#και σκέψη

[allo-frouto]

Ααα όχι δεν κάνω ποτέ σχέδια, ό,τι βγει απλά, εκεί είναι και η μαγεία

Δεκτό.

[axristes-styseis]

Το πρόβλημα με το ghosting, το διαβάστηκε κτλ , δεν είναι αυτό καθαυτό το ghosting, γιατί ο καθένας μπορεί να το κάνει για τους δικούς του λόγους, είτε επειδή απλά δεν του αρέσει μια συζήτηση, νιώθει άβολα , είτε ακόμη και λόγους ψυχολογίας κτλ (και καλά κάνετε αφού το νιώθετε). Το πρόβλημα εμφανίζεται όταν επιστρέφετε μετά από 1-2 βδομάδες (ίσως και παραπάνω) και τότε ίσως το άλλο άτομο νιώθει κι αυτό περίεργα, γιατί μπορεί να είχατε μια συζήτηση που πήγαινε ωραία και ξαφνικά πεθάνε και υπάρχει αβολοσυνη και φοβάται ότι δεν θα ξανά κυλήσει ξανά όμορφα, γιατί μπορεί να νιώθει και αυτό επιφυλακτικά (τύπου γιατί να γύρισε τώρα). Αλλά κυρίως σαν άνθρωποι που είμαστε όλοι ανασφαλείς (νομίζω) , πάντα θα νιώθει ότι ίσως αυτό φταίει, ίσως σας πιέζει, ίσως μπορεί να ξανά φύγετε κοκ. Οπότε κάντε ο,τι νιώθετε οτι πρέπει να κάνετε, αλλά μπορεί και οι άλλοι να νιώθουν άσχημα με αυτό και με το ότι ακολουθήσει μετά.

[gemsofgreece]

Ρε παιδιά ώρες ώρες απορώ… Αυτό που θα σχολιάσω δεν αμφισβητεί ούτε στο ελάχιστο τις εξαθλιωμένες συνθήκες εργασίας στην Ελλάδα.

Αλλά διάβασα τώρα ένα άρθρο, ένα από τα πολλά, για καποιον που μιλάει για την εμπειρία του στο εξωτερικό και πόσο δεν διανοείται να επιστρέψει.

Μέχρι εδώ καλά.

Επρόκειτο για Έλληνα που πήγε στην Ισλανδία. Ωραία και ξεχωριστή χώρα, τρεντάρει πολύ τελευταία μεταξύ των Ελλήνων και για διακοπές ακόμα.

Ο Έλληνας αυτός λοιπόν ξεκινά λέγοντας ότι είχε πολύ καλή δουλειά σε επιτυχημένη εταιρία στην Ελλάδα, αλλά ένιωθε ότι δε μπορούσε να ανελιχθεί επαγγελματικά και ήθελε ούτως ή άλλως πάντα να φύγει. Οκ.

Συνεχίζει λοιπόν λέγοντας ότι στην Ισλανδία βρήκε αυτό που ήθελε. Δουλεύει μάνατζερ σε ένα ξενοδοχείο σε ένα χωριό 300-700 ατόμων. Δηλαδή οκ από αυτό πόσο παίζει να ανελιχθεί;;; Οι μισθοί είναι «ικανοποιητικοί» λέει, ειδικά άμα ζεις σε χωριό. Χαίρω πολύ Σπίτια έχει λίγα, οπότε συνήθως νοικιάζεις στου εργοδότη σου φθηνά κι έτσι εξοικονομείς (αυτό θα πει ποιότητα ζωής!)

Οι ώρες εργασίας είναι συνήθως 8ωρο 5 ημέρες την εβδομάδα, όπως περίπου το Ελληνικό δημόσιο υπό κανονικές συνθήκες.

Το κρύο είναι πολύ, οι άνεμοι είναι φοβεροί, το καλοκαίρι είναι ο ήλιος ντάλα μέχρι μετά τα μεσάνυχτα και το χειμώνα φυσικά είναι διαρκής νύχτα.

Αυτά σε συνδυασμό με τα φοβερά κρύα και τους ανέμους και τις κοινότητες 300 ατόμων σε μια χώρα που δε φτάνει ούτε το μισό εκατομμύριο πληθυσμού ξέρετε τι σημαίνει; Ότι ο τύπος τον περισσότερο καιρό είναι ταμπουρωμένος μέσα στο σπίτι του. Και έτσι φυσικά, αφού δεν τα ξοδεύει κυριολεκτικά πουθενά εκτός από φαγητό, αποταμιεύει.

Σίγουρα θα πηγαίνει διακοπές και θα υπάρχει καλύτερο κράτος δικαίου. Αλλά η καθημερινότητα δεν ακούγεται έτσι όπως όλοι προσπαθούν να πείσουν ότι ήταν ονειρική επιλογή να φύγουν και κάνουν συνεχώς άρθρα για αυτό.

Ο τύπος θα μπορούσε να δουλέψει σε ξενοδοχείο σε απόμερο νησί ή στο Ζαγόρι ας πούμε. Αλλά πήγε εκεί και έγινε άρθρο λες και ανακάλυψε τον τροχό.

Ας έλεγε τουλάχιστον «βρήκα τον έρωτα εδώ» ή «γουστάρω κρύα απομονωμένα τοπία γιατί έτσι» ή «στην εταιρία στην Ελλάδα με εκμεταλλεύονταν» για να βγάζει ένα νόημα.

Αλλά άμα είναι απλά θέμα γούστου το ότι είναι στ��ν Ισλανδία γιατί γίνεται αυτό το άρθρο ακριβώς και τόσα άλλα με ακριβώς το ίδιο περιεχόμενο που οριακά σε τραβάνε από το μανίκι να φύγεις;

Και ξαναλέω ναι οι εργασιακές συνθήκες στην Ελλάδα είναι άθλιες, αλλά σκοπός μας είναι να τονώσουμε το brain drain στέλνοντας ανθρώπους έξω ακόμα και σε μέτρια έως μη δελεαστικά μέρη ή να διορθώσουμε τις εργασιακές συνθήκες ενώ παράλληλα εμφυτεύουμε την επιθυμια για συμμετοχή και ανατροπή των κακώς κειμένων σε όλους;

Εγώ από αυτό το άρθρο κρατώ ότι «ούτως ή άλλως ήθελε να φύγει». Αυτή ήταν η ουσία, και μπορεί να βασιζόταν σε χίλιους δύο προσωπικούς λόγους. Το γιατί έγινε είδηση δεν κατανοώ. Να δείξει τι. Άσε που ο ίδιος έλεγε ότι είναι επιλογή για «λίγους» η Ισλανδία. Οπότε;;;

[iveneverbeenmorestressedinmylife]

How I sleep knowing ότι ο Ανδρέας προηγείται στο greek tumblr sexyman poll

[predetachment]

Στόχος για το Μάιο είναι να τη βγάλω στη Λαμία sober

[mousmoula]

μόλις είχα μια σκέψη

(ανατινάζομαι ζωντανή)

[monaxikos-skantzoxoiros]

.

[asterosconi]

και όταν όλα του κόσμου τα κακά συμβούν,

να μην ανησυχείς, είσαι πάντα η πρώτη μου σκέψη

[sweetbutphychx]

Δεν ξέρω αν είναι πλέον ερωτευμένος μαζί μου. Έτσι είναι οι ερωτευμένοι; Οι ερωτευμένοι σε βλέπουν και λιώνουν. Οι ερωτευμένοι δεν αντέχουν μια μέρα χωρίς να δουν τον έρωτα τους ή να του μιλήσουν. Οι ερωτευμένοι σε κοιτούν στα μάτια όταν μιλάς, τα προβλήματα σου γίνονται δικά τους. Οι ερωτευμένοι έρχονται κάτω από το σπίτι σου να σε δουν για 5 λεπτά σε μια δύσκολη μέρα. Οι ερωτευμένοι σε βγάζουν χιλιάδες φωτογραφίες όσο άσχημη και αν βλέπεις τον εαυτό σου γιατί για αυτούς είσαι πανέμορφη. Οι ερωτευμένοι θέλουν να πάνε μαζί σου στο γήπεδο, να παίξετε επιτραπέζια μαζί, . Οι ερωτευμένοι θέλουν να σου μάθουν το αγαπημένο τους χόμπι. Οι ερωτευμένοι θα σε πάρουν τηλέφωνο να σου κάνουν παρέα στον δρόμο μέχρι να φτάσεις σπίτι. Οι ερωτευμένοι θα σου στείλουν καλημέρα το πρωί και καληνύχτα το βράδυ αφού είσαι η πρώτη και τελευταία τους σκέψη. Οι ερωτευμένοι θα πάνε σε συναυλία του αγαπημένου σου τραγουδιστή χωρίς καν να ακούν τέτοιου είδους μουσική απλά επειδή εσύ δεν έχεις με ποιον να πας. Οι ερωτευμένοι δεν θα σε βαρεθούν ποτέ. Οι ερωτευμένοι έρχονται να σε δουν στην δουλειά σου, δεν ντρέπονται για αυτή. Οι ερωτευμένοι θα σου πάρουν το αγαπημένο σου φαγητό ενώ έχεις πει ότι δεν πεινάς. Οι ερωτευμένοι σε κατακλύζουν με κάθε πληροφορία για την ημέρα τους, είσαι ο πρώτος άνθρωπος που θέλουν να τα μοιραστούν ολα. Οι ερωτευμένοι θέλουν να συζητάτε τα πάντα, οι συζητήσεις δεν τελειώνουν ποτέ. Και όλα αυτά χωρίς καν να τα ζητήσεις.

[allo-frouto]

Ε δε θα σε άφηνα χωρίς να ξέρεις τι σου γίνεται ρε συ Ιστορικός

Αυτό ήλπιζα.

[kalokairistoxwrio]

Και μετά από καιρό

ακούς πάλι την καρδιά σου να χτυπάει

αργά, ρυθμικά, σχεδόν ανεπαίσθητα.

Στη σκέψη ενός ονόματος, μιας γνωριμίας καινούριας

η καρδιά χορεύει και παρασέρνει με το ρυθμό της όλη σου την ύπαρξη.

Και κάπου εκεί αντιλαμβάνεσαι πως δεν έχουν τελειώσει όλα

και πως υπάρχει ακόμα ελπίδα.

[psychotiko-epeisodio]

Σε νίκησα γιατί,

πια δεν σε ψάχνω.

Ούτε διαλέγω ρούχα που πιστεύω πως θα σου άρεσαν.

Δεν μιλάω στους φίλους μου για εσένα,

Ούτε ρωτάω τους δικούς σου για να μάθω νέα σου.

Δεν μου λείπεις πια,

τουλάχιστον όχι όσο συνηθιζες να μου λείπεις.

Σε νίκησα γιατί,

Δεν είσαι η πρώτη μου σκέψη πλέον το πρωί,

Ούτε η τελευταία πριν πέσω να κοιμηθώ.

Δεν σε περιμένω,

Και αυτό από μόνο του είναι μια νίκη.

Δεν σε καλώ τόσο συχνά,

Και όταν δεν το σηκωνεις δεν απογοητεύομαι.

Νίκησα εσένα λοιπόν,

Αλλά όχι την συνήθεια.

Νίκησα εσένα,

Αλλά όχι εμένα.

[gamhse-ta]

Ένα ταξίδι

Μία περιπέτεια

Εσύ, στην άλλη άκρη της γραμμής, μόνιμη σκέψη σχεδόν θα έλεγε κανείς.

Χάρηκα που σε είδα,

Λυπήθηκα που δε σ' έχω.

Μέχρι την επόμενη φορά, κράτα τα χάδια και το άρωμα μου

[a-girl-withabroken-heart]

Και ξαφνικά κάθεσαι σε μια ξαπλώστρα κοιτώντας την θάλασσα μέσα από τα γυαλιά ηλίου. Ο ήλιος μαυρίζει σιγά σιγά το δέρμα σου και η μόνη σου σκέψη είναι τι θα κάνεις το απόγευμα… Τόσο μαγικά είναι τα καλοκαίρια

[gemsofgreece]

Σε αυτή τη φάση ενοχλημένη με τα ιστορικά δοκίμια και ιστορικά μυθιστορήματα που έχουν πέραση στην Ελλάδα:

Πριν κάποιους μήνες όλα τα βιβλιοπωλεία είχαν στις βιτρίνες το Τραγούδι του Αχιλλέα και ήταν ψηλά στις πωλήσεις. Και δε θα υπήρχε πρόβλημα με αυτό αν δε γνώριζα πόσο μηδενικό υπόβαθρο έχουμε στα Ομηρικά Έπη καθώς δε δίνουμε καμία προσοχή στην διδασκαλία τους στο σχολείο. Οπότε δε μου φαίνεται απίθανο πολλοί να θεωρήσουν ότι η Μίλλερ αποδίδει πιστά την ουσία της Ιλιάδας.

Πρώτο στις πωλήσεις είναι τώρα η Νέα Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία του Αντώνη Καλδέλλη, ενός αμφιλεγόμενου Ελληνοαμερικάνου βυζαντινολόγου, ο οποίος θεωρεί τους Βυζαντινούς ένα αμιγώς Ρωμαϊκό έθνος (όχι κράτος) που «κατά τύχη» (;;;) μιλούσε Ελληνικά και όχι την μητρική του Λατινική και θεωρεί την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία το ανάλογο των αγγλόφωνων ΗΠΑ (που πραγματικά δεν είναι από καμία άποψη)! (Όλα αυτά πριν την πραγματική επικράτηση των εθνικών κρατών.) Ούτε αυτό θα ήταν τόσο πρόβλημα αν δεν ήξερα ότι τελευταία πουλάει πάρα πολύ η αποθέωση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ως της απόλυτης λευκής δυτικής χριστιανικής Ευρωπαϊκής πανίσχυρης παντοκρατορίας. Παρατηρώ ότι τελευταία πολλοί Έλληνες υπερθεματίζουν τη Ρωμαϊκότητα του Βυζαντίου διεκδικώντας ξεκάθαρα τη θέση τους μέσα σε αυτό ως πανίσχυροι των Ρωμαίων απόγονοι, ενώ ο τίτλος «Ελλήνας» και ο νεολογισμός «Βυζάντιο» απορρίπτονται ο μεν ως προσδιορισμός αδύναμων πολεμικά δειλών παγανιστών και ο δε ως ψεύτικος όρος που τονίζει την διαφθορά και τον οριενταλισμό της αυτοκρατορίας. Μη σας ξεγελά η εμμονή στην ορθότητα του Ρωμαϊκού ονόματος: οι δυτικοευρωπαίοι Ρωμαϊστές έχουν ως στόχο την ιδιοποίηση και δυτικοποίηση της βυζαντινής κληρονομιάς και οι ανόητοι Έλληνες έχουν ως στόχο την απόρριψη της ανατολικότητας του Ελληνισμού, την εύρεση μιας νέας υποτίθεται πανίσχυρης δυτικής ταυτότητας και ελπίζουν μάταια ότι έτσι θα αποκτήσουν ��έα αποδοχή μεταξύ των δυτικών. Δεν αντιλαμβάνονται ότι οι δυτικοί ποτέ δεν θα τους εκλάβουν ως γνήσιους Ρωμαίους (και ούτε θα έπρεπε φυσικά, όχι τουλάχιστον με τον τρόπο που αντιλαμβάνονται τον Ρωμαϊσμό στην Δύση) και ότι μόνοι τους επιχειρούν να βγάλουν τα ματάκια τους. Και αυτό το βιβλίο τώρα σκίζει στις πωλήσεις. Χέσε μέσα. Κατά τα άλλα, δεν αντιλέγω ότι το βιβλίο μπορεί να είναι πλούσιο σε ακριβείς ιστορικές αναφορές. Ύποπτα ενδιαφέρον είναι ότι στις πολύ θετικές (φυσικά) ξένες κριτικές είδα κάποιο παράπονο ότι ο ιστορικός δεν αναλύει εκτενώς τον πολιτισμό του Βυζαντίου όπως κάνει με τα γεωστρατηγικά και πολιτικά ζητήματα και αυτό φυσικά βγάζει νόημα αφού αν ανέλυε εκτενώς τον πολιτισμό το αμιγώς ρωμαϊκό αφήγημα θα κλυδωνιζόταν πολύ άσχημα.

Ο Mythologist αν και κάνει έργο που λείπει και είναι αναγκαίο στην Ελλάδα, θεωρώ ότι υπερβολικά συχνά εξισώνει και μπλέκει την Ελληνορωμαϊκή μυθολογία και υιοθετεί την Ρωμαϊκή παρά την Ελληνική μυθολογική σκοπιά. Για παράδειγμα, ενώ αναφέρει ότι η Μέδουσα ήταν καλή αθώα κοπέλα μόνο στο Ρωμαϊκό μύθο, έχει βασίσει τα μισά του merchandise και όλες τις κατοπινές αναφορές του στην Ρωμαϊκή εκδοχή. Υιοθετεί επίσης την Ρωμαϊκή και Δυτική αρνητική στάση απέναντι στον Οδυσσέα και όχι την θετική Ελληνική. Βλέπει, δηλαδή, κι αυτός την Ελληνική μυθολογία περισσότερο μέσα από το πρίσμα και τις προσθήκες των Ρωμαίων και ύστερα όλων των δυτικών αναλυτών, ιστορικών και κλασικιστών.

Με όλα αυτά συμπεραίνω ότι διακόσια χρόνια μετά τη δημιουργία του Ελληνικού κράτους οι Έλληνες εξακολουθούν να βασίζονται κυρίως στην δυτική προσέγγιση της ιστορίας τους και όχι μόνο δεν τολμούν, αλλά ούτε διανοούνται να προσφέρουν μια δική τους πιο φρέσκια ή και πιο άμεση προσέγγιση. Δεν έχουμε ακόμα δικό μας λόγο, ούτε καν δική μας σκέψη. Φυσικά δε μπαίνω στον κόπο να αναφερθώ και στο άλλο άκρο με τα εθνικιστικά παραληρήματα ή τις ιστορικές υπερβολές και ανακρίβειες του παρελθόντος. Λείπει η μέση οδός. Λείπει μια ψύχραιμη αντικειμενική αλλά εντελώς δική μας ματιά. Και αυτό στην εποχή του Διαδικτύου και του παγκόσμιου διαλόγου θα μας πονέσει πολύ. Γνώμη μου.

[lostwhy]

Περίεργο πως όταν ο άνθρωπος μένει μόνος του ξαφνικά δεν έχει τι να γράψει.

Θαρρείς και δεν έχει μούσα να εμπνευστεί.

Ο εαυτός μου σίγουρα δεν με εμπνέει, ακριβώς το αντίθετο θα έλεγε κανείς. Γεννά συχνά μια απέχθεια, μια αποστροφή που στερεί τις λέξεις από την σκέψη.

Δεν μαρεσει να γράφω για τον εαυτό μου. Τι ποιητικό να του βρω; Είναι δύσκολο να αναγνωρίσεις τέχνη σε κάτι που θεωρείς αδιάφορο.

Με τον εαυτό μας ζούμε, με αυτόν επιβιωνουμε καθημερινά και με αυτόν πεθαίνουμε.

Πέρα από την αφθονία που μας χαρίζει σε προσωπικούς προβληματισμούς, σαν πεισματαρικο παιδί σχεδόν, όταν πρόκειται να δημιουργήσει για τον ίδιο, αρνείται κατηγορηματικα.

Περίεργο συναίσθημα να δυσκολεύεσαι να αποτυπώσεις τον εαυτό σου.

Ένα πρόσωπο που υποτίθεται ξέρεις καλύτερα από όλους, μα όσο πας απομακρυνεσαι από αυτό όλο και περισσότερο.