#θέσεων

[justforbooks]

Ιωάννα Μπουραζοπούλου

Η ολοκλήρωση της περίφημης «Τριλογίας του Δράκου της Πρέσπας» αποδεικνύει ότι πρόκειται για μια από τις πιο απρόβλεπτες, ουσιαστικές και συνεπείς συγγραφείς.

Αν έγραφε αποκλειστικά στα αγγλικά, θα ήταν η λατρεμένη συγγραφέας του αγγλοσαξονικού κόσμου, αφού τα βιβλία της ξεπερνούν τα σύνορα, μιλώντας για κόσμους πέρα από τη φαντασία, για επιβλητικούς δράκους και για πολιτικά συστήματα του μέλλοντος, για νερά που μας παρασέρνουν, μας βυθίζουν και μας εξιλεώνουν. Ήδη πάντως η «Guardian» της έχει αποδώσει φόρο τιμής, ενώ οι αμέτρητοι φανατικοί αναγνώστες της επιμένουν ότι αυτή είναι η ελληνική, γυναικεία απάντηση στον Τόλκιν, με μεγαλύτερη πολιτική συνείδηση και πιο στιβαρή λογοτεχνική ταυτότητα. Γιατί η αλήθεια είναι ότι η Ιωάννα Μπουραζοπούλου από το πρώτο της βιβλίο, «Το μπουντουάρ του Ναδίρ» (τα βιβλία της κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Καστανιώτη) μέχρι σήμερα, δηλαδή πάνω από μια εικοσαετία, αποκαλύπτει με συνέπεια έναν δικό της, ιδιοσυγκρασιακό κόσμο και εκπλήσσει με την ικανότητα που έχει να δανείζεται στοιχεία από διαφορετικούς τομείς –τέχνες, επιστήμες, λογοτεχνία– και να ενσωματώνει αλλότρια πλάσματα και ευφάνταστες συνθήκες, που μοιάζουν να είναι κάθε φορά περισσότερο οικείες ακριβώς επειδή κάποιοι τις αποκαλούν φανταστικές. Άλλοι έχουν αποκαλέσει το έργο της επιστημονικής φαντασίας, αν και σπάνια αναφέρεται στις επιστήμες παρά μόνο ως συστήματα, άλλοι δυστοπικό, παρότι παραμένει κατά βάση αισιόδοξο, και άλλοι απλώς το θεωρούν συνυφασμένο με τη λογοτεχνία του φανταστικού. 

Ίσως καλύτερα να μιλούσαμε για ρεαλιστικές αλληγορίες – με τον ίδιο τρόπο που οι αρχαιοελληνικοί μύθοι και θεοί είχαν την τάση να προσωποποιούν τις πιο ακραία πραγματικές καταστάσεις και αισθήματα. Δεν μπορώ να μην τη ρωτήσω αν συμφωνεί με το ότι οι φανταστικές μορφές που επικαλείται στα βιβλία της δεν είναι παρά διαφορετικοί τρόποι για να δηλωθεί το πραγματικό. «Δεν έχετε άδικο, πραγματεύομαι ρεαλιστικά ζητήματα, για μην πω επίκαιρα», είναι η σύμφωνη γνώμη της για το πού ακριβώς θα μπορούσε να ανήκει το πολύπτυχο έργο της. «Ακόμη κι όταν εισχωρεί η μεταφυσική στην πλοκή, δεν εκφράζει παρά τη διαχρονική αγωνία μας για τα μεγάλα και αναπάντητα υπαρξιακά ερωτήματα. Εκείνο που εντάσσει τα έργα μου στη λογοτεχνία του φανταστικού είναι ότι αλλοιώνω σκόπιμα μια παράμετρο της πραγματικότητας. Η συγκεκριμένη παράμετρος ξεφεύγει από το εφικτό, αγγίζει το απίθανο και ανοίγει την πόρτα στη μαγεία του φανταστικού. Έτσι όλες οι υπόλοιπες παράμετροι της σύγχρονης πραγματικότητας υποχρεώνονται να αναδιαταχτούν για να την αντιμετωπίσουν, δηλαδή να την κατανοήσουν, να την αιτιολογήσουν, να την ελέγξουν ή να την αξιοποιήσουν. Παρακολουθούμε πώς συμπεριφέρονται οι θεσμοί μπροστά στο αδιανόητο –το κράτος, η επιστήμη, η τέχνη, η αγορά– και πώς αντιδρούν οι πληθυσμοί. Μέσα σε ένα τέτοιο φόντο αναπτύσσεται ο μικρόκοσμος των ηρώων, τα πάθη, τα διλήμματα και οι επιδιώξεις τους. Γεννιούνται έτσι φρέσκιες ιδέες και οπτικές, γιατί το φανταστικό επιτρέπει τολμηρότερους συλλογισμούς από τον ρεαλισμό».

Στο άκουσμα και μόνο των λέξεων «ρεαλισμός» και «φανταστικό», ο νους πηγαίνει αυτομάτως στον Κάφκα και έχω την αίσθηση ότι από την πολύ καφκική «Ενοχή της αθωότητας» μέχρι την «Τριλογία του Δράκου» είναι κυρίαρχη η αλλοτρίωση που οφείλεται στην επιβολή μιας στρεβλής ιδεολογίας στο όνομα μιας παράδοξης αντίστροφης δικαιοσύνης. Αναρωτιέμαι λοιπόν αν, σε αυτό το καφκικό πλαίσιο, είμαστε τελικά όλοι θύματα (αλλά και θύτες) των απόλυτων θέσεων και ιδεών που επιβάλλουμε στους άλλους και στον εαυτό μας. «Είμαστε θύματα του πόθου μας για μια απόλυτη αλήθεια και έναν προβλέψιμο κόσμο» είναι η καίρια απάντησή της Ιωάννας Μπουραζοπούλου. «Τέτοιοι πόθοι είναι μάλλον ανεδαφικοί. Αποτελούν ωφέλιμα κίνητρα προόδου, μας κρατούν σε εγρήγορση ως ιδανικά, αλλά μας παγιδεύουν ως προορισμοί. Όταν πιστέψουμε ότι κατέχουμε την απόλυτη αλήθεια ή ότι ελέγχουμε τους μηχανισμούς του σύμπαντος, γινόμαστε αυτοκαταστροφικοί, δογματικοί, συχνά ολ��θριοι για τους γύρω μας. Πιστεύω πως η αμφιβολία ανοίγει περισσότερα μονοπάτια σκέψης και οδηγεί σε πιο ευρηματικές λύσεις από τη βεβαιότητα. Είναι πιο σπλαχνική, πιο ανεκτική και πιο ανθεκτική στα χτυπήματα του απρόβλεπτου».

Ειδικά αυτό το στοιχείο του ξαφνικού, του απρόβλεπτου και της έκπληξης επικρατεί στα βιβλία της, τα οποία εμφανίζουν πάντα ασύλληπτες ανατροπές. Αυτό διαπιστώσαμε ήδη από το πρώτο βιβλίο της περίφημης «Τριλογίας του Δράκου της Πρέσπας», που ξεκίνησε πριν από μια εικοσαετία με την «Κοιλάδα της Λάσπης», η οποία απέσπασε το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών, και τώρα ολοκληρώνεται με τη «Μνήμη του Πάγου». Σε αυτό το τελευταίο μέρος η δράση εντοπίζεται στο σημείο όπου συναντιούνται τρεις χώρες, η Ελλάδα, η Βόρεια Μακεδονία και η Αλβανία, στη Μεγάλη Πρέσπα, και όπου εμφανίζεται ένας δράκος τον οποίο κανείς δεν έχει δει, για τον οποίο κάθε τόπος έχει τη δική του ερμηνεία, μπολιασμένη από τοπικές δεισιδαιμονίες, προκαταλήψεις, ερμηνείες και τραύματα. Αναρωτιέται τελικά κανείς αν αυτές οι χώρες μαστίζονται από τη διχόνοια ακριβώς επειδή μοιάζουν τόσο, καθώς τρέφουν κοινούς φόβους και ελπίδες.

Η ίδια συμφωνεί ότι είναι όντως έτσι: «Αυτό ακριβώς πιστεύω. Εδώ και αιώνες πορευόμαστε αντάμα με τους βαλκανικούς λαούς και έχουμε περισσότερες ομοιότητες από όσες παραδεχόμαστε. Υπήρξαμε συμπολίτες και συμπολεμιστές σε κοινούς αγ��νες, οι διαδρομές μας πλέκονταν διαρκώς, έχουμε παρόμοια δημοτικά τραγούδια, χορούς, γεύσεις στο τραπέζι. Ταλαιπωρηθήκαμε και ταλαιπωρούμαστε από τις ίδιες κακοδαιμονίες, παρεμβάσεις ισχυρών κρατών στα εσωτερικά μας, οικονομική και πολιτική εξάρτηση, αναγκαστική μετανάστευση. Όλες οι οικογένειες της νότιας Βαλκανικής έχουν μέλη που έφυγαν στο εξωτερικό για μια καλύτερη ζωή· δηλαδή η "καλύτερη ζωή" δεν είναι εδώ; Ματώσαμε και ματώνουμε σε εμφύλιους πολέμους, επειδή η φτώχεια και η απογοήτευση φέρνουν πίκρα και οργή. Τότε στρεφόμαστε κατά του αδελφού, που είναι εξίσου αποδεκατισμένος με εμάς, αφού δεν μπορούμε να στραφούμε κατά του ισχυρού. Βρίσκουμε παρηγοριά σε φαντασιώσεις εθνικού μεγαλείου, προορισμένες να μην επαληθευτούν ποτέ, αφού δεν δομήθηκαν με υλικά αλήθειας και ρεαλισμού. Ανεχόμαστε τη μάστιγα της διαφθοράς και συντηρούμε το πελατειακό κράτος, γιατί εξυπηρετεί πρόσκαιρους στόχους μας, αλλά καταστρέφει το μέλλον και μεγεθύνει τη συλλογική κατάθλιψη, την ηττοπάθεια. Ο μέσος Βαλκάνιος ζει ολημερίς με αυτές τις αντιφάσεις, παγιδευμένος σε έναν φαύλο κύκλο, νιώθοντας ανίσχυρος και μόνος. Θα ήταν προτιμότερο να αντλήσουμε αυτοπεποίθηση από τις ομοιότητές μας με τους γείτονες, για να νικήσουμε το φάντασμα της εθνικής μοναξιάς. Να γιορτάσουμε τις διαφορές μας, αντί να τις αφήνουμε να μας χωρίζουν, να ξεπεράσουμε επιτέλους τον φόβο. Εάν δεν αγαπήσουμε τον γείτονα που μας μοιάζει, πώς θα αγαπήσουμε τον εαυτό μας; Και αν δεν αγαπήσουμε τον εαυτό μας, πώς θα βρούμε τη δύναμη να τον αλλάξουμε;».

Εξού και ότι η αγάπη κυριολεκτικά σώζει, στο ενίοτε ασφυκτικό σύμπαν της Μπουραζοπούλου, και είναι αυτή που δίνει την ελπίδα. Άλλωστε, έτσι σώζονται ακόμα και οι πιο μεγάλοι εχθροί δρακολόγοι. Αν και πρέπει να πούμε ότι ο δράκος είναι που φέρνει το κακό, αλλά το κακό κρύβει και αλήθεια. «Σωστά, υπάρχουν πολλοί δράκοι στην τριλογία, όχι μόνον εκείνος του τίτλου, και δεν είναι όλοι αρνητικοί», απαντάει. «Εκείνος του τίτλου είναι σίγουρα καταστροφικός, μολονότι αμφιβάλλουμε ότι είναι αληθινός, γιατί έχει υπερφυσικά χαρακτηριστικά. Κρυμμένοι στη σκιά βρίσκονται τρεις ανθρώπινοι δράκοι, τρία γεροντάκια που έχουν το επίθετο Δράκος, ένα σε κάθε όχθη, που συμβολίζουν την ισχύ της ενότητας. Κάθε φορά που ξεπερνιέται μια προκατάληψη, μια έριδα, πέφτει κι ένα οχυρό του υπερφυσικού δράκου. Δυναμώνουν οι πληθυσμοί, τολμούν να γνω��ιστούν, να περάσουν τα σύνορα, να συνεργαστούν. Πόση δύναμη κρύβουμε μέσα μας και δεν το ξέρουμε. Εάν το συνειδητοποιούσαμε, όλοι οι δράκοι των μύθων θα ζήλευαν τα κατορθώματά μας».

Είναι αμέτρητες οι δίσημες ερμηνείες και τα κλειδιά που «ξεκλειδώνουν» τα βιβλία της Μπουραζοπούλου, τα οποία δείχνουν να σχετίζονται με τις κρυφές δυνάμεις και την ενέργεια που έχουν οι χαρακτήρες, πρωτεύοντες ή μη. Καίριος είναι, για παράδειγμα, ο Αλχημιστής, που επανέρχεται στην «Τριλογία του Δράκου της Πρέσπας» και δείχνει ότι τελικά η γνώση είναι αυτή που θα μας απελευθερώσει και θα μας δώσει δύναμη. «Ο Αλχημιστής με τον μαθητή του –alter ego του δασκάλου του–, κλεισμένοι στο υπαρξιακό τους εργαστήριο, προσπαθούν να κατασκευάσουν το ελιξίριο της αυτογνωσίας», προσθέτει η ίδια ερμηνεύοντας το σχόλιό μου. «Είναι ρόλοι σε ένα θεατρικό έργο. Το ελιξίριο της αυτογνωσίας που αναζητούν εκείνοι είναι ταυτόχρονα και το μαγικό κλειδί για να ξεκλειδώσουν οι λαοί της Πρέσπας το μυστήριο του δράκου.

Έτσι, έχουμε ένα μυθιστόρημα που ξεπηδά μέσα από ένα θεατρικό έργο, ωσάν μέσα από τον αποστακτήρα του Αλχημιστή. Ό,τι συμβαίνει σε μικρή κλίμακα στο θεατρικό έργο, μεταξύ των δύο ρόλων, το παρακολουθούμε να διαδραματίζεται σε μεγάλη κλίμακα στο μυθιστόρημα, μεταξύ των λαών. Θεατρικό έργο και μυθιστόρημα δεν συνδέονται μόνο νοηματικά αλλά και οργανικά, αφού το συγκεκριμένο θεατρικό απαγορεύτηκε από το πολιτικό καθεστώς του μυθιστορήματος και η συγγραφέας του είναι η καταλυτική ηρωίδα της πλοκής. Η δική της άφιξη στην Πρέσπα θα δώσει ώθηση στα γεγονότα που θα αλλάξουν όλη τη φυσιογνωμία της περιοχής. Υπάρχει λοιπόν ένας ατέρμονος κύκλος –το υπαρξιακό γίνεται κοινωνικό και το κοινωνικό γίνεται πολιτικό– που διατρέχει την τριλογία. Κάθε τόμος ανοίγει και κλείνει με μια πράξη του θεατρικού έργου, οδηγώντας μας στο επόμενο στάδιο της αλχημιστικής μεταμόρφωσης. Νομίζω ότι όλα αυτά ακούγονται πολύ θεωρητικά. Στην ουσία παρακολουθούμε μια χορταστική περιπέτεια δράσης και μυστηρίου, στην οποία οι ήρωες εξελίσσονται, ωριμάζουν, αλλάζουν αντιλήψεις, καθώς βλέπουν ολοένα και καθαρότερα τον εαυτό τους και όσα συμβαίνουν γύρω τους».

Είναι τρομερό πόσες αναλογίες βρίσκει κανείς, εν προκειμένω, με τον σημερινό κόσμο, αφού υπάρχει όχι μόνο πολιτική αλλά και τουριστική εκμετάλλευση του δράκου, όπως αντίστοιχες είναι οι πολλαπλές επισημάνσεις γύρω από το νερό, ένα στοιχείο που διατρέχει σχεδόν κάθε έργο της Μπουραζοπούλου. Έχει, μάλιστα, κανείς την ��ίσθηση ότι το νερό δεν είναι μόνο οντολογική συνθήκη αλλά και υπαρξιακή στάση. «Όντως, το στοιχείο του νερού επανέρχεται στα βιβλία μου, αν και με διαφορετικό ρόλο κάθε φορά», επισημαίνει. «Η ζωή και ο πολιτισμός μας, σε τούτη την άκρη της Βαλκανικής χερσονήσου, είναι ζυμωμένα με τη θάλασσα. Η θάλασσα έγινε ο ορίζοντας των περιπετειών μας. Εκείνη είναι ο θεματοφύλακας της μνήμης στο “Μυστικό Νερό” και η δύναμη αφανισμού στο “Τι είδε η γυναίκα του Λωτ;”. Από την άλλη, το γλυκό νερό υπήρξε σπάνιο και πολύτιμο, γιατί το κλίμα εδώ είναι ξηρό μεσογειακό. Σε αντίθεση με την κεντρική και τη βόρεια Ευρώπη, εμείς έχουμε λίγες λίμνες και ρηχά ποτάμια που δεν είναι πλωτά. Για εμάς το γλυκό νερό δεν ήταν ποτέ έξοδος στον κόσμο, δεν ήταν πεδίο εξερεύνησης· ήταν καθρέφτης, βλέπαμε μόνο το είδωλό μας σε αυτό. Αυτό τον καθρέφτη παρουσιάζω στην τριλογία “Ο Δράκος της Πρέσπας”, αλλά τον μετατρέπω σε πρισματικό κάτοπτρο, ώστε κάθε πλευρά του να δείχνει διαφορετικό είδωλο του ίδιου θέματος. Κάθε λαός στις όχθες της τριεθνούς λίμνης βλέπει αλλιώς τον εαυτό του στο νερό και δίνει άλλη όψη στον φόβο του. Έτσι έχουμε έναν κοινό δράκο, που το πρίσμα τον εμφανίζει μεγεθυμένο και τρομακτικό, ο οποίος κρατά διαιρεμένες τις τρεις όχθες. Οι ήρωες της τριλογίας θα χρειαστεί να ξεπεράσουν την παραπλάνηση των αντικατοπτρισμών για να αναγνωρίσουν το κοινό θέμα πίσω από τα είδωλα», καταλήγει.

Τι συμβαίνει, όμως, με τις δικές μας προσωπικές παραπλανήσεις, επιβεβαιώσεις ή σφάλματα; Πότε ακριβώς απογοητεύεται και πότε νιώθει δικαίωση η ίδια, όλα αυτά τα χρόνια, ως υποκείμενο της γραφής και ως πρόσωπο; Έχοντας τη μεγάλη τύχη να έχει «τον έπαινο του δήμου και των σοφιστών» εξαρχής, με την πρώτη της εμφάνιση στα γράμματα, δεν έδειξε να επαναπαύεται στους επαίνους, καθώς κάθε της βιβλίο εμφανίζεται ακόμα πιο μεστό σε νοήματα και σε λογοτεχνικές εξάρσεις, που την έχουν καθιερώσει ως μια από τις πιο ουσιαστικές συγγραφείς της εποχής μας. Εν τέλει, πολλά από τα βιβλία της μοιάζουν να είναι και προφητικά, με τον τρόπο που θεωρούνται τα βιβλία του Ντον Ντε Λίλο, τα οποία αφουγκράζονται με αντίστοιχη χρήση του φανταστικού τις πιο ακραίες ρεαλιστικές συνθήκες: διαβάζοντας την «Κοιλάδα της Λάσπης», ο νους πάει στις πλημμύρες της Θεσσαλίας, διαβάζοντας την «Κεχριμπαρένια Έρημο» στην άμμο που σκέπασε τότε Ελλάδα και Κύπρο και διαβάζοντας την πρόσφατη «Μνήμη του Πάγου» στο υφιστάμενο πρόβλημα του νερού.

Κανένας λογοτέχνης δεν μπορεί να αγνοεί την επιβράβευση, είτε μέσω της έμπρ��κτης απονομής ενός βραβείου είτε μέσω των υποτροφιών και άλλων διακρίσεων που συνοδεύονται από διαμονή σε περίοπτα μέρη, όπως η Villa Concordia, την οποία είχε την ευκαιρία να επισκεφθεί λαμβάνοντας μια ακόμα διάκριση. «Το βραβείο είναι ο χαιρετισμός που σου στέλνει μια ομάδα αναγνωστών, οι οποίοι δηλώνουν ικανοποιημένοι από το βιβλίο σου», απαντά σε σχέση με το θέμα της επιβράβευσης. «Είναι ένα νεύμα ενθάρρυνσης που παίρνει αξία από εκείνους που το προσφέρουν ή από τον θεσμό που εκπροσωπούν. Το ίδιο συμβαίνει και με τα θετικά σχόλια που διαβάζεις σε άρθρα ή σε κριτικές ή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Σημαίνει “καλώς δημοσίευσες ό,τι έγραψες και δεν το κράτησες στο συρτάρι σου ή δεν το έδωσες μόνο σε φίλους να το διαβάσουν”. Είναι σαν το χειροκρότημα που παίρνει ο ερμηνευτής στο τέλος της παράστασης και αντλεί δύναμη για να συνεχίσει να παίζει. Στη χώρα μας οι περισσότεροι συγγραφείς είμαστε ερασιτέχνες, “εραστές της τέχνης”, δεν βιοποριζόμαστε από τα έργα μας, οπότε η ανταπόκριση του αναγνωστικού κοινού έχει μεγάλη σημασία. Ένα τέτοιο δώρο ήταν και η παραμονή στη Villa Concordia. Πρόκειται για ένα διεθνές σπίτι της τέχνης στη βαυαρική πόλη Μπάμπεργκ, στο οποίο προσκαλούνται κάθε χρόνο καλλιτέχνες από διαφορετικές χώρες. Η γενναιόδωρη υποτροφία που συνοδεύει την πρόσκληση μού επέτρεψε να πάρω λίγους μήνες άδεια άνευ αποδοχών από τη δουλειά μου και να μείνω στη βίλα. Γνώρισα συνθέτες, εικαστικούς και λογοτέχνες, παρακολούθησα συναυλίες και εκθέσεις τους, εργάστηκα στο βιβλίο μου –τότε έγραφα τον δεύτερο τόμο της “Τριλογίας του Δράκου”– σε ιδανικές συνθήκες, τέτοιες που ποτέ δεν είχα ως τώρα, συμμετείχα σε καλλιτεχνικές δράσεις. Η πιο αλησμόνητη ήταν η πρόσκληση από μια φυλακή μερικά χιλιόμετρα έξω από το Μπάμπεργκ. Εκεί κρατούνται νέοι 16-19 ετών που διέπραξαν βαριά ποινικά αδικήματα. Δέχτηκα ευχαρίστως την πρόσκληση και βρέθηκα αντιμέτωπη με ένα ζεστό κοινό, που φλεγόταν να επικοινωνήσει και να μοιραστεί τις σκέψεις του. Θεωρώ πως έμαθα περισσότερα από όσα δίδαξα σε εκείνη τη διάλεξη».

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[agaphsememiaforastistosesmeres]

Και θα σου απαντήσω οποία ερώτηση και αν μου θέσεις

Αρκεί να μου απαντήσεις μονάχα τούτο

��ι ρομαντικοί τι θέση έχουμε σε αυτήν την κοινωνία τούτη την εποχή

Εμείς που θεωρούμε ότι όταν ο άνθρωπος σου, σου φτιάχνει καφέ είναι σα να σου γράφει το πιο ερωτικό γράμμα

Που αναζητούμε δύο χέρια να μας κρατήσουν σφιχτά

Που κοιτάμε τα μάτια για να καταλάβουμε την αλήθεια

Που θησαυρό θεωρούμε τον άνθρωπο μας

Που οι μόνοι αριθμοί που γνωρίζουμε είναι αυτοί των θέσεων που καθόμασταν στο πρώτο μας ταξίδι στους Παξους

Πες μου τι θέση έχουμε σε έναν κόσμο

Που κάθε μέρα οι άνθρωποι αγοράζουν τον καφέ τους από ξένους

Που έχουν τα χέρια βαθιά μέσα στις τσέπες

Που έχουν τα βλέμματα τους καρφωμένα σε οθόνες

Που θησαυρό θεωρούν κάτι χαρτιά με μπλε και πράσινο χρώμα

Που για αριθμούς λογιάζουν μόνο το χρήμα

[apoproswpopoihsh]

04/02/2023

Νύχτα, ηλεκτ��ικός σιδηρόδρομος

Σε ζωγράφιζε, κατά τη διάρκεια όλης της διαδρομής δεν απομάκρυνε μια στιγμή τα μάτια του από πάνω σου, το μολύβι του από το χαρτί. Γύρω στα εξήντα, φθαρμένο σακάκι, μισοάδεια κιτρινόλευκη αλογοουρά, μισοάδειο βλέμμα που άλλαζε κατευθύνσεις ασταμάτητα. Μια το τετράδιο, μια τα μαλλιά σου, μια τα χαμένα σου μάτια, μια την αντανάκλαση σου στο παράθυρο - για να είναι οι αναλογίες σωστές και στον καθρέφτη - μια τις σφιγμένες παλάμες σου.

Σε σχεδίαζε σχεδόν με τρυφερότητα, ίσα που άγγιζαν μεταξύ τους το χαρτί και το μολύβι, σαν σε κάθε κίνηση να προσπαθεί να χαράξει το πιο λεπτό νήμα γραφίτη του κόσμου. Παρατηρώντας την αφοσίωση του δεν μπόρεσα να μην χαμογελάσω. Το είχαμε καταλάβει όλοι. Τρεις άνθρωποι όρθιοι, φορτωμένοι με μουσικά όργανα, κι άλλοι τέσσερις επιβάτες καθισμένοι στην απέναντι τετράδα θέσεων. Παρατηρούσαμε κι εμείς μια το χέρι του, μια το βλέμμα του, μια εσένα, που δεν είχες πάρει χαμπάρι. Τα μάτια σου ήταν κενά, το κινητό σου τηλέφωνο στο ύψος τους, οι αντίχειρες σου να πληκτρολογούν με ιλιγγιώδη ταχύτητα κάτι στον "Γιώργο μου", ζητώ συγγνώμη που κρυφοκοίταξα.

Άνω Πατήσια, ίσα που πρόλαβες να πεταχτείς από τη θέση σου πριν κλείσουν οι πόρτες και το τρένο σε παρασύρει στον επόμενο σταθμό. Βγήκες τρέχοντας, γιατί δεν είχες εισιτήριο και ήθελες να προλάβεις κάποιον, να κολλήσεις από πίσω του και να βγείτε μαζί.

Στη θέση σου έκατσε μια κοπέλα, του είπε : "Πολύ όμορφη ήταν, έτσι δεν είναι;"

Αυτός της απάντησε : " Ναι, ήταν. Να ζωγραφίσω κι εσένα;"

Δίστασε μια στιγμή, μετά έγνεψε ναι. Έγειρε στο παράθυρο έτσι που τα μαλλιά της αγκάλιαζαν το λευκό της λαιμό κι αυτός γύρισε σελίδα και ξεκίνησε. Σε πέντε σταθμούς θα είχε τελειώσει και στη θέση του δεύτερου μοντέλου θα καθόταν ένα τρίτο κι αυτός θα γύριζε σελίδα.

Πόσα πρόσωπα να έχει μέσα κάθε τετράδιο λες; Κι αν σε ξαναδώ να σου τα πω αυτά; Μήπως και θέλεις τη ζωγραφιά;

Σήμερα όσο περίμενα το τρένο μας είδα κάποιον που ήξερα μαζί με κάποια που δεν ήξερα. Συνήθως όταν τον βλέπω στην Ομόνοια γυρνάει στο σπίτι μαζί με κάποια που ξέρω και φοβάμαι ότι αυτή τη φορά γυρν��ύσε πάλι σπίτι, αλλά μαζί με κάποια που δεν ξέρω.

-Κατερίνα Α.

[crisismonitor]

Προειδοποίηση για τον αντίκτυπο ενός νέου εμπορικού πολέμου στην οικονομία των ΗΠΑ διατυπώνουν θεσμικοί παράγοντες στις ΗΠΑ, υποστηρίζοντας ότι το μεγαλύτερο πλήγμα θα υποστεί η τεχνολογική βιομηχανία. Οι Αμερικανοί αναμένεται να δαπανήσουν ποσό-ρεκόρ 537 δισ. δολαρίων σε αγορές τεχνολογικών προϊόντων φέτος, στα οποία περιλαμβάνονται gadgets, εφαρμογές και κάθε είδους καταναλωτικό hardware και software. Αυτό αναφέρει η τελευταία ετήσια πρόβλεψη της Ένωσης Καταναλωτικής Τεχνολογίας (Consumer Technology Association - CTA), που δημοσιεύθηκε πριν από την έναρξη του CES, της κορυφαίας εκδήλωσης της CTA. Η πρόβλεψη αυτή δεν λαμβάνει υπόψη τον αντίκτυπο των νέων δασμών που προτείνει η επερχόμενη κυβέρνηση Τραμπ, οι οποίοι, όπως προειδοποιεί η CTA, θα πλήξουν σοβαρά τόσο τον κλάδο όσο και την αμερικανική οικονομία συνολικά. Σε ξεχωριστή έκθεση για τον πιθανό αντίκτυπο των προτεινόμενων δασμών, η ένωση βιομηχανίας διαπιστώνει ότι οι αγορές φορητών υπολογιστών και tablets θα μπορούσαν να μειωθούν κατά σχεδόν 70%, οι αγορές smartphones θα μπορούσαν να μειωθούν κατά 37%, και άλλες κατηγορίες θα μπορούσαν να δουν παρόμοιες μειώσεις στην κατανάλωση, εάν οι γενικευμένοι δασμοί που προτάθηκαν κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας τελικά επιβληθούν. «Οι προτεινόμενοι δασμοί θα είχαν σημαντική και επιζήμια επίδραση στο κόστος μιας ευρείας γκάμας προϊόντων καταναλωτικής τεχνολογίας που πωλούνται στις Ηνωμένες Πολιτείες», αναφέρει η έκθεση, προβλέποντας ότι, για παράδειγμα, τα smartphones θα γίνουν 25% πιο ακριβά για τους Αμερικανούς καταναλωτές, οδηγώντας σε απώλεια αγοραστικής δύναμης άνω των 25 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Συνολικά, η CTA εκτιμά ότι η αγοραστική δύναμη θα μειωθεί κατά 90 έως 140 δισεκατομμύρια δολάρια λόγω των εκτεταμένων δασμών. «Ο τεχνολογικός τομέας είναι η οικονομική μηχανή της Αμερικής, οδηγώντας την παγκόσμια καινοτομία και τη δημιουργία θέσεων εργασίας», δήλωσε ο CEO της CTA, Gary Shapiro, σε μια δήλωση. «Η θετική μας πρόβλεψη αντικατοπτρίζει τη δύναμη του κλάδου, αλλά οι προτεινόμενοι δασμοί απειλούν τη δυνατότητα της τεχνολογίας να μειώνει τις τιμές στην παγκόσμια οικονομία. Οι δασμοί είναι φόρος για τις αμερικανικές επιχειρήσεις και καταναλωτές. Καλούμε την επερχόμενη κυβέρνηση και το Κογκρέσο να δώσουν προτεραιότητα ��ε μια Ατζέντα Καινοτομίας που προάγει την ανάπτυξη». You will find more infographics at Statista Read the full article

[rulinarulina]

ΑΣΕΠ 8Κ/2024: Πότε ξεκινούν οι αιτήσεις για τις 2.213 προσλήψεις με απολυτήριο Λυκείου

Πήρε ΦΕΚ η προκήρυξη του ΑΣΕΠ 8Κ/2024 – Η υποβολή των ηλεκτρονικών αιτήσεων συμμετοχής αρχίζει στις 16 Ιανουαρίου 2025. Εκδόθηκε η 8Κ/2024 Προκήρυξη του ΑΣΕΠ (Φ.Ε.Κ. 62/τ. Α.Σ.Ε.Π./31.12.2024) που αφορά στην πλήρωση με σειρά προτεραιότητας 2.213 θέσεων μόνιμου προσωπικού και προσωπικού με σχέση εργασίας Ιδιωτικού Δικαίου Αορίστου Χρόνου Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης σε φορείς του Δημοσίου, σύμφωνα…

[travellingnews]

ΥΠΑ: Προκήρυξη 43 νέων θέσεων ΠΕ Ηλεκτρονικών ATSEP για προσλήψεις μέσω ΑΣΕΠ

Σε τελική φάση προγραμματισμού για την πρόσληψη 43 νέων επιστημόνων στον κλάδο ΠΕ Ηλεκτρονικών ATSEP βρίσκεται η ΥΠΑ. Ο νέος διαγωνισμός αποσκοπεί στην ενίσχυση του προσωπικού Αεροναυτιλίας με την προσέλκυση εξειδικευμένων επαγγελματιών με σύγχρονες γνώσεις.   Διαδικασία και Προθεσμίες Η διαδικασία επιλογής θα διεξαχθεί από το ΑΣΕΠ, το οποίο θα διασφαλίσει την αντικειμενικότητα και τη διαφάνεια…

[grexitdrachmaendebt]

Ελληνοτουρκική Συνομοσπονδία: Η αθέατη πλευρά του μητσοτακισμού - Prime News

Ελληνοτουρκική Συνομοσπονδία: Η αθέατη πλευρά του μητσοτακισμού

Αυτή η ΥΠΟΜΟΝΗ μάς έχει σακατέψει. Γιατί χρόνια τώρα αυτό κάνουμε. Υπομένουμε σαν τα ζωντανά. Τον κλέφτη πολιτικό που κόβει κορδέλες για έργα από τα οποία εξασφάλισε και τα δισέγγονά του, τον κλέφτη εφοριακό, τον διεφθαρμένο αστυνομικό, τον ηλίθιο προϊστάμενο που θα έπρεπε να γυαλίζει παπούτσια, μέχρι τον γλείφτη συνάδελφο που δεν του έχεις πει ποτέ ότι ακόμα και τη δουλειά του τη χρωστάει σε σένα…

Last updated: 02/12/2024 23:34

Prime NewsPublished 02/12/2024

Ελληνοτουρκική Συνομοσπονδία: «Πλήθος κόσμου και τουριστών βρέθηκαν στο κέντρο της Αθήνας, μπροστά στη Βουλή, προκειμένου να θαυμάσουν το χριστουγεννιάτικο έλατο» έγραφε μεταξύ άλλων φιλοκυβερνητική εφημερίδα στις 28 Νοεμβρίου 2024.

Ο φιλελευθερισμός των πολλών και ο φιλελευθερισμός των ολίγωνΚάντε κάτι για τους χριστιανούς στο Χαλέπι!

Ο κόσμος τους και ο κόσμος μας

Το ρεπορτάζ της εφημερίδας δεν ανέφερε ότι η φιέστα στο Σύνταγμα περιελάμβανε εκατοντάδες Αλβανούς που, κρατώντας αλβανικές σημαίες και χάρτες που απεικόνιζαν την Κέρκυρα και την ��πειρο ως μέρος της Αλβανίας, φώναζαν συνθήματα υπέρ του UCK και της «Μεγάλης Αλβανίας».

Σιγή ιχθύος τηρήθηκε και από τα υπόλοιπα καθεστωτικά μέσα ηλεκτρονικού και έντυπου Τύπου που ελέγχονται από την κυβέρνηση. Στην περίπτωση όμως που οι Αλβανοί της πλατείας Συντάγματος ήταν Έλληνες, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος θα ήταν λαλίστατος περί «συγκέντρωσης ακροδεξιών».

Είχαν προηγηθεί σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη οι εθνικιστικές φιέστες του Ράμα, ο οποίος επεσήμανε ότι «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες και τους Αλβανούς», και επίσης ότι «Βόρειος Ήπειρος δεν υφίσταται».

Η Ελλάδα υπό τον Μητσοτάκη παρουσιάζει μια παγκόσμια πρωτοπορία: μετανάστες γειτονικών χωρών που βιοπορίζονται στην Ελλάδα μπορούν να διαδηλώνουν ελεύθερα, διεκδικώντας μέρος της ελληνικής επικράτειας για τη χώρα τους, χωρίς κυβερνητικές αντιδράσεις, από τα έντυπα και τα ηλεκτρονικά μέσα μαζικής επικοινωνίας και από τους αυτόχθονες που πλειοψηφικά παραμένουν αδιάφοροι.

Στη σημερινή Ελλάδα κανένας δεν μπορεί να διαδηλώσει ελεύθερα υπέρ των ελληνικών θέσεων. Οι αντιδράσεις για την παραχώρηση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο είναι σχεδόν ανύπαρκτες, επειδή οι κάτοικοι της χώρας μας έχουν διαφοροποιηθεί ιδεολογικά από τους Έλληνες των προηγούμενων γενεών.

Το πολιτικό σύστημα έχει σχηματοποιήσει μια συμπαγή κοινωνική δομή αυτοχθόνων που παραμένουν αδιάφοροι στα εθνικά θέματα. Είναι αυτοί που στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ονομάζονται Ελληνέζοι ή Ελληνούτσοι. Αυτοί οι νέοι Έλληνες δεν συγκροτούνται από την πολυεθνική κοινωνία των μεταναστών, για την οποία ο Μητσοτάκης δηλώνει υπερήφανος.

Είναι κυρίως η συνέχεια των αγροτικών μαζών της Μεταπολίτευσης που αστικοποιήθηκαν μαζικά μετά το 1974 (Ηomo Pasocus Ηellenicus), συνεπώς διαφοροποιήθηκαν ιδεολογικά από τους γεννήτορές τους.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου αντιλήφθηκε ότι οι αστικοποιημένες αγροτικές μάζες χρειάζονταν ένα νέο αφήγημα. Αργότερα, όλοι αυτοί θα ενταχθούν στην Αριστερά και από το 2019 στη Ν.Δ. του Μητσοτάκη.

Η Ελλάδα από τη Μεταπολίτευση και μετά αφελληνίζεται εθνικά, πολιτικά και κοινωνικά. Αναζητώντας τα αίτια της μετάλλαξης θα πρέπει να τονιστεί ότι, σε αντίθεση με το ιδεολογικό υπόβαθρο των γειτονικών χωρών, ο βενιζελισμός αποποιήθηκε τη Μεγάλη Ιδέα, αντικαθιστώντας την με την πολιτική θέση της «μικρής, αλλά έντιμης Ελλάδας». Από την εποχή του Μεσοπολέμου, αυτό το μινιμαλιστικό εθνικό ιδεολόγημα υιο��ετήθηκε σταδιακά από όλα τα πολιτικά κόμματα.

Επιπλέον, η παραχώρηση του Αιγαίου στους Τούρκους αποτελεί την κορυφή ενός άλλου, υπόγειου πολιτικού ρεύματος, απτόμενου της ψευδούς ανάγκης περί σχηματισμού Ελληνοτουρκικής Συνομοσπονδίας.

Αυτή η πτωματική εθνική θέση εκφράστηκε αρχικά στις αρχές του 20ού αιώνα από τους ιδεολογικούς μέντορες της Δεξιάς και τον Ίωνα Δραγούμη. Το 1971, σε συνέντευξη στην τουρκική εφημερίδα «Μιλιέτ», ο δικτάτορας Παπαδόπουλος δήλωσε ότι «στο μέλλον η Ελληνοτουρκική Συνομοσπονδία στο Αιγαίο είναι αναπόφευκτη».

Σήμερα, αυτή η θέση υποστηρίζεται υπογείως και ευθέως από την Αριστερά και τη Ν.Δ. Σε αντίθεση με τον ελληνικό μικροϊδεατισμό, η τουρκική πολιτική οικοδομήθηκε πάνω στον «Εθνικό Όρκο», που αποτελεί την αντίστοιχη Μεγάλη Ιδέα της Τουρκίας, υλοποιούμενη σήμερα στο Αιγαίο από το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας».

Μέσα από τη ροή των ελληνοτουρκικών σχέσεων, τις δηλώσεις, τη μυστική διπλωματία, την αφωνία, την ενθάρρυνση των τουρκικών θέσεων στους διεθνείς οργανισμούς και την υποστήριξη του Σχεδίου Ανάν για την Κύπρο αναδεικνύεται ότι μία από τις αθέατες πλευρές του μητσοτακισμού είναι η υλοποίηση της Ελληνοτουρκικής Συνομοσπονδίας.

Από την εποχή του σημιτικού ΠΑΣΟΚ τα γεγονότα αναδεικνύουν ότι το πολιτικό σύστημα εργάζεται δολίως και πυρετωδώς για την υλοποίηση του σχεδίου.

Ο φιλελευθερισμός των πολλών και ο φιλελευθερισμός των ολίγων

Το πολιτικό μας σύστημα και ο πρωθυπουργός κάνουν μια πράγματι φιλότιμη προσπάθεια να αξιολογήσουν τη νέα κατάσταση που έχει προκύψει μετά τις ευρωεκλογές και να επανατοποθετήσουν τη Νέα Δημοκρατία στον πολιτικό χάρτη. Με αυτοκριτική για τον τρόπο που μιλούν για την οικονομία, με υπογράμμιση του εθνικού χαρακτήρα της παράταξης (Ραφάλ), με κάποιες επιλογές προσώπων οι οποίες σηματοδοτούν την επιστροφή στις ρίζες. Με την άρον άρον αποκήρυξη της woke ατζέντας. Γενικότερα μ�� μία -πόσο πραγματική, θα δούμε- τάση επιστροφής στον συντηρητισμό.

Ωστόσο αυτή η προσπάθεια είναι εξαρχής υπονομευμένη από τις χρόνιες δεσμεύσεις και το διεθνές περιβάλλον εντός του οποίου επιλέγει να κινείται η κεντροδεξιά παράταξη. Η οποία τα τελευταία οκτώ χρόνια είναι με τις πολιτικές της τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό ουσιαστικά τμήμα της ευρωατλαντικής ηγεσίας που εσχάτως βρίσκεται σε αποδρομή και παρακμή. Δεν είναι μία αυτόνομη νησίδα, όπως άλλες δυνάμεις στον ευρωπαϊκό πολιτικό χάρτη, που άνοιξαν δικά τους ιδεολογικά πανιά και κατάφεραν να αντέξουν έως τώρα. Είναι τμήμα μιας ευρύτερης αλυσίδας που βρίσκεται σε παρακμή ή μόλ��ς που αντέχει (CDU). Είναι ευθέως συνδεδεμένη αξιακά και γεωπολιτικά με τους Δημοκρατικούς των ΗΠΑ, οι οποίοι δεν θα εγκαταλείψουν τη μάχη, ακόμα κι αν χρειαστεί να κάνουν τον πλανήτη άνω κάτω (εξηγώ κατωτέρω). Είναι ευθέως συνδεδεμένη ποικιλοτρόπως με το κόμμα του Μακρόν, το οποίο οδηγεί τη Γαλλία σε κρίση δημόσιου χρέους. Είναι ευθέως συνδεδεμένη με την ηγεσία της Κομισιόν, η οποία ερευνάται από τον Ευρωπαίο Συνήγορο για τη φιλοξενία της στα Χανιά, έχει αναπτύξει ισχυρές σχέσεις ακόμη ακόμη και με την τουρκική οικονομική ελίτ. Και βεβαίως ακολουθεί πλήρως την κουλτούρα της συρρίκνωσης των δημοκρατικών ελευθεριών όταν πρόκειται να εξυπηρετηθεί το κομματικό συμφέρον.

Το ζήσαμε εμείς ακόμα μία φορά την περασμένη Παρασκευή, όταν το πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ μας για την πενταμερή διεθνή διάσκεψη για την ΑΟΖ, που βρίσκεται στα σκαριά, με την Αίγυπτο, την Τουρκία, την Κυπριακή Δημοκρατία και το ψευδοκράτος, για τον άνισο διαμοιρασμό του ορυκτού πλούτου της Μεσογείου σε μεγάλες ευρωπαϊκές και αμερικανικές εταιρίες, δεν μεταδόθηκε ούτε καν από τον ραδιοφωνικό σταθμό Real FΜ, στον οποίο έδωσε τη συνέντευξη ο κύριος Γεραπετρίτης και το αποκάλυψε. Όταν τα λένε δεν τρομάζουν, τρομάζουν μόνο όταν τα διαβάζουν!

Στην πραγματικότητα λοιπόν η κεντροδεξιά παράταξη προσπαθεί να κλείσει τις μεγάλες τρύπες που άνοιξαν στα δεξιά της στις ευρωεκλογές με συμβολικές κινήσεις, όπως η φωτογράφιση μπροστά από ένα Ραφάλ ή η επίσκεψη στο φυτώριο ενός αγρότη, αλλά κρατά όλες τις κακές συνήθειες του διεθνούς συστήματος με οποίο είναι συνδεδεμένη. Το πρόβλημα όμως δεν λύνεται ούτε με τακτικές τηλεοπτικές συνεντεύξεις, ούτε με ανασχηματισμούς δεξιών αποχρώσεων, ούτε και με το πρόσωπο που θα υποδειχθεί ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Καλά είναι αυτά, τα πιστώνω στον πρωθυπουργό, αλλά δεν νομίζω ότι αρκούν.

Οι πολιτικές και οι πρακτικές είναι αυτές που δημιουργούν το πρόβλημα στη Νέα Δημοκρατία. Εάν τοποθετηθούν στην κυβέρνηση πρόσωπα με εντολή να υλοποιήσουν τις ίδιες πολιτικές, ακόμα κι αν αυτά έχουν απόχρωση, το πιθανότερο είναι ότι θα βουλιάξουν στην επόμενη προσωπική τους κάλπη. Η κυβέρνηση δεν χρειάζεται δεξιές μαριονέτες, χρειάζεται δεξιούς με περιεχόμενο. Δείτε μερικούς νεοδημοκράτες υπουργούς και υφυπουργούς του νότιου τομέα, με τις εξαιρέσεις τους βεβαίως, πώς εκτίθενται καθημερινά προσπαθώντας να δικαιολογήσουν την πολιτική για την ακρίβεια, για το Μεταναστευτικό ή για την ατζέντα των ομόφυλων ζευγαριών ή… ή… Μια πολιτική στην οποία δεν πιστεύουν, αλλά την καταπίνουν για να παραμείνουν υπουργοί. Δείτε επίσης πώς υπουργοί χειροκροτούν σε δημόσιες εκδηλώσεις κατασκευαστές που είναι ταυτόχρονα και καναλάρχες. Όλα αυτά θεωρούνται φυσιολογικά.

Ας γίνουμε τώρα λίγο περισσότερο σαφείς για την επίδραση που έχει στη διαμόρφωση της κυβερνητικής πολιτικής η διεθνής δικτύωσή της: Όλες οι πληροφορίες που μας έρχονται από την άλλη άκρη του Ατλαντικού λένε ότι οι Δημοκρατικοί δεν θα σηκώσουν λευκή πετσέτα και θα προσπαθήσουν να διατηρήσουν μέσα στο σύστημα την ηγεμονία που έχασαν μέσα στους θεσμούς. Θα πολεμήσουν την πολιτική του Τραμπ με κάθε τρόπο. Και μέσα και έξω. Έξω μετά το φιάσκο της Ουκρανίας επιχειρείται να ανοίξουν νέα μέτωπα στην περίμετρο της Ρωσίας, κυρίως στη Γεωργία, που συνταράσσεται από διαδηλώσεις κατά της φιλορωσικής κυβέρνησης που διέκοψε τις διαδικασίες ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και δευτερευόντως στην Αρμενία.

Η απόπειρα του Πούτιν να ανακτήσει τον παλαιό ζωτικό χώρο στις τέως -ο Θεός να τις κάνει- δημοκρατίες της Σοβιετικής Ενώσεως θα πολεμηθεί με κάθε τρόπο. Αυτό που γίνεται άλλωστε στη Ρουμανία αυτό το διάστημα, που επιχειρείται να αποκλειστεί από τον δεύτερο γύρο ο πρωτεύσας υποψήφιος του TikTok, δείχνει το τεράστιο μέγεθος των διακυβευμάτων για το σύστημα που υποθετικά απέρχεται. Άμα πέσουν η Ρουμανία και η Βουλγαρία, τότε γίνεται άχρηστη για τον Βορρά η Αλεξανδρούπολη.

Στο εσωτερικό των Ηνωμένων Πολιτειών ο Τραμπ, με εξαίρεση το tweet για το δολάριο, σιωπά και γενικώς δεν κυκλοφορεί πολύ σε ανοιχτούς χώρους, γιατί φοβάται ενδεχομένως για τη ζωή του. Οι μέχρι τώρα επιλογές υπουργών και πρέσβεων γίνονται αποκλειστικά με το κριτήριο της εμπιστοσύνης και της αφοσίωσης, και όχι κατ’ ανάγκην της αποτελεσματικότητας, κάτι που ενδεχομένως θα βρει μπροστά του στο μέλλον. Αυτή η διαμάχη του συντηρητισμού με τον κοσμοπολιτισμό θα εξαχθεί με ακόμη μεγαλύτερη ένταση και στην υπόλοιπη Ευρώπη μέσα στο 2025. Και οι λαοί θα κληθούν υπό καθεστώς ελέγχου της ενημέρωσης να λάβουν τις αποφάσεις τους. Μέχρι στιγμής φαίνεται ότι το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Και ότι στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, κυρίες και δευτερεύουσες, ο συντηρητικός άνεμος ενισχύεται. Γαλλία, Ιταλία, Ολλανδία, Γερμανία, Ρουμανία, Σλοβακία, σκανδιναβικές χώρες, Ελλάδα, Κύπρος.

Αλλά και στα μεγάλα του κόσμου και στα μικρά του δικού μας μικρόκοσμου η κυβέρνηση συνεχίζει την ίδια πολιτική. Η πολιτική της απέναντι στο Ουκρανικό, στη Μέση Ανατολή, στα εθνικά μας θέματα, στις ��χέσεις της με τις τράπεζες, στις σχέσεις της με τους μεγάλους ομίλους, στο πώς βλέπει τον κόσμο είναι καταδικασμένη για να παραμείνει ίδια. Ακόμη και στα συμβολικά αξιακά. Και ας διακηρύσσει ότι αποκηρύσσει τη woke ατζέντα και ότι δεν είχε σχέση ποτέ με αυτήν, για παράδειγμα. Η εξίσωση των συντρόφων χωρίς γάμο με τους συζύγους σε γάμο με το νέο κληρονομικό – οικογενειακό δίκαιο είναι ακόμα ένα δείγμα της αντίληψής της και προστίθεται στον νόμο για τη συνεπιμέλεια, στον γάμο τον ομόφυλων ζευγαριών, στον νόμο για την ενδοοικογενειακή βία. Η νομική ισοπέδωση ενός παραδοσιακού θεσμού είναι παράρτημα της κοσμοπολίτικης αντίληψης των Δημοκρατικών.

Το διεθνές περιβάλλον και τα διεθνή διακυβεύματα, καθώς και η ενσωμάτωση της Ν.Δ. στο συγκεκριμένο άρμα θα απαγορεύσουν την αλλαγή του πυρήνα της πολιτικής της σε μεγάλα θέματα. Όπου συγκρούεται ο φιλελευθερισμός των πολλών και ο φιλελευθερισμός των ολίγων γνωρίζουμε ποιος κερδίζει. Καθώς, όπως θα έλεγαν και οι κομμουνιστές, πίσω από τις αγαστές σχέσεις με τους Δημοκρατικούς του Μπάιντεν, με τους Γάλλους του Μακρόν, με τους Τούρκους του Ερντογάν κρύβονται οι διασυνδέσεις οικονομικών συμφερόντων των κεφαλαίων αυτών των χωρών. Τα οποία δεν συμφωνούν απαραιτήτως με τις προτεραιότητες των λαών. Τα υπόλοιπα είναι για να κάνει χάζι. Λίγο Ραφάλ, λίγο μετρό, λίγο Κωνσταντίνος Καραμανλής και οι ιθαγενείς επείσθησαν. Δύσκολο.

Κάντε κάτι για τους χριστιανούς στο Χαλέπι!

Όποιος είχε την τύχη και την ευλογία στη ζωή του να παρακολουθήσει χριστιανική γιορτή και λειτουργία σε εκκλησία της Μέσης Ανατολής σίγουρα θα με καταλάβει. Πραγματική μυσταγωγία, που σε σημαδεύει για ολόκληρη ζωή…

Αληθινοί ζηλωτές οι ξεχασμένοι χριστιανοί της Ανατολής, οι Ελληνορθόδοξοι του Λεβάντε, κουβαλούν μέσα τους τη φλόγα της πίστης, αλλά και τον μύθο της βυζαντινής κληρονομιάς. Αρκετοί από αυτούς δεν μιλούν ελληνικά, αλλά νιώθουν πιο Έλληνες από τους Έλληνες.

Τις ώρες αυτές, δεκάδες χιλιάδες Ελληνορθόδοξοι στο Χαλέπι, από αυτούς που ακριβώς σας περιέγραψα, βρίσκονται στο έλεος των κανιβάλων του Ισλαμικού Κράτους, οι οποίοι με τη βοήθεια της Τουρκίας, τις πλάτες της απερχόμενης διοίκησης Μπάιντεν στις ΗΠΑ, αλλά πιθανώς και υπό την ανοχή του Ισραήλ εξαπέλυσαν σαρωτική επίθεση, πιάνοντας στον ύπνο τις φρουρές των πιστών στο πρόεδρο Άσαντ συριακών στρατευμάτων και τους λιγοστούς Ρώσους εκπαιδευτές τους.

Η επίθεση ήταν καλά σχεδιασμένη και καθόλου άσχετη με το ευαίσθητο χρονικό διάστημα που διανύουμε, τις λίγες εβδομάδες δηλαδή πριν από την ��αράδοση της εξουσίας και την ορκωμοσία του Τραμπ στις ΗΠΑ. Εντάσσεται χωρίς καμία αμφιβολία στην προσπάθεια δημιουργίας τετελεσμένων σε πολλά μέτωπα του πλανήτη, πριν αναλάβει καθήκοντα ο νέος Αμερικανός πρόεδρος.

Στην περίπτωση της Συρίας, το βαθύ κράτος της Ουάσινγκτον, που συνεργάζεται άριστα με τις μυστικές υπηρεσίες της Τουρκίας, ήθελε να προλάβει την «αλλαγή φρουράς» στα αμερικανικά υπουργεία Εξωτερικών και Άμυνας, όπως και στο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας των ΗΠΑ όπου αναμένεται να τοποθετηθούν πρόσωπα φιλικά διακείμενα στους Κούρδους αυτονομιστές και εξαιρετικά εχθρικά στους μουσουλμάνους εξτρεμιστές που σήμερα παρελαύνουν με σημαίες του ISIS στις συνοικίες του Χαλεπίου και άλλων γειτονικών πόλεων.

Αυτοί οι τελευταίοι έχουν ήδη αρχίσει να επιδίδονται στις γνωστές ωμότητες, που αποτελούν σήμα κατατεθέν της πολεμικής τους δράσης. Εκτελούν χωρίς τον παραμικρό δισταγμό άοπλους Σύρους αιχμαλώτους που κλαίνε σαν μικρά παιδιά, σφάζουν αμάχους χωρίς την παραμικρή αφορμή και βέβαια ποδοπατούν και βεβηλώνουν οτιδήποτε «χριστιανικό» βρεθεί στο διάβα τους.

Αυτές τις ώρες, περισσότεροι από 20.000 Ελληνορθόδοξοι, μεταξύ τους πολλοί μαθητές και φοιτητές, βρίσκονται εγκλωβισμένοι στο Χαλέπι, περικυκλωμένοι από τους θρησκόληπτους οπλισμένους δολοφόνους. Μοναδική τους ελπίδα σωτηρίας, οι κουρδικές πολιτοφυλακές που ελέγχουν ακόμη κάποιες συνοικίες της πόλης, αλλά δεν επαρκούν αριθμητικά, ούτε διαθέτουν βαρύ οπλισμό για να αναχαιτίσουν την ισλαμική λαίλαπα.

Όλα αυτά που σας περιγράφω εξελίσσονται από το μεσημέρι της Παρασκευής. Οι Ελληνορθόδοξοι της Συρίας απευθύνουν απεγνωσμένες εκκλήσεις μέσω του Χ και άλλων μέσων κοινωνικής δικτύωσης στον Έλληνα πρωθυπουργό, στον υπουργό Εξωτερικών, στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο. Ζητούν μια δημόσια παρέμβαση, μια ανακοίνωση, μια έμπρακτη εκδήλωση ενδιαφέροντος του ελληνικού κράτους ή της Εκκλησίας. Μια παρηγοριά δηλαδή από τη μάνα πατρίδα και τους πνευματικούς τους πατέρες. Μια ένδειξη έστω ότι υπάρχει κάποιος απέξω που παρακολουθεί το δράμα τους.

Μόνο που το Πατριαρχείο είναι καταδικασμένο σε διαρκή ομηρία και ευλογεί τις επιχειρήσεις του τουρκικού στρατού, ενώ η ελληνική κυβέρνηση τελεί επίσης σε ένα είδος ημιληθαργικής σχέσης εξάρτησης με την Τουρκία, που δεν της επιτρέπει «γρήγορα ανακλαστικά» για ελληνικές κοινότητες του εξωτερικού.

Κάποια στιγμή, φαντάζομαι, αυτός ο ανεκδιήγητος που κρατά το τιμόνι (��ρόπος του λέγειν) της ελληνικής διπλωματίας θα βγει από το ραχάτι του και θα βγάλει μια τυπική ανακοίνωση, για τα μάτια του κόσμου, όπως εκείνη για την πυραυλική δοκιμή στη… Βόρεια Κορέα. Ο πρωθυπουργός κωλύεται ασφαλώς να αναμιχθεί, γιατί ακόμη γιορτάζει την ατμόσφαιρα αποθέωσης των εγκαινίων του πλημμυρισμένου μετρό στη Θεσσαλονίκη, και η Πρόεδρος προτιμά να ταΐσει τη γατούλα της, γιατί αυτά με τους… χριστιανούς της Ανατολής τα βρίσκει εξόχως αναχρονιστικά.

Δεν θα μπω στον πειρασμό να σας πω τι θα είχε κάνει σοβαρό ευρωπαϊκό κράτος, έστω μικρομεσαίου μεγέθους, σε ανάλογη περίπτωση, αν δηλαδή κινδύνευαν ομοεθνείς, ομόθρησκοι και ομογάλακτοι (γιατί αυτό είναι οι Έλληνες της Συρίας) σε κάποια γωνιά της υφηλίου. Εμείς, που σίγουρα δεν είμαστε ούτε σοβαρό ούτε ανεξάρτητο κράτος, ας τους προσφέρουμε τουλάχιστον αυτό που ξέρουμε να δίνουμε, χρόνια τώρα, αβασάνιστα και αλόγιστα στους σφαγείς τους: ελεύθερη είσοδο και δικαίωμα εγκατάστασης στη χώρα. Γιατί οι διωκόμενοι Ελληνορθόδοξοι της Συρίας είναι κανονικοί πρόσφυγες. Δεν υποδύονται τους κατατρεγμένους, όπως οι ανήλικοι-ενήλικοι μαχητές του ριζοσπαστικού Ισλάμ, που παίρνουν αφειδώς το άσυλο και τα επιδόματα για να έρθει κάποια στιγμή η ώρα να μετατρέψουν την Αθήνα σε… Χαλέπι.

Ο κόσμος τους και ο κόσμος μας

Στα νοσοκομεία πηγαίνουν άνθρωποι αναγκεμένοι. Προκύπτουν δηλαδή έκτακτες καταστάσεις. Γιατί η ζωή είναι απρόβλεπτη. Άλλος έχει το παιδί του άρρωστο, άλλος τον γονιό του. Κι άλλος υποφέρει καμιά φορά κι ο ίδιος.

Αγαπημένα πρόσωπα που τους νοιάζεσαι γιατί χωρίς αυτά η ζωή σου θα έχει λιγότερο νόημα. Πηγαίνεις, το λοιπόν, εκτάκτως. Έχει συμβεί, υποθέτω, σε πολλούς. Και περιμένεις υπομονετικά σε μια ατελείωτη ουρά στα εξωτερικά ιατρεία μέχρι να αξιολογηθεί η περίπτωσή σου από τους γιατρούς και τους νοσηλευτές που τρέχουν και δεν προλαβαίνουν.

Αυτό διαρκεί κάποιες ώρες. Υπάρχει το ενδεχόμενο να έχεις πάει τη μάνα σου, λόγου χάρη, γύρω στις 9 το βράδυ και να τη δει ο γιατρός κατά τις 6 το πρωί. Το ξέρεις ότι δεν φταίει ο γιατρός. Γιατί τον βλέπεις ότι τόση ώρα τρέχει πάνω κάτω κάθιδρος στους διαδρόμους, χωρίς να πάρει ανάσα. Οπότε, τι να πεις. Κρατάς το χέρι της μάνας, του ρίχνεις ένα βλέμμα συμπάθειας και οίκτου, λες από μέσα σου «δίκιο έχετε κι εσείς, ρε παιδιά» και κοιτάς να κάνεις ΥΠΟΜΟΝΗ.

Αυτή η ΥΠΟΜΟΝΗ μάς έχει σακατέψει. Γιατί χρόνια τώρα αυτό κάνουμε. Υπομένουμε σαν τα ζωντανά. Τον κλέφτη πολιτικό που κόβει κορδέλες για έργα από τα οποία εξασφάλισε και τα δισέγγονά του, τον κλέφτη εφοριακό, τον διεφθαρμένο αστυνομικό, τον ηλίθιο προϊστάμενο που θα έπρεπε να γυαλίζει παπούτσια, μέχρι τον γλείφτη συνάδελφο που δεν του έχεις πει ποτέ ότι ακόμα και τη δουλειά του τη χρωστάει σε σένα…

Υπάρχει ένας κόσμος που στηρίζεται στην ηθική. Αλλιώς αυτός ο κόσμος δεν θα υπήρχε. Είναι άνθρωποι που έχουν στέρεες σχέσεις, μιλάνε με ευθύτητα μεταξύ τους, συναντιούνται και γλεντίζουνε με μέτρο κι έχουνε λόγο τιμής. Αυτός είναι ο κόσμος ο δικός μας. Ο γνώριμος. Αν τραβήξεις ένα «κομμάτι», θα σε κοιτάξουμε αμήχανα. ΚΙ αν μας προσβάλεις, καλύτερα να βρεις έναν εύκολο τρόπο να φύγεις. Και τα παιδιά μας σαν κι εμάς τα κάναμε. Φιλότιμο και καλοσύνη μάθανε να έχουνε.

Υπάρχει κι ο κόσμος σαν αυτόν που υποστηρίζουν οι Κυριάκος Μητσοτάκης, Κωστής Χατζηδάκης, Μάκης Βορίδης, Άδωνις Γεωργιάδης, Νίκη Κεραμέως, Λίνα Μενδώνη και δεν συμμαζεύεται… Απ’ τα σκοτάδια τους μας μιλάνε σε μια γλώσσα που δυσκολευόμαστε να καταλάβουμε. Ανεβήκανε το Σαββατοκύριακο χωρίς ντροπή στην αγαπημένη για μας τους Μακεδόνες Θεσσαλονίκη. Μας λερώσαν τα χώματα.

Κανένας από αυτούς τους ανυποψίαστους δεν ξέρει τι ακριβώς καταστρέψανε στον σταθμό Βενιζέλου. Εκεί όπου ο αλαζόνας και ψυχολογικά ασταθής πρωθυπουργός έδωσε συνέντευξη χωρίς ίχνος ιστορικής συνείδησης…

[awesomehappystudentmagazine-blog]

ΑΣΕΠ: Έρχονται 1.459 μόνιμες θέσεις εργασίας στο Υπουργείο Παιδείας το 2025

Το Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού ανακοίνωσε τον προγραμματισμό 1.459 μόνιμων θέσεων εργασίας για το 2025, μέσω ΑΣΕΠ. Οι θέσεις αυτές κατανέμονται τόσο στο ίδιο το υπουργείο όσο και σε επιμέρους φορείς του, προσφέροντας ευκαιρίες εργασίας για διάφορους κλάδους και ειδικότητες. Αναλυτική Κατανομή Θέσεων Οι 1.459 θέσεις καλύπτουν μόνιμο προσωπικό όλων των κλάδων: Πανεπιστημιακής…

[eclecticstarlightblogger]

Ο ηρωικός συριακός λαός ετοιμάζει την μεγάλη αντεπίθεση στους Τούρκους ισλαμιστές τρομοκράτες

Η απάντηση του συριακού στρατού στις τρομοκρατικές επιθέσεις: Φάση Πρώτη Η πρώτη φάση περιλαμβάνει την απορρόφηση της μαζικής επίθεσης που εξαπέλυσαν οι τρομοκράτες. Αυτό απαιτεί περιστασιακά την προσωρινή εκκένωση ορισμένων θέσεων και χωριών για σύντομο χρονικό διάστημα. Παραβιάσεις ενδέχεται να προκύψουν κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης λόγω του τεράστιου μεγέθους της επιτιθέμενης δύναμης του…

[justforbooks]

Τι σημαίνει να είσαι άξιο μέλος του πιο έξυπνου, πιο γενναίου, πιο αδικημένου και πιο βασανισμένου λαού στον κόσμο;

Σε μια εποχή που η Νέα Τάξη Πραμάτων μας θέλει όλους ομογενοποιημένους, αλεσμένους μέσα από τη μηχανή του πολιτιστικού κιμά που ονομάζεται παγκοσμιοποίηση, είναι σημαντικό να μην ξεχνάμε ποιοι είμαστε. Να μην ξεχνάμε τι σημαίνει να είσαι πραγματικός Έλληνας. Τι σημαίνει να είσαι άξιο μέλος του πιο έξυπνου, πιο γενναίου, πιο αδικημένου και πιο βασανισμένου λαού στον κόσμο. Γι’ αυτό έφτιαξα μια λίστα με τα σημαντικότερα χαρακτηριστικά του σπουδαιότερου λαού που πάτησε ποτέ το πόδι του από τη μια άκρη της επίπεδης Γης μας μέχρι την άλλη. Η σειρά δεν είναι αξιολογική αφού ένας πραγματικός Έλληνας έχει όλα τα χαρακτηριστικά που παραθέτω.

- Ένας πραγματικός Έλληνας δεν είναι οργανωμένος ή εργατικός. Δεν χρειάζεται να έχει σχέδιο ή πρόγραμμα. Αντί για όλα αυτά έχει φιλότιμο που του επιτρέπει να τελειώνει τσάτρα πάτρα και πάντα την τελευταία στιγμή τις δουλειές που αναλαμβάνει.

- Ένας πραγματικός Έλληνας είναι γεννημένος αρχηγός. Είναι γεννημένος διευθυντής, προπονήτης, CEO, πρωθυπουργός, βασιλιάς κ.λπ. Ο μικρός αριθμός των ηγετικών θέσεων πολύ συχνά τον αναγκάζει σε θέσεις κατώτερες του επιπέδου του τις οποίες ο πραγματικός Έλληνας κάνει τη χάρη να τις κάνει χωρίς όμως ποτέ να ξεχνά ότι στην πραγματικότητα είναι φτιαγμένος για άλλα.

- Ένας πραγματικός Έλληνας δεν φεύγει από το σπίτι των γιονιών του πριν τα 40, αλλά ακόμα και τότε φροντίζει να είναι σε κοντινή απόσταση ώστε να μπορεί κάποιος να του βάζει πλυντήριο και να του μαγειρεύει. Η μόνη περίπτωση στην οποία μπορεί να φύγει πιο νωρίς είναι η περίπτωση του γάμου, αλλά και πάλι το νέο του σπίτι πρέπει να είναι σε κοντινή απόσταση από το πατρικό.

- Ένας πραγματικός Έλληνας δεν λερωνεί ποτέ το αυτοκίνητό του με αποτσίγαρα, χαρτάκια και σκουπιδάκια. Χρησιμοποιεί το μεγάλο τασάκι γύρω του και έχει το αμάξι του πάντα καθαρό.

- Ένας πραγματικός Έλληνας δεν κρατάει ποτέ ένα σκουπίδι μέχρι να βρει έναν σκουπιδοτενεκέ να το πετάξει. Ούτε περπατάει μέχρι να βρει. Αν ο σκουπιδοτενεκές είναι δίπλα του τον χρησιμοποιεί, αν δεν είναι πρόκειται για άλλη μια απόδειξη της ανεπάρκειας του κράτους.

- Ένας πράγματικός Έλληνας δεν μαζεύει ποτέ τα κακά του σκύλου του. Αυτά είναι εργασίες για κατώτερες φυλές.

- Ένας πραγματικός Έλληνας ξέρει ότι πάρκινγκ είναι όπου τον βολεύει. Πεζοδρόμια, διαβάσεις πεζών και αναπήρων, τίποτα δεν εμποδίζει έναν πραγματικό Έλληνα να παρκάρει το αυτοκίνητό του. Και πού να το βάλει δηλαδή;

- Ένας πραγματικός Έλλημας ξέρει ότι το πεζοδρόμιο έξω από το σπίτι ή το μαγαζί του είναι μέρος της ιδιοκτησίας του και το κάνει ό,τι θέλει.

- Ένας πραγματικός Έλληνας προτιμά να παραγγέλνει καφέ σε υπηρεσία ντελίβερι και να δίνει μίνιμουμ ένα δίευρο τη φορά παρά να αγοράσει μια μηχανή και να τον φτιάχνει μόνος του. Μπορεί αυτή η λύση να είναι πιο οικονομική και ο καφές καλύτερος, αλλά ένας πράγματικός Έλληνας δεν γεννήθηκε για να φτάχνει καφέ.

- Ένας πραγματικός Έλληνας γκρινιάζει για την ακρίβεια χωρίς ποτέ να ψάχνει για οικονομικότερες αγορές. Η πτώση των τιμών είναι δουλειά της κυβέρνησης και όχι δικιά του.

- Ένας πραγματικός Έλληνας γκρινιάζει για την οικονομική του κατάσταση ανεξαρτήτως εισοδήματος και περιουσίας.

- Ένας πραγματικός Έλληνας δεν οδηγεί ποτέ κάτω από το όριο ταχύτητας.

- ��νας πραγματικός Έλληνας δεν ενδιαφέρεται για τον ΚΟΚ.

- Ένας πραγματικός Έλληνας προτιμά να βλέπει ό,τι σκουπίδι δείχνει η ελέυθερη τηλεόραση παρά να δώσει 10 ευρώ τον μήνα για να βλέπει τα καλύτερα προγράμματα του κόσμου.

- Ένας πραγματικός Έλληνας αξιολογεί την ποιότητα ενός μπέργκερ ή ενός σουβλακιού ή ενός σάντουιτς με βάση το μέγεθός του. Όσο πιο μεγάλο τόσο πιο καλό.

- Όταν ένας πραγματικός Έλληνας ζει στο εξωτερικό κάνει παρέα μόνο με Έλληνες (αρκεί φυσικά να είναι πραγματικοί).

 - Όταν ένας πραγματικός Έλληνας περνάει σε εξετάσεις τότε «πετυχαίνει», ενώ όταν δεν περνάει «τον κόβουν». Ένας πραγματικός Έλληνας δεν αποτυγχάνει ποτέ.

- Για οτιδήποτε κακό συμβαίνει σε έναν πραγματικό Έλληνα πάντα φταίνε οι άλλοι.

- Ένας πραγματικός Έλληνας ακούει μόνο τραγούδια με μίζερους γκρινιάρικους στίχους που περιγράφουν το πόσο αδικημένος είναι στον έρωτα και πόσο λάθος κάνει αυτός ή αυτή που δεν αναγνωρίζουν το πόσο αξιέραστος είναι.

- Ένας πραγματικός Έλληνας βρίζει το δημόσιο και ταυτοχρόνως είναι εναντίον οποιασδήποτε ιδιωτικοποίησης.

- Ένας πραγματικός Έλληνας δεν χρωστάει ακόμα κι όταν έχει χρέη. Πάντα του χρωστάνε.  

- Ένας πραγματικός Έλληνας είναι αδικημένος. Και μπράβο του.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[thoughtfullyblogger]

Ο ηρωικός συριακός λαός ετοιμάζει την μεγάλη αντεπίθεση στους Τούρκους ισλαμιστές τρομοκράτες

Η απάντηση του συριακού στρατού στις τρομοκρατικές επιθέσεις: Φάση Πρώτη Η πρώτη φάση περιλαμβάνει την απορρόφηση της μαζικής επίθεσης που εξαπέλυσαν οι τρομοκράτες. Αυτό απαιτεί περιστασιακά την προσωρινή εκκένωση ορισμένων θέσεων και χωριών για σύντομο χρονικό διάστημα. Παραβιάσεις ενδέχεται να προκύψουν κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης λόγω του τεράστιου μεγέθους της επιτιθέμενης δύναμης του…

[greekblogs]

Ο ηρωικός συριακός λαός ετοιμάζει την μεγάλη αντεπίθεση στους Τούρκους ισλαμιστές τρομοκράτες

Η απάντηση του συριακού στρατού στις τρομοκρατικές επιθέσεις: Φάση Πρώτη Η πρώτη φάση περιλαμβάνει την απορρόφηση της μαζικής επίθεσης που εξαπέλυσαν οι τρομοκράτες. Αυτό απαιτεί περιστασιακά την προσωρινή εκκένωση ορισμένων θέσεων και χωριών για σύντομο χρονικό διάστημα. Παραβιάσεις ενδέχεται να προκύψουν κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης λόγω του τεράστιου μεγέθους της επιτιθέμενης δύναμης του…

[crisismonitor]

Προειδοποίηση για τον αντίκτυπο ενός νέου εμπορικού πολέμου στην οικονομία των ΗΠΑ διατυπώνουν θεσμικοί παράγοντες στις ΗΠΑ, υποστηρίζοντας ότι το μεγαλύτερο πλήγμα θα υποστεί η τεχνολογική βιομηχανία. Οι Αμερικανοί αναμένεται να δαπανήσουν ποσό-ρεκόρ 537 δισ. δολαρίων σε αγορές τεχνολογικών προϊόντων φέτος, στα οποία περιλαμβάνονται gadgets, εφαρμογές και κάθε είδους καταναλωτικό hardware και software. Αυτό αναφέρει η τελευταία ετήσια πρόβλεψη της Ένωσης Καταναλωτικής Τεχνολογίας (Consumer Technology Association - CTA), που δημοσιεύθηκε πριν από την έναρξη του CES, της κορυφαίας εκδήλωσης της CTA. Η πρόβλεψη αυτή δεν λαμβάνει υπόψη τον αντίκτυπο των νέων δασμών που προτείνει η επερχόμενη κυβέρνηση Τραμπ, οι οποίοι, όπως προειδοποιεί η CTA, θα πλήξουν σοβαρά τόσο τον κλάδο όσο και την αμερικανική οικονομία συνολικά. Σε ξεχωριστή έκθεση για τον πιθανό αντίκτυπο των προτεινόμενων δασμών, η ένωση βιομηχανίας διαπιστώνει ότι οι αγορές φορητών υπολογιστών και tablets θα μπορούσαν να μειωθούν κατά σχεδόν 70%, οι αγορές smartphones θα μπορούσαν να μειωθούν κατά 37%, και άλλες κατηγορίες θα μπορούσαν να δουν παρόμοιες μειώσεις στην κατανάλωση, εάν οι γενικευμένοι δασμοί που προτάθηκαν κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας τελικά επιβληθούν. «Οι προτεινόμενοι δασμοί θα είχαν σημαντική και επιζήμια επίδραση στο κόστος μιας ευρείας γκάμας προϊόντων καταναλωτικής τεχνολογίας που πωλούνται στις Ηνωμένες Πολιτείες», αναφέρει η έκθεση, προβλέποντας ότι, για παράδειγμα, τα smartphones θα γίνουν 25% πιο ακριβά για τους Αμερικανούς καταναλωτές, οδηγώντας σε απώλεια αγοραστικής δύναμης άνω των 25 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Συνολικά, η CTA εκτιμά ότι η αγοραστική δύναμη θα μειωθεί κατά 90 έως 140 δισεκατομμύρια δολάρια λόγω των εκτεταμένων δασμών. «Ο τεχνολογικός τομέας είναι η οικονομική μηχανή της Αμερικής, οδηγώντας την παγκόσμια καινοτομία και τη δημιουργία θέσεων εργασίας», δήλωσε ο CEO της CTA, Gary Shapiro, σε μια δήλωση. «Η θετική μας πρόβλεψη αντικατοπτρίζει τη δύναμη του κλάδου, αλλά οι προτεινόμενοι δασμοί απειλούν τη δυνατότητα της τεχνολογίας να μειώνει τις τιμές στην παγκόσμια οικονομία. Οι δασμοί είναι φόρος για τις αμερικανικές επιχειρήσεις και καταναλωτές. Καλούμε την επερχόμενη κυβέρνηση και το Κογκρέσο να δώσουν προτεραιότητα σε μια Ατζέντα Καινοτομίας που προάγει την ανάπτυξη». You will find more infographics at Statista Read the full article

[rulinarulina]

ΑΣΕΠ: Στο Εθνικό Τυπογραφείο η προκήρυξη για 97 μόνιμες θέσεις ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας

Διαβάστε τις θέσεις της προκήρυξης του ΑΣΕΠ Στο Εθνικό Τυπογραφείο για δημοσίευση απέστειλε το ΑΣΕΠ την προκήρυξη 2Γ/2024, που αφορά στην πλήρωση συνολικά 97 θέσεων μόνιμου προσωπικού Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης, κλάδου ΠΕ Ελεγκτών Εναέριας Κυκλοφορίας (ΕΕΚ) στην Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας (ΥΠΑ)-Υπουργείο Υποδομών & Μεταφορών. Διαβάστε εδώ τις θέσεις της προκήρυξης (2024/12/24/2_2024.pdf)Πηγή

[skandaladiaplokidiafthora]

Ο ηρωικός συριακός λαός ετοιμάζει την μεγάλη αντεπίθεση στους Τούρκους ισλαμιστές τρομοκράτες

Η απάντηση του συριακού στρατού στις τρομοκρατικές επιθέσεις: Φάση Πρώτη Η πρώτη φάση περιλαμβάνει την απορρόφηση της μαζικής επίθεσης που εξαπέλυσαν οι τρομοκράτες. Αυτό απαιτεί περιστασιακά την προσωρινή εκκένωση ορισμένων θέσεων και χωριών για σύντομο χρονικό διάστημα. Παραβιάσεις ενδέχεται να προκύψουν κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης λόγω του τεράστιου μεγέθους της επιτιθέμενης δύναμης του…