#με την έννοια που νομίζεις

[allo-frouto]

Σου έχει τύχει πότε να δεις καποιον/καποια να κατουριεται πανω του/της; (storytime)

Όχι αλλά θα μου τύχει αν σε κατουρήσω ρε φίλε.

[justforbooks]

Οι αναγνώστες, που για να ελέγξουν αν τους ενδιαφέρει να αγοράσουν ή όχι ένα βιβλίο ξεκινούν διαβάζοντας τον πίνακα των περιεχομένων του, συνήθως μένουν έκπληκτοι μπροστά στην αυστηρή δομή φιλοσοφικής διατριβής που φαίνεται να έχει η «Γαστρονομία ως καλή τέχνη». Οι «βαρύγδουποι» 30 «στοχασμοί» του συγγραφέα, που καθένας τους αντιστοιχεί σε ξεχωριστό κεφάλαιο του βιβλίου, τους προδιαθέτουν ότι ίσως πρόκειται και για ένα στρυφνό συγγραφικό πόνημα.

Ευτυχώς, όμως, η ανάσα δεν κόβεται για πολύ, καθότι ήδη από τον τίτλο «Στοχασμός VII – Θεωρία του τηγανίσματος» διακρίνεται ένα ρηγματάκι στη σοβαροφάνεια και γεννιέται η υποψία ότι ίσως αυτό που κρατάς να μην είναι αυτό που νομίζεις. Οπότε, εγκαταλείπεις τα περιεχόμενα για να ελέγξεις το περιεχόμενο και τότε συλλαμβάνεις την αλήθεια: το βιβλίο έχει γραφτεί με ροή ελεύθερων συνειρμών που πεταλουδίζουν από τη μια ανεκδοτολογική ιστοριούλα στην άλλη.

Οποιαδήποτε απόπειρα του αναγνώστη να βρει μια λογική σειρά που θα εξυπηρετούσε κάποιον καθαρό στόχο της παράθεσής τους είναι τόσο μάταιη, όσο και το εάν ο Μπριγιά-Σαβαρέν βρισκόταν ενώπιον μια καλοψημένης γαλοπούλας γεμιστής με τρούφες και προσπαθούσε να συγκρατηθεί για να μην την ξεκοκαλίσει.

Το παράδειγμα της γεμιστής με τρούφες γαλοπούλας δεν επιλέχθηκε κατά τύχη. Πρόκειται για ένα πιάτο-σταρ που επανεμφανίζεται πολύ συχνά στο κείμενο �� σχεδόν συνιστά ένα διαπασών για τον συντονισμό στον σωστό τόνο ευχαρίστησης ολόκληρου του βιβλίου. Ταυτόχρονα, είναι το βασικότερο από τα κρυπτογραφημένα μηνύματά του: η ζωή είναι ωραία και ζουμερή σαν μια γαλοπούλα γεμιστή με τρούφες.

Ο Ζαν Αντέλμ Μπριγιά-Σαβαρέν γεννήθηκε το 1755 στο Μπελέ της Γαλλίας και απεβίωσε το 1826 στο Παρίσι, περίπου δύο χρόνια μετά την έκδοση του βιβλίου του, χάρη στο οποίο κέρδισε την αθανασία του ονόματός του. Ακολουθώντας την οικογενειακή παράδοση, σπούδασε νομικά και διακρίθηκε στην επιστήμη του, τόσο για τα συγγράμματά του όσο και για τη θητεία του ως δικαστή στον γαλλικό Άρειο Πάγο. Ήταν ένας αστός (με την έννοια του μπουρζουά) δημοκρατικών πεποιθήσεων που συντάχθηκε εξαρχής με τη Γαλλική Επανάσταση, αλλά αποσχίστηκε από αυτήν το 1793 και ως εκ τούτου αναγκάστηκε να αυτοεξοριστεί αρχικά στην Ελβετία, στο Λονδίνο, στην Ολλανδία και, τελικά, από το 1794 και για τρία έτη, στην Αμερική. Επέστρεψε στη Γαλλία επί διακυβέρνησης Διευθυντηρίου και τότε απέκτησε τα πρώτα του αξιώματα στον δικαστικό κλάδο.

Εν τω μεταξύ, ήταν ήδη διάσημος ως προσωπικότητα καλοσυνάτη, καλοπροαίρετη, αξιαγάπητη και παράδοξη – ένας θαυμαστός ποιητής της λαιμαργίας και της καλοπέρασης.

Στις μέρες μας του αναγνωρίζεται επίσης ότι εισήγαγε μια «διανοουμενίστικη» προσέγγιση της γαστρονομίας. Αυτό, βέβαια, έρχεται σε δεύτερη μοίρα σε σύγκριση με το ότι εισήγαγε μια γενικευμένη χρήση του όρου «γαστρονομία» όπως την αντιλαμβανόμαστε σήμερα, η οποία κατέληξε να αποτελεί βασικό στυλοβάτη ολόκληρης της πολιτισμικής ταυτότητας της Γαλλίας. Η λέξη, που προϋπήρχε στο γαλλικό λεξιλόγιο, αλλά δεν είχε αξιοποιηθεί αρκετά, χάρη στον Μπριγιά-Σαβαρέν περιγράφει πλέον κάθε αιτιολογημένη γνώση ή άποψη σχετικά με το πώς τρέφεται ο άνθρωπος. «Γαστρονομία είναι η επιστημονική γνώση όλων όσων σχετίζονται με τον άνθρωπο ως τρώγοντα» έγραψε ο ίδιος με απλά, ξεκάθαρα λόγια.

Όμως δεν σταματά εκεί, παρά σπρώχνει το μαχαίρι μέχρι το κόκαλο και υποστηρίζει με ζήλο την ανάδειξη της γαστρονομίας ως μίας εκ των καλών τεχνών. Επινοεί μάλιστα μια δέκατη μούσα, τη Γαστερία, την οποία περιγράφει ως «την ωραιότερη των Μου��ών».

Είναι η εποχή που ο σεφ μαγειρικής ξεκινά να διακρίνεται στην κοινωνία από το ταλέντο του, το οποίο είναι η ευκολία του να αποδεσμεύεται από την οικιακή μαγειρική και, καινοτομώντας, να προτείνει μια όλο και πιο εκλεπτυσμένη και ευφάνταστη κουζίνα, να διατυπώνει τα δικά του «μαγειρικά δόγματα», να θεωρητικολογεί επί του αντικειμένου του και, πάνω απ' όλα, να ανοίγει καθημερινά το εστιατόριό του όπως ένας θιασάρχης που δίνει εντολή να σηκωθεί η αυλαία της σκηνής του θεάτρου του για να παίξει ένα παιχνίδι πρωτοτυπιών και γοητείας του κοινού, προκειμένου όχι μόνο να χειροκροτηθεί αλλά και να επιβιώσει χάρη σ' αυτό.

Όλα αυτά είχαν ως παράπλευρη συνέπεια την προσθήκη στην αγγλική έκδοση του βιβλίου του υπέρτιτλου «Η γαστρονομία ως καλή τέχνη», που προηγείται του τίτλου «Φυσιολογία της γεύσης», τον οποίο είχε επιλέξει ο Μπριγιά-Σαβαρέν. Βέβαια, όταν εκδόθηκε για πρώτη φορά το βιβλίο στη Γαλλία η μόδα της έκδοσης «φυσιολογιών» είχε αρχίσει να παρέρχεται.

Παρ' όλα αυτά, κάτι παρέμενε ενεργό από εκείνη την αίγλη και την επιστημονικοφάνεια που πρόσφερε η λέξη στον τίτλο ενός συγγραφικού πονήματος. Και το πιθανότερο ήταν ότι ο Μπριγιά-Σαβαρέν ενδιαφερόταν να υποστηρίξει, ακόμη και μέσω του τίτλου που επέλεξε, τον ρόλο του ως «φωνής της αυθεντίας». Δεν φοβάται ποτέ να διατυπώσει δικές του θεωρίες ούτε και να ακουστεί υπερβολικά διδακτικός. Το θάρρος της γνώμης του είναι ανεξάντλητο.

Ωστόσο, παραμένει πάντα ένας δικαστικός που προσποιείται ότι είναι εξίσου ικανός χημικός, ιστορικός και πολιτισμικός αναλυτής της εποχής του. Αυτό, κατά κάποιον τρόπο, δεν είναι ούτε ψέμα ούτε δική του αυταπάτη. Όμως, ταυτόχρονα και επί της ουσίας της, η «Φυσιολογία της γεύσης» είναι κυρίως μια τυχαία συλλογή και παράθεση προσωπικών αναμνήσεων, που το πιθανότερο είναι να υπήρξαν καθοριστικές για τον συγγραφέα στη διάρκεια της ζωής του. Ή, για να αποδοθεί με μια πιο θαρραλέα (αλά Μπριγιά-Σαβαρέν) περιγραφή, το βιβλίο αυτό είναι ένα άλμπουμ απομνημονευμάτων γεύσεων και αισθήσεων ‒ ένα υπέροχο ανθολόγιο από ιστοριούλες. Κι αυτές περιέχουν και παραδίδουν στον αναγνώστη έναν σημαντικό θησαυρό παρατηρήσεων και αισθήσεων σχετικά με την ανθρώπινη ετοιμότητα να αφεθεί στον ηδονισμό (κυρίως στον ηδονισμό που συνδέεται με το φαγητό).

Όλα αυτά αποδίδονται με ένα ύφος μάλλον ξεχασμένο πια, που περιγραφόταν ως «ηρωικό-κωμικό». Η αφήγηση εξελίσσεται στον τόνο μιας διακριτικής παρωδίας, προκειμένου να καθοδηγήσει τον αναγνώστη στο σωστό μονοπάτι απενοχοποίησης της γαστριμαργικής απόλαυσης και γενικότερα της λαιμαργίας. Η συγκεκριμένη χιουμοριστική φόρμα, επειδή είναι τόσο παρατεταμένη, θα μπορούσε να προκαλέσει κόπωση και βαρεμάρα στον αναγνώστη εάν δεν συγκρατούσαν πάντα ζεστούς και πλούσιους τους χυμούς της δύο άλλες σπουδαίες ποιότητες της αφήγησης: η σεμνότητα και η ευθυμία. Αυτά τα τρία συστατικά μαζί υπονομεύουν και τη βαρύτητα που διεκδικεί η αυθεντία του συγγραφέα.

Κι έτσι, είναι τελικά «εύπεπτο» ένα κείμενο μεγαλούτσικου μεγέθους, επειδή είναι διαποτισμένο με καλή προαίρεση, θάρρος και παρρησία, αλλά και επειδή είναι διασκεδαστικό και αστείο και δεν παραμελεί ούτε στιγμή το γαλαντόμο πνεύμα του και τους καλούς τρόπους όσον αφορά την απεύθυνσή του προς τον αναγνώστη. Το «αξιαγάπητο ύφος» με το οποίο κυλά η αφήγηση είναι ο καταλύτης που επιταχύνει την απενοχοποίηση του γαστριμαργικού ηδονισμού.

Ο σημερινός αναγνώστης της «Φυσιολογίας της γεύσης» θα μπορούσε να δει στις ιστοριούλες και στα πρόσωπα που πρωταγωνιστούν σε αυτές μια πλευρά σκοτεινή – κάποιο αδιέξοδο που κρατά τις περιστάσεις και όσους εμπλέκονται σε αυτές σε απόγνωση. Αυτή συνήθως παραμένει αρκετά καλά κρυμμένη, για να εκτιμηθεί πλήρως το βάθος και το πλάτος της. Όμως η παρουσία της είναι αισθητή και αναδύεται μέσα από μια μπεκετικού τύπου χορδή του παραλόγου.

Τα πρόσωπα και οι καταστάσεις είναι φυλακισμένα μέσα στην ίδια τους την ύπαρξη. Και από τη δική του όμοια θέση, αμπελοφιλοσοφώντας, ο ίδιος ο Μπριγιά-Σαβαρέν τα διασώζει ‒για λίγο, έστω‒ από την τραγικότητα αυτής της φυλακής. Οι ευσταθείς παραδοξολογίες του συγγραφέα φωτίζουν με ευθυμία και καλή διάθεση τη βαθύτερη και πιο καθοριστική σκοτεινή συνθήκη. Αυτός μοιάζει να είναι ο μηχανισμός της μερικής και προσωρινής διάσωσης προσώπων και περιστάσεων.

Μόνο ελάττωμα της γραφής του θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι είναι εκείνη η κάπως μεγαλούτσικη δόση φλυαρίας. Ο συγγραφέας συναρπάζεται από την ανεκδοτολογική πλευρά των πραγμάτων, η οποία ‒είναι γεγονός‒ θα κατέρρεε από μόνη της, αν δεν τη σήκωναν στους ώμους τους και δεν την αποθέωναν διάφορα τετριμμένα θεματάκια ελάχιστης σημασίας. Κι έτσι, όποτε του παρουσιάζεται η δυνατότητα να επιδοθεί σε μια ακατάσχετη μικρολογία, αυτή αξιοποιείται στο έπακρο, σε σημείο που όχι απλώς παραμερίζεται η ουσία ενός θέματος αλλά χάνεται και από τον ορίζοντα.

Η μετάφραση του έργου στα ελληνικά έγινε από τα γαλλικά, αλλά με ταυτόχρονη παρακολούθηση και αντιπαραβολή με τη μετάφραση του έργου στα αγγλικ��, που θεωρείται ότι την είχε επιμεληθεί �� ίδιος ο Μπριγιά-Σαβαρέν. Αυτό οδήγησε σε μια «αποφλοίωση» του ελληνικού κειμένου από την παχουλή φλυαρία του γαλλικού, αλλά και σε κάποιες περικοπές σημείων του με άφθονα πραγματολογικά στοιχεία, τα οποία, στην εποχή μας, ίσως να μην είχαν ενδιαφέρον, επειδή δεν θα έβρισκαν κατάλληλο αντίκρισμα.

Η επιτυχία, λοιπόν, της ελληνικής μετάφρασης είναι ότι παραδίδει στον αναγνώστη ένα «σβέλτο» κείμενο, το οποίο περιέχει και ό,τι συγκροτεί το περίφημο αξιαγάπητο ύφος γραφής του Μπριγιά-Σαβαρέν. Ωστόσο, αυτές οι προσαρμογές, όσο ευχάριστο κι αν είναι το αποτέλεσμά τους, δεν είναι ποτέ αναίμακτες. Εξάλλου, είναι γνωστό από την εποχή της Ιωάννας της Λωραίνης ότι, όποτε οι Άγγλοι μπλέκονται στις γαλλικές υποθέσεις, κάτι στο τέλος καίγεται.

Ένα παράδειγμα στην προκειμένη περίπτωση θα ήταν η ακόλουθη φράση από το υποκεφάλαιο που αφιερώνει στα περίφημα μανιτάρια: «Υπάρχουν έτσι τρούφες και τρούφες, όπως υπάρχουν "σουτζουκάκια και σουτζουκάκια"». Ανατρέχοντας στο γαλλικό κείμενο, θα έλεγε κάποιος ότι μια πιο πιστή απόδοσή της συγκεκριμένης φράσης θα είχε ως εξής: «Υπάρχουν έτσι τρούφες και τρούφες, όπως υπάρχουν άνθρωποι και άνθρωποι».

Όμως, στη συγκεκριμένη πρόταση ο Μπριγιά-Σαβαρέν χρησιμοποίησε ένα σχήμα μεταφοράς προερχόμενο από τη φάρσα «Γιατρός με το στανιό» του Μολιέρου, όπου ο ξυλοκόπος Σγκαναρέλος, προκειμένου να μεταφέρει το νόημα «υπάρχουν άνθρωποι και άνθρωποι», λέει «υπάρχουν δεμάτια ξύλου και δεμάτια ξύλου». Το συγκεκριμένο σχήμα λόγου ενσωματώθηκε τελικά στη γαλλική γλώσσα (και καταγράφεται από τα λεξικά) ως μια παροιμιώδης φράση.

Τη διολίσθηση από τα «δεμάτια ξύλου» στα «σουτζουκάκια» δεν αποκλείεται να την προκάλεσε αγγλοελληνικό λεξικό. Ωστόσο, αυτό δεν έχει καμία σημασία γιατί όταν ξανασκέφτεται κάποιος με θετικό πνεύμα την τόσο εξωφρενικά ελεύθερη απόδοση της πρότασης ως: «Υπάρχουν έτσι τρούφες και τρούφες, όπως υπάρχουν "σουτζουκάκια και σουτζουκάκια"», καταλήγει ότι συμπεριλαμβάνει τόσο όμορφα και με ενθουσιασμό όλο τον αξιαγάπητο τόνο και το χιούμορ του Μπριγιά-Σαβαρέν, που αν εκείνος μπορούσε ποτέ να τη δει, ίσως να διόρθωνε το αρχικό γαλλικό κείμενό του ώστε να λέει «σουτζουκάκια και σουτζουκάκια», διατηρώντας μάλιστα την ελληνική λέξη με λατινικούς χαρακτήρες.

Το πόσο αγαπητός υπήρξε ο Μπριγιά-Σαβαρέν στον γαλλόφωνο κόσμο προκύπτει και από το πόσοι δρόμοι και λεωφόροι πήραν το όνομά του. Ένα γαλλικό μαλακό τυρί, τριπλής περιεκτικότητας σε λιπαρά, μετονομάστηκε, κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου, σε Μπριγιά-Σαβαρέν και ωφελήθηκε από αυτή την αλλαγή εμπορικής ταυτότητας. Όμως, απ' όλες τις τιμές που αποδόθηκαν στον συγγραφέα που διάνοιξε τον σπουδαίο δρόμο της γαστρονομικής αρθρογραφίας, σπουδαιότερη μάλλον ήταν η απόδοση του ονόματός του σε ένα γλυκό, τριάντα χρόνια μετά τον θάνατο του, το 1856, σε ένα σπογγώδες, ζουμερό και συναρπαστικό γλύκισμα που προσφέρει μια ζωηρή και ντελικάτη απόλαυση και το οποίο, όπως είναι φυσιολογικό, έμελλε να αγαπηθεί για πάντα και σε όλον τον κόσμο –και στην Ελλάδα, επίσης‒, το σαβαρέν.

Η εναλλακτική ονομασία του σαβαρέν είναι "μπαμπάς", "baba au rhum" στα γαλλικά, ο οποίος είναι σαβαρέν με ρούμι και σαντιγί.

Έχω ψάξει πολύ καιρό να βρω από πού βγαίνει η λέξη "μπαμπάς" ‒το "au rhum" το καταλαβαίνεις, είναι από το ρούμι με το οποίο τον ραντίζεις‒ και δεν έχω καταλήξει. Αυτό για το οποίο έχω πείσει τον εαυτό μου είναι ότι βγαίνει από το "μπαμπάτσικο". Ένα καλό σαβαρέν πρέπει να έχει ελαφρύ σιρόπι, πλέον ζούμε στην εποχή που τα γλυκά πρέπει να έχουν γεύση και όχι απλώς ζάχαρη. Δεν πρέπει να είναι βαριά.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[reality-breaker]

Περί Γραφής: Ζωντανεύοντας την Ιστορία

Όσο γράφεις τόσο πιο πολύ το ζωντανεύεις Αρκετά συχνά οι συγγραφείς κάνουν το λάθος να απογοητεύονται νωρίς όταν ξεκινούν να γράφουν μια ιστορία, ειδικά μια μεγάλη ιστορία. Τους φαίνεται ότι οι χαρακτήρες δεν έχουν αρκετό «βάθος», ή ότι είναι λιγάκι «αδιάφοροι», ή ότι ο κόσμος γύρω τους είναι κάπως «επίπεδος», και διάφορα παρόμοια. Όλοι αυτοί οι χαρακτηρισμοί δεν είναι τυχαία εντός εισαγωγικών – δεν είμαι από αυτούς που χρησιμοποιούν τυχαία τα εισαγωγικά. Είναι εντός εισαγωγικών γιατί δεν αληθεύουν ακριβώς, ή αληθεύουν μόνο εν μέρει, ή, θα μπορούσες να πεις, είναι υποκειμενικοί. Κι εγώ ο ίδιος είχα πέσει παλιότερα σε αυτή την παγίδα· κι ακόμα και σήμερα μπορεί να πέσω, αλλά ξέρω τι είναι. Είναι η ιδέα μου. Σοβαρά; Δηλαδή, όλα τα κάνεις σωστά και ό,τι νομίζεις πως δεν είναι καλό «είναι η ιδέα σου»; Όχι, καθόλου. Αλλά ο συγκεκριμένος προβληματισμός, ειδικά στην αρχή μεγάλων ιστοριών, συνήθως είναι η ιδέα σου. Όμως, συγχρόνως, είναι και φυσιολογικός. Δεν είναι παράλογο να έχεις αυτές τις αμφιβολίες, ή και να μη σου αρέσουν κάποια πράγματα. Μετά, όμως, πρέπει να αναρωτηθείς γιατί. Κάθε αρχή και δύσκολη, όπως λένε· αλλά, στη λογοτεχνία, κάθε αρχή και ομιχλώδης. Ακόμα κι αν είσαι από τους συγγραφείς που κάνουν σχεδιάγραμμα της πλοκής προτού ξεκινήσουν να γράφουν (και δεν είμαι από αυτούς), πάλι θα αισθάνεσαι ότι κάτι δεν πάει καλά με τους χαρακτήρες και με τον κόσμο γύρω τους. Εκείνο που, ουσιαστικά, συμβαίνει είναι ότι όλα αυτά σού είναι (ακόμα) άγνωστα. Όσο καλά και να τα έχεις σκεφτεί από πριν – άλλο η σκέψη, άλλο η πράξη. Και η συγγραφή είναι πράξη. Δεν είναι μερικές αφηρημένες ιδέες. Όταν γράφεις για κάποιους φανταστικούς ανθρώπους που ζουν σε έναν φανταστικό κόσμο (ακόμα κι αν είναι η Αθήνα, ο κόσμος είναι πάντα φανταστικός), τους κάνεις, υπό μία έννοια, πραγματικούς. Το ίδιο και τον κόσμο τους. Τα παίρνεις από το πεδίο της αφηρημένης ιδέας και τα πηγαίνεις σε ένα πεδίο πιο συγκεκριμένο, πιο πλαισιωμένο, πιο αληθινό. Είναι σαν να τους βλέπεις για πρώτη φορά. Δεν τους ξέρεις. Φυσικά και δεν τους ξέρεις. [Συνέχισε να διαβάζεις] ➤ https://www.fantastikosorizontas.gr/kostasvoulazeris/th.php?ID=perigrafis_zontaneuontas_tin_istoria

[konmarkimageswords]

Φωτογραφίζοντας τον χρόνο

Ο χρόνος αποτελεί ένα από τα δύο βασικά δομικά συστατικά της φωτογραφίας. Η συνηθισμένη αντίληψη της φωτογραφίας και η καθιέρωσή της βασίζεται στην ακριβή αναπαραγωγική της ιδιότητα και στο πάγωμα του χρόνου.

Οι περισσότερες φωτογραφίες παρουσιάζουν ένα κομμάτι της πραγματικότητας σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Πιο ασυνήθιστες φωτογραφίες επιχειρούν να ανατρέψουν το πάγωμα, δημιουργώντας μ’ αυτόν τον τρόπο, εικόνες που πραγματεύονται εντονότερα την έννοια του χρόνου. Κάθε φωτογραφία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον χρόνο τεχνικά (διάρκεια έκθεσης) και θεματικά (αναφορά σε μια χρονική περίοδο ή στιγμή και σε πράγματα που μεταβάλλονται).

Ας πιούμε

Ας πιούμε…

Για εκείνα που δεν ζήσαμε

Για τους ανθρώπους που δεν γνωρίσαμε

Για τις στιγμές που χάθηκαν για πάντα

Απατηλό όνειρο η ζωή   Πλαστές οι αναμνήσεις

Γλυκές ή πικρές… Ψεύτικες ή αληθινές…

Έχουν καμία σημασία; 

Ο χρόνος αμείλικτα κυλά Το τέλος πλησιάζει…

Η σάρκα αποσυντίθεται Η μνήμη ξεθωριάζει

Μάταια είναι όλα… Μάταια…

Μάταιη η γέννηση Μάταιος και ο θάνατός μας

Σαν να μη ζήσαμε…

Σαν να μην κλάψαμε…

Σαν να μην ονειρευτήκαμε ποτέ…

Τραγικωμωδία

Ω άνθρωπε θνητέ χιλιοβασανισμένε! Ο ψυχοφθόρος χρόνος αμείλικτα κυλά Σε τούτη τη ζωή αιώνιο τίποτα δεν μένει

Η Μούσα η πολύτροπος σε σπάνιες στιγμές σε βρίσκει Την πολυπόθητη αγκάλη της διάπλατα ανοίγει Και ο κόσμος ξάφνου αποκτά χρώμα, αρμονία και ρυθμό

Αλίμονο όμως! Η μισητή ρουτίνα ακάθεκτη επιστρέφει Όλα και πάλι γίνονται αδιάφορα, ανυπόφορα Της έμπνευσης η δροσερή πηγή ολότελα στερεύει Τα πάντα λες και φαίνονται μουντά και γκριζωπά

Τι τραγικωμωδία έπλασες “φιλεύσπλαχνε” Θεέ! Στρογγυλοκάθεσαι στον θρόνο Σου και εμείς ψυχορραγούμε Μόνο ο “πατέρας” Θάνατος στο τέλος μας λυτρώνει…

Σιωπηλός Παρατηρητής

Δεν είσαι αυτό Δεν είσαι αυτό που νομίζεις Δεν είσαι η σκέψη Δεν είσαι το συναίσθημα Δεν έχεις όνομα, φύλο, ηλικία Είσαι άφθαρτος, αιώνιος Αέναα στροβιλιζόμενος Στον χώρο και τον χρόνο Δεν έχεις τέλος και αρχή Είσαι παρών Παρών παντού και πάντα Σιωπηλός παρατηρητής Οπτασιών και ψευδαισθήσεων Είσαι νεκρός Νεκρός και ζωντανός Ποτέ σου δεν γεννήθηκες Ποτέ δεν θα πεθάνεις

Τα παραπάνω ποιήματα δημοσιεύτηκαν για πρώτη φορά στο περιοδικό Μονόκλ και κυκλοφόρησαν μετέπειτα στο βιβλίο Ίχνη Φωτός (εκδόσεις Βακχικόν).

Συγγραφέας: Κωνσταντίνος Μαρκογιάννης

Χρονολογία: Ιούνιος 2021

Είδος: Ελληνική ποίηση

ISBN: 978-960-638-236-9

Σελίδες: 120

[pantopia]

Η αρχή είναι ο διάλογος, και ο διάλογος είναι προς την εμπιστοσύνη και η εμπιστοσύνη είναι ο διάλογος· όλα γίνονται μέσα από αυτήν και χωρίς αυτήν τίποτα δεν γίνεται.

Αυτό που αντιπροσωπεύει ο Άνθρωπος και αυτό που αντιπροσωπεύει ο Θεός είναι απαραίτητο, θεμελιώδες θα λέγαμε, να ξεκαθαρίσει για να ξεκινήσει το ταξίδι της συνείδησης. Ο καθένας καλείται να ξεκαθαρίσει μέσα του αυτές τις δύο αρχές ή αξίες για να βγει στο πηγαιμό για μια πατρίδα. Δεν χρειάζεται να είναι η τελευταία λέξη της αλήθειας. Απλώς πρέπει να είναι η πιο ενημερωμένη και ειλικρινής λέξη αλήθειας. Υπάρχει κάτι στην έννοια του Θεού, αφού όλοι μας βομβαρδίζονται με αυτή την έννοια, και στην έννοια του Ανθρώπου, αφού το ταξίδι της συνείδησης δεν μπορεί παρά να περιλαμβάνει επίγνωση των αναγκών, των επιθυμιών, των ονείρων και των εννοιών, των νοημάτων, των αρχών, των αξιών, όλα εξίσου ζωντανά με τον υλικό κόσμο. Εκτός κι αν κάποιος επιλέξει να ζήσει μια πολύ περίεργη ή ιδιωτική ζωή. Είτε χωρίς επικοινωνία, είτε χωρίς γνώση, είτε χωρίς σχέσεις, είτε μόνος, είτε κακός, είτε ως ο απόλυτος υπηρέτης, φροντιστής ή σκλάβος. Μπορώ να διακρίνω μόνο αυτές τις εναλλακτικές μέχρι στιγμής. Αλλά όταν κάποιος επιλέγει να μιλήσει, να σκεφτεί, να επικοινωνήσει, θα πρέπει να έχει κάποιο είδος λεξικού όρων και εννοιών. Όταν μιλάς για αυτά, πρέπει πρώτα να είσαι ξεκάθαρος για κάτι, αλλιώς δεν μπορείς να ξεκινήσεις στον αέρα και να πηγαίνεις στον αέρα. Προτιμώ την πτήση από εδάφους εδάφους. Και στην επικοινωνία μου αρέσει να πετάω με τα μάτια ανοιχτά και να μπορώ να βλέπω στους χάρτες για να ξέρω από πού περνάμε και πως μπορώ να πάω εκεί και μόνος μου. Δεν μου αρέσει το είδος μαγείας που δεν μπορώ χρησιμοποιώ τον εαυτό μου για να πηγαίνω όπου θέλω και πάρω όποιον θέλω, που θέλει την παρέα μου, και εμένα να είμαι ο πιλότος για λίγο. Όποιος δεν θέλει βέβαια να κουνηθεί από τη θέση του, φυσικά, δεν μπορεί να πάει πουθενά. Με το ζόρι δεν μπορώ να τον πάω πουθενά. Δεν υπάρχει εμπιστοσύνη, δεν υπάρχει σχέση. Δεν υπάρχει νόημα μεταξύ μας. Δεν υπάρχει ροή, πλοκή, ούτε ιστορία, ούτε μύθος, ούτε εξέλιξη, χωρίς χαρά, χωρίς λύπη. Χωρίς ψυχή δεν υπάρχει ζωή. Κάθε ταξίδι ξεκινά με κάποια πίστωση εμπιστοσύνης. Διαφορετικά τα πράγματα είναι δύσκολα. Πρέπε�� να έχεις έναν ειδικό λόγο για μια τέτοια ταλαιπωρία. Είναι σαν να παίρνεις ένα πληγωμένο άγριο ζώο για να το φροντίσεις. Εκτός κι αν είσαι εσύ αυτός με το πρόβλημα, και δεν το ξέρεις, και διώχνεις όλους όσοι σε πλησιάζουν για να φροντίσουν τις πληγές που νομίζεις πως δεν κάνει να δουν για να μην το εκμεταλλευτούν. Ή για να μην χάσεις την αξιοπρέπειά σου. Εναλλακτικά λοιπόν χρειαζόμαστε ένα πρόβλημα, αφού δεν έχουμε ερώτηση –μια γνήσια εξομολόγηση, την έμπρακτη πρόθεση επαναφοράς– και ένα άτομο πρόθυμο να παίξει τον φροντιστή, που δεν κρίνει, για να ξεκινήσει το ταξίδι χωρίς διάλογο. Μια παρεξήγηση που πρέπει να λυθεί.

[annarrchy]

σε πόσους ανθρώπους χρωστάς ευτυχία;

κάθε χαμόγελο πόσο πληρώνεται;

εδώ στα μέρη μου οι ανθρώποι δεν χαμογελάνε συχνά.

του παραδείσου οι πύλες ανοίγανε,

κάθε φορά που η ματιά μου η άδεια συναντιότανε

με εκείνη την παλιά σου μαγεμένη ματιά.

και σου έχω πει πως δεν γράφω πια έτσι,

άσε το χέρι, ασ'τη φωτιά.

δε θέλω πάλι το ίδιο παιχνίδι,

κάπου σε χάνω και κάπου πιο κάτω σε βρίσκω ξανά,

σε κάποια Ραφήνα και κάποια βραδιά καλοκαιρινά,

στα χρόνια μου τα μεταεφηβικά.

γιατί με ψυχαναλύω και πάλι με οινόπνευμα;

που είν' το ποτήρι; που είναι οι στίχοι που σου 'γραφα;

έλα, εσύ υποτίθεται πως θα μου μάθαινες να γράφω για μένα,

έστω λιγάκι πιο φωτεινά.

το είχες πει και μην το ξεχάσεις

έφτιαξα στα αστέρια έναν κόσμο για εσένα,

από το μάταιο ντουνιά που σε γνώρισα πιο μακριά

και εκεί σε φυλάω καλά.

εκεί δεν σου ράγισα ποτέ την καρδιά με τα λάθη μου,

αλλά έννοια σου αγάπη μου αυτοτιμωρούμαι συχνά.

ήσουν η μόνη που αγάπησε το τέρας, μα είσαι αέρας

και όταν φυσά, ελεύθερος φεύγει και αφήνει εμένα στην παγωνιά

να προσπαθώ να αγκαλιάσω το τίποτα με χέρια γυμνά κι αίμα γεμάτα.

έμαθα πάντα να χάνω τα πάντα,

παίζω τα ρέστα μου, δεν πάω πάσο.

συλλέγω ιστορίες, συλλέγω συγγνώμες,

συλλέγω ανθρώπους που δεν θα ξεχάσω, να απογοητεύσω.

μα τι νομίζεις πως γράφω;

φτύνω μελόδραμα

όχι, στραγγίζω και στάζω,

η πένα μου δάκρυσε μα δεν διστάζω κι ας μην με κοιτά.

Να'σαι καλά// @marseaux ft. @solmeister13

[my-princely-funeral-13]

5. Πες μου γι’ αυτά τα παιδιά που το τίποτα αγάπησαν, το πεπρωμένο αν γράφει τα ίδια

Αγάπη. Η αγάπη είναι δύναμη, η αγάπη είναι αναπόφευκτη, η αγάπη από μόνη της δεν πονάει, δεν είναι στολισμένη με κοφτερά αγκάθια. Γι’ αυτό μπορείς να αγαπήσεις το τίποτα και να το αγαπήσεις περισσότερο απ’ όσο νομίζεις. Όμως δεν φτάνει. Αγαπάς με όλη σου την καρδιά αλλά δεν είναι αρκετό. Γι’ αυτό το πεπρωμένο γράφει, αντιγράφει τα ίδια. Γιατί παρόλο που είναι ακίνδυνη υπό μία έννοια οι συνδυασμοί της μπορούν να αποδειχτούν θανατηφόροι. Αγάπη και πόνος; Είναι σα να ρίχνεις στάχτη στο κρασί. Για λίγο το αντέχεις, λίγα δευτερόλεπτα μετά πέφτεις διαλυμένος στο πάτωμα και αν είσαι τυχερός θα τρέξει κάποιος να σε βοηθήσει, αν δεν είσαι, μένεις εκεί και αναγκάζεις τον εαυτό σου να επιβιώσει παρά την έντονη αίσθηση του σώματος σου να παραλύει και των αισθήσεων σου να χάνονται. Αγάπη και έρωτας; Έρωτας. Σύμφωνα με την αρχαιότητα ο θεός Έρωτας ρίχνει βέλη. Βέλη που σε τρυπάνε περισσότερο απ’ όσο νομίζεις και όταν πια έρχεται η ώρα να τα βγάλεις είναι αργά. Σου αφήνουν φονικές πληγές που δημιουργούν βαθιές ουλές και σε κάνουν να τις θυμάσαι κάθε μέρα που περνάει. Επικίνδυνο όπλο για να φέρει την ευτυχία, γι’ αυτό την φέρνει φαινομενικά και εφήμερα για κάποιους, βαθιά και αιώνια για κάποιους άλλους. Ή ίσως δεν τη φέρνει καθόλου. Αν φύγει ο έρωτας, λένε, αφήνει πίσω την αγάπη, ποτισμένη με τις σταγόνες του ή αφυδατωμένη από αυτές. Και τότε είναι που στην ανιδιοτέλεια φυτρώνουν μικρά αγκάθια και παρόλο που θες όσο τίποτα άλλο να είναι χαρούμενοι, όπου είναι με όποιον είναι, θα ευχόσουν να ήθελαν να είναι κοντά σου, να μπορούσαν να είναι χαρούμενοι μαζί σου, να σε έχουν έστω για λίγο στη σκέψη τους και να χαμογελούν με την ανάμνηση σου. Θα ευχόσουν να μπορούσες να τους κάνεις για ακόμα μια φορά ευτυχισμένους, ήταν τόσο ωραίο να το ακούς από τα χείλη τους και να το βλέπεις στο βλέμμα τους. Να βλέπεις αυτό το υπέροχο, χαρούμενο, αληθινό χαμόγελο και να νιώθεις περήφανος που κατάφερες να τους κάνεις να νιώσουν έτσι. Ας είναι, το πεπρωμένο γράφει τα ίδια, είμαστε οι χαμένοι αυτής της ιστορίας, οι απώλειες του παραμυθιού που δεν ανέφερε κανείς στην τελευταία υπόκλιση. Η αυλαία έπεσε και τα ποτήρια υψώθηκαν περήφανα. Στην υγειά των χαμένων που το πεπρωμένο για ακόμα μια φορά έμελλε να τους δώσει ��ύννεφα, βροχές, καταιγίδες και ίσως κανα δυο καθαρές ημέρες που κάποιος τους κρατάει για λίγο την ομπρέλα.

[solmeister13]

Νμζω μας δουλευεις εχεις πει οτη εχεις το ταμπλερ για να επικοινωνεις μαζι μας και πλεον δεν ανεβαζεις τπτ

Ρε μαλάκα σου χρωστάω; Πως δημιουργήθηκε ξαφνικά η αίσθηση ότι έχω υποχρέωση ��α το κάνω; Έχεις την παραμικρή ιδέα πόση δουλειά έχω αυτές τις μέρες και εάν έχω προλάβει να μπω; Έχω αρχίσει να λαμβάνω μερικά τέτοια μηνύματα και πραγματικά μου ανεβάζουν το αίμα στο κεφάλι σε σημείο που όντως δεν έχω την ίδια όρεξη να ασχοληθώ με το ταμπλρ, γιατί το έφτιαξα για να γνωριστούμε, αλλά μάλλον παραγνωριστήκαμε. Συγγνώμη σε όσους έχετε στείλει αγάπη και μηνύματα υποστήριξης, Έχετε υπάρξει ηλιαχτίδα σε πολύ σκοτεινές μέρες και δεν έχω καμία πρόθεση να σας «τιμωρήσω» επειδή κάποιοι άλλοι δυσκολεύονται να αναπνέουν και να σκέφτονται ταυτόχρονα, αλλά δεν έχω την πρόθεση να μπαίνω εβδομαδιαία σε αυτό το τριπάκι να μου χαλάει κάποιος τη διάθεση λόγω της εικόνας που έχει στο μυαλό του για μένα, γιατί αυτό ακριβώς ήταν το Λύκειο και αυτές τις συμπεριφορές κατακρίνω στο CKND, που από ότι φαίνεται πολλοί το άκουσαν αλλά λίγοι πραγματικά το κατάλαβαν. Έχεις καταλάβει σε ποιον άνθρωπο μιλάς φίλε; Έχεις καταλάβει πόσο έχω πονέσει για να γράψω τα τραγουδάκια που ακούς για να περνάς ωραία και να νομίζεις ότι γνωριζόμαστε; Έχω μία βάσιμη υποψία ότι δεν έχεις καταλάβει και έχεις τυφλωθεί τόσο από τον πόθο σου να νιώθεις ότι σου απάντησα προσωπικά που δεν κάθεσαι να ακούσεις τα τραγούδια και εγώ ζω και πεθαίνω γι’ αυτά, όχι για σένα. Γιατί όταν εσύ μεθαύριο θα αλλάξεις γούστο και θα λες πως δε σου αρέσω πια, εγώ ακόμα αυτά θα γράφω. Αυτά ήταν εκεί πριν έρθεις και αυτά θα είναι εκεί όταν θα φύγεις. Με αυτά θα με θάψουνε. Άρα, κομμένα τα πολλά πολλά, εάν δεν θέλεις να με ακούς τώρα που αρνούμαι να απαντάω ερωτήσεις, εξαρχής απλά δεν ήθελες να με ακούς, ήθελες να νιώθεις ότι σου απαντάει κάποιος «διάσημος». Κι εγώ δεν είμαι διάσημος. Είμαι ένα αντικοινωνικό παιδί που προσπάθησε να γίνει η φωνή που χρειαζόταν να ακούσει για να επιζήσει. Και δε με νοιάζει αν μετά από αυτό το κείμενο με αγαπάς, μίσησε με. Έννοια σου· με μισώ περισσότερο.

[tajidiara-psyxh]

Αδερφή ψυχή

Κάποιες φορές κάθομαι και αναρωτιέμαι...Πόσο ωραία είναι να έχεις μια αδελφή ψυχή; Έναν φίλο αλλά με την πραγματική έννοια της λέξης;Να μοιράζεσαι ότι θέλεις γνωρίζοντας οτι δεν κινδυνεύει να διαρρεύσει; Τι ωραιότερο από το να νιώθεις ενα χέρι να σε κρατάει όταν είσαι έτοιμος να πέσεις; Να έχεις ένα προσωπικό ψυχολόγο που θα θέλει πάντοτε να σου δίνει τις καλύτερες συμβουλές γιατί στόχος του είναι να σε βλέπει ευτυχισμένο; Να απολαμβάνει τις χαρές και τις επιτυχίες σου σαν να ήταν δικές του, να σε προωθήσει στον ελεύθερο χώρο που χρειάζεσαι για να βρεις το θάρρος; Να συμπάσχει με τις λύπες σου, και να μαζέψετε τα κομμάτια της ψυχή σου μαζί όταν κάποιες φορές αυτή νομίζεις ότι έσπασε; Το να έρχεται ενα χαμόγελο στο πρόσωπο σου μόνο και μόνο που τον βλέπεις σε μία φωτογραφία; Να νιώθεις ενα ηλεκτρισμό στην καρδιά σου καθε φορά που αγκαλιάζεστε; Να μην μπορεί να σας χωρίσει η απόσταση επειδή σας ενώνει η αγάπη; Πραγματικά κάτι τέτοιο μόνο αναπάντητο μπορεί να μείνει...είναι ανέφικτο να το περιγράψεις με λόγια, αυτό μπορεί να απαντηθεί μόνο αν το ζεις.

[thedreamswehave]

Marseaux - Να 'σαι Καλά (ft. Solmeister) @marseaux

Και όποτε θέλω το θέμα θα θέτω μονόπλευρα Θα γράφω τετράστιχα κάθε φορά που σκέφτομαι και νιώθω άσχημα και λάθος ολότελα Κάθησε και άκου λιγάκι αυτά τα παράπονα Εγώ σε μεγάλωσα Τόσο φθηνά πούλα με αφού τόσο αξίζω που τόσο σε χάλασα Με σένα τα βάζω απόψε μα είσαι η κάθε εικόνα μου και κάθ' ομοίωση Άρα απλά με μένα τα βάζω για ακόμα μια πικραμένη φορά Γράφω για λάθη από τα είκοσι Γράφω για κάτι από όταν μου μάθανε γράμματα Αλλά ποτέ δεν μου μάθανε να γράφω και κάτι καλά Σε πόσους ανθρώπους χρωστάς ευτυχία; Κάθε χαμόγελο πόσο πληρώνεται; Εδώ στα μέρη μου οι ανθρώποι δεν χαμογελάνε συχνά Ποιου παραδείσου οι πύλες ανοίγανε Κάθε φορά που η ματιά μου η άδεια συναντιότανε με εκείνη την παλιά σου μαγεμένη ματιά Και σου έχω πει πως δεν γράφω πια έτσι Άσε το χέρι Άσε την φωτιά Δεν θέλω πάλι το ίδιο παιχνίδι Κάπου σε χάνω και κάπου πιο κάτω σε βρίσκω ξανά Σε κάποια Ραφήνα Σε κάποια βραδιά καλοκαιρινά Στα χρόνια μου τα μεταεφηβικά Γιατί με ψυχαναλύω και πάλι με οινόπνευμα Που είν' το ποτήρι; Που είναι οι στίχοι που σου 'γραφα; Έλα! Εσύ υποτίθεται πως θα μου μάθαινες να γράφω για μένα Έστω λιγάκι πιο φωτεινά Το είχες πει και μην το ξεχάσεις Έφτιαξα στα αστέρια έναν κόσμο για εσένα από τον μάταιο ντουνιά που σε γνώρισα πιο μακριά Και εκεί σε φυλάω καλά Εκεί δεν σου ράγισα ποτέ την καρδιά με τα λάθη μου Αλλά έννοια σου αγάπη μου αυτοτιμωρούμαι συχνά Ήσουν η μόνη που αγάπησε το τέρας Μα είσαι αέρας Και όταν φυσά, ελεύθερος φεύγει και αφήνει εμένα στην παγωνιά Να προσπαθώ να αγκαλιάσω το τίποτα με χέρια γυμνά Και αίμα γεμάτα Έμαθα πάντα να χάνω τα πάντα Παίζω τα ρέστα μου Δεν πάω πάσο Συλλέγω ιστορίες Συλλέγω συγγνώμες Συλλέγω ανθρώπους που δεν θα ξεχάσω να απογοητεύσω Μα τι νομίζεις πως γράφω; Φτύνω μελόδραμα Όχι στραγγίζω και στάζω Η πένα μου δάκρυσε μα δεν διστάζω κι ας μη με κοιτά Άντε γαμήσου Συγγνώμη Ευχαριστώ Σε θέλω ακόμη Φύγε μακριά μου Αν μ' αγαπάς να μου γράφεις Μην μου μιλάς Μίσησε με Παράτα το Όλα τα παραπάνω, ναι όλα Γιατί έτσι νιώθω Γιατί έτσι τα 'κανα Για του έρωτα τα γηρατειά και τον άδοξο θάνατο Γιατί είναι μάταιο.

@solmeister13

[alikh-blog]

Φτιάξε έναν φάκελο στο μυαλό

- Θέλω να τον βρω. - Ποιόν; - Θεό. - Γιατί; Ο Θεός είναι παντού.

Έτσι μου είπε ο πατέρας μου όταν εμείς μιλήσαμε όπως και πάντα για τον Θεό. Σε διάστημα πολλών ετών έψαχνα τον Θεό. Και τώρα είμαι έτοιμη να μιλάω για αυτό το θέμα και να σας πω σκέψεις  μου που μάζεψα όλον αυτό τον καιρό. Όλα αυτά ότι να σας πω σε αυτό το post είναι αποτελεί η προσωπική μου άποψη.

Τώρα βγήκα έξω. Τέλεια. Έχουμε καραντίνα. Δεν αντέχω άλλο αυτό το σπίτι. Φυσάει πάρα πολύ αλλά έχει και τον ήλιο με τα δόντια του. Ήρθα στον κήπο που συνήθως κάνω τον διαλογισμό όταν έχει καλό καιρό. Σπάνια. Τελευταία φορά που προσπάθησα να είμαι στον διαλογισμό 1,5 ώρα μου νόμιζα ότι απλά κοιμόμουνα. Ίσως αποκοιμήθηκα στο γκαζόν; Δεν ξέρω αλλά ο καιρό πέρασε πολύ γρήγορα σαν 15 λεπτά.

Διάλεξα το μέρος στη αυτή τη πλευρά του οικοπέδου που τουλάχιστον έχει λίγο τον ήλιο τα χέρια μου ηδη πάγωσαν. Τις ηλιαχτίδες γλιστράνε στο πρόσωπό μου και τις νιώθω. Ακούω τα καμπανάκια από μουσική των ανέμων. Ήθελα να βρω τον Θεό στις περιπέτειες του μυαλού μου στο διαλογισμό. Θυμάμαι πως μια φορά συγκεντρώθηκα σε αυτή σκέψη, με την ελπίδα να τον βρω κάπου εδώ. Τότε έκλεισα τα μάτια μου και φανταστικά το δάσος από ψηλά από την πανοραμική όψη, τις πόλεις και τα μικρά σπίτια, τεράστια πεδία, απεριόριστο ουρανό με τα λαμπερά αστέρια (που αστερίζουν*⭐☄), έβλεπα πολλές χώρες, πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους και ωκεανούς και τις θάλaσσιες. Το μυαλό μου ταξίδευε σε κάθε γωνία αυτού του κόσμου μέχρι αυτή τη στιγμή όταν κατάλαβα ότι ο Θεός είναι παντού και μπορώ να μιλήσω μαζί του κάθε δευτερόλεπτο.Είναι διαθέσιμο στον καθένα, και θα σας δείξω πόσο εύκολο είναι τώρα αμέ��ως.

Στις συγκεκριμένες δύσκολες περιπτώσεις ένιωθα καθαρά την υποστήριξη του. Απλά το ξέρεις... το νοιώθεις πάνω σου. Σαν κάποιον βάλε την παλάμη στον ώμο σου. Ειδικά στις αυτές στιγμές της απελπισίας και άγνοιας. Τότε δεν ήξερα τι να κάνω και κατάλαβα ότι  μου δείχνει το δρόμο μου. Μου δείχνει κάθε βήμα μου. Από εκείνη τη μέρα συνειδητοποίησα ότι ο Θεός είναι παντού και κοντά σε εμάς. Απλά χρειάζεται να ξεκινήσουμε τον διάλογο μαζί του. Αν ηδη διακόψουμε αυτό το διάλογο εμείς δεν είναι συμβαίνει ότι να χάσουμε τον Θεό, αυτός ειναι ακόμα κοντά. Θα γυρίσει μόλις θα τον πείτε μια λέξη. Θεωρώ ότι έννοια του Θεού είναι το δικό θέμα κάθε ανθρώπου. Για εμένα είναι εσωτερικό διάλογο και σύντεση. Σαν μπορώ να τον γράφω ένα μήνυμα στο email ή θα τον πάρω τηλέφωνο κάθε στιγμή όταν θέλω κάτι να τον πω.Κατά τη γνώμη μου εδώ δεν έχει σχέση με πολιτικά, με την κοινωνία, οικογένεια, τούς φίλους, με τα λεφτά και με το κράτος. Δεν έχει εκεί τον Θεό. Είναι κάτι απομονωμένο από όλα αυτά κοσμικά πράγματα. Ο Θεός μένει στο αυτό το σύμπαν, σε κάθε χιλιοστό του διαστήματου. Νομίζω καθένας είδε στο YouTube αυτό το βίντεο με την παρομοίωση τα μεγέθη των πλανητών με τα ηλιακά συστήματα που βρίσκονται στις άλλες γαλαξίες. Και τα κράτη μας και πολιτικά τι είναι; Σε σχέση με το μέγεθος του σύμπαντος. Τίποτα.

Εν πάση περιπτώσει, ήθελα να πω ότι βρισκόμαστε τον Θεό ότι εμείς αποφασίσουμε να κάνουμε την σύνδεση με αυτόν. Σαν φτιάχνεις έναν φάκελο που λέγεται "Θεός" στην επι��άνεια εργασίας και μαζεύεις εκεί όλη τη πληροφορία που να βρείς. Αυτός τον φάκελος είναι εικονικό, δεν μπορείς να τον ακουμπήσεις και όλα τα αρχεία που έχει. Αλλά μόλις το κλείνεις ακόμα συνεχίζεις να θυμάσαι ότι υπάρχει αυτό το φάκελο και πως τον λέγεται.

Αν και θα κόψουν το ρεύμα ή θα έχουν σπάσει τον υπολογιστή - θα θυμάσαι τι είχε εκεί μέσα.

Να φτιάξεις έναν φάκελο είναι πολύ απλό. Αλλά αυτή τη φορά η επιφάνεια εργασίας να είναι το μυαλό σου και αυτό το φάκελο να είναι η μνήμη σου. Μπορείς να ανοίξεις όταν θες και συμβουλευτείς αυτές σκέψεις ανά πάσα στιγμή. Απλά πατάς ένα κουμπί - "Έναρξη ηχητικής συνομιλίας με τον Θεό". Και θα έρθει η απάντηση πιο γρήγορα απ' ότι νομίζεις. Οι άνθρωποι ψάχνουν τον Θεό όλη τη ζωή τους και τελικά λένε ότι δεν βρήκαν αλλά καθώς Αυτός πάντα ήταν μαζί τους. Τέλος πάντων πρέπει να φύγω τώρα γιατί κρύωσαν τα χέρια μου να  γράφω κάτι άλλο...

(*-αστράφτουν) 

Η μετάφραση από τη γλώσσα μου :) 

[justforbooks]

Σε βλέπω να διστάζεις. Μια φωνή μέσα σου (και πολλές έξω σου) σου λένε «άσε ρε φίλε, πού να τρέχεις μέσα στη ζέστη, να στήνεσαι στις ��υρές για να ρίξεις την ψήφο. Πρώτα απ’ όλα δεν σ’ αρέσει φουλ κανένας. Κάτι κάγκουρες είναι που ψοφάνε να αράξουν στις Βρυξέλλες. Ευρωπαϊκές διακοπές η φάση τους. Θα πάρουν και τα γκομενάκια τους για παρατρεχάμενους γραμματείς και φαρισαίους στα γραφεία τους και θα τη βγάλουν ζάχαρη εις υγείαν του κορόιδου. Και το πιάνεις ποιος είναι το κορόιδο ε; Εσύ που θα χάσεις το μπανάκι σου, το παρεάκι σου, τις μπίρες σου στο μπιτς μπαρ στη Σαρωνίδα, για να στηρίξεις τον χιλιοστηριγμένο. Εσένα ποιος θα σε στηρίξει, ρε» σε ρωτάει η φωνή. «Όχι αυτοί πάντως. Άντε να σου δώσουν καμιά επιταγούλα/κουπόνι τύπου “ελεήστε τον αόμματο”».

Έλα μου όμως που ακούς και μια άλλη φωνή. «Και τι θα καταφέρεις, βρε ζώον, αν δεν πας; Νομίζεις ότι τους τιμωρείς; Χάρη θα τους κάνεις! Οι δικοί τους θα πάνε και μάλιστα πρωί πρωί, έννοια σου. Τους έχουν υποσχεθεί διάφορα και ονειρεύονται θέσεις εργασίας ελαφράς και καλοπληρωμένης. Αν δεν πας εσύ και οι φίλοι σου, θα κάνουν παιγνίδι μόνοι τους, τι δεν καταλαβαίνεις; Θα βγούνε βέβαια κατηφείς και χοντρά προβληματισμένοι στην εκπομπή της Σούλας Μπούλας στην τηλεόραση και θα θρηνολογούν γιατί η νεολαία είναι αδιάφορη και γράφει την πολιτική στα παλιά της τα παπούτσια. Όπως καταλαβαίνεις, μέσα τους γελάνε με την πάρτη σου. Ξέρουν ότι αυτοί σε γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια κι εσύ είσαι τόσο χαλβάς που νομίζεις ότι τιμωρείς το “σύστημα” πηγαίνοντας για μπάνιο!

»Μια ευκαιρία έχεις, ρε έρμε, να πεις τη γνώμη σου, να αλλάξεις κάτι, να ακουστείς έστω, κι εσύ λες “α όχι, ευχαριστώ δεν θα πάρω”. Εξακολουθείστε να με φτύνετε, παιδιά, νο πρόμπλεμ, μην ενοχλείστε με τις απόψεις και την ψήφο μου, συνεχίστε το “έργον” σας ακάθεκτοι. Εγώ θα πάω για μπίρες στη Σαρωνίδα».

Ποια φωνή θ’ ακούσεις;

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[orientalgreeks]

Κορωναϊός: Καταστροφικός για Μασώνους και Σιωνιστές, αλλά Ευεργετικός για τον Μέσο Άνθρωπο

Έχω δεχθεί πληθώρα από emails σχετικά με τον κορωναϊό και τις συνέπειές του. Φίλοι, γνωστοί και άγνωστοι αναγνώστες μου γράφουν για να με ρωτήσουν τα πιο πιθανά και απίθανα αναφορικά με το θέμα.

 Ένας πολύ καλός φίλος από την Δράμα με ρώτησε αν θα είναι λογικό να φύγουν από αυτήν την πρωτεύουσα νομού που ζουν αυτός και η μητέρα του και να πάνε να ζήσουν σε ένα χωριό όπου φυσικά και θα συναντούν πολύ λιγώτερους ανθρώπους και θα έχουν ως εκ τούτου λιγώτερες πιθανότητες από το να εκτεθούν στο παρασκεύασμα αυτό του βιολογικού πολέμου.

 Γέλασα όταν διάβασα το email του. Ε, και να τον άκουγαν γνωστοί μου από το λεκανοπέδιο! Εκείνος στην Δράμα και όλοι όσοι ζουν σε επαρχιακές πόλεις και κωμοπόλεις έχουν ντε φάκτο μικρότερο κίνδυνο να εκτεθούν στον φονικό ιό. Και ασφαλώς είναι γενικώτερα πολύ πιο υγιεινό να ζει κάποιος στη Δράμα και στην Καστοριά, στα Τρίκαλα και στην Καλαμάτα παρά στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη.  

 Αυτό δεν είναι ωστόσο μια απόλυτη παράμετρος: αν κάποιος από τα Τρίκαλα, ή από ένα χωριό έξω από τα Τρίκαλα είχε ταξιδέψει στην Ιταλία, τότε μπορεί να εκτέθηκε και να φέρει τον κορωναϊό. Αν πάνω σ' αυτό προσθέσουμε το γεγονός ότι αποδεδειγμένα κι εξακριβωμένα αυτό το παρασκεύασμα βιολογικού πολέμου, το μεταδίδουν και άνθρωποι που δεν είναι καν φορείς του, τότε αντιλαμβανόμαστε ότι η μετακόμιση στο χωριό είναι μια σωστή σκέψη αλλά δεν είναι μια πανάκεια. Κάποια άλλα θέματα έχουν μεγαλύτερη σημασία.

 Οπότε, και βεβαίως είναι σωστή σκέψη και εξαιρετική συμβουλή να μετακομίσουν κάποιοι από επαρχιακές πόλεις (πόσο μάλλον από το λεκανοπέδιο) σε μακρινά χωριά και σε οικισμούς με λίγα σπίτια. Αλλά ...

 Μια τέτοια αξιοθαύμαστη επιλογή, για να αποδώσει, πρέπει να γίνει συνειδητά. Πολύ καλά συνειδητή επιλογή σημαίνει ότι αντιλαμβανόμαστε και τις πιο κρυφές λεπτομέρειες που αφορούν το θέμα – και προσαρμοζόμαστε ανάλογα.

 Αυτά δεν μπορούμε να τα περιμένουμε από τις συμβουλές των ιατρικών θεσμών. Το τι συμβουλές διαδίδονται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και χαμηλώτερα σε τοπικό επίπεδο από υπουργούς και μέχρι τον τελευταίο γιατρό, αν και σωστές, είναι πάντοτε προσαρμοσμένες στις ανάγκες του παγκόσμιου συστήματος, της παγκόσμιας οικονομίας, της διεθνούς κοινότητας, των χωρών-μελών του ΟΗΕ, και των οικονομιών τους. Οπότε, όλες αυτές οι οδηγίες και συμβουλές είναι για όσους εκτίθενται στον κίνδυνο, δηλαδή κυρίως τον πληθυσμό των πόλεων και των μεγαλουπόλεων. Συνεπώς αυτές οι οδηγίες δεν είναι ούτε πλήρεις ούτε εξ ολοκλήρου σωστές.

 Με άλλα λόγια, δεν είναι δυνατόν να περιμένουμε από εκπροσώπους του παγκόσμιου συστήματος συμβουλές πολύ πιο αποτελεσματικές από όσες δίνουν που όμως θα έκαναν την παγκόσμια οικονομία να καταρρεύσει σε λίγες μέρες και τον περισσότερο κόσμο να πανικοβληθεί ιδιαίτερα και να αντιληφθεί πόσο στρα��ή ήταν η μέχρι τώρα ζωή του. Κι όμως μια συμβουλή για απομάκρυνση των ανθρώπων από τις πόλεις, για απεξάρτηση από τον τωρινό τρόπο ζωής τους, και για απομόνωσή τους μέσα στην φύση θα έσωζε πολύ πιο αποτελεσματικά πολύ περισσότερους.

 Τι σημαίνει συνειδητή επιλογή για διαβίωση σε μακρινό χωριό υπό τις παρούσες συνθήκες;

 Πριν από όλα σημαίνει οριστική εγκατάλειψη του σημερινού τρόπου ζωής. Συνειδητά! Αν είναι να φύγει κάποιος από μια επαρχιακή πόλη για να πάει σε ένα χωριό και από κει να κατεβαίνει στην πόλη κάθε 3-4 μέρες για να συναντήσει τους φίλους του σε μια καφετέρια, τότε είναι δώρον άδωρον!

 Αν είναι να φύγει κάποιος από μια επαρχιακή πόλη για να πάει σε ένα χωριό και από κει να κατεβαίνει στην πόλη για να ψωνίζει από το σούπερ μάρκετ και από καταστήματα κομπιούτερς και κινητών, τότε είναι άχρηστο.

 Μια τέτοια απόπειρα (μετακόμιση από την επαρχιακή πόλη στο μακρινό χωριό σλλά με συνεχή πήγαιν'-έλα ��την πόλη) θα ήταν σαν να έμενε μόνιμα κάποιος στην εξοχή και, όντας εξαρτημένος από την πόλη, να κατέβαινε για προμήθειες συστηματικά και σε τακτά χρονικά διαστήματα – ή καθημερινά (όπως όταν μένει κάποιος σ' ένα χωριό και πηγαίνει κάθε μέρα στην επαρχιακή πόλη για την δουλειά του διανύοντας απόσταση μισής ώρας με το αυτοκίνητο). Ο κίνδυνος θα παρέμενε ο ίδιος.  

 Η αποχώρηση από την πόλη, για να είναι συνειδητή, πρέπει να αποτελεί κατ' ουσίαν απόφαση για ριζική αλλαγή τρόπου ζωής. Τέρμα η εξάρτηση από τα σούπερ μάρκετς! Τέρμα οι χαμένες ώρες στις καφετέριες! Τέρμα τα μπαράκια και οι γκόμενες! Τέρμα τα καλά ρούχα και οι φίρμες! Τέρμα οι πολλές επαφές με άλλους ανθρώπους! Τέρμα τα γήπεδα, τα κομματικά γραφεία, οι πολιτικές συγκεντρώσεις κι οι διαλέξεις του όποιου αμόρφωτου μαλάκα ξενο-πληρωμένου ψευτο-σωτήρα του έθνους σε διάφορα ιδρύματα!

 Ι. Απομόνωση και Αυτάρκεια: Τα Κλειδιά της Επιβίωσης

Απομόνωση και αυτάρκεια: αυτοί είναι οι δύο βασικοί άξονες ζωής που σώζουν. Και έτσι ζούσαν πιο παλιά οι άνθρωποι. Και ήταν καλύτερα. Και βέβαια δεν είναι μονοδιάστατη υπόθεση το παραπάνω, αλλά πολυδιάστατη: ζώντας έτσι, ο όποιος άνθρωπος αποκτάει ένα ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα – κάτι που αποτελεί μια από τις βασικώτερες προϋποθέσεις για επιβίωση απέναντι στον κορωναϊό. Πιο παλιά λοιπόν ήταν πιο καλά. Αμετάκλητο συμπέρασμα.

 Η Ιστορία γυρίζει πίσω. Δεν υπάρχει παρακάτω. Παρακάτω βρίσκεται μόνον ο Χάρος με το δρεπάνι του πάνω στο οποίο διαβάζουμε: "κομμουνισμός, κιναιδισμός, κορωναϊός"!

 Αυτό πρέπει να χωνέψουν όσοι θέλουν να σωθούν σήμερα κι έτσι να κάνουν τον μέσο τρόπο ζωής του χωριάτη της Δράμας το 1935, του αγρότη της Καστοριάς το 1925, του αγρότη της ��εθώνης το 1915, του ψαρά της Αμφιλοχίας το 1945, του ξυλοκόπου των Γρεβενών το 1955, του κτηνοτρόφου στα Βίλλια το 1965 το εντελώς δικό τους πρότυπο σήμερα. Οι άνθρωποι τότε ασχολούνταν επί πολύ με τις εργασίες που τους εξασφάλιζαν την επιβίωση. Κι έτσι δεν συναντούσαν συχνά ούτε τους συγχωριανούς τους. Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, έλεγαν κι είχαν δίκιο.

 Σπουδές; Μα οι σπουδές έφεραν αυτήν την πανούκλα! Σπούδασε κοινωνιολογία για ν' αρπάξεις κορωναϊό από τα συφιλιασμένα μυαλά που είχες να νομίζεις ότι η ζωή στην Αθήνα και στα πανεπιστήμια είναι καλύτερη από τον καθαρό αέρα του βουνού!

 Τι να τις κάνει κάποιος τις σπουδές; Αν είναι το Ευαγγέλιο και το Κατηχητικό, αυτά υπάρχουν και στα χωριά. Να πάει στα πορνεία της ψευτογνώσης να σπουδάσει τα ξερατά των Μαρξ, Μπρεχτ, Γκράμσι, Αντόρνο, Φουκώ, Κούντερα, Μολιέρου, Ρουσώ, Μοντεσκιέ, Πασκάλ, Χέμινγουαιη, Καστοριάδη, Πουλαντζά κι άλλες τέτοιες χολέρες; Να λείπει το βύσσινο! Οι ψευτο-ιδεολογίες και οι ψευτο-επιστήμες των σατανο-πανεπιστημίων έφεραν τον κορωναϊό.

 Ό,τι μπορεί να διδαχθεί σ' ένα πανεπιστήμιο προέρχεται από κάτι χλωμούς σακάτηδες, γκαντέμηδες, ξεφτιλόπουστες, πλακομούνες, κι άλλους ανήμπορους ξεφτίλες που δεν έχουν ποτέ ιδρώσει στο χωράφι, δεν έχουν οργώσει ποτέ τον αγρό, δεν έχουν κλαδέψει ποτέ το δέντρο, δεν έχουν μαζέψει ελιές, δεν έχουν τρυγήσει, δεν έχουν αρμέξει την κατσίκα, δεν έχουν δουλέψει στο ελαιοτριβείο, δεν μπορούν να σκοτώσουν ένα φίδι που πετιέται μπροστά τους, δεν έχουν πιάσει αξίνα, δεν έχουν γδάρει ένα αρνί για το Πάσχα, δεν έχουν σφάξει ένα πετεινό, και δεν έχουν χτυπήσει το χταπόδι κάτω μέχρις ότου να το κάνουν κατάλληλο για φαγητό. Τους τραβάς μια κλωτσιά στ' αχαμνά και τους στέλνεις σα σαΐτες στα Χανιά!

 Όλοι αυτοί οι ακαμάτηδες ούτε υδραυλικά ξέρουν να φτειάξουν, ούτε να χτίσουν ένα ντουβάρι μπορούν, ούτε να φτειάξουν ένα πηγάδι είναι ικανοί. Τέτοια ξεφτίλα είναι ο κάθε πανεπιστημιακός που, όταν ήταν έφηβος, δεν ήταν ικανός να ορμήξει και ν' αρπάξει μια καρδερίνα πάνω στη γη με τα χέρια του ή έστω να βουτύξει μια χρυσόμυγα και να την βάλει σ' ένα άδειο τσιγαρόκουτο και να την ταΐζει ζάχαρη. Μόνον τη μούχλα του τάφου εκπροσωπούν αυτοί όλοι. Ξεχάστε τους! Ή μάλλον, για να το πω πιο σωστά, τραβήξτε το καζανάκι! Κι αν δεν το κάνετε εσείς, έννοια σας! Έρχεται τώρα να το κάνει ο κορωναϊός. Όλοι αυτοί θα ψοφήσουν σαν τη σκνίπα! Θα τους φάει το μαύρο φίδι και θ' απαλλαγεί η Γη από τη λέρα τους.

 Οπότε, το να πάει κάποιος στο χωριό είναι ασφαλώς η σωστή επιλογή αλλά πρέπει να στρωθείτε στη δουλειά και να μάθετε πολλά πράγματα για την ζωή στην φύση που σας είναι άγνωσστα. Επικεντρωθείτε σ' αυτά! Αυτά είναι άλλωστε όλη η ουσία της πραγματικής ζωής. Χρειάζεται δουλειά για να μάθεις να δουλεύεις ένα χωράφι. Πρέπει και να προσέξεις από που προέρχονται οι σπόροι που θέλεις να φυτέψεις. Βεβαίως και δεν θα καλλιεργήσεις όλα όσα σου χρειάζονται. Θα πουλάς ένα μέρος της παραωγής σου για να αγοράζεις άλλα απαραίτητα που παράγει ένας άλλος. Και δεν είναι εύκολο να μάθει ένας άπειρος άνθρωπος τις ανάγκες και τις συνήθειες ενός ζώου. Άλλο ένα κατσίκι κι άλλο ένα πρόβατο. Οπότε, έχει νόημα, αν πάρει κάποιος την σωστή απόφαση να πάει να ζήσει σε ένα χωριό, να το χωνέψει καλά ότι αυτή είναι μια βασική αλλαγή στη ζωή του. Ένα αμετάκλητο ορόσημο και οριστική αλλαγή πορείας.

 Κι αυτό πρέπει να είναι η αλλαγή της ζωής ενός ανθρώπου με σκοπό την σωτηρία του, επειδή ο κορωναϊός ήρθε για να μείνει και οι επιπτώσεις από την πανδημία θα είναι ασύλληπτες. Και δεν εννοώ μόνον ότι δεν θα υποχωρήσει εύκολα σε ιατρικό καθαρά επίπεδο. Και το εμβόλιο εναντίον του κορωναϊού μπορεί ίσως να προξενεί χειρότερα δεινά. Οι επιπτώσεις όμως που θα προκληθούν στην παγκόσμια οικονομία και πολιτική, και συνεκδοχικά στον τρόπο της καθημερινής ζωής στις πόλεις, θα είναι ανυπολόγιστες και ανεξέλεγκτες. Αυτό θα είναι έτσι επειδή πολλές από τις επιπτώσεις θα αποκτήσουν την δική τους δυναμική.

 Η ζωή όπως την ξέραμε στις μεγαλουπόλεις τελείωσε. Αναγκαστικά για να επιβάλλουν μέτρα προστατευτικά και αποτρεπτικά της πανδημίας, οι κυβερνήσεις θα οδηγηθούν στην λήψη απίστευτα κατασταλτικών μέτρων που σήμερα θεωρούνται αδιανόητα. Αυτά όμως, ενώ θα ισοπεδώσουν την καθημερινή ζωή στην πόλη, θα έχουν ελάχιστο νόημα κι ασήμαντη εφαρμογή στο μακρινό χωριό.  

 Αυτό θα είναι έτσι, επειδή οι άνθρωποι που θα φύγουν για να πάνε στο χωριό θα έχουν ήδη σβύσει μέσα τους την παλιά ζωή στην πόλη. Για παράδειγμα, αν ζεις στην πόλη κι έχεις ένα λαπτοπ κι ένα USB modem, τότε έχεις επίσης κι ένα μπλογκ και δημοσιεύεις τις απόψεις, τις γνώσεις και τις ιδέες σου, ή ακόμη ένα λογαριασμό στο vk.com, στο ok.ru, στο livejournal, στο dailymotion, στο vimeo, ή ακόμη και στο σιωνιστικό YT και ανεβάζεις βίντεο, ηχητικά, και φωτο-άλμπουμς. Όλα αυτά θα δεχθούν τρομερούς περιορισμούς όταν η αλήθεια θα γίνει επικίνδυνη για την επιβολή της παγκόσμιας δικ��ατορίας.

 Αλλά πόση ανάγκη έχει να ανεβάζει βίντεο και να δημοσιεύει κείμενα κάποιος που νοιάζεται για τις πατάτες, τις ντομάτες, τις πιπεριές ή το κριθάρι του; Καμμιά. Οι άνθρωποι στις μεγαλουπόλεις και στις πόλεις έκαναν το λάθος να νομίσουν (ή για να το πω πιο σωστά να πιστέψουν) ότι το ιντερνέτ είναι μια πραγματικότητα της ζωής. Το ιντερνέτ όμως είναι ένα ψέμμα. Το ιντερνέτ αποκόπτει από την πραγματική ζωή, η οποία υπάρχει μόνον στη φύση. Το ιντερνέτ βουλιάζει τα ανυποψίαστα θύματά του σε μια ψευδή, εικονική πραγματικότητα. Ο κόσμος του ιντερνέτ είναι ένα μείγμα παραπληοφόρησης και από τα mainstream media και από τα δήθεν αντιστασιακά – εναλλακτικά media (που τα περισσότερα είναι μαϊμούδες), απόλυτα προμελετημένης ψυχολογικής χειραγώγησης των χρηστών, και παρανοϊκής υστερίας εκφρασμένης από φοβισμένα ζώα (αυτά είναι οι περισσότεροι χρηστες).

 Τίποτα το αληθινό και πραγματικό δεν υπάρχει στο ιντερνέτ. Μόνον συφοριασμένα ζόμπι του συστήματος της παγκοσμιιοποίησης ισχυρίζονται – τάχα νηφάλια !! – ότι το 'ιντερνέτ έχει τα καλά του και τα κακά του'. Αυτή είναι η γνώμη της κάθε αμόρφωτης κυρα-Κατίνας και του κάθε πληρωμένου οργάνου των σιωνιστών και των ψευτο-μασώνων. Μια τέτοια αισχρή άποψη σκοπό έχει να εμπεδώσει και να συνεχίσει την εξάρτηση της υπόδουλης ανθρωπότητας από το ιντερνέτ, το κινητό, και όλες τις άλλες διαστροφές της υψηλής τεχνολογίας.

 Ένας κορωναϊός άλλωστε είναι το ίδιο το ιντερνέτ - μόνο που ξέσπασε σαν πανδημία μερικές δεκαετίες πριν τον Covid-19. Αυτό είναι όλο – αλλά δυστυχώς ο κόσμος δεν το πήρε χαμπάρι. Οπότε, όποιος παρατάει το ιντερνέτ, για να μάθει να κλαδεύει, να οργώνει ή να αρμέγει την κατσίκα, κάνει ένα καθοριστικό βήμα για την απεξάρτησή του από το όπιο του ιντερνέτ και του ψευτο-κόσμου του, θεραπεύεται από την πανδημία, και κυριολεκτικά απελευθερώνεται από την σκλαβιά που του είχαν επιβάλει οι σιωνιστές και το βρωμερό σατανόσκυλο Μπιλ Γκέητς.

 Αυτό εννοώ συνειδητή επιλογή στην αποχώρηση από την πόλη και την εγκατάσταση στο χωριό: το τι μπορεί να έχουν ως έννοια και φροντίδα ένας γεωργός κι ένας κτηνοτρόφος είναι γνωστό από χιλιετίες. Νοιάζονται να βρέξει την σωστή εποχή αλλά να μην βρέξει πάρα πολύ, να μη χιονίσει περισσότερο από όσο συνήθως, να μην πέσει χαλάζι, να μην αρπάξουν αρρώστειες τα δέντρα, να περιμένουν την χρονιά που θα αλλά��ουν το τι καλλιεργούν στο χωράφι τους, να μην πέσουν ακρίδες, κλπ. Ή επίσης να μη μπει ο λύκος στο μαντρί, να μην αρπάξει η αλεπού κανένα κοτόπουλο, να μην βυζάξει την κατσίκα κανένα φίδι και άλλα παρεμφερή θέματα.

 Αυτός είναι ο μόνος πραγματικός κόσμος. Δεν υπάρχουν ούτε ιντερνέτ, ούτε πολιτική, ούτε κρατικοί νόμοι, ούτε κυβέρνηση, ούτε κοινωνία. Όλα αυτά είναι πολύ μακριά και ισχύουν όσο τους δίνεις σημασία. Αν κανένας δεν τους έδινε σημασία, όλες οι κυβερνήσεις θα κατέρρεαν σε λίγη ώρα. Και θα καταρρεύσουν. Αλλά ο άνθρωπος στο μακρινό χωριό θα σωθεί χάρη στην απόσταση που τον χωρίζει από κέντρο (:την πρωτεύουσα) όπου θα πέσει η μεγάλη συμφορά και θα γίνει γης Μαδιάμ!

 Οι σημερινές κυβερνήσεις θα διαλυθούν όχι γιατί όλοι οι άνθρωποι θα πάψουν να ενδιαφέρονται γι' αυτά τα σατανι(στι)κά σχήματα εξουσίας, καθοδήγησης κι εκμετάλλευσης του ανθρώπου αλλά γιατί οι διεθνικές κλίκες της παγκόσμιας εξουσίας, στον ανελέητο πόλεμο που κάνουν η μια στην άλλη, ετοιμάζονται να διαλύσουν όλες τις κυβερνήσεις, όλα τα κράτη και όλες τις κοινωνίες. Και γι' αυτό και βλέπετε τις τρισάθλιες, εγκληματικές, κατά τόπους κυβερνήσεις να σκαρφίζονται σχήματα εγκλωβισμού του ντόπιου λαού σε ψέμματα, ψευτοϊστορίες, άθλια κι ανυπόστατα αφηγήματα, ψευτοϊδεολογίες κι αρλουμπο-θεωρίες ώστε να τον εκμεταλλευτούν προς όφελός τους.

 Ούτε ο μέσος Έλληνας, ούτε ο μέσος Τούρκος, ούτε ο μέσος Ρώσσος, ούτε κανένας άλλος έχει την ανάγκη, την υποχρέωση, ή κάποιο όφελος να υποστηρίξουν τον Σαμαρά εναντίον της Μέρκελ, τον Ερντογάν εναντίον του Άσαντ, τον Πούτιν εναντίον του Ομπάμα, κοκ, ή ακόμη τα κράτη στα οποία τυχαίνει να βρίσκονται ενάντια στο υψηλό κατεστημένο της παγκοσμιοποίησης, το οποίο θα σαρώσει όλους αυτούς τους ψευτο-ηγέτες σαν φτερά στον άνεμο.

 Ο μόνος λόγος ύπαρξης ενός ανθρώπου ορίζεται από την πίστη του, την θρησκεία του και τις ηθικές αρχές του όπως του τις δίδαξε η εκκλησία του. Όλοι μας είμαστε περαστικοί από την Γη κι όσο πιο νωρίς το αντιληφθούμε αυτό, τόσο πιο σωστά θα ζήσουμε. Καλές είναι οι δουλειές, οι επιχειρήσεις, τα κέρδη, τα γλέντια, τα ταξίδια κι όλες οι άλλες χαρές της υλικής ζωής αλλά, όταν τελειώνουν όλα αυτά, ο άνθρωπος μένει με την ψυχή του και τις συνέπειες των λόγων και των έργων του – και τις πληρώνει.

 - Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν, οι δε εκζητούντες τον Κύριον ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού.

 Αυτή είναι η μόνη αλήθεια αυτής της ζωής.

 Και ο καλύτερος τρόπος να εκζητήσεις τον Κύριον είναι να στραφείς πίσω σ' ένα χωριό και να αποκαλύψεις εκεί όλα τα θαύματα της Δημιουργίας που υπάρχουν τριγύρω σου και που οι άνθρωποι ξέχασαν, όπως τώρα τους ξέχασε ο Θεός, και θα ψοφήσουν από τον κορωναϊό.  

 Όπως προανέφερα, απομόνωση και αυτάρκεια είναι τα κλειδιά της επιβίωσης του ανθρώπου. Δεν χρειάζονται ούτε βιβλία, ούτε εφημερίδες, ούτε περιοδι��ά, ούτε τηλεοράσεις, ούτε ραδιόφωνα, ούτε βίντεο, ούτε λαπτοπ, ούτε κινητά. Λίγοι συγχωριανοί που δεν ταξιδεύουν αλλά μένουν στον όμορφο τόπο τους και χαίρονται τις χαρές εκεί που τους τις έδωσε ο Θεός είναι υπεραρκετοί για παρέα. Καλύτερη παρέα για τον κάθε άνθρωπο από τον ίδιο του τον εαυτό δεν υπάρχει. Κρείττον σιγάν που έλεγαν κι οι αρχαίοι. Σιωπή και περισυλλογή! Αν θέλεις κουβέντα, κάντην με τον εαυτό σου.

 Το να μάθεις όλο τον ετήσιο κύκλο γεωργικών απασχολήσεων θα πάρει καιρό. Συγκεντρώσου σ' αυτό! Τον ελεύθερο χρόνο σου, χρησιμοποίησέ τον για να μετανοιώσεις για τον παλιό τρόπο ζωής σου που δεν απέδωσε ούτε σε σένα ούτε σε κανένα άλλο. Δίνει τρομερή δύναμη η απομόνωση. Να μην βλέπεις παρά λίγους ανθρώπους την ημέρα, και μερικές μέρες να μην μιλάς καθόλου. Κι όταν θα θέλεις να διαβάσεις κάτι, πήγαινε στην εκκλησία, δανείσου μια Καινή Διαθήκη, κι επίστρεψέ την το επόμενο πρωϊνό στον Όρθρο. Κι οι ευλογίες του Θεού μαζί σου!

 Έτσι, ο κορωναϊός μπορεί να είναι καταστροφικός για τα σχέδια των ψευτο-μασώνων και των σιωνιστών αλλά μπορεί να αποβεί ιδιαίτερα ευεργετικός για τον μέσο άνθρωπο. Αρκεί να καταλάβουν όλοι ό,τι κατάλαβε ο καλός μου φίλος από την Δράμα: ότι το μόνο δράμα είναι οι μεγαλουπόλεις. Και σ' αυτούς στέλνει ο Θεός την φώτιση. Όχι σε όσους βουλιάζουν ακόμη περισσότερο μέσα στον σατανικό βούρκο της παγκόσμιας εξουσίας και διοίκησης που, όπως τα μάελστρομ έξω από την Νορβηγία, θα τραβήξει τον σημερινό κόσμο σε ολοκληρωτική εξαφάνιση. Αλλά στη Φύση η ζωή θα συνεχιστεί.

 Αλλά, μην ξεχνάτε δυο βασικές παραμέτρους: πρώτον, κατ' ουσίαν ο κορωναϊός δεν είναι ιός αλλά παρασκεύασμα εργαστηρίων βιολογικού πολέμου. Αυτό σημαίνει ότι αποτελεί μια βιολογική οντότητα που μπορεί να ενεργοποιείται από ορισμένα βακτήρια που δεν είναι εύκολο να σημειωθούν σε ποιον άνθρωπο υπάρχουν και σε ποιον δεν υπάρχουν. Είναι δεδομένο ότι άνθρωποι που δεν είναι φορείς του κορωναϊού μπορούν να τον μεταδίδουν. Και είναι δεδομένο ότι ακόμη και ολότελα απομονωμένοι άνθρωποι χωρίς επικοινωνία με κάποιον άλλον στον κόσμο μπορεί να νοσήσουν (απειροελάχιστη πιθανότητα αλλά υπαρκτή).

 Δεύτερον και κυριώτερον, το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον. Ο καθένας άνθρωπος ζει όσο διαρκεί το αστέρι του και μόνον διεστραμμένοι σατανιστές πιστεύουν ότι ο άνθρωπος μπορεί να κυριαρχήσει πάνω στη μοίρα του. Και μοίρα υπάρχει και τύχη υπάρχει και ελευθερία του ανθρώπου. Η μόνη σημασία αυτής της ζωής είναι η προετοιμασία της αιώνιας ζωής και αυτό ασφαλώς και γίνεται στην φύση καλύτερα.

 ΙΙ. Κορωναϊός και η Σύγκρουση Ψευτο-Μασώνων, Σιωνιστών και Ιησουϊτών

Είδατε τον πανικό των ιθυνόντων σε πολλές χώρες; Από τον Τραμπ στον Πούτιν και από τον Ερντογάν στον Νετανιάχου, ψευτο-μασώνοι και σιωνιστές ξέρουν πολύ καλά ότι το χαλί τραβήχτηκε απότομα κάτω από τα πόδια τους, και τώρα έρχεται άσχημη ανατροπή των περισσοτέρων σχεδίων τους. Κάποιοι είχαν επινοήσει κάτι μικρούς πολέμους. Κάποιοι άλλοι τους απέτρεπαν, τον ένα μετά τον άλλο. Τώρα τα ισχυρώτερα οικονομικά μεγαθήρια όλων των κλάδων της παγκόσμιας οικονομίας βλέπουν ότι τα ίδια δεν είναι παρά μικροσκοπικά σπόρια μέσα σε ένα κόσμο όπου σύρονται απίστευτες δυνάμεις.

 Ο πανικός των ψευτομασώνων και των σιωνιστών φαίνεται και από τις τρελές αναζητήσεις 'προφητειών' περί την πανδημία αυτή:  μερικοί αναφέρθηκαν στο βιβλίο – νουβέλα του Dean Koontz, The Eyes of Darkness (1981). Άλλοι θυμήθηκαν σχετικούς υπαινιγμούς στην τηλεοπτική σειρά The Simpsons και πιο συγκεκριμένα σε επεισόδιο του 1993 με τίτλο 'Marge in Chains'. Και κάποιοι παρέπεμψαν στην ταινία Contagion του 2001. Σχετικά:

https://en.wikipedia.org/wiki/The_Eyes_of_Darkness

https://www.mirror.co.uk/news/weird-news/simpsons-fans-convinced-show-predicted-21636905

The Simpsons Predicted The Corona Virus!!

https://www.youtube.com/watch?v=v53GmsuppwY

https://en.wikipedia.org/wiki/Contagion_(2011_film)

https://www.imdb.com/title/tt1598778/

 Όλα αυτά δεν έχουν τίποτα το περίεργο. Μόνον άνθρωποι που πιστεύουν ότι υπάρχει χρόνος τα βρίσκουν περίεργα. Αν κάποιος συλλάβει την ζωή στην πραγματική της διάσταση, χωρίς χρόνο, τότε εννοεί ότι όλα όσα θα γίνουν (στο ... 'μελλον') έχουν ήδη ειπωθεί.

 Ο πανικός των εξουσιών σε ΗΠΑ, Ισραήλ, Ρωσσία και Δυτική Ευρώπη δείχνει ότι η όλη επιχείρηση κορωναϊός, η οποία ήταν καθαρά κινεζικής επιλογής και δράσης (κάτι που φαινόταν ήδη από καιρό και για το οποίο έχω ήδη γράψει), είναι σαφέστατα ιησουϊτικής έμπνευσης και υψηλής καθοδήγησης. Ταιριάζει άλλωστε απόλυτα με τις αρχές των Ιησουϊτών και τις θεωρίες περί εντροπίας που από την δεκαετία του 1970 κήρυττε μετά παρρησίας το τότε λοιδωρούμενο Κλαμπ της Ρώμης (Club of Rome) – ένας σημαντικός σε παγκόσμιο επίπεδο ιησουϊτικός θεσμός.  

 Κίνα και Ιταλία ήταν οι δύο χώρες όπου οι Ιησουΐτες είχαν μεγαλύτερη ισχύ από αλλού. Και τις πλήττουν καίρια για να ανατρέψουν τις πλευρές των τοπικών κατεστημένων που δεν ελέγχουν. Αυτό δεν σημαίνει συντριβή για τις χώρες αυτές αλλά αναμόχλευση. Παράλληλα, με τις ασύλληπτες παρενέργειες κι επιπτώσεις σε διεθνές επίπεδο, θα χτυπηθούν και θα πληγούν καίρια αντι-ιησουϊτικές (δηλαδή ψευτομασωνικές και σιωνιστικές) πλευρές κατεστημένων διαφόρων πολύ σημαντικών χωρών. Η τράπουλα θα ξαναμοιραστεί αλλά διαφορετικά, και – κυρίως – από άλλον παίκτη. Αφελείς κι ανίδεοι ισχυρίζονται ότι ο κορωναϊός είναι η δεύτερη πράξη του θεατρικού έργου που βλέπαμε τα τελευταία 20 χρόνια μετά το γνωστό 9/11. Αυτό είναι εντελώς λάθος. Το 9/11 ήταν ένα χτύπημα Σιωνιστών. Ο κορωναϊός είναι ένα χτύπημα Ιησουϊτών.

 Θα ελέγξουν οι Ιησουΐτες την Κίνα απόλυτα; Θα το επιδιώξουν. Έχουν πολλούς αντιπάλους και ο πρόεδρος Σι Ζινπίν, ένα σπάνια προικισμένο άτομο πολύ ικανώτερο όλων των άλλων σημερινών ηγετών, είναι ένας πολύ σημαντικός αντίπαλος των Ιησουϊτών.

 Πριν από 14 μήνες, στο τέλος ενός δείπνου στο Πεκίνο με σημαντικούς Κινέζους παρόντες, είχα απέναντί μου τον Έλληνα ανατολιστή ιστορικό και πολιτικό επιστήμονα, καθ. Μουχάμαντ Σαμσαντίν Μεγαλομμάτη που είχε μόλις δώσει μια διάλεξη στα κινεζικά για το πόσο χρήσιμος είναι ο Κεμάλ Ατατο��ρκ στους Κινέζους σήμερα αναφορικά με τους Ουϊγούρους του Ανατολικού Τουρκεστάν. Ο κ. Μεγαλομμάτης είχε επιδεικτικά κι εντυπωσιακά απαριθμήσει τους κινδύνους που αντιμετωπίζει σήμερα η Κίνα και οι Κινέζοι τον είχαν στην συνέχεια κατακλύσει με ερωτήσεις, επειδή είχαν αντιληφθεί ότι γνώριζε τέλεια το τι ακριβώς συμβαίνει στα παρασκήνια της εξουσίας της χώρας τους. Μετά την συζήτηση και μετά το δείπνο, εντυπωσιασμένος από το τι είχα ακούσει τον ρώτησα:

 - Μα είναι πράγματι δυνατόν να γίνει η Κίνα χριστιανική;

 Η συζήτηση γινόταν στα ρωσσικά που όλοι οι τριγύρω καταλάβαιναν. Ο Έλληνας ανατολιστής κύτταξε το πιάτο του και μου απάντησε:

 - Η σούπα είναι ζεστή. Η σούπα είναι κρύα. Η Κίνα είναι κομμουνιστική. Η Κίνα είναι χριστιανική. Δεν έχει μεγάλη δυσκολία!

 Στην συνέχεια και για περίπου 10 λεπτά της ώρας, ο κ. Μεγαλομμάτης εξέθεσε τις σταδιακές εξελίξεις μιας μεγάλης αναταραχής που θα ξεκινούσε με μια τρομερή κρίση δυσπιστίας των Κινέζων κατά του σημερινού κατεστημένου της χώρας τους και θα κατέληγε με μια άρδην ανατροπή του καθεστώτος ως συνέπεια μιας από καιρό ετοιμασμένης εκ των ένδον διάβρωσης της ηγεσίας του ΚΚΚ. Η διαδικασία θα έπαιρνε πολύ λίγα χρόνια, ή αν προτιμάτε μήνες: 18-24! Οι Κινέζοι συνδαιτημόνες φαίνονταν παγωμένοι γιατί καταλάβαιναν, προφανώς καλύτερα από μένα, τον κίνδυνο των περιγραφών του κ. Μεγαλομμάτη. Ένας τους τον ρώτησε σε τι μπορεί να συνίσταται μια ��ρίση δυσπιστίας στην Κίνα. Ο Έλληνας ανατολιστής είπε:

 - Αρκεί να καταλάβουν οι Κινέζοι ότι η εξουσία τους δεν ενδιαφέρεται για την υγεία τους!

 Και τότε ακολούθησε μια μακρά περιγραφή αναλογιών

α) του τρόπου με τον οποίο οι Ιησουΐτες θα επιχειρήσουν να καταλάβουν την εξουσία της Κίνας στα επόμενα χρόνια, να καταστήσουν την χώρα 'χριστανική' (όσο χριστιανική μπορεί να είναι μια ιησουϊτική εξουσία!), και δι' αυτής να ελέγξουν την παγκόσμια κοινότητα

β) με τον τρόπο που επιχειρήθηκε κάτι ανάλογο πριν από 1800-1840 χρόνια στην διάρκεια της δυναστείας των Ανατολικών Χαν (χονδρικά 206 π.Χ. – 220 μ.Χ).  

 Το τρομερό γεγονός της κινεζικής ιστορίας, το οποίο ο κ.Μεγαλομμάτης έδωσε ως ιστορικό ανάλογο της επερχόμενης αλλαγής στην Κίνα, λέγεται στα κινεζικά Χουάν-τζιν ζι λουάν (黃巾之亂) και αυτό στα ελληνικά αποδίδεται ως το 'Από το Κίτρινο Τουρμπάνι Χάος'. Πρόκειται για ένα είδος στάσης κατά της αυτοκρατορικής εξουσίας και στην διεθνή οριενταλιστική βιβλιογραφία έχει πολύ στραβά περάσει ως 'Εξέγερση του Κίτρινου Τουρμπανιού' (Yellow Turban Rebellion). Τα γεγονότα διαδραματίστηκαν στην περίοδο 184-205 μ.Χ. και προξένησαν (τότε) τον θάνατο 4-7 εκ. Κινέζων. Αλλά δεν ήταν αυτό που ακριβώς εννοούμε σήμερα ως 'εξέγερση' ή 'επανάσταση'.

 Αφορμή των γεγονότων τότε ήταν μια σοβαρή αγροτική κρίση και ξηρασία που εξελίχθηκε σε λιμό και στην συνέχεια σε πανδημία (λοιμό). Αυτά όλα όμως άμεσα κατηγορήθηκαν ως αποτελέσματα αυτοκρατορικής διαφθοράς και στην συνέχεια ένα μυστικιστικό ταοϊστικό τάγμα οδήγησε τους αγρότες σε απόλυτη αμφισβήτηση της αυτοκρατορικής εξουσίας καθώς εμφανίστηκε ως ικανό να θεραπεύσει τον λοιμό και την ξηρασία. Μια κάκιστη, παραχαρακτική των ιστορικών περιγραφή δίνεται εδώ και με πολλά λάθη, παραλείψεις και προ πάντων παρανοήσεις:

https://en.wikipedia.org/wiki/Yellow_Turban_Rebellion

 Οι Κινέζοι που άκουγαν τον κ. Μεγαλομμάτη είχαν γίνει κάτωχροι, επειδή το Χάος του Κίτρινου Τουρμπανιού είναι το χειρότερο φόβητρο κάθε εξουσίας στην Κίνα τους τελευταίους 18 αιώνες. Έτσι το καθιστά η σύνδεση ενός λοιμού και μιας συμφοράς για την εξουσία με την θαυματουργική θεραπεία του λοιμού εκ μέρους μιας πνευματιστικής οργάνωσης που είναι οι αποδέκτες Θείας Αποκάλυψης και ταυτόχρονα συνασπίζει μεγάλα τμήματα πληθυσμού κατά της διεφθαρμένης εξουσίας με την υπόσχεση μιας νέας αρχής.

 Ο παραλληλισμός – σε ιστορικό / υλικό και σε ψυχικό / πνευματικό επίπεδο – του μυστικιστικού ταοϊστικού τάγματος του Ζαν Ζουέ (με το θεόσταλτο ιερό βιβλίο "Ουσιαστική Τέχνη της Μεγάλης Ειρήνης") με τους Ιησουΐτες εμφανίζει ένα τεράστιο αριθμό αναλογιών και παρεμφερών χαρακτηριστικών, όπως άλλωστε και οι εξελίξεις που οδήγησαν στο χάος πριν από 18 αιώνες φαίνονται παράλληλες αυτές που σήμερα μπορούν να επιφέρουν κοσμογονικές αλλαγές στην Κίνα και στον κόσμο. Δεν μπορώ να επεκταθώ περισσότερο εδώ, αλλά ξέρω ότι εφέτος στις αρχές του Γενάρη στο Πεκίνο ο κ. Μεγαλομμάτης έδωσε μια άλλη διάλεξη σε επιτελικό κύκλο της Κίνας με ακριβώς συτό το θέμα: "Ωριγένης και Ιησουϊτες, Ταοϊσμός και Ζαν Ζουέ (Zhang Jue), ή το Κίτρινο Τουρμπάνι σήμερα". Δεν μπορούσαν να παρευρεθούν παρά μόνον Κινέζοι και μάλιστα υψηλόβαθμοι του Κομμουνιστικού (ο Θεός να το κάνει!) Κόμματος της Κίνας.

 Τώρα ο φίλος κ. Μεγαλομμάτης συνεχίζει τις έρευνές του στους ορεινούς όγκους του Δυτικού Αφγανιστάν και στα περίχωρα της Αλεξάνδρειας Προφθασίας, ενώ εγώ ακόμη τον θυμάμαι από πιο παλιά να λέει ότι "η Κίνα είναι ο κρυφός άσσος στο μανίκι των Ιησουϊτών". Οπότε, για να ξεκινούν τέτοιες ιστορίες, καταλαβαίνω ότι τρέχουν να προλάβουν Εκείνους που έρχονται.

[colourful-dreamer]

2.12.25🥰🥰🥰

2.who is your favourite artist?

twenty one pilots

12 . what qualities do you find attractive in a person ?

Γενικά έχω ερωτευτεί μόνο 2 φορές οπότε θα πω από εκείνες τις φορές τι κατάλαβα ότι μου έκανε το κλικ

Προσωπικότητα και αξίες ( π.χ σεβασμός ) ,να υπερασπίζεσαι αυτό που πιστεύεις ( φυσικά όταν δεν βλάπτει κάποιον άλλον )

Αν είναι γλυκούλης τι εννοώ γλυκούλης ? , όχι δεν εννοώ εμφανισιακά η κάτι , εννοώ κυριολεκτικά να ενδιαφέρεται για εμένα και να με νοιάζεται η τουλάχιστον έτσι να δείχνει . ..

Χιούμορ ( όχι προσβλητικό ) γενικά σπάνια να γελάσω και συνέχεια ,μου κάνει κλικ σπάνια το χιούμορ πρέπει να είναι πολύ ιδιαίτερο.

Θάρρος ( όχι με τον κακό τρόπο που βλάπτεις τον άλλον και νομίζεις ότι μπορείς να κυριαρχεί στους άλλους ) , αλλά αυτό που υπερασπίζεσαι σημαντικά πράγματα .

Να είναι εδώ για εμένα γενικότερα

Καί ενα απο τα αγαπημένα μου παρτ όσο περίεργο και μα ακούγεται είναι οι ανασφάλειες τι εννοώ :

Το αγόρι που αγαπώ δεν έλεγε ξεκάθαρα τις ανασφάλειες του , αλλά εγώ μπορούσα να καταλάβω πολλά πράγματα μέσω των άστειων που κάνει η τον τρόπο που απαντάει και ουσιαστικά τότε ήταν που η Γαλήνη θα απαντούσε με ένα κείμενο 😂 δηλαδή κυριολεκτικά ερωτεύτηκα τις ανασφάλειες κάποιου με την έννοια ότι εγώ τον αγαπούσα έτσι όπως ήταν καί για εμένα ήταν γι'αυτό ξεχωριστός και ήθελα απλά να κάνω να καταλάβει ότι οι ανασφάλειες του δεν ισχύουν .

Επίσης παίζει πάρα πολύ μεγάλο ρόλο ο παράγοντας τις επικοινωνίας που έχει κάποιος με ένα άτομο ,η σύνδεση που έχετε δηλαδή .

Μετά πιστεύω αν ερωτευτείς κάποιον τα πάντα σου αρέσουν εγώ είχα ακούσει το αγόρι που αγαπουσα τραγουδάει τα στρουμφάκια 😂 και δεν με νοιάζει και να μην είναι επαγγελματίας στο τραγούδι θα καθόμουν να τον άκουγα κιαλλο😂 η φωνή του έπαιζε στο κεφάλι μου επι ένα μήνα περίπου με το που σταματήσαμε να μιλάμε και θυμόμουν κυριολεκτικά το πιο ραντομ πράγμα γιαυτον και μετά ή γελούσα ή έκλαιγα . Και έκλεινα τα μάτια μου και μου ερχόταν η μορφή του κυριολεκτικά 😂

25.where do you want to travel to ?

Παντού αλλά πιο πολύ Αυστρία , Amsterdam , Λονδίνο

Ευχαριστώ πολύ φίλη ❤️

[darkside-cookies]

‌*long ass rant* λοιπόν έχω ένα πρόβλημα. πέρσι πήγαινα σε ένα φροντιστήριο στην γειτονιά μου μαζί με μερικές φίλες μου και έχω να πω πως δεν έχω μείνει ευχαριστημένη. νιώθω πως γενικά δεν με βοηθάει ιδιαίτερα. έχω συζητήσει με τους γονείς μου για ιδιαίτερα, μαζί με μια κυρία που έκανε μαθήματα την αδερφή μιας φίλης μου. όμως οι γονείς μου είναι επιφυλακτικοί (για τα χρήματα κυρίως νομίζω, επειδή λογικά θα βγουν πιο ακριβά από το αν πήγαινα φροντιστήριο). [1/?]

το θέμα είναι πως τα ιδιαίτερα, παρόλο που θεωρώ πως θα με ωφελήσουν περισσότερο, είναι πιο "βαρετά" από τα φροντιστήρια με την έννοια ότι στο φροντιστήριο είσαι με τους συμμαθητές σου, σπάτε και λίγη πλάκα, υπάρχει και μια ευχάριστη νότα ξέρω γω. ενώ στα ιδιαίτερα θα είναι αλλιώς. από την μία, ξέρω πως με το να συνεχίσω στο φροντιστήριο δεν θα με βοηθήσει (εκτός αν κάτι αλλάξει του χρόνου αλλά ιδκ). από την άλλη όμως, νιώθω πως κάνοντας ιδιαίτερα θα χάσω μια σπουδαία εμπειρία. [2/?]

βτγ έχω ρωτήσει την αδερφή της φίλης μου και μου έχει πει πως αυτή η κυρία που της έκανε ιδιαίτερα ήταν πολύ καλή αλλά αυτό είναι αντικειμενικό βέβαια)... γενικά έχω αγχωθεί αρκετά και δεν είμαι σίγουρη πως να κινηθώ. καμία συμβουλή; και σορρι που σε επρηξα 😂💕 (3/3)

οίτα, όντως το φροντιστήριο είναι μια ωραία εμπειρία, αλλά αυτό που προέχει τώρα είναι οι πανελλήνιες. Αν σου αρέσει το αίσθημα ομάδας του φροντιστηρίου και πέρναγες καλά μπορείς να ξεκινήσεις, όταν τελειώσεις, μια ξένη γλώσσα ή να κάνεις κάποιο χόμπι με κάποιο γκρουπ. Δεν είναι πως χάνεις κάποια συγκλονιστική εμπειρία που θα σου αλλάξει τη ζωή αν δεν πας φροντιστήριο. Και, επειδή έχω κάνει και ιδιαίτερα, δεν είναι τόσο βαρετά όσο νομίζεις. Στην πραγματικότητα, αν έχεις χημεία με τον καθηγητή σου, μπορεί να είναι και πιο ξεκούραστα από το φροντιστήριο. Πάντως αυτό που θα κοιτάξεις πρώτα είναι το τι θα σε βοηθήσει να αποδώσεις καλύτερα στις πανελλήνιες. Αν το πρόβλημα είναι οικονομικό, μπορείς να κοιτάξεις αν θα σου βγει πιο φθηνό να κάνεις μερικά μαθήματα στο φροντιστήριο και να κάνεις ιδιαίτερα στο μάθημα που σε δυσκολεύει περισσότερο. Το ζήτημα είναι πως, αν το φροντιστήριο δεν είναι καλό και σε κρατάει πίσω, μπορεί να είναι πολύ επιβλαβές για το πως θα γράψεις: θα περνάς πολλές ώρες εκεί μέσα, δεν υπάρχει λόγος να τις σπαταλάς. Θα κουραστείς πολύ του χρόνου, θα διαβάσεις πολύ, μην βάζεις και επιπλέον εμπόδια στον εαυτό σου. Κάνε αυτό που νομίζεις πως θα σε βοηθήσει περισσότερο.

[jj-nicetomeetcha-blog]

Ερώτηση. Πιστεύεις απέχει πολύ η έννοια του φιλιού με την ένταση ενός πυροτεχνήματος; Κατάφαση. Αν η έννοια του φιλιού σου παραλληλίζεται με την ένταση ενός πυροτεχνήματος, θέλω να με φιλάς μέχρι να γίνω στάχτες. Άρνηση. Ίσως, όπως και να 'χει δεν με ενδιαφέρει να καώ από εξωτερικό παράγοντα. Τα καταφέρνω μια χαρά και μόνος μου. Παύση. Ερμητικά κλειστά  θα έπρεπε να είναι τα μάτια σου κάθε φορά προσποιείσαι ότι με αγγίζεις και ότι πραγματικά με νιώθεις. Γνώση. Νομίζεις ότι δεν ξέρω την σημασία του αγγίγματός σου  ή την σκοπιμότητα πίσω από αυτό. Άγνοια. Δεν ξέρω αν ένα-άντε δύο- αγγίγματα σου με οδηγήσουν χρόνια πίσω στις μνήμες μιας εφηβικής  -τρέλας-  που κατέληξε στην  αδιάκοπη ροή αίματος. Υποτιθέμενη άγνοια. Γνωρίζω αλήθεια πως η ελπίδα ενός καθαρού μέλλοντος,  σβήνει την ευτυχία και  κατακερματίζει το συναίσθημα αγάπης ίσως σε λίγα δευτερόλεπτα.  Δεν με απασχολεί. Για εκείνους που το σκέφτονται πολύ, γιατί ξέρουν το τέλος. Αλλά το τέλος πάντα το καλύπτει μια αρχή.

@jj-nicetomeetcha