#καθαρίστριες

[apsny-news]

Σχολικές καθαρίστριες / Πυρά ΟΙΥΕ σε Βορίδη - «Να σταματήσει επιτέλους ο εμπαιγμός»

Εργασιακή ομηρία 3ωρων συμβάσεων και μισθοί 370 ευρώ – «ο υπουργός αρνείται στις σχολικές καθαρίστριες την απόδοση του εκλογικού επιδόματος» «Να σταματήσει ο εμπαιγμός των σχολικών καθαριστριών από το υπουργείο Εσωτερικών και την κυβέρνηση» τονίζει η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδος (ΟΙΥΕ) που ζητά άμεσα λύσεις για δίκαια αιτήματα  όπως η μονιμοποίηση θέσεων εργασίας και η ένταξη στο…

[kastoriafm]

ΟΑΣΘ: Στον εισαγγελέα οι καταγγελίες για σeξουαλική παρενόχληση καθαριστριών

Στον εισαγγελέα διαβίβασε η Διεύθυνση Ανθρώπινου Δυναμικού του ΟΑΣΘ την έρευνα που διεξήχθη για τις καταγγελίες σeξουαλικής παρενόχλησης σε καθαρίστριες που απασχολούνταν σε τερματικούς σταθμούς του Οργανισμού. Συγκεκριμένα, όπως αναφέρει το voria.gr, η έρευνα που ολοκληρώθηκε, πραγματοποιήθηκε μετά από καταγγελίες εργαζομένων περί σeξουαλικής παρενόχλησης σε καθαρίστριες. Με βάση τις καταγγελίες, οι καθαρίστριες, που εργάζονται σε […]

The post ΟΑΣΘ: Στον εισαγγελέα οι καταγγελίες για σeξουαλική παρενόχληση καθαριστριών appeared first on Kastoria Fm 9.15.

from Kastoria Fm 9.15 https://kastoriafm.gr/%ce%bf%ce%b1%cf%83%ce%b8-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b5%ce%b9%cf%83%ce%b1%ce%b3%ce%b3%ce%b5%ce%bb%ce%ad%ce%b1-%ce%bf%ce%b9-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b1%ce%b3%ce%b3%ce%b5%ce%bb%ce%af%ce%b5%cf%82-%ce%b3/?utm_source=rss&utm_medium=rss&utm_campaign=%25ce%25bf%25ce%25b1%25cf%2583%25ce%25b8-%25cf%2583%25cf%2584%25ce%25bf%25ce%25bd-%25ce%25b5%25ce%25b9%25cf%2583%25ce%25b1%25ce%25b3%25ce%25b3%25ce%25b5%25ce%25bb%25ce%25ad%25ce%25b1-%25ce%25bf%25ce%25b9-%25ce%25ba%25ce%25b1%25cf%2584%25ce%25b1%25ce%25b3%25ce%25b3%25ce%25b5%25ce%25bb%25ce%25af%25ce%25b5%25cf%2582-%25ce%25b3

[astratv]

Τwitter: Ο Έλον Μασκ απέλυσε τους υπάλληλους καθαριότητας - Θα κάνουν τη δουλειά τους ρομπότ

Τwitter: Ο Έλον Μασκ απέλυσε τους υπάλληλους καθαριότητας – Θα κάνουν τη δουλειά τους ρομπότ

Καταπέλτης απέναντι στον νέο ιδιοκτήτη του Twitter Ελον Μασκ οι απολυμένοι της εταιρίας καθώς καταγγέλουν ότι εκδιώχθηκαν από το πόστο τους χωρίς αποζημίωση απόλυσης. Τέσσερις από τους υπαλλήλους καθαριότητας που βρέθηκαν στον δρόμο, μίλησαν στο BBC και δήλωσαν ότι ενημερώθηκαν από τον νέο ιδιοκτήτη πως πλέον δεν είναι χρήσιμοι καθώς θα αντικατασταθούν από ρομπότ. Το BBC μίλησε με καθαρίστριες…

[all24news]

"Να μπει τέλος στην ομηρία των εργαζομένων καθαριότητας μέσω ΑΣΕΠ στο Αττικό Νοσοκομείο και να τηρηθεί η νομιμότητα" - Ερώτηση Βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ Δυτικού Τομέα

“Να μπει τέλος στην ομηρία των εργαζομένων καθαριότητας μέσω ΑΣΕΠ στο Αττικό Νοσοκομείο και να τηρηθεί η νομιμότητα” – Ερώτηση Βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ Δυτικού Τομέα

“Να μπει τέλος στην ομηρία των εργαζομένων καθαριότητας μέσω ΑΣΕΠ στο Αττικό Νοσοκομείο και να τηρηθεί η νομιμότητα”, επιγράφεται το δελτίο τύπου της Νομαρχιακής Επιτροπής Δυτικής Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ, (more…)

[justforbooks]

Όλοι έχουν το «δικό τους Χίλτον».

Για έναν κάτοικο της Μιχαλακοπούλου το Χίλτον είναι η περιοχή που μένει. Για έναν αρχιτέκτονα είναι το ορόσημο της αρχιτεκτονικής μαεστρίας του Εμμανουήλ Βουρέκα. Για ένα παιδί της νύχτας είναι το ξενοδοχείο με το Galaxy Bar στον τελευταίο όροφο. Για έναν ξενύχτη Πρωτοχρονιάς είναι τα μπραντς στο Βυζαντινό. Για έναν καλοφαγά είναι τα πιάτα στα Νησιά και στον Μύλο. Για έναν φιλότεχνο είναι το μνημειακό έργο του Μόραλη στις δύο εξωτερικές όψεις του κτιρίου και η Αίθουσα Τέχνης Αθηνών της Μαριλένας Λιακοπούλου. Για έναν εραστή του ντιζάιν Χίλτον είναι οι πολυέλαιοι, οι μοκέτες και τα έπιπλα της Τερψιχόρης. Για έναν κοσμικό, τα ζεστά Σαββατοκύριακα στην πισίνα του. Για εμένα, Χίλτον είναι η κυρία Έλλη Οικονομοπούλου - Χατζιώτη.

«Δεν είναι κι άσχημα» μου απαντάει όταν τη ρωτώ τη γνώμη της για τη μετατροπή ενός μέρους του Χίλτον σε διαμερίσματα, όπως έχει ανακοινωθεί. Και συνεχίζει: «Το ξέρεις ότι υπήρξε ένοικος, Αμερικανός από κάποια Μεσοπολιτεία, που νοίκιασε ένα δωμάτιο στο Χίλτον όταν άνοιξε και έφυγε όταν πέθανε, μετά από 28 χρόνια; Δεν είναι καθόλου άσχημα. Σε διαβεβαιώνω ότι πέρασε θαυμάσια. Συμμετείχε στις γιορτές μας, ήταν παρών στις εκδηλώσεις μας, δοκίμαζε τους μπουφέδες, έμπαιναν οι καθαρίστριες στο δωμάτιό του, έπλεναν τις κουρτίνες και τις ξανάβαζαν στη θέση τους. Ναι, τώρα, τα διαμερίσματα μέσα στα ξενοδοχεία έχουν γίνει το νέο trend παγκοσμίως, φυσικά απευθύνονται σε ενοίκους με μεγάλη οικονομική επιφάνεια».

Σάββατο απογευματάκι στο Ψυχικό, τα λέμε με την Έλλη στον κήπο ενός καφέ με φερ φορζέ καρέκλες. Έχει έρθει στην τρίχα, με άψογο δερμάτινο σακάκι στο χρώμα της σοκολάτας, με τα καλοχτενισμένα υπέροχα μαλλιά, με τα ωραία της κοσμήματα. Πάντα έτσι τη θυμάμαι τα τελευταία 4 εκατομμύρια χρόνια που γνωριζόμαστε. Η κυρία Έλλη Χατζιώτη… Η εμβληματική Διευθύντρια Δημοσίων Σχέσεων του ξενοδοχείου Χίλτον επί τρεις σχεδόν δεκαετίες. Μια πανέξυπνη, μορφωμένη Αιγυπτιώτισσα που διέτρεχε τις 4 γλώσσες που μιλούσε (ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά και αραβικά) με αξιοθαύμαστη άνεση και χαλαρότητα ανάμεσα στα πολυφυλετικά τραπέζια των θαμώνων του Χίλτον.

Λίγους ανθρώπους γνωρίζω να έχουν συνδέσει τόσα πολλά χρόνια το όνομά τους με τη δουλειά τους και η Έλλη υπήρξε η ψυχή αυτού του ξενοδοχείου από τα πρώτα σχεδόν χρόνια της λειτουργίας του. Αλλά εκείνο που με εντυπωσίαζε πάντα στη δουλειά της δεν ήταν τόσο η ανά πάσα στιγμή διαθεσιμότητά της για το καλό του ξενοδοχείου, όσο ο τρόπος που το έκανε. Διακριτικά και ακαριαία. Τίποτα και ποτέ δεν έγινε πρωτοσέλιδο από την ιδιωτική ζωή των διάσημων ενοίκων του, εκτός από εκείνα που είχαν την έγκρισή της.

Νομίζω ότι για την Έλλη, όπως και για αρκετούς ακόμα υπαλλήλους, το Χίλτον δεν ήταν απλά η δουλειά τους. Το έζησαν, το έτρεξαν, το προστάτευσαν, το υπηρέτησαν σαν να ήταν κυριολεκτικά το σπίτι τους. «Στο μεγάλο σεισμό της Αθήνας το ’81, επειδή (λανθασμένα) ειπώθηκε πως το Χίλτον γκρεμίστηκε, σύσσωμο το προσωπικό του ξενοδοχείου, πολλοί με τις οικογένειές τους, έφτασαν εσπευσμένως επιτόπου, γεμάτοι αγωνία για την τύχη του» μου λέει χαρακτηριστικά.

Ξεφυλλίζω το βιβλίο που επιμελήθηκε, όταν το Χίλτον γιόρτασε τα 25 χρόνια λειτουργίας του. Ε��ναι όλο γραμμένο από την ίδια, ωστόσο πουθενά δεν βρίσκεται το όνομά της παρά μόνο στα credits με ψιλά γράμματα. Σταματώ στο κεφάλαιο με τους επώνυμους, που είναι το πιο ενδιαφέρον για μένα και για κάθε αναγνώστη του, υποθέτω, και όμως βάζει τίτλο «Ένας υπάλληλος θυμάται». Αναγνωρίζω τη γραφή της, όταν περιγράφει την ημέρα των εγκαινίων: «Απρίλιος 1963… Το Χίλτον Αθηνών, το πιο πολυσυζητημένο ξενοδοχείο της χώρας, ανοίγει τις πύλες του… Πέρασε αλήθεια ένα τέταρτο του αιώνα από την ημέρα που βλέπαμε, με κάποιο τρακ και πολλή συγκίνηση, τους επίσημους καλεσμένους να κατεβαίνουν τα σκαλιά της “Τερψιχόρης”, στη μεγάλη δεξίωση των εγκαινίων του ξενοδοχείου. Όλοι βέβαια με βραδινές τουαλέτες και σμόκιν, όπως το απαιτούσαν τότε, στα 1963, οι κοινωνικές συνθήκες. Οι καλεσμένοι του Κόνραντ Χίλτον, ένα χαρούμενο πλήθος από πασίγνωστες διεθνείς προσωπικότητες, είχαν έρθει στην Ελλάδα όχι μόνο για τη δεξίωση αλλά και για να επισκεφτούν την Ακρόπολη, να γνωρίσουν την Ύδρα και να ζήσουν για λίγο τη φιλόξενη ελληνική ατμόσφαιρα. Η Αθήνα τους υποδέχτηκε, θυμάμαι, με βροχή! Και όλοι μας νιώθαμε κάπως ντροπιασμένοι κι ένοχοι για τις παραξενιές αυτές του αθηναϊκού Απρίλη. Λίγες ώρες πριν καθώς ο Κόνραντ Χίλτον και οι καλεσμένοι του αναχωρούσαν από το βροχερό Λονδίνο, όπου είχαν εγκαινιάσει κι εκεί το London Hilton, ονειρεύονταν ήλιο και ανοιξιάτικη λιακάδα.

» Η βραδιά των εγκαινίων ήταν για τους υπαλλήλους του ξενοδοχείου μια αποκάλυψη γιατί μόλις τότε καταλάβαμε πως το Χίλτον Αθηνών ήταν πια μια πραγματικότητα. Ένα ξενοδοχείο που θα δεχόταν καθημερινά εκατοντάδες πελάτες κι όχι μόνο τους ελάχιστους επισκέπτες, επισήμους ή δημοσιογράφους που μέχρι τότε είχαμε γνωρίσει. Μας φαινόταν σαν ψέματα πως είχε περάσει ο τελευταίος σκληρός χειμώνας της προετοιμασίας: πολλή δουλειά με προσωρινά γραφεία στους ορόφους του ξενοδοχείου, αφού τα κανονικά γραφεία μας δεν είχαν ακόμα ετοιμαστεί. Και κρύο, πολύ κρύο, καθώς για πρώτη φορά ύστερα από πολλά χρόνια, ένα επίμονο χιόνι είχε τυλίξει στα κάτασπρα την Αθήνα»…

Στη συζήτησή μας η Έλλη ξεχωρίζει, με συγκίνηση, υπερηφάνεια αλλά και χιούμορ μερικές από τις μεγάλες στιγμές του ξενοδοχείου. «Είχα ιδέες και με κυνηγούσαν όλοι, γιατί ταλαιπωρούσα τις κουζίνες» μου λέει γελώντας. Θυμάται τα πρώτα Χριστούγεννα του ’63, τη δεξίωση των Αναβρύτων: «Ετοιμάζαμε τα πάντα μέχρι και την πιο ασήμαντη λεπτομέρεια, μόνο που να, οι καμήλες που φέραμε για να εντυπωσιάσουμε τους καλεσμένους της βραδιάς αρνήθηκαν πεισματικά να μπουν στην “Τερψιχόρη”, και οι μάγοι αναγκάστηκαν να παρουσιαστούν μόνοι! Είμαστε τότε ακόμα “η θεότρελλη ξένη εταιρεία”».

Στα χρόνια που ακολούθησαν, η Αθήνα είδε πολλά στις εκδηλώσεις του Χίλτον. «Από Λιοπεσιώτικα υπομονετικά γαϊδουράκια (πολύ πιο βολικά από τις πεισματάρες καμήλες) για τον Άγιο Βασίλη, μέχρι λαμπερές Ρολς Ρόις του 1930. Ένα από τα πρώτα συνέδριά μας και ένα από τα μεγαλύτερα, το 1965 θυμάμαι, το Αστροναυτικό συνέδριο, έφερε στην Αθήνα τους Αμερικανούς αστροναύτες Gordon, Couper και Charles Conrad μαζί με τους Ρώσους κοσμοναύτες Alexei Leonov και Pavel Belajev. Μαζί τους ήρθαν και διάσημοι φυσικοί απ’ όλο τον κόσμο, όπως ο Ρώσος καθηγητής Alexei Michaelov, ο Γερμανός Werner Buedeler και βέβαια ο Wernher von Braun που τον θυμάμαι πάντα με κάποια έκπληξη γιατί ήταν ένας φιλήσυχος, ήρεμ��ς άνθρωπος που δεν πήγαινε πουθενά χωρίς τη γυναίκα του. Θυμάμαι ακόμα σε ένα από τα πολλά ιατρικά συνέδρια που διοργανώθηκαν στις αίθουσες του Χίλτον να βρίσκονται καλεσμένοι διασημότητες της ιατρικής, όπως ο καρδιοχειρουργός Christiaan Barnard και ο περίφημος Michael De Bakey. Αναρίθμητα ήταν τα τηλεφωνήματα που λαμβάναμε από όλη τη χώρα από ανθρώπους που ζητούσαν να τον πλησιάσουν».

Για την ίδια πάντως σημαντικότερα όλων των συνεδρίων ήταν τα περίφημα Incentives, των ταξιδιωτικών πρακτόρων απ’  όλο τον κόσμο, «η μαγική λέξη σήμερα για όλα τα μεγάλα ξενοδοχεία», όπως μου λέει. «Στην Ελλάδα εμείς τα πρωτοξεκινήσαμε με τη “Χαπ”, μια καναδέζικη εταιρεία που μας έφερε μερικές εκατοντάδες από τους πελάτες της, οι περισσότεροι των οποίων δεν είχαν ταξιδέψει ποτέ έξω από τον Καναδά. Για να το γιορτάσουν μάλιστα, πηδούσαν όλοι μέσα στην πισίνα κι εμείς, θυμάμαι, περιμέναμε γύρω γύρω από το νερό να δούμε αν γνώριζαν κολύμπι ή χρειάζονταν ναυαγοσώστες».

Πάντα πίστευε η Έλλη πως ένα ξενοδοχείο είναι ένα θέατρο με θεατές που προσπαθεί να ευχαριστήσει και να εντυπωσιάσει. «Στο ξενοδοχείο μας παρουσιάσαμε πολλά έργα, άλλα κλασικά και άλλα πρωτοποριακά που όμως με τα χρόνια έγιναν κι αυτά τόσο κλασικά ώστε να τα αντιγράψουν πολλοί άλλοι. Ίσως αυτό έκανε τη διαφορά με το Χίλτον. Κάναμε θόρυβο συνέχεια. Τι να πρωτοθυμηθώ; Τις χριστουγεννιάτικες διακοσμήσεις μας, τα Μπάρμπεκιου της πισίνας, τόσο άγνωστα τότε, την Αμερικάνικη Γιορτή των Ευχαριστιών (Thanksgiving), τα πρώτα Ουγγαρέζικα, Δανέζικα, Κινέζικα φεστιβάλ μας, το θέατρο που δημιουργήσαμε, το γνωστό και αγαπητό Δειπνοθέατρο».

Η διοργάνωση πάντως που ξεχωρίζει από όλες τις εκδηλώσεις του ξενοδοχείου και τη θυμάται με πολλή νοσταλγία δεν ήταν διόλου επιχειρηματική. Δεν έφερε κέρδη, έφερε αντιθέτως κάτι άλλο «πολύ πιο πολύτιμο για όλους μας, μας χάρισε συγκίνηση και χαρά. Ήταν Χριστούγεννα του 1975, όταν καλέσαμε για πρώτη φορά 700 ορφανά παιδάκια σε μια φανταχτερή χριστουγεννιάτικη γιορτή με δώρα από τον Άγιο Βασίλη που έκανε τα παιδιά να ζουν σαν σε παραμύθι. Τη γιορτή αυτή την επαναλάβαμε πολλές χρονιές μέχρι που την ανέλαβε η Προεδρία της Δημοκρατίας και σταματήσαμε».

Μια μοναδική στιγμή του Χίλτον στην κλίμακα της Έλλης είναι η διοργάνωση του πρώτου Ελληνικού Φεστιβάλ Γεύσης στην Αθήνα με συνταγές των γιαγιάδων μας: «Χρειάστηκε πολύ ψάξιμο για να βρούμε τις από χρόνια λησμονημένες αυτές συνταγές αλλά είχαμε πολλή βοήθεια. Νοικοκυρές που ήρθαν από το Μέτσοβο, με τη βοήθεια της Έλενας Αβέρωφ, μας παρουσίασαν τις νοστιμότατες μετσοβίτικες πίτες. Κι επειδή πρέπει να ψήνονται σωστά για να πετύχουν, έφεραν μαζί και τα ταψιά τους. Αργότερα, οι ίδιες αυτές γυναίκες πήραν τα ταψιά τους και ταξίδεψαν στο Χίλτον του Λονδίνου για να μάθουν τους Άγγλους να τρώνε ελληνικά. Εξίσου μεγάλη επιτυχία όμως είχε και το Φεστιβάλ που διοργανώσαμε στο Παρίσι το ’67 για την προβολή του τουρισμού μας. Μου είχε φανεί τόσο διασκεδαστικό τότε να βλέπω τους Γάλλους δημοσιογράφους να πηγαίνουν στο Orly Hilton με ελληνικότατα γαϊδουράκια, ενώ λίγα λεπτά πριν είχαν φθάσει στο αεροδρόμιο με ελικόπτερα. Ο Αλέξανδρος Ωνάσης, θυμάμαι, μας είχε βοηθήσει πολύ να οργανώσουμε όλη την Εβδομάδα που κράτησε το Φεστιβάλ. Πρέπει να πω ότι ο Αλέξανδρος Ωνάσης αγαπούσε πολύ το Χίλτον Αθηνών. Το ένιωθε κάπως σαν σπίτι του γι’ αυτό και έμενε πολλούς μήνες στο ξενοδοχείο, όταν ερχόταν στην Αθήνα».

Μου λέει τη μαγική λέξη Ωνάσης και δεν μπορώ να μη στρέψω τη συζήτηση στο name-dropping που πέρασε την πόρτα αυτού του μυθικού ξενοδοχείου. Για πες μας, λοιπόν, Έλλη; Ποιους άλλους θυμάσαι και πώς;

«Είναι δύσκολο, είναι τόσοι πολλοί και τους περισσότερους, ειδικά τους αρχηγούς Κρατών ή τους πολιτικούς, τους συναντούσαμε φευγαλέα όταν έφταναν, τους χαιρετούσαμε και τους φωτογραφίζαμε για το αρχείο μας. Με τους χολιγουντιανούς σταρ τα πράγματα ήταν πιο εύκολα. Μην ξεχνάμε, το ξενοδοχείο είναι αφιερωμένο στους ανθρώπους. Και πράγματι από το Χίλτον Αθηνών πέρασαν πολλοί διάσημοι».

* Ο σχεδιαστής Jean Desses, από τα μεγαλύτερα ονόματα στον κόσμο της διεθνούς μόδας, παρουσίασε στη μεγάλη δεξίωση των εγκαινίων μια ανεπανάληπτη επίδειξη. * Ο βαρώνος Guy de Rothschild έφτασε με ψαράδικο καπέλο. * Ο John Le Carre ήρθε για να γράψει εδώ τη «Μικρή τυμπανίστρια» με πολλούς μήνες παραμονή στο Χίλτον αλλά με άλλο όνομα για να μην τον ανακαλύψει κανείς. Ομιλητικός, ευγενικός και αυτός και η γυναίκα του, αλλά λέξη για το βιβλίο που έγραφε. Ήταν πολύ αρνητικός σε κάθε είδους προβολή και δημοσιότητα. * Στον Frank Sinatra ετοίμασε μεγαλοπρεπή υποδοχή ο τότε Γενικός Διευθυντής και έφτασε με συνοδεία αστυνομίας. Φωτογραφήθηκε με πολλή ευχαρίστηση, ήταν κοινωνικός και πολύ ευχάριστος. * Ο Omar Sherif, “Grand Seigneur”, έκανε κομπλιμέντα σε όλο τον κόσμο, ήταν φοβερά ευγενικός, ενώ η Francoise Sagan ήταν απόμακρη και γενικά αγενής. * Έφαγα πολλές φορές με τον Jacques Yves Cousteau, και κάθε φορά με έβαζε να υποσχεθώ ότι δεν θα έφερνα μαζί μου φωτογράφο ή δημοσιογράφο. Ήταν εκπληκτικός ομιλητής. Μια μοναδική φορά δέχθηκε να φωτογραφηθεί παρόλο που μια εποχή ήταν πολύ τακτικός πελάτης του Χίλτον. *Τον Marlon Brando δεν τον θυμάμαι καλά. Θυμάμαι όμως το πλήθος των γυναικών στο ξενοδοχείο για αυτόγραφα. *Τον Tέλη Σαβάλα τον θυμούνται κυρίως οι τηλεφωνήτριες. Πήγαινε να τις δει κάθε μέρα με σοκολατάκια. *O Anthony Quinn, ο κινηματογραφικός Ζορμπάς, ήταν τακτικός πελάτης του Χίλτον. * Η Jean Seberg με τον σύζυγο της Romain Gary συνήθιζαν να τρώνε στην ταβέρνα του Χίλτον, όταν το ’67 ήρθαν για να γυρίσουν μια ταινία και διέμειναν εδώ. *Η άφιξη της Ursula Andress προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση στο ξενοδοχείο, αφού πελάτες και υπάλληλοι ήθελαν να τη θαυμάσουν από κοντά. * Ο Rudolf Nureyev έδειχνε έκπληκτος αλλά καθόλου δυσαρεστημένος όταν οι φωτογράφοι εισέβαλαν στο δωμάτιό του.

Λίγο πριν την αποχαιρετήσω, ρωτώ την Έλλη τι σημαίνει τελικά για εκείνη το Χίλτον. Δεν αργεί να μου απαντήσει: «Το Χίλτον είναι ένα ξενοδοχείο που άνοιξε νέους ορίζοντες στον τουρισμό και προώθησε άπειρες καινοτόμες ιδέες που πολλά ελληνικά ξενοδοχεία εφαρμόζουν μέχρι και σήμερα. Προσωπικά πιστε��ω ότι αυτό που θα μείνει είναι πόσο μεγάλο σχολείο υπήρξε για πάρα πολλούς ανθρώπους που όταν έφυγαν ή πήραν μετάθεση έκαναν διεθνείς καριέρες σε άλλες χώρες ή ξενοδοχεία. Έμαθαν, αν και Έλληνες, τη στενή συνεργασία μεταξύ τους και την πειθαρχία και οι περισσότεροι έμαθαν να αγαπούν αυτό που έκαναν, κάτι που δεν είναι εύκολο. Μακάρι να συνεχίσει την παράδοση αυτή και το νέο Χίλτον».

Daily inspiration. Discover more photos at http://justforbooks.tumblr.com

[stfungohome]

Καθαρίστριες,ψαράδες και αναρχικούς μαζεύετε και τους βάζετε φυλακή,κάντε ρε μαλάκες μια έρευνα εκεί στην ασφάλεια αττικής και για αυτούς που θα χτίσουν εκεί που καίγεται. Όταν σπάτε σπείρες απο τρομοκράτες και μπετώνετε καταλήψεις στα εξάρχεια κάνετε την δουλειά σας; Να ρεε μαλάκες υποθεσάρα.

Αλλά που τέτοια τύχη. Βλάκες ηλίθιοι.

[missingsomeone]

Δημόσια απάντηση μίας νοσοκομειακής γιατρού στην πρόθεση της κ. Μαρέβα Μητσοτάκη να χειροκροτήσει στις 9 το βράδυ από το μπαλκόνι της το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό της χώρας.

Αγαπητή κ. Μαρέβα Μητσοτάκη, σύζυγε του πρωθυπουργού και επιχειρηματία.

Διαβάζω ότι καλείτε τους πολίτες και προφανώς προτίθεσθε και η ίδια να βγείτε το βράδυ στο μπαλκόνι σας να μας χειροκροτήσετε.

Απορώ με το θράσος σας.

Επειδή εμείς δεν μπορούμε να ξεχάσουμε την ατζέντα της κυβέρνησης του συζύγου σας για τα Δημόσια Νοσοκομεία, την πιο αντιλαϊκή που θα μπορούσε να γίνει.

Επειδή εμείς δεν μπορούμε να ξεχάσουμε ότι ο σύζυγός σας, εκτός από σημερινός πρωθυπουργός και υπέρμαχος των ιδιωτικοποιήσεων, των ΣΔΙΤ και των περικοπών στο χώρο της Δημόσιας Υγείας, υπήρξε επί σειρά ετών στέλεχος κυβερνήσεων που κουτσούρεψαν το δημόσιο τομέα υγείας και έπληξαν σοβαρά τα δικαιώματά μας ως πολιτών αυτής της χώρας, ημών των ιδίων αλλά και των ασθενών μας.

Επειδή εμείς δεν μπορούμε να ξεχάσουμε την προσπάθεια του συζύγου σας να μας “αξιολογήσει” και να μας κατατάξει σε “αρίστους, μετρίους και κακούς”.

Επειδή μας χωρίζουν έτη φωτός, εμάς τις μαχόμενες γυναίκες υγειονομικούς, γιατρίνες, νοσηλεύτριες, βοηθούς θαλάμου, τραυματιοφορείς, τεχνολόγους, καθαρίστριες, διοικητικούς από εσάς, και κυρίως μας χωρίζει το γεγονός ότι εμείς επιλέξαμε να ΥΠΗΡΕΤΟΥΜΕ και να ΘΕΡΑΠΕΥΟΥΜΕ τους συνανθρώπους μας για το μεράκι μας και για το ψωμάκι μας, από εσάς που επιλέξατε μια καριέρα για το παντεσπάνι σας (ουδείς ψόγος), πραγματικά μη μας δουλεύετε κυρία Μητσοτάκη!

Αν, πραγματικά, και εν μέσω επιδημίας, κατά τη διάρκεια της οποίας μερικές από εμάς μπορεί και να μολυνθούμε και να πεθάνουμε, όλες όμως θα λείψουμε για άπειρες εργατοώρες από τις οικογένειες και τους αγαπημένους μας ανθρώπους, θέλετε να ζητήσετε έμπρακτα συγγνώμη για την πολιτική που υπηρέτησε και υπηρετεί ο σύζυγός σας, βαδίστε μέχρι ένα δημόσιο νοσοκομείο να βοηθήσετε Η ΙΔΙΑ για έστω μια βάρδια, όπου μπορείτε. Το καθάρισμα ασθενών, το καθάρισμα θαλάμων, το στρώσιμο σεντονιών (που δεν έχουμε αρκετά) δεν είναι ντροπή κυρία Μητσοτάκη. Είναι τιμή για αυτές που το κάνουν!

Αφήστε λοιπόν τα υποκριτικά χειροκροτήματα κυρία Μητσοτάκη! Διακρίνετε από πίσ�� η πραγματική σας έκφραση (ίου, βρωμερός δημόσιος υπάλληλος τολμάει και μου απευθύνει το λόγο).

Αφήστε τα χειροκροτήματα και θυμίστε στο σύζυγό σας ότι μας χρωστάει και κάποια αναδρομικά, εδώ και κάτι χρόνια. Από τις περικοπές των μνημονίων που ψήφισε.

Όπως και νάχει, φροντίστε να ντυθείτε καλά το βράδυ που θα βγείτε στο μπαλκόνι (ω, συγγνώμη, βεράντα). Θάχει ψύχρα.

Μια υγειονομικός από το πεδίο της μάχης (δεν ξέρω αν είμαι άριστη, καλή, μέτρια ή κακή με τα κριτήρια του συζύγου σας, αλλά είμαι εκεί).

Καθείστε εσείς στη βεράντα σας.

Αλλά μην με χειροκροτήσετε. Δεν σας το επιτρέπω.

Όλγα Κοσμοπούλου

[solmeister13]

Τη Πέμπτη είχα γράψει στο θρανίο μου "μην σταματήσεις να αγαπάς ποτέ όπως αγαπούσες στα 16". Στο σχολείο μου οι καθαρίστριες καμιά φορά (αν έχουν όρεξη κλες) καθαρίζουν τα θρανία και περίμενα να το είχε σβήσει. Πήγα λοιπόν στο σχολείο προχτές και ήταν ακόμα εκεί. Εκείνη καθόταν έξω απο την τάξη για να δει σε ποιος καθόταν σε αυτό το θρανίο και όταν βγήκα με ρώτησε "Εσύ έγραψες το στίχο του Solmeister πάνω στο θρανίο σου" της λέω ναι και μου λέει "Έχει σώσει την κόρη μου απο την κατάθλιψη"😢😍❤❤❤

ΣΟΒΑΡΑ ΜΙΛΑΣ;! 

Απλά υπέροχο.

[toskrinio]

μετα - εκλογικό

ούτε δύο μέρες δεν πέρασαν από την οφίσιαλ λήξη του μεγάλου εθνικού πανηγυριού, και ο χρόνος ήδη επεξεργάζεται μεθοδικά την συλλογική μας αμνησία τα επιτελεία της δεξιάς μόλις ξύπνησαν από ένα τριήμερο όργιο, με το στόμα να ζέχνει σαμπάνια, κρακεράκια και αγιορείτικο λευκό κρασί, ενώ τα επιτελεία της αριστεράς βυθίζονται ξανά στην αγαπημένη τους, πατροπαράδοτη μετα - εμφυλιακή κατάθλιψη στην επαρχία μετράνε ακόμη ψήφους και χάρες, σχεδιάζουν την επόμενη οικολογική πεζοδρόμηση που θα τέμνει το γυμνάσιο με το νέο πολιτιστικό κέντρο, παππούδες γκρινιάζουν στο καφενείο - περισσότερο από συνήθεια παρά από πραγματική απογοήτευση - ενώ απ' έξω, καθαρίστριες με κουρασμένα πρόσωπα ξεβουλώνουν τα φρεάτια των υπονόμων από σωρούς πολύχρωμων προεκλογικών φυλλαδίων ο καιρός στέκει ακόμη αναποφάσιστος από πάνω μας, σερβιτόρες ψειρίζουν το ταμείο όσο το αφεντικό χαζεύει τα γκάλοπ, το φυτό στο σαλόνι μεγαλώνει αδιόρατα, έρωτες γεννιούνται και πεθαίνουν πάνω στα πληκτρολόγια και η κυρία Δέσποινα πίνει, όπως κάθε Τρίτη πρωί, έναν διπλό ελληνικό γλυκό στο απέναντι μπαλκόνι και συλλογίζεται την ζωή που δεν έζησε και την ταπετσαρία στο μπάνιο, που άρχισε να ξεθωριάζει. κι εμείς, αναμένουμε τις επόμενες εκλογές, να συζητήσουμε ξανά την αναπάντεχη άνοδο του Βελόπουλου ενώ το μόνο που θέλω στην πραγματικότητα, είναι να στέκομαι και να παρατηρώ τα χείλη και την γλώσσα σου, καθώς προφέρουν με σοβαρότητα αυτό το "βου" και το "λου" στο όνομα του 

[astratv]

ΣΥΡΙΖΑ: Με απολυμένες καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών συναντήθηκαν βουλευτές

Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ τόνισαν ότι το κόμμα θα συνεχίσει να συμπαρίσταται στις απολυμένες καθαρίστριες του ΥΠΟΙΚ. Με αντιπροσωπεία των απολυμένων καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών – ΑΑΔΕ συναντήθηκαν σήμερα στη Βουλή οι Κώστας Ζαχαριάδης, τομεάρχης Εσωτερικών, Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, τομεάρχης Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, Τρύφων Αλεξιάδης, αν. τομεάρχης Οικονομικών και Διονύσης…

[all24news]

Στα βαρέα και ανθυγιεινά εντάσσονται οι σχολικές καθαρίστριες

Στα βαρέα και ανθυγιεινά εντάσσονται οι σχολικές καθαρίστριες

Στα βαρέα και ανθυγιεινά εντάσσονται οι σχολικές καθαρίστριες , με τροπολογία των Υπουργείων Εσωτερικών και Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης & Κοινωνικής Αλληλεγγύης. (more…)

[portaikos]

Δήμος Βισαλτίας: Οι σχολικές καθαρίστριες που προσλαμβάνονται

Δήμος Βισαλτίας: Οι σχολικές καθαρίστριες που προσλαμβάνονται

Εκδόθηκε ο τελικός Πίνακας κατάταξης και βαθμολογίας των επιτυχόντων προσληπτέων, της υπ’ αριθμ. 8965/21-08-2020 Ανακοίνωσης του Δήμου Βισαλτίας.

Ο Πίνακας αφορά στους επιτυχόντες, για τη σύναψη σύμβασης εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου, συνολικά δώδεκα (12) ατόμων, που θα απασχοληθούν στην καθαριότητα σχολικών μονάδων στο Δήμο Βισαλτίας.

[embeddoc url=”http://www.dimosvisaltias.…

[justforbooks]

Εμένα με αρρωσταίνει η «διαρκής ενημέρωση για τον Covid-19»

Κοντινά σε μάσκες και αναπνευστήρες. Επανάληψη τα συμπτώματα, για να τα εμπεδώσουμε και να τα νιώσουμε ένα-ένα. Αναφορές στην τάδε ακραία περίπτωση, σ' εκείνο το υποκείμενο νόσημα που δεν το ήξερες, αλλά τώρα το νιώθεις να επεκτείνεται σε όλο σου το σώμα. Στα ενδιάμεσα σκάει και η «ενημέρωση» περί ευθύνης. Άνθρωποι που πρέπει να φαγωθούν, να καταναλωθούν, να γίνουν κομματάκια μπροστά στο κοινό των σόσιαλ ή της τηλεόρασης: «υγειονομικές βόμβες»(!) οι πολίτες που επιστρέφουν, για να μη λουστούν την καραντίνα στα ξένα (νόμιμο). «Επιτήδειος» κάποιος που βάδισε να ξεμουδιάσει (νόμιμο). «Ανεύθυνος» κάποιος που λιάζεται στον δρόμο για το φαρμακείο (νόμιμο).

Ταυτόχρονα, σκηνές απ' τη ζωή και τα (ανύπαρκτα) έργα διαφόρων σπουδαιοφανών. Μια νέα, κατώτερη βαθμίδα πιθανών τηλεοπτικών εκπομπών εφευρίσκεται κάθε μέρα. Νέοι τρόποι να μάθουμε πώς κυλάει η μέρα κάθε τηλεοπτικής ή instagram-ικής περσόνας στο μόνιμο ριάλιτι που είναι η ζωή της. Ευτυχώς, δεν θα στερηθούν τη διαρκή παρακολούθηση που τις νοηματοδοτεί. Δεν θα λείψουν τα βίντεο, οι οικογενειακές φωτογραφίες, τα πλάνα από το σπιτικό τους. Δεν θα σπάσει η ναρκισσιστική σάγκα. Θα συνεχίσει να παράγει «θόρυβο».

Γιατί να μάθουμε πέντε πράγματα για τη ζωή των γυναικών που λιώνουν στα ταμεία των σούπερ μάρκετ; Γιατί να πληροφορηθούμε τι μισθό παίρνουν αυτοί οι ντελιβεράδες; Καλύτερα κουτσομπολίστικα χυλώδη ρεπορτάζ για το τι έκανε ο κ. Τσιόδρας προ δεκαετίας και γυαλιστερές φωτογραφίες από ψευτο-σελέμπριτις που αθλούνται μες στο δωμάτιό τους (μεγάλο όσο το σπίτι ενός κανονικού ανθρώπου).

Οι κανονικοί άνθρωποι, οι σκουπιδιάρηδες, οι μανάβηδες, οι καθαρίστριες, οι φροντιστές αρρώστων και ηλικιωμένων, εκθειάζονται ως «αφανείς ήρωες» και τέτοιοι παραμένουν ‒ αφανείς. Οι ήρωες της υγειονομικής κρίσης στερούνται την προσοχή που τους αξίζει. Νοσηλευτές, βοηθητικό προσωπικό, απολυμαντές, φαρμακοποιοί, κλεισμένοι στις ΜΕΘ ή όρθιοι πίσω απ' τον πάγκο του φαρμακείου τους, ξεχτένιστοι και ξενυχτισμένοι κάνουν την πραγματικά σπουδαία δουλειά τους, ενώ η ουσιαστική προσοχή στρέφεται σε facebook-ικές περσόνες και τηλεπαρουσιαστές που αναλαμβάνουν ένα εξωπραγματικό έργο: να διασκεδάσουν, να τρομοκρατήσουν, να θρηνήσουν και να νουθετήσουν ταυτόχρονα. Ο κοινωνικός ρόλος των δημοσιογράφων, η δική τους ατομική ευθύνη τον καιρό της κρίσης, απασχολεί ελάχιστους καλούς δημοσιογράφους. Ξεχωρίζουν σαν μύγες μέσα σε κομμένο γάλα.

Παράλληλα, η συστηματική υποβίβαση προσφύγων και μεταναστών στο status του μη ανθρώπου συνεχίζεται. Ενώ είδαμε, πριν από το ξέσπασμα του Covid-19, βίντεο και σχόλια όπου οι περίφημοι συμπολίτες μας επιχαίρουν το στοίβαγμα, το ξύλο, την τρομοκράτηση προσφύγων και μεταναστών, συμβάλλοντας έτσι στη μετατροπή τους σε ανθρώπινα μαμούνια, σε βρώμικα παράσιτα που επιβουλεύονται την ελληνική χλόη, βλέπουμε τώρα την αγωνία μήπως κολλήσουν το χτικιό. Αγωνία που ουσιαστικά σημαίνει ότι απλώς δεν θέλουμε να μας το φέρουν και από δω. Τώρα συνειδητοποιούμε πόσο χρόνο κατασπατάλησε η Ευρώπη. Τώρα ζητάμε σοβαρό σχέδιο για το άσυλο και σοβαρή στήριξη μεταξύ κρατών-μελών.

Καθημερινά, ο casual σεξισμός κάθε τηλεοπτικού σχολιαστή αγγίζει νέα ύψη. Για μερικές/-ούς καραντίνα σημαίνει ένα δωμάτιο όπου η μαμά και ο μπαμπάς ουρλιάζουν ή δέρνονται. Σημαίνει ότι ο μπαμπάς πίνει λίγο παραπάνω και γίνεται τρομακτικός, ότι ο παππούς, κάποιος πατριάρχης ή μια εξουσιαστική σύζυγος έχουν νεύρα, μια χαμένη δουλειά και περισσότερο ελεύθερο χρόνο. Σημαίνει ξεσπάσματα πάνω στους υπόλοιπους και καθεστώς τρόμου μες στο «σπίτι». Οι ιδιωτικοί χώροι όπου τα παιδιά και οι σύζυγοι αισθάνονται μόνιμη απειλή υπάρχουν, αλλά, δημόσια, δεν μας απασχόλησαν αρκετά.

Η καραντίνα έγινε ευκαιρία για αστειάκια και «δημοσιογραφία» υψηλού επιπέδου, όπου η γυναίκα παρουσιάζεται ως η κλασικά ανυπόφορη υστερική σκύλα και ο άντρας ο σοβαρός, ορθολογικός τυπάκος που δυσφορεί(!) κλεισμένος μέσα. Ευκαιρία βρήκαν να μας πουν ότι ο ρόλος των γυναικών είναι το μαγείρεμα και η παροχή οικιακών υπηρεσιών.

Προφανώς, κάποιες ευχαριστιούνται το μαγείρεμα ή το σπίτι τους. Αυτό δεν μειώνει σε τίποτα τη σιχαμάρα που νιώθουν για τη γλώσσα της πατριαρχίας και τις τηλεπερσόνες που την επιστρατεύουν σχεδόν μηχανικά, ξεχνώντας ότι η περιβόητη «θέση της γυναίκας» είναι σε όποιο δωμάτιο του σπιτιού γουστάρει ή και εκτός σπιτιού, στο προεδρικό μέγαρο για παράδειγμα.

Το τρομακτικό ψυχολογικό αποτύπωμα της ανεύθυνης ενημέρωσης εντείνει και η νέα γλώσσα, ιατρικοφανούς έμπνευσης, που συνοδεύει εικόνες από ΜΕΘ και νοσοκομεία. Ο συνδυασμός δουλεύει. Σε κολλάει στο κινητό σου, στην τηλεόραση, στο διαρκές ψυχαναγκαστικό σκρολ. Μέχρι να λιώσει το μυαλό καμία εικόνα με κρεβατωμένους ετοιμοθάνατους, καμία ανάλυση για τα κρούσματα δεν φτάνει. Πολλοί νιώθουν μια αίσθηση άγχους και ενοχής αν αφήσουν το κινητό κάτω, κλείσουν λιγάκι τα σόσιαλ και καθίσουν κάπου ήρεμα. Στο ντους, στο μαγείρεμα, στο νευρωσικό καθάρισμα, η οθόνη-λουρί τούς τραβάει πίσω στην κατανάλωση ειδήσεων. Τσακίζει οποιοδήποτε κουράγιο να δουν μια ταινία, ν' ακούσουν λίγη μουσική, να χαθούν σε μια πολύωρη συνομιλία.

Όλο αυτό το μείγμα είναι βαρύ ψυχολογικά και, νομίζω, κάπως αρρωστημένο. Μια που είμαστε στις μέρες της ευθύνης, λοιπόν, ας αναλάβουμε να προστατεύσουμε ��μάς και όσους αγαπάμε από την έκθεση σε φρικώδεις, μελοδραματικές, μισανθρωπικές ή προκλητικά σεξιστικές αναλύσεις. Γι' αυτούς που έχουν τηλεόραση να η ευκαιρία να την ξεφορτωθούν!

Daily inspiration. Discover more photos at http://justforbooks.tumblr.com

[serresvoice]

Δήμος Σερρών: Ξεκίνησαν οι αιτήσεις για προσλήψεις σχολικών καθαριστριών

Δήμος Σερρών: Ξεκίνησαν οι αιτήσεις για προσλήψεις σχολικών καθαριστριών

Ο Δήμος Σερρών θα προσλάβει (80) ογδόντα καθαρίστριες με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου, (22) μερικής απασχόλησης και (58) πλήρους απασχόλησης για τον καθαρισμό των σχολικών μονάδων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπ/σης του Δήμου Σερρών.

Οι συμβάσεις είναι ορισμένου χρόνου και η αξιολόγηση γίνεται με μοριοδότηση. Η ανακοίνωση, η αίτηση και το παράρτημα της ανακοίνωσης έχουν…