρα πραγματα και τα συνδεω με καποιο περιεργο τροπο και παντα να φτανω στο αποτελεσμα οτι κανεις δεν.γιατι ετσι γινοταν μεχρι τωρα. απο τοτε που θυμαμαι μεχρι και τα 20 μου, παντα θα αλλαζα παρεα κατα διαστηματα γτ δεν ημουν αρκετη μετα απο λιγο δεν με συμπαθουσαν δεν δεν δεν. Τωρα ομως δεν γινεται αυτο(η γινεται(?) δεν ξερω) κ εγω ακομα υποφερω και δεν ξερω τι να κανω.Φασκω κ αντιφασκω και το ανχος κυριαρχει σε αυτο το “θυληκο σωμα”.ειναι ολα μεσα στο μυαλο μου? συμβαινουν πραγματικα αυτα τα αρνητικα που σκεφτομαι? η ολα ειναι θετικα? και ειναι αληθινα αυτα τα θετικα που σκεφτομαι? Τι συμβαίνει εν τέλει? Και που θα βρω επιτελους μια απαντηση που θα με λυτρωσει απο ολη αυτη την αβυσσο που βυθιζομαι χωρις σταματημο αραγε? .... Που? 

[infinitty-00]

Συγνωμη.

Δεν τα παω καλα με της συγνωμες.. σε θελω ακομα.. το ξερω ειναι αργα.. το ξερω οτι εγω εφυγα και οχι εσυ, οτι σε πληγωσα.. αλλα δες εγω γυρησα.. αργησα θα μου πεις.. δεκτο.. αλλα δεν μπορω να το δεχτω.. πες το εγωισμο πες το πεισμα ετσι ημουν παντα αλλωστε δεν θα επρεπε να σου φαινεται περιεργο που γυρισα.. νιωθω οτι θα επρεπε να με περιμενεις οχι να μην συνεχισεις την ζωη σου, να την συνεχιζες απλα περιμενοντας οτι καποια στιγμη θα γυρισω, ξεροντας οτι καποια στιγμη θα γυρισω.. να το παλι στο πα οτι ειμαι εγωιστρια και οτι τα θελω ολα δικα μου.. δεν το παραδεχομουν τοτε αλλα το χες καταλαβει.. μου ελεγες οτι ειμαι τοσο πεισματαρα και εγω σου ελεγα οτι δεν ειμαι και προσπαθουσα να σε πεισω οτι οντως δεν ειμαι ή μαλλον προσπαθουσα να πεισω εμενα.. δεν θελω να με ξεχασεις.. συγνωμη που σε πληγωσα δεν θελω να με θυμασαι ετσι.. θελω να θυμασαι ολα τα ομορφα, το βραδυ εκεινο που μειναμε ξυπνιοι και μιλαγαμε, το χαμογελο που εκανες να σχηματιζεται στα χειλη μου και ελαμπε ολο ��ο προσωπο μου, την αποτυχημενη προσπαθεια μας να φιληθουμε μεσα στην θαλασσα.. καναμε μπανιο και μου λες κλεισε τα ματια και με τραβας κατω απο την θαλασσα και με φιλησες οπως κανουν στις ταινιες και οταν βγηκαμε στην επιφανεια μου λες παντα ηθελα να το κανω αυτο.. εκεινη την μερα τα πρασινα ματια σου ειχαν παρει μια αποχρωση τιρκουαζ, το τιρκουαζ ηταν το αγαπημενο μου χρωμα.. για αυτο για μενα παντα θα εισαι το αγορι με τα τιρκουαζ ματια δεν στο πα ποτε.. σε παρακαλω λοιπον, μπορεις να με θυμασαι για αυτα; και οχι για εκεινο το παρτυ που στο τσακ δεν βαλαμε μαζι τα κλαμματα εγω γιατι δν αντεχα αλλο και εσυ για το πως σου φερομουν.. αφου εμεις τελιωσαμε ας μεινουν τα ομορφα μονο.. και να με σκευτεσαι που και που κανενα βραδυ.. κι ας εισαι με την αλλη.. να αναρωτιεσαι αν ενιωσα οσα ελεγα και αν σε σκευτομαι κι εγω.. σε σκευτομαι παντως και οχι μονο τα βραδια και αναρωτιεμαι καθε βραδυ.. εσυ;

{ο τιτλος ειναι μονο και μονο για την συνειδηση μου}