#μαθηματα ζωης

[orgismenh]

Φοβάμαι ζωή,

μη το κατεστημένο,

είναι καλύτερο από αυτό που περιμένω.

[xehasmenesithakes]

Δεν αντεχω πια να βλεπω τα σημαδια στα χερια μου

Να τα κοιτας τα σημαδια σου,το σωμα μας ειναι η υλικη μας υποσταση,τα σημαδια αυτα αντικατροπτιζαν μια φαση που περασες μεσα σου,οι πληγες ομως που ανοιξες εκλεισαν.Δεν χρειαζεται να εξαφανισεις τιποτα ,ειναι ολα φασεις που περασες.Και γω στη δουλεια πιεστηκα αρκετα εβγαλα μερικα ψυχοσωματικα,εχουν κλεισει καιρο τωρα αλλα εχουν αφησει τα σημαδια τους,ειναι οκευ ,περασα αυτο μια στιγμη της ζωης μου,ομως εκλεισαν και το ξεπερασα ,οτι σημάδι αποκταμε καλο καλο ηθελημενα και μη ειναι σημαδια που αφηνει η ζωη πανω μας ,φροντισε τα κακα σημαδια να γινονται μαθηματα αλλα κακα καλα αυτα σε κανουν αυτο που εισαι

[enoxlhsh]

Μαθήματα ζωής από ένα 10χρονο παιδί

Καθόμασταν στο σαλόνι βλέποντας τηλεόραση, εγώ κι ο μικρός μου ξάδερφος.

Είχε ειδήσεις και προβαλόταν άλλο ένα αίσχος της κοινωνίας, το περιστατικό στην Λέρο με τους "γονείς" που κακοποιούσαν σεξουαλικά τα 3 τους παιδιά.

"Οι άνθρωποι είναι μόνο φιλόζωοι πλέον, έχουν ξεχάσει να είναι άνθρωποι."

Ένα 10χρονο παιδί, είναι ήδη απογοητευμένο από τους ανθρώπους και ��σως να είναι πιο ώριμο από τους περισσότερους.

[prosorinos]

Παρανάλωμα

[se-perimenw-akomh]

Να μάθετε να φεύγετε εγκαίρως.Καλύτερα να λείπετε παρά να περισσεύετε.

[m00ns-child]

Τραβηξε το καπάκι απ το μαρκαδόρο της και έγραψε με κεφαλαια γράμματα ΤΟΞΙΚΟΊ ΆΝΘΡΩΠΟΙ. Αφου το κύκλωσε τράβηξε ενα μεγάλο Χ πάνω. Γύρισε και μας κοίταξε

«Οι τοξικοί άνθρωποι παιδιά μου ειναι οτι χειρότερο μεσα στην ζωη σας, να τους δείχνετε. Οποιος σας νοιάζεται πραγματικά θα σας δεχτει όπως είστε. Δεν θα αλλάξετε ουτε για να μπείτε σε μια παρέα, ουτε για να σας δεχτει καποιος στην ζωη του. Ειχα στην ζωη μου τέτοιους ανθρώπους και για συγκεκριμένους λογους δεν μπορούσα να κανω τιποτα»

Και καπου εκει λύγισε και εσπασε η φωνή της.

«Εχετε χέρια, πόδια, μυαλό, εκει θα στηριχθείτε. Πουθενα αλλου.»

Σε μια σχολική αίθουσα εκείνη καθηγήτρια με το ζεστο βλεμμα ειχε περάσει ενα μήνυμα στην σιωπηλή ταξη που την κοιτούσε.

Ναι η ελληνική εκπαίδευση περιορίζει τα παιδια. Ναι τα βαζει σε καλούπια. Ναι δεν νοιάζεται για τις ιδιαιτερότητες του καθενός. Ομως υπαρχουν ακομη άνθρωποι, καθηγητές που νοιάζονται, που δεν στηρίζονται μονο σε ενα γαμωσύστημα, που μεσα σε ενα καθορισμένο 45λεπτο ξεκλεβουν εστω ενα 10λεπτο να συζητησουν με τα παιδια για θεματα που τους αφορούν και δεν περιορίζουν την παράδοση μονο στην καθορισμέν�� ύλη που οριζει το Υπουργείο.

[mple-triantafyllo]

Μαθήματα ευτυχίας από μια 83χρονη

Τις συμβουλές δίνει η 83χρονη σε μια φίλη της μέσω αλληλογραφίας.

Γράφει σε μια φίλη της…

«Αγαπημένη μου φίλη,

Δια��άζω περισσότερο και ξεσκονίζω λιγότερο. Κάθομαι στην αυλή και θαυμάζω τη θέα χωρίς να τρελαίνομαι με τα αγριόχορτα που πάλι βγήκαν στον κήπο. Περνάω περισσότερο χρόνο με την οικογένεια και τους φίλους μου και λιγότερο κάνοντας δουλειές.

Όποτε είναι δυνατό, πρέπει να βλέπουμε τηζωή σαν ένα σύνολο εμπειριών που πρέπει να απολαύσουμε, όχι να υπομείνουμε. Προσπαθώ να εντοπίσω αυτές τις στιγμές πια και να τις εκτιμήσω.

Δεν “φυλάω” τίποτα. Χρησιμοποιώ το καλό, πορσελάνινο σερβίτσιο για οποιαδήποτε μικρή “ειδική” περίσταση παρουσιαστεί.

Φοράω την καλή μου ζακέτα όταν πηγαίνω για ψώνια.

Δεν κρατάω το ακριβό μου άρωμα για επίσημες συγκεντρώσεις, αλλά το φοράω για τους ταμίες στην τράπεζα και τους υπαλλήλους των καταστημάτων.

Μαθήματα για μια ευτυχισμένη ζωή

Οι φράσεις “κάποτε” ή “μια απ’ αυτές τις μέρες” χάνουν το νόημά τους για ‘μένα. Αν αξίζει να δω, ν’ ακούσω ή να κάνω κάτι, θέλω να το δω, να το ακούσω και να το κάνω τώρα.

Δεν ξέρω τι θα έκαναν οι άνθρωποι αν ήξεραν ότι δεν θα βρίσκονται εδώ αύριο. Πιστεύω ότι θα καλούσαν τους συγγενείς και τους φίλους τους. Ίσως να τηλεφωνούσαν σε μερικού φίλους για να απολογηθούν για παρελθοντικές φιλονικίες. Μ’ αρέσει να σκέφτομαι ότι θα έβγαιναν για να φάνε στο αγαπημένο τους εστιατόριο. Μαντεύω… δεν ξέρω.

Είναι όλα αυτά τα μικρά, μισοτελειωμένα πράγματα που θα με θύμωναν αν ήξερα ότι οι ώρες μου είναι μετρημένες. Θα θύμωνα, επειδή δεν έγραψα τα γράμματα που θα ‘πρεπε να έχω γράψει. Θα θύμωνα επειδή δεν είπα αρκετά στον άντρα και τους γονείς μου πόσο τους αγαπώ.

Προσπαθώ πολύ σκληρά να μην αναβάλω, φυλάξω ή κρατήσω πίσω οτιδήποτε μπορεί να φέρει γέλιο και λάμψη στη ζωή μου.

Και κάθε πρωί, όταν ανοίγω τα μάτια μου, λέω στον εαυτό μου ότι η μέρα που έρχεται είναι μοναδική. Κάθε μέρα, κάθε λεπτό, κάθε ανάσα είναι ένα αληθινό δώρο Θεού.

Ίσως η ζωή μας εξελίχθηκε πολύ διαφορετικά απ’ αυτό που είχαμε θελήσει. Όσο όμως είμαστε εδώ, μπορούμε να χορεύουμε!».

Πηγή: https://www.enimerotiko.gr/lifestyle/scheseis/diavazo-poly-xeskonizo-ligo-mathimata-eytychias-apo-mia-83chroni/

[mne-bolno]

όλοι ξέρουν πως όταν δεν κοιμάσαι πρέπει να κρατάς το μυαλό σου απασχολημένο για να μην σκέφτεται πράγματα που πονάνε

[user777088801]

Να υπερβεις τον εαυτο σου,οχι τον διπλανο σου

[irrelevant-potato-goblin]

Καθε μερα παρακολουθω μαθηματα ονλαιν και καθε μερα συνειδητοποιω οτι χανω 7 ωρες της ζωης μου χωρις να εχω μαθει κατι ουσιαστικο

[karakaksa]

"τελικά η ζωή είναι σαν μαθηματικά προβλήματα​...κάποιες φορές λύνενται εύκολα, άλλες φορές είναι περίπλοκα και απαιτούν χρόνο και σκέψη για να λυθούν"

-random thoughts guys....

[xamenosstokeno]

Η ωρα 00:30. Η μέρα σήμερα πολύ κουραστική και δυσκολη. Εδινα μαθηματικά το πρωι. Δεν μπορω να πω οτι διάβασα αρκετά όλη την χρονια αλλά είχα διαβάσει για να γράψω ενα 14-15. Και όμως σήμερα το πολύ να έγραψα 8-9. Δεν ξέρω πως έγραψαν οι άλλοι όμως δεν με νοιάζει. Πολύ λένε οτι οι βάσεις θα πέσουν γιατι είναι πολλοί εκείνοι που έγραψαν χαμηλά. Ξέρεις τι όμως εγώ όλη την χρόνια διάβαζα στα μαθηματικά, αν οχι για 20 αλλά για 14 σίγουρα. Δεν θα πω για τα χαμένα λεφτά στα φροντιστήρια, γιατί δεν νομιζω οτι φταίει το φροντιστήριο. Θα πω όμως για τις τύψεις που ένιωθα όταν έβγαινα κάποια Σάββατα με την παρέα μου. Για τις ώρες που πέρναγα κλεισμένος μέσα στο δωμάτιο και όλοι πήγαιναν τουλάχιστον για έναν καφέ. Χαχα😂 Ξέρω τι σκέφτηκες τώρα. Ναι εσύ που εδινες σήμερα μαθηματικά. Σκέφτεσαι το Bolzano και το ΘΜΤ που ξεσκιστηκες όλη την χρονιά να διαβάζεις και να λυνεις ασκήσεις και ήρθε η μέρα που δίνεις μαθηματικά και ειναι άχρηστο. Που λες, σήμερα εκλαψα αρκετά. Γιατί τόσος κόπος πήγε χαμένος μέσα σε 3 ώρες. Και όλα αυτά γιατί η χώρα μας δεν έχει ασχοληθεί έστω λίγο παραπανω με την παιδεία. Κάθε χρονιά αποτελ��ύμε τα πειραματόζωα του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος και πρόοδο δεν έχουμε δει. Την μια θα βάζουν εύκολα και την αλλη δύσκολα. Παρόλα αυτά βλέπουν τα αποτελέσματα, όμως αλλαγές δεν γίνονται. Θα θελα να πω υστερα απο τα σημερινά οτι μην σας νοιάζει τι βαθμο θα πάρετε. Η αξία σας είναι άλλη και ο καθένας ξέρει τι αξίζει. Κανείς δεν βλέπει-υπολογίζει την κούραση που περασατε, τον ιδρώτα και τα δάκρυα που ριξατε όλη την χρονιά. Κουράγιο παιδιά. Καλη συνέχεια στα υπολοιπα.

[iwannampnt]

Και αν απομακρυνθεις απο μενα επειδη θυμωσες μαζι μου.. Αν αφησεις το μηνυμα μου στο διαβαστηκε και χαθουμε ξαφνικα.. Δεν θα ναι επειδη δεν νοιαζομαι πλεον για σενα.. Αλλα επειδη δεν νοιαστηκες ποτε εσυ για μενα στον βαθμο που το εκανα εγω.. Για να φτασω στο σημειο να επιλεξω να μην σε ενοχλησω με την παρουσια μου... Για να μην νιωσεις απειλητικα και επιβλητικα τα λογια μου.. Θα σε τιμησω με την σιωπη μου.. Θα σαφησω μονο και αν καταλαβεις πως εχω φυγει τοτε θα ναι επειδη κατι σου λειπει.. Οχι επειδη με νοιαζεσαι.. Παρολα αυτα ξερουμε και οι δυο πως ο εγωισμος σου θα υπερτερησει.. Αν μιλησεις θα το κανεις για να βγεις απο πανω.. Θα πατησεις επι πτωματων για να υπογραμμισεις πως ο λογος που χαθηκαμε ειναι επειδη και οι δυο δεν ενδιαφερθηκαμε αρκετα.. Διοτι αν ενδιαφερομασταν.. Εγω απο μεριας μου θα σου στελνα και εσυ θα κανες το αντιστοιχο.. Αυτη θα ηταν η δικαιολογια σου.. Αλλα μαθε πως πλεον βαρεθηκα να ειμαι εκει για ανθρωπους που δεν ειναι εκει για μενα.. Να δινω ολη την ψυχη μου την καρδια μου η διαθεση μου να εξαρταται απο αυτο και να παιρνω ψυχουλα ενδιαφεροντος ως ανταλλαγμα.. Να σπαω να γινομαι κομματια και να χωραω στα κουτακια που εσυ οριζεις.. Να δεχομαι προσβολες να χαμογελαω ψευτικα και ολες μου οι ανασφαλειες να με στοιχειωνουν.. Οσα γραφω τα γραφω και τα λεω στα ισα... θελετε αληθινους ανθρωπους.. Ανθρωπους με μπεσα οπως λετε και οταν εκεινοι ειναι ξεκαθαροι με τα θελω τους και τα κανουν γνωστα ειστε εκει να τους δειχνετε με το δαχτυλο και να τους κατακρινετε.. Μωρο μου αγαπησα τον εαυτο μου ομως.. Τον ειδα να κατρακυλαει και να σηκωνεται τον ειδα να γινεται δυνατο μερα με την μερα.. Πλεον θα τον προσεχω και θα τον αγαπαω ακομα πιο πολυ.. Δεν θα περιμενω την προσοχη και την αγαπη απο αλλου οταν εγω ειμαι ικανη να του προσφερω οσα χρειαζεται.. Ειμαι η μονη που θα βαζα το χερι μου στην φωτια για μενα.. Και αν τα λαθη μου για σενα ειναι αδυναμιες για μενα ειναι μαθηματα ζωης που κουβαλαω καθημερινα στην πλατη μου και ειμαι περιφανη για αυτα.. Τα φιλια μου.. Κατσε και βολεψου με ανθρωπους μικρους διοτι εξαρχης δεν ησουν ικανος να κρατησεις τον βαρος του εγωισμου σου σε συνδιασμο με εναν ανθρωπο που θα δινε τα παντα για σενα

[tryingtolivethroughtheday]

η ζωη μου αυτη τη στιγμη που το πληκτρολογώ αυτο: πινω κοκτέιλ απο αυτα τα ετοιμα σε γυάλινο μπουκάλι (σε μια αξιολυπητη προσπαθεια να μεθυσω) ενω γραφω την ιστορια της ζωης μου σε ασκηση-πηγη στην ιστορια, την οποια δεν σκοπευω να ολοκληρωσω για το αυριανο μου μαθημα. γραφω τεστ στα αρχαια και δεν τα θυμαμαι καλα. θελω σουσι. εχω ακομα ενα σωρό διαβασματα. τα μαθηματα μου αυριο ξεκινουν στις 9.30. βτγ, πηρα αδεια απο τη μαμα μου για να πιω το κοκτέιλ. και πρεπει επισης να κανω μπανιο και να λουστω.

[astartysword]

Και χειροτερο πραγμα απο το να θαβει ενας γονιος το παιδι του δεν υπαρχει...

Τι να του ευχηθεις του ανθρωπου;

Πως να τον βοηθησεις;

Πως να του παρεις τον πονο; Ή εστω να τον μειωσεις;

Καταραμενος οποιος θαβει το παιδι του

Δεν ειναι σωστο.

Τα παιδια πρεπει να θαβουν τους γονεις τους και οχι το αντιστροφο.

Τι θα κανουν στην συνεχεια; Ποιος θα ειναι ο σκοπος της ζωης τους;

Αν και δεν θα ζουν. Απλα θα υπαρχουν.

Αναπολωντας αναμνησεις και ψαχνοντας παντου το παιδι τους.

Η μανα σου θα περιμενει στο τηλεφωνο μηπως και την παρεις και παραπονεθεις για τα πολλα μαθηματα και τον λιγοστο χρονο σου..

Για τους μαλακες τους γειτονες που εκαναν παρτυ ολη νυχτα και δεν σε αφησαν να κοιμηθεις

Για τον ηλιθιο οδηγο που παραλιγο να πατησει ενα σκυλι την ωρα που εκανες την βολτα σου,

Για το ποσο βαρεθηκες που συνεχεια βρεχει και ποσο σου ελειψε ο ηλιος

Ο πατερας σου θα συνανταει εξω τους φιλους σου και θα καταρρεει.

Το βαρος των αναμνησεων θα τον πνιγει και θα κανει τα ποδια του αδυναμα.

Δεν ειναι σωστο. Οχι μαλλον, δεν ειναι..λογικο οι γονεις να θαβουν τα παιδια τους

Αντι για τρια πιατα στο τραπεζι πλεον θα υπαρχουν μονο δυο.

Και δεν θα υπαρχει φασαρια στο σπιτι

Και το παιδι στις φωτογραφιες δεν θα μεγαλωνει

Και οι γονεις αντι να αγοραζουνε νεα ρουχα ,θα πακεταρουν τα παλια.

Και το δωματιο δεν θα αλλαξει.

Οι πρασινοι τοιχοι δεν θα αλλαξουν χρωμα.

Και η κυρια Κατερινα δεν θα εχει σε ποιον να μαγειρεψει το αγαπημενο σου φαγητο

Και ο πατερας σου δεν θα εχει με ποιον να παιξει ποδοσφαιρο

Και η μαμα σου τα διαβαζει αργα το βραδυ

Και ο μπαμπας σου θα αποφευγει να κοιταει τους φιλους σου στα ματια.

Επειδη θα του θυμιζουν εσενα

Και θα κοιταν τον κολλητο σου και θα πονανε.

Και πιστεύοντας πως ο κολλητος σου εχει ενα κομματι σου

Και θελωντας να σε νιωσουν για μια τελευταια φορα

Θα τον τραβηξουν στην αγκαλια τους

Και με πονο στην καρδια

Και τρεμμαμενη φωνη γεματη παραπονο

Θα ψιθυρισουν στο αυτι του

"Γιατι εσυ; Και οχι εμεις;"

Καλο παραδεισο Ευαγγελε

[chaotikia-blog]

Ξεσπασμα

Ενα απο τα σημαντικοτερα μαθηματα που εχω παρει ποτε ειναι οτι το καλο δεν κραταει πολυ. Ποτε. Κανενας δεν μπορει να αποφυγει την δυστυχια, τον πονο ή ακομα και τον θυμο που ακολουθουν καθε χαρουμενη στιγμη της ζωης μας.

Παντα πεφτω στην ιδια παγιδα. Και παντα καταληγω να καταριέμαι την ωρα και την στιγμή που πατησα το ποδι μου σε αυτη την αναθεματισμενη κοινωνια.

Περιφρόνηση, υποτίμηση, κοροϊδία ειναι μονο ελαχιστα απο αυτα που εισπραττεις οσο καλο και να προσφερεις. Ζουμε σε μια κοινωνια της οποιας ο κοσμος δεν εχει μαθει να εκτιμαει μια πραξη γενναιοδωρίας, ενδιαφεροντος ή βοηθειας οσο μικρη και να ειναι. Παντα θα υπαρχει αμφισβήτηση σε αυτο που κανεις ειτε για τον τροπο ειτε για την αιτια που το εκανες. Ποτε δεν θα μαθεις τι πραγματικα εφταιξε. Αλλα παντα θα καταληγεις να αναρωτιεσαι:

-Μα ρε πουστη προσπαθησα. Τι εκανα λαθος;

Καποια στιγμη θα κουραστεις να αναρωτιεσαι. Και αυτη θα ειναι η χειροτερη φαση που θα περασεις. Οι κριτικες του κοσμου καποια στιγμη θα σε επιρρεασουν. Η κοινωνια θα σε κανει στην κυριολεξια σκουπιδι. Και εκει χανεις τον ελεγχο. Τρελαίνεσαι. Θλιβεσαι. Απομακρυνεσαι απο ολους και ολα. Αρχιζεις να μην εισαι ο εαυτος σου. Ξεσπας. Προσπαθεις να βγαλεις την οργη σου σε οσους σε εφεραν στη θεση που εισαι τωρα. Ατομα που περασαν αυτη τη φαση παλεψαν με την καταθλιψη. Καποιοι την νικησαν. Αλλους τους νικησε.

Βαλε στοιχημα με τον εαυτο σου και πες:

-Εχω νικησει διαφορες μαχες, αλλες τις εχω χασει. Αλλα ορκιζομαι στα ατομα που με αγαπανε οτι σε αυτον τον δυσκολο αγωνα δεν θα τα παρατησω.

Σηκωσε το αναστημα σου και αντιστασου στις ανασφαλιες και οτι σου δημιουργησε η κοινωνια. Αν το καταφερεις θα εχεις νικησει απο τους κρισιμοτερους αγωνες της ζωης σου.