#καθόλου. όμορφα.

[redflagsandbanners]

Cerrently wailing about 1899.

[sweetbutphychx]

Εχθές έφτασα στην δουλειά μου λίγο νωρίτερα οπότε αποφάσισα να κάτσω σε κάποιο παγκάκι να ακούσω μουσική. Απέναντι στο πάρκινγκ ένα σταματημένο αυτοκίνητο και η πόρτα ανοιχτή. Μια κυρία γύρω στα 65-70 με κοιτούσε. Υπέθεσα ότι κάποιον περίμενε. Μετά από λίγη ώρα αποφασίζει να ανοίξει την πόρτα και να κατευθυνθεί προς το μέρος μου.

"Μπορώ να κάτσω εδώ κοπέλα μου; Περιμένω την κόρη μου που είναι μέσα εγώ βαρέθηκα" Μου λέει

"Φυσικά" της απαντάω.

Κάθεται και κοιτάει μπροστά. Νόμιζα πως δεν θα μιλήσει καθόλου καθώς έβλεπε ότι φοράω ακουστικά.

"Ο κόσμος άλλαξε. Και εσείς αλλάξατε. Εμείς δεν ήμασταν έτσι"

Βγάζω τα ακουστικά και την κοιτάω με απορία περιμένοντας να δω τι άλλο έχει να πει. Δεν συνέχισε την κουβέντα όμως. Μου είπε πόσο της άρεσαν κάποια πράγματα που βρή��ε στο μαγαζί που δουλεύω. Μου είπε μπράβο που δουλεύω για να στηρίζω εμένα και να μην βασίζομαι στους γονείς μου. Μετά από αυτό το θέμα ξαφνικά σιωπή.

"Εσύ έχεις κανένα καλό παιδί;"

"Όχι" της απαντάω...

"Είσαι πολύ όμορφη γιατί έτσι;" Με ρώτησε

"Δεν έτυχε να είναι κανένα παιδί καλό όπως είπατε και εσείς. Σπουδάζω ακόμα ίσως είναι νωρίς. Όλα στη ώρα τους"

"Μην μείνεις μόνη σου κορίτσι μου η μοναξιά δεν είναι ωραία. Οι άντρες άλλαξαν τώρα. Κάποιος όμως θα είναι καλός θα δεις. Ψαξτον και θα τον βρεις. Στην εποχή μας δεν υπήρχαν οι έρωτες. Ήταν αθώα τα πράγματα. Φιλιά αγκαλιές. Μέχρι εκεί. Τώρα όλοι σκέφτονται τους έρωτες. Να προσέχεις τι δίνεις και σε ποιον. Όχι για να μην σου πουν κάτι. Αλλά γιατί δεν το αξίζουν. Θυμάμαι εγώ ήμουν κάπου στα 16-17 έβγαινα με έναν άνθρωπο έναν χρόνο. Ήρθε με ζήτησε γιατί του είχα πει ότι έχω ένα σπίτι. Με έδωσε ο πατέρας μου. Αλλά ο ίδιος ήρθε και μου ζήτησε να πουλήσω το σπίτι μου. Το σπιτάκι μου. Του είπα να φύγει. Μετά γνώρισα έναν άνθρωπο βγαίναμε πολύ λίγο καιρό. Μια μέρα μόλις το άφησα δεν πρόλαβα να πάω σπίτι, ήταν εκεί... Με ζήτησε και εγώ η πονηρή γύρισα και του είπα ότι δεν έχω προίκα ούτε λεφτά ούτε σπίτι. Η απάντηση του ήταν ότι με θέλει επειδή με αγαπάει. Όλα τα άλλα θα τα βρούμε. Θα τα φτιάξουμε. Του είπα ότι και εγώ τον θέλω. Ε και τον πήρα αυτόν τον άνθρωπο. Μείναμε μαζί χρόνια. Ζήσαμε στιγμές, αγαπηθήκαμε, πήγαμε ταξίδια, κάναμε τα παιδιά μας. Ωραία χρόνια. Τώρα έχω 22 χρόνια που τον έχω χάσει. Αλλά ακόμα εκείνα τα χρόνια παραμείνουν τα πιο όμορφα της ζωής μου. Τα σκέφτομαι συνέχεια. Πλέον δεν μπορώ να κάτσω μόνη μου. Μένω στη κόρη μου. Πάω στο σπίτι να καθαρίσω μια φορά την εβδομάδα. Πόσο να κάτσει ένας άνθρωπος στα 100 τμ μόνος του;"

Κοίταγε το κενό και που και πού έριχνε μια ματιά και σε μένα. Τα μάτια της βουρκωμένα. Λες και ήθελε να τα πει καιρό και κανένας να μην την άκουγε.

"Ακόμα μιλάτε με πολλή αγάπη με αυτόν τον άνθρωπο..." Της λέω η ανόητη λες και δεν το ήξερε...

"Τον αγαπάω και ας πέρασαν τόσα χρόνια. Δεν ξεχνιούνται. Μακάρι όλοι να ζήσουν κάτι τέτοιο"

Φαινόταν δεν ήθελε να μιλήσει πολύ για τα άσχημα που έζησε όπως η απώλεια... Δεν την δι��κοψα ποτέ και συνέχισε..

"Τώρα οι άνδρες θέλουν το κομπλιμέντο τους. ��ες του ότι είναι όμορφος αν στα μάτια σου είναι όμορφος. Μην του μαγειρεύεις δεν χρειάζεται. Δουλεύεις και εσύ. Σιδερωσε του μια μέρα, φτιαξτου το πρωινό του. Δώσε μια και θα σου γυρίσει 10 αν σε αγαπάει αληθινά. Δεν είναι νωρίς. Εγώ παντρεύτηκα πριν τα 18. Και όχι επειδή ήταν άλλες οι απόψεις αλλά ψάχναμε το αληθινό, δεν αλλάζαμε 10 ανθρώπους το μήνα. Όλοι θα βρουν τον άνθρωπο τους. Έτσι λέω και στις εγγονές μου. Ότι ηλικία και να είστε αν βρείτε αυτόν τον άνθρωπο κρατήστε τον. Εσείς οι γυναίκες πλέον κάνατε τα διπλάσια από ότι κάναμε εμείς. Οι άντρες χειροτερεύουν. Δεν προσέχουν τον εαυτό τους, δεν ψάχνουν κάτι να κρατήσει, αλλά έρωτες της μια βραδιάς. Κάπου θα πάνε και αυτοί στο τέλος."

Δεν ήξερα τι να της απαντήσω, μέχρι να σκεφτώ κάτι συνέχιζε.

"Έχασα πολλούς ανθρώπους, κέρδισα άλλους τόσους. Έτσι είναι η ζωή. Έχασα τον άντρα μου, τον γιο μου, γονείς, θείους. Ποτέ δεν το ξεπέρασα. Μην με βλέπεις έτσι. Που δεν το δείχνω. Δεν τους ξεπερναμε ποτέ τους ανθρώπους που πέρασαν από την ζωή μας. Η ζωή συνεχίζεται όμως. Κοίτα να βρεις έναν άνθρωπο να μην την περάσεις μόνη την ζωή."

Της απαντάω ένα "δίκιο έχετε. Λυπάμαι..." προσπαθώντας να καταλάβω τι είπε. Πώς γίνεται ένας άγνωστος άνθρωπος να σου πει όλη του την ζωή μέσα σε 10 λεπτά; Και να σου μάθει και άλλα τόσα...

"Όμορφη είσαι γλυκιά με τους τρόπους σου ευγενική χαμογελαστή μια χαρά μπορείς να βρεις. Να κοιτάξεις να σε αγαπάει να σε έχει στα ώπα ώπα. Πες του ένα κομπλιμέντο τους αρέσουν αυτά."

"Τέτοια πείτε μου και θα τα πιστέψω" της απάντησα χαμογελώντας

"Να τα πιστέψεις. Τι καλύτερο έχουν οι άλλες; Μην ακούς κανέναν. Όλοι θα βρούμε τον άνθρωπο τους"

Κοιτάω την ώρα και χωρίς να το καταλάβω πέρασε η ώρα και έπρεπε να πάω για δουλειά.

Της είπα αντίο και μου είπε που μένει

"Άμα με δεις στον δρόμο ή κάπου έλα μίλα μου"

"Θα έρθω" της λέω έτοιμη να βάλω τα κλάματα

"Να προσέχεις" μου είπε

" Δεν θα σας ξεχάσω ποτέ ούτε ότι είπαμε... σας ευχαριστώ"

Έφυγα με ένα χαμόγελο όμως μέσα μου η καρδιά μου πήγε να σπάσει. Μη κατανοώντας εκείνη την ώρα πόσο χρειαζόμουν αυτήν την κουβέντα. Δεν ήξερα σε τι βαθμό έπρεπε να τα επεξεργαστώ όλα αυτά... Σαν σημάδι; Σαν μάθημα; Σαν προειδοποίηση; Το σίγουρο είναι ότι δεν θα την ξεχάσω ποτέ...

[diary-of-touli]

5/2/24

1:50

Φοβάμαι. Είμαι τόσο χαρούμενη που φοβάμαι. Τρέμω στην ιδέα να σε χάσω και νομίζω πως κάπως τρελαίνομαι. Είμαστε ένα μήνα και κάτι μαζί και ήδη σκέφτομαι ότι αν σε χάσω θα είναι το πιο δυστυχές και απαίσιο συμβάν των τελευταίων χρόνων της ζωής μου. Μου φαίνεται τρελό να σκέφτομαι ήδη έτσι. Δηλαδή είναι παράλογο. Αλλά ταυτόχρονα δεν είναι κιόλας. Ειλικρινά δε ξέρω τι έκανα τόσο καιρό, γιατί το έκανα αυτό στον εαυτό μου; Έχασα τόσες στιγμές από 'σένα, που τις άξιζες όλες, για ποιον; Για τι; Κρατούσα κάποιον που ήταν μια τελειωμένη υπόθεση, χάνοντας εσένα. Σε έδιωχνα, ενώ σε ήθελα. Δε ξέρεις πόσο το ήθελα και πόσο πολύ το έπνιγα. Ώσπου τώρα έσκασαν όλα και όλα από γκρι είναι πολύχρωμα, τόσο πολύ που τρελαίνομαι με τόσο χρώμα. Ξέρεις έχω ήδη τρελές σκέψεις, όπως το πώς θα είναι όταν θα χωρίζουμε, ενώ ακόμη δε σου έχω πει σ' αγαπώ. Σκέφτομαι τον χωρισμό μας χωρίς καν να σου έχω πει σ' αγαπώ. Και όχι γιατί πιστεύω πως δε θα κρατήσει, αλλά γιατί φοβάμαι τόσο πολύ μη χάσω κάτι τόσο πολύτιμο, που πρέπει ήδη να προετοιμάζω τον εαυτό μου για μια τέτοια ήττα. Θα είναι η πιο απαίσια ήττα. Το να σε χάσω. Δε θέλω. Αλλά γιατί πραγματικά μπαίνω σε αυτή τη διαδικασία να βασανίζω τον εαυτό μου με αυτή τη σκέψη, ενώ δεν είμαι καθόλου κοντά στο να γίνει πράξη; Έτσι σκέφτονται όλοι οι απαισιόδοξοι; Ή έτσι σκέφτομαι μόνο εγώ; Αναρωτιέμαι συχνά γιατί το σκέφτομαι. Δε μπορώ να βρω απάντηση. Ώρες ώρες με πιάνει τρομερό άγχος όταν δεν σε βλέπω και έχω αυτή τη σκέψη. Ίσως να νιώθω πως δε μου αξίζεις, οπότε κάποια στιγμή θα με αφήσεις, γιατί θα ανακαλύψεις ότι θα υπάρχει κάποια καλύτερη. Πάντα θα υπάρχει καλύτερη, αλλά εγώ γιατί το σκέφτομαι τόσο; Μήπως πάλι το σκέφτομαι, επειδή σε θέλω τόσο πολύ; Δε ξέρω. Αλλά αυτή η σκέψη που και που με βασανίζει. Νομίζω πως θα είναι ο πιο δύσκολος και δακρύβρεχτος χωρισμός στη ζωή μου. Ξέρεις από αυτούς που σε αλλάζουν εντελώς. Που δεν είσαι πια το ίδιο άτομο. Πως κάτι μέσα σου πέθανε ή τελοσπάντων ένα κομμάτι σου έφυγε για πάντα μετά τον χωρισμό, που δε θα ξαναγεμίσει. Έτσι τον φαντάζομαι. Να με βρίσκει ευάλωτη και πληγωμένη. Να βιώνω τη ματαίωση ξανά και ξανά. Έτσι νιώθω πως θα είναι. Τα σκέφτομαι τώρα και έχω ήδη αγχωθεί. Κι αν δε σε κρατήσω όσο θέλω και μου φύγεις; Κι αν δε θέλω να φύγεις ποτέ; Ξέρω ότι όλα αυτά είναι τρελά και παράλογα να ειπωθούν στον γήινο κόσμο, αλλά στο μυαλό μου μπορούν να εμφανίζονται χωρίς καμία επίκριση, κανένα γέλιο, κανένα χλευασμό. Είναι αυθόρμητες σκέψεις που μπορεί να μην εκφράσω σύντομα ανάμεσα σε φίλους,γιατί θα με πουν υπερβολική και αναγνωρίζω την υπερβολή τους ακόμη κι εγώ η ίδια, όταν παίρνω απόσταση από αυτές, αλλά πόση απόσταση μπορείς να πάρεις από τον εαυτό σου και τις ίδιες του τις σκέψεις; Ξέρω ��ως μέχρι ένα σημείο είναι πέρα για πέρα αληθινές και υπαρκτές. Και υπάρχουν, γιατί υπάρχεις εσύ. Και χαίρομαι που υπάρχεις γενικότερα, αλλά και ειδικότερα. Σε ένα γενικότερο και ειδικότερο πλαίσιο. Η ύπαρξη τους μου υπενθυμίζει πως είσαι όντως εδώ, γιατί αν δεν υπήρχαν αυτές οι σκέψεις μάλλον δε θα ήμασταν και μαζί. Οπότε δε με νοιάζει που το κόστος για να είμαι μαζί σου είναι να έχω σκέψεις για το πώς θα είναι η ζωή χωρίς να είμαι μαζί σου. Ελπίζω να μην το μάθω σύντομα. Το να μην είμαι μαζί σου. Ξέρεις θέλω να είμαι. Νομίζω θα είναι όμορφα, δηλαδή ήδη είναι και απλά πιστεύω πως θα εξακολουθήσουν να είναι. Σε θέλω δίπλα μου. Θα μείνεις; Μείνε έστω για πολύ καιρό. Τι θα πει, βέβαια, "πολύς καιρός"; Το πολύ είναι αυθαίρετο. Όσο αυθαίρετος είναι και ο έρωτας. Κανείς δε ξέρει τι σημαίνει πολύ, μέχρι που να το προσδιορίσει. Αλλά δε θέλουν όλοι να τον προσδιορίζουν τον καιρό. Ούτε εγώ θέλω. Απλά μείνε πολύ. Εντάξει; Δε ξέρω πού θέλω να καταλήξω. Απλά σε θέλω εδώ.

[megamhses]

Οι πλέον ακατάλληλοι άνθρωποι ο ένας για τον άλλον...

Αυτό ήμασταν. Δε ξέρω αν είμαστε πια. Μου λείπει αυτό που ήμουν μαζί σου. Μου λείπει να νιώθω κάτι για κάποιον. Μου λείπει να νιώθω. Δε μπορώ να το κάνω αυτό πια. Ούτε αν γυρνούσες δε νομίζω ότι θα τα κατάφερνα, δεν νομίζω ότι μπορώ να το φτιάξω αυτό. Αλλά μου λείπουμε. Πολύ...

Σε χρειάζομαι δίπλα μου. Είσαι ο μόνος άνθρωπος που νιώθω ότι μου δίνει δύναμη. Δε το λέω καθόλου επιπόλαια 8 χρόνια μετά. Το εννοώ στο 100%. Είσαι ο μοναδικός άνθρωπος, η μοναδική σκέψη που μου δίνει σκοπό να υπάρχω και να μη τα βάζω κάτω.

Συγνώμη... Μόνο συγνώμη μπορώ να σου ζητήσω σε αυτή τη φάση. Διαλύομαι ξανά. Μου λείπεις απελπισμένα... Δε ξέρω τι να κάνω. Με παίρνει από κάτω πάλι και δε μπορώ να το διαχειριστώ. Νόμιζα ότι μια μέρα απλά θα σταματήσω να σε σκέφτομαι. Αλλά τις μέρες που γινόταν αυτό κατέληγα να σκεφτόμουν γιατί δε σε σκέφτηκα. Ποιο το νόημα; Με κοροϊδεύω... Αφού εσύ είσαι ο άνθρωπος που θα έκανα τα πάντα για να είναι καλά. Θα παρατούσα τα πάντα για εσένα. Ακόμα και τώρα... Ακόμα και αύριο... Μόνο για εσένα όμως. Θα ήθελα πολύ να μιλάμε και να μπορώ να σε καλέσω σπίτι μου το καλοκαίρι, έστω για τρεις μέρες... Όχι, δε το λέω με καμία ερωτική διάθεση. Αλλά θα ήθελα να ήσουν εδώ... Γιατί όταν πρωτοήρθα είχα σκεφτεί ότι αν ερχόσουν σπίτι μου θα ήθελα να πάμε σε κάποια μέρη πολύ όμορφα... Αλλά δε θα γίνει ποτέ αυτό. Πονάει αυτο το ποτέ. Μου ρίχνει μπουνιές αυτό το ποτέ. Δε μπορώ να το δεχθώ, παρόλο που με αναγκάζω να το τηρήσω... Καταλαβαίνεις;

Δε ξέρω αν βγάζω νόημα πάλι. Βγάζω δε βγάζω... Ένα είναι το θέμα. Σε αγαπάω. Αυτό είναι όλο.

[cutieeeeeeposts]

Λοιπόν είμαι η Κατερίνα και ήθελα να σας πω την ιστορία που κρύβω μέσα μου τόσα χρόνια και με βασανίζει παρά πολύ.Λοιπόν επειδή μου άρεσε που κάποιος εδώ μπορεί να με καταλάβει σε μερικά σημεία όλοι και καθόλου και ήθελα να κάνω ένα copy την κολλητή μου.

Όλοι ζήσατε με μία ευτυχισμένη οικογένεια και το ξέρω λοιπόν εγώ όχι λογικό δεν είμαστε όλοι ίδιοι δεν λέω μερικές φορές όντως ήταν ευτυχισμένη αλλά χωρίς το πατέρα μου.Ο πατέρας μου είναι από τους ανθρώπους, που βλέπεις στην τηλεόραση και εύχεσαι να μην τους πετύχεις μπροστά σου. Τους ανθρώπους που λες γιατί ζουν εγώ όμως εμένα με αυτόν αλλά μόνο και μόνο επειδή δεν ήξερε η μάνα μου πως να μας πάρει μακριά του και να φύγουμε. Είναι μερικές φορές που σκέφτομαι ότι όντως είναι αληθινό όλο αυτό κι όμως είναι και το μισώ αυτό.

Η ιστορία μου ξεκινάει ως εξής:

Είμαι 3 χρονών η μάνα μου δεν με άντεχε επειδή μου άρεσε να παίζω με τον πατέρα μου και νόμιζε ότι θα γίνω σαν αυτόν αλλά επειδή ήξερα ότι με μισούσε για αυτό με έδιωξε στην γιαγιά μουκαλά ότι δεν είχαμε χώρο στο σπίτι επειδή θα ερχόταν η μαμά της για να μείνει επειδή είχε γεννηθεί μικρός αδερφός μου και ήρθε μαζί με την γιαγιά μου και ο θείος μου.Εγώ δεν το πήρα με κακό επειδή ήμουν πολύ μικρή και δεν καταλάβαινα μετά από σχεδόν δύο χρόνια έγινε σαν έκρηξη καπνού στο σπίτι δηλαδή είχαν γεμίσει όλα με στο καπνό τίποτα δεν έμεινε καθαρό μέχρι και ο δεύτερος όροφος του σπιτιού όλα τα πράγματα της βάφτισης μου πήγαν για πέταμα χωρίς τύψεις.

Όταν πήγα 9 χρόνων άρχισε το bullying στο σχολείο δεν ήμουν από τα παιδιά όμορφα ή αυτά που ήταν τέλεια στα μαθήματα αλλά το μόνο που έκανα ήταν να κοιτάω τον τοίχο. Σκευτομουν πως είναι να είσαι δημοφιλείς αλλά όχι με τα χαρακτηριστικά χοντρή και φυσικά κοντή και άσχημη αλλά στο ποσό τέλεια και κούκλα ήσουνΈνιωθα πάντα μόνη μία ήμουνα μόνη αλλιώς ακολουθούσα τους άλλους στις μαλακίες τους.

Όταν ήταν χειμώνας και ήμουν επίσης 9 χρόνων πήγαμε οικογενειακά σε ένα χωράφι για να πάμε κάτι τράγους για να τους σφάξει ο πατέρας μου. Φανταστείτε πάνω ψηλά σε ένα βουνό και πολύ χιόνι εγώ με τον αδελφό μου καθησαμε και παίζαμε με το χιόνι μέχρι που ήρθε η ώρα να φύγουμε το φορτηγό που είχαμε ήταν σε χάλια κατάσταση. Ο πατέρας μου όταν πήγε στην πόρτα του συνοδηγού επειδή ο οδηγός δεν έχει χερούλι πήγε να ανοίξει και δεν άνοιγε εκείνη την ώρα άρχισε να εκνευρίζεται πολύ. Αφού δεν μπορούσε να ανοίξει γύρισε προς το μέρος μου και με κοίταξε με ένα πολύ τρομακτικό βλέμμα εγώ δεν καταλάβαινα γιατί ο αδελφός μου έτρεξε από πίσω μου εγώ τον κοιτούσα με απορία και ο πατέρας μου με πλησίασε με τα χέρια σφιγμένα έτοιμος να με χτυπήσει με όλοι του την δύναμη που μπορούσε να ��ίχε με τόσα νεύρα εγώ έκανα ένα ή και δύο βλήματα πίσω και ο πατέρας μου σταμάτησε μου φώναξε "ότι εξετίας μου θα κρυώνουμε στο χιόνι και ότι άμα δεν γινόταν όλα αυτά θα είχαμε ξεκινήσει" εγώ κοίταξα την πόρτα και του είπα ότι δεν βγήκαμε εμείς τελευταίοι αλλά αυτός, ο πατέρας μου εκνευρίστηκε ακόμα πιο πολύ και μου είπε δυνατά" ότι άμα μας πιάσει θα μας σκοτώσει, θα με ρουφήξει το αίμα και μετά θα μας πετάξει στα κοράκια να μας φάνε" εγώ φοβήθηκα και κοίταξα την μάνα μου που τον κοιτούσε μισή με μίσος και μισή φοβισμένη η μάνα μου εκείνη την ώρα βρήκα ένα τρόπο και ευτυχώς άνοιξε την πόρτα. Αλλά γενικός μας απειλούσε συνέχεια και για πιο χειρότερες στιγμές από αυτήν.

Όταν ήμουν 10 χρονών ήταν μία κανονική αλλά και χαρούμενη μέρα οι γονείς μου κουβέντιαζαν στην βεράντα και εγώ με τον αδελφό μου παίζαμε στην αυλή εγώ είχα νευριάσει με.τον αδελφό μου επειδή δεν έπαιζε δίκαια και εγώ πήγα πίσω από το σπίτι για λίγοι ώρα μέχρι που βαρέθηκακαι πήγα στο σπίτι για αν ζητήσω συγγνώμη από τον αδελφό μου όταν ανέβηκα στην βεράντα δεν είδα κανέναν εκτός από έναν δυνατό θόρυβο που ακούστικε μέσα στο σπίτι και μετά κλάματα στην αρχή νόμιζα ότι ο Άκης έπεσε από την κουκέτα αλλά όταν μπήκα μέσα είδα στην μάνα μου κάτω και τον μπαμπά μου να την κοπανάει στο πάτωμα και τον Άκη μπροστά να κλαίει η μάνα μου είχε ένα τεράστιο καρούμπαλο στο κούτελο της πολύ έντονο μωβ εγώ είχα τρομάξει και τσιριξα με όλη μου την δύναμη μέχρι που σταμάτησαν όλα μόνο ησυχία και εγώ έτρεξα στο δωμάτιο να πάρω τηλέφωνο την γιαγιά. Η μάνα μου πήρε την αστυνομία και ήρθαν και μαζέψανε τον πατέρα μου και δεν τον άφηναν να πλησιάσει παι το σπίτι μας εγώ κρατούσα τον αδελφό μου στην αγκαλιά μου και περίμενα την μαμά μου να γυρίσει σπίτι.

11 χρόνων το καλοκαίρι ένα από τα χειρότερα καλοκαίρι της ζωής μου. Ιούνιος μία καθημερινή μέρα του καλοκαιριού έπαιζα όλη μέρα με τους φίλους, το απόγευμα περίμενε η μάνα μου τον μπαμπά της φίλης μου για να φτιάξουν το υπόλοιπο μαγαζί γιατί άρχισε να έρχεται ο κόσμος οι τουρίστες και γενικός έπρεπε το συντομότερο δυνατόν να ήταν έτοιμο το μαγαζί. Εγώ καθόμουν έξω και έτρωγα παγωτό μέχρι που άκουσα από την μαμά μου να λέει ότι ο μπαμπάς της φίλης μου έπαθε ατύχημα και πέθανε. Εγώ δεν το πιστεύα η μάνα μου είπε να μην της πω τίποτα εγώ όμως δεν μπορούσα να την αντικρίσω και απλός απέφυγα να την κοιτάξω ή να της μιλήσω είχα μισήσει το χαρούμενο βλέμμα της ενώ εγώ ήξερα ότι πέθανε ο πατέρας της και έτσι δεν της ξαναμιλησα.

Αύγουστος το μαγαζί πήγενε τέλεια είχε κόσμο με τον πατέρα μου συναντιομασταν κάθε σαββατοκύριακο επειδή είχε πολύ δουλειά. Όμως ένα Σαββάτο ενώ είμασταν σε ένα μαγαζί και τρώγαμε έμαθε ο πατέρας μου κάτι για την μαμά μου που τον εκνεύρισε αφάνταστα που το μόνο που έκαν�� ήταν να μας αρπάξει και να μας πάει στο σπίτι που έμενε και να είχες για τρεις εβδομάδες χωρίς την μαμά μας μιλούσαμε σπάνια.

Την Τετάρτη μας πήγε στη γιαγιά για αν μείνουμε αλλά η μαμάας το έμαθε και πήγε για να μας πάρει όμως ο παππούς δεν μας άφησε και χτύπησε την μάνα μου μπροστά μου αλλά χωρίς να το ήξερε μόλις με είδε μετά μου φώναξε να πάω μέσα.Μία μέρα αφού ο μπαμπάς μου κατάφερε να πάρει το μαγαζί από την μάνα μου εγώ έφτιαχνα καφέ για έναν πελάτη όταν τον σέρβηρα ο πατέρας μου μου είπε να πάω εγω ο αδελφός μου και ένας άλλος με τον αμάξι του για να πάρουμε παγάκια από το Ζούρο εμείς όταν φτάσαμε κατεβήκαμε και είδαμε στο διπλανό μαγαζί της μάνα μου και τρέξαμε κοντά της. Ο άνθρωπος μας φώναξε να πάμε εκεί αλλά η μάνα μου του είπε ότι είναι δικά της παιδιά και δεν θα αφήσει κανέναν να της τα πάρει. Εγώ την αγκάλιασα και έκανε το ίδιο. Μας πήγε στο σπίτι και έφτιαξε μία μικρή βαλίτσα με ρούχα μας γιατί το βράδυ θα το σκαγαμε με το αγόρι της για να πάμε Μυτιλήνη και μετά από εκεί Πειραιά. Όταν καταφέραμε και πήγαμε Μυτιλήνη ο πατέρας μας έπαιρνε τηλέφωνο συνεχεία και απειλούσετην μάνα μου. Το επόμενο πρωί ξύπνησα σε ένα ξενοδοχείο στην Μυτιλήνη και πήγαμε να φάμε. Την επόμενη μέρα ο πατέρας μου με την θεία μου στήσανε μια ληστεία εναντίον του αγοριού της μάνα μου και μπήκε φυλακή χωρίς δεύτερη σκέψη. Η μάνα μου το απόγευμα πήγε στα Βατερά πίσω για να συναντήσει τον πατέρα μου στο μαγαζί. Η μαμά μου με τον πατέρα μου άρχιζαν να φωνάζουν και η μάνα μου έσκισε όλες της καρέκλες και χάλασε όλο το μαγαζί από τα νεύρα της ενώ εγώ τον κοιτούσα μόνο μίσος. Το επόμενο πρωί φύγαμε με άλλα ονόματα στον Πειραιά... ΤΈΛΟΣ??

[rocknrollstokrevati]

Μπάζει

Καθόμασταν στο σαλόνι μας όταν μου είπες πως θες να ταξιδέψεις, πως το σπίτι σε περιορίζει. Πως δε θες να έχεις κλειστά παράθυρα και πόρτες.

Πήρες τις βαλίτσες και τα κλειδιά και έφυγες. Βγήκες από την πόρτα κι έμεινα να απορώ αν θα σε ξαναδώ, αν θα γυρίσεις. Δεν έβαζα κλειδιά πίσω από την κλειδαριά. Ο φόβος να μπουν ληστές ήταν μικρότερος της ελπίδας να ξανά έρθεις.

Και όντως, μετά από καιρό άκουσα τα κλειδιά σου, άνοιξες την πόρτα και με αντίκρισες στον ίδιο καναπέ, ακριβώς εκεί που με άφησες.

«Μου έλειψες. Ήταν όμορφα αλλά το σαλόνι μας είναι ζεστό. Το προτιμώ κοντά σου. Κλείσε την πόρτα, ότι είναι να δούμε θα το δούμε μαζί.»

Δεν παραπονέθηκα. Σε άφησα να κάτσεις, σε σκέπασα με κουβέρτα και σου προσέφερα το αγαπημένο σου φαγητό, σε άκουγα ενώ μου περιέγραφες το ταξίδι σου, μαζί με άλλα ταξίδια, πιο παλιά. Σε παρατηρούσα με ευχαρίστηση. Κι ήταν όμορφα για λίγο, πίστευα πως αν έφευγες θα γυρνούσες και πως δε θα ήταν για πολύ, πως ο καναπές ήταν βολικός και για τους δυο μας. Πως ήξερες ότι η πόρτα, ακόμα και κλειστή δεν είναι κλειδωμένη.

Και ξαφνικά μια μέρα (ή μήπως ήταν βράδυ, αργά, δίχως φως) ένας αέρας έκανε το παράθυρο να ανοίξει με πάταγο. Για λίγο το κοιτούσαμε μέχρι που σου γκρίνιαξα πως κρυώνω. Το ξέρω πως στη σπάω όταν γκρινιάζω. Το ξέρω πως στη σπάνε τα κλειστά παράθυρα.

«Μη σε νοιάζει, θα έρθω πιο κοντά, θα σε ζεστάνω εγώ.» ,είπες και μου έφτανε.

Όμως, άθελά μου, έμεινα να κοιτάω το παράθυρο και μάλλον έκανες το ίδιο. Κοιτούσες μια εμένα, μια το παράθυρο. Και δεν το έκλεισες ποτέ. Για να είμαι ειλικρινής κι εγώ δε θέλησα να σηκωθώ να το κλείσω, φοβήθηκα μάλλον πως αν σηκωθώ δε θα μπορώ να βολευθώ πάλι στον καναπέ μας.

«Κλείσε το παράθυρο, κρυώνω.»

Ένιωθα το κρύο να διαπερνάει την κουβέρτα, την αγκαλιά σου και την πλάτη μου, με ανατρίχιαζε.

Αλλά δε σου αρέσουν τα κλειστά παράθυρα. Δεν το έχω ξεχάσει.

«Ξέρεις κάτι; Θέλω να δω κι άλλα! Δε μου κάνουν καθόλου οι κλειστές πόρτες.»

Το ξέρω, το θυμάμαι.

Πήρες τις βαλίτσες και τα κλειδιά και έφυγες. Βγήκες από την πόρτα και σκέφτηκα πως δε θα σε ξαναδώ, δε θα ξανά ανοίξω. Ο φόβος να μπούνε ληστές ήταν μεγαλύτερος της ελπίδας να ξανά έρθεις, οπότε άλλαξα κλειδαριά, πέταξα τα παλιά κλειδιά και ασφάλισα τα παράθυρα. Ντύθηκα ζεστά και βολεύτηκα στον καναπέ μου.

////

Μερικές φορές σε ακούω να γρατζουνάς την κλειδαριά για να μπεις. Αλλά πλέον δεν έχεις το σωστό κλειδί.

Μερικές φορές σκέφτομαι πως θες να μπεις απλά για να ανοίξεις την πόρτα, χωρίς να ξέρεις το γιατί. Πως θα ανοίξεις και θα σταθείς να με κοιτάς στο κατώφλι. Χωρίς να κάνεις βήμα προς τα μέσα.

Και αν πω σε κάποιον επισκέπτη πως περιμένω -σα ληστής- να μπεις με το έτσι θέλω, να σπάσεις την κλειδαριά και να μπουκάρεις, θα με περάσουν για τρελή.

Αλλά είσαι νομοταγής εσύ, σωστά; Δεν παραβιάζεις κλειστές πόρτες. Τις φοβάσαι, για αυτό και δε σ’αρέσουν. Θέλουν προσπάθεια για να μπεις, ειδικά όταν δεν έχεις αντικλείδι. Θέλει κόπο να τις μάθεις και να φτιάξεις νέο κλειδί.

Να σηκωθώ να σε υποδεχτώ δεν πρόκειται. Αλλά αυτό που περιμένω είναι να σε δω να φτιάχνεις το κλειδί εξ ολοκλήρου, από το μηδέν. Μόνο έτσι θα μπορούσες να μπεις.

Εκτός αν τελικά η πόρτα είναι καλύτερα κλειστή.

[mariexdiary]

Τετάρτη 17/1/2024, 1:09

Καλή, τυχερή, ερωτική και δημιουργική χρονιά σε όλους! Να έχουμε υγεία, χρήματα και να περνάμε καλά. Γιατί νομίζω ότι αυτά τα τρία χρειαζόμαστε για να είμαστε ευτυχισμένοι.. ή εγώ τουλάχιστον. Αν δεν έχεις υγεία, δεν έχεις χρήματα. Και αν δεν έχεις χρήματα, δυστυχώς δεν μπορείς να περάσεις και καλά..

Δυστυχώς το 2023 έφυγε. Γ��μώτο.. ήταν μία πολύ καλή χρονιά! Τα είχε όλα. Συναυλίες, ταξίδια, έρωτες, γκόμενους, ευκαιρίες, party. Και τι δεν είχε αυτή η χρόνια.. Ας θα πάρουμε όμως αν εποχή ή ανά μήνα; Μάλλον ανά μήνα. Αλήθεια.. Τι θέλετε να ακούσετε; Γλυκά ψέματα ή πίκρες αλήθειες;

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ - ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ - ΜΑΡΤΙΟΣ

Πρώτες μέρες του 2023 με βρήκανε στο Μιλάνο, και στα γύρω μέρη της βόρειας Ιταλίας. Τι όμορφο που είναι το Μιλάνο! Έχει ωραία και μεγάλη αγορά. Τις επόμενες μέρες τις πέρασα στη Φλωρεντία μαζί με την αδελφή μου και τη μητέρα μου.

Γενικά ο Ιανουάριος θα έλεγα ότι ήταν ένας βαρετός μήνας, αν εξαιρέσεις τις ημέρες που ήμουν στο εξωτερικό. Μου έστειλε χρόνια πολλά και καλή χρονιά ο Mr. Big. Κι όμως ένιωθα ότι δεν τα εύχεται αυτά που μου λέει. Γενικά ήταν μονολεκτικός, απόμακρος και καθόλου ομιλητικός. Από ότι θυμάμαι τον έστειλα στο διάολο. Τέλος Ιανουαρίου, τον είδα στη λαϊκή μας. Όταν με είδε γούρλωσε τα μάτια του λες και είδε κάποιο τέρας. Σε τόση άβολη θέση δεν με έχει φέρει ποτέ κανείς. Κι' όμως τα κατάφερε εκείνος.

Ο Φεβρουάριος ήταν ο πιο ερωτικός μήνας του χρόνου. Γιατί και γκόμενο βρήκα, και το ξύλο μου το έφαγα καλά, και χαμουρεύτηκα, και τις Απόκριες πέρασα πολύ όμορφα στη Νάουσα. Και στα 31 μου τρώω για πρώτη φορά official ghosting. Με πόνεσε; Ναι, με πόνεσε αλλά το ξεπέρασα πολύ γρήγορα.

ΑΠΡΙΛΙΟΣ - ΜΑΙΟΣ - ΙΟΥΝΙΟΣ

Ο Απρίλιος ήταν από τους χειρότερους μήνες της χρονιάς. Είχε τα καλά του, όπως δύο BDSM party, αλλά οι γιορτινές ημέρες του Πάσχα ήταν ότι χειρότερο. Παίζει να πέρασα το χειρότερο Πάσχα της ζωής μου. Χίλιες φορές να έμενα στην Αθήνα μόνη μου εκείνες τις μέρες. Δεν θα με πείραζε, κάτι θα έβρισκα να κάνω.

Το Μάιο πηγαίνω για πρώτη φορά σε στριπτιτζάδικο, στο kinky opera. Η φίλη μου να φασώνεται με δύο άντρες και εγώ να θαυμάσω τις γυναίκες που χορεύουν αισθησιακά. Ήταν ένα από τα καλά highlights του χρόνου. Σίγουρα θα ξαναπήγαινα.

Τον Ιούνιο αποκτώ για πρώτη φορά διαβατήριο για να ταξιδέψω εκτός Ευρώπης. Η χαρά μου είναι απερίγραπτη. Δεν φαντάζεστε πώς είναι να εκπληρώνεις τους στόχους σου. Το τριήμερο του αγίου πνεύματος με βρίσκει στο εξοχικό μου, στο Λουτράκι. Κάθομαι για όλες στην παραλία με το βιβλίο μου. Επίσης τον Ιούνιο, τρώω ξύλο στα οπίσθια για πρώτη φορά με ζώνη. Και όχι με οποιαδήποτε ζώνη.. Με αληθινό δέρμα παρακαλώ. Ακόμη θυμάμαι το τσούξιμο που είχε ο κώλος μου τις επόμενες μέρες. Μην το δοκιμάσετε μόνοι σας!

ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

Ο Ιούλιος με βρήκε κυρίως στην Αθήνα και λίγο στο Λουτράκι κάνοντας το καλύτερο τηλεφωνικό σεξ όλων των εποχών. Τώρα με ποιον ήταν.. Θα σας γελάσω και δεν το θέλω αυτό. Επίσης τον Ιούλιο ήταν να βγω με τον πιο όμορφο Θεσσαλονικιό άντρα. Όμως κάτι πήγε στραβά και δεν βρεθήκαμε.

Ο Αύγουστος.. Τι να πω για αυτό το μήνα! Είναι ο μήνα στο γενεθλίων μου, της γιορτής μου και της καλοκαιρινής μου άδειας. Τι μπορεί να πάει στραβά στο πιο ηλιόλουστο μήνα του χρόνου; Το πόσο χαίρομαι που είμαι παιδί του ήλιου δεν περιγράφεται. Η πρώτη μέρα του Αυγούστου με βρίσκει στην παραλία Στέρνα όπου κάνω και το πρώτο μου μπάνιο εντελώς γυμνή. Από τις ωραιότερες αισθήσεις.. Κρίμα που τόσα χρόνια θα το έκανα.

Την ημέρα των γενεθλίων μου ακούω και χορεύω Γωγώ Τσαμπά σε πανηγύρι. Κι' όμως μου άρεσε και πέρασα πολύ όμορφα.

7 Αυγούστου εκπληρώνω τον πρώτο από τους πέντε προορισμούς που θέλω να πάω μέχρι να πεθάνω. Την Ινδία. 20 μέρες σε αυτήν την καταπληκτική χώρα που όχι μόνο αισθάνεσαι ταπεινός αλλά ευχαριστήσεις το θεό που σου έχει δώσει αυτά τα μικρά πράγματα/θαύματα της ζωής. Εκεί πήγα κυρίως για να καλυτερέψω το κάρμα μου. Πήγα για να καθαρίσω την ψυχή μου. Πήγα για να ηρεμήσει το μυαλό μου.

Το φινάλε του Αυγούστου δεν θα μπορούσε να ήταν καλύτερο.. Primer music festival 2023 και να τρελαίνομαι!! Όχι απλά να τρελαίνομαι, να καυλώνω!! Κάθε χρόνο λέω πως αυτή η συναυλία ήταν η καλύτερη της ζωής μου. Και φέτος αυτό θα πω. Δε ξέρω ποιον από τους δυο να ξεχωρίσω.. Regard ή James Hype; Και οι δύο παίζουν τη μουσική και το beat που μου αρέσει. Φέτος είδα τον Regard και είμαι πολύ ευτυχισμένη. Αν είχα την επιλογή να διαλέξω έναν παντοτινό γκόμενο, σίγουρα θα ήταν ο James Hype. Αν έπρεπε να είμαι τυχερή από κάτι στη ζωή μου, σίγουρα θα ήταν αυτά τα festival που μου προσφέρουν αυτό που αγαπώ. Μουσική και χορό μέχρι τελικής πτώσεως.

Ο Σεπτέμβριος ήταν ένας χαλαρός μήνας και με βρήκε στο Λουτράκι. Μετά από μερικά χρόνια είμαι στο πανηγύρι της και περνάω όμορφα με την κολλητή της αδερφής μου και τον ξάδερφό μου. Επίσης φτάνω τα 54 θαλάσσια μπάνια. Γενικά τέτοιο ρεκόρ είχα να κάνω πάνω από μία δεκαετία. Συνήθως είναι γύρω στα 20.

Ακόμη, ένας ψυχολόγος μου λέει ότι έχω υπεσεξουαλική διαταραχή. Όχι δεν είμαι αυτό που νομίζεις, δε στάζω καύλα κάθε μέρα. Αν θες να μάθεις περισσότερα για την υπερσεξουαλικότητα, μπορείς να διαβάσεις άρθρα στην google. Εγώ ντρέπομαι να μιλήσω γι’ αυτό το θέμα.

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ - ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ

Οκτώβριος ήταν ένας μήνας που τα είχε όλα! Και όταν λέω όλα, το εννοώ! Γίνεται το BDSM halloween party όπου εκεί γίνομαι host. Ήμουν η κοπέλα που υποδεχόταν τον κόσμο. Ήμουν αγχωμένη εκείνη τη μέρα, αλλά με λίγο ουίσκι John Jameson που ήπια για πρώτη φορά με χαλάρωσε αρκετά. Εκείνη τη μέρα κάνω για πρώτη φορά μπάφο και κοκαΐνη. Μη ρωτήσετε πολλά. Ήθελα να δοκιμάσω.

Το τρίτο highlight της χρονιάς είναι αυτό που θα περιγράψω τώρα. Για την ακρίβεια ήθελα να γράψω ένα ακόμη ημερολόγιο για εκείνον γιατί το αξίζει. Ο κύριος Σταύρος πήρε τον εφιάλτη μου που κουβαλούσα από τη δευτέρα γυμνασίου και το μετέτρεψε σε ότι πιο πορνοδιαστροφικό υπάρχει εκεί έξω. Δεν θα πω παραπάνω γιατί αξίζει να γράψω ένα ημερολόγιο για εκείνον. Και όχι μόνο με ημερολόγιο, αλλά και ιστορία. Κύριε Σταύρο σας ευχαριστώ πολύ!

Ο Νοέμβριος ήταν ο πιο δυσκολότερος μήνας του χρόνου. Ενώ είναι ο μήνας που στολίζω το σπίτι μου (που αυτό με κάνει πολύ χαρούμενη), είμαι στο Βόλο για δύο εβδομάδες και με πιάνει κατάθλιψη. Βαθιά κατάθλιψη. Και για πρώτη φορά στη ζωή μου παρακαλώ το Θεό να με πάρει από δω και να με πάει στην Αθήνα.

Ο Δεκέμβριος είναι ο δεύτερος αγαπημένος μου μήνας του χρόνου. Ίσως γιατί έχω άδεια; Ίσως γιατί είναι Χριστούγεννα; Ίσως και τα δύο; Ήταν ο μήνας που είχα τις πιο πολλές καύλες. Κάθε μέρα τελείωνα πάνω από τρεις φορές. Τα Χριστούγεννα με βρήκαν στην Πράγα. Δεν θα πω ότι ξετρελάθηκα. Μη με πείτε ψωνάρα αλλά, η αλήθεια είναι ότι πήγα περισσότερο για να κάνω shopping therapy. Το μόνο που μου άρεσε στην Πράγα ήταν το Αστρονομικό του ρολόι και το μουσείο του σεξ.

Οι τελευταίες μέρες χρόνου με βρίσκουν στην ομορφότερη χώρα του κόσμου.. Τη Γαλλία! Στρασβούργο, ότι πιο ωραίο υπάρχει γι' αυτές τις γιορτινές μέρες. Για ακόμη μία φορά μπορώ να πω ότι με αυτή τη χώρα είμαι ερωτευμένη. Είμαι τρελά ερωτευμένη!

Αυτό ήταν το 2023 για μένα. Είχε τα καλά, είχε τα κακά. Τα καλά θα μείνουν μία όμορφη ανάμνηση και τα κακά θα γίνουν μαθήματα για να μην τα ξαναπάθω.

Η μελωδία είναι για λίγους, για όλους τους υπόλοιπους θόρυβος! Τα τραγούδια που λάτρεψα και άκουσα περισσότερο το 2023:

365 μέρες.

Ναι! Ναι! Ναι!

Βγαλ’ τα όλα μωρό μου!

Ας ιδρώσουμε μωρό μου!

Σε θέλω ή δε χρειάζομαι;

Το τραγούδι μου για το 2023.

Άκου το beat πόση δύναμη έχει.

Κάντε ησυχία, βγαίνει ο Sonny!

Θέλω συνέχεια να είσαι μέσα μου!

Το άκουσα στο Primer και κόλλησα!

Το χόρευα μόνη μου, έτσι.. χωρίς λόγο.

Το τραγούδι του δικού μου καλοκαιριού.

Τελικά είχα δίκιο, δε μου τα έλεγες καλά..

Το Spotify το έβγαλε τραγούδι της χρονιάς μου και ντρέπομαι γι’ αυτό.

[xehasmenesithakes]

Χάρη καλημέρα. Σκέφτομαι μέρες να σου γράψω ένα πρόβλημα μου γιατί πραγματικά νιώθω ότι μόνο εδώ μπορώ να το βγάλω από μέσα μου.

Έχω μια τεράστια ανασφάλεια με το στήθος μου, που με έχει πάει αρκετά πίσω ως τώρα στο ερωτικό κομμάτι, τύπου δεν με έχει δει κανείς γυμνή ποτέ. Περιληπτικά, έχω γεμάτο στήθος αλλά δεν είναι καθόλου στητο. Δεν μου αρέσει καθόλου, και κάπως το είχα αποδεχτεί ότι δεν θα μαρεσει, αλλά τώρα γνώρισα ένα παιδί και η φάση προχωράει πολύ όμορφα , αλλά δεν μπορώ να σκεφτώ ότι θα με δει γυμνή. Δεν ξέρω τι να κάνω , σκέφτομαι να του πω να σταματήσουμε μ��χρι να το λύσω με τον εαυτό μου, γιατί δεν ξέρω καν πως να του το επικοινωνήσω. Αυτά

Καλημερα καλο μου.Λοιπον ακου,θα στο γενικευσω,καταλαβαινω πως ειναι να κοιτας γυρω σου και να βλεπεις παντου στα σοσιαλ τελειους ανθρωπους με τελειες ζωες και τελεια σωματα.Η συγκριση…το πως ‘πρεπει’ να ναι κατι για να ναι ποθητο.Τα κορμια που γεννιομαστε ειναι τυχαια,ειναι οκευ να μην ειμαστε τελοιοι,ειναι φυσικο.Ειχα ενα θεμα υγειας πριν κατι χρονια και φορουσα ενα μηχανηματακι και αυτο ηταν ��το δερμα μου και περα απο οτι ειχα γενικες παρενεργιες.Ενιωθα παρα πολυ ασχημα για αυτο και το σωμα μου.Το μισουσα ρε.Ενιωθα οτι δεν θα με θελει κανενας ξερω γω.Τοτε γνωρισα μια κοπελα που τοτε ημουν στα χειροτερα μου ρε και πραγματικα ρε φιλε μου εμαθε οτι ο ερωτας ειναι απο μεσα προς τα εξω και δεν εχει να κανει με το ατομο.Εχεινα κανει με το συναισθημα ειναι προσωπικος ο ερωτας.Ολοι δρουμε ετσι στον ερωτα.Μαρεσει αυτο που εισαι δεν μπορω να μην λατρεψω το σωμα που σε περιβαλει με τις ατελειες του.Σκεψου ξερω γω να δε θελει αυτος που τραβιεστε επειδη εχεις ωραιο σωμα ,εμενα προσωπικα θα με χαλαγε παρα πολυ οτι αυτο που ελκει το ατομο που μαρεσει σε μενα ειναι κατι τοσο επιφανειακο.Ειναι τοσο βαθυτεροι οι λογοι που μας ελκουν οι ανθρωποι.Και γενικα δεν ειναι μαλακες οι ανθρωποι οι περισσοτεροι θελω να πιστευω..,Αμα δεν νιωθεις καλα εξηγησε του το χωρις πολλα πες απλα οτι δεν νιωθεις ανετα,μαθετε ο ενας τα σωματα του αλλου στο σκοταδι πρωτα,χτιστε το σιγα σιγα.Γινεται αυτο που σου λεω…Αν δεν μπορει να στο προσφερει αυτο,ισως δεν ειναι αυτο που ψαχνεις.Επισης πραγματικα το πως βλεπουμε εμεις τις ατελειες στον εαυτο μας απεχει παρα πολυ απο το πως βλεπουν οι αλλοι αυτα σε μας.Εμεις το μεγαλοποιουμε απιστευτα .Και ξερεις τι σκεψου το σε ενα σωρο πραγματα ασε το ιατρικο το δικο μου,το υψος στους αντρες το μεγεθος,αντιστοιχα στις γυναικες πραγματα που δεν αλλαζουν ξερω γω.Ειναι τυχαια και πιστεψε με το ατομο που θα τα λατρεψει δεν θα τα λατρεψει επειδη ειναι τελεια ή ταιριαζουν στα προτυπα,θα τα λατρεψει επειδη ειναι δικα σου.Εσυ δηλαδη αν ο αλλος ξερω γω ηταν κοντος η ξερω γω ειχε πιο μικρο πουλι απο το μεσο ορο,τι θα σε ενοιαζε τοσο αν ηταν ενας γοητευτικος ευφυης ανθρωπος που σε χει κερδισει για το ποιος ειναι.Και για να το κλεισω,ολοι εχουμε ατελειες και πραγματα που δεν μας αρεσουν σε μας,ειναι ανθρωπινο,ειμαστε ανθρωπινοι… το σωμα σου να το αγαπας ,με τα δυνατα και τα αδυνατα του σημεια,να το φροντιζεις και να το χεις στην καλυτερη δυνατη κατασταση για σενααα,γιατι ειναι ο ναος σου

[kaliarda]

Πώς είναι γενικά τα events της colour youth? Σκέφτομαι εδώ και λίγο καιρό να πάω αλλά επειδή δεν ανεβάζουν τίποτα (που οκ καταλαβαίνω γιατί) δεν έχω ιδέα τι να περιμένω και δεν ξέρω κάτι με κρατάει λίγο πίσω από το να πάω

Ναι κι εγώ ένιωθα έτσι πριν πάω… & ακόμα έχω πάει μόνο σε ένα μεγάλο πικνικ που έκαναν πρόπερσι, και σε ένα «διαβάστε σε μας» ιβεντ την προηγούμενη βδομάδα, οπότε μόνο γι αυτά μπορώ να μιλήσω.

Το πικνικ ήταν αρκετά χαοτικό γιατί μας έβαλαν σε γκρουπ αγνώστων να γνωριστούμε και απλά υπήρχαν παρα πολλά άτομα για τους οργανωτές, αλλά και πάλι δεν ήταν άσχημα! Το «διαβάστε σε μας» ήταν στον χώρο τους στο Ψυρρή που είναι πολύ γλυκουλης και κόμφι,, ήταν κάπου οχτώ άτομα, διαβάζαμε ο καθένας με την παρέα του και προς το τέλος γνωριστήκαμε, ήταν γενικά τσιλ και καθόλου αβολα αλλά επίσης είχα πάει & με μια φίλη μου, όχι μόνος. Θα ελεγα ότι όλα τα άτομα που έχω γνωρίσει από εκεί είναι ή νευροδιαφορετικά ή γενικα έχουν κοινωνικό άγχος, και δεν πρόκειται κανένας να έχει θέμα. Ελπίζω αν πας να περάσεις όμορφα!

[pareisakti]

Χώρισα με πολύ άσχημο τρόπο πέρσι με την πρώην μου. Έπαθε ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας και αναγκαστικά έπρεπε να χωρίσουμε, αφού άλλαξε η ζωή της για πάντα, και πλέον ζει υπό την επίβλεψη των γονιών της.

Μου έχει μείνει τραυματικό όλος ο πόνος που πέρασα, η μελαγχολία και το άγχος, να πηγαίνω κάθε μέρα να την βλέπω στο νοσοκομείο. Έκλαψα όσο δεν έχω κλάψει ποτέ στην ζωή μου.

Πλέον, ένα χρόνο μετά, δεν μου βγαίνει καθόλου να προχωρήσω, και έχω χάσει το ενδιαφέρον μου στο φλερτ. Θα ήθελα να βρω μια κοπέλα, να την ενδιαφέρω και να με ενδιαφέρει, να περνάμε όμορφα με ουσιώδης συζητήσεις και ρομαντικές βόλτες και εκδρομές, χωρίς απαραίτητα να κάνουμε σχεση. Δεν νιώθω έτοιμος για σχέση ακομα. Ταυτόχρονα, μου βγαίνει ένας τρόμος στο ενδεχόμενο να με γουστάρει ένα άτομο. Φοβάμαι να προχωρήσω.

Η αυτοπεποίθηση μου είναι στον πάτο και η οξιτοσινη μου το ίδιο. Ίσως και η ντοπαμίνη.

Δεν αγκαλιάζω κανέναν, δεν ακουμπάω και δεν με ακουμπάει κανενας. Νιώθω μόνος μου.

Τα γράφω όλα αυτά με αφορμή αυτό που γράφει στο προφίλ σου. "Βγάλτα από μέσα σου"

Ορίστε τα έβγαλα, και λυπάμαι για αυτό.

Αρχικά,εγώ ξέρω ότι όταν αγαπάς κάποιον,στ��κεσαι δίπλα του στα δύσκολα. Όποιες κι αν είναι οι συνθήκες και τα εμπόδια. Οπότε φαντάσου αν εσύ πονεσες,πόσο παραπάνω πονάει εκείνη.

Κατά τα άλλα αν και μπορώ να κατανοήσω αυτό που λες, μάλλον δε θες όντως να γνωρίσεις κάποιο άτομο. Trust me,αν όντως ήθελες να προχωρήσεις...θα το έκανες. Αλλά μόνος σου χωρίς να το καταλάβεις καν βάζεις εμπόδιο στον εαυτό σου αιτιολογώντας το με άλ��α πράγματα. Δε θες να πας παρακάτω και δεν είσαι κι έτοιμος ακόμα. Οπότε μην το ζοριζεις. Κι όταν έρθει η στιγμή να πας παρακάτω,θα το νιώσεις. Τότε δε θα χρειάζ��ται καν να πεις στο άλλο άτομο ότι δεν είσαι έτοιμος για σχέση. Όταν είσαι έτοιμος να προχωρήσεις,θα κάνεις και το commitment.

Εγώ ο,τι αλλο και να σου πω δε θα σε βοηθήσει. Κάνω 2μιση χρόνια ψυχοθεραπεία και δεν έχω να σου δώσω κάποια μαγική λύση. Η λύση είναι το πιο απλό πράγμα που θα μπορούσε να σου πει κάποιος: δώσε χρόνο.

Τι ζόρι τραβάτε όλοι να πάτε παρακάτω σε συγκεκριμένο timeline? Παιδιά μιλάμε για ολόκληρο άνθρωπο που υποτίθεται ήταν σημαντικός για εσένα. Το πιο λογικό είναι να μη θες να πας ακόμα παρακάτω. Δεν τα έχεις βρει με τον εαυτό σου,οπότε δε θα νιώσεις λιγότερο μόνος σου με κάποιο άλλο άτομο στη ζωή σου. Η αυτοπεποίθηση έρχεται μόνο όταν τα έχεις καλά με εσένα.

Επίσης, έστω ότι βρίσκεις ένα άτομο χωρίς δεσμεύσεις. Γιατί αυτό φοβάσαι. Έτσι και σου πει ότι αναπτύσσει συναισθήματα,θα φρικάρεις. Waste of time and energy for the other person. Και πληγώνεις έναν άνθρωπο.

Μου φαίνεται σας έχουν κάνει τόσο πολύ πλύση εγκεφάλου με τα situationships και το να αλλάζουν τους ανθρώπους σαν τα πουκαμισα που αισθάνεστε παρανοϊκοί που νιωσατε κάτι για κάποιον και δεθηκατε. Και προσπαθείτε να το ξορκισετε σαν να είναι καταρα.

Είσαι δειλός my friend. Τουλάχιστον παραδέξου έστω στον εαυτό σου ότι δε μπορείς να διαχειριστεις τις δυσκολίες.

[emeis]

Γιορτούλα

Το πρωί βρεθήκαμε να πληρώσεις το γκαράζ και μετά είχαμε κανονίσει να πάμε για τα δώρα του Γ. Πήγαμε πρώτα στο Public (που λόγω εγκαινίων είχε προσφορές) και του πήραμε ένα Lego, σε εσένα ένα αυτοκινητάκι κι άλλο ένα Lego για να του το δώσουμε για Καλοκαίρι. Μετά μια βόλτα από το M&S όπου βρήκαμε ένα φαντασικό μαγιό και κάτι πολύ όμορφα γυαλιά. Πρότεινα το Belle Ami παρόλο που στραβώνεις και όχι μόνο πήγαμε για χυμούς αλλά σου άρεσε κι όλας. Εμένα ο χυμός καθόλου.

Το βράδυ λόγω της γιορτής σου είχα κλείσει στους 7 Μάρτυρες που δε βρίσκεις με τίποτα. Απλά είχα κάνει την κράτησε κάτι εβδομάδες πριν. Αλλάξαμε τραπέζι φτάνοντας γιατί μας είχαν στριμώξει και φάγαμε απίστευτα καλά. Κι ένα πολύ ωραίο κρασί, όλα ήταν ακριβώς όπως έπρεπε να είναι για τη γιορτή σου. Το γλυκό που είχαν δε μας ενθουσίασε κι είπαμε να χτυπήσουμε ένα Nuii που είχες στο ψυγείο. Γυρίσαμε με το βεσπίνι, ανέβηκα για ένα Nuii και μια αγκαλιά στο πόδι (κυριολεκτικά) και σε άφησα γιατί δεν είχα πρόσκληση για να μείνω. 01.06.24

[rulinarulina]

Υπέροχα φθινοπωρινά φορέματα για ζουμερές γυναίκες που θα λατρέψεις

Είσαι κι εσύ πολύ ζουμερή γυναίκα και δυσκολεύεσαι να βρεις όμορφα φορέματα για το φθινόπωρο; Σε καταλαβαίνω απόλυτα, φίλη μου! Εμείς οι ζουμερές γυναίκες πάντα δυσκολευόμαστε να βρούμε ωραία, κομψά κομμάτια, όμως μην ανησυχείς καθόλου! Σε έχω! Σήμερα θα σε βοηθήσω να βρεις υπέροχα φθινοπωρινά φορέματα, τα οποία θα σου λύσουν τα χέρια. Πάμε να ξεκινήσουμε; Πιο κάτω θα βρεις αρκετές προτάσεις για…

[xionisgr]

Συγγραφέας: Άρης Δημοκίδης Εικονογράφος: Γιώργος Σγουρός Εκδότης: ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ Σειρά: Διαβάζω Ιστορίες ISBN: 978-960-455-522-2 Αριθμός Σελίδων: 48 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο Διαστάσεις: 14 Χ 20,5 Γλώσσα Γραφής: Ελληνικά Έτος Έκδοσης: 2009

[a078740849aposts]

Συγγραφέας: Άρης Δημοκίδης Εικονογράφος: Γιώργος Σγουρός Εκδότης: ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ Σειρά: Διαβάζω Ιστορίες ISBN: 978-960-455-522-2 Αριθμός Σελίδων: 48 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο Διαστάσεις: 14 Χ 20,5 Γλώσσα Γραφής: Ελληνικά Έτος Έκδοσης: 2009

[fuzzybirdhunter]

Η κοσμοπολίτισσα Ρόδος σε περιμένει

Από τα πιο όμορφα νησιά της Ελλάδας και ολόκληρης της Μεσογείου, η Ρόδος είναι πραγματικά ένας προορισμός, που περιμένει να τον ανακαλύψεις. Για αυτό και όταν φτάσεις σε αυτό το εντυπωσιακό νησί, δεν πρέπει να περιοριστείς μέσα στους χώρους του ξενοδοχείου σου, αφού η ενοικίαση αυτοκινήτου στην Ρόδο θα σου λύσει στα χέρια. Μην χάσεις την ευκαιρία να ζήσεις μια αξέχαστη περιπέτεια, να επισκεφτείς τις δημοφιλείς παραλίες, να ανακαλύψεις τα πιο διάσημα αξιοθέατα και να θαυμάσεις μοναδικά φυσικά τοπία.

Ξεκινώντας από τις παραλίες, οι επιλογές σου πραγματικά είναι πολλές. Βάλε στο πρόγραμμα σου την επίσκεψη στην  κοσμοπολίτικη Λίνδο. Το νερό είναι κρυστάλλινο και το τοπίο γύρω είναι μαγευτικό. Εκτός από την παραλία, η περιοχή της Λίνδου σε προσκαλεί να επισκεφτείς το παραδοσιακό χωριό της. Περπάτησε στα γραφικά σοκάκια και απόλαυσε τη φιλοξενία.Σε περίπτωση, που ταξιδεύεις οικογενειακώς στη Ρόδο, η ενοικίαση αυτοκινήτου θα σε βοηθήσει, ώστε να έχεις εύκολη πρόσβαση στην πανέμορφη παραλία της Βλύχας. Βρίσκεται σε μια μακρόστενη, επίπεδη πεδιάδα που κατηφορίζει ��μαλά προς τη θάλασσα, όπου πεντακάθαρα γαλάζια νερά βρέχουν τη λευκή άμμο. Ακριβώς δίπλα στη Βλύχα, υπάρχει η γραφική παραλία της Καλάθου.

Ρόδος, το νησί των Ιπποτών

Το γνωστό και ως νησί των Ιπποτών, είναι αρκετά μεγάλο και έχει πολύ σημαντικά σημεία ενδιαφέροντος σε όλη του την έκταση. Για αυτό τον λόγο, κανόνισε για ενοικίαση αυτοκινήτου στο αεροδρόμιο της Ρόδου, ώστε φτάνοντας στο νησί να μην ταλαιπωρηθείς καθόλου με τη δημόσια συγκοινωνία. Αυτό είναι ένα δώρο, που θα κ��νεις στον εαυτό σου σε αυτό το ταξίδι σου στα Δωδεκάνησα και θα έχεις τη δυνατότητα να απολαύσεις τη Ρόδο by night.

Η παλιά πόλη και το Παλάτι των Ιπποτών στο κέντρο της Ρόδου, είναι πανέμορφα και τη μέρα αλλά κυρίως τη νύχτα, καθώς φωτίζονται μοναδικά και σε εντυπωσιάζουν κάθε φορά. Εξερεύνησε το Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου (Καστέλλο), τους πύργους, τα μουσεία και απόλαυσε την πανοραμική θέα.

Η κοσμοπολίτισσα Ρόδος, συνδυάζει μοναδικά το παλιό με το μοντέρνο, ενώ στο παραλιακό μέτωπο ξεχωρίζουν τα επιβλητικά κτίρια ιταλικής αρχιτεκτονικής, που πραγματικά κάνουν τη βόλτα στην πόλη μοναδική. Τουλάχιστον ένα βράδυ της διαμονής σου στο μεγαλύτερο νησί των Δωδεκανήσων, πρέπει να είναι «αφιερωμένο» στο Μανδράκι (το πολεμικό λιμάνι της αρχαίας Ρόδου). Εκεί βρίσκεται το σήμα κατατεθέν της Ρόδου, τα χάλκινα ελάφια, ακριβώς στο σημείο που, σύμφωνα με την παράδοση, στεκόταν ο Κολοσσός για να ελέγχει τα πλοία που περνούσαν. Επίσης, στο μόλο βρίσκονται οι τρεις μύλοι, που είναι οι μόνοι που απέμειναν από την εποχή των Ιπποτών.

Μια από τις παλαιότερες πόλεις της Ρόδου, η Κάμειρος μαζί με την Ιαλυσό και τη Λίνδο, δημιούργησαν τον 5ο αιώνα π.Χ. μια ισχυρή πόλη που ονομάστηκε Ρόδος. Ολόκληρη η περιοχή περιβάλλεται από πεύκα και από την πλαγιά του λόφου βλέπεις το Αιγαίο Πέλαγος να απλώνεται μπροστά σου.

Αξίζει να ταξιδέψεις εκτός της πόλης και προς την αρχαία Ιαλυσό, όπου θα ανακαλύψεις αρχαίους ναούς και αρχαιολογικά ευρήματα.

Θα χρειαστείς αυτοκίνητο για να απολαύσεις τη Ρόδο

Επίλεξε μία εταιρία ενοικίασης αυτοκινήτων, όπως η Carwiz, ώστε να είσαι σίγουρος για την ασφάλεια και την αξιοπιστία του οχήματος, που θα παραλάβεις.

Για να απολαύσεις όλα αυτά τα μοναδικά μέρη και να αξιοποιήσεις στο έπακρο την επίσκεψή σου στη Ρόδο, η ενοικίαση αυτοκινήτου είναι ο καλύτερος τρόπος μετακίνησης. Αναζήτησε το όχημα που σε εξυπηρετεί καλύτερα, ώστε να έχεις ευελιξία και ελευθερία κίνησης κατά τη διάρκεια των διακοπών σου.

Η Ρόδος είναι ένας πραγματικά εντυπωσιακός προορισμός που συνδυάζει την ιστορία, την πολιτιστική κληρονομιά και τη φυσική ομορφιά. Αν επιλέξεις το πλοίο για να ταξιδέψεις προς το νησί τα ενοικιαζόμενα αυτοκίνητα της Carwiz στον Πειραιά, θα σε διευκολύνουν πολύ ώστε φτάνοντας στη Ρόδο, να ξεκινήσεις αμέσως την περιπέτεια.

Με ένα ενοικιαζόμενο αυτοκίνητο, θα έχεις την ευκαιρία να ανακαλύψεις κρυμμένους θησαυρούς και να ζήσεις αξέχαστες στιγμές σε αυτό το μοναδικό νησί του Αιγαίου.