#ευτυχισμένος
Explore tagged Tumblr posts
Text
Έχω σταματήσει να μπερδεύω την ευτυχία με την χαρά.
Μπορεί κάποιες στιγμές να νιώθω χαρούμενη, αλλά μέσα μου ξέρω πως ευτυχισμένη δεν είμαι.
#i cant feel a damn thingg#greek posts#greek tumblr#γκρικ ποστ#γρεεκ τυμβλρ#γρεεκ ποστς#γρικ κουοτς#γρικ ποστ#ευτυχια#ευτυχισμένος#χαρά#γυρνα πίσω#δεν ειμαι καλα
461 notes
·
View notes
Text
tw gore and knives and stabbing
10 notes
·
View notes
Text
I know iI already made a post about it but happy new year to everyone 🫂
#I don't know what people say in English so I'll say it in my native language#καλη χρόνια και ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος. με υγεία. χαρά και ευτυχία ♡#happy new year#not art#text#🫂#virtual hugging you random strangers
6 notes
·
View notes
Text
![Tumblr media](https://64.media.tumblr.com/74c78dfa5559db276c21ecff72f26c4b/933ac69eaa20a53b-f1/s540x810/6183a848bbae9593d063e2b0634e5ee97897c0af.jpg)
Στις δεκαετίες του 1950, του ΄60 και του ’70 οι κοινωνικές γελοιογραφίες ήταν ένα από τα πιο δυνατά χαρτιά στα εβδομαδιαία περιοδικά.
Ένας από τους αγαπημένους γελοιογράφους εκείνων των χρόνων ήταν ο Μιχάλης Γάλλιας ο οποίος κάλυπτε με απόλυτη επιτυχία, συνέπεια και ποιότητα το ευθυμογραφικό κομμάτι των εντύπων στα οποία εργαζόταν.
Ο Μιχάλης Γάλλιας γεννήθηκε, το 1914, στον Πειραιά και σπούδασε – χωρίς να τελειώσει – στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών.
Πρωτοεμφανίστηκε, το 1933, στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Εβδομάς». Ασχολήθηκε ως γραφίστας και παράλληλα έκανε εικονογραφήσεις μυθιστορημάτων.
Κατά καιρούς συνεργάστηκε με διάφορα περιοδικά και εφημερίδες («Πάνθεον», «Μπουκέτο», «Ακρόπολη», «Ελεύθερο Λόγο» κ.ά.). Γνωστός έγινε με τη «Χοντρή» του περιοδικού «Θησαυρός».
Στο ενεργητικό του ήταν και ο «Μπόμπος ο Αχτύπητος», αυτοτελή χιουμοριστικά κόμικς, που δημοσίευσε η «Μάσκα» το 1945). Στη συνέχεια ασχολήθηκε με τις «Περιπέτειες του αστυνόμου Μπέκα», που δημοσίευε στην «Απογευματινή», την περίοδο 1960-1967 σε κείμενα του Γιάννη Μαρή.
Αργότερα έγραφε χρονογραφήματα και έκανε γελοιογραφίες στο περιοδικό «Οικογενειακός Θησαυρός», του οποίου ήταν συνιδιοκτήτης.
Πηγή και περισσότερα στο;https://www.catisart.gr/chontri-toy-thisayroy-michalis-gallias/
#Ευτυχισμένος ο καινούριος χρόνος#Καλή Χρονιά#σκίτσο#1953#Μιχάλης Γάλλιας#Πρωτοχρονιά#Θησαυρός περιοδικό
0 notes
Text
Γιατί δεν έχει νόημα να είσαι σε μια σχέση, όταν δεν είσαι ευτυχισμένος
[Γράφει η Ελένη Ρέγγα] Οι σχέσεις που αντέχουν, ίσως είναι εκείνες που τα μέλη της δηλώνουν πως θέλουν να είναι ευτυχισμένοι και προσπαθούν να είναι ευτυχισμένοι, μόνοι και μαζί. Πώς όμως είσαι ευτυχισμένος όταν δεν έχεις να πληρώσεις το ρεύμα; Πώς είσαι ευτυχισμένος όταν συνεχώς δουλεύεις; Πώς είσαι ευτυχισμένος όταν ψάχνεις δουλειά και δεν βρίσκεις; Πώς είσαι ευτυχισμένος όταν τίποτα δεν αλλάζει; Πώς να είσαι καλά και στην σχέση σου, όταν προσπαθείς για τα βασικά γαμώτο, θα πουν πολλοί...
Τα τελευταία χρόνια, συναντώ συνεχώς χωρισμένα ζευγάρια. Χώρισαν γιατί είχαν τους λόγους τους, κάποιοι εκ των οποίων σοβαροί. Χαίρομαι ιδιαίτερα όταν νιώθουν καλά, θα μου άρεσε για όλους τους ανθρώπους μετά τον χωρισμό να νιώθουν ανακούφιση και μια ενέργεια θέλησης για ζωή. Οι περισσότεροι όμως είναι θλιμμένοι, μετρώντας τα κομμάτια τους, προσπαθώντας να σταθούν στα πόδια τους! Παρατηρώ τις…
0 notes
Text
Akihiko: What do you think?
*Reference photo*
Leona and Yuurin: ...
The other clients in the salon: *blushing after seeing him*
Akihiko: Hm?
Leona and Yuurin: ...
Leona: We need to get out of here first. You're attracting too much attention.
Akihiko: *tilts his head in confusion*
Leona: You know you're handsome, don't pretend otherwise.
Akihiko: Thank you, Leona~.
Leona: Tch.
Yuurin: ...
Akihiko: Bluebell?
Yuurin: ...
Yuurin: Please excuse me for a bit. *exits the salon*
Leona and Akihiko: ...
Leona: She's not really the type to show emotions in public, huh?
Akihiko: *chuckles* Yes. Just like you, Leona.
Leona: *frowns*
Leona and Akihiko: ...
Yuurin: ...
Leona: Hey, I need to go check something. You two can go ahead to the restaurant.
Yuurin: But Leona-senpai-
Leona: I won't be long. *walks away*
Yuurin: ...
Akihiko: Bluebell?
Yuurin: ...
Yuurin: Yes?
Akihiko: *smiles* You've been quiet.
Yuurin: ...
Yuurin: I'm happy for you, Aki, yet I also feel guilty.
Yuurin: I realized how I took everything from you.
Akihiko: ...
Akihiko: Bluebell... You do not know what you're saying. *goes to hug her*
Akihiko: You're everything to me.
Yuurin: ...
Akihiko: *chuckles*
Yuurin: *trying to hold back her tears*
Akihiko: Oh bluebell, you're making me cry too.
Yuurin: *her voice shaky* I have it under control.
Akihiko: *chuckles* You sure do.
Leona: *is giving Akihiko a piggyback ride* Seriously, I told you not to push yourself too much.
Akihiko: Who would have thought those roller coasters would make me dizzy...
Akihiko: It doesn't matter. I had fun.
Leona: Hmph.
Akihiko: Bluebell?
Yuurin: Yes?
Akihiko: *smiles*
Akihiko: Ακόμα κι αν σε αφήσω κάποια μέρα, παρακαλώ θυμήσου ότι ο αδελφός σου θα συνεχίσει να σε αγαπά ακόμα και στη μετέπειτα ζωή.
Yuurin: ...
Yuurin: *nods*
Leona: Hey, what did you say to her?
Akihiko: *chuckles* It's a secret.
Leona: *frowns* Watch me use my native language too and I'll do that in your face.
Akihiko: *laughs*
Yuurin: ...
Ruggie: Where's Yuurin?
Leona: She's in her room, praying to the gods.
Ruggie: Huh? What for?
Leona: *who actually understood what Akihiko said*
Leona: It's not for me to disclose. But no one should disturb her.
Yuurin: ...
Yuurin: *holding a butterfly gently in her hands*
Yuurin: ...
Yuurin: *smiles*
Yuurin: Ακόμα κι όταν φύγεις, θα συνεχίσω να σε αγαπώ. Παρακαλώ, να είσαι πάντα ευτυχισμένος.
The butterfly: *flutters its wings and disappears*
Akihiko: *holding that same butterfly*
Akihiko: *smiles* Thank you, bluebell.
436 notes
·
View notes
Text
Αγαπημένε μου,
Σου γράφω με βαριά καρδιά, σχεδόν χωρίς να έχω τίποτα συγκεκριμένο να σου πω.Ειλικρινα,δεν ξέρω γιατι είσαι εσύ εκείνος στον οποίο απευθύνομαι,αφού έχει περάσει πια πολύς καιρός,τόσος,που η μεταξύ μας σχέση μοιάζει με μακρινό όνειρο,θολωμένο στις μνήμες και των δύο μας,αδυνατώντας να θυμηθούμε τι ήταν εκείνο που κάποτε μας έφερε κοντά,αλλά και τι ήταν αυτό που εν τέλη μας απομάκρυνε.
Αν πέσεις ποτέ τυχαία πάνω σε αυτό το γράμμα,μην αναρωτηθεις ποιος μπορεί να είναι ο αποστολέας.Εγω είμαι.Εκεινη που όταν την γνώρισες,δεν είχε πλασει καλα-καλα τον χαρακτήρα της,ήταν μια έφηβη με μεγάλα όνειρα και άφθονο έρωτα για την ζωή,την τέχνη και... εσένα.Μπορει να σε μπερδέψει ο τρόπος γραφής μου και να αμφιβάλλεις αν ειμαι εγώ.Πως θα μπορούσε εκείνο το κοριτσάκι το αφελές και το ανυπόμονο, εκείνο που την σκότωνε η απόρριψη,σήμερα να τα έχει ξεκαθαρισει μέσα του και να αποδέχεται πως ότι έγινε,έγινε για καλο;Βλέπεις άλλαξαν οι καιροί,και μαζί τους αλλάξανε και εμένα.
Ξέρεις,δεν σε χρειάζομαι πια.Στην πραγματικότητα, δεν χρειάζομαι κανέναν. Πίστευα πως αν σε έχανα,θα έχανα την γη κάτω απ'τα πόδια μου και όταν αυτό συνέβη,πελαγωσα,πάγωσα,φοβήθηκα.Φοβηθηκα, ότι δεν θα μπορέσω να ξαναερωτ��υτω,ότι αυτός ο ανεκδιηγητος πονος που εισχώρησε μέσα μου εκείνο το βράδυ,θα με συντρόφευε για την υπόλοιπη ζωή μου,κάνοντας με δυστυχισμένη και ανίκανη να προχωρήσω.
Η αλήθεια είναι,ότι κράτησε για αρκετό καιρό. Έχω και μια τάση προς στην αυτοκαταστροφη όπως γνωρίζεις,και όλος αυτός ο πόνος μου την πυροδότησε και ήταν αμέτρητα τα βράδια εκείνα που έχανα τον υπνο μου,πολλά τα πρωινά που το σώμα μου δεν έλεγε να σηκωθεί απτο κρεβάτι.Για καιρό,ήμουν κλεισμένη στο σπίτι,δεν ήθελα κανέναν κοντά,κανέναν όσο κοντά συνήθιζα να έχω εσένα.
Δεν θυμάμαι πότε ακριβώς σταματησε να πονάει,απλώς σταμάτησε.Πρεπει να ήταν μια φορά που σ'ειδα τυχαία έξω φορώντας τα καλά σου, να γελάς με την ψυχή σου ,πλάι σε κάποια άλλη.Ναι,τότε πρέπει να ήταν.Ο εγωισμός μου θίχτηκε καθώς σε κοίταζα να είσαι ευτυχισμένος,ενω εγώ είχα πέσει με τα μούτρα μες στην θλίψη.
Και το πήρα απόφαση,έπρεπε να σε αφήσω να φύγεις.Πρακτικα,την είχες πάρει αυτή την απόφαση μόνος σου,καιρό πριν,αλλά εννοούσα από μέσα μου.Επρεπε να σε αφήσω,γιατί έμενα να σε κρατώ με νύχια και με δόντια πιστεύοντας ότι το να συνεχίσω να ελπιζω, θα ήταν λιγότερα επώδυνο.Ομως,ήταν λάθος μου ...
Και φτάνουμε στο σήμερα όπου,η φωτιά έχει σβήσει εντελώς και δεν μου καίγεται καρφάκι για εσενα στην πραγματικότητα.Ο λόγος που μάλλον σου γράφω είναι απλώς για να τα πω σε εμένα.Να μου αποδείξω,ότι έχω την δύναμη να προχωράω,να εξελίσσομαι και ότι κανένας άνθρωπος που αξίζει,δεν θα μου κοστισει την ψυχική μου υγεία.Ειχα πει ψέματα τότε,δεν σ'αγαπουσα, ετεινα να μπερδεύω λιγάκι τις έννοιες.Και αν έφτασα κοντά στο να το κάνω,σε ευγνομωνω που εν τέλη μου αρπαξες αυτή την ευκαιρία μέσα από τα χέρια και δεν πρόλαβα.
Να 'σαι καλά όπου και να 'σαι και εγω να 'μαι καλύτερα.
Εκείνη.
#greek tumblr#greek quotes#aesthetic#γρεεκ ποστς#greek posts#greek texts#γρεεκ ταμπλρ#γρεεκ τεξτ#greek rap#greek rp
50 notes
·
View notes
Text
Ευτυχισμένος θάνατος
Θα υπάρχει πάντα μια θάλασσα
που αν την κολυμπήσεις πολύ βαθιά
Χάνεται κάθε επιθυμία να επιστρέψεις
#greek tumblr#greek posts#greek blog#γκρικ μπλογκ#ελληνικο tumblr#greek quotes#feelings#συναισθήματα#ποίηση#γκρεεκ#θαλασσα#ελληνικο#ελληνες ποιητες#ελληνικο ποστ#ελλαδα#ελληνικά#ελληνικα#γκρρεκ#γκρικ ποστ#γκρικ κουοτς#γκρικ ταμπλερ#γκρεεζ#γκρεες#ελλάδα#σκεψεισ
97 notes
·
View notes
Text
ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΛΛΟ ΚΟΣΜΟ
Σε έναν άλλο κόσμο μόλις έχω ξυπνήσει όντας σκεπασμένη από το προηγούμενο βράδυ.
Σε έναν άλλο κόσμο σε βλέπω να σηκώνεσαι για να φύγεις και σου ζητάω να μείνεις λίγα λεπτά ακόμη.
Σε έναν άλλο κόσμο είσαι ευτυχισμένος και πλέον δεν σε ταράζει τίποτα.
Σε έναν άλλο κόσμο τρέχω ανάμεσα σε χρυσά λιβάδια και εσύ προσπαθείς να με φτάσεις.
Σε έναν άλλο κόσμο γνωριστήκαμε κοντά στον σταθμό του τρένου το απόγευμα.
Σε έναν άλλο κόσμο έχουμε κλειδιά για την ίδια πόρτα εδώ και χρόνια.
Σε έναν άλλο κόσμο ��άντα κρατιόμαστε χέρι χέρι και σε σφίγγω πιο δυνατά απ'ότι συνήθως.
Σε έναν άλλο κόσμο ποτέ δεν υπήρξε σιωπή και στεναχώρια στις ζωές μας.
Σε έναν άλλο κόσμο η βροχή ποτέ δεν μας ένοιαξε.
Σε έναν άλλο κόσμο ακούμε την ίδια μουσική για ώρες και γελάμε στην κουζίνα.
Σε έναν άλλο κόσμο ποτέ δεν έσπαγαν κομμάτια μου μετά την αγκαλιά σου.
Σε έναν άλλο κόσμο μπορώ να αγγίξω ολόκληρο τον γαλαξία μέσα σου.
Σε έναν άλλο κόσμο είσαι μέσα μου.
Σε έναν άλλο κόσμο υπάρχω μόνο για εσένα.
Σε έναν άλλο κόσμο υπάρχεις μόνο για εμένα.
Σε έναν άλλο κόσμο είμαστε εμείς απέναντι στον κόσμο.
Milena
#ελληνικα#ελληνικο ποστ#ελληνικο tumblr#ελληνικο ταμπλρ#ελλάδα#ποιηση#γρεεκ ποστς#γκρικ ταμπλερ#γκρεεκ#ποιημα#ποιήματα#ελληνες ποιητες#ποιήση#γκρικ ποστ#γκρικ κουοτς#γκρικ μπλογκ#αγαπη#λογια αγαπης#ποίηση
42 notes
·
View notes
Text
"Ήμουν ευτυχής, και το' ξερα. Όσο ζούμε μιαν ευτυχία, δύσκολα τη νιώθουμε• μονάχα όταν περάσει και κοιτάξουμε πίσω μας, καταλαβαίνουμε ξαφνικά -και κάποτε με κατάπληξη- πόσο σταθήκαμε ευτυχισμένοι. Εγώ όμως, στο κρητικό ετούτο ακρογιάλι, ζούσα την ευτυχία κι ήξερα συνάμα πως είμαι ευτυχισμένος."
-Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά, Ν. Καζαντζάκης
#γκρικ κουοτς#greek tumblr#γρεεκ ποστς#γρεεκ quotes#ζωή#γρεεκ τεχτ#γρεεκ κουοουτ#γρεεκ κουοτς#σκεψεις#ανθρωπινες σχεσεις#γκρεεκ#φωνές
27 notes
·
View notes
Text
Η όχι και τόσο ξαφνική μανία με τον Hermann Hesse
Το έργο του Hermann Hesse, είτε ως λαμπρού εκφραστή της κεντροευρωπαϊκής παράδοσης, είτε ως σύγχρονου μελετητή της ενδοσκόπησης, αποδεικνύεται πολύ πιο επίκαιρο και επιδραστικό από οποιοδήποτε life coaching, δεσπόζοντας ακόμα στις κορυφές των παγκόσμιων μπεστ σέλερ. Οι εκδόσεις Διόπτρα επανεκδίδουν τα πιο γνωστά βιβλία του με μοντέρνα εξώφυλλα και νέες μεταφράσεις.
Από μικρός ο Hermann Hesse δυσκολευόταν να χωρέσει σε έναν κόσμο που εξαντλούνταν στις ιδέες και τις λέξεις, ξέροντας πως η πολύτιμη ηρεμία πρέπει να βρίσκεται κάπου αλλού, μακριά από τη βαρβαρότητα του κόσμου: σε έναν ποταμό που κυλάει ξεπλένοντας όλες τις εμμονές −σαν αυτόν του Ηρακλείτου−, στη συμπαντικότητα της φύσης, στον εσωτερικό εαυτό. Παράδοξα όλα αυτά για έναν απόλυτο εκφραστή της κεντροευρωπαϊκής παράδοσης, γεννημένο στο Καλμ της Βυρτεμβέργης το 1877, που διαβάζεται και ακούγεται ανελλιπώς μέχρι σήμερα. Διατηρεί ακόμα την προνομιακή θέση ενός από τους πιο πολυμεταφρασμένους συγγραφείς, τον οποίο παραδόξως αγαπούν όλες οι ηλικίες ��αι άνθρωποι από διαφορετικά πνευματικά περιβάλλοντα. Τον λάτρεψαν ταυτόχρονα οι χίπις, οι εναλλακτικοί αναζητητές του αναχωρητισμού, οι μπιτ και οι καταστασιακοί, οι ταξιδευτές και οι αλλόκοτοι περιπλανώμενοι. Ως συγγραφέας με εμφανείς επιρροές από την ανατολική φιλοσοφία και τον βουδισμό, ο Hesse εξέφρασε την ενότητα που αναζητούσαν οι εραστές της εσωτερικής νηνεμίας, ενώ στο έργο του ανατρέχουν κατά κόρον όλοι όσοι αναζητούν κάτι διαφορετικό από τις αυστηρές θεωρητικές αρχές της ψυχανάλυσης. Φαντάζει ακόμα, χάρη στη διαρκή εσωτερική αναζήτηση που προτάσσουν τα έργα του, σαν ένα πνεύμα παρηγοριάς, ένας σύγχρονος life coach, χωρίς την προφάνεια ενός απλοϊκού καθοδηγητή.
Ωστόσο, ο ίδιος δεν ήταν τόσο απλή περίπτωση. Αντιφατικός και ακραίος, μεγαλωμένος σε μια συντηρητική οικογένεια παστόρων, ξεχώριζε από μικρός χάρη στο επαναστατικό του πνεύμα. Μόλις στα 15 του αγόρασε ένα περίστροφο με το οποίο έπαιζε μεθυσμένος διαβάζοντας Ρώσους ποιητές και μυθιστοριογράφους, αντιλαμβανόμενος από νωρίς το χάσμα ανάμεσα στους δυο κόσμους, της Ανατολής και της Δύσης. Γνώριζε, για παράδειγμα, ότι ο πλούτος που του παρείχε η οικογένειά του ήταν πολύ ευμετάβλητος, όπως ο ήρωάς του από τον Σιντάρτα −που ουσιαστικά είναι το άλλο όνομα του πρώτου Βούδα στην ιστορία−, ο οποίος ύστερα από την ανεπιτυχή καταβύθισή του στον υλικό κόσμο, επιστρέφει στην ανάγκη της αλήθειας της ένωσης των αντιθέσεων.
Αν ο έμπορος Καμασβάμι στο άκρως αυτό συμβολικό μυθιστόρημα δείχνει στον ήρωά του πόσο ανώφελη είναι η αποκλειστική ενασχόληση με το κυνήγι του χρήματος, κάτι αντίστοιχο συμβαίνει με τους υπόλοιπους ρέκτες της υποτιθέμενης ευτυχίας. Γιατί αν κάτι έμαθε ο Σιντάρτα − κυκλοφορεί σε νέα μετάφραση Μαρίας Αγγελίδου - Άγγελου Αγγελίδη από τις εκδόσεις Διόπτρα − και μας διδάσκει μέχρι σήμερα, είναι ότι δεν υπάρχει καμία μαγική συνταγή για να είναι κανείς ευτυχισμένος: ούτε ο ακραιφνής ασκητισμός των Σαμάνων με την εμμονή στον στωικισμό, ούτε η διανοητική επιδεξιότητα των Βραχμάνων όπως περιγράφεται στο βιβλίο, ούτε καν �� ερωτική Κάμαλα αποδεικνύονται αρκετές για να οδηγήσουν σε ένα απελευθερωτικό πνεύμα. Ουσιαστικά ο ήρωάς του, όπως και ο ίδιος, έπρεπε να φτάσει ύστερα από έναν μεγάλο και μακρύ αγώνα στη σιωπηλή σοφία του Βασουντέβα και στο πορθμείο ενός ποταμού που ουσιαστικά συμπλέκει τις αντιθετικές δυνάμεις, το γιν και το γιανγκ, για να αντιληφθεί σε βάθος την ενότητα των αντιθέτων.
Μόνο έτσι, αφού δοκιμαστεί στα λάθη και δει πέρα από τις εγωιστικές συνθήκες των συναισθημάτων − κάτι που τονίζεται και στο άλλο μυθιστόρημά του, τη Γετρούδη − μπορεί κανείς να καταπλεύσει, μετά από τόσες συμβολικές περιπέτειες, προς το πολυπόθητο λιμάνι της σοφίας. Όπως, μάλιστα, μαθαίνουμε από την καίρια εισαγωγή του Φόλκερ Μίχελς στην πρόσφατη έκδοση του Σιντάρτα από τη Διόπτρα, ενώ ο Hermann Hesse είχε προβλέψει, στην πρώτη εκδοχή του τελευταίου κεφαλαίου, ο Σιντάρτα να γίνει αντιβασιλέας της χώρας στη θέση του νεαρού βασιλέα Ντεβαντάτα, τελικά το άλλαξε για να αποφύγει οποιαδήποτε ταύτιση με την εξουσία και την εγκόσμια πολιτική. Η αποκάλυψη έγινε σε μια ανακοίνωση του έκτου συνεδρίου για τον Hermann Hesse και δημοσιεύτηκε στον συγκεντρωτικό τόμο των σχετικών μελετών.
Ταυτόχρονα, και στο πνεύμα της αναζήτησης του ίδιου του Σιντάρτα, ο Hesse αναρωτιέται κατά πόσο οι λέξεις μπορούν να επικοινωνήσουν τις βαθύτερες αλήθειες ή αν απλώς μας προετοιμάζουν για να τις βιώσουμε. Αντίστοιχη είναι και η λογική που προβάλλει στη Γερτρούδη, όπου ούτε η όμορφη γλώσσα, ούτε η θεσπέσια εικόνα της κεντρικής ηρωίδας, ούτε η αγάπη για τη μουσική είναι ικανές να φέρουν την ευτυχία, προσφέροντας διαρκώς μια αίσθηση ανικανοποίητου. Ειδικά σε έναν κόσμο διαρκών ταραχών και αδυσώπητης ατομικότητας, ένα τέτοιο μήνυμα, που προτάσσει την ενδοσκόπηση πέρα από τα όρια της κυριαρχίας της εικόνας, λειτουργεί ακόμα και σήμερα, ειδικά στις πιο νεαρές ηλικίες, ως πυξίδα. Δεν είναι τυχαία η συγκυρία της επαναφοράς του έργου του από τις εκδόσεις Διόπτρα με νέες μεταφράσεις και ανανεωμένα εξώφυλλα από τον Γιώργο Παναρετάκη, που προσδίδουν μια διάσταση εκμοντερνισμού και επικαιροποίησης.
Σε όλα αυτά τα έργα ο Hermann Hesse προέκρινε ως κεντρικό το ταξίδι της εσωτερικής αναζήτησης και της ανίχνευσης της ποιητικής δύναμης που κρύβουν οι δυνάμεις της φύσης, όχι ως στοιχεία παραφοράς, όπως συνήθιζαν να κάνουν τότε οι εκφραστές του γερμανικού ρομαντισμού, αλλά ως δυνάμεις στοχαστικής ηρεμίας και ενότητας. Αυτή ήταν η κατάσταση που επεδίωκε και ο ίδιος στην άκρως παράφορη ζωή του, που συνοδεύτηκε από δυο ανεπιτυχείς γάμους, μια πάλη με τη σχιζοφρένεια, την οποία γνώρισε μέσω των ψυχικών προβλημάτων της πρώτης συζύγου του, μεγαλύτερής του κατά εννέα χρόνια Μαρίας Μπερνούλι − της γνωστής οικογένειας μαθηματικών −, και του αδελφού του.
Εμφανής και η διαρκής ροπή του προς την κατάθλιψη, με την οποία πάλευε από την εφηβική του ηλικία, κουβαλώντας, εκτός από το περίστροφο, πάντα στην τσέπη του ένα γράμμα αυτοκτονίας προς τους γονείς του. Πρόκειται για μια παράφορη ψυχική κατάσταση την οποία επέτεινε ο αδιέξοδος πολιτικοκοινωνικός χώρος στον οποίο μεγάλωσε, με τους διαρκείς πολέμους και τις συγκρούσεις, που τον έκαναν να μιλάει διαρκώς και με ειλικρινή αγωνία για την ανάγκη της ειρήνης. Δεν έμεινε απλώς στα θεωρητικά μηνύματα για κατάκτηση της πνευματικής σοφίας που αναζητούσε από νεαρή ηλικία, όπως ο χαμένος στον κόσμο των παραισθήσεων Ντέμιαν στο ομώνυμο βιβλίο του ή αργότερα το alter ego του, ο Χάρι Χάλερ στον αποκτηνωμένο κόσμο που περιγράφει στον Λύκο της Στέπας (με εκείνη τη συγκλονιστική στιγμή της πραγματικής συνάντησης - επιφοίτησης με το άγαλμα του Γκαίτε). Ήταν η ανάγκη του να αντιταχθεί στην παράνοια των φυλετικών διαχωρισμών και του ναζισμού που τον έκανε να γράφει εν μέσω μιας γενικής παραφροσύνης πως «προσπάθησα να θεμελιώσω ό,τι έχουν κοινό όλα τα δόγματα και όλες οι ανθρώπινες μορφές ευσέβειας, ό,τι βρίσκεται υπεράνω εθνικών διαφορών, ό,τι πιστεύουν και τιμούν όλες οι φυλές και όλα τα άτομα». Και το εννοούσε.
Γι’ αυτό είναι σημαντικό ότι, προτού καταλήξει στο επιστέγασμα της έντονης, συμβολικής μάχης του με τον ναζισμό, που είναι το σπουδαίο Παιχνίδι με τις Χάντρες, το οποίο έγραψε τον τελευταίο χρόνο πριν από την οριστική πτώση της ναζιστικής λαίλαπας, όπως καταθέτει ο Γκούναρ Ντέκερ στη μνημειώδη βιογραφία του Hermann Hesse Ο περιπλανώμενος και η σκιά του, «επιχείρησε με κάθε τρόπο να απελευθερώσει το γερμανικό πνεύμα από τη διαστρέβλωση της παντοκρατορίας». Ακόμα και η ρομαντική Γερτρούδη του δεν είναι παρά η μάχη του ερωτοχτυπημένου του ήρωα να ξεφύγει από τον δικό του πόνο, λόγω του ανέφικτου του έρωτα, και να κοιτάξει πέρα από το καλό και το κακό. Αυτή είναι η δυναμική παρακαταθήκη που άφησε ο ίδιος και το στοίχημα ότι η περιπέτεια της ζωής είναι πάντα πιο συναρπαστική από την οδυνηρή εξουσία της πολιτικής ή του πολέμου. Δεν βραβεύτηκε τυχαία με το Νόμπελ λίγο μετά τη λήξη του πολέμου, το 1946, ως ένας από τους ελάχιστους καταξιωμένους Γερμανούς συγγραφείς −μαζί με τον Τόμας Μαν, με τον οποίο διατηρούσε αλληλογραφία για μια περίοδο σαράντα ετών−, ο οποίος προσπάθησε να κρατήσει αποστάσεις από τα ναζιστικά εγκλήματα, προάγοντας τα πνευματικά επιτεύγματα, την ανθρωπιά, την επίγνωση της φαυλότητας και την παγκόσμια ανάγκη για ειρήνη. Γι’ αυτούς ακριβώς τους λόγους τα έργα του μοιάζουν αυτή την περίοδο περισσότερο απαραίτητα από ποτέ.
Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?
7 notes
·
View notes
Text
Τον αγαπάω ακόμα και τον νοιάζομαι πολύ αλλά δεν θα αντέξω να ακούσω πως έχει ξανά φτιάξει τη ζωή του κι είναι ευτυχισμένος χωρίς εμένα.
29 notes
·
View notes
Text
Για τα χιλιόμετρα που έκανες για να με δεις,για αυτά που έκανα εγώ.Για τις σφικτές σιωπηλές αγκαλιές που συγχρονίζαν τα καρδιοχτύπια μας.Για τις ραπ έντεχνες και ροκ μουσικές που μοιραζόμασταν.Για τις συναυλίες και τα πανηγύρια.Για τις φορές που ερχόσουν,κι έμπαινες στο δωμάτιο απτό παραθυρο,Για τον τρόπο που φιλούσες το μέτωπο μου σαν να ήταν ο κόσμος σου.Για τα βουνά και το πράσινο που μου έμαθες να αγαπάω.Για το μπλε και τα πελάγη που σου έμαθα εγώ.Για τις φορές που καπνιζαμε κι εσυ γελούσες και με κοροϊδευες κοριτσάκι με τα σπίρτα.Για την λαχτάρα με την οποία προσπαθούσες να βρεις κομμάτια μου στα αγαπημένα μου βιβλία και ποιήματα.Για τις ώρες που περάσαμε βλέποντας τις αλλόκοτες ταινίες σου με τα κρυμμένα σου νοήματα.Για κάθε σούρουπο και κάθε ανατολή που μας έχει ξυπνήσει.Για κάθε αποσπερίτη που έγινε Αυγερινός κρατώντας μας συντροφιά.Για τις ταράτσες μας.Για τον τρόπο που αντιδρούσες όταν σου έκανα μασάζ στην πλάτη.Γιατι ήμασταν υλικά και ψυχικά γυμνοί και νοιωθαμε ασφάλεια.Για τα θερινά μας σινεμά.Για τον τρόπο που με άγγιζε η φωνή σου.Για τις φοράς που ψέκαζα στο δωμάτιο σου το άρωμα μου κρυφά για να μυρίζεις εγώ.Για τον τρόπο που φερόσουν στα μωρά. Για τις φορές που επούλωσες τα παιδικά μου τραύματα-που έγινες ο τρυφερός πατέρας που δεν ενοιωσα ποτέ.Για την λαχτάρα με την οποία άκουγες την πιο χαζή σκέψη και τον πιο βαθυ προβληματισμό μου.Για τα κοχύλια που σου μάζευα τα καλοκαίρια και μας τα έκανες κολιε.Για το πάθος σου.Για τις φορές που πηγαίναμε σε απόμερες παραλίες και μου έκανες πατιτές και νευριαζα.Για τον τρόπο που αντιδρούσες όταν σου έφτιαχνα πρωινό.Για το σκυλάκι σου που ήταν όσο ζεστό όσο εσυ.Γιατι φιλούσα κάθε άκρη του κορμιού σου για να νοιωσω την μυρωδιά σου.Για τον τρόπο που κοιταζόμασταν.Για τις σκηνές και τις ορειβασίες.Για κάθε ξενύχτι και μάθε μεθύσι.Για τις φορές που παρά την κούραση έκλεβες πέντε λεπτά να μου παίξεις κιθάρα.Γιατι είσαι βαθιά αντικοινωνιας.Για τις φορές που πηγαίναμε στο αλού στα απότομα παιχνίδια και εγώ φώναζα πως θα πεθάνω.Για τις μέρες που καθόμουν έχοντας περάσει το όριο της ημερήσιας πρόσληψης καφεΐνης για να ειμαι απλά μαζί σου,να σε ηρεμώ.Για την αντοχή μου και την ταχύτητα σου.Για τον ανταγωνισμό μας στον στίβο.Για τα όνειρα μας.Για τα ταξιδια που δεν κάναμε.Για το τροχόσπιτο που δεν πήραμε.Για τις ρίζες μας που τις ποτίσαμε μαζί.Για τα γατάκια .Για τις φορες που με σήκωνες στην πλάτη.Για τις φορές που σου μαγείρευα και εσυ έβαζες τζαζ.Γιατι πάντα ήσουν η ευχη μου όταν έπεφτε αστέρι.Γιατι είχαμε κάθε εκδοχή ο ένας του άλλου.Γιατι μαζί σου είχα βιώσει κάθε συναίσθημα.Για τα περίεργα μαλλιά που είχα όταν με γνώρισες.Για τις φορές που έγινα και ψυχολόγος και δασκάλα σου.Για τα χαρτιά απτις σοκολάτες που μου άφηνες,που τα χω ακόμα.Για τις απόψεις μας.Για τις διαφωνίες μας για τα πολιτικά και την ζωή.Για όταν έριχνες το βάρος σου πάνω μου και εγώ ενοιωθα ο πιο προστατευμένος ευτυχισμένος άνθρωπος.Για τότε που προσπαθούσαμε να παγώσουμε τον χρόνο στις στιγμές ευτυχίας.Για το αρωμα που φορούσα όταν σε γνώρισα.Για την μυρωδιά σου.Για τα γιασεμιά,τις ζήλιες,τα χαδια στα μαλλιά σου.Για τις βουτιές από τα βράχια.Για τις ζωγραφιές στη πλάτη.Για τις μπυρες και τις φράουλες.Σε αγάπησα γιατι για σένα ήμουν πάντα το γλυκακι.Για τους γαλαξίες που έβλεπα στα μάτια σου.Για τις σπίθες στα δικά μου κάθε φορά που κοιτούσαν προς το μέρος σου.Γιατι ήμουν άθρησκη και έγινες η θρησκεία μου,ο ναός μου.Για το χρωμα που έπαιρνε το πρόσωπο σου όταν σε φιλούσα με κραγιόν.Για τις ζωγραφιές σου.Για τα μεταχειρισμένα σπιρτόκουτα,τους δίσκους βινυλιων.Γιατι μαζί σου γινόμουν ξανα 5 χρόνων και μάθαινα τον κόσμο.Για την αντίδραση σου στις προστυχιές μου.Για το «γαλατάκι».Για τη Δαναη.για κάθε κοιμισμένο-κουρασμένο σαγαπω.Για τα καλοκαιρια,τις σπηλιές το αντηλιακό,τη μηχανή.Για τους αμοιβαίους σπασμούς .Γιατι ήσουν ο Οδυσσέας και γώ η Πηνελοπη η Καλυψώ και κάθε Κίρκη.Για τις πληγές.Για τους νέους έρωτες.Για τους περαστικούς που θέλουν να σου μοιάσουν.Γιατι φταις που ειμαι εγώ και φταίω που είσαι εσυ.Γιατι ήταν γραμμένο στα άστρα.Για τα σπαθιά.Για ότι μας κάνει εμάς.Μας ευ��αριστώ.
16 notes
·
View notes
Text
Εκείνο το βράδυ, την τελευταία φορά που μιλήσαμε ήθελα να σου πω τόσα πολλά πράγματα, ήθελα τόσο πολύ να σου ανοίξω την καρδιά μου, να μάθεις όλα όσα ένιωσα για εσένα. Αλλά αυτό που μου είπες εκείνο το βράδυ πόνεσε περισσότερο από την λεπίδα , με αποτέλεσμα να μην σου πω τίποτα έτσι κι αλλιώς δεν θα άλλαζε κάτι... Μου λείπεις από δίπλα μου, ήσουν από τους πιο υπέροχους ανθρώπους που πέρασαν από την ζωή μου. Ακόμα σε σκέφτομαι και χαμογελάω κάθε φορά που θα μιλήσω για εσένα ... Ελπίζω να είσαι ευτυχισμένος, μου λείπεις
#γκρεεκ ταμπλρ#γκρεεκ#γρεεκ μπλογκ#greek quotes#</3333#γρεεκ ποστς#μου λείπεις#στεναχωρια#μοναξιά#γρεεκ κουοτς
13 notes
·
View notes
Text
Όπως από παιδί σε μάθανε να πνίγεις το παιδικό σου κλάμα,
Όπως σε μάθανε να "μην στεναχωριέσαι",
Όπως σου είπανε πως "πρέπει να είσαι δυνατός",
Όπως έχεις συνηθίσει να αγνοούν τις ανάγκες σου,
Όπως σου απαγόρευαν να εκφράσεις τα "αρνητικά συναισθήματα",
Όπως έχεις "εκπαιδευτεί" να μην ζητάς, να μην θέλεις, να μην "ενοχλείς",
Όπως σου είπανε να μην φέρνεις τους γονείς σου σε δύσκολη θέση,
Όπως σε έκαναν να νιώσεις πως δεν θα σε αγαπούν, πως δεν θα είσαι το" καλό παιδί",
Έτσι και ως ενήλικας θα συνεχίσεις αυτό το μοτίβο, το οποίο έχει αποθηκευθεί στο μυαλό και στο σώμα σου, το οποίο έχει θαφτεί μαζί με όλα όσα σου απαγόρευαν να εκφράσεις.
Μόνο που αυτά δεν έχουν εξαφανιστεί, μόνο που αυτά με κάθε ευκαιρία θα προσπαθούν να βγουν στην επιφάνεια, να εκφραστούν ώστε να απελευθερωθείς.
Και εσύ σαν άλλοτε, θα κάνεις αυτό που έχεις μάθει να κάνεις καλύτερα. Να τα πνίγεις, να τα αρνείσαι, να τα αγνοείς, πιστεύοντας πως έτσι θα σε αγαπούν περισσότερο, πως θα πάψουν να σε αγαπούν αν τολμήσεις να τα εκφράσεις.
Και μέχρι να τολμήσεις να μπορέσεις να έρθεις σε επαφή με ολα αυτά τα αρνητικά και βασανιστικά συναισθήματα, μέχρι να τολμήσεις να θυμώσεις με όσους και για όσα σε καταπιεσαν στους εσωτερικούς σου διαλόγους, μέχρι να απαλλαγείς από την ιδέα πως αν εκφραστείς θα πάψουν να σε αγαπούν, θα είσαι καταδικασμενος να επαναλαμβανεις αυτό το μοτίβο, θεωρώντας το "φυσιολογικό", και θα θυμώνεις με τον εαυτό σου που δεν μπορεί να είναι ευτυχισμένος...🖋️📋❤️🩹
3 notes
·
View notes
Text
Δεν ξέρω τι με άδειασε περισσότερο.
Σε άφησα ήσυχο να ζήσεις τη ζωή σου, ήθελες όμως να επιστρέψεις.
Είδες ότι άλλαξα και δεν σου ήταν αρκετό, παρεμεινες.
Ξεπέρασα όσα εγιναν αλλά εσύ δεν μπόρεσες.
Αποφάσισες να φύγεις διότι αυτό σε έκανε να νιώθεις καλά.
Με άδειασες ξανά σαν να μην είχε καμία σημασία.
Μα δεν πειράζει.
Ετσι κάνουν οι άνθρωποι. Αυτη είναι η φύση τους και δεν αλλάζει αυτό.
Δεν ξέρω αν ποναω ή αν περίμενα το τέλος να δω.
Απλά δεν θελω να σε ξανά δω. Ούτε να ζήσω ξανά αυτη τη δυστυχία. Ελπίζω να είσαι για παντα ευτυχισμένος μακριά μου.
Να βρεις τη δύναμη να αγαπήσεις και να σε αγαπήσουν ξανά. Να αντέξεις όμως. Ό,τι συνεπάγεται αυτό.
Ετσι κλείνω αυτο το βιβλίο. Το καίω και πάω παρακάτω.
Ευχαριστώ.
5 notes
·
View notes