#να αρχίσει καλά η Παρασκευή

[allo-frouto]

καιρο ειχα να στειλω ασκ οποτε καλημεραα και να εχεις μια πολυ ομορφη μερα <3

Ευχαριστώ πολύ και ανταποδίδω! <3

[blueriverboys]

Ξυπνάτε..θα μας ρίξετε κατηγορία?Που είναι οι Μεταγραφές??...Παρασκευή 29.12.23

Η ομάδα μας βρίσκεται μόλις δυο βαθμούς από τον ουραγό Πας Γιάννινα και ακόμη περιμένουμε τα αυτονόητα...ποιοτικές μεταγραφές......

Η ομάδα μας πλην εξαιρέσεων,όπως πχ Χουάνπι,στερήται ποιοτικών ποδοσφαιριστών.Με την έλευση νέων ποδοσφαιριστών θα:

1.Διατηρήσουν την ομάδα στην κατηγορία,

2.Θα παρασύρουν τους υπόλοιπους ποδοσφαιριστές να ανεβάσουν την απόδοσή τους και να γίνουν και οι ίδιοι καλύτεροι με πολλαπλά οφέλη για το σύλλογο όπως,αγωνιστική ανάκαμψη,επίτευξη του βασικού στόχου για παραμονή στην κατηγορία,σταθερή βάση για την νέα περίδο,ελκυστικό ποδόσφαιρο,μαχητικότητα και ίσως ο πληγωμένος από τις συνεχόμενες στεναχώριες φίλαθλος του Παναιτωλικού που τον έχετε αρρωστήσει δει λίγη χαρά....

Αλήθεια τι περιμένουν στον σύλλογο τόσο καιρό που βλέπουν σε τι κατάσταση είναι η ομάδα και δεν είχαν σχεδιάσει μεταγραφές?

Η έλευση ενός προπονητή δεν λύνει το πρόβλημα,αν δεν έχει ποιοτικά εργαλεία να δουλέψει.

Στατιστικά η ομάδα κάνει μεταγραφές τις τελευταίες ημέρες της μεταγραφικής περιόδου και όλοι φυσικά είναι ανέτοιμοι σε φυσική κατάσταση και θέλουν χρόνο προσαρμογής δηλαδή στα play οut αν όλα πάνε καλά..

Αυτά βέβαια γίνονται κάθε χρόνο.....έχουν κουράσει και έχουν απομακρύνει τον κόσμο της ομάδας. Οι υγιείς φίλαθλοι δίνουν πνοή,ώθηση,αγάπη στους ποδοσφαιριστές...θέλουν να βοηθήσουν,δεν είναι εχθροί. Ακούστε τον κόσμο πόσο αγαπά την ομάδα,ακούστε τον προπονητή και ενισχύστε την ομάδα.

Στον κρίσιμο αγώνα 04-01-2024 με τον Πανσεραικό αν κάτι πάει στραβά,ποιός θα έχει την ευθύνη? o προπονητής?

Αποχωρήσεις τελικά γίνονται αλλά ίσως λανθασμένες όπως αυτή του Γκρατερόλ που δεν πήρε τις ευκαιρίες του να αποδείξη ότι αξίζει....άλλοι πήραν τα γάνται βασικού με κλειστά μάτια όπως ο Κνετ τον πρώτο χρόνο και ο αργεντίνοςΝτιέγκο «Ρούσο» Ροντρίγκεζ.... ας φύγουν επιτέλους και όσοι ποδοσφαιριστές δεν μπορούν να προσφέρουν ή δεν θέλουν,έλληνες και ξένοι...

Τα λάθη του καλοκαιριού,διορθώστε τα.

Με τα έργα στο γήπεδο?,γιατί δεν έχουν αρχίσει καν?

θα ενημερώσει τον κόσμο κανείς?

Πέμπτη 04 Ιανουαρίου,ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ'-ΠΑΝΣΕΡΑΙΚΟΣ 17:00 μμ

Διαιτητές.. Κατοίκος (Απτόσογλου, Νιδριώτης, 4ος Ζαμπαλάς -

VAR: Κουμπαράκης, Παπαδάκης)

Κύπελλο Ελλάδος..

17-01-24,ώρα 15:00 μμ, Καλλιθέα-Παναιτωλικός

Βαθμολογία:

ΑΣΤΕΡΑΣ ΤΡΙΠ. 20

ΠΑΣ ΛΑΜΙΑ 17

ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ ΑΘ. 16

Ο.Φ.Η. 15  

ΒΟΛΟΣ ΝΠΣ 14

ΠΑΝΣΕΡΡΑΪΚΟΣ 14 

ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ 11  

ΚΗΦΙΣΙΑ 11  

ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ 9

Ζοάο Πέδρο..

Στη διάθεση για του Γιάννη Πετράκη θα παραμείνει ο Ζοάο Πέδρο, καθώς ο φορ του Παναιτωλικού δεν συμπεριλήφθηκε στην τελική αποστολή της Γουινέα Μπισάο για την επερχόμενη τελική φάση του Κυπέλου Εθνών Αφρικής που θα γίνει στην Ακτή Ελεφαντοστού.

Γιάννης Πετράκης..

«Είμαι πολύ χαρούμενος που είμαι μέλος αυτής της ομάδας. Για όλα. Και για την δομή και την οργάνωση που έχει. Και για την συμπεριφορά των ανθρώπων της ομάδ��ς. Για το πώς μου συμπεριφέρθηκε ο κόσμος από την πρώτη στιγμή που πήγα. Είμαι πολύ χαρούμενος, είναι ομάδα που έχει δυναμική. Η πόλη την αγαπά. Έχει τρομερές εγκαταστάσεις. Ο πρόεδρος είναι ένας άνθρωπος που είναι πρότυπο για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Οι άνθρωποι που είναι κοντά στην ομάδα είναι άνθρωποι που ξέρουν μπάλα. Δεν ανακατεύονται σε παραπάνω πράγματα. Δημιουργείται περιβάλλον ώστε να έχεις όρεξη μόνο να δουλέψεις».

Για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται το Emileon μετά και την υπόθεση Καμίνσκι:

«Σε αυτά που αφορούν την δουλειά μου, η υποδομή που υπάρχει είναι top level. Τα γήπεδα είναι τρομερά. Έχουμε 4 γήπεδα με φυσικό χόρτο, 2 με πλαστικό σε άριστη κατάσταση. Οι χώροι μέσα, τα γυμναστήρια σε άριστη κατάσταση»

Ζοέλ Γκρατερόλ..

Παίκτης της Αμέρικα Ντε Κάλι είναι από σήμερα (24/12) ο Ζοέλ Γκρατερόλ, καθώς δεν υπολογίζονταν στον Παναιτωλικό και επέστρεψε στην ομάδα της Κολομβίας όπου και έπαιζε μέχρι και τις αρχές του έτους, οπότε και πέρασε τον Ατλαντικό για χάρη των «κυανοκίτρινων».

Ο 26χρονος πορτιέρε, διεθνής με την Εθνική Βενεζουέλας, δεν είχε πάρει φέτος χρόνο συμμετοχής και το συμβόλαιό του με τα «καναρίνια» εξέπνεε το καλοκαίρι του 2025, όμως ήθελε και εκείνος να αποχωρήσει για να αρχίζει να παίζει.

Ετσι οι «κυανοκίτρινοι» συμφώνησαν με το πρώην club του που τον ήθελε ξανά και έφυγε από τώρα, ενώ ο Παναιτωλικός διατήρησε ποσοστό μεταπώλησης από ενδεχόμενη παραχώρησή του.

Ο Γκρατερόλ υπερασπίστηκε συνολικά σε πέντε ματς την εστία του συλλόγου, ο οποίος θα κινηθεί για την απόκτηση γκολκίπερ ώστε να πλαισιώσει τους Στέφανο Καπίνο και Αντώνη Στεργιάκη

————————————————————–

#Μόνο_Παναιτωλικός #Παντού_Παναιτωλικός

#Παναιτωλικάρα_μου #Ηδονή_Παναιτωλικός

#BLUERIVERBOYS_AMSTERDAM

Παρασκευή 29.12.23

Δημήτρης Μπαλωτής//Dimitris Balotis

[awesomehappystudentmagazine-blog]

Έρχεται ο χειμώνας: Έπεσαν τα πρώτα χιόνια στη Δυτική Μακεδονία

Μπαίνει για τα καλά ο χειμώνας αυτό το Σαββατοκύριακο με πολύ κρύο και παγερούς βοριάδες. Ουσιαστικά πρόκειται για μία πολύ ψυχρή αέρια μάζα η οποία έχει αρχίσει να κατηφορίζει από τη βόρεια Ευρώπη και στη χώρα μας, ήδη από την Παρασκευή. Μάλιστα, τα πρώτα χιόνια για τον φετινό χειμώνα έπεσαν το βράδυ της Παρασκευής στο Νυμφαίο. Στα λευκά έχουν ντυθεί από τα ξημερώματα Νυμφαίο και Πισοδέρι…

[tromokraths]

Ορίστε μια ιστορία που αξίζει να διαβάσεις

Φοιτητής τρίτου έτους το σωτήριον έτος 2009 στην μπουγατσογέννα. Καλές εποχές ακόμα, πλήρης οικονομική αφαίμαξη του κατακαημένου πατέρα που τον έτρωγαν τα καράβια για να σπουδάσει ο γιόκας, εγώ ένα ρεμολυμέντο ένα κατακάθι της κοινωνίας ένα άχρηστο κουφάρι που περιφερόταν από το Λιμάνι ως τα μπουγατσατζίδικα του Λευκού, Πολυτεχνίτης και λεχρίτης -κυρίως λεχρίτης-.

Έχω μία παρέα του ιδίου φυράματος στην οποία συμμετέχει γνωστός τότε στην πόλη ποδοσφαιριστής που θα τον λέμε Μ. ο οποίος τραβιέται με μία καλή κοπελίτσα, της οποίας το μικρό δεν θυμάμαι αλλά θυμά��αι το επίθετο και θα την λέμε Α, την οποία συστήνει ως σχέση του και αναλώνεται στο να μακραίνει τις περικοκλάδες των κεράτων στο κεφάλι της σε κάθε ευκαιρία.

Την Α. την κουβαλάει σε κρασάδικα και τσιπουράδικα, αποφεύγοντας προφανώς να την φέρνει ��τις βραδινές εξόδους. Η Α. παρότι καλή και χρυσή κοπελίτσα, τρομερά άοσμη άχρωμη άγευστη και λοιπά στερητικά -α, αλλά ο Μ. θέλει και το λιμάνι του και τους κάβους λυτούς. Κάποια στιγμή η Α. μυρίζεται τα περί περικοκλάδας, μιας και η πόλη ήταν και τότε μικρή και οι μνήμες αλλά και οι φήμες μεγάλες, ξεκινάει πιο στενό μαρκάρισμα και δώστου τα σούρτα φέρτα στο γήπεδο, και να τη στις προπονήσεις, και να τη και στο Λιμάνι και να τη φάντης μπαστούνης παντού.

Σε μία από αυτές τις αναδύσεις ωσάν άοσμη Αφροδίτη, φέρνει μαζί της μία φίλη, της οποίας θυμάμαι το μικρό, και το επίθετο, το ΑΜΚΑ και το ΑΦΜ, την Λ., η οποία δεν ήταν η πιο όμορφη γυναίκα που είχα δει ποτέ, αλλά με κάποιον τρόπο ήταν η πιο όμορφη γυναίκα που είχα δει ποτέ και αυτό το κατάλαβα αργότερα. Η Λ. λοιπόν ήταν μία κανονική κοπέλα σαν όλες τις άλλες, εμφανίσιμη κατά κοινή παραδοχή αλλά εντάξει. Σπούδαζε στην Νομική, ήταν ελιτίστρια, σνομπ, μιλούσε με τρομερή ροή, τρομερό λεξιλόγιο, δεν άφηνε να την κεράσουμε ποτέ, διάβαζε φανατικά ρώσικη λογοτεχνία και ανέλυε με τις ώρες βαθύτερα νοήματα και τέτοια πράγματα που εγώ και ο Μ. μαζί με τα υπόλοιπα ρεμάλια απλά την κοιτούσαμε χωρίς να καταλαβαίνουμε λέξη κουνώντας καταφατικά τα κεφάλια μας και μουγκρίζοντας "μμμμ". Φυσικά το αν ο Ντοστογιέφσκι έγραφε βοντβίλ και ο Τολστόι αχρονικά δεν ήταν κάτι που μας απασχολούσε ιδιαίτερα, αλλά η Λ. τα έλεγε όλα με τόσο πάθος που δεν μπορούσες να μην την ακούς και ας μην καταλάβαινες Χριστό. Η Λ. φαινόταν γενικά να μην μας έχει και σε καμία μεγάλη υπόληψη σαν παρέα, ειδικά τον Μ., τον οποίον κάποτε σε διαφωνία περί πολιτικών -στην οποία η Λ. τον είχε σβήσει- χαρακτήρισε "διακοσμητικό φίκο", πράγμα που έμεινε inside joke. Εν γένει, δεν φαινόταν ούτε να περνάει ιδιαίτερα καλά μαζί μας και ήταν τοις πάσι γνωστό ότι την έσερνε μαζί η Α. για να μην είναι μόνη με 5 ψωλαραίους.

Σε ανύποπτο χρόνο και ενώ αυτό το παρεάκι της συμφοράς με τις κορασίδες μετράει 4-5 μήνες, μία μαύρη Παρασκευή η Λ. έρχεται στο κρασάδικο-στέκι με έναν τύπο, τον οποίο και συστήνει ως τον "σύντροφο" της. Κι εκεί παιδιά έρχεται η συνειδητοποίηση σε κύματα. Ζηλεύω, άρα την γουστάρω. Έτσι μπαμ, ούτε που το είχα ξανασκεφτεί. Ο τύπος ήδη δικηγόρος τότε, ωραίος ευγενέστατος μια χαρά παιδί, τα δικά ��ου τα σωθικά μέσα έξω. Να μιλάει αυτός για Εφετεία και προανακρίσεις, να νιώθω ένας απόκληρος του θεού, ένας Βασιλάκης Καίλας εγώ. Μοιράζομαι την επόμενη μέρα την ανησυχία μου με τα ρεμάλια, ο Μ. απαντάει κάτι "ρεφυγερεμπροαποδωρεμετηνξινεγκωρε", άλλο μέλος της παρέας "πω ρε μπρο δύσκολα", το παίρνω απόφαση ότι μόνος θα το περάσω και αυτό με βαρύ τσιγάρο σέρτικο. Μόλις έχουμε αρχίσει εντωμεταξύ να ασχολούμαστε με τα ιντερνετς και τα φεισμπουκς, κάνω κι εγώ προφίλ, αυτή είχε ήδη, να ξημεροβραδιάζομαι να βλέπω την φωτογραφία προφίλ της που κάθε πίξελ της ισούταν με ένα τετραγωνικό μέτρο, να λιώνω, να αναστενάζω, να σβήνω, να χάνομαι. Κάνω καιρό να την δω, γκομενικά από δω και από εκεί ως συνήθως, χωρίζει ο Μ. με την Α. (αξίζει να γίνει ξεχωριστή ιστορία αυτός ο χωρισμός), χάνουμε κάθε επαφή.

Μου στέλνει το 2010 στα γενέθλια μου,πρωι πρωι, το βραδυ έχω κανονίσει σε κλαμπ, μου έρχεται η επιφοίτηση και της λέω έλα για ποτό εκεί και εκεί έχω κλείσει εκεί, σίγουρος ότι θα φάω άκυρο, το οποίο σε πρώτη φάση τρώω και μου λέει δεν νομίζω να τα καταφέρω. 4 η ώρα το πρωί εκείνο, με γραβάτες λυτές και πουκάμισα ξεκουμπωμένα, χνώτο να βρωμάει μπάφους και οινόπνευμα από τα χιλιόμετρα και το μάτι κομμάτι, πιάνω γνωστή φιγούρα που κατευθύνεται προς τα εμένα και αφού πλησιάζει σε σημείο που μπορώ να την δω, να η Λ. με μία σακούλα ΙΑΝΟΣ. Μέσα στην σούρα και την μαστούρα κάνω τα εξής: 1. χύνω επάνω της ένα ποτό. 2. την σκουπίζω με τα χέρια μου χουφτώνοντας την ασύστολα χωρίς να έχω συναίσθηση ότι το κάνω. 3. αυτο προφανώς δημιουργεί μία ανύψωση την οποία κρίνω σκόπιμο να της πω ότι έχω με όχι και πολύ κομψό τρόπο. 4. στο έκπληκτο ύφος της απαντάω χωρίς να έχει προλάβει να βγάλει άχνα η καψερή "συγγνώμη, δεν ξέρω να τα λέω όπως ο Ντοστοβεγσ...Ντοβοστεφ...ο κομμουνιστής σου". 5. στο ακόμα πιο έκπληκτο ύφος ξεστομίζω με μία ανάσα "νυχταμουείσαιγιανενανμαγκαπουκανειςποτεδενθαξεχασει". Η Λ. με κοιτάει σαν έκθεμα σε τσίρκο και κρατάει ακόμα αυτή την σακούλα. Της λέω με άναρθρες κραυγές ότι θέλω να βγω λίγο έξω και να πάρω αέρα. Με ακολουθεί. Με την σακούλα. Βγαίνουμε, μου δίνει το δώρο μου. Μου λέει "Σκέφτηκα ότι θα σου αρ��σει". Έχει μέσα ένα βιβλίο, αργότερα έμαθα ότι ήταν το Υπόγειο. Μου έρχεται εμετός και φυσικά 6. ξερνάω μέσα στην σακούλα. Αντίο αγάπη διχασμένη αντίο αγάπη δυνατή. Σε αυτή την κατάσταση, η Λ. πετάει την σακούλα, με πιάνει, με πάει μέσα, πολλά δεν θυμόμουν μετά μου τα είπανε, με παραδίδει στον Μ. που είναι σε χειρότερη κατάσταση σαφώς από εμένα, βλέπει ότι δεν υπάρχει συνεννόηση, της δίνω το πορτοφόλι μου της λέω πλήρωσε, κάνει τα κουμάντα της. Σε όλη αυτή την κατάσταση έχει μαζί της και μία φιλενάδα που εγώ πρόσεξα όταν βγήκαμε έξω για να φύγουμε, η οποία έχει πάθει σοκ με τα ούρουκ χάι που αντικρίζει. Το ΠΑΣΟΚ ειναι εδώ ενωμένο δυνατό.

Η Λ. μου παίρνει τα κλειδιά του αυτοκινήτου, μας μοιράζει σε ταξί και γυρνάμε οι άσωτοι στα σπίτια μας. Το επόμενο απόγευμα μιας και δεν είχα ούτε το κινητό της, της στέλνω στο φβ με συγγνώμες και της ζητάω τα κλειδιά μου. Που μένεις μου λέει να περάσω να στα αφήσω. Εγώ τότε στο εξωτικό Φάληρο, φασίνες, αρωματίσματα, πράγματα πρωτόγνωρα. Έρχεται η Λ. με τα κλειδιά μου, κάθεται, πίνουμε καφέ. Πίνουμε δεύτερο. Παραγγέλνουμε, τρώμε. Πίνουμε κρασί. Πίνουμε ρετσίνες. Βγαίνω και παίρνω παγωτό. Γυρνάω τρώμε το παγωτό. Έχουν περάσει 10 ώρες και μιλάμε ακατάπαυστα. Βάζουμε ταινία. Την παίρνει ο ύπνος, την πάω στο κρεβάτι, κοιμάμαι στον καναπέ.

Αυτό ήταν. Από την επόμενη ξεκινάμε παρέα δυο μας. Πέντε μήνες μαζί συνέχεια. Οι φίλοι να παραπονιούνται, εμένα να μην με νοιάζει. Στα ενδιάμεσα χωρίζει με τον δικηγόρο. Στα ενδιάμεσα της ξεφεύγει ότι την είχε κερατώσει. Στα ενδιάμεσα μαθαίνω ότι ο αδερφός της πέθανε σε μικρή ηλικία. Στα ενδιάμεσα έχω αρχίσει να διαβάζω αυτούς τους Ρώσους που τόσο της άρεσαν και να ακούω τους αγαπημένους της Στέρεο Νόβα. Στα ενδιάμεσα κάθομαι με τις ώρες σπίτι της και την ακούω να παίζει πιάνο. Στα ενδιάμεσα δεν με ενδιαφέρει άλλη ύπαρξη εκτός από αυτή. Στα ενδιάμεσα κωλώνω όσο κανείς να κάνω κίνηση.

Ένα Σάββατο έχουμε πάει Περαία βόλτα με το αυτοκίνητο. Οπλίζομαι σιγουριά και αυτοπεποίθηση, κάνω το απονενοημένο, ανταποκρίνεται. Αυτό ξαναήταν. Σχέση με τα όλα της. Τριήμερα παντού. Βιβλία και μουσικές και φαγητά και όλα. Η Λ. τελειώνει με την σχολή, ξεκινάει άσκηση. Εγώ πρώτο τραπέζι πίστα στο ακροατήριο στην πρώτη αναβολή που πήρε. Και στην δεύτερη. Και στη πρώτη αντιδικία. Και στην δεύτερη. Και να γράφει εξηγήσεις για το πταισματοδικείο και να ακούγεται Κωνσταντίνος Βήτα σε όλη την γειτονιά. Και να ετοιμάζει ερωτήσεις για τους μάρτυρες και να παίζει Chopin για να σκεφτεί. Και να ξεκουράζεται διαβάζοντας κι άλλο. Αν δεν έχεις θαυμάσει τον άνθρωπο με τον οποίο είσαι μαζί, δεν ξέρεις τι πάει να πει έρωτας. Και εγώ από τον θαυμασμό και την περηφάνια να φουσκώνω σαν παγώνι. Τελειώνω και εγώ μετά κόπων την σχολή, αποφασίζουμε να μείνουμε μαζί, παίρνουμε ένα αδέσποτο γατί από τον δρόμο, τον ονομάζουμε Ρασκόλνικοφ γιατί θέλουμε να του αφήσουμε ψυχολογικά και γιατί η Λ. λάτρευε το Έγκλημα και Τιμωρία και η ζωή κυλάει έτσι μέχρι το 2014. Αυτή έχει γίνει κανονικά δικηγόρος, εγώ έχω βρει μία μέτρια δουλίτσα στον τομέα μου, τα φέρνουμε πέρα αξιοπρεπώς. Πολλά πολλά δεν είχαμε, αλλά για το σπίτι, το αυτοκίνητο τα λειτουργικά μας και τα ποτά μας ήταν αρκετά.

Και ένα Σάββατο βράδυ έχουμε πάει Περαία βόλτα και το έχει ζητήσει η Λ. Και εκεί μου σκάει το παραμύθι. Η αγορά της Θεσσαλονίκης στην δικηγορία είναι μικρή. Δεν θέλει να βγάζει 1000 ενώ μπορεί να βγάζει 3000. Δεν θέλει να μαζεύει όλο τον χρόνο για ένα ταξίδι. Δεν θέλει να οδηγάει στην Εθνική με το Οπελάκι. Δεν θέλει να γυρνάει πίσω από την δουλειά κάθε μέρα και απλά να τρώει να κάνει σεξ και να κοιμάται. Δεν θέλει να έχει τόσα λίγα ποινικά ακροατήρια. Δεν θέλει, δεν θέλει, δεν θέλει. Σπάει εμένα ο κόσμος μου γιατί εγώ ήμουν ευτυχισμένος με τα λεφτά μας, με το Οπελάκι μας, με το σπίτι μας και με το φαγητό μας. Μεγάλωσες σε πλούσια οικογένεια μου είπε, όποτε θες ο πατέρας σου μπορεί να σου στείλει όσα ζητήσεις, δεν καταλαβαίνεις πως νιώθω. Πήγα πάσο, την ρώτησα τι θέλει να κάνουμε. "Θέλω να πάμε στην Αθήνα". Σπάει δεύτερη φορά ο κόσμος μου παρότι Αθηναίος, κάνω την καρδιά μου πέτρα. "Πάμε" της λέω. Μετακομίζουμε με συνοπτικές διαδικασίες σε δικό μου διαμέρισμα. Βρίσκει δουλειά σε δικηγορική εταιρία με πολύ καλύτερα λεφτά. Βρίσκω κι εγώ σχετικά πιο δύσκολα, αλλά σε καλύτερη θέση από αυτή στη Θεσσαλονίκη. Τα ωράρια γαμιούνται εντελώς. Η Λ. γυρνάει σπίτι 11 ��ο βράδυ και φεύγει 7 το πρωί. Εγώ τα ίδια. Αγοράζουμε Audi. Αγοράζουμε τεράστια τηλεόραση. Αγοράζουμε μηχανή για ζυμαρικά. Αγοράζουμε μια Αγκύρας να κάνει παρέα στον Ράσκο. Αγοράζουμε καινούριο πιάνο. Το Audi το οδηγούσε μόνη της. Τηλεόραση έβλεπα μόνος μου. Ποτέ δεν φτιάξαμε χειροποίητα ζυμαρικά. Ο Ράσκο δεν έπαιξε ποτέ με τον καινούριο γάτο και τον δώσαμε στους γονείς μου. Η Λ. έπαιξε πιάνο 3 φορές, μία στα γενέθλια της, μία σε μία μάζωξη που έκανε για τους συναδέρφους και μία την ημέρα που γύρισα από την δουλειά, την βρήκα εκεί, έπαιξε το spring waltz και μου είπε ότι θέλει να κάνει μεταπτυχιακό στην Γερμανία. Και ξαναέσπασα. Και της ��αναείπα "πάμε". Και μου είπε "όχι. θα πάω μόνη". Και την ρώτησα "κι εμείς;" και μου είπε "δεν ξέρω". Μάζευε σε κούτες τα βιβλία και τα ρούχα της. Μόνο αυτα πήρε. Αφησε πάνω στο τραπέζι τον Ηλίθιο του Ντοστογιέβσκι και μέσα σε μία εβδομάδα έφυγε.

Μιλούσαμε για 2-3 μήνες. Δεν ήξερα ως τι. Δούλευα σαν τον σκύλο. Δεν είχα σχέση, δεν ήμουν ελεύθερος. Μία μέρα συνειδητοποίησα ότι είχαμε να μιλήσουμε μία εβδομάδα, που έγινε 2,3, ένας μήνας. Μετά από 2 μήνες χωρίς επικοινωνία πήγα το πιάνο στην αποθήκη τον γονιών μου. Έκανα κάποιες περιστασιακές σχέσεις, που πήγαν χειρότερα από σέντρα του Βύντρα. Δούλευα. Ξαναδούλευα. Ο φίλος ποδοσφαιριστής που είχε φύγει έξω και είχε γυρίσει Ελλάδα πάντα έλεγε ότι η Λ. ήταν το πιο ξινό πλάσμα του κόσμου και να την ξεχάσω. Πούλησα το Audi. Πήρα καλύτερο. Γέμισα την κουζίνα σκεύη που δεν ήξερα να χρησιμοποιήσω. Έκανα ανακαίνιση. Έφτιαξα το βεστιάριο βιβλιοθήκη. Ο Ράσκο πήδηξε ένα βράδυ από το μπαλκόνι και δεν τον ξαναείδα ποτέ. Πόση μιζέρια να αντέξει το γατί, ακόμα και στον Ρασκόλνικοφ να το έχεις ονομάσει. Ένα Σάββατο έναν χρόνο και κάτι μήνες αργότερα, με πήρε η μητέρα μου τηλέφωνο. "Είσαι σπίτι;" "Ναι, τι έγινε;" "Τίποτα παιδί μου πέρασα και είδα τα φώτα ανοιχτά, καληνύχτα". Τρία λεπτά μετά, κλειδί στην πόρτα, σύρσιμο βαλίτσας και η φωνή της που σχεδόν είχα ξεχάσει: "Πού είναι το πιάνο μου;". Το επόμενο πρωί η μεταφορική έφερε το πιάνο πίσω στο σπίτι. Και με άλλη μεταφορική ήρθαν τα βιβλία της. Και τα ρούχα δεν χωρούσαν στη ντουλάπα γιατί το βεστιάριο το είχα κάνει βιβλιοθήκη. Και έναν μήνα, μέχρι να πιάσει δουλειά, έφτιαχνε χειροποίητα ζυμαρικά και χρησιμοποιούσε όλα εκείνα τα σκεύη, και έπαιζε πιάνο και έγραφε πράγματα όσο άκουγε Κωνσταντίνο Βήτα και ζωγράφιζε τα χιλιάδες χιλιόμετρα και τα εκατομμύρια χρυσάνθεμα. Και ήμουν ευτυχισμένος πάλι.Και άνοιξε γραφείο. Και συνεργαζόμασταν. Και έβγαζα τοπογραφικά και αυτή έκανε έρευνες στα υποθηκοφυλακεια. Και έκανα κατόψεις και νομιμοποιήσεις και αυτή μάζευε δικαιολογητικά για τα συμβόλαια. Και αρραβωνιαστήκαμε. Και μου έλεγε δούλεψε, να μαζέψουμε λεφτά, δικά μας λεφτά. Και ήρθε η πρόταση για εμένα από την Γερμανία. Έριξα άκυρο, δεν ήθελε να φύγουμε. Ήρθε και η πρόταση για μία συνεργασία που θα απαιτούσε να λείπω αρκετά εκτός Αθηνών. Έριξα άκυρο, δεν ήθελε να λείπω τόσο. Πήρα συνεργάτη. Πήρε και αυτή, για να έχουμε περισσότερο χρόνο. Εγώ έναν συνάδερφο στην ηλικία μου. Αυτή έναν νέο δικηγόρο 25 χρονών.

Να τα πάλι. τα περισσότερα βράδια γυρνούσε όταν κοιμόμουν. Έπινε πολύ. Το πρωί δεν ��ην προλάβαινα. Δεν τρώγαμε ποτέ μαζί. Δεν πηγαίναμε πουθενά μαζί. Μόνο αγοράζαμε μαζί. Τσάντες. Και καινούρια έπιπλα για το γραφείο. Και δεύτερο αυτοκίνητο. Δεν ήθελα να την πιέσω, μην φύγει. Ξαναέσκασε πρόταση από Γερμανία, αυτή την φορά ακόμα καλύτερη. Της ξεκίνησα κουβέντα. Ήταν ξεκάθαρη. Δεν το κουνάει, αν θέλω να φύγω, ας φύγω. Δεν μπορεί να με λάβει υπόψη της, έχει την δουλειά της. Δεκτό της είπα. Δεν έφυγα. Εκεί έσπασαν τα ραγισμένα. Και Κωνσταντίνο Βήτα άκουγα μόνος μου να τραγουδάει "δεν είναι αργά" κι εγώ ήξερα ότι είναι αργά. Και πιάνο δεν ξαναέπαιξε η Λ. και τελικά απλά άφηνε επάνω φακέλους δικογραφίας. Και κάποιες εβδομάδες, μιλούσαμε μόνο για λεφτά. Και δουλειά. Και κτηματολόγια. Και πελάτες. Και συμβόλαια. Και υπαγωγές στον νόμο. Και της το είπα. Και μου είπε "Η δουλειά μου είναι η ζωή μου" και "Πρέπει να καταλάβεις, πρώτα είμαι δικηγόρος και μετά σύντροφος σου" και "Για αυτό είσαι μαζί μου. Γιατί με θαυμάζεις. Γιατί είμαι δικηγόρος. Αν δεν είμαι, δεν θα με θες". Δεν ήταν έτσι. Της το είπα. Δεν ήθελε να το συζητήσει. 'Επρεπε να τελειώσει μια αναίρεση την επόμενη. Ήταν κουρασμένη.

Την Πρωτοχρονιά του 2019, την οποια περασαμε στους δικους της στην Θεσσαλονίκη, μετά από ουσίες και οινοπνεύματα μου είπε κλαίγοντας ότι γαμιέται με τον μικρό. Έφυγα μετά από 2 ώρες. Με πήρε μόλις ένα τηλέφωνο που δεν σήκωσα. Πήρα τηλέφωνο στον γνωστό μου στο Αμβούργο. Παρακάλεσα για την θέση. Είχε καλυφθεί αλλά κάτι θα κάναμε, είπε. Μάζεψα τα ρούχα μου που χωρούσαν στην ντουλάπα, και χωρίς βεστιάριο. Έδωσα τα κλειδιά στην μάνα μου και της είπα ότι θα ερθει η Λ. να πάρει τα πράγματα της. Άλλαξα τηλέφωνο. Έσβησα τα σόσιαλ μίντια. Μα το κυριότερο, άφησα στο τραπέζι το "Η γυναίκα ενός άλλου και ο άνδρας κάτω από το κρεβάτι".

Δεν το παραδεχόταν ποτέ, αλλά προτιμούσε πάντα τον Ντοστογιέβσκι από τον Τολστόι.

[parisdrevi]

Τάρτα βανίλιας κόκκινα φρούτα

Μπισκουί joconda

Χρησιμοποιείτε το μπισκουί joker για να δώσει ένα ανάλαφρο και μαλακό μπισκουί το είδα το ζάχαρο δίνει μεγαλύτερη διάρκεια ζωής το μπισκουί και χρησιμοποιείται αδύναμο αλεύρι

Μους βανίλιας

Κάνουμε πατ α μπομπ με το σιρόπι καραμέλας στους 115°C. Στην διόγκωση του αυγού στο μίξερ δεν αφήνουμε η θερμοκρασία να πέσει κάτω από τους 40 βαθμούς για να ενσωματωθούν καλύτερα τελικά η μους είναι ευαίσθητοι και μετά από όταν χρησιμοποιηθεί θέλει φύλαξη στο ψυγείο

Κρε με κόκκινα φρούτα

τα αυγά που χρησιμοποιούνται σταθεροποιούν ως ένα βαθμό την κρέμα αν και μερικές φορές δεν είναι αρκετό οπότε προστίθεται βούτυρο ζελατίνη η σοκολάτα η θερμοκρασίες στο κρεμέ θέλουν μεγάλη προσοχή. Παράβλεψη τους μπορεί να καταστρέψει την κρέμα η ζελατίνη πρέπει να μπαίνει κάτω των 60 βαθμών ανάμεσα 40 με 45 βαθμούς

Σάρλοτ σοκολάτας κασσις

Μπισκουί σοκολάτας

χρησιμοποιείτε μπισκουί χωρίς αλεύρι με κακάο και σοκολάτα δίνοντάς του την επαρκή ομογενοποίηση και σταθερότητα. Χωρίς αλεύρι το τελικό στάδιο δεν υπάρχει και προσθέτοντας μόνο τη μαρέγκα δίνοντάς του όγκου που θα το κάνει μαλακό και ανάλαφρο.

Πατ cigarette

δίνει μία ελαστικότητα στην Παρασκευή και βοηθάει το μπισκουί να μην σπάει

Μπαβαρουάζ σοκολάτας

Έχει ως βάση την αν λες και την σοκολάτα οι άνδρες αποτελεί το 40 με 60% της μπαβαρουάζ η κρέμα γάλακτος δίνει πιο πλούσια γεύση στους 85 βαθμούς σκοτώνονται τα παθογόνα βακτήρια και παράλληλα ενεργοποιείται η πρωτεΐνη του κρόκου και το μείγμα αρχίζει να πήζει

Charlotte cassis

Συνιστάται μεγάλη προσοχή στην ενσωμάτωση των υλικών σε σχέση με τις θερμοκρασίες παράβλεψη σε αυτόν μπορεί εύκολα να καταστρέψει τη σύσταση της κρέμας η άμεση επαφή κρόκου και ζάχαρης χωρίς ανακάτεμα δημιουργεί το λεγόμενο κάψιμο του κρόκου το οποίο δημιουργεί σβώλους και ανεπιθύμητες μυρωδιές η απουσία πειστικού παράγοντα όπως το κορν φλάουρ προκαλεί τον διαχωρισμό του κρόκου σε περίπτωση που το μείγμα ξεπεράσει τους 85 βαθμούς η χρήση κρύου μπεν μαρί βοηθά στο να μην αναπτυχθούν μικρόβια και παράλληλα επιταχύνει την διαδικασία

Εγώ στην περίπτωση της πατ σιγκαρετ θα άλλαζα την Παρασκευή με μπισκουί chokehold το οποίο είναι ανάλαφρο και μαλακό και δυνατόν να μην σπάει. Ενώ θα άλλαζα την Σάρλοτ κασσής με κρέμα φράουλας δίνοντάς του έτσι έναν πιο απαλό γευστικό τόνο....

Τάρτα με καρύδα και καραμέλα

Ντακουαζ καρύδας

Η βάση του ντακουαζ είναι αφράτη και μαλακή δίνοντάς του έτσι μία πιο ανάλαφρη αίσθηση σε σχέση με μία απλή βάση τάρτας

Μους καραμέλας

Η μέθοδος με το σιρόπι καραμέλας αναφέρεται σε πολλές συνταγές ως πατ α μπομπ

η βάση για μία μους με σιρόπι καραμέλας γίνεται συνήθως με κρόκους ή ολόκληρα αυγά και ζάχαρη οι κρόκοι αυγά διογκώνεται στο μίξερ με το σύρμα ενώ παράλληλα η ζάχαρη με μία μικρή προσθήκη νερού μαγειρεύεται μη σε μορφή ελαφριάς καραμέλας 115 βαθμούς η ενσωμάτωση των υλικών μετά την Παρασκευή της βάσης μπορεί να διαφέρει από αυτήν των βασικών συνταγών αφού τα μίγματα που προκύπτουν σε κάθε συνταγή διαφέρουν σε υφή και θερμοκρασία κατά τη διάρκειά της διόγκωσης του αυγού στο μίξερ φροντίζουμε η θερμοκρασία να μην πέσει κάτω από τους 40 βαθμούς Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την καλύτερη ενσωμάτωση των υπολοίπων υλικών

Γλάσο καραμέλας

Το γλώσσας καραμέλες εκτός του ότι προστίθεται πάνω στην μους για να της δώσει έναν πιο έντονο χαρακτήρα καραμέλας δίνει και λάμψη

Στροιζελ καρύδας

Στρο ezel καρύδας τοποθετείται περιμετρικά γύρω από την μους σαν τοίχωμα ουσιαστικά για να βοηθήσει στην στερέωση τις μουσικές τον στολισμό της τ��ρτας

Εγώ στην περίπτωση του ντακουαζ καρυδας θα έβαζα μία πιο απλή βάση για τάρτας (πατ σαμπλέ) γιατί περισσότερο θα ήθελα να τόνιζα τον χαρακτήρα που θα πρόδιδε η μους στο γλυκό. Και θα άλλαζα την μους καραμέλας με μους καρύδας διότι προσωπικά μου αρέσει περισσότερο η καρύδα από την καραμέλα. Και το γλασάζ καραμέλας θα το άλλαζα με ένα γλάσο σοκολάτας για αντίθεση με την μους καρύδας.

Tarte Maude

Ζύμη βάσης

Για την βάση της τάρτας χρησιμοποιείται η αμμώδης μέθοδος (πατ σαμπλέ). Κόβουμε το βούτυρο σε κύβους πλευράς 2 εκατοστών και το τοποθετούμε σε ένα μπολ ή στον κάδο του μίξερ και στη συνέχεια στο ψυγείο αφήνουμε το βούτυρο για 10 λεπτά να κρυώσει καλά μόλις σε λιπαρή ουσία με το αλεύρι αποκτήσει αμμώδη υφή προσθέτουμε σταδιακά τα αυγά και τη ζάχαρη για να αρχίσει να σχηματίζεται η ζύμη μόλις η ζύμη ομογενοποιηθεί σταματάμε το ανακάτεμα

ιδιωτική η ύλη δεν πρέπει να έρχεται σε άμεση επαφή με τη λιπαρή ουσία όταν χρησιμοποιείται η αμμώδης μέθοδος τα αυγά πρέπει να ενσωματώνονται πλήρως στο μείγμα αλευριού και βουτύρου η κρυσταλλική ζάχαρη θα πρέπει να έχει πολύ λεπτούς κόκκους διαφορετικά είναι προτιμότερο να χρησιμοποιείτε ζάχαρη άχνη μετά την προσθήκη του αλευριού το ανακάτεμα πρέπει να συνεχίζεται για μικρό χρονικό διάστημα

Μπισκουί τύπου σαβαγιάρ

όταν μιλάμε για μπισκουί και παντεσπάνι αναφερόμαστε σε παρασκευάσματα τα οποία συνήθως βρίσκονται σε τούρτες πάστες ή άλλα γλυκίσματα και αποτελούν το βασικό του στοιχείο. Τα ξηρά συστατικά όπως αλεύρια οι ξηροί καρποί δεν πρέπει να προστίθενται ποτέ πριν το τελικό στάδιο του παρασκευάσματος εκτός αν ζητείται τη συνταγή καθώς εμποδίζουν την επαρκή απορρόφηση αέρα κατά την ανάδευση των αυγών για μαλακότερο και μεγαλύτερης διάρκειας ζωής παντεσπάνι μπορούν να χρησιμοποιηθούν άλλαζα χαρά όπως ίβερ το ζάχαρο αντικαθιστώντας ένα μέρος της κρυσταλλικής ζάχαρης ή 20 με 30% τα αλεύρια που χρησιμοποιούνται στο παντεσπάνι έχουν μικρή περιεκτικότητα σε γλουτένη αδύνατα αλεύρια για να ενισχυθούν μπορεί ένα μέρος τους να αντικατασταθεί με άμυλο το τελικό αποτέλεσμα θα είναι ένα πιο μαλακό και ανάλαφρο παντεσπάνι στη μαρέγκα για παντεσπάνι ή μπισκουί η ζάχαρη πρέπει να προστίθεται σταδιακά κατά τη διάρκεια της ανάδευσης με αυτό τον τρόπο παραμένει σταθερή και ομοιογενής με τον διαχωρισμό των αυγών ασπράδι- κρόκος επιτυγχάνουμε ελαφρύτερο και πιο αφράτο μείγμα

Κρέμα chiboust

Η σιμπούστ είναι μία κρέμα ζαχαροπλαστικής την οποία το γάλα αντικαθίσταται με πουρέ φρούτων και κρέμα γάλακτος προσθέτοντας αμέσως μετά το βρασμό όσο είναι ζεστή ζελατίνη και ιταλική μαρέγκα στη συνέχεια τοποθετείται σε φόρμες και μετά στο ψυγείο για να σταθεροποιηθεί και να σφίξει χρησιμοποιείται κυρίως σε τάρτες και τούρτες και έχει το προνόμιο λόγω της σύστασής της να μπορεί να καραμελώσει η επιφάνεια της χρησιμοποιώντας ζάχαρη και φλόγιστρο.

[pragmatikotitagr]

Πώς θα κλιμακωθούν εκπτώσεις-προσφορές μέχρι την Black Friday

Η αγορά «προθερμαίνεται» από την περασμένη Κυριακή για την Black Friday και ετοιμάζεται για φουλ εκπτωτικό τριήμερο από την Παρασκευή 25 μέχρι και την Κυριακή 27 Νοεμβρίου, ενώ ακολουθεί και η Cyber Monday, τη Δευτέρα 28 Νοεμβρίου, όπου κορυφώνεται το εμπορικό γεγονός στα διαδικτυακά καταστήματα.

Μετά την ταλαιπωρία της μετάθεσης της ημερομηνίας, η απόφαση να ανοίξουν προαιρετικά τα καταστήματα την Κυριακή 27 Νοεμβρίου ικανοποιεί την πλειοψηφία των εμπόρων, μεγάλων και μικρών επιχειρήσεων, που έχουν πάρει θέση σε έναν αγώνα δρόμου που θυμίζει περισσότερο μαραθώνιο παρά σπριντ.

Αν και μετά την κατάργηση των ενδιάμεσων εκπτώσεων οι περισσότερες επιχειρήσεις -ειδικά μικρές και μικρομεσαίες, αλλά και μεγάλες αλυσίδες που δραστηριοποιούνται σε κλάδους εκτός των ειδών τεχνολογίας- προσανατολίζονταν σε ένα εμπορικό γεγονός μικρής διάρκειας, 3-5 ημερών, αλλά με μεγάλες εκπτώσεις, ο ανταγωνισμός πιέζει για πρώιμες κινήσεις.

Στα είδη τεχνολογίας, οι εταιρείες έχουν αρχίσει ήδη τις προσφορές ενώ από τον Οκτώβριο τρέχουν σχετικές καμπάνιες. Εξάλλου, η καρδιά της αγοράς στην Black Friday χτυπά στις εταιρείες ηλεκτρικών/ηλεκτρονικών ειδών, που άνοιξαν για τα καλά τον χορό των προσφορών από τις αρχές της τρέχουσας εβδομάδας, σχεδιάζοντας να κλιμακώσουν τις στρατηγικές τους μέχρι το άλλο Σαββατοκύριακο, προσθέτοντας κωδικούς και κατηγορίες στην γκάμα των εκπτωτικών προϊόντων. Συναγωνίζονται σε πρωτοτυπία και ευελιξία στις παραδόσεις, καθώς και στα μοντέλα πληρωμών. Με γεμάτες αποθήκες, οι μεγάλες αλυσίδες στοχεύουν να αποσπάσουν μερίδια αγοράς, ενώ μετά από μια περίοδο χαμηλών προσδοκιών κινούνται επιθετικά.

H Public ανακοίνωσε 1.000.000 προ��φορές σε είδη τεχνολογίας, ψυχαγωγίας και οικιακές συσκευές σε Black Friday τιμές, έως -60%. Η εταιρεία προσφέρει για online αγορά την υπηρεσία Buy Now, Pay Later της Klarna, για πληρωμή σε 3 άτοκες δόσεις, χωρίς πιστωτική κάρτα και ειδικά στην Αττική, προσφέρει την υπηρεσία Flex Delivery για έλεγχο της ημέρας παραλαβής.

Για «μάγκικα deals» μιλά ο Κωτσόβολος. Δίνει πρόσβαση στον καταναλωτή σε ιστορικό τιμής το τελευταίο εξάμηνο και εξασφαλίζει υψηλές ταχύτητες στις παραδόσεις, με αυθημερόν παράδοση σε επιλεγμένο χώρο (για παραγγελίες έως τις 15:00), σε 24 ώρες σε 52 πόλεις ή σε 20' από 73 Quick Points για προϊόντα που είναι διαθέσιμα στα καταστήματα, ενώ με ποικιλία επιλογών καλύπτει και τους τρόπους πληρωμής.

Ο «Black Frider» ηγείται της καμπάνιας της Πλαίσιο, που προσφέρει τιμές Black Friday σε περιορισμένο χρόνο 21:00-23:59 κάθε μέρα καθώς και δωροεπιταγή 100 ευρώ για τα δώρα των Χριστουγέννων. Υπόσχεται «και φέτος μια ακόμα δυνατή Black Friday με ασύλληπτες προσφορές, ιλιγγιώδεις ταχύτητες παράδοσης και ακατανίκητα επίπεδα εξυπηρέτησης».

Ο ανταγωνισμός βάζει στο παιχνίδι και άλλες αλυσίδες όπως Γερμανός, iStorm, αλλά και αλυσίδες με ευρύτερο χαρτοφυλάκιο και πέραν των ηλεκτρικών/ηλεκτρονικών ειδών. Για παράδειγμα, εταιρείες DIY και βελτίωσης σπιτιού ανοίγουν τη σεζόν με εκπτώσεις σε συγκεκριμένες κατηγορίες. H Leroy Merlin, η οποία διεκδικεί την πατρότητα της Black Friday στα είδη σπιτιού στην Ελλάδα, ετοιμάζεται για μεγάλες προσφορές από την επόμενη εβδομάδα, προτείνοντας ήδη μειωμένες τιμές 20%-35% σε μια σειρά από κατηγορίες. Αντίστοιχα, η Praktiker ανακοίνωσε πτώση τιμών 30% στα ηλεκτρικά εργαλεία, 50% στις ψηστιέρες, στις τηλεοράσεις αλλά και στους... γωνιακούς καναπέδες και άλλα είδη.

Στα καλλυντικά και στον κλάδο της ένδυσης, την έναρξη της σεζόν κηρύσσουν τα e-shops των εξειδικευμένων αλυσίδων αλλά και των πολυκαταστημάτων. Ειδικότερα στα αθλητικά είδη, που έχουν καλύτερη σύνδεση με τα είδη τεχνολογίας και τη νέα γενιά, η κινητικότητα είναι πιο έντονη όπως και οι ενέργειες marketing. Η Intersport προσφέρει ήδη προϊόντα σε τιμές Black Friday, μειωμένες έως 70%, και η Cosmos Sport και η Zakcret μέχρι 50%.

Η Hall of Brands προσφέρει εκπτώσεις 30%-40% σε παπούτσια και πάνω από 50%-60% σε ρούχα, ενώ η Heaven of Brands προσφέρει και δωροεπιταγή 50 ευρώ ενόψει Black Friday. Η Adidas δίνει πρόωρη πρόσβαση σε εκπτώσεις έως 50% στα μέλη του club της ενώ τα μέλη του Membership της Nike απολαμβάνουν δωρ��άν αποστολή και δωρεάν επιστροφές εντός 30 ημερών.

Στα είδη οικιακού εξοπλισμού η IΚΕΑ προχωρά σε κυλιόμενες προσφορές ανά κατηγορία, προσφέροντας αυτές τις ημέρες εκπτώσεις 20% στα παπλώματα, ενώ η Jysk εστιάζει στην ημέρα των εργένηδων και σε προσφορές για χριστουγεννιάτικα είδη με όφελος έως 60%.

Στα marketplaces έχουν αρχίσει ετοιμασίες. Όλα τα καταστήματα που συνεργάζονται με το Shopflix μπορούν να μειώσουν τις τιμές για να πάρουν μέρος στην Black Friday ενώ το Skroutz, Νο 1 marketplace στην Ελλάδα, συγκεντρώνει όλες τις Black Friday και Cyber Monday προσφορές από χιλιάδες καταστήματα σε μία μόνο σελίδα. Οι προσφορές θα πραγματοποιηθούν την Παρασκευή 25 Νοεμβρίου, ενώ τη Δευτέρα 28 Νοεμβρίου ακολουθεί η Cyber Monday, καλλιεργώντας προσδοκίες μετά τον περσινό όγκο παραγγελιών που ξεπέρασε τις 650.000 στην πλατφόρμα.

Σημειώνεται ότι σε άλλα marketplaces, κυρίως ένδυσης, όπως το aboutyou, οι εκπτώσεις φτάνουν ήδη το 70%, όπως και στα εκπτωτικά καταστήματα τύπου Factory Outlet.

Ωστόσο είναι αξιοσημείωτο ότι πολυεθνικές όπως Zara, H&M, Marks&Spencer δεν έχουν κάνει ακόμη θόρυβο για την Black Friday και εστιάζουν προσώρας σε προσφορές για τα μέλη τους.

Επίσης οι μικρές εμπορικές επιχειρήσεις σχεδιάζουν κινήσεις για το τριήμερο 25-27 Νοεμβρίου. Αναμένεται ένα μέρος των εμπορευμάτων να προσφέρεται με έκπτωση έως 70% και τα υπόλοιπα είδη με μειωμένες τιμές 10%-20%.

Πηγή άρθρου: Πώς θα κλιμακωθούν εκπτώσεις-προσφορές μέχρι την Black Friday

[bestinfo]

Lockdown: Πάσχα στο χωριό με self test στο χέρι – To σχέδιο της κυβέρνησης

Τέλος της εβδομάδας, πιθανότατα την Παρασκευή, η κυβέρνηση αναμένεται να ανακοινώσει την επέκταση του self testing –όπως ήδη εφαρμόζεται από χθες για τα σχολεία– και σε άλλους κλάδους της οικονομικής και κοινωνικής ζωής, όπως σε λιανεμπόριο, επαγγελματίες οδηγούς, εργαζομένους σε delivery κ.α. Αυτοί όμως δεν είναι οι μόνοι τομείς που η κυβέρνηση σκέφτεται να εφαρμόσει το self testing.

Σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», στο Μαξίμου επεξεργάζονται σχέδιο για υπερτοπική μετακίνηση το Πάσχα, δηλαδή από νομό σε νομό, με διενέργεια self test. Το σχέδιο, που αυτή τη στιγμή είναι ακόμη στα χαρτιά, καθώς προέχει να δούμε την εξέλιξη της πανδημίας τις επόμενες δέκα ημέρες, προβλέπει πως στην έξοδο για την περιφέρεια θα γίνονται δειγματοληπτικοί μεν, σαρωτικοί δε, έλεγχοι για να διαπιστώνεται πως οι εκδρομείς έχουν αρνητικό self test έως και 48 ώρες πριν από την έξοδο. Αυτό θα είναι και το «διαβατήριο» για να περάσει κάποιος τα διόδια και να κάνει, μετά δύο χρόνια, το λεγόμενο «Πάσχα στο χωριό».  

Στο τραπέζι έχει πέσει και ένα ακόμα σενάριο, το οποίο όμως έχει πολλά δομικά προβλήματα. Να επιτρέπεται η μετακίνηση από νομό σε νομό ίδιου χρώματος, ώστε, για παράδειγμα, «καθαρές» περιοχές να μην επιβαρυνθούν από πιο βεβαρημένες. Το πρόβλημα εδώ είναι διπλό: Εάν η Αθήνα είναι στο «κόκκινο», όπως είναι τώρα, αυτό πρακτικά μπορεί να σημαίνει πως θα απαγορευτεί η έξοδος για πολλές περιοχές που είναι σε πολύ καλύτερη επιδημιολογική κατάσταση από την Αττική, δημιουργώντας εκδρομείς δύο ταχυτήτων.

Επιπλέον, υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να οδηγήσει σε έξοδο προς συγκεκριμένα μέρη και να επιβαρύνει δυσανάλογα συγκεκριμένες περιοχές. Παράδειγμα: Εάν η Αττική είναι «κόκκινη», να μπορεί να πάει κάποιος στην επίσης «κόκκινη» Αχαΐα, αλλά όχι στην «πράσινη» Αρκαδία, επιβαρύνοντας περισσότερο συγκεκριμένους νομούς. Κάτι τέτοιο δεν φαίνεται εφικτό να εφαρμοστεί και για πρακτικούς λόγους, καθώς ο κάθε πολίτης δεν θα μπορεί να επιλέξει να πάει στον τόπο καταγωγής του ή εκεί που διατηρεί σπίτι. Ολα τα παραπάνω αυτή τη στιγμή είναι σχέδια επί χάρτου και όχι οριστικές αποφάσει��, καθώς τα πάντα θα εξαρτηθούν από την επιδημιολογική καμπύλη των επόμενων δέκα ημερών.  

Αχτίδα αισιοδοξίας

Οσον αφορά λοιπόν την εξέλιξη της πανδημίας, έχει αρχίσει να διαφαίνεται την τελευταία εβδομάδα μείωση του επιδημιολογικού φορτίου. Ηδη από τις 6 Απριλίου τα ποιοτικά χαρακτηριστικά δείχνουν αποκλιμάκωση της έντασης του τρίτου κύματος. Αργή μεν, αποκλιμάκωση δε. Εάν αυτή η τάση συνεχιστεί, τότε είναι βέβαιο ότι θα ενεργοποιηθεί το σενάριο που προαναφέρθηκε για ελεύθερη μετακίνηση των πολιτών ενόψει του Πάσχα με τη διενέργεια self test. Αλλωστε το πρώτο crash test της διαδικασίας των self tests, που ξεκίνησε από το περασμένο Σάββατο, είναι θετικό.

Η διαδικασία σε γενικές γραμμές εξελίχθηκε πολύ καλά, καθώς μέχρι χθες καταχωρίστηκαν συνολικά 245.093 αποτελέσματα, εκ των οποίων θετικά ήταν μόλις τα 613. Οι συγκεκριμένοι μαθητές και εκπαιδευτικοί απομονώθηκαν και βεβαίως θα κάνουν και μοριακό τεστ για να επιβεβαιωθεί ότι νοσούν, δείχνοντας πως η διαδικασία των self tests μπορεί να λειτουργήσει προληπτικά για την περαιτέρω διάδοση του ιού στην κοινότητα.

ΠΗΓΗ: kathimerini.gr

[zwntanokrateia]

Δεν ξέρω αν με θυμάσαι αλλά είμαι η κοπέλα που σου είχα στείλει για αυτό το αγόρι που αυτοτραυματιζοταν.. Είχα ξεκινήσει με μικρά βήματα να τον πλησιάζω όσο μπορώ και την Παρασκευή που είμασταν σε ένα πάρτυ ενός σχολείου μιλήσαμε πολύ χαλαρά και ουσιαστικά ξεκίνησε πρώτος την κουβέντα και γενικότερα έχω παρατηρήσει ότι πλέον νιώθει πιο άνετα μαζί μου. Νιώθω ότι όλα έχουν αρχίσει να εξελίσσονται πολύ καλά και βλέπω μια λάμψη στα μάτια του που δεν υπήρχε πριν.. Σε ευχαριστώ και πάλι για όλα❤

με αυτό το ασκ μου έφτιαξες την μέρα!Πόσο όμορφα είναι όλα αυτά που λες.Ελπίζω σύντομα να είναι πλήρως καλά και να συνεχίσετε έτσι όμορφα.Μην με ευχαριστείς,δεν έκανα τίποτα εγώ 💜💜

[monosemena]

Τα ανάκτορα του Αίαντα.

Παίζω με τη φλόγα, γιατί καίω ίσως μία από τις πιο σουρεαλιστικές μου στιγμές στην πρώτη δημοσίευση, αλλά ας είναι. Τα Ανάκτορα του Αίαντα. Μακράν η αγαπημένη μου φράση στην πολύπαθη ζωούλα μου και η λιγότερο αγαπημένη της καλύτερής μου φίλης, της οποίας την ταυτότητα θα προστατέψω. Για το καλό μου. Θα την πούμε Dude, νίκνειμ του οποίου την προέλευση αδυνατώ να θυμηθώ. Δε θα μας απασχολήσει στην παρούσα φάση. 

Πίσω στο μακρινό 2006 θαρρώ, μιλάμε δηλαδή για προϊστορικές εποχές, ήμασταν ακόμα φοιτήτριες. Εγώ και ο Dude. Ο Dude και εγώ. Ο Dude και εγώ λοιπόν, οι δυο πιο αντικοινωνικοί άνθρωποι στην Αθήνα, παράλληλα με τις σπουδές μας, είχαμε και μία παρτ - τάιμ απασχόληση. Τρεις με τέσσερις φορές την εβδομάδα, για να μην πω ΠΕΝΤΕ, είχαμε αναλάβει να πίνουμε το βάρος μας σε αλκοόλ σε κάθε πιθανή μπάρα των Αθηνών, ούτως ώστε να πηγαίνουμε το πρωί στο πανεπιστήμιο, με όσο το δυνατόν λιγότερη διαύγεια. O Dude δηλαδή, γιατί εγώ, τις περισσότερες φορές, αντί να πίνω καφέ στη Φιλοσοφική, βολόδερνα σε κάποια δουλειά - ευκαιρία ζωής, τόσο σπουδαία, που δε θυμάμαι καν ποια ήταν. Αμφιταλαντεύομαι ανάμεσα σε δύο. Θα ανοίξει πάλι μεγάλη παρένθεση, μια ζωή αυτά κάνω, ξεκινάω να πω ένα πράγμα; Ξεφυτρώνουν άλλα δέκα. Ή βασανιστής - μην παρεξηγηθώ, θα εξηγήσω πάραυτα - εξάχρονου μαθητή πρώτης δημοτικού ή μαθήματα ενισχυτικής διδασκαλίας σε παιδιά γυμνασίου. Όπου η ιστορία έδειξε πως τα χρειαζόμουν περισσότερο από ότι εκείνα. Υποθέτεις ήδη πολύ σωστά. Απέτυχα. Παταγωδώς. Και στα δύο. Και όχι εξαιτίας του έκλυτου βίου μου. 

Στην πρώτη μου λοιπόν ευκαιρία ζωής, εν αγνοία μου, είχα αναλάβει να βασανίζω τον μικρό, ας τον πούμε Γιωργάκη, μήπως και γλιτώσω τη μήνυση. Σε προειδοποιώ, δε θα φτάσω ποτέ στην ιστορία με τα ανάκτορα. Μούβιν ον. Ο μικρός Γιωργάκης φοιτούσε στην πρώτη δημοτικού. Η μητέρα του, τριάντα δύο ετών τότε, με είχε προσλάβει να του κάνω παρέα, όσο εκείνη και ο σχεδόν ΑΟΡΑΤΟΣ πατέρας του Γιωργάκη δούλευαν. Θεωρούσε λογικό επίσης, να σβήνουμε όλα του τα τετράδια κάθε εβδομάδα. Παρασκευή με Κυριακή έπρεπε να γράφει εκ νέου τα πάντα, επειδή λέει ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΚΑΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ. Στο μεταξύ, τα γράμματα του Γιωργάκη στην πρώτη δημοτικού, καλύτερα από τα δικά μου σήμερα, έτσι; Ένα μεγάλο, ΕΝΙΓΟΥΕΙ. Ο Γιωργάκης ήταν ένα αξιαγάπητο παιδάκι. Είχε στρατιωτικό πρόγραμμα, έτρωγε πάντα ένα αυγό τη μέρα, ήθελε μελάτο, σπανίως του το έδιναν και κοιμόταν κάθε βράδυ στις οκτώ και μισή. Η αγαπημένη του λιχουδιά ήταν η ρώσικη σαλάτα, που μόνο σαλάτα δεν τη λες. Στο σπίτι του Γιωργάκη υπήρχαν, κάμερες - ναι, ΚΑΜΕΡΕΣ - για να παρακολουθούν όλες εμάς τις μοχθηρές δασκάλες που τον πρόσεχαν. Είμαι εκατό τοις εκατό σίγουρη πως ήταν μία από τις πολλές μούφες, που μου είχε πει η μητέρα του για να με τρομοκρατήσει. Έψαξα παντού, μη νομίζεις, ΜΑΖΙ με το φίλο μου τον Γιωργάκη. Μας είχε απαγορευτεί κάθε είδους διασκέδαση. Καλή ώρα όπως τώρα. Όλα τα παιχνίδια που παίζαμε, έπρεπε να είναι εγκεκριμένα από τη μανούλα του Γιωργάκη. Aς την πούμε Αφροξυλάνθη, το πρώτο όνομα που μου έρχεται στο μυαλό. Αφροξυλάνθη και Μαρία Μοντεσσόρι ένα και το αυτό. Δεν τις ξεχώριζες. Γκουχ.

Βδομάδα τη βδομάδα, μήνα το μήνα, το γιαπί, το πηλοφόρι, το μυστρί, τα χέρια του Γιωργάκη, όπως και τα δικά μου, είχαν αρχίσει να γεμίζουν κάλους. Εμένα από το σβήνε-σβήνε με μια γομολάστιχα στο χέρι (και πόσο αστεία λέξη, ε, ΓΟΜΟΛΑΣΤΙΧΑ) και του Γιωργάκη στην προσπάθειά του να γράφει γράμματα, όπως το ο και το δ, πιο στρογγυλά και από πασχαλινά κουλούρια. Ξεκινώντας φυσικά τη σχεδίαση, ΠΑΝΤΑ από δεξιά. Το αφήνω να πέσει ΚΑΙ αυτό. Όπως είναι προφανές, τα ψωμιά μου σε αυτή τη δουλειά ήταν λίγα. Ο Γιωργάκης άρχισε να βλέπει εφιάλτες τα βράδια, εγώ επέστρεφα στο σπίτι με ενοχές. Αφού φρόντιζα πρώτα να υπενθυμίζω στην Αφροξυλάνθη το ρόλο μου ως δασκάλα του. Χωρίς αποτέλεσμα. Τσακωμοί και εντάσεις, σχεδόν κάθε μέρα. Ανένδοτη η Αφροξυλ��νθη. Μην ανακατεύεσαι, ΕΓΩ ΞΕΡΩ, συνήθιζε να μου λέει.

Τη λύση φίλες και φίλοι την έδωσε η μουσική. Σε αυτό το σημείο αρχίζω να αισθάνομαι πως το μπλογκ αυτό, θα είναι η καταστροφή μου. Δε βαριέσαι. Εκείνη την εποχ��, χωρίς ΙΧΝΟΣ ντροπής, θα σου πω πως βίωνα την πόουζερ φασούλα μου στη μουσική και ο νοών νοείτω. ΩΝΑΙ. Στο πλαίσιο αυτού του προσωπικού διασυρμού, θα πω πως, εκείνη την περίοδο συγκεκριμένα, άκουγα φανατικά γκανζ εν ρόουζιζ. Κάνω μια παύση να γελάσω με τον εικοσιτριάχρονο εαυτό μου. Μπορεί να τους σιχαίνεσαι, ΣΟΥ ΤΟ ΔΙΝΩ. Ο Slash όμως, ο γνωστός ατίθασος και γοητευτικός κιθαριστής με την αδιανόητα φριζαρισμένη αφάνα, έσωσε τον μικρό Γιωργάκη. Όπως μου είπε ο ίδιος (o Γιωργάκης) ένα βράδυ, τρέχοντας κατά πάνω μου: «Έβλεπα τον εφιάλτη με τα γράμματα και τουθ αριθμούθ! Με ΚΥΝΗΓΑΓΑΝ να με φάνε, ήρθε ο Θλαθ με την κιθάρα του, έπαικθε ένα θόλο, τρόμακθαν και έφυγαν! Το πιθτεύειθ;;;;». Λησμόνησα να αναφέρω πως, ένα από τα πολλά πράγματα που έκαναν τον Γιωργάκη ακαταμάχητο, ήταν η πλήρης αδυναμία του να προφέρει το σίγμα. Συγγνώμη, θίγμα. Τη συνέχεια τη φαντάζεσαι, τράβηξα ένα φάσκελο στη μάνα του Γιωργάκη και έφυγα νύχτα. Αφού πρώτα του άφησα στο μπαούλο με τα παιχνίδια του το “Use Your Illusion World Tour - 1992 in Tokyo I” αλλά και “IΙ” σε ντιβιντί. Προσπάθησα να τον επισκέπτομαι συχνά πυκνά, αλλά, η Αφροξυλάνθη, με τον τρόπο της, φρόντισε να αποχωριστούμε. Γιωργάκη, όπου και αν είσαι σήμερα, εύχομαι να βασανίζεις τη μανούλα και να έχεις κάνει καλύτερες μουσικές επιλογές από εμένα στα είκοσι τρία. Πιστεύω σε σένα. Λοβ γιου φορέβα.

Πώς έφτασα όμως ως εδώ; Α ναι. Πετάει παράλληλα μια εκνευριστική μύγα έξω από το παράθυρό μου και με αποσυντονίζει. Η δε σκιά της, πιο μεγάλη και από νυχτερίδας. Συνεχίζω. Η δεύτερη εργασιακή μου αποτυχία, για εκείνη τη χρονιά, ήταν τα μαθήματα ενισχυτικής διδασκαλίας που έκανα σε παιδάκια που φοιτούσαν στο Γυμνάσιο. Λίγη φαντασία χρειάζεται κανείς για να προβλέψει τη συνέχεια. Όταν ήρθε η ώρα να λύσουμε τις πρώτες εξισώσεις στα Μαθηματικά, κατάλαβα πως τα ψωμιά μου ΚΑΙ εκεί θα είναι μετρημένα. Μόλις εμφανίστηκαν δε τα κλάσματα, έγινα καπνός σε κλάσματα δευτερολέπτου. Ίσως, το ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ αστείο που σκαρφίστηκα ποτέ μου. Ζητώ συγγνώμη.

Όπως καταλαβαίνεις, το μπαρ χόπιν ήταν μονόδρομος στη ζωούλα μου τότε. Όχι πως τώρα το έχω ελαττώσει. Ο Dude και γω λοιπόν, τα δυο πιο αντικοινωνικά πλάσματα της Αθήνας, γνωρίσαμε άλλους δυο φίλους, σε μία από τις ιστορικές μας εξόδους. Ας τους πούμε Χέμο και Παυσανία. Και οι δυο τους δήλωναν ηθοποιοί. Ξεκινήσαμε λοιπόν να κάνουμε παρέα με τα δυο αυτά αγόρια ή πιο σωστά να τους επιτρέπουμε να μας συνοδεύουν σε αυτό που κάναμε με πάθος, μέχρι και να μας γνωρίσουν. Στο μπαρ χόπιν. Ο Χέμος πατούσε πιο γερά στα πόδια του, ήταν αυτό που λέμε ο «ωραίος» της παρέας, πολύ έξυπνος, αρκετά αστείος και λίγο φαφλατάς. Όχι όμως σε σημείο που να γίνεται εκνευριστικός. Ο Παυσανίας από την άλλη, δεν είχε αντικειμενική ομορφιά, είχε όμως ένα θλιβερό μούσι (θύμιζε τριτοξάδερφο του Έντουαρντ Νόρτον στα χειρότερά του), σεταρισμένο με μια αστεία χαίτη. Ήταν πολύ πιο έξυπνος και από τους τρεις μας (δουδ αν διαβάζεις, ξέρω, μουντζώνεις), αλλά αισθανόταν συνεχώς την ανάγκη να το δείχνει με κάθε τρόπο και σε κάθε ευκαιρία, γεγονός που τον έκανε έναν σπουδαίο και κουραστικό μαλάκα. 

Ένα βράδυ που ‘βρεχε και έβρεχε στην κυριολεξία μονότονα, βρεθήκαμε σε ένα ταβερνείο στα Εξάρχεια, γύρευε πώς, μαζί με τον Χέμο, τον Παυσανία και την πανηλίθια παρέα τους. Ένα μάτσο από «ακουσμένους» ηθοποιούς. Μια ιδιότητα που φρόντιζαν να μας υπενθυμίζουν κάθε λίγο και λιγάκι. Σε μένα και τον Dude, τις ανίδεες κακομοιρούλες. Στο σημείο αυτό, να τονίσω πως δεν έχω κανένα πρόβλημα με τους ηθοποιούς, τουναντίον. Έτυχε απλώς, αυτοί οι συγκεκριμένοι να είναι, τα εφτά κακά της μοίρας μας. Τι κάνατε εκεί, θα με ρωτήσεις εύλογα και θα σου πω, ΕΛΑ ΝΤΕ. Η βραδιά τσουλούσε, τρώγαμε, πίναμε τσίπουρα, κυρίως για να αντέξουμε. Τον Παυσανία, τον Χέμο και την παρέα του, αλλά συνάμα ΚΑΙ τη μουσική. Ωραία τα ρεμπέτικα δε λέω, εξαρτάται όμως από το ποιος τα «εκτελεί» και με πόσο βίαιο τρόπο. Τελευταίο τραγούδι που θυμάμαι να αντηχεί στα αυτιά μου, ήταν η γνωστή σε όλους μας «παξιμαδοκλέφτρα». Οι προσπάθειές μου να πείσω τον Παυσανία, ενώ μου τραγουδούσε γκαρίζοντας πως «ήμουν μια παξιμαδοκλέφτρα, που τώρα που με πήρε αυτός γυρεύω σούρτα φέρτα» να ΣΚΑΣΕΙ, απέβησαν άκαρπες. Ουδέποτε έχω κλέψει στη ζωή μου ο,τιδήποτε, πόσο μάλλον παξιμάδια. Επίσης, δε με πήρες Π Ο Τ Ε, ΟΥΤΕ εσύ, ΟΥΤΕ ο διάολος να με σώσει, από εκείνο το μαρτυρικό βράδυ. Παυσανία, ε Παυσανία. 

Ερχόμαστε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ στο προκείμενο. Ο Παυσανίας εκείνο το βράδυ έπαιζε ρωσική ρουλέτα. Ήθελε να σκοτωθεί. Ξεκάθαρα. Παξιμαδοκλέφτρα εγώ, Φραγκοσυριανή ο Dude. Πανάθεμά τον λέω, πρέπει να βρούμε ένα ��ρόπο να εξαφανιστούμε. Σε μια ύστατη προσπάθεια να τον κάνουμε να σταματήσει, προτού σπάσουν οι χορδές και του τελευταίου μπαγλαμά εκείνης της αχαρακτήριστης κομπανίας, ξεκινάμε ένα βαριεστημένο τσιτ τσατ. Αφήνουμε να πέσει το δοκιμασμένο: «Τι νέα;». ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ. Ήταν σαν να του ρίξαμε κουβά με νερό στα μούτρα. Ποιο τσίπουρο, ποιο μεθύσι, τινάζεται σαν ελατήριο και οριακά πέφτει από την καρέκλα του. ΚΑΛΑ (φώναξε τόσο δυνατά, που σταμάτησε για λίγο η μουσική), ΔΕ ΜΑΘΑΤΕ ΤΙ ΕΓΙΝΕ; Ωραία, σκέφτηκα, ανοίξαμε τον ασκό του Αιόλου. Θα πεθάνουμε εδώ, σε αυτό το ταβερνείο, αγκαλιά με τον Παυσανία και μια πιρουνιά απάκι. 

Τι έγινε ρε Παυσανία (ρωτάμε) τι έπαθες; Και απαντά: « Καλά, δε μάθατε τι έγινε; Μα πού ζείτε ; ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΤΑ ΑΝΑΚΤΟΡΑ ΤΟΥ ΑΙΑΝΤΑ!!! ». 

Μπανταμτς!!!

[ Νοτ ντε λα ρενταξιόν: Δεκατέσσερα χρόνια μετά, παραμένει το καλυτερότερο  in-joke ανάμεσα σε μένα και τον Dude.

- Καλά, το άλλο το έμαθες;

- ΤΙ ΕΓΙΝΕ;;;;;;;;;;;;;; 

Σιωπή. 

-  Με τρομάζεις…

- Δεν ξέρω πώς να στο πω. Βρέθηκαν τα Ανάκτ..

- ΑΝΤΕ ΓΑΜ…

Ε Β Ρ Ι  ΦΑΚΙΝ ΤΑΙΜ. ]

Στον Dude.

[followgeorgegr]

Μάτσου Πίκτσου: Προσκύνημα στις κορυφές των Άνδεων

Έχει κάνει δεκάδες ταξίδια. Συνήθως, δεν γράφει ταξιδιωτικές εντυπώσεις, άλλωστε διανύει καθημερινά χιλιόμετρα μες στον απέραντο κόσμο του non-fiction. Μια κινητή εγκυκλοπαίδεια, μια αναγνωρίσιμη πένα, ο Θανάσης Βέμπος είναι από τους ανθρώπους που δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Αφηγήθηκε στο followgeorge την περιπλάνησή του στις κορυφές των Άνδεων, μεταφέροντας ατόφιο το συναίσθημα κατάνυξης που αισθάνθηκε εκεί, σε μια απρόσμενα όμορφη γωνιά του πλανήτη, φορτισμένη από την ιστορία, αλλά και τους θρύλους της.

Παρασκευή, 30 Μαΐου 2003

Ξύπνησα στις τρεισήμιση τα ξημερώματα από το κρύο και την υγρασία που στάζει στο εσωτερικό της σκηνής. Δεν κοιμήθηκα πολύ έκτοτε. Έγερση στις έξι το πρωί, πρωινό και αναχώρηση μια ώρα αργότερα. Δεν βλέπουμε την ώρα να αρχίσουμε την πορεία μπας και απο��ιώ��ουμε την ψύχρα που φτάνει μέχρι το μεδούλι. 

“Πρέπει να ανηφορίζει κανείς με πολύ αργό, σχεδόν υπνωτιστικό ρυθμό, διαφορετικά αναγκάζεται να σταματά κάθε είκοσι μέτρα με κομμένη την ανάσα.”

Περνούμε από ένα άθλιο οικισμό. Γουρούνια μπαινοβγαίνουν στα σπίτια με το χωμάτινο πάτωμα. Μια μεσόκοπη γυναίκα είναι σκυμμένη πάνω από ένα πέτρινο πάγκο και λιώνει καλαμπόκι με μια πλατειά πέτρα. Μας γνέφει να μπούμε στο εσωτερικό του σπιτιού. Εκεί μέσα μερικοί Ινδιάνοι κάθονται ανακούρκουδα στο μισοσκόταδο. Η γυναίκα ανοίγει ένα πλαστικό βαρέλι, βυθίζει μέσα μια κανάτα και τη βγάζει ξέχειλη από ένα λευκωπό, παχύρρευστο υγρό. Είμαι απ’ αυτούς που τολμούν να το δοκιμάσουν. Είναι τσίτσα, μπίρα από καλαμπόκι. Στο μεθύσι της τσίτσα και στην υπερδιέγερση που προκαλεί το μάσημα φύλλων κόκας, οι Ινδιάνοι αποζητούν εδώ κι αιώνες καταφύγιο από τη δυστυχία και την κακουχία της ζωής στο Αλτιπλάνο. 

Τώρα, βαδίζουμε στο πιο δύσκολο μέρος της διαδρομής. Το βάρος των σακιδίων μας φαίνεται ολοένα και μεγαλύτερο. Είναι πια μεσημέρι όταν καταφέρνουμε να φτάσουμε εξαντλημένοι στο Πέρασμα της Νεκρής Γυναίκας. Υψόμετρο 4.200 μέτρα. Πέρα μακριά τα χιόνια του Σαλκαντάϋ που ορθώνεται με όλα τα 6.200 μέτρα της μεγαλοπρέπειάς του. 

Αρχίζει η κατάβαση. Σε κάθε βήμα, οι αρβύλες πέφτουν βαριά πάνω στην πέτρα, οι αρθρώσεις πονούν, το βάρος του σακίδιου πολλαπλασιάζεται. Στη νοτερή, φθαρμένη πέτρα βρίσκονται φυλακισμένες μνήμες και ιστορίες πεζοπόρων-ημεροδρόμων, ιερέων, αγροτών, απλών προσκυνητών που πήγαιναν στο Μάτσου Πίκτσου. 

Ανάβαση ξανά για το δεύτερο ορεινό πέρασμα. Μετά από μια μικρή λιμνούλα, ανάμεσα σε ισχνό, κίτρινο χορτάρι, ένα πλάτωμα βράχων. Ένα αρχαίο ιερό της Πατσαμάμα –της Μάνας Γης. Παντού γύρω μας οι μικροί απατσέτα, οι σωροί από πέτρες που αφήνουν οι διαβάτες και οι προσκυνητές.

Σάββατο, 31 Μαΐου

Το τοπίο αλλάζει αργά, αλλά σταθερά. Το κίτρινο, αναιμικό χορτάρι δίνει τη θέση του σε χαμηλά θάμνα και κατόπιν σε ψηλότερα δέντρα γεμάτα επίφυτα και βρύα. Μακριές κληματσίδες κρέμονται από τα κλαριά τους. Σχεδόν δεν μπορεί να διακρίνει κανείς τον κορμό των δέντρων –τόσο πολύ σκ��πασμένοι από άλλα φυτά είναι. Τα έντομα είναι ξανά ενοχλητικά. Έχουμε μπει πάλι στη ζώνη του cloudforest –του υποτροπικού δάσους των συννέφων. Τώρα οι βουνοκορφές των Άνδεων δεν είναι πια απόκρημνοι, χιονισμένοι όγκοι, αλλά πιο ήπιες, πράσινες κορφές. 

Πέρα μακριά διακρίνουμε την κοιλάδα του ποταμού Ουρουμπάμπα, ενός παραποτάμου του Αμαζονίου. Η σιδηροδρομική γραμμή Κούσκο-Μάτσου Πίκτσου ακολουθεί κατά πόδας το ποτάμι σε όλη η διαδρομή από το Κούσκο. Το υψόμετρο χαμηλώνει και η πορεία γίνεται λιγότερο δύσκολη. Έχουμε κατέβει πάλι κάτω από τις 3.000 μέτρα. 

Κυριακή, 1 Ιουνίου

Η έγερση γίνεται στις τρεις τα ξημερώματα, προκειμένου να φτάσουμε στο Μάτσου Πίκτσου λίγο μετά την ανατολή του Ήλιου. Διασχίζουμε την υποτροπική ζούγκλα, ο ένας πίσω από τον άλλον, φορτωμένοι τα σακίδια, σκεπασμένοι με τα αδιάβροχα. Το σκοτάδι είναι ακόμα πυκνό. Το φως των φακών μας φωτίζει το κακοτράχαλο μονοπάτι. Τσαλαβουτάμε στις λάσπες ενώ η βροχή πέφτει ασταμάτητα. Ολόγυρά μας, μέσα από το σκοτάδι αντηχούν τα τιτιβίσματα, τα κοάσματα και οι κραυγές των πλασμάτων του δάσους. 

Η πορεία γίνεται ανηφορική. Το πρώτο φως της αυγής έχει αρχίσει να μεταμορφώνει το πυκνό σκοτάδι σε μια γκρίζα θολούρα. Φτάνουμε τελικά στα ερείπια της Πύλης του Ήλιου, της Ίντι Πούνκου, από εκεί που μπορεί κανείς να διακρίνει το θρυλικό Μάτσου Πίκτσου σε όλη την μεγαλοπρέπειά του.

Ναι, το Μάτσου Πίκτσου πρέπει να βρίσκεται κάπου εκεί κάτω. Όμως το μόνο που διακρίνουμε είναι πυκνή, αδιαπέραστη ομίχλη, ενώ η βροχή δεν δείχνει να έχει διάθεση να ελαττωθεί. Περιμένουμε για κάμποση ώρα κάτω από τη βροχή, μουσκεμένοι, αποκαμωμένοι, απογοητευμένοι. 

Κατηφορίζουμε προς τα ερείπια. Είναι τα τελευταία χιλιόμετρα της διαδρομής. Η ομίχλη είναι τόσο πυκνή που δεν βλέπει κανείς πέρα από δέκα-είκοσι μέτρα. Ωστόσο, κάπου μέσα μου η υπερφυσική βεβαιότητα πως όλα θα πάνε καλά δεν έχει σβήσει. Δεν ξέρω αν το προκάλεσα εγώ, ή εάν αυτό μου αποκαλύφθηκε. Δεν ξέρω ποια είναι η αιτία και ποιο το αποτέλεσμα. Δεν ξέρω εάν τελικά έχει κανένα νόημα να αναλύεις προσωπικές εμπειρίες περνώντας τις από το στενό φίλτρο της κοινής λογικής. Γιατί εκεί μπροστά μας, η βροχή σταμάτησε, η πυκνή ομίχλη άρχισε να διαλύεται. Μέσα σε μια ώρα, οι ζεστές ηλιαχτίδες αποκάλυψαν μπροστά στα μάτια μας ένα συγκλονιστικό θέαμα. Οι πράσινες, κατάφυτες, απόκρημνες πλαγιές των βουνών που περιτριγυρίζουν το Μάτσου Πίκτσου ορθώνονταν περήφανες στον ουρανό. 

Κι εκεί, μπροστά μας, αποκαλύπτεται η θρυλική Χαμένη Πόλη, τα ερείπια, οι πεζούλες, τα μεγαλιθικά κτίσματα, σαν όραμα της χαμένης, χρυσαφένιας αυτοκρατορίας των Ίνκα, σαν στιγμιότυπο από το παρελθόν, σαν αντικατοπτρισμός, σαν το ίδιο το σύμβολο της Αιώνιας Αναζήτησης. 

Το προσκύνημα έχει φτάσει στο τέλος του. 

Η φωτογραφία του τραβήχτηκε από τον φωτογράφο Πάρι Ταβιτιάν.

[spoilersgr]

“Σύμφωνα με την διοίκηση του ALPHA, η Ελεονώρα Μελέτη αυτοπροτάθηκε για την πρωινή ζώνη και ήθελε να κάνει infotainmet”, δηλώνει ο Νίκος Μάνεσης. Ελεονώρα Μελέτη και Νίκος Μάνεσης… μια πολυαναμενόμενη συνεργασία που φαίνεται ότι ολοκληρώνεται πριν καλά καλά αρχίσει και μάλιστα, με εκρηκτικό τρόπο. Οι φήμες έγιναν δημοσιεύματα και τα δημοσιεύματα δηλώσεις και μάλιστα, οι δηλώσεις αυτές προέρχονται από τους άμεσα εμπλεκόμενους και είναι αρκετά σκληρές. Μέσα από την ραδιοφωνική της εκπομπή, η Ελεονώρα Μελέτη έδωσε, αρχικά, τη δική της απάντηση. Η παρουσιάστρια δήλωσε, μεταξύ άλλων: «Εγώ αγάπη μου είμαι σκυλί μαύρο! Του πολέμου! Δεν παραιτούμαι ποτέ. Ειδικά όταν δεν έχω την ευθύνη. Δεν ξέρω πως βγήκε αυτή η είδηση. Λένε ότι την Παρασκευή παραιτήθηκα, δεν παραιτήθηκα σε καμία περίπτωση. Ούτε καν τέθηκε τέτοιο ζήτημα. Δεν ξέρω πως ακριβώς βγήκε αυτό, αλήθεια σου λέω. Δεν θα το έκανα ποτέ, δεν θα άφηνα ποτέ μια μάχη. Γενικώς είμαι της άποψης ότι δεν παραιτείσαι, δίνεις τη μάχη σου μέχρι το τέλος είτε με νίκη είτε με ήττα. Δεν είναι και κακό να χάνεις κάποιες φορές, ειδικά όταν δεν έχεις ευθύνη για το περιεχόμενο και τη θεματολογία εκεί είναι που δεν παραιτείσαι. Θα παραιτηθείς για κάτι που δεν έχεις ευθύνη»; Λίγες ώρες αργότερα, ο Νίκος Μάνεσης απάντησε με δηλώσεις του στο newspistol.gr. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με όσα γράφει ο Χάρης Λεμπιδάκης στην ιστοσελίδα, ο Νίκος Μάνεσης απαντά ως εξής: «Εδώ και τρείς εβδομάδες δεν ασχολούμαι με την εκπομπή της Ελεονώρας. Δεν συμμετέχω στις συσκέψεις και δηλώνω άγνοια των θεμάτων που προβάλλονται. Η Ελεονώρα και η ομάδα της έχουν την πλήρη ευθύνη. Σύμφωνα με την διοίκηση του ALPHA, η Ελεονώρα αυτοπροτάθηκε για την πρωινή ζώνη και ήθελε να κάνει infotainmet. H διοίκηση μου ζήτησε να σχεδιάσω μια εκπομπή κατά τα πρότυπα του Σαββατοκύριακου και η Ελεονώρα δήλωνε ενθουσιασμένη. Επί δύο εβδομάδες ήμουν πάνω από την εκπομπή σε στούντιο και κοντρόλ, όμως μετά την μεταστροφή της Ελεονώρας ότι δε θέλει αυτό το κόνσεπτ διακριτικά απομακρύνθηκα. Αν χρειαστεί θα ��πανέλθω με στοιχεία».

[blueriverboys]

Welcome Gabriel Francisco Schürrer Peralta.. Παρασκευή 23.06.23

«Θέλουμε έναν ανταγωνιστικό και πρωταγωνιστή Παναιτωλικό»

Η αντίστροφη μέτρηση για την έναρξη των προπονήσεων έχει αρχίσει και τα κενά στο ρόστερ είναι πολλά και σημαντικά.

Η ανακοίνωση..

Ο Γκάμπριελ Σούρερ (Gabriel Francisco Schürrer Peralta) είναι από σήμερα ο προπονητής του Παναιτωλικού. Γεννημένος στην Αργεντινή πριν 51 χρόνια αγωνίστηκε σε Lanús, Racing, Deportivo La Coruña, Las Palmas, Real Sociedad, Málaga. Στη χώρα μας αγωνίστηκε τη διετία 2004-2006 στον Ολυμπιακό κατακτώντας δύο νταμπλ. Είναι διεθνής με την Εθνική Αργεντινής.

Ως προπονητής έχει εργαστεί σε Lanús, Argentinos Juniors, Crucero, Independiente del Valle, Sociedad Deportiva Aucas, Blooming, Mitre de Santiago, Deportivo Cuenca.

Συνεργάτες του θα είναι οι:

Αλεχάντρο Κάσερες (Alejandro Caceres) – Βοηθός/Προπονητής Φυσικής κατάστασης

Γκουστάβο Ζουμπελδία (Gustavo Dario Zubeldia) – Βοηθός/Προπονητής Φυσικής κατάστασης

Χουάν Ζουμπελδία (Juan Manuel Zubeldia) – Βοηθός/Αναλυτής

Λουίτζι Τσέναμο – Προπονητής τερματοφυλάκων

Δηλώσεις Γκάμπριελ Σούρερ στο gazzetta...

Ο Γκάμπριελ Σούρερ έφτασε σήμερα στην Ελλάδα για τον Παναιτωλικό και μέσω του Gazzetta έδωσε το... στίγμα του για την ομάδα που θέλει να «χτίσει» στο Αγρίνιο.

Το Gazzetta τον περίμενε στον διεθνή αερολιμένα και παρότι προέρχονταν από ένα ταξίδι περίπου 20 ωρών και αμέσως μετά έπρεπε να φύγει για το Αγρίνιο, δέχθηκε ευγενικά να μας μιλήσει. «Το ήθελα πολύ να γυρίσω στην Ελλάδα, μαζί με την οικογένειά μου. Είχα περάσει πολύ καλά, το σκεφτόμασταν συνέχεια να έρθω ξανά και είμαι πολύ χαρούμενος που επέστρεψα», μας είπε αρχικά με αφορμή πως ύστερα από 17 έτη είναι βρίσκεται και πάλι στην πατρίδας μας.

Στη συνέχεια αναφέρθηκε και στο club. «Ο Παναιτωλικός, εδώ και πολλά χρόνια, κάνει σωστά πράγματα. Είναι ένας οργανωμένος σύλλογος και ελπίζουμε να βοηθήσουμε και εμείς ώστε να συνεχίσει να μεγαλώνει».

Οσο για την ομάδα που θέλει να «χτίσει», μας έδωσε μία πρώτη «εικόνα» από τα «θέλω» του και τι σκοπεύει να «χτίσει» εντός των τεσσάρων γραμμών. «Θέλουμε έναν ανταγωνιστικό Παναιτωλικό. Να πιέζει και ��α τρέχει. Θέλω πρώτα από όλα να έχω όλους τους παίκτες κοντά ώστε να δουλέψουμε μαζί πάνω σε αυτό. Η ιδέα είναι να είμαστε πρωταγωνιστές, είτε είμαστε γηπεδούχοι είτε φιλοξενούμενοι. Ακόμη δεν έχω όλη την ομάδα, πρέπει να τελειώσουμε το ρόστερ με τις μεταγραφές που θα γίνουν, αλλά αυτό θα είναι το σκεπτικό μας».

Έφυγαν…

ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗΣ Κώστας  - Αποχώρησε για Σερίφ Τίρασπολ

LARSSON Une Jacob- τελείωσε ο δανεισμός του

MARTENSSON Johan,πιθανόν θα συνεχίσει στην Σκόβντε (Σουηδία)

ΚΟΛΟΒΟΣ Δημήτρης, συνεχίζει στην Ινδονησία και την Ντέβα Γιουνάιτεντ.

MORSAY Jonathan,ανακοίνωσε την αποχώρησή του sto «Fotbollskanalen».

Ολοκλήρωση Συμβολαίου…

ΑΝΕΣΤΗΣ Γιάννης, πιθανόν θα συνεχίσει στην Τζουργκάρντεν

ΧΟΥΧΟΥΜΗΣ Διαμαντής

DAGO Nadrey

DIAZ Jorge

Δεσμεύονται με συμβόλαιο…  

NOSIRU Afeez

MLADEN Sebastian

ΜΠΑΚΑΚΗΣ Μιχάλης

ΚΑΡΕΛΗΣ Νίκος

PEDRO Joao

ΧΑΤΖΗΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ Ηλίας

GRATEROL JOEL

DUARTE Frederico

ΜΠΟΥΖΟΥΚΗΣ Γιάννης

ΒΟΪΛΗΣ Αλέξανδρος

JUANPI Anor

ΞΕΝΙΤΙΔΗΣ Γιώργος

SHENGELIA Levan

ΡΑΓΙΑΣ Σωτήρης

ΣΤΕΡΓΙΑΚΗΣ Αντώνης

ΤΣΙΓΓΑΡΑΣ Άγγελος

ΜΑΛΗΣ Αλέξανδρος

STAJIC Nikola

ΛΙΑΒΑΣ Γιώργος

ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ Παναγιώτης

ΝΙΚΟΛΑΟΥ Βαγγέλης

ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ Βαγγέλης

Επιστροφές..

Χρήστος Μπελεβώνης, ολοκληρώθηκε ο δανεισμός του από την Βέροια.

Αναμονή για τους:

Μιχάλης Παρδαλός, τερματοφύλακας,δανεικός στον Τυλικράτη

Βασίλης Σκιαδάς, αγωνίζεται στοπερ και αμυντικός μέσος, δανεικός στον Τυλικράτη

Γιάννης Σοροβός, δανεικός στον Τυλικράτη

Δημήτρης Γιαννιώτης, αμυντικός, δανεικός στον Τυλικράτη

Σπύρος Σκόνδρας, μεσοεπιθετικός,Τυλικράτης

Στάθης Μπελεβώνης, αγωνίζεται σαν αμυντικός μέσος και ως ακραίος αμυντικός, δανεικός στην Καβάλα

Αλέξανδρος Καββαδίας, επιθετικός, ελεύθερη μεταγραφή στο ΑΟ Χαϊδαρίου, λόγω σπουδών, το συμβόλαιο του έληξε.

Δημήτρης Νταλακούρας, μέσος, δανεικός στον Εθνικό

—————————————————————–

#Μόνο_Παναιτωλικός #Παντού_Παναιτωλικός

#Παναιτωλικάρα_μου #Ηδονή_Παναιτωλικός

#BLUERIVERBOYS_AMSTERDAM

Παρασκευή 23.06.23

Δημήτρης Μπαλωτής//Dimitris Balotis

[globalviewgr]

Καιρός: Έρχεται κύμα καύσωνα – Ποιες περιοχές θα «βράσουν»

Η Ευρώπη έχει μπει για τα καλά στο… καμίνι και τώρα έρχεται και η σειρά της Ελλάδας. Από το Σάββατο η θερμοκρασία θα αρχίσει να ανεβαίνει και την Κυριακή ο υδράργυρος θα δείξει ακόμη και 40 βαθμούς Κελσίου σε ορισμένες περιοχές.

Σήμερα Παρασκευή ο καιρός είναι γενικά αίθριος. Τις απογευματινές ώρες στα ηπειρωτικά θα εκδηλωθούν τοπικοί όμβροι στα ορεινά της δυτικής και βόρειας χώρας.

Οι άνεμοι στο…

[alexanderchalkidis]

Στη Ρώμη με ρώμη ξαναγεννήθηκε

Βγήκε από τον χώρο των αποσκευών σαστισμένη. Πρώτη φορά ταξίδευε μόνη, εντελώς μόνη. Είναι κάπως αστείο. Σα να πρέπει να αποδείξεις πέντε φορές την ��μέρα σε server κάπου στην Αμερική ότι δεν είσαι ρομπότ. Ποιος, εσύ ο άνθρωπος που τους ζητάς κάτι! Έτσι κι αυτή, μάνα παιδιών πια μεγάλων, ο άνθρωπος που τα κατάφερε όλα μόνος του, μόνη της στο αεροδρόμιο και σαστισμένη.

Λένε να μαθαίνουμε από τα λάθη μας αλλά ποιος θα μας διδάξει; Θα’θελε να είναι πιο ξεκάθαρα τα πράγματα αλλά αυτοί οι Ιταλοί δεν καθαρίζουν καλά τα τζάμια από ότι φαίνεται. Έψαξε για την πινακίδα για το τραίνο, δεν την βρήκε με την μια. Έριξε και μια ματιά πίσω της σαν να φοβόταν ότι θα την είχαν ακολουθήσει οι έγνοιες από την Αθήνα. Σα να ήταν αρουραίοι οι φοβίες της με μικρά πλακάτ στα χέρια που να γράφουν “γερνάς” και “σε κεράτωνε” και “δεν θα τα καταφέρεις”. Θα’θελε να είχε τώρα μαζί τον σκύλο της ή έστω μια γάτα, κάτι να διώξει τους αρουραίους και τις φοβίες, κάτι να της βρει που να πάει για το γαμημένο το τραίνο επιτέλους. Ήταν το μόνο που δεν είχε βρει από πριν στους οχτώ ταξιδιωτικούς οδηγούς που ήξερε πια απέξω για την Ρώμη. Αλλά μίλησε με επιθετικό τρόπο στον κύριο που την πλησίασε:

Άκου να σου πω αγοράκι μου. Δεν είμαι καμιά πριγκίπισσα που ψάχνει κάποιον να την σώσει.

Κυρία μου, όλους τους βοηθάμε με τις αποσκευές τους.

Α, εντάξει, ναι, οκ, πάρε την βαλίτσα και ακολούθα με, συγνώμη.

Μερικές φορές η ζωή είναι σαν να προσπαθείς να φορέσεις δύσκολο σουτιέν σε αφηνιασμένο σκυλόψαρο. Ξανακοίταξε σιγά σιγά και προσεκτικά το γεμάτο αεροδρόμιο ψάχνοντας για την πινακίδα που ήθελε. Την βρήκε. Κι ας μην έχει βυζιά το κωλοσκυλόψαρο τώρα θα κυκλοφορεί με στυλ. Άρχισε να περπατάει προς τα εκεί. Έπεσε πάνω της μια Ιταλίδα σε μέγεθος όχι XXL αλλά WTF ή πιθανώς και OMG. Έμοιαζε και εκείνη χαμένη αλλά με την άλλη έννοια. Σα να ήθελε να την χάσει κάποιος, σε στυλ “παιδιά αν χαθούμε, ραντεβού στο συντριβάνι” και μετά, ε, τα παιδιά της δεν πήγαν ποτέ στο συντριβάνι επίτηδες.

Έβγαλε το κινητό και κοίταξε το Google Maps. Είχε αίσθηση προσανατολισμού, όχι σαν κάτι παιδιά που ξέρουν τα πάντα στο κινητό αλλά δεν μπορούν να βρούνε πως μπαίνει η σαγιονάρα τους για να βγούνε στην παραλία μετά. Της χαμογέλασε ένας Ιταλός. Είχε στον μάρσιπο μπροστά ένα μωράκι και προφανώς πίστευε ότι αυτό τον έκανε ακαταμάχητο. Όχι, όχι, όχι αγοράκι μου, ακαταμάχητος είναι ο άλλος μπαμπάς που ρίχνει τα μπινιλίκια σε έφηβους και του κάθονται σούζα. Να βλέπεις στα μάτια τους ότι δεν έχουν πια ελπίδα, να τους έχει τσακίσει το πνεύμα και την αντίσταση τελείως. Εσύ είσαι ακόμα στην παιδική πίστα καλοβαλμένε Ιταλέ με το χαμόγελο. Τον πέρασε επιδεικτικά γρήγορα και συνέχισε για τα τραίνα. Της θύμιζε κάτι τύπους που γνώριζε σε online dating που ήταν σαν έτοιμα γεύματα μικροκυμάτων: έτοιμοι για όλα σε 2 λεπτά και καμία σχέση πως έβγαιναν από τον φούρνο με την φωτογραφία στο πακέτο.

Δίπλα της περπατούσε με παρόμοιο ρυθμό μια γυναίκα που έσπρωχνε παιδικό καρότσι. Το παιδί ιδιαίτερα εκνευριστικό, με μια κλαψιάρικη, εμφανώς ψεύτικη φωνή όλο την ζητούσε, σίγουρα για κάτι ηλίθιο:

Μαμά.

Μαμααααά.

Μαμά!

Μαμαά α α

ΜΑΜΑΑΑΑ

Το αγριοκοίταξε καθώς τον πλησιάσε αλλά το κωλόπαιδο συνέχισε.

Μαμά;

Μαμάααα!

Η μάνα του δεν άντεξε και σχεδόν του φώναξε κι αυτή:

Τι είναι πια;

Μαμά τι τρως;

Λεξοτανίλ παιδί μου.

Τουλάχιστον τα είχε περάσει όλα αυτά προ πολλού. Και χωρίς Λεξοτανίλ. OK, ένιωθε ότι ήταν σε ψυχολογικό αδιέξοδο αλλά σιγά τα ωά. Ήταν άλλωστε και σε οικονομικό αδιέξοδο. Και ζει σε μια χώρα με πολιτικό αδιέξοδο εδώ και δεκαετίες. Υπάρχει μια συνέπεια στο όλο σύστημα ίσως. Σαν μεθυσμένος σε μουσείο που κάνει δυνατά “σσσσσσς!” στον εαυτό του για τον δυνατό ήχο που του ξέφυγε πριν κάνει το “σσσσσς!” μια παράνοια συστηματική. Σα να σου χακάρει τον λογαριασμό ο δάσκαλός σου στην δευτέρα δημοτικού επειδή ήξερε την απάντηση ασφαλείας σου. Έχεις χάσει από χέρι.

Ευτυχώς οι πινακίδες για το τραίνο ήταν αρκετές και όλοι εκεί πήγαιναν από ότι φαίνεται. Σταμάτησε να πάρει ένα μπουκάλι νερό. Το δέρμα της είχε ξεραθεί τόσο πολύ που θα την κρατούσαν στα μουσεία με κατηγορία ότι έκλεψε κάποιον αρχαίο πάπυρο αν δεν έπινε νερό σύντομα. 5 ευρώ, εξίσου απίστευτα ακριβά όλα τα μπουκάλια. Σαν Πελεγκρίνο, Σαν Μπενεντέτο, Σάντα Άννα….όλοι οι Άγιοι πουλάνε νερά στην Ιταλία. Ώρα το Ζαγόρι να γίνει Αγία Παρασκευή ίσως για να κάνει διεθνή καριέρα.

Επιτέλους έφτασε στον σταθμό. Ένα τραίνο είχε μόνο, ίδια τιμή το εισιτήριο, όλα εύκολα τελικά, τζάμπα αγχώθηκε πριν έρθει. Θα ήταν ένα τέλειο τριήμερο τελικά. Καλύτερο από εκείνη την φορά που της είχε πει ο πρώην ότι θα την απαγάγει και καλά για ρομαντική βόλτα αλλά τελικά κλειδωμένη στο πορτ μπαγκάζ τόσες ώρες φώναξε μέχρι που την έβγαλε η αστυνομία. Μετά στο δεύτερο ραντεβού τους όταν έφτασαν στο σπίτι του την ρώτησε:

Θες να ανέβεις για ποτό;

-Α, όχι ευχαριστώ, δεν αντέχω τώρα βραδιάτικα να ανεβαίνω σκάλες.

Βρε όταν λέω “ποτό” εννοώ για σεξ!

-Αααααα. Πόσα σκαλιά είναι;

Πιθανώς είχε αρχίσει να το χάνει. Ίσως έπρεπε να ζητήσει μερικά Λεξοτανίλ από την κυρία με το παιδάκι που αγόραζαν κι αυτοί εισιτήριο. Μάλλον δεν είναι φυσιολογικό που στον ελεύθερο χρόνο της έμαθε Μορς και τηλεγραφούσε σε ανθρώπους από όλο τον κόσμο για πλάκα. Σίγουρα ανησυχητικό ότι άκουγε τον αέρα να κοπανάει την τέντα της και νόμιζε ότι της μιλούσε σε Μορς. Ο αέρας. Της μιλούσε. Με Μορς. Μάλλον σκεφτόταν ακόμα τον πρώην. Δεν μπορούσε να ξεκολλήσει. Το 2010 είχε πετάξει ένα μπούμερανγκ μια φορά. Μακάρι εκεί που πήγε να βρήκε κι άλλα μπούμερανγκ να κάνει παρέα. Κι αν γεννήσουν μικρά μπουμερανγκάκια να μην βγούνε κι αυτά ατίθασα, να γυρνάνε όταν τα πετάς.

Αλλά καθώς ξεκινούσε το τραίνο για το κέντρο της Ρώμης ένιωθε πιο ζωντανή από ποτέ. Τώρα αρχίζει η ζωή μου! σκέφτηκε. Αν δώσεις σε έναν φτωχό ένα ψάρι, έφαγε ένα γεύμα. Αλλά αν τον πετάξεις στα πιράνχα, ησυχάσαμε από τον μαλάκα που όλο περιμένει να του δώσεις ψάρια. Και καλού κακού, κράτα τα πιράνχα στη γυάλα μήπως είναι μαλάκας και ο επόμενος.

Ναι, θα ήταν σίγουρα ένα πολύ, πολύ όμορφο τριήμερο.

.

(Ο Αλέκος Γκονζαλεζίδης τα πιράνχα τα τρώει για πρωινό ζωντανά κατά το καθημερινό πρωινό του μπανάκι στον Αμαζόνιο. Μετά γράφει τέτοιες ιστορίες.)

from WordPress http://bit.ly/2U4IWK8 via IFTTT

[jananery-blog1]

Novák: Μπορείτε να δοκιμάσετε το παγκόσμιο ρεκόρ. Sáblíková: Είναι φαντασμαγορία

"Θα μπορούσε να επιτεθεί στο παγκόσμιο ρεκόρ στο Κάλγκαρι. Έχει, «ανακοίνωσε ο Smith Παρασκευή σε συνέντευξη Τύπου στην Πράγα.

Sáblíková μόνο είκοσι οκτώ zakoulí μάτια.

» Είναι η πρώτη φορά που ακούω εδώ. Ο Peter δεν είναι καν εμένα δεν επεξεργαστεί «, λέει με ένα χαμόγελο αμέσως

Παγκόσμιο ρεκόρ στην πίστα 3000 μ κατέχει εννέα χρόνια καναδική Klassenová εξόδου 3: 53.34 - μόνο από Calgary.. . Η τοπική διαδρομή στο βουνό που καταβάλλονται μαζί με το οβάλ στο Salt Lake City για την ταχύτερη στον κόσμο

Προσωπικό ρεκόρ Sáblíková στα 3000 μέτρα, δεν είναι μια τιμή των 3: 55.10 από το τελευταίο Παγκόσμιο Κύπελλο-γύρω, επίσης, στο Κάλγκαρι. «Είχα αρχίσει μια τριάδα κατά τους πρώτους τέσσερις γύρους στο παγκόσμιο ρεκόρ και την κέρδισε περίπου πέντε δευτερόλεπτα.Αλλά για την ιστορία που τελικά δεν ήταν "λέει ο προπονητής.

Τώρα πιστεύει ότι η πτέρυγα θα είναι ακόμα καλύτερα προετοιμασμένοι.

Martina Sáblíková προπονητής Petr Νόβακ

" Φυσικά, ότι όλα θα πρέπει να έρθουν μαζί. Και η Μαρτίνα πρέπει να είναι υγιής. Αλλά είναι σε καλή κατάσταση, παίρνει γρηγορότερα και εξακολουθεί να χαμογελάει. Αν αισθανόταν ότι δεν ήταν στα πατίνια, θα ήταν πολύ άσχημη για μένα. Φέτος ο πάγος δεν έχει συμβεί ακόμη. «

Ακόμα και κατά τη διάρκεια των προπαρασκευαστικών αγώνες στο Inzell έχει τώρα απρόσμενα γρήγορα. "Τα πεντακόσια πήγαν εκεί στα 40,1, τόσο γρήγορα δεν κατάφερε στην αρχή της σεζόν. Τρόικα στις 4:03 οδηγεί αυτή τη σεζόν παγκόσμιο πίνακα. «

Lane Κάλγκαρι επιτρέπει λόγω της θέσης του αφαιρεί από την εποχή των χαμηλών υψομέτρων μέχρι γύρω από ένα δεύτερο τροχό.Ως εκ τούτου, υπάρχει μια πραγματική ευκαιρία για απόδοση ρεκόρ.

Και η ατμοσφαιρική πίεση θα είναι σημαντική κατά τη διάρκεια του αγώνα. "Μόλις είναι πολύ υψηλό, ο πάγος επιβραδύνεται. Σίγουρα δεν πρόκειται να αναγκάσω τον Martin να προσπαθήσει να κάνει το ρεκόρ με κάθε κόστος. Εμείς θα αποφασίσει ανάλογα με την κατάσταση της κοινής λογικής «

Sáblíková είναι προφανές ότι με τις παρατηρήσεις τους, ως συνήθως επιφυλακτική:». Αυτά τα ρεκόρ σχέδια απολύτως δεν ακούει καλά, δεν νομίζω ότι πολύ ακόμα.Είμαι μάλλον φοβισμένος από το παγκόσμιο ρεκόρ μου των 5000 μέτρων (6: 42,66) για να τον πάω στο Salt Lake City στο Salt Lake City. Θα ήθελα τώρα στο Κάλγκαρι και μόνο οδήγησε Παγκόσμιο Κύπελλο σε τρεις, όταν ακόμα νιώθω σαν φαντασμαγορία «

Smith απαντά:». Αλλά όταν είχε πει κάποτε ότι θα μπορούσε να αγωνιστεί για την ποδηλασία θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες, μου είπε, επίσης, ότι είναι φαντασμαγορία. "Ο εξομολόγος παραδέχεται:" Ναι, τα σχέδια του Πέτρου έρχονται ακόμα. Αλλά στον πάγο θα μου κάνει κακό πολύ περισσότερο από ό, τι του «.

Το παγκόσμιο ρεκόρ για 3.000 μέτρα θα είναι τόσο σημαντική μπόνους σε speedskating σεζόν είναι οι κύριοι στόχοι του άλλου. Ο Sáblíková κυριαρχούσε στο παγκόσμιο κύπελλο του Παγκοσμίου Κυπέλλου 9 φορές στη σειρά, κάτι που κανένας άλλος δεν κατάφερε να κάνει.Ο τελικός δέκατος τίτλος μπορεί τώρα να συνδυαστεί με ένα άλλο ρεκόρ, τον απόλυτο αριθμό τίτλων της Γερμανικής Niemann. Και το τελικό highlight θα είναι το Παγκόσμιο και το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα.

"Ο στόχος είναι το βάθρο. Και το πιο όμορφο είναι όταν παίζει ο ύμνος μας. Θα ήθελα να το ακούσω και πάλι κάπου, «λέει ο Smith.

Η εμπιστοσύνη πρόσθεσε Sáblíková επιτυχία για το ποδήλατο στην οποία στο παγκόσμιο πρωτάθλημα κέρδισε στο Richmond τον Σεπτέμβριο δωδέκατη θέση έναρξης στο Ολυμπιακό χρονομέτρηση. Αν και το re-skateboarding δεν ήταν το πιο εύκολο για αυτό.

"Ήταν η πρώτη φορά που τα πατίνια ήταν τόσο περίεργα, είχα πολλά δύσκολα προβλήματα. Καθώς βγαίνουμε στον πάγο προς τα αριστερά, το αριστερό πόδι ξαφνικά πήρε πολύ περισσότερο από το ποδήλατο και ο μασέρ είχε πολλή δουλειά.Αλλά μετά από περίπου μια εβδομάδα άρχισε να υποχωρεί « Όχι μόνο το χειμώνα, και κατά τους καλοκαιρινούς αγώνες στο Ρίο με Smith της έχει φιλόδοξα σχέδια:». Προφίλ χρονομέτρηση στο Ρίο θα πρέπει να καθίσει Martin είναι Hillier από ό, τι στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στο Ρίτσμοντ . Υπό ορισμένες συνθήκες, θα μπορούσε να υπάρχει ακόμα πιο κοντά στην εξέδρα για τους νικητές. «

Περικοπή speedskating εποχή είναι στο πλαίσιο της προετοιμασίας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες δεν είναι για ακόμα. "Ωστόσο, θα επωφεληθούμε επίσης από τις μέγιστες ευκαιρίες το χειμώνα για να κάνουμε βόλτα ανάμεσα σε αγώνες πατινάζ και ποδηλασία.Εμείς το μεταφέρετε μαζί σας, καθώς και για την Αμερική «, λέει ο Smith.

Sáblíková παραδέχεται ότι speedskating σεζόν μειωθεί σε βάρος του τροχού μόνο αν θα χάσει πρόωρα την ευκαιρία της συνολικής επιτυχίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο.

«Αλλά οι δύο τελευταίους αγώνες της σεζόν στο Βερολίνο και Heerenveen, όπου θα υπάρχει χιόνι, έτσι ώστε να μπορεί να υπάρχει ακόμη και μια βόλτα με ποδήλατο αρκετά καλά», δήλωσε ο Τσέχος σπορ αμφίβια. "Τον Μάρτιο, είναι περίπου δεκαπέντε βαθμούς στην Ολλανδία. Κανένα πρόβλημα μετατρέψει σεζόν στον πάγο και αμοιβές ταυτόχρονα και μια Coca-Cola «.

[annapodara]

Σκυριανές Απόκριες: Ένα Διονυσιακό καρναβάλι στη μέση του Αιγαίου

Κείμενο: Άννα Ποδάρα 

Φωτογραφίες: Άννα Ποδάρα, Βασίλης Γιορανίδης 

Η Σκύρος έχει μια πλούσια παράδοση σε αποκριάτικα τραγούδια, τα οποία είναι και βασικό στοιχείο της λαϊκής κληρονομιάς του νησιού. Αυτά που είναι της τάβλας, τα τραγουδούν οι Σκυριανοί γύρω από τα τραπέζια τους που ξεκινούν το μεσημέρι και κρατούν μέχρι την άλλη μέρα το πρωί. Αυτά που είναι χορευτικά, τα τραγουδούν χορεύοντας στην πλατεία του χωριού. Λέγονται μόνο μια φορά το χρόνο τις ημέρες των Αποκριών και μαθαίνονται στόμα με στόμα, γενιά με γενιά.

Το αμάξι μπαίνει στο φέρι μποτ, τακτοποιούμαστε και ανεβαίνουμε στο ηλιόλουστο κατάστρωμα να πάρουμε βαθιές εισπνοές αιγαιοπελαγίτικου αέρα. Σε μία ώρα και 45 λεπτά ο αέρας αρχίζει να μυρίζει θυμάρι και εμείς αντικρύζουμε τα πρώτα λευκά σπιτάκια, καρφιτσωμένα στις πλαγιές του ξερού ορεινού τοπίου. Μέχρι εδώ φαίνεται μια συνηθισμένη εμπειρία για όσους έχουν πάει διακοπές σε ελληνικό νησί. Μόνο που δεν είναι καλοκαίρι. Βρισκόμαστε στη καρδιά του χειμώνα. Και δεν πήραμε το καράβι για καλοκαιρινές διακοπές αλλά για να γιορτάσουμε τις Απόκριες. Στη Σκύρο!

Σε αυτή τη μερίδα γης στη μέση του πελάγους, οι Απόκριες παραμένουν ακόμη μια ανεπιτήδευτη, γνήσια μυστηριακή εμπειρία. Οι ίδιοι οι κάτοικοι του νησιού είναι αυτοί που δίνουν τον ρυθμό στα αποκριάτικα δρώμενα, με ενθουσιασμό και ζωντάνια, χωρίς καμία σκηνοθεσία και επίσημη κεντρική οργάνωση. Μέχρι την Καθαρά Δευτέρα επισκέπτες και ντόπιοι συμμετέχουν σε ένα αυθόρμητο διονυσιακό γλέντι, που συνδυάζει αρχέγονα έθιμα από την εποχή του θεού Πάνα, σατυρικές θεατρικές παραστάσεις και νησιώτικα πανηγύρια, σε ένα αιγαιοπελαγίτικο φόντο.

 Ο Γέρος και η Κορέλα

Τα αποκριάτικα δρώμενα διαδραματίζονται στη Χώρα της Σκύρου, που βρίσκεται προστατευμένη κάτω από ένα μεγάλο βράχο στην ανατολική ακτή του νησιού. Το λιμάνι βρίσκεται στην δυτική πλευρά του νησιού απέναντι από τη Κύμη και για να φτάσουμε ως τη Χώρα έπρεπε να κάνουμε μια σύντομη διαδρομή σε έναν ασφαλτοστρωμένο –αλλά φιδωτό-δρόμο. Ανάμεσα στα λευκά σπιτάκια που συγκεντρώνονται σε ομόκεντρους κύκλους κάτω από το Κάστρο ακούγονται ξέφρενοι ήχοι από τσομπάνικα κουδούνια. Είναι Παρασκευή και η γιορτή είχε ήδη αρχίσει…

Ενώ οι επισκέπτες τρώνε και πίνουνε στα ταβερνάκια γύρω από την Αγορά και οι Σκυριανοί έχουν ανοίξει τα σπίτια τους στήνοντας το δικό τους γλέντι, κάποιες αρχέτυπες διονυσιακές φιγούρες ξεχύνονται στα σοκάκια του νησιού. Οι άντρες της Σκύρου, συνήθως οι κτηνοτρόφοι, ντύνονται Γέροι και Κορέλες και βγαίνουν χορεύοντας στους δρόμους της αγοράς, υπό τους ήχους των κουδουνιών. Λένε ότι το έθιμο αυτό προέρχεται από την λατρεία του θεού Πάνα, του τραγοπόδαρου θεού, προστάτη των κτηνοτρόφων, που λατρευόταν στο νησί κατά την αρχαιότητα.

Ο Γέρος φοράει κτηνοτροφική μαύρη τριχωτή κάπα και το πρόσωπο του είναι καλυμμένο με δέρμα μικρού κατσικιού. Με την κουκούλα της κάπας σκεπάζει το κεφάλι του ενώ στη πλάτη του παραχώνει διάφορα υφάσματα για να φτιάξει μια ψεύτικη γέρικη καμπούρα. Από κάτω φοράει σκυριανή, ά

σπρη βράκα και τα χαρακτηριστικά δερμάτινα σκυριανά σανδάλια, που λέγονται τροχάδια (κλασικό αναμνηστικό που μπορεί να αγοράσει κάποιος, φεύγοντας από το νησί). Στη μέση του ο Γέρος έχει περίπου 50-80 βαριά κουδούνια, σε διάφορα μεγέθη που κάνουν εκκωφαντικό θόρυβο όταν κινείται. Πειράζει τους περαστικούς και προσπαθεί να τους τσακώσει με την μαγκούρα του ενώ η Κορέλα ανοίγει δρόμο ανάμεσα στο πλήθος και χορεύει γύρω του. Η Κορέλα είναι άντρας ή γυναίκα, ντυμένος/η με την παραδοσιακή σκυριανή γυναικεία φορεσιά.

Όταν μάλιστα συναντηθούν δυο Γέροι, χαλάει ο κόσμος από τα κουδουνίσματα τους, αφού κάνουν διαγωνισμό μέχρι τελικής πτώσεως! Την ομάδα ακολουθεί και ο Φράγκος, ντυμένος με φράγκικα ρούχα, που φοράει στη μέση του ένα κουδούνι. Την Παρασκευή και το Σάββατο, οι Γέροι και οι Κορέλες γυρνούν χορεύοντας στους δρόμους του χωριού και επισκέπτονται σπίτια φίλων και συγγενών για να κεραστούν.

Όταν, μετά από ώρες ολοκληρώσουν τη βόλτα τους, ανεβαίνουν στο Κάστρο του Νησιού. Εκεί, στο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου, με θέα το Αιγαίο και τις βορειοανατολικές ακτές του νησιού που χάνονται στον ορίζοντα, οι Γέροι χτυπούν τις καμπάνες. Μετά κάθονται να ξαποστάσουν και οι Κορέλες τους τραγουδούν παραδοσιακά Σκυριανά τραγούδια. Κάτω στη Χώρα, το γλέντι συνεχίζεται στα μαγαζιά του νησιού μέχρι το πρωί. Το έθιμο της Τράτας

 Την επόμενη μέρα, την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς την σκυτάλη παίρνουν οι ψαράδες της Σκύρου. Στήνουν ένα καΐκι σε ρόδες και κάνουν παρέλαση, λέγοντας αυτοσχέδια σατυρικά στιχάκια. Οι Απόκριες τώρα αλλάζουν μορφή και πρωταγωνιστής είναι ο θεός Σάτυρος. Στα σοκάκια και τα σταυροδρόμια της αγοράς μικρές ομάδες από Σκυριανούς στήνουν αυθόρμητες λαϊκές παραστάσεις. Γίνονται ηθοποιοί για μια μέρα, ανεβαίνουν στις πρόχειρες αυτοσχέδιες σκηνές και με μια ντουντούκα απευθύνονται στο πλήθος και σατυρίζουν πρόσωπα και καταστάσεις από το νησί αλλά και την κοινωνική ζωή της Χώρας.

Οι ψαράδες μαζί με τους κτηνοτρόφους ήταν ανέκαθεν οι δυο βασικές συντεχνίες του νησιού και χάρη σε αυτούς, η Σκύρος είναι ένας επίγειος γαστρονομικός παράδεισος. Οι ψαράδες αλωνίζουν τις γύρω θάλασσες, φέρνοντας πίσω τους μεγάλους αστακούς για την αστακομακαρονάδα (το χιτ του νησιού) ενώ οι κτηνοτρόφοι εκτρέφουν τα –σχεδόν άγρια-κατσίκια του νησιού και φτιάχνουν επίσης τα φημισμένα τυριά της Σκύρου: την πικάντικη γραβιέρα και το κρεμώδες ξινοτύρι, που έχει το προνόμιο να τα δοκιμάσει μόνο όποιος έρχεται ως εδώ. Δεν εξάγονται εκτός νησιού, αφού παράγονται οικιακά και όχι σε τυροκομείο. 

Νησιώτικο γλέντι Την επόμενη μέρα η γιορτή αλλάζει και πάλι ��αρακτήρα και αυτή τη φορά οι επισκέπτες καλούνται να συμμετέχουν σε ένα λαϊκό νησιώτικο πανηγύρι. Η γιορτή στη Σκύρο κορυφώνεται την ημέρα που ξεκινά η νηστεία της Σαρακοστής. Την Καθαρά Δευτέρα στήνεται στην κεντρική πλατεία το μεγαλύτερο πανηγύρι της χρονιάς. Είναι σαν να βρίσκεσαι στις Κυκλάδες τον Δεκαπενταύγουστο! Οι Σκυριανοί φορούν τις παραδοσιακές πλουμιστές στολές τους, που φυλούν με ευλάβεια στα σεντούκια όλη τη χρονιά. Η πλατεία γεμίζει χρώματα και λουσάτα υφάσματα και το γλέντι ξεκινά με τοπικά τραγούδια και νησιώτικους ήχους.

Η Σκύρος έχει μια πλούσια παράδοση σε αποκριάτικα τραγούδια, τα οποία είναι και βασικό στοιχείο της λαϊκής κληρονομιάς του νησιού. Αυτά που είναι της τάβλας, τα τραγουδούν οι Σκυριανοί γύρω από τα τραπέζια τους που ξεκινούν το μεσημέρι και κρατούν μέχρι την άλλη μέρα το πρωί. Αυτά που είναι χορευτικά, τα τραγουδούν χορεύοντας στην πλατεία του χωριού. Λέγονται μόνο μια φορά το χρόνο τις ημέρες των Αποκριών και μαθαίνονται στόμα με στόμα, γενιά με γενιά.

Επιστροφή 

Το γλέντι κρατά συχνά μέχρι τα ξημερώματα. Την επόμενη μέρα, οι Σκυριανοί που ζουν μακριά από τον τόπο τους έχουν παράδοση να παίρνουν το πλοίο της επιστροφής φορώντας ακόμα τις παραδοσιακές στολές τους. Θα τους ακολουθήσουμε… κουβαλώντας ακόμα μαζί μας όμορφες εικόνες από μια ξεχωριστή Αποκριά και μια λίστα με λόγους που θα μας κάνουν να επιστρέψουμε το καλοκαίρι.

Οι ανέγγιχτες παραλίες της. Οι φιλόξενοι κάτοικοι με την τραγουδιστή ντοπιολαλιά. Το αγνό και πολύ οικονομικό φαγητό. Τα πολύχρωμα κεραμικά στα εργαστήρια λαϊκής τέχνης δίπλα στο κύμα. Οι καλόγουστες γκαλερί με παραδοσιακά έπιπλα «κεντημένα» από το χέρι του σκυριανού ξυλογλύπτη. Τα οικογενειακά ταβερνάκια χωμένα στο πευκόδασος της βόρειας πλευράς του νησιού. Τα χαριτωμένα σκυριανά αλογάκια που μπορεί να δει κανείς μόνο εδώ σε όλο τον κόσμο -σε επισκέψιμες φάρμες ή (αν είναι τυχερός) ελεύθερα να τριγυρνούν στη νότια πλευρά του νησιού.

Μακριά από τις υπόλοιπες Σποράδες, κρυμμένη πίσω από το μεγάλο νησί της Εύβοιας, η Σκύρος ήταν πάντα ένα νησί για μυημένους. Κεραμίστες, ζωγράφοι, ξυλογλύπτες, λαογράφοι έβρισκαν καταφύγιο σε αυτή τη μερίδα γης στη μέση του Αιγαίου, κρατώντας τις ανέγγιχτες παραλίες, τα πανέμορφα τοπία της και τις αστακομακαρονάδες της ως ένα καλά κρυμμένο μυστικό. Τον τελευταίο καιρό, μετά από έξυπνες κινήσεις των φορέων, η τουριστική κίνηση αυξάνεται κάθε χρόνο όλο και περισσότερο. Αξίζει να ανακαλύψουμε τη Σκύρο πριν οι πτήσεις τσάρτερ και ο μαζικός τουρισμός αλλοιώσουν την εξαιρετική αισθητική της. Read more at: http://parallaximag.gr/life/skirianes-apokries-ena-dionisiako-karnavali-sti-mesi-tou-egeou