#θελα

[romios-gr]

Έτσι θα ‘θελα τη ζωή… Σαν τότε.. που μύριζε γαζία, αγιόκλημα και γιασεμί. Καθάρια, ηλιόλουστη, που ήταν η πλάση. Δεν ήταν κλουβιά τα σπίτια. Μοσχοβολούσε ασβεστωμένη αυλή, χαμομήλι και μαντζουράνα, σγουρός, πλατύφυλλος βασιλικός. Σαν τότε… που υπήρχε γειτονιά κι ανέμελα σφυρίζαν τα παιδιά. Μοίραζαν το ψωμί και τις έγνοιες τους οι άνθρωποι. Είχαν ήθη και έθιμα, στόχους κι ιδαν... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/etsi-tha-thela-ti-zoi-san-tote-poy-myrize-gazia-agioklima-kai-giasemi/

[itsdecemberunderground]

Πληρώνω όσο όσο για να διαβάσει κάποιος και να δώσει το μάθημα για μένα.

[allo-frouto]

Κοιμάσαι;

Ευτυχώς, όχι.

[asterosconi]

είδα κάτι όμορφο και σε θυμήθηκα, πόσο θα θελα να ήσουν εδώ

[anemodarmenhh]

Πραγματικά, θα 'θελα τόσο πολύ να φύγω. Σας έχω βαρεθεί. Όλους.

[nero-sth-varka]

Να μ’ αγαπάς πως το ‘θελα..

[ippokampos]

Σε όλα τα παραπάνω να προσθέσουμε ότι το να δαιμονοποιούμε τα άτομα που απασχολούνται με αυτό τον τρόπο ανεξαρτήτως επιλογής τους ή όχι, καθώς και η απαγόρευση της σεξεργασιας άνευ όρων δεν είναι η λύση. Γιατί αυτά τα άτομα δε θα σταματήσουν μαγικά να βιοποριζονται ετσι, ίσα ίσα η ζωή και η δουλειά τους θα γίνουν ακόμα πιο επικίνδυνες και περιθωριοποιημένες. Το να μπαίνει (τ)@ σεξεργαζομεν@ σε αμάξια αγνώστων, οταν δεν έχει άλλη επιλογή για να ζήσει, δεν είναι βελτίωση, είναι ακόμα χειρότερο.

Επομένως, να λαμβάνουμε την πραγματικότητα υπόψη. Η εξαφάνιση των αρνητικών συνεπειών δε γίνεται με ένα κλικ. Έχουμε καθήκον να είμαστε δίπλα σε όσα δουλεύουν στη βιομηχανία του σεξ γιατί το κράτος δεν είναι, γιατί δεν τους παρέχει δομές υποστήριξης, στέγασης, περίθαλψης, σίτισης κλπ. Είναι θανάσιμο να τ@ γυρνάμε κι εμείς την πλάτη.

Το onlyfans δεν είναι δουλειά, είναι αυτοταπείνωση ...🥹🥲Σόρρυ

[pws-skata-empleksa-pali]

Το ποσο θα θελα μια σφιχτη αγκαλια τωρα δε λεγεται.

[psychotiko-epeisodio]

Θα 'θελα να 'ρθεις σήμερα,

και να φέρεις μαζί σου ότι μου πηρες από την μέρα που έφυγες,

Το γέλιο μου,

Την ζεστασιά,

Μα και το δάκρυ μου.

Δεν γελάω από τότε,

μα ούτε και κλαίω.

Έχω αυτό το κενό που σου αφήνει κάθε φυγή ,

ενώ την συνοδεύει μια επιτακτική ανάγκη ,

να εφευρέσεις έναν τρόπο,

που να κάνει τα πράγματα διαφορετικά.

Και όταν δεν υπάρχει αυτός ο τρόπος

και νιώθεις τα χέρια σου δεμένα ,

είναι σαν να έχεις γύρω σου χιλιάδες τοίχοι φτιαγμένα από μπετόν ,

Που σε κάνουνε να νιώθεις φυλακισμένος μέσα στην ελευθερία σου .

Έτσι νιώθω που λες,

Τώρα που δεν είσαι εδώ.

26-12

*Η μέρα που σε ξαναείδα.

[fegg4ropetra]

Σάββατο 4/1/24 (2:48π.μ.)

Ξέρεις κάτι;

Φοβάμαι.

Κι αυτό είναι κάτι που δεν το έχω ξαναπεί σε άνθρωπο.

Φοβάμαι να αφεθω σε κάποιον όσο κι αν το αποζητώ. Φοβάμαι να εμπιστευτώ τους ανθρώπους γιατί έχω πληγωθεί επανειλημμένα από ατομα που έδωσα τα πάντα για να είναι χαρούμενοι. Φοβάμαι να ανοιχτω γιατί υπήρξαν άνθρωποι που τους έδειξα το μέσα μου και αποφάσισαν πως δεν τους ήταν αρκετό ή τους ήταν πάρα πολύ. Φοβάμαι να αφήσω τα τείχη μου να πέσουν γιατί υπήρξαν άτομα στη ζωή μου που ��ε ανάγκασαν να τα υψώσω τόσο ψηλά. Φοβάμαι να νιώσω άνετα με το να είμαι ο εαυτός μου κοντά σε άλλους γιατί έχω αποκαλεστει στο παρελθόν περίεργη, κριντζ, ευαίσθητη, φλώρος και όλα αυτά τα επίθετα που πετάνε τόσο ανιδεα άτομα χωρίς καν να καταλαβαίνουν το αντίκτυπο που μπορεί να έχουν αυτες οι λέξεις σε κάποιον. Φοβάμαι να γελάσω πολύ μη νομίζουν ότι είμαι χαζοχαρουμενο.

Τέλος, φοβάμαι να αγαπήσω και να ερωτευτώ γιατί ξέρω πως κανείς δεν μπορεί να αγαπήσει όπως εγώ. Δεν είχε βρεθεί μέχρι τώρα αυτός ο άνθρωπος που να με κάνει να ξεχάσω αυτούς τους φόβους μου.

Βλέπω γύρω μου φίλους, φίλες και γνωστούς να πηγαίνουν απ' τη μια σχέση στην άλλη. Να αφήνονται, να πληγώνονται, να μαζεύουν τα κομμάτια τους και να προχωράνε στον επόμενο μέχρι να βρεθεί αυτός ο ένας/μια που ελπίζουν να πάρει όλα αυτά τα κομμάτια και θα κάνει ξανά ένα.

Κάνω συζητήσεις για ρομαντισμό, έρωτα και αγάπη και ακούω συνεχώς γύρω μου για τοξικότητα, red flags, tinder, σεξ και one night stands. Φλερτ απ' το Instagram, messenger, Snapchat... Μιλάνε με 1,2,3 και 4 ταυτόχρονα για να αποφασίσουν ποι@ είναι καλυτερ@ για να βγούνε ραντεβού. Είναι η εποχή του περιστασιακού σεξ και της μοναξιάς που θέλουν μεταφράζουν ως ανεξαρτησία.

Υπάρχουν κάποιοι άλλοι, λίγοι θα λεγα, άνθρωποι εκεί έξω που ψάχνουν το άλλο τους μισό. Είναι μερικές ρομαντικές ψυχές που τρέφουν ακόμα ελπίδα για έναν έρωτα όπως παλιά. Όπως αυτούς που μας περιγράφουν γονείς και παππούδες. Έναν έρωτα ��ου γι αυτόν γράφονται ταινίες, ποιήματα και βιβλία ολόκληρα.

Έναν τέτοιο έρωτα θα ήθελα κι εγώ να ζήσω κάποια στιγμή στη ζωή μου. Εγώ όμως δεν θα θελα να βρω το άλλο μου μισό γιατί πολυ απλά ποτέ δεν ένιωσα μισή. Έχω νιώσει κενή, έχω νιώσει να μου λείπει κάτι, έχω νιώσει απώλεια και πόνο. Απογοήτευση και στεναχώρια. Ποτέ όμως δεν ένιωσα μισή.

Γι αυτό λοιπόν εγώ θα ήθελα σε αυτή τη ζωή να βρω το άλλο μου ολόκληρο. Τον άνθρωπο που θα εμφανιστεί στη ζωή μου απ' το πουθενά όπως έκανες εσύ. Τον άνθρωπο που θα μου προσφέρει την αγάπη που έζησε η μαμά μου. Βλέπεις είχα πολύ όμορφο παράδειγμα για το τι θα πει έρωτας. Οι γονείς μου όποτε μάλωναν ο μπαμπάς μου έφευγε και γυρνούσε μετά από λίγη ώρα με λουλούδια και μια ζεστή αγκαλιά. Δεν άφηνε ποτέ καν��ναν να μπει ανάμεσα τους είτε αυτό ήταν οικογένεια είτε φίλοι είτε εχθροί.

Έναν λοιπόν σαν τον μπαμπά μου, Που ακόμα κι αν δεν είχα τη τυχη να τον ζήσω για πολύ, απ' τις ιστορίες που ακούω ξέρω πως ήταν ένας άνθρωπος που άξιζε να γίνεις χαλί να σε πατήσει.

Έναν άνθρωπο σαν τον μπαμπά μου...

Κι ας του βάζουν στην σήμερον ημέρα τη ταμπέλα του daddy issues...

ΥΓ. Με σένα ο μόνος φόβος που είχα στο κεφάλι μου ήταν να με δεις όπως με βλέπω εγώ. Αλλά ποτέ δεν σου είπα πως ταυτόχρονα ευχομουν να με δεις όπως είδα εγώ εσένα.

Οπότε ναι ευχομουν να με έβλεπες όπως σε βλέπω εγώ. Γιατί ίσως έτσι να μη με άφηνες τόσο εύκολα.

[uselessmind]

Πόσο άδικο για κάποιες αισθήσεις να μην μπορείς να κρατήσεις αναμνήσεις...

Πόσο θα θελα δίπλα από την φωτογραφία σου να έχω την γεύση των χειλιών σου.

[lum1nous-darkness]

Εντροπία

Σου έλεγα για το φαινόμενο της πεταλούδας/

μου έλεγες πως είναι όμορφα τα μάτια μου

Και είχα για μια στιγμή πειστεί,

πως μπορούμε να τα χουμε όλα:

την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτατο.

.

Μα οι αυταπάτες πάντα σπαζουνε με κρότο,

κι αλήθεια, το έχω αποδεχτεί πια:

Ο πόνος γεννά την χαρά, η ήττα την Νίκη,

Η συντριβή την πρόοδο.

(και μες στις αντιφάσεις του ο κόσμος προχωρά)

.

Μα θα θελα τόσο να γινόταν

να γνωρίσεις τον άνθρωπο που έγινα χάρη σε Εσένα.

Κι ας παραβιάζει αυτή η επιθυμία,

τον δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής.

.

Να πάει να γαμηθει και το βέλος του χρόνου.

Δεν ζήσαμε τόσα για να κολλήσουμε,

σε μαθηματικούς φορμαλισμούς.

[allo-frouto]

Θα το σκεφτωωω

Μην καείς πρόσεξε!

[mple-selhnhh]

Θα ‘θελα τόσο πολύ να σε εντυπωσιάσω.

Η μοναδική μας νύχτα ήταν ξαφνική και σύντομη

σαν μια μπόρα.

Ούτε που πρόλαβα να αρχίσω.

Ούτε που πρόλαβα να σου πω την μοναδική μου ιδιότητα.

Είμαι συλλέκτης.

Μαζεύω το πιο σκληρό και άγριο πράγμα του κόσμου:

Στιγμές

Όταν έχω αυτό το ξαφνικό πόθο να πετάξω,

και δεν έχω πού να πετάξω,

κρύβομαι στην συλλογή μου.

Γμάτη καφέδες, μποξέρ, χορευτές,

τυχαία αγγίγματα, βρισιές,

τρυφερούς παρανόμους, στοές, συναντήσεις, κραυγές,

σιωπές χωρισμούς,

λόγια, λόγια, λόγια…

Έτσι και αλλιώς τα πράγματα θα κυλήσουν όπως θέλουν αυτά.

Η ζωή ξέρει

κι εγώ την εμπιστεύομαι.

Είμαι από αυτούς που πάντα κάπνιζαν φθηνά τσιγάρα.

[Φτηνά τσιγάρα - 2000]

[ek-genetis-katarameni]

Πόσο θα θελα να γινω ο λόγος που θα εμπιστευτείς ξανά τους ανθρώπους. Να ρίχνω μέλι και όχι αλάτι στις πληγές σου. Να γινω ο λογος που θα χαμογελάς. Να έρθει η αγάπη να φωλιασει στην καρδούλα σου και να γιατρέψει κάθε πληγή που έχεις.

Ίσως.

Πολύ γλυκά και ζεστά λόγια και ευχαριστώ, και μόνο που μπήκες στον κόπο να νιώσεις και να μοιραστείς κάτι τέτοιο μαζί μου.

Ωστόσο, οι άνθρωποι την εμπιστοσύνη μου δεν θα την κερδίσουν ποτέ ξανά και είμαι εντάξει με αυτό, όλο και περισσότερο με κάθε μέρα που περνάει.

Όσο ανέλπιδο και αν ακούγεται, είναι λυτρωτικό, γιατί είχα κάποτε την εντύπωση ότι μπορούν να επηρεάσουν την ευτυχία μου, ότι υπάρχει αγάπη και ενδιαφέρον στις καρδιές τους, αλλά ήμουν λάθος και το πλήρωσα ακριβά.

Πλήρωσα την επιμονή και την υπομονή μου.

Πλήρωσα την εμπιστοσύνη, την ενέργεια και τον χρόνο που σπατάλησα, να γιατρεύω πληγές υπάρξεων που στιγμή δε νοιάστηκαν για τις δικές μου.

Πλήρωσα αρκετά, αλλά πλέον τα έχω εξοφλήσει όλα επιτέλους και είμαι καλά.

Κλισέ, αλλά είναι από τα πιο αληθινά πράγματα που μπορώ να σου πω.

Ίσως κάποια μέρα αλλάξει αυτό και κάποιος άνθρωπος, σαν εσένα με την προθυμία και τη ζεστασιά σου, μου αποδείξει το ακριβώς αντίθετο.

Ίσως πάλι, δεν αλλάξει τίποτα απολύτως και παραμείνω έτσι ακριβώς, μ�� μια ευτυχία εξαρτώμενη από τον ίδιο μου τον εαυτό και μόνο.

Ίσως μπορέσω να χαμογελάσω με την ίδια ειλικρίνεια που μπορούσα κάποτε.

Ίσως.

Σ'ευχαριστώ πολύ για την υπενθύμιση και την γλυκύτητα των σκέψεων σου.

Την αγάπη μου.💌

[lodeur-de-la-pluie]

“Αγαπάω τ’ ό,τι θλιμμένο στον κόσμο,

Τα θολά τα ματάκια, τους άρρωστους ανθρώπους,

Τα ξερά, γυμνά δέντρα και τα έρημα πάρκα,

Τις νεκρές πολιτείες, τους τρισκότεινους τόπους.

Τους σκυφτούς οδοιπόρους που μ ένα δισάκι

Για μια πολιτεία μακρινή ξεκινάνε.

Τους τυφλούς μουσικούς των πολύβουων δρόμων,

Τους φτωχούς, τους αλήτες, αυτούς που πεινάνε

Τα χλωμά τα κορίτσια που πάντα προσμένουν

Τον ιππότη που είδαν μια βραδιά στο όνειρό τους

Να φανεί απ τα βάθη του απέραντου δρόμου

Τους κοιμώμενους κύκνους πάνω στ’ ασπροφτερό τους

Τα καράβια που φεύγουν για καινούρια ταξίδια

Και δεν ξέρουν καλά αν θα γυρίσουν ποτέ πίσω

Αγαπάω, και θα θελα μαζί τους να πάω,

Κι ούτε πια να γυρίσω

Αγαπάω τις κλαμένες, ωραίες γυναίκες

Που κοιτάνε μακριά, που κοιτάνε θλιμμένα.

Αγαπώ σε τούτον τον κόσμο ό, τι κλαίει

Γιατί μοιάζει με μένα.”

–Νίκος Καββαδίας, ''Αγαπάω''