#μου λέιπεις

[redirisv]

Ο Άνθρωπος Μου

Ξέρετε εγώ αυτόν τον άνθρωπο τον έχω αγαπήσει ξανά. Ίσως σε κάποια άλλη ζωή. Ίσως πάλι η πρώτη φορά που τον ερωτεύτηκα να ήταν στα όνειρα μου.  Είναι αυτό το συναίσθημα ξέρετε. Όχι ο έρωτας με την πρώτη ματιά όπως τον αποκαλούν, αλλά εκείνες οι μικρές κινήσεις που πάντα ονειρευόσασταν ένας άνθρωπος να κάνει για εσάς. Τα σενάρια που έπλαθε το μυαλό σας γύρω από στιγμές που θα θέλατε να ζήσετε με κάποιον. Και ξαφνικά μπαίνει ένας άνθρωπος στην ζωή σας που τα πραγματοποιεί χωρίς να γνωρίζει πόσο τα ποθείτε, ζωγραφίζει ένα χαμόγελο στα χείλη σας, χαρίζοντας σας στιγμές που μέχρι τότε δεν αποτελούσαν τίποτα παραπάνω από ένα κουβάρι σκέψεων που μεγάλωνε κάτι βράδια γεμάτα μοναξιά και επιθυμίες. Ίσως τελικά πρώτη φορά να σε αγάπησα στις σκέψεις μου, σίγουρα όμως σε είχα ερωτευτεί πριν σε γνωρίσω και κάπως έτσι σε ξεχώρισα και σε βάφτισα άνθρωπο μου.

Σε αγάπησα πριν σε συναντήσω by Iris

[ill-make-this-feel-like-homee]

Δεν είμαι καλή στο να γράφω, πνίγομαι με εργασίες για τη σχολή, πνίγομαι με 12ωρα μαθήματα, προσπαθώ να απασχολώ το μυαλό μου με χίλια δυο πράγματα ωστε να μην σε σκέφτομαι, να μη σκέφτομαι το πόσο μου λέιπεις, πόσο σε χρειάζομαι δίπλα μου, σε χρειάζομαι πιο πολύ και απο τον πρωινό καφέ μου,έχει περάσει ένας χρόνος, έχεις προχωρήσει κι εγώ είμαι ακόμα εδώ, να λέω πως είμαι καλά ενώ με πνίγει η απουσία σου. Και όταν με ρωτάνε,τι έχεις, απαντώ πως είμαι κουρασμένη απο το διάβασμα. Κουρασμένη απο εσένα είμαι.

[niphada]

Μου λέιπεις

Κι εμένα

[psyxodramaa07-blog]

δεν μου λέιπεις εσυ...αλλα αυτο που ησουν καποτε

[redirisv]

Αν ποτέ βρεθείς να κοιτάζεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη και να αναρωτιέσαι τι πάνω σου αγάπησα, θυμήσου πως τις πιο άσχημες μέρες σου, τα δάκρυα σου σαν πολύτιμα διαμάντια σκούπιζα από τα μάγουλα σου. Θυμήσου σου πως τις πιο όμορφες μέρες σου, το χαμόγελο σου σαν πίνακας ζωγραφικής χρωμάτιζε την ψυχή μου. Και τέλος θυμήσου, πως καθώς αγνάντευα τον γαλαξία των ματιών σου η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά από έρωτα και μόνο.

Αν αναρωτηθείς γιατί σ αγάπησα, θυμήσου.... By Iris

[redirisv]

Πάντα ήμουν ονειροπόλος άνθρωπος. Αλλά σχέδια για το μέλλον δεν έκανα ποτέ, ίσως μόνο μέχρι την επόμενη εβδομάδα.  Και μετά ήρθες εσύ και άρχισες να μου μιλάς για τα όνειρα σου για εμάς, την οικογένεια που είχες φανταστεί, πόσο ήθελες αν έκανες μία κόρη να μου μοιάσει.  Μου έλεγες για το σπίτι μας και πως θα μου έφτιαχνες μία βιβλιοθήκη για να βάλω όλα μου τα βιβλία και μία κούνια στην βεράντα για να πίνουμε τον πρωινό καφέ μας.  Εγώ δεν απαντούσα, μόνο σου χαμογελούσα γιατί φοβόμουν να κάνω σχέδια για το μέλλον.  Σου μιλούσα για το σήμερα και για το αύριο, για βόλτες στην παραλιακή και ένα μπουκάλι κρασί το βράδυ που ποτέ δεν καταφέρναμε να τελειώσουμε. Αλλά με έκανες έστω και λίγο να φανταστώ το μέλλον μου μαζί σου. Πώς θα ήταν να ��ε περίμενες να γυρίσω από τη δουλειά. Πώς θα αντιδρούσες μετά από χρόνια με τις εκπλήξεις που πάντα αγαπούσα να σου κάνω. Πώς θα έμοιαζαν τα παιδιά μας και κυρίως η κόρη μας, που ενώ πάντα μου έλεγες ότι ήθελες αγόρια εγώ σε πείραζα και σου έλεγα ότι θα κάνεις κόρες και θα τρέχεις από πίσω τους σαν χαζομπαμπάς.  Εγώ έκανα σχέδια για το μέλλον και διάολε τώρα δεν είσαι εδώ κι εγώ πονάω γιατί εγώ ποτέ δεν έκανα σχέδια.

Το “μέλλον” μας by Iris